Ubuntu Manpage: st - urządzenie taśmy SCSI

NAZWA

       st - urządzenie taśmy SCSI

SKŁADNIA

       #include <sys/mtio.h>

       int ioctl(int fd, int request [, (void *)arg3]);
       int ioctl(int fd, MTIOCTOP, (struct mtop *)mt_cmd);
       int ioctl(int fd, MTIOCGET, (struct mtget *)mt_status);
       int ioctl(int fd, MTIOCPOS, (struct mtpos *)mt_pos);

OPIS

Sterownik st udostępnia interfejs do różnego rodzaju napędów taśm magnetycznych SCSI.
Obecnie sterownik przejmuje kontrolę nad wszystkimi wykrytymi urządzeniami typu
"sequential-access" (dostępu sekwencyjnego). Sterownikowi st przydzielony został numer
główny 9.

Każde urządzenie ma osiem numerów podrzędnych. Na pięciu najniższych bitach numeru
podrzędnego reprezentowane są przydzielone kolejno numery urządzeń (kolejność detekcji).
Numery podrzędne można pogrupować w dwóch zbiorach po cztery numery: główne numery
podrzędne (urządzenia z przewijaniem), n, oraz numery urządzeń "bez przewijania", (n+
128). Urządzenie otwarte przy wykorzystaniu głównego numeru podrzędnego otrzyma polecenie
REWIND podczas jego zamykania. Urządzenia otwierane przy wykorzystaniu numeru urządzenia
"bez przewijania" nie otrzymają takiego rozkazu. (Trzeba zauważyć, że używanie urządzenia
"bez przewijania" do pozycjonowania taśmy, na przykład za pomocą mt, nie prowadzi do
pożądanego efektu: taśma jest przewijana po wydaniu polecenia mt i następne polecenie
zaczyna od początku taśmy.)

W każdej grupie dostępne są cztery numery podrzędne, definiujące urządzenia o różnej
charakterystyce (rozmiar bloku, kompresja, gęstość itp.). Podczas startu systemu dostępne
jest tylko pierwsze urządzenie. Aktywacja pozostałych trzech następuje po zdefiniowaniu
ich domyślnych charakterystyk (patrz niżej). (Zmieniając wartości stałych podczas
kompilacji, możliwa jest zmiana równowagi pomiędzy maksymalną liczbą napędów taśm a liczbą
numerów podrzędnych dla każdego napędu. Domyślna alokacja powala na sterowanie 32 napędami
taśm. Na przykład, można sterować nie więcej niż 64 napędami taśm, posiadając po dwa
numery podrzędne dla różnych opcji.)

Pliki urządzeń są zwykle tworzone za pomocą poleceń:

mknod -m 666 /dev/st0 c 9 0
mknod -m 666 /dev/st0l c 9 32
mknod -m 666 /dev/st0m c 9 64
mknod -m 666 /dev/st0a c 9 96
mknod -m 666 /dev/nst0 c 9 128
mknod -m 666 /dev/nst0l c 9 160
mknod -m 666 /dev/nst0m c 9 192
mknod -m 666 /dev/nst0a c 9 224

Brak jest odpowiadających urządzeń blokowych.

Sterownik używa wewnętrznego bufora o rozmiarze dostatecznie dużym, by pomieścił co
najmniej jeden blok taśmy. W jądrach wcześniejszych niż 2.1.121 bufor ten jest
przydzielany jako jeden ciągły blok pamięci. Ogranicza to rozmiar bloku na taśmie do
największego ciągłego bloku pamięci, który może zostać przydzielony przez procedurę
przydzielania pamięci w jądrze. Obecnie ograniczenie to wynosi 128 kB dla architektur
32-bitowych i 256 kB dla architektur 64-bitowych. W nowszych jądrach sterownik przydziela,
jeśli trzeba, pamięć dla bufora w kilku częściach. Domyślna maksymalna liczba fragmentów
wynosi 16. Oznacza to, że maksymalny rozmiar bloku jest bardzo duży (2 MB, jeśli uda się
przydzielić 16 bloków po 128 kB).

Rozmiar wewnętrznego bufora sterownika jest określony przez stałą czasu kompilacji, ale
można go zmienić za pomocą opcji startowej jądra. Dodatkowo, sterownik próbuje przydzielać
większy bufor tymczasowy, jeśli zajdzie taka potrzeba w trakcie pracy. Jednakże,
przydzielanie podczas pracy dużych ciągłych bloków pamięci może się nie udać i zaleca się
nie polegać za bardzo na przydzielaniu buforów dynamicznych w jądrach starszych niż
2.1.121 (dotyczy to także ładowania na żądanie sterownika za pomocą kerneld lub kmod).

Ten sterownik nie zawiera żadnej specyficznej obsługi dla taśm wybranego producenta, czy
modelu. Po starcie systemu opcje urządzenia taśmowego są określane na podstawie firmware
napędu. Na przykład, jeśli firmware napędu wybiera tryb o stałej długości bloku,
urządzenie taśmowe również używa trybu o stałej długości bloku. Opcje te można zmienić za
pomocą jawnych wywołań ioctl(2) i zmiany te pozostają aktywne, gdy urządzenie zostanie
zamknięte i ponownie otwarte. Ustawione opcje dotyczą zarówno urządzeń z przewijaniem, jak
i bez przewijania.

Można podawać różne opcje dla różnych urządzeń w ramach podgrupy czterech urządzeń. Opcje
są ustawiane dla urządzenia, gdy jest otwierane. Na przykład, administrator systemu może
zdefiniować jedno urządzenie zapisujące w trybie o stałej długości bloku i jedno
zapisujące w trybie o zmiennej długości bloku (jeśli napęd obsługuje obydwa tryby).

Sterownik obsługuje strefy taśm, jeśli są one obsługiwane przez napęd. (Trzeba tu zwrócić
uwagę, że strefy taśm nie mają nic wspólnego z partycjami dysków [po angielsku w obu
przypadkach "partitions" - przyp. tłum.]. Taśma podzielona na strefy może być widziana
jako kilka logicznych taśm na jednym nośniku). Obsługę stref trzeba włączyć za pomocą
ioctl(2). Przy zmianach stref zachowywane jest położenie na taśmie w obrębie każdej ze
stref. Strefę, której mają dotyczyć następne operacje wybiera się za pomocą ioctl(2).
Przełączanie stref odbywa się łącznie z następną operacją na taśmie, aby uniknąć
niepotrzebnego przewijania taśmy. Maksymalna liczba stref na taśmie określona jest przez
stałą czasu kompilacji (pierwotnie: cztery). Sterownik zawiera ioctl(2) pozwalający
sformatować taśmę z jedną lub dwiema strefami.

Urządzenie /dev/tape jest zwykle dowiązaniem zwykłym lub symbolicznym do domyślnego
urządzenia reprezentującego taśmę magnetyczną w danym systemie.

Od jądra 2.6.2, sterownik eksportuje do katalogu sysfs /sys/class/scsi_tape dołączone
urządzenia i część parametrów przypisanych do urządzenia.

Transfer danych
Sterownik może pracować zarówno w trybie o stałej, jak i o zmiennej długości bloku (jeśli
napęd obsługuje oba tryby). W trybie o stałej długości bloku napęd zapisuje bloki
określonej długości i rozmiar bloku nie zależy od liczby bajtów, która została podana
systemowej funkcji zapisu. W trybie o zmiennej długości bloku zapisywany jest jeden blok
przy każdym wywołaniu funkcji zapisu, a liczba bajtów podanych tej funkcji określa rozmiar
odpowiedniego bloku na taśmie. Należy tu zwrócić uwagę, ze bloki na taśmie nie zawierają
informacji o trybie zapisu: jedyną ważną rzeczą podczas odczytu jest używanie poleceń
akceptujących rozmiary bloków znajdujących się na taśmie.

W trybie o zmiennej długości bloku ilość odczytywanych bajtów nie musi dokładnie
odpowiadać długości bloku na taśmie. Jeśli liczba bajtów jest większa niż następny blok na
taśmie, sterownik zwróci dane, a funkcja zwróci rozmiar bieżącego bloku. Jeśli długość
bloku jest większa niż liczba bajtów, zwrócona zostanie żądana ilość danych, począwszy od
początku bloku, a reszta bloku zostanie odrzucona.

W trybie o stałej długości bloku ilość odczytywanych bajtów może być dowolna, gdy włączone
jest buforowanie. Musi natomiast być wielokrotnością długości bloku, gdy buforowanie jest
wyłączone. Jądra wcześniejsze niż 2.1.121 pozwalały na zapis dowolnej liczby bajtów przy
włączonym buforowaniu. Natomiast w pozostałych przypadkach (jądra wcześniejsze niż
2.1.121 z wyłączonym buforowaniem oraz nowsze jądra) liczba zapisywanych bajtów musi być
wielokrotnością długości bloku na taśmie.

W jądrze 2.6, sterownik stara się używać bezpośrednich transferów pomiędzy buforem
użytkownika a urządzeniem. Jeśli nie jest to możliwe, używany jest wewnętrzny bufor
sterownika. Powodem, dla którego transfer bezpośredni nie jest użyty, może być niepoprawne
wyrównanie bufora użytkownika (domyślne wynosi 512 bajtów, ale może być zmienione w
sterowniku HBA), niedostępność jednej lub więcej stron bufora użytkownika dla adaptera
SCSI itp.

Znacznik pliku jest zapisywany na taśmie automatycznie, jeśli ostatnią operacją na tej
taśmie przed jej zamknięciem był zapis.

Gdy podczas odczytu napotkany zostanie znacznik pliku, dzieje się co następuje. Jeśli w
chwili natrafienia na znacznik pliku w buforze były dane, zostaną zwrócone dane z bufora.
Następny odczyt zwróci zero bajtów. Kolejne odczyty zwrócą dane z następnego pliku. Koniec
zapisanych danych jest sygnalizowany zwróceniem zerowej liczby bajtów przez dwa kolejne
wywołania funkcji odczytu. Trzeci odczyt zwróci błąd.

Ioctl
Sterownik obsługuje trzy wywołania funkcji ioctl(2). Wywołania nierozpoznawane przez
sterownik i st są przekazywane do sterownika SCSI. Poniższe definicje pochodzą z pliku
/usr/include/linux/mtio.h:

MTIOCTOP — wykonanie operacji na taśmie
To wywołanie wymaga argumentu typu (struct mtop *). Nie wszystkie napędy obsługują
wszystkie polecenia. Jeśli napęd odrzuca polecenie, sterownik przekazuje wartość EIO.

/* Struktura dla polecenia MTIOCTOP dla taśmy magnetycznej: */
struct mtop {
short mt_op; /* operacje zdefiniowane poniżej */
int mt_count; /* liczba powtórzeń operacji */
};

Operacje na taśmie magnetycznej:

MTBSF Przesunięcie do tyłu o mt_count znaczników pliku.

MTBSFM Przesunięcie do tyłu o mt_count znaczników pliku. Ustawienie taśmy po
stronie EOT (końca taśmy) ostatniego znacznika pliku.

MTBSR Przesunięcie do tyłu o mt_count rekordów (bloków taśmy).

MTBSS Przesunięcie do tyłu o mt_count znaczników (setmarks).

MTCOMPRESSION Włączenie kompresji danych na taśmie dla danego napędu, gdy mt_count jest
niezerowe, wyłączenie kompresji, gdy mt_count jest zerem. Polecenie to
korzysta z MODE page 15 obsługiwanego przez większość urządzeń DAT.

MTEOM Przesunięcie do końca zapisanej części nośnika (w celu dogrania plików).

MTERASE Usunięcie zapisu z taśmy. W jądrach 2.6 szybkie usuwanie (oznaczenie taśmy
jako pustej) jest wykonywane, gdy argumentem jest zero. W przeciwnym wypadku
przeprowadzane jest długie usuwanie (usuwanie wszystkiego).

MTFSF Przesunięcie do przodu o mt_count znaczników pliku.

MTFSFM Przesunięcie do przodu o mt_count znaczników pliku. Ustawienie taśmy po
stronie BOT (początku taśmy) ostatniego znacznika pliku.

MTFSR Przesunięcie do przodu o mt_count rekordów (bloków taśmy).

MTFSS Przesunięcie do przodu o mt_count znaczników (setmarks).

MTLOAD Wykonanie polecenia SCSI "load" (załadowanie taśmy). Szczególny przypadek
dotyczący wyłącznie niektórych automatycznie ładujących napędów HP: gdy
mt_count jest równe stałej MT_ST_HPLOADER_OFFSET powiększonej o pewną
liczbę, to ta liczba jest przesyłana do napędu dla celów sterowania
automatycznym załadowaniem.

MTLOCK Zablokowanie kieszeni napędu taśm.

MTMKPART Sformatowanie taśmy na jedną lub dwie strefy. Gdy mt_count jest niezerowe,
określa rozmiar pierwszej strefy, a druga strefa obejmuje resztę taśmy. Gdy
mt_count jest zerem, taśma jest formatowana jako jedna strefa. Polecenie to
nie jest dozwolone dla napędów, dla których nie włączono obsługi stref
(zobacz MT_ST_CAN_PARTITIONS poniżej).

MTNOP Brak operacji — jako efekt uboczny opróżnia bufor sterownika. Powinno się
tego używać przed odczytaniem stanu za pomocą MTIOCGET.

MTOFFL Przewinięcie taśmy i odłączenie napędu.

MTRESET Inicjalizacja napędu.

MTRETEN Wyrównanie napięcia taśmy.

MTREW Przewinięcie.

MTSEEK Wyszukanie na taśmie bloku o numerze podanym w mt_count. Ta operacja wymaga
albo sterownika SCSI-2, który obsługuje polecenie LOCATE (adres specyficzny
dla urządzenia) albo urządzenia SCSI-1 zgodnego z Tandberg (Tandberg,
Archive Viper, Wangtek, ... ). Numer bloku powinien być równy zwróconemu
poprzednio przez MTIOCPOS, gdy używany jest adres specyficzny dla
urządzenia.

MTSETBLK Ustawienie długości bloku sterownika równej wartości podanej w mt_count.
Długość równa 0 wprowadza napęd w tryb bloków o zmiennej długości.

MTSETDENSITY Ustawienie gęstości zapisu taśmy zakodowanej w mt_count. Kody określające
gęstość zapisu obsługiwane przez dany napęd można znaleźć w jego
dokumentacji.

MTSETPART Przełączenie aktywnej strefy na mt_count. Strefy są numerowane od zera.
Polecenie to nie jest dozwolone dla napędów, dla których nie włączono
obsługi stref (zobacz MT_ST_CAN_PARTITIONS poniżej).

MTUNLOAD Wykonanie polecenia SCSI "unload" (nie wysuwa taśmy).

MTUNLOCK Odblokowanie kieszeni napędu taśm.

MTWEOF Zapisanie mt_count znaczników pliku.

MTWSM Zapisanie mt_count znaczników (setmarks).

Polecenia ustawiające opcje dla napędów taśm magnetycznych (mogą być wydawane tylko przez
administratora):

MTSETDRVBUFFER
Ustawienie różnych opcji napędu i sterownika, zgodnie z wartościami pól bitowych
przekazanych w mt_count. Dotyczy to sposobu buforowania przez sterownik, zestawu
logicznych parametrów sterownika oraz progu zapisu bufora, domyślnej długości
bloku i gęstości oraz czasów przeterminowania (tylko w jądrach >= 2.1).
Pojedyncze działanie może zmienić ustawienia tylko dla jednej pozycji z powyższej
listy (parametry logiczne są traktowane jako jedna całość).

Wartość, której 4 najwyższe bity są równe 0 zostanie wykorzystana do ustawienia
trybu buforowania napędu. Do wyboru są następujące tryby:

0 Napęd nie będzie sygnalizować stanu GOOD po poleceniach zapisu, dopóki
dane nie zostaną zapisane fizycznie na nośniku.

1 Napęd może sygnalizować stan GOOD po poleceniach zapisu, gdy tylko
wszystkie dane zostaną umieszczone w wewnętrznym buforze napędu.

2 Napęd może sygnalizować stan GOOD po poleceniach zapisu, gdy tylko (a)
wszystkie dane zostaną przesłane do wewnętrznego bufora napędu i (b)
wszystkie buforowane dane (z innych poleceń) zostaną pomyślnie zapisane na
nośniku.

Aby kontrolować próg zapisu, wartość mt_count musi zawierać stałą
MT_ST_WRITE_THRESHOLD dodaną za pomocą bitowego OR do liczby bloków w 28
najniższych bitach. Liczba bloków odnosi się do 1024-bajtowych bloków, a nie
bloków o fizycznym rozmiarze bloku dla danego urządzenia. Próg zapisu nie może
przekroczyć rozmiaru wewnętrznego bufora napędu (patrz OPIS powyżej).

Aby ustawić lub usunąć opcje logiczne, wartość mt_count musi zawierać jedną ze
stałych MT_ST_BOOLEANS, MT_ST_SETBOOLEANS, MT_ST_CLEARBOOLEANS lub
MT_ST_DEFBOOLEANS dodaną za pomocą bitowego OR do dowolnej kombinacji poniższych
opcji. Użycie MT_ST_BOOLEANS powoduje nadanie wszystkim opcjom wartości podanych
na odpowiednich polach bitowych. Przy MT_ST_SETBOOLEANS ustawione zostaną tylko
wybrane opcje, natomiast przy MT_ST_DEFBOOLEANS tylko wybrane opcje zostaną
usunięte.

Za pomocą MT_ST_DEFBOOLEANS ustawiane są domyślne opcje dla urządzenia taśmowego.
Nieaktywne urządzenia taśmowe (np. urządzenia o numerze podrzędnym 32 lub 160) są
aktywowane po pierwszym ustawieniu dla nich domyślnych opcji. Aktywowane
urządzenie dziedziczy od urządzenia aktywowanego podczas startu systemu opcje,
które nie zostały jawnie podane.

Dostępne są następujące opcje logiczne:

MT_ST_BUFFER_WRITES (Domyślnie: włączona)
Buforowanie wszystkich operacji zapisu w trybie o stałej długości bloku.
Jeśli ta opcja jest wyłączona i napęd używa stałej długości bloku, wtedy
wszystkie operacje zapisu muszą dotyczyć wielokrotności długości bloku.
Opcja ta powinna być wyłączona, jeśli chcemy w sposób pewny zapisywać
archiwa składające się z wielu wolumenów.

MT_ST_ASYNC_WRITES (Domyślnie: włączona)
Gdy opcja ta jest włączona, wtedy operacje zapisu przekazują sterowanie
natychmiast, bez oczekiwania na przesłanie informacji do napędu, jeśli
tylko dane mieszczą się w buforze sterownika. Stopień wypełnienia bufora,
przy którym zostanie wydane polecenie zapisu SCSI, jest określony przez
próg zapisu. Wszystkie błędy zgłoszone przez napęd będą wstrzymane aż do
następnej operacji. Opcja ta powinna być wyłączona, jeśli chcemy w sposób
pewny zapisywać archiwa składające się z wielu wolumenów.

MT_ST_READ_AHEAD (Domyślnie: włączona)
Opcja ta powoduje zapewnienie przez sterownik buforowania i odczytu
wyprzedzającego w trybie o stałej długości bloku. Jeśli ta opcja jest
wyłączona i napęd używa bloków o stałej długości, wtedy wszystkie operacje
odczytu muszą dotyczyć wielokrotności długości bloku.

MT_ST_TWO_FM (Domyślnie: wyłączona)
Opcja ta zmienia zachowanie sterownika w momencie zamknięcia pliku. Zwykle
towarzyszy temu zapisanie pojedynczego znacznika końca pliku. Jeśli opcja
jest włączona, sterownik zapisze dwa znaczniki i cofnie się przed drugi.

Uwaga: Ta opcja nie powinna być włączona w przypadku napędów QIC, ponieważ
nie są one w stanie nadpisać danych na znaczniku pliku. Napędy te wykrywają
koniec zapisanych danych poprzez sprawdzenie, czy taśma jest pusta, zamiast
stwierdzania dwóch kolejnych znaczników końca pliku. Większość innych
współczesnych napędów również wykrywa koniec zapisanych danych, więc
posługiwanie się dwoma znacznikami końca pliku jest niezbędne jedynie przy
wymianie taśm z niektórymi innymi systemami.

MT_ST_DEBUGGING (Domyślnie: wyłączona)
Ta opcja włącza wypisywanie przez sterownik komunikatów diagnostycznych
(skuteczne tylko gdy sterownik został skompilowany ze zdefiniowaną
niezerową wartością DEBUG).

MT_ST_FAST_EOM (Domyślnie: wyłączona)
Włączenie tej opcji powoduje, że polecenia MTEOM są przesyłane bezpośrednio
do napędu, potencjalnie przyspieszając operację, lecz jednocześnie
powodując utratę przez sterownik informacji o aktualnym położeniu taśmy -
numerze pliku, zwykle przekazywanego jako wynik zapytania MTIOCGET. Jeśli
opcja MT_ST_FAST_EOM jest wyłączona, sterownik będzie odpowiadał na
polecenie MTEOM przewijaniem taśmy plik po pliku.

MT_ST_AUTO_LOCK (Domyślnie: wyłączona)
Jeśli ta opcja jest włączona, to kieszeń napędu będzie blokowana po
otwarciu urządzenia, a odblokowywana po jego zamknięciu.

MT_ST_DEF_WRITES (Domyślnie: wyłączona)
Opcje taśmy (długość bloku, tryb, kompresja itp.) mogą ulec zmianie przy
przełączaniu z jednego urządzenia skojarzonego z napędem na inne urządzenia
skojarzone z tym samym napędem, w zależności od definicji tych urządzeń.
Ta opcja określa, kiedy sterownik powinien wymusić zmiany wysyłając
polecenia SCSI oraz kiedy należy polegać na właściwościach autodetekcyjnych
urządzenia. Jeśli opcja ta jest wyłączona, sterownik będzie wysyłać
polecenia SCSI natychmiast po zmianie urządzenia. Jeśli jest ona włączona,
polecenia SCSI nie zostaną wysłane dopóki nie pojawi się żądanie zapisu. W
tym przypadku firmware napędu może dokonywać podczas odczytu autodetekcji
struktury taśmy, a polecenia SCSI mają na celu jedynie zapewnienie, aby
zapis na taśmie odbywał się zgodnie z właściwą specyfikacją.

MT_ST_CAN_BSR (Domyślnie: wyłączona)
Gdy wykorzystywany jest odczyt wyprzedzający, taśma musi być czasami
cofnięta do właściwej pozycji. Dzieje się to, gdy urządzenie jest zamykane
i wykorzystywane jest w tym celu polecenie SCSI cofania o zadaną ilość
rekordów. Niektóre starsze napędy nie potrafią wykonać tego polecenia w
sposób pewny i opcja ta służy to zabronienia napędowi używania tych
poleceń. Końcowym efektem jest nieprawidłowe pozycjonowanie taśmy po
zamknięciu urządzenia przy włączonym odczycie wyprzedzającym w trybie o
stałej długości bloku.

MT_ST_NO_BLKLIMS (Domyślnie: wyłączona)
Niektóre napędy nie obsługują polecenia SCSI READ BLOCK LIMITS. Jeśli opcja
ta jest włączona, sterownik nie używa tego polecenia. Wadą jest brak
możliwości sprawdzenia przez sterownik przed wysłaniem polecenia, czy
zadana długość bloku jest akceptowana przez napęd.

MT_ST_CAN_PARTITIONS (Domyślnie: wyłączona)
Opcja ta włącza obsługę kilku stref na jednej taśmie. Dotyczy ona
wszystkich urządzeń skojarzonych z napędem.

MT_ST_SCSI2LOGICAL (Domyślnie: wyłączona)
Ta opcja poleca sterownikowi używanie logicznych adresów bloków
zdefiniowanych w standardzie SCSI-2 podczas wykonywania operacji
wyszukiwania (seek) oraz "tell" (dla poleceń MTSEEK i MTIOCPOS oraz przy
zmianie strefy taśmy). W przeciwnym razie używane są adresy specyficzne
dla urządzenia. Włączenie tej opcji jest wysoce zalecane, jeśli napęd
obsługuje adresy logiczne, gdyż zliczają one również znaczniki plików.
Niektóre napędy obsługują wyłącznie logiczne adresy bloków.

MT_ST_SYSV (Domyślnie: wyłączona)
Gdy ta opcja jest włączona, urządzenia taśmowe używają semantyki Systemu V.
W przeciwnym razie używana jest semantyka BSD. Najważniejsza różnica
pomiędzy tymi semantykami polega na tym, co się dzieje, gdy urządzenie
używane do odczytu jest zamykane: w semantyce SYSV taśma jest przewijana do
przodu poza najbliższy znacznik pliku, jeśli nie stało się to wcześniej. W
semantyce BSD pozycja taśmy nie jest zmieniana.

MT_NO_WAIT (Domyślnie: wyłączona)
Włącza tryb natychmiastowy niektórych poleceń, np. rewind - nie czeka na
zakończenie polecenia.

Przykład:

struct mtop mt_cmd;
mt_cmd.mt_op = MTSETDRVBUFFER;
mt_cmd.mt_count = MT_ST_BOOLEANS |
MT_ST_BUFFER_WRITES | MT_ST_ASYNC_WRITES;
ioctl(fd, MTIOCTOP, mt_cmd);

Domyślny rozmiar bloku dla urządzenia można ustawić przy użyciu MT_ST_DEF_BLKSIZE,
a domyślny kod gęstości można ustawić przy użyciu MT_ST_DEFDENSITY. Wartości tych
parametrów powinny być dodane za pomocą bitowej alternatywy (OR) kodu operacji.

W jądrach 2.1.x i późniejszych wartości czasu przeterminowania (timeout) można
ustawić przy użyciu podpolecenia MT_ST_SET_TIMEOUT dodanego za pomocą bitowego OR
do czasu przeterminowania w sekundach. Długie czasy przeterminowania
(wykorzystywane przy poleceniach przewijania i niektórych innych trwających długo)
można ustawić przy użyciu MT_ST_SET_LONG_TIMEOUT. Domyślne wartości jądra są
bardzo długie, aby zapewnić, że pomyślnie wykonywane polecenie nie zostanie
przeterminowane przez żaden napęd. Z tego powodu niniejszy sterownik może sprawiać
wrażenie zawieszonego, nawet gdy jedynie czeka on na przeterminowanie operacji.
Polecenia te mogą służyć do ustawienia bardziej praktycznych wartości dla
konkretnego napędu. Czasy przeterminowania ustawione dla jednego urządzenia
dotyczą wszystkich urządzeń skojarzonych z tym samym napędem.

Od jąder 2.4.19 i 2.5.43, sterownik obsługuje bit statusu, wskazujący czy
sterownik żąda czyszczenia. Metoda używana przez napęd do zwrócenia informacji o
czyszczeniu jest ustawiona za pomocą podpolecenia MT_ST_SEL_CLN. Jeśli wartość
wynosi 0, to bit czyszczenia wynosi zawsze zero. Przy wartości jeden, używane są
dane TapeAlert zdefiniowane w standardzie SCSI-3 (jeszcze nie zaimplementowane).
Wartości 2-17 są zastrzeżone. Jeśli najniższe osiem bitów wynosi >=18, to używane
są bity z rozszerzonych danych próbkowania. Bity 9-16 określają maskę do wybrania
bitów, które mają być wyszukiwane, a bity 17-23 określają wzorzec bitowy do
wyszukiwania. Jeśli wzorzec bitowy wynosi 0, to jeden lub więcej bitów pod maską
oznacza żądanie czyszczenia. Jeśli wzorzec jest niezerowy, musi od pasować do
maskowanego bajtu danych próbkowania.

MTIOCGET — odczytanie stanu
To polecenie wykorzystuje argument typu (struct mtget *).

/* struktura dla MTIOCGET - odczytanie stanu taśmy magn. */
struct mtget {
long mt_type;
long mt_resid;
/* Następne rejestry są specyficzne dla urządzenia */

long mt_dsreg;
long mt_gstat;
long mt_erreg;
/* Kolejne dwa pola nie zawsze są używane */
daddr_t mt_fileno;
daddr_t mt_blkno;
};

mt_type Plik nagłówkowy definiuje wiele możliwych wartości mt_type, lecz bieżący
sterownik raportuje jedynie typy podstawowe MT_ISSCSI1 (Generic SCSI-1 tape)
oraz MT_ISSCSI2 (Generic SCSI-2 tape).

mt_resid zawiera numer strefy bieżącej taśmy.

mt_dsreg raportuje bieżące ustawienia długości bloku (w najniższych 24 bitach) oraz
gęstości zapisu (w 8 najwyższych bitach). Pola są zdefiniowane przez
MT_ST_BLKSIZE_SHIFT, MT_ST_BLKSIZE_MASK, MT_ST_DENSITY_SHIFT i
MT_ST_DENSITY_MASK.

mt_gstat raportuje podstawowe (niezależne od urządzenia) informacje o stanie. Plik
nagłówkowy zawiera definicje makrodefinicji do testowania przekazywanych bitów
stanu:

GMT_EOF(x): Taśma została ustawiona tuż za znacznikiem pliku (zawsze
nieprawdziwe po poleceniu MTSEEK).

GMT_BOT(x): Taśma została ustawiona na początku pierwszego pliku (zawsze
nieprawdziwe po poleceniu MTSEEK).

GMT_EOT(x): Wykonanie polecenia spowodowało osiągnięcie fizycznego końca
nośnika.

GMT_SM(x): Taśma jest aktualnie ustawiona na znaczniku (setmark) (zawsze
nieprawdziwe po poleceniu MTSEEK).

GMT_EOD(x): Taśma jest ustawiona na końcu zapisanych danych.

GMT_WR_PROT(x): Napęd jest chroniony przed zapisem. W przypadku niektórych
urządzeń może to również oznaczać, że napęd nie obsługuje zapisu na
bieżącym typie nośnika.

GMT_ONLINE(x): Ostatnie wykonanie funkcji open(2) zastało napęd gotowy do
działania z odpowiednio umiejscowionym nośnikiem.

GMT_D_6250(x), GMT_D_1600(x), GMT_D_800(x): Ta "podstawowa" informacja o stanie
urządzenia zawiera również ustawienia gęstości zapisu, lecz jedynie dla
9-ścieżkowych ½" urządzeń.

GMT_DR_OPEN(x): Brak taśmy w napędzie.

GMT_IM_REP_EN(x): Tryb natychmiastowego raportowania. To pole bitowe jest
ustawiane na 1, gdy nie ma gwarancji, że dane zostały fizycznie zapisane na
taśmie do chwili zakończenia funkcji zapisu. Natomiast jest ustawiane na
zero tylko wtedy, gdy sterownik nie buforuje danych i napęd został
ustawiony na ich niebuforowanie.

GMT_CLN(x): Napęd zażądał czyszczenia. Zaimplementowane w jądrach od wersji
2.4.19 and 2.5.43.

mt_erreg Jedyne pole zdefiniowane w mt_erreg to licznik naprawionych błędów, który
znajduje sie w 16 niskich bitach (jak to zdefiniowano przez MT_ST_SOFTERR_SHIFT
i MT_ST_SOFTERR_MASK). Z powodu niezgodności w sposobie zgłaszania
naprawionych błędów przez napędy, licznik ten często nie jest obsługiwany
(większość napędów domyślnie nie zgłasza naprawionych błędów, ale można to
zmienić poleceniem SCSI "MODE SELECT").

mt_fileno podaje bieżący numer pliku (licząc od zera). W przypadku gdy numer pliku nie
jest znany (np. po MTBSS lub MTSEEK), przekazywana jest wartość -1.

mt_blkno raportuje numer bloku (licząc od zera) wewnątrz bieżącego pliku. Gdy numer
bloku nie jest znany (np. po poleceniach MTBSF, MTBSS lub MTSEEK), przekazywana
jest wartość -1.

MTIOCPOS — odczytanie położenia taśmy
To polecenie używa argumentu typu (struct mtpos *) i podaje bieżący numer bloku taśmy (w
sensie, w jakim go rozumie napęd), co nie jest równoważne z mt_blkno przekazywanym przez
MTIOCGET. Musi to być urządzenie SCSI-2, które obsługuje polecenie READ POSITION (adres
specyficzny dla urządzenia) lub urządzenie SCSI-1 zgodne z Tandberg (Tandberg, Archive
Viper, Wangtek, ...).

/* struktura dla MTIOCPOS - odczytanie położenia taśmy magn. */
struct mtpos {
long mt_blkno; /* numer bieżącego bloku */
};

WARTOŚĆ ZWRACANA

EACCES Nastąpiła próba zapisu lub skasowania taśmy chronionej przed zapisem. (Ten
błąd nie jest wykrywany podczas wykonywania funkcji open(2)).

EBUSY Urządzenie jest aktualnie w użyciu lub sterownikowi nie udało się
przydzielić pamięci dla bufora.

EFAULT Parametry polecenia wskazują na obszar pamięci nie należący do procesu
wywołującego funkcję.

EINVAL W wywołaniu ioctl(2) podano niedozwolony argument lub podano niedozwolony
rozmiar bloku.

EIO Wydane polecenie nie może zostać zrealizowane.

ENOMEM Liczba bajtów w read(2) jest mniejsza od następnego bloku fizycznego na
taśmie (przed jądrami 2.2.18 i 2.4.0-test6 dodatkowe bajty były po cichu
ignorowane).

ENOSPC Operacja zapisu nie może zostać zakończona ponieważ taśma osiągnęła koniec
nośnika.

ENOSYS Nieznana funkcja ioctl(2).

ENXIO Podczas otwierania, takie urządzenie nie istnieje.

EOVERFLOW Nastąpiła próba odczytania lub zapisu bloku o zmiennej długości, który jest
większy niż wewnętrzny bufor sterownika.

EROFS Wystąpiła próba otwarcia z opcją O_WRONLY lub O_RDWR, podczas gdy taśma
znajduje się w napędzie chronionym przed zapisem.

PLIKI

       /dev/st*    automatycznie przewijające urządzenia taśm SCSI

       /dev/nst*   nieprzewijające urządzenia taśm SCSI

UWAGI

1. Podczas wymiany danych pomiędzy systemami, oba systemy muszą uzgodnić długość
fizycznego bloku na taśmie. Parametry napędu po starcie systemu często różnią się od
używanych dla danego urządzenia przez większość systemów operacyjnych. Większość
systemów używa napędów w trybie o zmiennej długości bloku, o ile napęd ten tryb
obsługuje. Dotyczy to większości współczesnych napędów, włączając w to napędy DAT, 8
mm napędy wybierania spiralnego, napędy DLT itp. Można doradzić używanie tych napędów
w trybie o zmiennej długości bloku również w Linuksie (tzn. użycie MTSETBLK lub
MTSETDEFBLK przy starcie systemu w celu ustawienia tego trybu), przynajmniej podczas
wymiany danych z obcym systemem. Wadą tego jest konieczność użycia dość długiego bloku
na taśmie, aby otrzymać akceptowalną wydajność transferu na magistrali SCSI.

2. Wiele programów (np. tar(1)) pozwala użytkownikowi na określenie czynnika
określającego rozmiar bloku w linii poleceń. Należy zauważyć, że określa to długość
fizycznego bloku na taśmie jedynie w trybie o zmiennej długości bloku.

3. Aby można było używać napędów taśm SCSI, to podstawowy sterownik SCSI, sterownik
kontrolera SCSI oraz sterownik taśm SCSI muszą być wkompilowane w jądro lub załadowane
jako moduły. Jeśli nie ma sterownika taśm SCSI, napęd zostanie rozpoznany, ale opisana
na tej stronie obsługa taśm nie będzie dostępna.

4. Sterownik zapisuje komunikaty o błędach na konsolę lub do logów. Kody SENSE zapisane w
niektórych komunikatach są automatycznie tłumaczone na tekst, jeśli w konfiguracji
jądra włączono opcję rozwlekłych komunikatów SCSI.

5. Wewnętrzne buforowanie jądra pozwala na dobrą przepustowość w trybie o określonych
blokach również przy niewielkiej liczbie bajtów odczytywanych (read(2)) i zapisywanych
(write(2)). Przy transferach bezpośrednich nie jest to możliwe i może stanowić niemiłą
niespodziankę przy przejściu na jądro 2.6. Rozwiązaniem jest nakazanie oprogramowaniu
użycie większych transferów (często - nakazanie użycia większych bloków). Jeśli nie
jest to możliwe, transfery bezpośrednie mogą być wyłączone.

ZOBACZ TAKŻE

       mt(1)

       Plik drivers/scsi/README.st lub  Documentation/scsi/st.txt  (jądra  w  wersji  >=  2.6)  w
       drzewie  źródeł jądra Linux zawierający najświeższe informacje dotyczące sterownika i jego
       możliwości konfiguracyjnych.

O STRONIE

       Angielska wersja tej strony  pochodzi  z  wydania  3.52  projektu  Linux  man-pages.  Opis
       projektu   oraz   informacje   dotyczące  zgłaszania  błędów  można  znaleźć  pod  adresem
       http://www.kernel.org/doc/man-pages/.

TŁUMACZENIE

       Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika  man  są:  Piotr  Pogorzelski
       (PTM)     <piotr.pogorzelski@ippt.gov.pl>,     Andrzej     M.     Krzysztofowicz     (PTM)
       <ankry@green.mf.pg.gda.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.

       Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów  na
       stronie   http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.   Jest   zgodne   z  wersją   3.52
       oryginału.