Provided by: manpages-pl_0.5-1_all bug

NAZWA

       term - zasady nazywania typów terminali

OPIS

       Zmienna  środowiskowa  TERM powinna standardowo zawierać nazwę typu terminala, konsoli lub
       urządzenia  wyświetlającego,  który  jest  używany.  Informacja  ta  jest  niezbędna   dla
       wszystkich  programów wyświetlających wyniki na ekranie, włączając w to edytor czy program
       pocztowy.

       Standardowa wartość zmiennej TERM będzie ustawiona  poprzez  inicjalizację  linii  poprzez
       plik  /etc/inittab (Linux i podobne do Systemu V Uniksy) lub plik /etc/ttys (BSD UNIX). To
       prawie zawsze wystarczy dla stacji roboczych czy konsoli mikrokomputerów.

       Jeśli używana jest linia telefoniczna, to typ urządzenia  dołączonego  do  niej  może  być
       różny.  Starsze  systemy  UNIX-owe  ustawiają  początkowo  bardzo prosty typ terminala np.
       "dumb"  lub  "dialup".    Nowsze   mogą   używać   terminala   `vt100',   odzwierciedlając
       rozpowszechnienie   terminali   DEC-a   VT100-kompatybilnych  i  emulatorów  z  komputerów
       osobistych.

       Nowoczesne telnety przekazują zmienną środowiskową TERM z lokalnego systemu do  odległego.
       Mogą  wystąpić  problemy  jeżeli  terminfo  lub  termcap  na odległym systemie nie zawiera
       definicji terminala kompatybilnej z bieżącą, ale ta sytuacja jest rzadka i może być prawie
       zawsze  uniknięta  przez ustawienie typu terminala na `vt100' (zakładając, że rzeczywiście
       używana jest podobna do VT100 konsola, terminal, lub emulatora terminala).

       W każdym razie, można dowolnie zmieniać zmienną TERM ustawioną  przez  system  na  dowolną
       wartość  w  profilu powłoki. Program tset(1)  może być w tym pomocny; można mu podać zbiór
       reguł aby wydedukował lub zażądał podania typu  terminala  bazując  na  urządzeniu  tty  i
       prędkości przesyłu danych (baud rate).

       Ustawienie  zmiennej TERM własną wartością może być także użyteczne jeśli stworzono własną
       definicję terminala włączając opcje (takie jak widzialny dzwonek (czyli błyśnięcie  ekranu
       lub podświetlenie) które mają zamienić standardowe ustawienia systemu.

       Opisy  typów  terminali  są  przechowywane  jako  pliki  zawierające  dane  opisujące  ich
       możliwości w  katalogu  /etc/terminfo.  Aby  przejrzeć  listę  wszystkich  nazw  terminali
       rozpoznawanych przez system, proszę wykonać

         toe | more

       z  poziomu  powłoki.  Pliki te, opisujące możliwości terminali są przechowywane w formacie
       binarnym aby zapewnić optymalną prędkość  dostępu  do  nich  (odwrotnie  niż  w  przypadku
       starego  bazującego  na  tekście  pliku  termcap,  który zastępują); aby sprawdzić jedną z
       pozycji należy użyć polecenia infocmp(1).  Wywołać można go następująco:

         infocmp nazwa

       gdzie nazwa jest nazwą typu terminala, który ma być sprawdzony (i zarazem  nazwą  pliku  w
       podkatalogu  /etc/terminfo  nazwanym  od  pierwszej  litery  typu  terminala).  Komenda ta
       wyświetla plik z opisem terminala w formacie tekstowym opisanym przez terminfo(5).

       Pierwsza linia terminfo(5) opisuje nazwy, pod którymi terminfo rozpoznaje terminal,  nazwy
       przedzielone  są znakami "|", a ostatnia zakończona jest przecinkiem.  Pierwsza nazwa jest
       podstawową nazwą terminala (primary name), i powinna być używana przy ustawianiu  zmiennej
       TERM.   Ostatnia  nazwa jest w rzeczywistości opisem typu terminala (może zawierać spacje;
       inne muszą być pojedynczymi słowami). Nazwy pomiędzy pierwszą, a ostatnią (o ile istnieją)
       są  aliasami  nazwy  terminala  i zazwyczaj przechowywane są tam dawne nazwy terminala dla
       kompatybilności.

       Istnieją pewne konwencje jak dobierać podstawowe nazwy terminala, które pozwalają aby były
       unikalne,   a  zarazem  niosły  w  sobie  pewną  informację.   Poniżej  zamieszczony  jest
       przewodnik, który krok po kroku wyjaśnia jak nazywać a także jak je rozumieć:

       Najpierw  proszę  wybrać  główną  nazwę.  Powinna  się  ona  składać  z  małej  litery   i
       następujących  po  niej  do  siedmiu  małych  liter bądź cyfr. Powinno się unikać używania
       znaków przestankowych w głównych nazwach, ponieważ są one używane  i  interpretowane  jako
       nazwy  plików  i  meta-znaków  powłoki (np. takie jak !, $, *, ? itp.), umieszczone w nich
       mogą spowodować dziwne i kłopotliwe zachowanie.  Ukośnik (/), czy jakikolwiek  inny  znak,
       który może zostać zinterpretowany przez czyjś system plików (\, $, [, ]), jest szczególnie
       niebezpieczny (terminfo jest niezależne od platformy, więc wybór nazwy zawierającej  znaki
       specjalne  może któregoś dnia spowodować pewne problemy dla przyszłych użytkowników). Znak
       kropki (.) jest względnie bezpieczny o ile występuje co najwyżej jedna w  nazwie  głównej;
       niektóre starsze nazwy terminfo wykorzystują ją.

       Nazwa główna terminala lub typu konsoli stacji roboczej powinna prawie zawsze zaczynać się
       od przedrostka sprzedawcy (np. hp dla Hewlett-Packard, wy dla Wyse, czy att dla  terminali
       AT&T), lub popularną nazwą linii terminala (vt dla terminali typu VT od DEC-a, czy sun dla
       konsoli stacji roboczych Suna lub regent dla modeli ADDS Regent).   Można  wypisać  drzewo
       terminfo  aby  zobaczyć  jakie przedrostki są już w powszechnym użyciu.  Po nazwie głównej
       powinien znajdować się, jeśli to potrzebne, numer modelu; a więc vt100, hp2621, wy50.

       Nazwą główną dla konsoli typu PC-Unix powinna być nazwa systemu  operacyjnego  np.  linux,
       bsdos, freebsd, netbsd.  Nie powinna to być nazwa typu console czy jakakolwiek inna ogólna
       nazwa która może spowodować zamieszanie w środowisku o wielu  platformach.  Jeśli  później
       następuje  numer  modelu,  powinien  wskazywać  albo numer wersji systemu operacyjnego lub
       numer wersji sterownika konsoli.

       Nazwą główna dla emulatora terminala (zakładając że nie pasuje do  któregoś  ze  standardu
       ANSI  lub  typu vt100) powinna być nazwa programu lub z łatwością rozpoznawalny skrót (np.
       versaterm, ctrm).

       Po nazwie głównej, można dodać dowolną,  lecz  rozsądną,  ilość  rozdzielonych  łącznikiem
       przyrostków określających specjalne właściwości.

       2p   Ma dwie strony pamięci.  Podobnie 4p, 8p, itd.

       mc   Magic-cookie.   Niektóre  terminale (szczególnie starsze Wyse) mogą obsługiwaćjedynie
            jeden atrybut bez utraty  magic-cookie.  Ich  definicja  w  terminfo  zazwyczaj  jest
            sparowana z inną (która posiada ten przyrostek) aby wspierać dużą ilość atrybutów.

       -am  Włącza auto-margines (prawostronne zawijanie)

       -m   Tryb mono - wyłączenie obsługi kolorów

       -na  Bez strzałek - termcap ignoruje strzałki które w rzeczywistości są na terminalu, więc
            użytkownik może używać ich lokalnie.

       -nam Bez auto-marginesu - Wyłącza opcję am

       -nl  Bez etykiet - wyłącza miękkie etykiety

       -nsl Bez linii statusu - likwiduje linię statusu

       -pp  Ma port drukarki który jest używany

       -rv  Terminal w odwróconym trybie video (czarny na białym)

       -s   Używa linii statusu.

       -vb  Używa widzialnego dzwonka (błysk) a nie krótkiego dźwięku.

       -w   Szeroki; terminal jest w 132 kolumnowym trybie.

       Standardowo, jeśli typ używanego terminala jest jednym z wariantów, który  ma  za  zadanie
       określić  liczbę  linii,  przyrostek powinien znaleźć się tam pierwszy. Dla hipotetycznego
       terminala FuBarCo model 2317 w  30-liniowym  trybie  z  odwrotnym  wyświetlaniem  (reverse
       video), lepszą nazwą byłaby fubar-30-rv (niż np. "fubar-rv-30").

       Typy  terminali,  które nie są opisane jako samodzielne sekcje, a raczej jako składniki do
       dołączenia do innych sekcji poprzez use, są rozróżniane poprzez użycie znaków plus  (+)  a
       nie minus (-).

       Komendy,  które używają typu terminala aby kontrolować wyświetlanie często akceptują opcję
       -T, która pozwala podać typ terminala jako argument.  Takie programy powinny skorzystać ze
       zmiennej środowiskowej TERM kiedy opcja -T jest nie podana.

PRZENOŚNOŚĆ

       Dla maksymalnej kompatybilności ze starszymi Uniksami System V, nazwy i aliasy powinny być
       unikalne w pierwszych 14 znakach.

PLIKI

       /etc/terminfo/?/*
            skompilowane pliki zawierające opisy terminali

       /etc/inittab
            inicjalizacja linii tty (Uniksy podobne do AT&T).

       /etc/ttys
            inicjalizacja linii tty (Uniksy podobne do BSD).

ZOBACZ TAKŻE

       ncurses(3NCURSES), terminfo(5), term(5).

TŁUMACZENIE

       Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Marcin Mazurek  (PTM)
       <mazek@capella.ae.poznan.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.

       Polskie  tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na
       stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z  wersją   5.9+20130608
       oryginału.

                                                                                          term(7)