Provided by: manpages-pl-dev_0.6-2_all 
NAZWA
feclearexcept, fegetexceptflag, feraiseexcept, fesetexceptflag, fetestexcept, fegetenv,
fegetround, feholdexcept, fesetround, fesetenv, feupdateenv, feenableexcept,
fedisableexcept, fegetexcept - zaokrąglanie zmiennoprzecinkowe i obsługa wyjątków
SKŁADNIA
#include <fenv.h>
int feclearexcept(int excepts);
int fegetexceptflag(fexcept_t *flagp, int excepts);
int feraiseexcept(int excepts);
int fesetexceptflag(const fexcept_t *flagp, int excepts);
int fetestexcept(int excepts);
int fegetround(void);
int fesetround(int rounding_mode);
int fegetenv(fenv_t *envp);
int feholdexcept(fenv_t *envp);
int fesetenv(const fenv_t *envp);
int feupdateenv(const fenv_t *envp);
Proszę linkować z -lm.
OPIS
Tych jedenaście funkcji zdefiniowanych w C99 realizuje obsługę zmiennoprzecinkowego
zaokrąglania i wyjątków (nadmiar, dzielenie przez zero, itp.).
Wyjątki
Wyjątek divide-by-zero (dzielenie przez zero) występuje, gdy dokładnym wynikiem operacji
na liczbach skończonych jest nieskończoność.
Wyjątek overflow (nadmiar) występuje, gdy wynik musi być przedstawiony jako liczba
zmiennoprzecinkowa, ale ma on (dużo) większą wartość bezwzględną niż największa
(skończona) liczba zmiennoprzecinkowa mająca przedstawienie.
Wyjątek underflow (niedomiar) występuje, gdy wynik musi być przedstawiony jako liczba
zmiennoprzecinkowa, ale ma mniejszą wartość bezwzględną niż najmniejsza dodatnia
znormalizowana liczba zmiennoprzecinkowa (i nastąpiłaby duża utrata precyzji, gdyby
przedstawić go jako liczbę nieznormalizowaną).
Wyjątek inexact (niedokładny) występuje, gdy wynik operacji zaokrąglenia nie jest równy
wynikowi o nieskończonej precyzji. Może on towarzyszyć wystąpieniu overflow lub underflow.
Wyjątek invalid (nieprawidłowy) występuje, gdy operacja nie ma dobrze zdefiniowanego
wyniku, przykłady: 0/0, nieskończoność - nieskończoność lub sqrt(-1).
Obsługa wyjątków
Wyjątki są reprezentowane na dwa sposoby: jako pojedyncze bity (wyjątek obecny/nieobecny),
które to bity odpowiadają w pewien zależny od implementacji sposób pozycjom bitowym w
liczbie całkowitej, i jako nieprzezroczysta struktura, która może zawierać więcej
informacji o wyjątkach (zapewne adres kodu, gdzie wyjątek wystąpił).
Każde z makr FE_DIVBYZERO, FE_INEXACT, FE_INVALID, FE_OVERFLOW, FE_UNDERFLOW jest
zdefiniowane, gdy implementacja wspiera obsługę odpowiedniego wyjątku, i wówczas definiuje
odpowiedni(e) bit(y), umożliwiając wywoływanie funkcji obsługi wyjątków, na przykład
podając argument całkowity FE_OVERFLOW|FE_UNDERFLOW. Dla innych wyjątków może nie być
wsparcia. Makro FE_ALL_EXCEPT jest bitowym OR wszystkich bitów odpowiadającym wspieranym
wyjątkom.
Funkcja feclearexcept() zeruje wspierane wyjątki reprezentowane przez bity jej argumentu.
Funkcja fegetexceptflag() umieszcza odwzorowanie stanu znaczników przypisanych wyjątkom
reprezentowanym przez argument excepts w nieprzezroczystym obiekcie *flagp.
Funkcja feraiseexcept() zgłasza wspierane wyjątki reprezentowane przez bity excepts.
Funkcja fesetexceptflag() ustawia pełny stan o wartości *flagp dla wyjątków
reprezentowanych przez excepts. Wartość ta musi być otrzymana jako wynik wcześniejszego
wywołania fegetexceptflag() z ostatnim argumentem zawierającym wszystkie bity excepts.
Funkcja fetestexcept() zwraca słowo z ustawionymi tymi bitami, które są ustawione w
argumencie excepts i dla których jest obecnie ustawiony odpowiedni wyjątek.
Tryb zaokrąglania
Tryb zaokrąglania określa w jaki sposób traktuje się wynik operacji zmiennoprzecinkowej,
jeśli nie może być on dokładnie reprezentowany w mantysie. Mogą być dostarczane różne
tryby zaokrągleń: zaokrąglanie do najbliższej liczby (domyślnie), zaokrąglanie w górę (w
kierunku dodatniej nieskończoności), zaokrąglanie w dół (w kierunku ujemnej
nieskończoności) i zaokrąglanie w kierunku zera.
Każde z makr FE_TONEAREST, FE_UPWARD, FE_DOWNWARD oraz FE_TOWARDZERO jest zdefiniowane,
gdy implementacja wspiera pobieranie i ustawianie odpowiedniego kierunku zaokrąglania.
Funkcja fegetround() zwraca makro odpowiadające bieżącemu trybowi zaokrąglania.
Funkcja fesetround() ustawia tryb zaokrąglania podany jako jej argument i zwraca zero, gdy
się powiedzie.
C99 i POSIX.1-2008 określają identyfikator FLT_ROUNDS definiowany w <float.h> wskazujący
na zależny od implementacji sposób zaokrąglania podczas dodawania zmiennoprzecinkowego.
Identyfikator ten może przyjmować jedną z poniższych wartości:
-1 Nie można określić tryb zaokrąglania.
0 Zaokrąglanie w kierunku 0.
1 Zaokrąglanie w kierunku najbliższej liczby.
2 Zaokrąglanie w kierunku dodatniej nieskończoności.
3 Zaokrąglanie w kierunku ujemnej nieskończoności.
Inne wartości oznaczają tryby zaokrąglania niestandardowe, zależne od architektury
komputera.
Wartość FLT_ROUNDS powinna odzwierciedlać bieżący tryb zaokrąglania ustawiony przez
fesetround() (patrz także BŁĘDY IMPLEMENTACJI).
Środowisko zmiennoprzecinkowe
Całe środowisko zmiennoprzecinkowe, włączając w to tryby sterowania i znaczniki stanu,
może być obsługiwane jako jeden nieprzezroczysty obiekt typu fenv_t. Środowisko domyślne
jest określone przez FE_DFL_ENV (typu const fenv_t *). Są to ustawienia środowiska przy
uruchomieniu programu i są one zdefiniowane przez ISO C jako: zaokrąglanie do najbliższej,
wszystkie wyjątki wyzerowane i tryb nieprzerywany (kontynuacja w przypadku wystąpienia
wyjątku).
Funkcja fegetenv() zachowuje bieżące środowisko zmiennoprzecinkowe w obiekcie *envp.
Funkcja feholdexcept() robi to samo, a następnie zeruje wszystkie znaczniki wyjątków i
ustawia tryb nieprzerywany (kontynuacja w przypadku wystąpienia wyjątku), o ile to
możliwe. Zwraca zero, gdy się powiedzie.
Funkcja fesetenv() odtwarza środowisko zmiennoprzecinkowe z obiektu *envp. Obiekt ten musi
być znany jako poprawny, na przykład jako wynik wywołania fegetenv() lub feholdexcept()
lub jako równy FE_DFL_ENV. To wywołanie nie zgłasza wyjątków.
Funkcja feupdateenv() instaluje środowisko zmiennoprzecinkowe odwzorowane w obiekcie
*envp, poza tym, że obecnie zgłoszone wyjątki nie są zerowane. Po jej wywołaniu, zgłoszone
wyjątki będą bitowym OR tych zgłoszonych wcześniej oraz zawartych w *envp. Jak poprzednio,
obiekt *envp musi być znany jako poprawny.
WARTOŚĆ ZWRACANA
Funkcje te zwracają zero, gdy się powiodą, lub wartość niezerową, gdy wystąpi błąd.
WERSJE
Funkcje te pojawiły się po raz pierwszy w wersji 2.1 biblioteki glibc.
ATRYBUTY
Wielowątkowość (patrz pthreads(7)) Funkcje feclearexcept(), fegetexceptflag(), fegetexceptflag(), fesetexceptflag(), fetestexcept(), fegetround(), fesetround(), fegetenv(), feholdexcept(), fesetenv(), feupdateenv(), feenableexcept(), fedisableexcept() i fegetexcept() są wątkowo bezpieczne.
ZGODNE Z
IEC 60559 (IEC 559:1989), ANSI/IEEE 854, C99, POSIX.1-2001.
UWAGI
Uwagi dotyczące biblioteki glibc
O ile to możliwe, biblioteka GNU C definiuje makro FE_NOMASK_ENV odwzorowujące środowisko,
w którym każde zgłoszenie wyjątku powoduje wystąpienie pułapki. Można sprawdzać wartość
tego makra za pomocą #ifdef. Jest ono zdefiniowane jedynie, gdy zdefiniowane jest
_GNU_SOURCE. Standard C99 nie określa sposobu ustawiania poszczególnych bitów w masce
zmiennoprzecinkowej, na przykład aby przechwytywać tylko wybrane znaczniki. Od wersji 2.2.
glibc obsługuje funkcje feenableexcept() i fedisableexcept() ustawiające wybrane znaczniki
zmiennoprzecinkowe oraz fegetexcept() odpytującą o stan.
#define _GNU_SOURCE /* Patrz feature_test_macros(7) */
#include <fenv.h>
int feenableexcept(int excepts);
int fedisableexcept(int excepts);
int fegetexcept(void);
Funkcje feenableexcept() i fedisableexcept() włączają (wyłączają) pułapkowanie
poszczególnych wyjątków odwzorowanych w przez excepts i zwracają poprzednie ustawienie
pułapkowania wyjątków, jeśli się powiodą, a -1 w pozostałych przypadkach. Funkcja
fegetexcept() zwraca bieżące ustawienie pułapkowania wyjątków.
BŁĘDY IMPLEMENTACJI
C99 określa, że wartość FLT_ROUNDS powinna odzwierciedlać zmiany bieżącego trybu
zaokrąglania ustawiane przez fesetround(). Obecnie to nie działa: FLT_ROUNDS ma zawsze
wartość 1.
ZOBACZ TAKŻE
math_error(7)
O STRONIE
Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 3.71 projektu Linux man-pages. Opis
projektu, informacje dotyczące zgłaszania błędów, oraz najnowszą wersję oryginału można
znaleźć pod adresem http://www.kernel.org/doc/man-pages/.
TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Andrzej
Krzysztofowicz (PTM) <ankry@green.mf.pg.gda.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i
Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na
stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 3.71
oryginału.