Provided by: manpages-pl_0.7-1_all 
NAZWA
random, urandom - urządzenia źródłowe liczb losowych jądra
SKŁADNIA
#include <linux/random.h>
int ioctl(fd, RNDżądanie, parametr);
OPIS
Specjalne urządzenia znakowe /dev/random i /dev/urandom (obecne w Linuksie od wersji
1.3.30) stanowią interfejs do wbudowanego w jądro generatora liczb losowych. Plik
/dev/random ma numer główny urządzenia 1 i numer poboczny 8. Plik /dev/urandom ma numer
główny urządzenia 1 i numer poboczny 9.
Generator liczb losowych zbiera szum środowiskowy ze sterowników urządzeń i innych źródeł
do puli losowej. Generator przechowuje również szacunkową liczbę bitów szumu w puli
losowej. Z puli tej tworzone są liczby losowe.
W trakcie odczytu, urządzenie /dev/random zwraca losowe bajty wyłącznie spośród
oszacowanej liczby bitów szumu w puli. /dev/random nadaje się najlepiej do zastosowań, w
których potrzebna jest losowość bardzo wysokiej jakości, jak np. jednorazowa maska lub
generowanie kluczy. Jeśli pula losowa jest pusta, odczyt z /dev/random będzie wstrzymany
do czasu zebrania dodatkowego szumu środowiskowego. Jeśli open(2) jest wywołane do
/dev/random z flagą O_NONBLOCK, kolejne read(2) nie będzie blokowane, jeśli żądana liczba
bajtów nie jest dostępna. W zamian zwracane są dostępne bajty. Jeśli nie ma dostępnych
bajtów, read(2) zwróci -1, a errno ustawi się na EAGAIN.
Odczyt z urządzenia /dev/urandom zwróci tyle bajtów, ile zażądano. W efekcie, jeśli nie ma
wystarczającego chaosu w puli losowej, do utworzenia żądanych bajtów jest używany
generator pseudolosowy. Zwracane wartości są wówczas teoretycznie narażone na atak
kryptograficzny w stosunku do algorytmów wykorzystywanych przez sterownik. Wiedza na ten
temat nie jest dostępna w obecnych niezastrzeżonych publikacjach, ale istnieje teoretyczna
możliwość przeprowadzenia takiego ataku. Jeśli jest to problemem w przypadku Twojego
programu, użyj /dev/random. O_NONBLOCK nie ma wpływu przy korzystaniu z /dev/urandom. Przy
wywoływaniu read(2) dla urządzenia /dev/urandom sygnały nie będą obsługiwane aż do
utworzenia żądanych losowych bajtów.
Od Linuksa 3.16, a read(2) z /dev/urandom zwróci co najwyżej 32 MB. read(2) z /dev/random
zwróci nie więcej niż 512 bajtów (przed jądrami Linux w wersji 2.6.12 - 340 bajtów).
Pisanie do /dev/random lub /dev/urandom zaktualizuje pulę entropii za pomocą pisanych
danych, lecz nie zwiększy poziomu entropii. Oznacza to, że będzie to miało wpływ na odczyt
z obu plików, lecz nie uczyni odczytu z /dev/random szybszym.
Użycie
Jeśli nie jest pewne, czy należy użyć /dev/random, czy dev/urandom, to najprawdopodobniej
powinno się użyć tego ostatniego. Generalna zasada jest taka, że /dev/urandom powinno być
używane do wszystkiego, z wyjątkiem długoterminowych kluczy GPG/SSL/SSH.
Jeśli plik puli losowej jest przechowywany pomiędzy ponownymi uruchomieniami, zgodnie z
poniższymi zaleceniami (czynią to wszystkie główne dystrybucje Linuksa od co najmniej 2000
roku), wyjście jest kryptograficznie bezpieczne w stosunku do atakujących bez dostępu do
lokalnego roota, zaraz po przeładowaniu go w sekwencji rozruchowej i odnosi się w całości
do sieciowych kluczy szyfrujących sesji. Ponieważ odczyt z /dev/random może nie być
płynny, użytkownicy będą go z reguły chcieli otworzyć w trybie nieblokującym (lub
przeprowadzać odczyt z czasem oczekiwania) i udostępniać jakiś typ powiadomienia dla
użytkownika, jeśli oczekiwana losowość nie jest od razu dostępna.
Generator liczb losowych jądra jest zaprojektowany do tworzenia niewielkiej ilości ziarna
(ang. seed) o wysokiej jakości, do użycia z kryptograficznym generatorem liczb
pseudolosowych (ang. cryptographic pseudo-random number generator - CPRNG). Głównym celem
było bezpieczeństwo, nie szybkość, i jest on kiepsko przystosowany do tworzenia dużej
ilości danych losowych. Użytkownicy powinni odczytywać niewielkie ilości ziarna z
/dev/urandom (i /dev/random) - niepotrzebne odczytywanie dużych ilości danych z tych
urządzeń będzie miało negatywny wpływ na innych użytkowników urządzeń.
Ilość ziarna potrzebna do wygenerowania klucza kryptograficznego zależy od efektywnego
rozmiaru klucza. Na przykład, 3072-bitowy klucz prywatny RSA lub Diffiego-Hellmana ma
efektywny rozmiar klucza 128-bitów (wymaga około 2^128 operacji do złamania), więc
generator klucza potrzebuje jedynie 128 bitów (16 bajtów) ziarna z /dev/random.
O ile niewielki margines bezpieczeństwa powyżej tego minimum jest zrozumiały, jako ochrona
przed słabościami algorytmu CPRNG, nie istnieje aktualnie algorytm kryptograficzny zdolny
zapewnić więcej niż 256 bitów bezpieczeństwa, więc jeśli jakiś program odczytuje więcej
niż 256 bitów (32 bajtów) z losowego ziarna jądra na pojedyncze wywołanie lub na rozsądny
interwał ponownego tworzenia ziarna (co najmniej minuta), to jest to oznaka, że jego
kryptografia nie jest umiejętnie zaimplementowana.
Konfiguracja
Jeśli w systemie nie ma plików /dev/random i /dev/urandom, można je utworzyć przy użyciu
następujących poleceń:
mknod -m 666 /dev/random c 1 8
mknod -m 666 /dev/urandom c 1 9
chown root:root /dev/random /dev/urandom
Gdy Linux uruchamiany jest przy niewielkim udziale operatora, pula losowa może być w dość
przewidywalnym stanie. Faktyczna ilość szumu w puli losowej jest wówczas poniżej ilości
szacowanej. Aby przeciwdziałać temu efektowi, pomocne jest zapamiętywanie informacji o
puli losowej pomiędzy kolejnymi uruchomieniami systemu. Aby działo się to automatycznie,
należy dodać wiersze do stosownych skryptów startowych Linuksa:
echo "Inicjowanie generatora liczb losowych..."
random_seed=/var/run/random-seed
# Przechowanie wartości losowej od jednego startu systemu
# do kolejnego startu. Ładowanie oraz późniejsze zachowywanie
# całej puli losowej. if [ -f $random_seed ]; then
cat $random_seed >/dev/urandom
else
touch $random_seed
fi
chmod 600 $random_seed
poolfile=/proc/sys/kernel/random/poolsize
[ -r $poolfile ] && bits=$(cat $poolfile) || bits=4096
bytes=$(expr $bits / 8)
dd if=/dev/urandom of=$random_seed count=1 bs=$bytes
Trzeba również dodać następujące wiersze do stosownego skryptu uruchamianego podczas
zamykania systemu Linuksa:
# Przechowanie losowych danych pomiędzy wyłączeniem a włączeniem
# komputera. Zachowywanie puli losowej generatora.
echo "Zachowywanie puli losowej..."
random_seed=/var/run/random-seed
touch $random_seed
chmod 600 $random_seed
poolfile=/proc/sys/kernel/random/poolsize
[ -r $poolfile ] && bits=$(cat $poolfile) || bits=4096
bytes=$(expr $bits / 8)
dd if=/dev/urandom of=$random_seed count=1 bs=$bytes
W powyższych przykładach zakładamy, że Linux jest w wersji 2.6.0 lub nowszej, gdzie
/proc/sys/kernel/random/poolsize zwraca rozmiar puli entropii w bitach (zob. niżej).
Interfejs /proc
Pliki w katalogu /proc/sys/kernel/random (obecnym od wersji 2.3.16) są dodatkowym
interfejsem do urządzenia /dev/random.
Plik z prawami tylko do odczytu entropy_avail dostarcza dostępną pulę losową. Zazwyczaj
będzie to 4096 (bitów), całość dostępnej puli.
Plik poolsize zawiera rozmiar puli losowej. Format tego pliku zależy od wersji jądra.
Linux 2.4: Plik podaje rozmiar puli losowej w bajtach. Zazwyczaj - 512 (bajtów).
Plik jest zapisywalny i może być zmieniony na dowolną wartość, dla
której dostępny jest algorytm. Obecnie możliwe wartości to: 32, 64,
128, 256, 512, 1024 lub 2048.
Linux 2.6: Plik jest dostępny tylko do odczytu i podaje rozmiar puli losowej w
bitach. Zawiera wartość 4096.
Plik read_wakeup_threshold zawiera liczbę bitów entropii potrzebnej do obudzenia procesu,
który zasnął, czekając na entropię z pliku /dev/random. Domyślnie - 64. Plik
write_wakeup_threshold zawiera liczbę bitów entropii poniżej której zostanie uśpiony
proces, który wykona select(2) lub poll(2), aby otworzyć do zapisu urządzenie /dev/random.
Wartości te mogą być zmienione przez zapis do tych plików.
Pliki tylko do odczytu uuid i boot_id zawierają losowe łańcuchy znaków, takie jak
6fd5a44b-35f4-4ad4-a9b9-6b9be13e1fe9. Pierwszy z tych plików jest generowany na nowo przy
każdym odczycie, a drugi jest generowany tylko raz.
Interfejs ioctl(2)
Następujące żądania ioctl(2) są zdefiniowane na deskryptorach plików połączonych z
/dev/random lub /dev/urandom. Wszystkie przeprowadzone żądania wpływają na wejściową pulę
entropii zarówno /dev/random jak i /dev/urandom. Możliwość CAP_SYS_ADMIN jest wymagana
przez wszystkie żądania za wyjątkiem RNDGETENTCNT.
RNDGETENTCNT
Zbiera wartość entropii z puli wejściowej, zawartość będzie taka sama jak pliku
entropy_avail w katalogu proc. Wyniki zostaną przechowane w liczbie całkowitej
wskazanej przez argument.
RNDADDTOENTCNT
Zwiększa lub zmniejsza wartość entropii z puli wejściowej o wartość wskazaną przez
argument.
RNDGETPOOL
Usunięte w Linuksie 2.6.9
RNDADDENTROPY
Dodaje dodatkową entropię do puli wejściowej, zwiększając wartość entropii. Różni
się to od zapisu do /dev/random lub /dev/urandom, które dodaje pewne dane, lecz nie
zwiększa wartości entropii. Używana jest poniższa struktura:
struct rand_pool_info {
int wartość_entropii;
int wiel_buf;
__u32 buf[0];
};
Wartość_entropii to wartość dodawana (lub odejmowana) od wartości entropii, buf to
bufor o wielkości wiel_buf dodawany do puli entropii.
RNDZAPENTCNT, RNDCLEARPOOL
Zeruje wielkość entropii we wszystkich pulach i dodaje do nich pewne dane systemowe
(np. rzeczywisty czas trwania - tzw. wall clock).
PLIKI
/dev/random
/dev/urandom
ZOBACZ TAKŻE
getrandom(2), mknod(1)
RFC 1750, "Randomness Recommendations for Security"
O STRONIE
Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 4.05 projektu Linux man-pages. Opis
projektu, informacje dotyczące zgłaszania błędów, oraz najnowszą wersję oryginału można
znaleźć pod adresem https://www.kernel.org/doc/man-pages/.
TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Paweł Olszewski (PTM)
<alder@civic.amg.net.pl>, Robert Luberda (PTM) <robert@debian.org> i Michał Kułach
<michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na
stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 4.05
oryginału.