Provided by: manpages-pl_4.13-4_all 
NAZWA
grep, egrep, fgrep, rgrep - wypisuje wiersze pasujące do wzorca
SKŁADNIA
grep [OPCJA...] WZORCE [PLIK...]
grep [OPCJA...] -e WZORCE ... [PLIK...]
grep [OPCJA...] -f PLIK_WZORCOWY ... [PLIK...]
OPIS
grep szuka WZORCÓW w każdym PLIKU. Wzorców może być więcej niż jeden, należy je wówczas
rozdzielić znakiem nowego wiersza, przy czym grep wypisze każdy wiersz pasujący do
któregoś z wzorców. WZORCE powinny być zwykle cytowane, jeśli grep jest używany jako
polecenie powłoki.
PLIK - oznacza standardowe wejście. Jeśli nie podano PLIKU, rekurencyjne wyszukiwania
sprawdzą obecny katalog roboczy, a nierekurencyjne - czytają ze standardowego wejścia.
Dodatkowo, programy wariantowe egrep, fgrep and rgrep są zupełnie tym samym, co grep -E,
grep -F, and grep -r. Te warianty są już zdeprecjonowane, ale działają nadal w celu
zachowania kompatybilności wstecznej.
OPCJE
Standardowe informacje programu
--help Wyświetla komunikat pomocy i wychodzi.
-V, --version
Wyświetla numer wersji grep i wychodzi.
Składnia wzorca
-E, --extended-regexp
Interpretuje WZORCE jako rozszerzone wyrażenie regularne (ERE, patrz niżej).
-F, --fixed-strings
Interpretuje WZORCE jako literalne ciągi znaków, a nie jako wyrażenia regularne.
-G, --basic-regexp
Interpretuje WZORCE jako podstawowe wyrażenie regularne (BRE, patrz niżej). Jest to
zachowanie domyślne.
-P, --perl-regexp
Interpretuje WZORCE jako wyrażenie regularne kompatybilne z Perlem (PCRE). Jest to
opcja wysoce eksperymentalna, połączenie z opcjami -z (--null-data) oraz grep -P
może ostrzegać o jeszcze niewdrożonych funkcjach.
Kontrola dopasowania
-e WZORCE, --regexp=WZORCE
Używa WZORCE jako wzorca. Jeżeli ta opcja została użyta wielokrotnie lub jest
połączona z opcją -f (--file), szuka wszystkich podanych wzorców. Ta opcja może być
użyta do ochrony wzorców rozpoczynających się znakiem "-".
-f PLIK, --file=PLIK
Pobiera wzorce z PLIKU, po jednym na wiersz. Jeżeli ta opcja została użyta
wielokrotnie lub jest połączona z opcją -e (--regexp), szuka wszystkich podanych
wzorców. Pusty plik zawiera zero wzorców, więc nie pasuje do niczego.
-i, --ignore-case
Ignoruje różnicę wielkości liter we wzorcach oraz danych wejściowych, tak by znaki,
które różnią się tylko wielkością pasowały do siebie.
--no-ignore-case
Nie ignoruje różnicy wielkości liter we wzorcach oraz w danych wejściowych. Jest to
zachowanie domyślne. Ta opcja jest użyteczna by przekazać skryptowi powłoki, który
już używa -i, by anulował ten efekt ponieważ te dwie opcje się nadpisują.
-v, --invert-match
Odwraca sens dopasowania, wybierając wiersze niepasujące.
-w, --word-regexp
Wybiera tylko te wiersze, w których dopasowane wzorce tworzą całe słowa.
Przeprowadzany test polega na tym, że dopasowany podłańcuch musi albo znajdować się
na początku wiersza, albo być poprzedzony znakiem nietworzącym słowa. Podobnie,
musi albo znajdować się na końcu wiersza, albo musi następować po nim znak
nietworzący słowa. Znakami tworzącymi słowa są litery, cyfry i znak podkreślenia.
Ta opcja nie zadziała, jeśli podano również -x.
-x, --line-regexp
Wybiera tylko te dopasowania, które dokładnie pasują do całego wiersza. W przypadku
wzoru wyrażenia regularnego, ma to taki sam skutek, jak umieszczenie całego
wyrażenia w nawiasach i otoczenie go ^ oraz $.
-y Przestarzały synonim -i.
Ogólna kontrola wyniku
-c, --count
Wyłącza normalne wyjście, zamiast niego, dla każdego pliku wejściowego, wypisuje
liczbę pasujących wierszy. Z opcją -v, --invert-match (patrz niżej), liczy wiersze
niepasujące.
--color[=KIEDY], --colour[=KIEDY]
Otacza pasujące (niepuste) łańcuchy, pasujące wiersze, wiersze kontekstu, nazwy
plików, numery wierszy, przesunięcie w bajtach oraz separatory (dla pól i grup w
wierszach kontekstu) znakami odpowiadającymi za wyświetlanie kolorów w terminalu.
Kolory są zdefiniowane przez zmienną środowiskową GREP_COLORS. Przestarzała zmienna
środowiskowa GREP_COLOR jest wciąż obsługiwana, ale jej ustawienia nie mają
pierwszeństwa. Parametr KIEDY może przyjmować wartości: never (nigdy), always
(zawsze) i auto (automatycznie).
-L, --files-without-match
Wyłącza normalne wyjście, zamiast niego wypisuje nazwę każdego pliku, z którego
normalnie nie wypisano by żadnego wyniku.
-l, --files-with-matches
Wyłącza normalne wyjście, zamiast niego wypisuje nazwę każdego pliku, z którego
normalnie wypisano by wynik. Przeszukiwanie każdego pliku wejściowego kończy się na
pierwszym pasującym wyniku.
-m LICZBA, --max-count=LICZBA
Zatrzymuje odczytywanie pliku po LICZBIE pasujących wierszy. Jeśli wejście jest
standardowym wejściem ze zwykłego pliku i wypisano LICZBĘ pasujących wierszy, to
grep upewnia się przed zakończeniem działania, że standardowe wejście jest
ustawione zaraz za ostatnim pasującym wierszem, niezależnie od obecności końcowych
wierszy kontekstu. Umożliwia to wywołującemu procesowi wznowienie wyszukiwania.
Jeśli grep zatrzyma się po LICZBIE pasujących wierszy, nie wyświetla końcowych
wierszy kontekstu. Jeżeli podano także opcję -c lub --count, grep nie wyświetla
liczby większej niż LICZBA. Jeśli podano również opcję -v lub --invert-match, to
grep zatrzymuje wyświetlanie po wypisaniu LICZBY niepasujących wierszy.
-o, --only-matching
Wyświetla tylko pasujące (niepuste) części pasującego wiersza, każda w osobnym
wierszu.
-q, --quiet, --silent
Po cichu, nie wyświetla niczego na standardowe wyjście. Przeszukiwanie zakończy się
na pierwszym pasującym wierszu ze statusem zero, nawet jeśli wykryto błąd. Patrz
również opcje -s lub --no-messages.
-s, --no-messages
Ignoruje błędy spowodowane przez nieistniejące lub nieczytelne pliki.
Kontrola przedrostków w wierszu wyjścia
-b, --byte-offset
Wypisuje przed każdym wierszem wyjścia jego, liczone od 0, przesunięcie bajtowe w
pliku wejściowym. Jeśli użyto opcji -o (--only-matching), wyświetla przesunięcie
samej pasującej części.
-H, --with-filename
Wyświetla nazwę pliku dla każdego dopasowania. Jest to domyślne ustawienie, jeśli
jest więcej niż jeden plik do przeszukania. Rozszerzenie GNU.
-h, --no-filename
Odwołuje poprzedzanie wyjścia nazwami plików. Jest to ustawienie domyślne, jeśli
jest tylko jeden plik (lub standardowe wejście) do przeszukania.
--label=ETYKIETA
Wyświetla wejście, które w rzeczywistości pochodzi ze standardowego wejścia, jako
wejście pochodzące z pliku ETYKIETA. Może to być szczególnie przydatne przy
komendach, które przekształcają zawartość pliku przed wyszukiwaniem, np. gzip -cd
foo.gz | grep --label=foo -H 'jakiś wzorzec'. Patrz też: opcja -H.
-n, --line-number
Poprzedza każdy wiersz wyjścia, liczonym od 1, numerem wiersza z pliku wejściowego.
-T, --initial-tab
Upewnia się, że pierwszy znak wiersza zawartości zależy od tabulacji, dzięki czemu
wyrównanie tabulacji wygląda normalnie. Jest to użyteczne z opcjami, które
poprzedzają swoje wyjście jakąś zawartością: -H, -n i -b. Aby zwiększyć
prawdopodobieństwo, że wiersze z danego pliku będą się zaczynać w tej samej
kolumnie, numer wiersza i przesunięcie bajtowe (jeśli są obecne) zostaną
wyświetlone z najmniejszą szerokością pola.
-Z, --null
Zamiast znaku, który normalnie występuje po nazwie pliku, wypisuje bajt zerowy
(ASCII NUL). Na przykład, grep -lZ wypisuje po nazwie pliku bajt zerowy, zamiast,
jak zwykle, znak nowego wiersza. Opcja ta powoduje, że wyjście jest jednoznaczne,
nawet przy nazwach plików zawierających niecodzienne znaki, jak znak nowego
wiersza. Może być wykorzystywana z poleceniami typu: find -print0, perl -0, sort -z
i xargs -0, umożliwiając przetwarzanie plików o dowolnych nazwach, nawet
zawierających znaki nowego wiersza.
Kontrola wierszy z kontekstem
-A LICZBA, --after-context=LICZBA
Wyświetla LICZBĘ wierszy z kontekstem, następujących po dopasowanych wierszach.
Pomiędzy ciągłymi grupami dopasowań umieszczany jest wiersz zawierający separator
grupy (--). Nie działa z opcją -o lub --only-matching, wyświetlane jest wówczas
również ostrzeżenie.
-B LICZBA, --before-context=LICZBA
Wyświetla LICZBĘ wierszy z kontekstem, poprzedzających dopasowane wiersze. Pomiędzy
ciągłymi grupami dopasowań umieszczany jest wiersz zawierający separator grupy
(--). Nie działa z opcją -o lub --only-matching, wyświetlane jest wówczas również
ostrzeżenie.
-C LICZBA, -LICZBA, --context=LICZBA
Wyświetla LICZBĘ wierszy z kontekstem. Pomiędzy ciągłymi grupami dopasowań
umieszczany jest wiersz zawierający separator grupy (--). Nie działa z opcją -o lub
--only-matching, wyświetlane jest wówczas również ostrzeżenie.
--group-separator=SEPARATOR
Gdy użyto -A, -B, lub -C wypisuje SEPARATOR zamiast -- pomiędzy grupami wierszy.
--no-group-separator
Gdy użyto -A, -B, lub -C nie wypisuje separatora pomiędzy grupami wierszy.
Wybór plików i katalogów
-a, --text
Przetwarza plik binarny tak, jakby był on plikiem tekstowym; jest to odpowiednik
opcji --binary-files=text.
--binary-files=TYP
Jeżeli dane lub metadane pliku wskazują na to, że zawiera on dane binarne, zakłada,
że jest on typu TYP. Bajty nietekstowe oznaczają dane binarne; są to albo
niepoprawnie zakodowane znaki, albo bajty wejściowe null, kiedy opcja -z nie
została użyta.
Domyślnym TYPEM jest binary, a grep przerywa zwracanie wyników gdy wykryje binarny
null w danych wejściowych oraz blokuje na wyjściu linie, które zawierają źle
sformatowane dane. Gdy część wyjścia jest zablokowana, grep kończy każdy wynik
jednowierszową wiadomością informującą, że plik binarny pasuje do wzorca.
Jeżeli TYPEM jest without-match, to kiedy grep wykryje, że wejście zawiera binarny
null, zakłada, że reszta pliku nie pasuje. Jest to odpowiednik opcji -I.
Jeżeli TYPEM jest text, to grep przetwarza plik binarny tak, jakby był on plikiem
tekstowym; jest to odpowiednik opcji -a.
Kiedy TYP ma wartość binary, grep może traktować bajty nietekstowe jako zakończenia
wierszy nawet bez opcji -z. To oznacza, że wybór między binary a text może wpływać
na to, czy wzorzec pasuje do pliku. Na przykład, kiedy TYPEM jest binary, to
wzorzec q$ może pasować do q po którym niespodziewanie następuje bajt null, nawet
jeśli te wzorce nie zostałaby dopasowane, gdyby TYPEM był text. I odwrotnie, kiedy
TYPEM jest binary, wzorzec . (kropka) może nie zgadzać się z bajtem null.
Ostrzeżenie: Opcja -a może zwrócić binarny śmietnik, co może mieć nieprzyjemne
skutki, jeżeli wyjściem jest terminal, a sterownik terminala zinterpretuje to
wszystko jako polecenia. Z drugiej jednak strony, czytając pliki, których kodowanie
tekstu pozostaje nieznane, przydatne może być użycie -a lub ustawienie zmiennej
LC_ALL='C' w środowisku, aby znaleźć więcej dopasowań, nawet jeśli ich bezpośrednie
wyświetlenie byłoby niebezpieczne.
-D DZIAŁANIE, --devices=DZIAŁANIE
Jeśli plik wejściowy jest urządzeniem, kolejką FIFO lub gniazdem, używa DZIAŁANIA
do przetworzenia go. Domyślnym DZIAŁANIEM jest read, co znaczy, że urządzenia są
odczytywane dokładnie tak samo, jak gdyby były zwykłymi plikami. Jeśli wartością
DZIAŁANIA jest skip, to urządzenia są po cichu pomijane.
-d DZIAŁANIE, --directories=DZIAŁANIE
Jeśli plik wejściowy jest katalogiem, używa DZIAŁANIA do przetworzenia go.
Domyślnym DZIAŁANIEM jest read, tzn. odczytywanie katalogów dokładnie tak samo, jak
gdyby były zwykłymi plikami. Jeśli wartością DZIAŁANIA jest skip, to urządzenia są
po cichu pomijane. Jeśli DZIAŁANIEM jest recurse, odczytywane są rekurencyjnie
wszystkie pliki w danym katalogu, podążając za dowiązaniami symbolicznymi wyłącznie
wtedy, gdy zostały podane w wierszu polecenia. Jest to równoważne podaniu opcji -r.
--exclude=WZORZEC
Pomija jakiekolwiek pliki z przyrostkiem nazwy, który zgadza się ze WZORCEM
używając dopasowania wieloznacznego; przyrostek nazwy jest albo całą nazwą pliku,
albo końcową częścią, która zaczyna się od znaku innego niż ukośnik występującego
od razu po ukośniku / w nazwie. Przy wyszukiwaniu rekurencyjnym, pomija jakikolwiek
podplik, którego bazowa nazwa zgadza się z WZORCEM; nazwa bazowa jest częścią po
ostatnim /. Wzorzec może wykorzystywać *, ? albo [...] jako wieloznaczniki oraz \,
aby zacytować wieloznacznik lub odwrócony ukośnik.
--exclude-from=PLIK
Pomija pliki, których nazwa pasuje do któregoś ze wzorców odczytanego z PLIKU
(używając masek, opisanych w opcji -exclude).
--exclude-dir=WZORZEC
Pomija jakiekolwiek katalogi z przyrostkiem nazwy, który zgadza się ze WZORCEM.
Przy wyszukiwaniu rekurencyjnym, pomija jakiekolwiek podkatalogi, których bazowa
nazwa zgadza się ze WZORCEM. Ignoruje wszystkie powtarzające się ukośniki we
WZORCU.
-I Przetwarza plik binarny tak, jakby nie zawierał pasujących danych, jest to
równoważne opcji --binary-files=without-match.
--include=WZORZEC
Wypisuje jedynie pliki, których nazwy bazowe pasują do WZORCA (używając masek
opisanych w opcji --exclude). Jeśli podano sprzeczne opcje --include i --exclude,
wygrywa opcja, której uda dopasować się jako ostatniej. Jeśli obydwu opcjom nie uda
się niczego dopasować, plik jest uwzględniany, chyba że jako pierwszą podano opcję
--include.
-r, --recursive
Czyta rekurencyjnie wszystkie pliki pod każdym katalogiem, podążając za
dowiązaniami symbolicznymi tylko jeśli zostały podane w wierszu polecenia. Proszę
zauważyć, że jeżeli nie jest dany żaden argument operacji, grep przeszukuje katalog
roboczy. Jest to równoważne opcji -d recurse.
-R, --dereference-recursive
Czyta rekurencyjnie wszystkie pliki pod każdym katalogiem. Podąża za każdym
dowiązaniem symbolicznym, w odróżnieniu od -r.
Inne opcje
--line-buffered
Używa buforowania wierszy wyjścia. Użycie tej opcji może spowodować niższą
wydajność.
-U, --binary
Traktuje plik(i) jako binarne. Domyślnie, w MS-DOS i MS-Windows, grep zgaduje, czy
plik zawiera tekst lub dane binarne, jak zostało to opisane przy opcji
--binary-files. Jeśli grep zdecyduje, że plik jest tekstowy, usuwa znaki CR (powrót
karetki) z oryginalnej zawartości pliku (po to, żeby wyrażenia regularne z ^ i $
działały poprawnie). Podanie -U wyłącza tę analizę powodując, że wszystkie pliki są
odczytywane i przekazywane mechanizmowi dopasowującemu dosłownie; jeśli plik jest
plikiem tekstowym z parami CR/LF na końcu wierszy, spowoduje to, że niektóre
wyrażenia regularne nie zadziałają. Opcja ta nie działa na platformach innych niż
MS-DOS i MS-Windows.
-z, --null-data
Traktuje dane wejściowe i wyjściowe jako sekwencje wierszy zakończonych bajtem
zerowym (znak ASCII NUL) zamiast znakiem końca wiersza. Podobnie jak opcje -Z lub
--null, ta opcja może być używana z programami takimi jak sort -z, aby przetworzyć
nazwy plików o dowolnych nazwach.
WYRAŻENIA REGULARNE
Wyrażenie regularne to wzorzec opisujący zbiór łańcuchów. Wyrażenia regularne są budowane
analogicznie do wyrażeń arytmetycznych, przez zastosowanie do połączenia mniejszych
wyrażeń, rozmaitych operatorów.
Program grep rozumie trzy różne wersje składni wyrażeń regularnych: "podstawową" (BRE),
"rozszerzoną" (ERE) i "perlową" (PCRE). W GNU grep nie ma różnicy w funkcjonalności
pomiędzy składniami podstawową i rozszerzoną. W innych implementacjach, podstawowe
wyrażenia regularne są uboższe. Poniższy opis stosuje się do rozszerzonych wyrażeń
regularnych; różnice w stosunku do wyrażeń podstawowych podsumowano na końcu. Wyrażenia
regularne kompatybilne z Perlem dają dodatkowe funkcjonalności, udokumentowane w
podręcznikach systemowych pcresyntax(3) i pcrepattern(3), lecz działają tylko jeśli w
systemie jest dostępne PCRE.
Podstawowymi "cegiełkami" są wyrażenia regularne pasujące do pojedynczego znaku. Większość
znaków, w tym wszystkie litery i cyfry są wyrażeniami regularnymi pasującymi do samych
siebie. Każdy metaznak mający specjalne znaczenie może być zacytowany przez poprzedzenie
go odwrotnym ukośnikiem.
Kropka . pasuje do każdego pojedynczego znaku. Nie jest określone czy pasuje ona do błędu
kodowania.
Klasy znakowe i wyrażenia klamrowe
Wyrażenie klamrowe jest listą znaków zawartych pomiędzy [ a ]. Pasuje do każdego
pojedynczego znaku na tej liście. Jeśli pierwszy znak z listy jest daszkiem ^, to
wyrażenie pasuje do każdego pojedynczego znaku nie znajdującego się na liście; nie jest
określone czy pasuje do błędu kodowania. Na przykład, wyrażenie regularne [0123456789]
pasuje do każdej pojedynczej cyfry.
W obrębie wyrażenia klamrowego, wyrażenie zakresowe składa się z dwóch znaków
rozdzielonych minusem. Pasuje do pojedynczego znaku, który mieści się między tymi dwoma
znakami, łącznie z nimi, używając ustawień językowych (locale) określających kolejność i
zestaw znaków. Na przykład, w domyślnych ustawieniach locale C, [a-d] jest odpowiednikiem
[abcd]. Wiele ustawień regionalnych sortuje znaki w kolejności słownikowej, i [a-d] nie
jest wtedy z reguły odpowiednikiem [abcd], może być na przykład równoważne [aBbCcDd] (dla
języka polskiego: [aąbcćd] - tłum.). Aby uzyskać tradycyjną interpretację wyrażeń
zakresowych, można użyć locale C, przypisując zmiennej środowiskowej LC_ALL wartość C.
Istnieją predefiniowane, nazwane klasy znakowe, których można używać wewnątrz wyrażeń
klamrowych. Posiadają opisowe nazwy w języku angielskim i są to: [:alnum:] (litery i
cyfry), [:alpha:] (litery), [:blank:] (puste), [:cntrl:] (znaki kontrolne), [:digit:]
(cyfry), [:graph:] ([:alnum:] i [:punct:]), [:lower:] (małe litery), [:print:] ([:graph:]
i spacja), [:punct:] (znaki przestankowe), [:space:] (białe znaki), [:upper:] (duże
litery) i [:xdigit:] (znaki szesnastkowe). Na przykład [[:alnum:]] zawiera zestaw liter i
cyfr zależnych od aktualnych ustawień językowych. W ustawieniach locale C i kodowaniu
znaków ASCII, jest to odpowiednik [0-9A-Za-z] (w polskich ustawieniach [0-9A-Ża-ż] -
tłum.). (Proszę zauważyć, że nawiasy kwadratowe w nazwach klas są częścią nazw
symbolicznych i muszą być umieszczone dodatkowo, oprócz pary nawiasów ograniczającej samą
listę.) Większość metaznaków traci swoje szczególne znaczenie wewnątrz wyrażeń klamrowych.
Aby umieścić tam dosłowny znak ], należy go umieścić jako pierwszy. Podobnie, dosłowny ^,
może się znaleźć gdziekolwiek poza pierwszym miejscem. W końcu, dosłowny - musi się
znaleźć na końcu.
Początek i koniec wiersza
Znak daszka ^ i dolara $ są metaznakami, które pasują odpowiednio do łańcucha pustego na
początku i końcu wiersza.
Ukośnik i wyrażenia specjalne
Symbole \< i \> oznaczają pusty łańcuch odpowiednio na początku i końcu słowa. Symbol \b
pasuje do pustego łańcucha na krawędzi słowa, zaś \B pasuje do ciągu pustego zakładając,
że nie jest na krawędzi słowa. Symbol \w jest synonimem [_[:alnum:]], z kolei \W jest
synonimem [^_[:alnum:]].
Powtarzanie
Po wyrażeniach regularnych mogą się znajdować jeden lub kilka operatorów powtórzenia:
? Poprzedzający element jest opcjonalny i dopasowany co najwyżej jeden raz.
* Poprzedzający element będzie dopasowany zero lub więcej razy.
+ Poprzedzający element będzie dopasowany jeden lub więcej razy.
{n} Poprzedzający element pasuje dokładnie n razy.
{n,} Poprzedzający element pasuje n lub więcej razy.
{,m} Poprzedzający element pasuje co najwyżej m razy. Jest to rozszerzenie GNU.
{n,m} Poprzedzający element pasuje co najmniej n razy, ale nie więcej niż m razy.
Suma
Dwa wyrażenia regularne można ze sobą złączyć; do wynikowego wyrażenia regularnego pasuje
każdy łańcuch utworzony przez złączenie dwóch podłańcuchów, które odpowiednio pasują do
złączonych wyrażeń.
Alternatywa
Dwa wyrażenia regularne można połączyć operatorem wrostkowym |; do wynikowego wyrażenia
regularnego pasuje dowolny łańcuch pasujące do jednego bądź do drugiego z podwyrażeń.
Kolejność wykonywania
Powtarzanie ma priorytet na sumowaniem, które z kolei ma priorytet nad alternatywą. Całe
wyrażenie regularne można ująć w nawiasy, celem unieważnienia reguł priorytetowych. W ten
sposób zostanie utworzone podwyrażenie.
Odwołania zwrotne i podwyrażenia
Odwołanie zwrotne \n, gdzie n jest cyfrą pasującą do podłańcucha dopasowanego poprzednio
przez n-te podwyrażenie wyrażenia regularnego, ujęte w nawiasy.
Podstawowe i rozszerzone wyrażenia regularne
W podstawowych wyrażeniach regularnych metaznaki ?, +, {, |, ( i ) tracą swoje szczególne
znaczenie; zamiast nich należy używać wersji z odwrotnym ukośnikiem: \?, \+, \{, \|, \(
oraz \).
KOD ZAKOŃCZENIA
Typowo, statusem wyjściowym jest 0 jeśli dopasowano wiersz, 1, gdy nic nie dopasowano oraz
2, jeżeli wystąpił błąd. Jednakże, jeżeli użyto -q, --quiet lub --silent oraz dopasowano
wiersz, statusem wyjściowym będzie 0, nawet jeśli wystąpił błąd.
ŚRODOWISKO
Zachowanie grepa można zmienić poniższymi zmiennymi środowiskowymi.
Ustawienia regionalne (locale) dla kategorii LC_foo są określane przez sprawdzanie trzech
zmiennych środowiska, LC_ALL, LC_foo, LANG; w tej kolejności. Pierwsza z tych zmiennych,
która jest ustawiona, określa locale. Na przykład, jeśli LC_ALL nie jest ustawiona, ale
LC_MESSAGES jest ustawiona na pt_BR, to dla kategorii LC_MESSAGES używane są ustawienia
brazylijskiej odmiany portugalskiego. Jeśli żadna z powyższych zmiennych nie jest
ustawiona, katalog locale nie jest zainstalowany, lub grep nie został skompilowany z
obsługą języka narodowego (NLS), to używane są locale C. Dostępne locale można sprawdzić
komendą locale -a.
GREP_COLOR
Ta zmienna określa kolor używany do podświetlenia dopasowanego (niepustego) tekstu.
Jest przestarzała, lecz wciąż obsługiwana; powinno się obecnie używać GREP_COLORS.
Możliwości mt, ms i mc zmiennej GREP_COLORS mają nad nią priorytet. Zmienna może
określać jedynie kolor używany do podświetlania pasującego, niepustego tekstu w
pasującym wierszu (wybranym, jeśli nie podano opcji -v albo wierszu kontekstu jeśli
ją wpisano). Domyślnym ustawieniem jest 01;31, czyli pogrubiony, czerwony tekst na
domyślnym tle terminala.
GREP_COLORS
Określa kolory i inne atrybuty użyte do podświetlania różnych części wyniku. Jej
wartością jest lista możliwości, oddzielonych dwukropkami, która domyślnie wygląda
następująco: ms=01;31:mc=01;31:sl=:cx=:fn=35:ln=32:bn=32:se=36, z pominiętymi
wartościami logicznymi rv i ne (tzn. ustawionymi na fałsz). Obsługiwane możliwości
to:
sl= Podciąg SGR dla całego wybranego wiersza (tzn. pasującego, jeśli nie podano
opcji -v lub niepasującego w przeciwnym wypadku). Jeśli jednak wartość
logiczna rv i opcja wiersza poleceń -v zostały podane, to będzie on dotyczył
w zamian kontekstu pasujących wierszy. Domyślnie jest pusta (tzn. ustawiona
jest domyślna para kolorów terminala).
cx= Podciąg SGR dla wszystkich wierszy kontekstu (tzn. niepasujących wierszy,
jeśli nie podano opcji -v lub pasujących w przeciwnym wypadku). Jeśli
jednak wartość logiczna rv i opcja wiersza poleceń -v zostały podane, to
będzie on dotyczył w zamian wybranych, niepasujących wierszy. Domyślnie jest
pusta (tzn. ustawiona jest domyślna para kolorów terminala).
rv Wartość logiczna, która odwraca znaczenie możliwości sl= i cx=, kiedy podano
opcję wiersza poleceń -v. Domyślnie jest ustawiona na fałsz (tzn. możliwość
jest pominięta).
mt=01;31
Podciąg SGR (zob. niżej) do pasującego, niepustego tekstu w dowolnym
pasującym wierszu (tzn. wybranego wiersza, jeśli nie podano opcji wiersza
poleceń -v lub wiersza kontekstu w przeciwnym wypadku). Ustawienie go jest
odpowiednikiem podania ms= i mc= z tą samą wartością. Domyślnie jest to
czerwony, pogrubiony tekst na aktualnym tle wiersza.
ms=01;31
Podciąg SGR do pasującego, niepustego tekstu w wybranym wierszu (jest
używana tylko jeśli nie podano opcji wiersza poleceń -v). Efekt możliwości
sl= (lub cx= w przypadku rv) pozostaje aktywny. Domyślnie jest to czerwony,
pogrubiony tekst na aktualnym tle wiersza.
mc=01;31
Podciąg SGR do pasującego, niepustego tekstu w wierszu kontekstu (jest
używana tylko jeśli podano opcję wiersza poleceń -v). Efekt możliwości cx=
(lub sl= w przypadku rv) pozostaje aktywny. Domyślnie jest to czerwony,
pogrubiony tekst na aktualnym tle wiersza.
fn=35 Podciąg SGR do nazw plików poprzedzających wszystkie wiersze zawartości.
Domyślnie jest to purpurowy tekst na domyślnym tle terminala.
ln=32 Podciąg SGR do numerów wierszy poprzedzających wszystkie wiersze zawartości.
Domyślnie, jest to zielony tekst na domyślnym tle terminala.
bn=32 Podciąg SGR do offsetu bajtowego poprzedzającego wszystkie wiersze
zawartości. Domyślnie, jest to zielony tekst na domyślnym tle terminala.
se=36 Podciąg SGR do separatorów wstawianych pomiędzy wybranymi polami wiersza
(:), pomiędzy polami wierszy kontekstu (- i pomiędzy grupami przyległych
wierszy, jeśli wybrano niezerowy kontekst (--). Domyślnie jest to cyjanowy
tekst na domyślnym tle terminala.
ne Wartość logiczna, która zapobiega czyszczeniu końca wiersza przy użyciu
sekwencji Erase in Line (EL) to Right (\33[K) za każdym razem, gdy kończy
pokolorowany wpis. Jest to wymagane na terminalach, które nie obsługują EL.
Wartość jednak potrzebna na terminalach, dla których możliwość logiczna
back_color_erase (bce) nie ma zastosowania, gdy wybrane kolory podświetlenia
nie zmieniają tła, gdy EL jest zbyt wolne bądź powoduje znaczne migotanie.
Domyślnym ustawieniem jest fałsz (tzn. możliwość jest pominięta).
Proszę zauważyć, że wartości logiczne nie posiadają części "=...". Są one domyślne
pominięte (tzn. fałszywe) i stają się prawdziwe, jeśli zostaną podane.
Proszę zapoznać się z rozdziałem Select Graphic Rendition (SGR) w dokumentacji
używanego terminala tekstowego, aby dowiedzieć się jakie są dozwolone wartości oraz
poznać ich znaczenie. Te wartości podciągów są liczbami całkowitymi w systemie
dziesiętnym i mogą być łączone średnikami. Program grep zajmuje się łączeniem
rezultatu w kompletną sekwencję SGR (\33[...m). Najczęściej używane wartości to: 1
- pogrubienie, 4 - podkreślenie, 5 - miganie, 7 - odwrócenie kolorów, 39 - domyślny
kolor tła, od 30 do 37 - kolory tekstu, od 90 do 97 - kolory tekstu w trybie 16
kolorów, od 38;5;0 do 38;5;255 - kolory tekstu w trybie 88 i 256 kolorów, 49 -
domyślny kolor tła, od 40 do 47 kolory tła, od 100 do 107 - kolory tła w trybie 16
kolorów i od 48;5;0 do 48;5;255 - kolory tła w trybie 88 i 256 kolorów.
LC_ALL, LC_COLLATE, LANG
Zmienne określające ustawienia regionalne dla kategorii LC_COLLATE, która wyznacza
kolejność sortowania używaną do interpretowania wyrażeń zakresowych, takich jak
[a-z].
LC_ALL, LC_CTYPE, LANG
Te zmienne ustawiają locale dla kategorii LC_CTYPE, od której zależą typy znaków,
np. które są znakami białymi. Ta kategoria również ustala kodowanie znaków, czyli
to, czy tekst jest zakodowany w UTF-8, ASCII czy jakiejkolwiek innej stronie
kodowej. W locale C lub POSIX, każdy znak jest zakodowany jako pojedynczy bajt,
więc każdy bajt jest poprawnym znakiem.
LC_ALL, LC_MESSAGES, LANG
Zmienne określające ustawienia regionalne dla kategorii LC_MESSAGES, która wyznacza
język, używany przez grepa do wyświetlania komunikatów. Domyślne locale C używają
wiadomości w amerykańskiej odmianie angielskiego.
POSIXLY_CORRECT
Jeśli jest ustawiona, to grep zachowuje się zgodnie z wymaganiami normy POSIX; w
przeciwnym razie grep działa bardziej jak inne programy GNU. POSIX wymaga, by
opcje, które występują po nazwach plików były traktowane jak nazwy plików;
domyślnie zaś, opcje takie są przesuwane na początek listy argumentów i traktowane
jak opcje. Ponadto, POSIX wymaga, by nierozpoznane opcje były zgłaszane jako
"nielegalne" ("illegal"), ale ponieważ tak naprawdę nie naruszają one prawa,
domyślnie zgłaszane są jako "nieprawidłowe" ("invalid"). POSIXLY_CORRECT wyłącza
także _N_GNU_nonoption_argv_flags_, opisane poniżej.
_N_GNU_nonoption_argv_flags_
N jest tu numerycznym identyfikatorem procesu grepa. Jeśli i-tym znakiem wartości
tej zmiennej środowiska jest 1, to i-ty argument przekazany do grepa nie jest
uważany za opcję, nawet jeśli na nią wygląda. Powłoka może umieścić tę zmienną w
środowisku dla każdego polecenia jakie uruchamia, podając, które argumenty są
wynikiem rozwinięcia nazw plików i dlatego nie powinny być traktowane jako opcje.
Zachowanie to jest dostępne tylko z biblioteką GNU C i tylko wtedy, gdy nie
ustawiono POSIXLY_CORRECT.
UWAGI
Niniejsza strona podręcznika jest utrzymywana jedynie częściowo - pełna dokumentacja jest
często aktualniejsza.
PRAWA AUTORSKIE
Copyright 1998-2000, 2002, 2005-2021 Free Software Foundation, Inc.
Jest to wolne oprogramowanie; warunki rozpowszechniania znajdują się w źródle programu.
NIE ma gwarancji, nawet PRZYDATNOŚCI HANDLOWEJ czy PRZYDATNOŚCI DO OKREŚLONEGO CELU.
BŁĘDY
Zgłaszanie błędów
Raporty błędów wysyłać mailem na adres email oraz bug tracker
Znane błędy
Duże liczniki powtórzeń w konstrukcji {n,m} mogą spowodować, że grep zużyje mnóstwo
pamięci. Oprócz tego, pewne inne niejasne wyrażenia regularne wymagają czasu i przestrzeni
rosnącej wykładniczo i mogą spowodować, że grepowi zabraknie pamięci.
Odwołania zwrotne są bardzo powolne i mogą wymagać czasu rosnącego wykładnicza.
PRZYKŁAD
Przykład poniżej zwraca lokację oraz zawartość każdego wiersza zawierającego "f" oraz
kończącego się ".c" we wszystkich plikach w obecnym katalogu, których nazwy zawierają "g"
oraz kończą się ".h". Opcja -n zwraca numery wierszy, parametr -- traktuje rozszerzenia
""*g*.h" zaczynające się od "-" jako nazwy plików zamiast jako opcje, a pusty plik
/dev/null sprawia, że nazwy plików zostaną zwrócone, nawet jeśli tylko jedna nazwa będzie
miała formę "*g.h".
$ grep -n -- 'f.*\.c$' *g*.h /dev/null
argmatch.h:1:/* definitions and prototypes for argmatch.c
Jedynym wierszem pasującym do wzorca jest pierwszy wiersz pliku argmatch.h. Należy
zauważyć, że składnia wyrażenia regularnego użyta we wzorcu różni się od ogólnej składni
używanej przez powłoki by dopasować nazwy plików.
ZOBACZ TAKŻE
Zwykłe strony man
awk(1), cmp(1), diff(1), find(1), perl(1), sed(1), sort(1), xargs(1), read(2), pcre(3),
pcresyntax(3), pcrepattern(3), terminfo(5), glob(7), regex(7)
Pełna dokumentacja
Pod adresem https://www.gnu.org/software/grep/manual/ dostępny jest pełen podręcznik grep.
Jeśli programy info i grep są poprawnie zainstalowane, polecenie:
info grep
powinno dać dostęp do pełnego podręcznika.
T◈UMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Gwidon S. Naskrent
<naskrent@hoth.amu.edu.pl>, Wojtek Kotwica <wkotwica@post.pl>, Michał Kułach
<michal.kulach@gmail.com> i Jakub Klimczak <zuomarket@tuta.io>
Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji
można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3
⟨https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html⟩ lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ
ODPOWIEDZIALNOŚCI.
Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej
⟨manpages-pl-list@lists.sourceforge.net⟩.