Ubuntu Manpage: dxpc - różnicowy kompresor protokołu X

NAZWA

       dxpc - różnicowy kompresor protokołu X

WERSJA

       3.8.0

SKŁADNIA

       dxpc [wspólne] [klient | serwer] [połączenie]

       [wspólne] opcje:
            -p numer_portu -f -k -v -s poziom_debugowania -l log_file

       [klient] opcje (dla procesu KLIENT-a):
            -i poziom_kopresji -d numer_dispalya -u

       [serwer] opcje (dla procesu SERWER-a):
            -D display

       [połączenie] opcje:
            nazwa_hosta -w

OPIS

Uwaga! To tłumaczenie może być nieaktualne!

dxpc jest kompresorem protokołu X stworzonym w celu zwiększenia szybkości "transmisji"
aplikacji X11 uruchamianych przez wolne łącza (np.: telefoniczne połączenia PPP).

dxpc musi być uruchomiony po obu stronach łącza. Na jednym z hostów - gdzie pracuje
rzeczywisty X serwer - dxpc pracuje w trybie "serwera proxy", na drugim w trybie "klienta
proxy". "Klient proxy" musi być uruchomiony jako pierwszy. W czasie startu "serwer proxy"
nawiązuje połączenie z "klientem". (Zauważ, że wersje dxpc sprzed 3.3.1 używają odwrotnej
konwencji.) Kiedy jeden z procesów dxpc jest przerywany, drugi automatycznie wyłącza się
również.

"Klient proxy" naśladuje X-serwer. Aplikacje X-klienta łączą sie z "klientem proxy"
używając displaya "unix:8" (lub <nazwa_hosta>:8 ; dxpc wspomaga zarówno domeny UNIX-owe
jak i gniazda TCP). "Klient proxy" przechwytuje wywołania X-owe od aplikacji, kompresuje
je i wysyła do "serwera proxy". "Serwer" dekompresuje je i przesyła do rzeczywistego
serwera X. Podobnie "serwer proxy" otrzymuje zdarzenia, odpowiedzi i błędy od
rzeczywistego X-serwera, kompresuje i przesyła do "klienta proxy", który po dekompresji
śle je do aplikacji klienta.

Stopień kompresji dxpc zależy od typu aplikacji X-owej. Dla większości aplikacji dxpc
uzyskuje wyniki kompresji od 3:1 do 6:1.

MODY PRACY

dxpc może pracować w jednym z dwóch stanów: stanie nawiązywania połączenia (nasłuchiwanie
lub łączenie) i stanie pracy w Systemie X (klient lub serwer). Każda sesja pracy w dxpc
zawsze zaczyna sie od stanu nawiązywnia połączenia po czym - jeżeli połączenie jest
nawiązane - przechodzi do stanu pracy w Systemie X.

Nasłuchiwanie oczekuje na inicjację połączenia TCP - między dwoma procesami - przez
łączenie. Nasłuchiwanie musi być zawsze uruchamiane jako pierwsze. Łączenie jest
inicjatorem połączenie TCP z nasłuchiwaniem. dxpc startuje w trybie łączenia jeżeli podany
jest argument nazwa_hosta (zobacz: opcje połączenie, powyżej). W innym przypadku startuje
w trybie nasłuchiwania.

Proces serwera jest zwykle umiejscowiony na tej samej maszynie, na której pracuje
rzeczywisty X-serwer i odpowiada za wyświetlanie aplikacji, proces klienta zaś na
maszynie, gdzie jest uruchomiona aplikacja X i odpowiada on za przekazywanie wyniku pracy
aplikacji do procesu serwera. Domyślna kolejność pracy dxpc jest następujaca: tryb
nasłuchiwania, a po zestawieniu połączenia tryb klienta (jeżeli nie użyto argumentu
nazwa_hosta) lub tryb łączenia, a po połączeniu tryb serwera. Opcja -w zmienia ta
kolejność (tj.: nasłuchiwanie-serwer lub łączenie-klient).

Na przykład komenda dxpc host.w_pracy.com startuje dxpc w trybie łączenia (ponieważ jest
użyty argument nazwa_hosta) i potem serwera (bo opcja -w nie zostala użyta). Komenda dxpc
-w startuje dxpc w trybie nasłuchiwania (bo nie ma argumentu nazwa_hosta) i potem serwera
(bo opcja -w zmienia standardowe wywolanie)

Opcje

-d numer_displaya
Ustawia numer displaya, który dxpc imituje. Domyślnie dxpc przyjmuje wartość 8
(opcja ignorowna w trybie "serwer proxy").

-f Powoduje powielenie się (forkowanie) dxpc i start jako daemon. Drukowanie
komunikatów na wyjście standardowe (poza błędami) jest wstrzymane, statystyki
również. Proces daemona może być wyłączony przez (kolejne) użycie dxpc z
opcją fB-k.

-k Powoduje przeczytanie numeru PID z pliku blokującego w katalogu domowym
użytkownika (~/.dxpc.pid-HOST-USER-PORT) i przesłanie sygnału SIGKILL do
pracującego procesu dxpc. Plik blokujący istnieje jedynie jeżeli dxpc zostało
uruchomione z opcja -f.

-l log_file Z tą opcją dxpc zapisuje komunikaty i informacje statystyczne do pliku
dziennika log_file. Opcja szczególnie użyteczna z -f.

-p numer_portu
Ta opcja ustawia port TCP, który będzie używany do komunikacji między
"klientem proxy" i "serwerem proxy". Wartość domyślna 4000.

-s(1|2) Wyświetla raport o poziomie kompresji. W trybie "klienta proxy" dxpc wypisuje
raport o kompresji na podstawie komunikatów od X-klienta, w trybie "serwera
proxy" na podstawie komunikatów X-serwera. Z opcją -s1 dxpc informuje o
poziomie kompresji w postaci skróconej, z -s2 w postaci szczegółowej.
Większości użytkowników z pewnością wystarczy opcja -s1.

-u -t Normalnie dxpc w trybie "klienta proxy" imituje display :8 (zarówno w
przypadku gniazd TCP jak i domen UNIX-owych). Opcja -u zabrania dxpc używania
domen UNIX-owych, a -t gniazd TCP. (Opcje są ignorowane w trybie "serwer
proxy").

-v dxpc z opcją -v wypisuje numer wersji, informacje o prawach autorskich i
kończy pracę.

-w Odwraca kolejność "sluchania" i "inicjowania" w stanie nawiązywania
połączenia. Oznacza to, że klient będzie inicjował połączenia z serwerem. W
miejsce komend uruchamiających: klienta dxpc -f i serwera dxpc -f
serwer.w_pracy.com można użyć: dxpc -w -f serwer.w_domu.priv - start klienta i
dxpc -w -f - start serwera. Opcja -w jest użyteczna dla startu "klienta proxy"
za firewallem.

nazwa_hosta Argument nazwa_hosta musi być użyty w trybie "serwera proxy" w celu
identyfikacji maszyny (po nazwie bądź po adresie IP), na której uruchomiony
jest dxpc w trybie "klienta proxy". (Obecność tego argumentu implikuje start w
trybie "serwera proxy", jego brak w trybie "klienta proxy").

-D display Ustawia (display) hosta, na który przesyłane będą aplikacje X. Domyślnie jest
to zmienna środowiska DISPLAY.

-i(0..9|99|999)
Kontrola kompresji bitmap. (Opcja -i może być używana na kliencie albo -
jeżeli podano opcje -w - na serwerze, w pozostałych przypadkach jest
ignorowana.) Numer odpowiada za poziom kompresji; wyższe poziomy dają lepszą
kompresję ale kosztem CPU i pamięci (głównie na "kliencie proxy"). Aktulna
lista poziomów i typów kompresji jest podana ponizej.

0 : Bez kompresji (oprócz dxpc 3.7.0, gdzie daje bardzo słabą kompresję).

1 : kompresja LZO lzo1x_1; bardzo szybka, małe zużycie CPU, rozsądny poziom
kompresji.

2-9: kompresja LZO wariant lzo1c_n . lzo1c_2 wydaje sie być gorsza niż
lzo1x_1.

99: kompresja LZO lzo1c_99. Wolna ale bardzo dobra kompresja. Zanotowano
niespodziewane błędy. Nie zalecana.

999: kompresja LZO lzo1x_999. Wolna (ale wystarczająco szybka dla połączeń
128k ISDN, przy korzystaniu z Pentium II/300 nie używa - nawet chwilowo -
pełnej mocy procesora). Wartość domyślna i zalecana.

PRZYKŁADY

       W  przypadku użycia rzeczywistego X-serwera na lokalnej maszynie (pc_w_domu) i korzystania
       z aplikacji na zdalnym systemie (serwer.praca.com) wyświetlanych na lokalnej maszynie.

       Na zdalnej maszynie serwer.praca.com
           $ export DISPLAY=pc_w_domu:0 (sh lub bash)
       lub $ setenv DISPLAY pc_w_domu:0 (csh lub tcsh)
           $ dxpc -f
           $ export DISPLAY=unix:8      (sh lub bash)
       lub $ setenv DISPLAY unix:8      (csh lub tcsh)

       Na lokalnej maszynie
           $ export DISPLAY=unix:0      (sh lub bash)
       lub $ setenv DISPLAY unix:0      (csh lub tcsh)
           $ dxpc -f serwer.praca.com

       Teraz znów na zdalnej maszynie
           $ xterm&
           $ xemacs&
           itd...

DXPC I XAUTH

       Jeżeli używasz autoryzacji X z plikiem .Xauthority na  lokalnej  maszynie,  gdzie  pracuje
       rzeczywisty  X-serwer  powinieneś dostosować plik .Xauthority na maszynie, gdzie dxpc jest
       uruchomione w trybie "klienta proxy".  Jedną z dróg do tego prowadzących jest:
        .sp Skopiowanie pliku ~/.Xauthority z lokalnej maszyny  na  zdalną  (gdzie  jest  "klient
       proxy").
        .sp Wydanie polecenia
           $ xauth list
       w  celu obejrzenia kluczy autoryzacyjnych. Jedna z linijek w wydruku powinna zawierać Twój
       display X i wyglądać podobnie do:
           <Twoj_host>/unix:0   MIT-MAGIC-COOKIE-1   <HEX>
       Na  maszynie,  na  której  pracuje  "klient  proxy"  należy  "dodać"  tę  linię  do  pliku
       .Xauthority,  ale  z  "oszukanym"  X-displayem  (DISPLAY  z  serwera, gdzie "klient proxy"
       nasłuchuje). Opcja "add" komendy xauth realizuje to następująco
           $ xauth add <host>/unix:8 MIT-MAGIC-COOKIE-1  <HEX>
       gdzie <host> jest nazwą maszyny, gdzie jest uruchomiony "klient proxy".  Po wykonaniu tego
       polecenia powinno być możliwe bezproblemowe używanie dxpc.

       Uwaga: W przypadku połączeń przez slogin (ssh) wydruk z komendy
           $ xauth list
       może być inny. Warto przed podaniem w/w komendy skorzystać z
           $ echo $DISPLAY

AUTOR

       Brian Pane

POMOC

       Kevin Vigor (kevin@vigor.nu)

PODZIĘKOWANIA

       dxpc zaadoptowało wiele koncepcji z systemu HBX i FHBX
        (http://www.cs.dartmouth.edu/~jmd/decs/DECSpage.html).

       Dziekuję wszystkim użytkownikom, którzy przesyłali sugestie i uwagi.

ZOBACZ TAKŻE

       xauth(1), plik README z dytrybucji dxpc.

OD TŁUMACZA

       Dodano kilka słów w sekcji PRZYKŁADY.

INFORMACJE O TŁUMACZENIU

       Powyższe  tłumaczenie  pochodzi  z nieistniejącego już Projektu Tłumaczenia Manuali i może
       nie być aktualne. W  razie  zauważenia  różnic  między  powyższym  opisem  a  rzeczywistym
       zachowaniem  opisywanego  programu  lub  funkcji,  prosimy  o  zapoznanie się z oryginalną
       (angielską) wersją strony podręcznika za pomocą polecenia:

              man --locale=C 1 dxpc

       Prosimy o pomoc w aktualizacji stron man - więcej informacji  można  znaleźć  pod  adresem
       http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.