Provided by: manpages-pl_0.5-1_all bug

NAZWA

       hdparm - pobiera/ustawia parametry dysku SATA/IDE

SKŁADNIA

       hdparm [opcje] [urządzenie ...]

OPIS

       Program  hdparm  udostępnia  interfejs  wiersza  poleceń  do  różnych  interfejsów  jądra,
       obsługiwanych  przed  linuksowy  podsystem  SATA/PATA/SAS  "libata"  i  starszy  podsystem
       sterownika  IDE.  Wiele  nowszych  (z roku 2008 i nowszych) urządzeń USB obsługuje również
       "SAT" (SCSI-ATA Command Translation) i dlatego może również działać z hdparm.  Dotyczy  to
       na  przykład  nowszych  modeli  dysków zewnętrznych WD "Passport" i NexStar-3. Część opcji
       może działać poprawnie tylko z najnowszymi jądrami.

OPCJE

       Gdy nie podano opcji, zakłada się acdgkmur. W przypadku opcji "pobiera/ustawia", odpytanie
       bez opcjonalnego parametru (np. -d) odpyta (pobierze) stan urządzenia, a z parametrem (np.
       -d0) ustawi stan urządzenia.

       -a     Pobiera/ustawia wskaźnik odczytu z wyprzedzeniem (read-ahead) systemu plików.  Jest
              to  używane  do  zwiększania  wydajności  w  sekwencyjnych  odczytach dużych plików
              poprzez pobieranie dodatkowych bloków, w nadziei, że będą potrzebne danemu zadaniu.
              Wiele sterowników IDE ma także wbudowane oddzielne funkcje tego typu, które w wielu
              sytuacjach niwelują potrzebę odczytu z wyprzedzeniem przez system plików.

       -A     Pobiera/ustawia właściwość odczytu  wyprzedzającego  (read-lookahead)   napędu  IDE
              (zwykle domyślnie ON -- włączoną). Użycie: -A0 (wyłącza) lub -A1 (włącza).

       -b     Pobiera/ustawia stan magistrali.

       -B     Pobiera/ustawia  właściwości  zaawansowanego zarządzania energią (APM), o ile napęd
              ją obsługuje. Mała wartość oznacza agresywne zarządzanie energią, a duża  -  wyższą
              wydajność.  Możliwe  wartości  obejmują  zakres  od  1  do  127  (która  pozwala na
              zatrzymanie talerzy - "spin-down") i wartości od  128  do  254  (która  na  to  nie
              pozwala).  Najwyższy  stopień  zarządzania  energią  jest  ustawiany wartością 1, a
              najwyższa wydajność wejścia/wyjścia wartością  254.  Wartość  255  nakazuje  hdparm
              wyłączyć   zaawansowane  zarządzenia  energią  (nie  wszystkie  dyski  potrafią  ją
              wyłączyć, ale większość tak).

       -c     Pobiera/ustawia  obsługę  32-bitowego  wejścia/wyjścia   w   (E)IDE.   Można   użyć
              numerycznego  parametru  włączającego/wyłączającego  obsługę.  Obecnie  obsługiwane
              wartości obejmują 0  dla  wyłączenia  obsługi  32-bitowego  I/O,  1  dla  włączenia
              32-bitowej  transmisji  danych,  3  dla  włączenia  32-bitowej transmisji danych ze
              specjalną sekwencją sync wymaganą przez wiele chipsetów. Wartość 3 działa z  prawie
              wszystkimi  32-bitowymi chipsetami IDE, lecz naraża na dodatkowe koszty. Zauważ, że
              "32-bit" odnosi się do transmisji poprzez magistralę PCI  lub  VLB,  ale  tylko  do
              karty  interfejsu;  wszystkie napędy (E)IDE mają wciąż tylko 16-bitowe połączenie z
              kartą interfejsu.

       -C     Sprawdza obecny stan trybu zasilania IDE. Jest on zawsze jednym  z:  unknown  (dysk
              nie  obsługuje  tego  polecenia),  active/idle  (normalne działanie), standby (tryb
              oszczędzania  energii,  dysk  się  zatrzymał),   lub   sleeping   (najniższy   tryb
              oszczędzania energii, dysk jest całkowicie wyłączony).  Za pomocą opcji -S, -y, -Y,
              i -Z można manipulować trybami zasilania IDE.

       -d     Pobiera/ustawia flagę "using_dma" (używający DMA) dla tego napędu. Opcja ta  działa
              tylko z kilkoma kombinacjami napędów i interfejsów, które obsługują DMA, i które są
              znane sterownikowi IDE.  Dobrym pomysłem jest również użycie odpowiedniej opcji  -X
              w  połączeniu  z -d1 aby zapewnić, że sam napęd jest zaprogramowany odpowiedni tryb
              DMA, choć wiele BIOS-ów powinno  zrobić  to  za  użytkownika  podczas  uruchamiania
              komputera.    Używanie   DMA   prawie  zawsze  powoduje  zwiększenie  wydajności  i
              przepustowości oraz zmniejsza  zużycie  procesora.  Lecz  jest  co  najmniej  kilka
              zestawień  chipsetów  i  dysków, dla których użycie DMA nie zrobi większej różnicy,
              lub nawet spowolni dysk (na naprawdę spapranym sprzęcie). Ale to zależy.

       --dco-freeze
              DCO to skrót od Device  Configuration  Overlay  (nakładka  konfiguracji  urządzeń),
              sposobu,  w  jaki  dostawcy  selektywnie  wyłączają określone funkcje napędu. Opcja
              --dco-freeze zamraża/blokuje bieżącą konfigurację  napędu,  uniemożliwiając  w  ten
              sposób  oprogramowaniu (lub malware), zmieniać ustawienia DCO po następnym ponownym
              uruchomieniu urządzenia.

       --dco-identify
              Odpytuje i zrzuca informacje na temat ustawień konfiguracji urządzenia, które  mogą
              być wyłączone przez dostawcę lub instalatora OEM. Te ustawienia pokazują możliwości
              napędu,  które  mogły  zostać  wyłączone  przez  dostawcę,  w  celu   "rozszerzonej
              kompatybilności".  Gdy  są  wyłączone,  są one ukryte  nie będą pokazywane w wyniku
              polecenia -I. Na przykład, dostawcy systemu czasami wyłączają 48-bitowe adresowanie
              na  dużych  napędach,  z  powodów  kompatybilności  (lub  jej  utraty) z określonym
              BIOS-em. W takich przypadkach --dco-identyfy pokaże, że napęd posiada opcję 48_bit,
              ale -I nie pokaże jej, ani napęd nie będzie akceptować poleceń 48_bit.

       --dco-restore
              Resetuje  wszystkie  ustawienia,  funkcje  i dostępne możliwości napędu do wartości
              fabrycznych  i  pełnych  możliwości.  Polecenie  zawiedzie,   jeśli   DCO   zostało
              zamrożone/zablokowane,  lub  gdy ustawiono również maksymalne ograniczenie rozmiaru
              -Np. Jest to NIEZWYKLE NIEBEZPIECZNE  i  prawdopodobnie  spowoduje  poważną  utratę
              danych. Proszę NIE UŻYWAĆ TEGO POLECENIA.

       --direct
              Używa  flagi  "O_DIRECT"  jądra  podczas  przeprowadzania pomiarów czasów -t. W ten
              sposób ominięta jest pamięć podręczna strony, powodując bezpośredni odczyt z napędu
              do  buforów  hdparm,  używając tzw. "surowego" wejścia/wyjścia. W wielu przypadkach
              może to dać znacznie  szybsze  odczyty  niż  zwykła  metoda  stronicowanej  pamięci
              podręcznej, dając lepszy wskaźnik surowej wydajności urządzenia i sterownika.

       --drq-hsm-error
              BARDZO  NIEBEZPIECZNE, PROSZĘ NAWET NIE MYŚLEĆ O UŻYWANIU TEJ OPCJI. Opcja powoduje
              wydanie przez hdparm do jądra, niepoprawnie oznaczonego jako "non-data",  polecenia
              IDENTIFY.  Powoduje  to pozostawienie sterownika z jego wierszem dataReQuest(DRQ) w
              stanie  "utknięcia".  Dezorientuje  to   sterowniki   jądra   i   może   spowodować
              natychmiastową  awarię  systemu  łącznie  z poważną utratą danych. Opcja istnieje w
              celu pomocy  w  testowaniu  i  zabezpieczaniu  jądra  przed  rzeczywistymi  błędami
              napędów. BARDZO NIEBEZPIECZNE, NIE UŻYWAĆ!

       -D     Włącza/wyłącza  wbudowaną  w  napęd właściwość zarządzania uszkodzeniami, za pomocą
              której  jego  firmware  próbuje  automatycznie  zarządzać  uszkodzonymi  sektorami,
              przenosząc  je  na  sektory  "zapasowe",  zarezerwowane  fabrycznie  do  tego celu.
              Kontrolowanie tej funkcji za pomocą opcji -D nie jest obsługiwane  przez  większość
              współczesnych napędów od ATA-4; w związku z tym, to polecenie może się nie powieść.

       -E     Ustawia szybkość napędu CD/DVD. NIE jest to konieczne do normalnego działania, gdyż
              napęd automatycznie sam przełącza prędkości. Jednak jeśli  chcesz  się  nim  bawić,
              podaj  po  tej opcji wartość szybkości, zwykle liczbę taką jak 2 lub 4. Może być to
              niekiedy przydatne, np. aby odtwarzanie filmów z DVD stało się płynniejsze.

       -f     Synchronizuje (sync) i opróżnia (flush) bufory podręczne urządzenia  przy  wyjściu.
              Operacja ta jest również wykonywana jako część pomiarów -t, -T i innych opcji.

       --fallocate
              Opcja  działa  obecnie  jedynie  w systemach plików ext4 i xfs. Gdy zostanie użyta,
              musi być jedyną podaną opcją. Wymaga dwóch parametrów: oczekiwanej wielkości  pliku
              w  kilobajtach  (liczba  bajtów  podzielona  przez  1024), a po niej ścieżki nowego
              pliku. Utworzy ona nowy plik o określonym rozmiarze, bez zapisywania  jakichkolwiek
              danych do pliku. Jest to zwykle bardzo szybkie i nie obciąża urządzenia dyskowego.

              Przykładowo: utworzenie pliku o rozmiarze 10 kB: hdparm --fallocate 10 plik_tymczas

       --fibmap
              Gdy  zostanie  użyta,  musi  być  jedyną  podaną  opcją.  Wymaga ścieżki pliku jako
              parametru i powoduje wypisanie listy ekstentów (zakresów sektorów) bloków  zajętych
              przez plik na dysku. Numery sektorów są podane jako absolutne numery LBA, odnoszące
              się do sektora 0 fizycznego urządzenia, a nie do partycji czy  systemu  plików.  Ta
              informacja  może być następnie użyta do wielu celów, takich jak sprawdzanie stopnia
              fragmentacji  większych  plików,  czy  określanie  poprawnych   sektorów   w   celu
              rozmyślnego uszkodzenia podczas procedur testowych wstrzykiwania błędów.

              Opcja  używa  nowej  FIEMAP (file extent map - mapy ekstentów pliku) ioctl(), jeśli
              jest dostępna lub wykorzystuje starszą FIBMAP (file block map - mapa bloków  pliku)
              ioctl()  w  przeciwnym  wypadku.  Proszę  zauważyć,  że  z  powodu  wykorzystywania
              32-bitowego interfejsu liczb bloków, FIBMAP nie działa powyżej  8  TB  lub  16  TB.
              FIBMAP  jest  również  bardzo  wolna  i  nie działa dobrze z zaalokowanymi wstępnie
              ekstentami w systemach plików ext4/xfs, chyba że wykonano sync() przed użyciej  tej
              opcji.

       --fwdownload
              Gdy zostanie użyta, powinna być jedyną podaną opcją. Wymaga podania bezpośrednio po
              opcji ścieżki pliku, z której powinno być odczytane nowe firmware napędu. Zawartość
              pliku  zostanie  wysłana do napędu przy użyciu polecenia DOWNLOAD MICROCODE (S)ATA,
              używając albo protokołu transferu 7 (cały  plik  na  raz),  albo,  jeśli  napęd  to
              obsługuje,  protokołu  transferu  3  (pobieranie we fragmentach). Polecenie to jest
              NIEZWYKLE NIEBEZPIECZNE i może zniszczyć zarówno napęd, jak i jego wszystkie  dane.
              Proszę    NIE    UŻYWAĆ    TEGO    POLECENIA.    Odmiany    --fwdownload-mode3    ,
              --fwdownload-mode3-max   i   --fwdownload-mode7    pozwalają    na    przesłonięcie
              automatycznie   wykrytego   protokołu,  wymuszając  na  hdparm  użycie  określonego
              protokołu transferu (jedynie do celów testowych).

       -F     Opróżnia bufory zapisu dysku (starsze napędy mogą nie implementować tej funkcji).

       -g     Pokazuje geometrię dysku (cylindry, głowice, sektory),  rozmiar  (w  sektorach),  a
              także  przesunięcie  (w  sektorach)  początku  urządzenia,  poczynając  od początku
              napędu.

       -h     Pokazuje krótką informację o użyciu (pomoc).

       -H     Odczytuje temperaturę niektórych dysków (głównie Hitachi). Informuje  również,  czy
              temperatura  znajduje  się  w  zalecanym  przedziale  wartości  (może  nie  być  to
              wiarygodne). Nie powoduje to rozkręcenia  talerzy  napędu,  jeśli  znajduje  się  w
              stanie bezczynności.

       -i     Pokazuje informacje identyfikacyjne, które sterowniki jądra (IDE, libata) pobrały z
              napędu podczas startu/konfiguracji, o ile  są  one  dostępne.  Rezultaty  mogą  się
              różnić  od  bieżących informacji pozyskiwanych bezpośrednio ze sterownika opcją -I.
              Zwracane  dane  mogą  nie  być  aktualne,  zależnie  od  czynności  wykonanych   po
              uruchomieniu     systemu.     Dla     dokładniejszej    interpretacji    informacji
              identyfikacyjnych, odsyłamy do AT Attachment Interface for Disk  Drives  (ANSI  ASC
              X3T9.2 working draft, revision 4a, April 19/93 i późniejsze edycje).

       --idle-immediate
              Wykonuje  polecenie  ATA  IDLE_IMMEDIATE,  powodując przejście napędu w niższy stan
              zasilania. Z reguły talerze napędu nie ulegają zatrzymaniu.

       --idle-unload
              Wykonuje  polecenie  ATA  IDLE_IMMEDIATE_WITH_UNLOAD,  powodując   odłączenie   lub
              zaparkowanie  głowic  i  przejście napędu w niższy stan zasilania. Z reguły talerze
              napędu nie ulegają zatrzymaniu.

       -I     Żąda informacji identyfikacji bezpośrednio od napędu. Informacja jest wyświetlana w
              nowym,  rozszerzonym formacie z większą ilością szczegółów, niż przy starszej opcji
              -i.

       --Istdin
              Jest to specjalna odmiana opcji -I, która akceptuje blok identyfikacyjny dysku jako
              standardowe wejście zamiast używania parametru /dev/hd*. Format tego bloku musi być
              dokładnie taki sam jak w "plikach" /proc/ide/*/hd*/identify lub utworzony za pomocą
              opcji  --Istdout  opisanej  poniżej.   Ta  odmiana  jest  przeznaczona  do użytku z
              "bibliotekami" informacji  identyfikacyjnych  dysku,  oraz  z  dyskami  ATAPI,  dla
              których  standardowe  mechanizmy  mogą  działać  błędnie.  Gdy  używana  jest opcja
              --Istdin, musi być ona *jedynym* podanym parametrem.

       --Istdout
              Opcja  zrzuca  informacje  identyfikacyjne  dysku  w   zapisie   szesnastkowym   na
              standardowe  wyjście,  w formacie podobnym do /proc/ide/*/identify i odpowiednim do
              późniejszego użycia z opcją --Istdin.

       -J     Pobiera/ustawia wartość czasu oczekiwania "idle3" dysków Western Digital (WD) Green
              Drive.  Czas  ten  kontroluje częstość parkowania głowic dysku i przejścia w niższy
              stan zasilania. Ustawieniem fabrycznym  jest  osiem  (8)  sekund,  co  jest  bardzo
              kiepskim wyborem do systemu Linux. Pozostawienie wartości domyślnej, powoduje setki
              lub tysiące cykli ładowania/odłączenia głowic w bardzo  krótkim  czasie.  Mechanizm
              dysku  został  zaprojektowany na 300 000 do 1 000 000 cykli, tak więc pozostawienie
              wartości domyślnej może spowodować przedwczesne zużycie dysku,  nie  wspominając  o
              wpływie  na wydajność, gdy napęd często musi się wybudzić przed wykonaniem operacji
              wejścia/wyjścia.

              Firma WD dostarcza DOS-owe  narzędzie  WDIDLE3.EXE  do  zmiany  tego  ustawienia  i
              powinno  się  go użyć zamiast hdparm, gdy tylko to możliwe. Implementacja w hdparm,
              uzyskana za pomocą inżynierii wstecznej nie jest tak  kompletna  jak  oryginalny  i
              oficjalny program, nawet jeśli wygląda na działającą na przynajmniej kilku sztukach
              tych dysków. Aby zmiana  w  ustawieniach  zadziałała,  potrzebny  jest  pełny  cykl
              zasilania  (włączenie  i  wyłączenie),  niezależnie od tego, który program zostanie
              użyty do zmiany ustawień.

              Zaleca się  ustawienie  wartości  30  sekund  do  użycia  z  Linuksem.  Dozwolonymi
              wartościami  jest  8  do  12  sekund, a następnie 30 do 300 sekund w 30 sekundowych
              odstępach. Podanie wartości zero  (0)  wyłączy  całkowicie  czas  idle3  dysków  WD
              (NIE ZALECANE!).

       -k     Pobiera/ustawia  flagę "keep_settings_over_reset" (zachowaj ustawienia po resecie).
              Gdy ta flaga jest ustawiona, sterownik będzie chronił opcje -dmu po miękkim resecie
              (wykonanym np. podczas sekwencji odzyskiwania po błędzie).  Flaga ta domyślnie jest
              wyłączona,  aby  uchronić  napęd  przed  pętlami  resetowań,  które   mogłyby   być
              spowodowane  kombinacjami  ustawień  -dmu Opcja -k powinna więc być ustawiana tylko
              gdy jest się przekonanym, że to co robisz  jest  dobre.  Praktycznie,  wszystko  co
              trzeba  zrobić  aby przetestować konfigurację (przed użyciem -k) to sprawdzenie czy
              napęd daje  się  odczytać/zapisać  i  czy  proces  nie  generuje  błędów  w  logach
              (komunikaty jądra) (w większości systemów należy zajrzeć do /var/log/messages).

       -K     Ustawia  flagę  "keep_features_over_reset"  (zachowaj właściwości po resecie).  Jej
              ustawienie powoduje, że napęd odzyskuje po miękkim resecie ustawienia dla  -APSWXZ.
              Nie wszystkie napędy obsługują tę właściwość.

       -L     Ustawia   flagę   blokowania   drzwiczek   (doorlock  flag).  Wartość  1  spowoduje
              zablokowanie drzwiczek niektórych wymiennych dysków  twardych  (np.  Syquest,  ZIP,
              Jazz...).  Z  kolei  wartość  0  spowoduje  odblokowanie drzwiczek. Normalnie Linux
              automatycznie  zarządza  mechanizmem  blokowania   drzwiczek,   w   zależności   od
              eksploatacji  dysku (zablokowane, gdy system plików jest zamontowany). Lecz podczas
              zamykania systemu może być to uciążliwe, gdy główna partycja znajduje się na  dysku
              wymiennym,  gdyż  partycja  ta pozostaje zamontowana (w trybie tylko-do-odczytu) po
              zamknięciu systemu. Dzięki użyciu tej  opcji  po  przemontowaniu  głównego  systemu
              plików  w  trybie  tylko-do-odczytu  możliwe  jest  wyjęcie  kasety  ze  stacji  po
              zamknięciu systemu.

       -m     Pobiera/ustawia licznik sektorów dla wielosektorowego I/O w napędzie.  Ustawienie 0
              wyłącza  tę  właściwość.  Tryb  ten  (inaczej  znany  jako  IDE  Block  Mode)  jest
              właściwością większości nowoczesnych dysków twardych IDE, zezwalającą  na  transfer
              wielu  sektorów  na  przerwanie  I/O,  w  przeciwieństwie  do  tradycyjnego jednego
              sektora. Gdy włączona jest ta właściwość, zazwyczaj  obciążenie  I/O  przez  system
              zmniejsza  się  o 30-50%. W wielu systemach powoduje to także zwiększenie przepływu
              danych o 5% do 50%. Mimo to, niektóre  napędy  (najbardziej  zauważalnie  seria  WD
              Caviar), wydają się działać wolniej w tym trybie. Różnie to jednak bywa.  Większość
              napędów wspiera minimalny zestaw ustawień obejmujący 2, 4, 8 i 16  (sektorów).  Dla
              niektórych  dysków  możliwe są także większe wartości.  Ustawienie 16 lub 32 wydaje
              się optymalnym dla wielu systemów.  Western Digital zaleca niższe ustawienia  od  4
              do  8  na  wielu  z  ich  dysków,  a to z powodu małych (32KB) buforów w napędach i
              niezoptymalizowanych algorytmów buforowania.  Opcja -i może służyć  do  znajdywania
              maksymalnej  wspieranej  wartości  zainstalowanego  napędu  (szukaj  MaxMultSect na
              wyjściu).  Niektóre napędy twierdzą, że wspierają ten tryb, lecz  tracą  dane  przy
              niektórych  ustawieniach. W rzadkich wypadkach, takie błędy mogą spowodować poważne
              uszkodzenie systemu plików.

       --make-bad-sector
              Celowo tworzy uszkodzony sektor (bad  sector,  media  error)  na  dysku.  NIEZWYKLE
              NIEBEZPIECZNE,  NIE  UŻYWAĆ  TEJ  OPCJI!.  Może  być  to  przydatne przy testowaniu
              mechanizmów odzyskiwania błędów urządzenia/RAID. Numer  sektora  jest  podany  jako
              (dziesiątkowy) parametr po opcji. W zależności od urządzenia, hdparm wybierze jedno
              z dwóch  dostępnych  poleceń  ATA  do  uszkodzenia  sektora.  WRITE_LONG  działa  w
              przypadku  większości urządzeń, lecz jedynie do granicy 28-bitów. Część najnowszych
              napędów (2008) może obsługiwać nowe polecenie WRITE_UNCORRECTABLE_EXT, które działa
              na  wszystkich  sektorach  LBA48.  Jeśli jest ono dostępne, hdparm użyje go zamiast
              WRITE_LONG.  Samo  polecenie  WRITE_UNCORRECTABLE_EXT  prezentuje  wybór  jak  nowy
              uszkodzony  sektor  powinien  się  zachowywać. Domyślnie, wygląda on jak każdy inny
              uszkodzony sektor i napędowi może zająć nieco czasu aby wykonać kolejne  ponowne  i
              nieudane  próby  odczytu  (READ) sektora. Jeśli jednak poda się pojedynczą literę f
              bezpośrednio przed pierwszą  cyfrą  parametru  numeru  sektora,  to  hdparm  wykona
              "flagowane"  WRITE_UNCORRECTABLE_EXT,  które powoduje, że napęd oznacza sektor jako
              uszkodzony (zamiast rzeczywiście go uszkadzać), dzięki czemu próby  odczytu  (READ)
              sektora  natychmiast  się  nie powiodą (zamiast po kilku kolejnych próbach). Proszę
              zauważyć, że opcja --repair-sector może być użyta aby odzyskać  (każdy)  uszkodzony
              sektor,  gdy  nie  jest  on  dłużej  potrzebny,  włączając  w  to  również  sektory
              rzeczywiście  uszkodzone  (napęd  prawdopodobnie  przemapuje  je   do   przestrzeni
              zapasowej dysku).

       -M     Pobiera/ustawia  wartość  Automatycznego Zarządzania Głośnością (Automatic Acoustic
              Management - AAM). Większość nowych dysków ma możliwość zwolnienia obrotów  głowicy
              aby  zredukować poziom hałasu. Wartości mogą być z przedziału od 0 do 254. 128 jest
              najcichszym  (a  zatem  najwolniejszym)   ustawieniem,   a   254   najszybszym   (i
              najgłośniejszym).  Niektóre  dyski  mają tylko dwa poziomy (cichy / szybki), a inne
              mogą przyjmować wszystkie wartości od 128 do 254.  W tej chwili, większość  napędów
              obsługuje  jedynie  3 opcje: wyłączone, cichy i szybki. Można im przypisać obecnie,
              odpowiednio, wartości 0, 128 i 254, ale pozostałe wartości zostały przeznaczone  do
              przyszłych rozszerzeń, więc może to ulec zmianie.

       -n     Pobiera   lub   ustawia   flagę  "ignore_write_errors"  (ignoruj  błędy  zapisu)  w
              sterowniku. NIE baw się tym  bez  uprzedniego  zapoznania  się  z  kodem  źródłowym
              sterownika.

       -N     Pobiera/ustawia maksymalną widzialną liczbę sektorów, znaną również jako ustawienie
              Host Protected Area. Bez parametru, -N wyświetla  bieżące  ustawienie,  które  jest
              wyświetlane  jako  dwie  wartości:  pierwsza  określa bieżące maksymalne ustawienie
              sektorów, druga pokazuje  natywny  (rzeczywisty)  limit  sprzętowy  dysku.  Różnica
              pomiędzy  tymi  dwiema  wartościami wskazuje na liczbę sektorów, które są aktualnie
              ukryte dla systemu operacyjnego w formie Host Protected Area (HPA). Obszar ten jest
              często  używany  przez  osoby  składające  komputer  do przechowania oprogramowania
              diagnostycznego  i/lub   kopii   oryginalnego   systemu   operacyjnego   w   celach
              odzyskiwania.  Innymi  możliwymi  powodami mogą być ukrycie rzeczywistej pojemności
              bardzo dużego dysku dla BIOS-u/systemu, który nie  może  normalnie  funkcjonować  z
              dyskami  tego  rozmiaru  (np.  obecnie  (2010) BIOS-y nie potrafią poradzić sobie z
              dyskami o rozmiarze przekraczającym 2 TB, a HPA  może  być  użyte  do  raportowania
              przez  dysk  o  pojemności  3 TB, że ma 2 TB). Aby zmienić bieżące maksimum (BARDZO
              NIEBEZPIECZNE, UTRATA DANYCH JEST NIEZWYKLE PRAWDOPODOBNA),  nowa  wartość  powinna
              być  dostarczona  (dziesiątkowo)  zaraz po opcji -N. Wartość ta jest określona jako
              liczba sektorów, zamiast "maksymalny adres  sektora"  dysku.  Napędy  korzystają  z
              pomysłu  tymczasowych  (ulotnych) ustawień, które są tracone przy następnym resecie
              sprzętowym oraz bardziej stałej (nieulotnej) wartości, która nie jest  zmieniana  w
              czasie   resetów  i  kolejnych  cykli  zasilania.  Domyślnie,  -N  zmienia  jedynie
              ustawienie tymczasowe (ulotne).  Aby  zmienić  wartość  stałą  (nieulotną),  proszę
              poprzedzić  pierwszą cyfrę wartości początkowym znakiem p. Napędy są zaprojektowane
              na pozwolenie na tylko  jedną  zmianę  wartości  stałem  w  sesji.  Przed  kolejną,
              permanentną   operacją   -N  konieczny  jest  reset  sprzętowy  (lub  wyłączenie  i
              włączenie). Proszę zauważyć, że każda próba zmienienia tej wartości  może  zawieść,
              jeśli dysk jest dostępny dla innego programu w tym samym czasie. Jest tak, ponieważ
              ustawienie wartości wymaga wymiany pary poleceń dyskowych, ale nie  ma  sposobu  na
              zapobiegnięcie  wstawienia  pomiędzy  nie  innych  poleceń  przez jądro. Jeśli więc
              zmiana początkowo się nie powiedzie, proszę po prostu spróbować  ponownie.  Obsługa
              opcji  -N  przez jądro jest błędna dla wielu typów adapterów przez w wielu wersjach
              jądra.  Raportowana  jest  wówczas  niekiedy  nieprawidłowa  (zbyt  mała)   wartość
              maksymalnego  rozmiaru.  Obecnie (jądro 2.6.27) wygląda na to, że w końcu działanie
              powinno być poprawne w przypadku większości sprzętu.

       --offset
              Przesuwa (offset) do podanego numeru GiB (1024*1024*1024), podczas  przeprowadzania
              pomiarów  czasu  -t  odczytu  urządzenia. Szybkość zmienia się (około dwukrotnie) w
              przypadku wielu dysków mechanicznych. Z reguły, choć nie zawsze, największa jest na
              początku  dysku.  Napędy  solid-state  drive  (SSD) powinny wykazywać podobne czasy
              niezależnie od przesunięcia.

       -p     Próbuje przeprogramować chipset interfejsu IDE na określony tryb PIO,  lub  próbuje
              automatycznie  dostosować się do "najlepszego" trybu PIO obsługiwanego przez napęd.
              Właściwość ta jest obsługiwana w jądrze tylko dla kilku "znanych" chipsetów i nawet
              ta obsługa jest co najwyżej niepewna. Niektóre chipsety IDE nie są w stanie zmienić
              trybu PIO dla pojedynczego napędu; wówczas  opcja  ta  może  spowodować  ustawienie
              trybu  PIO  dla obydwu napędów. Wiele chipsetów IDE wspiera albo mniej, albo więcej
              niż standardowe 6 (od 0 do 5) trybów PIO, więc dokładne ustawienie szybkości, które
              właściwie  jest  zaimplementowane,  będzie  różnić  się  zależnie  od wyrafinowania
              chipsetu/sterownika.  Używaj z wielką ostrożnością!  Właściwość ta nie chroni przed
              nierozwagą,  a  niepomyślne  działanie  może spowodować poważne uszkodzenie systemu
              plików!

       -P     Ustawia maksymalny licznik sektorów dla wewnętrznych mechanizmów preodczytu napędu.
              Nie  wszystkie  napędy  obsługują tę właściwość i została ona usunięta z oficjalnej
              specyfikacji od ATA-4.

       --prefer-ata12
              W czasie używania protokołu SAT (SCSI  ATA Translation),  hdparm  zwykle  preferuje
              użycie  poleceń 16-bajtowych gdzie to tylko możliwe. Część napędów zewnętrznych USB
              nie działa poprawnie  z  poleceniami  16-bajtowymi.  Opcja  może  zostać  użyta  do
              wymuszenia  mniejszego,  12-bajtowego  formatu  poleceń  do takich napędów. Program
              hdparm wciąć będzie używał poleceń  16-bajtowym  do  rzeczy,  które  nie  mogą  być
              wykonane  przy  użyciu  formatu  12-bajtowego (np. sektory wykraczające poza format
              28-bajtowy).

       -q     Obsługuje następną opcję cicho, nie wydając zwykłych komunikatów  (nie  dotyczy  do
              komunikatów o błędach) na wyjście. Jest to przydatne do zmniejszenia zamieszania na
              ekranie w wypadku uruchamiania ze skryptów startowych. Nie można stosować do  opcji
              -i, -v, -t, oraz -T.

       -Q     Pobiera lub ustawia queue_depth poleceń urządzenia, jeśli jest to obsługiwane przez
              sprzęt. Opcja działa tylko z jądrami 2.6.xx (i nowszymi)  i  jedynie  z  kombinacją
              urządzeń  i sterownika, która obsługuje zmianę queue_depth. W przypadku dysków SATA
              jest to głębokość kolejki Native Command Queuing (NCQ).

       -r     Pobiera/ustawia flagę read-only (tylko do odczytu) urządzenia. Gdy jest  ustawiona,
              Linux nie pozwala na operacje zapisu na tym urządzeniu.

       -R     Pobiera/ustawia  funkcję  Write-Read-Verify,  jeśli napęd ją obsługuje. Użycie: -R0
              (wyłączone)  lub  -R1  (włączone).  Funkcja  przeznaczona  jest  do  automatycznego
              ponownego  odczytania  przez  firmware  dysku  danych, które zostały zapisane przez
              oprogramowanie, w celu weryfikacji, czy zapis odbył się  poprawnie.  Ogólnie  rzecz
              biorąc  jest to zachowanie przesadne, które może spowolnić zapis na dysk dwukrotnie
              (lub jeszcze bardziej).

       --read-sector
              Odczytuje  z  określonego  numera  sektora  i  zrzuca  jego  zawartość  w   zapisie
              szesnastkowym  na standardowe wyjście. Sektor wiersza musi być podany (dziesiętnie)
              po opcji. Program hdparm wykona niskopoziomowy odczyt (kompletnie  omijając  zwykłą
              warstwę  blokową mechanizmów odczytu/zapisu) podanego sektora. Można użyć tej opcji
              do definitywnego rozstrzygnięcia czy dany sektor jest uszkodzony (bad sector, media
              error)  czy  też  nie (uczynienie tego za pomocą zwykłych mechanizmów może niekiedy
              dać fałszywe alarmy).

       --repair-sector
              Jest to alias BARDZO NIEBEZPIECZNEJ opcji --write-sector.

       -s     Włącza/wyłącza funkcję zasilania w trybie gotowości, jeśli jest  obsługiwana  przez
              napęd.  BARDZO NIEBEZPIECZNE.  Proszę  jej nie używać, chyba że jest się absolutnie
              pewnym, że zarówno systemowy BIOS (lub firmware) jak i jądro  systemu  operacyjnego
              (Linux  >=2.6.22)  obsługuje  próbkowanie urządzenia w celu użycia tej funkcji. Gdy
              jest włączona,  napęd  jest  zasilany  w  trybie  standby  (gotowości),  pozwalając
              kontrolerowi  na  uruchomienie urządzeń po kolei, redukując chwilowy pobór energii,
              gdy wiele napędów jest podłączonych do tego samego zasilacza. Przydatne głównie  do
              dużych  zestawów  RAID.  Funkcja  jest zwykle wyłączona, a napęd jest zasilany, gdy
              jest w trybie active - aktywnym (patrz powyżej,  opcja  -C).  Proszę  zauważyć,  że
              napęd  może  również pozwalać na włączenie tej opcji za pomocą zworki. Część dysków
              SATA obsługuje kontrolę tej funkcji za pomocą pinu 11. w złączu zasilania  SATA.  W
              takich przypadkach, polecenie może nie być obsługiwane, lub może być ignorowane.

       -S     Ustawia  napęd  w  trybie  idle (niższego niskiego poboru energii), ustawia również
              czas oczekiwania standby (zatrzymania dysku). Wartość ta jest używana przez napęd w
              celu  uzyskania  informacji  o  tym, jak długo oczekiwać (bez aktywności dyskowych)
              przed wyłączeniem silnika w celach oszczędności mocy. W takich warunkach, dysk może
              potrzebować  do  30  sekund  aby  odpowiedzieć  na  nagłe odwołanie, choć większość
              napędów robi to znacznie szybciej. Odczytanie wartości czasu oczekiwania jest nieco
              osobliwe.  Wartość  0 oznacza "czasy oczekiwania są wyłączone": napęd nie przejdzie
              do  trybu  standby  w  sposób  automatyczny.  Wartości  od  1  do   240   określają
              wielokrotności  5  sekund,  czyli  dają  czasy oczekiwania od 5 sekund do 20 minut.
              Wartości od 241 do 251 określają od 1. do 11. jednostki po 30 minut dla  czasów  od
              30  minut do 5,5 godzin. Wartość 252 oznacza czas oczekiwania 21 minut, 253 ustawia
              czas oczekiwania  zdefiniowany  przez  dostawcę,  zamykający  się  między  8  a  12
              godzinami,  a wartość 254 jest zarezerwowana. 255 jest interpretowane jako 21 minut
              plus 15 sekund. Proszę zauważyć, że część starszych napędów  może  intepretować  te
              wartości w całkowicie inny sposób.

       -t     Dokonuje  pomiarów  czasu  odczytów  z  urządzenia dla celów porównawczych i testów
              wydajnościowych. Aby uzyskać miarodajne wyniki, operacja ta powinna być  powtarzana
              2-3  razy  na  nieaktywnym  pod  innymi  względami  systemie  (bez innych aktywnych
              procesów) z przynajmniej  kilkoma  megabajtami  wolnej  pamięci.  Wyświetlana  jest
              szybkość  odczytu  poprzez  bufory  cache  z dysku, bez wcześniejszego cache'owania
              danych. Wartość ta jest miarą szybkości, z jaką  napęd  jest  w  stanie  obsługiwać
              liniowe  odczyty  danych  pod Linuksem bez obciążenia związanego z systemem plików.
              Aby zapewnić dokładne pomiary, cache jest opróżniany za pomocą ioctl BLKFLSBUF.

       -T     Dokonuje  pomiarów  czasu  odczytów  z  cache  dla  celów  porównawczych  i  testów
              wydajnościowych.  Aby uzyskać miarodajne wyniki, operacja ta powinna być powtarzana
              2-3 razy na  nieaktywnym  pod  innymi  względami  systemie  (bez  innych  aktywnych
              procesów)  z  przynajmniej  kilkoma  megabajtami  wolnej pamięci.  Wyświetlana jest
              szybkość odczytu bezpośrednio z linuksowych buforów cache, bez  dostępu  do  dysku.
              Wartość  ta  jest  wskaźnikiem przepływu danych między procesorem, cache i pamięcią
              systemu.

       --trim-sector-ranges
              Do napędów Solid State Drive (SSD). NIEZWYKLE NIEBEZPIECZNE. NIE UŻYWAĆ TEJ  OPCJI!
              Nakazuje  firmware  dysku  odrzucać  niepotrzebne sektory danych, niszcząc wszelkie
              dane,  które  mogą  one  zawierać.  W  tej  sposób  sektory  te  są   dostępne   do
              natychmiastowego  użycia  przez  mechanizm odśmiecania pamięci (garbage collection)
              firmware, w  celu  poprawy  równomiernego  poziomu  zużycia  komórek  flash.  Opcja
              oczekuje  podania  jednego lub więcej par zakresów zaraz po niej w formie: początek
              adresu  LBA,  dwukropek  i  liczba  sektorów  (maksymalnie  65535)  bez  spacji   w
              pojedynczym zapisie. NIEZWYKLE NIEBEZPIECZNE. NIE UŻYWAĆ TEJ OPCJI!

              Przykład:   hdparm --trim-sector-ranges 1000:4 7894:16 /dev/sdz

       --trim-sector-ranges-stdin
              Identyczne  do  --trim-sector-ranges  powyżej,  z  wyjątkiem  tego,  że  lista  par
              lba:liczba jest czytana ze standardowego wejścia,  zamiast  być  podaną  w  wierszu
              poleceń.  Można  wykorzystać  tę  opcję do uniknięcia problemów z wyjątkowo długimi
              wierszami polecenia. Pozwala to  również  na  skumulowanie  wielu  więcej  zakresów
              sektorów  w  jedno  polecenie,  aż  do  aktualnie skonfigurowanego limitu transferu
              (max_sectors_kb).

       -u     Pobiera/ustawia flagę interrupt-unmask napędu. Ustawienie 1 zezwala sterownikowi na
              niemaskowanie  innych  przerwań  podczas  przetwarzania  przerwania dyskowego, co w
              znaczącym stopniu zmniejsza czas reakcji na  Linuksa  na  polecenia  użytkownika  i
              eliminuje   błędy  "serial  port  overrun".   Używając  tej  opcji  nleży  zachować
              ostrożność: niektóre kombinacje napędu/kontrolera  nie  radzą  sobie  dobrze  z  tą
              właściwością,   co   może   spowodować   poważne  uszkodzenie  systemu  plików.   W
              szczególności, interfejsy CMD-640B i RZ1000 (E)IDE mogą być niestabilne  (z  powodu
              usterek  sprzętowych) gdy opcja ta jest używana z wersjami jądra wcześniejszymi niż
              2.0.13. Wyłączenie właściwości IDE prefetch  tych  interfejsów  (zwykle  ustawienie
              BIOS/CMOS) daje bezpieczne rozwiązanie tego problemu dla wcześniejszych jąder.

       -v     Wypisuje  niektóre  podstawowe  ustawienia, tak jak -acdgkmnru dla IDE. Jest to też
              domyślne zachowanie, kiedy nie poda się żadnych opcji.

       --verbose
              Wyświetla dodatkowe informacje diagnostyczne w przypadku niektórych poleceń.

       -w     Resetuje urządzenie (NIEBEZPIECZNE). NIE używaj tej opcji. Jest ona tylko do użytku
              w nieoczekiwanych sytuacjach, gdy dla przywrócenia dysku do stanu używalności i tak
              może być konieczne przeładowanie systemu.

       --write-sector
              Zapisuje zera do podanego numeru sektora. BARDZO NIEBEZPIECZNE. Numer sektora  musi
              zostać  podany  (dziesiątkowo) po opcji. Program hdparm wykona niskopoziomowy zapis
              (całkowicie  omijając  zwykłą  warstwę  blokową  mechanizmów   odczytu/zapisu)   do
              określonego  sektora. Może to zostać wykorzystane do wymuszenia na napędzie naprawę
              uszkodzonego sektora (bad sector, media error).

       -W     Pobiera/ustawia funkcję pamięci podręcznej zapisu (write-caching) napędów IDE/SATA.

       -X     Ustaw tryb transferu IDE  dla  nowszych  napędów  (E)IDE/ATA.   Jest  to  zazwyczaj
              używane  łącznie  z  -d1  gdy  włącza  się  DMA do/z napędu na wspieranym chipsecie
              interfejsu, przy czym -X mdma2 służy do wyboru trybu transferów multiword DMA mode2
              a  -X  sdma1  do  wyboru  prostego trybu mode1 transferów DMA.  Na systemach, które
              wspierają UltraDMA użycie -X udma2 służy do ustawiania  trybu  transferów  UltraDMA
              mode2 (będziesz musiał przygotować wcześniej chipset do użycia UltraDMA). Poza tym,
              użycie tej opcji jest rzadko potrzebne gdyż większość/wszystkie  nowoczesne  napędy
              IDE  domyślnie  ustawiają  się  w  najszybszym ze swoich trybów PIO przy włączaniu.
              Manipulowanie tym może być bezcelowe  i  ryzykowne.  Na  dyskach,  które  wspierają
              alternatywne  tryby  transferu,  -X może służyć do przełączania tylko trybu napędu.
              Przed zmianą trybu transferu, interfejs IDE powinien być ustawiony za pomocą zworek
              lub  zaprogramowany  (zobacz opcję -p)  do nowego trybu, aby zapobiec utracie i/lub
              zniszczeniu danych.  Używaj tego ze szczególną  uwagą!  Dla  trybów  transferu  PIO
              (Programmed  Input/Output),  używanych  przez  Linuksa,  wartość ta jest zwyczajnie
              oczekiwanym numerem trybu PIO plus 8. Dlatego wartość 09 ustawia tryb PIO mode1, 10
              PIO  mode2,  a  11  wybiera  PIO mode3.  Ustawienie 00 odtwarza "domyślny" tryb PIO
              dysku, a 01 wyłącza IORDY. W przypadku trybu multiword DMA, używaną wartością  jest
              oczekiwany  tryb  DMA  plus  32. Dla UltraDMA wartością jest oczekiwany numer trybu
              UltraDMA plus 64.

       -y     Zmusza napęd IDE do natychmiastowego przejścia w tryb mniejszego  zużycia  energii:
              standby.  To  najczęściej  powoduje  zwolnienie pracy dysku. aktualny tryb może być
              sprawdzony dzięki opcji -C.

       -Y     Zmusza napęd  IDE  do  natychmiastowego  przejścia  w  tryb  najmniejszego  zużycia
              energii:  sleep.  To  kompletnie  wyłącza  napęd.  Aby  napęd był dostępny ponownie
              potrzebny jest twardy lub miękki reset (sterownik IDE Linuksa automatycznie  wykona
              reset gdy będzie potrzebny).  Aktualny tryb może być sprawdzony dzięki opcji -C.

       -z     Zmusza jądro do ponownego odczytu tablicy partycji podanych urządzeń.

       -Z     Wyłącza  automatyczne  funkcje  oszczędzania  energii w niektórych napędach Seagate
              (modelach ST3xx?), aby uchronić je od wyłączania się w nieoczekiwanych momentach.

       Zestaw funkcji bezpieczeństwa ATA

       Eksperymenty z poniższymi przełącznikami są NIEBEZPIECZNE i mogą nie działać z  niektórymi
       jądrami. UŻYCIE NA WŁASNE RYZYKO.

       --security-help
              Wyświetla krótką informację o użyciu na temat wszystkich opcji --security-*.

       --security-freeze
              Zamraża  ustawienia  bezpieczeństwa  napędu.  Napęd  nie  akceptuje żadnych poleceń
              bezpieczeństwa do kolejnego resetu  przy  podłączeniu  zasilania.  Proszę  użyć  tę
              funkcję   w   kombinacji   z   --security-unlock   do  zabezpieczenia  dysku  przed
              jakimikolwiek  próbami  ustawienia  nowego  hasła.  Może   również   zostać   użyta
              samodzielnie. Z tą opcją nie można podać w wierszu poleceń żadnych innych opcji.

       --security-unlock HASLO
              Odblokowuje  napęd,  używając  hasła  HASLO. Hasło jest podane jako łańcuch ASCII i
              jest uzupełniane znakami NUL do wielkości 32 bajtów. Odpowiednie hasło napędu  jest
              wybierane  przełącznikiem  --user-master  (domyślnie  jest  to  hasło użytkownika -
              "user"). Z tą opcją w wierszu poleceń nie można podać żadnych innych.

       --security-set-pass HASLO
              Blokuje napęd, używając hasła HASLO (ustawia  hasło)  (NIEBEZPIECZNE).  Hasło  jest
              podane  jako  łańcuch  ASCII  i  jest wyrównany znakami NUL do wielkości 32 bajtów.
              Użycie hasła specjalnego NULL ustawia puste hasło. Odpowiednie  hasło  napędu  jest
              wybierane  przełącznikiem  --user-master  (domyślnie  jest  to  hasło użytkownika -
              "user"),  a  odpowiedni   tryb   bezpieczeństwa   jest   wybierany   przełącznikiem
              --security-mode. Z tą opcją w wierszu poleceń nie można podać żadnych innych.

       --security-disable HASLO
              Wyłącza  blokowanie  napędu,  używając  hasła HASLO. Hasło jest podane jako łańcuch
              ASCII i jest uzupełniane znakami NUL do  wielkości  32  bajtów.  Odpowiednie  hasło
              napędu  jest  wybierane  przełącznikiem  --user-master  (domyślnie  jest  to  hasło
              użytkownika - "user"). Z tą opcją w wierszu poleceń nie można podać żadnych innych.

       --security-erase HASLO
              Wykasowuje (zablokowany) napęd, używając hasła HASLO  (NIEBEZPIECZNE).  Hasło  jest
              podane  jako  łańcuch  ASCII  i  jest wyrównany znakami NUL do wielkości 32 bajtów.
              Użycie hasła specjalnego NULL reprezentuje puste hasło.  Odpowiednie  hasło  napędu
              jest  wybierane przełącznikiem --user-master (domyślnie jest to hasło użytkownika -
              "user"). Z tą opcją w wierszu poleceń nie można podać żadnych innych.

       --security-erase-enhanced HASLO
              Wykonuje  rozszerzone  kasowanie  (zablokowanego)  napędu,  używając  hasła   HASLO
              (NIEBEZPIECZNE).  Hasło  jest  podane jako łańcuch ASCII i jest uzupełniane znakami
              NUL do wielkości 32 bajtów. Odpowiednie hasło napędu jest wybierane  przełącznikiem
              --user-master  (domyślnie jest to hasło użytkownika - "user"). Z tą opcją w wierszu
              poleceń nie można podać żadnych innych.

       --user-master UŻYTKOWNIK
              Określa które hasło wybrać (użytkownika - user  lub  główne  -  master).  Domyślnym
              wyborem jest hasło użytkownika. Użyteczne jedynie w połączeniu z --security-unlock,
              --security-set-pass,        --security-disable,        --security-erase         lub
              --security-erase-enhanced.
                      u       hasło użytkownika - user
                      m       hasło główne - master

       --security-mode TRYB
              Określa który tryb bezpieczeństwa (wysoki - high lub maksymalny - maximum) ustawić.
              Domyślnym wyborem jest wysoki. Użyteczne tylko w połączeniu z --security-set-pass.
                      h       wysokie (high) bezpieczeństwo
                      m       maksymalne (maximum) bezpieczeństwo

              TA FUNKCJA JEST EKSPERYMENTALNA I NIEZBYT DOBRZE PRZETESTOWANA.  UŻYCIE  NA  WŁASNE
              RYZYKO.

PLIKI

       /etc/hdparm.conf

BŁĘDY

       Jak  zauważono  powyżej,  opcje  -m  sectcount  i -u 1 powinny być używane z ostrożnością,
       najlepiej na  systemie  plików  tylko  dla  odczytu.  Większość  napędów  pracuje  z  tymi
       właściwościami   dobrze,  lecz  zdarzają  się  wyjątki.  System  plików  może  wtedy  ulec
       zniszczeniu. Pamiętaj o backupie przed takimi eksperymentami!

       Niektóre opcje (np. -r do SCSI) mogą nie działać ze starszymi jądrami, w których potrzebne
       ioctl()'e nie były obsługiwane.

       Chociaż to narzędzie jest skierowane przede wszystkim do użytku z napędami dysków twardych
       SATA/IDE, to część opcji jest również prawidłowa (i dozwolona) w użyciu z dyskami twardymi
       SCSI oraz z dyskami MFT/RLL z interfejsem XT.

       Jądro  Linux  aż do wersji 2.6.12 (i prawdopodobnie późniejszych) nie obsługuje prawidłowo
       odblokowania opcji bezpieczeństwa i  wyłączania  poleceń,  co  może  powodować  naruszenie
       ochrony  pamięci,  a w niektórych przypadkach nawet panikę jądra. Polecenia bezpieczeństwa
       mogą być jednak wykonane przez napęd. To nieprawidłowe zachowanie jądra czyni w tej chwili
       polecenia bezpieczeństwa związane z danymi PIO raczej bezużyteczne.

       Proszę   zauważyć,   że   polecenia   "security   erase"   i  "security  disable"  zostały
       zaimplementowane jako dwa kolejne polecenia danych PIO i nie powiodą się  na  zablokowanym
       napędzie,  ponieważ  drugie  polecenie  nie zostanie wydane po naruszeniu ochrony pamięci.
       Proszę zapoznać się z kodem, aby uzyskać wskazówki jak je załatać, aby ominąć ten problem.
       Niezależnie  od  naruszenie  ochrony pamięci, zawsze możliwe jest uruchomienie dwóch kopii
       hdparm jednocześnie i wydanie dwóch potrzebnych poleceń w ten sposób.

AUTOR

       hdparm został napisany przez Marka Lorda <mlord@pobox.com>,  głównego  twórcę  i  opiekuna
       sterownika  (E)IDE  do  Linuksa,  obecnie  zajmującego  się  podsystemem  libata;  wraz  z
       uwzględnieniem sugestii i łatek od wielu innych osób.

       Kod wyłączający automatyczne oszczędzanie energii w Seagate został napisany przez  Tomiego
       Leppikangasa <tomilepp@paju.oulu.fi>.

       Polecenie zamrażania ustawień bezpieczeństwa dodał Benjamin Benz w roku 2005.

       Polecenia  bezpieczeństwa związane z pozyskaniem danych PIO napisał Leonard den Ottolander
       w roku 2005. Niektóre inne części - Benjamin Benz i inni.

ZOBACZ TAKŻE

       http://www.t13.org/ Technical Committee T13 AT Attachment (ATA/ATAPI) Interface.

       http://www.serialata.org/ Serial ATA International Organization.

       http://www.compactflash.org/ CompactFlash Association.

TŁUMACZENIE

       Ze względu na specyfikę tego programu, proszę korzystać z oryginalnej,  angielskojęzycznej
       dokumentacji,  dostępnej  po  wydaniu  polecenia  man  --locale=C  8  hdparm,  aby uniknąć
       konsekwencji wynikających z możliwych błędów w tłumaczeniu. Jeśli  to  niemożliwe,  proszę
       upewnić się, że podręcznik jest aktualny i dotyczy używanej wersji programu.

       Autorami  polskiego  tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM)
       <pborys@p-soft.silesia.linux.org.pl>,      Andrzej      M.      Krzysztofowicz       (PTM)
       <ankry@green.mf.pg.gda.pl>,  Grzegorz  Goławski (PTM) <grzegol@pld.org.pl> i Michał Kułach
       <michal.kulach@gmail.com>.

       Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów  na
       stronie   http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.   Jest   zgodne   z  wersją   9.43
       oryginału.