İSİM

       mount - dosya sistemi bağlar

KULLANIM

       mount [-h|-V]
       mount [-l] [-t ds-türü]
       mount -a [-fFnrsvw] [-t ds-türü] [-O seçenek-listesi]
       mount [-fFnrsvw] [-o seçenekler] {aygıt|bağlama-noktası}
       mount [-fFnrsvw] [-t ds-türü] [-o seçenekler] aygıt bağlama-noktası
       mount {--bind|--rbind|--move} eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası
       mount --make-[shared |slave |private |unbindable |rshared |rslave |rprivate |runbindable]
             bağlama-noktası

AÇIKLAMA

       Bir Unix sisteminde erişilebilen bütün dosyalar, / dizinini kök kabul eden büyük bir ağaca
       benzeyen hiyerarşik bir yapı içerisinde düzenlenir. Bu dosyalar, çeşitli aygıtlara
       yayılabilir. mount komutu, çeşitli aygıtlarda bulunan dosya sistemlerini, bu ağaç yapısına
       ekler. Bunun tam karşıtı olan umount(8) ise eklenmiş dosya sistemini bu yapıdan ayırır.
       Dosya sistemi, verilerin aygıtta nasıl depolandığını veya ağ veya diğer hizmetler
       tarafından sanal olarak nasıl sağlanacağını denetim altında tutmak için kullanılır.

       mount komutunun standart kullanımı:

           mount -t tür aygıt dizin

       Bu komut, çekirdeğe, aygıt üzerinde bulunan, tür türündeki dosya sistemini dizine
       bağlamasını söyler. -t tür seçeneğini belirtmek isteğe bağlıdır. mount komutu genelde
       dosya sistemi türünü kendi saptayabilir. Bir dosya sistemini bağlayabilmek için normalde
       root yetkileri gerekir. Bu konuda ayrıntılı bilgi için bkz: Dosya sistemlerini bağlayan
       root olmayabilir. Şayet varsa, dizindeki içerik, sahiplik ve kipler görünmez olur. Dosya
       sistemi bu dizine bağlı olduğu sürece bu eski içeriğe ulaşmak mümkün olmaz. dizin,
       bağlanan aygıttaki dosya sisteminin kökünü içerir ve dizin artık bir bağlama-noktası olur.
       mount bazı kullanımlarda sıradan bir dizin değil bir bağlama noktası bekler. bağlama-
       noktası belirten seçeneklerde buna dikkat edilmelidir.

       Örneğin, yalnızca aygıt veya dizin belirtilirse:

           mount /dizin

       mount /etc/fstab dosyasında bir bağlama noktası arar (ve bulamazsa bir aygıt arar).
       Belirtilen girdinin yorumlanmasındaki belirsizliklerden kaçınmak için --target veya
       --source seçenekleri kullanılabilir. Örnek:

           mount --target /hedef-dizin

       Aynı dosya sistemi birden fazla kez bağlanabilir ve bazı durumlarda (örneğin, ağ dosya
       sistemleri) aynı dosya sistemi aynı bağlama noktasına birden çok kez bağlanabilir. mount
       komutu, bu davranışı denetlemek için herhangi bir ilke uygulamaz. Tüm davranışlar
       genellikle dosya sistemi sürücüsüne özeldir ve çekirdek tarafından denetlenir. Bunun
       istisnası --all seçeneği olup böyle bir durumda zaten bağlı olan dosya sistemleri yok
       sayılır (daha fazla ayrıntı için aşağıdaki --all seçeneğine bakılabilir).

   Bağlı dosya sistemlerinin listelenmesi
       mount komutu hiçbir seçenek ve girdi belirtmeden kullanıldığında bağlı dosya sistemlerinin
       tamamını listeler. Listeleme kipi yalnızca geriye uyumluluk için vardır.

       Daha sağlam ve özelleştirilebilir çıktılar için özellikle betiklerde findmnt(8)
       kullanılabilir. Bağlantı noktası adında bulunan denetim karakterlerinin ’?’ ile
       değiştirildiği unutulmamalıdır.

       Aşağıdaki komut ds-türü türündeki dosya sistemlerinden bağlı olanların tamamını listeler:

           mount [-l] [-t ds-türü]

       -l seçeneği ile etiketler de listeye eklenebilir. Bu konu aşağıda bölümde daha ayrıntılı
       açıklanmıştır.

   Aygıt ve dosya sisteminin belirtilmesi
       Çoğu aygıt, /dev/sda1 gibi bir blok aygıtının dosya adıyla belirtilir, ancak başka
       olasılıklar da vardır. Örneğin, bir NFS aygıtının bağlanması durumunda, aygıt
       example.org:/dizin gibi görünebilir.

       Disk bölümlerinin aygıt adları kararsızdır; donanımın yeniden yapılandırılması ve bir
       aygıtın eklenmesi veya çıkarılması, adlarda değişikliklere neden olabilir. UUID veya LABEL
       gibi dosya sistemi veya bölüm belirteçlerinin kullanılmasının şiddetle tavsiye edilme
       nedeni budur. Şu anda desteklenen bölüm belirteçleri (etiketler):

       LABEL=etiket
           İnsancıl dosya sistemi belirteci. Bkz: -L seçeneği.

       UUID=uuid
           Evrensel olarak eşsiz dosya sistemi kimliği. uuid tire imleri ile ayrılmış onaltılık
           sayılardan oluşur. Bkz: -U seçeneği.

           Bilgi:
               mount, uuid değerini dizge olarak kullanır. Komut satırında veya fstab(5)
               dosyasında belirtilenler de dizge olarak kullanır ve dahili olarak ikil gösterime
               dönüştürülmez. uuid’nin içerdiği onaltılık rakamlardaki harfler küçük harf
               olmalıdır.

       PARTLABEL=etiket
           İnsancıl disk bölümü etiketi. Bu etiket dosya sistemi ile ilgili değildir, bu bakımdan
           mkfs(8) veya mkswap(8) tarafından değiştirilmez. Bu etiketler, örneğin GPT (GUID
           Partition Tables- Küresel olarak eşsiz kimlikli disk bölümü tabloları) için
           desteklenmektedir.

       PARTUUID=uuid
           Evrensel olarak eşsiz disk bölümü kimliği. Bu kimlik dosya sistemi ile ilgili
           değildir, bu bakımdan mkfs(8) veya mkswap(8) tarafından değiştirilmez. Bu kimlikler,
           örneğin GPT (GUID Partition Tables- Küresel olarak eşsiz kimlikli disk bölümü
           tabloları) için desteklenmektedir.

       ID=kimlik
           udevd tarafından oluşturulan donanımsal blok aygıtı kimliği. Bu kimlik genellikle
           WWN’ye (eşsiz depolama kimliğine) dayanır ve donanım üreticisine özgü bir kimliktir.
           Sisteminizde kullanılabilecek kimlikler için ls /dev/disk/by-id veya varsa daha iyisi
           systemd-mount --list komutunun çıktısına bakılabilir. Gereken kesinliği
           sağlamadığından, udev(7)’e, udev kurallarına ve donanıma bağlı olduğundan, bu kimlik
           türü genel kullanım için önerilmez.

       lsblk --fs komutunun çıktısında FSTYPE, LABEL, UUID gibi başlıklar altında mevcut blok
       aygıtlarındaki dosya sistemleri liste halinde görülebilir. blkid -p aygıt komutu,
       belirtilen aygıttaki dosya sistemi hakkında ayrıntılı bilgi sağlar.

       Özellikle aygıtı taşır, paylaşır veya kopyalarsanız, UUID ve LABEL’lerin gerçekten
       benzersiz olduğunun garantisi olmadığı unutulmamalıdır. UUID’lerin gerçekten benzersiz
       olduğunu doğrulamak için lsblk -o +UUID,PARTUUID komutu kullanılabilir.

       Önerilen yöntem, /etc/fstab dosyasında /dev/disk/by-{label,uuid,id,partuuid,partlabel}
       udev sembolik bağları yerine etiketleri (örn, UUID=uuid) kullanmaktır. Etiketler daha
       okunaklı, sağlam ve taşınabilirdir. mount dahili olarak udev(7) sembolik bağlarını
       kullanır, bu nedenle /etc/fstab içindeki sembolik bağların etiketlere göre hiçbir
       üstünlüğü yoktur. Daha fazla ayrıntı için bkz: libblkid(3).

       proc(5) dosya sistemi özel bir aygıtla ilişkili değildir ve sisteme bağlarken, bir aygıt
       belirtimi yerine isteğe bağlı bir anahtar sözcük (örneğin, proc) kullanılabilir. (Herhangi
       bir başka seçim daha az şanslı değildir: mount’tan alınan ’none zaten bağlı’ - veya
       ’hiçbiri zaten bağlı değil’ - hata iletisi kafa karıştırıcı olabilir.)

   /etc/fstab, /etc/mtab ve /proc/mounts dosyaları
       /etc/fstab dosyası (bkz. fstab(5)), hangi seçenekleri kullanarak hangi aygıtların
       genellikle nereye bağlanacağını açıklayan satırlar içerebilir. fstab(5) dosyasının
       öntanımlı konumu --fstab yol komut satırı seçeneğiyle geçersiz kılınabilir (aşağıda daha
       fazla ayrıntı bulunabilir).

           mount -a [-t ds-türü] [-O seçenek-listesi]

       komut satırı, (genellikle bir başlatma betiğinde verilir), fstab dosyasında belirtilen
       (uygun türde ve/veya uygun seçenekleri olan veya olmayan) tüm dosya sistemlerinin noauto
       anahtar sözcüğünü içerenler hariç, belirtildiği gibi bağlanmasını sağlar. -F seçeneğinin
       eklenmesi, birden fazla dosya sisteminin aynı anda bağlanması için mount çatalı
       oluşturacaktır.

       fstab veya mtab’da belirtilen bir dosya sistemi bağlanırken, komut satırında sadece
       aygıtın veya sadece bağlama dizininin belirtilmesi yeterlidir.

       mount ve umount(8), geleneksel olarak /etc/mtab dosyasında sisteme bağlanmış dosya
       sistemlerinin bir listesini tutar. Klasik /etc/mtab desteği, derleme sırasında öntanımlı
       olarak tamamen devre dışı bırakılmıştır, çünkü mevcut Linux sistemlerinde /etc/mtab
       dosyasını /proc/mounts dosyasına sembolik bağ yapmak daha iyidir. Kullanıcı alanında
       tutulan normal mtab dosyası, isim alanları, kapsayıcılar ve diğer gelişmiş Linux
       özellikleriyle güvenilir bir şekilde çalışamaz. Klasik mtab desteği etkinse, dosyanın yanı
       sıra sembolik bağı da kullanmak mümkündür.

       mount komutu girdisiz çalıştırıldığında bağlı dosya sistemlerini listeler.

       /etc/fstab dosyasındaki "bağlama seçenekleri"ni geçersiz kılmak için -o "komut satırı
       seçeneği" kullanılmalıdır:

           mount aygıt|dizin -o seçenekler

       Böylece. komut satırındaki bağlama seçenekleri, /etc/fstab dosyasındaki bağlama
       seçenekleri listesine eklenir. Bu öntanımlı davranış --options-mode komut satırı seçeneği
       kullanılarak değiştirilebilir. Genel davranış, çelişkili seçenekler olduğunda belirtilen
       son seçeneğin etkili olmasıdır.

       mount komutuna aygıt (veya LABEL, UUID, ID, PARTUUID, PARTLABEL etiketlerinden biri) ve
       bağlama dizini birlikte girdi olarak belirtilmişse /etc/fstab dosyası okunmaz. Örnekte,
       foo aygıtı /dizin altına bağlanmaktadır:

           mount /dev/foo /dizin

       Bu öntanımlı davranış, yapılandırmanın daima fstabdan okunması için --options-mode komut
       satırı seçeneği kullanılarak değiştirilebilir. Root olmayan kullanıcılar için mount her
       zaman fstab yapılandırmasını okur.

   Dosya sistemlerini bağlayan root olmayabilir
       Normalde, dosya sistemlerini yalnızca root kullanıcısı bağlayabilir. Ancak, dosya
       sisteminin fstab satırı user seçeneğini içeriyorsa, o dosya sistemini herkes bağlayabilir.
       Örneğin,

           /dev/cdrom /media iso9660 ro,user,noauto,unhide

       fstab satırı ile her kullanıcı sürücüye yerleştirilmiş bir CDROM’un üzerindeki iso9660
       dosya sistemini

           mount /media

       komutuyla bağlayabilir. mount’un root olmayan kullanıcılar hakkında çok katı olduğunu ve
       komut satırında belirtilen tüm yolların fstab ayrıştırılmadan veya bir yardımcı araç
       çalıştırılmadan önce doğrulandığı unutulmamalıdır. Dosya sistemini belirtmek için geçerli
       bir bağlama dizini kullanılması şiddetle önerilir, aksi takdirde bağlama başarısız
       olabilir. Örneğin, komut satırında NFS veya CIFS kaynağı kullanmak kötü bir fikirdir.

       util-linux 2.35’ten beri, libmount’un iç güvenlik kurallarına göre kullanıcı izinleri
       yetersiz olduğunda mount hata verip çıkmaz. Bunun yerine, suid izinlerini düşürür ve
       çalışmasını normal root olmayan kullanıcı olarak sürdürür. Bu davranış, root izinlerinin
       gerekli olmadığı kullanım durumlarını destekler (örneğin, fuse(8) dosya sistemleri,
       kullanıcı isim alanları, vb.).

       Daha fazla ayrıntı için bkz. fstab(5). Bağlı bir dosya sistemini yalnızca bağlayan
       kullanıcı ayırabilir. Bütün kullanıcıların bağlantıyı ayırabilmesi isteniyorsa, fstab
       satırında user yerine users seçeneğinin kullanılması gerekir. owner (sahibi) seçeneği,
       user seçeneğine benzemekle birlikte kullanıcının özel dosyanın sahibi olmasını gerektirir.
       Örneğin, bir oturum açma betiği, konsol kullanıcısını /dev/fd aygıtının sahibi yapıyorsa
       bu yararlı olabilir. group seçeneği, kullanıcının özel dosya grubunun üyesi olması
       gerekliliği dışında user seçeneğinin benzeridir.

   Başka bir yere tekrar bağlamak
       Dosya hiyerarşisinin bir bölümü şuna benzer bir komutla başka bir yere tekrar
       bağlanabilir:

           mount --bind eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

       Bunu fstab(5) dosyasında da şöyle bir girdi ile yapmak mümkündür:

           /eski-bağlama-noktası /yeni-bağlama-noktası none bind

       Bu işlemle aynı içerik iki yerden erişilebilir olur.

       bind seçeneğiyle çekirdek VFS’sinde herhangi bir ikinci sınıf veya özel düğüm
       oluşturulmadığını anlamak önemlidir. Bu, bir dosya sistemini eklemenin diğer bir yoludur.
       Dosya sisteminin başka bir yere bağlandığına dair hiçbir yerde saklanan bir bilgi yoktur.
       eski-bağlama-noktası ve yeni-bağlama-noktası bağımsızdır ve eski-bağlama-noktası yenisini
       etkilemeden ayrılabilir.

       Ayrıca, bu seçenekle tek bir dosya (tek bir dosyanın üzerine) yeniden bağlanabilir. Bir
       dosya sistemini başka bir yere tekrar bağlamak suretiyle, sıradan bir dizinden bir
       bağlantı noktası oluşturulabilir. Örneğin,

           mount --bind foo foo

       komutu yalnızca dosya sisteminin kendisini bağlar, onun altında bağlı olanları değil.
       Altında bağlı olanlarla birlikte (ardışık olarak; recursive bind) dosya sisteminin bütünü
       başka bir yere şöyle bağlanabilir:

           mount --rbind eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

       Çekirdek tarafından sağlanan bağlama seçeneklerinden eski bağlama noktasında geçerli
       olanlar yeni bağlama noktasında korunur. Kullanıcı alanına ait bağlama seçenekleri ise
       (_netdev gibi) korunmaz, bunların komut satırından açıkça belirtilmesi gerekir.

       util-linux 2.27’den beri mount bağlama seçeneklerinin --bind ile aktarılarak
       değiştirilmesine izin verilmektedir. Örnek:

           mount -o bind,ro foo foo

       Bu özellik çekirdek tarafından desteklenmez; ek bir mount(2) yeniden bağlama sistem
       çağrısı ile kullanıcı alanında gerçeklenir. Çözüm atomik değildir.

       Salt-okunur-yeniden-bağlamanın çekirdek tarafından desteklenen (klasik) yolu,
       "remount,bind" işlemini kullanmaktır. Örnek:

           mount --bind eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

           mount -o remount,bind,ro eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

       Salt-okunur-yeniden-bağlama-işlemi, salt okunur bir bağlama noktası (VFS girdisi)
       oluşturur, ancak eski bağlama noktasından özgün dosya sistemi süper bloğu hala yazılabilir
       durumdadır, yani eski-bağlama-noktası yazılabilir, yeni-bağlama-noktası salt-okunur olur.

       nosuid, nodev, noexec, noatime, nodiratime, relatime ve nosymfollow VFS girdi
       seçeneklerini de "remount,bind" işlemi ile değiştirmek mümkündür. Diğer seçenekler
       (örneğin dosya sistemine özgü seçenekler) sessizce yok sayılır. Bağlama seçeneklerini
       dosya sistemini ardışık-başka-yere-yeniden-bağlama (rbind) yoluyla ardışık değiştirmek
       (örneğin, -o rbind,ro- ile) imkansızdır.

       util-linux 2.31’den beri, mount yeniden bağlama işleminde (komut satırında -o remount
       belirtilmişse) /etc/fstab dosyasındaki bind seçeneğini yok sayar. Bu, komut satırından -o
       remount ile yeniden bağlamada bağlama seçeneklerini tam olarak denetim altında tutmak için
       gereklidir. Önceki sürümlerde /etc/fstab dosyasındaki bind seçeneği her zaman uygulanırdı
       ve /etc/fstab dosyasındaki bind seçenekleri ile etkileşmeden bağlama seçeneklerini komut
       satırında yeniden tanımlamak imkansızdı. Bu bağlama davranışı, /etc/fstab dosyasında
       "remount,bind" ile belirtilen durumları kapsamaz.

   Başka yere taşımak
       Bağlı bir ağaç başka bir yere (atomik olarak) şuna benzer bir komutla taşınabilir:

           mount --move eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

       Böylece, eski-bağlama-noktası altında görünen içerik artık yeni-bağlama-noktası altında
       erişilebilir olur. Dosyaların fiziksel konumlarında değişiklik olmaz. eski-bağlama-noktası
       ile belirtilen dizin geçerli bir bağlama noktası olmalıdır (herhangi bir dizin değil).

       Ayrıca, paylaşımlı bir bağlantının taşınması da geçersizdir ve desteklenmemektedir.
       Geçerli yayılım seçeneklerini görmek için findmnt -o TARGET,PROPAGATION komutu
       kullanılabilir.

   Alt ağacın paylaşılması (yayılım)
       Linux 2.6.15’ten beri, bir bağlantıyı ve onun alt bağlantılarını paylaşımlı (shared), özel
       (private), köle (slave) veya kopyalanamaz (unbindable) olarak işaretlemek mümkündür.
       Paylaşımlı bağlantı, bir bağlantının yansılarını oluşturma yeteneği sağlar. Böylece bir
       bağlantıda bir yansının alt bağlantıları ayrıldığında bu değişiklik diğer yansılara da
       yansıtılır. Köle bağlantı değişiklikleri yalnızca efendisinden alır, tersi olmaz. Özel
       bağlantı hiçbir yansı, köle, efendi almaz veya vermez. Kopyalanamayan bağlantı, başka yere
       tekrar bağlanamaz. Ayrıntılar, çekirdek kaynak ağacındaki
       Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt dosyasında belgelenmiştir; ayrıca bkz. mount-
       namespaces(7).

       Desteklenen işlemler:

           mount --make-shared bağlama-noktası
           mount --make-slave bağlama-noktası
           mount --make-private bağlama-noktası
           mount --make-unbindable bağlama-noktası

       Aşağıdaki komutlarla, belirtilen bağlama-noktası altındaki tüm bağlamaların türü ardışık
       olarak değiştirilebilir:

           mount --make-rshared bağlama-noktası
           mount --make-rslave bağlama-noktası
           mount --make-rprivate bağlama-noktası
           mount --make-runbindable bağlama-noktası

       mount bir --make-* seçeneği belirtildiğinde fstab(5) dosyasını okumaz. Gerekli bilgi komut
       satırında belirtilmelidir. Yayılım seçeneklerini (private, slave, share, unbindable,
       rprivate, rslave, rshared, runbindable) fstab(5) dosyasında bağlama seçenekleri olarak
       belirtmek de mümkündür.

       Linux çekirdeğinin tek bir mount(2) sistem çağrısı ile birden çok yayılım seçeneğinin
       değiştirilmesine izin vermediği ve yayılım seçeneklerinin diğer bağlama seçenekleri ve
       işlemleriyle birlikte kullanılamayacağı unutulmamalıdır.

       util-linux 2.23’ten beri mount komutu, bir mount(2) sistem çağrısı ile daha fazla yayılım
       (topoloji) değişikliği yapmak ve bunu üstelik, diğer bağlama işlemleriyle birlikte yapmak
       için de kullanılabilir. Yayılım seçenekleri, önceki bağlama işlemleri başarılı olduğunda
       ek mount(2) sistem çağrıları ile teker teker uygulanır. Bu kullanım durumunun atomik
       olmadığı unutulmamalıdır. Örneğin,

           mount --make-private --make-unbindable /dev/sda1 /foo

       komutu ile aşağıdaki komutlar aynı işlemi gerçekleştirir:

           mount /dev/sda1 /foo
           mount --make-private /foo
           mount --make-unbindable /foo

KOMUT SATIRI SEÇENEKLERİ

       mount komutu, önce varsa fstab(5) dosyasındaki dosya sistemi bağlama seçeneklerini,
       ardından varsa -o komut satırı seçeneğinde belirtilen bağlama seçeneklerini elde edip
       bunları uyguladıktan sonra son olarak varsa -r veya -w komut satırı seçeneğini uygular.

       mount komutu /sbin/mount.ds-türü dışsal bağlama araçlarına komut satırı seçeneklerinin
       tamamını aktarmaz. mount ile dışsal bağlama araçları arasındaki arayüz aşağıdaki YARDIMCI
       BAĞLAMA ARAÇLARI bölümünde açıklanmıştır.

       mount komutu için kullanılabilen komut satırı seçenekleri:

       -a, --all
           Komut satırında (varsa) ds-türü belirtilen dosya sistemlerinden, belirtilmemişse tüm
           dosya sistemlerinden fstab(5) dosyasında belirtilenleri (noauto anahtar sözcüğünü
           içerenler hariç) bağlar. Dosya sistemleri, fstab(5) dosyasında sıraya göre bağlanır.
           mount komutu, önceden bağlanmış dosya sistemlerini algılamak için dosya sistemi
           kaynağını, hedefini (ve klonlama veya btrfs(5) için dosya sistemi kök dizinini)
           karşılaştırır. Zaten bağlı olan dosya sistemlerinin çekirdekteki tablosu, mount --all
           sırasında önbelleğe alınır. Yani, fstab(5) girdisi olan tüm dosya sistemleri bağlanmış
           olur.

           Doğru işlevsellik /proc’a (zaten bağlı dosya sistemlerini algılamak için) ve /sys’ye
           (UUID= veya LABEL= gibi dosya sistemi etiketlerini değerlendirmek için) bağlıdır.
           mount --all çalıştırılmadan önce /proc ve /sys dosya sistemlerinin sisteme bağlanması
           veya /proc ve /sys’nin fstab(5)’ın ilk satırlarında tutulması şiddetle önerilir.

           --all seçeneğini yeniden bağlama işlemlerinde de kullanmak mümkündür. Bu durumda tüm
           süzgeçler (-t ve -O) zaten bağlı dosya sistemleri tablosuna uygulanır.

           Util-linux 2.35 sürümünden itibaren, -o seçeneği kullanılarak fstab(5) dosyasındaki
           bağlama seçeneklerini değiştirmek mümkündür (ayrıca bkz: --options-mode).

           Bilgi:
               --all seçeneğinin fstab(5) sınaması için kullanılması kötü bir uygulamadır.
               Önerilen çözüm findmnt --verify komutunun kullanılmasıdır.

       -B, --bind
           Bir alt ağacı başka bir yere yeniden bağlar (böylece alt ağacın içeriği iki yerden de
           erişilebilir olur). Bu seçenek yukarıda Başka bir yere tekrar bağlamak bölümü altında
           ayrıntılı açıklanmıştır.

       -c, --no-canonicalize
           Dosya yolunun bileşenlerinde yer alan sembolik bağların ardışık olarak izlenmesi
           işlemi stat(2) ve readlink(2) çağrıları ile yapılır ve bu seçenekle bu çağrılar
           yapılmaz. mount komutu, sembolik bağların ardışık olarak izlenmesi işlemini öntanımlı
           olarak tüm dosya yollarına uygular. Bu seçenek, zaten sembolik bağ içermeyen mutlak
           yollar için -f seçeneği ile birlikte kullanılabilir. Bu seçenek, mount -i çağrısı
           yapan dışsal araçlar için tasarlanmıştır. Normal bağlama işlemleri için bu komut
           satırı seçeneğinin asla kullanılmaması önerilir.

           mount komutunun bu seçeneği /sbin/mount.ds-türü dışsal bağlama araçlarına aktarmadığı
           unutulmamalıdır.

       -F, --fork
           (-a ile birlikte kullanılır.) Her bir aygıt için mount komutunun yeni bir kopyasını
           çalıştırır. Bu sayede değişik aygıtlar veya NFS sunucular aynı anda bağlanabilir. Bu
           yöntem hızlı olmasının yanında, NFS zaman aşımlarının da aynı anda kullanılmasını
           sağlar. Olumsuz tarafı ise, bağlama işlemlerinin bilinmeyen bir sırada yapılacak
           olmasıdır. Bu nedenle, örneğin, hem /usr hem de /usr/spool sistemleri bağlanmak
           isteniyorsa, bu seçenek kullanılamaz.

       -f, --fake
           Gerçek sistem çağrısı hariç yapılması gereken herşeyi yapar. Tabir yerindeyse, dosya
           sisteminin bağlanmasını taklit eder. mount komutunun ne yapmaya çalıştığını
           izleyebilmek açısından -v seçeneğiyle birlikte kullanıldığında daha yararlıdır. Bu
           ayrıca, -n seçeneği ile daha önceden bağlanmış aygıtlara yeni girdiler eklemek için de
           kullanılabilir. -f seçeneği /proc/mounts içinde dosya sistemi için kayıt olup
           olmadığına bakar ve kayıt zaten mevcutsa başarısız olur (bu denetim, sahte olmayan
           normal bir bağlama ile çekirdek tarafından yapılır).

       -i, --internal-only
           /sbin/mount.ds-türü dışsal bağlama aracı mevcut olsa bile çağrılmaz.

       -L, --label etiket
           etiketi belirtilen bölümü bağlar.

       -l, --show-labels
           mount çıktısına etiketleri ekler. Bunun için, mount komutunun disk aygıtlarını okuma
           iznine sahip olması gerekir (kullanıcı kimliği root olmalı). Dosya sistemlerine, ext2
           veya ext3 için e2label(8) komutunu kullanarak, XFS için xfs_admin(8), reiserfs için
           ise reiserfstune(8) ile böyle bir etiket atanabilir.

       -M, --move
           Alt ağacı başka bir yere taşır. Bu seçenek yukarıda Başka yere taşımak bölümü altında
           ayrıntılı açıklanmıştır.

       -m, --mkdir[=kip]
           Hedef dizin (bağlama noktası) yoksa oluşturulur. "-o X-mount.mkdir[=kip]" için kısa
           yoldur. Öntanımlı kip 0755’tir. Ayrıntılı bilgi X-mount.mkdir bağlama seçeneğinde
           bulunabilir.

       -n, --no-mtab
           /etc/mtab dosyasına kaydedilmeden dosya sisteminin bağlanmasını sağlar. Bu seçenek
           /etc gibi salt okunur dosya sistemlerinin bağlanmasında faydalı olabilir.

       -N, --namespace isimalanı
           Bağlama işlemi belirtilen bağlama isimalanında gerçekleştirilir. isimalanı, ya bu isim
           alanında çalışan sürecin kimliği ya da alanı temsil eden özel dosyanın ismi olabilir.

           mount, /etc/fstab dosyasını okuduğunda, /proc/mounts dosyasına veya /run/mount
           dizinine yazdığında mount(2) çağrısı yaparak belirtilen isimalanı geçer, aksi takdirde
           özgün isim alanında kalmaya devam eder. Yani, hedef isimalanının mount(2) çağrısı için
           gereken kütüphaneleri veya diğer gereksinimleri içermesi gerekmez.

           Daha ayrıntılı bilgi mount_namespaces(7) kılavuz sayfasında bulunabilir.

       -O, --test-opts seçenekler
           -a seçeneğinin geçerli olduğu dosya sistemleri kümesini sınırlar. Bu bakımdan -t
           seçeneği gibidir, ancak -a ile birlikte belirtilmezse işe yaramaz. Örneğin,

               mount -a -O no_netdev

           komutu, /etc/fstab dosyasındaki dosya sistemlerinden bağlama seçenekleri alanında
           _netdev seçeneği belirtilenler dışındakileri bağlar.

           Her seçeneğin tam olarak eşleşmesinin gerekliliği bakımından -t seçeneğinden
           farklıdır; bir seçeneğin başına eklenen olumsuzlama eki, diğer seçenekleri etkilemez.

           -t ve -O ile belirtilen bağlama seçenekleri birlikte uygulanır; örneğin

               mount -a -t ext2 -O  _netdev

           komutu, sadece ext2 veya sadece _netdev seçenekli dosya sistemlerini değil, tüm ext2
           dosya sistemlerini _netdev seçeneğiyle bağlar.

       -o, --options seçenekler
           Belirtilen bağlama seçenekleri uygulanır. Bağlama seçenekleri virgül ayraçlı bir liste
           olarak belirtilir. Örnek:

               mount LABEL=mydisk -o noatime,nodev,nosuid

           Ayrıntılı bilgi DOSYA SİSTEMİNDEN BAĞIMSIZ BAĞLAMA SEÇENEKLERİ ve DOSYA SİSTEMİNE ÖZGÜ
           BAĞLAMA SEÇENEKLERİ bölümlerinde bulunabilir.

       --options-mode kip
           fstab ve mtab dosyalarındaki bağlama seçeneklerinin komut satırındaki bağlama
           seçenekleriyle nasıl birleştirileceğini belirler. kip olarak ignore (yok say), append
           (sona ekle), prepend (başa ekle) veya replace (değiştir) değerlerinden biri
           belirtilebilir. Örneğin, append, fstab dosyasındaki bağlama seçeneklerinin komut
           satırındaki bağlama seçeneklerinin ardına ekleneceği anlamına gelir. prepend öntanımlı
           olup fstab dosyasındaki bağlama seçenekleri komut satırındaki bağlama seçeneklerinden
           önce değerlendirilir. Çakışan seçenekler varsa, son seçeneğin kazanacağı
           unutulmamalıdır.

       --options-source kaynak
           Öntanımlı bağlama seçeneklerinin kaynağı. kaynak fstab, mtab veya disable değerleri
           virgül ayraçlı olarak belirtilebilir. disable diğer ikisini devre dışı bırakır; fstab
           ve mtab örtük olarak --options-source-force seçeneğini uygular. fstab,mtab öntanımlı
           değerdir.

       --options-source-force
           aygıt ve bağlama-noktası belirtilse bile bağlama seçenekleri fstab veya mtab
           dosyasından okunur.

       -R, --rbind
           Bir alt ağaç ve olası tüm alt ağaçlar başka bir yere tekrar bağlanabilir (böylece bu
           içerik her iki yerden de erişilebilir olur). Bu konu yukarıda Başka bir yere tekrar
           bağlamak bölümünde açıklanmıştır.

       -r, --read-only
           Dosya sistemini salt okunur bağlar. -o ro ile eşanlamlıdır.

           Dosya sistemi türüne, duruma ve çekirdek davranışına bağlı olarak sistemin yine de
           aygıta yazabileceği unutulmamalıdır. Örneğin, ext3 ve ext4, dosya sistemi kirliyse
           günlüğü yeniden yürütülür. Bu tür yazma erişimini önlemek için, bir ext3 veya ext4
           dosya sistemini ro,noload bağlama seçenekleriyle bağlamak veya blok aygıtının
           kendisini salt okunur kipe ayarlamak gerekebilir, bkz. blockdev(8) komutu.

       -s  Uyduruk mount seçeneklerinde hata verilip işlemin yarıda kalmasını önler. Bu seçenek
           sayesinde, dosya sisteminde desteklenmeyen seçenekler gözardı edilir. Bütün dosya
           sistemleri bu seçeneği desteklemez. Şimdilik yalnızca, mount.nfs(8) için
           desteklenmektedir.

       --source aygıt
           mount komutu için yalnızca bir girdi verilirse, bu hedef (bağlama-noktası) veya kaynak
           (aygıt) olarak yorumlanabilir. Bu seçenek kaynağın açıkça tanımlanmasını sağlar.

       --target bağlama-noktası
           mount komutu için yalnızca bir girdi verilirse, bu hedef (bağlama-noktası) veya kaynak
           (aygıt) olarak yorumlanabilir. Bu seçenek hedefin açıkça tanımlanmasını sağlar.

       --target-prefix dizin
           Belirtilen dizini tüm bağlama hedeflerinin başına ekler. Bu seçenek fstab’ı takip
           etmek için kullanılabilir, ancak bağlama işlemleri başka bir yerde yapılır, örneğin:

               mount --all --target-prefix /chroot -o X-mount.mkdir

           sistem fstab’ındaki herşeyi /chroot altında bağlar, tüm eksik bağlama noktaları
           oluşturulur (X-mount.mkdir nedeniyle). Sistem fstab’ı yerine başka bir fstab kullanmak
           için aşağıdaki --fstab seçeneği kullanılabilir.

       -T, --fstab yol
           Sistem fstab’ı yerine kullanılacak fstab dosyasının yolunu belirler. yol bir dizinse,
           dizindeki dosyalar strverscmp(3)’e göre sıralanır; "." ile başlayan dosyalar ve .fstab
           uzantısı olmayanlar yok sayılır. Seçenek birden fazla belirtilebilir. Bu seçenek
           çoğunlukla, standart sistem yapılandırmasının ötesinde ek yapılandırmanın belirtildiği
           initramfs veya chroot betikleri için tasarlanmıştır.

           mount komutu --fstab seçeneğini /sbin/mount.ds-türü yardımcılarına aktarmaz, bu da
           yeni fstab dosyalarının yardımcılar için görünmez olacağı anlamına gelir. Bu normal
           bağlamalar için sorun değildir, ancak bağlayan root olmayınca, kullanıcı haklarını
           doğrulamak için her zaman fstab gerekir.

       -t ds-türü
           ds-türü ile bağlanacak dosya sisteminin türü belirtilir. Desteklenen dosya sistemi
           türleri çalışan çekirdeğe bağlı olup en bilinenleri şunlardır: ext2, ext3, ext4, xfs,
           btrfs, vfat, sysfs, proc, nfs, cifs. Desteklenen dosya sistemlerinin tam listesi
           /proc/filesystems ve /lib/modules/$(uname -r)/kernel/fs dosyalarında bulunabilir.

           mount ve umount(8) komutları dosya sistemi alt türlerini destekler. Alt tür, bir
           ’.alttür’ soneki ile tanımlanır. Örnek: ’fuse.sshfs’. Bağlanacak kaynağa bir önek
           eklemek yerine alt tür gösteriminin kullanılması önerilir (örneğin ’sshfs#example.com’
           kullanımdan kaldırılmıştır).

           Şayet –t seçeneği belirtilmemişse veya auto türü tanımlı ise, dosya sistemi türü mount
           tarafından libblkid(3) kütüphanesi kullanılarak algılanmaya çalışılır. Şayet bu
           algılamadan bir sonuç elde edilemezse; mount, /etc/filesystems dosyasını okumaya
           çalışır. Şayet bu dosya da yoksa /proc/filesystems dosyasını arar. “nodev” etiketli
           olanlar (örn, devpts, proc ve nfs) hariç, burada listelenen bütün dosya sistemleri
           denenir./etc/filesystems dosyası bir satırda * ile bitiyorsa mount daha sonra
           /proc/filesystems dosyasını da okur. Denemeler sırasında tüm dosya sistemi türleri
           silent. bağlama seçeneği ile bağlanır.

           Kullanıcılar tarafından bağlanan disketler için auto türü faydalı olabilir. Algılama
           sırasını değiştirmek için, bir /etc/filesystems dosyası oluşturmak (bu sayede vfat’i
           msdos’tan önce veya ext3’ü ext2’den önce denemek mümkün olur) veya çekirdek modülü
           olarak bir özdevinimli yükleyici kullanmak faydalı olacaktır.

           –t seçeneğinde veya /etc/fstab girdisinde birden fazla dosya sistemi türü, virgül
           ayraçlı bir liste olarak belirtilebilir. Bağlanması istenmeyen dosya sistemi
           türlerinin isimlerinden önce no öneki konulabilir. /etc/fstab girdilerinde no öneki
           etkisisizdir.

           no öneki –a seçeneği ile anlamlıdır. Örneğin,

               mount -a -t nomsdos,nosmbfs

           komutuyla msdos ve smbfs türleri hariç bütün dosya sistemleri bağlanacaktır.

           Çoğu dosya sistemi türü için, mount komutunun tek yapması gereken basit bir mount(2)
           sistem çağrısı yapmaktır ve dosya sistemi türü hakkında ayrıntılı bilgi gerekmez.
           Ancak birkaç tür için (nfs, nfs4, cifs, smbfs, ncpfs gibi) türe özgü kod gerekir. nfs,
           nfs4, cifs, smbfs ve ncpfs dosya sistemlerinin ayrı bir bağlama aracı vardır. Tüm
           türleri aynı yöntemle ele almayı mümkün kılmak için mount, ds-türü belirtilerek
           çalıştırıldığında varsa /sbin/mount.ds-türü yardımcı aracını çalıştırır. smbmount
           uygulamasının farklı sürümlerinin farklı çağrı kuralları olduğundan,
           /sbin/mount.smbfs’nin istenen çağrıyı ayarlayan bir kabuk betiği olması gerekebilir.

       -U, --uuid uuid
           uuid ile evrensel tek kimliği belirtilen dosya sistemini bağlar.

       -v, --verbose
           Ayrıntı kipi.

       -w, --rw, --read-write
           Dosya sistemini oku/yaz bağlar. Oku/yaz bağlamak çekirdek öntanımlısıdır. mount için
           ise yazma korumalı aygıtlarda oku/yaz mount(2) sistem çağrısı başarısız olursa dosya
           sistemini salt-okunur olarak bağlamayı denemek öntanımlıdır.

           -o rw ile eşanlamlıdır.

           Komut satırında -w belirtilmesinin mount’u yazmaya karşı korumalı aygıtlarda veya
           önceden bağlanmış salt-okunur dosya sistemlerinde salt-okunur bağlamayı asla
           denememesi için zorlayacağı unutulmamalıdır.

       -h, --help
           Yardım metnini gösterir ve çıkar.

       -V, --version
           Sürüm bilgilerini gösterir ve çıkar.

DOSYA SİSTEMİNDEN BAĞIMSIZ BAĞLAMA SEÇENEKLERİ

       Bu seçeneklerden bazıları yalnızca /etc/fstab dosyasında göründüklerinde kullanışlıdır.

       Bu seçeneklerden bazıları sistem çekirdeğinde öntanımlı olarak etkinleştirilebilir veya
       devre dışı bırakılabilir. Geçerli yapılandırma /proc/mounts içindeki bağlama
       seçenekleriyle belirlenir. Dosya sistemlerinin ayrıca dosya sistemine özgü öntanımlı
       bağlama seçenekleri olduğu unutulmamalıdır (örneğin, extN dosya sistemleri için tune2fs -l
       çıktısına bakılabilir).

       Aşağıdaki seçenekler, bağlanmakta olan herhangi bir dosya sistemi için geçerlidir (ancak,
       bazıları her dosya sisteminde dikkate alınmaz - örneğin, sync seçeneği yalnızca ext2,
       ext3, ext4, fat, vfat, ufs ve xfs için etkilidir):

       async
           Dosya sistemine tüm G/Ç eşzamansız yapılır. (Ayrıca bkz: sync seçeneği)

       atime
           noatime özelliği kullanılmaz, yani dosya düğümü erişim zamanı öntanımlı olarak
           çekirdek tarafından denetlenir. Ayrıca, relatime ve strictatime bağlama seçeneklerinin
           açıklamalarına da bakılabilir.

       noatime
           Dosya sistemi üzerinde, dosya düğümü erişim zamanı güncellenmez (Örneğin, haber
           kuyruğuna erişim çabuklaştırılarak haber sunucuları hızlandırılabilir). Tüm dosya
           düğümü türlerinde çalışır (dizinlerde de), örtük olarak nodiratime seçeneği de
           uygulanır.

       auto
           -a seçeneği ile bağlanabilir.

       noauto
           Dosya sistemi -a seçeneği ile bağlanmaz, bu dosya sistemi doğrudan açıkça belirtilerek
           bağlanabilir.

       context=bağlam
       fscontext=bağlam
       defcontext=bağlam
       rootcontext=bağlam
           context= seçeneği, VFAT ile biçimlendirilmiş disket, sabit disk gibi genişletilmiş
           öznitelikleri desteklemeyen dosya sistemlerini veya SELinux olmayan bir diskten
           normalde SELinux altında çalışmayan ext3 veya ext4 gibi sistemleri bağlarken
           kullanışlıdır. Ayrıca, context= disket gibi güvenilmez dosya sistemlerinde de
           kullanılabilir. Ayrıca önceki 2.4.x çekirdek sürümlerinde xattr destekli dosya
           sistemleriyle uyumluluğa yardımcı olur. xattr destekli dosya sistemlerinde bile, tüm
           diske tek bir güvenlik bağlamı atanarak her dosyayı etiketlemek zorunda kalmadan
           zamandan tasarruf edilebilir.

           Çıkarılabilir medya için context="system_u:object_r:removable_t" seçeneğinin kullanımı
           yaygındır.

           fscontext= seçeneği, xattr desteğinden bağımsız olarak tüm dosya sistemlerinde
           çalışır. fscontext= seçeneği, belirli bir güvenlik bağlamına kapsayıcı bir dosya
           sistemi etiketi tanımlar. Bu dosya sistemi etiketi, dosyalardaki tek tek etiketlerden
           ayrıdır. Bağlama veya dosya oluşturma gibi belirli türdeki izin denetimleri için tüm
           dosya sistemini temsil eder. Bireysel dosya etiketleri hala dosyaların kendilerindeki
           xattr’lerden elde edilir. context= seçeneği, her dosya için aynı etiketi sağlamanın
           yanısıra, aslında fscontext=’in sağladığı toplu bağlamı da buna ekler.

           defcontext= seçeneği kullanılarak etiketlenmemiş dosyalar için öntanımlı güvenlik
           bağlamı tanımlanabilir. Bunun için xattr etiketlerini destekleyen bir dosya sistemi
           gerekir ve etiketlenmemiş dosyalar için tanımlanmış değeri geçersiz kılar.

           rootcontext= seçeneği, bir dosya sisteminin veya kök düğümünün sisteme bağlanmadan
           önce, kullanıcı alanında görünür hale gelmeden açıkça etiketlenmesine olanak tanır.
           Bunun durumsuz Linux gibi şeyler için yararlı olduğu görülmüştür.

           Çekirdeğin, bağlam seçeneğini içeren herhangi bir yeniden bağlama isteğini, geçerli
           bağlamdakini değiştirmese bile reddettiği unutulmamalıdır.

           Uyarı:
               bağlam değeri virgül içerebilir, bu durumda değerin uygun şekilde tırnak içine
               alınması gerekir, aksi takdirde mount virgülü bağlama seçenekleri arasında bir
               ayırıcı olarak yorumlar. Kabuğun tırnak ayıklaması yaptığı bu nedenle çifte
               tırnaklama yapılması gerektiği unutulmamalıdır. Örneğin,

                   mount -t tmpfs none /mnt -o \
                   ’context="system_u:object_r:tmp_t:s0:c127,c456",noexec’

               Ayrıntılar için, bkz: selinux(8)

       defaults
           Öntanımlı seçenekler kullanır: rw, suid, dev, exec, auto, nouser, async

           Kullanılan sistemdeki tüm öntanımlı bağlama seçeneklerinin çekirdeğe ve dosya sistemi
           türüne bağlı olduğu unutulmamalıdır. Bu bölümün başlangıcında daha fazla ayrıntı
           bulunabilir.

       dev Dosya sistemi üzerindeki karakter ve özel blok aygıtları yorumlanır.

       nodev
           Dosya sistemi üzerindeki karakter ve özel blok aygıtları yorumlanmaz.

       diratime
           Bu dosya sistemi üzerinde dizin düğümü erişim zamanları güncellenir. (noatime
           belirtilmişse bu seçenek yok sayılır.)

       nodiratime
           Bu dosya sistemi üzerinde dizin düğümü erişim zamanları güncellenmez. (noatime
           belirtilmişse örtük olarak bu seçenek de uygulanır.)

       dirsync
           Dosya sistemi içinde tüm dizin güncellemeleri eşzamanlı gerçekleştirilir. Etkilenen
           sistem çağrıları: creat(2), link(2), unlink(2), symlink(2)), mkdir(2), rmdir(2),
           mknod(2) ve rename(2).

       exec
           Çalıştırılabilir dosyaların çalıştırılmasına izin verilir.

       noexec
           Çalıştırılabilir dosyaların çalıştırılmasına izin verilmez. Bu seçenek farklı bir
           mimariye ait çalıştırılabilir dosyaların bulunduğu bir dosya sistemi için yararlıdır.

       group
           Sıradan bir kullanıcının, bu kullanıcının gruplarından biri aygıtın grubuyla
           eşleşiyorsa dosya sistemini bağlamasına izin verir. Bu seçenek, örtük olarak (seçenek
           satırında, sonraki group,dev,suid gibi seçeneklerle geçersiz kılınmadıkça) nosuid ve
           nodev seçeneklerini de uygular.

       iversion
           Dosya düğümünün her güncellenişinde i_version dosya düğümü alanı bir arttırır.

       noiversion
           i_version dosya düğümü alanı arttırılmaz.

       mand
           Bu dosya sisteminde zorunlu kilitlere izin verilir. Bkz: fcntl(2). Bu seçeneğin Linux
           üzerinde kullanımı önerilmemektedir.

       nomand
           Bu dosya sisteminde zorunlu kilitlere izin verilmez.

       _netdev
           Dosya sisteminin, ağ erişimi gerektiren bir aygıtta bulunduğunu belirtir (ağ sistemde
           etkinleştirilene kadar sistemin bu dosya sistemlerini bağlamaya çalışmasını önlemek
           için kullanılır).

       nofail
           Aygıt yoksa hatalar bildirilmez.

       relatime
           Dosya düğümü erişim zamanlarını değişiklik zamanına veya değişikliğe göreli günceller.
           Erişim zamanı, yalnızca önceki erişim zamanı, geçerli değişiklikten veya değişiklik
           zamanından önceyse güncellenir. (noatime’a benzer, ancak bir dosyanın son
           değişiklikten beri okunup okunmadığını bilmesi gereken mutt(1) gibi diğer uygulamaları
           etkilemez.)

           Linux 2.6.30’dan beri, (noatime belirtilmediyse) çekirdek ön tanımlı olarak bu seçenek
           tarafından sağlanan davranışı kullanmakta olup geleneksel davranışı elde etmek için
           strictatime seçeneğini de gerektirir. Ayrıca Linux 2.6.30’dan beri dosyanın son erişim
           zamanı 1 günden eskiyse mutlaka güncellenmektedir.

       norelatime
           relatime özelliği kullanılmaz. Ayrıca, bkz: strictatime

       strictatime
           Tüm erişim zamanı güncellemelerini açıkça istemeye izin verir. Bu, çekirdekte relatime
           veya noatime özelliğinin ön tanımlı olmasını sağlar, ancak yine de kullanıcı alanının
           bunu geçersiz kılmasına izin verir. Ön tanımlı sistem bağlama seçenekleri hakkında
           daha fazla ayrıntı için /proc/mounts dosyasına bakılabilir.

       nostrictatime
           Dosya düğümü erişim zamanı güncellemeleri için çekirdeğin ön tanımlı davranışı
           kullanılır.

       lazytime
           Zamanları (atime, mtime, ctime) yalnızca dosya düğümün bellekteki sürümünde günceller.

           Bu bağlama seçeneği, ön tahsisli dosyalara sıklıkla rastgele yazan iş yükleri için
           dosya düğüm tablosuna yazma işlemlerini önemli ölçüde azaltır.

           Disk üzerindeki zaman damgaları yalnızca şu durumlarda güncellenir:

            •  Dosya zaman damgalarıyla ilgisi olmayan bazı değişiklikler için dosya düğümünün
               güncellenmesi gerekmiştir.

            •  Bir uygulama fsync(2), syncfs(2)) veya sync(2) çağrılarını kullanıyordur.

            •  Silinmemiş bir dosya düğümü bellekten çıkarılmıştır,

            •  Dosya düğümünün diske yazılmasından beri 24 saatten fazla zaman geçmiştir.

       nolazytime
           lazytime özelliği kullanılmaz.

       suid
           Bu dosya sisteminde uygulama çalıştırılırken dosya yetenekleri veya kullanıcı ve grup
           belirtme bitleri önemsenir.

       nosuid
           Bu dosya sisteminde uygulama çalıştırılırken dosya yetenekleri veya kullanıcı ve grup
           belirtme bitleri önemsenmez. Ek olarak, SELinux alan geçişlerinde
           nnp_nosuid_transition ilke yeteneğinin de etkin olmasını gerektiren nosuid_transition
           izni de gerekir.

       silent
           Sessizlik kipi.

       loud
           Sessizlik kipi kapatılır.

       owner
           Kullanıcının aygıtın sahibi olması koşuluyla sıradan bir kullanıcının dosya sistemini
           bağlamasına izin verir. Bu seçenek örtük olarak nosuid ve nodev seçeneklerini de
           uygular (seçenek satırında, sonraki owner,dev,suid gibi seçeneklerle geçersiz
           kılınmadıkça).

       remount
           Bağlı olan bir dosya sistemini tekrar bağlamaya çalışır. Buna genellikle, bağlama
           özelliklerinin değiştirilmesi gereken durumlarda başvurulur. Mesela, oku-yaz kipinde
           bağlanmış bir dosya sistemini salt-okunur yapmak için kullanılabilir. Aygıt ya da
           bağlantı noktasını değiştirmez.

           "remount,bind" işlemlerinin özel bir anlamı vardır. Ayrıntılar yukarıda Başka bir yere
           tekrar bağlamak bölümünde açıklanmıştır.

           Yeniden bağlama işlevi, mount komutunun fstab’daki seçeneklerle çalıştığı standart
           yolu izler. Yani, aygıt ve bağlama-noktası birlikte belirtildiğinde fstab (veya mtab)
           okunmaz.

               mount -o remount,rw /dev/foo /dir

           Bu çağrıdan sonra tüm eski bağlama seçenekleri geçersiz olur ve mount komutu
           tarafından dahili olarak gerçeklenen loop= seçeneği dışında fstab (veya mtab)
           dosyasındaki bağlama seçenekleri yok sayılır.

               mount -o remount,rw /dir

           Bu çağrıdan sonra mount, fstab’ı okur ve bu seçenekleri komut satırındaki (-o) bağlama
           seçenekleriyle birleştirir. fstab’da bağlama noktası bulunamazsa, kaynak belirtilmeyen
           yeniden bağlamaya izin verilir.

           mount, belirtilen süzgeç (-O ve -t) ile eşleşen önceden bağlanmış tüm dosya
           sistemlerini yeniden bağlamak için --all seçeneğinin kullanılmasına izin verir. Örnek:

               mount --all -o remount,ro -t vfat

           komutu ile evvelce bağlanmış tüm vfat dosya sistemleri salt-okunur olarak yeniden
           bağlanır. Dosya sistemlerinin her biri mount -o remount,ro /bağlama-noktası kalıbı ile
           yeniden bağlanır. Yani, mount komutu fstab veya mtab’ı okuyup bu seçenekleri komut
           satırındaki seçeneklerle birleştirir.

       ro  Dosya sistemini salt okunur kipte bağlar.

       rw  Dosya sistemini oku-yaz kipinde bağlar.

       sync
           Dosya sistemine bütün G/Ç’lar eşzamanlı yapılır. Ömrü yazma sayısıyla sınırlanmış
           ortamlarda (örneğin bazı flash sürücüleri, SSD gibi) eşzamanlama (tamponsuz, doğrudan
           diskle çalışma), aygıt ömrünün kısalmasına neden olabilir.

       user
           Sıradan (root olmayan) kullanıcıların dosya sistemini bağlamasına izin verilir.
           Sistemi bağlayan kullanıcının adı mtab’a (veya mtab bulunmayan sistemlerde /run/mount
           içindeki özel libmount dosyasına) yazılır, böylece bu kullanıcı dosya sistemini daha
           sonra ayırabilir. Bu seçenek, noexec, nosuid ve nodev seçeneklerini örtük olarak
           uygular (seçenek satırındaki user, exec, dev, suid gibi sonraki seçenekler tarafından
           gözardı edilmedikleri sürece).

       nouser
           Sıradan (root olmayan) kullanıcıların dosya sistemini bağlamasına izin verilmez. Bu
           seçenek öntanımlıdır; örtük olarak hiçbir seçenek uygulanmaz.

       users
           Bütün kullanıcılara mount ve umount komutunu kullanma yetkisi verir. Bu seçenek,
           noexec, nosuid ve nodev seçeneklerini örtük olarak uygular (seçenek satırındaki users,
           exec, dev, suid gibi sonraki seçenekler tarafından gözardı edilmedikleri sürece).

       X-* "X-" ön ekine sahip tüm seçenekler, yorumlar veya uygulamaya özgü kullanıcı
           seçenekleri olarak yorumlanır. Bu seçenekler kullanıcı alanında (örn., mtab dosyası)
           saklanmaz, mountds-türü bağlama yardımcılarına veya mount(2) sistem çağrısına
           gönderilmez. Önerilen biçim X-uygulama.seçenek’tir.

       x-* X- seçenekleri gibidir, ancak kullanıcı alanında kalıcı olarak saklanır. Bu,
           seçeneklerin umount(8) veya diğer işlemler için de geçerli olduğu anlamına gelir.
           Kullanıcı alanında bağlama seçeneklerini gerçeklemenin zor olduğu unutulmamalıdır,
           çünkü libmount tabanlı araçları kullanmak gereklidir ve seçeneklerin her zaman
           kullanılabilir kalacağının garantisi yoktur (örneğin, bir bağlantıyı başka yere taşıma
           işleminden sonra veya paylaşımsız isim alanında).

           Util-linux v2.30’dan önce x-* seçeneklerinin libmount tarafından korunmadığı ve
           kullanıcı alanında saklanmadığı (işlevsellik o zamanlar X-* ile aynıydı), ancak artan
           kullanım senaryoları nedeniyle (initrd, systemd vb.) işlevselliğin, mevcut fstab
           yapılandırmalarını herhangi bir değişiklik olmadan kullanılabilir durumda tutmak üzere
           genişletildiği unutulmamalıdır.

       X-mount.mkdir[=kip]
           Henüz mevcut değilse, bir hedef dizin (bağlama noktası) oluşturmaya izin verir. İsteğe
           bağlı kip, sekizli gösterimde mkdir(2) için kullanılan dosya sistemi erişim kipini
           belirler. Öntanımlı kip 0755’tir. Bu işlevsellik yalnızca root kullanıcılar için veya
           mount suid izinleri olmadan çalıştırıldığında desteklenir. Seçenek ayrıca x-
           mount.mkdir olarak da desteklenir, ancak v2.30’dan beri bu gösterimin kullanımı
           önerilmemektedir. Ayrıca bkz: --mkdir

       X-mount.subdir[=dizin]
           Bağlı olmayan bir dosya sistemini geçici olarak bağlayıp onun bir alt dizinine bağlı
           bir dosya sistemini başka bir yere kopyalamak için kullanılabilir. Şimdilik, bu
           özellik, paylaşılmamış bir ad alanındaki geçici bir dosya sistemi kök dizinini
           bağladıktan sonra, belirtilen alt dizine son bağlama noktasını kopyalayıp (remount
           değil bind) dosya sistemi kök dizinini ayırmak şeklinde gerçeklenmektedir. Böyle bir
           alt dizin bağlaması, birden çok mount(2) sistem çağrısı tarafından gerçeklenmesine
           rağmen, sistemin geri kalanı için tek bir çağrı olarak görünür. Bu özellik
           DENEYSELDİR.

       nosymfollow
           Dosya yolları çözümlenirken sembolik bağlar izlenmez. Sembolik bağlar yine de
           oluşturulabilir ve readlink(1), readlink(2), realpath(1) ve realpath(3)hala düzgün
           şekilde çalışır.

DOSYA SİSTEMİNE ÖZGÜ BAĞLAMA SEÇENEKLERİ

       Aşağıdaki seçenekler, sadece belirli dosya sistemlerinde geçerlidir. Bunlar dosya sistemi
       çeşitlerine göre sıralanmıştır. Mümkün olduğunca, ayrıntılar için önce dosya sistemine
       özel kılavuz sayfalarına başvurulmalıdır. Bu sayfalardan bazıları aşağıdaki tabloda
       listelenmiştir.

       Dosya sistemi    Kılavuz Sayfası
       btrfs            btrfs(5)
       cifs             mount.cifs(8)
       ext2, ext3, ext4 ext4(5)
       fuse             fuse(8)
       nfs              nfs(5)
       tmpfs            tmpfs(5)
       xfs              xfs(5)

       Yukarıda listelenen bazı sayfaların yalnızca ilgili kullanıcı alanı araçları kurulduktan
       sonra kullanılabilir olacağı unutulmamalıdır.

       Aşağıdaki seçenekler yalnızca belirli dosya sistemleri için geçerlidir. Bunlar dosya
       sisteminin adına göre abecesel sıralanmıştır. Tüm seçenekler bağlama seçeneği olup
       yalnızca -o komut satırı seçeneğinde belirtilebilir.

       Hangi seçeneklerin destekleneceği biraz da çalışan çekirdeğe bağlıdır. Daha fazla bilgi,
       çekirdek kaynak paketinin Documentation/filesystems alt dizinindeki dosya sistemine özgü
       dosyalarda bulunabilir.

   adfs için bağlama seçenekleri
       uid=değer ve gid=değer
           Dosya sistemindeki dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini tanımlar. Öntanımlı
           olarak uid=gid=0 dır.

       ownmask=değer ve othmask=değer
           Sırası ile adfs için “sahibinin” izinlerini ve “diğerlerinin” izinlerini ayarlar.
           (öntanımlı olarak: sırası ile 0700 ve 0077 dir). Ayrıca bkz:
           /usr/src/linux/Documentation/filesystems/adfs.rst

   affs için bağlama seçenekleri
       uid=değer ve gid=değer
           Dosya sistemi kökünün kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak
           uid=gid=0 dır. Fakat uid ve gid seçeneklerine değer belirtilmediği durumlarda, geçerli
           sürecin değerleri atanır.

       setuid=değer ve setgid=değer
           Bütün dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar.

       mode=değer
           Asıl değerleri yok sayarak, bütün dosyaların erişim izinlerini değer & 0777 olarak
           değiştirir. Okuma iznine sahip dizinlere arama izni ekler. değer sekizlik tabanda
           belirtilir.

       protect
           Dosya sistemindeki koruma bitlerinde herhangi bir değişiklik yapılmasına izin vermez.

       usemp
           Dosya sistemi kökünün kullanıcı ve grup kimliklerini, ilk sync veya umount sonrası
           bağlama noktasının kullanıcı ve grup kimliklerine ayarlar ve sonra da bu seçenek
           temizlenir. Tuhaf...

       verbose
           Her başarılı bağlama için, ekrana bilgilendirici bir ileti basar.

       prefix=dizge
           Bir bağı izlerken ds birim isminden önce kullanılan önek.

       volume=dizge
           Bir sembolik bağı izlerken / öncesinde kullanılan önek (en fazla 30 karakterlik).

       reserved=değer
           Aygıtın başlangıcındaki kullanılmamış blok sayısı (öntanımlı: 2).

       root=değer
           Kök bloğunun kesin yeri belirtilir.

       bs=değer
           Blok boyu belirtilir. Kullanılabilecek değerler: 512, 1024, 2048, 4096.

       grpquota
       noquota
       quota
       usrquota
           Bu seçenekler geçerlidir ama yoksayılır (bununla birlikte, bu seçenekler /etc/fstab
           içinde kullanılırsa kota araçları tepki verebilir).

   debugfs için bağlama seçenekleri
       debugfs dosya sistemi, geleneksel olarak /sys/kernel/debug altına bağlanan sözde dosya
       sistemidir. Çekirdek 3.4 sürümünden beri, debugfs için aşağıdaki seçenekleri
       desteklemektedir:

       uid=değer ve gid=değer
           Bağlama noktasının sahip ve grubunu tanımlar.

       mode=kip
           Bağlama noktasının kipini tanımlar.

   devpts için bağlama seçenekleri
       devpts dosya sistemi sözde dosya sistemidir, geleneksel olarak /dev/pts altına bağlanır.
       Bir sözde uçbirim elde edebilmek için, bir süreç /dev/ptmx’i açar; daha sonra bu uçbirimin
       numarası bu sürece bildirilir ve yardımcı sözde uçbirime /dev/pts/<numara> şeklinde
       erişilebilir.

       uid=değer ve gid=değer
           Yeni oluşturulan PTY’lerin kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Hiçbir şey
           belirtilmemişse, bu değerlere, uçbirimi oluşturan sürecin değerleri atanır. Örneğin:
           Grup kimliği 5 olan bir tty grubu varsa, gid=5 ile yeni açılan PTY bu gruba dahil
           edilir.

       mode=kip
           Yeni oluşturulan PTY’lerin kipini belirler. Öntanımlı kip 0600’dür. mode=620 ve gid=5
           değerleri ile yeni açılan PTYler için “mesg y” öntanımlı olur.

       newinstance
           devpts dosya sisteminin özel bir örneğini oluşturur, böylece bu yeni örnekte tahsis
           edilen sözde terminaller, diğer devpts örneklerinde oluşturulanlardan bağımsız olur.

           newinstance seçeneği olmayan tüm devptsler, aynı sözde uçbirim indisleri kümesini
           paylaşır (yani, eski kipi). newinstance seçeneği olanların indis kümesi ise,
           kendilerine özel, diğerlerinden bağımsız olur.

           Bu seçenek esas olarak Linux çekirdeğindeki kapsayıcıları desteklemek için kullanılır.
           2.6.29 ve üstü Linux çekirdek sürümlerinde gerçeklenmiştir. Ayrıca, bu bağlama
           seçeneği yalnızca, çekirdek yapılandırmasında CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES
           etkinleştirildiğinde geçerli olur.

           Bu seçeneği etkin şekilde kullanmak için /dev/ptmx, pts/ptmx’e sembolik bir bağ
           olmalıdır. Daha fazla bilgi, çekirdek kaynak paketinindeki
           Documentation/filesystems/devpts.txt dosyasında bulunabilir.

       ptmxmode=kip
           devpts dosya sisteminde yeni ptmx aygıt düğümünün kipini belirler.

           Birden çok devpts örneği desteğiyle, her örneğin (bkz: newinstance) devpts dosya
           sisteminin kök dizininde özel bir ptmx düğümü bulunur (genel olarak /dev/pts/ptmx).

           Çekirdeğin eski sürümleriyle uyumluluk için, yeni ptmx düğümünün öntanımlı kipi
           0000’dır. Bu seçenek ile ptmx düğümü için daha kullanışlı bir kip belirtilebilir.
           newinstance seçeneği belirtildiğinde bu seçeneğin de kullanılması şiddetle önerilir.

           2.6.29 ve üstü Linux çekirdek sürümlerinde gerçeklenmiştir. Ayrıca, bu seçenek
           yalnızca, çekirdek yapılandırmasında CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES
           etkinleştirildiğinde geçerli olur.

   fat için bağlama seçenekleri
       Bilgi:
           fat bağımsız bir dosya sistemi değildir ama msdos, umsdos ve vfat dosya sistemlerinin
           ana parçasıdır.

       blocksize=512
       blocksize=1024
       blocksize=2048
           Blok boyunu belirler (öntanımlı: 512). Bu seçenek artık kullanılmıyor.

       uid=değer ve gid=değer
           Tüm dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini tanımlar. Öntanımlı olarak geçerli
           sürecin kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır.

       umask=maske
           umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) belirler. Öntanımlı olarak, o anki
           sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

       dmask=maske
           umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) yalnızca dizinler için ayarlar. Öntanımlı
           olarak, o anki sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

       fmask=maske
           umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) yalnızca sıradan dosyalar için ayarlar.
           Öntanımlı olarak, o anki sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

       allow_utime=değer
           Değişiklik ve erişim zamanını değiştirme izinlerini belirler.

           20  Geçerli süreç, dosyanın grubundaysa, zaman damgasını değiştirebilir.

           2   Zaman damgasını herkes değiştirebilir.

           umask’ın (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) yalnızca dizinler için ayarlanması
           öntanımlıdır. (Dizin yazılabilir ise utime(2) çağrısına da izin verilir. örnek: ~dmask
           & 022)

           Normalde utime(2), geçerli sürecin dosyanın sahibi mi yoksa yalnızca CAP_FOWNER
           yeteneğine mi sahip olduğuna bakılır. Ancak FAT dosya sistemlerinde diskte UID/GID
           yoktur, bu nedenle normal denetim çok esnek değildir ancak bu seçenek ile bu
           esnetilebilir.

       check=değer
           Üç farklı seçicilik seviyesi seçilebilir:

           r[elaxed]
               Büyük ve küçük harfler aynı kabul edilir ve uzun isimler kısaltılır (örneğin;
               epeyuzunisim.filanca, epeyuzun.fil olur), isim ve uzantıda ön ve iç boşluklar
               korunur.

           n[ormal]
               "relaxed" değerine çok benzer ama pek çok özel karakter kabul edilmez (*, ?, <,
               boşluk, vs.). Bu seçenek öntanımlıdır.

           s[trict]
               "normal" değerine çok benzer ama Linux’ta bazan kullanılan fakat MS-DOS tarafından
               kabul edilmeyen özel karakterler ve uzun isimler reddedilir (+, =, boşluk, vs.).

       codepage=değer
           FAT ve VFAT dosya sistemlerinde, kısa isim karakterlerine dönüşüm için kullanılacak
           kod sayfası belirtilir. Öntanımlı: 437.

       conv=kip
           Bu seçenek artık kullanılmadığından başarısız olabilir veya yok sayılabilir.

       cvf_format=modül
           Sürücü olarak kullanılacak CVF (Compressed Volume File - Sıkıştırılmış Oylum Dosyası)
           modülü olarak otomatik saptanan modül yerine modül modülünü kullanmaya zorlar. Şayet
           çekirdek kmod destekli ise bu seçenek, istendiğinde CVF modülü yüklemesini de
           denetler.

       cvf_option=seçenek
           seçenek CVF modülüne aktarılır. Bu seçenek artık kullanılmıyor.

       debug
           Hata ayıklama etkinleştirilir. Bir sürüm dizgesi ve bir dosya sistemi girdileri
           listesi basılır (girdilerin tutarsız göründüğü durumlarda da basılır).

       discard
           Belirtilirse, bloklar serbest bırakıldığında blok aygıtında yoket/kırp işlemlerinin
           uygulanmasına neden olur. Bu, SSD’ler ve seyrek/ince olarak sağlanan LUN’lar için
           kullanışlıdır.

       dos1xfloppy
           Belirtilirse, yedekleme aygıtı boyutuna göre belirlenen bir son çare öntanımlısı
           olarak BIOS Girdileri Bloğu yapılandırması kullanılır. Bu statik girdiler 160 kiB, 180
           kiB, 320 kiB ve 360 kiB disketler ve disket imgeleri için DOS 1.x tarafından kabul
           edilen öntanımlı değerlerle eşleştirilir.

       errors=panic
       errors=continue
       errors=remount-ro
           Önemli hatalar için FAT davranışını belirler: panic (panikle), continue (hiçbir şey
           yapmadan devam et) veya remount-ro (bölümü salt okunur yeniden bağla - öntanımlıdır).

       fat=12
       fat=16
       fat=32
           12, 16 veya 32 bitlik fat sistemi belirtir. Bu seçeneğin belirtildiği durumlarda
           otomatik FAT türü saptaması yoksayılır. Kullanırken DİKKATLİ OLUN!

       iocharset=küme
           8 bitlik karakterlerle, 16 bitlik Unicode karakterler arasında dönüşüm işlemi için
           kullanılacak karakter kümesini belirler. Öntanımlı küme iso8859-1’dir. Uzun dosya
           isimleri disk üzerinde Unicode biçiminde saklanır.

       nfs=stale_rw
       nfs=nostale_ro
           Yalnızca FAT dosya sistemi NFS üzerinden dışa aktarılmak isteniyorsa
           etkinleştirilmelidir.

           nfs=stale_rw: Bu seçenek, aramaları iyileştirmek için nfs ile ilgili kod tarafından
           kullanılan dizinlerin dosya düğümlerini tamponlamakta kullanılır . NFS üzerinden tüm
           dosya işlemleri (okuma/yazma) desteklenir, ancak NFS sunucusundaki bir önbellek
           tahliyesinin, yapay ESTALE hatalarına neden olma olasılığı vardır.

           nfs=nostale_ro: Bu seçenek, dosya düğümü indisini ve dosya tanıtıcısını FAT dizini
           girdisindeki bir dosyanın disk üzerindeki konumuna dayandırır. Bir dosya, bulunduğu
           dizinin dosya düğümü tamponundan çıkarıldıktan sonra ESTALE hatasının oluşmamasını
           sağlar. Ancak bu, yeniden adlandırma, oluşturma ve bağ kaldırma gibi işlemlerin dosya
           tanıtıcılarının artık farklı bir dosyayı göstermesine ve büyük olasılıkla veri
           bozulmasına neden olabileceği anlamına gelir. Bunun ortaya çıkmaması için, bu seçenek
           ek olarak dosya sistemini salt okunur olarak bağlar.

           Geriye dönük uyumluluğu korumak için, stale_rw öntanımlı olduğu takdirde -o nfs de
           kabul edilir.

       tz=UTC
           Bu seçenek, yerel saat (FAT üzerinde Windows tarafından kullanıldığı gibi) ve UTC
           (Linux’un dahili olarak kullandığı) arasındaki zaman damgalarının dönüştürülmesini
           devre dışı bırakır. Bu, yerel saatin olumsuzluklarından kaçınmak için UTC’ye
           ayarlanmış aygıtları (sayısal kameralar gibi) bağlarken özellikle kullanışlıdır.

       time_offset=fark
           Zaman damgalarının FAT tarafından kullanılan yerel saatten UTC’ye dönüştürülmesi için
           saat farkını belirler. Yani, Linux tarafından dahili olarak kullanılan UTC’ye
           dönüştürmek için her zaman damgasından fark dakika çıkarılır. Bu, çekirdekte
           settimeofday(2) aracılığıyla ayarlanan saat dilimi dosya sistemi tarafından kullanılan
           saat dilimi olmadığında kullanışlıdır. Yaz saati uygulamalarında bu seçeneğin doğru
           zaman damgaları sağlamadığı unutulmamalıdır - yaz saatinin uygulandığı saatlere bağlı
           olarak zaman damgaları bir saat farklı olacaktır.

       quiet
           Sessiz kip etkinleştirilir. Dosyaların sahiplik ve kipleri değiştirilirken
           başarısızlık halinde hata döndürülmez. DİKKATLİ kullanılmalıdır!

       rodir
           FAT dosya sisteminde, ATTR_RO (salt okunur) özniteliği vardır. Windows’ta, dizinler
           için ATTR_RO yok sayılır ve bir seçenek olarak yalnızca uygulamalar tarafından
           kullanılır (örneğin, dizini özelleştirmek için).

           ATTR_RO özniteliği, dizinleri bile salt okunur yapmak için kullanılmak istenirse bu
           seçenek belirtilmelidir.

       showexec
           Belirtilirse, dosyanın çalıştırma izni bitlerine yalnızca dosya uzantısı .EXE, .COM
           veya .BAT ise izin verilir. Öntanımlı olarak etkin değildir.

       sys_immutable
           Belirtilirse, FAT dosya sisteminin ATTR_SYS özniteliği Linux üzerinde IMMUTABLE
           seçeneği ile gerçeklenir. Öntanımlı olarak etkin değildir.

       flush
           Belirtilirse, dosya sistemi bellekten diske normalden daha erken boşaltılmaya
           çalışılır. Öntanımlı olarak etkin değildir.

       usefree
           Belirtilirse, FSINFO’da saklanan "free clusters" ("serbest kümeler") değeri
           kullanılır. Diski taramadan boş küme sayısını belirlemek için kullanılır. Ancak
           öntanımlı olarak kullanılmaz, çünkü son Windows sürümlerinde bazı durumlarda doğru
           şekilde güncellenmemektedir. FSINFO’daki bu değerin doğru olduğundan emin olunması
           durumunda, bu seçenekle disk taramasını önlenebilir.

       dots
       nodots
       dotsOK=[yes|no]
           Unix veya DOS kurallarını bir FAT dosya sisteminde zorlamak için yanlış yönlendirilmiş
           çeşitli girişimler.

   hfs için bağlama seçenekleri
       creator=değer, type=değer
           Yeni dosyalar oluşturmak için MacOS bulucu tarafından kullanılan creator/type için
           belirtilen değerler tanımlanır. ’????’ öntanımlıdır.

       uid=değer, gid=değer
           Dosya sistemindeki dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak
           o anki sürecin kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır.

       dir_umask=değer, file_umask=değer, umask=değer
           Tüm dizinler, tüm normal dosyalar veya tüm dosyal ve dizinler için kullanılan umask
           değerini belirler. Geçerli sürecin umask’ı öntanımlıdır.

       session=değer
           Bağlanacak CDROM oturumunu seçmek için kullanılır. Öntanımlı olarak bu karar CDROM
           sürücüsüne bırakılır. Bu seçenek, CDROM dışında herhangi bir aygıtta başarısız olur.

       part=N
           Aygıtın Ninci disk bölümünü seçer. Yalnızca CDROM’lar için anlamlıdır. Bölüm tablosunu
           hiç araştırmamak öntanımlıdır.

       quiet
           Geçersiz bağlama seçenekleri sessizce yok sayılır.

   hpfs için bağlama seçenekleri
       uid=değer ve gid=değer
           Dosya sistemindeki dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak
           o anki sürecin kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır.

       umask=değer
           umask’ı ayarlar (verilmeyecek izinlerin bit maskesi). Öntanımlı olarak, o anki sürecin
           umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

       case=lower, case=asis
           Bütün dosya isimlerini ya küçük harfe dönüştürür veya oldukları gibi bırakır.
           Öntanımlı: case=lower (küçük harfe dönüştür).

       conv=kip
           Bu seçeneğin kullanımı önerilmemekte olup kullanımı durumunda başarısız olabilir veya
           yok sayılabilir.

       nocheck
           Tutarlılık denetimleri yapılırken hata verirse, bağlama işlemini yarıda kesmez.

   iso9660 için bağlama seçenekleri
       ISO 9660 CD-ROM’larda kullanılan dosya sistemi yapısını açıklayan bir standarttır. Bu
       dosya sistemi ayrıca bazı DVD’lerde de görülmektedir. Ayrıca bkz: udf dosya sistemi.

       Normal bir iso9660 dosyası 8.3 şeklinde (tıpkı DOS’daki dosya ismi kısıtlamasında olduğu
       gibi) ve bütün karakterleri büyük harfli görünür. Dosya sahibi, koruma, bağ sayısı,
       blok/karakter aygıtları için hazırlık ve benzer şeyler için ayrıca alanlar bulunmaz.

       Rock Ridge, iso9660’a bu unixvari özellikleri eklemeye yarayan bir genişletmedir. Basitçe,
       ek bilgilerin tamamının kaydı için her bir dizin kaydında genişletmeler vardır. Rock Ridge
       kullanıldığı durumlarda, dosya sistemi normal bir Unix dosya sisteminde farksızdır.
       Elbette, arada bir fark vardır: CD-ROM salt okunurdur.

       norock
           Rock Ridge genişletmesinin, kullanmak mümkün olsa bile, kullanılmasını önler. Bkz:
           Aşağıdaki map seçeneği

       nojoliet
           Microsoft Joliet genişletmesinin, kullanmak mümkün olsa bile, kullanılmasını önler.
           Bkz: Aşağıdaki map seçeneği

       check=r[elaxed]
       check=s[trict]
           check=r[elaxed] seçeneği ile, dosyalar listelenmeden önce dosya ismi küçük harfe
           dönüştürülür. Bu işlem, sadece norock ve map=normal seçenekleri ile birlikte
           kullanılırsa, bir anlam ifade etmektedir. Öntanımlı olarak check=s[trict]
           kullanılmaktadır.

       uid=değer ve gid=değer
           Muhtemelen, Rock Ridge genişletmesinde belirtilen bilgileri önemsenmeden dosya
           sistemindeki bütün dosyaların sahiplik veya grup iyeliklerini belirtilen değerlere
           çevirir. Öntanımlı olarak uid=0 ve gid=0 kullanılmaktadır.

       map=n[ormal]
       map=o[ff]
       map=a[corn]
           Rock Ridge olmayan bölümler için, normal isim dönüşümü ile büyük harflar küçük
           harflere çevrilir, isimlerin sonundaki ‘;1’ler düşer ve ‘;’ler ‘.’ya çevirir.
           map=o[ff] seçeneği ile isim dönüşümü yapılmaz. Öntanımlı olarak map=n[ormal]
           kullanılır. map=a[corn] seçeneği, map=n[ormal] ile aynıdır ama fazladan Acorn
           genişletmesini de ekler (tabii varsa).

       mode=değer
           Rock Ridge olmayan bölümler için, bütün dosyalara belirtilen kipi verir. Herkes için
           okuma ve çalıştırma izni öntanımlıdır. Sekizlik taban 0 ile başlatılarak gösterilir.

       unhide
           Gizli ve kısıtlı haklara sahip dosyaları da gösterir. (Sıradan dosyalar ve gizli veya
           kısıtlı dosyalar aynı dosya isimlerine sahipse, bu sıradan dosyaları da erişilmez
           kılabilir.)

       block={512|1024|2048}
           Blok boyutlarını belirtilen değere göre ayarlar. block=1024 öntanımlıdır.

       conv=kip
           Bu seçeneğin kullanımı önerilmemekte olup kullanımı durumunda başarısız olabilir veya
           yok sayılabilir.

       cruft
           Şayet dosya uzunluğunun en kıymetli baytı bozuksa, dosya uzunluğunun en kıymetli
           bitlerini yok saymak için bu seçenek atanabilir. Bu seçenek ile dosya boyutları 16 MB
           ile sınırlandırılır.

       session=x
           Çoklu oturumlu CDlerde oturum seçer.

       sbsector=xxx
           xxx. sektörden başlayan oturumu seçer.

       Aşağıdaki seçenekler vfat ile aynıdır ve bunları belirtmek yalnızca Microsoft’un Joliet
       genişletmesi kullanılarak kodlanmış diskleri kullanırken anlamlıdır.

       iocharset[=değer]
           CD’deki 16 bitlik Unicode karakterlerin 8 bitlik karakterlere dönüştürülmesinde
           kullanılacak karakter kümesini belirler. iso8859-1 öntanımlıdır.

       utf8
           CD’deki 16 bitlik Unicode karakterleri UTF-8’e dönüştürür.

   jfs için bağlama seçenekleri
       iocharset=değer
           Unicode karakterlerin ASCII karakterlere dönüştürülmesinde kullanılacak karakter
           kümesini belirler. Dönüşüm yapılmaması öntanımlıdır. Çekirdek yapılandırma dosyasında
           CONFIG_NLS_UTF8 seçeneğinin tanımlanmasını gerektirir.

       resize=sayı
           Birimi belirtilen blok sayısına göre yeniden boyutlandırır. JFS, bir birimi küçültmeyi
           değil, yalnızca büyütmeyi destekler. Bu seçenek, yalnızca birim oku-yaz olarak yeniden
           bağlanırken geçerlidir. Seçenek sayı belirtilmeksizin kullanılırsa birim disk
           bölümünün tam boyuna kadar genişletilir.

       nointegrity
           Günlüğe yazılmaz. Bu seçeneğin birincil kullanım amacı, bir birimi yedekleme
           ortamından geri yüklerken daha yüksek başarım elde etmektir. Sistem normal
           kapanmamışsa birimin bütünlüğü garanti edilmez.

       integrity
           Öntanımlıdır. Meta veri değişiklikleri günlüğe yazılır. Evvelce nointegrity seçeneği
           ile bağlanmış bir dosya sistemini normal davranışına geri döndürmek için yeniden
           bağlarken kullanılır.

       errors={continue|remount-ro|panic}
           Hatalara rastlandığında davranışı belirler: continue (dosya sistemini im koy ve devam
           et), remount-ro (bölümü salt okunur yeniden bağla), panic (panikle ve sistemi durdur).

       noquota|quota|usrquota|grpquota
           Bu seçenekler kabul edilir ancak yok sayılır.

   msdos için bağlama seçenekleri
       fat dosya sistemi seçeneklerine bakınız. Şayet msdos dosya sisteminde bir tutarsızlık
       tespit edilirse, hata raporu verir ve dosya sistemini salt okunur bağlar. Dosya sistemini
       yazılabilir hale dönüştürmek için tekrar bağlamak gerekir.

   ncpfs için bağlama seçenekleri
       Tıpkı nfs gibi, ncpfs uygulaması da mount(2) sistem çağrısına bir ikil değer (struct
       ncp_mount_data) bekler. Bu değer ncpmount(8) tarafından oluşturulmakta ama mount’un
       geçerli sürümü (2.12) ncpfs hakkında hiçbir şey bilmemektedir.

   ntfs için bağlama seçenekleri
       iocharset=isim
           Dosya isimleri döndürülürken kullanılacak karakter kümesidir. VFAT’den farklı olarak,
           NTFS dönüştürülemeyen karakterleri içeren isimleri gizler. Kullanımı önerilmiyor.

       nls=isim
           iocharset seçeneğinin yeni ismi.

       utf8
           Dosya isimlerini dönüştürmek için UTF-8 kullanılır.

       uni_xlate=[0|1|2]
           0 (veya ‘no’ ya da ‘false’) için, bilinmeyen Unicode karakterler için önceleme
           yapılmaz. 1 (veya ‘yes’ ya da ‘true’) veya 2 için, vfat türünde “:” ile başlayan 4
           baytlık öncelem kullanılır. Burada karakter kodlamasının bayt sırası olarak, 2 için
           küçük sonlu (little-endian), 1 için ise bayt yer değiştirmeli büyük sonlu (byteswapped
           big-endian) sıralama kullanılır.

       posix=[0|1]
           Şayet etkin ise (posix=1), dosya sistemi büyük/küçük harf ayrımı yapar. Dosyaların
           8.3’lük diğer isimleri ise gizlenmek yerine sabit bağlar ile temsil edilir. Bu
           seçeneğin kullanımı önerilmiyor.

       uid=değer, gid=değer ve umask=değer
           Dosya sistemindeki dosya izinlerini düzenler. Öntanımlı olarak, dosyalar root
           kullanıcıya aittir ve başkaları tarafından okunamaz.

   Katmanlı dosya sistemi için bağlama seçenekleri
       Linux 3.18’den beri, katmanlı sözde dosya sistemi (overlayfs), diğer dosya sistemleri için
       birlikte bağlama olanağı sağlar.

       Bir katmanlı dosya sistemi, iki dosya sistemini üst ve alt dosya sistemi olarak
       birleştirir. Her iki dosya sisteminin de adı varsa, alt dosya sistemindeki nesne gizliyken
       veya dizinler söz konusu olduğunda üst nesneyle birleştirilirken üst dosya sistemindeki
       nesne görünür olur.

       Alt dosya sistemi, Linux tarafından desteklenen herhangi bir dosya sistemi olabilir ve
       yazılabilir olması gerekmez. Alt dosya sistemi başka bir katmanlı dosya sistemi bile
       olabilir. Üst dosya sistemi normalde yazılabilir olacaktır ve eğer öyleyse, trusted.*
       genişletilmiş özniteliklerinin oluşturulmasını desteklemesi ve readdir(3) yanıtlarında
       geçerli bir d_type alanı sağlaması gerekir, bu nedenle NFS uygun değildir.

       İki salt okunur dosya sisteminden oluşan bir salt okunur katmanlı sistem, herhangi bir
       dosya sistemi türünü kullanabilir. lowerdir ve upperdir seçenekleri, aşağıdaki gibi
       kullanılarak /alt ve /ust dizinleri /birlesik dizini altında birleştirilebilir:

           mount -t overlay  overlay  \
           -olowerdir=/alt,upperdir=/ust,workdir=/calisma  /birlesik

       lowerdir=dizin
           lowerdir yazılabilir olması gerekmeyen dosya sistemidir.

       upperdir=dizin
           upperdir normalde yazılabilir olması gereken dosya sistemidir.

       workdir=dizin
           workdir, upperdir dosya sistemi üzerinde boş bir dizin gerektirir.

       userxattr
           xattr isim alanı olarak "trusted.overlay." yerine "user.overlay." kullanılır. Katmanlı
           dosya sisteminin ayrıcalıksız bağlanması için yararlıdır.

       redirect_dir={on|off|follow|nofollow}
           redirect_dir özelliği etkin olursa dizin kopyalanır (ama içeriği değil). Ardından
           katmanlı dosya sisteminin kök dizinindeki özgün konum yoluna
           "{trusted|user}.overlay.redirect" ek özniteliği tanımlanır. Son olarak dizin yeni
           yerine taşınır

           on  Yönlendirmeler etkinleştirilir.

           off Yönlendirmeler oluşturulmaz ve çekirdek/modül yapılandırmasında
               "redirect_always_follow" özelliği etkinse yalnızca izlenir.

           follow
               Yönlendirmeler oluşturulmaz, ancak izlenir.

           nofollow
               Yönlendirmeler oluşturulmaz ve izlenmez (çekirdek/modül yapılandırmasında
               "redirect_always_follow" özelliği etkinse "redirect_dir=off" seçeneğine
               eşdeğerdir).

       index={on|off}
           Dosya düğümü indisi. index=off durumunda birden fazla sabit bağı olan bir dosya
           kopyalanırsa, bu bağlar "koparılır". Değişiklikler, aynı dosya düğümüne atıfta bulunan
           diğer sabit bağ adlarına yansıtılmaz.

       uuid={on|off}
           Dosya tanıtıcılarındaki temel dosya sisteminin UUID’sini null ile değiştirmek ve UUID
           denetimlerini etkin şekilde devre dışı bırakmak için kullanılabilir. Bu, diskin
           kopyalanması ve bu kopyanın UUID’sinin değişmesi durumunda faydalı olabilir. Bu,
           yalnızca tüm lowerdir/upperdir/workdir dizinleri aynı dosya sistemindeyse geçerlidir,
           aksi takdirde normal davranışa dönülür.

       nfs_export={on|off}
           NFS dışa aktarımını destekleyen bir dosya sisteminde nfs_export=on seçeneği ile
           katmanlı bir dosya sistemi NFS’ye aktarılabilir.

           Bilgi:
               index=off,nfs_export=on bağlama seçenekleri oku-yaz bir bağlantı ile çeliştiğinden
               bir hatayla sonuçlanabilir.

           Bu seçeneğin ayrıntılı açıklaması için bkz:
           https://www.kernel.org/doc/html/latest/filesystems/overlayfs.html?highlight=overlayfs

       xino={on|off|auto}
           xino özelliği, gerçek nesne st_ino özelliğindeki benzersiz bir nesne tanıtıcısı ve
           ilgili fsid dizininden oluşur. xino özelliği, fsid için dosya düğüm indisinin yüksek
           bitlerini kullanır, çünkü bu dosya sistemleri nadiren bu bitleri kullanır. İlgili
           düğümün bitlerinin yüksek xino bitlerine taşması durumunda, katmanlı dosya sistemi o
           düğüm için xino özelliği olmayan davranışa geri dönecektir.

           Bu seçeneğin etkisinin ayrıntılı açıklaması için bkz:
           https://www.kernel.org/doc/html/latest/filesystems/overlayfs.html?highlight=overlayfs

       metacopy={on|off}
           Yalnızca meta veri kopyalama özelliği etkinleştirildiğinde ve chown/chmod gibi meta
           veriye özel bir işlem gerçekleştirildiğinde, overlayfs yalnızca meta verileri kopyalar
           (tüm dosyanın aksine). Daha sonra dosya YAZ işlemi için açıldığında dosyanın tamamı
           kopyalanacaktır.

           Başka bir deyişle, bu gecikmeli veri kopyalama işlemidir ve verilerin gerçekten
           değiştirilmesi gerektiğinde veriler kopyalanır.

       volatile
           Uçucu (volatile) bağlamaların bir çökmeden kurtulma garantisi yoktur. Uçucu
           bağlamaların, katmanlı dosya sistemine yazılan veriler yalnızca önemli bir çaba sarf
           etmeden yeniden oluşturulabiliyorsa kullanılması şiddetle önerilir.

           volatile seçeneğiyle bağlamanın getirisi, üst dosya sistemine yapılan tüm eşzamanlama
           çağrılarının atlanmasıdır.

           Yanlış bir güvenlik hissi vermekten kaçınmak için, geçici bağlamaların eşzamanlanması
           (fsync(2)), VFS’nin geri kalanından biraz farklıdır. Geçici bir bağlama
           gerçekleştikten sonra upperdir dosya sisteminde herhangi bir geri yazma hatası
           oluşursa, tüm eşzamanlama işlevleri hata döndürür. Bu durumda, dosya sistemi
           kurtarılmayacak ve upperdir, son eşzamanlama çağrısından bu yana yeni bir hatayla
           karşılaşmamış olsa bile, sonraki her eşzamanlama çağrısı bir hata döndürecektir.

           Katmanlı dosya sistemi volatile seçeneği ile bağlandığında
           "$workdir/work/incompat/volatile" dizini oluşturulur. Bir sonraki bağlama sırasında,
           bu dizin denetlenir ve bağlama zaten varsa bağlama reddedilir. Bu, kullanıcının
           upperdir ve workdir dizinlerini atması ve yeni bir tane oluşturması gerektiğinin güçlü
           bir göstergesidir. Kullanıcının sistemin çökmediğini ve upperdir içeriğinin
           bozulmadığını bildiği çok sınırlı durumlarda, uçucu (volatile) dizin kaldırılabilir.

   reiserfs için bağlama seçenekleri
       reiserfs günlükleme yapan bir dosya sistemidir.

       Uyarı:
           reiserfs dosya sisteminin geliştiricisi kalmadığından Linux 5.18 sürümünden beri
           kullanımı önerilmemekte olup muhtemelen 2025’te çekirdek desteği sonlandırılacaktır
           (Kaynak: https://git.kernel.org/pub/scm/linux/kernel/git/torvalds/linux.git/commit/
           ?id=eb103a51640ee32ab01c51e13bf8fca211f25f61).

       conv
           3.6 sürümü reiserfs yazılımının, 3.5 sürümü bir reiserfs dosya sistemini bağlamasını
           ve yeni oluşturulan nesneler için 3.6 biçiminin kullanılmasını sağlar. Bu dosya
           sistemi artık reiserfs 3.5 sürümü araçlarla uyumlu olmayacaktır.

       hash={rupasov|tea|r5|detect}
           reiserfs’nin dizinler içindeki dosyaları bulması için kullanılacak aş işlevini seçmek
           için kullanılır.

           rupasov
               Yury Yu. Rupasov tarafından bulunmuş bir aş yöntemi. Oldukça hızlı ve yerel
               ayarları koruyan bir yöntemdir, sözlüğe bağlı kalarak dosya isimlerini yakın aş
               değerlerine eşler. Bu seçenek kullanılmamalıdır, oldukça yüksek bir ihtimalle aş
               karmaşasına yol açabilir.

           tea Jeremy Fitzhardinge tarafından gerçeklenen bir Davis-Meyer işlevi. İsimlerde, aş
               permütasyon bitlerini kullanır. Yüksek rastlantısallığa ve düşük olasılıkla, bir
               miktar işlemci gücüne mal olacak, aş uyumsuzluklarına sebep olabilir. R5 aş ile
               EHASHCOLLISION hatalarında uzmanlaşılmışsa bu seçenek kullanılabilir.

           r5  Rupasov aşının geliştirilmiş bir sürümü. Çok büyük dizinler yoksa ve tuhaf dosya
               ismi şablonları mevcut değilse kullanılacak en iyi seçenektir. Öntanımlıdır.

           detect
               Bağlanmış dosya sisteminde kullanılan aş işlevini tespit etmeye ve bu bilgiyi
               reiserfs süper bloğuna yazmayı sağlar. Bu seçenek sadece, eski türdeki dosya
               sistemlerinde ve ilk bağlama esnasında faydalı olabilir.

       hashed_relocation
           Blok tahsisçileri ayarlar. Bazı durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

       no_unhashed_relocation
           Blok tahsisçileri ayarlar. Bazı durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

       noborder
           Yury Yu. Rupasov’un icadı olan sınır tahsisçi algoritmasını iptal eder. Bazı
           durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

       nolog
           Günlüklemeyi (journalling) kapatır. Herhangi bir çökme durumunda hızlı kurtarma
           seçeneğinden vazgeçme pahasına, bir miktar başarım artışı sağlayabilir. Aslında, bu
           seçeneğin kullanılması durumunda bile reiserfs günlükleme işlemlerine devam edecektir
           ve geçerli verileri günlükleme alanına yazacaktır. nolog genişletmesi halen
           geliştirilmektedir.

       notail
           Öntanımlı olarak, reiserfs, küçük dosyaları ve dosya artıklarını doğrudan ağaç
           yapısına kaydeder. Bu lilo(8) gibi bazı uygulamalarda karışıklığa sebep olur. Bu
           seçenek, dosyaların ağacın içine paketlenmesini iptal eder. (Burada dosya artıkları,
           bir dosyanın tam bir bloktan artan ancak artan kısmın bir bloğu dolduramayacak
           kısmıdır.)

       replayonly
           Günlüklemedeki işlemleri tekrarlar fakat gerçekte dosya sistemini bağlamaz. Temelde
           reiserfsck tarafından kullanılır.

       resize=sayı
           reiserfs disk bölümünün çevrimiçi genişlemesine izin veren bir tekrar bağlama
           seçeneğidir. reiserfs’ye, aygıtın sayı bloka sahip olduğu talimatını verir. Bu
           seçenek, mantıksal birim yönetim sistemi (LVM) kullanan aygıtlar için tasarlanmıştır.

       user_xattr
           Genişletilmiş kullanıcı öznitelikleri etkinleştirilir. Bkz: chattr(1)

       acl POSIX Erişim denetim listeleri etkinleştirilir. Bkz: acl(5)

       barrier=none|barrier=flush
           Günlükleme kodunda yazma engellerinin kullanımı barrier=none ile devre dışı bırakılır,
           barrier=flush ile etkinleştirilir (öntanımlıdır). Bu aynı zamanda yazma engellerini
           destekleyen bir G/Ç yığıtı gerektirir ve reiserfs yazarken bir engelleme hatası
           alırsa, bir uyarı ile engelleri tekrar devre dışı bırakır. Yazma engelleri, günlüğe
           yazma işlemlerinin disk üzerinde uygun şekilde sıralanmasını zorlayarak, geçici disk
           yazma önbelleklerini bazı başarım düşmelerinde güvenli hale getirir. Batarya ile
           beslenen disklerin varlığında, engelleri devre dışı bırakmak başarımı güvenli bir
           şekilde artırabilir.

   ubitfs için bağlama seçenekleri
       UBIFS, UBI birimlerinin üzerinde çalışan bir flash dosya sistemidir. Erişim zamanının
       desteklenmediği ve her zaman kapalı olduğu unutulmamalıdır.

       Aygıt adı şöyle belirtilebilir:

       ubiX_Y
           UBI aygıt numarası X, birim numarası Y

       ubiY
           UBI aygıt numarası 0, birim numarası Y

       ubiX:AD
           UBI aygıt numarası X, birim adı AD

       ubi:AD
           UBI aygıt numarası 0, birim adı AD

       Ayraç olarak : yerine ! imi de kulllanılabilir.

       Bağlama seçenekleri:

       bulk_read
           Toplu okuma etkinleştirilir. Dosya sistemini yavaşlattığı için VFS ileri okuması devre
           dışı bırakılır. Toplu okuma, dahili bir en iyilemedir. Veriler birkaç okuma isteği
           yerine tek seferde okunursa bazı katı hal diskler daha hızlı okunabilir. Örneğin,
           OneNAND birden fazla NAND sayfası okuyorsa "yüklerken-oku" işlemi yapabilir.

       no_bulk_read
           Toplu okuma yapılmaz. Öntanımlıdır.

       chk_data_crc
           Verilerin CRC-32 sağlama toplamlarına bakılır. Öntanımlıdır.

       no_chk_data_crc
           Verilerin CRC-32 sağlama toplamlarına bakılmaz. Bu seçenekle, dosya sistemi veri için
           CRC-32 sağlama toplamına bakmaz, ancak dahili indisleme bilgisi için bakar. Bu seçenek
           sadece okumayı etkiler, yazmayı değil. Veriler yazılırken CRC-32 her zaman hesaplanır.

       compr={none|lzo|zlib}
           Yeni dosyalar yazılırken kullanılacak öntanımlı sıkıştırıcıyı belirler. Bağlama none
           seçeneği ile yapılmışsa, sıkıştırılmış dosyaları okumak hala mümkündür.

   udf için bağlama seçenekleri
       UDF, Optik Depolama Teknolojisi Derneği olan OSTA tarafından tanımlanan "Evrensel Disk
       Biçimi" dosya sistemidir ve genellikle DVD-ROM’lar için, sıklıkla UDF/ISO-9660 melezi bir
       dosya sistemi olarak kullanılır. Bununla birlikte, disk sürücülerinde, flash sürücülerde
       ve diğer blok aygıtlarında da tek başına mükemmel bir şekilde kullanılabilir. Ayrıca bkz.
       iso9660

       uid=kullanıcı|forget
           Dosya sistemindeki tüm dosyaların sahibi belirtilen kullanıcı olur. uid=kullanıcı’dan
           bağımsız olarak (veya genellikle ek olarak) uid=forget belirtilebilir. Bu durumda
           kullanıcı kimliklerini disk ortamına kaydedilmez. Aslında kaydedilen kullanıcı
           kimliği, UDF standardında tanımlandığı gibi 32 bitlik taşma kullanıcı kimliği -1’dir.
           Seçeneğe değer olarak kullanıcının adı, sayısal kullanıcı kimliği veya özel bir
           kullanım olarak forget sözcüğü belirtilebilir.

       gid=grup|forget
           Dosya sistemindeki tüm dosyaların sahibi belirtilen grup olur. gid=grup’dan bağımsız
           olarak (veya genellikle ek olarak) gid=forget belirtilebilir. Bu durumda grup
           kimliklerini disk ortamına kaydedilmez. Aslında kaydedilen grup kimliği, UDF
           standardında tanımlandığı gibi 32 bitlik taşma grup kimliği -1’dir. Seçeneğe değer
           olarak grup adı, sayısal grup kimliği veya özel bir kullanım olarak forget sözcüğü
           belirtilebilir.

       umask=
           umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) belirler. Öntanımlı olarak, o anki
           sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

       mode=kip
           Belirtilirse, dosya sisteminden okunan tüm dizin dışı düğümlerin izinlerine kip
           atanır. Değer sekizlik tabanda verilir.

       dmode=kip
           Belirtilirse, dosya sisteminden okunan tüm dizin düğümlerin izinlerine kip atanır.

       bs=değer
           Blok boyunu belirler. 2.6.30 öncesi çekirdek sürümlerinde 2048 öntanımlı değerdi.
           2.6.30 sonrası ve 4.11 öncesi çekirdeklerde, 2048 değerinin son çare olarak
           kullanıldığı mantıksal blok boyu değeriydi. dönüşlü mantıksal aygıt blok boyutuydu.
           4.11’den beri, mantıksal aygıt blok boyu ile 4096 arasındaki geçerli blok boyutunun
           son çare olduğu mantıksal blok boyudur.

           Diğer ayrıntılar için mkudffs(8) 2.0+ kılavuz sayfasının UYUMLULUK ve BLOK BOYUTU
           bölümlerine bakılabilir.

       unhide
           Gizli dosyaları gösterir.

       undelete
           Silinmiş dosyaları listeler.

       adinicb
           Veriyi dosya düğümüne gömer (öntanımlı).

       noadinicb
           Veriyi dosya düğümüne gömmez.

       shortad
           Kısa UDF adres tanıtıcıları kullanılır (öntanımlı).

       longad
           Uzun UDF adres tanıtıcıları kullanılır.

       nostrict
           Kesin uyumluluk kaldırılır.

       iocharset
           Yerel karakter kümesi etkin olur. Çekirdeğin CONFIG_UDF_NLS seçeneği ile derlenmesini
           gerektirir.

       utf8
           UTF-8 karakter kümesi etkin olur.

   Hata ayıklama ve olağanüstü durumda kurtarma için bağlama seçenekleri
       novrs
           Birim Tanıma Sırası yoksayılır ve bağlama yine de denenir.

       session=
           Çok oturumlu kayıtlı optik ortam için oturum numarasını belirler, sonuncusu
           öntanımlıdır.

       anchor=
           Standart konum 256 geçersiz kılınır.

       lastblock=
           Dosya sisteminin son bloğunu belirler.

   Karşılaşılabilecek ve kaldırılması gereken artık kullanılmayan eskimiş bağlama seçenekleri
       uid=ignore
           Yok sayılır, yerine uid=kullanıcı kullanılmalıdır.

       gid=ignore
           Yok sayılır, yerine gid=grup kullanılmalıdır.

       volume=
       partition=
       fileset=
       rootdir=
           Gerçeklenmedi. Yok sayılır.

   ufs için bağlama seçenekleri
       ufstype=değer
           UFS değişik işletim sistemlerinde geniş çapta kullanılan bir dosya sistemidir. Sorun,
           gerçeklenimler arası farklılıklardadır. Bazı gerçeklenim özellikleri belgelenmemiştir,
           bu nedenle ufs’nin türünü otomatik olarak tanımak çok zordur. Bu yüzden, kullanıcılar
           bağlama işlemi esnasında ufs türünü belirtmek zorundadır. Muhtemel değerler şunlardır:

           old ufs’nin eski biçimi, salt okunurdur ve öntanımlıdır. (-r seçeneğinin belirtilmesi
               gerekir.)

           44bsd
               BSD benzeri sistemler(NetBSD, FreeBSD, OpenBSD) tarafından oluşturulmuş dosya
               sistemleri içindir.

           ufs2
               Oku-yaz desteğiye FreeBSD 5.x’te kullanılmıştır.

           5xbsd
               ufs2 ile eşanlamlı.

           sun Sparc üzerinde sunOS veya Solaris tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri
               içindir.

           sunx86
               x86 üzerinde Solaris tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir.

           hp  HP-UX tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir.

           nextstep
               NeXTStep tarafından (NeXT istasyonları üzerinde) oluşturulmuş dosya sistemleri
               içindir (şu an salt okunurdur).

           nextstep-cd
               NextStep CDROMlar (block_size == 2048) içindir, salt okunurdur.

           openstep
               OpenStep tarafından oluşturulmuş dosya sistemleri içindir (şu an salt okunurdur).
               Aynı dosya sistemi türü macOS tarafından da kullanılır.

       onerror=değer
           Hata durumundaki davranışı belirler:

           panic
               Bir hata durumunda çekirdek paniğine sebep olur, sistem durdurulur.

           [lock|umount|repair]
               Bugün için, bu seçenekler bir işe yaramaz; bir hata durumunda sadece bir konsol
               iletisi basılır.

   umsdos için bağlama seçenekleri
       dotsOK seçeneği kabul edilmez. Bkz: msdos için bağlama seçenekleri

   usbfs için bağlama seçenekleri
       devuid=değer, devgid=değer, devmode=kip
           Usbfs dosya sistemindeki aygıt dosyalarının sahibini, grubunu ve kipini belirler
           (uid=gid=0, mode=0644 öntanımlıdır). kip sekizlik tabanda belirtilir.

       busuid=değer, busgid=değer, busmode=kip
           Usbfs dosya sistemindeki veriyolu dizinlerinin sahibini, grubunu ve kipini belirler
           (uid=gid=0, mode=0555 öntanımlıdır). kip sekizlik tabanda belirtilir.

       listuid=değer, listgid=değer, listmode=kip
           Usbfs dosya sistemindeki dosya aygıtlarının sahibini, grubunu ve kipini belirler
           (uid=gid=0, mode=0444 öntanımlıdır). kip sekizlik tabanda belirtilir.

   vfat için bağlama seçenekleri
       Her şeyden önce, fat için bağlama seçenekleri, vfat içinde geçerlidir. dotsOK seçeneği
       vfat tarafından kabul edilmez. Bunların yanında şu seçenekler de mevcuttur:

       uni_xlate
           Elde edilemeyen Unicode karakterlerini önceleme dizgesine çevirir. Böylece, içinde
           Unicode karakterler olan dosya isimleriyle yedekleme ve tekrar yükleme şansına sahip
           olursunuz. Bu seçenek olmaksızın, çevirinin mümkün olmadığı hallerde, bir ‘?’ işareti
           kullanılır. Önceleme dizgesi ‘:’ dir, çünkü aksi durumda vfat sistemlerde geçersiz
           olur. Kullanılan önceleme dizgesi, u Unicode karakteri temsil etmek üzere: ’:’, (u &
           0x3f), ((u>>6) & 0x3f), (u>>12).

       posix
           Harf büyüklükleri farklı iki aynı isme izin verir. Bu seçenek kullanılmamalıdır.

       nonumtail
           isim~num.uzt ismini denemeden önce sıra numarasız kısa bir isim oluşturmayı dener.

       utf8
           UTF-8, konsol tarafından kullanılan dosya sistemleri için güvenli 8 bitlik bir Unicode
           kodlamasıdır. Bu seçenekle etkinleştirilir, utf8=0, utf8=no veya utf8=false ile devre
           dışı bırakılır. Şayet uni_xlate kullanılmışsa, utf8 iptal edilir.

       shortname=kip
           8.3 gösterimine uyan kısa dosya adlarının oluşturulması ve görüntülenmesi için
           davranışı tanımlar. Bir dosya için uzun bir ad varsa, görüntüleme için her zaman
           tercih edilen uzun ad olacaktır. Dört kip vardır:

           lower
               Kısa ad küçük harfe dönüştürülerek gösterilir; kısa adın tamamı büyük harf
               olmadığında uzun ad saklanır.

           win95
               Kısa ad büyük harfe dönüştürülerek gösterilir; kısa adın tamamı büyük harf
               olmadığında uzun ad saklanır.

           winnt
               Kısa ad olduğu gibi gösterilir; kısa adın tamamı büyük veya tamamı küçük harf
               olmadığında uzun ad saklanır.

           mixed
               Kısa ad olduğu gibi gösterilir; kısa adın tamamı büyük harf olmadığında uzun ad
               saklanır. Linux 2.6.32’den beri bu kip öntanımlıdır.

AYGIT EŞLEMCİ DOĞRULUĞU (DM-VERİTY) DESTEĞİ

       Aygıt eşleyici doğrulama hedefi, çekirdek şifreleme API’sini kullanan blok aygıtlarının
       salt okunur şeffaf bütünlük denetimini sağlar. mount komutu, dm-verity aygıtını açabilir
       ve aygıt dosya sistemini bağlamadan önce bütünlük doğrulamasını yapabilir. libmount ve
       libcryptsetup kütüphanelerini gerektirir (isteğe bağlı olarak dlopen(3) aracılığıyla).
       libcryptsetup, önceden bağlanmış bir aygıtının kök aşını çıkartmayı destekliyorsa, eşleşme
       durumunda mevcut aygıtlar otomatik olarak yeniden kullanılacaktır. dm-verity için bağlama
       seçenekleri:

       verity.hashdevice=yol
           dm-verity’ye aktarılacak kaynak birim ile ilişkili aş ağacı aygıtının yolunu belirler.

       verity.roothash=aş
           verity.hashdevice kökünün onaltılık tabanda aş değeri. verity.roothashfile ile
           birlikte kullanılamaz.

       verity.roothashfile=yol
           verity.hashdevice kökünün onaltılık tabanda aşını içeren dosyanın yolunu belirler.
           verity.roothash ile birlikte kullanılamaz.

       verity.hashoffset=konum
           Aş ağacı aygıtı, kaynak birime gömülüyse, ağaca ulaşmak için dm-verity tarafından
           kullanılacak konumu belirler (0 öntanımlıdır).

       verity.fecdevice=yol
           dm-verity’a aktarılacak kaynak birim ile ilişkili Aktarım öncesi Hata Düzeltme (FEC)
           aygıtının yolunu belirler. İsteğe bağlıdır. CONFIG_DM_VERITY_FEC seçeneği ile
           derlenmiş çekirdek gerektirir.

       verity.fecoffset=konum
           Aktarım öncesi Hata Düzeltme (FEC) aygıtı, kaynak birime gömülüyse, FEC alanına
           ulaşmak için dm-verity tarafından kullanılacak konumu belirler (0 öntanımlıdır).
           İsteğe bağlıdır.

       verity.fecroots=değer
           FEC için eşlik baytı sayısı (2 öntanımlıdır). İsteğe bağlıdır.

       verity.roothashsig=yol
           Kök aşının onaltılık tabandaki dizgesinin pkcs7(1ssl) imzasını içeren dosyanın yolunu
           belirler. Linux çekirdeğinin CONFIG_DM_VERITY_VERIFY_ROOTHASH_SIG seçeneği ile
           derlenmiş olmasını ve libcryptsetup kütüphanesinin crypt_activate_by_signed_key()
           işlevini gerektirir. Aygıtın yeniden kullanımı için, imzaların ya aygıtın tüm
           bağlamalarında kullanılmış olması ya da hiçbiri tarafından kullanılmamış olması
           gerekir. İsteğe bağlıdır. İsteğe bağlıdır.

       verity.oncorruption=ignore|restart|panic
           Çekirdeğe, bozulma algılandığında yok saymasını (ignore), yeniden
           başlatmasını(restart) veya paniklemesini (panic) söyler. Öntanımlı olarak G/Ç işlemi
           başarısız olur. Linux 4.1 veya üstü ve libcrypsetup 2.3.4 veya üstü sürüm gerektirir.

       util-linux paketinin 2.35 sürümünden beri desteklenmektedir. Örneğin,

           mksquashfs /etc /tmp/etc.squashfs

           dd if=/dev/zero of=/tmp/etc.hash bs=1M count=10

           veritysetup format /tmp/etc.squashfs /tmp/etc.hash

           openssl smime -sign -in aş -nocerts -inkey private.key \
           -signer private.crt -noattr -binary -outform der -out /tmp/etc.p7

           mount -o verity.hashdevice=/tmp/etc.hash,verity.roothash=aş,\
           verity.roothashsig=/tmp/etc.p7 /tmp/etc.squashfs /mnt

       komutları, /etc dizininin squashfs imgesini oluşturur, aş aygıtını doğrular ve doğrulanmış
       dosya sistemi imgesini /mnt altına bağlar. Çekirdek, verity.roothashsig kullanıyorsa, kök
       aşının çekirdek anahtarlığındaki bir anahtar tarafından imzalandığını doğrulayacaktır.

DÖNÜŞ AYGITI DESTEĞİ

       Olası bağlama türlerinden biri de dönüş (dev/loop) aygıtları üzerinden yapılandır. Örnek:

           mount /tmp/disk.img /mnt -t vfat -o loop=/dev/loop3

       /dev/loop3 aygıtını karşılık gelen /tmp/disk.img aygıt imgesini oluşturacak ve daha sonra
       bu aygıtı /mnt altına bağlayacaktır.

       Şayet aygıt dosyası açıkça belirtilmemişse (fakat -o loop seçeneği verilmişse), mount
       komutu kullanılmayan bir dönüş aygıtı arar ve onu kullanır. Örnek:

           mount /tmp/disk.img /mnt -o loop

       Bir dosya sistemi türü belirtilmemişse veya dosya sistemi libblkid tarafından biliniyorsa,
       mount komutu normal bir dosyadan otomatik olarak bir dönüş aygıtı oluşturur. Örnek:

           mount /tmp/disk.img /mnt

           mount -t ext4 /tmp/disk.img /mnt

       Bu tür bağlama loop, offset ve encryption isimleriyle belirtilen üç seçenekle yapılır
       (sırasıyla aygıt, konum ve şifreleme). Aslında bunlar losetup(8)’a aktarılan
       seçeneklerdir. (Bu seçenekler, dosya sistemi türüne özgü olan bağlama seçeneklerine ek
       olarak kullanılabilir.)

       Linux 2.6.25’den beri dönüş aygıtlarının otomatik imhası desteklenmektedir. Yani, mount
       tarafından tahsis edilen bir dönüş aygıtı artık /etc/mtab’dan bağımsız olarak umount(8)
       tarafından serbest bırakılabilmektedir.

       losetup -d veya umount -d kullanılarak bir dönüş aygıtı elle de serbest bırakılabilir.

       util-linux v2.29’dan beri, belirtilen dosya aynı konum ve boyut sınırına sahip bir dönüş
       aygıtı için zaten kullanımdaysa, mount yeni bir aygıtı başlatmak yerine dönüş aygıtını
       yeniden kullanır. Bu, olası bir dosya sistemi bozulmasını önlemek için gereklidir.

ÇIKIŞ DURUMU

       mount komutu aşağıdaki bitsel VEYAlanabilir değerlerle çıkar:

       0   başarılı

       1   kullanım ve izinler hatalı

       2   sistem hatası (bellek yetersiz, çatallanamıyor, başka dönüş aygıtı kalmadı)

       4   dahili yazılım hatası

       8   kullanıcı kesmesi

       16  /etc/mtab dosyasına yazma veya kilitleme hatası

       32  bağlama başarısız

       64  bağlama kısmen başarılı

       mount -a komutu 0 (tamamen başarılı), 32 (tamamen başarısız) veya 64 (kısmen başarılı) ile
       çıkar.

YARDIMCI BAĞLAMA ARAÇLARI

       Dışsal bağlama araçları için sözdizimi:

           /sbin/mount.ds-türü belirtim dizin [-sfnv] [-N isimuzayı] [-o seçenekler] [-t
           tür.alttür]

       Burada, ds-türü dosya sistemi türü olup -sfnvoN seçenekleri normal mount seçenekleri ile
       aynıdır. -t seçeneği alt tür desteği olan dosya sistemleri için kullanılır. Örnek:

           /sbin/mount.fuse -t fuse.sshfs

       mount komutu, mount.ds-türü dışsal araçlarına unbindable, runbindable, private, rprivate,
       slave, rslave, shared, rshared, auto, noauto, comment, x-*, loop, offset ve sizelimit
       bağlama seçeneklerini aktarmaz. Diğer tüm seçenekler, -o seçeneğine virgül ayraçlı bir
       liste olarak belirtilebilir.

ORTAM DEĞİŞKENLERİ

       LIBMOUNT_FSTAB=yol
           fstab dosyasının öntanımlı yerini geçersiz kılar (suid için yok sayılır)

       LIBMOUNT_MTAB=yol
           mstab dosyasının öntanımlı yerini geçersiz kılar (suid için yok sayılır)

       LIBMOUNT_DEBUG=all
           libmount hata ayıklama çıktısı etkin olur

       LIBBLKID_DEBUG=all
           libblkid hata ayıklama çıktısı etkin olur

       LOOPDEV_DEBUG=all
           Dönüş aygıtı ile ilgili hata ayıklama çıktısı etkin olur

İLGİLİ DOSYALAR

       Ayrıca, /etc/fstab, /etc/mtab ve /proc/mounts dosyaları bölümüne de bakınız.

       /etc/fstab
           dosya sistemleri tablosu

       /run/mount
           libmount’a özel çalışma dizini

       /etc/mtab
           bağlı dosya sistemleri tablosu veya /proc/mounts dosyasına sembolik bağ

       /etc/mtab~
           kilit dosyası (mtab sembolik bağı bulunan sistemlerde kullanılmaz)

       /etc/mtab.tmp
           geçici dosya (mtab sembolik bağı bulunan sistemlerde kullanılmaz)

       /etc/filesystems
           denenecek dosya sistemi türlerinin listesi

TARİHÇE

       AT&T UNIX sürüm 5 bir mount komutu içeriyordu.

YAZILIM HATALARI

       Bozulmuş bir dosya sisteminin çökmeye sebep olma olasılığı vardır.

       Bazı Linux dosya sistemleri -o sync ve -o dirsync desteklemez (ext2, ext3, ext4, fat ve
       vfat dosya sistemleri sync seçeneği ile bağlandıklarında eşzamanlı güncellemeleri (BSD
       tarzı) destekler).

       -o remount seçeneği mount bağlama seçeneklerini değiştiremeyebilir (örneğin, sb hariç
       bütün ext2fs’e özgü bağlama seçenekleri tekrar bağlama durumunda değiştirilebilir, fakat
       fat için gid ve umask değiştirilemez.)

       Normal mtab dosyasına sahip sistemlerde /etc/mtab ve /proc/mounts dosyalarının eşleşmemesi
       mümkündür. İlk dosya yalnızca mount komut seçeneklerine dayanır, ancak ikinci dosyanın
       içeriği çekirdeğe ve diğer ayarlara da bağlıdır (örn. bir NFS sunucusu üzerinde bazı
       durumlarda mount komutu NFS bağlama noktaları hakkında güvenilir olmayan bilgiler
       bildirebilirken /proc/mounts dosyası genellikle daha güvenilir bilgiler içerir.) Bu, mtab
       dosyasını /proc/mounts dosyasına sembolik bağ yapmak için nedenlerden biridir.

       NFS dosya sistemlerinde dosyaların dosya tanıtıcıları (yani fcntl(2) çağrıları ve ioctl(2)
       ailesi) üzerinden denetlenmesi, noacl bağlama seçeneği kullanılsa bile çekirdekte
       tutarlılık denetimi olmaması nedeniyle tutarsız sonuçlar verebilir.

       Eski çekirdekler kullanılırken, mount komutu blok aygıtı boyutunun istendiği gibi
       yapılandırıldığını doğrulamıyorsa, loop seçeneği, kullanılan offset veya sizelimit
       seçenekleriyle başarısız olabilir. Bu sorun, mount yapılandırılmış dönüş aygıtıyla
       çağrılmadan önce losetup(8) komutu elle kullanılarak çözülebilir.

YAZAN

       Karel Zak tarafından yazılmıştır.

İLGİLİ BELGELER

       mount(2), umount(2), filesystems(5), fstab(5), nfs(5), xfs(5), mount_namespaces(7),
       xattr(7), e2label(8), findmnt(8), losetup(8), lsblk(8), mke2fs(8), mountd(8), nfsd(8),
       swapon(8), tune2fs(8), umount(8), xfs_admin(8)

GERİBİLDİRİM

       Hata bildirimleri için https://github.com/util-linux/util-linux/issues adresindeki hata
       izleyici kullanılabilir.

YARARLANIM

       mount komutu util-linux paketinin bir parçası olup Linux Çekirdek Arşivinden
       indirilebilir: <https://www.kernel.org/pub/linux/utils/util-linux/>.

ÇEVİREN

       © 2004 Yalçın Kolukısa
       © 2022 Nilgün Belma Bugüner
       Bu çeviri özgür yazılımdır: Yasaların izin verdiği ölçüde HİÇBİR GARANTİ YOKTUR.
       Lütfen, çeviri ile ilgili bildirimde bulunmak veya çeviri yapmak için
       https://github.com/TLBP/manpages-tr/issues adresinde "New Issue" düğmesine tıklayıp yeni
       bir konu açınız ve isteğinizi belirtiniz.