NAZWA

       intro - wprowadzenie do wywołań systemowych

OPIS

       Dział 2. podręcznika opisuje wywołania systemowe Linuksa. Wywołanie systemowe jest punktem
       dostępu do jądra Linux. Nie są  one  zwykle  wywoływane  bezpośrednio:  większość  wywołań
       systemowych  posiada  odpowiednie  funkcje  obudowujące biblioteki C, które przeprowadzają
       wymagane kroki (np. przejście do trybu jądra), aby je wywołać. Dlatego wykonanie wywołania
       systemowego wygląda tak samo, jak wywołanie zwykłej funkcji bibliotecznej.

       Lista wywołań systemowych Linuksa jest dostępna w podręczniku syscalls(2).

WARTOŚĆ ZWRACANA

       W  przypadku  błędu,  większość  wywołań  zwraca  ujemną liczbę błędu (tzn. ujemną wartość
       jednej ze stałych opisanych w errno(3)). Opakowania biblioteki C ukrywają te detale  przed
       wywołującym:  gdy  wywołanie  systemowe  zwróci wartość ujemną, opakowanie kopiuje wartość
       absolutną do zmiennej errno i zwraca -1 jako wartość zwracaną przez opakowanie.

       Wartość zwracana przez udane wywołanie systemowe zależy od  niego.  Wiele  wywołań  zwraca
       przy  powodzeniu  0,  lecz  niektóre  zwracają  również  wartości niezerowe przy pomyślnym
       wywołaniu systemowym. Detale są opisane w poszczególnych stronach podręcznika.

       W niektórych przypadkach, programista musi zdefiniować testowe makro funkcji aby  pozyskać
       deklarację  wywołania  systemowego  z  pliku  nagłówkowego  opisanego w rozdziale SKŁADNIA
       strony podręcznika systemowego (gdy jest to wymagane, takie makra muszą  być  zdefiniowane
       przez  dołączeniem jakichkolwiek plików nagłówkowych). W takich sytuacjach, wymagane makro
       jest opisane w odpowiednim podręczniku systemowym. Więcej informacji o  testowych  makrach
       funkcji można znaleźć w feature_test_macros(7).

ZGODNE Z

       Poszczególne  zwroty  i  skróty  używane  do  określenia wariantów Uniksa i standardów, do
       których wywołania w tym dziale się stosują. Patrz standards(7).

UWAGI

   Bezpośrednie wywoływanie
       W większości przypadków nie ma potrzeby bezpośredniego  wywoływania  wywołań  systemowych,
       lecz  czasem  zdarza  się,  że jakaś przydatna funkcja systemowa nie ma zaimplementowanego
       przydatnej funkcji opakowującej w standardowej  bibliotece  C.  Programista  musi  wówczas
       wywołać wywołanie systemowe ręcznie, za pomocą syscall(2). Dawniej można było użyć również
       jednego z makr _syscall, opisanych w _syscall(2).

   Autorzy i prawa autorskie
       Nagłówek źródeł każdej strony podręcznika systemowego  zawiera  informacje  o  autorach  i
       warunkach wykorzystania. Mogą się one różnić, w zależności od strony.

ZOBACZ TAKŻE

       _syscall(2), syscall(2), syscalls(2), errno(3), intro(3), capabilities(7), credentials(7),
       feature_test_macros(7), mq_overview(7), path_resolution(7), pipe(7), pty(7),
       sem_overview(7), shm_overview(7), signal(7), socket(7), standards(7), svipc(7),
       symlink(7), time(7)

O STRONIE

       Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 3.52 projektu Linux man-pages. Opis
       projektu oraz informacje dotyczące zgłaszania błędów można znaleźć pod adresem
       http://www.kernel.org/doc/man-pages/.

TŁUMACZENIE

       Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Adam Byrtek (PTM)
       <alpha@irc.pl>, Andrzej M. Krzysztofowicz (PTM) <ankry@green.mf.pg.gda.pl> i Michał Kułach
       <michal.kulach@gmail.com>.

       Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na
       stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją  3.52
       oryginału.