Ubuntu Manpage: tar - narzędzie archiwizujące

NAZWA

       tar - narzędzie archiwizujące

SKŁADNIA

   Składnia tradycyjna
       tar {A|c|d|r|t|u|x}[GnSkUWOmpsMBiajJzZhPlRvwo] [ARG...]

   Składnia uniksowa
       tar -A [OPCJE] -f ARCHIWUM ARCHIWUM...

       tar -c [-f ARCHIWUM] [OPCJE] [PLIK...]

       tar -d [-f ARCHIWUM] [OPCJE] [PLIK...]

       tar -r [-f ARCHIWUM] [OPCJE] [PLIK...]

       tar -t [-f ARCHIWUM] [OPCJE] [SKŁADOWA...]

       tar -u [-f ARCHIWUM] [OPCJE] [PLIK...]

       tar -x [-f ARCHIWUM] [OPCJE] [SKŁADOWA...]

   Składnia GNU
       tar {--catenate|--concatenate} [OPCJE] --file ARCHIWUM ARCHIWUM...

       tar --create [--file ARCHIWUM] [OPCJE] [PLIK...]

       tar {--diff|--compare} [--file ARCHIWUM] [OPCJE] [PLIK...]

       tar --delete [--file ARCHIWUM] [OPCJE] [SKŁADOWA...]

       tar --append [--file ARCHIWUM] [OPCJE] [PLIK...]

       tar --list [--file ARCHIWUM] [OPCJE] [SKŁADOWA...]

       tar --test-label [--file ARCHIWUM] [OPCJE] [ETYKIETA...]

       tar --update [--file ARCHIWUM] [OPCJE] [PLIK...]

       tar {--extract|--get} [--file ARCHIWUM] [OPCJE] [SKŁADOWA...]

UWAGA

       Niniejsza  strona  podręcznika  jest  streszczeniem  opisu  GNU  tar. Pełne informacje, w tym przykłady i
       zalecane sposoby użycia opisano w Podręczniku GNU Tar, dostępnym w formacie texinfo. Jeśli tar i  czytnik
       info są prawidłowo zainstalowane w tym systemie, polecenie

           info tar

       powinno dać dostęp do pełnego podręcznika.

       Podręcznik  można  przeglądać  również korzystając z trybu info edytora emacs(1) oraz w różnych formatach
       pod adresem

           https://www.gnu.org/software/tar/manual

       W przypadku rozbieżności między niniejszym podręcznikiem systemowym a Podręcznikiem GNU Tar, ten  ostatni
       należy uważać za rozstrzygający.

OPIS

GNU tar to program archiwizujący, zaprojektowany do umieszczania wielu plików w pliku pojedynczym
(archiwum) oraz modyfikowania takich archiwów. Archiwum może być zwykłym plikiem lub urządzeniem (np.
napędem taśmowym; stąd pochodzi zresztą nazwa programu, będąca skrótem od taśmowy archiwizator),
zlokalizowanym na komputerze lokalnym lub zdalnym.

Style składni opcji
Opcje GNU tar można podać w trzech różnych stylach składni. W składni tradycyjnej pierwszy argument jest
zlepkiem liter opcji, a wszystkie następne argumenty dostarczają argumenty opcjom, które ich wymagają.
Argumenty są odczytywane w tej samej kolejności, co litery opcji. Wszelkie słowa wiersza poleceń, które
pozostaną po przetworzeniu wszystkich opcji, są traktowane jako argumenty niebędące opcjami: plikami lub
nazwami części archiwum.

Na przykład opcja c wymaga utworzenia archiwum, opcja v żąda większej szczegółowości komunikatów, a opcja
f przyjmuje argument, który ustawia nazwę przedmiotowego archiwum. Poniższe polecenie, zapisane w składni
tradycyjnej, poleca programowi tar na umieszczenie wszystkich plików z katalogu /etc w pliku archiwum
etc.tar, szczegółowo wypisując archiwizowane pliku:

tar cfv etc.tar /etc

W składni uniksowej lub składni z krótkimi opcjami, każdą literę opcji poprzedza pojedyncza kreska,
podobnie jak w innych narzędziach wiersza poleceń. Jeśli opcja przyjmuje argument, umiejscowiony jest on
po opcji, albo jako oddzielne słowo wiersza poleceń, albo bezpośrednio (bez spacji) po opcji. Jednakże,
jeśli opcja przyjmuje argument opcjonalny, argument musi być podany po literze opcji bez rozdzielenia
spacją np. -g/tmp/snar.db.

Po kresce, można zlepić ze sobą dowolną liczbę opcji nieprzyjmujących argumentów np. -vkp. Opcja
przyjmująca argument (obowiązkowy lub opcjonalny) może pojawić się na końcu takiego sklejenia np. -vkpf
a.tar.

Przykład podany wyżej, wyglądałby następująco w składni z krótkimi opcjami:

tar -cvf etc.tar /etc
lub
tar -c -v -f etc.tar /etc

E składni GNU lub składni z długimi opcjami, każda opcja zaczyna się od dwóch kresek i ma znaczącą nazwę,
składającą się z małych liter i kresek. Długą opcję można skrócić do początkowych liter, o ile dany skrót
nie będzie wieloznaczny. Argumenty do długich opcji podaje się albo jako osobne słowa wiersza poleceń,
występujące zaraz za opcją lub rozdzielając go od opcji znakiem równości, bez dodatkowych spacji.
Argumenty opcjonalne można podawać tylko w ten ostatni sposób.

Oto kilka możliwości zapisania polecenia przykładowego w tej składni:

tar --create --file etc.tar --verbose /etc
lub (skracając pewne opcje):
tar --cre --file=etc.tar --verb /etc

Można łączyć jednoczesne korzystanie ze wszystkich składni, choć nie zaleca się tego w przypadku starych
opcji.

Tryb operacji:
Opcje z poniższej tabeli przekazują GNU tar rodzaj operacji, jaką ma wykonać. Należy podać dokładnie
jedną. Znaczenie argumentów niebędących opcjami, zależy od żądanego trybu operacji.

-A, --catenate, --concatenate
Dołącza archiwa na końcu innego archiwum. Argumenty są traktowane jako nazwy archiwów do
przyłączenia. Wszystkie archiwa muszą mieć ten sam format jak archiwum, do którego następuje
dołączenie, w innym przypadku archiwum może być nieodczytywalne w innych implementacjach programu
tar niż GNU. Proszę zauważyć, że gdy poda się kilka archiwów, składowe z archiwów innych niż
pierwsze, będą dostępne w końcowym archiwum tylko wtedy, gdy użyje się opcji -i (--ignore-zeros).

Nie można łączyć ze sobą archiwów skompresowanych.

-c, --create
Tworzy nowe archiwum. Argumenty dostarczają nazwy plików do zarchiwizowania. Katalogi są
archiwizowane rekurencyjnie, chyba że podano opcję --no-recursion.

-d, --diff, --compare
Znajduje różnice pomiędzy archiwum i systemem plików. Argumenty są opcjonalne i podają składowe
archiwum do porównania. Jeśli nie poda się argumentu, przyjmowany jest bieżący katalog roboczy.

--delete
Usuwa z archiwum. Argumenty dostarczają nazwy składowe archiwum do usunięcia. Należy podać co
najmniej jeden argument.

Opcja nie działa na archiwach skompresowanych. Jest dostępna tylko w składni długich opcji.

-r, --append
Dołącza pliki na końcu archiwum. Argumenty mają takie samo znaczenie jak w opcji -c (--create).

-t, --list
Wypisuje zawartość archiwum. Argumenty są opcjonalne. Gdy występują, określają nazwy składowych do
wypisania.

--test-label
Sprawdza etykietę archiwum i wychodzi. Przy użyciu bez argumentów, wypisuje etykietę archiwum
(jeśli występuje) i wychodzi ze statusem 0. Jeśli poda się jeden lub więcej argumentów w wierszu
polecenia, tar porównuje etykietę z każdym argumentem. Wychodzi z kodem 0 jeśli znajdzie
dopasowanie lub z kodem 1 w przeciwnym przypadku. Nie jest wypisywane żadne wyjście, chyba że poda
się jednocześnie opcję -v (--verbose).

Nie występuje krótki odpowiednik tej opcji.

-u, --update
Dodaje pliki, które są nowsze niż odpowiadające im kopie w archiwum. Argumenty mają takie samo
znaczenie, jak przy opcjach -c i -r. Proszę zauważyć, że nowsze pliki nie zastępują swoich
starszych kopii w archiwum, lecz są dodawane na końcu archiwum. Z tego względu wynikowe archiwum
zawiera kilka składowych o tej samej nazwie, odpowiadających różnym wersjom tego samego pliku.

-x, --extract, --get
Rozpakowuje pliki z archiwum. Argumenty są opcjonalne. Gdy się je poda, określają nazwy składowych
archiwum do wypakowania.

--show-defaults
Pokazuje wbudowane wartości domyślne różnych opcji tar i wychodzi.

-?, --help
Wyświetla krótkie podsumowanie opcji i kończy działanie.

--usage
Wyświetla listę dostępnych opcji i wychodzi.

--version
Wypisuje wersję programu oraz informacje o prawach autorskich i wychodzi.

OPCJE

Modyfikatory operacji
--check-device
Sprawdza numer urządzenia przy tworzeniu archiwów przyrostowych (domyślnie).

-g, --listed-incremental=PLIK
Obsługuje nowy format GNU przyrostowych kopii zapasowych. PLIK jest nazwą pliku migawki, w którym
tar przechowuje dodatkowe informacje używane do decydowania, które pliki uległy zmianie od
poprzedniej przyrostowej kopii i z tego względu muszą być zrzucone ponownie. Jeśli PLIK nie będzie
istniał przy tworzeniu archiwum, zostanie utworzony, a do wynikowego archiwum zostaną dodane
wszystkie pliki (zrzut poziomu 0). Aby utworzyć przyrostowe archiwa niezerowego poziomu N,
konieczna jest kopia pliku migawki utworzonego dla poziomu N-1, który należy podać jako PLIK.

Przy wypisywaniu oraz wypakowywaniu, faktyczna zawartość PLIKU nie jest sprawdzana, jest on
potrzebny tylko ze względu na wymagania składni. Z tego względu często podaje się w tym miejscu
/dev/null.

--hole-detection=METODA
Używa METODY do wykrywania dziur w rzadkich plikach. Opcja wymusza --sparse. Prawidłowymi
wartościami METODY są seek i raw. Domyślną jest seek, natomiast tam, gdzie nie ma zastosowania,
korzysta się z raw.

-G, --incremental
Obsługuje archiwum przyrostowe w starym formacie GNU.

--ignore-failed-read
Zakazuje kończenia działania programu z niezerowym kodem wyjścia po napotkaniu plików, które nie
dają się odczytać.

--level=LICZBA
Ustawia poziom zrzutu dla tworzonego archiwum przyrostowego. Obecnie istotny jest tylko --level=0:
wówczas tar przytnie plik migawki przed zrzutem, co wymusi utworzenie zrzutu poziomu 0.

-n, --seek
Zakłada, że archiwum jest przeszukiwalne. Zwykle tar automatycznie określa, czy archiwum da się
przeszukać, czy nie. Opcja ta jest przeznaczona do stosowania w przypadkach, gdy to wykrycie
zawiedzie. Działa tylko wtedy, gdy archiwum jest otwarte do odczytu (np. z opcjami --list lub
--extract).

--no-check-device
Nie sprawdza numerów urządzenia przy tworzeniu archiwów przyrostowych.

--no-seek
Zakłada, że archiwum jest nieprzeszukiwalne.

--occurrence[=N]
Przetwarza tylko N-te wystąpienie każdego pliku w archiwum. Opcja ta jest prawidłowa tylko w
połączeniu z jednym z podpoleceń: --delete, --diff, --extract lub --list i gdy lista plików
została podana albo w wierszu poleceń albo opcją -T. Domyślnym N jest 1.

--restrict
Wyłącza część potencjalnie szkodliwych opcji.

--sparse-version=GŁÓWNY[.POBOCZNY]
Ustawia, której wersji formatu rzadkiego użyć. Opcja wymusza --sparse. Prawidłowymi wartościami są
0.0, 0.1 i 1.0. Szczegółowy opis formatów rzadkich można znaleźć w Podręczniku GNU Tar, aneksie D,
rozdziale "Sparse Formats". Korzystając z czytnika info można go wyświetlić poleceniem: info tar
'Sparse Formats'.

-S, --sparse
Wydajnie obsługuje pliki rzadkie. Niektóre pliki w systemie plików mogą posiadać segmenty, które
faktycznie nigdy nie były zapisane (często zdarza się tak z plikami baz danych tworzonymi w
systemach takich jak DBM). Po podaniu tej opcji, tar postara się ustalić czy plik jest rzadki
zanim go zarchiwizuje, a jeśli tak jest, zmniejszy wynikowy rozmiar archiwum tak, aby nie zrzucać
pustych części pliku.

Sterowanie zamazywaniem
Opcje regulują działanie tar przy wypakowywaniu plików nad istniejącą kopią na dysku.

-k, --keep-old-files
Nie zastępuje istniejących plików podczas wypakowywania.

--keep-newer-files
Nie zastępuje istniejących plików, które są nowsze niż egzemplarze w archiwum.

--keep-directory-symlink
Nie zastępuje istniejących dowiązań symbolicznych przy wypakowywaniu.

--no-overwrite-dir
Zachowuje metadane istniejących katalogów.

--one-top-level[=KATALOG]
Wypakowuje wszystkie pliki do KATALOGU lub, jeśli nie poda się argumentu, do podkatalogu nazwanego
nazwą bazową (basename) archiwum (po usunięciu z nazwy standardowych przyrostków kompresji
rozpoznawalnych przez --auto-compress).

--overwrite
Nadpisuje istniejące pliki podczas wypakowywania.

--overwrite-dir
Nadpisuje metadane istniejących katalogów podczas wypakowywania (domyślne).

--recursive-unlink
Rekurencyjnie usuwa wszystkie pliki w katalogu przed wypakowaniem do niego.

--remove-files
Usuwa pliki z dysku po dodaniu ich do archiwum.

--skip-old-files
Nie zastępuje istniejących plików podczas wypakowywania, po chichu je pomija.

-U, --unlink-first
Usuwa każdy plik przed wypakowaniem do niego.

-W, --verify
Weryfikuje archiwum po jego utworzeniu.

Wybór strumienia wyjściowego
--ignore-command-error
Ignoruje kody zakończenia podprocesów.

--no-ignore-command-error
Traktuje niezerowe kody zakończenia procesów potomnych jako błąd (domyślne).

-O, --to-stdout
Wypakowuje pliki na standardowe wyjście.

--to-command=POLECENIE
Przekazuje pliki potokiem do POLECENIA. Argument jest ścieżką programu zewnętrznego, opcjonalnie z
argumentami wiersza poleceń. Program ten zostanie wywołany, a zawartość wypakowywanego pliku
przekazana mu na standardowe wejście. Dodatkowe dane zostaną przekazane przez następujące zmienne
środowiskowe:

TAR_FILETYPE
Typ pliku. Pojedyncza litera o następującym znaczeniu.

f Zwykły plik
d Katalog
l Dowiązanie symboliczne
h Dowiązanie zwykłe
b Urządzenie blokowe
c Urządzenie znakowe

Obecnie obsługiwane są tylko zwykłe pliki.

TAR_MODE
Tryb pliku, liczba ósemkowa.

TAR_FILENAME
Nazwa pliku.

TAR_REALNAME
Nazwa pliku, w postaci przechowywanej w archiwum.

TAR_UNAME
Nazwa właściciela pliku.

TAR_GNAME
Nazwa grupy posiadającej plik.

TAR_ATIME
Czas ostatniego dostępu. Jest to liczba dziesiętna, reprezentujące sekundy od Epoki. Jeśli
archiwum zapewnia nanosekundową precyzję czasu, nanosekundy są dołączane do znacznika czasu
po kropce dziesiętnej.

TAR_MTIME
Czas ostatniej modyfikacji.

TAR_CTIME
Czas ostatniej zmiany statusu.

TAR_SIZE
Rozmiar pliku.

TAR_UID
Identyfikator użytkownika właściciela pliku.

TAR_GID
Identyfikator grupy posiadającej plik.

Dodatkowo, poniższe zmienne zawierają informacje o trybie działania tar oraz o przetwarzanym
archiwum:

TAR_VERSION
Numer wersji GNU tar.

TAR_ARCHIVE
Nazwa przetwarzanego przez tar archiwum.

TAR_BLOCKING_FACTOR
Bieżąca liczba jednocześnie przetwarzanych bloków ("blocking factor") tj. liczba
512-bajtowych bloków na rekord.

TAR_VOLUME
Kolejny numer przetwarzanej przez tar części archiwum (ustawione przy odczytywaniu archiwum
wieloczęściowego).

TAR_FORMAT
Format przetwarzanego archiwum. Jeden z: gnu, oldgnu, posix, ustar, v7.

TAR_SUBCOMMAND
Krótka opcja (z początkowym dywizem) opisująca aktualne działanie tar.

Obsługa atrybutów plików
--atime-preserve[=METODA]
Zachowuje czasy dostępu zrzucanych plików, albo przez przywrócenie czasów po odczycie
(METODA=replace, domyślnie), albo po prostu przez nieustawianie czasów (METODA=system)

--delay-directory-restore
Opóźnia ustawianie czasów modyfikacji i opóźnień rozpakowanych katalogów aż do końca
rozpakowywania. Z opcji tej należy korzystać, gdy archiwum ma nietypową kolejność składowych.

--group=NAZWA[:ID-GRUPY]
Wymusza NAZWĘ jako grupę dodanych plików. Jeśli nie poda się ID-GRUPY, NAZWĄ może być nazwa
użytkownika lub numeryczny identyfikator grupy. W takim przypadku, brakująca część (identyfikator
grupy lub nazwa) zostaną pobrane z bazy danych grup bieżącej stacji.

Przy łącznym stosowaniu z --group-map=PLIK, opcja ma wpływ tylko na pliki, których grupy
właścicielskiej nie wypisano w PLIKU.

--group-map=PLIK
Odczytuje mapę translacji grup z PLIKU. Puste wiersze są ignorowane. Komentarze wprowadza znak #,
kończą się z końcem wiersza. Każdy niepusty wiersz w PLIKU określa tłumaczenie pojedynczej grupy.
Musi składać się z dwóch pól, rozdzielonych dowolną liczbą odstępów:

STARA-GRUPA NOWA-GRUPA[:NOWY-ID-GRUPY]

STARA-GRUPA jest albo prawidłową nazwą grupy, albo identyfikatorem grupy poprzedzonym znakiem +.
Jeśli nie podano NOWEGO-ID-GRUPY, NOWA-GRUPA również musi być albo prawidłową nazwą grupy, albo
+ID-GRUPY. W innym przypadku, NOWA-GRUPA i NOWY-ID-GRUPY nie muszą być umieszczone w systemowej
bazie danych grup

Efektem końcowym jest sytuacja, gdzie każdy plik wejściowy z własnością grupy STARA-GRUPA zostanie
przechowany w archiwum z własnością grupy NOWA-GRUPA i GID NOWY-ID-GRUPY.

--mode=ZMIANY
Wymusza ZMIANY trybu (symbolicznego) dodanych plików.

--mtime=DATA-lub-PLIK
Ustawia czas modyfikacji (mtime) dodawanych plików. DATA-lub-PLIK jest albo datą/czasem w niemal
dowolnym formacie, albo nazwą istniejącego pliku. W tym drugim przypadku zostanie użyty czas
modyfikacji podanego pliku.

-m, --touch
Nie dearchiwizuje czasu modyfikacji plików.

--no-delay-directory-restore
Odwołuje działanie wcześniejszej opcji --delay-directory-restore.

--no-same-owner
Wypakowuje pliki jako użytkownik uruchamiający program tar (domyślne dla zwykłych użytkowników).

--no-same-permissions
Stosuje umask użytkownika przy wypakowywaniu uprawnień z archiwum (domyślne dla zwykłych
użytkowników).

--numeric-owner
Posługuje się numerami użytkowników i grup, zamiast ich nazw.

--owner=NAZWA[:UID]
Wymusza NAZWĘ jako właściciela dodanych plików. Jeśli nie poda się ID-UŻYTKOWNIKA, NAZWĄ może być
nazwa użytkownika lub numeryczny identyfikator użytkownika. W takim przypadku, brakująca część
(identyfikator użytkownika lub nazwa) zostaną pobrane z bazy danych użytkowników bieżącej stacji.

Przy łącznym stosowaniu z --owner-map=PLIK, opcja ma wpływ tylko na pliki, których właściciela nie
wypisano w PLIKU.

--owner-map=PLIK
Odczytuje mapę translacji użytkowników z PLIKU. Puste wiersze są ignorowane. Komentarze wprowadza
znak #, kończą się z końcem wiersza. Każdy niepusty wiersz w PLIKU określa tłumaczenie
pojedynczego użytkownika. Musi składać się z dwóch pól, rozdzielonych dowolną liczbą odstępów:

STARY-UŻYTKOWNIK NOWY-UŻYTKOWNIK[:NOWY-ID-UŻYTKOWNIKA]

STARY-UŻYTKOWNIK jest albo prawidłową nazwą użytkownika, albo identyfikatorem użytkownika
poprzedzonym znakiem +. Jeśli nie podano NOWEGO-ID-UŻYTKOWNIKA, NOWY-UŻYTKOWNIK również musi być
albo prawidłową nazwą użytkownika, albo +ID-UŻYTKOWNIKA. W innym przypadku, NOWY-UŻYTKOWNIK i
NOWY-ID-UŻYTKOWNIKA nie muszą być umieszczone w systemowej bazie danych użytkowników.

Efektem końcowym jest sytuacja, gdzie każdy plik wejściowy z właścicielem STARY-UŻYTKOWNIK
zostanie przechowany w archiwum z właścicielem NOWY-UŻYTKOWNIK i UID NOWY-ID-UŻYTKOWNIKA.

-p, --preserve-permissions, --same-permissions
Ustawia uprawnienia wypakowanych plików na zachowane w archiwum (domyślne dla superużytkownika).

--same-owner
Próbuje wypakować pliki z tymi samymi właścicielami jak w archiwum (domyślne dla
superużytkownika).

-s, --preserve-order, --same-order
Przekazuje tar, że lista nazw plików do przetworzenia jest posortowana w tej samej kolejności jak
pliki w archiwum.

--sort=KOLEJNOŚĆ
Przy tworzeniu archiwum, sortuje wpisy katalogów zgodnie z KOLEJNOŚCIĄ, którą może być none, name
albo inode.

Domyślnym ustawieniem jest --sort=none, przechowujące składowe archiwum w tej samej kolejności,
jaką zwróci system operacyjny.

Opcja --sort=name zapewnia, że kolejność w tworzonym archiwum jest jednolita i odtwarzalna.

Opcja --sort=inode ogranicza liczbę przeszukiwań na dysku przy tworzeniu archiwum, co może
znacznie skrócić czas archiwizacji. Ta kolejność sortowania jest obsługiwana tylko wtedy, jeśli
dany system zapewnia wymagane informacje.

Atrybuty rozszerzone plików
--acls Włącza obsługę ACL POSIX.

--no-acls
Wyłącza obsługę ACL POSIX.

--selinux
Włącza obsługę kontekstu SELinux.

--no-selinux
Wyłącza obsługę kontekstu SELinux.

--xattrs
Włącza obsługę atrybutów rozszerzonych.

--no-xattrs
Wyłącza obsługę atrybutów rozszerzonych.

--xattrs-exclude=WZORZEC
Określa wzorzec wyłączenia kluczy atrybutów rozszerzonych. We WZORCU można korzystać tylko z
wieloznaczników (wzorzec typu glob) np. --xattrs-exclude='user.*' obejmie atrybuty tylko z
przestrzeni nazw użytkownika.

--xattrs-include=WZORZEC
Określa wzorzec włączenia kluczy atrybutów rozszerzonych. We WZORCU można korzystać tylko z
wieloznaczników (wzorzec typu glob).

Wybór i przełączanie między urządzeniami
-f, --file=ARCHIWUM
Używa urządzenia lub pliku archiwum ARCHIWUM. Jeśli nie poda się tej opcji, tar na początku
sprawdzi wartość zmiennej środowiskowej "TAPE". Jeśli będzie ustawiona, jej wartość zostanie użyta
jako nazwa archiwum. W przeciwnym przypadku, tar przyjmie wbudowaną wartość domyślną. Można ją
sprawdzić opcją --show-defaults, zostanie również wypisana na końcu wyniku polecenia tar --help.

Nazwa archiwum posiadająca dwukropek określa plik lub urządzenie na stacji zdalnej. Część przed
dwukropkiem stanowi nazwę lub adres IP stacji, a część po dwukropku jest ścieżką pliku lub
urządzenia np.:

--file=remotehost:/dev/sr0

Przed nazwą stacji można podać opcjonalną nazwę użytkownika, rozdzielając je znakiem @.

Domyślnie, dostęp do zdalnej stacji następuje poprzez polecenie rsh(1). Obecnie często korzysta
się w zamian z ssh(1). Można to uczynić za pomocą następującej opcji wiersza polecenia:

--rsh-command=/usr/bin/ssh

Zdalna stacja powinna mieć zainstalowane polecenie rmt(8). Jeśli jego ścieżka nie jest taka jak
domyślna wartość tar, można przekazać programowi tar prawidłową ścieżkę opcją --rmt-command.

--force-local
Plik z archiwum jest lokalny nawet, jeżeli w jego nazwie występuje dwukropek.

-F, --info-script=POLECENIE, --new-volume-script=POLECENIE
Uruchamia COMMAND po osiągnięciu końca każdej taśmy (wymusza -M). Polecenie może mieć argumenty.
Przy uruchomieniu, odziedziczy ono środowisko tar oraz następujące zmienne:

TAR_VERSION
Numer wersji GNU tar.

TAR_ARCHIVE
Nazwa przetwarzanego przez tar archiwum.

TAR_BLOCKING_FACTOR
Bieżąca liczba jednocześnie przetwarzanych bloków ("blocking factor") tj. liczba
512-bajtowych bloków na rekord.

TAR_VOLUME
Kolejny numer przetwarzanej przez tar części archiwum (ustawione przy odczytywaniu archiwum
wieloczęściowego).

TAR_FORMAT
Format przetwarzanego archiwum. Jeden z: gnu, oldgnu, posix, ustar, v7.

TAR_SUBCOMMAND
Krótka opcja (z początkowym dywizem) opisująca aktualne działanie tar.

TAR_FD Deskryptor pliku, który może służyć do przekazania nowej nazwy części archiwum programowi
tar.

Jeśli info-script zawiedzie, tar wyjdzie; w przeciwnym przypadku zacznie zapisywać następną część
archiwum.

-L, --tape-length=N
Zmienia taśmę po zapisaniu Nx1024 bajtów. Jeśli po N poda się przyrostek oznaczający rozmiar (zob.
rozdział Przyrostki oznaczające rozmiar poniżej), przyrostek określa mnożnik zamiast 1024.

Opcja wymusza -M.

-M, --multi-volume
Tworzy/wypisuje zawartość/wypakowuje archiwum wieloczęściowe.

--rmt-command=POLECENIE
Używa POLECENIA zamiast rmt przy uzyskiwaniu dostępu do archiwów zdalnych. Zob. opis opcji -f,
powyżej.

--rsh-command=POLECENIE
Używa POLECENIA zamiast rsh przy uzyskiwaniu dostępu do archiwów zdalnych. Zob. opis opcji -f,
powyżej.

--volno-file=PLIK
Przy łącznym stosowaniu z --multi-volume, tar będzie pilnował tego, nad którą częścią archiwum
wieloczęściowego w PLIKU pracuje program.

Parametry bloków
-b, --blocking-factor=BLOKI
Ustawia rozmiar rekordu na BLOKIx512 bajtów.

-B, --read-full-records
Przy wypisywaniu lub wypakowywaniu, akceptuje niepełne rekordy wejściowe po znaczniku końca pliku.

-i, --ignore-zeros
Ignoruje wyzerowane bloki w archiwum. Zwykle dwa kolejne 512 bloki wypełnione zerami oznaczają
koniec pliku i tar zatrzymuje odczyt po ich napotkaniu. Opcja instruuje program, aby odczytywał
dalej i jest przydatna przy archiwach utworzonych z opcją -A.

--record-size=LICZBA
Ustawia rozmiar rekordu. LICZBA jest liczbą bajtów na rekord. Musi być wielokrotnością 512. Można
użyć po niej przyrostka oznaczającego rozmiar np. --record-size=10K oznacza 10 kilobajtów. Zob.
podrozdział Przyrostki oznaczające rozmiar, aby zapoznać się z listą prawidłowych przyrostków.

Wybór formatu archiwum
-H, --format=FORMAT
Tworzy archiwum w podanym formacie. Prawidłowe formaty to:

gnu Format GNU tar 1.13.x.

oldgnu Format GNU w programie tar <= 1.12.

pax, posix
Format POSIX 1003.1-2001 (pax).

ustar Format POSIX 1003.1-1988 (ustar).

v7 Stary format tar V7.

--old-archive, --portability
Równoważne as --format=v7.

--pax-option=keyword[[:]=wartość][,keyword[[:]=wartość]]...
Kontroluje słowa kluczowe pax przy tworzeniu archiwów PAX (-H pax). Opcja odpowiada opcji -o
narzędzia pax(1).

--posix
Równoważne --format=posix.

-V, --label=TEKST
Tworzy archiwum z nazwą części TEKST. Przy wypisywaniu/rozpakowywaniu używa TEKSTU jako wzorca
maski do nazwy części.

Opcje kompresji
-a, --auto-compress
Używa przyrostka archiwum do określenia programu kompresującego.

-I, --use-compress-program=POLECENIE
Filtruje dane poprzez POLECENIE. Musi ono akceptować opcję -d służącą do rozpakowywania. Argument
może posiadać opcje wiersza poleceń.

-j, --bzip2
Filtruje archiwum programem bzip2(1).

-J, --xz
Filtruje archiwum programem xz(1).

--lzip Filtruje archiwum programem lzip(1).

--lzma Filtruje archiwum programem lzma(1).

--lzop Filtruje archiwum programem lzop(1).

--no-auto-compress
Nie używa przyrostka archiwum do określenia programu kompresującego.

-z, --gzip, --gunzip, --ungzip
Filtruje archiwum programem gzip(1).

-Z, --compress, --uncompress
Filtruje archiwum programem compress(1).

--zstd Filtruje archiwum programem zstd(1).

Wybór lokalnego pliku
--add-file=PLIK
Dodaje PLIK do archiwum (przydatne jeśli nazwa zaczyna się minusem).

--backup[=METODA]
Wykonuje kopię zapasową przed usunięciem. Argument METODA, jeśli się go poda, reguluje sposób
dokonywania kopii. Jego prawidłowe wartości to:

none, off
Nigdy nie tworzy kopii zapasowych.

t, numbered
Tworzy kopie numerowane.

nil, existing
Tworzy kopie numerowane, jeśli takie już istnieją, w innym przypadku tworzy kopie proste.

never, simple
Zawsze tworzy proste kopie zapasowe.

Jeśli nie poda się METODY, wartość jest pobierana ze zmiennej środowiskowej VERSION_CONTROL. Jeśli
nie jest ustawiona, przyjmowana jest wartość existing.

-C, --directory=KATALOG
Przechodzi do KATALOGU przed dokonywaniem jakichkolwiek działań. Opcja jest zależna od kolejności
tj. wpływa na wszystkie opcje za nią.

--exclude=WZORZEC
Wyłącza pliki pasujące do WZORCA, który jest wieloznacznikiem w stylu glob(3).

--exclude-backups
Wyłącza pliki kopii zapasowej i blokady.

--exclude-caches
Wyłącza zawartość katalogów zawierających CACHEDIR.TAG, z wyłączeniem samego pliku tag.

--exclude-caches-all
Wyłącza katalogi zawierające CACHEDIR.TAG i sam ten plik.

--exclude-caches-under
Wyłącza wszystko w katalogach zawierających CACHEDIR.TAG

--exclude-ignore=PLIK
Przed zrzuceniem katalogu sprawdza, czy zawiera on PLIK. Jeśli plik występuje, odczytuje z niego
wzorce wykluczające. Wzorce mają wpływ tylko na katalog pliku.

--exclude-ignore-recursive=PLIK
Jak --exclude-ignore, tyle że wzorce z PLIKU mają wpływ na jego katalog wraz z wszystkimi
podkatalogami.

--exclude-tag=PLIK
Wyłącza zawartość katalogów zawierających PLIK, z wyjątkiem samego PLIKU.

--exclude-tag-all=PLIK
Wyłącza katalogi zawierające PLIK.

--exclude-tag-under=PLIK
Wyłącza wszystko w katalogach zawierających PLIK.

--exclude-vcs
Wyłącza katalogi systemu kontroli wersji.

--exclude-vcs-ignores
Wyłącza pliki pasujące do wzorców odczytanych z zależnych od systemu kontroli wersji plików
ignorowania. Obsługiwane są pliki: .cvsignore, .gitignore, .bzrignore i .hgignore.

-h, --dereference
Podąża za dowiązaniami symbolicznymi; archiwizuje pliki, na które one wskazują.

--hard-dereference
Podąża za dowiązaniami zwykłymi (twardymi); archiwizuje i zrzuca pliki do których się one odnoszą.

-K, --starting-file=SKŁADOWA
Zaczyna od podanej składowej archiwum.

--newer-mtime=DATA
Pracuje na plikach, których data uległa zmianie po podanej DACIE. Jeśli DATA zaczyna się od / lub
. uznaje się ją za nazwę pliku; wówczas rozważana jest data modyfikacji tego pliku (mtime).

--no-null
Odwołuje działanie opcji --null.

--no-recursion
Zapobiega automatycznemu zagłębianiu się w katalogi.

--no-unquote
Nie usuwa znaków cytowania z plików wejściowych lub nazw składowych.

--no-verbatim-files-from
Traktuje każdy wiersz odczytany z listy plików, jak gdyby był podany w wierszu polecenia. Oznacza
to, że początkowe i końcowe odstępy są usuwane, a jeśli powstały w ten sposób łańcuch zaczyna się
od kreski, jest traktowany jako opcja wiersza polecenia tar.

Jest to zachowanie domyślne. Opcja --no-verbatim-files-from służy do przywrócenia tego zachowania
po podaniu opcji --verbatim-files-from.

Jest to opcja pozycyjna: ma wpływ na wszystkie opcje --files-from, które zostaną podane po niej,
do momentu napotkania opcji --verbatim-files-from lub osiągnięcia końca wiersza, w zależności od
tego co nastąpi wcześniej.

Jest wymuszona przez opcję --no-null.

--null Nakazuje kolejnym opcjom -T na dosłowny odczyt nazw rozdzielonych znakiem null (wyłącza specjalną
obsługę nazw rozpoczynających się od kreski).

Zob. też --verbatim-files-from.

-N, --newer=DATA, --after-date=DATA
Przechowuje tylko pliki nowsze od DATY. Jeśli DATA zaczyna się od / lub . uznaje się ją za nazwę
pliku; wówczas rozważana jest data modyfikacji tego pliku (mtime).

--one-file-system
Archiwizuje pliki tylko z bieżącego systemu plików.

-P, --absolute-names
Przy tworzeniu archiwów, nie usuwa z nazw plików początkowych ukośników.

--recursion
Obsługuje katalogi rekurencyjnie (domyślnie).

--suffix=ŁAŃCUCH
Przed usunięciem wykonuje kopię zapasową, przesłaniając zwykły przyrostek. Domyślnym przyrostkiem
jest ~, chyba że został przesłonięty przez zmienną środowiskową SIMPLE_BACKUP_SUFFIX.

-T, --files-from=PLIK
Nazwy plików do rozpakowania lub archiwizacji są pobierane z PLIKU.

O ile nie określi się inaczej, PLIK musi zawierać listę nazw rozdzielonych znakiem LF ASCII (tj.
po jednej nazwie na wiersz). Odczytywane nazwy są traktowane w ten sam sposób jak argumenty w
wierszu polecenia. Usuwane są cudzysłowy i dokonywany jest podział na słowa, a każdy łańcuch
rozpoczynający się od znaku - jest traktowany jako opcja wiersza polecenia tar.

Jeśli takie zachowanie jest niepożądane, można je wyłączyć opcją --verbatim-files-from.

Opcja --null informuje tar, że nazwy w PLIKU są rozdzielone znakiem NUL ASCII, a nie znakiem LF.
Przydatne, gdy listę wygenerowano wskazaniem -print0 programu find(1).

--unquote
Usuwa znaki cytowania z plików wejściowych lub nazw składowych (domyślne).

--verbatim-files-from
Traktuje każdy wiersz pozyskany z listy plików jako nazwę pliku nawet, jeśli zaczyna się od
kreski. Listy plików podaje się opcją --files-from (-T). Domyślnym zachowaniem jest traktowanie
nazw podanych w liście plików jak gdyby były wpisane w wierszu polecenia tj. nazwy rozpoczynające
się od kreski są przyjmowane jako opcje tar. Opcja --verbatim-files-from wyłącza to zachowanie.

Opcja wpływa na wszystkie opcje --files-from, które zostaną podane po niej w wierszu polecenia.
Jej efekt można odwrócić opcją --no-verbatim-files-from.

Opcja jest wymuszona przez opcję --null.

Zob. też --add-file.

-X, --exclude-from=PLIK
Wyłącza pliki o nazwach wymienionych w PLIKU.

Przekształcenia nazwy plików
--strip-components=LICZBA
Usuwa LICZBĘ początkowych części z nazw plików podczas wypakowania.

--transform=WYRAŻENIE, --xform=WYRAŻENIE
Używa WYRAŻENIA zamieniającego programu sed do przetworzenia nazw plików.

Opcje dopasowujące nazwy plików
Opcje wpływają na wzorce włączania i wyłączania.

--anchored
Wzorzec dopasowuje początek nazwy pliku.

--ignore-case
Ignoruje wielkość znaków.

--no-anchored
Wzorzec dopasowuje po dowolnym / (domyślne przy wyłączeniu).

--no-ignore-case
Dopasowanie zwracające uwagę na wielkość znaków (domyślne).

--no-wildcards
Dosłowne dopasowanie łańcuchów.

--no-wildcards-match-slash
Wieloznacznik nie dopasowuje /.

--wildcards
Używa wieloznacznika (domyślne przy wyłączeniach).

--wildcards-match-slash
Wieloznacznik dopasowuje / (domyślne przy wyłączeniach).

Wyjście informacyjne
--checkpoint[=LICZBA]
Wyświetla informacje o postępie co LICZBA rekord (domyślnie 10).

--checkpoint-action=AKCJA
Wykonuje AKCJĘ po każdym checkpoincie.

--clamp-mtime
Ustawia czas tylko, jeśli plik jest nowszy niż to, co podano opcją --mtime.

--full-time
Wypisuje czas pliku do jego pełnej rozdzielczości.

--index-file=PLIK
Wypisuje szczegółowe informacje do PLIKU.

-l, --check-links
Wypisuje komunikat, jeśli nie wszystkie dowiązania są zrzucone.

--no-quote-chars=ŁAŃCUCH
Wyłącza dodatkowe znaki cytowania do ŁAŃCUCHA.

--quote-chars=ŁAŃCUCH
Dodatkowe znaki cytowania do ŁAŃCUCHA.

--quoting-style=STYL
Ustawia styl cytowania plików i nazw składowych. Prawidłowe wartości STYLU to: literal, shell,
shell-always, c, c-maybe, escape, locale, clocale.

-R, --block-number
Wypisuje numer rekordu wewnątrz archiwum przy każdym komunikacie.

--show-omitted-dirs
Podczas wypisywania lub wypakowywania, wypisuje każdy katalog niepasujący do kryteriów
wyszukiwania.

--show-transformed-names, --show-stored-names
Pokazuje nazwy pliku lub archiwum po przekształceniu opcjami --strip i --transform.

--totals[=SYGNAŁ]
Wypisuje sumę bajtów po przetworzeniu archiwum. Jeśli poda się SYGNAŁ, wypisuje sumę bajtów w
momencie jego otrzymania. Dozwolone sygnały to: SIGHUP, SIGQUIT, SIGINT, SIGUSR1 i SIGUSR2. W
nazwach sygnałów można pominąć przedrostek SIG.

--utc Wypisuje czasy modyfikacji pliku w UTC.

-v, --verbose
Szczegółowo wypisuje przetwarzane pliki. Każde wystąpienie tej opcji w wierszu polecenia zwiększa
poziom szczegółowości o jeden. Maksymalny wynosi 3. Dokładny opis wpływu różnych poziomów
szczegółowości na wyjście programu tar opisano w Podręczniku GNU Tar, w podrozdziale 2.5.2 "The
'--verbose' Option".

--warning=SŁOWO-KLUCZOWE
Włącza lub wyłącza ostrzeżenia identyfikowane SŁOWEM-KLUCZOWYM. Komunikaty są wyłączane, jeśli
SŁOWO-KLUCZOWE poprzedzi się przedrostkiem no- i włączane w przeciwnym przypadku.

Opcje --warning podane wielokrotnie łączą się.

Słowa kluczowe kontrolujące ogólne działanie tar:

all Włącza wszystkie ostrzeżenia. Tak jest domyślnie.

none Wyłącza wszystkie ostrzeżenia.

filename-with-nuls
"%s: przeczytana nazwa pliku zawiera znak NUL"

alone-zero-block
"Samotny blok zerowy przy %s"

Słowa kluczowe właściwe poleceniu tar --create:

cachedir
""%s: zawiera znacznik katalogu pamięci podręcznej %s; %s"

file-shrank
"%s: Plik skurczył się o %s bajtów; jest dopełniany zerami"

xdev "%s: plik w innym systemie plików; nie został zapisany"

file-ignored
"%s: Nieznany typ pliku; plik zignorowany"
"%s: zignorowane gniazdo z nazwą"
"%s: zignorowany plik door"

file-unchanged
"%s: plik jest niezmieniony; nie został zapisany"

ignore-archive
"%s: archiwum nie może zawierać samego siebie; nie zostało zapisane"

file-removed
"%s: Plik usunięty zanim został przeczytany"

file-changed
"%s: plik zmienił się w trakcie czytania"

failed-read
Wyłącza ostrzeżenia o nieodczytywalnych plikach lub katalogach. To słowo kluczowe działa
tylko łącznie z opcją --ignore-failed-read.

Słowa kluczowe właściwe poleceniu tar --extract:

existing-file
"%s: pominięcie istniejącego pliku"

timestamp
"%s: niemożliwie stara data %s"
"%s: znacznik czasowy %s jest przesunięty o %s s w przyszłość"

contiguous-cast
"Wypakowywanie ciągłych plików jako zwykłych plików"

symlink-cast
"Próba wypakowania dowiązań symbolicznych jako dowiązań zwykłych"

unknown-cast
"%s: Nieznany typ pliku „%c”, odtworzony jako plik zwykły"

ignore-newer
"Aktualny %s jest nowszy albo w tym samym wieku"

unknown-keyword
"Zignorowane nieznane słowo kluczowe nagłówka rozszerzonego „%s”"

decompress-program
Kontroluje szczegółowe opisy niepowodzeń przy próbie uruchomienia alternatywnych programów
rozpakowujących. To ostrzeżenie jest domyślnie wyłączone (chyba, że podano --verbose).
Popularnym przykładem tego, co można otrzymać za pomocą tego ostrzeżenia jest:

$ tar --warning=decompress-program -x -f archive.Z
tar (child): Nie można uruchomić compress: Nie ma takiego pliku ani katalogu
tar (child): próbuję gzip

Oznacza to, że tar pierwotnie spróbował rozpakować archive.Z za pomocą compress, a gdy to
się nie powiodło, przełączyć się na gzip.

record-size
"Rozmiar rekordu = %lu bloków"

Słowa kluczowe kontrolujące wypakowanie przyrostowe:

rename-directory
"%s: Nazwa katalogu została zmieniona z %s"
"%s: Nazwa katalogu została zmieniona"

new-directory
"%s: Katalog jest nowy"

xdev "%s: katalog na innym urządzeniu: bez skasowania"

bad-dumpdir
"Zły format katalogu zrzutów: nigdy nie użyte „X”"

-w, --interactive, --confirmation
Pyta o zgodę na każde działanie.

Opcje kompatybilności
-o Przy tworzeniu, odpowiednik --old-archive. Przy wypakowywaniu, odpowiednik --no-same-owner.

Przyrostki oznaczające rozmiar
Przyr. Jednostki Liczba bajtów
b Bloki ROZMIAR x 512
B Kilobajty ROZMIAR x 1024
c Bajty ROZMIAR
G Gigabajty ROZMIAR x 1024^3
K Kilobajty ROZMIAR x 1024
k Kilobajty ROZMIAR x 1024
M Megabajty ROZMIAR x 1024^2
P Petabajty ROZMIAR x 1024^5
T Terabajty ROZMIAR x 1024^4
w Słowa ROZMIAR x 2

WARTOŚĆ ZWRACANA

       Kod  zakończenia  programu tar wskazuje, czy udało mu się pomyślnie zakończyć nakazane działanie, a jeśli
       nie, jakiego typu błąd wystąpił.

       0      Prawidłowe zakończenie.

       1      Jakieś pliki różnią się. Jeśli wywołano tar z  opcją  wiersza  polecenia  --compare  (--diff,  -d)
              oznacza  to,  że  niektóre  pliki  w  archiwum różnią się od ich odpowiedników na dysku. Jeśli tar
              podano opcję --create, --append lub --update, ten  kod  zakończenia  oznacza,  że  niektóre  pliki
              zostały  zmienione  przy archiwizacji, zatem wynikowe archiwum nie zawiera dokładnej kopii zestawu
              plików.

       2      Błąd krytyczny. Oznacza wystąpienie jakiegoś nieodwracalnego błędu krytycznego.

       Jeśli podproces wywołany przez tar wyszedł z niezerowym kodem wyjścia, tar również wyjdzie z  tym  kodem.
       Może  się  to  zdarzyć  gdy,  na  przykład,  podano  opcję  kompresowania  (np. -z), a zewnętrzny program
       kompresujący zawiódł. Inny przykładem jest niepowodzenie programu rmt przy tworzeniu kopii  zapasowej  na
       zdalnym urządzeniu.

ZOBACZ TAKŻE

       bzip2(1), compress(1), gzip(1), lzma(1), lzop(1), rmt(8), symlink(7), xz(1), zstd(1).

       Pełny podręcznik tar: uruchomi go polecenie info tar lub tryb info edytora emacs(1).

       Kopie dokumentacji GNU tar w różnych formatach można znaleźć pod adresem:

           https://www.gnu.org/software/tar/manual

ZGŁOSZENIA BŁĘDÓW

       Raporty o błędach można wysyłać na adres <bug-tar@gnu.org>.

PRAWA AUTORSKIE

       Copyright © 2023 Free Software Foundation, Inc.
       Licencja GPLv3+: GNU GPL w wersji 3 lub późniejszej <https://gnu.org/licenses/gpl.html>.
       Jest  to  wolne oprogramowanie: można je zmieniać i rozpowszechniać. Nie ma ŻADNEJ GWARANCJI, w granicach
       określonych przez prawo.

TŁUMACZENIE

       Tłumaczenie niniejszej  strony  podręcznika:  Łukasz  Kowalczyk  <lukow@tempac.okwf.fuw.edu.pl>,  Andrzej
       Krzysztofowicz   <ankry@green.mf.pg.gda.pl>,  Michał  Kułach  <michal.kulach@gmail.com>  i  Kuba  Basiura
       <kuba.basiura@gmail.com>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje  o  warunkach  licencji  można  uzyskać
       zapoznając   się   z   GNU General Public License w wersji 3   lub  nowszej.  Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej  manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net.

TAR                                             11 lipca 2022 r.                                          TAR(1)