Provided by: manpages-pl_0.6-2_all 
NAZWA
gawk - język wyszukiwania i przetwarzania wzorców.
SKŁADNIA
gawk [opcje w stylu POSIX lub GNU] -f plik-programu [--] plik...
gawk [opcje w stylu POSIX lub GNU] [--] tekst-programu plik...
pgawk [opcje w stylu POSIX lub GNU] -f plik-programu [--] plik...
pgawk [opcje w stylu POSIX lub GNU] [--] tekst-programu plik...
OPIS
Uwaga! To tłumaczenie może być nieaktualne!
Gawk jest implementacją GNU języka programowania AWK. Odpowiada on definicji tego języka z POSIX 1003.2
Command Language And Utilities Standard. Wersja ta jest z kolei oparta na opisie z The AWK Programming
Language, napisanym przez Aho, Kernighana i Weinbergera, z dodatkowymi właściwościami, zdefiniowanymi w
wersji awk z SysVR4. Gawk udostępnia również najświeższe rozszerzenia awk z Bell Laboratories oraz parę
rozszerzeń specyficznych dla GNU.
Pgawk jest profilującą wersją gawk. W każdym aspekcie jest identyczny z gawk, z wyjątkiem tego, że
programy działają wolniej, a na zakończenie automatycznie tworzony jest profil wykonania w pliku
awkprof.out. Zobacz opcja --profile, poniżej.
Wiersz poleceń składa się z opcji dla gawk, tekstu programu (jeśli nie podano go poprzez opcję -f lub
--file) i wartości, które mają być udostępnione w predefiniowanych zmiennych ARGC i ARGV.
OPCJE
Opcje gawk mogą być zarówno tradycyjnymi POSIX-owymi jednoliterowymi opcjami, jak i długimi opcjami w
stylu GNU. Opcje POSIX-owe zaczynają się pojedynczym “-”, a opcje GNU “--”. Opcje w stylu GNU są
udostępniane zarówno dla właściwości specyficznych dla GNU, jak i dla właściwości POSIX-owych. Inne
implementacje AWK prawdopodobnie jednak będą przyjmować tylko tradycyjne, jednoliterowe opcje.
Zgodnie ze standardem POSIX, specyficzne dla gawk opcje są przekazywane przez argumenty opcji -W. Można
podać wiele opcji -W, lub wiele jej argumentów (oddzielonych przecinkami, lub ujętych w cudzysłowy i
oddzielonych białymi spacjami). Wielkość liter w argumentach przekazanych opcji -W jest ignorowana.
Każda opcja -W ma odpowiadająca sobie długą opcję w stylu GNU, jak opisano niżej. Argumenty przekazywane
długim opcjom w stylu GNU są łączone z opcją przy użyciu znaku =, bez dodatkowych spacji lub przekazywane
w następnym argumencie wiersza poleceń (tj. bez znaku równości i po spacji).
Gawk przyjmuje następujące, wymienione alfabetycznie, opcje.
-F fs
--field-separator=fs
Używa fs jako wejściowego separatora pola (wartość predefiniowanej zmiennej FS).
-v var=val
--assign=var=val
Przyznaje zmiennej var wartość val. Robi to przed uruchomieniem programu. Takie wartości
zmiennych są dostępne dla bloku BEGIN programu AWK.
-f plik-programu
--file=plik-programu
Odczytaj źródło programu AWK z pliku plik-programu, zamiast odczytywać go z pierwszego argumentu
wiersza poleceń. Można użyć wielu opcji -f (lub --file).
-mf=NNN
-mr=NNN
Ustaw limity pamięci na wartość NNN. Flaga f ustawia maksymalną liczbę pól, a flaga r ustawia
maksymalny rozmiar rekordu. Te dwie flagi i opcja -m pochodzą z wersji AT&T Bell Laboratories
research UNIX awk. Są one ignorowane w gawk, gdyż nie posiada on predefiniowanych limitów.
-W compat
-W traditional
--compat
--traditional
Pracuje w trybie zgodności. W trybie tym, gawk zachowuje się identycznie z UNIX awk; nie jest
rozpoznawane żadne ze specyficznych dla GNU rozszerzeń. Postać --traditional jest preferowana.
Zobacz ROZSZERZENIA GNU, dla dalszych informacji.
-W copyleft
-W copyright
--copyleft
--copyright
Wypisuje krótką wersję informacji o kopiowaniu (na standardowe wyjście).
-W dump-variables[=plik]
--dump-variables[=plik]
Wypisuje do pliku posortowaną listę zmiennych globalnych, ich typoów i końcowych wartości. Jeśli
nie podano pliku, to gawk używa pliku o nazwie awkvars.out w katalogu bieżącym.
Lista wszystkich zmiennych globalnych to dobry sposób na wyszukanie błędów typograficznych w
programach. Może się też przydać, gdy masz wielki program z mnóstwem funkcji a chcesz się
upewnić, że nie używają one przypadkiem ze zmiennych globalnych, które uważasz za lokalne.
(Szczególnie łatwo pomylić się przy prostych nazwach zmiennych, jak i, j, i tak dalej.)
-W help
-W usage
--help
--usage
Wypisuje na standardowe wyjście krótkie podsumowanie dostępnych opcji. (Zgodnie z GNU Coding
Standards, te opcje powodują natychmiastowe, pomyślne zakończenie pracy).
-W lint[=fatal]
--lint[=fatal]
Daje ostrzeżenia o konstrukcjach, które są pokraczne lub nieprzenośne dla innych implementacji
AWK. Z opcjonalnym argumentem fatal, ostrzeżenia lint stają się błędami krytycznymi. Może to
drastyczne, ale korzystanie z tej opcji na pewno zachęci do pisania czystszych programów AWK.
-W lint-old
--lint-old
Daje ostrzeżenia o konstrukcjach, które nieprzenośne na pierwotną wersję Uniksowego awk.
-W gen-po
--gen-po
Przegląda i analizuje program AWK program, i tworzy na standardowym wyjściu plik formatu GNU .po,
zawierający wpisy dla wszystkich podlegających lokalizacji łańcuchów w programie. Sam program nie
jest wykonywany. Więcej szczegółów o plikach .po można znaleźć w pakiecie dystrybucyjnym GNU
gettext.
-W non-decimal-data
--non-decimal-data
Rozpoznaje wartości ósemkowe i szesnastkowe w danych wejściowych. Używaj tej opcji ze szczególną
ostrożnością!
-W posix
--posix
Włącza tryb zgodności, w którym obowiązują następujące dodatkowe ograniczenia:
• sekwencje specjalne \x nie są rozpoznawane.
• Przy FS ustawionym na pojedynczą spację jako separatory pól działają tylko spacje i tabulatory,
znaki nowej linii nie są separatorami pól.
• Nie można kontynuować linii po ? i :.
• Synonim `func' dla słowa kluczowego `function' nie jest rozpoznawany.
• Operatory ** i **= nie mogą być używane zamiast ^ i ^=.
• Nie jest dostępna funkcja fflush().
-W profile[=plik_prof]
--profile[=plik_prof]
Wysyła dane profilowania do pliku_prof. Domyślnie jest to awkprof.out. Uruchomiony z gawk,
profil jest tylko “ładnie wypisaną” wersją programu. Uruchomiony z pgawk, profil zawiera liczbę
wykonań każdej instrukcji programu (na lewym marginesie) oraz liczbę wywołań funkcji dla każdej
funkcji użytkownika.
-W re-interval
--re-interval
Włącz użycie wyrażeń powtarzanych (interval expressions) w dopasowywaniu wyrażeń regularnych
(patrz poniżej Wyrażeniaregularne). Wyrażenia powtarzane nie były tradycyjnie dostępne w języku
AWK. Standard POSIX dodał je dla uzyskania wzajemnej zgodności awk i egrep. Jednak ich użycie
najprawdopodobniej da błędy w starych programach AWK, zatem gawk udostępnia je tylko wtedy, gdy
zażądano tego niniejszą opcją lub podano opcję --posix.
-W source=tekst-programu
--source=tekst-programu
Używa tekst-programu jako kodu źródłowego programu AWK. Opcja ta pozwala na łatwe łączenie
funkcji bibliotecznych (używanych poprzez opcje -f i --file) z kodem źródłowym wprowadzanym w
wierszu poleceń. Jest to przeznaczone przede wszystkim dla średnio dużych programów AWK,
używanych w skryptach powłokowych.
Forma -W source= tej opcji używa reszty argumentu wiersza poleceń jako tekstu programu; dalsze
opcje -W nie będą rozpoznawane w tym samym argumencie.
-W version
--version
Wypisuje informację o wersji tej konkretnej kopii gawk (na standardowe wyjście). Jest to
przydatne przede wszystkim do zdobywania informacji, czy bieżąca kopia gawk, którą posiadasz na
systemie jest aktualna. Przydaje się także przy zgłaszaniu błędów. (Według GNU Coding Standards
(Standardów Kodowania GNU), opcje te powodują natychmiastowe, zakończone powodzeniem zakończenie
pracy.)
-- Sygnalizuje koniec opcji. Dzięki temu następne argumenty programu AWK mogą rozpoczynać się
myślnikiem “-”. [Na przykład rozpoczynające się myślnikiem nazwy plików]. Istnieje głównie dla
utrzymania spójności z konwencją przetwarzania argumentów używaną w większości programów POSIX-
owych.
W trybie zgodności wszelkie inne opcje są zaznaczane jako niepoprawne, lecz poza tym są ignorowane. W
normalnym trybie działania, jeśli dostarczono tekst programu AWK, nieznane opcje są mu przekazywane w
tablicy ARGV, aby mógł je sobie sam przetworzyć. Przydaje się to w praktyce do uruchamiania programów AWK
przez mechanizm “#!” interpretera.
WYWOŁANIE PROGRAMU AWK
Program AWK składa się z sekwencji instrukcji wzorzec-akcja oraz opcjonalnych definicji funkcji.
wzorzec { instrukcje akcji }
function nazwa(lista parametrów) { instrukcje }
Gawk najpierw odczytuje źródło programu z podanych plików-programu. Gawk czyta tekst programu tak, jakby
wszystkie pliki-programu zostały połączone ze sobą w całość. Przydaje się do budowania bibliotek funkcji
AWK, bez konieczności włączania ich do każdego nowego programu AWK, który z nich korzysta. Umożliwia to
również łączenie funkcji bibliotecznych z programami z wiersza poleceń.
Zmienna środowiskowa AWKPATH określa ścieżkę przeszukiwania, używaną do znajdowania plików źródłowych
podanych w opcji -f. Jeśli zmienna ta nie istnieje, domyślną ścieżką staje się ".:/usr/local/share/awk".
(Faktyczny katalog może być różny, zależnie od tego jak skompilowano i zainstalowano awk.) Jeśli nazwa
pliku, podana opcji -f zawiera znak “/”, nie jest dokonywane żadne przeszukiwanie ścieżki.
Gawk wywołuje programy AWK w następującej kolejności. Najpierw dokonuje wszelkich inicjalizacji
zmiennych, zadanych w opcjach -v. Następnie kompiluje program do postaci wewnętrznej. Potem wywołuje
kod, zawarty w blokach BEGIN (jeśli istnieją), a następnie zaczyna odczytywać każdy z plików, podanych w
tablicy ARGV. Jeśli nie podano takich nazw plików, gawk odczytuje standardowe wejście.
Jeśli nazwa pliku w wierszu poleceń ma postać var=val , to jest traktowana jako inicjalizacja zmiennej.
Zmienna var uzyska wartość val. (Dzieje się to po uruchomieniu każdego bloku BEGIN.) Ten sposób
inicjalizowania zmiennych najbardziej przydaje się do dynamicznego nadawania wartości zmiennym, których
AWK używa do określania sposobu, w jaki wejście rozbijane jest na pola i rekordy. Jest też użyteczny do
kontroli stanu, jeśli zachodzi potrzeba wielokrotnego czytania danego pliku danych.
Jeśli wartość konkretnego elementu ARGV jest pusta (""), to gawk ją pomija.
Dla każdego rekordu wejścia gawk dokonuje porównania, sprawdzając czy odpowiada on jakiemuś wzorcowi z
programu AWK. Jeśli wzorzec będzie odpowiadał rekordowi, zostanie wykonana związana z nim akcja. Wzorce
są sprawdzane w kolejności ich pojawienia się w programie.
Na koniec, gdy wyczerpane zostanie całe wejście, gawk wywołuje kod zawarty w bloku END.
ZMIENNE, REKORDY I POLA
Zmienne AWK są dynamiczne; zaczynają istnieć gdy są po raz pierwszy użyte. Ich wartości są
zmiennoprzecinkowe, znakowe (ciągi znaków) lub jedne i drugie naraz, zależnie od sposobu użycia. AWK
posiada również tablice jednowymiarowe; symulowane mogą być również tablice wielowymiarowe. Podczas
działania programu ustawianych jest kilka predefiniowanych zmiennych; będą one opisane niżej.
Rekordy
Zwykle rekordy rozdzielane są znakami nowej linii [czyli rekordem jest pojedyncza linia]. Możesz
kontrolować sposób, w jaki będą separowane rekordy przypisując wartość wbudowanej zmiennej RS Jeżeli
zawiera ona pojedynczy znak, to jest on ogranicznikiem rekordów. W przeciwnym przypadku, RS jest
wyrażeniem regularnym. Tekst wejściowy pasujący do tego wyrażenia rozdziela rekord. Jednakże, w trybie
zgodności do rozdzielania rekordów zostanie użyty tylko jego pierwszy znak. jeżeli RS jest ustawiony na
łańcuch pusty, to rekordy rozdzielane są pustymi liniami. W tym przypadku znak nowej linii zawsze działa
jako ogranicznik pola, oprócz wartości ogranicznika ustawionej przez FS.
Pola
Po przeczytaniu każdego rekordu wejściowego, gawk rozbija go na pola, używając do tego celu wartości
separatora pól, FS. Jeśli FS jest pojedynczym znakiem, to pola są rozdzielane tym właśnie znakiem. W
przeciwnym wypadku FS powinien być wyrażeniem regularnym. W szczególnym wypadku, kiedy FS jest pojedynczą
spacją, pola są oddzielane dowolną ilością białych spacji (spacji, tabulatorów, nowych linii). (Ale patrz
omówienie --posix). UWAGA: Wartość zmiennej IGNORECASE (patrz niżej) również wpływa na sposób
rozdzielania pól i rekordów (w wypadku gdy odpowiednio FS bądź RS jest wyrażeniem regularnym).
Jeśli zmienną FIELDWIDTHS ustawiono na listę oddzielonych spacjami liczb, to każde pole powinno mieć
stałą szerokość, zaś gawk dokonuje podziału przy użyciu podanych szerokości. Wartość FS jest wtedy
ignorowana. Przyznanie zmiennej FS nowej wartości unieważnia użycie FIELDWIDTHS, i przywraca domyślne
zachowanie.
Do każdego pola w rekordzie wejściowym można odwołać się przez jego pozycję, $1, $2, itd. $0 jest całym
rekordem (zwykle linią). Do pól nie musisz się odwoływać przez stałe:
n = 5
print $n
wypisze piąte pole rekordu wejściowego.
Zmienna NF jest ustawiana na całkowitą liczbę pól w rekordzie wejściowym.
Odniesienia do pól nieistniejących (np. pól znajdujących się za $NF) dają łańcuch zerowy. Jednak nadanie
nieistniejącemu polu wartości (np. $(NF+2) = 5) zwiększa wartość licznika NF, a pola znajdujące się
`pomiędzy', inicjuje łańcuchem zerowym. Przypisanie to poowoduje również ponowne przetworzenie wartości
zmiennej $0, w której pola zostaną rozdzielone wartością OFS.
Przypisanie wartości istniejącemu polu powoduje ponowne utworzenie całego rekordu podczas odwołania się
do $0. Podobnie, przypisanie wartości do $0 powoduje, że rekord jest ponownie dzielony, tworząc nowe
wartości pól.
Wbudowane zmienne
Wbudowanymi zmiennymi Gawk są:
ARGC Liczba argumentów wiersza poleceń (nie liczy opcji przekazanych gawk, ani źródła programu).
ARGIND Indeks w tablicy ARGV bieżąco przetwarzanego pliku.
ARGV Tablica argumentów wiersza poleceń. Tablica ta jest indeksowana od zera do ARGC - 1.
Dynamiczna zmiana zawartości ARGV może sterować plikami używanymi jako dane. BINMODE Na
systemach nie-POSIX-owych, określa użycie trybu “binarnego” do wszystkich operacji
wejścia/wyjścia plików. Numeryczne wartości 1, 2 lub 3 oznaczają, że binarne wejście/wyjście
powinno zostać użyte dla, odpowiednio, plików wejściowych, wyjściowych, lub wszystkich
plików. Wartości łańcuchowe: "r" lub "w" oznaczają używanie binarnego wejścia/wyjścia dla,
że plików, odpowiednio, wejściowych lub wyjściowych. Wartości łańcuchowe: "rw" lub "wr"
oznaczają, że binarne wejście/wyjście powinno być użyte dla wszystkich plików. Wszystkie
inne wartości łańcuchowe są traktowane jak "rw", ale powodują komunikat ostrzegawczy.
CONVFMT Format konwersji dla liczb, domyślnie "%.6g".
ENVIRON Tablica zawierająca wartości bieżącego środowiska. Tablica ta jest indeksowana zmiennymi
środowiskowowymi, każdy element tablicy jest wartością danej zmiennej (np. ENVIRON["HOME"]
może mieć wartość /u/arnold). Zmiana tej tablicy nie wpłynie na środowisko widziane przez
programy, które gawk wywołuje przez przekierowania lub przy użyciu funkcji system().
ERRNO Jeśli pojawi się błąd systemowy podczas przekierowywania dla getline, podczas odczytu dla
getline lub podczas close(), to ERRNO będzie zawierać łańcuch opisujący błąd. Podlega on
tłumaczeniu przy ustawieniach locale innych niż angielskie.
FIELDWIDTHS Jest rozdzieloną białymi spacjami listą szerokości pól. Jeśli zmienna ta jest ustawiona, to
gawk rozbija wejście na pola o stałych szerokościach (domyślnie rozbija je według wartości
separatora FS).
FILENAME Nazwa pliku bieżącego pliku wejściowego. Jeśli nie podano plików w wierszu poleceń, FILENAME
przechowuje wartość “-”. Wartość zmiennej FILENAME jest niezdefiniowana wewnątrz bloku BEGIN
(chyba że zostanie nadana przez getline).
FNR Liczba rekordów wejściowych w bieżącym pliku wejściowym.
FS Separator pól wejściowych, domyślnie spacja.
IGNORECASE Określa wrażliwość na wielkości znaków w operacjach na wyrażeniach regularnych. Jeśli zmienna
IGNORECASE ma wartość niezerową, to porównywanie wzorców w regułach, rozdzielanie pól przez
FS, rozdzielanie rekordów przez RS, dopasowywanie wyrażeń regularnych przez ~ i !~, oraz
wbudowane funkcje gsub(), index(), match(), split() i sub(), będą ignorować wielkość liter
podczas operacji na wyrażeniach regularnych. UWAGA: Ustawienie to nie wpływa na indeksowanie
tablic, ani na funkcję asort().
Tak więc jeśli IGNORECASE nie jest równe zero, /aB/ odpowiada wszystkim następującym
łańcuchom -- "ab", "aB", "Ab", i "AB". Jak ze wszystkimi zmiennymi AWK, początkowa wartość
IGNORECASE jest zerem, więc operacje na wyrażeniach regularnych są wrażliwe na wielkość
znaków. W Unixie przy ignorowaniu wielkości znaków używany jest pełny zestaw znaków
ISO-8859-1 Latin-1.
LINT Zapewnia dynamiczne sterowanie opcją --lint z wnętrza programu AWK. Gdy jest prawdziwe, gawk
wypisuje ostrzeżenia lint. Gdy fałszywe -- nie wypisuje. Kiedy ma przypisaną wartość
łańcuchową "fatal", ostrzeżenia lint stają się błędami krytycznymi, dokłądnie tak samo, jak
przy --lint=fatal. Każda inna wartość prawdziwa wypisuje tylko ostrzeżenia.
NF Liczba pól w bieżącym rekordzie wejściowym.
NR Całkowita liczba odczytanych do tej pory rekordów wejściowych.
OFMT Format wyjściowy liczb, domyślnie "%.6g".
OFS Separator pól wyjściowych, domyślnie spacja.
ORS Separator rekordów wyjściowych, domyślnie nowa linia. PROCINFO Elementy tej tablicy
umożliwiają dostęp do informacji o działającym programie AWK. W niektórych systemach w
tablicy mogą istnieć elementy od "group1" aż do "groupn" dla pewnego n, będącego liczbą grup
dodatkowych, do których należy program. Do sprawdzenia tych elementów użyj operatora in. Na
pewno są dostępne następujące elementy:
PROCINFO["egid"] wartość funkcji systemowej getegid(2).
PROCINFO["euid"] wartość funkcji systemowej geteuid(2).
PROCINFO["FS"] "FS", jeśli działa podział na pola za pomocą FS, lub "FIELDWIDTHS", jeśli
działa podział na pola za pomocą FIELDWIDTHS.
PROCINFO["gid"] wartość funkcji systemowej getgid(2).
PROCINFO["pgrpid"] ID grupy procesów bieżącego procesu.
PROCINFO["pid"] ID bieżącego procesu.
PROCINFO["ppid"] ID procesu macierzystego dla bieżącego procesu.
PROCINFO["uid"] wartość funkcji systemowej getuid(2).
RS Separator rekordów wejściowych, domyślnie nowa linia. Jeśli RS ma wartość łańcucha zerowego,
to rekordy są oddzielane pustymi liniami. Gdy RS jest ustawiony na łańcuch zerowy, to znak
nowej linii zawsze działa jak separator pola, oprócz działania jakiejkolwiek wartości
zmiennej FS.
RT Zakończenie rekordu. Gawk ustawia RT na tekst wejściowy, który pasował do znaku lub
wyrażenia regularnego określonego przez RS.
RSTART Indeks pierwszego znaku, dopasowanego funkcją match(); 0 w przypadku braku dopasowania.
RLENGTH Długość łańcucha dopasowanego funkcją match(); -1 w przypadku braku dopasowania.
SUBSEP Znak, używany do separacji wielokrotnych indeksów w elementach tablicowych, domyślnie jest to
"\034".
TEXTDOMAIN Dziedzina tekstowa programu AWK. Stosowane od odszukania zlokalizowanych tłumaczeń łańcuchów
znakowych programu.
Tablice
Tablice są indeksowane wyrażeniem, ujętym w nawiasy kwadratowe ([ i ]). Jeśli wyrażenie jest listą
wyrażeń (wyraż, wyraż ...) to indeks tablicy jest sklejany z wartości (łańcuchowych) każdego wyrażenia,
oddzielonych wartością zmiennej SUBSEP. [Uwaga: jest tak dlatego, że AWK używa tablic asocjacyjnych -
tak jakby słownikowych - nie ma tu normalnych liczbowych indeksów - indeksem może być cokolwiek,
najczęściej łańcuch. Symulowanie tablic wielowymiarowych polega właśnie na sklejaniu poszczególnych
indeksów w unikalny łańcuch -- przyp. tłum.] Właściwość ta jest używana do symulacji wielowymiarowych
tablic. Na przykład:
i = "A" ; j = "B" ; k = "C"
x[i, j, k] = "hello, world\n"
przypisuje łańcuch "hello, world\n" elementowi tablicy x, o indeksie będącym łańcuchem "A\034B\034C".
Wszystkie tablice w AWK są asocjacyjne, tj. indeksowane wartościami łańcuchowymi.
Do sprawdzenia czy dana tablica posiada oczekiwany indeks [łańcuchowy], można użyć operatora in, który ma
zastosowanie przede wszystkim w instrukcjach if lub while.
if (val in array)
print array[val]
Jeśli tablica posiada wielokrotne indeksy, można użyć konstrukcji (i, j) in array.
Konstrukcja in może być również użyta w pętli for do iterowania poprzez wszystkie elementy tablicy
[ponieważ jest ona asocjacyjna, nie można jej iterować przez przelecenie indeksu od zera do najwyższej
wartości - indeks może być tu przecież dowolnym łańcuchem - przyp. tłum.]
Element można skasować z tablicy przy użyciu polecenia delete. Poleceniem delete można się też posłużyć
do skasowania całej zawartości tablicy, przez podanie jej nazwy bez indeksu.
Typy zmiennych i konwersje
Zmienne oraz pola mogą być liczbami (zmiennoprzecinkowymi), łańcuchami lub jednym i drugim naraz.
Interpretacja wartości zmiennej zależy od kontekstu. Jeśli jest użyta w wyrażeniu numerycznym, jest
interpretowana jako liczba; jeśli jest użyta w wyrażeniu łańcuchowym, to jest traktowana jak łańcuch.
Aby wymusić traktowanie zmiennej jako liczby, dodaj do niej 0; aby wymusić traktowanie jej jako łańcucha,
doklej do niej łańcuch zerowy.
Podczas konwersji łańcucha na liczbę, obróbka jest dokonywana przy użyciu funkcji strtod(3). Liczba jest
przekształcana na łańcuch przy użyciu wartości CONVFMT jako parametru formatującego dla sprintf(3), oraz
wartości numerycznej jako argumentu. Jednak, nawet mimo że wszystkie liczby w AWK są zmiennoprzecinkowe,
wartości całkowite są zawsze konwertowane jak całkowite (integer). Tak więc, przy
CONVFMT = "%2.2f"
a = 12
b = a ""
zmienna b uzyskuje wartość łańcuchową "12", a nie "12.00".
Gawk dokonuje porównań w następujący sposób: Jeśli dwie wartości są numeryczne, to są porównywane
numerycznie. Jeśli jedna z wartości jest numeryczna, a druga łańcuchowa, która jest “łańcuchem
numerycznym”, to porównania są również dokonywane numerycznie. W przeciwnym wypadku wartość numeryczna
jest konwertowana do łańcucha i dokonywane jest porównanie łańcuchowe. Dwa łańcuchy są, oczywiście,
porównywane jako łańcuchy. Zwróć uwagę, że standard POSIX stosuje pojęcie “łańcucha numerycznego”
wszędzie, nawet do stałych łańcuchowych. Jednak jest to oczywiście nieprawidłowe i gawk tego nie robi.
(Na szczęście, poprawiono to w następnej wersji standardu.)
Zauważ, że stałe znakowe, takie jak "57" nie są łańcuchami numerycznymi - są one stałymi łańcuchowymi.
Pojęcie “łańcuchów numerycznych” odnosi się wyłącznie do pól, wejścia getinput, FILENAME, elementów ARGV,
ENVIRON i elementów tablicy utworzonej funkcją split() będących łańcuchami numerycznymi. Podstawową
koncepcją jest to, że wyglądające na numeryczne dane z wejścia użytkownika, i tylko one, są traktowane w
opisany sposób.
Niezainicjalizowane zmienne mają wartość numeryczną zero i łańcuchową "" (zero lub pusty łańcuch).
Stałe ósemkowe i szesnastkowe
Poczynając od wersji 3.1 gawk , w kodzie źródłowym programów AWK można korzystać ze stałych ósemkowych i
szesnastkowych w stylu języka C. Na przykład, ósemkowa wartość 011 jest równa dziesiętnej 9, a
szesnastkowa 0x11 jest równa dziesiętnej 17.
Stałe łańcuchowe
Stałe łańcuchowe w AWK są sekwencjami znaków ujętymi w cudzysłowy ("). Wewnątrz łańcuchów rozpoznawane
są pewne sekwencje specjalne, jak w C. Są to:
\\ dosłowny odwrotny ukośnik (backslash)
\a znak dzwonka, “alert”; zazwyczaj znak ASCII BEL
\b backspace
\f wysuw strony (form-feed)
\n znak nowej linii (newline).
\r powrót karetki (carriage return).
\t tabulacja pozioma (horizontal tab).
\v tabulacja pionowa (vertical tab).
\xcyfry hex
Znak reprezentowany przez łańcuch cyfr szesnastkowych występujących po \x. Tak jak w ANSI C,
wszystkie kolejne cyfry szesnastkowe uważane są za część sekwencji specjalnej. (Ta cecha powinna
nam coś mówić o projektowaniu języków przez komitety.) Np., "\x1B" jest znakiem ASCII ESC (escape).
\ddd Znak reprezentowany przez 1-, 2- lub 3-cyfrową sekwencję cyfr ósemkowych. Np., "\033" jest znakiem
ASCII ESC (escape).
\c Dosłowny znak c.
Sekwencji specjalnych można też używać wewnątrz stałych wyrażeń regularnych (np., /[ \t\f\n\r\v]/
dopasowuje białe znaki).
W trybie zgodności, znaki reprezentowane przez ósemkowe lub szesnastkowe sekwencje specjalne są
traktowane dosłownie, jeśli użyto ich w stałych wyrażeniach regularnych. Zatem, /a\52b/ jest
równoważnikiem /a\*b/.
WZORCE I AKCJE
AWK jest językiem zorientowanym liniowo. Najpierw przychodzi wzorzec, a potem akcja. Instrukcje akcji są
zawarte w nawiasach { i }. Pominąć można zarówno wzorzec, jak i akcję, lecz oczywiście nie obydwa te
pola naraz. Jeśli pominięto wzorzec, to akcja jest wykonywana dla każdego z rekordów wejścia. Brakująca
akcja jest z kolei równoważna akcji
{ print }
która wypisuje cały rekord.
Komentarze rozpoczynają się znakiem “#” i trwają aż do końca linii. Do oddzielania instrukcji można
używać pustych linii. Zwykle instrukcja kończy się wraz z nową linią, jednak nie jest to regułą w
przypadku linii kończących się na “,”, “{”, “?”, “:”, “&&” lub “||”. Dla liniach kończących się na do
lub else również wystąpi automatyczna kontynuacja instrukcji w następnej linii. W innych wypadkach,
linia może być kontynuowana przez zakończenie jej znakiem “\”; w takim wypadku znak nowej linii jest
ignorowany.
Wiele instrukcji można też zgrupować w jednej linii, oddzielając je znakiem “;”. Tyczy się to zarówno
instrukcji w części akcji z pary wzorzec-akcja (zwykły przypadek), jak i do samych instrukcji wzorzec-
akcja.
Wzorce
Wzorce w AWK mogą być jedną z następujących rzeczy:
BEGIN
END
/wyrażenie regularne/
wyrażenie relacyjne
wzorzec && wzorzec
wzorzec || wzorzec
wzorzec ? wzorzec : wzorzec
(wzorzec)
! wzorzec
wzorzec1, wzorzec2
BEGIN i END są dwoma specjalnymi rodzajami wzorców, które nie są porównywane z danymi wejściowymi. Części
akcji wszelkich wzorców BEGIN są łączone, tak jakby wszystkie one zostały napisane w pojedynczym bloku
BEGIN. Są one wykonywane przed rozpoczęciem odczytywania danych wejściowych. Podobnie, wszelkie bloki
END są również łączone i wykonywane po wyczerpaniu danych wejściowych. (lub po dojściu do instrukcji
exit.) Wzorce BEGIN i END nie mogą być łączone z innymi wzorcami w wyrażeniach wzorcowych. Wzorcom
BEGIN i END nie może brakować części definiującej akcję.
Dla wzorców /wyrażeń regularnych/ powiązana instrukcja wykonywana jest dla każdego rekordu wejściowego,
który odpowiada zadanemu wyrażeniu regularnemu. Wyrażenia regularne są tymi samymi wyrażeniami, które
można spotkać w egrep(1), i są podsumowane niżej.
wyrażenie relacyjne może używać dowolnego operatora ze zdefiniowanych w sekcji o akcjach operatorów.
Ogólnie, testują one, czy określone pola odpowiadają określonym wyrażeniom regularnym.
Operatory &&, ||, i ! są logicznymi AND, OR i NOT, podobnie jak w języku C. Są one obliczane w sposób
skrócony, podobnie jak w C, i służą głównie do łączenia bardziej podstawowych wyrażeń wzorcowych.
Podobnie jak w większości języków, dla wymuszenia kolejności porównywania można użyć nawiasów.
Operator ?: działa podobnie jak ten sam operator w C. Jeśli pierwszy wzorzec jest prawdziwy, to do
testowania używany jest następny wzorzec; w przeciwnym wypadku używany jest trzeci wzorzec. Obliczany
jest tylko albo drugi albo trzeci wzorzec.
Forma wzorzec1, wzorzec2 wyrażenia jest nazywana wzorcem zakresu. Dopasowuje ona wszystkie rekordy
wejście, poczynając od rekordu, który odpowiada wzorcowi1, aż do rekordu pasującego do wzorzec2,
włącznie. Nie łączy się to z innymi rodzajami wyrażeń wzorcowych.
Wyrażenia regularne
Wyrażenia regularne są rozszerzoną formą tego, co można znaleźć w egrep. Składają się one z
następujących znaków:
c dopasowuje nie-specjalny znak c.
\c dopasowuje dosłowny znak c.
. dopasowuje dowolny znak włącznie ze znakiem nowej linii.
^ dopasowuje początek łańcucha.
$ dopasowuje koniec łańcucha.
[abc...] lista znaków, dopasowuje dowolny ze znaków abc....
[^abc...] zanegowana lista znaków, dopasowuje wszystkie znaki poza abc....
r1|r2 alternatywa: dopasowuje albo r1 albo r2.
r1r2 konkatenacja: dopasowuje r1, a następnie r2.
r+ dopasowuje jeden lub więcej r-ów.
r* dopasowuje zero lub więcej r-ów.
r? dopasowuje zero lub jeden r.
(r) grupowanie: dopasowuje r.
r{n}
r{n,}
r{n,m} Jedna lub dwie liczby w nawiasach klamrowych opisują wyrażenie powtarzane. Jeżeli w nawiasach
jest jedna liczba, to poprzedzające wyrażenie regularne r powtarzane jest n razy. Jeżeli użyto
dwu rozdzielonych przecinkiem liczb, to r powtarzane jest od n do m razy. Jeżeli w nawiasach
jest jedna liczba, z następującym po niej przecinkiem to r powtarzane jest co najmniej n razy.
Wyrażenia powtarzane dostępne są tylko wtedy, gdy w wierszu poleceń użyto albo opcji --posix
albo --re-interval.
\y dopasowuje pusty łańcuch na początku bądź na końcu słowa.
\B dopasowuje pusty łańcuch wewnątrz słowa.
\< dopasowuje pusty łańcuch na początku słowa.
\> dopasowuje pusty łańcuch na końcu słowa.
\w dopasowuje dowolny znak wchodzący w skład słów (literę, cyfrę lub podkreślenie). [Nie obejmuje
to, niestety polskich znaków diakrytycznych. Sekwencje dotyczące dopasowywania słów
oczywiście również nie uwzględniają specyficznych polskich znaków].
\W dopasowuje dowolny znak nie wchodzący w skład słów.
\` dopasowuje pusty łańcuch na początku bufora (łańcucha).
\' dopasowuje pusty łańcuch na końcu bufora.
Sekwencje specjalne (escape sequences), które są prawidłowe w stałych łańcuchowych (patrz niżej) są
również poprawne w wyrażeniach regularnych.
Klasy znaków są nową własnością wprowadzoną w standardzie POSIX. Klasa znaków jest specjalną notacją
służącą do opisu listy znaków posiadających szczególną cechę. Dla danej klasy rzeczywiście występujące w
niej znaki mogą być różne w zależności od kraju i/lub używanego zestawu znaków. Na przykład, pojęcie o
tym, co jest znakiem alfabetu jest odmienne w USA niż we Francji.
Klasa znaków dozwolona jest wyłącznie w wyrażeniu regularnym wewnątrz nawiasów klamrowych listy znaków.
Klasy znaków składają się z [:, słowa kluczowego opisującego klasą, i kończącego :]. POSIX definiuje
następujące klasy znaków:
[:alnum:] Znaki alfanumeryczne.
[:alpha:] Znaki alfabetu.
[:blank:] Znaki spacji lub tabulatorów.
[:cntrl:] Znaki sterujące.
[:digit:] Znaki numeryczne (cyfry).
[:graph:] Znaki, które są zarówno widoczne (przy wyświetlaniu) jak i drukowalne. (Spacja jest
drukowalna, ale nie jest widoczna, podczas gdy a jest i takie, i takie.)
[:lower:] Znaki małych liter alfabetu.
[:print:] Znaki drukowalne (znaki, które nie są znakami sterującymi.)
[:punct:] Znaki interpunkcyjne (nie będące literami, cyframi, znakami sterującymi ani znakami spacji).
[:space:] Znaki spacji (takie jak zwykła spacja, tabulator, wysuw strony, by wymienić tylko kilka).
[:upper:] Znaki dużych liter alfabetu.
[:xdigit:] Znaki będące cyframi szesnastkowymi.
Na przykład, przed standardem POSIX, by dopasować znaki alfanumeryczne musiałbyś napisać /[A-Za-z0-9]/.
Jeśli twój zestaw znaków zawiera inne znaki alfabetyczne, powyższe ich nie dopasuje, a jeśli kolejność
znaków w zestawie jest inna niż w ASCII, to wyrażenie to może nawet nie dopasowywać znaków
alfanumerycznych ASCII. Za pomocą POSIX-owych klas znaków, możesz napisać /[[:alnum:]]/, i dopasowuje to
wszystkie alfabetyczne i numeryczne znaki z twojego zestawu znaków.
W listach znaków mogą pojawić się dodatkowe sekwencje specjalne. Dotyczy to zestawów znaków różnych od
ASCII, które mogą posiadać pojedyncze symbole (zwane elementami porównywania - collating elements)
reprezentowane przez więcej niż jeden znak, jak i kilka znaków równoważnych w operacjach porównywania,
czy sortowania. (np. we francuskim, zwykłe “e” i akcentowane (grave) e` są równoważne.)
Symbole porównywania (Collating Symbols)
Symbolem porównywania jest wieloznakowy element porównywania zawarty pomiędzy [. a .]. Na
przykład, jeśli ch jest elementem porównywania, to [[.ch.]] jest wyrażeniem regularnym
dopasowującym ten element porównywania, podczas gdy [ch] jest wyrażeniem regularnym dopasowującym
c albo h.
Klasy równoważności (Equivalence Classes)
Klasa równoważności jest specyficzną dla ustawień lokalnych nazwą dla listy równoważnych sobie
znaków . Nazwa zawarta jest pomiędzy [= a =]. Na przykład, do reprezentacji wszystkich “e,” “`,”
and “`.” możne zostać użyta nazwa e. W tym przypadku, [[=e=]] jest wyrażeniem regularnym
dopasowującym dowolne z e, e´, e´ lub e`. e`.
Cechy te są bardzo wartościowe w ustawieniach lokalnych innych niż dla języka angielskiego. Funkcje
biblioteczne, których gawk używa do dopasowywania wyrażeń regularnych rozpoznają obecnie wyłącznie POSIX-
owych klas znaków; nie rozpoznają one symboli porównywania ani klas równoważności.
Operatory \y, \B, \<, \>, \w, \W, \` oraz \' są specyficzne dla gawk; są one rozszerzeniami opartymi na
możliwościach bibliotek wyrażeń regularnych GNU.
Różne opcje wiersza poleceń kontrolują sposób, w jaki gawk interpretuje znaki w wyrażeniach regularnych.
Brak opcji
W przypadku domyślnym gawk udostępnia wszystkie możliwości wyrażeń regularnych POSIX oraz powyżej
opisane operatory wyrażeń regularnych GNU. Nie są jednak obsługiwane wyrażenia powtarzane.
--posix
Obsługiwane są tylko POSIX-owe wyrażenia regularne, operatory GNU nie mają swego specjalnego
znaczenia. (tj., \w dopasowuje literał w). Dozwolone są wyrażenia powtarzane.
--traditional
Dopasowywane są wyrażenia regularne tradycyjnego uniksowego awk. Operatory GNU nie mają swego
specjalnego znaczenia, nie są dostępne ani wyrażenia powtarzane ani POSIX-owe klasy znaków
([[:alnum:]] i tak dalej). Znaki opisywane przez ósemkowe lub szesnastkowe sekwencje specjalne są
traktowane dosłownie, nawet jeśli reprezentują one metaznaki wyrażeń regularnych.
--re-interval
Pozwala na wyrażenia powtarzane, nawet przy użyciu --traditional.
Akcje
Instrukcje akcji są zawarte w nawiasach { i }. Instrukcje akcji składają się ze zwyczajnych instrukcji
przypisania, warunków i instrukcji pętli, które można znaleźć w większości innych języków programowania.
Operatory, instrukcje sterującymi, a także instrukcje wejścia/wyjścia są opracowane na podstawie tych,
spotykanych w języku C.
Operatory
Operatory w AWK, w kolejności malejącego priorytetu, to
(...) Grupowanie
$ Odniesienie się do pola.
++ -- Inkrementuj i dekrementuj. Zarówno przedrostkowe i przyrostkowe.
^ Potęgowanie (można użyć również **, oraz **= dla operatora przypisania).
+ - ! Jednoargumentowy plus, minus i logiczna negacja.
* / % Mnożenie, dzielenie i modulo (reszta dzielenia).
+ - Dodawanie i odejmowanie.
odstęp Konkatenacja (złączenie) łańcuchów.
< >
<= >=
!= == Regularne operatory relacyjne.
~ !~ Dopasowanie wyrażenia regularnego, dopasowanie zanegowane. UWAGA: Nie używaj stałego
wyrażenia regularnego (/foo/) po lewej stronie ~ lub !~. Używaj go tylko po prawej stronie.
Wyrażenie /foo/ ~ exp ma takie samo znaczenie jak (($0 ~ /foo/) ~ exp). Nie jest to
zazwyczaj rzecz, której oczekujesz.
in Przynależność do tablicy.
&& Koniunkcja logiczna AND.
|| Alternatywa logiczna OR.
?: Wyrażenie warunkowe z C. Ma ono postać wyraż1 ? wyraż2 : wyraż3. Jeśli wyraż1 jest prawdziwe,
to wartością wyrażenia jest wyraż2, w przeciwnym wypadku jest nią wyraż3. Obliczane jest
wyłącznie jedno z wyraż2 i wyraż3.
= += -=
*= /= %= ^= Przypisanie. Obsługiwane jest zarówno przypisanie absolutne (zmienna = wartość) jak i
przypisanie operatorowe (inne formy).
Instrukcje sterujące
Instrukcje sterujące są następujące:
if (warunek) instrukcja [ else instrukcja ]
while (warunek) instrukcja
do instrukcja while (warunek)
for (wyraż1; wyraż2; wyraż3) instrukcja
for (var in tablica) instrukcja
break
continue
delete tablica[indeks]
delete tablica
exit [ wyrażenie ]
{ instrukcje }
Instrukcje I/O
Instrukcje I/O są następujące:
close(plik [, jak]) Zamyka plik, potok lub proces współbieżny (co-process). Opcjonalnego jak powinno
się używać wyłącznie do zamykania jednego końca dwukierunkowego potoku do procesu
współbieżnego. Musi to być wartość łańcuchowa, albo "to" albo "from".
getline Ustawia $0 z następnego rekordu wejściowego; ustawia NF, NR, FNR.
getline <plik Ustawia $0 z następnego rekordu pliku; ustawia NF.
getline var Ustawia var z następnego rekordu wejściowego; ustawia NF, FNR.
getline var <plik Ustawia var z następnego rekordu pliku.
polecenie | getline [var]
Uruchamia przesyłanie potokiem wyjścia polecenia albo do $0, albo do var, jak
wyżej.
polecenie |& getline [var]
Uruchamia polecenia jako proces współbieżny, wysyłając potokiem jego wyjście albo
do $0 albo do var, jak wyżej. Procesy współbieżne są rozszerzeniem gawk.
next Kończy przetwarzanie bieżącego rekordu wejściowego. Następnie odczytywany jest
kolejny rekord wejściowy i przetwarzanie rozpoczyna się od pierwszego wzorca
programu AWK. Jeśli osiągnięto koniec danych wejściowych, wykonywany jest blok END.
nextfile Kończy przetwarzanie bieżącego pliku wejściowego. Następny rekord wejściowy
zostanie odczytany z kolejnego pliku wejściowego. Aktualizowane są wartości
FILENAME i ARGIND, zaś FNR jest ustawiane na 1 i przetwarzanie rozpoczyna się od
pierwszego wzorca programu AWK. Jeśli osiągnięty zostanie koniec danych
wejściowych, wykonywany jest blok END.
print Wypisuje bieżący rekord. Rekord wyjściowy zakończony jest wartością zmiennej ORS.
print lista-wyrażeń Wypisuje wyrażenia. Każde wyrażenie jest oddzielone wartością zmiennej OFS.
Wyjściowy rekord jest kończony wartością zmiennej ORS.
print lista-wyrażeń >plik
Wypisuje wyrażenia do pliku. Każde wyrażenie jest rozdzielone wartością zmiennej
OFS. Rekord wyjściowy jest zakończony wartością zmiennej ORS.
printf fmt, lista-wyrażeń
Formatuje i wypisuje.
printf fmt, lista-wyrażeń >plik
Formatuje i wypisuje do pliku.
system(cmd-line) Wywołuje polecenie systemowe cmd-line, i zwraca jego status wyjścia. (funkcja może
nie być dostępna na systemach nie POSIX-owych.)
fflush([plik]) Opróżnia bufory związane z otwartym plikiem wynikowym lub potokiem plik. Jeśli
pominięto plik, to opróżniane jest standardowe wyjście. Jeżeli plik jest łańcuchem
pustym, to opróżniane są bufory wszystkich otwartych plików i potoków.
Dozwolone są też dodatkowe przekierowania wejścia i wyjścia dla print i printf.
print ... >> plik
dokleja wyjście do pliku. a przekierowanie
print ... | polecenie
zapisuje do potoku.
print ... |& polecenie
wysyła dane do procesu współbieżnego.
Polecenie getline zwraca zero na końcu pliku, a -1 przy błędzie. W przypadku błędu, ERRNO zawiera
łańcuch opisujący problem.
UWAGA: używając potoku lub procesu współbieżnego do getline albo z print czy printf wewnątrz pętli,
musisz użyć close() do utworzenia nowych instancji tego polecenia. AWK nie zamyka automatycznie potoków
ani procesów współbieżnych gdy zwrócą one EOF.
Instrukcja printf
Wersje AWK instrukcji printf oraz funkcji sprintf() (patrz niżej) przyjmują następujące formaty
konwersji:
%c Znak ASCII. Jeśli argument użyty z %c był numeryczny, to zostanie potraktowany jak znak do
wypisania. W przeciwnym wypadku, argument będzie zrozumiany jako łańcuch i zostanie wypisany
tylko pierwszy znak tego łańcucha.
%d, %i liczba dziesiętna (część całkowita).
%e , %E
Liczba zmiennoprzecinkowa w postaci [-]d.ddddddE[+-]dd. Format %E używa po prostu E zamiast e.
%f Liczba zmiennoprzecinkowa w postaci [-]ddd.dddddd.
%g , %G
Używa konwersji e lub f w zależności od tego, która jest krótsza i pomijając nieznaczące zera.
Format %G używa E zamiast e.
%o Liczba ósemkowa bez znaku (także całkowita).
%u Liczba dziesiętna bez znaku (znów, całkowita).
%s Ciąg znaków (łańcuch).
%x , %X
Liczba szesnastkowa bez znaku (całkowita). Format %X używa liter ABCDEF zamiast abcdef.
%% Pojedynczy znak %; żaden argument nie jest konwertowany.
Między % a literą sterującą mogą znaleźć się opcjonalne parametry dodatkowe:
n$ Oznacza użycie n-tego argumentu w tym miejscu formatowania. Nosi nazwę specyfikatora pozycyjnego
i jest przeznaczone głównie do użytku w przetłumaczonych wersjach łańcuchów formatu, nie w
oryginalnym tekście programu AWK. Jest to rozszerzenie gawk.
- Wyrażenie w swoim polu powinno być wyrównane do lewej.
spacja W przypadku konwersji numerycznych, poprzedź wartości dodatnie odstępem, zaś ujemne znakiem minus.
+ Znak plus, użyty przed modyfikatorem szerokości (patrz niżej), nakazuje zawsze umieszczać znak
liczby przy konwersjach numerycznych, nawet jeżeli formatowane dane są dodatnie. Modyfikator +
powoduje unieważnienie modyfikatora spacji.
# Używa “alternatywnej postaci” pewnych liter sterujących. Dla %o, dodaje początkowe zero. Dla %x
oraz %X dodaje początkowe 0x lub 0X przy niezerowych wynikach. Dla %e, %E oraz %f wynik zawsze
zawiera kropkę dziesiętną. Dla %g i %G z wyniku nie są usuwane końcowe zera.
0 Początkowe 0 (zero) działa jako flaga, wskazująca, że wynik powinien być uzupełniony zerami
zamiast spacji. Odnosi się to nawet do formatów nie-numerycznych. Flaga ta działa tylko wtedy,
gdy pole jest szersze niż wartość do wypisania.
width (szerokość)
Pole powinno być wypełnione do tej szerokości. Zwykle pole uzupełniane jest spacjami. Jeśli użyto
flagi 0, to wypełnienie zostanie dokonane przy użyciu zer.
.prec (dokładność)
Liczba określająca dokładność, jaka ma zostać użyta przy wypisywaniu. Dla formatów %e, %E i %f,
jest to liczba cyfr, jakie zostaną wypisane po kropce dziesiętnej. Dla formatów %g i %G określa
maksymalną liczbą cyfr znaczących. Dla formatów %d, %o, %i, %u, %x oraz %X określa minimalną
liczbę cyfr do wypisania. Dla %s jest to maksymalna liczba znaków łańcucha, jakie mają zostać
wypisane.
Dynamiczne właściwości width i prec z printf() używanego w języku C są również wspierane. Znak gwiazdki *
w miejscu specyfikacji zarówno width jak i prec powoduje, że ich wartości są pobierane z listy
argumentów, przekazywanej printf lub sprintf(). Chcąc użyć specyfikatora pozycyjnego z dynamiczną
szerokością lub dokładnością należy podać n$ po * w łańcuchu formatu. Na przykład, "%3$*2$.*1$s".
Specjalne nazwy plików
Podczas przekierowań I/O przy użyciu print czy też printf do pliku, albo przy użyciu getline z pliku,
gawk rozpoznaje wewnętrznie pewne specjalne nazwy plików. Te nazwy plików umożliwiają dostęp do otwartych
deskryptorów plików, dziedziczonych po procesie rodzicielskim gawk'a (zazwyczaj powłoce). Inne pliki
specjalne zapewniają dostęp do informacji o uruchomionym procesie gawk. Z tych specjalnych nazw plików
można również korzystać w wierszu poleceń do określania plików danych. Te nazwy to:
/dev/stdin Standardowe wejście.
/dev/stdout Standardowe wyjście.
/dev/stderr Standardowe wyjście diagnostyczne.
/dev/fd/n Plik związany z otwartym deskryptorem pliku n.
Są one szczególnie przydatne do komunikatów o błędach. Na przykład:
print "Spieprzyłeś to!" > "/dev/stderr"
podczas gdy w przeciwnym wypadku musiałbyś użyć
print "Spieprzyłeś to!" | "cat 1>&2"
Poniższych specjalnych nazw plików można używać z operatorem procesu współbieżnego |& do tworzenia
witrualnych połączeń sieciowych TCP/IP.
/inet/tcp/lport/rhost/rport Plik dla połączenia TCP/IP na lokalnym porcie lport do zdalnej maszyny rhost
na zdalnym porcie rport. Użyj portu 0, jeśli chcesz, by to system znalazł
port.
/inet/udp/lport/rhost/rport Podobne, lecz używa UDP/IP zamiast TCP/IP.
/inet/raw/lport/rhost/rport Zarezerwowane do przyszłego użytku.
Inne specjalne nazwy plików zapewniające informacje o działającym procesie gawk. Te nazwy plików są
obecnie przestarzałe. Do uzyskania informacji, jakie podają, należy skorzystać z tablicy PROCINFO .
Nazwy tych plików to:
Odczytanie tego pliku zwraca PID bieżącego procesu. Liczba jest w postaci
dziesiętnej i zakończona jest nową linią.
/dev/ppid Odczytanie tego pliku zwróci PID procesu rodzicielskiego. Podobnie jak wyżej, liczba jest
dziesiętna i zakończona nową linią.
/dev/pgrpid Odczytanie tego pliku zwróci identyfikator grupy procesów bieżącego procesu, zapisany w
postaci dziesiętnej i zakończony nową linią.
/dev/user Odczytanie tego pliku zwróci pojedynczy rekord, zakończony nową linią. Pola są oddzielone
spacjami. $1 jest wartością wywołania systemowego getuid(2), $2 jest wartością wywołania
systemowego geteuid(2), $3 jest wartością wywołania systemowego getgid(2), a $4 jest
wartością wywołania systemowego getegid(2). Jeśli są jeszcze jakieś dodatkowe pola, to są to
identyfikatory grup, zwrócone przez getgroups(2). W niektórych systemach może nie być
obsługiwana przynależność do wielu grup.
Funkcje numeryczne
AWK ma następujące wbudowane funkcje arytmetyczne:
atan2(y, x) zwraca arcus tangens y/x w radianach.
cos(wyraż) zwraca cosinus z wyraż w radianach.
exp(wyraż) funkcja wykładnicza.
int(wyraż) skraca do liczby całkowitej.
log(wyraż) funkcja logarytmu naturalnego.
rand() zwraca liczbę losową z przedziału 0 i 1.
sin(wyraż) zwraca sinus z wyraż w radianach.
sqrt(wyraż) pierwiastek kwadratowy.
srand([wyraż])
Używa wyraż jako nowego nasionka dla generatora liczb losowych. Bez podanego wyraż, używany
jest czas dnia. Wartość zwracana to poprzednie nasionko generatora liczb losowych.
Funkcje łańcuchowe
AWK ma następujące wbudowane funkcje łańcuchowe:
asort(s [, d]) Zwraca liczbę elementów w źródłowej tablicy s. Zawartość s jest sortowana z
zastosowaniem zwykłych reguł gawk do porównywania wartości, zaś indeksy
posortowanych wartości s azstępowane są kolejnymi liczbami całkowitymi, począwszy
od 1. Jeśli podano opcjonalną tablicę docelową d, to najpierw s jest powielana
do d, a następnie sortowana jest d, a indeksy tablicy źródłowej s pozostają
niezmienione.
gensub(r, s, h [, t]) w łańcuchu docelowym t wyszukuje podłańcuchy odpowiadające wyrażeniu regularnemu
r. Jeżeli h jest łańcuchem zaczynającym się od g lub G, to zastępuje wszystkie
znalezione dopasowania r przez s. W przeciwnym wypadku, h jest liczbą
wskazującą, które z kolejnych dopasowań r ma zostać zastąpione. Jeżeli nie
podano t, to zamiast niego używane jest $0. Wewnątrz tekstu zastępującego s,
można posłużyć się sekwencją \n, gdzie n jest cyfrą od 1 do 9, wskazującą na
tekst dopasowany przez n-te podwyrażenie w nawiasach. Sekwencja \0 oznacza cały
dopasowany tekst, tak samo jak znak &. W przeciwieństwie do sub() i gsub(), jako
wynik funkcji zwracany jest zmieniony łańcuch, zaś pierwotny łańcuch docelowy
pozostaje nie zmieniony.
gsub(r, s, t) każdy podłańcuch, odpowiadający wyrażeniu regularnemu r w łańcuchu t, wymienia na
łańcuch s, i zwraca liczbę podmian. Jeśli nie podano t, używa $0. Znak & w
tekście zastępującym zostanie zastąpiony faktycznie dopasowanym tekstem. Użyj \&
by otrzymać literał &. (Musi to być wpisane jako "\\&". Pełniejsze omówienie
reguł & oraz odwrotnych ukośników w tekście zastępującym dla funkcji sub(),
gsub() i gensub() znajdziesz w pozycji GAWK: Efektywne programowanie w AWK.)
index(s, t) zwraca indeks łańcucha t w łańcuchu s, lub zero, jeśli t nie zostało znalezione.
length(s) zwraca długość łańcucha s lub długość $0, jeśli nie podano s.
match(s, r [, a]) zwraca pozycję w s, gdzie pojawia się wyrażenie regularne r. Jeśli nie podano r,
zwracane jest zero. Jeśli jest jednak obecne, to dodatkowo ustawiane są zmienne
RSTART i RLENGTH. Zauważ, że kolejność argumentów jest taka sama jak dla
operatora ~: str ~ re. Jeśli podano tablicę a, to jest ona czyszczona a
następnie elementy od 1 do n wypełniane są fragmentami s pasującymi do
odpowiednich ujętych w nawiasy podwyrażeń z r. Zerowy element a zawiera fragment
s dopasowany przez całe wyrażenie regularne r.
split(s, a, r) dzieli łańcuch s na tablicę a w miejscach rozdzielonych wyrażeniem regularnym r,
i zwraca liczbę pól. Jeśli pominięto r, zamiast niego używane jest FS. Na
początku, tablica a jest czyszczona. Podział odbywa się identycznie jak opisany
powyżej podział rekordu na pola.
sprintf(fmt, lista-wyraż)
wypisuje listę-wyraż według fmt, i zwraca łańcuch wyjściowy.
strtonum(str) Bada str, i zwraca jego numeryczną wartość. Jeśli str zaczyna się od
początkowego 0, to strtonum() przyjmuje, że str jest liczbą ósemkową. Jeśli str
zaczyna się od początkowego 0x lub 0X, to strtonum() przyjmuje, że str jest
liczbą szesnastkową.
sub(r, s, t) Podobne do gsub(), lecz podmieniany jest tylko pierwszy odpowiadający podłańcuch.
substr(s, i, n) zwraca maksymalnie n-znakowy podłańcuch łańcucha s, zaczynający się od pozycji i.
Jeśli pominięto parametr n, użyta zostaje reszta s.
tolower(str) zwraca kopię łańcucha str, w której wszystkie wielkie litery zostały zastąpione
małymi. Nie alfabetyczne znaki pozostają bez zmian.
toupper(str) zwraca kopię łańcucha str, w której wszystkie małe litery zostały zastąpione
wielkimi. Nie alfabetyczne znaki pozostają bez zmian.
Funkcje czasu
Ponieważ jednym z podstawowych zadań programów AWK jest przetwarzanie plików z logami, które zawierają
informacje czasowe, gawk udostępnia następujące funkcje, umożliwiające uzyskiwanie znaczników czasu
(timestamps) i ich formatowanie.
mktime(danedaty)
Zamienia danedaty w znacznik czasu o tej postaci, co zwracana przez systime(). danedaty jest
łańcuchem postaci YYYY MM DD HH MM SS[ DST]. Zawartością łańcucha jest sześć lub siedem liczb
oznaczających odpowiednio: pełny rok łącznie ze stuleciem, miesiąc od 1 do 12, dzień miesiąca
od 1 do 31, godzina od 0 do 23, minuta od 0 do 59, i sekunda od 0 do 60, oraz opcjonalna flaga
zmiany czasu na letni. Wartości tych liczb nie muszą leżeć w podanych zakresach. Na przykład,
godzina -1 oznacza 1 godziną przed północą. Przyjęto kalendarz gregoriański zaczynający się od
zera, w którym rok 0 występuje przed rokiem 1, a rok -1 przed rokiem 0. Zakłąda się, że czas
jest podany według lokalnej strefy czasowej. Jeśli flaga czasu letniego jest dodatnia, to czas
jest czasem letnim. Jeśli jest zerowa, to standardowym. Jeśli jest ujemna (domyślne), to
mktime() próbuje ustalić czy dla zadanego czasu funkcjonuje czas letni. Jeśli danedaty nie
zawierają wystarczającej liczby elementów lub wyknikowy czas jest poza zakresem, to funkcja
zwraca -1.
strftime(format, timestamp)
formatuje timestamp według wskazówek zawartych w zmiennej format. timestamp powinien być taki
sam, jak ten, zwracany przez systime(). Jeśli brakuje parametru timestamp, używany jest
bieżący czas dnia. Jeżeli pominięto format, to używany jest domyślny format równoważny
formatowi wyników z date(1). Zobacz specyfikację funkcji strftime () w ANSI C, aby zobaczyć
jakie konwersje formatów są na pewno dostępne. Razem z gawk dostarczana jest wersja public
domain strftime(3) oraz odpowiednia strona podręcznika man; jeśli ta wersja została użyta do
zbudowania gawk, to wszystkie konwersje opisane na tej stronie będą dostępne dla gawk.
systime() zwraca bieżący czas dnia w liczbach sekund od początku Epoki (czyli od północy UTC, 1 stycznia
1970 na systemach POSIX-owych).
Funkcje operujące na bitach
Począwszy od wersji 3.1 gawk, dostępne są poniższe funkcje operujące na bitach. Działają przez konwersję
wartości zmiennoprzecinkowych podwójnej precyzji na całkowite unsigned long, wykonanie operacji, a
następnie konwersję wyniku z powrotem na zmiennoprzecinkowy. Te funkcje to:
and(v1, v2) Zwraca bitową koniunkcję AND wartości podanych przez v1 i v2.
compl(val) Zwraca bitowe uzupełnienie val.
lshift(val, ile) Zwraca wartość val, przesuniętą w lewo o ile bitów.
or(v1, v2) Zwraca bitową alternatywę OR wartości podanych przez v1 i v2.
rshift(val, ile) Zwraca wartość val, przesuniętą w prawo o ile bitów.
xor(v1, v2) Zwraca bitową alternatywę wykluczającą XOR wartości podanych przez v1 i v2.
Funkcje internacjonalizacji
Począwszy od wersji 3.1 gawk, można używać wewnątrz programów AWK funkcji do tłumaczenia łańcuchów
podczas wykonania programu. Szczegóły opisano w GAWK: Efektywne programowanie w AWK.
bindtextdomain(katalog [, domena])
Określa katalog, w którym gawk szuka plików .mo, w przypadku gdy nie będą lub nie mogą być
umieszczone w ,,standardowych'' miejscach (np., podczas testów). Zwraca katalog, z którym jest
,,związana'' domena.
Domyślną domeną jest wartość TEXTDOMAIN. Jeśli katalog jest łańcuchem pustym (""), to
bindtextdomain() zwraca bieżące wiązanie dla zadanej domeny.
dcgettext(łańcuch [, domena [, kategoria]])
Zwraca tłumaczenie łańcucha w domenie tekstowej domena dla kategorii locale kategoria. Domyślną
domeną jest bieżąca wartość TEXTDOMAIN. Domyślną wartością kategorii jest "LC_MESSAGES".
Jeśli podaje się wartość kategorii, to musi to być łańcuch równy jednej ze znanych kategorii
locale opisanych w GAWK: Efektywne programowanie w AWK. Trzeba również podać domenę tekstową.
Użyj TEXTDOMAIN, jeśli chcesz korzystać z bieżącej domeny.
FUNKCJE UŻYTKOWNIKA
Funkcje w AWK są definiowane następująco:
function nazwa(lista parametrów) { instrukcje }
Funkcje są wykonywane po wywołaniu ich z wyrażeń występujących we wzorcach lub akcjach. Do tworzenia
instancji parametrów formalnych, zadeklarowanych w funkcji używane są parametry faktyczne użyte w
wywołaniu funkcji. Tablice są przekazywane przez wskazanie, inne zmienne przez wartość.
Ponieważ funkcje pierwotnie nie były częścią języka AWK, obsługa zmiennych lokalnych jest trochę
niezdarna: Są one deklarowana jako dodatkowe parametry w liście parametrów. Konwencja polega na
separowaniu zmiennych lokalnych od parametrów dodatkowymi spacjami w liście parametrów. Na przykład:
function f(p, q, a, b) { # a i b są lokalne
..... }
/abc/ { ... ; f(1, 2) ; ... }
Lewy nawias w wywołaniu funkcji musi występować bezpośrednio za nazwą funkcji, bez wtrąconej białej
spacji. Ma to na celu zapobieżenie niejednoznaczności składni z operatorem konkatenacji (łączenia).
Ograniczenie to nie odnosi się do funkcji wbudowanych, które są opisane powyżej.
Funkcje mogą wołać siebie nawzajem i mogą być rekurencyjne. Parametry funkcji używane jako zmienne
lokalne są podczas wywołania funkcji inicjalizowane na łańcuch pusty i liczbę zero. Chcąc, by funkcja
zwracała wartość należy posłużyć się składnią: return wyraż. Wartość zwracana przez funkcję jest
niezdefiniowana jeśli nie podano wartości zwracanej lub funkcja kończy pracę bez jawnej instrukcji
powrotu.
Jeżeli użyto --lint, to gawk ostrzega o wywołaniach niezdefiniowanych funkcji podczas analizy składni, a
nie w czasie wykonania. Wywołanie niezdefiniowanej funkcji w czasie wykonania powoduje błąd krytyczny.
Zamiast słowa function można używać słowa funct.
DYNAMICZNE ŁADOWANIE NOWYCH FUNKCJI
Począwszy od wersji 3.1 gawk, można dynamicznie dodawać nowe funkcje wbudowane do pracującego
interpretera gawk. Dokładne szczegóły wykraczają poza zakres tej strony podręcznika. Można je znaleźć w
GAWK: Efektywne programowanie w AWK.
extension(objekt, funkcja)
Dynamicznie dołącza plik obiektów współużytkowanych o nazwie objekt, i wywołuje funkcję z tego
obiektu, do wykonania inicjowania. Obydwa te argumenty powinny być podane jako łańcuchy. Zwraca
wartość zwracaną przez funkcję.
Ta funkcja jest dostarczana i dokumentowana w GAWK: Efektywne programowanie w AWK, ale wszystko dotyczące
tej cechy może się zmienić w kolejnym wydaniu. SILNIE zalecamy, byś nie używał tej funkcji do czegoś,
czego nie masz zamiaru robić ponownie.
SYGNAŁY
pgawk przyjmuje dwa sygnały. SIGUSR1 powoduje, że zrzuca on profil i stos wywołąń funkcji do pliku
profilu, którym jest albo awkprof.out, albo plik podany z opcją --profile. Następnie kontynuuje
działanie. SIGHUP powoduje, że zrzuca on profil i stos wywołąń funkcji a następnie kończy pracę.
PRZYKŁADY
Wypisz i posortuj nazwy zgłoszeniowe (login) wszystkich użytkowników:
BEGIN { FS = ":" }
{ print $1 | "sort" }
Zlicz linie w pliku:
{ nlines++ }
END { print nlines }
Poprzedź każdą linię jej numerem w pliku:
{ print FNR, $0 }
Konkatenatuj i numeruj linie (wariacja tematu):
{ print NR, $0 }
INTERNACJONALIZACJA
Stałe łańcuchowe są ciągami znaków ujętymi w cudzysłowy. W środowiskach innych niż angielskojęzyczne,
możliwe jest oznakowanie łańcuchów w programie AWK jako wymagających tłumaczenia na włąsny język
narodowy. Łańcuchy takie są oznaczone w programie AWK przez początkowy znak podkreślenia (“_”). Na
przykład,
gawk 'BEGIN { print "hello, world" }'
zawsze wypisuje hello, world. Ale,
gawk 'BEGIN { print _"hello, world" }'
we Francji może wypisać bonjour, monde.
W tworzeniu i uruchamianiu zlokalizowanego programu AWK wyróżnia się kilka etapów.
1. Dodanie akcji BEGIN przypisującej wartość zmiennej TEXTDOMAIN do ustawienia domeny tekstowej na nazwę
skojarzoną z naszym programem.
BEGIN { TEXTDOMAIN = "myprog" }
Umożliwia to gawkowi znalezienie pliku .mo związanego z programem. Be ztego kroku, gawk używa domeny
tekstowej messages, która prawdopodobnie nie zawiera tłumaczeń dla naszego programu.
2. Oznakowanie początkowymi znakami podkreślenia wszystkich łańcuchów, które powinny zostać
przetłumaczone.
3. Jeśli to potrzebne, użycie w programie odpowiednich funkcji dcgettext() i/lub bindtextdomain().
4. Uruchomienie gawk --gen-po -f myprog.awk > myprog.po w celu utworzenia pliku .po dla naszego
programu.
5. Zapewnienie właściwego tłumaczenia, zbudowanie i zainstalowanie odpowiedniego pliku .mo.
Funkcje internacjonalizacji opisano szczegółowo w GAWK: Efektywne programowanie w AWK.
ZGODNOŚĆ Z POSIX
Podstawowym celem gawk była zgodność ze standardem POSIX, a także zgodność z najnowszymi wersjami UNIX
awk. W tym celu gawk zawiera następujące widzialne dla użytkownika właściwości, które nie są opisane w
książce o AWK, lecz są częścią awk z Bell Laboratories (Systemu Vr4), a także są częścią standardu POSIX.
Książka wskazuje, że przypisanie w wierszu poleceń zachodzi gdy awk w innym wypadku otworzył by argument
jako plik, co następuje po wykonaniu bloku BEGIN. Jednak we wcześniejszych implementacjach, gdy takie
przypisanie pojawiło się przed jakimikolwiek nazwami plików, następowało ono przed uruchomieniem bloku
BEGIN. Aplikacje z czasem zaczęły polegać na tej “właściwości”. Gdy awk został zmieniony tak, by
odpowiadał dokumentacji, dodano opcję -v do przypisywania wartości zmiennym przed wykonaniem programu,
aby usatysfakcjonować aplikacje, które zależały od starego zachowania. (Właściwość ta została uzgodniona
między programistami Bell Laboratories i GNU).
Opcja -W, przeznaczona dla właściwości zależnych od implementacji należy do standardu POSIX.
Podczas przetwarzania argumentów, gawk używa specjalnej opcji “--”, sygnalizującej koniec argumentów. W
trybie zgodności będzie ostrzegał, lecz poza tym ignorował opcje niezdefiniowane. W normalnym trybie
działania, argumenty takie są przekazywane do programu AWK, aby je przetworzył.
Książka o AWK nie definiuje wartości zwracanej przez srand(). Wersja SVr4 UNIX awk (oraz standard POSIX)
zwracają wartość poprzedniego używanego nasionka, umożliwiając śledzenie kolejnych sekwencji liczb
losowych. Dlatego srand() w gawk również zwraca poprzednio używane nasionko.
Innymi nowymi właściwościami są: używanie wielu opcji -f (z MKS awk), tablica ENVIRON, sekwencje
specjalne \a oraz \v (opracowane oryginalnie w gawk i przeniesione z powrotem do wersji Bell
Laboratories); funkcje wbudowane tolower() i toupper() (z Bell Laboratories) oraz specyfikacje konwersji
ANSI C w printf (zrobione pierwotnie w wersji Bell Laboratories).
WŁAŚCIWOŚCI HISTORYCZNE
Istnieją dwie historyczne właściwości AWK, obsługiwane przez gawk. Po pierwsze, możliwe jest wywołanie
funkcji wbudowanej length() nie tylko bez argumentów, ale również bez nawiasów! Tak więc
a = length # Święty Algol 60, Batman!
oznacza to samo co jedno z poniższych
a = length()
a = length($0)
Właściwość ta jest oznaczona jako “nieaprobowana” w standardzie POSIX i gawk wypisuje ostrzeżenie o jej
użyciu, o ile podano w wierszu poleceń opcję -W lint.
Inną właściwością jest używanie instrukcji continue lub break poza ciałami pętli while, for lub do.
Tradycyjne implementacje AWK traktowały takie użycie jako równoważnik instrukcji next. Gawk realizuje
ten sposób użycia, jeśli podano opcję --traditional.
ROZSZERZENIA GNU
Gawk ma kilka rozszerzeń w stosunku do POSIX awk. Są one opisane w tej sekcji. Wszystkie rozszerzenia,
które są tu opisane można wyłączyć, wywołując gawk z opcją --traditional.
Następujące właściwości gawk nie są dostępne w wersjach POSIX awk.
• Dla plików podanych opcją -f nie jest wykonywane przeszukiwanie ścieżki. option. Dlatego też, zmienna
środowiskowa AWKPATH nie jest zmienną specjalną.
• Sekwencja specjalna \x (Wyłączana przez --posix.)
• Funkcja fflush() (Wyłączana przez --posix.)
• Możliwość kontynuowania linii po ? i :. (Wyłączana przez --posix.)
• Stałe ósemkowe i szesnastkowe w programach AWK.
• Zmienne ARGIND, BINMODE, ERRNO, LINT, RT i TEXTDOMAIN nie są specjalne.
• Zmienna IGNORECASE oraz jej efekty uboczne nie są dostępne.
• Zmienna FIELDWIDTHS oraz rozdzielanie o ustalonej szerokości pola.
• Nie jest dostępna tablica PROCINFO
• Posługiwanie się RS jako wyrażeniem regularnym.
• Nie są rozpoznawane specjalne nazwy plików dostępne do przeadresowań I/O.
• Operator |& do tworzenia procesów współbieżnych.
• Możliwość wydzielania pojedynczych znaków przy użyciu łańcucha pustego jako wartości FS oraz jako
trzeciego argumentu funkcji split().
• Użycie delete array do kasowania całej zawartości tablicy.
• Użycie nextfile do porzucenia przetwarzania bieżącego pliku wejściowego.
• Opcjonalny drugi argument funkcji close().
• Opcjonalny trzeci argument funkcji match().
• Możliwość użycia specyfikatorów pozycyjnych w printf i sprintf().
Funkcje
and(), asort(), bindtextdomain(), compl(), dcgettext(), gensub(), lshift(), mktime(), or(), rshift(),
strftime(), strtonum(), systime() i xor(). ! .
• Lokalizowalne łańcuchy.
• Dynamiczne dodawanie nowych funkcji wbudowanych, funkcją extension().
Książka o AWK nie definiuje wartości zwracanej przez funkcję close(). Zaimplementowana w Gawk funkcja
close() zwraca wartość z fclose(3) lub pclose(3), zależnie czy zamykano plik czy potok. Zwraca kod
zakończenia procesu przy zamykaniu potoku wejściowego. Wartością zwracaną jest -1 jeśli dany plik, potok
czy proces współbieżny nie były otwarte za pomocą przekierowania.
Gdy gawk jest wywołany z opcją --traditional, jeśli argumentem fs opcji -F jest “t”, to FS jest ustawiane
na znak tabulacji. Zauważ, że wpisanie gawk -F\t ... powoduje po prostu zacytowanie przez powłokę znaku
“t” i nie przesyła “\t” do opcji -F. Ponieważ jest to raczej brzydki przypadek specjalny, nie jest to
zachowanie domyślne. Zachowanie to nie pojawia się również po podaniu opcji -W posix. Aby faktycznie
uzyskać znak tabulacji jako separator pól, najlepiej posłużyć się apostrofami jako znakami cytowania:
gawk -F'\t' ....
ZMIENNE ŚRODOWISKOWE
Do podania listy katalogów przeglądanych przez gawk podczas poszukiwania plików zadanych opcjami -f i
--file można posłużyć się zmienną środowiskową AWKPATH.
Jeśli w środowisku istnieje zmienna POSIXLY_CORRECT to gawk zachowuje się tak, jakby podano mu w wierszu
poleceń opcję --posix. Jeśli podano opcję --lint, gawk wyda ostrzeżenie o tym efekcie.
ZOBACZ TAKŻE
egrep(1), getpid(2), getppid(2), getpgrp(2), getuid(2), geteuid(2), getgid(2), getegid(2), getgroups(2)
The AWK Programming Language, Alfred V. Aho, Brian W. Kernighan, Peter J. Weinberger, Addison-Wesley,
1988. ISBN 0-201-07981-X.
GAWK: Efektywne programowanie w AWK, Edition 3.0, opublikowana przez Free Software Foundation, 2001.
[od tłum.: powyższa publikacja dostarczana jest razem z opisywaną wersją programu]
BŁĘDY
Opcja -F niekoniecznie ma właściwość przypisywania zmiennych; pozostaje tylko dla zgodności wstecznej.
Niepoprawne składniowo programy z pojedynczego znaku mogą powodować przepełnienie stosu analizatora,
dając niezbyt pomocny komunikat. Programy takie są zaskakująco trudne do do analizy w całkiem ogólnym
przypadku, a wysiłek, by to jednak robić nie jest tego wart.
AUTORZY
Oryginalna wersja UNIX awk była opracowana i zaimplementowana przez Alfreda Aho, Petera Weinbergera i
Briana Kernighana z Bell Laboratories. Brian Kernighan wciąż pracuje nad nią i rozszerza ją.
Paul Rubin i Jay Fenlason, z Free Software Foundation, napisali wersję gawk, zgodną z oryginalną wersją
awk, rozprowadzaną w Seventh Edition UNIX. John Woods wprowadził wiele poprawek. David Trueman, z
pomocą Arnolda Robbinsa, uczynił gawk zgodnym z nową wersją UNIX awk. Arnold Robbins jest bieżącym
opiekunem projektu.
Pierwotny port pod DOS został dokonany przez Conrada Kwoka i Scotta Garfinkle. Scott Deifik jest obecnym
opiekunem wersji DOS. Pat Rankin zrobił port na VMS, a Michal Jaegermann zrobił port na Atari ST. Port
na OS/2 został zrobiony przez Kai Uwe Rommela, przy udziale i pomocy Darrela Hankersona. Fred Fish
zapewnił obsługę dla Amigi, Stephen Davies przeniesienie na Tandem, a Martin Brown na BeOS.
INFORMACJA O WERSJI
Ta strona podręcznika man opisuje gawk, w wersji numer 3.1.0.
RAPORTY O BŁĘDACH
Jeśli znajdziesz w gawk błąd, proszę o przesłanie listu pocztą elektroniczną na adres bug-gnu-
utils@gnu.org, z kopią (carbon copy) na arnold@gnu.org. Proszę o załączenie wersji systemu operacyjnego,
wersji gawk (otrzymanej z gawk --version), wersji kompilatora C, którym została skompilowana, oraz
możliwie małego programu testowego i danych, które umożliwiają powtórzenie problemu.
Przed wysłaniem raportu o błędzie, zrób dwie rzeczy. Najpierw sprawdź, czy masz najnowszą wersję gawk.
Wiele błędów (zwykle subtelnych) jest poprawianych w każdej nowej wersji i jeśli twoja wersja jest
przedawniona, to być może problem jest już rozwiązany. Po drugie, proszę, przeczytaj uważnie tę stronę
podręcznika man oraz podręczniki, aby się upewnić, że to, co uważasz za błąd, jest nim naprawdę, a nie
tylko dziwactwem w konstrukcji języka.
Cokolwiek zrobisz, NIE wysyłaj zgłoszenia błędu na grupę dyskusyjną comp.lang.awk. Mimo, że opiekunowie
projektu gawk czasami czytają tę grupę, wysyłanie na nią zgłoszeń jest drogą niepewną. Proszę, użyj
zamiast tego podanych wyżej adresów poczty elektronicznej.
PODZIĘKOWANIA
Brian Kernighan z Bell Laboratories dał wartościowe wsparcie podczas testowania i debuggowania.
Dziękujemy.
KOPIOWANIE NINIEJSZEJ DOKUMENTACJI
[Sekcja nietłumaczona z uwagi na ograniczenie zawarte w ostatnim akapicie]
Copyright © 1989, 1991-2001 Free Software Foundation, Inc.
Permission is granted to make and distribute verbatim copies of this manual page provided the copyright
notice and this permission notice are preserved on all copies.
Permission is granted to copy and distribute modified versions of this manual page under the conditions
for verbatim copying, provided that the entire resulting derived work is distributed under the terms of a
permission notice identical to this one.
Permission is granted to copy and distribute translations of this manual page into another language,
under the above conditions for modified versions, except that this permission notice may be stated in a
translation approved by the Foundation.
INFORMACJE O TŁUMACZENIU
Powyższe tłumaczenie pochodzi z nieistniejącego już Projektu Tłumaczenia Manuali i może nie być aktualne.
W razie zauważenia różnic między powyższym opisem a rzeczywistym zachowaniem opisywanego programu lub
funkcji, prosimy o zapoznanie się z oryginalną (angielską) wersją strony podręcznika za pomocą polecenia:
man --locale=C 1 gawk
Prosimy o pomoc w aktualizacji stron man - więcej informacji można znaleźć pod adresem
http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.