Ubuntu Manpage: mount - bir dosya sistemini bağlar

İSİM

       mount - bir dosya sistemini bağlar

KULLANIM

       mount  [-lhV]
       mount  -a [-fFnrsvw] [-t sdstürü]
       mount  [-fnrsvw] [-o seçenekler[,...]] aygıt | dizin
       mount  [-fnrsvw] [-t sdstürü] [-o seçenekler] aygıt dizin

AÇIKLAMA

Bir Unix sisteminde erişilebilen bütün dosyalar büyük bir ağaç yapısı, / dizinini kök
kabul eden bir hiyerarşik bir yapı içerisinde düzenlenir. Bu dosyalar, çeşitli aygıtları
da kapsayarak uzayıp gidebilir. mount komutu, çeşitli aygıtlarda bulunan dosya
sistemlerini, bu ağaç yapısına ekler. Bunun tam karşıtı olan umount(8) ise bağlanmış bir
dosya sistemini bu yapıdan ayırır.

mount komutunun standart şekli:

mount -t tür aygıt dizin

Bu komut, çekirdeğe, aygıt üzerinde bulunan, tür türündeki dosya sistemini dizin dizinine
bağlamasını söyler. Şayet varsa, bu dizindeki içerik, sahiplik ve kipler görünmez olur.
Dosya sistemi bu dizine bağlı olduğu sürece bu eski içeriğe ulaşmak mümkün olmaz. dizin,
bağlanan aygıttaki dosya sisteminin kökünü içerir.

Aşağıdaki kullanım biçimleri herhangi bir bağlama işlemi yapmazlar:

mount -h
Yardım iletisi gösterir.

mount -V
Sürüm bilgilerini gösterir.

mount [-l] [-t tür]
(tür türündeki) bağlanmış bütün dosya sistemlerini listeler. -l seçeneği bu listeye
etiketleri (ext2, ext3 ve XFS) ekler. Ayrıntılar için aşağıya bakınız.

Linux 2.4.0'den beri dosya hiyerarşisinin bir kısmı başka bir yere tekrar bağlamak
mümkündür. Çağrı şu şekildedir:

mount --bind eski_dizin yeni_dizin

proc dosya sistemi özel bir aygıt ile eşleştirilmemiştir. Onu bağlarken isteğe bağlı bir
anahtar kelime, sözgelimi proc, aygıt tanımlaması için kullanılabilir. (Alışılagelmiş
tercih olan none daha az uğurludur: umount'dan alınacak bir 'none busy' (hiçbir şey meşgul
değil) hata iletisi kafa karıştırıcı olabilir.

Pek çok aygıt /dev/sda1 gibi bir dosya ismi ile belirtilir (özel bir blok aygıtın ismi
ile), fakat diğer olasılıklar da mevcuttur. Mesela, NFS'nin bağlanması durumunda, aygıt
knuth.cwi.nl:/dir şeklinde görünebilir. Özel bir blok aygıtı, onun etiket ismi ya da
UUID'si (aşağıda, -L ve -U seçeneklerine bakınız) ile belirtilebilir.

/etc/fstab dosyası (bakınız fstab(5)), hangi aygıtların, hangi seçenekler ile nereye
bağlanacağını belirten satırlar içerebilir. Bu dosya üç değişik şekilde kullanılır:

i. mount -a [-t tür]

komutu, (genellikle bir açılış betiği içinde verilir) fstab içinde belirtilen bütün
dosya sistemlerinin (gerçek türleri ile) belirtilen şekilde bağlanmasını sağlar.
Sadece noauto anahtar kelimesini içeren satırlarda belirtilen dosya sistemleri
bağlanmaz. -F seçeneği ile mount komutu kendini bir alt süreç olarak çok sayıda
çalıştıracak, bu sayede bütün dosya sistemleri aynı anda bağlanabilecektir.

ii. fstab içinde belirtilen bir dosya sistemini bağlarken, sadece aygıt ya da sadece
bağlantı noktasını belirtmek yeterlidir.

iii. Normalde, sadece süper kullanıcı dosya sistemlerini bağlayabilir. Bunun yanında,
fstab bir satırda user seçeneğini de içeriyorsa, bu satırda belirtilen dosya sistemi
herhangi bir kullanıcı tarafından bağlanabilir.

Böylece, fstab dosyasında

/dev/cdrom /cd iso9660 ro,user,noauto,unhide
olarak belirtilmiş bir satır ile herhangi bir kullanıcı CDROM'unun iso9660 dosya sistemini

mount /dev/cdrom
veya

mount /cd
komutuyla bağlayabilir.

Ayrıntılı bilgi için fstab(5)'e bakınız. Bir dosya sistemini sadece onu bağlayan kullanıcı
ayırabilir. Şayet herhangi bir kullanıcın dosya sistemlerini ayırabilmesini istiyorsanız,
fstab içindeki satırda user yerine users kelimesini kullanın. owner seçeneği user
seçeneğine benzer. Kullanıcının, bu özel dosyanın sahibi olması zorunluluğunu getirir. Bu,
mesela /dev/fd için, bir sisteme giriş betiğinin konsol kullanıcısını bu aygıtın sahibi
yaptığı durumlarda yararlı olabilir.

mount ve umount, bağlı olan dosya sistemlerinin listesini /etc/mtab dosyası içine
kaydederler. Şayet mount komutuna herhangi bir argüman verilmemiş ise, bu liste ekrana
basılır. proc dosya sistemi bağlandığı zaman (varsayalım ki /proc'da), /etc/mtab ve
/proc/mounts dosyaları oldukça benzer içeriklere sahip olurlar. İlkinde daha fazla bilgi
mevcuttur; örneğin kullanılan mount seçenekleri gibi, fakat olması gerektiği gibi güncel
değildir (aşağıdaki -n seçeneğine bakınız). /etc/mtab'ı bir sembolik bağ ile
/proc/mounts'a bağlamak mümkündür fakat bu yöntemde bazı bilgilerin kaybolması ve bazı
dönüş (loop) aygıtlarının erişilebilirliğinin kısıtlanması sorunu ortaya çıkabilir.

SEÇENEKLER

Bir mount çağrısında kullanılabilen bütün seçenekler, önce fstab tablosundaki dosya
sistemi seçeneklerinden elde edilir ve daha sonra "-o seçenekler" ile belirtilen
seçenekler uygulanır, en sonunda da -r veya (hazır olduğunda) -w seçenekleri uygulanır.

mount komutunda kullanabilecek seçenekler:

-V Sürüm bilgilerini gösterir.

-h Bir yardım iletisi gösterir.

-v Yapılan işlem hakkında daha ayrıntılı bilgi verir.

-a fstab içinde kayıtlı bütün dosya sistemlerini (belirtilen türdekileri) bağlar.

-F (-a ile birlikte kullanılır.) Her bir aygıt için mount komutunun yeni bir kopyasını
çalıştırır. Bu sayede değişik aygıtlar veya NFS sunucular aynı anda bağlanabilir.
Bu yöntem hızlı olmasının yanında, NFS zamanaşımlarının da aynı anda kullanılmasını
sağlar. Olumsuz tarafı ise, bağlama işlemlerinin bilinmeyen bir sırada yapılacak
olmasıdır. Bu nedenle, hem /usr hem de /usr/spool sistemlerini bağlamak
istiyorsanız, bu seçeneği kullanamazsınız.

-f Gerçek sistem çağrısı hariç yapılması gereken herşeyi yapar. Tabir yerindeyse,
dosya sisteminin bağlanmasını taklit eder. mount komutunun ne yapmaya çalıştığını
izleyebilmek açısından -v seçeneğiyle birlikte kullanıldığında daha yararlıdır. Bu
ayrıca, -n seçeneği ile daha önceden bağlanmış aygıtlara yeni girdiler eklemek için
de kullanılabilir.

-l mount çıktısına ext2, ext3 ve XFS etiketlerini ekler. Bunun için, mount komutunun
disk aygıtlarını okuma iznine sahip olması gerekir (suid root olmak gibi). Dosya
sistemlerine, ext2 veya ext3 için e2label(8)) komutunu kullanarak, XFS için ise
xfs_admin(8) ile böyle bir etiket atanabilir.

-n /etc/mtab dosyasına kaydedilmeden dosya sisteminin bağlanmasını sağlar. Bu seçenek
/etc gibi salt okunur dosya sistemlerinin bağlanmasında faydalı olabilir.

-s Uyduruk mount seçeneklerinde hata verilip işlemin yarıda kalmasını önler. Bu
seçenek sayesinde, dosya sisteminde desteklenmeyen seçenekler gözardı edilir. Bütün
dosya sistemleri bu seçeneği desteklemez. Bu seçenek, Linux autofs tabanlı
özdevinimli bağlayıcılara destek için vardır.

-r Dosya sistemini salt okunur bağlar. -o ro ile eşanlamlıdır.

-w Dosya sistemini oku-yaz bağlar. -o rw ile eşanlamlıdır.

-L etiket
Belirtilen etiket'e sahip dosya sistemini bağlar.

-U uuid
uuid ile evrensel tek kimliği belirtilen dosya sistemini bağlar. Bu son iki
seçeneğin çalışabilmesi için /proc/partitions dosyasının mevcut olması gerekir
(Linux 2.1.116 sürümünden beri vardır).

-t sdstürü
sdstürü ile bağlanacak dosya sisteminin türü belirtilir. Desteklenen dosya sistemi
türleri şunlardır: adfs, affs, autofs, coda, coherent, cramfs, devpts, efs, ext,
ext2, ext3, hfs, hpfs, iso9660, jfs, minix, msdos, ncpfs, nfs, ntfs, proc, qnx4,
reiserfs, romfs, smbfs, sysv, udf, ufs, umsdos, vfat, xenix, xfs, xiafs.
coherent, sysv ve xenix benzerdirler ve xenix ile coherent gelecekte kullanımdan
kalkacaktır. Bu nedenle sysv kullanın. Linux 2.1.21 sürümünden itibaren ext ve
xiafs desteği kalkmıştır.

Bu türlerin pek çoğu için, mount'un yaptığı sıradan bir mount(2) sistem çağrısıdır
ve dosya sistemi türü hakkında ayrıntılı bilgiye ihtiyaç duyulmaz. nfs, smbfs,
ncpfs gibi birkaç tür içinse, sırf bu türlere özgü kod gereklidir. nfs türüne özgü
kod yerleşiktir ama smbfs ve ncpfs ayrı birer mount yazılımına sahiptirler. Bütün
türleri tek bir yöntemle bağlayabilmek için, mount komutu sdstürü belirtilmişse
/sbin/mount.sdstürü (tabii varsa) yazılımını çalıştırır. smbmount yazılımının pek
çok değişik sürümü olduğu için çeşitli çağrı teamülleri vardır, istenen çağrıyı
gerçekleştirbilmek için /sbin/mount.smb isminde bir kabuk betiği gerekebilir.

iso9660 türü öntanımlıdır. Şayet -t seçeneği belirtilmemişse veya auto türü
tanımlı ise, dosya sistemi türü için, süperblok algılanmaya çalışılacaktır. (minix,
ext, ext2, ext3, xiafs, iso9660, jfs, reiserfs, romfs, ufs, ntfs, qnx4, bfs, xfs,
cramfs, hfs, hpfs, adfs ve vxfs desteklenmektedir). Şayet bu algılamadan bir
sonuç elde edilemezse; mount, /etc/filesystems dosyasını okumaya çalışır. Şayet bu
dosya da yoksa /proc/filesystems dosyasını arar. "nodev" etiketli olanlar (örn,
devpts, proc ve nfs) hariç, burada listelenen bütün dosya sistemleri denenecektir.

Kullanıcılar tarafından bağlanan disketler için auto türü faydalı olabilir.
Algılama sırasını değiştirmek için, bir /etc/filesystems dosyası oluşturmak (bu
sayede vfat'i msdos'tan önce denemek mümkün olur) veya çekirdek modülü olarak bir
özdevinimli yükleyici kullanmak faydalı olacaktır. UYARI: Algılama için buluşsal
bir yöntem kullanılır ve bu dosya sisteminin yanlış tanınmasına sebep olabilir.

Birden fazla dosya sistemi türü, virgül ayraçlı bir liste olarak belirtilebilir.
Bağlanması istenmeyen dosya sistemi türlerinin isimlerinden önce no öneki
konulabilir. (Bu, -a seçeneği ile, bu daha anlamlı olabilir). Örneğin,

mount -a -t nomsdos,ext
komutuyla msdos ve ext türleri hariç bütün dosya sistemleri bağlanacaktır.

-o seçenekler
seçenekler, virgül ayraçlı bir seçenek dizgesi olarak verilebilir. Bu seçeneklerden
bazıları, sadece /etc/fstab dosyası içinde mevcut iseler işe yararlar. Aşağıdaki
seçenekler, bağlanmak istenen herhangi bir dosya sistemine uygulanabilirler (fakat
bütün dosya sistemleri bu seçenekleri kabul etmez, örneğin sync seçeneği bugün için
sadece ext2, ext3 ve ufs'yi etkiler):

async Dosya sistemine bütün G/Çlar eşzamansız yapılır.

atime Her erişim için, dosya indisi erişim zamanı güncellenir. Bu öntanımlıdır.

auto -a seçeneği ile bağlanabilir.

defaults
Öntanımlı seçenekler kullanır: rw, suid, dev, exec, auto, nouser, async

dev Dosya sistemi üzerindeki karakter ve özel blok aygıtları yorumlanır.

exec Çalıştırılabilir dosyaların çalıştırılmasına izin verilir.

noatime
Dosya sistemi üzerinde, dosya indisi erişim zamanı güncellenmez (Örneğin,
haber kuyruğuna erişim çabuklaştırılarak haber sunucuları
hızlandırılabilir).

noauto Dosya sistemi -a seçeneği ile bağlanmaz, bu dosya sistemi açıkça
belirtilerek bağlanabilir.

nodev Dosya sistemi üzerindeki karakter ve özel blok aygıtları yorumlanmaz.

noexec Çalıştırılabilir dosyaların çalıştırılmasına izin verilmez. Bu seçenek
farklı bir mimariye ait çalıştırılabilir dosyaların bulunduğu bir dosya
sistemi için yararlıdır.

nosuid set-user-identifier or set-group-identifier bitlerinin (kullanıcı ve grup
belirtme bitleri) etkili olmasına izin verilmez (bu güvenli görünebilir, ama
gerçekte, suidperl(1) betiğinin kurulu olduğu durumlarda daha güvensiz bir
ortam oluşturur).

nouser Sıradan (root olmayan) kullanıcıların dosya sistemini bağlamasına izin
verilmez. Bu seçenek öntanımlıdır.

remount
Bağlı olan bir dosya sistemini tekrar bağlamaya çalışır. Buna genellikle,
bağlama özelliklerinin değiştirilmesi gereken durumlarda başvurulur. Mesela,
salt okunur kipte bağlanmış bir dosya sistemine yazma izni vermek için
kullanılabilir. Aygıt ya da bağlantı noktasını değiştirmez.

ro Dosya sistemini salt okunur kipte bağlar.

rw Dosya sistemini oku-yaz kipinde bağlar.

suid set-user-identifier or set-group-identifier bitlerinin (kullanıcı ve grup
belirtme bitleri) etkili olmasına izin verilir.

sync Dosya sistemine bütün G/Çlar eşzamanlı yapılır.

user Sıradan (root olmayan) kullanıcıların dosya sistemini bağlamasına izin
verilir. Sistemi bağlayan kullanıcının adı mtab'a yazılır, böylece bu
kullanıcı dosya sistemini daha sonra ayırabilir. Bu seçenek, noexec, nosuid
ve nodev seçeneklerini de kapsar (seçenek satırındaki user, exec, dev, suid
gibi sonraki seçenekler tarafından gözardı edilmedikleri müddetçe).

users Bütün kullanıcılara mount ve umount komutunu kullanma yetkisi verir. Bu
seçenek, noexec, nosuid ve nodev seçeneklerini de kapsar (seçenek
satırındaki user, exec, dev, suid gibi sonraki seçenekler tarafından gözardı
edilmedikleri müddetçe).

DOSYA SİSTEMİNE ÖZGÜ SEÇENEKLER

Aşağıdaki seçenekler, sadece belirli dosya sistemlerinde geçerlidir. Bunları dosya sistemi
çeşitlerine göre sıraladık. Hepsi -o seçeneğine argüman olarak kullanılırlar.

adfs için mount seçenekleri
uid=değer ve gid=değer
Dosya sistemindeki dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı
olarak uid=gid=0 dır.

ownmask=değer ve othmask=değer
Sırası ile adfs için "sahibinin" izinlerini ve "diğerlerinin" izinlerini ayarlar.
(öntanımlı olarak: sırası ile 0700 ve 0077 dir). Ayrıca
/usr/src/linux/Documentation/filesystems/adfs.txt dosyasına bakmanız faydalı
olacaktır.

affs için mount seçenekleri
uid=değer ve gid=değer
Dosya sistemi kökünün kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak
uid=gid=0 dır. Fakat uid ve gid seçeneklerine değer belirtilmediği durumlarda, o
anki sürecin değerleri atanır.

setuid=değer ve setgid=değer
Bütün dosya sisteminin kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar.

mode=değer
Asıl değerleri yok sayarak, bütün dosyaların erişim izinlerini değer & 0777 olarak
değiştirir. Okuma iznine sahip dizinlere arama izni ekler. değer sekizlik tabanda
belirtilir.

protect
Dosya sistemindeki koruma bitlerinde herhangi bir değişiklik yapılmasına izin
vermez.

usemp Dosya sistemi kökünün kullanıcı ve grup kimliklerini, ilk sync veya umount sonrası
bağlama noktasının kullanıcı ve grup kimliklerine ayarlar ve sonra da bu seçenek
temizlenir. Tuhaf...

verbose
Her başarılı bağlama için, ekrana bilgilendirici bir ileti basar.

prefix=dizge
Bir bağı izlerken oylum isminden önce kullanılan önek.

volume=dizge
Bir sembolik bağı izlerken / den önce kullanılan önek (en fazla 30 karakterlik).

reserved=değer
Aygıtın başlangıcındaki kullanılmamış blok sayısı (öntanımlı: 2).

root=değer
Kök bloğunun kesin yeri belirtilir.

bs=değer
Blok boyu belirtilir. Kullanılabilecek değerler: 512, 1024, 2048, 4096.

grpquota, noquota, quota, usrquota
Bu seçenekler geçerlidir ama yoksayılır (bununla birlikte, bu
seçenekler /etc/fstab içinde kullanılırsa kota araçları tepki verebilirler).

coherent için mount seçenekleri
Yoktur.

devpts için mount seçenekleri
devpts dosya sistemi bir sahte dosya sistemidir, geleneksel olarak /dev/pts üzerine
bağlanır. Bir sahte uçbirimi elde edebilmek için, bir süreç /dev/ptmx'i açar; daha sonra
bu uçbirimin numarası bu sürece bildirilir ve yardımcı sahte uçbirime /dev/pts/<numara>
şeklinde erişilebilir.

uid=değer ve gid=değer
Yeni oluşturulan PTY'lerin kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Hiçbir şey
belirtilmemişse, bu değerlere, uçbirimi oluşturan sürecin değerleri atanır.
Örneğin: GID 5 ile bir tty grubu varsa, gid=5 ile yeni açılan PTY bu gruba dahil
edilir.

mode=değer
Yeni oluşturulan PTY'lerin kipini ayarlar. Öntanımlı değer 0600 dür. Hiçbir şey
belirtilmemişse, bu değerlere, uçbirimi oluşturan sürecin değerleri atanır.
mode=620 ve gid=5 değerleri ile yeni açılan PTYler için "mesg y" öntanımlı olur.

ext için mount seçenekleri
Yoktur. 'ext' dosya sistemi askıya alınmıştır. Bu dosya sistemini kullanmayın.
Linux-2.1.21 sürümünden beri extfs çekirdek kodunun bir parçası değildir.

ext2 için mount seçenekleri
ext2 dosya sistemi Linux'un standart dosya sistemidir. Bir çekirdek hatasından dolayı,
rasgele mount seçenekleri ile sisteme bağlanabilir (Linux 2.0.4 de bu sorun
düzeltilmiştir).

bsddf, minixdf
statfs sistem çağrısı için davranışı ayarlar. bsddf davranışı (öntanımlıdır), ext2
dosya sistemi tarafından veri saklamak için kullanılmayan (overhead) blokları
çıkarmaktayken, minixdf davranışı, dosya sisteminin toplam blok sayısını f_blocks
alanında döndürür. Örnek:

$ mount /k -o minixdf; df /k; umount /k
Dosya sistemi 1K-blok Dolu Boş Kull% Bağl. yeri
/dev/sda6 2630655 86954 2412169 3% /k
$ mount /k -o bsddf; df /k; umount /k
Dosya sistemi 1K-blok Dolu Boş Kull% Bağl. yeri
/dev/sda6 2543714 13 2412169 0% /k
(Not: Bu örnek, /etc/fstab içinde verilen seçeneklere, komut satırı seçeneklerinin
eklenebileceğini gösterir.)

check, check=normal, check=strict
Denetim seviyesi belirtilir. Bu seçeneklerden en az biri belirtildiği zaman
(check=normal öntanımlıdır), dosya indisleri ve blokların biteşlemleri bağlama
sırasında denetlenir (bu yarım dakikaya veya büyük disklerde daha fazla zamana mal
olabilir ve oldukça kullanışsızdır). check=strict seçeneği ile bloğu serbest
bırakacak blok serbestleştirme denetimleri veri alanında yapılır.

check=none, nocheck
Denetim yapılmaz. Bu hızlıdır. Yeni çekirdeklerde artık bir denetim seçeneği
yoktur. Denetimin e2fsck(8) ile yapılması daha mantıklıdır.

debug Her (yeniden) bağlama sırasında hata ayıklama bilgileri basılır.

errors=continue, errors=remount-ro, errors=panic
Bir hata saptandığında ne yapılacağı belirtilir (ya hata yoksayılır ve sadece dosya
sistemi hatasını gösterip devam eder veya dosya sistemini salt okunur olarak
yeniden bağlar ya da panikleyip sistemi durdurur). Öntanımlı seçenek, dosya
sisteminin süper bloğunda belirtilmiştir ve tune2fs(8) kullanılarak
değiştirilebilir.

grpid veya bsdgroups, nogrpid veya sysvgroups
Bu seçeneklerle yeni oluşturulacak bir dosyanın hangi grup kimliğini alacağını
belirtilir. grpid belirtildiğinde, dosya, oluşturulduğu dizinin grup kimliğini
alır. Aksi takdirde, dizinde setgid biti yoksa, o anki sürecin fsgid'ini alır
(öntanımlıdır). Dizinde setgid bitinin bulunduğu durumda,dosya, grup kimliğini üst
dizinden alır ve kendisi bir dizin ise ise setgid bitini de alır.

resgid=n, resuid=n
ext2 dosya sistemi var olan disk alanının bir kısmını ayırır (öntanımlı olarak %5,
bakınız mke2fs(8) ve tune2fs(8)). Bu seçenek ile ayrılmış disk alanının kimin
tarafından kullanılacağına karar verilir (kabaca: belirtilen kullanıcı kimliğe
sahip kullanıcı veya belirtilen gruba ait kullanıcı).

sb=n Süper blok olarak 1. blok yerine n. bloğun kullanılmasını sağlar. Bu seçenek dosya
sistemi hasar gördüğü zamanlarda faydalı olabilir (eskiden, süper blokların
kopyaları her 8192 blokta bir yaratılırdı: 1.blokta, 8193. blokta, 16385.blokta,
... ve büyük dosya sistemlerinde yüzlerce veya binlerce kopya bulunurdu). Sürüm
1.08'den beri, mke2fs(8), yedek süper blokların sayısını kısıtlamak için bir
seçeneğe sahiptir: -s (seyrek süper bloklar) ve Sürüm 1.15'den beri bu seçenek
öntanımlı olarak kullanılmaktadır. Bu aynı zamanda; son sürüm tarafından
oluşturulmuş bir ext2 dosya sisteminin Linux 2.0.* altında oku-yaz kipinde
bağlanamayacağı anlamına da gelmektedir. Blok numaralamada genellikle 1k'lık
birimler kullanır. Bir dosya sisteminde 4k'lık bloklar halinde 32768 mantıksal
blok kullanmak isterseniz, "sb=131072" kullanmanız gerekir.

grpquota, noquota, quota, usrquota
Bu seçenekler geçerlidir ama yoksayılır.

nouid32
32 bitlik kullanıcı ve grup kimliklerini kapatır. Bu seçenek, sadece 16 bitlik
değerleri kabul eden eski çekirdekler ile uyumu sağlamak içindir.

ext3 için mount seçenekleri
ext3 dosya sistemi, jurnalleme yeteneğine sahip bir ext2 dosya sistemidir. ext2 ile aynı
seçenekleri destekler. Bunlara ek olarak aşağıdaki seçenekleri de desteklemektedir:

journal=update
ext3 dosya sisteminin jurnal dosyasını o anki biçime göre günceller.

journal=inum
Şayet bir jurnal dosyası mevcut ise, bu seçenek göz ardı edilir. Diğer durumlarda,
ext3 dosya sisteminin jurnal dosyasını temsil edecek dosya indisini tanımlamak için
kullanılır; belirtilen dosya indisinde bir dosya varsa, ext3 yeni jurnal dosyasını
bu dosyanın üzerine yazarak oluşturur.

noload Bağlama esnasında ext3 dosya sisteminin jurnal dosyasını yüklemez.

data=journal, data=ordered, data=writeback
Dosya verileri için jurnalleme kipi belirtilir. Meta veri, daima kaydedilir.

journal
Tüm veri, ana dosya sistemine yazılmadan önce jurnal dosyasına gönderilir.

ordered
Tüm veri, meta verisi jurnal dosyasına kaydedilmeden önce mutlaka ana dosya
sistemine yazılır. Bu öntanımlı kiptir.

writeback
Veri sırasına bakılmaz. Asıl veri, meta veri jurnal dosyasına gönderildikten
sonra da ana dosya sistemine yazılabilir. Bir rivayete göre bu, en yüksek
erişim hızına sahip seçenektir. Dosya sisteminin iç bütünlüğünün korunmasını
garanti eder, bununla birlikte, bir istemdışı kapanma sonrasında yapılan
kurtarma işlemi sırasında dosyalarda son girilen veriler bulunmayabilir.

fat için mount seçenekleri
(Not: fat bağımsız bir dosya sistemi değildir ama msdos, umsdos ve vfat dosya
sistemlerinin ana parçasıdır.)

blocksize=512, blocksize=1024, blocksize=2048
Blok boyu belirtilir (öntanımlı: 512).

uid=değer ve gid=değer
Tüm dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak o anki
sürecin kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır.

umask=değer
umask'ı ayarlar (verilmeyecek izinlerin bit maskesi). Öntanımlı olarak, o anki
sürecin umask'ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

check=değer
Üç farklı salamuralık seviye seçilebilir:

r[elaxed]
Büyük ve küçük harfler aynı kabul edilir ve uzun isimler kısaltılır
(örneğin; epeyuzunisim.filanca, epeyuzun.fil olur), isim ve uzantıda ön ve
iç boşluklar korunur.

n[ormal]
"relaxed" seçeneğine çok benzer ama pek çok özel karakter kabul edilmez (*,
?, <, boşluk, vs.). Bu seçenek öntanımlıdır.

s[trict]
"normal" seçeneğine çok benzer ama Linux'ta bazen kullanılan fakat MS-DOS
tarafından kabul edilmeyen özel karakterler ve uzun isimler reddedilir (+,
=, boşluk, vs.).

codepage=değer
FAT ve VFAT dosya sistemlerinde, kısa isim karakterlerine dönüşüm için kullanılacak
kod sayfası belirtilir. Öntanımlı: 437.

conv=b[inary], conv=t[ext], conv=a[uto]
fat dosya sistemi, çekirdek içinden, CRLF<-->LF dönüşümünü (MS-DOS metin biçiminden
UNIX metin biçimine ya da tersi) yapabilir. Şu dönüşüm kipleri kullanılabilir:

b[inary]
Dönüşüm yapılmaz. Bu öntanımlı değerdir.

t[ext] CRLF<-->LF dönüşümü bütün dosyalarda yapılır.

a[uto] CRLF<-->LF dönüşümü metin dosyası olmadıkları bilinen uzantılara sahip
dosyalara uygulanmaz. Bu uzantıların adları fs/fat/misc.c dosyasının
başlarında bulunabilir (2.0 da bulunan liste şudur: exe, com, bin, app,
sys, drv, ovl, ovr, obj, lib, dll, pif, arc, zip, lha, lzh, zoo, tar, z,
arj, tz, taz, tzp, tpz, gz, tgz, deb, gif, bmp, tif, gl, jpg, pcx, tfm,
vf, gf, pk, pxl, dvi).

Hesaplanan lseeks işlemlerini gerçekleştiren yazılımlar çekirdek-içi metin
dönüşümünden hoşlanmazlar. Pek çok kişi, bu dönüşüm işlemi sonucu oluşmuş veri
çöplüklerine sahiptir. Bizden uyarması: DİKKATLİ OLUN!

İkilik kipte bağlanmış dosya sistemleri için, bu dönüşümü sağlayacak bir araç
(fromdos/todos) mevcuttur.

cvf_format=modül
Sürücü olarak kullanılacak CVF (Compressed Volume File - Sıkıştırılmış Oylum
Dosyası) modülü olarak özdevinimli saptanan modül yerine modül modülünü kullanmaya
zorlar. Şayet çekirdek kmod destekli ise, cvf_format=xxx seçeneği istek üzerine CVF
modülü yüklemesini de kontrol eder.

debug Hata ayıklama etkinleştirilir. Bir sürüm dizgesi ve bir dosya sistemi parametreleri
listesi basılır (parametrelerin tutarsız göründüğü durumlarda, bu bilgi ayrıca
basılır).

fat=12, fat=16, fat=32
12, 16 veya 32 bitlik fat sistemi belirtilir. Bu seçeneğin belirtildiği durumlarda
özdevinimli FAT türü saptaması yoksayılır. Kullanırken DİKKATLİ OLUN!

iocharset=modül
8 bitlik karakterlerle, 16 bitlik Unicode karakterler arasında dönüşüm işlemi için
kullanılacak karakter kümesi belirtilir. Öntanımlı değer iso-8859-1 dır. Uzun dosya
isimleri disk üzerinde Unicode biçiminde saklanır.

quiet Sessiz kip etkinleştirilir. Dosyalara chown ve chmod uygulandığında başarısızlık
halinde hata döndürülmez. Kullanırken DİKKATLİ OLUN!

sys_immutable, showexec, dots, nodots, dotsOK=[yes|no]
Bir FAT dosya sistemi üzerinde, Unix veya DOS teamüllerini zorlayan çeşitli yanlış
girişimler.

hpfs için mount seçenekleri
uid=değer ve gid=değer
Dosya sistemindeki dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı
olarak o anki sürecin kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır.

umask=değer
umask'ı ayarlar (verilmeyecek izinlerin bit maskesi). Öntanımlı olarak, o anki
sürecin umask'ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

case=lower, case=asis
Bütün dosya isimlerini ya küçük harfe dönüştürür veya oldukları gibi bırakır.
Öntanımlı: case=lower (küçük harfe dönüştür).

conv=binary, conv=text, conv=auto
Bir dosyayı okurken, conv=text için, bazı rasgele CR'leri siler (kısmen, satırsonu
karakteri ile bitenlerin tümü); conv=binary için dosya olduğu gibi okunur;
conv=auto için, conv=binary ve conv=text arasında daha fazla veya daha az
rasgelelik seçilir. Öntanımlı: conv=binary.

nocheck
Tutarlılık denetimleri yapılırken hata verirse, bağlama işlemini yarıda kesmez.

iso9660 için mount seçenekleri
Normal bir iso9660 dosyası 8.3 şeklinde (tıpkı DOS'daki dosya ismi kısıtlamasında olduğu
gibi) ve bütün karakterler büyük harf şeklinde görünür. Dosya sahibi, koruma, bağ sayısı,
blok/karakter aygıtları için hazırlık ve benzer şeyler için ayrıca alanlar bulunmaz.

Rock Ridge, iso9660'a bu unixvari özellikleri eklemeye yarayan bir uzantıdır. Basitçe, ek
bilgilerin tamamının kaydı için her bir dizin kaydında genişletmeler vardır. Rock Ridge
kullanıldığı durumlarda, dosya sistemi normal bir Unix dosya sisteminde farksızdır.
Elbette, arada bir fark vardır: CDROM salt okunurdur.

norock Rock Ridge genişletmesinin, kullanmak mümkün olsa bile, kullanılmasını önler.
Aşağıda, map seçeneğine bakınız.

nojoliet
Microsoft Joliet genişletmesinin, kullanmak mümkün olsa bile, kullanılmasını önler.
Aşağıda, map seçeneğine bakınız.

check=r[elaxed], check=s[trict]
check=r[elaxed] seçeneği ile, dosyalar listelenmeden önce dosya ismi küçük harfe
dönüştürülür. Bu işlem, sadece norock ve map=normal seçenekleri ile birlikte
kullanılırsa, bir anlam ifade etmektedir. Öntanımlı olarak check=s[trict]
kullanılmaktadır.

uid=değer ve gid=değer
Muhtemelen, Rock Ridge genişletmesinde belirtilen bilgileri önemsenmeden dosya
sistemindeki bütün dosyaların sahiplik veya grup iyeliklerini belirtilen değerlere
çevirir.Öntanımlı olarak uid=0 ve gid=0 kullanılmaktadır.

map=n[ormal], map=o[ff], map=a[corn]
Rock Ridge olmayan bölümler için, normal isim dönüşümü ile büyük harflar küçük
harflere çevrilir, isimlerin sonundaki `;1'ler düşer ve `;'ler `.'ya çevirir.
map=o[ff] seçeneği ile isim dönüşümü yapılmaz. Öntanımlı olarak map=n[ormal]
kullanılır. map=a[corn] seçeneği, map=n[ormal] ile aynıdır ama fazladan Acorn
genişletmesini de ekler (tabii varsa).

mode=değer
Rock Ridge olmayan bölümler için, bütün dosyalara belirtilen kipi verir. Öntanımlı
olarak herkes için okuma izni verilmiş olarak kullanılır. Linux 2.1.37'den beri,
kipi ondalık olarak belirtmek gerekmemektedir. Sekizlik taban 0 ile başlatılarak
gösterilir.

unhide Gizli ve kısıtlı haklara sahip dosyaları da gösterir.

block=[512|1024|2048]
Blok boyutlarını belirtilen değere göre ayarlar. Öntanımlı değer 1024'dür.

conv=a[uto], conv=b[inary], conv=m[text], conv=t[ext]
(Öntanımlı: conv=binary.) Linux 1.3.54'den beri bu seçeneğin bir etkisi
kalmamıştır. (ayrıca ikilik (binary) olmayan ayarları kullanmak oldukça
tehlikelidir. İstenmeyen veri bozulmalarına sebep verebilir.)

cruft Şayet dosya uzunluğunun en kıymetli baytı bozuksa, dosya uzunluğunun en kıymetli
bitlerini yok saymak için bu seçeneği ayarlayabilirsiniz. Bu seçenek ile dosya
boyutları 16 MB ile sınırlandırılır. Şayet bütün CD-ROM garip bir boyuta sahipse
(negatif ya da 800MB'dan büyük), cruft seçeneği kendiliğinden devreye sokulur.
Ayrıca oylum belirten ardışık numaralar 0 veya 1'den farklı görünüyorsa, bu seçenek
yine devreye girer.

session=x
Çoklu oturuma sahip disklerde oturum seçer. Linux 2.3.4'den beri kullanılmaktadır.

sbsector=xxx
xxx. sektörden başlayan oturumu seçer. Linux 2.3.4'den beri kullanılmaktadır.

minix için mount seçenekleri
Yoktur.

msdos için mount seçenekleri
fat dosya sistemi seçeneklerine bakınız. Şayet msdos dosya sisteminde bir tutarsızlık
tespit edilirse, hata raporu verir ve dosya sistemini salt okunur bağlar. Dosya sistemini
yazılabilir hale dönüştürmek için tekrar bağlamak gerekir.

ncp için mount seçenekleri
Tıpkı nfs gibi, ncp gerçeklemesi de, mount sistem çağrısı için bir ikilik argüman ister
(struct ncp_mount_data). Bu argüman ncpmount(8) tarafından oluşturulur ve mount komutunun
şu anki geçerli sürümü (2.6h) ncp hakkında hiçbir şey bilmez.

nfs için mount seçenekleri
Çekirdek tarafından çözümlenen metin biçimli seçenek sözdizimleri yerine nfs dosya sistemi
struct nfs_mount_data türünde ikilik argümanlar bekler. mount aşağıdaki seçenekleri
'isim=değer' çiftleri olarak alır ve bunları bahsi geçen yapı içine yerleştirir: rsize=n,
wsize=n, timeo=n, retrans=n, acregmin=n, acregmax=n, acdirmin=n, acdirmax=n, actimeo=n,
retry=n, port=n, mountport=n, mounthost=isim, mountprog=n, mountvers=n, nfsprog=n,
nfsvers=n, namlen=n. addr=n seçeneği geçerli bir seçenek olmakla birlikte, gözardı
edilir. Ayrıca şu mantıksal seçenekler, no öneki ile de tanınır: bg, fg, soft, hard, intr,
posix, cto, ac, tcp, udp, lock. Ayrıntılı bilgi için nfs(5)'e bakınız.

Özellikle yararlı seçenekler şunlardır:

rsize=8192, wsize=8192
Bu seçenek nfs bağlantınızı, öntanımlı boyut olan 1024'e göre çok daha hızlı bir
hale getirecektir. (NFSv2, rsize ve wsize seçeneklerinde bu değerlerden daha büyük
değerler ile çalışmaz.)

hard NFS tipte bağlı bir dosya sistemine erişen bir uygulama, sunucu çöktüğü zaman
askıda kalacaktır. Ayrıca intr belirtilmeden süreç kesintiye uğratılamaz veya
öldürülemez. NFS sunucu tekrar hayata dönünce, uygulama kaldığı yerden devam eder.
Sanırım herkesin istediği de bu olsa gerek.

soft Bu seçenek sayesinde, nfs sunucunun bir süre cevap vermemesi durumunda, belli bir
süre sonra çekirdeğin zamanaşımı yapmasına izin verilmiş olur. Bu süre timeo=zaman
biçiminde tanımlanabilir. Bu seçenek, nfs sunucunun cevap vermediği durumlarda veya
bazı süreçlerin sunucudan bir dosya almaya çalışırken sunucunun tekrar başlatılması
gerekebileceği durumlarda faydalı olabilir. Genellikle, sadece bol miktarda baş
ağrısına sebep olur.

nolock Kilitleme kullanılmaz, lockd başlatılmaz.

ntfs için mount seçenekleri
iocharset=isim
Dosya isimleri alınırken kullanılacak karakter kümesidir. VFAT'den farklı olarak,
NTFS dönüştürülemeyen karakterleri içeren isimleri gizler.

utf8 Dosya isimlerini dönüştürmek için UTF-8 kullanılır.

uni_xlate=[0|1|2]
0 (veya `no' ya da `false') için, bilinmeyen Unicode karakterler için önceleme
dizgesi kullanılmaz. 1 (veya `yes' ya da `true') veya 2 için, ":" ile başlayan vfat
türünde 4 baytlık önceleme dizgesi kullanılır. Burada karakter kodlamasının bayt
sırası olarak, 2 için küçük sonlu (little-endian) kodlama, 1 için ise bayt yer
değiştirmeli büyük sonlu (byteswapped big-endian) kodlama kullanılır.

posix=[0|1]
Şayet etkin ise (posix=1), dosya sistemi büyük küçük harf ayrımı yapar. Dosyaların
8.3'lük diğer isimleri ise gizlenmek yerine sabit bağlar ile temsil edilirler.

uid=değer, gid=değer ve umask=değer
Dosya sistemindeki dosya izinlerini düzenler. Öntanımlı olarak, dosyalar root
kullanıcıya aittir ve başkaları tarafından okunamaz.

proc için mount seçenekleri
uid=değer ve gid=değer
Bu seçenekler geçerli olmakla birlikte, gördüğüm kadarı ile hiçbir etkiye sahip
değillerdir.

reiserfs için mount seçenekleri
reiserfs için mount seçenekleri bu adreste ayrıntılı bir şekilde açıklanmıştır:
http://www.namesys.com/mount-options.html

conv 3.6 sürümü reiserfs yazılımının, 3.5 sürümü bir reiserfs dosya sistemini
bağlamasını ve yeni oluşturulan nesneler için 3.6 biçiminin kullanılmasını sağlar.
Bu dosya sistemi artık reiserfs 3.5 sürümü araçlarla uyumlu olmayacaktır.

hash=rupasov, hash=tea, hash=r5, hash=detect
reiserfs'nin dizinler içindeki dosyaları bulması için kullanılacak hash işlevini
seçmek için kullanılır.

rupasov
Yury Yu. Rupasov tarafından bulunmuş bir hash yöntemi. Oldukça hızlı ve
yerel ayarları koruyan bir yöntemdir, sözlüğe bağlı kalarak yakın dosya
isimlerini yakın değerlere eşler. Bu seçenek kullanılmamalıdır, oldukça
yüksek bir ihtimalle isim değer eşlemesinde karmaşaya yol açabilir.

tea Jeremy Fitzhardinge tarafından gerçeklenen bir Davis-Meyer işlevi.
İsimlerde, hash permütasyon bitlerini kullanır. Yüksek rastlantısallığa ve
düşük olasılıkla, bir miktar işlemci gücüne mal olacak, hash
uyumsuzluklarına sebep olabilir. R5 hash ile EHASHCOLLISION hatalarında
uzmanlaşılmışsa bu seçenek kullanılabilir.

r5 rupasov hash'ının geliştirilmiş bir sürümü. Çok büyük dizinler yoksa ve
garip dosya ismi şablonları mevcut değilse kullanılacak en iyi seçenektir.
Öntanımlıdır.

detect Bağlanmış dosya sisteminde kullanılan hash işlevini tespit etmeye ve bu
bilgiyi reiserfs süper bloğuna yazmayı sağlar. Bu seçenek sadece, eski
türdeki dosya sistemlerinde ve ilk bağlama esnasında faydalı olabilir.

hashed_relocation
Blok ayırıcıları ayarlar. Bazı durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

no_unhashed_relocation
Blok ayırıcıları ayarlar. Bazı durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

noborder
Yury Yu. Rupasov'un icadı olan kenar ayırıcı algoritmasını iptal eder. Bazı
durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

nolog Günlüklemeyi (journalling) kapatır. Herhangi bir çökme durumunda hızlı kurtarma
seçeneğinden vazgeçme pahasına, bir miktar başarım artışı sağlayabilir. Aslında, bu
seçeneğin kullanılması durumunda bile reiserfs günlükleme işlemlerine devam
edecektir ve geçerli verileri günlükleme alanına yazacaktır. nolog genişletmesi
halen geliştirilmektedir.

notail Öntanımlı olarak, reiserfs, küçük dosyaları ve dosya artıklarını doğrudan ağaç
yapısına kaydeder. Bu LILO(8) gibi bazı uygulamaların kafasının karışmasına sebep
olur. Bu seçenek, dosyaların ağacın içine paketlenmesini iptal eder. (Burada dosya
artıkları, bir dosyanın tam bir bloktan artan ancak artan kısmın bir bloğu
dolduramayacak kısmıdır.)

replayonly
Günlüklemedeki işlemleri tekrarlar fakat gerçekte dosya sistemini bağlamaz. Temelde
reiserfsck tarafından kullanılır.

resize=sayı
reiserfs bölümünün çevrimiçi genişlemesine izin veren bir tekrar bağlama
seçeneğidir. reiserfs'ye, aygıtın sayı bloka sahip olduğu talimatını verir. Bu
seçenek, Mantıksal oylum yönetim sistemi (LVM) kullanan aygıtlar için
tasarlanmıştır. ftp://ftp.namesys.com/pub/reiserfsprogs adresinden elde
edebileceğiniz özel bir yeniden boyutlandırıcı araç vardır.

romfs için mount seçenekleri
Yoktur.

smbfs için mount seçenekleri
Tıpkı nfs gibi, smbfs gerçeklemesi de, mount sistem çağrısı için bir ikilik argüman ister
(struct ncp_mount_data). Bu argüman smbmount(8) tarafından oluşturulur ve mount komutunun
şu anki geçerli sürümü (2.6h) smbfs hakkında hiçbir şey bilmez.

sysv için mount seçenekleri
Yoktur.

udf için mount seçenekleri
gid= Öntanımlı grup belirtilir.

umask= Öntanımlı umask belirtilir.

uid= Öntanımlı kullanıcı belirtilir.

unhide Gizli dosyaları gösterir.

undelete
Silinmiş dosyaları listeler.

strict Kesin uyumluluk sağlar (kullanılmamaktadır).

utf8 (Kullanılmamaktadır).

iocharset
(Kullanılmamaktadır).

bs= Blok boyutunu ayarlar. (2048'den farklı bir ayarda çalışmayabilir.)

novrs Oylum sıralaması tanımayı atlar.

session=
0 dan sayarak oturum numarası belirtilir. Öntanımlı: son oturum.

anchor=
Standart çapa konumunu değiştirir. Öntanımlı: 256.

volume=
VolumeDesc konumunu değiştirir (kullanılmamaktadır).

partition=
PartitionDesc konumunu değiştirir (kullanılmamaktadır).

lastblock=
Dosya sisteminin son bloğu belirtilir.

fileset=
Dosya kümesi blok konumunu değiştirir (kullanılmamaktadır).

rootdir=
Kök dizinin konumunu değiştirir (kullanılmamaktadır).

ufs için mount seçenekleri
ufstype=değer
UFS değişik işletim sistemlerinde geniş çapta kullanılan bir dosya sistemidir.
Sorun, uygulamalar arası farklılıklardadır. Bazı uygulama özellikleri
belgelenmemiştir, bu nedenle ufs'nin türünü özdevinimli olarak tanımak çok zordur.
Bu yüzden, kullanıcılar bağlama işlemi esnasında ufs türünü belirtmek zorundadır.
Muhtemel değerler şunlardır:

old ufs'nin eski biçimi, salt okunurdur ve öntanımlıdır.

44bsd BSD benzeri sistemler(NetBSD, FreeBSD, OpenBSD) tarafından oluşturulmuş
dosya sistemleri içindir.

sun Sparc üzerinde sunOS veya Solaris tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri
içindir.

sunx86 x86 üzerinde Solaris tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir.

nextstep
NeXTStep tarafından (NeXT istasyonları üzerinde) oluşturulmuş dosya
sistemleri içindir (şu an salt okunurdur).

nextstep-cd
NextStep CDROMlar (block_size == 2048) içindir, salt okunurdur.

nextstep
OpenStep tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir (şu an salt
okunurdur).

onerror=değer
hata durumundaki davranışları ayarlar:

panic Bir hata durumunda çekirdek paniğine sebep olur.

[lock|umount|repair]
Bugün için, bu seçenekler bir işe yaramaz; bir hata durumunda sadece bir
konsol iletisi basılır.

umsdos için mount seçenekleri
msdos için mount seçeneklerine bakınız. dotsOK seçeneği kabul edilmez.

vfat için mount seçenekleri
Her şeyden önce, fat için olan mount seçenekleri, vfat içinde geçerlidir. dotsOK seçeneği
vfat tarafından kabul edilmez. Bunların yanında şu seçenekler de mevcuttur:

uni_xlate
Elde edilemeyen Unicode karakterlerini önceleme dizgesine çevirir. Böylece, içinde
Unicode karakterler olan dosya isimleriyle yedekleme ve tekrar yükleme şansına
sahip olursunuz. Bu seçenek olmaksızın, çevirinin mümkün olmadığı hallerde, bir `?'
işareti kullanılır. Önceleme dizgesi `:' dir, çünkü aksi durumda vfat sistemlerde
geçersiz olur. Kullanılan önceleme dizgesi, u Unicode karakteri temsil etmek üzere:
':', (u & 0x3f), ((u>>6) & 0x3f), (u>>12).

posix Harf büyüklükleri farklı iki aynı isme izin verir.

nonumtail
isim~num.uzt ismini denemeden önce sıra numarasız kısa bir isim oluşturmayı dener.

utf8 UTF-8, konsol tarafından kullanılan dosya sistemleri için güvenli 8 bitlik bir
Unicode kodlamasıdır. Bu seçenekle etkinleştirilir. Şayet uni_xlate kullanılmışsa,
utf8 iptal edilir.

xenix için mount seçenekleri
Yoktur.

xfs için mount seçenekleri
biosize=boyut
Tercih edilen tamponlu G/Ç boyutunu ayarlar (öntanımlı değer: 64K'dır). boyut,
istenen G/Ç boyutunun 2 tabanındaki logaritması olarak ifade edilebilmelidir. Bu
seçenek için geçerli değerler 14 ile 16 arasıdır (her ikisi de dahil)ve bu değerler
16, 32 ve 64kB'a karşılıktır. 4K sayfa boyutuna sahip bir makinede, 13 (8kB)
geçerli bir değerdir. Tercih edilen tamponlu G/Ç boyutu, tek tek her dosya için
ioctl(2) sistem çağrısı ile de değiştirilebilir.

dmapi, xdsm
DMAPI (veri yönetim uygulaması geliştirme arayüzü) olay çağrılarını etkinleştirir.

logbufs=değer
Bellek içi günlük tamponlarının sayısını ayarlar. Geçerli değerler, her ikisi de
dahil olmak üzere, 2 ila 8 arasıdır. Öntanımlı değer, 64K lık blok boyutlu bir
dosya sistemi için 8 tampon, 32K blok boyutlu bir dosya sistemi için 4 tampon, 16K
blok boyutlu bir dosya sistemi için 3 tampon ve diğerleri için 2 tampondur. Tampon
sayısını artırmak, fazladan bellek kullanımına sebep olmakla birlikte, bazı iş
yüklerinde başarım artırımı sağlayabilir.

logbsize=değer
Bellek içi günlük tamponlarının boyunu ayarlar. Geçerli değerler 16384 (16K) ve
32768 (32K) dır. 32MB'den büyük bellekli makinelerde, öntanımlı değer 32768, daha
az belleğe sahip makinelerde 16384 dür.

logdev=aygıt, rtdev=aygıt
Bir dış günlük (meta veri jurnali) ve/veya gerçek zamanlı aygıt kullanılır. Bir XFS
dosya sistemi en fazla üç bölüme sahip olabilir: bir veri bölümü, bir günlük bölümü
ve bir gerçek zamanlı bölüm. Gerçek zamanlı bölüm isteğe bağlıdır. Günlük bölümü,
veri bölümünün içinde veya dışında olabilir. Ayrıntılar için xfs(5)'e bakınız.

noalign
Verilerin disklere paylaştırılmasında hizalama yapılmayacaktır.

noatime
Bir dosya okunduğu zaman erişim zamanı değiştirilmez.

norecovery
Dosya sistemi, günlük kurtarma çalıştırılmadan bağlanmış olacaktır. Şayet dosya
sistemi düzgün olarak ayrılmamılsa, norecovery kipinde bağlandığında kararsız hale
gelebilir. Bundan dolayı bazı dosya ve dizinlere erişilemeyebilir. norecovery
seçeneği ile bağlanan dosya sistemleri, salt okunur kipte bağlanmalıdır, yoksa
bağlama işlemi başarısız olur.

osyncisdsync
Dosyalara yazma işlemleri, O_SYNC yerine D_DSYNC kullanılıyormuşçasına yapılır.
Böylece, veri güvenliğinden ödün vermeksizin daha iyi başarım elde edilebilir.
Bununla birlikte, bu seçenek etkin iken, O_SYNC tarafından yazılan zaman damgası
güncellemeleri, sistem çökmesi durumunda, kaybolabilirler.

quota, usrquota, gqnoenforce
Kullanıcı disk alanı kotaları etkinleştirilir ve sınırlara uyma zorlanır (isteğe
bağlıdır - uqnoenforce ile iptal edilir).

grpquota, gqnoenforce
Grup disk alanı kotaları etkinleştirilir ve sınırlara uyma zorlanır (isteğe
bağlıdır - gqnoenforce ile iptal edilir).

sunit=değer, swidth=değer
Veriler çok sayıda diske paylaştırıldığında veya bir RAID aygıtı kullanıldığında
paylaştırma birimi ve genişliği belirtilir. değer 512 bayt uzunluktaki blok
birimleri ile verilmelidir. Bu seçenek kullanılmamış ama dosya sistemi çok diskli
olarak oluşturulmuş ya da RAID aygıtı mkfs ile oluşturulurken birim ve genişlik
belirtilmişse, mount sistem çağrısı değeri süper bloktan alacaktır. Doğrudan RAID
aygıtları üzerinde oluşturulan dosya sistemlerinde, dosya sistemi oluşturulduktan
sonra, dosya sisteminin oluşturulduğu diskin yerleşimi değişirse, bu seçenek süper
bloktaki bilgileri değiştirmek için kullanılabilir. sunit değeri belirtilmişse
swidth değerinin de belirtilmesi gereklidir. Ayrıca, çok sayıda sunit değeri
belirtilebilir.

xiafs için mount seçenekleri
Yoktur. Buna rağmen, xiafs ile ilgili yanlış bir şey yoktur, çok fazla kullanılmaz ve
geliştirilmez. Linux 2.1.21 sürümünde beri, xiafs çekirdek kodunun bir parçası değildir.
Muhtemelen bu dosya sistemini kullanmamalısınız.

DÖNÜŞ (LOOP) AYGITI

       İleride  muhtemel  mount  türlerinden  birisi  de dönüş/loop aygıtları üzerinden yapılacak
       olandır. Örnek komutumuz;

       mount /tmp/fdimage /mnt -t msdos -o loop=/dev/loop3,blocksize=1024

       /dev/loop3 aygıtını karşılık gelen /tmp/fdimage dosyasına ayarlayacak  ve  daha  sonra  bu
       aygıtı  /mnt  üzerine bağlayacaktır. Bu tür bağlama loop, offset ve encryption isimleriyle
       belirtilen üç seçenekle yapılır (sırasıyla aygıt,  konum  ve  şifreleme).  Aslında  bunlar
       losetup(8)'a  gönderilen  seçeneklerdir.  Şayet aygıt açık seçik belirtilmemişse (fakat -o
       loop seçeneği verilmişse), mount  komutu  kullanılmayan  bir  dönüş  aygıtı  arar  ve  onu
       kullanır.   Şayet  /etc/mtab'ı /proc/mounts'a sembolik bağ yapmayacak kadar akıllı iseniz,
       mount tarafından bağlanan herhangi  bir  döngü  aygıtı,  umount  tarafından  ayrılacaktır.
       Ayrıca   bir   dönüş  aygıtını  elle  de  ayırabilirsiniz:  losetup  -d.  Ayrıntılar  için
       losetup(8)'e bakınız.

İLGİLİ DOSYALAR

       /etc/fstab    dosya sistemi tablosu
       /etc/mtab     bağlı dosya sistemlerinin tablosu
       /etc/mtab~    kilit dosyası
       /etc/mtab.tmp geçici dosya

İLGİLİ BELGELER

       mount(2),  umount(2),  fstab(5),  nfs(5),  xfs(5),  e2label(8),   losetup(8),   mke2fs(8),
       mountd(8), nfsd(8), swapon(8), tune2fs(8), umount(8), xfs_admin(8).

YAZILIM HATALARI

       Bozulmuş bir dosya sisteminde hata vermesi muhtemeldir.

       Bazı  Linux  dosya  sistemleri  -o  sync  desteklemez  (ext2 ve ext3 dosya sistemleri sync
       seçeneği ile bağlandıklarında eşzamanlı güncellemeleri desteklerler (BSD tarzı)).

       -o remount seçeneği mount parametrelerini  değiştiremeyebilir  (örneğin,  sb  hariç  bütün
       ext2fs  özellikli  parametreler  tekrar bağlama durumunda değiştirilebilir, fakat fat için
       gid ve umask değiştirilemez.)

TARİHÇE

       AT&T UNIX'in 5. sürümünde bir mount komutu vardı.

ÇEVİRENLER

       Yalçın  Kolukısa  <yalcink01  (at)  yahoo.com>  ve  Nilgün  Belma  Bugüner  <nilgun   (at)
       belgeler·gen·tr>, Ocak 2004