Provided by: manpages-pl_0.5-1_all bug

NAZWA

       pppd - Demon protokołu PPP

SKŁADNIA

       pppd [ nazwa_tty ] [ szybkość ] [ opcje ]

OPIS

        Uwaga! To tłumaczenie może być nieaktualne!

       Protokół   Point-to-Point  (PPP)  daje  metody  transmisji  datagramów  poprzez  szeregowe
       połączenia punkt-do-punktu.  PPP  składa  się  z  trzech  części:  sposobu  enkapsułowania
       datagramów   w   połączeniach  szeregowych,  rozwiniętego  protokołu  kontroli  połączenia
       (LCP--Link Control Protocol) oraz  rodziny  protokołów  kontroli  sieciowej  (NCP--Network
       Control  Protocols)  służących  do zestawiania i konfigurowania różnych protokołów warstwy
       sieciowej.

       Schemat enkapsułowania jest dawany przez kod sterownika w  jądrze.  Pppd  daje  podstawowe
       LCP,  wsparcie  uwierzytelniania  i  NCP do zestawiania i konfigurowania IP (nazywa się on
       IPCP-IP Control Protocol).

CZĘSTO UŻYWANE OPCJE

       <nazwa_tty>
              Komunikuj się poprzez  wskazane  urządzenie.  Jeśli  potrzeba,  doklejany  jest  tu
              łańcuch  "/dev/". Jeśli nie zostanie podana nazwa urządzenia, lub jeśli podana jest
              nazwa terminala podłączonego do standardowego wejścia, pppd użyje tego terminala  i
              nie fork(2)nie by wstawić się w tło. Wartość tej opcji ustawiona w uprzywilejowanym
              źródle nie może być przeciążona przez nieuprzywilejowanego użytkownika.

       <szybkość>
              Ustaw szybkość przesyłu na <szybkość> (liczba dziesiętna). Na systemach takich, jak
              4.4BSD   czy  NETBSD  można  podać  dowolną  szybkość.  Inne  systemy  (np.  SunOS)
              dopuszczają tylko ograniczony zbiór szybkości.

       asyncmap <mapa>
              Ustaw mapę znaków async na <mapa>. Mapa ta opisuje, które znaki sterujace nie  mogą
              być  pomyślnie  przesyłane  poprzez  linię  szeregową.  Pppd  będzie prosił peera o
              przesyłanie tych znaków jako dwubajtowe  sekwencje  specjalne.   Argument  jest  32
              bitową liczbą szesnastkową, gdzie każdy bit określa znak, który należy cytować. Bit
              0 (00000001) określa znak 0x00; bit 31 (80000000) określa znak 0x1f lub  ^_.  Jeśli
              podanych jest wiele opcji asyncmap, to wartości są sklejane logicznym OR. Jeśli nie
              podane są żadne opcje asyncmap, znaki te w ogóle nie będą  negocjowane  w  kierunku
              odbiorczym.   Peer  powinien  wtedy  cytować wszystkie znaki sterujące. Aby cytować
              przesyłane znaki, użyj opcji escape.

       auth   Żądaj  od  peera  uwierzytelnienia  przed  zezwoleniem  na   przesyłanie   pakietów
              sieciowych.  Opcja  ta  jest  domyślna,  jeśli  system ma trasę domyślną. jeśli nie
              podano ani tej opcji, ani noauth, pppd pozwoli jedynie używać  peerowi  adresów  do
              których system nie ma jeszcze trasy.

       call nazwa
              Odczytaj opcje z pliku /etc/ppp/peers/nazwa. Plik ten może zawierać uprzywilejowane
              opcje, takie jak noauth, nawet jeśli pppd nie jest uruchamiane przez roota. Łańcuch
              nazwa  nie  może  rozpoczynać  się od /, ani zawierać znaków .. jako część ścieżki.
              Format pliku z opcjami jest opisany niżej.

       connect skrypt
              Użyj  programu  wykonywalnego,  podanego  przez  skrypt  do  skonfigurowania  linii
              szeregowej.  Skrypt  ten  zwykle  wykorzystuje program chat(8) do wykręcenia numeru
              telefonu  i  rozpoczęcia  zdalnej  sesji  ppp.  Wartość   tej   opcji   ze   źródła
              uprzywilejowanego nie może być przesłonięta przez nieuprzywilejowanego użytkownika.

       crtscts
              Używaj  sprzętowego  sterowania  przepływem  (tj. RTS/CTS) do sterowania przepływem
              danych na porcie szeregowym. Jeśli nie  zostanie  podana  ani  opcja  crtscts,  ani
              nocrtscts  czy  cdtrcts lub nocdtrcts, ustawienie sprzętowego sterowania przepływem
              portu pozostaje niezmienione.  Niektóre porty szeregowe (np.  Maca)  nie  posiadają
              prawdziwego   wyjścia  RTS.   Porty  takie  używają  tego  trybu  do  implementacji
              jednokierunkowego sterowania przepływem. Port szeregowy  zawiesi  transmisję  jeśli
              zażąda  tego  modem  (przez  CTS),  lecz  nie  będzie  w  stanie  zażądać od modemu
              zaprzestania nadawania danych do komputera. Tryb ten zachowuje  możliwość  używania
              DTR jako linii kontroli modemu.

       defaultroute
              Dodaj  domyślną  trasę do systemowych tablic trasowania, używając peera jako bramkę
              po pomyślnym zakończeniu negocjacji IPCP.  Wpis ten  [w  tablicach  routingu]  jest
              usuwany  po  zerwaniu połączenia. Opcja ta jest uprzywilejowana w przypadku podania
              opcji nodefaultroute.

       disconnect skrypt
              Wykonaj program skrypt po zakończeniu połączenia ppp. Skrypt ten może  na  przykład
              wysłać  komendy, powodujące odwieszenie modemu gdy niedostępne są sprzętowe sygnały
              sterowania modemem. Skrypt rozłączenia nie jest uruchamiany jeśli  modem  już  jest
              odwieszony.  Wartość  tej  opcji pochodząca z uprzywilejowanego źródła nie może być
              przesłonięta przez nieuprzywilejowanego użytkownika.

       escape xx,yy,...
              Określa, że niektóre znaki powinny być podczas transmisji cytowane (niezależnie czy
              peer  chciał  by  tak  było  w swojej mapie async). Cytowane znaki są podawane jako
              lista liczb szesnastkowych, rozdzielonych przecinkami. Zauważ, że prawie każdy znak
              można  podać  w tej opcji. Jest to odwrotnie niż w opcji asyncmap, gdzie można było
              podać jedynie znaki  sterujące.  Znaki,  których  nie  można  cytować  to  znaki  o
              wartościach szesnastkowych 0x20 - 0x3f lub 0x5e.

       file nazwa
              Odczytaj  opcje  z  pliku  nazwa  (format  jest  opisany  niżej). Plik ten musi być
              dostępny dla odczytu dla użytkownka, który uruchomił pppd.

       init skrypt
              Uruchom program wykonywalny skrypt do zainicjalizowania  linii  szeregowej.  Skrypt
              ten  zazwyczaj  używa  programu  chat(8)  do skonfigurowania modemu celem włączenia
              autoodpowiadania. Wartość tej opcji, pochodząca z uprzywilejowanego źródła nie może
              być przesłonięta przez nieuprzywilejowanego użytkownika.

       lock   Podaje,  że  pppd  powinien  stworzy  plik  blokujący  w  stylu  UUCP, aby zapewnić
              ekskluzywność dostępu do urządzenia szeregowego.

       mru n  Ustaw MRU [Maximum Receive Unit] na n. Pppd poprosi peera  o  przesyłanie  pakietów
              nie  większych  niż n bajtów. Minimalną wartością MRU jest 128. Domyślną jest 1500.
              Zalecana dla wolnych linii jest wartość 296 (40 bajtów na  nagłówek  TCP/IP  +  256
              bajtów danych). (Zauważ, że w IPv6 MRU musi być min. 1280).

       mtu n  Ustaw  MTU  [Maximum  Transmit Unit] na n. O ile peer nie zażąda mniejszej wartości
              poprzez MRU, pppd zażąda by kod sieciowy jądra wysyłał pakiety nie  większe  niż  n
              bajtów. (Zauważ, że w IPv6 MTU musi być min.  1280).

       passive
              Włącza  opcję  pasywności  LCP. Przy podaniu tej opcji, pppd spróbuje zapoczątkować
              połączenie; jeśli nie uzyska odpowiedzi od peera,  to  będzie  czekać  pasywnie  na
              prawidłowy  pakiet  LCP,  zamiast  kończyć działanie, jak to ma miejsce w normalnej
              sytuacji.

OPCJE

       <lokalny_adres_IP>:<zdalny_adres_IP>
              Ustaw lokalny i/lub zdalny adres IP interfejsu. Dowolny z nich można pominąć. Adres
              IP  może  być  podawany  jako nazwa hosta, lub w dziesiętnej notacji kropkowej (np.
              150.234.56.78). Domyślnym adresem lokalnym jest (pierwszy) adres IP systemu (o  ile
              nie  podano opcji noipdefault).  Zdalny adres (w wypadku niepodania) jest pobierany
              od peera. W ten sposób, w prostych przypadkach opcja ta nie  jest  wymagana.  Jeśli
              lokalny  i/lub  zdalny adres IP został jednak w tej opcji podany, pppd nie przyjmie
              innej wartości od peera w negocjacji IPCP, chyba że podano opcje  ipcp-accept-local
              i/lub ipcp-accept-remote.

       ipv6 <identyfikator_lokalnego_interfejsu>,<identyfikator_zdalnego_interfejsu>
              Ustaw  64-bitowy  identyfikator lokalnego i lub zdalnego interfejsu. Dowolny z nich
              można pominąć. Identyfikator musi być podany w standardowej noracji  ascii  adresów
              IPv6  (np:  ::dead:beef).  Jeśli  podana  jest  opcja  ipv6cp-use-ipaddr,  lokalnym
              identyfikatorem jest lokalny adres IPv4 (patrz wyżej). Na systemach,  obsługujących
              unikalne  stałe  ID,  można  w  zamianie do opisywanej opcji użyć opcji ipv6cp-use-
              persistent. W przeciwnym wypadku, identyfikator jest losowany.

       active-filter wyrażenie-filtru
              Określa filtr pakietowy, stosowany do pakietów z danymi w  celu  określenia,  które
              pakietu  uznać  za  aktywność linii, a zatem kiedy kasować licznik bezczynności lub
              prowadzić połączenie w stan wymagający telefonowania.  Opcja ta  jest  przydatna  w
              połączeniu  z  opcją  idle  jeśli  przez połączenie przesyłane są regularnie jakieś
              pakiety (np. pakiety informacji o trasach), które normalnie uniemożliwiają  wejście
              w stan bezczynności.  Składnia wyrażenia-filtru jest taka, jak dla tcpdump(1), lecz
              kwalifikatory nie mające sensu w połączeniu PPP, takie jak ether  czy  arp  nie  są
              dozwolone.  Ogólnie,  wyrażenie  filtru  powinno być ujęte w pojedyncze cytaty, aby
              uchronić je przed interpretacją  spacji  przez  powłokę.   Opcja  ta  jest  obecnie
              dostępna  tylko  pod NetBSD i to tylko wtedy, gdy jądro i pppd były skompilowane ze
              zdefiniowanym PPP_FILTER.

       allow-ip adres(y)
              Zezwol peerom na używanie podanych adresów IP lub  podsieci  bez  uwierzytelniania.
              Parametr  jest przetwarzany jak każdy element listy dozwolonych adresów IP z plików
              sekretów (zobacz sekcję UWIERZYTELNIANIE poniżej).

       bsdcomp nr,nt
              Zażądaj by peer kompresował wysyłane pakiety przy użyciu mechanizmu BSD-Compress  z
              maksymalnym  rozmiarem  kodu  nr  bitów  i  zgódź  się  na  kompresowania  pakietów
              wysyłanych do peera z maksymalnym rozmiarem  kodu  nt  bitów.  Jeśli  nt  nie  jest
              podane, to domyślnie odpowiada wartości nr. Wartości w zakresie 9 do 15 są typowymi
              wartościami tych parametrów; większe dają lepszą kompresję,  lecz  wymagają  więcej
              pamięci  jądra da słowniki kompresji. Alternatywnie, podanie wartości 0 jako nr lub
              nt wyłącza kompresję w danym kierunku.  Aby  wyłączyć  kompresję  całkowicie,  użyj
              nobsdcomp lub bsdcomp 0.

       cdtrcts
              Użyj niestandardowego sprzętowego sterowania przepływem (np. DTR/CTS) do sterowania
              przepływem danych przez port szeregowy. Jeśli nie  podany  jest  ani  crtscts,  ani
              nocrtscts,  ani cdtrcts lub nocdtrcts, ustawienie sprzętowego sterowania przepływem
              na danej linii pozostaje niezmienione.  Niektóre porty  (np.  Maca)  nie  posiadają
              prawdziwego   wyjścia   RTS.  Porty  takieużywają  tego  trybu  do  implementowania
              prawdziwego, dwukierunkowego sterowania przepływem. Poświęceniem jest to,  że  tryb
              sterowania przepływem nie zezwala na używanie DTR jako lnii kontroli modemu.

       chap-interval n
              Jeśli podana jest ta opcja, pppd będzie wyzywał peera co n sekund.

       chap-max-challenge n
              Ustaw maksymalną liczbę transmisji wyzwań CHAP na n (domyślnie 10).

       chap-restart n
              Ustaw czas opóźnienia wyzwań na n sekund (domyślnie 3).

       connect-delay n
              Czekaj  do n milisekund po zakończeniu skryptu connect na prawidłowe pakiety ppp od
              peera. Pod koniec tego czasu lub gdy od peera nadejdzie prawidłowy pakiet PPP, pppd
              rozpocznie  negocjację przez przesyłanie pierwszego pakietu LCP. Domyślną wartością
              jest 1000 (1 sekunda). Ten czas oczekiwania ma znaczenie tylko jeśli  używana  jest
              opcja connect lub pty.

       debug  Włącza  zabudowę  debuggowania  połączenia.   Po  podaniu tej opcji, pppd raportuje
              zawartość  wszystkich  pakietów  kontrolnych  w  czytelnej  postaci.   Pakiety   są
              raportowane poprzez sysloga w zabudowie daemon i poziomie debug. Informacja ta może
              być przekierowana do pliku przez poprawne skonfigurowanie /etc/syslog.conf  (zobacz
              syslog.conf(5)).

       default-asyncmap
              Wyłącz  negocjację  asyncmap  i wymuś cytowanie wszystkich znaków sterujących w obu
              kierunkach.

       default-mru
              Wyłącz negocjację MRU. Po włączeniu tej opcji, pppd użyje domyślnej  wartości  1500
              bajtów.

       deflate nr,nt
              Żąda  by  peer  kompresował  wysyłane  pakiety  w mechanizmie deflate z maksymalnym
              rozmiarem okna 2**nr bajtów i zgodził się na kompresowanie pakietów  wysyłanych  do
              peera z maksymalnym rozmiarem okna 2**nt bajtów. Jeśli nie podano nt to przyjmowana
              jest wartość równa nr. Jako parametry używane są  wartości  w  zakresie  8  do  15;
              większe  dają lepszą kompesję, lecz zabierają więcej pamięci na słowniki kompresji.
              Wartość 0 wyłącza kompresję w danym kierunku. Kompresję  można  wyłączyć,  stosując
              nodeflate  lub deflate 0. (Uwaga: pppd preferuje kompresję deflate nad BSD-compress
              jeśli peer może i tamto.)

       demand Inicjalizuj połączenie tylko na żądanie, tj. gdy istnieje natłok danych.  Przy  tej
              opcji,  zdalny  adres  IP musi być podawany przez użytkownika w linii poleceń lub w
              pliku z opcjami. Pppd początkowo konfiguruje interfejs i otwiera je na dane IP  bez
              łączenia  się  z  peerem.  Gdy  pojawią się dane, pppd łączy się z peerem, dokonuje
              negocjacji,  uwierzytelniania,  etc.   Gdy  jest  to  zakończone,  pppd  rozpoczyna
              przekazywanie pakietów danych (tj.  pakietów IP) poprzez łącze.

              Opcja  Idemand implikuje opcję persist. Jeśli zachowanie to nie jest pożądane, użyj
              opcji nopersist po opcji demand. W połączeniu z opcją demand przydatne są też  idle
              i holdoff.

       domain d
              W  celach  uwierzytelniania,  doklej  nazwę  domeny  d do nazwy hosta lokalnego. Na
              przykład, jeśli gethostname() zwraca nazwę porsch, lecz w pełni kwalifikowaną nazwą
              domeny jest porsche.quotron.com, to powinieneś podać domain quotron.com. Pppd użyje
              wtedy nazwy porsche.quotron.com do podglądania sekretów w pliku z sekretami i  jako
              domyślnej  nazwy  do  wysyłania  do  peera  podczas uwierzytelniania. Opcja ta jest
              uprzywilejowana.

       hide-password
              Podczas raportowania zawartości pakietów  PAP,  opcja  ta  powoduje,  że  pppd  nie
              załącza do raportu łańcucha z hasłem. Jest to zachowanie domyślne.

       holdoff n
              Podaje   ile   sekund   czekać  przed  ponownym  rozpoczęciem  połączenia  po  jego
              zakończeniu. Opcja ta ma efekt tylko w połączeniu z  opcjami  persist  lub  demand.
              Okres   holdoff   nie   jest  używany  gdy  połączenie  zostało  zerwane  z  powodu
              bezczynności.

       idle n Określa, że pppd powinien rozłączyć się jeśli łącze było bezczynne przez n  sekund.
              Łącze  jest  bezczynne  jeśli nie przesyłane są przez nie żadne pakiety. Uwaga: nie
              zaleca się używania tej opcji z opcjią persist bez opcji demand.  Jeśli podana jest
              opcja  active-filter,  odrzucane  przez  filtr aktywności pakiety liczą się również
              jako bezczynne łącze.

       ipcp-accept-local
              Przy podaniu tej opcji, pppd przyjmuje wyobrażenie peera o naszym lokalnym  adresie
              IP, nawet jeśli adres lokalny podano jako opcję.

       ipcp-accept-remote
              Przy  podaniu  tej opcji, pppd przyjmuje wyobrażenie peera o jego (zdalnym) adresie
              IP, nawet jeśli adres ten podany został jako opcja.

       ipcp-max-configure n
              Ustaw maksymalną liczbę transmisji żądania konfiguracji IPCP na n (domyślnie 10).

       ipcp-max-failure n
              Ustaw maksymalną liczbę NAK-ów  konfiguracji  IPCP  zwróconych  przed  rozpoczęciem
              wysyłania Odrzuceń konfiguracji na n (domyślnie 10).

       ipcp-max-terminate n
              Ustaw maksymalną liczbę transmisji żądań zakończenia IPCP na n (domyślnie 3).

       ipcp-restart n
              Ustaw  interwał restartu IPCP (czas opóźnienia retransmisji) na n sekund (domyślnie
              3).

       ipparam łańcuch
              Daje dodatkowy parametr dla skryptów ip-up i ip-down. Jeśli podana jest  ta  opcja,
              to łańcuch jest przekazywany jako 6 parametr tych skryptów.

       ipv6cp-max-configure n
              Ustaw maksymalną liczbę transmisji żądań konfiguracji IPv6CP na n (domyślnie 10).

       ipv6cp-max-failure n
              Ustaw  maksymalną  liczbę NAK-ów konfiguracji IPv6CP, zwracanych przed rozpoczęciem
              wysyłania Odrzuceń konfiguracji na n (domyślnie 10).

       ipv6cp-max-terminate n
              Ustaw maksymalną liczbę transmisji żądań zakończenia IPv6CP na n (domyślnie 3).

       ipv6cp-restart n
              Ustaw  interwał  restartu  IPv6CP  (czas  opóźnienia  retransmisji)  na  n   sekund
              (domyślnie 3).

       ipx    Włącz protokoły IPXCP i IPX. Opcja ta jest obecnie obsługiwana jedynie pod Linuksem
              i tylko jeśli jądro ma wsparcie IPX.

       ipx-network n
              Ustaw numer sieci IPX w ramce żądania konfiguracji IPXCP na n, liczbę  szesnastkową
              (bez 0x na początku). Nie ma sensownej wartości domyślnej.  Jeśli opcja ta nie jest
              podana, numer sieci jest pobierany od  peera.  Jeśli  peer  nie  ma  numeru  sieci,
              protokół IPX nie zostanie uruchomiony.

       ipx-node n:m
              Ustaw  numery  węzła  IPX.  Dwa  numery węzła są rozdzielane od pozostałych znakiem
              dwukropka. Pierwszy numer n jest numerem węzła lokalnego.  Drugi jest numerem węzła
              peera.  Każdy numer węzła musi być liczbą szesnastkową o długości najwyżej 10 cyfr.
              Numery węzłów sieci ipx muszą być unikalne. Nie ma  sensownej  wartości  domyślnej.
              Jeśli opcja ta nie jest podana, numery węzłów są pobierane od peera.

       ipx-router-name <łańcuch>
              Ustaw nazwę routera. Łańcuch ten jest przesyłany do peera jako dane informacyjne.

       ipx-routing n
              Ustaw  tą  opcją  odbierany  protokół  trasowania.  Można  podać  więcej  niż jedną
              instancję tej opcji. Opcja none (0) może być podana jako jedyna instncja tej opcji.
              Wartościami mogą być 0 (NONE), 2 (RIP/SAP), 4 (NLSP).

       ipxcp-accept-local
              Przyjmij  NAK  peera  dla  numeru  węzła  podanego  w  opcji ipx-node. Jeśli podano
              niezerowy numer węzła, to domyślnie naciska się na używanie  tej  wartości.   Jeśli
              załączasz tę opcję, to zezwalasz peerowi na przeciążanie wpisu numeru węzła.

       ipxcp-accept-network
              Przyjmij  NAK  peera  dla  numeru  sieci podanego w opcji ipx-network. Jeśli podano
              niezerowy numer sieci, to domyślnie naciska się na  używanie  tej  wartości.  Jeśli
              załączasz tę opcję, to zezwalasz peerowi na przeciążenie wpisu numeru węzła.

       ipxcp-accept-remote
              Użyj peerowego numeru sieci, podanego w ramce żądania konfiguracji. Jeśli dla peera
              podano numer węzła, a tej opcji  nie  podano,  peer  będzie  zmuszony  do  używania
              wartości, którą podałeś.

       ipxcp-max-configure n
              Ustaw  maksymalną  liczbę ramek żądań konfiguracji IPXCP wysyłanych przez system na
              n. Domyślnie 10.

       ipxcp-max-failure n
              Ustaw maksymalną liczbę ramek NAK  IPXCP,  którą  system  wyśle  przed  odrzucaniem
              opcji. Domyślnie 3.

       ipxcp-max-terminate n
              Ustaw  maksymalną liczbę ramek żądań zakończenia zanim system lokalny uzna, że peer
              go nie słucha. Domyślnie 3.

       kdebug n
              Włącz kod debuggowania na poziomie jądra sterownika PPP. Argument  n  jest  liczbą,
              która  jest  sumą  następujących  wartości: 1 włącza ogólne informacje debuggowe, 2
              żąda by drukowana była zawartość odbieranych pakietów, 4  żąda  by  drukowana  była
              zawartość przesyłanych pakietów. Na większości systemów, komunikaty drukowane przez
              jądro są raportowane przez syslog(1) do pliku wskazanego  w  pliku  konfiguracyjnym
              /etc/syslog.conf.

       ktune  Powoduje,  że  pppd  poprawia  odpowiednio  ustawienia  jądra.  Pod linuksem pppd w
              przypadku  używania  opcji  proxyarp   włącza   forwardowanie   IP   (tj.   ustawia
              /proc/sys/net/ipv4/ip_forward  na  1)  oraz  w  trybie  demand  włącza (o ile adres
              lokalny  się  zmienia)  opcję  dynamicznego   adresu   IP   (tj.   ustawia   na   1
              /proc/sys/net/ipv4/ip_dynaddr).

       lcp-echo-failure n
              Jeśli podana jest ta opcja, pppd przyjmuje, że peer nie żyje w momencie gdy n żądań
              echa  LCP zostanie wysłanych bez odpowiedzi LCP. Jeśli zajdzie  ta  sytuacja,  pppd
              przerwie  połączenie.  Używanie tej opcji wymaga niezerowej wartości parametru lcp-
              echo-interval. Opcja ta może być używana do umożliwiania pppd  kończenia  działania
              po  zerwaniu  fizycznego  połączenia  (np.  po odwieszeniu słuchawki) w sytuacjach,
              gdzie nie są dostępne sprzętowe linię sterowania modemem.

       lcp-echo-interval n
              Jeśli podana jest ta opcja, pppd do peera będzie wysyłać ramkę żądania echa LCP  co
              n  sekund.  Normalnie peer powinien odpowiedzieć wysyłając odpowiedź na echo. Opcja
              ta może być używana w połączeniu z lcp-echo-failure do  wykrywania  czy  peer  jest
              wciąż podłączony.

       lcp-max-configure n
              Ustaw maksymalną liczbę transmisji żądań konfiguracji LCP na n.  Domyślnie 10.

       lcp-max-failure n
              Ustaw  maksymalną  liczbę  NAK-ów  konfiguracji  LCP, zwracanych przed rozpoczęciem
              wysyłania Odrzuceń konfiguracji. Domyślnie 10.

       lcp-max-terminate n
              Ustaw maksymalną liczbę transmisji żądań zakończenia LCP na n (domyślnie 3).

       lcp-restart n
              Ustaw interwał restartu LCP (czas opóźnienia retransmisji) na n  sekund  (domyślnie
              3).

       linkname nazwa
              Ustawia  logiczną  nazwę łacza na nazwa. Pppd utworzy plik o nazwie ppp-nazwa.pid w
              /var/run (lub na niektórych systemach w /etc/ppp), zawierający jego  PID.  Jest  to
              przydatne  do określania, która instancja pppd jest odpowiedzialna za łącze z danym
              peerem. Jest to opcja uprzywilejowana.

       local  Nie używaj linii sterowania modemem. Przy użyciu tej opcji, pppd  będzie  ignorować
              stan CD (Carrier Detect) i nie będzie zmieniać stanu DTR (Data Terminal Ready).

       logfd n
              Wysyłaj  informacje  raportowe  do  deskryptora  pliku  n.  Pppd  będzie wysyłać te
              informacje do najwyżej jednego pliku lub deskryptora (oraz  wysyłaj  komunikaty  do
              sysloga),  więc  opcja  ta i logfile są rozłączne. Domyślną wartością dla pppd jest
              wysyłanie wiadomości raportowych na stdout (deskryptor 1), chyba że port  szeregowy
              jest już na ten deskryptor otwarty.

       logfile nazwapliku
              Doklejaj  komunikaty  raportowe  do  pliku  nazwapliku  (oraz wysyłaj komunikaty do
              sysloga).  Plik  otwierany  jest  z  prawami  użytkownika,  który  uruchomił  pppd.
              Otwierany jest w trybie dopisywania.

       login  Użyj  systemowej  bazy  haseł  do  uwierzytelnienia  peera  z  pomocą  PAP i nagraj
              użytkownika do systemowego pliku wtmp. Zauważ,  że  peer  musi  mieć  swój  wpis  w
              /etc/ppp/pap-secrets oraz w systemowej bazie haseł.

       maxconnect n
              Zakończ  połączenie  po jego dostępności dla sieci przez n sekund (tj.  n sekund po
              pierwszym przejściu protokołu kontroli sieci).

       maxfail n
              Zakończ po n kolejno nieudanych próbach połączenia. Wartość 0 oznacza brak limitów.
              Domyślną wartością jest 10.

       modem  Używaj linii sterowania modemem. Opcja ta jest domyślna. Z jej użyciem, pppd będzie
              czekać na sygnał CD (Carrier Detect) od modemu jako zapewnienie otwarcia urządzenia
              szeregowego  (chyba  że  podany  jest  skrypt  connect) i opuści DTR (Data Terminal
              Ready) gdy połączenie będzie zakończone i  przed  wywołaniem  skryptu  connect.  Na
              ultriksie, opcja ta implikuje sprzętowe sterowanie przepływem, jak w opcji crtscts.

       ms-dns <adr>
              Jeśli pppd działa jako serwer klientów MS Windows, opcja ta umożliwia przekazywanie
              klientom jednego lub dwóch adresów DNS. Pierwsze pojawienie się tej  opcji  określa
              adres  podstawowego  DNS;  druga podaje adres drugorzędny. (Opcja ta była obecna  w
              starszych wersjach pppd pod nazwą dns-addr.)

       ms-wins <adr>
              Jeśli pppd działa jako serwer dla MS Windows lub dla klientów "Samby", to opcja  ta
              umożliwia  pppd  przekazywanie  jednego  lub  dwóch  adresów serwerów WINS (Windows
              Internet Name  Services)  dla  klientów.  Pierwsze  pojawienie  tej  opcji  określa
              podstawowy adres WINS; drugie--drugorzędny.

       name nazwa
              Ustaw   nazwę   systemu  lokalnego  na  nazwa.  Jest  to  wykorzystywane  w  celach
              uwierzytelniania. Jest to opcja uprzywilejowana. Po jej  włączeniu,  pppd  uzywa  w
              plikach  sekretów  linii, które mają nazwę jako drugie pole linii. Tylko tych linii
              używa do uwierzytelniania peera. Dodatkowo,  jeśli  nie  zostanie  to  przesłonięte
              opcją   user,   nazwa   będzie   używana  jako  nazwa  wysyłana  do  peera  podczas
              uwierzytelniania lokalnego systemu u peera. (Zauważ, że pppd nie dokleja  do  nazwy
              nazwy domeny.)

       netmask n
              Ustaw  maskę  sieciową  interfejsu  na  n,  tj. 32 bitową maskę w kropkowej notacji
              dziesiętnej (np. 255.255.255.0).  Jeśli  podana  jest  ta  opcja,  to  wartość  jej
              zostanie połączona logicznym OR z domyślną maską sieciową.  Domyślna maska sieciowa
              jest wybierana według wynegocjowanego zdalnego adresu IP;  jest  maską  odpowiednią
              dla klasy zdalnego adresu IP, połączoną logicznym OR z maskami sieciowymi wszelkich
              interfejsów sieciowych point-to-point  systemu, znajdujących się w tej samej sieci.
              (Uwaga:   na   niektórych  platformach  pppd  zawsze  jako  maski  sieciowej  używa
              255.255.255.255 jeśli jest to jedyna wartość odpowiednia  dla  intefejsu  point-to-
              point.)

       noaccomp
              Wyłącz kompresję Address/Control w obydwu kierunkach (nadawania i odbioru).

       noauth Nie wymagaj od peera uwierzytelniania. Opcja ta jest uprzywilejowana.

       nobsdcomp
              Wyłącza   kompresję  BSD-Compress;  pppd  nie  będzie  żądać  lub  zgadzać  się  na
              kompresowanie pakietów wg. tego schematu.

       noccp  Wyłącz negocjację CCP (Compression Control Protocol). Opcja ta powinna być  używana
              jedynie  jeśli  peer  jest zapchlony i nie potrafi obsłużyć żądań pppd o negocjację
              CCP.

       nocrtscts
              Wyłącz sprzętowe sterowanie przepływem (RTS/CTS) portu szeregowego. Jeśli nie  jest
              podane  crtscts,  nocrtscts, cdtrcts, ani nodtrcts, sprzętowe sterowanie przepływem
              nie jest zmieniane.

       nodtrcts
              Opcja ta jest synonimem nocrtscts. Dowolna z tych  opcji  wyłącza  obydwie  postaci
              sterowania przepływem.

       nodefaultroute
              Wyłącz opcję defaultroute. Jeśli administrator chce zabronić użytkownikom tworzenia
              przez pppd domyślnych tras, to może umieścić tę opcję w pliku /etc/ppp/options.

       nodeflate
              Wyłącza kompresję Deflate; pppd nie zażąda i nie zgodzi się na  kompresję  pakietów
              wg tego schematu.

       nodetach
              Nie  odłączaj  się  od  terminala  sterującego.  Bez tej opcji, w przypadku podania
              urządzenia szeregowego innego niż terminal standardowego wejścia,  pppd  fork(2)nie
              by przejść w tło.

       noip   Wyłącz  negocjację  IPCP i komunikację IP. Opcja ta powinna być używana tylko jeśli
              peer ma błędy i nie potrafi obsłużyć żądań negocjacji IPCP.

       noipv6 Wyłącz negocjację IPv6CP i komunikację IPv6. Opcja ta  powinna  być  używana  tylko
              jeśli peer ma błędy i nie potrafi obsłużyć żądań negocjacji IPv6CP.

       noipdefault
              Wyłącza  domyślne  zachowania  gdy  nie  jest  podany lokalny adres IP, którym jest
              określenie (jeśli się da) lokalnego adresu IP z nazwy hosta. Po użyciu  tej  opcji,
              peer  będzie  musiał  przekazać  lokalny adres IP podczas negocjacji IPCP (chyba że
              podano go jawnie w linii poleceń lub w pliku z opcjami).

       noipx  Wyłącz protokoły IPXCP i IPX. Opcja ta powinna być  używana  tylko  jeśli  peer  ma
              błędy i nie potrafi obsłużyć żądań negocjacji IPXCP.

       noktune
              Przeciwieństwo opcji ktune; nie zezwala pppd na zmianę ustawień systemowych.

       nolog  Nie  wysyłaj  komunikatów raportowych do pliku lub deskryptora. Opcja ta unieważnia
              opcje logfd i logfile.  nomagic Wyłącz negocjację magicznych numerków. Po włączeniu
              tej opcji, pppd nie potrafi wykryć linii zapętlonej (looped-back). Opcja ta powinna
              być używana tylko jeśli peer ma błędy.

       nopcomp
              Wyłącz negocjację kompresji pól protokołu w obydwu kierunkach transmisji.

       nopersist
              Zakończ po dokonaniu i przerwaniu połączenia. Jest to wartość  domyślna,  chyba  że
              użyto opcji persist lub demand.

       nopredictor1
              Nie przyjmuj kompresji Predictor-1.

       noproxyarp
              Wyłącz  opcję  proxyarp.  Administrator  może  w  ten  sposób zabronić użytkownikom
              tworzenia wpisów proxy ARP. Wystarczy umieścić tę opcję w pliku /etc/ppp/options.

       notty  Normalnie pppd wymaga urządzenia terminalowego. Po użyciu tej opcji,  pppd  alokuje
              sobie  parę master-slave pseudo-tty i używa niewolnika jako urządzenie terminalowe.
              Pppd  utworzy  proces  potomny,  zachowujący   się   jako   `przetaczacz   znaków',
              przesyłający  znaki  między  masterem  pseudo-tty  i  jego  standardowym wejściem i
              wyjściem. W efekcie, pppd będzie przesyłać znaki na  swoje  standardowe  wyjście  i
              odbierać  je  ze swojego standardowego wejścia nawet, jeśli nie są one urządzeniami
              terminalowymi. Opcja ta zwiększa oczywiście zajętość CPU. Przy użyciu tej opcji nie
              można podawać jawnej nazwy urządzenia.

       novj   Wyłącz  kompresję  nagłówków  TCP/IP w stylu Van Jacobsona. Tyczy się obu kierunków
              transmisji.

       novjccomp
              Wyłącz opcję kompresji ID-połączenia  w  kompresji  nagłówka  TCP/IP  w  stylu  Van
              Jacobsona.  Opcja ta powoduje, że pppd ani peer nie będą omijać bajtu ID-połączenia
              w skompresowanych Van Jacobsonowo nagłówkach TCP/IP.

       papcrypt
              Wskazuje, że wszystkie sekrety z pliku /etc/ppp/pap-secrets, używane do sprawdzania
              tożsamości  peera  są  zakodowane  i  w  związku z tym pppd nie powinien przyjmować
              haseł, które przed  zakodowaniem  są  równoważne  sekretom  z  pliku  /etc/ppp/pap-
              secrets.

       pap-max-authreq n
              Ustaw maksymalną luczbę transmisji żądań uwierzytelnienia PAP na n.  Domyślnie 10.

       pap-restart n
              Ustaw  interwał  restartu PAP (czas opóźnienia retransmisji) na n sekund. Domyślnie
              3.

       pap-timeout n
              Ustaw maksymalny czas, przez który pppd ma oczekiwać na uwierzytelnienie od peera z
              pomocą PAP. Czas w sekundach, 0 oznacza brak limitu.

       pass-filter wyrażenie-filtru
              Określa   filtr  pakietowy,  załączany  do  przesyłanych  pakietów  danych  w  celu
              określenia, które pakiety mogą przepłynąć. Pakiety  odrzucane  przez  filtr  są  po
              cichu  niszczone.  Opcja  ta  może  być  używana w celu uchronienia pewnych demonów
              sieciowych (jak routed) od używania pasma uplinka lub do  zestawienia  podstawowych
              elementów zapory ogniowej.  Składnia wyrażenia-filtru jest taka jak dla tcpdump(1),
              lecz kwalifikatory nieodpowiednie dla połączenia PPP, takie jak ether czy  arp  nie
              są  dozwolone.  Ogólnie, wyrażenie filtru powinno być ujęte w pojedyncze cudzysłowy
              celem zapobieżenia interpretacji przez powłokę.  Zauważ, że możliwe jest załączenie
              różnych  przymusów  na  wchodzące  i  wychodzące  pakiety  z użyciem kwalifikatorów
              inbound i outbound.  Opcja ta jest obecnie dostępna jedynie  pod  NetBSD,  a  i  to
              tylko w wypadku, gdy jądro i pppd zostały skompilowane ze zdefiniowanym PPP_FILTER.

       persist
              Nie  kończ  działania  po  zakończeniu  połączenia.  Zamiast  tego  spróbuj wznowić
              połączenie.

       plugin nazwapliku
              Załaduj plik obiektowy nazwapliku biblioteki dzielonej jako plugin.  Jest to  opcja
              uprzywilejowana.

       predictor1
              Zażądaj  by  peer  używał  kompresjii  Predictor-1  i  zgódź się na wysyłanie ramek
              podobnie skompresowanych o ile takie będzie życzenie. Opcja  ta  nie  daje  żadnego
              efektu jeśli jądro nie obsługuje kompresji Predictor-1.

       privgroup nazwagrupy
              Zezwol  członkom  grupy  nazwagrupy  na  używanie uprzywilejowanych opcji.  Jest to
              opcja uprzywilejowana. Używanie jej wymaga  uwagi,  gdyż  nie  można  zapewnić,  że
              członkowie danej grupy nie spróbują użyć pppd w celu uzyskania praw roota. Uznaj to
              za równoważne wstawieniu członków danej grupy do grupy kmem lub disk.

       proxyarp
              Dodaj wpis do tablicy  ARP  [Address  Resolution  Protocol]  tego  systemu.  Ma  on
              zawierać  adres  IP  peera  i adres ethernetowy tego systemu. Będzie to miało efekt
              taki, że peer dla innych systemów będzie wyglądał jak na lokalnym ethernecie.

       pty skrypt
              Określa polecenie skrypt, jako ośrodek komunikacji zamiast  konkretnego  urządzenia
              terminalowego. Pppd zaalokuje sobie parę master-slave pseudo-tty i użyje niewolnika
              jako swojego  urządzenia  terinalowego.  skrypt  zostanie  uruchomiony  w  procesie
              potomnym  z  masterem  pseudo-tty jako swoim standardowym wejściem i wyjściem. Przy
              używaniu tej opcji nie można podawać  jawnej  nazwy  urządzenia.  (Uwaga:  jeśli  w
              połączeniu z tą, użyta jest opcja record, proces potomny będzie miał łącza na swoim
              stadardowym wejściu i wyjściu.)

       receive-all
              Po użyciu tej opcji, pppd będzie przyjmował wszystkie znaki sterujących  od  peera,
              łącznie  z  tymi  zaznaczonymi  w asyncmapie odbiorczej. Bez tej opcji, pppd będzie
              niszczył te znaki, zgodnie z RFC1662. Opcja ta powinna być używana tylko jeśli peer
              jest zapchlony.

       record nazwapliku
              Podaje,  że  pppd powinien nagrywać wszystkie wysyłane i odbierane znaki do pliku o
              nazwie nazwapliku. Plik ten jest otwierany  w  trybie  dopisywania,  z  użyciem  ID
              użytkownika  i jego uprawnieniami. Opcja ta jest zaimplementowana z użyciem pseudo-
              tty i procesu do przesyłania  znaków  między  pseud-tty  a  prawdziwym  urządzeniem
              szeregowym.  Powoduje ona więc wzrost obciążenia CPU. Znaki są wybierane w formacie
              oznaczonym pieczątkami czasowymi, które mogą być wyświetlane w czytelnej postaci  z
              użyciem programu pppdump(8).

       remotename nazwa
              Ustaw zakładaną nazwę zdalnego systemu w celu uwierzytelniania na nazwę.

       refuse-chap
              Po  podaniu tej opcji, pppd nie zgodzi się na uwierzytelnianie się u peera z pomocą
              CHAP.

       refuse-pap
              Po podaniu tej opcji, pppd nie zgodzi się na uwierzytelnianie się u peera z  pomocą
              PAP.

       require-chap
              Wymagaj   od   peera  uwierzytelnienia  się  z  pomocą  CHAP  [Challenge  Handshake
              Authentication Protocol].

       require-pap
              Wymagaj od  peera  uwierzytelnienia  się  z  pomocą  PAP  [Password  Authentication
              Protocol].

       show-password
              Podczas  logowania  zawartości  pakietów  PAP opcja ta powoduje, że pppd pokazuje w
              łańcuchach raportowych hasła.

       silent Po podaniu tej opcji,  pppd  nie  będzie  przesyłać  pakietów  LCP  do  rozpoczęcia
              połączenia  przed  odebraniem  od  peera  prawidłowego  pakietu  LCP (jak dla opcji
              `passive' w starożytnych opcjach pppd).

       sync   Użyj  synchronicznego  kodowania   szeregowego   HDLC   zamiast   asynchronicznego.
              Urządzenie używane przez pppd musi mieć obsługę synchroniczną. Obecnie pod linuksem
              i FreeBSD 2.2.8 i późniejszych wspierane są adaptery Microgate SyncLink.

       updetach
              Po podaniu tej opcji, pppd odłączy się  od  terminala  sterującego  po  zestawieniu
              połączenia  ppp  (do momentu kiedy pojawi się pierwszy kontrolny protokół sieciowy,
              zwykle protokół IP).

       usehostname
              Wymuś użycie nazwy hosta (z dodana ewentualnie nazwą  domeny)  jako  nazwy  systemu
              lokalnego  w  celach  uwierzytelniania  (przesłania opcję name).  Opcja ta nie jest
              zwykle potrzebna, gdyż opcja name jest uprzywilejowana.

       usepeerdns
              Zapytaj peera o dwa serwery DNS. Adresy przekazane przez peera są  przekazywane  od
              peera  do  pliku  /etc/ppp/ip-up przez zmienne środowiskowe DNS1 i DNS2. Dodatkowo,
              pppd  utworzy  plik  /etc/ppp/resolv.conf,  zawierający  jedną  lub  dwie  linie  z
              adresami, przekazanymi przez peera.

       user nazwa
              Ustaw nazwę używaną do uwierzytelniania systemu lokalnego u peera na nazwę.

       vj-max-slots n
              Ustawia  liczbę  slotów  połączeń, używanych w kodzie kompresji nagłówka TCP/IP Van
              Jacobsona. Liczba musi zawierać się między 2 a 16 (włącznie).

       welcome skrypt
              Uruchom program skrypt przed rozpoczęciem negocjacji PPP, ale po skrypcie  connect.
              Wartość  tej opcji nadana z uprzywilejowanego źródła nie może byc przeciążona przez
              nieuprzywilejowanego użytkownika.

       xonxoff
              Włącz programowe sterowanie przepływem (XON/XOFF).

PLIKI Z OPCJAMI

       Opcje mogą być pobierane z linii  poleceń  lub  z  plików.  Pppd  odczytuje  je  z  plików
       /etc/ppp/options,   ~/.ppprc  i  z  /etc/ppp/options.nazwatty  (w  tej  kolejności)  przed
       przetworzeniem opcji z linii poleceń. (W rzeczywistości, opcje linii poleceń są  skanowane
       w celu znalezienia nazwy terminala przed odczytem options.nazwatty.) Przy formowaniu nazwy
       pliku options.nazwatty, usuwany jest przedrostek /dev/,a wszelkie  dodatkowe  znaki  /  są
       zamieniane na kropki.

       Plik  z  opcjami  jest  analizowany jako seria słów, rozdzielonych białymi spacjami. Białe
       spacje mogą być załączane do słowa przez ujęcie całości w podwójne  cudzysłowy  (").  Lewy
       ukośnik  może  cytować  następujący  po nim znak.  Znak krzyżyka (#) rozpoczyna komentarz,
       trwający aż do końca linii. Nie ma ograniczeń w używaniu opcji file lub  call  w  pliku  z
       opcjami.

BEZPIECZEŃSTWO

       pppd udostępnia administratorom wydajną kontrolę dostępu dla określonych użytkowników, bez
       strachu o poświęcanie bezpieczeństwa serwera lub sieci, w ktrej się znajduje. Kontrola  ta
       polega  na  ograniczaniu  adresów  IP,  jakie  może mieć peer, zależnie od identyfikacji i
       ograniczeń co do opcji, których może używać  nieuprzywilejowany  użytkownik.  Różne  opcje
       pppd  są  uprzywilejowane--są  to  głównie  opcje,  które  mogą  wprowadzać  zagrożenia  w
       konfiguracji; opcje te mogą być przyjmowane jedynie z plików znajdujacych się pod kontrolą
       administratora systemu lub gdy pppd jest uruchamiane z poziomu roota.

       Domyślnym zachowaniem pppd jest zezwalanie nieuwierzytelnionemu peerowi na używanie danego
       adresu IP tylko jeśli system nie ma jeszcze trasy do tego adresu. Na  przykład,  system  o
       stałym połączeniu do szerszego internetu normalnie ma trasę domyślną, więc wszystkie peery
       muszą się uwierzytelnić  aby  zestawić  połączenie.  Na  takim  systemi  opcja  auth  jest
       domyślna.  Z  drugiej strony, system gdzie łącze ppp jest jedynym połączeniem do internetu
       normalnie nie ma trasy domyślnej, więc peer będzie w stanie używać prawie dowolnego adresu
       IP bez uwierzytelniania.

       Jak  wykazano  wyżej,  niektóre opcje bezpieczeństwa są uprzywilejowane, co znaczy, że nie
       mogą być używane przez zwykłego użytkownika uruchamiającego suid-root pppd--czy to z linii
       poleceń  czy  z pliku ~/.ppprc czy z opcji file.  Opcje uprzywilejowane mogą być używane w
       pliku /etc/ppp/options lub w dowolnym pliku z opcjami, odczytywanym opcją call. Jeśli pppd
       jest używane przez roota, opcje uprzywilejowane mogą być używane bez ograniczeń.

       Przy  otwieraniu  urządzenia  pppd  używa ID wołąjącego użytkownika lub UID roota (tj. 0),
       zależnie czy nazwa urządzenia została podana przez użytkownika czy  administratora.  Jeśli
       nazwa  pochodzi ze źródła uprzywilejowanego, tj. z /etc/ppp/options lub z pliku z opcjami,
       odczytanego przy  użyciu  opcji  call,  pppd  używa  pełnych  praw  roota  do  dostępu  do
       urządzenia.   Tak   więc   tworzenie   odpowiedniego   pliku  w  /etc/ppp/peers  umożliwia
       administratorowi zezwolenie użytkownikom na zestawianie połączeń ppp  poprzez  urządzenie,
       do  którego  normalnie  nie  mieliby  prawa dostępu. W przeciwnym wypadku, pppd używa przy
       otwieraniu urządzenia rzeczywistego UID użytkownika.

UWIERZYTELNIANIE

       Uwierzytelnianie  jest  procesem  przekonywania  przez  peera  drugiej  strony  o   swojej
       tożsamości.  Wymaga  to  wysłania  najpierw  przez  peera  swojej  nazwy wraz z informacją
       sekretną, która może pochodzić tylko od autoryzowanego użytkownika o tej nazwie. W  takiej
       wymianie  pierwszego  peera  nazywa się "klientem", a drugiego "serwerem". Klient ma nazwę
       która określa go dla serwera, a serwer ma również nazwę, która  określa  go  dla  klienta.
       Ogólnie,  klient  dzieli  pewien sekret (lub hasło) z serwerem i uwierzytelnia się poprzez
       udowodnienie,  że  zna  sekret.  Często  nazwy  używane  w  uwierzytelnianiu   odpowiadają
       internetowym nazwom hostów peerów, lecz nie jest to konieczne.

       Obecnie pppd obsługuje dwa protokoły uwierzytelniania: PAP i CHAP. PAP powoduje, że klient
       wysyła swoją nazwę oraz hasło do  serwera.  CHAP  natomiast  powoduje,  że  serwer  wysyła
       klientowi  wezwanie  (pakiet  wezwania  zawiera  nazwę  serwera). Klient musi odpowiedzieć
       słowami, zawierającymi nazwę  plus  wartość  hash,  wyciągniętą  z  dzielonego  sekretu  i
       wezwania, udowadniając w ten sposób, że zna sekret.

       Protokół  PPP,  będąc  symetrycznym,  umożliwia  obydwu  peerom wymaganie uwierzytelnienia
       siebie nawzajem. W tym wypadku następują dwie  oddzielne  i  niezależne  wymiany  pakietów
       uwierzytelniających.  Obydwie wymiany mogą używać różnych protokołów uwierzytelniania i, w
       ogólności, można w nich używać różnych nazw.

       Domyślnym zachowaniem pppd jest zgoda na uwierzytelnienie po  zażądaniu  i  nie  wymaganie
       uwierzytelnienia  od   peera.  Jednak  pppd  nie  zgodzi  się  na  uwierzytelnienie  się w
       konkretnym protokole jeśli nie ma sekretów, których mógłby w tym celu użyć.

       Pppd przechowuje  swoje  sekrety  w  plikach  sekretów  (/etc/ppp/pap-secrets  dla  PAP  i
       /etc/ppp/chap-secrets  dla CHAP). Obydwa pliki sekretów mają ten sam format. Pliki te mogą
       zawierać sekrety dla pppd, używane przy uwierzytelnianiu  się  dla  innych  systemów  oraz
       sekrety dla pppd, używane przy uwierzytelnianiu innych systemów dla nas.

       Każda  linia  pliku  sekretów zawiera jeden sekret. Dany sekret jest specyficzny dla danej
       konfiguracji  klienta/serwera  -  może  być  używana   tylko   przez   tego   klienta   do
       uwierzytelnienia  się  przed  tym  serwerem. Z tego powodu każda linia ma trzy pola: nazwę
       klienta, serwera oraz sekret. Za polami tymi może nastąpić lista adresów IP, których  dany
       klient może użyć po połączeniu z danym serwerem.

       Plik  z  sekretami  jest  analizowany  jako słowa, jak plik z opcjami, więc nazwa klienta,
       serwera i sekretów muszą  być  pojedynczymi  słowami,  gdzie  osadzone  spacje  lub  znaki
       specjalne  można  cytować  lub  ujmować  w  cudzysłowy.   Zauważ,  że rozmiar liter jest w
       przypadku nazw klienta i serwera oraz sekretu istotny.

       Jeśli sekret rozpoczyna się od `@', to reszta jest rozumiana jako nazwa pliku,  z  którego
       odczytać  sekret. "*" jako klient lub serwer odpowiada dowolnej nazwie. Podczas wybierania
       sekretu pppd  wybiera  najlepsze  dopasowanie,  tj.  dopasowanie  wykorzystujące  najmniej
       jokerów.

       Wszelkie  następujące  słowa tej samej linii są uważane za listę adresów IP dopuszczalnych
       dla klienta. Jeśli dane są tylko  3  słowa,  lub  jeśli  pierwszym  słowem  jest  "-",  to
       zabronione  są  wszystkie  adresy  IP.  Aby  udostępnić  dowolny  adres,  użyj  "*". Słowo
       rozpoczynające się od "!" wskazuje, że podany adres nie jest dopuszczalny. Adres może mieć
       na  końcu "/" i liczbę n, określającą całą podsieć, tj. wszystkie adresy, mające taką samą
       wartość w najbardziej znaczących n bitach. W tej postaci adres może  mieć  na  końcu  znak
       plus  ("+"),  określający, że jeden z adresów podsieci jest autoryzowany w oparciu o numer
       używanej jednostki sieciowego interfejsu ppp.  W tym przypadku część hosta  adresu  będzie
       ustawiana na numer jednostki plus jeden.(???)

       W ten sposób plik z sekretami zawiera sekrety  używane do uwierzytelniania siebie u innych
       i innych u siebie. Gdy pppd uwierzytelnia  peera  (sprawdzając  jego  tożsamość),  wybiera
       sekrety,  zawierające  nazwę  peera  w  pierwszym polu i nazwę systemu lokalnego w drugim.
       Nazwa systemu lokalnego odpowiada nazwie hosta z doklejoną nazwy domeny przy użyciu  opcji
       domain.  To domyślne zachowanie można przeciążyć opcją name, poza przypadkiem użycia opcji
       usehostname.

       Gdy pppd wybiera sekret używany do uwierzytelnienia się u peera, najpierw określa,  jakiej
       nazwy użyć do przedstawienia się peerowi. Nazwa ta może być podana przez użytkownika opcją
       user. Jeśli opcja ta nie jest użyta, nazwa odpowiada nazwie systemu lokalnego,  określanej
       jak  opisano  w  poprzednim  paragrafie.  Następnie  pppd  szuka  sekretów  o tej nazwie w
       pierwszym polu i o nazwie peera w drugim. Pppd pozna nazwę peera w mechanizmie  CHAP  gdyż
       ten  wyśle  ją  w  pakiecie  wyzwania.  Jednak  jeśli używany jest PAP, pppd będzie musiał
       określić nazwę peera z opcji podanych przez użytkowika.  Użytkownik  może  określić  nazwę
       peera  bezpośrednio  opcją remotename. W przeciwnym wypadku, jeśli adres IP zdalnego hosta
       podano nazwą (a nie numerycznie), to zostanie  użyta  ta  nazwa  peera.  Gdy  to  się  nie
       powiedzie, pppd użyje łańcucha zerowego jako nazwy peera.

       Podczas  uwierzytelniania  peera  przez  PAP, przekazane hasło jest najpierw porównywane z
       sekretem z pliku sekretów. Jeśli hasło nie pasuje do  sekretu,  to  jest  ono  kodowane  z
       użyciem  crypt()  i  porównywane raz jeszcze. W ten sposób, sekrety uwierzytelniające mogą
       być przechowywane w postaci zaszyfrowanej. Jeśli  podana  jest  opcja  papcrypt,  pierwsze
       sprawdzenie (bez szyfrowania) jest pomijane.

       Co  więcej,  jeśli podana była opcja login, nazwa użytkowika i hasło są sprawdzane również
       według systemowej bazy haseł. W rezultacie, administrator systemu może skonfigurować  plik
       sekretów  pap  na  zezwolenie  dostępu  do  PPP  jedynie  dla  określonych  użytkowników i
       ograniczyć zestaw adresów IP, które każdy z użytkowników może wykorzystać. Zazwyczaj  przy
       użyciu opcji login, sekret w /etc/ppp/pap-secrets wynosi "", co pasuje do dowolnego hasła,
       przekazanego przez peera. Zapobiega to potrzebie posiadania tego samego  sekretu  w  dwóch
       miejscach.

       Uwierzytelnianie musi być zakończone przed IPCP (lub dowolnym innym NCP).  Jeśli peer musi
       się uwierzytelnić, a nie uda się mu to, pppd zakończy połączenie  (zamykając  LCP).  Jeśli
       IPCP  wynegocjuje  niedopuszczalny  adres  IP dla hosta zdalnego, IPCP zostanie zamknięte.
       Pakiety IP mogą być przesyłane tylko jeśli IPCP jest otwarte.

       W niektórych przypadkach oczekiwane jest umożliwienie niektórym hostom, które nie mogą się
       uwierzytelnić  połączenie  i używanie ograniczonego zbioru adresów IP, nawet jeśli lokalny
       host ogólnie wymaga uwierzytelnienia. Jeśli peer odmówi uwierzytelnienia po takim żądaniu,
       pppd  bierze  to  za  równoważność  uwierzytelnienia  przy  użyciu  pustego łańcucha nazwy
       użytkownika i hasła. W ten sposób, dodając linię sekretów  z  pustym  klientem  i  hasłem,
       można umożliwić ograniczony dostęp dla hostów, które nie chcą się uwierzytelnić.

ROUTING

       Po  pomyślnym  zakończeniu  negocjacji  IPCP  pppd  poinformuje  jądro o lokalnym i zdalny
       adresie IP interfejsu ppp. Jest to wystarczający zabieg do utworzenia  trasy  do  zdalnego
       końca połączenia, co umożliwia peerom wymianę pakietów IP.  Komunikacja z innymi maszynami
       wymaga w ogólności dalszych modyfikacji tablic routingu i/lub  tablic  ARP.  W  większości
       wypadków  wystarczające  są opcje defaultroute i/lub proxyarp, lecz w niektórych wypadkach
       wymagana jest dalsza interwencja. Można do tego wykorzystać skrypt /etc/ppp/ip-up.

       Czasami wymagane jest dodanie domyślnej trasy poprzez zdalny host, jak w wypadku  maszyny,
       której  jedynym połączeniem z internetem jest interfejs ppp.  Opcja defaultroute powoduje,
       że pppd tworzy taką  domyślną  trasę  po  pojawieniu  IPCP  i  kasuje  ją  po  zakończeniu
       połączenia.

       W  niektórych  przypadkach  wymagane  jest  użycie  proxy  ARP, np. na maszynie serwerowej
       podłączonej do LAN, aby reszta hostów mogła  komunikować  się  ze  zdalnym  hostem.  Opcja
       proxyarp powoduje, że pppd szuka interfejsu sieciowego o tej samej podsieci co zdalny host
       (interfejs obsługujący broadcast i ARP, który jest włączony i nie jest interfejsem ppp lub
       loopback).  Po  znalezieniu,  pppd  tworzy  perrmanentny publikowany wpis ARP z adresem IP
       zdalnego hosta i adresem sprzętowym znalezionego interfejsu sieciowego.

       Gdy używana jest opcja demand, adresy IP są już ustawione przy pojawieniu IPCP. Jeśli pppd
       nie  było  w  stanie  wynegocjować  tego  samego  adresu,  którego używało do konfiguracji
       interfejsu (np. gdy peer jest ISP, używającym dynamicznych IP), pppd musi  zmienić  adresy
       interfejsu  IP  na  wynegocjowane. Może to zniszczyć istniejące połączenia i używanie tego
       typu wydzwaniania z dynamicznymi peerami nie jest zalecane.

PRZYKŁADY

       Następujące przykłady zakładają, że  plik  /etc/ppp/options  zawiera  opcję  auth  (jak  w
       domyślnym pliku /etc/ppp/options w dystrybucji ppp).

       Prawdopodbnie  najpopularniejszym  zastosowaniem  pppd jest wykręcanie numeru ISP. Może to
       być dokonywane poleceniem takim, jak

              pppd call isp

       gdzie  plik  /etc/ppp/peers/isp  jest  skonfigurowany  przez  administratora  systemu   na
       zawieranie czegoś w rodzaju:

              ttyS0 19200 crtscts
              connect '/usr/sbin/chat -v -f /etc/ppp/chat-isp'
              noauth

       W  tym  przykładzie używamy chat(8) do wykręcenia numeru ISP i przechodzimy przez wymaganą
       sekwencję logowania. Plik /etc/ppp/chat-isp zawiera skrypt używany  przez  chat;  może  na
       przykład zawierać coś w rodzaju

              ABORT "NO CARRIER"
              ABORT "NO DIALTONE"
              ABORT "ERROR"
              ABORT "NO ANSWER"
              ABORT "BUSY"
              ABORT "Username/Password Incorrect"
              "" "at"
              OK "at&d0&c1"
              OK "atdt2468135"
              "name:" "^Umyuserid"
              "word:" "\qmypassword"
              "ispts" "\q^Uppp"
              "~-^Uppp-~"

       Dla dalszych szczegółów obejrzyj stronę podręcznika do chat(8).

       Pppd  może  również  być  używane  do udostępniania usługi dial-in dla użytkowników. Jeśli
       użytkownicy mają już konta, to  najprostszym  sposobem  skonfigurowania  usługi  ppp  jest
       zezwalanie użytkownikom na logowanie się na ich konta i uruchamianie pppd z pomocą komendy
       takiej, jak

              pppd proxyarp

       Aby umożliwić użytkownikowi używanie zabudowy PPP, musisz zaalokować adres IP dla  maszyny
       użytkowika  i  utworzyć wpis w /etc/ppp/pap-secrets lub /etc/ppp/chap-secrets (zależnie od
       metody  uwierzytelniania,  preferowanej  przez  użytkownika),  aby  użytkownik  mógł   się
       uwierzytelnić.  Na  przykład, jeśli Joe ma maszynę o nazwie "joespc", która może wdzwaniać
       się na maszynę o nazwie "server" i używać adresu IP joespc.my.net, to w pliku z  sekretami
       należy umieścić następujący wpis:

              joespc    server    "joe's secret" joespc.my.net

       Alternatywnie   możesz   utworzyć  użytkownika  o  nazwie  (np.)  "ppp",  którego  powłoką
       zgłoszeniową jest pppd i którego katalogiem domowym jest /etc/ppp.   Opcje  używane  przez
       pppd w takim trybie mogą być wstawione do /etc/ppp/.ppprc.

       Jeśli twoje połączenie szeregowe jest trochę bardziej złożone niż kawałek kabla, to możesz
       być zmuszonym  zaaranżować  jakieś  znaki  sterujące  do  cytowania.  Na  przykład  często
       przydatne  jest  cytowanie  XON (^Q) i XOFF (^S) przy użyciu asyncmap a0000. Jeśli ścieżka
       zawiera telneta, to prawdopodobnie powinieneś  również  cytować  ^]  (asyncmap  200a0000).
       Jeśli ścieżka zawiera rlogin, to na końcówce rloginowej powinieneś używać opcji escape ff,
       gdyż wiele implementacji rlogin nie jest przezroczystych;  usuwają  one  sekwencje  [0xff,
       0xff, 0x73, 0x73, plus dowolnych osiem bajtów] ze strumienia.

DIAGNOSTYKA

       Komunikaty  są przesyłane do demona sysloga przy użyciu zabudowy LOG_DAEMON.  (Może to być
       przesłonięte przez rekompilowanie pppd  z  makrem  LOG_PPP  przedefiniowanym  na  pożądaną
       zabudowę.)  Aby  zobaczyć  komunikaty  o  błędach  i  debuggowe,  musisz  wyedytować  plik
       /etc/syslog.conf tak, aby przekierowywał komunikaty na określone urządzenie wyjściowe  lub
       plik.

       Opcja  debug  powoduje,  że  zawartość  wszystkich  przesyłanych pakietów kontrolnych jest
       raportowana. Tzn. wszystkie pakiety LCP, PAP, CHAP lub IPCP. Może to być  przydatne  jeśli
       negocjacja  ppp  się  nie  powodzi lub jeśli zawodzi uwierzytelnianie.  Jeśli debuggowanie
       jest włączone  podczas  kompilacji,  opcja  debug  powoduje  również  raportowanie  innych
       komunikatów debuggowych.

       Debuggowanie  może  być  też włączone lub wyłączone przez wysłanie do procesu pppd sygnału
       SIGUSR1. Sygnał ten działa jak przełącznik.

KOD WYJŚCIA

       Kod wyjścia pppd jest ustawiany  do  wskazania  czy  zaszedł  błąd  lub  pokazania  powodu
       zakończenia połączenia. Dopuszczalne wartości to:

       0      Pppd  odłączyło się od terminala, lub też połączenie zostało pomyślnie zestawione i
              zakończone na żądanie peera.

       1      Zaistniajł jakiś błąd krytyczny,  taki  jak  niepowodzenie  podstawowego  wywołania
              systmowego czy brak pamięci.

       2      W  przetwarzaniu  podanych  opcji  wykryto błąd, np. użyto dwóch wykluczających się
              opcji.

       3      Pppd nie jest suid-root, a wołający użytkownik nie jest rootem.

       4      Jądro nie daje wsparcia ppp, tj. sterownik ppp jądra nie  jest  załączony  lub  nie
              może zostać załadowany.

       5      Pppd zakończyło działanie przez SIGINT, SIGTERM lub SIGHUP.

       6      Port szeregowy nie mógł zostać zablokowany.

       7      Port szeregowy nie mógł zostać otwarty.

       8      Skrypt connect się nie powiódł (zwrócił niezerowy kod wyjścia).

       9      Polecenie podane jako argument opcji pty nie mogło zostać uruchomione.

       10     Negocjacja  PPP  się nie powiodła, tj. nie osiągnęła punktu w którym działałby choć
              jeden protokół sieciowy (np. IP).

       11     System peera nie przeszedł procedury uwierzytelniania.

       12     Połączenie zostało pomyślnie zestawione i zakończone z powodu bezczynności.

       13     Połączenie  zostąło  pomyślnie  zestawione  i  zakończone  z  powodu  limitu  czasu
              połączenia.

       14     Wynegocjowano callback i wkrótce pojawi się nadchodzący telefon.

       15     Połączenie zostało zakończone gdyż peer nie odpowiadał na żądania echa.

       16     Połączenie zostało zakończone przez modem, który odwiesił słuchawkę.

       17     Negocjacja PPP nie powiodła się przez wykrycie szeregowego zapętlenia (loopback).

       18     Skrypt init się nie powiódł (zwrócił niezerowy kod wyjścia).

       19     Nie uwierzytelniliśmy się u peera.

SKRYPTY

       Pppd  na  różnych  etapach  działania  wywołuje  różne  skrypty,  używane  do  dokonywania
       specyficznego dla stacji przetwarzania. Skrypty te są zwykle skryptami powłoki, lecz  mogą
       równie  dobrze  być  programami  binarnymi.  Pppd  nie czeka aż skrypty skończą działanie.
       Skrypty są wywoływane z uprawnieniami roota (z rzeczywistym i efektywnym UID 0), więc mogą
       robić  takie  rzeczy  jak  odświeżanie  tablic routingu czy uruchamianie uprzywilejowanych
       demonów. Uważaj, by skrypty te nie osłabiły bezpieczeństwa systemu. Pppd uruchamia skrypty
       ze  standardowym  wejściem,  wyjściem  i  wyjściem  błędu przekierowanym na /dev/null i ze
       środowiskiem,  które  jest  puste,  poza  pewnymi  zmiennymi  środowiskowymi,  które  dają
       informacje o łączu.  Zmienne te są następujące:

       DEVICE Nazwa używanego urządzenia szeregowego tty.

       IFNAME Nazwa używanego interfejsu sieciowego.

       IPLOCAL
              Adres IP lokalnego końca połączenia. Jest to ustawione tylko po przejściu IPCP.

       IPREMOTE
              Adres IP zdalnego końca połączenia. Jest to ustawione tylko po przejściu IPCP.

       PEERNAME
              Uwierzytelniona nazwa peera. Jest to ustawiane tylko jeśli peer się uwierzytelnił.

       SPEED  Szybkość urządzenia tty.

       ORIG_UID
              ID użytkownika, który wywołał pppd.

       PPPLOGNAME
              Nazwa użytkownika, który wywołał pppd. Jest to zawsze ustawione.

       Dla  skryptów  ip-down  i  auth-down,  pppd  ustawia  ponadto  następujące zmienne, dające
       statystyki połączenia:

       CONNECT_TIME
              Liczba sekund od kiedy rozpoczęła się negocjacja PPP, aż do zakończenia połączenia.

       BYTES_SENT
              Liczba wysłanych bajtów (na poziomie portu szeregowego) podczas połączenia.

       BYTES_RCVD
              Liczba odebranych podczas połączenia bajtów (na poziomie portu szeregowego).

       LINKNAME
              Logiczna nazwa łącza, ustawiana opcją linkname.

       Pppd wywołuje następujące skrypty, o ile one istnieją. Nie jest błędem, jeśli ich nie ma:

       /etc/ppp/auth-up
              Program lub  skrypt  wykonywany  po  uwierzytelnieniu  przez  zdalny  system.  Jest
              wywoływany z parametrami

              nazwa-interfejsu nazwa-peera nazwa-użytkownika urządzenie-tty szybkość

              Zauważ,  że  skrypt ten nie jest wykonywany jeśli peer się nie uwierzytelni, np. po
              użyciu opcji noauth.

       /etc/ppp/auth-down
              Program lub skrypt,  który  jest  uruchamiany  przy  wyłączaniu  połączenia,  jeśli
              uruchamiano  wcześniej  /etc/ppp/auth-up.  Jest  wykoywany  w  ten sam sposób co do
              parametrów, jak auth-up.

       /etc/ppp/ip-up
              Program lub skrypt, który jest wykonywany gdy łącze jest  w  stanie  przesyłać  lub
              odbierać pakiety IP (tj. po przejściu IPCP). Jest wykonywany z parametrami

              nazwa-interfejsu   urządzenie-tty   szybkość  adres-lokalnego-IP  adres-zdalnego-IP
              ipparam

       /etc/ppp/ip-down
              Program lub skrypt, który jest wykonywany gdy łącze nie jest już w stanie przesyłać
              pakiety  IP.  Skrypt ten może być wykonywany do odtwarzania zmiany wywołanych przez
              /etc/ppp/ip-up. Jest wywoływany z tymi samymi parametrami co skrypt up-up.

       /etc/ppp/ipv6-up
              Podobne do /etc/ppp/ip-up, lecz jest wykonywane gdy łącze jest w  stanie  przesyłać
              pakiety IPv6. Jest wykonywane z parametrami

              nazwa-interfejsu urządzenie-tty szybkość adres-lokalnego-łącza adres-zdalnego-łącza
              ipparam

       /etc/ppp/ipv6-down
              Podobne do /etc/ppp/ip-down, lecz jest wykonywane gdy łącze nie jest w  stanie  już
              transmitować  pakietów  IPv6.  Jest  wykonywane z tymi samymi parametrami co skrypt
              ipv6-up.

       /etc/ppp/ipx-up
              Program lub skrypt, który jest wykonywany gdy łącze jest  w  stanie  przesyłać  lub
              odbierać pakiety IPX (tj. po przejściu IPXCP). Jest wykonywany z parametrami

              nazwa-interfejsu   urządzenie-tty   szybkość   numer-sieci  lokalny-adres-węzła-IPX
              zdalny-adres-węzła-IPX lokalny-protokół-trasujący-IPX zdalny-protokół-trasujący-IPX
              lokalna-nazwa-routera-IPX zdalna-nazwa-routera-IPX ipparam pid-pppd

              Pola lokalnego/zdalnego-protokołu-trasującego-IPX mogą być jednymi z następujących:

              NONE      określa brak protokołu trasującego
              RIP       określa chęć używania RIP/SAP
              NLSP      określa chęć używania Novell NLSP
              RIP NLSP  określa chęć używania RIP/SAP i NLSP

       /etc/ppp/ipx-down
              Program lub skrypt, który jest wykonywany gdy łącze nie może już przesyłać pakietów
              IPX. Skrypt ten może być używany do anulowania efektów  działania  skryptu  ipx-up.
              Jest wywoływany z tymi samymi parametrami co ipx-up.

PLIKI

       /var/run/pppn.pid (BSD lub Linux), /etc/ppp/pppn.pid (inne)
              PID procesu pppd na jednostce interfejsu ppp numer n.

       /var/run/ppp-nazwa.pid (BSD lub Linux), /etc/ppp/ppp-nazwa.pid (inne)
              PID procesu pppd na logicznym łączu nazwa (zobacz opcję linkname).

       /etc/ppp/pap-secrets
              Użytkownicy,  hasła  i adresy IP do uwierzytelniania PAP. Plik ten powinien należeć
              do roota i nie nadawać się do  odczytu/zapisu  dla  innych  użytkowników.  W  innym
              wypadku pppd zgłosi ostrzeżenie.

       /etc/ppp/chap-secrets
              Nazwy,  sekrety i adresy IP dla uwierzytelniania CHAP. Podobnie jak dla powyższego,
              plik ten również powinien być własnością roota i niczyją inną. W przeciwnym wypadku
              pppd zgłosi ostrzeżenie.

       /etc/ppp/options
              Domyślne  opcje  pppd  systemu,  odczytywane  przed  opcjami  użytkownika lub linii
              poleceń.

       ~/.ppprc
              Opcje użytkownika, odczytywane przed /etc/ppp/options.nazwatty.

       /etc/ppp/options.nazwatty
              Domyślne opcje systemowe dla używanego portu szeregowego, odczytywane po  ~/.ppprc.
              W  części  nazwatty  tej nazwy pliku usunięte jest poprzedzeające /dev/, a wszelkie
              ukośniki są zamienione na kropki.

       /etc/ppp/peers
              Katalog, zawierający pliki z opcjami, które  mogą  zawierać  uprzywilejowane  opcje
              nawet  jeśli pppd został wywołany przez użytkownika innego niż root.  Administrator
              systemu  może   tworzyć   w   tym   katalogu   pliki   z   opcjami,   zezwalającymi
              nieuprzywilejowanym  użytkownikom  wydzwanianie  bez  wymagania uwierzytelnienia od
              peera, lecz tylko do zaufanych peerów.

ZOBACZ TAKŻE

       RFC1144
              Jacobson, V.  Kompresowanie nagłówków TCP/IP dla wolnych łączy  szeregowych.   Luty
              1990.

       RFC1321
              Rivest, R.  Algorytm Message-Digest MD5.  Kwiecień 1992.

       RFC1332
              McGregor, G.  PPP Internet Protocol Control Protocol (IPCP).  Maj 1992.

       RFC1334
              Lloyd, B.; Simpson, W.A.  Protokoły uwierzytelniania PPP.  Październik 1992.

       RFC1661
              Simpson, W.A.  Protokół Point-to-Point (PPP).  Lipiec 1994.

       RFC1662
              Simpson, W.A.  PPP w ramkach typu HDLC.  Lipiec 1994.

       RFC2472
              Haskin, D.  IP wersja 6 w PPP Grudzień 1998.

UWAGI

       Następujące sygnały mają podane działanie po wysłaniu do pppd:

       SIGINT, SIGTERM
              Sygnały te powodują, że pppd kończy połączenie (zamykając LCP), odtwarza ustawienia
              urządzenia szeregowego i kończy działanie.

       SIGHUP Sygnał  ten  powoduje,  że  pppd  kończy  połączenie,  odtwarza  ustawienia   portu
              szeregowego  i  zamyka  urządzenie  szeregowe.  Jeśli podana jest opcja persist lub
              demand, pppd spróbuje otworzyć urządzenie szeregowe i rozpocząć nowe połączenie (po
              okresie  przetrzymania--holdoff).   W  przeciwnym wypadku, pppd zakończy działanie.
              Jeśli sygnał ten jest odebrany podczas okresu przetrzymania, powoduje on,  że  pppd
              kończy ten okres natychmiast.

       SIGUSR1
              Sygnał ten przełącza stan opcji debug.

       SIGUSR2
              Sygnał  ten  powoduje,  że  pppd  renegocjuje  kompresję.  Może to być przydatne do
              ponownego  włączania  kompresji  po  jej  wyłączeniu  w  wyniku  krytycznego  błędu
              dekompresji. (Błędy takie w ogólności wskazują na błąd w którejś implementacji.)

AUTORZY

       Paul  Mackerras  (Paul.Mackerras@cs.anu.edu.au),  w  oparciu  o  wcześniejsze  prace Drewa
       Perkinsa, Brada Clementsa, Karla Foxa, Grega Christy'ego, i Brada Parkera.

INFORMACJE O TŁUMACZENIU

       Powyższe tłumaczenie pochodzi z nieistniejącego już Projektu Tłumaczenia  Manuali  i  może
       nie  być  aktualne.  W  razie  zauważenia  różnic  między  powyższym opisem a rzeczywistym
       zachowaniem opisywanego programu lub  funkcji,  prosimy  o  zapoznanie  się  z  oryginalną
       (angielską) wersją strony podręcznika za pomocą polecenia:

              man --locale=C 8 pppd

       Prosimy  o  pomoc  w  aktualizacji stron man - więcej informacji można znaleźć pod adresem
       http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.

                                                                                          PPPD(8)