Provided by: manpages-pl-dev_4.23.1-1_all 
NAZWA
setreuid, seteuid - ustawia rzeczywisty i/lub efektywny identyfikator użytkownika lub grupy
BIBLIOTEKA
Standardowa biblioteka C (libc, -lc)
SKŁADNIA
#include <unistd.h> int setreuid(uid_t ruid, uid_t euid); int setregid(gid_t rgid, gid_t egid); Wymagane ustawienia makr biblioteki glibc (patrz feature_test_macros(7)): setreuid(), setregid(): _XOPEN_SOURCE >= 500 || /* Od glibc 2.19: */ _DEFAULT_SOURCE || /* glibc <= 2.19: */ _BSD_SOURCE
OPIS
setreuid() ustawia rzeczywisty i efektywny identyfikator użytkownika procesu wywołującego.
Podanie wartości -1 dla rzeczywistego lub efektywnego ID użytkownika wymusza na systemie pozostawienie
tego ID niezmienionym.
Nieuprzywilejowane procesy mogą jedynie ustawić efektywny identyfikator użytkownika na identyfikatory
użytkownika: rzeczywisty, efektywny lub zachowany set-user-ID.
Nieuprzywilejowani użytkownicy mogą ustawić ustawić jedynie rzeczywisty identyfikator użytkownika na
identyfikatory użytkownika: rzeczywisty lub efektywny.
Jeśli rzeczywisty ID użytkownika jest ustawiony (tj. ruid nie jest równy -1) lub efektywny ID użytkownika
jest ustawiany na wartość różną od poprzedniego rzeczywistego ID użytkownika, to zachowanemu set-user-ID
zostanie nadana wartość nowego efektywnego ID użytkownika.
Zupełnie analogicznie setregid() ustawia rzeczywisty i efektywny identyfikator grupy bieżącego procesu, a
wszystko powyżej nadal obowiązuje po zmianie słowa „użytkownik” na „grupa”.
WARTOŚĆ ZWRACANA
Po pomyślnym zakończeniu zwracane jest zero. Po błędzie zwracane jest -1 i ustawiane errno, wskazując
błąd.
Uwaga: są przypadki, gdy setreuid() może zawieść nawet wówczas, gdy wywołujący ma UID 0. Pominięcie
sprawdzenia zwrotu niepowodzenia z setreuid() jest poważnym zagrożeniem bezpieczeństwa.
BŁĘDY
EAGAIN Wywołanie mogłoby zmienić rzeczywisty UID wywołującego (tzn. ruid nie pasowałby do rzeczywistego
UID wywołującego), lecz wystąpiło tu tymczasowe niepowodzenie w przydzieleniu niezbędnych struktur
danych jądra.
EAGAIN ruid nie pasuje do rzeczywistego UID wywołującego, a to wywołanie spowodowałoby przekroczenie
limitu zasobów RLIMIT_NPROC wywołującego przez liczbę procesów należących do rzeczywistego ID
użytkownika ruid. Od Linuksa 3.1 błąd ten już się nie pojawia (lecz solidne aplikacje powinny
dokonywać jego sprawdzenia); zob. opis EAGAIN w execve(2).
EINVAL Jeden lub więcej docelowych identyfikatorów użytkownika lub grupy jest nieprawidłowych w tej
przestrzeni użytkownika.
EPERM Proces wywołujący nie jest uprzywilejowany (w Linuksie: nie ma wymaganego przywileju (ang.
capability) w swojej przestrzeni nazw użytkownika: CAP_SETUID w przypadku setreuid() albo
CAP_SETGID w przypadku setregid()), a zażądano zmian innych niż (i) zamiana efektywnego ID
użytkownika (grupy) z rzeczywistym lub (ii) ustawienie jednej z tych wartości na podstawie
drugiej, lub (iii) ustawienie efektywnego ID użytkownika (grupy) na podstawie wartości zachowanego
set-user-ID (zapisanego set-group-ID).
WERSJE
POSIX.1 nie określa wszystkich zmian identyfikatorów użytkownika, które Linux dopuszcza w przypadku
procesów nieuprzywilejowanych. Dla setreuid(), efektywny ID użytkownika może zostać ustawiony na
identyczny jak rzeczywisty ID użytkownika lub zapisany set-user-ID i nie jest określone, czy proces
nieuprzywilejowany może ustawić rzeczywisty ID użytkownika na rzeczywisty ID użytkownika, efektywny ID
użytkownika lub zapisany set-user-ID. Dla setregid(), rzeczywisty ID grupy może zostać zmieniony na
wartość rzeczywistego ID grupy lub zapisanego set-group-ID. Dokładne detale tego, jakie zmiany
identyfikatorów są możliwe, różnią się między implementacjami.
POSIX.1 nie określa wpływu, jaki mają te wywołania na zapisany set-user-ID i zapisany set-group-ID.
STANDARDY
POSIX.1-2008.
HISTORIA
POSIX.1-2001, 4.3BSD (pojawiło się pierwotnie w 4.2BSD).
Ustawianie efektywnego ID użytkownika (grupy) na podstawie zachowanego set-user-ID (zapisanego
set-group-ID) jest możliwe poczynając od Linuksa 1.1.37 (1.1.38).
Oryginalne, linuksowe wywołania setreuid() i setregid() obsługiwały tylko 16-bitowe identyfikatory
użytkownika i grupy. Następnie w Linuksie 2.4 dodano setreuid32() i setregid32(), obsługujące 32-bitowe
identyfikatory. Funkcje opakowujące setreuid() i setregid() biblioteki glibc obsługują te warianty
wywołań w różnych wersjach jądra w sposób przezroczysty dla użytkownika.
Różnice biblioteki C/jądra
Na poziomie jądra, identyfikatory użytkownika i grupy są atrybutami przynależnymi wątkowi. Jednak POSIX
wymaga, aby wszystkie wątki procesu dzieliły te same poświadczenia. Implementacja wątkowania NPTL
obsługuje wymagania POSIX za pomocą funkcji opakowujących dla różnych wywołań systemowych zmieniających
UID-y i GID-y procesów. Te funkcje opakowujące (w tym te dla setreuid() i setregid()) wykorzystują
technikę opartą na sygnałach aby zapewnić, że gdy jeden wątek zmieni swe poświadczenia, wszystkie inne
wątki procesu również to uczynią. Więcej szczegółów w podręczniku nptl(7).
ZOBACZ TAKŻE
getgid(2), getuid(2), seteuid(2), setgid(2), setresuid(2), setuid(2), capabilities(7), credentials(7), user_namespaces(7)
TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl>, Andrzej Krzysztofowicz <ankry@green.mf.pg.gda.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com> Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 ⟨https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html⟩ lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI. Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej ⟨manpages-pl- list@lists.sourceforge.net⟩.