Provided by: manpages-pl_0.5-1_all 
NAZWA
gawk - język wyszukiwania i przetwarzania wzorców.
SKŁADNIA
gawk [opcje w stylu POSIX lub GNU] -f plik-programu [--] plik...
gawk [opcje w stylu POSIX lub GNU] [--] tekst-programu plik...
pgawk [opcje w stylu POSIX lub GNU] -f plik-programu [--] plik...
pgawk [opcje w stylu POSIX lub GNU] [--] tekst-programu plik...
OPIS
Gawk jest implementacją GNU języka programowania AWK. Odpowiada on definicji tego języka z
POSIX 1003.2 Command Language And Utilities Standard. Wersja ta jest z kolei oparta na
opisie z The AWK Programming Language, napisanym przez Aho, Kernighana i Weinbergera, z
dodatkowymi właściwościami, zdefiniowanymi w wersji awk z SysVR4. Gawk udostępnia również
najświeższe rozszerzenia awk z Bell Laboratories oraz parę rozszerzeń specyficznych dla
GNU.
Pgawk jest profilującą wersją gawk. W każdym aspekcie jest identyczny z gawk, z wyjątkiem
tego, że programy działają wolniej, a na zakończenie automatycznie tworzony jest profil
wykonania w pliku awkprof.out. Zobacz opcja --profile, poniżej.
Wiersz poleceń składa się z opcji dla gawk, tekstu programu (jeśli nie podano go poprzez
opcję -f lub --file) i wartości, które mają być udostępnione w predefiniowanych zmiennych
ARGC i ARGV.
OPCJE
Opcje gawk mogą być zarówno tradycyjnymi POSIX-owymi jednoliterowymi opcjami, jak i
długimi opcjami w stylu GNU. Opcje POSIX-owe zaczynają się pojedynczym “-”, a opcje GNU
“--”. Opcje w stylu GNU są udostępniane zarówno dla właściwości specyficznych dla GNU,
jak i dla właściwości POSIX-owych. Inne implementacje AWK prawdopodobnie jednak będą
przyjmować tylko tradycyjne, jednoliterowe opcje.
Zgodnie ze standardem POSIX, specyficzne dla gawk opcje są przekazywane przez argumenty
opcji -W. Można podać wiele opcji -W, lub wiele jej argumentów (oddzielonych przecinkami,
lub ujętych w cudzysłowy i oddzielonych białymi spacjami). Wielkość liter w argumentach
przekazanych opcji -W jest ignorowana. Każda opcja -W ma odpowiadająca sobie długą opcję
w stylu GNU, jak opisano niżej. Argumenty przekazywane długim opcjom w stylu GNU są
łączone z opcją przy użyciu znaku =, bez dodatkowych spacji lub przekazywane w następnym
argumencie wiersza poleceń (tj. bez znaku równości i po spacji).
Gawk przyjmuje następujące, wymienione alfabetycznie, opcje.
-F fs
--field-separator=fs
Używa fs jako wejściowego separatora pola (wartość predefiniowanej zmiennej FS).
-v var=val
--assign=var=val
Przyznaje zmiennej var wartość val. Robi to przed uruchomieniem programu. Takie
wartości zmiennych są dostępne dla bloku BEGIN programu AWK.
-f plik-programu
--file=plik-programu
Odczytaj źródło programu AWK z pliku plik-programu, zamiast odczytywać go z
pierwszego argumentu wiersza poleceń. Można użyć wielu opcji -f (lub --file).
-mf=NNN
-mr=NNN
Ustaw limity pamięci na wartość NNN. Flaga f ustawia maksymalną liczbę pól, a
flaga r ustawia maksymalny rozmiar rekordu. Te dwie flagi i opcja -m pochodzą z
wersji AT&T Bell Laboratories research UNIX awk. Są one ignorowane w gawk, gdyż
nie posiada on predefiniowanych limitów.
-W compat
-W traditional
--compat
--traditional
Pracuje w trybie zgodności. W trybie tym, gawk zachowuje się identycznie z UNIX
awk; nie jest rozpoznawane żadne ze specyficznych dla GNU rozszerzeń. Postać
--traditional jest preferowana. Zobacz ROZSZERZENIA GNU, dla dalszych informacji.
-W copyleft
-W copyright
--copyleft
--copyright
Wypisuje krótką wersję informacji o kopiowaniu (na standardowe wyjście).
-W dump-variables[=plik]
--dump-variables[=plik]
Wypisuje do pliku posortowaną listę zmiennych globalnych, ich typoów i końcowych
wartości. Jeśli nie podano pliku, to gawk używa pliku o nazwie awkvars.out w
katalogu bieżącym.
Lista wszystkich zmiennych globalnych to dobry sposób na wyszukanie błędów
typograficznych w programach. Może się też przydać, gdy masz wielki program z
mnóstwem funkcji a chcesz się upewnić, że nie używają one przypadkiem ze zmiennych
globalnych, które uważasz za lokalne. (Szczególnie łatwo pomylić się przy prostych
nazwach zmiennych, jak i, j, i tak dalej.)
-W help
-W usage
--help
--usage
Wypisuje na standardowe wyjście krótkie podsumowanie dostępnych opcji. (Zgodnie z
GNU Coding Standards, te opcje powodują natychmiastowe, pomyślne zakończenie
pracy).
-W lint[=fatal]
--lint[=fatal]
Daje ostrzeżenia o konstrukcjach, które są pokraczne lub nieprzenośne dla innych
implementacji AWK. Z opcjonalnym argumentem fatal, ostrzeżenia lint stają się
błędami krytycznymi. Może to drastyczne, ale korzystanie z tej opcji na pewno
zachęci do pisania czystszych programów AWK.
-W lint-old
--lint-old
Daje ostrzeżenia o konstrukcjach, które nieprzenośne na pierwotną wersję Uniksowego
awk.
-W gen-po
--gen-po
Przegląda i analizuje program AWK program, i tworzy na standardowym wyjściu plik
formatu GNU .po, zawierający wpisy dla wszystkich podlegających lokalizacji
łańcuchów w programie. Sam program nie jest wykonywany. Więcej szczegółów o
plikach .po można znaleźć w pakiecie dystrybucyjnym GNU gettext.
-W non-decimal-data
--non-decimal-data
Rozpoznaje wartości ósemkowe i szesnastkowe w danych wejściowych. Używaj tej opcji
ze szczególną ostrożnością!
-W posix
--posix
Włącza tryb zgodności, w którym obowiązują następujące dodatkowe ograniczenia:
• sekwencje specjalne \x nie są rozpoznawane.
• Przy FS ustawionym na pojedynczą spację jako separatory pól działają tylko spacje
i tabulatory, znaki nowej linii nie są separatorami pól.
• Nie można kontynuować linii po ? i :.
• Synonim `func' dla słowa kluczowego `function' nie jest rozpoznawany.
• Operatory ** i **= nie mogą być używane zamiast ^ i ^=.
• Nie jest dostępna funkcja fflush().
-W profile[=plik_prof]
--profile[=plik_prof]
Wysyła dane profilowania do pliku_prof. Domyślnie jest to awkprof.out.
Uruchomiony z gawk, profil jest tylko “ładnie wypisaną” wersją programu.
Uruchomiony z pgawk, profil zawiera liczbę wykonań każdej instrukcji programu (na
lewym marginesie) oraz liczbę wywołań funkcji dla każdej funkcji użytkownika.
-W re-interval
--re-interval
Włącz użycie wyrażeń powtarzanych (interval expressions) w dopasowywaniu wyrażeń
regularnych (patrz poniżej Wyrażeniaregularne). Wyrażenia powtarzane nie były
tradycyjnie dostępne w języku AWK. Standard POSIX dodał je dla uzyskania wzajemnej
zgodności awk i egrep. Jednak ich użycie najprawdopodobniej da błędy w starych
programach AWK, zatem gawk udostępnia je tylko wtedy, gdy zażądano tego niniejszą
opcją lub podano opcję --posix.
-W source=tekst-programu
--source=tekst-programu
Używa tekst-programu jako kodu źródłowego programu AWK. Opcja ta pozwala na łatwe
łączenie funkcji bibliotecznych (używanych poprzez opcje -f i --file) z kodem
źródłowym wprowadzanym w wierszu poleceń. Jest to przeznaczone przede wszystkim
dla średnio dużych programów AWK, używanych w skryptach powłokowych.
Forma -W source= tej opcji używa reszty argumentu wiersza poleceń jako tekstu
programu; dalsze opcje -W nie będą rozpoznawane w tym samym argumencie.
-W version
--version
Wypisuje informację o wersji tej konkretnej kopii gawk (na standardowe wyjście).
Jest to przydatne przede wszystkim do zdobywania informacji, czy bieżąca kopia
gawk, którą posiadasz na systemie jest aktualna. Przydaje się także przy zgłaszaniu
błędów. (Według GNU Coding Standards (Standardów Kodowania GNU), opcje te powodują
natychmiastowe, zakończone powodzeniem zakończenie pracy.)
-- Sygnalizuje koniec opcji. Dzięki temu następne argumenty programu AWK mogą
rozpoczynać się myślnikiem “-”. [Na przykład rozpoczynające się myślnikiem nazwy
plików]. Istnieje głównie dla utrzymania spójności z konwencją przetwarzania
argumentów używaną w większości programów POSIX-owych.
W trybie zgodności wszelkie inne opcje są zaznaczane jako niepoprawne, lecz poza tym są
ignorowane. W normalnym trybie działania, jeśli dostarczono tekst programu AWK, nieznane
opcje są mu przekazywane w tablicy ARGV, aby mógł je sobie sam przetworzyć. Przydaje się
to w praktyce do uruchamiania programów AWK przez mechanizm “#!” interpretera.
WYWOŁANIE PROGRAMU AWK
Program AWK składa się z sekwencji instrukcji wzorzec-akcja oraz opcjonalnych definicji
funkcji.
wzorzec { instrukcje akcji }
function nazwa(lista parametrów) { instrukcje }
Gawk najpierw odczytuje źródło programu z podanych plików-programu. Gawk czyta tekst
programu tak, jakby wszystkie pliki-programu zostały połączone ze sobą w całość. Przydaje
się do budowania bibliotek funkcji AWK, bez konieczności włączania ich do każdego nowego
programu AWK, który z nich korzysta. Umożliwia to również łączenie funkcji bibliotecznych
z programami z wiersza poleceń.
Zmienna środowiskowa AWKPATH określa ścieżkę przeszukiwania, używaną do znajdowania plików
źródłowych podanych w opcji -f. Jeśli zmienna ta nie istnieje, domyślną ścieżką staje się
".:/usr/local/share/awk". (Faktyczny katalog może być różny, zależnie od tego jak
skompilowano i zainstalowano awk.) Jeśli nazwa pliku, podana opcji -f zawiera znak “/”,
nie jest dokonywane żadne przeszukiwanie ścieżki.
Gawk wywołuje programy AWK w następującej kolejności. Najpierw dokonuje wszelkich
inicjalizacji zmiennych, zadanych w opcjach -v. Następnie kompiluje program do postaci
wewnętrznej. Potem wywołuje kod, zawarty w blokach BEGIN (jeśli istnieją), a następnie
zaczyna odczytywać każdy z plików, podanych w tablicy ARGV. Jeśli nie podano takich nazw
plików, gawk odczytuje standardowe wejście.
Jeśli nazwa pliku w wierszu poleceń ma postać var=val , to jest traktowana jako
inicjalizacja zmiennej. Zmienna var uzyska wartość val. (Dzieje się to po uruchomieniu
każdego bloku BEGIN.) Ten sposób inicjalizowania zmiennych najbardziej przydaje się do
dynamicznego nadawania wartości zmiennym, których AWK używa do określania sposobu, w jaki
wejście rozbijane jest na pola i rekordy. Jest też użyteczny do kontroli stanu, jeśli
zachodzi potrzeba wielokrotnego czytania danego pliku danych.
Jeśli wartość konkretnego elementu ARGV jest pusta (""), to gawk ją pomija.
Dla każdego rekordu wejścia gawk dokonuje porównania, sprawdzając czy odpowiada on
jakiemuś wzorcowi z programu AWK. Jeśli wzorzec będzie odpowiadał rekordowi, zostanie
wykonana związana z nim akcja. Wzorce są sprawdzane w kolejności ich pojawienia się w
programie.
Na koniec, gdy wyczerpane zostanie całe wejście, gawk wywołuje kod zawarty w bloku END.
ZMIENNE, REKORDY I POLA
Zmienne AWK są dynamiczne; zaczynają istnieć gdy są po raz pierwszy użyte. Ich wartości
są zmiennoprzecinkowe, znakowe (ciągi znaków) lub jedne i drugie naraz, zależnie od
sposobu użycia. AWK posiada również tablice jednowymiarowe; symulowane mogą być również
tablice wielowymiarowe. Podczas działania programu ustawianych jest kilka predefiniowanych
zmiennych; będą one opisane niżej.
Rekordy
Zwykle rekordy rozdzielane są znakami nowej linii [czyli rekordem jest pojedyncza linia].
Możesz kontrolować sposób, w jaki będą separowane rekordy przypisując wartość wbudowanej
zmiennej RS Jeżeli zawiera ona pojedynczy znak, to jest on ogranicznikiem rekordów. W
przeciwnym przypadku, RS jest wyrażeniem regularnym. Tekst wejściowy pasujący do tego
wyrażenia rozdziela rekord. Jednakże, w trybie zgodności do rozdzielania rekordów zostanie
użyty tylko jego pierwszy znak. jeżeli RS jest ustawiony na łańcuch pusty, to rekordy
rozdzielane są pustymi liniami. W tym przypadku znak nowej linii zawsze działa jako
ogranicznik pola, oprócz wartości ogranicznika ustawionej przez FS.
Pola
Po przeczytaniu każdego rekordu wejściowego, gawk rozbija go na pola, używając do tego
celu wartości separatora pól, FS. Jeśli FS jest pojedynczym znakiem, to pola są
rozdzielane tym właśnie znakiem. W przeciwnym wypadku FS powinien być wyrażeniem
regularnym. W szczególnym wypadku, kiedy FS jest pojedynczą spacją, pola są oddzielane
dowolną ilością białych spacji (spacji, tabulatorów, nowych linii). (Ale patrz omówienie
--posix). UWAGA: Wartość zmiennej IGNORECASE (patrz niżej) również wpływa na sposób
rozdzielania pól i rekordów (w wypadku gdy odpowiednio FS bądź RS jest wyrażeniem
regularnym).
Jeśli zmienną FIELDWIDTHS ustawiono na listę oddzielonych spacjami liczb, to każde pole
powinno mieć stałą szerokość, zaś gawk dokonuje podziału przy użyciu podanych szerokości.
Wartość FS jest wtedy ignorowana. Przyznanie zmiennej FS nowej wartości unieważnia użycie
FIELDWIDTHS, i przywraca domyślne zachowanie.
Do każdego pola w rekordzie wejściowym można odwołać się przez jego pozycję, $1, $2, itd.
$0 jest całym rekordem (zwykle linią). Do pól nie musisz się odwoływać przez stałe:
n = 5
print $n
wypisze piąte pole rekordu wejściowego.
Zmienna NF jest ustawiana na całkowitą liczbę pól w rekordzie wejściowym.
Odniesienia do pól nieistniejących (np. pól znajdujących się za $NF) dają łańcuch zerowy.
Jednak nadanie nieistniejącemu polu wartości (np. $(NF+2) = 5) zwiększa wartość licznika
NF, a pola znajdujące się `pomiędzy', inicjuje łańcuchem zerowym. Przypisanie to poowoduje
również ponowne przetworzenie wartości zmiennej $0, w której pola zostaną rozdzielone
wartością OFS.
Przypisanie wartości istniejącemu polu powoduje ponowne utworzenie całego rekordu podczas
odwołania się do $0. Podobnie, przypisanie wartości do $0 powoduje, że rekord jest
ponownie dzielony, tworząc nowe wartości pól.
Wbudowane zmienne
Wbudowanymi zmiennymi Gawk są:
ARGC Liczba argumentów wiersza poleceń (nie liczy opcji przekazanych gawk, ani
źródła programu).
ARGIND Indeks w tablicy ARGV bieżąco przetwarzanego pliku.
ARGV Tablica argumentów wiersza poleceń. Tablica ta jest indeksowana od zera do
ARGC - 1. Dynamiczna zmiana zawartości ARGV może sterować plikami używanymi
jako dane. BINMODE Na systemach nie-POSIX-owych, określa użycie trybu
“binarnego” do wszystkich operacji wejścia/wyjścia plików. Numeryczne
wartości 1, 2 lub 3 oznaczają, że binarne wejście/wyjście powinno zostać użyte
dla, odpowiednio, plików wejściowych, wyjściowych, lub wszystkich plików.
Wartości łańcuchowe: "r" lub "w" oznaczają używanie binarnego wejścia/wyjścia
dla, że plików, odpowiednio, wejściowych lub wyjściowych. Wartości
łańcuchowe: "rw" lub "wr" oznaczają, że binarne wejście/wyjście powinno być
użyte dla wszystkich plików. Wszystkie inne wartości łańcuchowe są traktowane
jak "rw", ale powodują komunikat ostrzegawczy.
CONVFMT Format konwersji dla liczb, domyślnie "%.6g".
ENVIRON Tablica zawierająca wartości bieżącego środowiska. Tablica ta jest indeksowana
zmiennymi środowiskowowymi, każdy element tablicy jest wartością danej
zmiennej (np. ENVIRON["HOME"] może mieć wartość /u/arnold). Zmiana tej
tablicy nie wpłynie na środowisko widziane przez programy, które gawk wywołuje
przez przekierowania lub przy użyciu funkcji system().
ERRNO Jeśli pojawi się błąd systemowy podczas przekierowywania dla getline, podczas
odczytu dla getline lub podczas close(), to ERRNO będzie zawierać łańcuch
opisujący błąd. Podlega on tłumaczeniu przy ustawieniach locale innych niż
angielskie.
FIELDWIDTHS Jest rozdzieloną białymi spacjami listą szerokości pól. Jeśli zmienna ta jest
ustawiona, to gawk rozbija wejście na pola o stałych szerokościach (domyślnie
rozbija je według wartości separatora FS).
FILENAME Nazwa pliku bieżącego pliku wejściowego. Jeśli nie podano plików w wierszu
poleceń, FILENAME przechowuje wartość “-”. Wartość zmiennej FILENAME jest
niezdefiniowana wewnątrz bloku BEGIN (chyba że zostanie nadana przez getline).
FNR Liczba rekordów wejściowych w bieżącym pliku wejściowym.
FS Separator pól wejściowych, domyślnie spacja.
IGNORECASE Określa wrażliwość na wielkości znaków w operacjach na wyrażeniach
regularnych. Jeśli zmienna IGNORECASE ma wartość niezerową, to porównywanie
wzorców w regułach, rozdzielanie pól przez FS, rozdzielanie rekordów przez RS,
dopasowywanie wyrażeń regularnych przez ~ i !~, oraz wbudowane funkcje gsub(),
index(), match(), split() i sub(), będą ignorować wielkość liter podczas
operacji na wyrażeniach regularnych. UWAGA: Ustawienie to nie wpływa na
indeksowanie tablic, ani na funkcję asort().
Tak więc jeśli IGNORECASE nie jest równe zero, /aB/ odpowiada wszystkim
następującym łańcuchom -- "ab", "aB", "Ab", i "AB". Jak ze wszystkimi
zmiennymi AWK, początkowa wartość IGNORECASE jest zerem, więc operacje na
wyrażeniach regularnych są wrażliwe na wielkość znaków. W Unixie przy
ignorowaniu wielkości znaków używany jest pełny zestaw znaków ISO-8859-1
Latin-1.
LINT Zapewnia dynamiczne sterowanie opcją --lint z wnętrza programu AWK. Gdy jest
prawdziwe, gawk wypisuje ostrzeżenia lint. Gdy fałszywe -- nie wypisuje.
Kiedy ma przypisaną wartość łańcuchową "fatal", ostrzeżenia lint stają się
błędami krytycznymi, dokłądnie tak samo, jak przy --lint=fatal. Każda inna
wartość prawdziwa wypisuje tylko ostrzeżenia.
NF Liczba pól w bieżącym rekordzie wejściowym.
NR Całkowita liczba odczytanych do tej pory rekordów wejściowych.
OFMT Format wyjściowy liczb, domyślnie "%.6g".
OFS Separator pól wyjściowych, domyślnie spacja.
ORS Separator rekordów wyjściowych, domyślnie nowa linia. PROCINFO Elementy tej
tablicy umożliwiają dostęp do informacji o działającym programie AWK. W
niektórych systemach w tablicy mogą istnieć elementy od "group1" aż do
"groupn" dla pewnego n, będącego liczbą grup dodatkowych, do których należy
program. Do sprawdzenia tych elementów użyj operatora in. Na pewno są
dostępne następujące elementy:
PROCINFO["egid"] wartość funkcji systemowej getegid(2).
PROCINFO["euid"] wartość funkcji systemowej geteuid(2).
PROCINFO["FS"] "FS", jeśli działa podział na pola za pomocą FS, lub
"FIELDWIDTHS", jeśli działa podział na pola za pomocą
FIELDWIDTHS.
PROCINFO["gid"] wartość funkcji systemowej getgid(2).
PROCINFO["pgrpid"] ID grupy procesów bieżącego procesu.
PROCINFO["pid"] ID bieżącego procesu.
PROCINFO["ppid"] ID procesu macierzystego dla bieżącego procesu.
PROCINFO["uid"] wartość funkcji systemowej getuid(2).
RS Separator rekordów wejściowych, domyślnie nowa linia. Jeśli RS ma wartość
łańcucha zerowego, to rekordy są oddzielane pustymi liniami. Gdy RS jest
ustawiony na łańcuch zerowy, to znak nowej linii zawsze działa jak separator
pola, oprócz działania jakiejkolwiek wartości zmiennej FS.
RT Zakończenie rekordu. Gawk ustawia RT na tekst wejściowy, który pasował do
znaku lub wyrażenia regularnego określonego przez RS.
RSTART Indeks pierwszego znaku, dopasowanego funkcją match(); 0 w przypadku braku
dopasowania.
RLENGTH Długość łańcucha dopasowanego funkcją match(); -1 w przypadku braku
dopasowania.
SUBSEP Znak, używany do separacji wielokrotnych indeksów w elementach tablicowych,
domyślnie jest to "\034".
TEXTDOMAIN Dziedzina tekstowa programu AWK. Stosowane od odszukania zlokalizowanych
tłumaczeń łańcuchów znakowych programu.
Tablice
Tablice są indeksowane wyrażeniem, ujętym w nawiasy kwadratowe ([ i ]). Jeśli wyrażenie
jest listą wyrażeń (wyraż, wyraż ...) to indeks tablicy jest sklejany z wartości
(łańcuchowych) każdego wyrażenia, oddzielonych wartością zmiennej SUBSEP. [Uwaga: jest
tak dlatego, że AWK używa tablic asocjacyjnych - tak jakby słownikowych - nie ma tu
normalnych liczbowych indeksów - indeksem może być cokolwiek, najczęściej łańcuch.
Symulowanie tablic wielowymiarowych polega właśnie na sklejaniu poszczególnych indeksów w
unikalny łańcuch -- przyp. tłum.] Właściwość ta jest używana do symulacji
wielowymiarowych tablic. Na przykład:
i = "A" ; j = "B" ; k = "C"
x[i, j, k] = "hello, world\n"
przypisuje łańcuch "hello, world\n" elementowi tablicy x, o indeksie będącym łańcuchem
"A\034B\034C". Wszystkie tablice w AWK są asocjacyjne, tj. indeksowane wartościami
łańcuchowymi.
Do sprawdzenia czy dana tablica posiada oczekiwany indeks [łańcuchowy], można użyć
operatora in, który ma zastosowanie przede wszystkim w instrukcjach if lub while.
if (val in array)
print array[val]
Jeśli tablica posiada wielokrotne indeksy, można użyć konstrukcji (i, j) in array.
Konstrukcja in może być również użyta w pętli for do iterowania poprzez wszystkie elementy
tablicy [ponieważ jest ona asocjacyjna, nie można jej iterować przez przelecenie indeksu
od zera do najwyższej wartości - indeks może być tu przecież dowolnym łańcuchem - przyp.
tłum.]
Element można skasować z tablicy przy użyciu polecenia delete. Poleceniem delete można
się też posłużyć do skasowania całej zawartości tablicy, przez podanie jej nazwy bez
indeksu.
Typy zmiennych i konwersje
Zmienne oraz pola mogą być liczbami (zmiennoprzecinkowymi), łańcuchami lub jednym i drugim
naraz. Interpretacja wartości zmiennej zależy od kontekstu. Jeśli jest użyta w wyrażeniu
numerycznym, jest interpretowana jako liczba; jeśli jest użyta w wyrażeniu łańcuchowym, to
jest traktowana jak łańcuch.
Aby wymusić traktowanie zmiennej jako liczby, dodaj do niej 0; aby wymusić traktowanie jej
jako łańcucha, doklej do niej łańcuch zerowy.
Podczas konwersji łańcucha na liczbę, obróbka jest dokonywana przy użyciu funkcji
strtod(3). Liczba jest przekształcana na łańcuch przy użyciu wartości CONVFMT jako
parametru formatującego dla sprintf(3), oraz wartości numerycznej jako argumentu. Jednak,
nawet mimo że wszystkie liczby w AWK są zmiennoprzecinkowe, wartości całkowite są zawsze
konwertowane jak całkowite (integer). Tak więc, przy
CONVFMT = "%2.2f"
a = 12
b = a ""
zmienna b uzyskuje wartość łańcuchową "12", a nie "12.00".
Gawk dokonuje porównań w następujący sposób: Jeśli dwie wartości są numeryczne, to są
porównywane numerycznie. Jeśli jedna z wartości jest numeryczna, a druga łańcuchowa, która
jest “łańcuchem numerycznym”, to porównania są również dokonywane numerycznie. W
przeciwnym wypadku wartość numeryczna jest konwertowana do łańcucha i dokonywane jest
porównanie łańcuchowe. Dwa łańcuchy są, oczywiście, porównywane jako łańcuchy. Zwróć
uwagę, że standard POSIX stosuje pojęcie “łańcucha numerycznego” wszędzie, nawet do
stałych łańcuchowych. Jednak jest to oczywiście nieprawidłowe i gawk tego nie robi. (Na
szczęście, poprawiono to w następnej wersji standardu.)
Zauważ, że stałe znakowe, takie jak "57" nie są łańcuchami numerycznymi - są one stałymi
łańcuchowymi. Pojęcie “łańcuchów numerycznych” odnosi się wyłącznie do pól, wejścia
getinput, FILENAME, elementów ARGV, ENVIRON i elementów tablicy utworzonej funkcją split()
będących łańcuchami numerycznymi. Podstawową koncepcją jest to, że wyglądające na
numeryczne dane z wejścia użytkownika, i tylko one, są traktowane w opisany sposób.
Niezainicjalizowane zmienne mają wartość numeryczną zero i łańcuchową "" (zero lub pusty
łańcuch).
Stałe ósemkowe i szesnastkowe
Poczynając od wersji 3.1 gawk , w kodzie źródłowym programów AWK można korzystać ze
stałych ósemkowych i szesnastkowych w stylu języka C. Na przykład, ósemkowa wartość 011
jest równa dziesiętnej 9, a szesnastkowa 0x11 jest równa dziesiętnej 17.
Stałe łańcuchowe
Stałe łańcuchowe w AWK są sekwencjami znaków ujętymi w cudzysłowy ("). Wewnątrz łańcuchów
rozpoznawane są pewne sekwencje specjalne, jak w C. Są to:
\\ dosłowny odwrotny ukośnik (backslash)
\a znak dzwonka, “alert”; zazwyczaj znak ASCII BEL
\b backspace
\f wysuw strony (form-feed)
\n znak nowej linii (newline).
\r powrót karetki (carriage return).
\t tabulacja pozioma (horizontal tab).
\v tabulacja pionowa (vertical tab).
\xcyfry hex
Znak reprezentowany przez łańcuch cyfr szesnastkowych występujących po \x. Tak jak w
ANSI C, wszystkie kolejne cyfry szesnastkowe uważane są za część sekwencji
specjalnej. (Ta cecha powinna nam coś mówić o projektowaniu języków przez komitety.)
Np., "\x1B" jest znakiem ASCII ESC (escape).
\ddd Znak reprezentowany przez 1-, 2- lub 3-cyfrową sekwencję cyfr ósemkowych. Np.,
"\033" jest znakiem ASCII ESC (escape).
\c Dosłowny znak c.
Sekwencji specjalnych można też używać wewnątrz stałych wyrażeń regularnych (np.,
/[ \t\f\n\r\v]/ dopasowuje białe znaki).
W trybie zgodności, znaki reprezentowane przez ósemkowe lub szesnastkowe sekwencje
specjalne są traktowane dosłownie, jeśli użyto ich w stałych wyrażeniach regularnych.
Zatem, /a\52b/ jest równoważnikiem /a\*b/.
WZORCE I AKCJE
AWK jest językiem zorientowanym liniowo. Najpierw przychodzi wzorzec, a potem akcja.
Instrukcje akcji są zawarte w nawiasach { i }. Pominąć można zarówno wzorzec, jak i
akcję, lecz oczywiście nie obydwa te pola naraz. Jeśli pominięto wzorzec, to akcja jest
wykonywana dla każdego z rekordów wejścia. Brakująca akcja jest z kolei równoważna akcji
{ print }
która wypisuje cały rekord.
Komentarze rozpoczynają się znakiem “#” i trwają aż do końca linii. Do oddzielania
instrukcji można używać pustych linii. Zwykle instrukcja kończy się wraz z nową linią,
jednak nie jest to regułą w przypadku linii kończących się na “,”, “{”, “?”, “:”, “&&” lub
“||”. Dla liniach kończących się na do lub else również wystąpi automatyczna kontynuacja
instrukcji w następnej linii. W innych wypadkach, linia może być kontynuowana przez
zakończenie jej znakiem “\”; w takim wypadku znak nowej linii jest ignorowany.
Wiele instrukcji można też zgrupować w jednej linii, oddzielając je znakiem “;”. Tyczy się
to zarówno instrukcji w części akcji z pary wzorzec-akcja (zwykły przypadek), jak i do
samych instrukcji wzorzec-akcja.
Wzorce
Wzorce w AWK mogą być jedną z następujących rzeczy:
BEGIN
END
/wyrażenie regularne/
wyrażenie relacyjne
wzorzec && wzorzec
wzorzec || wzorzec
wzorzec ? wzorzec : wzorzec
(wzorzec)
! wzorzec
wzorzec1, wzorzec2
BEGIN i END są dwoma specjalnymi rodzajami wzorców, które nie są porównywane z danymi
wejściowymi. Części akcji wszelkich wzorców BEGIN są łączone, tak jakby wszystkie one
zostały napisane w pojedynczym bloku BEGIN. Są one wykonywane przed rozpoczęciem
odczytywania danych wejściowych. Podobnie, wszelkie bloki END są również łączone i
wykonywane po wyczerpaniu danych wejściowych. (lub po dojściu do instrukcji exit.)
Wzorce BEGIN i END nie mogą być łączone z innymi wzorcami w wyrażeniach wzorcowych.
Wzorcom BEGIN i END nie może brakować części definiującej akcję.
Dla wzorców /wyrażeń regularnych/ powiązana instrukcja wykonywana jest dla każdego rekordu
wejściowego, który odpowiada zadanemu wyrażeniu regularnemu. Wyrażenia regularne są tymi
samymi wyrażeniami, które można spotkać w egrep(1), i są podsumowane niżej.
wyrażenie relacyjne może używać dowolnego operatora ze zdefiniowanych w sekcji o akcjach
operatorów. Ogólnie, testują one, czy określone pola odpowiadają określonym wyrażeniom
regularnym.
Operatory &&, ||, i ! są logicznymi AND, OR i NOT, podobnie jak w języku C. Są one
obliczane w sposób skrócony, podobnie jak w C, i służą głównie do łączenia bardziej
podstawowych wyrażeń wzorcowych. Podobnie jak w większości języków, dla wymuszenia
kolejności porównywania można użyć nawiasów.
Operator ?: działa podobnie jak ten sam operator w C. Jeśli pierwszy wzorzec jest
prawdziwy, to do testowania używany jest następny wzorzec; w przeciwnym wypadku używany
jest trzeci wzorzec. Obliczany jest tylko albo drugi albo trzeci wzorzec.
Forma wzorzec1, wzorzec2 wyrażenia jest nazywana wzorcem zakresu. Dopasowuje ona
wszystkie rekordy wejście, poczynając od rekordu, który odpowiada wzorcowi1, aż do rekordu
pasującego do wzorzec2, włącznie. Nie łączy się to z innymi rodzajami wyrażeń wzorcowych.
Wyrażenia regularne
Wyrażenia regularne są rozszerzoną formą tego, co można znaleźć w egrep. Składają się one
z następujących znaków:
c dopasowuje nie-specjalny znak c.
\c dopasowuje dosłowny znak c.
. dopasowuje dowolny znak włącznie ze znakiem nowej linii.
^ dopasowuje początek łańcucha.
$ dopasowuje koniec łańcucha.
[abc...] lista znaków, dopasowuje dowolny ze znaków abc....
[^abc...] zanegowana lista znaków, dopasowuje wszystkie znaki poza abc....
r1|r2 alternatywa: dopasowuje albo r1 albo r2.
r1r2 konkatenacja: dopasowuje r1, a następnie r2.
r+ dopasowuje jeden lub więcej r-ów.
r* dopasowuje zero lub więcej r-ów.
r? dopasowuje zero lub jeden r.
(r) grupowanie: dopasowuje r.
r{n}
r{n,}
r{n,m} Jedna lub dwie liczby w nawiasach klamrowych opisują wyrażenie powtarzane.
Jeżeli w nawiasach jest jedna liczba, to poprzedzające wyrażenie regularne r
powtarzane jest n razy. Jeżeli użyto dwu rozdzielonych przecinkiem liczb, to r
powtarzane jest od n do m razy. Jeżeli w nawiasach jest jedna liczba, z
następującym po niej przecinkiem to r powtarzane jest co najmniej n razy.
Wyrażenia powtarzane dostępne są tylko wtedy, gdy w wierszu poleceń użyto albo
opcji --posix albo --re-interval.
\y dopasowuje pusty łańcuch na początku bądź na końcu słowa.
\B dopasowuje pusty łańcuch wewnątrz słowa.
\< dopasowuje pusty łańcuch na początku słowa.
\> dopasowuje pusty łańcuch na końcu słowa.
\w dopasowuje dowolny znak wchodzący w skład słów (literę, cyfrę lub
podkreślenie). [Nie obejmuje to, niestety polskich znaków diakrytycznych.
Sekwencje dotyczące dopasowywania słów oczywiście również nie uwzględniają
specyficznych polskich znaków].
\W dopasowuje dowolny znak nie wchodzący w skład słów.
\` dopasowuje pusty łańcuch na początku bufora (łańcucha).
\' dopasowuje pusty łańcuch na końcu bufora.
Sekwencje specjalne (escape sequences), które są prawidłowe w stałych łańcuchowych (patrz
niżej) są również poprawne w wyrażeniach regularnych.
Klasy znaków są nową własnością wprowadzoną w standardzie POSIX. Klasa znaków jest
specjalną notacją służącą do opisu listy znaków posiadających szczególną cechę. Dla danej
klasy rzeczywiście występujące w niej znaki mogą być różne w zależności od kraju i/lub
używanego zestawu znaków. Na przykład, pojęcie o tym, co jest znakiem alfabetu jest
odmienne w USA niż we Francji.
Klasa znaków dozwolona jest wyłącznie w wyrażeniu regularnym wewnątrz nawiasów klamrowych
listy znaków. Klasy znaków składają się z [:, słowa kluczowego opisującego klasą, i
kończącego :]. POSIX definiuje następujące klasy znaków:
[:alnum:] Znaki alfanumeryczne.
[:alpha:] Znaki alfabetu.
[:blank:] Znaki spacji lub tabulatorów.
[:cntrl:] Znaki sterujące.
[:digit:] Znaki numeryczne (cyfry).
[:graph:] Znaki, które są zarówno widoczne (przy wyświetlaniu) jak i drukowalne. (Spacja
jest drukowalna, ale nie jest widoczna, podczas gdy a jest i takie, i takie.)
[:lower:] Znaki małych liter alfabetu.
[:print:] Znaki drukowalne (znaki, które nie są znakami sterującymi.)
[:punct:] Znaki interpunkcyjne (nie będące literami, cyframi, znakami sterującymi ani
znakami spacji).
[:space:] Znaki spacji (takie jak zwykła spacja, tabulator, wysuw strony, by wymienić
tylko kilka).
[:upper:] Znaki dużych liter alfabetu.
[:xdigit:] Znaki będące cyframi szesnastkowymi.
Na przykład, przed standardem POSIX, by dopasować znaki alfanumeryczne musiałbyś napisać
/[A-Za-z0-9]/. Jeśli twój zestaw znaków zawiera inne znaki alfabetyczne, powyższe ich nie
dopasuje, a jeśli kolejność znaków w zestawie jest inna niż w ASCII, to wyrażenie to może
nawet nie dopasowywać znaków alfanumerycznych ASCII. Za pomocą POSIX-owych klas znaków,
możesz napisać /[[:alnum:]]/, i dopasowuje to wszystkie alfabetyczne i numeryczne znaki z
twojego zestawu znaków.
W listach znaków mogą pojawić się dodatkowe sekwencje specjalne. Dotyczy to zestawów
znaków różnych od ASCII, które mogą posiadać pojedyncze symbole (zwane elementami
porównywania - collating elements) reprezentowane przez więcej niż jeden znak, jak i kilka
znaków równoważnych w operacjach porównywania, czy sortowania. (np. we francuskim, zwykłe
“e” i akcentowane (grave) e` są równoważne.)
Symbole porównywania (Collating Symbols)
Symbolem porównywania jest wieloznakowy element porównywania zawarty pomiędzy [. a
.]. Na przykład, jeśli ch jest elementem porównywania, to [[.ch.]] jest
wyrażeniem regularnym dopasowującym ten element porównywania, podczas gdy [ch] jest
wyrażeniem regularnym dopasowującym c albo h.
Klasy równoważności (Equivalence Classes)
Klasa równoważności jest specyficzną dla ustawień lokalnych nazwą dla listy
równoważnych sobie znaków . Nazwa zawarta jest pomiędzy [= a =]. Na przykład, do
reprezentacji wszystkich “e,” “`,” and “`.” możne zostać użyta nazwa e. W tym
przypadku, [[=e=]] jest wyrażeniem regularnym dopasowującym dowolne z e, e´, e´ lub
e`. e`.
Cechy te są bardzo wartościowe w ustawieniach lokalnych innych niż dla języka
angielskiego. Funkcje biblioteczne, których gawk używa do dopasowywania wyrażeń
regularnych rozpoznają obecnie wyłącznie POSIX-owych klas znaków; nie rozpoznają one
symboli porównywania ani klas równoważności.
Operatory \y, \B, \<, \>, \w, \W, \` oraz \' są specyficzne dla gawk; są one
rozszerzeniami opartymi na możliwościach bibliotek wyrażeń regularnych GNU.
Różne opcje wiersza poleceń kontrolują sposób, w jaki gawk interpretuje znaki w
wyrażeniach regularnych.
Brak opcji
W przypadku domyślnym gawk udostępnia wszystkie możliwości wyrażeń regularnych
POSIX oraz powyżej opisane operatory wyrażeń regularnych GNU. Nie są jednak
obsługiwane wyrażenia powtarzane.
--posix
Obsługiwane są tylko POSIX-owe wyrażenia regularne, operatory GNU nie mają swego
specjalnego znaczenia. (tj., \w dopasowuje literał w). Dozwolone są wyrażenia
powtarzane.
--traditional
Dopasowywane są wyrażenia regularne tradycyjnego uniksowego awk. Operatory GNU nie
mają swego specjalnego znaczenia, nie są dostępne ani wyrażenia powtarzane ani
POSIX-owe klasy znaków ([[:alnum:]] i tak dalej). Znaki opisywane przez ósemkowe
lub szesnastkowe sekwencje specjalne są traktowane dosłownie, nawet jeśli
reprezentują one metaznaki wyrażeń regularnych.
--re-interval
Pozwala na wyrażenia powtarzane, nawet przy użyciu --traditional.
Akcje
Instrukcje akcji są zawarte w nawiasach { i }. Instrukcje akcji składają się ze
zwyczajnych instrukcji przypisania, warunków i instrukcji pętli, które można znaleźć w
większości innych języków programowania. Operatory, instrukcje sterującymi, a także
instrukcje wejścia/wyjścia są opracowane na podstawie tych, spotykanych w języku C.
Operatory
Operatory w AWK, w kolejności malejącego priorytetu, to
(...) Grupowanie
$ Odniesienie się do pola.
++ -- Inkrementuj i dekrementuj. Zarówno przedrostkowe i przyrostkowe.
^ Potęgowanie (można użyć również **, oraz **= dla operatora przypisania).
+ - ! Jednoargumentowy plus, minus i logiczna negacja.
* / % Mnożenie, dzielenie i modulo (reszta dzielenia).
+ - Dodawanie i odejmowanie.
odstęp Konkatenacja (złączenie) łańcuchów.
< >
<= >=
!= == Regularne operatory relacyjne.
~ !~ Dopasowanie wyrażenia regularnego, dopasowanie zanegowane. UWAGA: Nie używaj
stałego wyrażenia regularnego (/foo/) po lewej stronie ~ lub !~. Używaj go
tylko po prawej stronie. Wyrażenie /foo/ ~ exp ma takie samo znaczenie jak
(($0 ~ /foo/) ~ exp). Nie jest to zazwyczaj rzecz, której oczekujesz.
in Przynależność do tablicy.
&& Koniunkcja logiczna AND.
|| Alternatywa logiczna OR.
?: Wyrażenie warunkowe z C. Ma ono postać wyraż1 ? wyraż2 : wyraż3. Jeśli wyraż1
jest prawdziwe, to wartością wyrażenia jest wyraż2, w przeciwnym wypadku jest
nią wyraż3. Obliczane jest wyłącznie jedno z wyraż2 i wyraż3.
= += -=
*= /= %= ^= Przypisanie. Obsługiwane jest zarówno przypisanie absolutne (zmienna =
wartość) jak i przypisanie operatorowe (inne formy).
Instrukcje sterujące
Instrukcje sterujące są następujące:
if (warunek) instrukcja [ else instrukcja ]
while (warunek) instrukcja
do instrukcja while (warunek)
for (wyraż1; wyraż2; wyraż3) instrukcja
for (var in tablica) instrukcja
break
continue
delete tablica[indeks]
delete tablica
exit [ wyrażenie ]
{ instrukcje }
Instrukcje I/O
Instrukcje I/O są następujące:
close(plik [, jak]) Zamyka plik, potok lub proces współbieżny (co-process).
Opcjonalnego jak powinno się używać wyłącznie do zamykania jednego
końca dwukierunkowego potoku do procesu współbieżnego. Musi to być
wartość łańcuchowa, albo "to" albo "from".
getline Ustawia $0 z następnego rekordu wejściowego; ustawia NF, NR, FNR.
getline <plik Ustawia $0 z następnego rekordu pliku; ustawia NF.
getline var Ustawia var z następnego rekordu wejściowego; ustawia NF, FNR.
getline var <plik Ustawia var z następnego rekordu pliku.
polecenie | getline [var]
Uruchamia przesyłanie potokiem wyjścia polecenia albo do $0, albo do
var, jak wyżej.
polecenie |& getline [var]
Uruchamia polecenia jako proces współbieżny, wysyłając potokiem jego
wyjście albo do $0 albo do var, jak wyżej. Procesy współbieżne są
rozszerzeniem gawk.
next Kończy przetwarzanie bieżącego rekordu wejściowego. Następnie
odczytywany jest kolejny rekord wejściowy i przetwarzanie rozpoczyna
się od pierwszego wzorca programu AWK. Jeśli osiągnięto koniec
danych wejściowych, wykonywany jest blok END.
nextfile Kończy przetwarzanie bieżącego pliku wejściowego. Następny rekord
wejściowy zostanie odczytany z kolejnego pliku wejściowego.
Aktualizowane są wartości FILENAME i ARGIND, zaś FNR jest ustawiane
na 1 i przetwarzanie rozpoczyna się od pierwszego wzorca programu
AWK. Jeśli osiągnięty zostanie koniec danych wejściowych, wykonywany
jest blok END.
print Wypisuje bieżący rekord. Rekord wyjściowy zakończony jest wartością
zmiennej ORS.
print lista-wyrażeń Wypisuje wyrażenia. Każde wyrażenie jest oddzielone wartością
zmiennej OFS. Wyjściowy rekord jest kończony wartością zmiennej
ORS.
print lista-wyrażeń >plik
Wypisuje wyrażenia do pliku. Każde wyrażenie jest rozdzielone
wartością zmiennej OFS. Rekord wyjściowy jest zakończony wartością
zmiennej ORS.
printf fmt, lista-wyrażeń
Formatuje i wypisuje.
printf fmt, lista-wyrażeń >plik
Formatuje i wypisuje do pliku.
system(cmd-line) Wywołuje polecenie systemowe cmd-line, i zwraca jego status wyjścia.
(funkcja może nie być dostępna na systemach nie POSIX-owych.)
fflush([plik]) Opróżnia bufory związane z otwartym plikiem wynikowym lub potokiem
plik. Jeśli pominięto plik, to opróżniane jest standardowe wyjście.
Jeżeli plik jest łańcuchem pustym, to opróżniane są bufory
wszystkich otwartych plików i potoków.
Dozwolone są też dodatkowe przekierowania wejścia i wyjścia dla print i printf.
print ... >> plik
dokleja wyjście do pliku. a przekierowanie
print ... | polecenie
zapisuje do potoku.
print ... |& polecenie
wysyła dane do procesu współbieżnego.
Polecenie getline zwraca zero na końcu pliku, a -1 przy błędzie. W przypadku błędu, ERRNO
zawiera łańcuch opisujący problem.
UWAGA: używając potoku lub procesu współbieżnego do getline albo z print czy printf
wewnątrz pętli, musisz użyć close() do utworzenia nowych instancji tego polecenia. AWK
nie zamyka automatycznie potoków ani procesów współbieżnych gdy zwrócą one EOF.
Instrukcja printf
Wersje AWK instrukcji printf oraz funkcji sprintf() (patrz niżej) przyjmują następujące
formaty konwersji:
%c Znak ASCII. Jeśli argument użyty z %c był numeryczny, to zostanie potraktowany
jak znak do wypisania. W przeciwnym wypadku, argument będzie zrozumiany jako
łańcuch i zostanie wypisany tylko pierwszy znak tego łańcucha.
%d, %i liczba dziesiętna (część całkowita).
%e , %E
Liczba zmiennoprzecinkowa w postaci [-]d.ddddddE[+-]dd. Format %E używa po prostu
E zamiast e.
%f Liczba zmiennoprzecinkowa w postaci [-]ddd.dddddd.
%g , %G
Używa konwersji e lub f w zależności od tego, która jest krótsza i pomijając
nieznaczące zera. Format %G używa E zamiast e.
%o Liczba ósemkowa bez znaku (także całkowita).
%u Liczba dziesiętna bez znaku (znów, całkowita).
%s Ciąg znaków (łańcuch).
%x , %X
Liczba szesnastkowa bez znaku (całkowita). Format %X używa liter ABCDEF zamiast
abcdef.
%% Pojedynczy znak %; żaden argument nie jest konwertowany.
Między % a literą sterującą mogą znaleźć się opcjonalne parametry dodatkowe:
n$ Oznacza użycie n-tego argumentu w tym miejscu formatowania. Nosi nazwę
specyfikatora pozycyjnego i jest przeznaczone głównie do użytku w przetłumaczonych
wersjach łańcuchów formatu, nie w oryginalnym tekście programu AWK. Jest to
rozszerzenie gawk.
- Wyrażenie w swoim polu powinno być wyrównane do lewej.
spacja W przypadku konwersji numerycznych, poprzedź wartości dodatnie odstępem, zaś ujemne
znakiem minus.
+ Znak plus, użyty przed modyfikatorem szerokości (patrz niżej), nakazuje zawsze
umieszczać znak liczby przy konwersjach numerycznych, nawet jeżeli formatowane dane
są dodatnie. Modyfikator + powoduje unieważnienie modyfikatora spacji.
# Używa “alternatywnej postaci” pewnych liter sterujących. Dla %o, dodaje początkowe
zero. Dla %x oraz %X dodaje początkowe 0x lub 0X przy niezerowych wynikach. Dla
%e, %E oraz %f wynik zawsze zawiera kropkę dziesiętną. Dla %g i %G z wyniku nie są
usuwane końcowe zera.
0 Początkowe 0 (zero) działa jako flaga, wskazująca, że wynik powinien być
uzupełniony zerami zamiast spacji. Odnosi się to nawet do formatów nie-
numerycznych. Flaga ta działa tylko wtedy, gdy pole jest szersze niż wartość do
wypisania.
width (szerokość)
Pole powinno być wypełnione do tej szerokości. Zwykle pole uzupełniane jest
spacjami. Jeśli użyto flagi 0, to wypełnienie zostanie dokonane przy użyciu zer.
.prec (dokładność)
Liczba określająca dokładność, jaka ma zostać użyta przy wypisywaniu. Dla formatów
%e, %E i %f, jest to liczba cyfr, jakie zostaną wypisane po kropce dziesiętnej.
Dla formatów %g i %G określa maksymalną liczbą cyfr znaczących. Dla formatów %d,
%o, %i, %u, %x oraz %X określa minimalną liczbę cyfr do wypisania. Dla %s jest to
maksymalna liczba znaków łańcucha, jakie mają zostać wypisane.
Dynamiczne właściwości width i prec z printf() używanego w języku C są również wspierane.
Znak gwiazdki * w miejscu specyfikacji zarówno width jak i prec powoduje, że ich wartości
są pobierane z listy argumentów, przekazywanej printf lub sprintf(). Chcąc użyć
specyfikatora pozycyjnego z dynamiczną szerokością lub dokładnością należy podać n$ po * w
łańcuchu formatu. Na przykład, "%3$*2$.*1$s".
Specjalne nazwy plików
Podczas przekierowań I/O przy użyciu print czy też printf do pliku, albo przy użyciu
getline z pliku, gawk rozpoznaje wewnętrznie pewne specjalne nazwy plików. Te nazwy plików
umożliwiają dostęp do otwartych deskryptorów plików, dziedziczonych po procesie
rodzicielskim gawk'a (zazwyczaj powłoce). Inne pliki specjalne zapewniają dostęp do
informacji o uruchomionym procesie gawk. Z tych specjalnych nazw plików można również
korzystać w wierszu poleceń do określania plików danych. Te nazwy to:
/dev/stdin Standardowe wejście.
/dev/stdout Standardowe wyjście.
/dev/stderr Standardowe wyjście diagnostyczne.
/dev/fd/n Plik związany z otwartym deskryptorem pliku n.
Są one szczególnie przydatne do komunikatów o błędach. Na przykład:
print "Spieprzyłeś to!" > "/dev/stderr"
podczas gdy w przeciwnym wypadku musiałbyś użyć
print "Spieprzyłeś to!" | "cat 1>&2"
Poniższych specjalnych nazw plików można używać z operatorem procesu współbieżnego |& do
tworzenia witrualnych połączeń sieciowych TCP/IP.
/inet/tcp/lport/rhost/rport Plik dla połączenia TCP/IP na lokalnym porcie lport do
zdalnej maszyny rhost na zdalnym porcie rport. Użyj portu 0,
jeśli chcesz, by to system znalazł port.
/inet/udp/lport/rhost/rport Podobne, lecz używa UDP/IP zamiast TCP/IP.
/inet/raw/lport/rhost/rport Zarezerwowane do przyszłego użytku.
Inne specjalne nazwy plików zapewniające informacje o działającym procesie gawk. Te nazwy
plików są obecnie przestarzałe. Do uzyskania informacji, jakie podają, należy skorzystać
z tablicy PROCINFO . Nazwy tych plików to:
Odczytanie tego pliku zwraca PID bieżącego procesu. Liczba jest w postaci
dziesiętnej i zakończona jest nową linią.
/dev/ppid Odczytanie tego pliku zwróci PID procesu rodzicielskiego. Podobnie jak wyżej,
liczba jest dziesiętna i zakończona nową linią.
/dev/pgrpid Odczytanie tego pliku zwróci identyfikator grupy procesów bieżącego procesu,
zapisany w postaci dziesiętnej i zakończony nową linią.
/dev/user Odczytanie tego pliku zwróci pojedynczy rekord, zakończony nową linią. Pola są
oddzielone spacjami. $1 jest wartością wywołania systemowego getuid(2), $2
jest wartością wywołania systemowego geteuid(2), $3 jest wartością wywołania
systemowego getgid(2), a $4 jest wartością wywołania systemowego getegid(2).
Jeśli są jeszcze jakieś dodatkowe pola, to są to identyfikatory grup, zwrócone
przez getgroups(2). W niektórych systemach może nie być obsługiwana
przynależność do wielu grup.
Funkcje numeryczne
AWK ma następujące wbudowane funkcje arytmetyczne:
atan2(y, x) zwraca arcus tangens y/x w radianach.
cos(wyraż) zwraca cosinus z wyraż w radianach.
exp(wyraż) funkcja wykładnicza.
int(wyraż) skraca do liczby całkowitej.
log(wyraż) funkcja logarytmu naturalnego.
rand() zwraca liczbę losową z przedziału 0 i 1.
sin(wyraż) zwraca sinus z wyraż w radianach.
sqrt(wyraż) pierwiastek kwadratowy.
srand([wyraż])
Używa wyraż jako nowego nasionka dla generatora liczb losowych. Bez podanego
wyraż, używany jest czas dnia. Wartość zwracana to poprzednie nasionko
generatora liczb losowych.
Funkcje łańcuchowe
AWK ma następujące wbudowane funkcje łańcuchowe:
asort(s [, d]) Zwraca liczbę elementów w źródłowej tablicy s. Zawartość s jest
sortowana z zastosowaniem zwykłych reguł gawk do porównywania
wartości, zaś indeksy posortowanych wartości s azstępowane są
kolejnymi liczbami całkowitymi, począwszy od 1. Jeśli podano
opcjonalną tablicę docelową d, to najpierw s jest powielana do d,
a następnie sortowana jest d, a indeksy tablicy źródłowej s
pozostają niezmienione.
gensub(r, s, h [, t]) w łańcuchu docelowym t wyszukuje podłańcuchy odpowiadające
wyrażeniu regularnemu r. Jeżeli h jest łańcuchem zaczynającym się
od g lub G, to zastępuje wszystkie znalezione dopasowania r przez
s. W przeciwnym wypadku, h jest liczbą wskazującą, które z
kolejnych dopasowań r ma zostać zastąpione. Jeżeli nie podano t,
to zamiast niego używane jest $0. Wewnątrz tekstu zastępującego
s, można posłużyć się sekwencją \n, gdzie n jest cyfrą od 1 do 9,
wskazującą na tekst dopasowany przez n-te podwyrażenie w
nawiasach. Sekwencja \0 oznacza cały dopasowany tekst, tak samo
jak znak &. W przeciwieństwie do sub() i gsub(), jako wynik
funkcji zwracany jest zmieniony łańcuch, zaś pierwotny łańcuch
docelowy pozostaje nie zmieniony.
gsub(r, s, t) każdy podłańcuch, odpowiadający wyrażeniu regularnemu r w łańcuchu
t, wymienia na łańcuch s, i zwraca liczbę podmian. Jeśli nie
podano t, używa $0. Znak & w tekście zastępującym zostanie
zastąpiony faktycznie dopasowanym tekstem. Użyj \& by otrzymać
literał &. (Musi to być wpisane jako "\\&". Pełniejsze omówienie
reguł & oraz odwrotnych ukośników w tekście zastępującym dla
funkcji sub(), gsub() i gensub() znajdziesz w pozycji GAWK:
Efektywne programowanie w AWK.)
index(s, t) zwraca indeks łańcucha t w łańcuchu s, lub zero, jeśli t nie
zostało znalezione.
length(s) zwraca długość łańcucha s lub długość $0, jeśli nie podano s.
match(s, r [, a]) zwraca pozycję w s, gdzie pojawia się wyrażenie regularne r.
Jeśli nie podano r, zwracane jest zero. Jeśli jest jednak obecne,
to dodatkowo ustawiane są zmienne RSTART i RLENGTH. Zauważ, że
kolejność argumentów jest taka sama jak dla operatora ~: str ~ re.
Jeśli podano tablicę a, to jest ona czyszczona a następnie
elementy od 1 do n wypełniane są fragmentami s pasującymi do
odpowiednich ujętych w nawiasy podwyrażeń z r. Zerowy element a
zawiera fragment s dopasowany przez całe wyrażenie regularne r.
split(s, a, r) dzieli łańcuch s na tablicę a w miejscach rozdzielonych wyrażeniem
regularnym r, i zwraca liczbę pól. Jeśli pominięto r, zamiast
niego używane jest FS. Na początku, tablica a jest czyszczona.
Podział odbywa się identycznie jak opisany powyżej podział rekordu
na pola.
sprintf(fmt, lista-wyraż)
wypisuje listę-wyraż według fmt, i zwraca łańcuch wyjściowy.
strtonum(str) Bada str, i zwraca jego numeryczną wartość. Jeśli str zaczyna się
od początkowego 0, to strtonum() przyjmuje, że str jest liczbą
ósemkową. Jeśli str zaczyna się od początkowego 0x lub 0X, to
strtonum() przyjmuje, że str jest liczbą szesnastkową.
sub(r, s, t) Podobne do gsub(), lecz podmieniany jest tylko pierwszy
odpowiadający podłańcuch.
substr(s, i, n) zwraca maksymalnie n-znakowy podłańcuch łańcucha s, zaczynający
się od pozycji i. Jeśli pominięto parametr n, użyta zostaje
reszta s.
tolower(str) zwraca kopię łańcucha str, w której wszystkie wielkie litery
zostały zastąpione małymi. Nie alfabetyczne znaki pozostają bez
zmian.
toupper(str) zwraca kopię łańcucha str, w której wszystkie małe litery zostały
zastąpione wielkimi. Nie alfabetyczne znaki pozostają bez zmian.
Funkcje czasu
Ponieważ jednym z podstawowych zadań programów AWK jest przetwarzanie plików z logami,
które zawierają informacje czasowe, gawk udostępnia następujące funkcje, umożliwiające
uzyskiwanie znaczników czasu (timestamps) i ich formatowanie.
mktime(danedaty)
Zamienia danedaty w znacznik czasu o tej postaci, co zwracana przez systime().
danedaty jest łańcuchem postaci YYYY MM DD HH MM SS[ DST]. Zawartością łańcucha
jest sześć lub siedem liczb oznaczających odpowiednio: pełny rok łącznie ze
stuleciem, miesiąc od 1 do 12, dzień miesiąca od 1 do 31, godzina od 0 do 23,
minuta od 0 do 59, i sekunda od 0 do 60, oraz opcjonalna flaga zmiany czasu na
letni. Wartości tych liczb nie muszą leżeć w podanych zakresach. Na przykład,
godzina -1 oznacza 1 godziną przed północą. Przyjęto kalendarz gregoriański
zaczynający się od zera, w którym rok 0 występuje przed rokiem 1, a rok -1 przed
rokiem 0. Zakłąda się, że czas jest podany według lokalnej strefy czasowej.
Jeśli flaga czasu letniego jest dodatnia, to czas jest czasem letnim. Jeśli
jest zerowa, to standardowym. Jeśli jest ujemna (domyślne), to mktime() próbuje
ustalić czy dla zadanego czasu funkcjonuje czas letni. Jeśli danedaty nie
zawierają wystarczającej liczby elementów lub wyknikowy czas jest poza zakresem,
to funkcja zwraca -1.
strftime(format, timestamp)
formatuje timestamp według wskazówek zawartych w zmiennej format. timestamp
powinien być taki sam, jak ten, zwracany przez systime(). Jeśli brakuje
parametru timestamp, używany jest bieżący czas dnia. Jeżeli pominięto format, to
używany jest domyślny format równoważny formatowi wyników z date(1). Zobacz
specyfikację funkcji strftime () w ANSI C, aby zobaczyć jakie konwersje formatów
są na pewno dostępne. Razem z gawk dostarczana jest wersja public domain
strftime(3) oraz odpowiednia strona podręcznika man; jeśli ta wersja została
użyta do zbudowania gawk, to wszystkie konwersje opisane na tej stronie będą
dostępne dla gawk.
systime() zwraca bieżący czas dnia w liczbach sekund od początku Epoki (czyli od północy
UTC, 1 stycznia 1970 na systemach POSIX-owych).
Funkcje operujące na bitach
Począwszy od wersji 3.1 gawk, dostępne są poniższe funkcje operujące na bitach. Działają
przez konwersję wartości zmiennoprzecinkowych podwójnej precyzji na całkowite unsigned
long, wykonanie operacji, a następnie konwersję wyniku z powrotem na zmiennoprzecinkowy.
Te funkcje to:
and(v1, v2) Zwraca bitową koniunkcję AND wartości podanych przez v1 i v2.
compl(val) Zwraca bitowe uzupełnienie val.
lshift(val, ile) Zwraca wartość val, przesuniętą w lewo o ile bitów.
or(v1, v2) Zwraca bitową alternatywę OR wartości podanych przez v1 i v2.
rshift(val, ile) Zwraca wartość val, przesuniętą w prawo o ile bitów.
xor(v1, v2) Zwraca bitową alternatywę wykluczającą XOR wartości podanych przez v1
i v2.
Funkcje internacjonalizacji
Począwszy od wersji 3.1 gawk, można używać wewnątrz programów AWK funkcji do tłumaczenia
łańcuchów podczas wykonania programu. Szczegóły opisano w GAWK: Efektywne programowanie w
AWK.
bindtextdomain(katalog [, domena])
Określa katalog, w którym gawk szuka plików .mo, w przypadku gdy nie będą lub nie
mogą być umieszczone w ,,standardowych'' miejscach (np., podczas testów). Zwraca
katalog, z którym jest ,,związana'' domena.
Domyślną domeną jest wartość TEXTDOMAIN. Jeśli katalog jest łańcuchem pustym (""),
to bindtextdomain() zwraca bieżące wiązanie dla zadanej domeny.
dcgettext(łańcuch [, domena [, kategoria]])
Zwraca tłumaczenie łańcucha w domenie tekstowej domena dla kategorii locale
kategoria. Domyślną domeną jest bieżąca wartość TEXTDOMAIN. Domyślną wartością
kategorii jest "LC_MESSAGES".
Jeśli podaje się wartość kategorii, to musi to być łańcuch równy jednej ze znanych
kategorii locale opisanych w GAWK: Efektywne programowanie w AWK. Trzeba również
podać domenę tekstową. Użyj TEXTDOMAIN, jeśli chcesz korzystać z bieżącej domeny.
FUNKCJE UŻYTKOWNIKA
Funkcje w AWK są definiowane następująco:
function nazwa(lista parametrów) { instrukcje }
Funkcje są wykonywane po wywołaniu ich z wyrażeń występujących we wzorcach lub akcjach. Do
tworzenia instancji parametrów formalnych, zadeklarowanych w funkcji używane są parametry
faktyczne użyte w wywołaniu funkcji. Tablice są przekazywane przez wskazanie, inne
zmienne przez wartość.
Ponieważ funkcje pierwotnie nie były częścią języka AWK, obsługa zmiennych lokalnych jest
trochę niezdarna: Są one deklarowana jako dodatkowe parametry w liście parametrów.
Konwencja polega na separowaniu zmiennych lokalnych od parametrów dodatkowymi spacjami w
liście parametrów. Na przykład:
function f(p, q, a, b) { # a i b są lokalne
..... }
/abc/ { ... ; f(1, 2) ; ... }
Lewy nawias w wywołaniu funkcji musi występować bezpośrednio za nazwą funkcji, bez
wtrąconej białej spacji. Ma to na celu zapobieżenie niejednoznaczności składni z
operatorem konkatenacji (łączenia). Ograniczenie to nie odnosi się do funkcji wbudowanych,
które są opisane powyżej.
Funkcje mogą wołać siebie nawzajem i mogą być rekurencyjne. Parametry funkcji używane
jako zmienne lokalne są podczas wywołania funkcji inicjalizowane na łańcuch pusty i liczbę
zero. Chcąc, by funkcja zwracała wartość należy posłużyć się składnią: return wyraż.
Wartość zwracana przez funkcję jest niezdefiniowana jeśli nie podano wartości zwracanej
lub funkcja kończy pracę bez jawnej instrukcji powrotu.
Jeżeli użyto --lint, to gawk ostrzega o wywołaniach niezdefiniowanych funkcji podczas
analizy składni, a nie w czasie wykonania. Wywołanie niezdefiniowanej funkcji w czasie
wykonania powoduje błąd krytyczny.
Zamiast słowa function można używać słowa funct.
DYNAMICZNE ŁADOWANIE NOWYCH FUNKCJI
Począwszy od wersji 3.1 gawk, można dynamicznie dodawać nowe funkcje wbudowane do
pracującego interpretera gawk. Dokładne szczegóły wykraczają poza zakres tej strony
podręcznika. Można je znaleźć w GAWK: Efektywne programowanie w AWK.
extension(objekt, funkcja)
Dynamicznie dołącza plik obiektów współużytkowanych o nazwie objekt, i wywołuje
funkcję z tego obiektu, do wykonania inicjowania. Obydwa te argumenty powinny być
podane jako łańcuchy. Zwraca wartość zwracaną przez funkcję.
Ta funkcja jest dostarczana i dokumentowana w GAWK: Efektywne programowanie w AWK, ale
wszystko dotyczące tej cechy może się zmienić w kolejnym wydaniu. SILNIE zalecamy, byś
nie używał tej funkcji do czegoś, czego nie masz zamiaru robić ponownie.
SYGNAŁY
pgawk przyjmuje dwa sygnały. SIGUSR1 powoduje, że zrzuca on profil i stos wywołąń funkcji
do pliku profilu, którym jest albo awkprof.out, albo plik podany z opcją --profile.
Następnie kontynuuje działanie. SIGHUP powoduje, że zrzuca on profil i stos wywołąń
funkcji a następnie kończy pracę.
PRZYKŁADY
Wypisz i posortuj nazwy zgłoszeniowe (login) wszystkich użytkowników:
BEGIN { FS = ":" }
{ print $1 | "sort" }
Zlicz linie w pliku:
{ nlines++ }
END { print nlines }
Poprzedź każdą linię jej numerem w pliku:
{ print FNR, $0 }
Konkatenatuj i numeruj linie (wariacja tematu):
{ print NR, $0 }
INTERNACJONALIZACJA
Stałe łańcuchowe są ciągami znaków ujętymi w cudzysłowy. W środowiskach innych niż
angielskojęzyczne, możliwe jest oznakowanie łańcuchów w programie AWK jako wymagających
tłumaczenia na włąsny język narodowy. Łańcuchy takie są oznaczone w programie AWK przez
początkowy znak podkreślenia (“_”). Na przykład,
gawk 'BEGIN { print "hello, world" }'
zawsze wypisuje hello, world. Ale,
gawk 'BEGIN { print _"hello, world" }'
we Francji może wypisać bonjour, monde.
W tworzeniu i uruchamianiu zlokalizowanego programu AWK wyróżnia się kilka etapów.
1. Dodanie akcji BEGIN przypisującej wartość zmiennej TEXTDOMAIN do ustawienia domeny
tekstowej na nazwę skojarzoną z naszym programem.
BEGIN { TEXTDOMAIN = "myprog" }
Umożliwia to gawkowi znalezienie pliku .mo związanego z programem. Be ztego kroku,
gawk używa domeny tekstowej messages, która prawdopodobnie nie zawiera tłumaczeń dla
naszego programu.
2. Oznakowanie początkowymi znakami podkreślenia wszystkich łańcuchów, które powinny
zostać przetłumaczone.
3. Jeśli to potrzebne, użycie w programie odpowiednich funkcji dcgettext() i/lub
bindtextdomain().
4. Uruchomienie gawk --gen-po -f myprog.awk > myprog.po w celu utworzenia pliku .po dla
naszego programu.
5. Zapewnienie właściwego tłumaczenia, zbudowanie i zainstalowanie odpowiedniego pliku
.mo.
Funkcje internacjonalizacji opisano szczegółowo w GAWK: Efektywne programowanie w AWK.
ZGODNOŚĆ Z POSIX
Podstawowym celem gawk była zgodność ze standardem POSIX, a także zgodność z najnowszymi
wersjami UNIX awk. W tym celu gawk zawiera następujące widzialne dla użytkownika
właściwości, które nie są opisane w książce o AWK, lecz są częścią awk z Bell Laboratories
(Systemu Vr4), a także są częścią standardu POSIX.
Książka wskazuje, że przypisanie w wierszu poleceń zachodzi gdy awk w innym wypadku
otworzył by argument jako plik, co następuje po wykonaniu bloku BEGIN. Jednak we
wcześniejszych implementacjach, gdy takie przypisanie pojawiło się przed jakimikolwiek
nazwami plików, następowało ono przed uruchomieniem bloku BEGIN. Aplikacje z czasem
zaczęły polegać na tej “właściwości”. Gdy awk został zmieniony tak, by odpowiadał
dokumentacji, dodano opcję -v do przypisywania wartości zmiennym przed wykonaniem
programu, aby usatysfakcjonować aplikacje, które zależały od starego zachowania.
(Właściwość ta została uzgodniona między programistami Bell Laboratories i GNU).
Opcja -W, przeznaczona dla właściwości zależnych od implementacji należy do standardu
POSIX.
Podczas przetwarzania argumentów, gawk używa specjalnej opcji “--”, sygnalizującej koniec
argumentów. W trybie zgodności będzie ostrzegał, lecz poza tym ignorował opcje
niezdefiniowane. W normalnym trybie działania, argumenty takie są przekazywane do programu
AWK, aby je przetworzył.
Książka o AWK nie definiuje wartości zwracanej przez srand(). Wersja SVr4 UNIX awk (oraz
standard POSIX) zwracają wartość poprzedniego używanego nasionka, umożliwiając śledzenie
kolejnych sekwencji liczb losowych. Dlatego srand() w gawk również zwraca poprzednio
używane nasionko.
Innymi nowymi właściwościami są: używanie wielu opcji -f (z MKS awk), tablica ENVIRON,
sekwencje specjalne \a oraz \v (opracowane oryginalnie w gawk i przeniesione z powrotem do
wersji Bell Laboratories); funkcje wbudowane tolower() i toupper() (z Bell Laboratories)
oraz specyfikacje konwersji ANSI C w printf (zrobione pierwotnie w wersji Bell
Laboratories).
WŁAŚCIWOŚCI HISTORYCZNE
Istnieją dwie historyczne właściwości AWK, obsługiwane przez gawk. Po pierwsze, możliwe
jest wywołanie funkcji wbudowanej length() nie tylko bez argumentów, ale również bez
nawiasów! Tak więc
a = length # Święty Algol 60, Batman!
oznacza to samo co jedno z poniższych
a = length()
a = length($0)
Właściwość ta jest oznaczona jako “nieaprobowana” w standardzie POSIX i gawk wypisuje
ostrzeżenie o jej użyciu, o ile podano w wierszu poleceń opcję -W lint.
Inną właściwością jest używanie instrukcji continue lub break poza ciałami pętli while,
for lub do. Tradycyjne implementacje AWK traktowały takie użycie jako równoważnik
instrukcji next. Gawk realizuje ten sposób użycia, jeśli podano opcję --traditional.
ROZSZERZENIA GNU
Gawk ma kilka rozszerzeń w stosunku do POSIX awk. Są one opisane w tej sekcji. Wszystkie
rozszerzenia, które są tu opisane można wyłączyć, wywołując gawk z opcją --traditional.
Następujące właściwości gawk nie są dostępne w wersjach POSIX awk.
• Dla plików podanych opcją -f nie jest wykonywane przeszukiwanie ścieżki. option.
Dlatego też, zmienna środowiskowa AWKPATH nie jest zmienną specjalną.
• Sekwencja specjalna \x (Wyłączana przez --posix.)
• Funkcja fflush() (Wyłączana przez --posix.)
• Możliwość kontynuowania linii po ? i :. (Wyłączana przez --posix.)
• Stałe ósemkowe i szesnastkowe w programach AWK.
• Zmienne ARGIND, BINMODE, ERRNO, LINT, RT i TEXTDOMAIN nie są specjalne.
• Zmienna IGNORECASE oraz jej efekty uboczne nie są dostępne.
• Zmienna FIELDWIDTHS oraz rozdzielanie o ustalonej szerokości pola.
• Nie jest dostępna tablica PROCINFO
• Posługiwanie się RS jako wyrażeniem regularnym.
• Nie są rozpoznawane specjalne nazwy plików dostępne do przeadresowań I/O.
• Operator |& do tworzenia procesów współbieżnych.
• Możliwość wydzielania pojedynczych znaków przy użyciu łańcucha pustego jako wartości FS
oraz jako trzeciego argumentu funkcji split().
• Użycie delete array do kasowania całej zawartości tablicy.
• Użycie nextfile do porzucenia przetwarzania bieżącego pliku wejściowego.
• Opcjonalny drugi argument funkcji close().
• Opcjonalny trzeci argument funkcji match().
• Możliwość użycia specyfikatorów pozycyjnych w printf i sprintf().
Funkcje
and(), asort(), bindtextdomain(), compl(), dcgettext(), gensub(), lshift(), mktime(),
or(), rshift(), strftime(), strtonum(), systime() i xor(). ! .
• Lokalizowalne łańcuchy.
• Dynamiczne dodawanie nowych funkcji wbudowanych, funkcją extension().
Książka o AWK nie definiuje wartości zwracanej przez funkcję close(). Zaimplementowana w
Gawk funkcja close() zwraca wartość z fclose(3) lub pclose(3), zależnie czy zamykano plik
czy potok. Zwraca kod zakończenia procesu przy zamykaniu potoku wejściowego. Wartością
zwracaną jest -1 jeśli dany plik, potok czy proces współbieżny nie były otwarte za pomocą
przekierowania.
Gdy gawk jest wywołany z opcją --traditional, jeśli argumentem fs opcji -F jest “t”, to FS
jest ustawiane na znak tabulacji. Zauważ, że wpisanie gawk -F\t ... powoduje po prostu
zacytowanie przez powłokę znaku “t” i nie przesyła “\t” do opcji -F. Ponieważ jest to
raczej brzydki przypadek specjalny, nie jest to zachowanie domyślne. Zachowanie to nie
pojawia się również po podaniu opcji -W posix. Aby faktycznie uzyskać znak tabulacji jako
separator pól, najlepiej posłużyć się apostrofami jako znakami cytowania: gawk -F'\t' ....
ZMIENNE ŚRODOWISKOWE
Do podania listy katalogów przeglądanych przez gawk podczas poszukiwania plików zadanych
opcjami -f i --file można posłużyć się zmienną środowiskową AWKPATH.
Jeśli w środowisku istnieje zmienna POSIXLY_CORRECT to gawk zachowuje się tak, jakby
podano mu w wierszu poleceń opcję --posix. Jeśli podano opcję --lint, gawk wyda
ostrzeżenie o tym efekcie.
ZOBACZ TAKŻE
egrep(1), getpid(2), getppid(2), getpgrp(2), getuid(2), geteuid(2), getgid(2), getegid(2),
getgroups(2)
The AWK Programming Language, Alfred V. Aho, Brian W. Kernighan, Peter J. Weinberger,
Addison-Wesley, 1988. ISBN 0-201-07981-X.
GAWK: Efektywne programowanie w AWK, Edition 3.0, opublikowana przez Free Software
Foundation, 2001.
[od tłum.: powyższa publikacja dostarczana jest razem z opisywaną wersją programu]
BŁĘDY
Opcja -F niekoniecznie ma właściwość przypisywania zmiennych; pozostaje tylko dla
zgodności wstecznej.
Niepoprawne składniowo programy z pojedynczego znaku mogą powodować przepełnienie stosu
analizatora, dając niezbyt pomocny komunikat. Programy takie są zaskakująco trudne do do
analizy w całkiem ogólnym przypadku, a wysiłek, by to jednak robić nie jest tego wart.
AUTORZY
Oryginalna wersja UNIX awk była opracowana i zaimplementowana przez Alfreda Aho, Petera
Weinbergera i Briana Kernighana z Bell Laboratories. Brian Kernighan wciąż pracuje nad
nią i rozszerza ją.
Paul Rubin i Jay Fenlason, z Free Software Foundation, napisali wersję gawk, zgodną z
oryginalną wersją awk, rozprowadzaną w Seventh Edition UNIX. John Woods wprowadził wiele
poprawek. David Trueman, z pomocą Arnolda Robbinsa, uczynił gawk zgodnym z nową wersją
UNIX awk. Arnold Robbins jest bieżącym opiekunem projektu.
Pierwotny port pod DOS został dokonany przez Conrada Kwoka i Scotta Garfinkle. Scott
Deifik jest obecnym opiekunem wersji DOS. Pat Rankin zrobił port na VMS, a Michal
Jaegermann zrobił port na Atari ST. Port na OS/2 został zrobiony przez Kai Uwe Rommela,
przy udziale i pomocy Darrela Hankersona. Fred Fish zapewnił obsługę dla Amigi, Stephen
Davies przeniesienie na Tandem, a Martin Brown na BeOS.
INFORMACJA O WERSJI
Ta strona podręcznika man opisuje gawk, w wersji numer 3.1.0.
RAPORTY O BŁĘDACH
Jeśli znajdziesz w gawk błąd, proszę o przesłanie listu pocztą elektroniczną na adres bug-
gnu-utils@gnu.org, z kopią (carbon copy) na arnold@gnu.org. Proszę o załączenie wersji
systemu operacyjnego, wersji gawk (otrzymanej z gawk --version), wersji kompilatora C,
którym została skompilowana, oraz możliwie małego programu testowego i danych, które
umożliwiają powtórzenie problemu.
Przed wysłaniem raportu o błędzie, zrób dwie rzeczy. Najpierw sprawdź, czy masz najnowszą
wersję gawk. Wiele błędów (zwykle subtelnych) jest poprawianych w każdej nowej wersji i
jeśli twoja wersja jest przedawniona, to być może problem jest już rozwiązany. Po drugie,
proszę, przeczytaj uważnie tę stronę podręcznika man oraz podręczniki, aby się upewnić, że
to, co uważasz za błąd, jest nim naprawdę, a nie tylko dziwactwem w konstrukcji języka.
Cokolwiek zrobisz, NIE wysyłaj zgłoszenia błędu na grupę dyskusyjną comp.lang.awk. Mimo,
że opiekunowie projektu gawk czasami czytają tę grupę, wysyłanie na nią zgłoszeń jest
drogą niepewną. Proszę, użyj zamiast tego podanych wyżej adresów poczty elektronicznej.
PODZIĘKOWANIA
Brian Kernighan z Bell Laboratories dał wartościowe wsparcie podczas testowania i
debuggowania. Dziękujemy.
KOPIOWANIE NINIEJSZEJ DOKUMENTACJI
[Sekcja nietłumaczona z uwagi na ograniczenie zawarte w ostatnim akapicie]
Copyright © 1989, 1991-2001 Free Software Foundation, Inc.
Permission is granted to make and distribute verbatim copies of this manual page provided
the copyright notice and this permission notice are preserved on all copies.
Permission is granted to copy and distribute modified versions of this manual page under
the conditions for verbatim copying, provided that the entire resulting derived work is
distributed under the terms of a permission notice identical to this one.
Permission is granted to copy and distribute translations of this manual page into another
language, under the above conditions for modified versions, except that this permission
notice may be stated in a translation approved by the Foundation.