Provided by: manpages-pl_0.5-1_all 
NAZWA
magic - plik liczb magicznych polecenia file
OPIS
Uwaga! To tłumaczenie może być nieaktualne!
Ta strona podręcznika systemowego opisuje format pliku magicznego, używanego przez
polecenie file(1) w wersji 3.37. Polecenie file rozpoznaje typ pliku, korzystając (poza
innymi metodami) z testu, polegającego na sprawdzeniu, czy plik nie rozpoczyna się od
pewnej liczby magicznej. Plik /usr/share/misc/magic określa jakie liczby sprawdzać i
jakie komunikaty drukować w wypadku znalezienia określonej liczby magicznej oraz dodatkowe
dane, które mają zostać pobrane z pliku.
Każdy wiersz pliku określa test, które ma być wykonany. Test porównuje dane,
rozpoczynające się przy określonym przesunięciu względem początku pliku z 1, 2 lub
4-bajtową wartością numeryczną lub łańcuchem. Jeśli test zakończy się pomyślnie,
wypisywany jest komunikat. Wiersz składa się z następujących pól:
offset Liczba, określająca w bajtach przesunięcie względem początku pliku, przy którym
należy szukać testowanych danych.
typ Typ testowanych danych. Dopuszczalne wartości to:
byte Wartość jednobajtowa.
short Wartość dwubajtowa (w większości systemów) w natywnej kolejności bajtów
maszyny.
long Wartość czterobajtowa (w większości systemów) w natywnej kolejności
bajtów maszyny.
string Łańcuch bajtów. Po specyfikacji typu łańcucha może opcjonalnie wystąpić
/[Bbc]*. Znacznik ,,B'' kondensuje białe znaki w testowanym tekście,
który musi zawierać co najmniej jeden biały znak. Jeśli liczba magiczna
zawiera "n" kolejnych białych znaków, to aby nastąpiło dopasowanie,
testowany tekst musi zawierać co najmniej "n" kolejnych białych znaków.
Znacznik ,,b'' powoduje traktowanie wszystkich białych znaków w
testowanym tekście jako opcjonalne. Wreszcie, znacznik ,,c'' określa
dopasowanie ignorujące wielkość liter: małe litery w liczbie magicznej
pasują zarówno do małych, jak i do wielkich liter w testowanym tekście,
podczas gdy wielkie litery w liczbie magicznej pasują tylko do wielkich
liter.
date Czterobajtowa wartość, interpretowana jako data uniksowa.
ldate Czterobajtowa wartość, interpretowana jako data w stylu uniksowym, ale
interpretowana jako czas lokalny, a nie UTC.
beshort Wartość dwubajtowa (w większości systemów) w grubokońcej (big-endian)
kolejności bajtów.
belong Wartość czterobajtowa (w większości systemów) w grubokońcej kolejności
bajtów.
bedate Wartość czterobajtowa (w większości systemów) w grubokońcej kolejności
bajtów, interpretowana jako data uniksowa.
leshort Wartość dwubajtowa (w większości systemów) w ostrokońcej (little-endian)
kolejności bajtów.
lelong Wartość czterobajtowa (w większości systemów) w ostrokońcej kolejności
bajtów.
ledate Wartość czterobajtowa (w większości systemów) w ostrokońcej kolejności
bajtów, interpretowana jako data uniksowa.
leldate Wartość czterobajtowa (w większości systemów) w ostrokońcej kolejności
bajtów, interpretowana jako data w stylu uniksowym, ale interpretowana
jako czas lokalny, a nie UTC.
Typy numeryczne mogą występować w parze z (następującym po nich) znakiem & i wartością
numeryczną wskazującą, że dana wartość ma być poddana operacji AND z zadaną wartością
numeryczną przed dokonaniem porównania. Poprzedzenie typu przez u wskazuje, że porównane
wartości powinny być bez znaku.
test Wartość, które ma być porównywana z wartością z pliku. Jeśli typ jest numeryczny,
to wartość jest podawana w postaci zgodnej z językiem C. Jeśli typ jest łańcuchowy,
to wartość jest podawana jako łańcuch języka C z dozwolonymi znakami specjalnymi
(np. \n dla nowej linii).
Wartości numeryczne mogą być poprzedzone znakami określającymi operację, jaka ma
zostać wykonana. Znakiem operacji może być =, określający, że wartość z pliku musi
się równać wartości podanej, <, określający, że wartość z pliku musi być mniejsza
od podanej, >, określający, że wartość z pliku musi być większa od podanej, &,
określający, że wartość z pliku musi mieć wszystkie bity, które są ustawione w
podanej wartości, ^, określający, że wartość z pliku musi mieć wyzerowane wszystkie
bity, które są ustawione w podanej wartości, lub x, określający, że pasować może
dowolna wartość. Jeśli znak operacji jest pominięty, używany jest =.
Wartości numeryczne są podawane w postaci zgodnej z językiem C, np. 13 to liczba
dziesiętna, 013 to liczba ósemkowa, 0x13 to liczba szesnastkowa.
Dla wartości łańcuchowych łańcuch bajtów z pliku musi odpowiadać podanemu
łańcuchowi bajtów. Do łańcuchów mogą być stosowane operatory =, < i > (lecz nie &).
Długość, używana do porównywania jest długością argumentu łańcuchowego z pliku
magicznego. Znaczy to, że wiersz można dopasować do dowolnego łańcucha i wypisać
go, stosując >\0 (ponieważ wszystkie łańcuchy są większe od łańcucha zerowego).
komunikat
Komunikat, wypisywany po pomyślnym dopasowaniu. Jeśli łańcuch zawiera specyfikację
formatu printf(3) to wartość z pliku jest wypisywana (po odpowiednim maskowaniu)
przy użyciu komunikatu jako łańcucha formatującego.
Niektóre formaty plików zawierają dodatkowe dane, które mają być wypisane razem z danym
typem pliku. Wiersz, rozpoczynający się od znaku > oznacza dodatkowe testy i komunikaty.
Liczba > w linii określa poziom testu; wiersz bez > jest na poziomie 0. Każdy wiersz w
poziomie n+1 jest pod kontrolą wiersza w poziomie n, poprzedzającego go najbliżej w pliku
magicznym. Jeśli test wiersza na poziomie n się powiedzie, dokonywane będą dalsze testy
na poziomach n+1. Proces ten kończy następny wiersz na poziomie n. Jeśli pierwszy znak
za ostatnim > to (, to łańcuch za nawiasem jest interpretowany jako pośrednie
przesunięcie. Znaczy to, że liczba po nawiasie służy jako przesunięcie w pliku. Przy tym
przesunięciu odczytywana jest wartość używana następnie jako przesunięcie w pliku.
Przesunięcia pośrednie są postaci: (x[.[bslBSL]][+-][y]). Wartość x jest używana jako
przesunięcie w pliku. Następnie przy tym przesunięciu odczytywany jest z niego bajt, słowo
lub podwójne słowo, zależnie od specyfikatora typu [bslBSL]. Wielkie litery oznaczają
liczby jako wartości grubokońce (big-endian), podczas gdy małe litery oznaczaja wartości
(ostrokońce) little-endian. Do liczby tej dodawana jest wartość y, a wynik służy jako
przesunięcie w pliku. Domyślnym typem przesunięcia jest long.
Czasami dokładne przesunięcie nie jest znane, gdyż może ono zależeć od długości
poprzednich pól. Można podać przesunięcie względem końca ostatniego pola wyższego poziomu
(oczywiście można to wykonać tylko przy testach na podpoziomach, tj. testach
rozpoczynających się od >). Takie względne przesunięcie podawane jest za pomocą
przedrostka & w przesunięcia.
BŁĘDY
Formaty long, belong, lelong, short, beshort, leshort, date, bedate i ledate zależą od
systemu; może powinny być podawane jako liczba bajtów (2B, 4B, itd), gdyż rozpoznawane
pliki zwykle pochodzą z systemu, gdzie długości są niezmienne.
Nie ma (obecnie) obsługi dla korzystania z danych o określonej końcowości (endianness)
przy przesunięciach pośrednich.
ZOBACZ TAKŻE
file(1) - polecenie, która czyta ten plik.
INFORMACJE O TŁUMACZENIU
Powyższe tłumaczenie pochodzi z nieistniejącego już Projektu Tłumaczenia Manuali i może
nie być aktualne. W razie zauważenia różnic między powyższym opisem a rzeczywistym
zachowaniem opisywanego programu lub funkcji, prosimy o zapoznanie się z oryginalną
(angielską) wersją strony podręcznika za pomocą polecenia:
man --locale=C 5 magic
Prosimy o pomoc w aktualizacji stron man - więcej informacji można znaleźć pod adresem
http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.
Ogólnie dostępne MAGIC(5)