NAZWA

       uname - pobiera nazwę oraz informacje o bieżącym jądrze

BIBLIOTEKA

       Standardowa biblioteka C (libc, -lc)

SKŁADNIA

       #include <sys/utsname.h>

       int uname(struct utsname *buf);

OPIS

       uname()  zwraca  informacje  systemowe  w  strukturze, na którą wskazuje buf. utsname jest zdefiniowana w
       <sys/utsname.h>:

           struct utsname {
               char sysname[];    /* Nazwa systemu operacyjnego (np. "Linux") */
               char nodename[];   /* Nazwa w sieci komunikacyjnej, do której
                                     węzeł jest dołączony (o ile występuje) */
               char release[];    /* Wydanie systemu operacyjnego
                                     (np. "2.6.28") */
               char version[];    /* Wersja systemu operacyjnego */
               char machine[];    /* Identyfikator typu sprzętowego */
           #ifdef _GNU_SOURCE
               char domainname[]; /* Nazwa domeny NIS lub YP */
           #endif
           };

       Długość tablicy w struct utsname jest nieokreślona (zob. UWAGI); pola są zakończone bajtem null ('\0').

WARTOŚĆ ZWRACANA

       Po pomyślnym zakończeniu zwracane jest zero. Po błędzie zwracane jest -1  i  ustawiane  errno,  wskazując
       błąd.

BŁĘDY

       EFAULT buf nie jest prawidłowe.

WERSJE

       Składowa domainname (nazwa domeny NIS lub YP) jest rozszerzeniem GNU.

       Długość  pól  w  strukturze  jest zróżnicowana. Niektóre systemy operacyjne lub biblioteki używają stałej
       długości 9 lub 33, lub 65, lub 257. Inne systemy operacyjne korzystają  z  SYS_NMLN  lub  _SYS_NMLN,  lub
       UTSLEN, lub _UTSNAME_LENGTH. Jest zatem złym pomysłem używanie którejś z tych stałych; proszę korzystać z
       sizeof(...).  SVr4 używa długości 257, „aby obsługiwać internetowe nazwy stacji” — jest to prawdopodobnie
       największa wartość, jaką można spotkać w praktyce.

STANDARDY

       POSIX.1-2008.

HISTORIA

       POSIX.1-2001, SVr4, 4.4BSD.

   Różnice biblioteki C/jądra
       Z biegiem czasu, zwiększający się rozmiar struktury utsname spowodował powstanie trzech kolejnych  wersji
       uname():  sys_olduname()  (slot  __NR_oldolduname),  sys_uname() (slot __NR_olduname) oraz sys_newuname()
       (slot __NR_uname). Pierwsza korzysta z długości 9 we wszystkich polach; druga używa 65; trzecia — również
       65, lecz dodaje pole domainname. Funkcja opakowująca uname() z glibc ukrywa te detale przed  aplikacjami,
       przywołując najnowszą wersję wywołania systemowego zapewnianą przez jądro.

UWAGI

       Jądro  ma  wbudowane:  nazwę,  wydanie,  wersję i obsługiwany typ sprzętowy. Pole nodename jest natomiast
       konfigurowane przez administratora, właściwie do sieci (BSD historycznie  nazywało  je  „hostname”;  jest
       ustawiane za pomocą sethostname(2)).  Pole domainname jest z kolei ustawiane przez setdomainname(2).

       Część  informacji  utsname jest dostępna rownież za pomocą /proc/sys/kernel/{ostype, hostname, osrelease,
       version, domainname}.

ZOBACZ TAKŻE

       uname(1), getdomainname(2), gethostname(2), uts_namespaces(7)

TŁUMACZENIE

       Tłumaczenie niniejszej strony podręcznika: Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje  o  warunkach  licencji  można  uzyskać
       zapoznając   się   z   GNU General Public License w wersji 3   lub  nowszej.  Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej  manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net.

Linux man-pages 6.9.1                          15 czerwca 2024 r.                                       uname(2)