Provided by: manpages-pl_0.7-2_all bug

NAZWA

       ping, ping6 - wysyła pakiety ICMP ECHO_REQUEST do hostów sieciowych

SKŁADNIA

       ping   [-aAbBdDfhLnOqrRUvV]  [-c  liczba]  [-F  etykieta-przepływu]  [-i  interwał]  [-I  interfejs]  [-l
       liczba-pakietów] [-m znacznik] [-M opcja-pmtudisc] [-N opcja-nodeinfo] [-w limit]  [-W  oczekiwanie]  [-p
       wzorzec] [-Q tos] [-s rozmiar-pakietu] [-S sndbuf] [-t ttl] [-T opcja-znacznika-czasu] [przeskok ...] cel

OPIS

       Program  ping  używa  obowiązkowego  datagramu  protokołu  ICMP  o nazwie ECHO_REQUEST, wywołującego ICMP
       ECHO_RESPONSE od hosta lub bramy sieciowej. Datagramy ECHO_REQUEST ("pingi") składają się z  nagłówka  IP
       oraz  ICMP,  za  którymi  następuje struct timeval oraz określona liczba bajtów wypełnienia, używanych do
       wypełnienia pakietu.

       ping6 jest wersją ping zgodną z IPv6, która może wysyłać  również  Node  Information  Queries  (RFC4620).
       Niedozwolone  mogą  być  przeskoki,  ponieważ  trasowanie źródeł IPv6 zostało oznaczone jako przestarzałe
       (RFC5095).

OPCJE

       -a     Ping dźwiękowy.

       -A     Ping adaptowalny. Interwały pomiędzy poszczególnymi pakietami dostosowują się do czasu krążenia  w
              sieci,  dzięki  czemu  w  sieci  nie  pojawi  się efektywnie więcej niż jeden pakiet, na który nie
              udzielono odpowiedzi (lub więcej, jeśli ustawiono liczbę-pakietów). Minimalny interwał wynosi  200
              milisekund dla użytkownika bez uprawnień administratora. W przypadku sieci z niskim rtt jest to de
              facto odpowiednik szybkiego pingowania.

       -b     Pozwala na wysyłanie pingów na adresy rozgłoszeniowe.

       -B     Nie   pozwala   programowi  ping  zmieniać  źródłowego  adresu  wysyłanych  pakietów.  Adres  jest
              przypisywany do wyboru dokonanego przy starcie programu.

       -c liczba
              Kończy po wysłaniu liczby pakietów ECHO_REQUEST. Z podanym limitem program ping  czeka  na  liczbę
              pakietów ECHO_RESPONSE, aż do czasu upłynięcia limitu.

       -d     Ustawia opcję SO_DEBUG na używanym gnieździe. Ta opcja gniazda nie jest używana przez jądro Linux.

       -D     Wypisuje  znacznik  czasowy  (w  czasie  uniksa  +  mikrosekundy  jak w gettimeofday) przed każdym
              wierszem.

       -f     Tryb szybkiego pingowania ("zalania" pakietami). Dla  każdego  wysłanego  ECHO_REQUEST  wypisywana
              jest  kropka  ".",  a  dla  każdego  odebranego  ECHO_REPLY  jedna  kropka jest kasowana.  Daje to
              dynamiczny obraz zmian liczby opuszczonych pakietów. Jeśli nie podano interwału, jest on ustawiany
              na zero i pakiety są wysyłane tak szybko, jak powracają lub 100 razy na sekundę, w  zależności  od
              tego,  która opcja produkuje więcej pakietów. Tylko użytkownik z uprawnieniami administratora może
              jej używać z zerowym interwałem.

       -F etykieta przepływu
              Tylko ping6. Przypisuje i ustawia 20-bitową etykietę przepływu (szesnastkowo) w pakietach  żądania
              odpowiedzi. Jeśli wartość wynosi zero, jądro przypisuje losową etykietę przepływu.

       -h     Wyświetla pomoc.

       -i interwał
              Czeka interwał sekund pomiędzy wysłaniem kolejnych pakietów. Domyślnie czeka się jedną sekundę lub
              -  w  trybie  szybkiego pingowania - wcale. Jedynie użytkownik z uprawnieniami administratora może
              ustawić interwał mniejszy niż 0.2 sekundy.

       -I interfejs
              Interfejs może być adresem lub nazwą interfejsu. Jeśli interfejs jest adresem, ustawia się  w  ten
              sposób  adres  źródłowy  określonego  adresu  interfejsu.  Jeśli  interfejs jest nazwą interfejsu,
              ustawia interfejs źródłowy na podany interfejs. W  przypadku  polecenia  ping6,  przy  wykonywaniu
              pinga  do  adresu  lokalnego  dla łącza, wymagane jest określenie łącza (notacją "%" w celu lub tą
              opcją).

       -L liczba-pakietów
              Jeśli podana jest liczba-pakietów, ping wysyła tyle pakietów, nie czekając na odpowiedź,  po  czym
              przechodzi  do  normalnego  trybu  działania. Tylko użytkownik z uprawnieniami administratora może
              wybrać więcej niż 3 pakiety.

       -L     Uniemożliwia powracanie zapętlonych pakietów rozgłoszeniowych. Opcja ta ma znaczenie  jedynie  gdy
              adresem docelowym jest adres rozgłoszeniowy.

       -m znacznik
              Używa  znacznika  do  oznaczenia  wychodzących  pakietów.  Jest  to  przydatne w wielu przypadkach
              dotyczących jądra, takich jak używanie zasad  trasowania  do  wybrania  określonego  przetwarzania
              danych wychodzących.

       -M opcje-pmtudisc
              Wybiera  strategię  Path  MTU  Discovery  (badania  MTU  ścieżki). opcja-pmtudisc może być jedną z
              następujących: do (zapobiega fragmentacji, nawet lokalnej), want (wykonuje  badanie  MTU  ścieżki,
              następuje lokalna fragmentacja gdy rozmiary pakietów są znaczne) lub dont (nie ustawia flagi DF).

       -N opcje-nodeinfo
              Tylko polecenie ping6. Wysyła ICMPv6 Node Information Queries (RFC4620), zamiast Echo Request.

              help   Pokazuje pomoc do obsługi NI.

              name   Zapytania nazw węzłów.

              ipv6   Zapytania adresów IPv6. Istnieje kilka flag dotyczących wyłącznie IPv6.

                     ipv6-global
                            Żądania adresów globalnych IPv6.

                     ipv6-sitelocal
                            Żądania adresów lokalnych IPv6.

                     ipv6-linklocal
                            Żądania adresów lokalnych dla łącza IPv6.

                     ipv6-all
                            Żądanie adresów IPv6 na innych interfejsach.

              ipv4   Żądanie adresów IPv4. Istnieje jedna flaga dotycząca wyłącznie IPv4.

                     ipv4-all
                            Żądanie adresów IPv4 na innych interfejsach.

              subject-ipv6=adres-ipv6
                     Przedmiotowy adres IPv6.

              subject-ipv4=adres-ipv4
                     Przedmiotowy adres IPv4.

              subject-name=nazwa-węzła
                     Przedmiotowa  nazwa.  Jeśli  zawiera więcej niż jedną kropkę, zakłada się że jest to pełna,
                     jednoznaczna nazwa domenowa (FQDN).

              subject-fqdn=nazwa-węzła
                     Przedmiotowa nazwa. Zawsze zakłada się  że  jest  to  pełna,  jednoznaczna  nazwa  domenowa
                     (FQDN).

       -n     Tylko wyjście numeryczne. Nie będą dokonywane próby odczytania nazw symbolicznych adresów hostów.

       -O     Zgłasza  bieżącą  odpowiedź ICMP ECHO przed wysyłaniem następnego pakietu. Jest to przydatne razem
              ze znacznikiem czasu -D do zapisywania wyniku programu do pliku diagnostycznego w celu  wyszukania
              brakujących odpowiedzi.

       -p etykieta
              Można  podać  do  16 bajtów "wypełnienia" wysyłanego pakietu. Jest to przydatne do diagnozowania w
              sieci problemów  związanych  z  danymi.   Np.  -p  ff  spowoduje  wysyłanie  pakietu  wypełnionego
              jedynkami.

       -q     Ciche wyjście. Poza wierszami podsumowania na starcie/końcu nic nie jest wyświetlane.

       -Q tos Ustawia bity związane z funkcją Quality of Service (jakość usługi). tos może być liczbą dziesiętną
              (tylko ping) lub szesnastkową.

              W  RFC2474, pola te są interpretowane jako ośmiobitowe Differentiated Service (DS), składające się
              z : bitów 0-1 (2 najniższe bity) oddzielnych danych i bity 2-7 (najwyższe 6 bitów)  Differentiated
              Services Codepoint (DSCP). W RFC2481 i RFC3168 bity 0-1 są używane do ECN.

              Historycznie (RFC1349, zastąpione przez RFC2474) były one interpretowane jako: bit 0 (najniższy) -
              zarezerwowany  (obecnie: kontrola ograniczenia przesyłu), 1-4 jako Type of Service (typ usługi), a
              bity 5-7 (najwyższe) jako Precedence (pierwszeństwo).

       -r     Pomija normalne tabele trasowania i wysyła pakiety bezpośrednio do  hosta  w  przyłączonej  sieci.
              Jeśli  host  nie  jest  w  sieci  podłączonej  bezpośrednio, zwracany jest błąd. Opcja ta może być
              używana do pingowania hosta lokalnego poprzez interfejs, przez który nie ma  trasy,  o  ile  użyto
              również opcji -I.

       -R     Tylko  program ping. Nagrywa trasę. Zawiera w pakiecie ECHO_REQUEST opcję RECORD_ROUTE i wyświetla
              bufor trasy zwróconych pakietów.  Proszę zauważyć, że nagłówek IP wystarcza jedynie  na  9  takich
              tras. Wiele hostów ignoruje lub zarzuca tę opcję.

       -s rozmiar-pakietu
              Określa  liczbę  wysyłanych bajtów danych. Domyślną wartością jest 56, co tłumaczy się na 64 bajty
              ICMP po połączeniu z 8 bajtami nagłówka ICMP.

       -S sndbuf
              Ustawia sndbuf gniazda. Jeśli nie określono dokładniej,  buforowany  jest  nie  więcej  niż  jeden
              pakiet.

       -t ttl Tylko ping. Ustawia TTL (IP Time to Live).

       -T opcje znacznika-czasu
              Ustawia   specjalne  opcje  znacznika  czasu  IP.  opcje  znacznika-czasu  mogą  przyjąć  jedną  z
              następujących wartości: tsonly (tylko znaczniki czasu), tsandaddr (znaczniki czasu i  adresy)  lub
              tsprespec host1 [host2 [host3 [host4]]] (wstępnie określone przeskoki znacznika czasu).

       -U     Wypisuje  pełne  opóźnienie  użytkownik-użytkownik  (stare  zachowanie). ping wypisuje zwykle czas
              podróży pakietu w sieci, który może się różnić np. ze względu na błędy DNS.

       -v     Tryb szczegółowy

       -V     Wyświetla informacje o wersji i kończy działanie.

       -w limit
              Określa czas (w sekundach) po jakim ping  zakończy  pracę  niezależnie  od  liczby  wysłanych  czy
              odebranych  pakietów.  W  takim  przypadku ping nie wychodzi po liczbie wysłanych pakietów - czeka
              albo na minięcie limitu albo na liczbę otrzymanych odpowiedzi lub też na jakiś sygnał o błędzie  z
              sieci.

       -W czas-oczekiwania
              Czas  oczekiwania na odpowiedź, w sekundach. Opcja ta wpływa wyłącznie na czas oczekiwania w razie
              braku jakiejkolwiek odpowiedzi, w przeciwnym razie ping czeka na dwa RTT.

       Przy używaniu pinga do izolowania błędów,  należy  go  najpierw  uruchomić  na  komputerze  lokalnym,  by
       sprawdzić  czy  lokalny  interfejs  sieciowy  jest  włączony i czy działa. Potem należy pingować coraz to
       dalsze hosty i bramki.  Obliczane są czasy podróży i  statystyki  utraty  pakietów.  Jeśli  odbierane  są
       pakiety  zduplikowane, nie są one włączane do obliczeń strat pakietów, choć ich czas podróży jest używany
       do obliczania minimalnego/średniego/maksymalnego czasu  podróży.  Po  nadaniu  (i  odebraniu)  określonej
       liczby pakietów, lub po zakończeniu programu przez SIGINT, wyświetlane jest krótkie podsumowanie. Krótsze
       statystyki bieżące można uzyskać bez przerywania procesu za pomocą sygnału SIGQUIT.

       Jeśli  ping  nie otrzyma w ogóle pakietów odpowiedzi zakończy się z kodem 1. Jeśli podano liczbę pakietów
       oraz limit i są one mniejsze niż liczba pakietów otrzymanych  po  osiągnięciu  limitu  kodem  zakończenia
       również  będzie 1. W przypadku innego błędu program wychodzi z kodem 2. W przeciwnym wypadku kończy się z
       kodem 0. W ten sposób można na podstawie kodu zakończenia sprawdzić czy host odpowiada, czy też nie.

       Program ten jest przeznaczony do testowania sieci, pomiarów i zarządzania.  Z  powodu  obciążenia,  jakie
       może  wywołać  w  sieci,  niemądre  jest  używanie  pinga podczas normalnych operacji z zautomatyzowanych
       skryptów.

SZCZEGÓŁY PAKIETU ICMP

       Nagłówek IP bez opcji ma 20 bajtów.  Pakiet ICMP ECHO_REQUEST zawiera dodatkowych 8 bajtów nagłówka ICMP,
       za którymi następuje określona ilość danych.  Gdy podany jest  rozmiar-pakietu,  to  określa  on  rozmiar
       dodatkowego bloków danych (domyślnie 56). Tak więc ilość danych znajdujących się wewnątrz pakietu IP typu
       ICMP ECHO_REPLY jest zawsze 8 bajtów większa niż żądana ilość danych (nagłówek ICMP).

       Jeśli  rozmiar  danych  ma  wielkość  przynajmniej  struktury  timeval  ping używa pierwszych 8 bajtów do
       włączania znacznika czasowego, którego używa do obliczeń czasów podróży. Jeśli podano mniej niż 8  bajtów
       wypełnienia, nie są podawane czasy podróży.

ZDUPLIKOWANE I USZKODZONE PAKIETY

       Program  ping  zgłasza  pakiety  uszkodzone  i  zduplikowane.  Pakiety zduplikowane nigdy nie powinny się
       pojawiać i prawdopodobnie są powodowane przez nieprawidłowe retransmisje poziomu połączenia (link-level).
       Mogą się one pojawiać w wielu sytuacjach i  rzadko  są  dobrym  znakiem,  choć  obecność  niskiej  liczby
       duplikatów nie musi być zawsze powodem alarmu.

       Pakiety  uszkodzone  są  oczywiście  poważną przyczyną alarmu i często wskazują na uszkodzenie sprzętu na
       drodze pakietu ping (w sieci lub w komputerze).

UŻYWANIE RÓŻNYCH WZORCÓW DANYCH

       Poziom (inter)sieci nigdy nie powinien traktować pakietów odmiennie w zależności od  danych  zawartych  w
       części  danych.  Niestety  problemy  zależne  od danych czasem pojawiają się w sieciach i pozostają długo
       niezauważane. W wielu przypadkach konkretny wzorzec  powodujący  problemy  jest  czymś,  co  nie  posiada
       wystarczającej  liczby "zmian", np. jest samymi jedynkami lub samymi zerami, lub wzorcem na samym krańcu,
       prawie wypełnionym zerami.  Niekoniecznie jednak musi wystarczyć podanie wzorca z samymi zerami w wierszu
       poleceń, gdyż interesujący wzorzec jest na poziomie połączenia i związek między tym co się wpisze, a  tym
       co transmituje kontroler może być złożony.

       Znaczy  to,  że  jeśli  występuje  problem  zależny od danych, to będzie to wymagało wielu testów do jego
       izolacji. Jeśli ma się szczęście, można znaleźć plik, który nie może być przesłany przez sieć  lub  który
       wymaga  dużo  więcej  czasu  do  przesłania  niż  inne podobnej długości pliki. Można następnie taki plik
       przetestować w poszukiwaniu powtarzalnych wzorców z użyciem opcji -p programu ping

SZCZEGÓŁY TTL

       Wartość TTL pakietu IP reprezentuje maksymalną liczbę routerów IP, którą pakiet może minąć  nim  zostanie
       wyrzucony. W obecnej sytuacji, można oczekiwać że każdy router internetowy obniży wartość TTL o jeden.

       Specyfikacja  TCP/IP  określa,  że  pole TTL pakietu TCP powinno być ustawiane na 60, lecz wiele systemów
       używa mniejszych wartości (4.3 BSD używa 30, 4.2 używało 15).

       Maksymalna możliwa wartość tego pola to 255 i większość systemów uniksowych ustawia wartość TTL  pakietów
       ICMP  ECHO_REQUEST  na 255. Oto dlaczego da się pingować pewne hosty, lecz nie można ich osiągnąć poprzez
       telnet(1) czy ftp(1).

       W normalnym działaniu, ping wypisuje wartości TTL  odbieranych  pakietów.  Gdy  system  zdalny  otrzymuje
       pakiet ping, może on zrobić jedną z trzech rzeczy z polem TTL:

       • Nie  zmienić  go;  jest to właściwość systemów Berkeley Unix przed wydaniem 4.3BSD Tahoe. W tym wypadku
         wartość TTL odebranego pakietu wyniesie 255 minus liczba routerów na trasie podróży.

       • Ustawić ją na 255: jest to właściwość obecnego Berkeley Unix. W  tym  wypadku  wartość  TTL  odebranego
         pakietu wyniesie 255 minus liczbę routerów na trasie od systemu zdalnego do hosta pingującego.

       • Ustawić  na  inną  wartość.  Niektóre  komputery  używają  dla  pakietów ICMP tej samej wartości co dla
         pakietów TCP, np. 30 lub 60. Inne mogą używać jeszcze bardziej abstrakcyjnych wartości.

BŁĘDY

       • Wiele hostów i bram ignoruje opcję RECORD_ROUTE.

       • Maksymalna długość nagłówka IP jest zbyt mała dla całkowitej użyteczności opcji w rodzaju RECORD_ROUTE.
         Jednak nie można z tym praktycznie nic zrobić.

       • Szybkie pingowanie nie jest ogólnie zalecanie, a w  szczególności  pingowanie  adresu  rozgłoszeniowego
         powinno być wykonywane w ściśle kontrolowanych warunkach.

ZOBACZ TAKŻE

       netstat(1), ifconfig(8).

HISTORIA

       Komenda ping pojawiła się w 4.3BSD.

       Niniejsza wersja jest jej następcą charakterystycznym dla Linuksa.

BEZPIECZEŃSTWO

       ping do wykonania wymaga przywileju CAP_NET_RAW. Może być używany jako set-uid root.

DOSTĘPNOŚĆ

       ping     jest    częścią    pakietu    iputils.    Źródła    najnowszej    wersji    można    pobrać    z
       http://www.skbuff.net/iputils/iputils-current.tar.bz2.

TŁUMACZENIE

       Autorami  polskiego  tłumaczenia  niniejszej   strony   podręcznika   man   są:   Przemek   Borys   (PTM)
       <pborys@dione.ids.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.

       Polskie  tłumaczenie  jest  częścią  projektu  manpages-pl;  uwagi,  pomoc,  zgłaszanie błędów na stronie
       http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją  20121221 oryginału.

iputils-121221                                   18 czerwca 2014                                         PING(8)