Provided by: manpages-pl_4.25.1-1_all 
NAZWA
unix - gniazda lokalnej komunikacji międzyprocesowej
SKŁADNIA
#include <sys/socket.h>
#include <sys/un.h>
unix_socket = socket(AF_UNIX, type, 0);
error = socketpair(AF_UNIX, type, 0, int *sv);
OPIS
Rodzina gniazd AF_UNIX (znana również jako AF_LOCAL) służy do wydajnej komunikacji pomiędzy procesami na
tej samej maszynie. Zgodnie z tradycją, gniazda domeny uniksowej mogą być albo anonimowe (tworzone przez
socketpair(2)), albo skojarzone z plikiem typu gniazda. Linux wspiera również abstrakcyjną przestrzeń
nazw, niezależną od systemu plików.
Poprawne typy gniazd w domenie Uniksa to: SOCK_STREAM dla gniazd strumieniowych, SOCK_DGRAM dla gniazd
datagramowych, które zachowują granice komunikatów (w przypadku większości implementacji Uniksa gniazda
uniksowe są zawsze niezawodne i nie zmieniają kolejności datagramów), oraz (od wersji Linuksa 2.6.4)
SOCK_SEQPACKET dla gniazd pakietów sekwencyjnych zorientowanych połączeniowo, które zachowują granice
komunikatu i dostarczają komunikaty w kolejności ich wysyłania.
Za pośrednictwem pomocniczych danych można przez gniazda domeny uniksowej przekazywać do innych procesów
deskryptory plików i uwierzytelnienia procesów.
Format adresu
Adres gniazda domeny uniksowej jest reprezentowany przez następującą strukturę:
struct sockaddr_un {
sa_family_t sun_family; /* AF_UNIX */
char sun_path[108]; /* Ścieżka */
};
Pole sun_family zawsze zawiera AF_UNIX. W Linuksie sun_path ma rozmiar 108 bajtów, zob. też USTERKI
poniżej.
Różne wywołania systemowe (np. bind(2), connect(2) i sendto(2)) przyjmują argument sockaddr_un jako
wejście. Niektóre inne wywołania systemowe (np. getsockname(2), getpeername(2), recvfrom(2) i accept(2))
zwracają argument tego typu.
W strukturze sockaddr_un rozróżniane są trzy typy adresów:
ścieżka
gniazdo domeny uniksowej może zostać związane z zakończoną znakiem NULL nazwą ścieżki systemowej
za pomocą bind(2). Jeśli adres ścieżki gniazda jest zwracany (przez jedno z ww.
wywołań systemowych) to jego długością jest
offsetof(struct sockaddr_un, sun_path) + strlen(sun_path) + 1
a sun_path zawiera zakończoną null ścieżkę. (W Linuksie powyższe wyrażenie offsetof() jest równe
tej samej wartości co sizeof(sa_family_t), lecz niektóre inne implementacje dołączają inne pola
przed sun_path, więc bardziej przenośnie, wyrażenie offsetof() opisuje rozmiar struktury adresu).
Więcej informacji o ścieżkach gniazd znajduje się poniżej.
unnamed
Gniazdo strumieniowe niezwiązane z nazwą ścieżki za pomocą bind(2) nie jest nazwane. Podobnie dwa
gniazda utworzone przez socketpair(2) nie są nazwane. Jeśli adres nienazwanego gniazda jest
zwracany, to jego długością jest sizeof(sa_family_t), a zawartość sun_path nie powinna być
sprawdzana.
abstract
adres gniazda abstrakcyjnego jest rozróżniany (od adresu ścieżki) po tym, że sun_path[0] jest
bajtem NULL ('\0'). Adres gniazda znajduje się w przestrzeni nazw podanej w dodatkowych bajtach w
sun_path, które są pokryte przez długość struktury adresu (Bajty NULL w nazwie nie mają żadnego
specjalnego znaczenia). Nazwa nie ma żadnego powiązania z nazwą pliku w systemie plików. Zwracany
adres gniazda abstrakcyjnego ma w polu addrlen ustawioną długość większą niż sizeof(sa_family_t)
(tj. większą niż 2), a nazwa gniazda zawarta jest w pierwszych (addrlen - sizeof(sa_family_t))
bajtach pola sun_path.
Ścieżki gniazd
Przy przypisywaniu gniazda do ścieżki powinno się przestrzegać kilku zasad w celu maksymalnej
przenośności i łatwości programowania:
• Ścieżka w sun_path powinna być zakończona znakiem NULL.
• Długość ścieżki, w tym kończący bajt null nie powinna przekraczać rozmiaru sun_path.
• Argument addrlen opisujący obejmującą strukturę sockaddr_un powinien mieć wartość przynajmniej:
offsetof(struct sockaddr_un, sun_path)+strlen(addr.sun_path)+1
lub, prościej, addrlen powinien być podany jako sizeof(struct sockaddr_un).
W różnych implementacjach różnie obsługiwane są adresy gniazd domen Uniksa, które nie przestrzegają
powyższych zaleceń. Na przykład niektóre (lecz nie wszystkie) implementacje dodają kończący znak null,
jeśli nie jest on obecny w przekazanej sun_path.
Przy programowaniu przenośnych aplikacji proszę wziąć pod uwagę, że niektóre implementację mają sun_path
o długości zaledwie 92 bajtów.
Różne wywołania systemowe (accept(2), recvfrom(2), getsockname(2), getpeername(2)) zwracają struktury
adresów gniazd. Gdy chodzi o gniazda domeny Uniksa, wartość-rezultat argumentu addrlen umieszczonego w
wywołaniu powinna być zainicjowana jw. Gdy jest zwracany, argument ten jest ustawiany aby przedstawiać
aktualny rozmiar struktury adresu. Wywołujący powinien sprawdzić wartość zwracaną w tym argumencie, jeśli
wartość wyjściowa przekracza wartość wejściową, to nie ma gwarancji, że kończący znak null jest obecny w
sun_path (zob PROBLEMY).
Własność i uprawnienia ścieżki gniazd
W implementacji Linuksa, ścieżki gniazd honorują uprawnienia katalogów, w których się znajdują.
Utworzenie nowego gniazda nie powiedzie się, jeśli proces nie ma uprawnień zapisu i wyszukiwania
(wykonania) w katalogu, w którym tworzone jest gniazdo.
W Linuksie, łączenie z gniazdem strumieniowym wymaga uprawnień zapisu w stosunku do tego gniazda;
wysłanie datagramu do gniazda datagramowego również wymaga uprawnień zapisu gniazda. POSIX nie zabiera
głosu w sprawie efektu uprawnień pliku gniazda i w niektórych systemach (np. starszych wersjach BSD)
uprawnienia gniazd są ignorowane. Przenośne programy nie powinny opierać się na tym zachowaniu w celu
zapewnienia bezpieczeństwa.
Przy tworzeniu nowego gniazda, właściciel i grupa pliku gniazda są ustawiani zgodnie ze zwykłymi
zasadami. Plik gniazda ma włączone wszystkie uprawnienia, poza tym wyłączonymi przez proces umask(2).
Właściciela, grupę i uprawnienia ścieżki gniazda można zmienić (za pomocą chown(2) i chmod(2)).
Gniazda abstrakcyjne
Uprawnienia gniazd nie mają znaczenia dla gniazd abstrakcyjnych: proces umask(2) nie ma wpływu przy
kojarzeniu z gniazdem abstrakcyjnym, a zmiana własności i uprawnień obiektu (za pomocą fchown(2) i
fchmod(2)) nie wpływa na dostępność gniazda.
Gniazda abstrakcyjne automatycznie znikają po zamknięciu wszystkich otwartych odniesień do takich gniazd.
Przestrzeń nazw gniazd abstrakcyjnych jest nieprzenośnym rozszerzeniem systemu Linux.
Opcje gniazda
Ze względów historycznych następujące opcje gniazd są podawane przy typie SOL_SOCKET, pomimo że są one
specyficzne dla AF_UNIX. Można je ustawić za pomocą setsockopt(2), a odczytać za pomocą getsockopt(2),
podając SOL_SOCKET jako rodzinę gniazd.
SO_PASSCRED
Włączenie tej opcji gniazda powoduje przekazanie uwierzytelnień wysyłającego procesu w pomocniczej
wiadomości SCM_CREDENTIALS, w każdej kolejnej odebranej wiadomości. Zwracanymi uwierzytelnieniami
są te określone przez nadawcę za pomocą SCM_CREDENTIALS lub, jeśli nadawca nie określił danych
pomocniczych SCM_CREDENTIALS, wartość domyślna zawierająca: identyfikator procesu, rzeczywisty
identyfikator użytkownika i rzeczywisty identyfikator grupy nadawcy.
Przy włączonej tej opcji i niepołączonym jeszcze gnieździe, unikatowa nazwa gniazda z
abstrakcyjnej przestrzeni nazw jest generowana automatycznie.
Podana wartość jest argumentem do setsockopt(2), a zwracana jako wynik getsockopt(2) jest flaga
logiczna będąca liczbą całkowitą.
SO_PASSSEC
Włącza odbiór etykiety bezpieczeństwa SELinux drugiego gniazda w pomocniczym komunikacie typu
SCM_SECURITY (zob. niżej).
Podana wartość jest argumentem do setsockopt(2), a zwracana jako wynik getsockopt(2) jest flaga
logiczna będąca liczbą całkowitą.
Opcja SO_PASSSEC jest obsługiwana w datagramowych gniazdach domeny uniksowej od Linuksa 2.6.18;
obsługę w gniazdach strumieniowych domeny uniksowej dodano w jądrze Linux 4.2.
SO_PEEK_OFF
Patrz socket(7).
SO_PEERCRED
Jest to opcja gniazda tylko do odczytu, która zwraca uwierzytelnienia drugiego procesu
skojarzonego z tym gniazdem. Zwracanymi uwierzytelnieniami są te, które obowiązywały w momencie
wywołania connect(2), listen(2) lub socketpair(2).
Argumentem do getsockopt(2) jest wskaźnik do struktury ucred; należy zdefiniować makro testowe
_GNU_SOURCE aby pozyskać definicję tej struktury z <sys/socket.h>.
Opcji tej można używać wyłącznie w połączonych gniazdach strumieniowych AF_UNIX oraz w parze
gniazda strumieniowego i datagramowego AF_UNIX utworzonej za pomocą socketpair(2).
SO_PEERSEC
Ta opcja gniazda tylko do odczytu zwraca kontekst bezpieczeństwa drugiego gniazda skojarzonego z
tym gniazdem. Domyślnie będzie to taka sama wartość jak wartość kontekstu procesu tworzącego
drugie gniazdo, chyba że zostanie przesłoniona zasadami lub procesem z wymaganymi uprawnieniami.
Argumentem do getsockopt(2) jest wskaźnik do bufora określonej długości w bajtach, którego łańcuch
kontekstu bezpieczeństwa ma zostać skopiowany. Jeśli długość bufora jest mniejsza niż długość
łańcucha kontekstu bezpieczeństwa, to getsockopt(2) zwróci -1, ustawi errno na ERANGE i zwróci
wymaganą długość za pomocą optlen. Wywołujący powinien początkowo przydzielić co najmniej NAME_MAX
bajtów dla bufora, choć nie ma gwarancji, że będzie to wielkość wystarczająca. Może zajść
konieczność dostosowania wielkości bufora do zwróconej długości i wykonanie drugiego podejścia.
Łańcuch kontekstu bezpieczeństwa może zawierać kończący znak null w zwracanej długości, ale nie
jest to gwarantowane. Kontekst bezpieczeństwa "foo" może być reprezentowany jako {'f','o','o'} o
długości 3 lub {'f','o','o','\0'} o długości 4, oba te warianty są uważane za równorzędne. Łańcuch
jest drukowalny, nie zawiera znaków null innych niż kończące łańcuch oraz ma nieokreślone
kodowanie (w szczególności, nie gwarantuje się kodowania ASCII lub UTF-8).
Użycie tej opcji do gniazd w rodzinie adresowej AF_UNIX jest obsługiwane od Linuksa 2.6.2 w
przypadku skojarzonych gniazd strumieniowych, a od Linuksa 4.18 również dla par gniazd
strumieniowych i datagramowych utworzonych za pomocą socketpair(2).
Automatyczne przypisywanie adresów
Jeśli w wywołaniu bind(2) podane zostanie addrlen równe sizeof(sa_family_t) lub opcja SO_PASSCRED gniazda
była ustawiona dla gniazda nieprzypisanego do adresu, wtedy gniazdo jest automatycznie przypisywane do
adresu abstrakcyjnego. Adres ten składa się z bajtu NULL, po którym następuje 5 bajtów ze zbioru znaków
[0-9a-f]. W związku z tym liczba automatycznie przypisywanych adresów jest ograniczona do 2^20. (W
Linuksie 2.1.15, w którym dodano możliwość automatycznego przypisywania adresów, i w kolejnych wersjach
używane było 8 bajtów, a limit wynosił 2^32 adresów. Zostało to zmienione na 5 bajtów w Linuksie
2.3.15).
API gniazd
W kolejnych paragrafach opisano pewne szczegóły implementacji API gniazd domeny UNIX specyficzne dla
Linuksa oraz cechy niewspierane.
Gniazda z domeny uniksowej nie obsługują zawiadomienia o danych autonomicznych (flaga MSG_OOB funkcji
send(2) i recv(2)).
Flaga MSG_MORE funkcji send(2) nie jest obsługiwana dla gniazd domeny uniksowej.
Przed Linuksem 3.4, użycie MSG_TRUNC w argumencie flags funkcji recv(2) nie było obsługiwane dla gniazd
domeny uniksowej.
Opcja SO_SNDBUF działa w przypadku gniazd domeny uniksowej, ale opcja SO_RCVBUF już nie. Dla gniazd
datagramowych wartość SO_SNDBUF nakłada górny limit na rozmiar wychodzących datagramów. Limit ten jest
liczony jako podwojona (patrz socket(7)) wartość opcji minus 32 bajty wymagane na informacje niebędące
danymi.
Komunikaty pomocnicze
Dane pomocnicze są wysyłane i odbierane za pomocą sendmsg(2) i recvmsg(2). Ze względów historycznych
komunikaty pomocnicze poniższych typów są podawane przy typie SOL_SOCKET, pomimo że są one specyficzne
dla AF_UNIX. Aby je wysłać, należy ustawić pole cmsg_level struktury cmsghdr na SOL_SOCKET, a pole
cmsg_type na typ. Więcej informacji można znaleźć w cmsg(3).
SCM_RIGHTS
Odbieranie od innego procesu lub wysyłanie do niego zbioru otwartych deskryptorów plików. Porcja
danych zawiera tablicę liczb całkowitych będących deskryptorami plików.
Potocznie, operacja ta jest nazywana "przekazaniem deskryptora pliku" do innego procesu. Jednak
przyglądając się bliżej, można dostrzec że przekazywana jest referencja do otwartego deskryptora
pliku (zob. open(2)), a w procesie odbierającym prawdopodobnie użyty zostanie inny numer
deskryptora pliku. Operacja ta jest semantycznie równoważna duplikacji (dup(2)) deskryptora plików
na tablicę deskryptora pliku innego procesu.
Jeśli bufor używany do odebrania danych pomocniczych zawierających deskryptory plików jest zbyt
mały (lub jest nieobecny), to dane pomocnicze są przycinane (lub odrzucane), a nadmiarowe
deskryptory plików są automatycznie zamykane przez proces odbierający.
Jeśli liczba deskryptorów plików otrzymana w danych pomocniczych spowodowałaby wykroczenie przez
proces poza jego limit zasobów RLIMIT_NOFILE (zob. getrlimit(2)), to nadmiarowe deskryptory plików
zostaną automatycznie zamknięte przez proces odbierający.
Stała jądra SCM_MAX_FD określa limit liczby deskryptorów plików w tablicy. Próba wysłania tablicy
większej od limitu spowoduje błąd EINVAL sendmsg(2). SCM_MAX_FD ma wartość 253 (lub 255 przed
Linuksem 2.6.38).
SCM_CREDENTIALS
Odbieranie lub wysyłanie uwierzytelnień uniksowych. Może służyć do autoryzacji. Uwierzytelnienia
są przekazywane jako komunikat pomocniczy typu struct ucred, zdefiniowanego w <sys/socket.h>
następująco:
struct ucred {
pid_t pid; /* identyfikator procesu wysyłającego */
uid_t uid; /* ident. użytkownika procesu wysyłającego */
gid_t gid; /* ident. grupy procesu wysyłającego */
};
Począwszy od wersji 2.8 biblioteki glibc, aby uzyskać dostęp do definicji powyższej struktury,
należy zdefiniować makro _GNU_SOURCE (przed dołączeniem jakichkolwiek plików nagłówkowych).
Jądro sprawdza uwierzytelnienia podane przez wysyłającego. Proces uprzywilejowany może podać
wartości, które różnią się od jego własnych. W pozostałych przypadkach wysyłający musi podać swój
własny identyfikator procesu (o ile nie ma ustawionego znacznika CAP_SYS_ADMIN, w przypadku którym
można podać identyfikator dowolnego istniejącego procesu), swój własny, rzeczywisty identyfikator
użytkownika, efektywny identyfikator użytkownika lub ustawiony identyfikator użytkownika (o ile
nie ma ustawionego znacznika CAP_SETUID) oraz swój własny identyfikator grupy, efektywny
identyfikator grupy lub ustawiony identyfikator grupy (o ile nie ma ustawionego znacznika
CAP_SETGID).
Aby otrzymać komunikat typu struct ucred, dla gniazda musi być włączona opcja SO_PASSCRED.
SCM_SECURITY
Otrzymuje kontekst bezpieczeństwa SELinux (etykietę bezpieczeństwa) drugiego gniazda. Otrzymywane
dane pomocnicze są łańcuchem zakończonym znakiem null, zawierającym kontekst bezpieczeństwa. Dla
tych danych odbiorca powinien przydzielić co najmniej NAME_MAX bajtów w porcji danych komunikatu
pomocniczego.
Do otrzymania kontekstu bezpieczeństwa konieczne jest włączenie w gnieździe opcji SO_PASSSEC (zob.
wyżej).
Przy wysyłaniu danych pomocniczych za pomocą sendmsg(2), w wysłanym komunikacie można podać tylko po
jednej pozycji dla każdego z powyższych typów.
Przy wysyłaniu danych pomocniczych konieczne jest przesłanie choć jednego bajta rzeczywistych danych. W
Linuksie jest to wymagane do poprawnego wysłania danych pomocniczych za pomocą gniazda strumieniowego
domeny uniksowej. Przy wysyłaniu danych pomocniczych za pomocą gniazda datagramowego domeny uniksowej, na
Linuksie nie ma konieczności wysyłania jakichkolwiek rzeczywistych danych. Przenośne aplikacje powinny
jednak również wysyłać choć jeden bajt rzeczywistych danych przy wysyłaniu danych pomocniczych za pomocą
gniazda datagramowego.
Przy odbieraniu z gniazda strumieniowego, dane pomocnicze stanowią w pewien sposób barierę dla
odbieranych danych. Proszę przyjąć przykładowo, że nadawca transmituje:
(1) sendmsg(2) o wielkości czterech bajtów, bez danych pomocniczych.
(2) sendmsg(2) o wielkości jednego bajta, z danymi pomocniczymi.
(3) sendmsg(2) o wielkości czterech bajtów, bez danych pomocniczych.
Przyjmijmy, że odbiorca wykonuje teraz wywołania recvmsg(2), każde z buforem o wielkości 20 bajtów.
Pierwsze wywołanie otrzyma pięć bajtów danych, razem z danymi pomocniczymi wysłanymi przez drugie
wywołanie sendmsg(2). Następne wywołanie otrzyma pozostałe cztery bajty danych.
Jeśli przestrzeń przydzielona do otrzymywanych danych pomocniczych jest zbyt mała, to dane pomocnicze są
przycinane do liczby nagłówków mieszczących się w udostępnionym buforze (lub, w przypadku listy
deskryptora pliku SCM_RIGHTS, sama lista deskryptorów pliku może zostać przycięta). Jeśli dla
przychodzących danych pomocniczych nie udostępniono bufora (np. pole msg_control struktury msghdr
przekazanej do recvmsg(2) wynosi NULL), to przychodzące dane pomocnicze są odrzucane. W obu tych
przypadkach, flaga MSG_CTRUNC zostanie ustawiona na wartość msg.msg_flags zwróconą przez recvmsg(2).
Kontrolki systemowe (ioctl)
Następujące wywołania ioctl(2) zwracają informacje w parametrze value. Poprawna składnia to:
int value;
error = ioctl(unix_socket, ioctl_type, &value);
ioctl_type może przyjmować wartość:
SIOCINQ
Dla gniazd SOCK_STREAM, wywołanie to zwraca liczbę nieprzeczytanych jeszcze bajtów znajdujących
się w buforze odbierającym. Gniazdo nie może się znajdować w stanie "LISTEN"; w przeciwnym wypadku
zostanie zwrócony błąd (EINVAL). SIOCINQ jest zdefiniowany w <linux/sockios.h>. Alternatywnie
można użyć synonimu FIONREAD zdefiniowanego w <sys/ioctl.h>. Dla gniazd SOCK_DGRAM, zwracana
wartość jest taka sama jak w przypadku datagramowych gniazd domeny Internet; zob. udp(7).
BŁĘDY
EADDRINUSE
Podany adres lokalny jest zajęty lub obiekt gniazda w systemie plików już istnieje.
EBADF Błąd może zajść dla sendmsg(2), przy wysyłaniu deskryptora pliku jako dane pomocnicze za
pośrednictwem gniazda domeny uniksowej (zob. opis SCM_RIGHTS wyżej) i wskazuje że wysłany numer
deskryptora pliku jest nieprawidłowy (np. nie jest to otwarty deskryptor pliku).
ECONNREFUSED
Adres zdalny podany w connect(2) nie odnosił się do gniazda nasłuchującego. Błąd może także
wystąpić jeśli docelowa ścieżka nie jest gniazdem.
ECONNRESET
Zdalne gniazdo zostało nieoczekiwanie zamknięte.
EFAULT Nieprawidłowy adres pamięci użytkownika.
EINVAL Podano nieprawidłowy argument. Najczęstszą przyczyną jest brak ustawionego AF_UNIX w polu sun_type
przekazywanych gniazdu adresów lub nieprawidłowy dla danej operacji stan gniazda.
EISCONN
Wywołano connect(2) dla już połączonego gniazda lub podano adres docelowy dla połączonego gniazda.
ENFILE Zostało osiągnięte systemowe ograniczenie na całkowitą liczbę otwartych plików.
ENOENT Nie istnieje ścieżka dla zdalnego adresu przekazanego do connect(2).
ENOMEM Brak pamięci.
ENOTCONN
Operacja na gnieździe wymaga adresu docelowego, a gniazdo nie jest połączone.
EOPNOTSUPP
Operacja strumieniowa wywołana dla gniazda niestrumieniowego lub próba użycia opcji danych
autonomicznych.
EPERM Wysyłający podał nieprawidłowe uwierzytelnienia w struct ucred.
EPIPE Zdalne gniazdo strumieniowe zostało zamknięte. Gdy włączone, wysyłany jest jednocześnie sygnał
SIGPIPE. Można tego uniknąć, przekazując znacznik MSG_NOSIGNAL do send(2) lub sendmsg(2).
EPROTONOSUPPORT
Podanym protokołem nie jest AF_UNIX.
EPROTOTYPE
Typ gniazda zdalnego różni się od typu gniazda lokalnego (SOCK_DGRAM wobec SOCK_STREAM).
ESOCKTNOSUPPORT
Nieznany typ gniazda.
ESRCH Przy wysyłaniu komunikatów pomocniczych zawierających uwierzytelnienie (SCM_CREDENTIALS),
wywołujący podał identyfikator procesu, który nie dopasował żadnego istniejącego procesu.
ETOOMANYREFS
Błąd może zajść dla sendmsg(2), przy wysyłaniu deskryptora pliku jako dane pomocnicze za
pośrednictwem gniazda domeny uniksowej (zob. opis SCM_RIGHTS wyżej). Występuje, jeśli liczba
deskryptorów pliku "w locie" wykracza poza limit zasobów RLIMIT_NOFILE, a wywołujący nie posiada
przywileju CAP_SYS_RESOURCE. Przez deskryptor pliku w locie rozumiemy tu taki, który został
wysłany za pomocą sendmsg(2), ale nie został jeszcze zaakceptowany przez proces docelowy za pomocą
recvmsg(2).
Błąd ten jest diagnozowany w głównej gałęzi jądra od Linuksa 4.5 (i w niektórych wcześniejszych
wersjach, gdzie zaaplikowano odpowiednią łatkę). We wcześniejszych wersjach jądra, można było
umieścić nieograniczoną liczbę deskryptorów plików w locie, poprzez wysłanie każdego z nich za
pomocą sendmsg(2), a następnie zamknięcie deskryptora pliku, co nie liczyło się wobec limitu
zasobów RLIMIT_NOFILE.
Inne błędy mogą zostać wygenerowane przez podstawową warstwę gniazd lub przez system plików podczas
tworzenia obiektu gniazda w systemie plików. Więcej informacji można znaleźć na odpowiednich stronach
podręcznika.
WERSJE
SCM_CREDENTIALS oraz abstrakcyjna przestrzeń nazw zostały wprowadzone w Linuksie 2.2 i nie należy ich
używać w przenośnych programach. (Niektóre systemy wywodzące się z BSD również wspierają przekazywanie
uwierzytelnień, ale implementacje różnią się szczegółami).
UWAGI
W trakcie łączenia się z gniazdem mającym przypisaną nazwę pliku, tworzony jest plik specjalny gniazda w
systemie plików, który musi zostać usunięty (za pomocą unlink(2)) przez wywołującego, gdy już nie będzie
potrzebny. Stosuje się tu zwykła uniksowa składnia opóźnionego zamknięcia (ang. close-behind): gniazdo
można skasować w dowolnym momencie, ale zostanie ono ostatecznie usunięte z systemu plików po zamknięciu
ostatniego odwołania do niego.
Aby przekazać deskryptory plików lub uwierzytelnienia poprzez SOCK_STREAM trzeba wysłać/odebrać co
najmniej jeden bajt niepomocniczych danych w tym samym wywołaniu sendmsg(2) lub recvmsg(2)
Gniazda strumieniowe z domeny uniksowej nie obsługują zawiadomienia o danych autonomicznych.
USTERKI
Przy wiązaniu gniazda z adresem, Linux jest jedną z implementacji dodających kończące null, jeśli nie
poda się go w sun_path. Zwykle jest to bezproblemowe, gdy adres gniazda jest pozyskiwany będzie on o
jeden bajt dłuższy niż podawany początkowo. Jest jednak jeden przypadek mogący spowodować mylące
zachowanie: jeśli podany zostanie adres 108 bajtowy, bez znaku null, to dodanie znaku null spowodowałoby
przekroczenie długości ścieżki poza sizeof(sun_path). W konsekwencji, przy pozyskiwaniu adresu gniazda
(np. poprzez accept(2)), jeśli wejściowy argument addrlen dla pozyskiwanego wywołania jest podany jako
sizeof(struct sockaddr_un), to zwrócona struktura adresu nie będzie miała kończącego null w sun_path.
Dodatkowo, niektóre implementacje nie wymagają kończącego null przy wiązaniu gniazda (argument addrlen
jest używany do określenia długości sun_path), a gdy w tych implementacjach jest pozyskiwany adres
gniazda, to nie ma kończącego null w sun_path.
Aplikacje pozyskujące adresy gniazd mogą posiadać (przenośny) kod do obsługi możliwości, że w sun_path
nie ma kończącego null zauważając fakt, że liczba prawidłowych bajtów w ścieżce to:
strnlen(addr.sun_path, addrlen - offsetof(sockaddr_un, sun_path))
Alternatywnie, aplikacja może pozyskać adres gniazda przez przydzielenie buforu o rozmiarze sizeof(struct
sockaddr_un)+1 który jest wyzerowany przed pozyskaniem. Pobierające wywołanie może określić addrlen jako
sizeof(struct sockaddr_un), a dodatkowy bajt zero zapewnia, że w łańcuchu zwróconym w sun_path będzie
kończące null:
void *addrp;
addrlen = sizeof(struct sockaddr_un);
addrp = malloc(addrlen + 1);
if (addrp == NULL)
/* Obsługa błędu */ ;
memset(addrp, 0, addrlen + 1);
if (getsockname(sfd, (struct sockaddr *) addrp, &addrlen)) == -1)
/* obsługa błędu */ ;
printf("sun_path = %s\n", ((struct sockaddr_un *) addrp)->sun_path);
Tego bałaganu można uniknąć, jeśli jest pewność, że aplikacja tworząca ścieżki gniazd przestrzega reguł
opisanych powyżej rozdziale Ścieżki gniazd.
PRZYKŁADY
Poniższy kod demonstruje użycie gniazd pakietów sekwencyjnych do lokalnej komunikacji międzyprocesowej.
Składa się z dwóch programów. Serwer czeka na połączenie z programu klienckiego. Klient wysyła każdy ze
swoich argumentów wiersza poleceń w oddzielnych wiadomościach. Serwer traktuje przychodzące wiadomości
jako liczby całkowite i dodaje je. Klient wysyła łańcuch polecenia "END". Serwer odsyła komunikat
zawierający sumę klienckich liczb całkowitych. Klient wypisuje sumę i wychodzi. Serwer czeka na
połączenie od kolejnego klienta. Aby zatrzymać serwer, klient jest wywoływany z argumentem wiersza
poleceń "DOWN".
Podczas działania serwera w tle i kolejnych uruchomień klienta zarejestrowano następujące wyjście.
Wykonywanie programu serwera kończy się, gdy otrzymuje on polecenie "DOWN".
Przykładowe wyjście
$ ./server &
[1] 25887
$ ./client 3 4
Wynik = 7
$ ./client 11 -5
Wynik = 6
$ ./client DOWN
Wynik = 0
[1]+ Done ./server
$
Kod źródłowy programu
/*
* Plik connection.h
*/
#ifndef CONNECTION_H
#define CONNECTION_H
#define SOCKET_NAME "/tmp/9Lq7BNBnBycd6nxy.socket"
#define BUFFER_SIZE 12
#endif // include guard (ochr. przed wielokr. przetw.)
/*
* Plik server.c
*/
#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <string.h>
#include <sys/socket.h>
#include <sys/types.h>
#include <sys/un.h>
#include <unistd.h>
#include "connection.h"
int
main(void)
{
int down_flag = 0;
int ret;
int connection_socket;
int data_socket;
int result;
ssize_t r, w;
struct sockaddr_un name;
char buffer[BUFFER_SIZE];
/* Tworzenie gniazda lokalnego. */
connection_socket = socket(AF_UNIX, SOCK_SEQPACKET, 0);
if (connection_socket == -1) {
perror("socket");
exit(EXIT_FAILURE);
}
/*
* Ze względu na przenośność konieczne jest wyczyszczenie całej
* struktury, ponieważ niektóre implementacje zawierają dodatkowe
* (nieprzenośne) pola w strukturze.
*/
memset(&name, 0, sizeof(name));
/* Skojarzenie gniazda z nazwą gniazda. */
name.sun_family = AF_UNIX;
strncpy(name.sun_path, SOCKET_NAME, sizeof(name.sun_path) - 1);
ret = bind(connection_socket, (const struct sockaddr *) &name,
sizeof(name));
if (ret == -1) {
perror("bind");
exit(EXIT_FAILURE);
}
/*
* Przygotowanie do przyjmowania połączeń. Rozmiar dziennika zaległości
* ustawiony na 20. W trakcie przetwarzania jednego żądania, inne mogą
* zatem oczekiwać.
*/
ret = listen(connection_socket, 20);
if (ret == -1) {
perror("listen");
exit(EXIT_FAILURE);
}
/* To jest główna pętla do obsługi połączeń. */
for (;;) {
/* Oczekiwanie na połączenie przychodzące. */
data_socket = accept(connection_socket, NULL, NULL);
if (data_socket == -1) {
perror("accept");
exit(EXIT_FAILURE);
}
result = 0;
for (;;) {
/* Oczekiwanie na następny pakiet danych. */
r = read(data_socket, buffer, sizeof(buffer));
if (r == -1) {
perror("read");
exit(EXIT_FAILURE);
}
/* Upewnienie się, że bufor jest zakończony 0. */
buffer[sizeof(buffer) - 1] = 0;
/* Obsługa poleceń. */
if (!strncmp(buffer, "DOWN", sizeof(buffer))) {
down_flag = 1;
continue;
}
if (!strncmp(buffer, "END", sizeof(buffer))) {
break;
}
if (down_flag) {
continue;
}
/* Dodanie otrzymanego składnika. */
result += atoi(buffer);
}
/* Wysłanie wyniku. */
sprintf(buffer, "%d", result);
w = write(data_socket, buffer, sizeof(buffer));
if (w == -1) {
perror("write");
exit(EXIT_FAILURE);
}
/* Zamknięcie gniazda. */
close(data_socket);
/* Wyjście na polecenie DOWN. */
if (down_flag) {
break;
}
}
close(connection_socket);
/* Odlinkowanie gniazda. */
unlink(SOCKET_NAME);
exit(EXIT_SUCCESS);
}
/*
* Plik client.c
*/
#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <string.h>
#include <sys/socket.h>
#include <sys/types.h>
#include <sys/un.h>
#include <unistd.h>
#include "connection.h"
int
main(int argc, char *argv[])
{
int ret;
int data_socket;
ssize_t r, w;
struct sockaddr_un addr;
char buffer[BUFFER_SIZE];
/* Tworzenie gniazda lokalnego. */
data_socket = socket(AF_UNIX, SOCK_SEQPACKET, 0);
if (data_socket == -1) {
perror("socket");
exit(EXIT_FAILURE);
}
/*
* Ze względu na przenośność konieczne jest wyczyszczenie całej
* struktury, ponieważ niektóre implementacje zawierają dodatkowe
* (nieprzenośne) pola w strukturze.
*/
memset(&addr, 0, sizeof(addr));
/* Łączenie gniazda z adresem gniazda. */
addr.sun_family = AF_UNIX;
strncpy(addr.sun_path, SOCKET_NAME, sizeof(addr.sun_path) - 1);
ret = connect(data_socket, (const struct sockaddr *) &addr,
sizeof(addr));
if (ret == -1) {
fprintf(stderr, "Serwer jest wyłączony.\n");
exit(EXIT_FAILURE);
}
/* Wysyłanie argumentów. */
for (int i = 1; i < argc; ++i) {
w = write(data_socket, argv[i], strlen(argv[i]) + 1);
if (w == -1) {
perror("write");
break;
}
}
/* Żądanie wyniku. */
strcpy(buffer, "END");
w = write(data_socket, buffer, strlen(buffer) + 1);
if (w == -1) {
perror("write");
exit(EXIT_FAILURE);
}
/* Otrzymanie wyniku. */
r = read(data_socket, buffer, sizeof(buffer));
if (r == -1) {
perror("read");
exit(EXIT_FAILURE);
}
/* Upewnienie się, że bufor kończy się 0. */
buffer[sizeof(buffer) - 1] = 0;
printf("Wynik = %s\n", buffer);
/* Zamknięcie gniazda. */
close(data_socket);
exit(EXIT_SUCCESS);
}
Przykłady użycia SCM_RIGHTS można znaleźć w podręcznikach cmsg(3) i seccomp_unotify(2).
ZOBACZ TAKŻE
recvmsg(2), sendmsg(2), socket(2), socketpair(2), cmsg(3), capabilities(7), credentials(7), socket(7), udp(7)
TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Andrzej Krzysztofowicz
<ankry@green.mf.pg.gda.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>
Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać
zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 ⟨https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html⟩ lub
nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.
Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej ⟨manpages-pl-
list@lists.sourceforge.net⟩.