Provided by: vim-common_8.1.2269-1ubuntu5.21_all bug

NAME

       vim - Vi rozbudowany, edytor tekstu dla programisty

SYNOPSIS

       vim [opcje] [plik ..]
       vim [opcje] -
       vim [opcje] -t znacznik
       vim [opcje] -q [plik_błędu]

       ex
       view
       gvim gview evim eview
       rvim rview rgvim rgview

OPIS

       Vim jest edytorem tekstu kompatybilnym z Vi. Może być używany do edycji wszelkiego rodzaju
       plików tekstowych.  Użyteczny zwłaszcza przy edycji programów.

       Posiada wiele usprawnień w porównaniu z Vi: wielopoziomowe cofanie zmian,  wiele  okien  i
       buforów,  podświetlanie składni, edycja linii poleceń, uzupełnianie nazw plików, pomoc on-
       line, wizualna selekcja, itd.  Zobacz ":help vi_diff.txt" dla podsumowania różnic pomiędzy
       Vimem i Vi.

       W  czasie  korzystania z Vima można uzyskać obszerną pomoc z systemu pomocy on-line dzięki
       poleceniu ":help".  Zobacz rozdział POMOC ON-LINE poniżej.

       Najczęściej Vim jest uruchamiany do edycji pojedynczego pliku poleceniem

            vim plik

       Bardziej ogólnie Vim jest uruchamiany poprzez:

            vim [opcje] [lista plików]

       Jeśli brak listy plików edytor rozpocznie z  pustym  buforem.  W  innym  wypadku  istnieje
       dokładnie jedna z czterech możliwości by wybrać jeden lub więcej plików do edycji.

       plik ..     Lista  nazw  plików.   Pierwsza  nazwa  będzie  nazwą  bieżącego  pliku, który
                   zostanie wczytany do bufora. Kursor zostanie umieszczony w pierwszym  wierszu.
                   Do  kolejnych plików można przejść dzięki poleceniu ":next". By otworzyć plik,
                   którego nazwa zaczyna się od myślnika należy listę plików poprzedzić "--".

       -           Plik  do  edycji  jest  wczytany  ze  standardowego  wejścia.   Polecenia   są
                   odczytywane  ze  standardowego  wyjścia  błędów,  którym powinien być terminal
                   (tty).

       -t {znacznik}
                   Plik do edycji i początkowa pozycja kursora  zależy  od  "znacznika",  rodzaju
                   etykiety  goto.  {znacznika} szuka się w pliku tags, związany z nim plik staje
                   się plikiem bieżącym i wykonuje się powiązane polecenie.  Zazwyczaj używa  się
                   tego  sposobu  dla  programów w C, w których wypadku {znacznik} może być nazwą
                   funkcji.  W efekcie plik  zawierający  określoną  funkcję  staje  się  plikiem
                   bieżącym  a  kursor  jest umieszczony na początku funkcji.  Zobacz ":help tag-
                   commands".

       -q [plik_błędów]
                   Zacznij w trybie  quickFix.   Plik  [plik_błędów]  zostaje  zinterpretowany  i
                   pokaże się pierwszy błąd.  Jeśli brak opcji [plik_błędów] nazwa pliku zostanie
                   pobrana z opcji 'errorfile' (domyślnie "AztecC.Err"  dla  Amigi,  "errros.err"
                   dla  innych  systemów.  Do kolejnych błędów można przeskoczyć dzięki poleceniu
                   ":cn".  Zobacz ":help quickfix".

       W zależności od wywołania Vim zachowuje się inaczej (program może być cały czas tym  samym
       plikiem).

       vim       "Normalny" sposób, wszystko jest domyślne.

       ex        Zacznij w trybie Ex.  Przejdź do trybu Normalnego poleceniem ":vi".  Można także
                 uruchomić poprzez argument "-e".

       view      Zacznij w trybie tylko  do  odczytu.  W  ten  sposób  będziesz  chroniony  przed
                 zapisywaniem pliku. Można także uruchomić poprzez argument "-R".

       gvim gview
                 Wersja GUI.  Uruchamia nowe okno.  Można także uruchomić poprzez argument "-g".

       evim eview
                 Wersja GUI w łatwym trybie.  Uruchamia nowe okno.  Można także uruchomić poprzez
                 argument "-y".

       rvim rview rgvim rgview
                 Podobnie jak powyżej, ale z ograniczeniami. Nie będzie można  uruchomić  poleceń
                 powłoki lub zawiesić Vima.  Można także uruchomić poprzez argument "-Z".

OPCJE

       Opcje  można  podać  w  dowolnej  kolejności,  przed  lub  po  nazwach  plików.  Opcje bez
       argumentów można łączyć po pojedynczym myślniku.

       +[num]      W pierwszym pliku kursor zostanie umieszczony w  wierszu  "num".   Jeśli  brak
                   "num" kursor zostanie umieszczony w ostatnim wierszu.

       +/{wzór}    W pierwszym pliku kursor zostanie umieszczony na pierwszym wystąpieniu {wzór}.
                   Zobacz ":help search-pattern"  by  dowiedzieć  się  jakie  są  możliwe  wzorce
                   wyszukiwania.

       +{polecenie}

       -c {polecenie}
                   {polecenie}   zostanie   wykonane   po  tym  jak  wczyta  się  pierwszy  plik.
                   {polecenie} jest interpretowane jako polecenie Ex.  Jeśli  {poleceni}  zawiera
                   białe  znaki  musi  być  umieszczone  w  podwójnych cudzysłowach (zależy to od
                   używanej powłoki).  Przykład: Vim "+set si" main.c
                   Uwaga: Można użyć do 10 poleceń "+" lub "-c".

       -S {plik}   {plik}  zostanie  zinterpretowany  po  wczytaniu   pierwszego   pliku.    Jest
                   równoważne  -c  "source {plik}".  {plik} nie może zaczynać się '-'.  Jeśli nie
                   podano {plik} zostanie użyty "Session.vim" (działa tylko wtedy jeśli  -S  jest
                   ostatnim argumentem).

       --cmd {polecenie}
                   Podobne  do  "-c",  ale  polecenie  jest  wykonywane  tuż  przed interpretacją
                   jakiegokolwiek pliku vimrc.  Można użyć do 10 takich poleceń,  niezależnie  od
                   poleceń od "-c"

       -A          Jeśli  Vim  został  skompilowany ze wsparciem dla języków arabskich (edycja od
                   prawej do lewej i arabska mapa klawiatury) ta opcja uruchamia  Vima  w  trybie
                   arabskim, np. ustawia się opcja 'arabic'. W innym wypadku pojawi się komunikat
                   błędu i Vim zakończy działanie.

       -b          Tryb binarny.  Ustawi się kilka opcji, które umożliwią edycję plików binarnych
                   lub wykonywalnych.

       -C          Kompatybilny.  Ustawia opcję 'compatible'.  W ten sposób Vim będzie zachowywał
                   się jak Vi, nawet jeśli istnieje plik .vimrc.

       -d          Uruchom w trybie diff.  Powinno się użyć  dwóch,  trzech  lub  czterech  nazwy
                   plików  jako  argumentów.   Vim  otworzy  wszystkie  te pliki i pokaże różnice
                   między nimi.  Działa jak vimdiff(1).

       -d {urządzenie}
                   Otwórz {urządzenie} by używać jako terminal.  Tylko na Amidze.  Przykład:  "-d
                   con:20/30/600/150".

       -D          Debugowanie.  Przejdź  do  trybu  debugowanie  wykonując pierwsze polecenie ze
                   skryptu.

       -e          Uruchom Vima w trybie Ex, działa tak samo jakby wywołano program jako "ex".

       -E          Uruchom Vima w ulepszonym trybie Ex, działa tak samo  jakby  wywołano  program
                   jako "exim".

       -f          Pierszy  plan.  Dla  wersji GUI.  Vim nie nie oddzieli się od powłoki w jakiej
                   został uruchomiony. Na Amidze Vim nie jest uruchomiony  ponownie  by  otworzyć
                   nowe  okno.   Opcja powinna być użyta kiedy Vim jest wywoływany przez program,
                   który ma zaczekać na koniec sesji (np.  mail).  Na Amidze  polecenia  ":sh"  i
                   ":!" nie będą działać.

       --nofork    Pierwszy  plan.  Dla  wersji  GUI.   Vim  nie oddzieli się od powłoki w jakiej
                   został uruchomiony.

       -F          Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem FKMAP dla edycji tekstów od  prawej
                   do  lewej i mapowania klawiatury Farsi, ta opcja uruchomi Vima w trybie Farsi,
                   np. zostawią ustawione opcje 'fkmap' i 'rightleft'.  W  innym  wypadku  pojawi
                   się komunikat błędu i Vim zakończy działanie.

       -g          Jeśli  Vim  został skompilowany ze wsparciem dla GUI ta opcja uruchomi GUI.  W
                   innym wypadku pojawi się komunikat błędu i Vim zakończy działanie.

       -h          Wyświetli krótką pomoc o  argumentach  linii  poleceń  i  opcjach.  Potem  Vim
                   zakończy działanie.

       -H          Jeśli  Vim  został skompilowany ze wsparciem RIGHTLEFT dla edycji od prawej do
                   lewej oraz ma mapowanie klawiatury dla hebrajskiego, ta opcja uruchomi Vima  w
                   trybie  hebrajskim,  np.  ustawi opcje 'hkmap' i 'rightleft'.  W innym wypadku
                   pojawi się komunikat błędu i Vim zakończy działanie.

       -i {viminfo}
                   Kiedy Vim używa pliku viminfo ta  opcja  wskaże  jakiego  pliku  użyć  zamiast
                   domyślnego "~/.viminfo".  Można też ominąć użycie pliku .viminfo przez podanie
                   nazwy "NONE".

       -L          To samo co -r.

       -l          Tryb Lisp.  Ustawia opcje 'lisp' i 'showmatch'.

       -m          Zmiana pliku jest  niemożliwa.   Przestawia  opcję  'write'.   Można  zmieniać
                   zawartość bufora, ale zapisanie pliku nie jest możliwe.

       -M          Opcje  'modifiable'  i 'write' zostaną wyłączone, tak więc zmiany w pliku oraz
                   ich zapisanie nie są możliwe. Wartość tych opcji można zmienić.

       -N          Tryb niekompatybilny. Przestawia opcję 'compatible'. Dzięki  temu  Vim  będzie
                   zachowywał  się  odrobinę  lepiej,  ale  mniej  zgodnie  z  Vi nawet jeśli nie
                   istnieje plik .vimrc.

       -n          Nie powstanie plik wymiany. Odzyskanie pliku po wypadku  nie  będzie  możliwe.
                   Wygodne   jeśli  instnieje  potrzeba  edycji  na  bardzo  wolnym  medium  (np.
                   dyskietce). Ten cel można osiągnąć także przez  ":set  uc=0".  Można  odwrócić
                   przez ":set uc=200".

       -nb         Uruchom  jako  serwer  edytora dla NetBeans. Zobacz dokumentację by dowiedzieć
                   się więcej.

       -o[N]       Otwórz N okien w stosie.  Kiedy brak N, otwórz jedno okno dla każdego pliku.

       -O[N]       Otwórz N okien obok siebie.  Kiedy brak  N,  otwórz  jedno  okno  dla  każdego
                   pliku.

       -p[N]       Otwórz N kart.  Kiedy brak N, otwórz jedną kartę dla każdego pliku.

       -R          Tryb  tylko do odczytu.  Zostanie ustawiona opcja 'readonly'.  Cały czas można
                   zmieniać bufor, ale będzie istniała  blokada  by  chronić  przed  przypadkowym
                   zapisaniem pliku.  Jeśli chcesz zapisać plik dodaj wykrzyknik do polecenia Ex,
                   np. ":w!".  Opcja -R implikuje opcję -n (zobacz  poniżej).   Opcja  'readonly'
                   może zostać przestawiona poprzez ":set noro".  Zobacz ":help 'readonly'".

       -r          Wypisz listę plików wymiany razem z informacjami o nich.

       -r {plik}   Tryb  odzyskiwania  danych.   Plik wymiany zostanie wykorzystany do odzyskania
                   gwałtownie przerwanej sesji.  Plik wymiany to plik z taką samą nazwą  co  plik
                   oryginalny z dodanym ".swp".  Zobacz ":help recovery".

       -s          Tryb  cichy.  Rozpoczęty  tylko  kiedy  uruchomiony  jako  "Ex" lub opcja "-e"
                   została podana przed opcją "-s".

       -s {skrypt} Zostanie wczytany plik {skrypt}.  Znaki w pliku zostaną zinterpretowane  jakby
                   były wpisywane.  To samo można osiągnąć poprzez polecenie ":source! {skrypt}".
                   Jeśli osiągnięto koniec pliku zanim edytor zakończył działanie,  dalsze  znaki
                   odczytywane są z klawiatury.

       -T {terminal}
                   Przekazuje Vimowi nazwę terminalu jakiego używasz.  Wymagane tylko wtedy jeśli
                   nie działa automatycznie.  Powinien być to terminal znany Vimowi (builtin) lub
                   zdefiniowany w plikach termcap lub terminfo.

       -u {vimrc}  Użyj  poleceń  z  pliku {vimrc} w czasie uruchamiania.  Wszystkie inne możliwe
                   pliki  uruchamiania  zostaną   pominięte.    Używaj   do   edytowania   plików
                   specjalnych.  Można pominąć także wszystkie możliwe pliki uruchamiania poprzez
                   podanie  nazwy  "NONE".   Zobacz  ":help  initialization"  by  poznać   więcej
                   szczegółów.

       -U {gvimrc} Użyj  poleceń  z  pliku  {gvimrc}  w  czasie uruchamiania GUI.  Wszystkie inne
                   możliwe  pliki  uruchamiania  GUI  zostaną  pominięte.   Można  pominąć  także
                   wszystkie możliwe pliki uruchamiania GUI poprzez podanie nazwy "NONE".  Zobacz
                   ":help gui-init" by poznać więcej szczegółów.

       -V[N]       Tryb gadatliwy.  Wypisz  wiadomości  o  tym  jaki  pliki  są  wczytywane  i  o
                   informacjach  pobieranych i dodawanych do pliku viminfo. Opcjonalny argument N
                   jest wartością 'verbose'. Domyślnie 10.

       -v          Uruchom Vima w trybie Vi, tak jakby program był  nazwany  "vi".  Ma  znaczenie
                   tylko wtedy jeśli program nazwany jest "ex".

       -w {plik}   Wszystkie  wciśnięcia  klawiszy,  aż  do  zakończenia  działania  programu, są
                   zapisywane w {plik} .  Użyteczne jeśli chce się stworzyć skrypt  do  użycia  z
                   "vim -s" lub ":source!".  Jeśli {plik} istnieje, znaki są dopisywane.

       -W {plik}   Podobnie do -w, ale istniejący plik jest nadpisywany.

       -x          Użyj  szyfrowania  podczas zapisywania plików. Zostaniesz poproszony o podanie
                   klucza.

       -X          Nie łącz z serwerem X. Skraca czas uruchamiania w terminalu, ale tytuł okna  i
                   schowek nie będą wykorzystywane.

       -y          Uruchom  Vima  w  łatwym  trybie, tak jakby program został wywołany "evim" lub
                   "eview".  Vim będzie zachowywał się bardziej jak edytor kliknij-i-wpisz.

       -Z          Tryb ograniczony. Zachowuje się jakby nazwa programu zaczynała się od "r".

       --          Oznacza koniec opcji.  Argumenty  po  tej  opcji  będą  traktowane  jak  nazwy
                   plików. Używa się do otwierania plików, których nazwy zaczynają się od '-'.

       --echo-wid  Wyłącznie GTK GUI: wypisz ID okna na standardowe wyjście.

       --help      Wyświetl informację o pomocy i zakończy, to samo co"-h".

       --literal   Potraktuj  nazwy  plików  dosłownie  i  nie  rozwiązuj kwantyfikatorów. Nie ma
                   znaczenia na Uniksach gdzie powłoka rozwiązuje kwantyfikatory.

       --noplugin  Pomiń ładowanie wtyczek. Implikowane przy -u NONE.

       --remote    Połącz się z serwerem  Vima  i  edytuj  w  nim  resztę  plików  podanych  jako
                   argumenty.  Jeśli  nie  znaleziono  serwera  zostanie  zgłoszony  błąd a pliki
                   zostaną otwarte w bieżącym Vimie.

       --remote-expr {wyrażenie}
                   Połącz z serwerem Vima, rozwiąż w nim  {wyrażenie}  i  wypisz  rozwiązanie  na
                   standardowe wyjście.

       --remote-send {klawisze}
                   Połącz z serwerem Vima i wyślij do niego {klawisze}.

       --remote-silent
                   Tak samo jak -remote, ale bez ostrzeżenia kiedy nie znaleziono serwera.

       --remote-wait
                   Tak samo jak -remote, ale Vim nie zakończy dopóki pliki pozostaną otwarte.

       --remote-wait-silent
                   Tak samo jak --remote-wait, ale bez ostrzeżenie kiedy nie znaleziono serwera.

       --serverlist
                   Wypisz nazwy wszystkich serwerów Vima jakie można znaleźć.

       --servername {nazwa}
                   Użyj  {nazwa}  jako  nazwy  serwera. Wykorzystane dla bieżącego Vima o ile nie
                   połączone z argumentem --remote, wtedy jest to nazwa serwera do połączenia.

       --socketid {id}
                   Wyłącznie GTK GUI: Użyj mechanizmu GtkPlug by uruchomić gvima w innym oknie.

       --version   Wypisz informację o wersji i zakończ.

POMOC ON-LINE

       By rozpocząć wpisz ":help" w Vimie Wpisz ":help  temat"  by  uzyskać  pomoc  na  określony
       temat.   Przykład:  ":help  ZZ"  by  uzyskać  pomoc na temat polecenia "ZZ".  Użyj <Tab> i
       CTRL-D aby uzupełnić  tematy  (":help  cmdline-completion").  W  plikach  pomocy  istnieją
       znaczniki  by ułatwić skakanie z jednego miejsca do innego (rodzaj linków hipertekstowych,
       zobacz ":help").  Można w ten sposób zobaczyć całą dokumentację, np. ":help syntax.txt".

PLIKI

       /usr/share/vim/vim81/doc/*.txt
                      Dokumentacja Vima Użyj ":help doc-file-list" aby uzyskać pełną listę.

       /usr/share/vim/vim81/doc/tags
                      Plik znaczników służy do znajdowania informacji w plikach dokumentacji.

       /usr/share/vim/vim81/syntax/syntax.vim
                      Globalne uruchamianie podświetlania składni.

       /usr/share/vim/vim81/syntax/*.vim
                      Pliki składni dla różnych języków.

       /usr/share/vim/vimrc
                      Globalny plik uruchamiania Vima

       ~/.vimrc       Osobiste parametry uruchamiania Vima

       /usr/share/vim/gvimrc
                      Globalne uruchamianie gvima.

       ~/.gvimrc      Osobiste parametry uruchamiania gvima.

       /usr/share/vim/vim81/optwin.vim
                      Skrypt używany w poleceniu  ":options",  dobry  sposób  do  przeglądania  i
                      ustawiania opcji.

       /usr/share/vim/vim81/menu.vim
                      Globalne uruchamianie menu gvima.

       /usr/share/vim/vim81/bugreport.vim
                      Skrypt służący do tworzenia raportów o błędach. Zobacz ":help bugs".

       /usr/share/vim/vim81/filetype.vim
                      Skrypt   do   wykrywania  typu  pliku  według  jego  nazwy.  Zobacz  ":help
                      'filetype'".

       /usr/share/vim/vim81/scripts.vim
                      Skrypt do wykrywania typu  pliku  według  jego  zawartości.  Zobacz  ":help
                      'filetype'".

       /usr/share/vim/vim81/print/*.ps
                      Pliku używane do drukowania PostScriptu.

       Najświeższe wiadomości na stronie Vima:
       <URL:http://www.vim.org/>

ZOBACZ TAKŻE

       vimtutor(1)

AUTOR

       Vim  został  napisany  przez  Brama  Moolenaara  z dużą pomocą innych osób.  Zobacz ":help
       credits" w Vimie.
       Vim bazuje na Steviem, nad którym pracowali: Tim Thompson,  Tony  Andrews  i  G.R.  (Fred)
       Walter.  Mało już zostało z oryginalnego kodu.

BŁĘDY

       Prawdopodobne.  Zobacz ":help todo" by poznać listę znanych problemów.

       Pamiętaj że pewna ilość problemów, które mogą być uznawane przez niektórych ludzi za błędy
       są w rzeczywistości spowodowane wiernością w odtwarzaniu zachowania Vi.  Jeśli sądzisz, że
       inne  rzeczy  są  błędami  "ponieważ  Vi robi to inaczej", powinieneś przyjrzeć się bliżej
       plikowi vi_diff.txt (lub wpisać ":help vi_diff.txt" w Vimie).  Sprawdź  także  opis  opcji
       'compatible' i 'cpoptions'.

                                           2006 kwi 11                                     VIM(1)