NAZWA

       fmax, fmaxf, fmaxl - wyznaczają maksimum z dwóch liczb zmiennoprzecinkowych

SKŁADNIA

       #include <math.h>

       double fmax(double x, double y);
       float fmaxf(float x, float y);
       long double fmaxl(long double x, long double y);

       Proszę linkować z -lm.

   Wymagane ustawienia makr biblioteki glibc (patrz feature_test_macros(7)):

       fmax(), fmaxf(), fmaxl():
           _XOPEN_SOURCE >= 600 || _ISOC99_SOURCE || _POSIX_C_SOURCE >= 200112L;
           lub cc -std=c99

OPIS

       Funkcje te zwracają większą spośród wartości liczb  x i y.

WARTOŚĆ ZWRACANA

       Funkcje te zwracają maksimum z liczb  x i y.

       Jeśli jednym z argumentów jest NaN, to zwracany jest drugi argument.

       Jeśli oba argumenty są NaN, to zwracane jest NaN.

BŁĘDY

       Nie występują.

WERSJE

       Funkcje te pojawiły się po raz pierwszy w wersji 2.1 biblioteki glibc.

ATRYBUTY

   Wielowątkowość (patrz pthreads(7))
       Funkcje fmax(), fmaxf() i fmaxl() są bezpieczne dla wątków.

ZGODNE Z

       C99, POSIX.1-2001.

ZOBACZ TAKŻE

       fmin(3)

O STRONIE

       Angielska  wersja  tej strony pochodzi z wydania 3.71 projektu Linux man-pages. Opis projektu, informacje
       dotyczące  zgłaszania   błędów,   oraz   najnowszą   wersję   oryginału   można   znaleźć   pod   adresem
       http://www.kernel.org/doc/man-pages/.

TŁUMACZENIE

       Autorem polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man jest Robert Luberda <robert@debian.org>.

       Polskie  tłumaczenie  jest  częścią  projektu  manpages-pl;  uwagi,  pomoc,  zgłaszanie błędów na stronie
       http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją  3.71 oryginału.

                                                   2013-09-17                                            FMAX(3)