NAZWA

       setuid - ustawia identyfikator użytkownika

BIBLIOTEKA

       Standardowa biblioteka C (libc, -lc)

SKŁADNIA

       #include <unistd.h>

       int setuid(uid_t uid);

OPIS

       setuid()  ustawia  efektywny identyfikator użytkownika procesu wywołującego. Jeśli proces wywołujący jest
       uprzywilejowany  (precyzyjniej:  jeśli  proces  ma  przywilej  CAP_SETUID  w  swojej   przestrzeni   nazw
       użytkownika) ustawiany jest również rzeczywisty UID oraz zapisany set-user-ID.

       W  Linuksie  setuid() jest zaimplementowany tak, jak wersja POSIX, z funkcją _POSIX_SAVED_IDS. Pozwala to
       programom set-user-ID (innym niż root) porzucić wszystkie swoje  przywileje  użytkownika,  wykonać  jakąś
       nieuprzywilejowaną pracę, a następnie odzyskać pierwotny efektywny identyfikator użytkownika w bezpieczny
       sposób.

       Jeśli  użytkownik  jest  rootem  albo  program  jest  typu  set-user-ID-root,  konieczne  jest zachowanie
       specjalnej uwagi: setuid() sprawdza efektywny identyfikator użytkownika  wywołującego  i  jeśli  jest  on
       superużytkownikiem, wszystkie identyfikatory użytkownika związane z procesem są ustawiane na uid. Po tym,
       gdy to nastąpi, program nie będzie w stanie odzyskać uprawnień roota.

       Z  tego  względu  program  typu set-user-ID-root chcący tymczasowo porzucić przywileje roota, przyjmujący
       tożsamość użytkownika nieuprzywilejowanego, a następnie odzyskujący przywileje roota nie może korzystać z
       setuid(). Można tego dokonać za pomocą seteuid(2).

WARTOŚĆ ZWRACANA

       Po pomyślnym zakończeniu zwracane jest zero. Po błędzie zwracane jest -1  i  ustawiane  errno,  wskazując
       błąd.

       Uwaga:  są  przypadki,  gdy  setuid()  może  zawieść  nawet  wówczas, gdy wywołujący ma UID 0. Pominięcie
       sprawdzenia zwrotu niepowodzenia z setuid() jest poważnym zagrożeniem bezpieczeństwa.

BŁĘDY

       EAGAIN Wywołanie mogłoby zmienić rzeczywisty UID wywołującego (tzn. uid nie  pasowałby  do  rzeczywistego
              UID wywołującego), lecz wystąpiło tu tymczasowe niepowodzenie w przydzieleniu niezbędnych struktur
              danych jądra.

       EAGAIN uid   nie  pasuje  do  rzeczywistego  identyfikatora  użytkownika  wywołującego,  a  to  wywołanie
              spowodowałoby  przekroczenie  limitu  zasobów  RLIMIT_NPROC  wywołującego  przez  liczbę  procesów
              należących  do rzeczywistego ID użytkownika uid. Od Linuksa 3.1 błąd ten już się nie pojawia (lecz
              solidne aplikacje powinny dokonywać jego sprawdzenia); zob. opis EAGAIN w execve(2).

       EINVAL Identyfikator użytkownika podany w uid nie jest prawidłowy w tej przestrzeni nazw użytkownika.

       EPERM  Użytkownik nie jest uprzywilejowany (Linux: nie ma przywileju CAP_SETUID w swej  przestrzeni  nazw
              użytkownika),  a  uid  nie  pasuje  do  rzeczywistego  UID-u  lub  zapisanego  set-user-ID procesu
              wywołującego.

WERSJE

   Różnice biblioteki C/jądra
       Na poziomie jądra, identyfikatory użytkownika i grupy są atrybutami przynależnymi wątkowi.  Jednak  POSIX
       wymaga,  aby  wszystkie  wątki  procesu  dzieliły  te  same  poświadczenia. Implementacja wątkowania NPTL
       obsługuje wymagania POSIX za pomocą funkcji opakowujących dla różnych wywołań  systemowych  zmieniających
       UID-y  i  GID-y  procesów. Te funkcje opakowujące (w tym te dla setuid()) wykorzystują technikę opartą na
       sygnałach aby zapewnić, że gdy jeden wątek zmieni swe poświadczenia, wszystkie inne wątki procesu również
       to uczynią. Więcej szczegółów w podręczniku nptl(7).

STANDARDY

       POSIX.1-2008.

HISTORIA

       POSIX.1-2001, SVr4.

       Nie jest w pełni kompatybilne z wywołaniem z 4.4BSD, które ustawia wszystkie identyfikatory  użytkownika:
       rzeczywisty, zapisany i efektywny.

       Pierwotne  linuksowe  wywołania  systemowe  setuid()  obsługiwało  jedynie 16-bitowe identyfikatory grup.
       Następnie, w Linuksie 2.4 dodano setuid32(), obsługujące identyfikatora  32-bitowe.  Funkcja  opakowująca
       setuid() biblioteki glibc obsługuje te warianty pomiędzy wersjami jądra w sposób przezroczysty.

UWAGI

       W  Linuksie  istnieje  koncept  identyfikatora  użytkownika  systemu  plików,  zwykle równego efektywnemu
       identyfikatorowi użytkownika. Wywołanie setuid() ustawia również ID użytkownika  systemu  plików  procesu
       wywołującego. Zob. setfsuid(2).

       Jeśli  uid  jest  różny  od starego efektywnego UID-u, to procesowi zostanie uniemożliwione pozostawienie
       zrzutu rdzenia.

ZOBACZ TAKŻE

       getuid(2), seteuid(2), setfsuid(2), setreuid(2), capabilities(7), credentials(7), user_namespaces(7)

TŁUMACZENIE

       Tłumaczenie niniejszej strony podręcznika: Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje  o  warunkach  licencji  można  uzyskać
       zapoznając   się   z   GNU General Public License w wersji 3   lub  nowszej.  Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej  manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net.

Linux man-pages 6.9.1                            2 maja 2024 r.                                        setuid(2)