Provided by: manpages-pl-dev_0.5-1_all 
NAZWA
readv, writev, preadv, pwritev - czytanie lub zapisywanie danych do wielu buforów
SKŁADNIA
#include <sys/uio.h>
ssize_t readv(int fd, const struct iovec *iov, int iovcnt);
ssize_t writev(int fd, const struct iovec *iov, int iovcnt);
ssize_t preadv(int fd, const struct iovec *iov, int iovcnt,
off_t offset);
ssize_t pwritev(int fd, const struct iovec *iov, int iovcnt,
off_t offset);
Wymagane ustawienia makr biblioteki glibc (patrz feature_test_macros(7)):
preadv(), pwritev(): _BSD_SOURCE
OPIS
Wywołanie systemowe readv() czyta liczbę iovcnt bloków z pliku skojarzonego z deskryptorem pliku fd do
wielu buforów opisanych przez iov ("rozrzucone wejście").
Funkcja writev() zapisuje co najwyżej iovcnt bloków opisanych przez iov do pliku skojarzonego z
deskryptorem pliku fd ("zgromadzone wyjście").
Wskaźnik iov prowadzi do struktury iovec zdefiniowanej w pliku <sys/uio.h> następująco:
struct iovec {
void *iov_base; /* Adres początkowy */
size_t iov_len; /* Liczba bajtów do przeniesienia */
};
Wywołanie systemowe readv() działa tak samo jak read(2), z tą różnicą że wypełnianych jest wiele buforów.
Wywołanie systemowe writev() działa tak samo jak write(2), z tą różnicą że zapisywane dane pochodzą z
wielu buforów.
Bufory są przetwarzane w porządku, w którym zostały wymienione w tablicy. Oznacza to, że readv()
całkowicie zapełni iov[0] zanim przejdzie do iov[1] itd. (jeśli jest za mało danych, to nie wszystkie
bufory w iov zostaną wypełnione). Podobnie writev zapisuje całkowicie zawartość iov[0], zanim przejdzie
do iov[1], itd.
Transfery danych przeprowadzane przez readv() i writev() są atomowe: dane zapisywane przez writev() są
zapisywane jako pojedynczy blok danych, niekolidujący z danymi zapisywanymi przez inne procesy (z jednym
wyjątkiem, patrz pipe(7)). Analogicznie readv() gwarantuje przeczytanie sąsiadujących bloków danych,
niezależnie od operacji odczytu przeprowadzanych przez inne wątki lub procesy mające deskryptory plików
odnoszące się do tego samego otwartego pliku (patrz open(2)).
preadv() i pwritev()
Wywołanie systemowe preadv() łączy w sobie funkcjonalności dostarczane przez readv() i przez pread(2).
Wykonuje to samo zadanie, co readv(), ale dodaje czwarty argument, offset, określający miejsce w pliku, w
którym zostanie przeprowadzona operacja wejściowa.
Wywołanie systemowe pwritev() łączy w sobie funkcjonalności dostarczane przez writev() i przez pwrite(2).
Wykonuje to samo zadanie, co writev, ale dodaje czwarty argument, offset, określający miejsce w pliku, w
którym zostanie przeprowadzona operacja wyjściowa.
Opisywane wywołania systemowe nie zmieniają pozycji przesunięcia w pliku. Pliki wskazywane przez fd
muszą pozwalać na swobodny dostęp (przeszukiwanie).
WARTOŚĆ ZWRACANA
Gdy się powiodą, funkcje readv() i preadv() zwracają liczbę przeczytanych bajtów, a funkcje writev() i
pwritev() zwracają liczbę bajtów zapisanych. W przypadku błędu zwracane jest -1 i odpowiednio jest
ustawiana zmienna errno.
BŁĘDY
Zwracane błędy są takie same, jak w przypadku funkcji read(2) i write(2). Ponadto preadv() i pwritev()
mogą także zwrócić błędy takie jak w przypadku lseek(2). Dodatkowo zdefiniowany jest następujący błąd:
EINVAL Suma wartości iov_len przekracza rozmiar ssize_t albo liczba iovcnt wektorów jest mniejsza niż
zero lub większa niż dopuszczalne maksimum.
WERSJE
preadv() i pwritev() po raz pierwszy pojawiły się w Linuksie 2.6.30; wsparcie biblioteczne tych wywołań
pojawiło się w glibc 2.10.
ZGODNE Z
readv(), writev(): BSD 4.4 (wywołania te początkowo pojawiły się w BSD 4.2), POSIX.1-2001. libc5 w
Linuksie używała size_t jako typu parametru iovcnt oraz int jako typu wartości zwracanej.
preadv(), pwritev(): niestandardowe, ale obecne także w nowoczesnych systemach BSD.
UWAGI
Uwagi linuksowe
Standard POSIX.1-2001 dopuszcza, aby implementacja wprowadziła ograniczenia na liczbę rekordów
przekazywanych w parametrze iov. Limit ten jest określony jako wartość IOV_MAX w <limits.h>, a w czasie
działania programu - jako wartość zwracana przez wywołanie sysconf(_SC_IOV_MAX). Pod Linuksem limit
określony przez te mechanizmy wynosi 1024, co jest prawdziwym ograniczeniem jądra Linuksa. Jednakże
funkcje glibc wykonują pewne dodatkowe działania po wykryciu, że odpowiednie wywołanie systemowe
zakończyło się błędem z powodu przekroczenia limitu. W takim wypadku funkcja readv() biblioteki glibc
przydziela tymczasowy bufor, wystarczająco duży, by pomieścić wszystkie elementy określone przez iov,
przekazuje ten bufor wywołaniu systemowemu read(2), kopiuje dane z bufora tymczasowego do lokalizacji
określonych przez iov, a następnie zwalnia pamięć bufora. Funkcja glibc dla writev() wykonuje analogiczne
zadanie, używając bufora tymczasowego i wywołania funkcji write(2).
BŁĘDY
Nie jest zalecane mieszanie wywołań funkcji operujących na deskryptorach plików, takich jak readv() czy
writev(), z funkcjami biblioteki stdio; rezultaty takiego mieszania nie są określone i najprawdopodobniej
nie będą zgodne z oczekiwaniami.
PRZYKŁAD
Następujący przykładowy kod pokazuje użycie funkcji writev():
char *str0 = "witaj ";
char *str1 = "świecie\n";
struct iovec iov[2];
ssize_t nwritten;
iov[0].iov_base = str0;
iov[0].iov_len = strlen(str0);
iov[1].iov_base = str1;
iov[1].iov_len = strlen(str1);
nwritten = writev(STDOUT_FILENO, iov, 2);
ZOBACZ TAKŻE
pread(2), read(2), write(2)
O STRONIE
Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 3.52 projektu Linux man-pages. Opis projektu oraz
informacje dotyczące zgłaszania błędów można znaleźć pod adresem http://www.kernel.org/doc/man-pages/.
TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Robert Luberda <robert@debian.org> i
Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie
http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 3.52 oryginału.
Linux 2010-11-17 READV(2)