Provided by: manpages-pl_0.6-2_all 
NAZWA
mtools.conf - pliki konfiguracyjne mtools
OPIS
Uwaga! To tłumaczenie może być nieaktualne!
Niniejsza strona podręcznika opisuje pliki konfiguracyjne pakietu mtools. Pliki
konfiguracyjne noszą nazwy /usr/local/etc/mtools.conf oraz ~/.mtoolsrc.
Jeśli określono zmienną środowiska MTOOLSRC, to jej wartość jest używana jako nazwa
trzeciego pliku konfiguracyjnego. Pliki konfiguracyjne opisują następujące pozycje:
* Ogólne flagi i zmienne konfiguracji
* Flagi i zmienne dla napędu
* Tablice translacji znaków
Położenie plików konfiguracyjnych
Ogólnym, systemowym plikiem konfiguracyjnym jest /usr/local/etc/mtools.conf, zaś
~/.mtoolsrc jest prywatnym plikiem konfiguracyjnym użytkownika.
W niektórych systemach plikiem konfiguracyjnym o zasięgu ogólnosystemowym jest jednak
/etc/defaults/mtools.conf.
Ogólna składnia pliku konfiguracyjnego
Pliki konfiguracyjne złożone są z sekcji. Każda sekcja rozpoczyna się identyfikującym ją
słowem kluczowym zakończonym dwukropkiem. Po identyfikacji sekcji następują przypisania
zmiennych i flag. Przypisania zmiennych posiadają poniższą postać:
nazwa=wartość
Flagi są pojedynczymi słowami kluczowymi bez znaku równości i przypisanej wartości. Sekcja
kończy się z końcem pliku lub z rozpoczęciem kolejnej sekcji.
Linie rozpoczynające się od znaku krzyżyka (#) są komentarzami. Znaki nowej linii są
równoważne białym znakom (z wyjątkiem kończących komentarz). Wielkość liter w pliku
konfiguracyjnym nie ma znaczenia, z wyjątkiem pozycji ujętych w znaki cytowania (jak np.
nazwy plików).
Domyślne wartości
Dla większości platform mtools posiadają rozsądne wkompilowane parametry domyślne dla
napędów dyskietek. Zwykle zatem, nie ma potrzeby zajmowania się plikiem konfiguracyjnym,
jeśli chcemy jedynie wykorzystywać mtools do uzyskania dostępu do dyskietek. Z drugiej
strony jednak, plik konfiguracyjny jest niezbędny przy użyciu mtools również do partycji
dysku twardego i plików obrazu dosemu.
Zmienne globalne
Przełączniki (flagi) globalne mogą być ustawione na 1 lub 0.
Rozpoznawane są następujące flagi globalne:
MTOOLS_SKIP_CHECK
Ustawienie na 1 powoduje, że mtools pomijają większość testów kontrolnych.
Potrzebne przy odczycie niektórych dyskietek Atari, zrobionych z użyciem
wcześniejszych wersji ROM, które w inny sposób nie byłyby rozpoznawane.
MTOOLS_FAT_COMPATIBILITY
Przy ustawieniu na 1, mtools pomijają sprawdzenie rozmiaru FAT. Niektóre dyski mają
FAT większy niż faktycznie tego potrzebują. Są one odrzucane, jeśli niniejsza opcja
nie jest ustawiona.
MTOOLS_LOWER_CASE
Ustawienie na 1 powoduje, że mtools wyświetlają małymi literami krótkie nazwy
plików, w których wszystkie litery są duże. Stworzone dla uzyskania zgodności z
poprzednimi wersjami mtools, które nie rozpoznawały bitu dużych/małych liter (patrz
mtools(1), sekcja Rozróżnianie dużych i małych liter w systemie VFAT).
MTOOLS_NO_VFAT
Przy ustawieniu na 1 mtools nie będą tworzyć wpisów VFAT dla nazw plików o
mieszanych, dużych/małych literach, które poza tym są poprawnymi nazwami plików
DOSu. Przydatne przy pracy z wersjami DOSu nie obsługującymi długich nazw VFAT, jak
np. FreeDos.
MTOOLS_DOTTED_DIR
Przy szerokim listowaniu katalogu, pokazuje nazwy plików z kropką zamiast odstępów
oddzielających nazwę od rozszerzenia.
MTOOLS_NAME_NUMERIC_TAIL
Domyślnie ustawione na jeden, decyduje o tworzeniu numerycznych przyrostków we
wszystkich długich nazwach plików (~1). Ustawienie na zero oznacza, że przyrostki
numeryczne nie będą tworzone, chyba że spowodowałoby to kolizję nazw.
MTOOLS_TWENTY_FOUR_HOUR_CLOCK
Przy ustawieniu na jeden używany jest europejski sposób zapisu czasu (zegar
24-godzinny). W przeciwnym przypadku wykorzystywana jest notacja anglosaska
(am/pm).
Przykład: Wstawienie poniższej linii do pliku konfiguracyjnego nakazuje mtools pominięcie
testów poprawności:
MTOOLS_SKIP_CHECK=1
Zmienne globalne mogą być również ustawiane poprzez środowisko:
export MTOOLS_SKIP_CHECK=1
Globalne zmienne znakowe mogą mieć przypisaną dowolną wartość:
MTOOLS_DATE_STRING
Format używany do wyświetlania dat plików. Domyślnie jest to dd-mm-yyyy.
Flagi i zmienne napędów
Informacje ogólne
W sekcji napędu mogą być użyte przełączniki i wartości odnoszące się do tego napędu.
Sekcja opisująca napęd rozpoczyna się od napisu:
drive litera_napędu:
następnie występują pary zmienna-wartość oraz flagi. A oto przykładowy opis napędu:
drive a:
file="/dev/fd0" use_xdf=1
Konfiguracja geometrii dysku
Informacja o geometrii opisuje fizyczną charakterystykę dysku. Ma ona trojakie
zastosowanie:
formatowanie
Informacja o geometrii zapisywana jest w sektorze startowym (boot-sector) nowo
utworzonego dysku. Można jednak opisać geometrię dysku z linii poleceń (patrz
polecenie mformat).
filtrowanie
W niektórych Unixach węzły urządzeń (device nodes) obsługują wyłącznie jedną
geometrię fizyczną. Na przykład, możesz potrzebować innego węzła dla dostępu do
dyskietki dużej gęstości niż do dyskietki o małej gęstości. Aby zapewnić możliwość
poprawnego odczytu dysku przez węzeł, geometria porównywana jest z faktyczną
geometrią zapisaną w sektorze startowym. Jeżeli nie pasują, to odpowiedni zapis
charakteryzujący napęd zawodzi i testowany jest kolejny wpis z tą samą literą
napędu. Sekcja Wielokrotne opisy wyjaśnia bliżej posługiwanie się wieloma opisami
dla jednej litery napędu.
Gdy w pliku konfiguracyjnym nie podano żadnej informacji o geometrii, to
akceptowane są wszystkie dyski. W Linuksie (również na Sparc) istnieją węzły
urządzeń o konfigurowalnej geometrii (/dev/fd0, /dev/fd1 itd.), zatem filtrowanie
napędów dyskowych jest zbędne (i jest ignorowane). (mtools wykonują jednak
filtrowanie plików zwykłych (obrazów dysków) w Linuksie: przeznaczono to głównie do
testowania, gdyż nie mam dostępu do Unixa, który faktycznie potrzebowałby
filtrowania).
Jeśli nie potrzebujesz filtrowania, a chcesz używać domyślnej geometrii przy
formatowaniu (z użyciem mformat), możesz wyłączyć filtrowaniu flagą mformat_only.
Jeśli chcesz filtrowania - powinieneś użyć flagi filter. Podając geometrię musisz
podać również jedną z tych dwu flag.
geometria początkowa
W urządzeniach obsługujących tę możliwość (zwykle napędy dyskietek), informacja o
geometrii używana jest też do ustawienia geometrii początkowej. Geometria
początkowa stosowana jest przy odczycie sektora startowego, zawierającego
rzeczywistą geometrię. Początkowe konfigurowanie nie jest wykonywane, gdy w pliku
konfiguracyjnym brak jest opisu geometrii lub gdy użyto flagi mformat_only.
W Linuksie geometria początkowa nie jest faktycznie potrzebna, gdyż urządzenia
konfigurowalne potrafią samoczynnie wykryć dostatecznie dokładnie typ dysku (dla
większości powszechnych formatów) by móc odczytać sektor startowy.
Zły opis geometrii może prowadzić do bardzo poważnych błędów. Dlatego też usilnie zaleca
się dodanie flagi mformat_only do opisu napędu, chyba iż faktycznie występuje potrzeba
filtrowania czy geometrii początkowej.
Dostępne są następujące zmienne związane z geometrią dysków:
cylinders [tracks]
Liczba cylindrów. Forma zalecana; tracks (ścieżki) jest formą przestarzałą.
heads Liczba głowic (stron).
sectors
Liczba sektorów na ścieżkę.
Przykład: poniższa sekcja opisuje napęd 1.44MB:
drive a:
file="/dev/fd0H1440"
fat_bits=12
cylinders=80 heads=2 sectors=18
mformat_only
Dostępne są następujące skrócone opisy geometrii:
1.44m dyskietka 3,5" wysokiej gęstości. Równoważne: fat_bits=12 cylinders=80 heads=2
sectors=18
1.2m dyskietka 5,25" wysokiej gęstości. Równoważne: fat_bits=12 cylinders=80 heads=2
sectors=15
720k dyskietka 3,5" podwójnej gęstości. Równoważne: fat_bits=12 cylinders=80 heads=2
sectors=9
360k dyskietka 5,25" podwójnej gęstości. Równoważne: fat_bits=12 cylinders=40 heads=2
sectors=9
Skrócone opisy formatów mogą być zmieniane, zdefiniując inny format. Na przykład, 360k
sectors=8 opisuje dyskietkę 320k i jest równoważne zapisowi: fat_bits=12 cylinders=40
heads=2 sectors=8.
Flagi otwarcia
Dostępne są ponadto następujące flagi:
sync Wszystkie operacje wejścia/wyjścia wykonywane są synchronicznie.
nodelay
Urządzenie lub plik jest otwierane z flagą O_NDELAY. Niezbędne przy niektórych
systemach nie-Linuksowych.
exclusive
Urządzenie lub plik jest otwierane z flagą O_EXCL. W Linuksie zapewnia to dostęp do
napędu dyskietek w trybie wyłączności. W większości innych architektur oraz dla
zwykłych plików nie daje żadnego efektu.
Ogólne zmienne napędu
Dostępne są poniższe ogólne zmienne napędu. W zależności od typu, zmiennym tym może być
przypisany łańcuch znakowy (file, precmd) lub liczba całkowita (pozostałe).
file Nazwa pliku lub urządzenia przechowującego obraz dysku/dyskietki. Zmienna
obowiązkowa. Nazwa pliku powinna być ujęta w cudzysłowy.
partition
Sygnalizuje mtools traktowanie napędu jak urządzenia spartycjonowanego i użycie
zadanej partycji. Przy zastosowaniu tej metody dostępne są wyłącznie partycje
główne (primary), numerowane od 1 do 4. Dla partycji logicznych należy posłużyć się
ogólniejszą zmienną offset. Zmienna partition przeznaczona jest do obsługi nośników
wyjmowalnych takich jak napędy Syquest, ZIP czy dyski maagneto-optyczne. Mimo, iż
tradycyjny DOS postrzega dyski Syquest i dyski magneto-optyczne jako ogromne
dyskietki, które nie są partycjonowane, to OS/2 oraz Windows NT traktują je jak
dyski twarde, tj. urządzenia partycjonowane. Flaga partition przydaje się dla
obrazów dysków twardych DOSEMU. Nie jest zalecana dla dysków twardych, dla których
możliwy jest bezpośredni dostęp do partycji poprzez montowanie (mount).
offset Opisuje, gdzie w pliku rozpoczyna się system plików MS-DOS. Przydatna w obsłudze
partycji logicznych wewnątrz obrazów dysków twardych (hdimages) DOSEMU oraz ram-
dysków Atari. Domyślnie ustawiona na zero, co oznacza, że system plików zaczyna się
na samym początku urządzenia lub pliku.
fat_bits
Liczba bitów tablicy alokacji plików (FAT). Może to być 12 lub 16. Rzadko
potrzebna, gdyż prawie zawsze może być uzyskana z informacji w sektorze startowym.
I przeciwnie, podanie liczby bitów FAT może być przyczyną kłopotów, jeśli jest ona
zła. Powinna być używana wyłącznie w przypadku niewłaściwego rozpoznawania
automatycznego przez mtools liczby bitów FAT. Przydatna również przy formatowaniu
z wykorzystaniem polecenia mformat dyskietki z nietypową liczbą bitów FATu.
precmd W niektórych odmianach Solaris niezbędne jest wywołanie volcheck -v przed otwarciem
urządzenia dyskietek, co ma na celu wymuszenie na systemie zauważenia, że w
napędzie rzeczywiście jest dyskietka. precmd="volcheck -v" umieszczone w sekcji
opisującej napęd powoduje pożądane zachowanie.
blocksize
Parametr ten określa domyślny rozmiar bloku, jaki będzie zawsze używany dla danego
urządzenia. Wszystkie operacje wejścia/wyjścia wykonywane są z wielokrotnością tego
rozmiaru bloku, niezależnie od rozmiaru sektora zapisanego w sektorze startowym
systemu plików. Rozwiązanie to jest przydatne do obsługi urządzeń znakowych, gdzie
rozmiar sektora jest inny niż 512, jak na przykład napędy CD-ROM w systemie
Solaris.
Obowiązkowa jest tylko zmienna file. Inne parametry mogą zostać pominięte. W takim
przypadku przyjmowane są wartości domyślne lub automatycznie wykrywane.
Ogólne flagi napędu
Flaga może być albo ustawiona na 1 (włączone) albo na 0 (wyłączone). Jeśli pominięto
wartość, to jest ona włączana. Na przykład, scsi jest równoważne scsi=1.
nolock Poleca mtools nie używać blokady (locking) dla tego napędu. Przydatne w systemach z
nienajlepszą semantyką blokowania. Włączenie tego przełącznika powoduje jednak, że
operacje są mniej bezpieczne w przypadkach, gdy kilku użytkowników może korzystać z
tego samego napędu w tym samym czasie.
scsi Ustawiona na 1 nakazuje mtools użycie przy dostępie do urządzenia surowego
wejścia/wyjścia SCSI (raw SCSI I/O) zamiast standardowych funkcji read/write.
Obecnie jest to obsługiwane na HP/UX, Solaris i SunOs. Przełącznik jest tam
niezbędny, gdyż w niektórych architekturach, jak SunOS czy Solaris, nie można
korzystać z nośników PC przy użyciu funkcji systemowych read i write, gdyż system
operacyjny oczekuje, że będą one zawierać specyficzną dla Suna "etykietę dysku".
Ponieważ surowy dostęp do SCSI zawsze posługuje się całym urządzeniem, musisz podać
dodatkowo flagę partition.
Na niektórych systemach, jak Solaris, mtools potrzebują uprawnień superużytkownika
(root), by móc wykorzystać opcję scsi. Zatem, jeśli chcesz korzystać z napędów
Zip/Jaz w systemie Solaris, powinieneś zainstalować mtools z uprawnieniem SUID
root. Stąd też, jeśli podano flagę scsi, to automatycznie używana jest też
privileged, chyba że zostanie jawnie wyłączona przez privileged=0.
mtools używają swoich uprawnień superużytkownika do otwarcia urządzenia oraz
wywołania rzeczywistych funkcji wejścia/wyjścia SCSI. Co więcej, uprawnienia roota
używane są wyłącznie dla napędów opisanych w pliku konfiguracyjnym o zasięgu
ogólnosystemowym, jak /usr/local/mtools.conf, nie zaś dla napędów opisanych w
~/.mtoolsrc czy też $MTOOLSRC.
privileged
Ustawiona na 1 nakazuje mtools użycie posiadanych przez nie uprawnień SUID oraz
SGID przy otwieraniu danego napędu. Opcja ta jest poprawna tylko dla napędów
opisanych w ogólnosystemowym pliku konfiguracyjnym (jak np. /usr/local/mtools.conf,
nie zaś dla napędów opisanych w ~/.mtoolsrc czy też $MTOOLSRC). Naturalnie, opcja
ta nie działa również jeśli mtools nie zostały zainstalowane z ustawionym SUID lub
SGID. Jest automatycznie ustawiana przez scsi=1, ale również wyłącznie dla napędów
zdefiniowanych w plikach konfiguracyjnych o zasięgu ogólnosystemowym. Flaga ta może
być jawnie ustawiona na zero w celu zakazania mtools używania uprawnień do danego
napędu, nawet jeśli ustawione jest scsi=1.
mtools potrzebują ustawienia dostępu SUID tylko wtedy, gdy planuje się
wykorzystanie zmiennych privileged lub scsi dla któregoś z napędów. Jeżeli opcje te
nie są używane, mtools działa prawidłowo nawet bez ustawiania SUID root.
vold Poleca mtools interpretację nazwy urządzenia jako identyfikatora "vold"
[tłum.:volume daemon - demon mechanizmu zarządzania woluminami systemu Solaris],
nie zaś jako nazwy pliku. Identyfikator "vold" jest tłumaczony na faktyczną nazwę
pliku przy użyciu funkcji media_findname() oraz media_oldaliases() z biblioteki
volmgt. Przełącznik ten jest dostępny tylko w przypadku skonfigurowania mtools z
opcją --enable-new-vold przed kompilacją.
use_xdf
Ustawienie na wartość niezerową powoduje, że mtools próbuje również dostępu do tej
dyskietki jak do dyskietki XDF. XDF jest formatem dużej gęstości wykorzystywanym
przez OS/2. Przełącznik ten jest domyślnie wyłączony. Więcej informacji znajdziesz
w sekcji XDF dokumentacji mtools(1).
mformat_only
mtools powinny użyć geometrii tego napędu tylko do formatowania (mformat), ale nie
do filtrowania.
filter mtools użyją geometrii tego napędu zarówno do formatowania jak i do filtrowania.
remote nakazuje mtools podłączenie się do floppyd (patrz floppyd(1)).
Wielokrotne opisy napędu
Możliwe jest podanie wielu opisów dla danego napędu. W takim przypadku, opisy są
wypróbowywane po kolei, aż do znalezienia pasującego. Opisy mogą nie pasować z kilku
powodów:
1. nieodpowiednia geometria,
2. brak dysku w napędzie,
3. inne kłopoty.
Wielość opisów jest przydatna przy wykorzystywaniu urządzeń fizycznych potrafiących
obsługiwać tylko jedną geometrię pojedynczego dysku. Przykład:
drive a: file="/dev/fd0H1440" 1.44m
drive a: file="/dev/fd0H720" 720k
Powyższe linie nakazują mtools użycie /dev/fd0H1440 dla dyskietek 1.44MB (dużej gęstości)
oraz /dev/fd0H720 dla dyskietek 720KB (podwójnej gęstości). W Linuksie cecha ta nie jest
faktycznie potrzebna, gdyż urządzenie /dev/fd0 jest w stanie obsługiwać dowolną geometrię.
Można też użyć wielu opisów napędu, by korzystać z obu napędów fizycznych za pośrednictwem
jednej litery napędu:
drive z: file="/dev/fd0"
drive z: file="/dev/fd1"
Z takim opisem mdir z: wykorzystuje pierwszy napęd fizyczny, jeśli zawiera on dyskietkę.
Jeśli w pierwszym napędzie nie ma dyskietki, to mtools sprawdzają drugi napęd.
Przy użyciu wielu plików konfiguracyjnych opisy napędu występujące jako ostatnie
przesłaniają uprzednie opisy dla tego samego napędu z wcześniejszych plików. Można tego
uniknąć posługując się słowami kluczowymi drive+ lub +drive zamiast drive. Pierwsza
składnia dodaje opis na końcu listy (tzn.będzie wypróbowany jako ostatni), zaś druga na
początek listy.
Tablice translacji zestawów znaków
Jeśli mieszkasz w USA, Europie Zachodniej lub Australii, możesz pominąć tę sekcję.
Dlaczego potrzebne są tablice translacji znaków
DOS używa odmiennego mapowania kodów znaków niż Unix. Znaki 7-bitowe mają to samo
znaczenie, różnice dotyczą tylko znaków z ustawionym ósmym bitem. Co gorsza, istnieje
kilkanaście tablic translacji, w zależności od kraju. Wygląd znaków definiowany jest przy
użyciu stron kodowych (code pages). Strony kodowe nie są takie same dla wszystkich
krajów. Na przykład, niektóre strony kodowe nie zawierają dużych liter akcentowanych. Z
drugiej strony, niektóre z nich zawierają znaki nie istniejące w Uniksie, jak znaki ramek
czy "spółgłoski akcentowane" używane w niektórych krajach Europy Wschodniej. Dotyczy to
dwu rzeczy związanych z nazwami plików:
duże litery
W nazwach krótkich dozwolone są tylko duże znaki. Dotyczy to również znaków
akcentowanych. Na przykład, przy stronie kodowej, która nie zawiera akcentowanych
dużych znaków, małe znaki akcentowane zostaną zamienione na ich nieakcentowane
odpowiedniki.
długie nazwy plików
Micro$oft wreszcie się opamiętał i używa bardziej standardowego mapowania w długich
nazwach plików. Używają Unicodu, który w uproszczeniu jest 32 bitową wersją ASCII.
Pierwszych jego 256 znaków jest identycznych z Uniksowym ASCII. Stąd też, strona
kodowa ma również wpływ na powiązania pomiędzy kodami użytymi w długich nazwach
plików a kodami użytymi w krótkich nazwach.
mtools uważają, że nazwy plików wprowadzone w linii poleceń mają mapowanie unixowe i
zamienia znaki dla uzyskania nazw krótkich. Domyślnie używana jest strona kodowa 850 ze
szwajcarskim odwzorowaniem duże liter na małe. Wybrano tę stronę kodową gdyż jej zestaw
znaków jest najbliższy unixowemu. Ponadto, zawiera ona większość znaków używanych w USA,
Australii i Europie Zachodniej. Niemniej jednak, możliwy jest wybór innego odwzorowania.
Istnieją dwie metody: zmienna country (kraj) i bezpośrednie tablice.
Konfiguracja przy użyciu zmiennej Country
Zmienna COUNTRY polecana jest dla tych, którzy mają dostęp do plików systemowych MS-DOS i
dokumentacji. Jeżeli się ich nie posiada, to lepiej jest użyć bezpośrednich tablic
translacji.
Składnia:
COUNTRY="country[,[codepage],country-file]"
Zapis ten powoduje użycie przez mtools tablicy translacji Unix-na-DOS pasującej do strony
kodowej codepage i tablicy małe-na-duże dla kraju country oraz zastosowanie pliku country-
file do uzyskania tablicy duże-na-małe. Kod kraju jest najczęściej telefonicznym
przedrostkiem tego kraju. Więcej szczegółów znaleźć można w pomocy DOS dla "country".
Parametry codepage i country-file są opcjonalne. Plik country-file dostarczany jest z
DOSem, zwykle nazywa się COUNTRY.SYS i znajduje się w katalogu C:\DOS. W większości
przypadków będzie zbędny, gdyż najczęściej występujące tablice translacji są wkompilowane
w mtools. Nie ma zatem problemu, jeśli w Uniksie brakuje tego pliku.
Jeżeli nie podano strony kodowej (codepage), to używana jest domyślna strona kodowa kodowa
dla danego kraju. Jeśli nie podano parametru country-file, to dla tablicy małe-na-duże
użyte będą wkompilowane wartości domyślne. Cecha ta jest przydatna w Unixach innych niż
Linuks, gdzie może nie być dostępny plik COUNTRY.SYS.
Tablice Unix-na-DOS nie są zawarte w COUNTRY.SYS, zatem mtools zawsze posługują się
wkompilowanymi wartościami domyślnymi. Stąd też, obsługiwana jest tylko ograniczona ilość
stron kodowych. Jeśli brak jest używanej przez ciebie strony kodowej lub jeśli znasz nazwę
pliku Windows 95 przechowującego to odwzorowanie, to napisz do autora: alain@linux.lu.
Zmienna COUNTRY może być także ustawiona przez zdefiniowanie jej w środowisku.
Konfiguracja przy użyciu bezpośrednich tablic translacji
Tablice translacji mogą być opisane wprost w pliku konfiguracyjnym. Niezbędne są dwie
tablice: pierwsza to tablica DOS-na-Unix, druga to tablica małe-na-duże. tablica DOS_na-
Unix zaczyna się od słowa kluczowego tounix zakończonego dwukropkiem, o którym następuje
128 liczb szesnastkowych. Tablica małe-na-duże rozpoczyna się słowem kluczowym fucase
zakończonym dwukropkiem, po którym następuje 128 liczb szesnastkowych.
Tablice określają translację dla znaków o kodach większych od 128, gdyż translacja dla
niższych kodów jest banalna.
Przykład:
tounix:
0xc7 0xfc 0xe9 0xe2 0xe4 0xe0 0xe5 0xe7
0xea 0xeb 0xe8 0xef 0xee 0xec 0xc4 0xc5
0xc9 0xe6 0xc6 0xf4 0xf6 0xf2 0xfb 0xf9
0xff 0xd6 0xdc 0xf8 0xa3 0xd8 0xd7 0x5f
0xe1 0xed 0xf3 0xfa 0xf1 0xd1 0xaa 0xba
0xbf 0xae 0xac 0xbd 0xbc 0xa1 0xab 0xbb
0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0xc1 0xc2 0xc0
0xa9 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0xa2 0xa5 0xac
0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0xe3 0xc3
0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0xa4
0xf0 0xd0 0xc9 0xcb 0xc8 0x69 0xcd 0xce
0xcf 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x7c 0x49 0x5f
0xd3 0xdf 0xd4 0xd2 0xf5 0xd5 0xb5 0xfe
0xde 0xda 0xd9 0xfd 0xdd 0xde 0xaf 0xb4
0xad 0xb1 0x5f 0xbe 0xb6 0xa7 0xf7 0xb8
0xb0 0xa8 0xb7 0xb9 0xb3 0xb2 0x5f 0x5f
fucase:
0x80 0x9a 0x90 0xb6 0x8e 0xb7 0x8f 0x80
0xd2 0xd3 0xd4 0xd8 0xd7 0xde 0x8e 0x8f
0x90 0x92 0x92 0xe2 0x99 0xe3 0xea 0xeb
0x59 0x99 0x9a 0x9d 0x9c 0x9d 0x9e 0x9f
0xb5 0xd6 0xe0 0xe9 0xa5 0xa5 0xa6 0xa7
0xa8 0xa9 0xaa 0xab 0xac 0xad 0xae 0xaf
0xb0 0xb1 0xb2 0xb3 0xb4 0xb5 0xb6 0xb7
0xb8 0xb9 0xba 0xbb 0xbc 0xbd 0xbe 0xbf
0xc0 0xc1 0xc2 0xc3 0xc4 0xc5 0xc7 0xc7
0xc8 0xc9 0xca 0xcb 0xcc 0xcd 0xce 0xcf
0xd1 0xd1 0xd2 0xd3 0xd4 0x49 0xd6 0xd7
0xd8 0xd9 0xda 0xdb 0xdc 0xdd 0xde 0xdf
0xe0 0xe1 0xe2 0xe3 0xe5 0xe5 0xe6 0xe8
0xe8 0xe9 0xea 0xeb 0xed 0xed 0xee 0xef
0xf0 0xf1 0xf2 0xf3 0xf4 0xf5 0xf6 0xf7
0xf8 0xf9 0xfa 0xfb 0xfc 0xfd 0xfe 0xff
Pierwsza tablica odwzorowuje kody znaków DOSu na kody znaków Unixa. Na przykład, znak
DOSu numer 129. Jest to litera u z kropkami nad nią. Aby wykonać translację do Unixa,
szukamy znaku numer 1 w pierwszej tablicy (1=129-128). Jest to 0xfc. (Uwaga! numeracja
zaczyna się od zera). Druga tablica odwzorowuje małe znaki DOSu na duże znaki DOSu. Ta
sama mała litera u z kropkami przekształcona będzie na 0x9a, co jest dużym U z kropkami w
DOSie.
Znaki Unicodu większe niż 256
Jeśli istniejąca nazwa MS-DOS zawiera znaki Unicodu większe niż 256, to są one tłumaczone
na podkreślenia lub znaki wyglądające podobnie. Na przykład, spółgłoski akcentowane
odwzorowywane są na swe nieakcentowane odpowiedniki. Tłumaczenie to używane jest przez
mdir i unixowe nazwy plików generowane przez mcopy. Linux również obsługuje Unicode, ale
niestety zbyt mało aplikacji go jeszcze używa, by zajmować się tym w mtools. Co
najistotniejsze, xterm nie potrafi jeszcze wyświetlać Unicodu. Jeśli będzie odpowiednie
zapotrzebowanie, autor mtools dołączy obsługę Unicodu również w unixowych nazwach plików.
Ostrzeżenie: Przy usuwaniu plików przez mtools znak podkreślenia oznacza wszystkie znaki,
które nie mogą być przedstawione w Unixie. Ostrożnie z mdel !
Położenie plików konfiguracyjnych i kolejność przetwarzania
Pliki konfiguracyjne przetwarzane są w następującej kolejności:
1. wkompilowane wartości domyślne
2. /usr/local/etc/mtools.conf
3. /etc/mtools
Do celów zgodności wstecznej i wyłącznie wtedy, gdy nie istnieje mtools.conf.
4. ~/.mtoolsrc.
5. $MTOOLSRC
(plik wskazywany przez zawartość zmiennej środowiska MTOOLSRC)
Opcje opisywane w późniejszych plikach unieważniają opcje opisane w plikach
wcześniejszych. Napędy zdefiniowane w późniejszych plikach pozostają zdefiniowane jeśli
nie są unieważnione w plikach czytanych później. Na przykład, napędy A i B mogą być
zdefiniowane w pliku /usr/local/etc/mtools.conf, zaś napędy C i D zdefiniowane w
~/.mtoolsrc. Jeżeli jednak ~/.mtoolsrc definiuje również napęd A, to ta nowa definicja
unieważnia poprzedni opis napędu A w /usr/local/etc/mtools.conf zamiast uzupełnienia go.
W celu dodania nowego opisu do napędu już opisanego we wcześniejszym pliku należy posłużyć
się słowem kluczowym +drive bądź drive+.
Wsteczna zgodność ze starą składnią plików konfiguracyjnych
Składnia opisana w niniejszym dokumencie obowiązuje w nowej wersji mtools-3.0. Stara
zorientowana liniowo składnia jest nadal obsługiwana. W starej składni każda linia
rozpoczynająca się pojedynczą literą uważana jest za opis napędu. Sekcje napędów w starej
i nowej składni mogą być mieszane w tym samym pliku konfiguracyjnym, co powinno ułatwić
upgrade. Obsługa starej składni będzie z czasem zaniechana, a w celu zniechęcenia do jej
używania celowo pominięto tu jej opis.
ZOBACZ TAKŻE
mtools(1).
INFORMACJE O TŁUMACZENIU
Powyższe tłumaczenie pochodzi z nieistniejącego już Projektu Tłumaczenia Manuali i może
nie być aktualne. W razie zauważenia różnic między powyższym opisem a rzeczywistym
zachowaniem opisywanego programu lub funkcji, prosimy o zapoznanie się z oryginalną
(angielską) wersją strony podręcznika za pomocą polecenia:
man --locale=C 5 mtools
Prosimy o pomoc w aktualizacji stron man - więcej informacji można znaleźć pod adresem
http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.