Provided by: manpages-pl_4.21.0-2_all bug

NAZWA

       hdparm - pobiera/ustawia parametry dysku SATA/IDE

SKŁADNIA

       hdparm [opcje] [urządzenie ...]

OPIS

       Program  hdparm  udostępnia  interfejs  wiersza  poleceń  do  różnych  interfejsów  jądra,
       obsługiwanych  przed  linuksowy  podsystem  SATA/PATA/SAS  "libata"  i  starszy  podsystem
       sterownika  IDE.  Wiele  nowszych  (z roku 2008 i nowszych) urządzeń USB obsługuje również
       "SAT" (SCSI-ATA Command Translation) i dlatego może również działać z hdparm.  Dotyczy  to
       na  przykład  nowszych  modeli  dysków zewnętrznych WD "Passport" i NexStar-3. Część opcji
       może działać poprawnie tylko z najnowszymi jądrami.

OPCJE

       Gdy nie  podano  opcji,  zakłada  się  -acdgkmur.  W  przypadku  opcji  "pobiera/ustawia",
       odpytanie  bez  opcjonalnego  parametru  (np.  -d)  odpyta (pobierze) stan urządzenia, a z
       parametrem (np. -d0) ustawi stan urządzenia.

       -a     Pobiera/ustawia wskaźnik odczytu z wyprzedzeniem (read-ahead) systemu plików.  Jest
              to  używane  do  zwiększania  wydajności  w  sekwencyjnych  odczytach dużych plików
              poprzez pobieranie dodatkowych bloków, w nadziei, że będą potrzebne danemu zadaniu.
              Wiele sterowników IDE ma także wbudowane oddzielne funkcje tego typu, które w wielu
              sytuacjach niwelują potrzebę odczytu z wyprzedzeniem przez system plików.

       -A     Pobiera/ustawia właściwość odczytu  wyprzedzającego  (read-lookahead)   napędu  IDE
              (zwykle domyślnie ON -- włączoną). Użycie: -A0 (wyłącza) lub -A1 (włącza).

       -b     Pobiera/ustawia stan magistrali.

       -B     Pobiera/ustawia  właściwości  zaawansowanego zarządzania energią (APM), o ile napęd
              ją obsługuje. Mała wartość oznacza agresywne zarządzanie energią, a duża  -  wyższą
              wydajność.  Możliwe  wartości  obejmują  zakres  od  1  do  127  (która  pozwala na
              zatrzymanie talerzy - "spin-down") i wartości od  128  do  254  (która  na  to  nie
              pozwala).  Najwyższy  stopień  zarządzania  energią  jest  ustawiany wartością 1, a
              najwyższa wydajność wejścia/wyjścia wartością  254.  Wartość  255  nakazuje  hdparm
              wyłączyć   zaawansowane  zarządzenia  energią  (nie  wszystkie  dyski  potrafią  ją
              wyłączyć, ale większość tak).

       -c     Pobiera/ustawia  obsługę  32-bitowego  wejścia/wyjścia   w   (E)IDE.   Można   użyć
              numerycznego  parametru  włączającego/wyłączającego  obsługę.  Obecnie  obsługiwane
              wartości obejmują 0  dla  wyłączenia  obsługi  32-bitowego  I/O,  1  dla  włączenia
              32-bitowej  transmisji  danych,  3  dla  włączenia  32-bitowej transmisji danych ze
              specjalną sekwencją sync wymaganą przez wiele chipsetów. Wartość 3 działa z  prawie
              wszystkimi  32-bitowymi chipsetami IDE, lecz naraża na dodatkowe koszty. Zauważ, że
              "32-bit" odnosi się do transmisji poprzez magistralę PCI  lub  VLB,  ale  tylko  do
              karty  interfejsu;  wszystkie napędy (E)IDE mają wciąż tylko 16-bitowe połączenie z
              kartą interfejsu.

       -C     Sprawdza obecny stan trybu zasilania IDE. Jest on zawsze jednym  z:  unknown  (dysk
              nie  obsługuje  tego  polecenia),  active/idle  (normalne działanie), standby (tryb
              oszczędzania  energii,  dysk  się  zatrzymał),   lub   sleeping   (najniższy   tryb
              oszczędzania energii, dysk jest całkowicie wyłączony).  Za pomocą opcji -S, -y, -Y,
              i -Z można manipulować trybami zasilania IDE.

       -d     Pobiera/ustawia flagę "using_dma" (używający DMA) dla tego napędu. Opcja ta  działa
              tylko z kilkoma kombinacjami napędów i interfejsów, które obsługują DMA, i które są
              znane sterownikowi IDE.  Dobrym pomysłem jest również użycie odpowiedniej opcji  -X
              w  połączeniu  z -d1 aby zapewnić, że sam napęd jest zaprogramowany odpowiedni tryb
              DMA, choć wiele BIOS-ów powinno  zrobić  to  za  użytkownika  podczas  uruchamiania
              komputera.    Używanie   DMA   prawie  zawsze  powoduje  zwiększenie  wydajności  i
              przepustowości oraz zmniejsza  zużycie  procesora.  Lecz  jest  co  najmniej  kilka
              zestawień  chipsetów  i  dysków, dla których użycie DMA nie zrobi większej różnicy,
              lub nawet spowolni dysk (na naprawdę spapranym sprzęcie). Ale to zależy.

       --dco-freeze
              DCO to skrót od Device  Configuration  Overlay  (nakładka  konfiguracji  urządzeń),
              sposobu,  w  jaki  dostawcy  selektywnie  wyłączają określone funkcje napędu. Opcja
              --dco-freeze zamraża/blokuje bieżącą konfigurację  napędu,  uniemożliwiając  w  ten
              sposób  oprogramowaniu (lub malware), zmieniać ustawienia DCO po następnym ponownym
              uruchomieniu urządzenia.

       --dco-identify
              Odpytuje i zrzuca informacje na temat ustawień konfiguracji urządzenia, które  mogą
              być wyłączone przez dostawcę lub instalatora OEM. Te ustawienia pokazują możliwości
              napędu,  które  mogły  zostać  wyłączone  przez  dostawcę,  w  celu   "rozszerzonej
              kompatybilności".  Gdy  są  wyłączone,  są one ukryte  nie będą pokazywane w wyniku
              polecenia -I. Na przykład, dostawcy systemu czasami wyłączają 48-bitowe adresowanie
              na  dużych  napędach,  z  powodów  kompatybilności  (lub  jej  utraty) z określonym
              BIOS-em. W takich przypadkach --dco-identyfy pokaże, że napęd posiada opcję 48_bit,
              ale -I nie pokaże jej, ani napęd nie będzie akceptować poleceń 48_bit.

       --dco-restore
              Resetuje  wszystkie  ustawienia,  funkcje  i dostępne możliwości napędu do wartości
              fabrycznych  i  pełnych  możliwości.  Polecenie  zawiedzie,   jeśli   DCO   zostało
              zamrożone/zablokowane,  lub  gdy ustawiono również maksymalne ograniczenie rozmiaru
              -Np. Jest to NIEZWYKLE NIEBEZPIECZNE  i  prawdopodobnie  spowoduje  poważną  utratę
              danych. Proszę NIE UŻYWAĆ TEGO POLECENIA.

       --direct
              Używa  flagi  "O_DIRECT"  jądra  podczas  przeprowadzania pomiarów czasów -t. W ten
              sposób ominięta jest pamięć podręczna strony, powodując bezpośredni odczyt z napędu
              do  buforów  hdparm,  używając tzw. "surowego" wejścia/wyjścia. W wielu przypadkach
              może to dać znacznie  szybsze  odczyty  niż  zwykła  metoda  stronicowanej  pamięci
              podręcznej, dając lepszy wskaźnik surowej wydajności urządzenia i sterownika.

       --drq-hsm-error
              BARDZO  NIEBEZPIECZNE, PROSZĘ NAWET NIE MYŚLEĆ O UŻYWANIU TEJ OPCJI. Opcja powoduje
              wydanie przez hdparm do jądra, niepoprawnie oznaczonego jako "non-data",  polecenia
              IDENTIFY.  Powoduje  to pozostawienie sterownika z jego wierszem dataReQuest(DRQ) w
              stanie  "utknięcia".  Dezorientuje  to   sterowniki   jądra   i   może   spowodować
              natychmiastową  awarię  systemu  łącznie  z poważną utratą danych. Opcja istnieje w
              celu pomocy  w  testowaniu  i  zabezpieczaniu  jądra  przed  rzeczywistymi  błędami
              napędów. BARDZO NIEBEZPIECZNE, NIE UŻYWAĆ!

       -D     Włącza/wyłącza  wbudowaną  w  napęd właściwość zarządzania uszkodzeniami, za pomocą
              której  jego  firmware  próbuje  automatycznie  zarządzać  uszkodzonymi  sektorami,
              przenosząc  je  na  sektory  "zapasowe",  zarezerwowane  fabrycznie  do  tego celu.
              Kontrolowanie tej funkcji za pomocą opcji -D nie jest obsługiwane  przez  większość
              współczesnych napędów od ATA-4; w związku z tym, to polecenie może się nie powieść.

       -E     Ustawia szybkość napędu CD/DVD. NIE jest to konieczne do normalnego działania, gdyż
              napęd automatycznie sam przełącza prędkości. Jednak jeśli  chcesz  się  nim  bawić,
              podaj  po  tej opcji wartość szybkości, zwykle liczbę taką jak 2 lub 4. Może być to
              niekiedy przydatne, np. aby odtwarzanie filmów z DVD stało się płynniejsze.

       -f     Synchronizuje (sync) i opróżnia (flush) bufory podręczne urządzenia  przy  wyjściu.
              Operacja ta jest również wykonywana jako część pomiarów -t, -T i innych opcji.

       --fallocate
              Opcja  działa  obecnie  jedynie  w systemach plików ext4 i xfs. Gdy zostanie użyta,
              musi być jedyną podaną opcją. Wymaga dwóch parametrów: oczekiwanej wielkości  pliku
              w  kibibajtach  (liczba  bajtów  podzielona  przez  1024), a po niej ścieżki nowego
              pliku. Utworzy ona nowy plik o określonym rozmiarze, bez zapisywania  jakichkolwiek
              danych do pliku. Jest to zwykle bardzo szybkie i nie obciąża urządzenia dyskowego.

              Przykładowo:  utworzenie  pliku  o  rozmiarze  10  kibibitów: hdparm --fallocate 10
              plik_tymczas

       --fibmap
              Gdy zostanie użyta, musi  być  jedyną  podaną  opcją.  Wymaga  ścieżki  pliku  jako
              parametru  i powoduje wypisanie listy ekstentów (zakresów sektorów) bloków zajętych
              przez plik na dysku. Numery sektorów są podane jako absolutne numery LBA, odnoszące
              się  do  sektora  0 fizycznego urządzenia, a nie do partycji czy systemu plików. Ta
              informacja może być następnie użyta do wielu celów, takich jak sprawdzanie  stopnia
              fragmentacji   większych   plików,   czy  określanie  poprawnych  sektorów  w  celu
              rozmyślnego uszkodzenia podczas procedur testowych wstrzykiwania błędów.

              Opcja używa nowej FIEMAP (file extent map - mapy ekstentów  pliku)  ioctl(),  jeśli
              jest  dostępna lub wykorzystuje starszą FIBMAP (file block map - mapa bloków pliku)
              ioctl()  w  przeciwnym  wypadku.  Proszę  zauważyć,  że  z  powodu  wykorzystywania
              32-bitowego  interfejsu  liczb  bloków,  FIBMAP  nie działa powyżej 8 TB lub 16 TB.
              FIBMAP jest również bardzo wolna i  nie  działa  dobrze  z  zaalokowanymi  wstępnie
              ekstentami  w systemach plików ext4/xfs, chyba że wykonano sync() przed użyciej tej
              opcji.

       --fwdownload
              Gdy zostanie użyta, powinna być jedyną podaną opcją. Wymaga podania bezpośrednio po
              opcji ścieżki pliku, z której powinno być odczytane nowe firmware napędu. Zawartość
              pliku zostanie wysłana do napędu przy użyciu polecenia DOWNLOAD  MICROCODE  (S)ATA,
              używając  albo  protokołu  transferu  7  (cały  plik  na raz), albo, jeśli napęd to
              obsługuje, protokołu transferu 3 (pobieranie we  fragmentach).  Polecenie  to  jest
              NIEZWYKLE  NIEBEZPIECZNE i może zniszczyć zarówno napęd, jak i jego wszystkie dane.
              Proszę    NIE    UŻYWAĆ    TEGO    POLECENIA.    Odmiany    --fwdownload-mode3    ,
              --fwdownload-mode3-max    i    --fwdownload-mode7    pozwalają   na   przesłonięcie
              automatycznie  wykrytego  protokołu,  wymuszając  na  hdparm   użycie   określonego
              protokołu transferu (jedynie do celów testowych).

       -F     Opróżnia bufory zapisu dysku (starsze napędy mogą nie implementować tej funkcji).

       -g     Pokazuje  geometrię  dysku  (cylindry,  głowice, sektory), rozmiar (w sektorach), a
              także przesunięcie  (w  sektorach)  początku  urządzenia,  poczynając  od  początku
              napędu.

       -h     Pokazuje krótką informację o użyciu (pomoc).

       -H     Odczytuje  temperaturę  niektórych dysków (głównie Hitachi). Informuje również, czy
              temperatura  znajduje  się  w  zalecanym  przedziale  wartości  (może  nie  być  to
              wiarygodne).  Nie  powoduje  to  rozkręcenia  talerzy  napędu, jeśli znajduje się w
              stanie bezczynności.

       -i     Pokazuje informacje identyfikacyjne, które sterowniki jądra (IDE, libata) pobrały z
              napędu  podczas  startu/konfiguracji,  o  ile  są  one dostępne. Rezultaty mogą się
              różnić od bieżących informacji pozyskiwanych bezpośrednio ze sterownika  opcją  -I.
              Zwracane   dane  mogą  nie  być  aktualne,  zależnie  od  czynności  wykonanych  po
              uruchomieniu    systemu.    Dla     dokładniejszej     interpretacji     informacji
              identyfikacyjnych,  odsyłamy  do  AT Attachment Interface for Disk Drives (ANSI ASC
              X3T9.2 working draft, revision 4a, April 19/93 i późniejsze edycje).

       --idle-immediate
              Wykonuje polecenie ATA IDLE_IMMEDIATE, powodując przejście  napędu  w  niższy  stan
              zasilania. Z reguły talerze napędu nie ulegają zatrzymaniu.

       --idle-unload
              Wykonuje   polecenie   ATA  IDLE_IMMEDIATE_WITH_UNLOAD,  powodując  odłączenie  lub
              zaparkowanie głowic i przejście napędu w niższy stan zasilania.  Z  reguły  talerze
              napędu nie ulegają zatrzymaniu.

       -I     Żąda informacji identyfikacji bezpośrednio od napędu. Informacja jest wyświetlana w
              nowym, rozszerzonym formacie z większą ilością szczegółów, niż przy starszej  opcji
              -i.

       --Iraw ścieżka
              Opcja  zrzuca  informacje  identyfikujące  w  surowym formacie binarnym do podanego
              pliku.

       --Istdin
              This is a special variation on the -I option, which accepts a drive  identification
              block  as standard input instead of using a /dev/hd* parameter.  The format of this
              block must be exactly the  same  as  that  found  in  the  /proc/ide/*/hd*/identify
              "files",  or that produced by the --Istdout option described below.  This variation
              is designed for use with collected "libraries" of drive identification information,
              and  can also be used on ATAPI drives which may give media errors with the standard
              mechanism.  When --Istdin is used, it must be the  *only*  parameter  given.   Note
              that  some  information  will be incomplete, as the drive LOG PAGES are unavailable
              when --Istdin is used.

       --Istdout
              Opcja  zrzuca  informacje  identyfikacyjne  dysku  w   zapisie   szesnastkowym   na
              standardowe  wyjście,  w formacie podobnym do /proc/ide/*/identify i odpowiednim do
              późniejszego użycia z opcją --Istdin.

       -J     Pobiera/ustawia wartość czasu oczekiwania "idle3" dysków Western Digital (WD) Green
              Drive.  Czas  ten  kontroluje częstość parkowania głowic dysku i przejścia w niższy
              stan zasilania. Ustawieniem fabrycznym  jest  osiem  (8)  sekund,  co  jest  bardzo
              kiepskim wyborem do systemu Linux. Pozostawienie wartości domyślnej, powoduje setki
              lub tysiące cykli ładowania/odłączenia głowic w bardzo  krótkim  czasie.  Mechanizm
              dysku  został  zaprojektowany na 300 000 do 1 000 000 cykli, tak więc pozostawienie
              wartości domyślnej może spowodować przedwczesne zużycie dysku,  nie  wspominając  o
              wpływie  na wydajność, gdy napęd często musi się wybudzić przed wykonaniem operacji
              wejścia/wyjścia.

              Firma WD dostarcza DOS-owe  narzędzie  WDIDLE3.EXE  do  zmiany  tego  ustawienia  i
              powinno  się  go użyć zamiast hdparm, gdy tylko to możliwe. Implementacja w hdparm,
              uzyskana za pomocą inżynierii wstecznej nie jest tak  kompletna  jak  oryginalny  i
              oficjalny program, nawet jeśli wygląda na działającą na przynajmniej kilku sztukach
              tych dysków. Aby zmiana  w  ustawieniach  zadziałała,  potrzebny  jest  pełny  cykl
              zasilania  (włączenie  i  wyłączenie),  niezależnie od tego, który program zostanie
              użyty do zmiany ustawień.

              Zaleca się  ustawienie  wartości  30  sekund  do  użycia  z  Linuksem.  Dozwolonymi
              wartościami  jest  8  do  12  sekund, a następnie 30 do 300 sekund w 30 sekundowych
              odstępach. Podanie wartości zero  (0)  wyłączy  całkowicie  czas  idle3  dysków  WD
              (NIE ZALECANE!).

       -k     Pobiera/ustawia  flagę "keep_settings_over_reset" (zachowaj ustawienia po resecie).
              Gdy ta flaga jest ustawiona, sterownik będzie chronił opcje -dmu po miękkim resecie
              (wykonanym np. podczas sekwencji odzyskiwania po błędzie).  Flaga ta domyślnie jest
              wyłączona,  aby  uchronić  napęd  przed  pętlami  resetowań,  które   mogłyby   być
              spowodowane  kombinacjami  ustawień  -dmu Opcja -k powinna więc być ustawiana tylko
              gdy jest się przekonanym, że to co robisz  jest  dobre.  Praktycznie,  wszystko  co
              trzeba  zrobić  aby przetestować konfigurację (przed użyciem -k) to sprawdzenie czy
              napęd daje  się  odczytać/zapisać  i  czy  proces  nie  generuje  błędów  w  logach
              (komunikaty jądra) (w większości systemów należy zajrzeć do /var/log/messages).

       -K     Ustawia  flagę  "keep_features_over_reset"  (zachowaj właściwości po resecie).  Jej
              ustawienie powoduje, że napęd odzyskuje po miękkim resecie ustawienia dla  -APSWXZ.
              Nie wszystkie napędy obsługują tę właściwość.

       -L     Ustawia   flagę   blokowania   drzwiczek   (doorlock  flag).  Wartość  1  spowoduje
              zablokowanie drzwiczek niektórych wymiennych dysków  twardych  (np.  Syquest,  ZIP,
              Jazz...).  Z  kolei  wartość  0  spowoduje  odblokowanie drzwiczek. Normalnie Linux
              automatycznie  zarządza  mechanizmem  blokowania   drzwiczek,   w   zależności   od
              eksploatacji  dysku (zablokowane, gdy system plików jest zamontowany). Lecz podczas
              zamykania systemu może być to uciążliwe, gdy główna partycja znajduje się na  dysku
              wymiennym,  gdyż  partycja  ta pozostaje zamontowana (w trybie tylko-do-odczytu) po
              zamknięciu systemu. Dzięki użyciu tej  opcji  po  przemontowaniu  głównego  systemu
              plików  w  trybie  tylko-do-odczytu  możliwe  jest  wyjęcie  kasety  ze  stacji  po
              zamknięciu systemu.

       -m     Pobiera/ustawia licznik sektorów dla wielosektorowego I/O w napędzie.  Ustawienie 0
              wyłącza  tę  właściwość.  Tryb  ten  (inaczej  znany  jako  IDE  Block  Mode)  jest
              właściwością większości nowoczesnych dysków twardych IDE, zezwalającą  na  transfer
              wielu  sektorów  na  przerwanie  I/O,  w  przeciwieństwie  do  tradycyjnego jednego
              sektora. Gdy włączona jest ta właściwość, zazwyczaj  obciążenie  I/O  przez  system
              zmniejsza  się  o 30–50%. W wielu systemach powoduje to także zwiększenie przepływu
              danych o 5% do 50%. Mimo to, niektóre  napędy  (najbardziej  zauważalnie  seria  WD
              Caviar), wydają się działać wolniej w tym trybie. Różnie to jednak bywa.  Większość
              napędów wspiera minimalny zestaw ustawień obejmujący 2, 4, 8 i 16  (sektorów).  Dla
              niektórych  dysków  możliwe są także większe wartości.  Ustawienie 16 lub 32 wydaje
              się optymalnym dla wielu systemów.  Western Digital zaleca niższe ustawienia  od  4
              do  8  na  wielu  z  ich dysków, a to z powodu małych (32 KiB) buforów w napędach i
              niezoptymalizowanych algorytmów buforowania.  Opcja -i może służyć  do  znajdywania
              maksymalnej  wspieranej  wartości  zainstalowanego  napędu  (szukaj  MaxMultSect na
              wyjściu).  Niektóre napędy twierdzą, że wspierają ten tryb, lecz  tracą  dane  przy
              niektórych  ustawieniach. W rzadkich wypadkach, takie błędy mogą spowodować poważne
              uszkodzenie systemu plików.

       --make-bad-sector
              Celowo tworzy uszkodzony sektor (bad  sector,  media  error)  na  dysku.  NIEZWYKLE
              NIEBEZPIECZNE,  NIE  UŻYWAĆ  TEJ  OPCJI!.  Może  być  to  przydatne przy testowaniu
              mechanizmów odzyskiwania błędów urządzenia/RAID. Numer  sektora  jest  podany  jako
              (dziesiątkowy) parametr po opcji. W zależności od urządzenia, hdparm wybierze jedno
              z dwóch  dostępnych  poleceń  ATA  do  uszkodzenia  sektora.  WRITE_LONG  działa  w
              przypadku  większości urządzeń, lecz jedynie do granicy 28-bitów. Część najnowszych
              napędów (2008) może obsługiwać nowe polecenie WRITE_UNCORRECTABLE_EXT, które działa
              na  wszystkich  sektorach  LBA48.  Jeśli jest ono dostępne, hdparm użyje go zamiast
              WRITE_LONG.  Samo  polecenie  WRITE_UNCORRECTABLE_EXT  prezentuje  wybór  jak  nowy
              uszkodzony  sektor  powinien  się  zachowywać. Domyślnie, wygląda on jak każdy inny
              uszkodzony sektor i napędowi może zająć nieco czasu aby wykonać kolejne  ponowne  i
              nieudane  próby  odczytu  (READ) sektora. Jeśli jednak poda się pojedynczą literę f
              bezpośrednio przed pierwszą  cyfrą  parametru  numeru  sektora,  to  hdparm  wykona
              "flagowane"  WRITE_UNCORRECTABLE_EXT,  które powoduje, że napęd oznacza sektor jako
              uszkodzony (zamiast rzeczywiście go uszkadzać), dzięki czemu próby  odczytu  (READ)
              sektora  natychmiast  się  nie powiodą (zamiast po kilku kolejnych próbach). Proszę
              zauważyć, że opcja --repair-sector może być użyta aby odzyskać  (każdy)  uszkodzony
              sektor,  gdy  nie  jest  on  dłużej  potrzebny,  włączając  w  to  również  sektory
              rzeczywiście  uszkodzone  (napęd  prawdopodobnie  przemapuje  je   do   przestrzeni
              zapasowej dysku).

       -M     Pobiera/ustawia  wartość  Automatycznego Zarządzania Głośnością (Automatic Acoustic
              Management - AAM). Większość nowych dysków ma możliwość zwolnienia obrotów  głowicy
              aby  zredukować poziom hałasu. Wartości mogą być z przedziału od 0 do 254. 128 jest
              najcichszym  (a  zatem  najwolniejszym)   ustawieniem,   a   254   najszybszym   (i
              najgłośniejszym).  Niektóre  dyski  mają tylko dwa poziomy (cichy / szybki), a inne
              mogą przyjmować wszystkie wartości od 128 do 254.  W tej chwili, większość  napędów
              obsługuje  jedynie  3 opcje: wyłączone, cichy i szybki. Można im przypisać obecnie,
              odpowiednio, wartości 0, 128 i 254, ale pozostałe wartości zostały przeznaczone  do
              przyszłych rozszerzeń, więc może to ulec zmianie.

       -n     Pobiera   lub   ustawia   flagę  "ignore_write_errors"  (ignoruj  błędy  zapisu)  w
              sterowniku. NIE baw się tym  bez  uprzedniego  zapoznania  się  z  kodem  źródłowym
              sterownika.

       -N     Pobiera/ustawia maksymalną widzialną liczbę sektorów, znaną również jako ustawienie
              Host Protected Area. Bez parametru, -N wyświetla  bieżące  ustawienie,  które  jest
              wyświetlane  jako  dwie  wartości:  pierwsza  określa bieżące maksymalne ustawienie
              sektorów, druga pokazuje  natywny  (rzeczywisty)  limit  sprzętowy  dysku.  Różnica
              pomiędzy  tymi  dwiema  wartościami wskazuje na liczbę sektorów, które są aktualnie
              ukryte dla systemu operacyjnego w formie Host Protected Area (HPA). Obszar ten jest
              często  używany  przez  osoby  składające  komputer  do przechowania oprogramowania
              diagnostycznego  i/lub   kopii   oryginalnego   systemu   operacyjnego   w   celach
              odzyskiwania.  Innymi  możliwymi  powodami mogą być ukrycie rzeczywistej pojemności
              bardzo dużego dysku dla BIOS-u/systemu, który nie  może  normalnie  funkcjonować  z
              dyskami  tego  rozmiaru  (np.  obecnie  (2010) BIOS-y nie potrafią poradzić sobie z
              dyskami o rozmiarze przekraczającym 2 TB, a HPA  może  być  użyte  do  raportowania
              przez  dysk  o  pojemności  3 TB, że ma 2 TB). Aby zmienić bieżące maksimum (BARDZO
              NIEBEZPIECZNE, UTRATA DANYCH JEST NIEZWYKLE PRAWDOPODOBNA),  nowa  wartość  powinna
              być  dostarczona  (dziesiątkowo)  zaraz po opcji -N. Wartość ta jest określona jako
              liczba sektorów, zamiast "maksymalny adres  sektora"  dysku.  Napędy  korzystają  z
              pomysłu  tymczasowych  (ulotnych) ustawień, które są tracone przy następnym resecie
              sprzętowym oraz bardziej stałej (nieulotnej) wartości, która nie jest  zmieniana  w
              czasie   resetów  i  kolejnych  cykli  zasilania.  Domyślnie,  -N  zmienia  jedynie
              ustawienie tymczasowe (ulotne).  Aby  zmienić  wartość  stałą  (nieulotną),  proszę
              poprzedzić  pierwszą cyfrę wartości początkowym znakiem p. Napędy są zaprojektowane
              na pozwolenie na tylko  jedną  zmianę  wartości  stałem  w  sesji.  Przed  kolejną,
              permanentną   operacją   -N  konieczny  jest  reset  sprzętowy  (lub  wyłączenie  i
              włączenie). Proszę zauważyć, że każda próba zmienienia tej wartości  może  zawieść,
              jeśli dysk jest dostępny dla innego programu w tym samym czasie. Jest tak, ponieważ
              ustawienie wartości wymaga wymiany pary poleceń dyskowych, ale nie  ma  sposobu  na
              zapobiegnięcie  wstawienia  pomiędzy  nie  innych  poleceń  przez jądro. Jeśli więc
              zmiana początkowo się nie powiedzie, proszę po prostu spróbować  ponownie.  Obsługa
              opcji  -N  przez jądro jest błędna dla wielu typów adapterów przez w wielu wersjach
              jądra.  Raportowana  jest  wówczas  niekiedy  nieprawidłowa  (zbyt  mała)   wartość
              maksymalnego  rozmiaru.  Obecnie (jądro 2.6.27) wygląda na to, że w końcu działanie
              powinno być poprawne w przypadku większości sprzętu.

       --offset
              Przesuwa (offset) do podanego numeru GiB (1024*1024*1024), podczas  przeprowadzania
              pomiarów  czasu  -t  odczytu  urządzenia. Szybkość zmienia się (około dwukrotnie) w
              przypadku wielu dysków mechanicznych. Z reguły, choć nie zawsze, największa jest na
              początku  dysku.  Napędy  solid-state  drive  (SSD) powinny wykazywać podobne czasy
              niezależnie od przesunięcia.

       -p     Próbuje przeprogramować chipset interfejsu IDE na określony tryb PIO,  lub  próbuje
              automatycznie  dostosować się do "najlepszego" trybu PIO obsługiwanego przez napęd.
              Właściwość ta jest obsługiwana w jądrze tylko dla kilku "znanych" chipsetów i nawet
              ta obsługa jest co najwyżej niepewna. Niektóre chipsety IDE nie są w stanie zmienić
              trybu PIO dla pojedynczego napędu; wówczas  opcja  ta  może  spowodować  ustawienie
              trybu  PIO  dla obydwu napędów. Wiele chipsetów IDE wspiera albo mniej, albo więcej
              niż standardowe 6 (od 0 do 5) trybów PIO, więc dokładne ustawienie szybkości, które
              właściwie  jest  zaimplementowane,  będzie  różnić  się  zależnie  od wyrafinowania
              chipsetu/sterownika.  Używaj z wielką ostrożnością!  Właściwość ta nie chroni przed
              nierozwagą,  a  niepomyślne  działanie  może spowodować poważne uszkodzenie systemu
              plików!

       -P     Ustawia maksymalny licznik sektorów dla wewnętrznych mechanizmów preodczytu napędu.
              Nie  wszystkie  napędy  obsługują tę właściwość i została ona usunięta z oficjalnej
              specyfikacji od ATA-4.

       --prefer-ata12
              W czasie używania protokołu SAT (SCSI ATA  Translation),  hdparm  zwykle  preferuje
              użycie  poleceń 16-bajtowych gdzie to tylko możliwe. Część napędów zewnętrznych USB
              nie działa poprawnie  z  poleceniami  16-bajtowymi.  Opcja  może  zostać  użyta  do
              wymuszenia  mniejszego,  12-bajtowego  formatu  poleceń  do takich napędów. Program
              hdparm wciąć będzie używał poleceń  16-bajtowym  do  rzeczy,  które  nie  mogą  być
              wykonane  przy  użyciu  formatu  12-bajtowego (np. sektory wykraczające poza format
              28-bajtowy).

       -q     Obsługuje następną opcję cicho, nie wydając zwykłych komunikatów  (nie  dotyczy  do
              komunikatów o błędach) na wyjście. Jest to przydatne do zmniejszenia zamieszania na
              ekranie w wypadku uruchamiania ze skryptów startowych. Nie można stosować do  opcji
              -i, -v, -t, oraz -T.

       -Q     Pobiera lub ustawia queue_depth poleceń urządzenia, jeśli jest to obsługiwane przez
              sprzęt. Opcja działa tylko z jądrami 2.6.xx (i nowszymi)  i  jedynie  z  kombinacją
              urządzeń  i sterownika, która obsługuje zmianę queue_depth. W przypadku dysków SATA
              jest to głębokość kolejki Native Command Queuing (NCQ).

       -r     Pobiera/ustawia flagę read-only (tylko do odczytu) urządzenia. Gdy jest  ustawiona,
              Linux nie pozwala na operacje zapisu na tym urządzeniu.

       -R     Pobiera/ustawia  funkcję  Write-Read-Verify,  jeśli napęd ją obsługuje. Użycie: -R0
              (wyłączone)  lub  -R1  (włączone).  Funkcja  przeznaczona  jest  do  automatycznego
              ponownego  odczytania  przez  firmware  dysku  danych, które zostały zapisane przez
              oprogramowanie, w celu weryfikacji, czy zapis odbył się  poprawnie.  Ogólnie  rzecz
              biorąc  jest to zachowanie przesadne, które może spowolnić zapis na dysk dwukrotnie
              (lub jeszcze bardziej).

       --read-sector
              Odczytuje  z  określonego  numera  sektora  i  zrzuca  jego  zawartość  w   zapisie
              szesnastkowym  na standardowe wyjście. Sektor wiersza musi być podany (dziesiętnie)
              po opcji. Program hdparm wykona niskopoziomowy odczyt (kompletnie  omijając  zwykłą
              warstwę  blokową mechanizmów odczytu/zapisu) podanego sektora. Można użyć tej opcji
              do definitywnego rozstrzygnięcia czy dany sektor jest uszkodzony (bad sector, media
              error)  czy  też  nie (uczynienie tego za pomocą zwykłych mechanizmów może niekiedy
              dać fałszywe alarmy).

       --repair-sector
              Jest to alias BARDZO NIEBEZPIECZNEJ opcji --write-sector.

       -s     Włącza/wyłącza funkcję zasilania w trybie gotowości, jeśli jest  obsługiwana  przez
              napęd.  BARDZO NIEBEZPIECZNE.  Proszę  jej nie używać, chyba że jest się absolutnie
              pewnym, że zarówno systemowy BIOS (lub firmware) jak i jądro  systemu  operacyjnego
              (Linux  >=2.6.22)  obsługuje  próbkowanie urządzenia w celu użycia tej funkcji. Gdy
              jest włączona,  napęd  jest  zasilany  w  trybie  standby  (gotowości),  pozwalając
              kontrolerowi  na  uruchomienie urządzeń po kolei, redukując chwilowy pobór energii,
              gdy wiele napędów jest podłączonych do tego samego zasilacza. Przydatne głównie  do
              dużych  zestawów  RAID.  Funkcja  jest zwykle wyłączona, a napęd jest zasilany, gdy
              jest w trybie active - aktywnym (patrz powyżej,  opcja  -C).  Proszę  zauważyć,  że
              napęd  może  również pozwalać na włączenie tej opcji za pomocą zworki. Część dysków
              SATA obsługuje kontrolę tej funkcji za pomocą pinu 11. w złączu zasilania  SATA.  W
              takich przypadkach, polecenie może nie być obsługiwane, lub może być ignorowane.

       -S     Ustawia  napęd  w  trybie  idle (niższego niskiego poboru energii), ustawia również
              czas oczekiwania standby (zatrzymania dysku). Wartość ta jest używana przez napęd w
              celu  uzyskania  informacji  o  tym, jak długo oczekiwać (bez aktywności dyskowych)
              przed wyłączeniem silnika w celach oszczędności mocy. W takich warunkach, dysk może
              potrzebować  do  30  sekund  aby  odpowiedzieć  na  nagłe odwołanie, choć większość
              napędów robi to znacznie szybciej. Odczytanie wartości czasu oczekiwania jest nieco
              osobliwe.  Wartość  0 oznacza "czasy oczekiwania są wyłączone": napęd nie przejdzie
              do  trybu  standby  w  sposób  automatyczny.  Wartości  od  1  do   240   określają
              wielokrotności  5  sekund,  czyli  dają  czasy oczekiwania od 5 sekund do 20 minut.
              Wartości od 241 do 251 określają od 1. do 11. jednostki po 30 minut dla  czasów  od
              30  minut do 5,5 godzin. Wartość 252 oznacza czas oczekiwania 21 minut, 253 ustawia
              czas oczekiwania  zdefiniowany  przez  dostawcę,  zamykający  się  między  8  a  12
              godzinami,  a wartość 254 jest zarezerwowana. 255 jest interpretowane jako 21 minut
              plus 15 sekund. Proszę zauważyć, że część starszych napędów  może  intepretować  te
              wartości w całkowicie inny sposób.

       --set-sector-size
              Przypadku  urządzeń  obsługujących zmianę konfiguracji rozmiaru sektora logicznego,
              tą flagą można podać żądany nowy rozmiar sektora w bajtach.  BARDZO  NIEBEZPIECZNE.
              Najprawdopodobniej zniszczy wszystkie dane na dysku. Podany rozmiar musi być jednym
              z następujących: 512,  520,  528,  4096,  4160  lub  4224.  Jedynie  kilka  napędów
              obsługuje  wartości  inne  niż 512 i 4096.  Przykład: hdparm --set-sector-size 4096
              /dev/sdb

       -t     Dokonuje pomiarów czasu odczytów z urządzenia  dla  celów  porównawczych  i  testów
              wydajnościowych.  Aby uzyskać miarodajne wyniki, operacja ta powinna być powtarzana
              2–3 razy na  nieaktywnym  pod  innymi  względami  systemie  (bez  innych  aktywnych
              procesów)  z  przynajmniej  kilkoma  megabajtami  wolnej  pamięci. Wyświetlana jest
              szybkość odczytu poprzez bufory cache  z  dysku,  bez  wcześniejszego  cache'owania
              danych.  Wartość  ta  jest  miarą  szybkości, z jaką napęd jest w stanie obsługiwać
              liniowe odczyty danych pod Linuksem bez obciążenia związanego  z  systemem  plików.
              Aby zapewnić dokładne pomiary, cache jest opróżniany za pomocą ioctl BLKFLSBUF.

       -T     Dokonuje  pomiarów  czasu  odczytów  z  cache  dla  celów  porównawczych  i  testów
              wydajnościowych. Aby uzyskać miarodajne wyniki, operacja ta powinna być  powtarzana
              2–3  razy  na  nieaktywnym  pod  innymi  względami  systemie  (bez innych aktywnych
              procesów) z przynajmniej kilkoma  megabajtami  wolnej  pamięci.   Wyświetlana  jest
              szybkość  odczytu  bezpośrednio  z linuksowych buforów cache, bez dostępu do dysku.
              Wartość ta jest wskaźnikiem przepływu danych między procesorem,  cache  i  pamięcią
              systemu.

       --trim-sector-ranges
              Do  napędów Solid State Drive (SSD). NIEZWYKLE NIEBEZPIECZNE. NIE UŻYWAĆ TEJ OPCJI!
              Nakazuje firmware dysku odrzucać niepotrzebne  sektory  danych,  niszcząc  wszelkie
              dane,   które   mogą  one  zawierać.  W  tej  sposób  sektory  te  są  dostępne  do
              natychmiastowego użycia przez mechanizm odśmiecania  pamięci  (garbage  collection)
              firmware,  w  celu  poprawy  równomiernego  poziomu  zużycia  komórek  flash. Opcja
              oczekuje podania jednego lub więcej par zakresów zaraz po niej w  formie:  początek
              adresu   LBA,  dwukropek  i  liczba  sektorów  (maksymalnie  65535)  bez  spacji  w
              pojedynczym zapisie. NIEZWYKLE NIEBEZPIECZNE. NIE UŻYWAĆ TEJ OPCJI!

              Przykład:   hdparm --trim-sector-ranges 1000:4 7894:16 /dev/sdz

       --trim-sector-ranges-stdin
              Identyczne  do  --trim-sector-ranges  powyżej,  z  wyjątkiem  tego,  że  lista  par
              lba:liczba  jest  czytana  ze  standardowego  wejścia, zamiast być podaną w wierszu
              poleceń. Można wykorzystać tę opcję do uniknięcia  problemów  z  wyjątkowo  długimi
              wierszami  polecenia.  Pozwala  to  również  na  skumulowanie wielu więcej zakresów
              sektorów w jedno polecenie,  aż  do  aktualnie  skonfigurowanego  limitu  transferu
              (max_sectors_kb).

       -u     Pobiera/ustawia flagę interrupt-unmask napędu. Ustawienie 1 zezwala sterownikowi na
              niemaskowanie innych przerwań podczas  przetwarzania  przerwania  dyskowego,  co  w
              znaczącym  stopniu  zmniejsza  czas  reakcji  na Linuksa na polecenia użytkownika i
              eliminuje  błędy  "serial  port  overrun".   Używając  tej  opcji  nleży   zachować
              ostrożność:  niektóre  kombinacje  napędu/kontrolera  nie  radzą  sobie dobrze z tą
              właściwością,  co  może  spowodować  poważne   uszkodzenie   systemu   plików.    W
              szczególności,  interfejsy  CMD-640B i RZ1000 (E)IDE mogą być niestabilne (z powodu
              usterek sprzętowych) gdy opcja ta jest używana z wersjami jądra wcześniejszymi  niż
              2.0.13.  Wyłączenie  właściwości  IDE  prefetch tych interfejsów (zwykle ustawienie
              BIOS/CMOS) daje bezpieczne rozwiązanie tego problemu dla wcześniejszych jąder.

       -v     Wypisuje niektóre podstawowe ustawienia, tak jak -acdgkmnru dla IDE.  Jest  to  też
              domyślne zachowanie, kiedy nie poda się żadnych opcji.

       -V     Wyświetla wersję programu i natychmiast kończy pracę.

       --verbose
              Wyświetla dodatkowe informacje diagnostyczne w przypadku niektórych poleceń.

       -w     Resetuje urządzenie (NIEBEZPIECZNE). NIE używaj tej opcji. Jest ona tylko do użytku
              w nieoczekiwanych sytuacjach, gdy dla przywrócenia dysku do stanu używalności i tak
              może być konieczne przeładowanie systemu.

       --write-sector
              Zapisuje  zera do podanego numeru sektora. BARDZO NIEBEZPIECZNE. Numer sektora musi
              zostać podany (dziesiątkowo) po opcji. Program hdparm wykona  niskopoziomowy  zapis
              (całkowicie   omijając   zwykłą  warstwę  blokową  mechanizmów  odczytu/zapisu)  do
              określonego sektora. Może to zostać wykorzystane do wymuszenia na napędzie  naprawę
              uszkodzonego sektora (bad sector, media error).

       -W     Pobiera/ustawia funkcję pamięci podręcznej zapisu (write-caching) napędów IDE/SATA.

       -X     Ustaw  tryb  transferu  IDE  dla  nowszych  napędów  (E)IDE/ATA.  Jest to zazwyczaj
              używane łącznie z -d1 gdy włącza  się  DMA  do/z  napędu  na  wspieranym  chipsecie
              interfejsu, przy czym -X mdma2 służy do wyboru trybu transferów multiword DMA mode2
              a -X sdma1 do wyboru prostego trybu mode1  transferów  DMA.   Na  systemach,  które
              wspierają  UltraDMA  użycie  -X udma2 służy do ustawiania trybu transferów UltraDMA
              mode2 (będziesz musiał przygotować wcześniej chipset do użycia UltraDMA). Poza tym,
              użycie  tej  opcji jest rzadko potrzebne gdyż większość/wszystkie nowoczesne napędy
              IDE domyślnie ustawiają się w najszybszym ze  swoich  trybów  PIO  przy  włączaniu.
              Manipulowanie  tym  może  być  bezcelowe  i  ryzykowne. Na dyskach, które wspierają
              alternatywne tryby transferu, -X może służyć do przełączania  tylko  trybu  napędu.
              Przed zmianą trybu transferu, interfejs IDE powinien być ustawiony za pomocą zworek
              lub zaprogramowany (zobacz opcję -p)  do nowego trybu, aby zapobiec  utracie  i/lub
              zniszczeniu  danych.   Używaj  tego  ze  szczególną uwagą! Dla trybów transferu PIO
              (Programmed Input/Output), używanych przez  Linuksa,  wartość  ta  jest  zwyczajnie
              oczekiwanym numerem trybu PIO plus 8. Dlatego wartość 09 ustawia tryb PIO mode1, 10
              PIO mode2, a 11 wybiera PIO mode3.  Ustawienie  00  odtwarza  "domyślny"  tryb  PIO
              dysku,  a 01 wyłącza IORDY. W przypadku trybu multiword DMA, używaną wartością jest
              oczekiwany tryb DMA plus 32. Dla UltraDMA wartością  jest  oczekiwany  numer  trybu
              UltraDMA plus 64.

       -y     Zmusza  napęd  IDE do natychmiastowego przejścia w tryb mniejszego zużycia energii:
              standby. To najczęściej powoduje zwolnienie pracy dysku.  aktualny  tryb  może  być
              sprawdzony dzięki opcji -C.

       -Y     Zmusza  napęd  IDE  do  natychmiastowego  przejścia  w  tryb  najmniejszego zużycia
              energii: sleep. To kompletnie  wyłącza  napęd.  Aby  napęd  był  dostępny  ponownie
              potrzebny  jest twardy lub miękki reset (sterownik IDE Linuksa automatycznie wykona
              reset gdy będzie potrzebny).  Aktualny tryb może być sprawdzony dzięki opcji -C.

       -z     Zmusza jądro do ponownego odczytu tablicy partycji podanych urządzeń.

       -Z     Wyłącza automatyczne funkcje oszczędzania energii  w  niektórych  napędach  Seagate
              (modelach ST3xx?), aby uchronić je od wyłączania się w nieoczekiwanych momentach.

Zestaw funkcji bezpieczeństwa ATA

       Eksperymenty  z poniższymi przełącznikami są NIEBEZPIECZNE i mogą nie działać z niektórymi
       jądrami. UŻYCIE NA WŁASNE RYZYKO.

       --security-help
              Wyświetla krótką informację o użyciu na temat wszystkich opcji --security-*.

       --security-freeze
              Zamraża ustawienia bezpieczeństwa  napędu.  Napęd  nie  akceptuje  żadnych  poleceń
              bezpieczeństwa  do  kolejnego  resetu  przy  podłączeniu  zasilania. Proszę użyć tę
              funkcję  w  kombinacji  z   --security-unlock   do   zabezpieczenia   dysku   przed
              jakimikolwiek   próbami   ustawienia   nowego  hasła.  Może  również  zostać  użyta
              samodzielnie. Z tą opcją nie można podać w wierszu poleceń żadnych innych opcji.

       --security-prompt-for-password
              Pyta o HASLO do opcji --security zamiast  uzyskiwać  go  z  argumentów  podanych  w
              wierszu  poleceń.  W ten sposób unika się ujawniania haseł w historii powłoki lub w
              /proc/self/cmdline podczas wykonywania operacji.

       --security-unlock HASLO
              Odblokowuje napęd, używając hasła HASLO. Hasło jest podane  jako  łańcuch  ASCII  i
              jest  uzupełniane znakami NUL do wielkości 32 bajtów. Odpowiednie hasło napędu jest
              wybierane przełącznikiem --user-master  (domyślnie  jest  to  hasło  użytkownika  -
              "user"). Z tą opcją w wierszu poleceń nie można podać żadnych innych.

       --security-set-pass HASLO
              Blokuje  napęd,  używając  hasła  HASLO (ustawia hasło) (NIEBEZPIECZNE). Hasło jest
              podane jako łańcuch ASCII i jest wyrównany znakami  NUL  do  wielkości  32  bajtów.
              Użycie  hasła  specjalnego  NULL ustawia puste hasło. Odpowiednie hasło napędu jest
              wybierane przełącznikiem --user-master  (domyślnie  jest  to  hasło  użytkownika  -
              "user"),   a   odpowiedni   tryb   bezpieczeństwa   jest  wybierany  przełącznikiem
              --security-mode. Z tą opcją w wierszu poleceń nie można podać żadnych innych.

       --security-disable HASLO
              Wyłącza blokowanie napędu, używając hasła HASLO. Hasło  jest  podane  jako  łańcuch
              ASCII  i  jest  uzupełniane  znakami  NUL do wielkości 32 bajtów. Odpowiednie hasło
              napędu  jest  wybierane  przełącznikiem  --user-master  (domyślnie  jest  to  hasło
              użytkownika - "user"). Z tą opcją w wierszu poleceń nie można podać żadnych innych.

       --security-erase HASLO
              Wykasowuje  (zablokowany)  napęd,  używając hasła HASLO (NIEBEZPIECZNE). Hasło jest
              podane jako łańcuch ASCII i jest wyrównany znakami  NUL  do  wielkości  32  bajtów.
              Użycie  hasła  specjalnego  NULL reprezentuje puste hasło. Odpowiednie hasło napędu
              jest wybierane przełącznikiem --user-master (domyślnie jest to hasło użytkownika  -
              "user"). Z tą opcją w wierszu poleceń nie można podać żadnych innych.

       --security-erase-enhanced HASLO
              Wykonuje   rozszerzone  kasowanie  (zablokowanego)  napędu,  używając  hasła  HASLO
              (NIEBEZPIECZNE). Hasło jest podane jako łańcuch ASCII i  jest  uzupełniane  znakami
              NUL  do wielkości 32 bajtów. Odpowiednie hasło napędu jest wybierane przełącznikiem
              --user-master (domyślnie jest to hasło użytkownika - "user"). Z tą opcją w  wierszu
              poleceń nie można podać żadnych innych.

       --user-master UŻYTKOWNIK
              Określa  które  hasło  wybrać  (użytkownika  - user lub główne - master). Domyślnym
              wyborem jest hasło użytkownika. Użyteczne jedynie w połączeniu z --security-unlock,
              --security-set-pass,         --security-disable,        --security-erase        lub
              --security-erase-enhanced.
                      u      hasło użytkownika - user
                      m      hasło główne - master

       --security-mode TRYB
              Określa który tryb bezpieczeństwa (wysoki - high lub maksymalny - maximum) ustawić.
              Domyślnym wyborem jest wysoki. Użyteczne tylko w połączeniu z --security-set-pass.
                      h      wysokie (high) bezpieczeństwo
                      m      maksymalne (maximum) bezpieczeństwo

              TA  FUNKCJA  JEST  EKSPERYMENTALNA I NIEZBYT DOBRZE PRZETESTOWANA. UŻYCIE NA WŁASNE
              RYZYKO.

PLIKI

       /etc/hdparm.conf

BŁĘDY

       Jak zauważono powyżej, opcje -m sectcount i -u  1  powinny  być  używane  z  ostrożnością,
       najlepiej  na  systemie  plików  tylko  dla  odczytu.  Większość  napędów  pracuje  z tymi
       właściwościami  dobrze,  lecz  zdarzają  się  wyjątki.  System  plików  może  wtedy   ulec
       zniszczeniu. Pamiętaj o backupie przed takimi eksperymentami!

       Niektóre opcje (np. -r do SCSI) mogą nie działać ze starszymi jądrami, w których potrzebne
       ioctl()'e nie były obsługiwane.

       Chociaż to narzędzie jest skierowane przede wszystkim do użytku z napędami dysków twardych
       SATA/IDE, to część opcji jest również prawidłowa (i dozwolona) w użyciu z dyskami twardymi
       SCSI oraz z dyskami MFT/RLL z interfejsem XT.

       Jądro Linux aż do wersji 2.6.12 (i prawdopodobnie późniejszych) nie  obsługuje  prawidłowo
       odblokowania  opcji  bezpieczeństwa  i  wyłączania  poleceń,  co może powodować naruszenie
       ochrony pamięci, a w niektórych przypadkach nawet panikę jądra.  Polecenia  bezpieczeństwa
       mogą być jednak wykonane przez napęd. To nieprawidłowe zachowanie jądra czyni w tej chwili
       polecenia bezpieczeństwa związane z danymi PIO raczej bezużyteczne.

       Proszę  zauważyć,  że  polecenia   "security   erase"   i   "security   disable"   zostały
       zaimplementowane  jako  dwa kolejne polecenia danych PIO i nie powiodą się na zablokowanym
       napędzie, ponieważ drugie polecenie nie zostanie wydane  po  naruszeniu  ochrony  pamięci.
       Proszę zapoznać się z kodem, aby uzyskać wskazówki jak je załatać, aby ominąć ten problem.
       Niezależnie od naruszenie ochrony pamięci, zawsze możliwe jest  uruchomienie  dwóch  kopii
       hdparm jednocześnie i wydanie dwóch potrzebnych poleceń w ten sposób.

AUTOR

       hdparm  został  napisany  przez  Marka Lorda <mlord@pobox.com>, głównego twórcę i opiekuna
       sterownika  (E)IDE  do  Linuksa,  obecnie  zajmującego  się  podsystemem  libata;  wraz  z
       uwzględnieniem sugestii i łatek od wielu innych osób.

       Kod  wyłączający automatyczne oszczędzanie energii w Seagate został napisany przez Tomiego
       Leppikangasa <tomilepp@paju.oulu.fi>.

       Polecenie zamrażania ustawień bezpieczeństwa dodał Benjamin Benz w roku 2005.

       Polecenia bezpieczeństwa związane z pozyskaniem danych PIO napisał Leonard den  Ottolander
       w roku 2005. Niektóre inne części - Benjamin Benz i inni.

ZOBACZ TAKŻE

       http://www.t13.org/ Technical Committee T13 AT Attachment (ATA/ATAPI) Interface.

       http://www.serialata.org/ Serial ATA International Organization.

       http://www.compactflash.org/ CompactFlash Association.

TŁUMACZENIE

       Autorami   polskiego   tłumaczenia   niniejszej   strony  podręcznika  są:  Przemek  Borys
       <pborys@dione.ids.pl>,   Andrzej   Krzysztofowicz   <ankry@green.mf.pg.gda.pl>,   Grzegorz
       Goławski <grzegol@pld.org.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze  tłumaczenie  jest  wolną  dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji
       można   uzyskać   zapoznając   się   z   GNU   General   Public   License   w   wersji   3
       ⟨https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html⟩   lub   nowszej.   Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej
       ⟨manpages-pl-list@lists.sourceforge.net⟩.