Provided by: manpages-pl_0.5-1_all 
NAZWA
file — określa typ pliku
SKŁADNIA
file [-bchiklLNnprsvz0] [--apple] [--mime-encoding] [--mime-type] [-e nazwa-testu]
[-F separator] [-f nazwa-pliku] [-m pliki-magiczne] plik ...
file -C [-m pliki-magiczne]
file [--help]
OPIS
Niniejsza strona podręcznika dokumentuje wersję 5.14 polecenia file.
file sprawdza każdy ze swoich argumentów, próbując go sklasyfikować. Istnieją trzy zestawy
testów, które są wykonywane w następującej kolejności: testy systemu plików, testy liczb
magicznych i testy języka. Pierwszy test zakończony powodzeniem powoduje wypisanie typu
pliku.
Wypisany typ będzie zwykle zawierał jedno ze słów text (plik zawiera tylko znaki drukowalne
i kilka spośród znaków sterujących oraz prawdopodobnie można go bezpiecznie czytać na
terminalu ASCII), executable (wykonywalny -- plik zawiera wyniki kompilacji w formacie
zrozumiałym dla jądra pewnego Uniksa lub innego systemu) lub data (dane) oznaczające
cokolwiek innego (zwykle jest to binarny, niedrukowalny plik). Wyjątkami są ogólnie znane
formaty plików (pliki core, archiwa tar), o których wiadomo, że zawierają dane binarne.
Podczas dodawania lokalnych modyfikacji do pliku /etc/magic, proszę zachować te słowa
kluczowe. Wielu polega na tym, że dla wszystkich czytelnych plików wypisywane jest słowo
"text". Nie należy więc robić tego, co zrobiono w Berkeley - zmieniono tam "shell commands
text" na "shell script".
Testy systemu plików są oparte o sprawdzanie wartości zwracanej przez funkcję systemową
stat(2). Program sprawdza, czy plik jest pusty oraz czy jest jakiegoś rodzaju plikiem
specjalnym. Powinno się dać rozpoznać wszystkie rodzaje plików występujące w danym systemie
(gniazda, dowiązania symboliczne lub nazwane potoki (FIFO), w systemach które je
zaimplementowały), o ile te rodzaje plików będą zdefiniowane w systemowym pliku nagłówkowym
<sys/stat.h.>
Testy liczb magicznych służą do sprawdzania plików, które zawierają dane w określonym
formacie. Dobrym tego przykładem jest wykonywalny plik binarny (skompilowany program) a.out,
którego format jest zdefiniowany w <elf.h,> <a.out.h> i prawdopodobnie <exec.h> w
standardowym katalogu plików nagłówkowych. Pliki te zawierają "liczby magiczne" w
określonym miejscu, w pobliżu początku pliku. Liczby te informują uniksowy system operacyjny
o tym, że plik jest wykonywalnym plikiem binarnym oraz który z możliwych typów reprezentuje.
Koncepcja "liczb magicznych" została jako rozszerzenie zastosowana również do plików z
danymi. Można tak opisać każdy plik posiadający niezmienny identyfikator przy małym i
określonym przesunięciu względem początku pliku. Informacje identyfikujące te pliki są
odczytywane ze skompilowanego pliku liczb magicznych /usr/share/misc/magic.mgc lub z
katalogu /usr/share/misc/magic, gdy skompilowany plik nie istnieje. Dodatkowo, pliki
$HOME/.magic.mgc lub $HOME/.magic, jeśli będą istniały, zostaną użyte z pierwszeństwem w
stosunku do systemowych plików magicznych.
Jeśli plik nie pasuje do żadnego z wpisów w pliku liczb magicznych, dokonywane jest
sprawdzenie czy jest to plik tekstowy. Rozpoznawane są zestawy znaków: ASCII, ISO-8859-x,
8-bitowe rozszerzenia ASCII niezgodne z ISO (używane w systemach Macintosh i IBM PC),
Unicode w kodowaniu UTF-8, Unicode w kodowaniu UTF-16 oraz EBCDIC. Sprawdzane są zakresy i
ciągi bajtów, które stanowią drukowalny tekst w każdym z tych zestawów znaków. Jeśli plik
przejdzie któryś z tych testów, zgłaszany jest odpowiadający mu zestaw znaków. Pliki w
ASCII, ISO-8859-x, UTF-8 oraz w rozszerzeniach ASCII są identyfikowane jako “text”, gdyż
mogą być one na ogół czytane na dowolnym terminalu; pliki w UTF-16 i EBCDIC stanowią
jedynie "character data" (dane znakowe), gdyż jeśli zawierają one tekst, tekst ten wymaga
przed przeczytaniem konwersji. Dodatkowo, file będzie próbował określić inne charakterystyki
plików tekstowych. Jeśli wiersze są zakończone znakami CR, CRLF lub NEL, zamiast
standardowego uniksowego LF, zostanie to zgłoszone. Zostaną również zidentyfikowane pliki
zawierające wbudowane sekwencje unikowe lub wielokrotnego drukowania.
Po określeniu przez file zestawu znaków używanego w pliku tekstowym, spróbuje on odgadnąć w
jakim języku plik został napisany. Testy językowe składają się z poszukiwań określonych
łańcuchów znakowych (por. <names.h)> , które mogą pojawić się gdziekolwiek w kilku
pierwszych blokach pliku. Na przykład słowo kluczowe .br wskazuje, że plik jest
najprawdopodobniej plikiem wejściowym dla programu troff(1) podobnie, jak struct wskazuje na
program w C. Testy te są mniej godne zaufania niż poprzednie dwie grupy, więc są wykonywane
na końcu. Testy językowe testują również niektóre pliki zbiorcze (jak archiwa tar(1)).
Plik, który nie może zostać określony jako jako zapisany w jednym z powyższych zestawów
znaków, jest po prostu określany jako "data" (dane).
OPCJE
-b, --brief
Nie podaje nazw plików na początku wierszy wynikowych (tryb skrócony).
-C, --compile
Zapisuje plik wynikowy magic.mgc, który zawiera wstępnie przetworzoną wersję pliku
lub katalogu.
-c, --checking-printout
Powoduje sprawdzenie wydruku przetworzonej postaci pliku magicznego. Jest to zwykle
używane w połączeniu z -m, aby odpluskwić nowy plik liczb magicznych przed jego
zainstalowaniem.
-e, --exclude nazwa-testu
Wyłącza test o nazwie nazwa-testu z listy testów, przeprowadzanych w celu określenia
typu pliku. Poprawne nazwy testów to:
apptype Typ aplikacji EMX (tylko na EMX).
ascii Różne typy plików tekstowych (ten test stara się odgadnąć kodowanie
tekstu, niezależnie od opcji "encoding").
encoding Różne kodowania tekstowe do testów magicznych soft.
tokens Ignorowane w celu zachowania kompatybilności wstecznej.
cdf Wypisuje szczegóły plików Compound Document File.
compress Wyszukuje i zagłębia się w pliki skompresowane.
elf Wypisuje szczegóły pliku ELF.
soft Sprawdza z plikami magicznymi.
tar Sprawdza pliki tar.
-F, --separator separator
Używa podanego łańcucha jako separatora między nazwą pliku a zwróconym wynikiem
pliku. Domyślnie jest to ":".
-f, --pliki-od nazwa-pliku
Odczytuje nazwy testowanych plików z nazwa-pliku (po jednym w wierszu) przed listą
argumentów. Obecna musi być albo nazwa-pliku albo przynajmniej jeden argument będący
nazwą pliku; aby testować standardowe wejście, należy użyć argumentu "-" jako nazwy
pliku. Proszę zauważyć, że nazwa-pliku nie jest rozwijana, a nazwy plików są
przetwarzane przy wystąpieniu tej opcji przed wszystkimi innymi opcjami. Pozwala to
na przetworzenie wielu list plików z różnymi argumentami wiersza polecenia, w tym
samym wywołaniu file. Z tego powodu, jeśli chce się ustawić ogranicznik, konieczne
jest zrobienie tego przed podaniem listy plików, np. " -F @ -f nazwa-pliku ",
zamiast: " -f nazwa-pliku -F @ ".
-h, --no-dereference
opcja powoduje, że nie zachodzi podążanie za dowiązaniami symbolicznymi (w
systemach, które obsługują dowiązania symboliczne). Jest to domyślne zachowanie,
jeśli nie zdefiniowano zmiennej środowiskowej POSIXLY_CORRECT.
-i, --mime
Powoduje, że polecenie file wypisuje łańcuchy typów mime, zamiast tradycyjnych nazw
czytelnych dla użytkownika. Stąd, pojawić się może "text/plain; charset=us-ascii",
zamiast "ASCII text".
--mime-type, --mime-encoding
Jak -i, lecz wypisuje jedynie określone element(y).
-k, --keep-going
Nie zatrzymuje się po pierwszym dopasowaniu. Kolejne dopasowania będą poprzedzone
łańcuchem "\012- " (aby osiągnąć znak nowego wiersza, proszę skorzystać z opcji -r).
Wygrywa najsilniejszy wzór magiczny (patrz opcja -l).
-l, --list
Pokazuje listę wzorców i ich siłę posortowanych malejącą według siły magic, która
jest używana do dopasowania (zobacz też opcję -k).
-L, --dereference
Powoduje, że program podąża za dowiązaniami symbolicznymi, tak jak w przypadku opcji
ls(1) (w systemach obsługujących dowiązania symboliczne) o identycznej nazwie. Jest
to domyślne zachowanie, jeśli zdefiniowano zmienną środowiskową POSIXLY_CORRECT.
-m, --plik-magiczny pliki-magiczne
Podaje alternatywną listę plików i katalogów zawierających magię. Może być to
pojedynczy plik lub rozdzielona dwukropkami lista plików. Jeśli razem z plikiem lub
katalogiem zostanie znaleziony skompilowany plik magiczny, zostanie użyty zamiast
pliku lub katalogu.
-N, --no-pad
Nie wyrównuje nazw plików tak, aby wynik wyglądał lepiej.
-n, --no-buffer
Wymusza opróżnienie standardowego wyjścia po sprawdzeniu każdego pliku. Jest to
przydatne wyłącznie przy sprawdzaniu listy plików. Opcja jest przeznaczona do
programów oczekujących wyniku z typem plików, pozyskanego z potoku.
-p, --preserve-date
W systemach obsługujących utime(3) lub utimes(2), stara się zachować czas dostępu
analizowanych plików, aby udać, że file nigdy ich nie odczytało.
-r, --raw
Nie tłumaczy niedrukowalnych znaków na \ooo. Zwykle file tłumaczy znaki
niedrukowalne na ich postać ósemkową.
-s, --pliki-specjalne
Normalnie, file próbuje czytać i określać rodzaj pliku jedynie dla tych argumentów,
które są plikami zgłoszonymi przez stat(2) jako zwykłe pliki. Pozwala to uniknąć
problemów, gdyż czytanie plików specjalnych może mieć nieprzyjemne konsekwencje.
Podanie opcji -s powoduje, że file czyta również argumenty będące plikami
specjalnymi urządzeń blokowych i znakowych. Jest to przydatne do określania rodzaju
systemu plików w przypadku danych na surowych partycjach dysków, stanowiących pliki
specjalne urządzeń blokowych. Opcja ta powoduje również, że file nie zważa na
zgłaszany przez stat(2) rozmiar pliku, gdyż w niektórych systemach funkcja ta
zgłasza zero dla surowych partycji dysków.
-v, --version
Wyświetla informacje o wersji i kończy działanie.
-z, --uncompress
Próbuje zaglądać do plików skompresowanych.
-0, --print0
Wypisuje znak zerowy "\0" po końcu nazwy plików. Przydatne do zastosowania cut(1) na
wyniku. Opcja nie wpływa na separator, który jest w dalszym ciągu wypisywany.
--help Wyświetla komunikat pomocy i wychodzi.
PLIKI
/usr/share/misc/magic.mgc Domyślna skompilowana lista liczb magicznych.
/usr/share/misc/magic Katalog zawierający domyślne pliki magiczne.
ŚRODOWISKO
Zmienna środowiskowa MAGIC może być wykorzystana do ustawienia domyślnej nazwy pliku
magicznego. Jeśli zmienna ta jest ustawiona, to file nie próbuje otworzyć $HOME/.magic.
file dodaje ".mgc" do wartości tej zmiennej, jeśli to konieczne. Jednak plik musi istnieć,
aby plik.mime był brany pod uwagę. Zmienna środowiskowa POSIXLY_CORRECT kontroluje (w
systemach, które obsługuję dowiązania środowiskowe), czy file będzie próbował podążać za
dowiązaniami symbolicznymi. Jeśli jest ustawiona, to file podąża za nimi, w przeciwnym
wypadku - nie. Za dowiązania odpowiadają również opcje -L i -h.
ZOBACZ TAKŻE
magic(5), hexdump(1), od(1), strings(1),
ZGODNOŚĆ ZE STANDARDAMI
Program ten prawdopodobnie wykracza poza definicję FILE(CMD) z definicji interfejsu Systemu
V (System V Interface Definition). Wydaje się tak przynajmniej z tego, co można zrozumieć z
tamtejszego niejasnego języka... Zachowanie programu jest w większości zgodne z zachowaniem
programu z Systemu V o tej samej nazwie. Wersja niniejsza zna więcej magii, więc będzie
dawała w wielu wypadkach inne (dokładniejsze) wyniki.
Jedną z istotnych różnic między tą wersją i wersją z Systemu V, jest to, że niniejsza wersja
traktuje białe znaki jako separatory, więc spacje w łańcuchach wzorców muszą być chronione.
Na przykład,
>10 string language impress (imPRESS data)
w istniejącym pliku magicznym będzie musiało być zamienione na
>10 string language\ impress (imPRESS data)
Dodatkowo, w tej wersji, jeśli łańcuch wzorca zawiera odwrotny ukośnik, to musi być on
chroniony. Na przykład
0 string \begindata Andrew Toolkit document
w istniejącym pliku magicznym będzie musiało być zamienione na
0 string \\begindata Andrew Toolkit document
Wersja 3.2 SunOS i późniejsze pochodzące z Sun Microsystems zawierają polecenie file,
wywodzące się z polecenia z System V, lecz z pewnymi rozszerzeniami. Ta wersja różni się od
Sun-owskiej tylko małymi szczegółami. Zawiera ona rozszerzenie operatora "&", używanego jako
np.
>16 long&0x7fffffff >0 not stripped
KATALOG MAGICZNY
Wpisy w pliku liczb magicznych pochodzą z wielu źródeł, głównie z USENET-u i zgłoszone przez
różnych autorów. Christos Zoulas (adres poniżej) będzie zbierał dodatkowe lub poprawione
wpisy pliku liczb magicznych. Zebrane wpisy będą okresowo dystrybuowane.
Kolejność wpisów w pliku magicznym jest istotna. Zależnie od używanego systemu, kolejność, w
której są ułożone, może być nieprawidłowa.
PRZYKŁADY
$ file file.c file /dev/{wd0a,hda}
file.c: C program text
file: ELF 32-bit LSB executable, Intel 80386, version 1 (SYSV),
dynamically linked (uses shared libs), stripped
/dev/wd0a: block special (0/0)
/dev/hda: block special (3/0)
$ file -s /dev/wd0{b,d}
/dev/wd0b: data
/dev/wd0d: x86 boot sector
$ file -s /dev/hda{,1,2,3,4,5,6,7,8,9,10}
/dev/hda: x86 boot sector
/dev/hda1: Linux/i386 ext2 filesystem
/dev/hda2: x86 boot sector
/dev/hda3: x86 boot sector, extended partition table
/dev/hda4: Linux/i386 ext2 filesystem
/dev/hda5: Linux/i386 swap file
/dev/hda6: Linux/i386 swap file
/dev/hda7: Linux/i386 swap file
/dev/hda8: Linux/i386 swap file
/dev/hda9: empty
/dev/hda10: empty
$ file -i file.c file /dev/{wd0a,hda}
file.c: text/x-c
file: application/x-executable
/dev/hda: application/x-not-regular-file
/dev/wd0a: application/x-not-regular-file
HISTORIA
Polecenie file istniało w każdym systemie UNIX od przynajmniej wersji Research Version 4
(strona podręcznika man z listopada 1973). Wersja z Systemu V wprowadziła jedną istotną
główną zmianę: zewnętrzną listę typów liczb magicznych. Spowolniło to trochę program, lecz
uczyniło go bardziej elastycznym.
Program ten, oparty na wersji z Systemu V, został napisany przez Iana Darwina
⟨ian@darwinsys.com⟩ bez zaglądania do innych źródeł.
John Gilmore przerobił mocno ten kod, czyniąc go lepszym niż pierwsza wersja. Geoff Collyer
znalazł kilka nietrafności i dostarczył trochę wpisów w pliku liczb magicznych. Zmiana
obsługi operatora "&" przez Roba McMahona, ⟨cudcv@warwick.ac.uk⟩, w 1989.
Guy Harris, guy@netapp.com, wykonał wiele zmian w okresie od 1993 do dzisiaj.
Podstawowy rozwój i konserwację w okresie od 1990 do dzisiaj prowadzi Christos Zoulas (
⟨christos@astron.com⟩).
Zmodyfikowany przez Chrisa Lowtha, ⟨chris@lowth.com⟩, w 2000: Obsługa opcji -i powodującej
wyprowadzanie łańcuchów typów MIME oraz korzystającej z alternatywnego pliku liczb
magicznych i wbudowanej logiki.
Zmodyfikowany przez Erica Fischera ( ⟨enf@pobox.com⟩), w lipcu 2000, aby rozpoznawał kody
znaków i próbował zidentyfikować język plików nie-ASCII.
Zmodyfikowany przez Reubena Thomasa ⟨rrt@sc3d.org⟩, w latach 2007-2011, w celu poprawy
obsługi MIME, połączenia magii MIME i nie MIME, obsługi zarówno katalogów jak i plików
magicznych, zaaplikowania wielu poprawek błędów, zaktualizowania i poprawienia sporej części
magii, poprawienia systemu budowania, dokumentacji i przepisania podpięć Pythona w czystym
Pythonie.
Lista osób, które wniosły wkład do katalogu "magic" (pliki magiczne) jest za długa, aby ją
tu przytaczać. Wiecie kim jesteście; dziękujemy. Wiele osób jest wspomnianych w plikach
źródłowych.
NOTKA PRAWNA
Copyright (c) Ian F. Darwin, Toronto, Canada, 1986-1999. Na standardowej licencji Berkeley
Software Distribution, znajduje się ona w pliku COPYING, w katalogu źródeł.
Pliki tar.h i is_tar.c zostały napisane przez Johna Gilmore'a, a pochodzą z jego ogólnie
dostępnego programu tar(1) i nie podlegają powyższej licencji.
WARTOŚĆ ZWRACANA
file zwraca 0 po pomyślnym wykonaniu i wartość niezerową w przypadku wystąpienia błędu.
BŁĘDY
Proszę zgłaszać błędy i wysyłać łatki do systemu śledzenia błędów pod adresem
http://bugs.gw.com/ lub na listę dyskusyjną ⟨file@mx.gw.com⟩.
DO ZROBIENIA
Naprawić wyjście, dzięki czemu testy flag MIME i APPLE nie będą potrzebne wszędzie, a
rzeczywiste wyjście byłoby tworzone tylko raz w jednym miejscu. Wymaga odpowiedniego
projektu. Sugestia: wypychaj prawdopodobne wyniki na listę i użyj ostatniej wartości z listy
(powinna być najdokładniejsza) lub użyj wartości domyślnej, jeśli lista jest pusta. Nie
powinno to spowolnić obliczeń.
Kontynuować likwidację wszystkich błędów. System BTS Debiana jest tu dobrym źródłem.
Przechowywać dowolnie długie łańcuchy, np. dla %s wzorców, dzięki czemu mogłyby być
wypisywane. Naprawia błąd Debiana #271672. Wymagałoby bardziej złożonego kodu
przechowywania/ładowania odpowiedzialnego za naukę.
Dodać składnię do względnych przesunięć po bieżącym poziomie (bug Debiana #466037).
Sprawić, by działała opcja -ki, tzn. podawanie wielu typów MIME.
Dodać bibliotekę zip do zagłębienia się w dokumenty Office2007, co umożliwiłoby poznanie ich
typu.
Dodać opcję do wypisywania URL-i źródeł opisów plików.
Połączyć przeszukiwania skryptów i dodać metodę na powiązanie nazw plików wykonywalnych z
typami MIME (wartość magiczna do !:mime która spowodowałaby wyszukanie wynikowego łańcucha w
tabeli). Dzięki temu uniknęłoby się dodawanie tych samych wartości magicznych dla każdego
nowego interpretera hash-bang.
Naprawić “name” i “use” aby pilnowały spójności w chwili kompilacji (zduplikowane “name”,
“use” wskazujące na niezdefiniowaną “name”). “name” / “use” powinny być efektywniejsze
poprzez utrzymywanie posortowanej listy nazw. Wdrożyć i udokumentować ^ jako specjalny
przypadek do zmieniania kolejności bajtów w parserze, dzięki czemu nie wymagałoby to
cytowania.
DOSTĘPNOŚĆ
Najnowszą oryginalną wersję programu tego autora można pobrać z anonimowego ftp z
ftp.astron.com, z katalogu /pub/file/file-X.YZ.tar.gz.
TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM)
<pborys@dione.ids.pl>, Andrzej M. Krzysztofowicz (PTM) <ankry@green.mf.pg.gda.pl> i Michał
Kułach <michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na
stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 5.14 oryginału.