Provided by: manpages-pl-dev_0.6-2_all bug

NAZWA

       feclearexcept,  fegetexceptflag,  feraiseexcept,  fesetexceptflag, fetestexcept, fegetenv,
       fegetround,   feholdexcept,    fesetround,    fesetenv,    feupdateenv,    feenableexcept,
       fedisableexcept, fegetexcept - zaokrąglanie zmiennoprzecinkowe i obsługa wyjątków

SKŁADNIA

       #include <fenv.h>

       int feclearexcept(int excepts);
       int fegetexceptflag(fexcept_t *flagp, int excepts);
       int feraiseexcept(int excepts);
       int fesetexceptflag(const fexcept_t *flagp, int excepts);
       int fetestexcept(int excepts);

       int fegetround(void);
       int fesetround(int rounding_mode);

       int fegetenv(fenv_t *envp);
       int feholdexcept(fenv_t *envp);
       int fesetenv(const fenv_t *envp);
       int feupdateenv(const fenv_t *envp);

       Proszę linkować z -lm.

OPIS

       Tych  jedenaście  funkcji  zdefiniowanych  w  C99  realizuje  obsługę zmiennoprzecinkowego
       zaokrąglania i wyjątków (nadmiar, dzielenie przez zero, itp.).

   Wyjątki
       Wyjątek divide-by-zero (dzielenie przez zero) występuje, gdy dokładnym  wynikiem  operacji
       na liczbach skończonych jest nieskończoność.

       Wyjątek  overflow  (nadmiar)  występuje,  gdy  wynik  musi  być  przedstawiony jako liczba
       zmiennoprzecinkowa,  ale  ma  on  (dużo)  większą  wartość  bezwzględną   niż   największa
       (skończona) liczba zmiennoprzecinkowa mająca przedstawienie.

       Wyjątek  underflow  (niedomiar)  występuje,  gdy  wynik musi być przedstawiony jako liczba
       zmiennoprzecinkowa,  ale  ma  mniejszą  wartość  bezwzględną  niż   najmniejsza   dodatnia
       znormalizowana  liczba  zmiennoprzecinkowa  (i  nastąpiłaby  duża  utrata  precyzji, gdyby
       przedstawić go jako liczbę nieznormalizowaną).

       Wyjątek inexact (niedokładny) występuje, gdy wynik operacji zaokrąglenia  nie  jest  równy
       wynikowi o nieskończonej precyzji. Może on towarzyszyć wystąpieniu overflow lub underflow.

       Wyjątek  invalid  (nieprawidłowy)  występuje,  gdy  operacja  nie ma dobrze zdefiniowanego
       wyniku, przykłady: 0/0, nieskończoność - nieskończoność lub sqrt(-1).

   Obsługa wyjątków
       Wyjątki są reprezentowane na dwa sposoby: jako pojedyncze bity (wyjątek obecny/nieobecny),
       które  to  bity  odpowiadają  w  pewien zależny od implementacji sposób pozycjom bitowym w
       liczbie  całkowitej,  i  jako  nieprzezroczysta  struktura,  która  może  zawierać  więcej
       informacji o wyjątkach (zapewne adres kodu, gdzie wyjątek wystąpił).

       Każde   z  makr  FE_DIVBYZERO,  FE_INEXACT,  FE_INVALID,  FE_OVERFLOW,  FE_UNDERFLOW  jest
       zdefiniowane, gdy implementacja wspiera obsługę odpowiedniego wyjątku, i wówczas definiuje
       odpowiedni(e)  bit(y),  umożliwiając  wywoływanie  funkcji  obsługi  wyjątków, na przykład
       podając argument całkowity FE_OVERFLOW|FE_UNDERFLOW. Dla  innych  wyjątków  może  nie  być
       wsparcia.  Makro  FE_ALL_EXCEPT jest bitowym OR wszystkich bitów odpowiadającym wspieranym
       wyjątkom.

       Funkcja feclearexcept() zeruje wspierane wyjątki reprezentowane przez bity jej argumentu.

       Funkcja fegetexceptflag() umieszcza odwzorowanie stanu  znaczników  przypisanych  wyjątkom
       reprezentowanym przez argument excepts w nieprzezroczystym obiekcie *flagp.

       Funkcja feraiseexcept() zgłasza wspierane wyjątki reprezentowane przez bity excepts.

       Funkcja   fesetexceptflag()   ustawia   pełny   stan   o   wartości  *flagp  dla  wyjątków
       reprezentowanych przez excepts. Wartość ta musi być otrzymana  jako  wynik  wcześniejszego
       wywołania fegetexceptflag() z ostatnim argumentem zawierającym wszystkie bity excepts.

       Funkcja  fetestexcept()  zwraca  słowo  z  ustawionymi  tymi  bitami, które są ustawione w
       argumencie excepts i dla których jest obecnie ustawiony odpowiedni wyjątek.

   Tryb zaokrąglania
       Tryb zaokrąglania określa w jaki sposób traktuje się wynik  operacji  zmiennoprzecinkowej,
       jeśli  nie  może  być  on  dokładnie reprezentowany w mantysie. Mogą być dostarczane różne
       tryby zaokrągleń: zaokrąglanie do najbliższej liczby (domyślnie), zaokrąglanie w  górę  (w
       kierunku   dodatniej   nieskończoności),   zaokrąglanie   w   dół   (w   kierunku  ujemnej
       nieskończoności) i zaokrąglanie w kierunku zera.

       Każde z makr FE_TONEAREST, FE_UPWARD, FE_DOWNWARD oraz  FE_TOWARDZERO  jest  zdefiniowane,
       gdy implementacja wspiera pobieranie i ustawianie odpowiedniego kierunku zaokrąglania.

       Funkcja fegetround() zwraca makro odpowiadające bieżącemu trybowi zaokrąglania.

       Funkcja fesetround() ustawia tryb zaokrąglania podany jako jej argument i zwraca zero, gdy
       się powiedzie.

       C99 i POSIX.1-2008 określają identyfikator FLT_ROUNDS definiowany w  <float.h>  wskazujący
       na  zależny  od  implementacji sposób zaokrąglania podczas dodawania zmiennoprzecinkowego.
       Identyfikator ten może przyjmować jedną z poniższych wartości:

       -1     Nie można określić tryb zaokrąglania.

       0      Zaokrąglanie w kierunku 0.

       1      Zaokrąglanie w kierunku najbliższej liczby.

       2      Zaokrąglanie w kierunku dodatniej nieskończoności.

       3      Zaokrąglanie w kierunku ujemnej nieskończoności.

       Inne  wartości  oznaczają  tryby  zaokrąglania  niestandardowe,  zależne  od  architektury
       komputera.

       Wartość  FLT_ROUNDS  powinna  odzwierciedlać  bieżący  tryb  zaokrąglania  ustawiony przez
       fesetround() (patrz także BŁĘDY IMPLEMENTACJI).

   Środowisko zmiennoprzecinkowe
       Całe środowisko zmiennoprzecinkowe, włączając w to tryby  sterowania  i  znaczniki  stanu,
       może  być obsługiwane jako jeden nieprzezroczysty obiekt typu fenv_t.  Środowisko domyślne
       jest określone przez FE_DFL_ENV (typu const fenv_t *). Są to  ustawienia  środowiska  przy
       uruchomieniu programu i są one zdefiniowane przez ISO C jako: zaokrąglanie do najbliższej,
       wszystkie wyjątki wyzerowane i tryb nieprzerywany  (kontynuacja  w  przypadku  wystąpienia
       wyjątku).

       Funkcja fegetenv() zachowuje bieżące środowisko zmiennoprzecinkowe w obiekcie *envp.

       Funkcja  feholdexcept()  robi  to  samo, a następnie zeruje wszystkie znaczniki wyjątków i
       ustawia tryb nieprzerywany  (kontynuacja  w  przypadku  wystąpienia  wyjątku),  o  ile  to
       możliwe. Zwraca zero, gdy się powiedzie.

       Funkcja fesetenv() odtwarza środowisko zmiennoprzecinkowe z obiektu *envp. Obiekt ten musi
       być znany jako poprawny, na przykład jako wynik wywołania  fegetenv()  lub  feholdexcept()
       lub jako równy FE_DFL_ENV. To wywołanie nie zgłasza wyjątków.

       Funkcja  feupdateenv()  instaluje  środowisko  zmiennoprzecinkowe  odwzorowane  w obiekcie
       *envp, poza tym, że obecnie zgłoszone wyjątki nie są zerowane. Po jej wywołaniu, zgłoszone
       wyjątki będą bitowym OR tych zgłoszonych wcześniej oraz zawartych w *envp. Jak poprzednio,
       obiekt *envp musi być znany jako poprawny.

WARTOŚĆ ZWRACANA

       Funkcje te zwracają zero, gdy się powiodą, lub wartość niezerową, gdy wystąpi błąd.

WERSJE

       Funkcje te pojawiły się po raz pierwszy w wersji 2.1 biblioteki glibc.

ATRYBUTY

   Wielowątkowość (patrz pthreads(7))
       Funkcje   feclearexcept(),   fegetexceptflag(),   fegetexceptflag(),    fesetexceptflag(),
       fetestexcept(),   fegetround(),   fesetround(),  fegetenv(),  feholdexcept(),  fesetenv(),
       feupdateenv(), feenableexcept(), fedisableexcept() i fegetexcept() są wątkowo bezpieczne.

ZGODNE Z

       IEC 60559 (IEC 559:1989), ANSI/IEEE 854, C99, POSIX.1-2001.

UWAGI

   Uwagi dotyczące biblioteki glibc
       O ile to możliwe, biblioteka GNU C definiuje makro FE_NOMASK_ENV odwzorowujące środowisko,
       w  którym  każde  zgłoszenie wyjątku powoduje wystąpienie pułapki. Można sprawdzać wartość
       tego makra za  pomocą  #ifdef.  Jest  ono  zdefiniowane  jedynie,  gdy  zdefiniowane  jest
       _GNU_SOURCE.  Standard  C99  nie  określa  sposobu ustawiania poszczególnych bitów w masce
       zmiennoprzecinkowej, na przykład aby przechwytywać tylko wybrane znaczniki. Od wersji 2.2.
       glibc obsługuje funkcje feenableexcept() i fedisableexcept() ustawiające wybrane znaczniki
       zmiennoprzecinkowe oraz fegetexcept() odpytującą o stan.

       #define _GNU_SOURCE         /* Patrz feature_test_macros(7) */
       #include <fenv.h>

       int feenableexcept(int excepts);
       int fedisableexcept(int excepts);
       int fegetexcept(void);

       Funkcje   feenableexcept()   i   fedisableexcept()   włączają   (wyłączają)   pułapkowanie
       poszczególnych  wyjątków  odwzorowanych  w  przez excepts i zwracają poprzednie ustawienie
       pułapkowania wyjątków,  jeśli  się  powiodą,  a  -1  w  pozostałych  przypadkach.  Funkcja
       fegetexcept() zwraca bieżące ustawienie pułapkowania wyjątków.

BŁĘDY IMPLEMENTACJI

       C99   określa,  że  wartość  FLT_ROUNDS  powinna  odzwierciedlać  zmiany  bieżącego  trybu
       zaokrąglania ustawiane przez fesetround(). Obecnie to nie  działa:  FLT_ROUNDS  ma  zawsze
       wartość 1.

ZOBACZ TAKŻE

       math_error(7)

O STRONIE

       Angielska  wersja  tej  strony  pochodzi  z  wydania  3.71  projektu Linux man-pages. Opis
       projektu, informacje dotyczące zgłaszania błędów, oraz najnowszą  wersję  oryginału  można
       znaleźć pod adresem http://www.kernel.org/doc/man-pages/.

TŁUMACZENIE

       Autorami   polskiego   tłumaczenia   niniejszej   strony   podręcznika   man  są:  Andrzej
       Krzysztofowicz (PTM)  <ankry@green.mf.pg.gda.pl>,  Robert  Luberda  <robert@debian.org>  i
       Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.

       Polskie  tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na
       stronie  http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.  Jest   zgodne   z   wersją    3.71
       oryginału.