Provided by: manpages-pl_0.7-1_all 
NAZWA
console_codes - Kody konsolowe Linuksa oraz sekwencje specjalne
OPIS
Konsola Linuksa implementuje duży podzbiór kontrolek terminali VT102 oraz ECMA-48/ISO 6429/ANSI X3.64,
plus określone sekwencje trybu prywatnego, dotyczące zmiany palety kolorów, mapowania zestawu znaków itp.
W poniższych, tabelarycznych opisach, druga kolumna podaje dla danej funkcji mnemoniki ECMA-48 lub DEC
(te drugie są poprzedzone ciągiem DEC). Sekwencje bez mnemoników nie są ani ECMA-48 ani VT102.
Po przetworzeniu normalnego wyjścia, gdy strumień znaków dojdzie do sterownika konsoli, która ma go
fizycznie wyświetlić, to pierwszą rzeczą, która jest robiona, jest przetłumaczenie tego strumienia z
języka przetwarzania na język wyświetlania.
Jeśli konsola znajduje się w trybie UTF-8, to nadchodzące bajty są najpierw składane w 16-bitowe kody
Unicode. W przeciwnym wypadku, każdy bajt jest przetwarzany zgodnie z bieżącym mapowaniem (które go
tłumaczy na wartość Unicode). Dalsza dyskusja znajduje się poniżej, w sekcji Zestawy znaków.
W normalnym wypadku, wartość Unicode jest konwertowana na indeks czcionki, który jest przechowywany w
pamięci obrazu. Efektem użycia tego indeksu jest pojawienie się odpowiadającego glifu (wizerunku znaku,
znalezionego w nieulotnej pamięci obrazu) na ekranie. Należy zauważyć, że użycie Unicode (i konstrukcja
sprzętu PC) pozwala na jednoczesne używanie 512 różnych glifów.
Jeśli bieżąca wartość Unicode jest znakiem sterującym lub jeśli przetwarzana jest sekwencja specjalna, to
wartość ta jest traktowana w sposób specjalny. Zamiast zmieniania jej na indeks czcionki i interpretacji
jako glif, może ona wyzwolić ruchy kursora lub inne funkcje sterujące. Dalsza dyskusja znajduje się
poniżej, w sekcji Kontrolki konsoli systemu Linux.
Ogólnie nie jest dobrym zwyczajem wkodowywanie do programów kodów terminala na sztywno. Linux obsługuje
bazę danych terminfo(5), która opisuje właściwości terminali. Zamiast ręcznego wyprowadzania sekwencji
kontrolnych konsoli, prawie zawsze wygodniej jest korzystać z biblioteki obsługi terminala ncurses(3),
oraz programów narzędziowych, takich jak tput(1) czy reset(1).
Kontrolki konsoli systemu Linux
Sekcja ta opisuje wszystkie znaki sterujące i sekwencje specjalne, które wywołują funkcje specjalne (tj.
wszystko inne niż wypisywanie glifu w pozycji kursora) konsoli Linuksa.
Znaki sterujące
Znak jest znakiem sterującym, jeśli (przed transformacją wynikającą z tablicy mapowania) posiada jeden z
14 kodów 00 (NUL), 07 (BEL), 08 (BS), 09 (HT), 0a (LF), 0b (VT), 0c (FF), 0d (CR), 0e (SO), 0f (SI), 18
(CAN), 1a (SUB), 1b (ESC), 7f (DEL). Można sobie ustawić tryb "display control characters" (wyświetlania
znaków sterujących), który umożliwia wyświetlanie 07, 09, 0b, 18, 1a, 7f jako glifów. Z drugiej strony, w
trybie UTF-8 wszystkie kody 00-1f są uznawane za znaki sterujące, niezależnie od trybu "display control
characters".
Jeśli mamy znak sterujący, to jest on natychmiast wykonywany i kasowany (nawet w środku sekwencji
specjalnej), a sekwencja specjalna leci dalej, z następnym znakiem. (Jednak ESC rozpoczyna nową sekwencję
specjalną, przypuszczalnie anulując niedokończoną poprzednią, a CAN i SUB przerywają dowolną sekwencję
specjalną). Rozpoznawanymi znakami sterującymi są BEL, BS, HT, LF, VT, FF, CR, SO, SI, CAN, SUB, ESC,
DEL, CSI. Robią one to, czego można oczekiwać:
BEL (0x07, ^G) wydaje dźwięk;
BS (0x08, ^H) przesuwa kursor o jedną spację w lewo (lecz nie poza początek wiersza);
HT (0x09, ^I) przesuwa kursor do następnego tabulatora, lub na koniec wiersza, gdy wcześniej tabulatora
nie ma;
LF (0x0A, ^J), VT (0x0B, ^K) i FF (0x0C, ^L) wypisują znak nowego wiersza, a jeśli ustawiono LF/NL (tryb
nowego wiesza), to wypisują także znak powrotu karetki.
CR (0x0D, ^M) daje powrót karetki - przewinięcie kursora na początek wiersza;
SO (0x0E, ^O) włącza zestaw znaków G1;
SI (0x0F, ^O) włącza zestaw znaków G0;
CAN (0x18, ^X) i SUB (0x1A, ^Z) przerywają sekwencje specjalne;
ESC (0x1B, ^[) rozpoczyna nową sekwencję specjalną;
DEL (0x7F) jest ignorowane;
CSI (0x9B) równoważne ESC [.
Sekwencje ESC- lecz nie CSI-
ESC c RIS Reset.
ESC D IND Przesunięcie o wiersz.
ESC E NEL Nowy wiersz.
ESC H HTS Ustawienie tabulatora w bieżącej kolumnie.
ESC M RI Cofnięcie o wiersz.
ESC Z DECID Prywatna identyfikacja DEC. Jądro zwraca napis ESC [ ? 6
c, twierdząc, że jest to VT102.
ESC 7 DECSC Zachowanie bieżącego stanu (współrzędne kursora,
atrybuty, zestawy znaków wskazywane przez G0 i G1).
ESC 8 DECRC Odtworzenie ostatnio zachowanego przez ESC 7 stanu.
ESC [ CSI Wprowadzacz sekwencji sterujących
ESC % Rozpoczęcie sekwencji wybierania zestawu znaków
ESC % @ Wybranie domyślnego (ISO 646 / ISO 8859-1)
ESC % G Wybranie UTF-8
ESC % 8 Wybranie UTF-8 (przestarzałe)
ESC # 8 DECALN DEC test wyrównania ekranu - wypełnienie ekranu znakami E
ESC ( Rozpoczęcie sekwencji, definiującej zestaw znaków G0
ESC ( B Wybranie domyślnego (mapowanie ISO 8859-1)
ESC ( 0 Wybranie mapowania grafiki VT100
ESC ( U Wybranie mapowania zerowego - wprost do ROM ze znakami
ESC ( K Wybranie mapowania użytkownika - mapę załadowaną
programem narzędziowym mapscrn(8).
ESC ) Rozpoczęcie sekwencji, definiującej zestaw znaków G1
(po której następuje B, 0, U, K, jak wyżej).
ESC > DECPNM Ustawienie dla bloku klawiszy trybu numerycznego.
ESC = DECPAM Ustawienie dla bloku klawiszy trybu aplikacyjnego.
ESC ] OSC (Powinno być: polecenie systemu operacyjnego) ESC ] P
nrrggbb: ustawienie palety z parametrem podanym w 7
szesnastkowych cyfrach, następujących po ostatnim P :-(.
n jest tu kolorem (0-15), a rrggbb określa wartości
czerwieni/zieleni/niebieskości (0-255). ESC ] R:
resetuje paletę
Sekwencje ECMA-48 CSI
Za CSI (lub ESC [) następuje sekwencja parametrów, co najwyżej NPAR (16), które są liczbami dziesiętnymi,
oddzielonymi średnikami. Pusty lub nieobecny parametr przyjmowany jest za zero. Sekwencja parametrów może
być poprzedzona pojedynczym znakiem zapytania.
Jednak po CSI [ (lub ESC [ [) odczytywany jest pojedynczy znak, a cała sekwencja jest ignorowana (pomysł
ten ma na celu ignorowanie klawisza funkcyjnego dającego echo).
Akcja sekwencji CSI jest określona jej ostatnim znakiem.
@ ICH Wstawienie określonej liczby pustych znaków.
A CUU Przesunięcie kursora w górę o zadaną liczbę wierszy.
B CUD Przesunięcie kursora w dół o zadaną liczbę wierszy.
C CUF Przesunięcie kursora w prawo o zadaną liczbę kolumn.
D CUB Przesunięcie kursora w lewo o zadaną liczbę kolumn.
E CNL Przesunięcie kursora w dół o zadaną liczbę wierszy do kolumny 1.
F CPL Przesunięcie kursora w górę o zadaną liczbę wierszy do kolumny 1.
G CHA Przesunięcie kursora do wskazanej kolumny bieżącego wiersza.
H CUP Przesunięcie kursora do wskazanego wiersza i kolumny (początek w 1,1).
J ED Wymazanie ekranu (domyślnie: od pozycji kursora, do końca ekranu).
ESC [ 1 J: czyści od początku do kursora.
ESC [ 2 J: czyści cały ekran.
ESC [ 3 J: czyści cały ekran, włączając w to bufor
pamięci ekranu (od Linuksa 3.0).
K EL Wymazanie wiersza (domyślnie od kursora do końca wiersza).
ESC [ 1 K: czyści od początku wiersza do kursora.
ESC [ 2 K: czyści cały wiersz.
L IL Wstawienie zadanej liczby pustych wierszy.
M DL Skasowanie zadanej liczby wskazanych wierszy.
P DCH Skasowanie zadanej liczby wskazanych znaków w bieżącym wierszu.
X ECH Wymazanie zadanej liczby wskazanych znaków w bieżącym wierszu.
a HPR Przesunięcie kursora w prawo o zadaną liczbę kolumn.
c DA Odpowiedź: ESC [ ? 6 c: "Jestem VT102"
d VPA Przesunięcie kursora do wskazanego wiersza i bieżącej kolumny.
e VPR Przesunięcie kursora w dół o zadaną liczbę wierszy.
f HVP Przesunięcie kursora do wskazanego wiersza i kolumny.
g TBC Bez parametrów: skasowanie tabulatora w bieżącej pozycji.
ESC [ 3 g: skasowanie wszystkich tabulatorów.
h SM Ustawienie trybu (patrz niżej).
l RM Inicjacja trybu (patrz niżej).
m SGR Ustawienie atrybutów (patrz niżej).
n DSR Raport o stanie (patrz niżej).
q DECLL Ustawienie LED-ów klawiatury.
ESC [ 0 q: wyłączenie wszystkich LED-ów.
ESC [ 1 q: włączenie diody ScrollLock
ESC [ 2 q: włączenie diody NumLock
ESC [ 3 q: włączenie diody CapsLock
r DECSTBM Ustawienie obszaru przewijania; parametry to górny i dolny wiersz.
s ? Zapamiętanie pozycji kursora.
u ? Odtworzenie pozycji kursora.
` HPA Przesunięcie kursora do wskazanej kolumny bieżącego wiersza.
Interpretacja grafiki zbioru ECMA-48
Sekwencja ECMA-48 SGR, czyli ESC [ parametry m ustawia atrybuty wyświetlania. Można ustawić wiele
atrybutów w pojedynczej sekwencji specjalnej, oddzielając je od siebie znakami średnika. Pusty parametr
(pomiędzy średnikami lub początkiem lub końcem sekwencji) jest interpretowany jako zero.
param wynik
0 inicjacja wszystkich atrybutów do wartości domyślnych
1 włączenie pogrubienia
2 włączenie półrozjaśnienia (symulowane kolorem na ekranach kolorowych)
4 włączenie podkreślenia (symulowane kolorem na ekranach kolorowych)
(kolory używane do symulacji są ustawiane za pomocą ESC ] ...)
5 włączenie migania
7 włączenie inwersji
10 wyłączenie wybranego mapowania, znacznika kontroli wyświetlania i
przełączenie flagi "meta" (ECMA-48 nazywa to "czcionką podstawową").
11 wybranie mapowania zerowego, ustawienie znacznika kontroli, czyści
znacznik przełączania meta (ECMA-48 nazywa to "pierwszą czcionką
alternatywna").
12 wybranie mapowania zerowego, ustawienie znacznika kontroli, ustawia
znacznik przełączania meta (ECMA-48 określa to "drugą czcionką
alternatywną"). Znacznik przełączania meta powoduje przestawienie
wysokiego bitu w bajcie przed zakończeniem translacji tablicy
mapowań.
21 ustawia zwykłą intensywność (ECMA-48: "podwójne podkreślenie")
22 ustawienie normalnej jasności
24 wyłączenie podkreślenia
25 wyłączenie migania
27 wyłączenie inwersji
30 ustawienie koloru czarnego
31 ustawienie koloru czerwonego
32 ustawienie koloru zielonego
33 ustawienie koloru brązowego
34 ustawienie koloru niebieskiego
35 ustawienie koloru fioletowego
36 ustawienie koloru niebieskozielonego
37 ustawienie koloru białego
38 włączenie podkreślenia, ustawienie koloru domyślnego
39 wyłączenie podkreślenia, ustawienie koloru domyślnego
40 ustawienie czarnego tła
41 ustawienie czerwonego tła
42 ustawienie zielonego tła
43 ustawienie brązowego tła
44 ustawienie niebieskiego tła
45 ustawienie fioletowego tła
46 ustawienie niebieskozielonego tła
47 ustawienie białego tła
49 ustawienie domyślnego koloru tła
Przełączniki trybu ECMA-48
ESC [ 3 h
DECCRM (domyślnie wyłączone): Wyświetlanie znaków sterujących.
ESC [ 4 h
DECIM (domyślnie wyłączone): Włączenie trybu wstawiania (insert).
ESC [ 20 h
LF/NL (domyślnie wyłączone): Automatyczne podążanie za echem LF, VT lub FF z CR.
Polecenia zgłaszania stanu ECMA-48
ESC [ 5 n
Raport stanu urządzenia (DSR): Odpowiedzią jest ESC [ 0 n (Terminal OK).
ESC [ 6 n
Raport pozycji kursora (CPR): Odpowiedzią jest ESC [ y ; x R, gdzie x,y to pozycja kursora.
Sekwencje trybu prywatnego DEC (DECSET/DECRST)
Nie są one opisane w ECMA-48. Opisano tu sekwencje włączania trybu; Sekwencje wyłączania trybu można
uzyskać przez zamianę ostatniego "h" na "l".
ESC [ ? 1 h
DECCKM (domyślnie wyłączone): Gdy włączone, klawisze kursora wysyłają przedrostek ESC O, a nie ESC
[.
ESC [ ? 3 h
DECCOLM (domyślnie wyłączone = 80 kolumn): Przełącznik trybu 80/132 kolumny. W źródłach
sterownika zaznaczono, że to nie wystarcza; niektóre narzędzia trybu użytkownika, takie jak
resizecons(8) muszą zmienić rejestry sprzętowe karty graficznej konsoli.
ESC [ ? 5 h
DECSCNM (domyślnie wyłączone): Włączenie trybu inwersji.
ESC [ ? 6 h
DECOM (domyślnie wyłączone): Gdy włączone, adresowanie kursora następuje względem górnego lewego
narożnika regionu przewijania.
ESC [ ? 7 h
DECAWM (domyślnie włączone): Włączenie autozawijania. W tym trybie znak graficzny, wyemitowany za
80 (lub 132) kolumną, zostanie zawinięty na początek następnego wiersza.
ESC [ ? 8 h
DECARM (domyślnie włączone): Włączenie samopowtarzania klawiatury.
ESC [ ? 9 h
Zgłaszanie myszy X10 (domyślnie wyłączone): Ustawienie trybu zgłaszania na 1 (lub wyłączenie na 0)
— patrz niżej.
ESC [ ? 25 h
DECTECM (domyślnie włączone): Uczynienie kursora widzialnym.
ESC [ ? 1000 h
Zgłaszanie myszy X11 (domyślnie wyłączone): Ustawienie trybu zgłaszania na 2 (lub wyłączenie na 0)
— patrz niżej.
Prywatne sekwencje CSI konsoli Linuksa
Następujące sekwencje nie należą ani do ECMA-48, ani do oryginalnego VT102. Zostały one wprowadzone
przez sterownik konsoli Linuksa. Kolorami w parametrach SGR są: 0 = czarny, 1 = czerwony, 2 = zielony, 3
= brązowy, 4 = niebieski, 5 = fioletowy, 6 = niebieskozielony, 7 = biały.
ESC [ 1 ; n ] Ustawienie koloru n jako kolor podkreślenia.
ESC [ 2 ; n ] Ustawienie koloru n jako kolor dim.
ESC [ 8 ] Uczynienie bieżącej pary kolorów atrybutem domyślnym.
ESC [ 9 ; n ] Ustawienie okresu wygaszania ekranu na n minut.
ESC [ 10 ; n ] Ustawienie częstotliwości dzwonka w Hz.
ESC [ 11 ; n ] Ustawienie czasu trwania dzwonka w ms.
ESC [ 12 ; n ] Przeniesienie podanej konsoli na wierzch.
ESC [ 13 ] Wyłączenie wygaszenia ekranu.
ESC [ 14 ; n ] Ustawienie czasu wyłączenia zasilania VESA w minutach.
ESC [ 15 ] Przeniesienie podanej konsoli na wierzch. (od Linuksa
2.6.0).
ESC [ 16 ; n ] Interwał pomiędzy mignięciami kursora w milisekundach
(od Linuksa 4.2)
Zestawy znaków
Jądro zna 4 translacje bajtów na symbole znaków ekranu konsoli. Tymi czterema tablicami są: a) Latin1 ->
PC, b) grafika VT100 -> PC, c) PC -> PC, d) zdefiniowane przez użytkownika.
Istnieją dwa zbiory znaków, zwane G0 i G1, a jeden z nich jest bieżącym zestawem znaków (początkowo G0).
Wpisanie ^N powoduje, że bieżącym zestawem staje się G1, a ^O — że G0.
Zmienne G0 i G1 wskazują na tablicę translacji i mogą być zmieniane przez użytkownika. Początkowo
wskazują odpowiednio na tablice a) i b). Sekwencje ESC ( B, ESC ( 0, ESC ( U, ESC ( K powodują, że G0
wskazuje odpowiednio na tablice a), b), c), d). Sekwencje ESC ) B, ESC ) 0, ESC ) U, ESC ) K powodują,
że G1 wskazuje odpowiednio na tablice a), b), c), d).
Sekwencja ESC c powoduje reset terminala. Jest to tym, czego potrzeba, jeśli ekran zostanie zaśmiecony.
Często zalecane "echo ^V^O" powoduje tylko, że G0 staje się bieżącym zestawem znaków, lecz nie ma
gwarancji że wskazuje on na tablicę a). W niektórych dystrybucjach znajduje się program reset(1), który
po prostu wysyła "echo ^[c". Jeśli wpis dla konsoli w bazie terminfo jest prawidłowy (i zawiera wpis
rs1=\Ec), to zadziała również "tput reset".
Zdefiniowana przez użytkownika tablica mapowań może być ustawiana za pomocą mapscrn(8). Wynikiem
mapowania jest to, że jeśli wyświetlany jest symbol c, to do pamięci grafiki wysyłany jest symbol s =
mapa[c]. Mapa bitowa, odpowiadająca s, która znajduje się w nieulotnej pamięci grafiki, może być
zmieniona za pomocą setfont(8).
Śledzenie myszy
Funkcja śledzenia myszy jest przeznaczana do zgłaszania stanu myszy, zgodnego z xterm(1). Ponieważ
sterownik konsoli nie ma możliwości dowiedzenia się o urządzeniu ani o rodzaju myszy, zgłoszenia te
zwracane są w strumieniu wejściowym konsoli tylko wtedy, gdy sterownik terminala wirtualnego otrzymuje
ioctl odświeżający stan myszy. Ioctl-e te muszą być generowane przez świadomą istnienia myszy aplikację
trybu użytkownika, taką jak demon gpm(8).
Parametry wszystkich sekwencji specjalnych śledzenia myszy, generowanych przez xterm(1) są kodowane
numerycznie w pojedynczych znakach, jako wartość+040. Na przykład, "!" to 1. Współrzędne ekranu zaczynają
się od 1.
Tryb zgodności z X10 wysyła sekwencje specjalne przy naciskaniu przycisków, kodując położenie oraz to,
który przycisk myszy został naciśnięty. Jest to włączane przez wysłanie ESC [ ? 9 h i wyłączane przez ESC
[ ? 9 l. Przy naciskaniu przycisków, xterm(8) wysyła ESC [ M bxy (6 znaków). b jest tu równe klawisz-1,
a x i y są współrzędnymi x i y kursora myszy w momencie przyciśnięcia. Ten sam kod produkuje jądro.
Normalny tryb śledzenia (nie zaimplementowany w Linuksie 2.0.24) wysyła sekwencję specjalną zarówno po
przyciśnięciu, jak i po zwolnieniu przycisku. Wysyłana jest również informacja modyfikatora. Jest to
włączane przez wysłanie ESC [ ? 1000 h, a wyłączane przez ESC [ 1000 l. xterm(1) po naciśnięciu lub
zwolnieniu przycisku wysyła ESC [ M bxy. Dwa niższe bity b kodują informację o przycisku: 0=naciśnięto
pierwszy, 1=naciśnięto drugi, 2=naciśnięto trzeci, 3=zwolnienie. W górnych bitach zakodowane są
modyfikatory wciśnięte podczas naciskania przycisku. Są one dodawane: 4=Shift, 8=Meta, 16=Control. Znowu,
x i y to współrzędne kursora myszy podczas zdarzenia. Górny lewy narożnik to (1,1).
Porównania z innymi terminalami
Wiele różnych typów terminali, podobnie jak konsola Linuksa, jest opisywanych jako "zgodne z VT100".
Poniżej omówiono różnice między konsolą Linuksa i dwoma najważniejszymi spośród innych terminali: DEC
VT102 i xterm(1).
Obsługa znaków sterujących
VT 102 rozpoznawał też następujące znaki sterujące:
NUL (0x00) było ignorowane;
ENQ (0x05) wywoływało komunikat odpowiadający;
DC1 (0x11, ^Q, XON) wznawiało transmisję;
DC3 (0x13, ^S, XOFF) powodowało, że VT100 ignorował (i przestawał transmitować) wszystkie kody poza XOFF
i XON.
Przetwarzanie DC1/DC3 tego rodzaju, jakie było w VT100 może być włączone przez sterownik terminala.
Program xterm(1) (w trybie VT100) rozpoznaje znaki sterujące BEL, BS, HT, LF, VT, FF, CR, SO, SI, ESC.
Sekwencje specjalne
Sekwencje VT100 nie implementowane przez konsolę Linuksa:
ESC N SS2 Pojedyncze przesunięcie 2. (Wybranie zestawu znaków G2
tylko dla następnego znaku.)
ESC O SS3 Pojedyncze przesunięcie 3. (Wybranie zestawu znaków G3
tylko dla następnego znaku.)
ESC P DCS Łańcuch kontrolny urządzenia (zakończony ESC \)
ESC X SOS Początek łańcucha.
ESC ^ PM Komunikat prywatności (zakończony ESC \)
ESC \ ST Zakończenie łańcucha
ESC * ... Wyznaczenie zestawu znaków G2
ESC + ... Wyznaczenie zestawu znaków G3
Program xterm(1) (w trybie VT100) rozpoznaje ESC c, ESC # 8, ESC >, ESC =, ESC D, ESC E, ESC H, ESC M,
ESC N, ESC O, ESC P ... ESC \, ESC Z (daje odpowiedź ESC [ ? 1 ; 2 c, "Jestem VT100 z rozszerzoną opcją
grafiki") i ESC ^ ... ESC \ o takich samych znaczeniach, jak opisano powyżej. Przyjmuje ESC (, ESC ),
ESC *, ESC + , po których następuje 0, A, B, odpowiednio dla specjalnego zestawu znaków DEC i zbioru
rysowania linii, UK oraz US-ASCII.
Użytkownik może skonfigurować xterm(1) tak, żeby odpowiadał używając sekwencji kontrolnych specyficznych
dla VT220. Może identyfikować siebie jako VT52, VT100 i większe — w zależności od tego, jak jest
skonfigurowany i zainicjowany.
Zezwala na ustawienie pewnych zasobów za pomocą ESC ] (OSC). Oprócz znaku końca łańcucha znaków (ST) z
ECMA-48, xterm(1) akceptuje także BEL do zakończenia łańcucha znaków OSC. xterm(1) rozpoznaje kilka
następujących sekwencji sterujących:
ESC ] 0 ; txt ST Ustawienie nazwy ikony i tytułu okna na txt.
ESC ] 1 ; txt ST Ustawienie nazwy ikony na txt.
ESC ] 2 ; txt ST Ustawienie tytułu okna na txt.
ESC ] 4 ; num; txt ST Ustawienie koloru ANSI num na txt.
ESC ] 10 ; txt ST Ustawienie dynamicznego koloru tekstu na txt.
ESC ] 4 6 ; nazwaST Zmiana pliku logu na nazwa (normalnie wyłączone
przez opcję kompilacji)
ESC ] 5 0 ; fn ST Ustawienie czcionki na fn.
Rozpoznaje następujące, z nieznacznie zmienionym znaczeniem (zapisuje więcej stanów, zachowanie jest
bliższe do VT100/VT220):
ESC 7 DECSC Zachowanie kursora
ESC 8 DECRC Odtworzenie kursora
Podobnie, rozpoznaje również
ESC F Kursor do dolnego lewego narożnika ekranu (o ile włączone
przez zasób hpLowerleftBugCompat programu xterm(1)).
ESC l Blokowanie pamięci (dla terminali HP).
Blokuje pamięć ponad kursorem.
ESC m Odblokowanie pamięci (dla terminali HP).
ESC n LS2 Wywołanie zestawu znaków G2.
ESC o LS3 Wywołanie zestawu znaków G3.
ESC | LS3R Wywołanie zestawu znaków G3 jako GR.
W xtermie jest to bez widocznego efektu.
ESC } LS2R Wywołanie zestawu znaków G2 jako GR.
W xtermie jest to bez widocznego efektu.
ESC ~ LS1R Wywołanie zestawu znaków G1 jako GR.
W xtermie jest to bez widocznego efektu.
Rozpoznaje także sekwencje ESC % i dostarcza bardziej kompletnej implementacji UTF-8 niż konsola
linuksowa.
Sekwencje CSI
Stare wersje programu xterm(1), na przykład wersja z X11R5, interpretują migający SGR jako pogrubiony
SGR. Późniejsze wersje, w których zaimplementowano obsługę kolorów ANSI, na przykład XFree86 3.1.2A z
1995r., pozwalały na wyświetlanie atrybutu migania jako koloru. Nowoczesne wersje xterm(1) implementują
migający SGR jako migający tekst, ale wciąż pozwalają na alternatywne wyświetlanie tego atrybutu jako
kolor. Oryginalne wersje z X11R6 nie rozpoznawały SGR-a ustawiającego kolor aż do wydania X11R6.8, które
zawierało xterm pochodzący z XFree86. Wszystkie sekwencje ECMA-48 CSI rozpoznawane przez Linuksa są także
rozpoznawane przez xterm, jednakże xterm(1) implementuje kilka sekwencji sterujących ECMA-48 i DEC,
których Linux nie rozpoznaje.
Program xterm(1) rozpoznaje wszystkie opisane powyżej sekwencje trybu prywatnego DEC, lecz nie rozpoznaje
żadnej z prywatnych sekwencji Linuksa. Omówienie sekwencji prywatnych programu xterm(1) znajduje się w
dokumencie Xterm Control Sequences, napisanym przez Edwarda Moya i Stephena Gildea'a, dostępnym w
dystrybucji X. Dokument ten, choć zwięzły, jest o wiele dłuższy niż ta strona podręcznika. Po
wprowadzenie w porządku chronologicznym, patrz
⟨http://invisible-island.net/xterm/xterm.log.html⟩
szczegóły zmian w xtermie
Program vttest
⟨http://invisible-island.net/vttest/⟩
obrazuje wiele z powyższych sekwencji sterujących. Archiwum źródłowe programu xterm(1) także zawiera
przykładowe skrypty, pokazujące również inne właściwości.
UWAGI
ESC 8 (DECRC) nie potrafi odtworzyć zestawu znaków zmienionego przez ESC %.
BŁĘDY
W 2.0.23 CSI jest zepsute, a NUL nie jest ignorowany w sekwencjach specjalnych.
Niektóre starsze wersje jądra (po wersji 2.0) interpretują 8-bitowe sekwencje sterujące. Te "kontrolki
C1" używają kodów pomiędzy 128 i 159, zastępując nimi ESC [, ESC ] i podobne początki sekwencji
sterujących. W nowoczesnych jądrach zostały tylko pozostałości po tej funkcjonalności (albo je
przeoczono, albo popsuto, implementując zmiany związane z obsługą UTF-8), jednakże ich implementacja jest
niekompletna i nie należy na niej polegać.
Sekwencje "prywatnego trybu" Linuksa nie przestrzegają reguł ECMA-48 dotyczących sekwencji sterujących
trybu prywatnego. W szczególności sekwencje kończące się znakiem ] nie używają standardowego znaku
kończącego sekwencję. Większym problemem jest sekwencja OSC (ustawienie palety), ponieważ xterm(1) może
interpretować ją jako sekwencję sterującą wymagającą znaku zakończenia łańcucha znaków (ST). W
przeciwieństwie do sekwencji generowanych przez setterm(1), które zostaną zignorowane (ponieważ są
niepoprawne), sekwencja ustawienia palety spowoduje, że xterm(1) będzie się zachowywał tak, jakby się
zawiesił (naciśnięcie klawisza return go odblokuje). Aby aplikacje, w których na sztywno
zaimplementowano obsługę linuksowych sekwencji sterujących, działały poprawnie pod xterm-em, należy
ustawić zasób brokenLinuxOSC programu xterm na "true".
Wcześniejsza wersja tego dokumentu sugerowała, że Linux rozpoznaje sekwencje kontrolne ECMA-48 dla
niewidocznego tekstu. Są one ignorowane.
ZOBACZ TAKŻE
console(4), console_ioctl(4), charsets(7)
O STRONIE
Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 4.05 projektu Linux man-pages. Opis projektu, informacje
dotyczące zgłaszania błędów oraz najnowszą wersję oryginału można znaleźć pod adresem
https://www.kernel.org/doc/man-pages/.
TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM)
<pborys@dione.ids.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie
http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 4.05 oryginału.