NAZWA

       dumpkeys - wypisuje tabele translacji klawiatury

SKŁADNIA

       dumpkeys [OPCJE]

OPIS

       dumpkeys  zapisuje  na  standardowe  wyjście  obecną  zawartość  tablic translacji sterownika klawiatury.
       Formatem wyjściowym jest ten sam format, którego używa keymaps(5).

       Przy użyciu różnych opcji, można kontrolować format wyjścia,  a  także  uzyskać  inne  dane  od  jądra  i
       programów dumpkeys(1) oraz loadkeys(1).

OPCJE

       -h --help
              Wyświetla wersję programu i krótką informację o jego użyciu na standardowe wyjście błędów i kończy
              program.

       -i --short-info
              Wyświetla niektóre parametry sterownika klawiatury. Pokazywane elementy włączają:

              Przedział kodów klawiszy obsł. przez jądro

                     Mówi  to,  które  wartości mogą być użyte po słowie kluczowym keycode w plikach z tablicami
                     klawiszy (keytable). Zobacz keymaps(5)  aby dowiedzieć się więcej o formacie tych plików.

              Maks. liczba akcji do przypisania klawiszowi

                     Mówi, ile różnych akcji można przypisać do danego klawisza  przy  użyciu  różnych  klawiszy
                     modyfikujących.  Jeśli  wartość ta wynosi np. 16, możesz zdefiniować do 16 różnych akcji na
                     klawisz (w kombinacji z modyfikatorami).  Jeśli wartość wynosi 16, to jądro  prawdopodobnie
                     zna  około czterech klawiszy modyfikujących, które możesz nacisnąć w różnych kombinacjach z
                     danym normalnym klawiszem.

              Przedziały kodów akcji obsługiwanych przez jądro

                     To pole zawiera listę zakresów kodów akcji w notacji szesnastkowej. Są to  wartości,  które
                     mogą być użyte po prawej stronie definicji klawisza, np.  symbole vv w linii

                            keycode xx = vv vv vv vv

                     (Zobacz  keymaps(5)   aby  poznać  dalsze  szczegóły  formatu  linii  definicji  klawisza).
                     dumpkeys(1)  i loadkeys(1) obsługują notację symboliczną, która jest  bardziej  preferowana
                     niż numeryczna, gdyż kody akcji mogą się różnić w różnych wersjach jądra, podczas gdy nazwy
                     symboliczne  zwykle  pozostają  jednakowe.  Jednak mimo wszystko lista zakresów kodów akcji
                     może zostać użyta do sprawdzenia czy jądro rzeczywiście obsługuje wszystkie symbole,  które
                     zna loadkeys(1), czy też może istnieją jakieś akcje jądra, które nie są nazwane w programie
                     loadkeys(1).  Aby to sprawdzić, porównaj listę zakresów z listą symboli akcji; zobacz niżej
                     opcję --long-info.

              Liczba klawiszy funkcyjnych obsługiwanych przez jądro

                     Określa to liczbę kodów akcji, które mogą zostać użyte do wyprowadzania ciągów  znaków.  Te
                     kody  akcji  tradycyjnie  są  przypisane  do  różnych  klawiszy  funkcyjnych  i edytujących
                     klawiatury i  są  zdefiniowane  tak,  aby  wysyłały  sekwencje  ucieczki.  Jednakże  możesz
                     przedefiniować  je  aby  wysyłały  często  używane polecenia, adresy e-mail czy jeszcze coś
                     innego.   Szczególnie  jeśli  liczba  tych  elementów  jest  większa  niż  liczba  klawiszy
                     funkcyjnych  i  edytujących klawiatury użytkownika, można wykorzystać niektóre „wolne” kody
                     akcji, które można przypisać np. do kombinacji AltGr-litera aby  wysyłały  przydatne  ciągi
                     znaków. Szczegóły można znaleźć w loadkeys(1).

              Function strings (funkcyjne ciągi znaków)

                     Można obejrzeć obecne definicje klawiszy z pomocą polecenia

                            dumpkeys --funcs-only

       -l -s --long-info
              Opcja  ta nakazuje dumpkeys wydrukowanie długiego listingu informacyjnego. Wyjście jest takie samo
              jak z opcją --short-info z dodaną listą symboli obsługiwanych  przez  loadkeys(1)  i  dumpkeys(1),
              wraz z ich wartościami numerycznymi.

       -n --numeric
              Opcja  ta powoduje, że dumpkeys pomija konwersję kodów akcji na notację symboliczną i drukuje je w
              formacie szesnastkowym.

       -f --full-table
              Powoduje to, że dumpkeys pomija wszystkie heurystyki short-hand. (zobacz keymaps(5)) i na  wyjściu
              wypisuje  powiązania  klawiszy  w  formie kanonicznej. Najpierw linię w formacie keymaps opisującą
              aktualnie zdefiniowane kombinacje modyfikatorów. Następnie dla  każdego  klawisza  drukowany  jest
              wiersz  zawierający  kolumny dla wszystkich kombinacji modyfikatorów. Na przykład, jeśli aktualnie
              używana mapa klawiatury korzysta z siedmiu modyfikatorów,  to  każdy  wiersz  będzie  miał  siedem
              kolumn akcji. Format ten może być przydatny dla programów przetwarzających wyjście dumpkeys.

       -Skształt  --shape=kształt
              Dostępne kształty:

              2 domyślne wyjście.

              4 po jednym wierszu na każdy kod klawisza.

              8 po jednym wierszu na każdą parę (modyfikator,kod klawisza).

              16 po jednym wierszu na każdy kod klawisza do napotkania pierwszej luki.

       -1 --separate-lines
              Zmusza  to  dumpkeys  do wypisania jednego wiersza na parę (modyfikator,kod klawisza). Zwykłe kody
              klawiszy poprzedza słowem plain.

       -t --funcs-only
              Gdy podana jest ta opcja, dumpkeys drukuje tylko ciągi definicyjne klawiszy funkcyjnych. Normalnie
              dumpkeys drukuje zarówno przypisania klawiszy, jak i te definicje.

       -k --keys-only
              Gdy podana jest ta opcja, dumpkeys drukuje tylko powiązania klawiszy. Normalnie  dumpkeys  drukuje
              zarówno przypisania klawiszy, jak i ich definicje.

       -d --compose-only
              Gdy  podana  jest  ta opcja, dumpkeys drukuje tylko kombinacje klawiszy kompozycji (compose keys).
              Opcja ta jest dostępna tylko jeśli jądro obsługuje te klawisze.

       -czestaw-znaków  --charset=zestaw-znaków
              Nakazuje programowi dumpkeys interpretację wartości kodów znaków według określonego zestawu znaków
              (character set,  charset).  Dotyczy  to  tylko  tłumaczenia  kodowych  wartości  znaków  na  nazwy
              symboliczne.  Poprawne  wartości  zestawu-znaków to: iso-8859-X, gdzie X jest cyfrą z zakresu 1-9.
              Jeśli nie poda się parametru charset, Domyślnie zostanie użyty iso-8859-1. Ta opcja wypisuje także
              linię  „charset  "iso-8859-X"”,  informującą  loadkeys,  jak  zinterpretować  mapę  klawiszy  (np.
              „division” to 0xf7 w iso-8859-1, lecz 0xba w iso-8859-8).

       -Curządzenie  --console=urządzenie
              Można podać urządzenie konsoli za pomocą opcji -C (lub --console). Obsługuje ona podanie dokładnie
              jednej nazwy urządzenia.

       -v --verbose
              Włącza tryb szczegółowy.

       -V --version
              Wypisuje wersję i kończy działanie.

PLIKI

       /usr/share/keymaps
              Zalecany katalog plików tablic klawiszowych.

ZOBACZ TAKŻE

       loadkeys(1), kemaps(5)

TŁUMACZENIE

       Tłumaczenie  niniejszej  strony  podręcznika: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl>, Andrzej Krzysztofowicz
       <ankry@green.mf.pg.gda.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje  o  warunkach  licencji  można  uzyskać
       zapoznając   się   z   GNU General Public License w wersji 3   lub  nowszej.  Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej  manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net.

kbd                                              1 września 1993                                     DUMPKEYS(1)