Provided by: manpages-pl-dev_4.23.1-1_all 
NAZWA
pipe, pipe2 - tworzy potok
BIBLIOTEKA
Standardowa biblioteka C (libc, -lc)
SKŁADNIA
#include <unistd.h>
int pipe(int pipefd[2]);
#define _GNU_SOURCE /* Zob. feature_test_macros(7) */
#include <fcntl.h> /* Definicja stałych O_* */
#include <unistd.h>
int pipe2(int pipefd[2], int flags);
/* Na Alpha, IA-64, MIPS, SuperH i SPARC/SPARC64, pipe() ma poniższy
prototyp; zob. WERSJE */
#include <unistd.h>
struct fd_pair {
long fd[2];
};
struct fd_pair pipe(void);
OPIS
pipe() tworzy potok, jednokierunkowy kanał danych, służący do komunikacji między
procesami. Tablica pipefd służy do zwrócenia dwóch deskryptorów pliku odnoszących się do
końców potoku. pipefd[0] odnosi się do końca do odczytu. pipefd[1] odnosi się do końca do
zapisu. Dane zapisywane do końca do zapisu potoku są buforowane przez jądro, do momentu
ich odczytania z końca do odczytu potoku. Więcej szczegółów opisano w podręczniku pipe(7).
Jeśli flags ma wartość 0, to pipe2() jest równoważne pipe(). We flags można określić sumę
bitową (OR) poniższych wartości, aby uzyskać odmienne zachowanie:
O_CLOEXEC
Ustawia znacznik zamknij-przy-wykonaniu (close-on-exec; FD_CLOEXEC) na dwóch nowych
deskryptorach pliku. Powody, dla których może być to przydatne, wskazano w opisie
tego samego znacznika w podręczniku open(2).
O_DIRECT (od Linuksa 3.4)
Tworzy potok, który przeprowadza wejście/wyjście w trybie „pakietowym”. Każdy zapis
(write(2)) do potoku jest traktowany jako oddzielny pakiet, a odczyt (read(2)) z
potoku odczyta jednocześnie pojedynczy pakiet. Proszę zauważyć, że:
• Zapis więcej niż PIPE_BUF bajtów (zob. pipe(7)) zostanie podzielony na kilka
pakietów. Stała PIPE_BUF jest zdefiniowana w <limits.h>.
• Jeśli odczyt (read(2)) określi rozmiar bufora mniejszy niż następny pakiet, to
odczytywana jest żądana liczba bajtów, a dodatkowe bajty pakietu są odrzucane.
Podanie rozmiar bufora w wielkości PIPE_BUF wystarczy do odczytu nawet
największych możliwych pakietów (zob. poprzedni punkt).
• Pakiety zerowej długości nie są obsługiwane (odczyt — read(2), określający
rozmiar bufora na zero, będzie instrukcją pustą i zwróci 0).
Starsze jądra, które nie obsługują tego znacznika, zasygnalizują ten fakt za pomocą
błędu EINVAL.
Od Linuksa 4.5, można zmienić ustawienie O_DIRECT deskryptora pliku potoku za
pomocą fcntl(2).
O_NONBLOCK
Ustawia znacznik stanu pliku O_NONBLOCK na opisach otwartego pliku (OFD), na które
wskazują deskryptory nowych plików. Można w ten sposób oszczędzić sobie dodatkowych
wywołań do fcntl(2), uzyskując ten sam rezultat.
O_NOTIFICATION_PIPE
Od Linuksa 5.8, wokół potoków zbudowano ogólny mechanizm powiadomień, w którym
jądro wplata komunikaty z powiadomieniami do potoków otwartych przez przestrzeń
użytkownika. Właściciel potoku musi przekazać jądru, jakie źródło zdarzeń ma
obserwować oraz jakie filtry mają być zastosowane, w celu wybrania zdarzeń
podrzędnych, które mają być umieszczone w potoku.
WARTOŚĆ ZWRACANA
Po pomyślnym zakończeniu zwracane jest zero. W przypadku błędu zwracane jest -1 i
ustawiane errno wskazując błąd, a pipefd pozostaje bez zmian.
W Linuksie (i innych systemach), pipe() nie modyfikuje pipefd w przypadku błędu. Wymaganie
standaryzujące to zachowanie dodano w normie POSIX.1-2008 TC2. Typowo linuksowe wywołanie
systemowe pipe2() również nie modyfikuje pipefd w przypadku błędu.
BŁĘDY
EFAULT pipefd jest nieprawidłowy.
EINVAL (pipe2()) Nieprawidłowa wartość we flags.
EMFILE Zostało osiągnięte ograniczenie na liczbę otwartych deskryptorów plików dla
procesu.
ENFILE Zostało osiągnięte systemowe ograniczenie na całkowitą liczbę otwartych plików.
ENFILE Osiągnięto bezwzględny limit pamięci jaką można przydzielić potokom, a wywołujący
nie jest uprzywilejowany, zob. pipe(7).
ENOPKG (pipe2()) We flags podano O_NOTIFICATION_PIPE, a obsługa powiadomień
(CONFIG_WATCH_QUEUE) nie została wbudowana w jądro.
WERSJE
ABI Systemu V na niektórych architekturach umożliwia używanie więcej niż jednego rejestru,
w celu zwracania kilku wartości; wiele architektur (w tym Alpha, IA-64, MIPS, SuperH i
SPARC/SPARC64) (nad)używa tej funkcjonalności w celu implementacji wywołania systemowego
pipe() w sposób funkcyjny: wywołanie nie przyjmuje żadnych argumentów i zwraca parę
deskryptorów pliku w przypadku powodzenia. Funkcja opakowująca pipe() z glibc radzi sobie
z tym w sposób przezroczysty. Podręcznik syscall(2) zawiera więcej informacji na temat
rejestrów używanych do przechowywania drugiego deskryptora pliku.
STANDARDY
pipe() POSIX.1-2008.
pipe2()
Linux.
HISTORIA
pipe() POSIX.1-2001.
pipe2()
Linux 2.6.27, glibc 2.9.
PRZYKŁADY
Poniższy program tworzy potok, następnie tworzy nowy proces potomny za pomocą fork(2);
potomek dziedziczy zduplikowany zestaw deskryptorów pliku, odnoszący się do tego samego
potoku. Po wykonaniu fork(2), każdy proces zamyka deskryptory pliku, które nie są
potrzebne potokowi (zob. pipe(7)). Rodzic zapisuje następnie łańcuch zawierający argumenty
wiersza poleceń programu do potoku, a potomek odczytuje ten łańcuch z potoku bajt po
bajcie i wypisuje go na standardowe wyjście.
Kod źródłowy programu
#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <string.h>
#include <sys/types.h>
#include <sys/wait.h>
#include <unistd.h>
int
main(int argc, char *argv[])
{
int pipefd[2];
char buf;
pid_t cpid;
if (argc != 2) {
fprintf(stderr, "Użycie: %s <łańcuch>\n", argv[0]);
exit(EXIT_FAILURE);
}
if (pipe(pipefd) == -1) {
perror("pipe");
exit(EXIT_FAILURE);
}
cpid = fork();
if (cpid == -1) {
perror("fork");
exit(EXIT_FAILURE);
}
if (cpid == 0) { /* Potomek odczytuje z potoku */
close(pipefd[1]); /* Zamknięcie nieużywanego końca do zapisu */
while (read(pipefd[0], &buf, 1) > 0)
write(STDOUT_FILENO, &buf, 1);
write(STDOUT_FILENO, "\n", 1);
close(pipefd[0]);
_exit(EXIT_SUCCESS);
} else { /* Rodzic zapisuje argv[1] do potoku */
close(pipefd[0]); /* Zamkn. nieuż. końca do odczytu */
write(pipefd[1], argv[1], strlen(argv[1]));
close(pipefd[1]); /* Czytający zobaczy EOF */
wait(NULL); /* Czekanie na potomka */
exit(EXIT_SUCCESS);
}
}
ZOBACZ TAKŻE
fork(2), read(2), socketpair(2), splice(2), tee(2), vmsplice(2), write(2), popen(3),
pipe(7)
TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys
<pborys@dione.ids.pl>, Andrzej Krzysztofowicz <ankry@green.mf.pg.gda.pl> i Michał Kułach
<michal.kulach@gmail.com>
Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji
można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3
⟨https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html⟩ lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ
ODPOWIEDZIALNOŚCI.
Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej
⟨manpages-pl-list@lists.sourceforge.net⟩.