NAZWA

     inetd, inetd.conf — internet super-server

SKŁADNIA

     inetd [-d] [-E] [-i] [-l] [-q długość] [-R częstość] [plik-konfiguracyjny]

OPIS

     Inetd nasłuchuje połączeń na określonych gniazdach internetowych. Gdy na jednym z gniazd
     zaistnieje połączenie, decyduje on, jakiej usłudze to gniazdo odpowiada i wywołuje program,
     który obsłuży żądanie. Po zakończeniu programu, inetd kontynuuje nasłuchiwania gniazda (poza
     niektórymi wypadkami, opisanymi poniżej). Ogólnie, inetd umożliwia używanie jednego demona
     do wywoływania wielu innych, zmniejszając wymagane obciążenie systemu.

     Dostępne są następujące opcje:

     -d      Włącza debugowanie.

     -E      Zapobiega ignorowaniu przez inetd środowiska. Bez tej opcji część potencjalnie
             niebezpiecznych zmiennych środowiskowych, w tym PATH zostanie usuniętych i nie
             będzie dziedziczone przez usługi.

     -i      Program nie przechodzi w tryb demona.

     -l      Włącza logowanie połączeń i kontrolę dostępu przez libwrap. Usługi wewnętrzne nie
             mogą być opakowywane. Gdy opcja jest aktywna, po cichu nie dokonuje się wykonania
             /usr/sbin/tcpd nawet gdy jest ono obecne w pliku /etc/inetd.conf, a w zamian inetd
             bezpośrednio wywołuje libwrap.

     -q długość
             Określa długość kolejki połączeń listen(2) (domyślnie 128).

     -R częstość
             Określa maksymalną częstość, z jaką usługa może być wywołana w ciągu minuty
             (domyślnie 256). Jeśli usługa przekroczy ten limit, inetd zapisze problem do
             dziennika i zaprzestanie obsługi żądań dla danej usługi przez dziesięć minut. Więcej
             informacji można przeczytać też w poniższym opisie pól wait/nowait.

     Podczas uruchamiania, inetd odczytuje swoją konfigurację z pliku konfiguracyjnego, którym
     domyślnie jest /etc/inetd.conf.  Musi tam być wpis dla każdego pola pliku konfiguracyjnego,
     z poszczególnymi wpisami dla danego pola; wpisy są oddzielane znakiem tabulacji lub spacji.
     Komentarze są zaznaczane przez “#” na początku wiersza. Pola pliku konfiguracyjnego są
     następujące:

           nazwa usługi (service name)
           rodzaj gniazda (socket type)
           protokół[,sndbuf=rozmiar][,rcvbuf=rozmiar]
                                    (protocol[,sndbuf=size][,rcvbuf=size])
           określenie, czy usługa ma "zwlekać" (wait/nowait[.max])
           użytkownik[.grupa] lub użytkownik[:grupa]
                                    (user[.group] lub user[:group])
           program serwera (server program)
           argumenty programu serwera (server program arguments)

     Aby podać usługę opartą o Sun-RPC , wpis powinien zawierać te pola:

           nazwa usługi/wersja (service name/version)
           rodzaj gniazda (socket type)
           rpc/protokół[,sndbuf=rozmiar][,rcvbuf=rozmiar]
                                    (rpc/protocol[,sndbuf=size][,rcvbuf=size])
           zwłoka (wait/nowait[.max])
           użytkownik[.grupa] lub użytkownik[:grupa]
                                    (user[.group] or user[:group])
           program serwera (server program)
           argumenty programu serwera (server program arguments)

     For internet services, the first field of the line may also have a host address specifier
     prefixed to it, separated from the service name by a colon.  If this is done, the string
     before the colon in the first field indicates what local address inetd should use when
     listening for that service.  Multiple local addresses can be specified on the same line,
     separated by commas.  Numeric IP addresses in dotted-quad notation can be used as well as
     symbolic hostnames.  Symbolic hostnames are looked up using getaddrinfo().  If a hostname
     has multiple address mappings, inetd creates a socket to listen on each address.

     Pojedynczy znak “*” oznacza INADDR_ANY, czyli “wszystkie adresy lokalne”.  Aby zapobiec
     powtarzaniu adresów występujących wielokrotnie, wiersz z wyrażeniami określającymi adresy
     hosta i dwukropkiem, bez kolejnych pól, powoduje że adresy są zapamiętywane i używane do
     wszystkich kolejnych wierszy bez bezpośrednio podanego wyrażenia określającego adres (do
     momentu napotkania kolejnego tak skonstruowanego wiersza lub dotarcia do końca pliku).
     Wiersz
           *:
     jest bezpośrednio udostępniony na początku pliku, z tego powodu tradycyjne pliki
     konfiguracyjne (bez wyrażeń określających adres hosta) będą interpretowane w tradycyjny
     sposób, czyli wszystkie usługi będą nasłuchiwać na wszystkich adresach lokalnych. Jeśli
     protokół to “unix”, to ta wartość jest ignorowana.

     Wpis nazwa-usługi jest nazwą prawidłowej usługi, zdefiniowanej w pliku /etc/services lub
     portem. Dla usług “wewnętrznych” (internal) (opisanych niżej), nazwa usługi musi być
     oficjalną nazwą usługi (to znaczy pierwszym wpisem w /etc/services).  Podczas podawania
     usługi opartej o Sun-RPC, pole to jest prawidłową nazwą usługi RPC, zdefiniowaną w pliku
     /etc/rpc.  Część na prawo od “/” jest numerem wersji RPC. Może to być zwyczajny argument
     numeryczny, lub zakres wersji. Zakres jest obramowany od niższej wersji do wyższej -
     “rusers/1-3”.  W przypadku gniazd UNIX-domain pole to określa ścieżkę gniazda.

     The socket type should be one of “stream” or “dgram”, depending on whether the socket is a
     stream or datagram socket.

     The protocol must be a valid protocol as given in /etc/protocols or “unix”.  Examples might
     be “tcp” or “udp”.  RPC based services are specified with the “rpc/tcp” or “rpc/udp” service
     type.  “tcp” and “udp” will be recognized as “TCP or UDP over both IPv4 and IPv6.” If you
     need to specify IPv4 or IPv6 explicitly, use something like “tcp4” or “udp6”.  A protocol of
     “unix” is used to specify a socket in the UNIX-domain.

     Oprócz protokołu, plik konfiguracyjny może określać rozmiary buforów nasłuchujących gniazd
     do wysyłania i otrzymywania danych. Jest to szczególnie przydatne przy TCP, jako
     współczynnik skalujący okna, co bazuje na fakcie, że rozmiar bufora gniazda danych
     otrzymywanych jest ogłaszany przy nawiązaniu połączenia, a zatem rozmiar bufora gniazda
     serwera musi być ustawiony na gnieździe nasłuchującym. Zwiększając rozmiary buforów gniazda,
     w pewnych sytuacjach można uzyskać lepszą wydajność TCP.  Rozmiar buforów gniazda są
     podawane przez dołączanie ich wartości do określenia protokołów, jak poniżej:

           tcp,rcvbuf=16384
           tcp,sndbuf=64k
           tcp,rcvbuf=64k,sndbuf=1m

     Można podać wartość dosłowną lub zmodyfikować ją podając ‘k’ do wskazania kilobajtów lub ‘m’
     - jeśli chodzi o megabajty.

     Wpis wait/nowait (zwłoka) jest używany do przekazania inetd czy powinien on czekać na powrót
     programu serwera, czy kontynuować obsługę połączeń na gnieździe. Jeśli serwer datagramowy
     łączy się ze swoim rozmówcą, zwalniając gniazdo w ten sposób, że inetd może odbierać dalsze
     wiadomości z tego gniazda, to mówi się o nim jako o serwerze “wielowątkowym” (multi-
     threaded) i powinno się używać wpisu “nowait” Serwery datagramowe, które przetwarzają
     wszystkie nadchodzące do gniazda datagram, które ostatecznie przedawniają się, nazywa się
     “jednowątkowymi” (single threaded) i powinno używać się dla nich wpisu “wait”.  comsat(8)
     (biff(1)) i talkd(8) są przykładami tego drugiego rodzaju serwerów datagramowych. Opcjonalny
     przyrostek “max” (oddzielony od “wait” lub “nowait” kropką) określa maksymalną liczbę
     instancji serwera, jakie mogą zostać postawione przez inetd w czasie 60 sekund, domyślnie
     wynosi 256. Jeśli usługa przekroczy ten limit, inetd zapisze ten problem do dziennika i
     zaprzestanie obsługi żądań dla danej usługi przez dziesięć minut. Proszę sprawdzić też opis
     opcji -R (powyżej).

     Serwery strumieniowe są zwykle oznaczane jako “nowait”, lecz jeśli pojedynczy serwer
     strumieniowy ma obsługiwać wiele połączeń, można go oznaczyć “wait”.  Główne gniazdo
     zostanie wówczas przekazane jako fd 0 do serwera, który następnie będzie musiał akceptować
     połączenia przychodzące. Serwer powinien ostatecznie przedawnić się i wyjść gdy nie będzie
     już aktywnych połączeń.  inetd będzie kontynuował nasłuch na głównym gnieździe czekając na
     połączenia, więc serwer nie powinien zamykać go przy wychodzeniu.

     Wpis użytkownik powinien zawierać nazwę użytkownika, pod którym powinien uruchamiać się
     serwer. Umożliwia to serwerom posiadanie mniejszych praw niż prawa roota. Opcjonalnie, po
     dodaniu kropki do nazwy użytkownika, można podać w tym polu nazwę grupy. Umożliwia to
     serwerom pracę z innym (podstawowym) identyfikatorem grupy niż ten, podany w pliku z
     hasłami. Jeśli grupa jest podana, a użytkownik nie jest rootem, to uzupełniające grupy
     związane z użytkownikiem wciąż będą ustawione.

     Wpis program serwera powinien zawierać ścieżkę programu, który ma być wywoływany przez inetd
     po otrzymaniu żądania na gnieździe. Jeśli inetd udostępnia tę usługę wewnętrznie, to wpis
     ten powinien być wpisem “internal”.

     Wpis argumenty programu serwera powinien wyglądać tak jak zwykłe argumenty, poczynając od
     argv[0], który jest nazwą programu. Jeśli usługa jest udostępniana wewnętrznie, to wpis
     powinien przyjąć nazwę “internal.”

     inetd provides several “trivial” services internally by use of routines within itself.
     These services are “echo”, “discard”, “chargen” (character generator), “daytime” (human
     readable time), and “time” (machine readable time, in the form of the number of seconds
     since midnight, January 1, 1900).  All of these services are TCP based.  For details of
     these services, consult the appropriate RFC from the Network Information Center.

     inetd rereads its configuration file when it receives a hangup signal, SIGHUP.  Services may
     be added, deleted or modified when the configuration file is reread.

   libwrap
     Obsługa opakowań TCP jest włączona w program inetd w celu zapewnienia wbudowanej funkcji
     kontroli dostępu podobnej do tcpd. Zewnętrzny program tcpd nie jest wymagany. Nie ma
     potrzeby zmian wpisu programu serwera w /etc/inetd.conf do włączenia tej funkcji.  inetd
     używa /etc/hosts.allow i /etc/hosts.deny do konfiguracji usług kontroli dostępu, zgodnie z
     opisem w podręczniku hosts_access(5).

   Zachowanie TCP/UDP w IPv6
     The default is to run two servers: one for IPv4 and one for IPv6 traffic.  If you have
     different requirements then you may specify one or two separate lines in inetd.conf, for
     “tcp4” and “tcp6”.

     W zależności od różnych kombinacji ustawień demona IPv4/IPv6 inetd będzie wykazywał
     następujące zachowanie:
     •   Jeśli ma się jedynie jeden serwer - “tcp4”, ruch IPv4 będzie przekierowany na serwer.
         Ruch IPv6 nie będzie akceptowany.
     •   If you have two servers on “tcp4” and “tcp6”, IPv4 traffic will be routed to the server
         on “tcp4”, and IPv6 traffic will go to the server on “tcp6”, which is identical to the
         default behaviour when only “tcp” is specified.
     •   Jeśli ma się jedynie jeden serwer - “tcp6”, jedynie ruch IPv6 będzie przekierowany na
         serwer.

         Specjalny parametr “tcp46” można wykorzystać przy przestarzałych serwerach, które
         wymagają połączenia IPv4 przepisanego na gniazdo IPv6. Nie zaleca się używania tego
         parametru.

PLIKI

     /etc/inetd.conf

ZOBACZ TAKŻE

     fingerd(8), ftpd(8), identd(8), talkd(8)

HISTORIA

     Polecenie inetd pojawiło się w 4.3BSD.  Obsługa usług opartych na Sun-RPC została utworzona
     wg udostępnionej przez Sun-OS 4.1. Obsługę IPv6 dodano w projekcie KAME w 1999.

     Marco d'Itri przeniósł ten kod z OpenBSD latem 2002 roku oraz dodał możliwość modyfikacji
     buforów gniazd oraz obsługę libwrap z drzewa źródeł NetBSD.

BŁĘDY

     Na systemach linuksowych demon nie może przeładować swojej konfiguracji. Trzeba go
     zrestartować jeśli zmienił się adres hosta dla usługi pomiędzy “*” i wyrażeniem określającym
     adres.

     Programy serwera używane z “dgram” “udp” “nowait” muszą czytać z gniazd sieciowych lub inetd
     będzie mnożył procesy aż do osiągnięcia limitu.

     Wyrażenia określające adres hosta, choć ich koncepcja ma sens przy usługach RPC, nie
     działają do końca poprawnie. Dzieje się tak w dużej części z powodu faktu, iż interfejs
     portmappera nie udostępnia metody rejestracji różnych portów dla tej samej usługi na różnym
     adresie lokalnym. Jeśli nie będzie się używało więcej niż jednego wpisu dla danej usługi
     RPC, to wszystko powinno działać poprawnie (proszę zauważyć, że do wierszy RPC bez
     bezpośredniego określenia adresu ma zastosowanie domyślne wyrażenie określające adres
     hosta).

TŁUMACZENIE

     Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys
     <pborys@dione.ids.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

     Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można
     uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3:
     https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ
     ODPOWIEDZIALNOŚCI.

     Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej
     manpages-pl-list@lists.sourceforge.net .