Ubuntu Manpage: e2fsck - sprawdza linuksowy system plików ext2/ext3/ext4

nazwa
składnia
opis
opcje
kod zakończenia
sygnały
zgłaszanie błędów
środowisko
autor
zobacz także
tłumaczenie

NAZWA

       e2fsck - sprawdza linuksowy system plików ext2/ext3/ext4

SKŁADNIA

       e2fsck  [ -pacnyrdfkvtDFV ] [ -b superblok ] [ -B rozmiar-bloku ] [ -l|-L plik-złych-bloków ] [ -C fd ] [
       -j zewnętrzny-dziennik ] [ -E opcje-rozszerzone ] [ -z plik_zapasowy ] urządzenie

OPIS

e2fsck jest używany do sprawdzania rodziny systemów plików ext2/ext3/ext4. W przypadku systemów plików
ext3 i ext4 używających dziennika, jeśli system zostanie nieprawidłowo zamknięty bez wystąpienia błędów,
po odtworzeniu transakcji wprowadzonych do dziennika, system plików powinien zostać zwykle oznaczony jako
czysty. Z tego powodu, w systemach plików używających dziennika, e2fsck zwykle odtworzy go i wyjdzie,
chyba że superblok danego systemu plików wskazuje, że konieczne są dalsze sprawdzenia.

Urządzenie jest urządzeniem blokowym (np. /dev/sdc1) lub plikiem zawierającym system plików.

Proszę zauważyć, że uruchamianie e2fsck na zamontowanym systemie plików generalnie nie jest bezpieczne.
Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy podano opcję -n, ale nie użyto -c, -l ani -L. Jednak nawet gdy takie
działanie jest bezpieczne, wyniki wypisane przez e2fsck nie są prawidłowe, jeśli system plików jest
zamontowany. Jeśli e2fsck pyta czy należy sprawdzić zamontowany system plików, jedyną poprawną
odpowiedzią jest „nie”. Jedynie eksperci, którzy rzeczywiście wiedzą co robią, mogą zastanowić się nad
inną odpowiedzią w takim wypadku.

Jeśli If e2fsck uruchomiono w trybie interaktywnym (tzn. nie podano opcji -y, -n ani -p), to program
będzie pytał użytkownika przy naprawianiu każdego napotkanego w systemie plików problemu. Odpowiedź y
naprawi błąd, n pozostawi problem bez naprawy, a a naprawi wskazany błąd i wszystkie kolejne. Klawisz
Enter zatwierdzi domyślną odpowiedź, wyświetloną przed znakiem zapytania. Kombinacja Control-C
natychmiast przerwie działanie programu.

OPCJE

-a Ta opcja robi to samo co opcja -p. Jest udostępniana jedynie ze względu na kompatybilność wstecz;
zaleca się używanie -p wszędzie tam, gdzie to możliwe.

-b superblok
Zamiast używać normalnego superbloku, używa innego, podanego jako superblok. Ta opcja używana
jest, gdy podstawowy superblok został uszkodzony. Położenie kopii zapasowej superbloku zależne
jest od rozmiaru bloku w danym systemie plików, liczby bloków na grupę i funkcji takich jak
sparse_super.

Położenie dodatkowej kopii zapasowej superbloku może być określone poprzez użycie programu mke2fs
z opcją -n wypisującą położenia superbloków, przy założeniu, że programowi mke2fs podano argumenty
spójne z charakterystyką danego systemu plików (np. rozmiarem bloku, liczbą bloków na grupę,
sparse_super itd.)

Jeżeli podany jest alternatywny superblok, a system plików nie jest otwarty w trybie tylko do
odczytu, e2fsck sprawdzi, czy podstawowy superblok jest uaktualniony.

-B rozmiar-bloku
Normalnie, e2fsck szuka superbloku w zmienianych rozmiarach bloku i próbuje znaleźć rozmiar
odpowiedni. Ta technika czasem daje się ogłupić. Dlatego opcja ta wymusza na e2fsck wyszukiwanie
superbloków o określonej wielkości bloku. Jeśli superblok nie zostanie znaleziony, e2fsck zakończy
działanie z błędem krytycznym.

-c Opcja ta powoduje, że e2fsck uruchamia program badblocks(8) w celu znalezienie uszkodzonych bloków
systemu plików przy użyciu skanowania odczytu. Bloki takie są następnie zaznaczane poprzez
dodawanie ich do i-węzła uszkodzonych bloków. Jeżeli opcja ta podana jest dwa razy, wtedy
uszkodzone bloki będą poszukiwane przy użyciu niedestruktywnego testu odczytu i zapisu.

-C fd Ta opcja powoduje, że e2fsck wypisze kompletną informację do podanego deskryptoru pliku. Dzięki
temu postęp sprawdzania systemu plików może być kontrolowany. Ta opcja jest używana przede
wszystkim przez programy uruchamiające e2fsck. Jeśli liczba deskryptora pliku jest ujemna, to
używana jest wartość bezwzględna z deskryptora pliku, a wyjście jest początkowo wyłączone. Można
je później włączyć, wysyłając procesowi e2fsck sygnał SIGUSR1. Jeżeli jako deskryptor pliku podane
jest 0, e2fsck wypisze pasek postępu w swoim stylu. To wymaga, aby e2fsck uruchomiony był na
konsoli lub na terminalu.

-d Wypisuje wyjście debugowania (bezużyteczne, chyba że używane przy debugowaniu e2fsck).

-D Optymalizuje katalogi w systemie plików. Ta opcja powoduje, że e2fsck próbuje zoptymalizować
wszystkie katalogi albo ponownie je indeksując (jeśli system plików obsługuje indeksowanie
katalogów), albo sortując i kompresując katalogi (przy mniejszych katalogach, lub w systemach
plików używających tradycyjnych, liniowych katalogów).

Nawet bez opcji -D, e2fsck może niekiedy optymalizować część katalogów - np. jeśli indeksowanie
katalogów jest włączone, a katalogi nie zostały zindeksowane i mogą odnieść korzyści z tej
operacji, albo jeśli struktury indeksowania są uszkodzone i muszą zostać odbudowane. Opcja -D
wymusza zoptymalizowanie wszystkich katalogów w systemie plików. Niekiedy może to sprawić, że będą
nieco mniejsze i trochę szybsze w przeszukiwaniu, ale w praktyce, rzadko kiedy jest sens stosować
tę opcję.

Opcja -D wykryje wpisy katalogowe ze zduplikowanymi nazwami w pojedynczym katalogu, czego e2fsck
normalnie nie wymusza ze względów wydajnościowych.

-E opcje-rozszerzone
Ustawia rozszerzone opcje e2fsck. Opcje rozszerzone są oddzielone przecinkami i mogą przyjmować
argument za pomocą znaku równości („=”). Obsługiwane są następujące opcje:

ea_ver=wersja-atrybutów-rozszerzonych
Ustawia wersję rozszerzonych atrybutów bloków, które e2fsck wymaga do sprawdzania
systemu plików. Numerem wersji może być 1 lub 2. Domyślnym formatem rozszerzonych
atrybutów jest 2.

journal_only
Jeśli to wymagane, odtwarza wyłącznie dziennik, ale nie przeprowadza żadnych dalszych
sprawdzeń lub napraw.

fragcheck
Podczas pierwszego przebiegu, wypisuje szczegółowe sprawozdanie o wszystkich
nieciągłych blokach plików, znalezionych w systemie plików.

discard
Próbuje wyczyścić wolne bloki i nieużywane i-węzły po pełnym sprawdzeniu systemu
plików (użyteczne na dyskach SSD i urządzeniach zapisujących „z dziurami” (sparse) lub
alokujących dane elastycznie (thin-provisioned)). Proszę zauważyć, że ta operacja jest
przeprowadzana w przebiegu piątym, PO pełnym sprawdzeniu systemu plików i tylko, jeśli
nie zawiera on rozpoznawalnych błędów. Może się jednak zdarzyć, że e2fsck nie rozpozna
problemu w pełni i wówczas użycie tej opcji może uniemożliwić późniejsze, ręczne
odzyskiwanie danych.

nodiscard
Nie próbuje wyczyścić wolnych bloków i nieużywanych bloków i-węzłów. Ta opcja jest
dokładnym przeciwieństwem opcji discard. Jest ustawiona jako domyślna.

no_optimize_extents
Nie oferuje optymalizacji drzewa ekstentów poprzez jego spłycenie lub zawężenie w
możliwym zakresie. Można to również włączyć w sekcji opcji pliku /etc/e2fsck.conf.

optimize_extents
Oferuje optymalizację drzewa ekstentów poprzez jego spłycenie lub zawężenie w możliwym
zakresie. Jest to zachowanie domyślne, chyba że ustawiono inaczej w pliku
/etc/e2fsck.conf.

inode_count_fullmap
Zwiększa szybkość przy sprawdzaniu systemu plików z dużą liczbą plików z dowiązaniami
twardymi kosztem zwiększonego użycia pamięci. Ilość wymaganej pamięci jest
proporcjonalna do liczby i-węzłów w systemie plików. W przypadku dużych systemów
plików, mogą być to gigabajty (np. system plików o wielkości 40 TB, z 2,8 miliardami
i-węzłów, po włączeniu tej optymalizacji pochłonie dodatkowo 5,7 GB pamięci). Tę
optymalizację można również włączyć w sekcji opcji pliku /etc/e2fsck.conf.

no_inode_count_fullmap
Wyłącza optymalizację inode_count_fullmap. Jest to zachowanie domyślne, chyba że
ustawiono inaczej w pliku /etc/e2fsck.conf.

readahead_kb
Używa podanej wielkości pamięci w KiB, do wstępnego pobrania metadanych, co powinno
skrócić czas działania programu e2fsck. Domyślną wielkością jest rozmiar dwóch grup
bloków tablic i-węzłów (zwykle 4 MiB w typowym systemie plików ext4); jeśli ta
wielkość wynosi więcej niż 1/50 całkowitego rozmiaru pamięci fizycznej, readahead jest
wyłączane. Wartość zerowa całkowicie wyłączy readahead.

bmap2extent
Przekształca pliki z plików opisywanych blokami na pliki opisywane ekstentami.

fixes_only
Naprawia wyłącznie uszkodzone metadane, nie optymalizuje katalogów h-drzewa ani nie
kompresuje drzew ekstentów. Opcja ta jest niekompatybilna z opcjami -D i -E
bmap2extent.

check_encoding
Wymusza weryfikację nazw plików w katalogach niewrażliwych na wielkość liter. Jest do
zachowanie domyślne, jeśli dany system plików ma włączoną flagę strict.

unshare_blocks
Jeśli system plików ma współdzielone bloki, z włączoną funkcją bloków współdzielonych
tylko do odczytu, dojdzie do cofnięcia współdzielenia wszystkich takich bloków i
usunięcia flagi tylko do odczytu. Jeśli na urządzeniu jest zbyt mało miejsca, operacja
ta nie powiedzie się. Jeśli system plików nie ma ustawionej flagi tylko do odczytu,
ale posiada bloki współdzielone, opcja ta nie da żadnego rezultatu. Proszę zauważyć,
że jeśli nie będzie wolnego miejsca do sklonowania bloków, program nie poprosi o
usunięcie żadnych plików - po prostu działanie to nie powiedzie się.

Proszę zauważyć, że unshare_blocks implikuje opcję „-f”, aby wymusić przejście przez
wszystkie przebiegi. Dodatkowo, jeśli poda się również „-n”, e2fsck dokona symulacji,
próbując przydzielić wystarczającą ilość miejsca do przeprowadzenia deduplikacji.
Jeśli jej zabraknie, kod zakończenia będzie niezerowy.

-f Wymusza sprawdzanie, nawet jeśli system wydaje się być czysty.

-F Wypróżnia bufory systemu plików przed uruchomieniem programu. Przydatne właściwie tylko w
czasowych próbach e2fsck.

-j zewnętrzny_dziennik
Ustawia ścieżkę dostępu do zewnętrznego dziennika dla tego systemu plików.

-k W połączeniu z opcją -c, zachowywane są wszystkie uszkodzone bloki na liście złych bloków, a nowe
uszkodzone bloki znalezione przez badblocks(8) będą dodane do istniejącej listy złych bloków.

-l nazwa-pliku
Dodaje podane przez nazwę-pliku bloki do listy bloków uszkodzonych. Format pliku jest taki sam jak
ten utworzony przez program badblocks(8). Proszę zauważyć, że numery bloków bazują na rozmiarze
bloku systemu plików. Dlatego badblocks(8) musi otrzymać rozmiar bloku systemu plików. Jednak
dużo łatwiejsze i bezpieczniejsze jest użycie opcji -c programu e2fsck, ponieważ zapewnia to
przekazanie właściwych parametrów do programu badblocks.

-L nazwa-pliku
Ustawia listę uszkodzonych bloków na listę bloków określoną przez nazwę-pliku. (Opcja ta jest
identyczna z -l, poza tym, że przed dodaniem listy bloków z pliku, stara lista uszkodzonych bloków
jest czyszczona).

-n Otwiera system plików w trybie tylko do odczytu i zakłada odpowiedź „nie” na wszystkie pytania.
Umożliwia to użycie e2fsck w trybie nieinteraktywnym. Ta opcja nie może być podana razem z opcjami
-p lub -y.

-p Automatycznie naprawia („preen”) system plików. Ta opcja powoduje automatyczne naprawianie przez
e2fsck wszystkich problemów systemu plików, które mogą zostać bezpiecznie naprawione bez udziału
człowieka. Jeśli e2fsck wykryje problem, który może wymagać obecności administratora w celu
wykonania dodatkowych działań, e2fsck wypisze opis problemu i wyjdzie z wartością 4 dodaną
(logiczne OR) do kodu zakończenia. (patrz rozdział KOD WYJŚCIA). Ta opcja jest zwykle używana w
systemowych skryptach rozruchowych. Nie może być użyta razem z opcjami -n lub -y.

-r Ta opcja nie robi nic; jest udostępniona dla kompatybilności wstecznej.

-t Wypisuje statystyki czasowe dla e2fsck. Jeśli opcja ta jest użyta dwukrotnie, to wyświetlane są
dodatkowe statystyki czasowe.

-v Tryb szczegółowy (verbose).

-V Wypisuje informację o wersji i wychodzi.

-y Zakłada odpowiedź „tak” na wszystkie pytania; umożliwia użycie e2fsck w trybie nieinteraktywnym.
Opcja nie może być podana razem z opcjami -n lub -p.

-z plik-zapasowy
Przed nadpisaniem bloku w systemie plików, zapisuje jego starą zawartość do pliku zapasowego.
Później można użyć programu e2undo(8) do przywrócenia starej zawartości systemu plików z pliku
zapasowego, jeśli coś pójdzie nie tak. Jeśli jako plik-zapasowy poda się pusty łańcuch, przyjmie
on wartość domyślną: e2fsck-urządzenie.e2undo w katalogu określonym zmienną środowiskową
E2FSPROGS_UNDO_DIR.

OSTRZEŻENIE: Plik zapasowy nie pomoże w przypadku utraty zasilania lub zawieszenia systemu.

KOD ZAKOŃCZENIA

       Kod zakończenia zwracany przez e2fsck jest sumą następujących warunków:
         0  - Bez błędów
         1  - Błędy systemu plików są poprawione
         2  - Błędy systemu plików są poprawione, system powinien
           zostać uruchomiony ponownie
         4  - Błędy systemu plików nie zostały poprawione
         8  - Błąd operacyjny
         16 - Błąd w składni lub użyciu
         32 - Działanie e2fsck przerwane przez użytkownika
         128     - Błąd biblioteki dzielonej

SYGNAŁY

       Następujące sygnały mają podany niżej efekt, gdy zostaną wysłane do e2fsck.

       SIGUSR1
              Ten sygnał powoduje, że e2fsck wyświetli pasek postępu. (Zobacz opis opcji -C).

       SIGUSR2
              Ten sygnał powoduje, że e2fsck przestanie wyświetlać pasek postępu.

ZGŁASZANIE BŁĘDÓW

Prawie każdy program ma błędy. W przypadku znalezienia systemu plików, powodującego pad programu e2fsck
lub takiego, którego e2fsck nie potrafi naprawić, proszę zgłosić to autorowi.

Proszę załączyć tyle informacji, ile da się załączyć w swoim zgłoszeniu błędu. Najlepiej dołączyć
kompletną transkrypcję uruchomienia e2fsck, tak by autor mógł dokładnie widzieć, co się działo. Proszę
upewnić się, że komunikaty programu są wyświetlane po angielsku; jeśli system został skonfigurowany do
używania tłumaczeń, proszę ustawić zmienną środowiskową LC_ALL na wartość C, dzięki czemu transkrypcja
działania programu będzie przydatna dla autora. Jeśli jest zapisywalny system plików, gdzie można tę
transkrypcję zapisać, program script(1) umożliwia łatwe zapisanie wyjścia e2fsck do pliku.

Użyteczne może być też przesłanie wyjścia z dumpe2fs(8). Jeśli określony i-węzeł lub ich grupa wydaje
się sprawiać e2fsck kłopoty, proszę spróbować uruchomić komendę debugfs(8) i wysłać wyjście komendy
stat(1u) na dotkniętych i-węzłach. Jeśli i-węzeł jest katalogiem, komenda debugfs o nazwie dump umożliwi
ekstrakcję zawartości i-węzła katalogu, którą można przesłać po zakodowaniu jej programem uuencode(1).
Najbardziej przydatną rzeczą, jaką można wysłać w celu umożliwienia odtworzenia błędu przez autora, jest
surowy, skompresowany zrzut obrazu systemu plików, utworzony za pomocą e2image(8) (proszę zapoznać się z
jego stroną podręcznika).

Proszę również zawsze załączać pełny tekst wersji, wyświetlany przez e2fsck podczas pracy.

ŚRODOWISKO

       E2FSCK_CONFIG
              Określa położenie pliku konfiguracyjnego (patrz e2fsck.conf(5)).

AUTOR

       Ta wersja e2fsck została napisana przez Theodore'a Ts'o <tytso@mit.edu>.

ZOBACZ TAKŻE

       e2fsck.conf(5), badblocks(8), dumpe2fs(8), debugfs(8), e2image(8), mke2fs(8), tune2fs(8)

TŁUMACZENIE

       Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika  są:  Przemek  Borys  <pborys@dione.ids.pl>,
       Grzegorz Goławski <grzegol@pld.org.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze  tłumaczenie  jest  wolną  dokumentacją.  Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać
       zapoznając się z GNU General Public License w wersji  3  ⟨https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html⟩  lub
       nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy  w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy dyskusyjnej ⟨manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net⟩.