Provided by: manpages-pl_0.6-2_all bug

NAZWA

       e2fsck - sprawdza linuksowy system plików ext2/ext3/ext4

SKŁADNIA

       e2fsck [ -pacnyrdfkvtDFV ] [ -b superblok ] [ -B rozmiar-bloku ] [ -l|-L plik-złych-bloków
       ] [ -C fd ] [ -j zewnętrzny-dziennik ] [ -E opcje-rozszerzone ] urządzenie

OPIS

       e2fsck jest używany do sprawdzania rodziny systemów  plików  ext2/ext3/ext4.  W  przypadku
       systemów  plików  ext3  i  ext4 używających dziennika, jeśli system zostanie nieprawidłowo
       zamknięty bez wystąpienia błędów, po odtworzeniu transakcji  wprowadzonych  do  dziennika,
       system  plików  powinien  zostać  zwykle oznaczony jako czysty. Z tego powodu, w systemach
       plików używających dziennika, e2fsck zwykle odtworzy go  i  wyjdzie,  chyba  że  superblok
       danego systemu plików wskazuje, że konieczne są dalsze sprawdzenia.

       Urządzenie jest specjalnym plikiem urządzenia, gdzie przechowywany jest system plików (np.
       /dev/hdc1).

       Proszę zauważyć, że uruchamianie e2fsck na zamontowanym  systemie  plików  generalnie  nie
       jest  bezpieczne.  Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy podano opcję -n, ale nie użyto -c,
       -l ani -L. Jednak nawet gdy takie działanie jest bezpieczne, wyniki wypisane przez  e2fsck
       nie  są  prawidłowe,  jeśli  system  plików jest zamontowany. Jeśli e2fsck pyta czy należy
       sprawdzić zamontowany system plików,  jedyną  poprawną  odpowiedzią  jest  "nie".  Jedynie
       eksperci,  którzy rzeczywiście wiedzą co robią, mogą zastanowić się nad inną odpowiedzią w
       takim wypadku.

OPCJE

       -a     Ta opcja robi to samo co  opcja  -p.   Jest  udostępniana  jedynie  ze  względu  na
              kompatybilność wstecz; zaleca się używanie -p wszędzie tam, gdzie to możliwe.

       -b superblok
              Zamiast  używać  normalnego  superbloku, używa innego, podanego jako superblok.  Ta
              opcja używana jest, gdy podstawowy superblok został  uszkodzony.   Położenie  kopii
              zapasowej  superbloku  zależne  jest  od  rozmiaru bloku w danym systemie plików. W
              systemach plików o rozmiarze bloku 1k, kopia zapasowa  superbloku  znajduje  się  w
              bloku  8193,  dla  systemów  plików  o  rozmiarze  bloku 2k, w bloku 16384, zaś dla
              systemów plików o rozmiarze bloku 4k, w bloku 32768.

              Położenie dodatkowej kopii zapasowej superbloku może być określone  poprzez  użycie
              programu  mke2fs  z  opcją  -n  wypisującą położenia superbloków. Opcja -b programu
              mke2fs, określająca rozmiar bloku systemu plików musi być podana w dokładnie takiej
              samej kolejności, w jakiej wypisane zostały położenia.

              Jeżeli  podany  jest  alternatywny  superblok,  a  system plików nie jest otwarty w
              trybie  tylko  do  odczytu,  e2fsck  sprawdzi,  czy   podstawowy   superblok   jest
              uaktualniony.

       -B rozmiar-bloku
              Normalnie, e2fsck szuka superbloku w zmienianych rozmiarach bloku i próbuje znaleźć
              rozmiar odpowiedni. Ta technika czasem daje się ogłupić. Dlatego opcja  ta  wymusza
              na  e2fsck  wyszukiwanie  superbloków o określonej wielkości bloku. Jeśli superblok
              nie zostanie znaleziony, e2fsck zakończy działanie z błędem krytycznym.

       -c     Opcja ta powoduje, że e2fsck uruchamia  program  badblocks(8)  w  celu  znalezienie
              uszkodzonych  bloków  systemu plików przy użyciu skanowania odczytu. Bloki takie są
              następnie zaznaczane poprzez dodawanie ich do i-węzła uszkodzonych bloków.   Jeżeli
              opcja  ta podana jest dwa razy, wtedy uszkodzone bloki będą poszukiwane przy użyciu
              niedestruktywnego testu odczytu i zapisu.

       -C fd  Ta opcja powoduje, że e2fsck wypisze kompletną informację do  podanego  deskryptoru
              pliku.  Dzięki  temu  postęp  sprawdzania  systemu plików może być kontrolowany. Ta
              opcja jest używana przede wszystkim  przez  programy  uruchamiające  e2fsck.  Jeśli
              liczba  deskryptora  pliku  jest  ujemna,  to  używana  jest  wartość bezwzględna z
              deskryptora pliku, a wyjście jest początkowo wyłączone. Można je  później  włączyć,
              wysyłając procesowi e2fsck sygnał SIGUSR1. Jeżeli jako deskryptor pliku podane jest
              0, e2fsck wypisze pasek postępu w swoim stylu. To wymaga,  aby  e2fsck  uruchomiony
              był na konsoli lub na terminalu.

       -d     Wypisuje  wyjście  debugowania  (bezużyteczne,  chyba  że  używane przy debugowaniu
              e2fsck).

       -D     Optymalizuje katalogi w systemie plików.  Ta  opcja  powoduje,  że  e2fsck  próbuje
              zoptymalizować  wszystkie katalogi albo ponownie je indeksując (jeśli system plików
              obsługuje indeksowanie katalogów),  albo  sortując  i  kompresując  katalogi  (przy
              mniejszych  katalogach,  lub w systemach plików używających tradycyjnych, liniowych
              katalogów).

              Nawet bez opcji -D, e2fsck może niekiedy optymalizować część katalogów - np.  jeśli
              indeksowanie  katalogów  jest  włączone, a katalogi nie zostały zindeksowane i mogą
              odnieść korzyści z tej operacji, albo jeśli struktury indeksowania są uszkodzone  i
              muszą  zostać  odbudowane. Opcja -D wymusza zoptymalizowanie wszystkich katalogów w
              systemie plików. Niekiedy może to sprawić, że będą nieco mniejsze i trochę  szybsze
              w przeszukiwaniu, ale w praktyce, rzadko kiedy jest sens stosować tę opcję.

              Opcja -D wykryje wpisy katalogowe ze zduplikowanymi nazwami w pojedynczym katalogu,
              czego e2fsck normalnie nie wymusza ze względów wydajnościowych.

       -E opcje-rozszerzone
              Ustawia rozszerzone opcje e2fsck. Opcje rozszerzone  są  oddzielone  przecinkami  i
              mogą przyjmować argument za pomocą znaku równości ("="). Obsługiwane są następujące
              opcje:

                   ea_ver=wersja-atrybutów-rozszerzonych
                          Ustawia wersję rozszerzonych atrybutów bloków, które e2fsck  wymaga  do
                          sprawdzania  systemu plików. Numerem wersji może być 1 lub 2. Domyślnym
                          formatem rozszerzonych atrybutów jest 2.

                   journal_only
                          Jeśli to wymagane, odtwarza wyłącznie dziennik,  ale  nie  przeprowadza
                          żadnych dalszych sprawdzeń lub napraw.

                   fragcheck
                          Podczas  pierwszego  przebiegu,  wypisuje  szczegółowe  sprawozdanie  o
                          wszystkich nieciągłych blokach plików, znalezionych w systemie plików.

                   discard
                          Próbuje  wyczyścić  wolne  bloki  i  nieużywane   i-węzły   po   pełnym
                          sprawdzeniu  systemu  plików  (użyteczne  na dyskach SSD i urządzeniach
                          zapisujących "z dziurami" (sparse)  lub  alokujących  dane  elastycznie
                          (thin-provisioned)).    Proszę    zauważyć,   że   ta   operacja   jest
                          przeprowadzana w przebiegu piątym, PO pełnym sprawdzeniu systemu plików
                          i  tylko,  jeśli nie zawiera on rozpoznawalnych błędów. Może się jednak
                          zdarzyć, że e2fsck nie rozpozna problemu w pełni i wówczas  użycie  tej
                          opcji może uniemożliwić późniejsze, ręczne odzyskiwanie danych.

                   nodiscard
                          Nie próbuje wyczyścić wolnych bloków i nieużywanych bloków i-węzłów. Ta
                          opcja jest dokładnym przeciwieństwem opcji discard. Jest ustawiona jako
                          domyślna.

       -f     Wymusza sprawdzanie, nawet jeśli system wydaje się być czysty.

       -F     Wypróżnia  bufory  systemu plików przed uruchomieniem programu. Przydatne właściwie
              tylko w czasowych próbach e2fsck.

       -j zewnętrzny_dziennik
              Ustawia ścieżkę dostępu do zewnętrznego dziennika dla tego systemu plików.

       -k     W połączeniu z opcją -c, zachowywane są wszystkie uszkodzone bloki na liście  złych
              bloków,  a  nowe  uszkodzone  bloki  znalezione  przez  badblocks(8) będą dodane do
              istniejącej listy złych bloków.

       -l plik
              Dodaje podane przez plik bloki do listy bloków uszkodzonych. Format pliku jest taki
              sam jak ten utworzony przez program badblocks(8). Proszę zauważyć, że numery bloków
              bazują na rozmiarze bloku  systemu  plików.  Dlatego  badblocks(8)   musi  otrzymać
              rozmiar  bloku systemu plików. Jednak dużo łatwiejsze i bezpieczniejsze jest użycie
              opcji -c programu e2fsck, ponieważ zapewnia to przekazanie właściwych parametrów do
              programu badblocks.

       -L plik
              Ustawia  listę uszkodzonych bloków na listę bloków określoną przez plik.  (Opcja ta
              jest identyczna z -l, poza tym, że przed dodaniem listy bloków z pliku, stara lista
              uszkodzonych bloków jest czyszczona).

       -n     Otwiera  system  plików  w  trybie  tylko  do  odczytu i zakłada odpowiedź "nie" na
              wszystkie pytania. Umożliwia to użycie e2fsck w trybie nieinteraktywnym.  Ta  opcja
              nie może być podana razem z opcjami -p lub -y.

       -p     Automatycznie  naprawia  ("preen")  system  plików.  Ta opcja powoduje automatyczne
              naprawianie przez e2fsck wszystkich problemów systemu  plików,  które  mogą  zostać
              bezpiecznie  naprawione  bez udziału człowieka. Jeśli e2fsck wykryje problem, który
              może wymagać obecności administratora w celu wykonania dodatkowych działań,  e2fsck
              wypisze  opis  problemu  i  wyjdzie  z  wartością  4  dodaną  (logiczne OR) do kodu
              zakończenia.  (patrz  rozdział  KOD  WYJŚCIA).  Ta  opcja  jest  zwykle  używana  w
              systemowych skryptach rozruchowych. Nie może być użyta razem z opcjami -n lub -y.

       -r     Ta opcja nie robi nic; jest udostępniona dla kompatybilności wstecznej.

       -t     Wypisuje  statystyki  czasowe dla e2fsck.  Jeśli opcja ta jest użyta dwukrotnie, to
              wyświetlane są dodatkowe statystyki czasowe.

       -v     Tryb szczegółowy (verbose).

       -V     Wypisuje informację o wersji i wychodzi.

       -y     Zakłada odpowiedź "tak" na wszystkie pytania;  umożliwia  użycie  e2fsck  w  trybie
              nieinteraktywnym. Opcja nie może być podana razem z opcjami -n lub -p.

KOD WYJŚCIA

       Kod wyjścia zwracany przez e2fsck jest sumą następujących warunków:
            0    - Bez błędów
            1    - Błędy systemu plików są poprawione
            2    - Błędy systemu plików są poprawione, system powinien
                   zostać uruchomiony ponownie
            4    - Błędy systemu plików nie zostały poprawione
            8    - Błąd operacyjny
            16   - Błąd w składni lub użyciu
            32   - Działanie e2fsck przerwane przez użytkownika
            128  - Błąd biblioteki dzielonej

SYGNAŁY

       Następujące sygnały mają podany niżej efekt, gdy zostaną wysłane do e2fsck.

       SIGUSR1
              Ten sygnał powoduje, że e2fsck wyświetli pasek postępu. (Zobacz opis opcji -C).

       SIGUSR2
              Ten sygnał powoduje, że e2fsck przestanie wyświetlać pasek postępu.

ZGŁASZANIE BŁĘDÓW

       Prawie  każdy  program  ma błędy. W przypadku znalezienia systemu plików, powodującego pad
       programu e2fsck lub takiego, którego  e2fsck  nie  potrafi  naprawić,  proszę  zgłosić  to
       autorowi.

       Proszę  załączyć  tyle informacji, ile da się załączyć w swoim zgłoszeniu błędu. Najlepiej
       dołączyć kompletną transkrypcję uruchomienia e2fsck, tak by autor mógł dokładnie  widzieć,
       co  się  działo.  Proszę  upewnić się, że komunikaty programu są wyświetlane po angielsku;
       jeśli  system  został  skonfigurowany  do  używania  tłumaczeń,  proszę  ustawić   zmienną
       środowiskową  LC_ALL  na  wartość  C,  dzięki czemu transkrypcja działania programu będzie
       przydatna dla autora. Jeśli jest zapisywalny system plików, gdzie  można  tę  transkrypcję
       zapisać, program script(1) umożliwia łatwe zapisanie wyjścia e2fsck do pliku.

       Użyteczne  może być też przesłanie wyjścia z dumpe2fs(8).  Jeśli określony i-węzeł lub ich
       grupa wydaje się sprawiać e2fsck kłopoty, proszę spróbować uruchomić komendę debugfs(8)  i
       wysłać  wyjście komendy stat(1u)  na dotkniętych i-węzłach. Jeśli i-węzeł jest katalogiem,
       komenda debugfs o nazwie dump umożliwi ekstrakcję zawartości i-węzła katalogu, którą można
       przesłać  po  zakodowaniu  jej  programem  uuencode(1). Najbardziej przydatną rzeczą, jaką
       można  wysłać  w  celu  umożliwienia  odtworzenia  błędu  przez   autora,   jest   surowy,
       skompresowany zrzut obrazu systemu plików, utworzony za pomocą e2image(8) (proszę zapoznać
       się z jego stroną podręcznika).

       Proszę również zawsze załączać pełny tekst wersji, wyświetlany przez e2fsck podczas pracy.

AUTOR

       Ta wersja e2fsck została napisana przez Theodore'a Ts'o <tytso@mit.edu>.

ZOBACZ TAKŻE

       e2fsck.conf(5), badblocks(8), dumpe2fs(8), debugfs(8), e2image(8), mke2fs(8), tune2fs(8)

TŁUMACZENIE

       Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek  Borys  (PTM)
       <pborys@dione.ids.pl>,  Grzegorz  Goławski  (PTM)  <grzegol@pld.org.pl>  i  Michał  Kułach
       <michal.kulach@gmail.com>.

       Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów  na
       stronie   http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.  Jest  zgodne  z  wersją   1.42.12
       oryginału.