Provided by: manpages-pl-dev_0.6-2_all 
NAZWA
malloc, free, calloc, realloc - przydziela i zwalnia pamięć dynamiczną
SKŁADNIA
#include <stdlib.h>
void *malloc(size_t size);
void free(void *ptr);
void *calloc(size_t nmemb, size_t size);
void *realloc(void *ptr, size_t size);
OPIS
Funkcja malloc() przydziela pamięć o rozmiarze size bajtów i zwraca wskaźnik do
przydzielonej pamięci. Pamięć nie jest inicjowana. Jeśli size wynosi 0, to malloc() zwraca
albo NULL, albo unikatową wartość wskaźnika, który potem można z powodzeniem przekazać do
free().
Funkcja free() zwalnia obszar pamięci wskazywany przez ptr, który został wcześniej
przydzielony za pomocą wywołania malloc(), calloc() lub realloc(). W przeciwnym przypadku
lub gdy free(ptr) zostało już wcześniej wywołane, funkcja zachowa się w sposób
nieokreślony. Jeśli ptr jest równe NULL, nie zostanie wykonana żadna operacja.
Funkcja calloc() przydziela pamięć dla tablicy zawierającej nmemb elementów, każdy o
rozmiarze size bajtów i zwraca wskaźnik do przydzielonej pamięci. Pamięć jest zerowana.
Jeśli nmemb lub size wynosi 0, to calloc() zwraca albo NULL, albo unikatową wartość
wskaźnika, który potem można z powodzeniem przekazać do free().
Funkcja realloc() zmienia rozmiar bloku pamięci wskazywanego przez ptr na size bajtów.
Zawartość nie zostanie zmieniona w zakresie od początku obszaru do minimum ze starego i
nowego rozmiaru. Jeśli nowy rozmiar jest większy od starego, to dodana pamięć nie zostanie
zainicjowana. Jeśli ptr jest równe NULL, to wywołanie jest równoważne malloc(size) dla
wszystkich wartości size; jeśli size jest równe zeru i ptr jest różny od NULL, to
wywołanie jest równoważne z free(ptr). Jeżeli ptr jest różne od NULL, to musi on pochodzić
z wcześniejszego wywołania malloc(), calloc() lub realloc(). Jeśli wskazywany obszar
został przemieszczony, to wykonywane jest free(ptr).
WARTOŚĆ ZWRACANA
Funkcje malloc() i calloc() zwracają wskaźnik do przydzielonej pamięci, który jest
odpowiednio wyrównany dla dowolnego typu wbudowanego. W razie błędu obie funkcje zwracają
NULL. NULL może być także zwrócony przez pomyślne wywołanie malloc() z argumentem size
równym zero lub przez pomyślne wywołanie calloc() z argumentem nmemb lub size równym zero.
Funkcja free() nie zwraca żadnej wartości.
Funkcja realloc() zwraca wskaźnik do nowo przydzielonej pamięci, który jest właściwie
wyrównany dla dowolnego typu wbudowanego i może być różny od ptr lub równy NULL, gdy
żądanie zakończy się niepowodzeniem. Jeśli rozmiar był równy 0, zwracane jest albo NULL,
albo wskaźnik odpowiedni do przekazania go funkcji free(). Gdy realloc() zakończy się
niepowodzeniem, pierwotny blok zostaje nienaruszony - nie jest on ani zwalniany ani
przesuwany.
ZGODNE Z
C89, C99.
UWAGI
Linux stosuje optymistyczną strategię przydzielania pamięci. Oznacza to, że gdy malloc()
zwraca wartość różną od NULL, nie ma gwarancji, iż pamięć faktycznie jest dostępna. Jeśli
okaże się, że systemowi brakło pamięci, niesławny zabójca OOM ("out-of-memory killer")
zabije jeden lub więcej procesów. Więcej informacji zawiera opis plików
/proc/sys/vm/overcommit_memory i /proc/sys/vm/oom_adj w proc(5) oraz plik
Documentation/vm/overcommit-accounting w źródłach jądra Linuksa.
Zwykle malloc() przydziela pamięć ze sterty i ustawie wymagany rozmiar sterty, używając
sbrk(2). Podczas przydzielania bloków pamięci większych niż MMAP_THRESHOLD bajtów,
implementacja malloc() w glibc używa prywatnych anonimowych map z mmap(2). MMAP_THRESHOLD
domyślnie wynosi 128 kB, ale można to zmienić za pomocą mallopt(3). Limit zasobów
RLIMIT_DATA (patrz getrlimit(2)) nie ma zastosowania do pamięci przydzielonej przy użyciu
mmap(2).
Aby uniknąć uszkodzenia pamięci w aplikacjach wielowątkowych, funkcje te wewnętrznie
stosują muteksy, chroniące struktury danych odnoszące się do zarządzania pamięcią. W
aplikacji wielowątkowej, w której wątki jednocześnie przydzielają i zwalniają pamięć mogą
występować oczekiwania na dostęp do muteksów. Aby przydział pamięci w aplikacji
wielowątkowej był skalowalny, biblioteka glibc tworzy dodatkowe areny przydziału pamięci,
jeśli wykryte zostanie oczekiwanie na mutex. Każda arena jest dużym regionem pamięci
wewnętrznie zaalokowanym przez system (za pomocą brk(2) lub mmap(2)) i jest zarządzana
przy użyciu jej własnych muteksów.
Standard UNIX 98 wymaga, by malloc(), calloc() i realloc() przy wystąpieniu błędu nadawały
zmiennej errno wartość ENOMEM. Glibc zakłada, że tak się dzieje (a wersje tych funkcji
zawarte w glibc rzeczywiście to robią). Jeśli wykorzystuje się własną implementację
malloc, która nie ustawia errno, to pewne funkcje biblioteczne mogą zawieść bez
przekazania przyczyny w errno.
Załamania się w malloc(), free(), realloc() lub free są niemal zawsze związane z
uszkodzeniami sterty, takimi jak przekroczenie rozmiaru przydzielonego fragmentu lub
dwukrotne zwolnienie tego samego wskaźnika.
Implementację malloc() można dostosowywać za pomocą zmiennych środowiskowych. Szczegóły
opisano w mallopt(3).
ZOBACZ TAKŻE
brk(2), mmap(2), alloca(3), malloc_get_state(3), malloc_info(3), malloc_trim(3),
malloc_usable_size(3), mallopt(3), mcheck(3), mtrace(3), posix_memalign(3)
O STRONIE
Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 3.71 projektu Linux man-pages. Opis
projektu, informacje dotyczące zgłaszania błędów, oraz najnowszą wersję oryginału można
znaleźć pod adresem http://www.kernel.org/doc/man-pages/.
TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Andrzej
Krzysztofowicz (PTM) <ankry@mif.pg.gda.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał
Kułach <michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na
stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 3.71
oryginału.