Provided by: manpages-pl_0.6-2_all 
NAZWA
keymaps - opisy tablic klawiaturowych dla loadkeys i dumpkeys
OPIS
Uwaga! To tłumaczenie może być nieaktualne!
Pliki te są używane przez loadkeys(1) do modyfikowania tablic translacji używanych przez
sterownik klawiatury. Pliki te mogą być generowane na podstawie tablic translacji przez
program dumpkeys(1).
Format tych plików jest dość podobny do formatu xmodmap(1). Plik składa się z linii
charsetu, definicji klawiszy lub napisów, przeplecionych komentarzami.
Komentarze rozpoczynają się od znaków ! lub # i trwają do końca linii. Wszystko co
następuje za tymi znakami jest ignorowane. Zauważ, że komentarze nie muszą zaczynać się w
pierwszej kolumnie jak w xmodmap(1).
Składnia tablicy klawiszy jest zorientowana liniowo; cała definicja musi zmieścić się w
pojedynczej linii logicznej. Jednak linie logiczne mogą dzielić się na wiele linii
fizycznych dzięki zastosowaniu znaku odwrotnego ukośnika (\).
PLIKI WŁĄCZANE
Tablica klawiaturowa może włączać do siebie inne tablice klawiaturowe przy użyciu składni
include "pathname"
DEFINICJE CHARSETÓW
Linia definiująca zestaw znaków (charset) ma postać:
charset "iso-8859-x"
Definiuje ona w jaki sposób interpretować następujące po niej symbole akcji klawiaturowych
(keysym). Na przykład w iso-8859-1 symbol mu (lub micro) ma kod 0265, podczas gdy w
iso-8859-7 litera mu ma kod 0354.
PEŁNE DEFINICJE KODÓW KLAWISZY
Pełna linii definicji kodów klawisza ma postać:
keycode keynumber = keysym keysym keysym...
keynumber jest wewnętrznym numerem identyfikującym klawisz, na ogół odpowiadającym jego
kodowi scancode. keynumber może zostać podany w postaci dziesiętnej, ósemkowej lub
szesnastkowej. Postać ósemkowa jest poprzedzona zerem, a szesnastkowa prefiksem 0x.
Każdy z symboli keysym reprezentuje akcję klawiaturową. Do pojedynczego klawisza można
podwiązać do 256 takich akcji. Dostępne akcje zawierają kody znaków Latin1 lub ciągi
znaków, przełączanie konsol lub tablic klawiaturowych, bootowanie maszyny, itd. (pełną
listę można uzyskać z dumpkeys(1) przez wydanie polecenia dumpkeys -l.)
Każdy z symboli keysym może zostać poprzedzony znakiem '+' (plus). W tym wypadku keysym
jest traktowany jako "litera", i na jego wartość "CapsLock" wpływa w ten sam sposób jak
"Shift" (dokładniej, CapsLock odwraca stan Shift). Znaki ASCII ('a'-'z' i 'A'-'Z') są
domyślnie CapsLock'owalne. Jeśli Shift+CapsLock nie powinny produkować "małych" liter,
należy użyć linii o następującej semantyce
keycode 30 = +a A
w pliku z taplicą.
To, która z akcji dla danego klawisza jest wybierana podczas jego wciśnięcia zależy od
modyfikatorów, które są czynne w danej chwili. Sterownik klawiatury wspiera 8
modyfikatorów. Modyfikatory te są oznaczone (zdecydowanie arbitralnie) jako Shift, AltGr,
Control Alt, ShiftL, ShiftR, CtrlL, CtrlR. Z każdym z tych modyfikatorów związana jest
waga będąca potegą dwójki, wg następującej tabeli:
modyfikator waga
Shift
1
AltGr
2
Control
4
Alt
8
ShiftL
16
ShiftR
32
CtrlL
64
CtrlR 128
Efektywna akcja klawisza jest znajdywana przez dodawanie wag wszystkich modyfikatorów.
Domyślnie żaden z nich nie jest używany, więc podczas naciskania lub zwalniania klawisza
pobierana jest akcja numer zero, czyli ta w pierwszej kolumnie linii definicji klawisza.
Gdy użyto np. klawiszy Shift+Alt, użyta zostaje akcja numer 9 (z 10 kolumny).
Zmiana stanu używanych modyfikatorów może być osiągnięta przez powiązanie odpowiednich
akcji klawiszowych z odpowiednimi klawiszami. Np. przypisanie symbolu Shift do klawisza
ustawia modyfikator Shift podczas naciskania tego klawisza i unieważnia działanie tego
modyfikatora podczas zwolnienia klawisza. Przypisanie AltGr_Lock do klawisza ustawia
AltGr po naciśnięciu tego klawisza, a anuluje po ponownym jego naciśnięciu. (Domyślnie,
Shift, AltGr, Control i Alt są przypisane do klawiszy, które mają podobne oznaczenia;
AltGr może oznaczać prawy klawisz Alt.)
Należy zauważyć, że powinno się zachować daleko posuniętą ostrożność podczas przypisywania
modyfikatorów do klawiszy. W przeciwnym wypadku może się to skończyć nieużywalną tablicą
klawiaturową. Jeśli na przykład zdefiniuje się klawisz jako Control w pierwszej kolumnie a
zostawi resztę kolumn jako puste symbole (VoidSymbols), pojawi się problem. Problem
wystąpi dlatego, że naciśnięcie klawisza włącza modyfikator Control, a następne akcje będą
pobierane z piątej kolumny (zobacz tabelę powyżej). Tak więc, jeśli klawisz zostanie
zwolniony, pobierana będzie akcja z piątej kolumny. Jest ona pustym symbolem, więc nic się
nie dzieje. Oznacza to, że modyfikator Control jest wciąż aktywny, chociaż klawisz został
puszczony. Ponowne naciskanie i zwalnianie klawisza nie daje żadnych rezultatów. Aby temu
zapobiec, należy zawsze definiować wszystkie kolumny tak, aby miały ten sam symbol
modyfikujący. Istnieje do tego poręczna skrótowa notacja, o której niżej.
Symbole keysym mogą być podawane w notacji dziesiętnej, ósemkowej, szesnastkowej, lub
symbolicznej. Numeryczne notacje używają tego samego formatu co keynumber. Notacja
symboliczna jest podobna do tej z xmodmap(1). Zauważalne różnicei występują dla symboli
numerycznych. Symbole '0', ..., '9' w xmodmap(1) są zamieniane na odpowiadające słowa
'zero', 'one', ..., 'nine' aby zapobiec niejednoznacznościom z notacją numeryczną.
Powinno się zaznaczyć, że używanie notacji numerycznej dla symboli keysym jest wybitnie
nieprzenośne, jako że numery akcji klawiszy mogą się różnić z jednej wersji jądra na
drugą, z czego wynika powyższe. Notacja ta może być używana tylko jeśli wiadomo, że
istnieje określona akcja klawiaturowa w używanym jądrze, dla której twoja wersja
loadkeys(1) nie posiada nazwy symbolicznej.
Jest wiele notacji skrótowych, poprawiających czytelność, a redukujących pracochłonność i
prawdopodobieństwo błędów przy wpisywaniu.
Przede wszystkim, można podać linię specyfikacji tablicy w postaci
keymaps 0-2,4-5,8,12
aby wskazać, że te linie tablicy klawiaturowej nie będą wyszczególniały wszystkich 256
kolumn, lecz tylko jedną ze wskazanych. (Np: sam Shift, AltGr, Control, Control+Shift, Alt
i Control+Alt, czyli 7 zamiast 256 kolumn.) Jeśli nie poda się takiej linii, zdefiniowane
będą tablice klawiaturowe 0-M, gdzie M+1 to maksymalna ilość wpisów w jakiejkolwiek linii
definicyjnej.
Następnie, można porzucić wszelkie końcowe wpisy pustych symboli z definicji klawisza.
Pusty symbol oznacza akcję klawiaturową, która nie powoduje efektu. Np. aby zdefiniować
klawisz numer 30 do wyprowadzania 'a' bez shiftu i 'A' z shiftem, niczego zaś przy
wciśniętym AltGr i innych modyfikatorach, można napisać
keycode 30 = a A
zamiast bardziej "gadatliwego"
keycode 30 = a A VoidSymbol VoidSymbol \
VoidSymbol VoidSymbol VoidSymbol ...
Jako dodatkowe udogodnienie, zwykle możnz używać jeszcze innych definicji. Jeśli
wprowadzona zostanie linia definicji klawisza z tylko jednym kodem akcji po znaku
równości, to ma to specjalne znaczenie. Jeśli kod (numeryczny lub symboliczny) nie jest
literą ASCII, znaczy to, że kod jest w drodze wyjątku powielany na wszystkie zdefiniowane
kolumny. Jeśli, z drugiej strony, kod jest znakiem ASCII w zakresie 'a', ..., 'z' lub 'A',
..., 'Z', to tworzone są następujące definicje dla różnych kombinacji modyfikatorów.
(Tabela pokazuje dwa możliwe przypadki: zarówno z pojedynczym kodem akcji dla małej
litery, oznaczonej przez 'x', jak i dla dużej litery, oznaczonej przez 'Y'.)
modyfikator symbol
brak x Y
Shift X y
AltGr x Y
Shift+AltGr X y
Control Control_x Control_y
Shift+Control Control_x Control_y
AltGr+Control Control_x Control_y
Shift+AltGr+Control Control_x Control_y
Alt Meta_x Meta_Y
Shift+Alt Meta_X Meta_y
AltGr+Alt Meta_x Meta_Y
Shift+AltGr+Alt Meta_X Meta_y
Control+Alt Meta_Control_x Meta_Control_y
Shift+Control+Alt Meta_Control_x Meta_Control_y
AltGr+Control+Alt Meta_Control_x Meta_Control_y
Shift+AltGr+Control+Alt Meta_Control_x Meta_Control_y
DEFINICJE POJEDYNCZYCH MODYFIKATORÓW
Wszystkie poprzednie postacie linii definicji klawiszy zawsze definiowały wszystkie M+1
możliwych kombinacji modyfikatorów, niezależnie od tego, czy taką ilość rzeczywistych
kodów akcji, czy nie. Istnieje jednak wariant składni definicji służący do definiowania
pojedynczych akcji dla konkretnej kombinacji modyfikatorów klawisza. Jest to szczególnie
przydatne, jeśli ładowana jest talica klawiaturową, która nie odpowiada potrzebom jedynie
przy niektórych kombinacjach modyfikatorów, jak np. AltGr+klawisze funkcyjne. Można
wówczas utworzyć mały lokalny plik przedefiniowujący tylko te kombinacje modyfikatorów i
ładować go po załadowaniu pliku głównego. Składnia tego formatu jest następująca:
{ plain | <ciąg modyfikatorów> } keycode keynumber = keysym
n.p.,
plain keycode 14 = BackSpace
control alt keycode 83 = Boot
alt keycode 105 = Decr_Console
alt keycode 106 = Incr_Console
Użycie "plain" zdefiniuje tylko podstawowy wpis klawisza (np. ten, przy którym nie są
włączone żadne modyfikatory), bez dotykania powiązań innych kombinacji tego klawisza.
DEFINICJE ŁAŃCUCHÓW
Oprócz komentarzy i linii definicji klawiszy, pliki tablic klawiaturowych mogą zawierać
definicje napisów. Są one używane do definiowania kodów akcji wysyłanych przez
poszczególne klawisze funkcyjne. Składnia definicji napisu to:
łańcuch keysym = "tekst"
tekst może zawierać literalne znaki, kody ósemkowe w formacie odwrotnego ukośnika, za
którym występuje do trzech cyfr ósemkowych, a także trzy sekwencje eskejpowe \n, \\, i \",
odpowiednio, dla nowej linii, odwrotnego ukośnika i cytatu.
DEFINICJE ZŁOŻONE
Mogą również występować definicje złożone. Mają one składnię
compose 'znak' 'znak' to 'znak'
i opisują, w jaki sposób dwa bajty są połączone tworząc trzeci (gdy jest uywany
samodzielny akcent lub klawisz kombinowany). Wykorzystuje się to do liter akcentowanych i
podobnych znaków na standardowej klawiaturze.
SKRÓTY
Z kbd-0.96 i późniejszymi można używać różnych skrótów. strings as usual Definiuje zwykłe
wartości dla łańcuchów (ale nie dla klawiszy, do których są one przypisane.
compose as usual for "iso-8859-1"
Definiuje zwykłe kombinacje złożone.
Aby znaleźć, które symbole keysym są dostępne do użytku w tablicach klawiaturowych, należy
użyć polecenia
dumpkeys --long-info
Niestety, obecnie nie ma opisu, co który symbol robi. Trzeba to zgadywać z nazwy,
wydedukowanej ze źródeł jądra.
PRZYKŁADY
Następujący wpis zamienia lewy klawisz Control i CapsLock:
keycode 58 = Control
keycode 29 = Caps_Lock
Klawisz o numerze 58 jest normalnie Caps Lockiem, a klawisz numer 29 jest zwykle klawiszem
Control.
Następujący wpis ustawia milsze zachowanie klawiszy Shift i Caps Lock, jak w starych
maszynach do pisania. To znaczy, wciśnięcie klawiszu Caps Lock jeden, lub więcej razy,
włącza klawiaturę w stan CapsLock, a wciśnięcie dowolnego z Shiftów wyłącza go.
keycode 42 = Uncaps_Shift
keycode 54 = Uncaps_Shift
keycode 58 = Caps_On
Następujący wpis ustawia układ bloku edycyjnego na rozszerzonych klawiaturach, aby były
bardziej podobne do terminali serii VT200:
keycode 102 = Insert
keycode 104 = Remove
keycode 107 = Prior
shift keycode 107 = Scroll_Backward
keycode 110 = Find
keycode 111 = Select
control alt keycode 111 = Boot
control altgr keycode 111 = Boot
Oto przykład na przypisanie napisu "du\ndf\n" do klawisza AltGr-D. Używamy "wolnego" kodu
akcji F100, nie przypisywanego normalnie do żadnego klawisza.
altgr keycode 32 = F100
string F100 = "du\ndf\n"
ZOBACZ TAKŻE
loadkeys(1), dumpkeys(1), showkey(1), xmodmap(1)
INFORMACJE O TŁUMACZENIU
Powyższe tłumaczenie pochodzi z nieistniejącego już Projektu Tłumaczenia Manuali i może
nie być aktualne. W razie zauważenia różnic między powyższym opisem a rzeczywistym
zachowaniem opisywanego programu lub funkcji, prosimy o zapoznanie się z oryginalną
(angielską) wersją strony podręcznika za pomocą polecenia:
man --locale=C 5 keymaps
Prosimy o pomoc w aktualizacji stron man - więcej informacji można znaleźć pod adresem
http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.
24 kwietnia 1998 KEYMAPS(5)