Provided by: manpages-pl_0.6-2_all bug

NAZWA

       mke2fs - tworzy linuksowy system plików ext2/ext3/ext4

SKŁADNIA

       mke2fs  [  -c | -l nazwa-pliku ] [ -b rozmiar-bloku ] [ -D ] [ -f rozmiar-fragmentu ] [ -g
       bloki-na-grupę ] [ -G liczba-grup ][ -i bajty-na-i-węzeł ] [ -I rozmiar-i-węzła ] [ -j ] [
       -J opcje-dziennika ] [ -N liczba-i-węzłów ] [ -n ] [ -m procent-zarezerwowanych-bloków ] [
       -o  tworzący-os  ]  [  -O  [^]właściwość  [,...]  ]  [  -q  ]  [  -r  rewizja-fs  ]  [  -E
       opcje-rozszerzone    ]   [   -v   ]   [   -F   ]   [   -L   etykieta-woluminu   ]   [   -M
       katalog-ostatniego-montowania ] [ -S ]  [ -t typ-systemu-plików ][ -T typ-użycia  ]  [  -U
       UUID ] [ -V ] urządzenie [ rozmiar-systemu-plików ]

       mke2fs  -O  journal_dev [ -b rozmiar-bloku ] [ -L etykieta-woluminu ] [ -n ] [ -q ] [ -v ]
       zewnętrzny-dziennik [ rozmiar-systemu-plików ]

OPIS

       mke2fs jest używany do tworzenia systemów plików ext2, ext3 lub  ext4  zwykle  w  partycji
       dyskowej (lub pliku) określonym przez urządzenie.

       Rozmiar  systemu  plików  należy  podać  jako  rozmiar-systemu-plików.  Jeśli  nie  ma  on
       przyrostka, jest interpretowany jako kilobajty będące potęgą dwójki, chyba że podano opcję
       -b  rozmiar-bloku,  gdy  rozmiar-systemu-plików  jest  interpretowany jako liczba bloków o
       rozmiarze-bloku. Jeśli natomiast podano przyrostki "k", "m", "g", "t" (wielkimi lub małymi
       literami)  to  dana  liczba  jest  interpretowana  jako  podana  w  będących potęgą dwójki
       kilobajtach,   megabajtach,   gigabajtach,   terabajtach   itd.   Jeśli   nie   poda   się
       rozmiaru-systemu-plików to mke2fs utworzy system plików na podstawie rozmiaru urządzenia.

       Jeśli  uruchomi  się  mke2fs  jako  mkfs.XXX  (np.  mkfs.ext2,  mkfs.ext3  lub mkfs.ext4.)
       zastępuję to opcję -t XXX, tak  więc  mkfs.ext3  utworzy  system  plików  ext3,  mkfs.ext4
       utworzy system plików ext4 itd.

       Domyślne  parametry  do  nowo  tworzonych systemów plików, jeśli nie są przesłonięte przez
       poniższe  opcje,  są  kontrolowane  przez  plik  konfiguracyjny  /etc/mke2fs.conf.  Strona
       podręcznika mke2fs.conf(5) zawiera więcej szczegółów na ten temat.

OPCJE

       -b rozmiar-bloku
              Określa  rozmiar  bloku  w  bajtach. Poprawnymi wartościami są 1024, 2048 oraz 4096
              bajtów na blok. Gdy  wartość  ta  zostanie  pominięta,  rozmiar-bloku  mke2fs  jest
              ustalany  na  podstawie  rozmiaru systemu plików oraz oczekiwanej jego eksploatacji
              (zobacz opcję -T). Jeśli rozmiar-bloku jest poprzedzony minusem  ("-"),  to  mke2fs
              używa  heurystyki,  aby  określić  poprawny  rozmiar  bloku z tym ograniczeniem, że
              będzie on wynosił co najmniej rozmiar-bloku bajtów. Jest to przydatne przy sprzęcie
              wymagającym rozmiaru bloku będącego wielokrotnością 2k.

       -c     Powoduje,  że  przed  utworzeniem  systemu plików, urządzenie zostanie sprawdzone w
              poszukiwaniu uszkodzonych bloków. Gdy opcja ta zostanie podana dwa  razy,  wykonany
              będzie  wolniejszy  test  w  trybie  odczyt-zapis, zamiast szybkiego testu w trybie
              tylko-do-odczytu.

       -C  cluster-size
              Określa rozmiar klastra w bajtach w przypadku systemów plików  używających  funkcji
              bigalloc.  Poprawnymi  wartościami  rozmiaru  klastra  są od 2048 do 256M bajtów na
              klaster. Opcji można użyć tylko gdy włączono funkcję bigalloc (więcej informacji  o
              tej  funkcji  można  uzyskać  zapoznając  się z ext4(5)). Domyślnie rozmiar klastra
              wynosi szesnastokrotność wielkości bloku.

       -D     Używa  bezpośredniego  wejścia/wyjścia  podczas  zapisu  na  dysk.   Zapobiega   to
              zajmowaniu  przez  mke2fs  wielu  buforów  podręcznych,  które mogą wpłynąć na inne
              aplikacje, podczas działania na obciążonym serwerze.  Opcja  ta  spowoduje  znaczne
              spowolnienie działania mke2fs, więc jest to pójście na kompromis.

       -E opcje-rozszerzone
              Ustawia   rozszerzone   opcje  systemu  plików.  Opcje  rozszerzone  są  oddzielone
              przecinkami i mogą zawierać argument podany po znaku równości ("="). Opcja -E  była
              nazwana  -R  we  wcześniejszych  wersjach  mke2fs  i  jest wciąż akceptowana w celu
              zachowania  kompatybilności  wstecznej,  lecz  jest  przestarzała.  Obsługiwane  są
              następujące opcje:

                   mmp_update_interval=interwał
                          Dostosowuje  pierwotny  interwał  aktualizacji  MMP do interwał sekund.
                          Podanie  wartości  0  spowoduje  użycia  domyślnego  interwału.  Podany
                          interwał  musi  być  mniejszy  niż 300 sekund. Wymaga włączonej funkcji
                          mmp.

                   stride=rozmiar-części
                          Konfiguruje system plików do macierzy  RAID  z  rozmiarem-części  (ang.
                          stride  size  lub  chunk  size)  bloków  systemu plików. Jest to liczba
                          bloków odczytywanych lub  zapisywanych  na  dysk  przed  przejściem  na
                          następny  dysk.  To  ustawienie  wpływa głównie na położenie metadanych
                          systemu plików, takich jak mapy bitów podczas wykonywania  mke2fs,  aby
                          zapobiec  umieszczeniu  ich  na  jednym  dysku,  co  mogłoby negatywnie
                          wpłynąć na wydajność. Może być również użyte przez alokator bloków.

                   stripe_width=szerokość-paska
                          Konfiguruje system plików do macierzy for RAID z rozmiarem-paska  (ang.
                          stripe  width)  bloków  systemu  plików  na  pasek.  Zazwyczaj  jest to
                          rozmiar-części * N, gdzie N jest liczbą dysków z danymi w macierzy RAID
                          (np.  przy  RAID  5,  gdzie  jest jeden dysk parzystości, M jest liczbą
                          dysków w macierzy  minus  jeden).  Pozwala  to  alokatorowi  bloków  na
                          przeciwdziałanie cyklowi odczytu-modyfikacji-zapisu w pasku RAID, jeśli
                          to możliwe, przy zapisie danych.

                   offset=przesunięcie
                          Tworzy system plików z przesunięciem od początku urządzenia lub  pliku.
                          Może   się   to  przydać  przy  tworzeniu  obrazów  dysków  dla  maszyn
                          wirtualnych.

                   resize=maksymalna-zmiana-online
                          Rezerwuje przestrzeń, dzięki której tablica  deskryptora  grupy  bloków
                          może     się    powiększyć,    aby    obsłużyć    system    plików    z
                          maksymalną-zmianą-online bloków.

                   lazy_itable_init[= <0 aby wyłączyć, 1 aby włączyć>]
                          Jeśli jest włączone oraz włączona jest  funkcja  uninit_bg,  to  tabela
                          i-węzłów  nie  będzie  w  pełni inicjowana przez mke2fs. Przyspiesza to
                          znacznie  inicjalizację  systemu  plików,   lecz   wymaga   zakończenia
                          inicjowania  systemu  plików  w  tle,  przez  jądro, podczas gdy system
                          plików jest wcześniej zamontowany. Jeśli  pominie  się  wartość  opcji,
                          jest   używana  domyślnie  1,  aby  włączyć  zerowanie  leniwej  tabeli
                          i-węzłów.

                   lazy_journal_init[= <0 aby wyłączyć, 1 aby włączyć>]
                          Jeśli jest włączone, to i-węzeł dziennika nie będzie w  pełni  zerowany
                          przez  mke2fs.  Znacznie przyspiesza to inicjowanie systemu, ale niesie
                          niewielkie ryzyko, jeśli system załamie się przed pełnym,  jednokrotnym
                          nadpisaniem   dziennika.  Jeśli  opcja  zostanie  pominięta,  przyjmuje
                          domyślną wartość 1, włączając leniwe zerowanie i-węzła dziennika.

                   num_backup_sb=0|1|2
                          Jeśli włączona jest funkcja sparse_super2 systemu plików, to  ta  opcja
                          kontroluje liczbę zapasowych superbloków utworzonych w systemie plików.
                          Może być ich 0, 1 lub 2.

                   packed_meta_block[= <0 aby wyłączyć, 1 aby włączyć>]
                          Umieszcza mapy bitowe alokacji i tabelę i-węzłów na początku dysku.  Do
                          zadziałania  opcja  ta wymaga włączonej funkcji flex_bg systemu plików,
                          utworzy ona również dziennik na początku systemu plików. Jest przydatna
                          w  przypadku urządzeń z pamięcią flash, które na początku dysku używają
                          pamięci SLC. Maksymalizuje również zasięg ciągłych  bloków  danych,  co
                          jest  korzystne  w  określonych  wyspecjalizowanych przypadkach użycia,
                          takich jak obsługiwane Shingled Drives.

                   root_owner[=uid:gid]
                          Określa numeryczny identyfikator użytkownika  (UID)  i  grupy  (GID)  w
                          katalogu  głównym.  Jeśli  nie  poda  się UID:GID, używa identyfikatora
                          użytkownika i grupy użytkownika uruchamiającego mke2fs. W mke2fs 1.42 i
                          wcześniejszych, UID i GID katalogu głównego były ustawiane domyślnie na
                          UID  i  GID  użytkownika  uruchamiającego   polecenie   mke2fs.   Opcja
                          root_owner=  pozwala na jawne podanie tych wartości i zapobiega efektom
                          ubocznym  dla  użytkowników,  którzy  nie  spodziewają  się  domyślnego
                          zachowania programu mke2fs.

                   test_fs
                          Ustawia  flagę  superbloku  systemu plików, oznaczającą, że może być on
                          montowany przy użyciu eksperymentalnego kodu jądra,  np.  kodu  systemu
                          plików ext4dev.

                   discard
                          Próbuje  wykonać operację discard na blokach w czasie tworzenia systemu
                          (jest to przydatne na  SSD  albo  tzw.  rzadkich  dyskach  lub  dyskach
                          dynamicznie  alokowanych). Gdy urządzenie informuje że operacja discard
                          również zeruje dane (każde kolejne odczytanie po tej operacji, a  przed
                          zapisem,  zwraca  zero),  to  wszystkie  jeszcze  niewyzerowane  tabele
                          i-węzłów  są  oznaczane  jako  wyzerowane.  Znacznie   przyspiesza   to
                          inicjowanie systemu. Tak jest domyślnie.

                   nodiscard
                          Nie  próbuje  wykonać  operacji  discard  na blokach w czasie tworzenia
                          systemu plików.

                   quotatype
                          Określa typ udziałów ("usr" lub  "grp"),  który  ma  być  zainicjowany.
                          Opcja ma znaczenie jedynie, jeśli ustawiona jest funkcja quota. Bez tej
                          opcji rozszerzonej,  domyślnym  zachowaniem  jest  inicjowanie  zarówno
                          udziałów użytkownika jak i grupy.

       -f rozmiar-fragmentu
              Określa rozmiar fragmentów w bajtach.

       -F     Wymusza na mke2fs utworzenie systemu plików, nawet jeśli podane urządzenie nie jest
              partycją na specjalnym urządzeniu blokowym lub inne parametry nie mają  sensu.  Aby
              wymusić  na  mke2fs utworzenie systemu plików, nawet jeśli wygląda na to, że system
              plików jest w użyciu lub jest zamontowany (jest  to  niezwykle  niebezpieczne),  to
              opcja musi zostać podana dwukrotnie.

       g bloki-na-grupę
              Określa  liczbę  bloków  w  grupie bloków. Ogólnie rzecz biorąc, nie ma powodu, aby
              użytkownik musiał kiedykolwiek ustawiać ten  parametr,  ponieważ  wartość  domyślna
              jest optymalna dla systemu plików (administratorzy, którzy tworzą systemy plików na
              macierzach RAID, powinny używać parametru RAID stride jako część opcji -E,  zamiast
              zmieniać  liczbą  bloków na grupę). Opcja jest przeznaczona dla deweloperów, którzy
              używają jej w sytuacjach testowych.

              Jeśli włączona jest funkcja bigalloc, to opcja -g określa liczbę klastrów w  grupie
              bloków.

       -G liczba-grup
              Określa  liczbę  grup  bloków,  która  będzie  spakowana  razem,  tworząc  większą,
              wirtualną grupę bloków (lub "flex_bg group") w systemie plików ext4.  Usprawnia  to
              lokowanie metadanych i wydajność metadanych przy dużym obciążeniu. Liczba grup musi
              być potęgą dwójki i może być podana  jedynie  gdy  włączona  jest  funkcja  systemu
              plików flex_bg.

       -i bajty-na-i-węzeł
              Określa    współczynnik    bajty/i-węzeł.    mke2fs   tworzy   i-węzeł   co   każde
              bajty-na-i-węzeł bajtów dysku. Im większy współczynnik bajty-na-i-węzeł, tym więcej
              i-węzłów.  Generalnie,  wartość  ta  nie  powinna  być mniejsza od rozmiaru bloku w
              systemie plików, gdyż wtedy byłoby utworzonych  zbyt  dużo  i-węzłów.  Ostrzeżenie:
              wartość  ta  nie  może  być już zmieniona po utworzeniu systemu plików, więc należy
              ostrożnie dobrać wartość  tego  parametru.  Proszę  zauważyć,  że  zmiana  rozmiaru
              systemu plików zmienia liczbę i-węzłów która wpływa na ten współczynnik.

       -I rozmiar-i-węzła
              Określa rozmiar każdego i-węzła w bajtach. Wartość rozmiaru-i-węzła musi być potęgą
              dwójki,  większą  lub  równą  128.  Większy   rozmiar   rozmiaru-i-węzła   powoduje
              zwiększenie  powierzchni zajmowanej przez tabelę i-węzłów i zredukowanie użytecznej
              powierzchni systemu plików, a może również negatywnie wpłynąć na wydajność. Nie  da
              się zmienić tej wartości po utworzeniu systemu plików.

              W  jądrach w wersji późniejszej niż 2.6.10 i od niektórych wcześniejszych dostawców
              jąder,  jest  możliwe  wykorzystanie  i-węzłów  większych  niż   128   bajtów,   do
              przechowania   rozszerzonych   atrybutów,   do   zwiększenia  wydajności.  Atrybuty
              rozszerzone przechowywane w dużych i-węzłach nie są widziane przez starsze jądra  i
              takie systemy plików nie będą w ogóle montowalne przez jądra 2.4.

              Domyślny  rozmiar  i-węzła  zależy  od  pliku  mke2fs.conf(5).  W pliku mke2fs.conf
              rozpowadzanym razem z e2fsprogs domyślny rozmiar i-węzła wynosi z reguły 256 bajtów
              z wyjątkiem małych systemów plików, w których wartość ta ma 128 bajtów.

       -j     Powoduje  utworzenie  system  plików  z księgowaniem ext3. Gdy nie podano opcji -J,
              przy tworzeniu dziennika zostaną  użyte  domyślne  parametry  oraz  dobrany  będzie
              właściwy   rozmiar   tego   dziennika   (na  podstawie  wielkości  systemu  plików)
              przechowywanego we wnętrzu systemu plików. Proszę zauważyć, że trzeba  korzystać  z
              jądra posiadającego wsparcie dla ext3, aby móc używać dziennika.

       -J opcje-dziennika
              Tworzy  dziennik  ext3  używając  opcji  podanych  z  linii  poleceń.  Opcje  te są
              oddzielone przecinkami i mogą posiadać argument, podawany po znaku równości  ('=').
              Obsługiwane są następujące opcje:

                   size=rozmiar-dziennika
                          Tworzy  wewnętrzny dziennik (np. przechowywany wewnątrz systemu plików)
                          o  rozmiarze  rozmiar-dziennika  megabajtów.   Rozmiar  dziennika  musi
                          wynosić co najmniej 1024 bloki systemu plików (np. 1MB przy korzystaniu
                          z bloków 1k, 4MB przy blokach 4k, itd.) i  nie  może  być  większy  niż
                          10 240 000  bloków  systemu  plików  lub  połowę  całkowitego  rozmiaru
                          systemu plików (mniejsza z tych dwóch wartości).

                   location=położenie-dziennika
                          Określa położenie dziennika. Argument położenie dziennika  można  podać
                          jako  numer bloku lub, jeśli liczba ma przyrostek określający jednostkę
                          ("M", "G" itp.), liczbę interpretowaną jako  przesunięcie  od  początku
                          systemu plików.

                   device=zewnętrzny-dziennik
                          Przyłącza  dziennik  system plików do urządzenia blokowego znajdującego
                          się na zewnętrzny-dziennik.  Zewnętrzny dziennik musi być utworzony  za
                          pomocą polecenia

                          mke2fs -O journal_dev zewnętrzny-dziennik

                          Proszę zauważyć, że zewnętrzny-dziennik musi zostać utworzony z tą samą
                          wielkością bloku jak nowy  system  plików.  Dodatkowo,  o  ile  obsługa
                          dołączania wielu systemów plików do pojedynczego dziennika zewnętrznego
                          jest obecna, jądro Linux i e2fsck(8) nie obsługuje na razie  dzielonych
                          dzienników zewnętrznych.

                          Zamiast  bezpośredniego podawania nazwy urządzenia, zewnętrzny-dziennik
                          można podać w postaci LABEL=etykieta lub  UUID=UUID.  Wtedy  zewnętrzny
                          dziennik   zostanie  znaleziony  poprzez  etykietę  woluminu  lub  UUID
                          przechowywany w superbloku ext2 na początku dziennika.  Do wyświetlenia
                          nazwy woluminu oraz UUID urządzenia dziennika użyj dumpe2fs(8).  Zobacz
                          także opcję -L tune2fs(8).

              Dla danego systemu plików można podać tylko jedną z opcji: size lub device.

       -l nazwa-pliku
              Powoduje odczytanie listy uszkodzonych bloków z nazwy-pliku.  Proszę  zauważyć,  że
              numery bloków na liście zepsutych bloków muszą być wygenerowane przy użyciu takiego
              samego rozmiaru bloków jaki użyty był w mke2fs. W rezultacie  opcja  -c  do  mke2fs
              jest prostszą i mniej podatną na błędy metodą sprawdzenia dysku pod kątem zepsutych
              bloków  przed  formatowaniem  go,  gdyż  mke2fs  automatycznie  podaje  odpowiednie
              parametry do programu badblocks.

       -L nowa-etykieta-woluminu
              Ustawia  etykietę  woluminu  systemu  plików  na nową-etykietę-woluminu. Maksymalna
              długość etykiety woluminu to 16 bajtów.

       -m procent-zarezerowanych-bloków
              Określa  procent  bloków  systemu  plików,  zarezerwowanych  dla  superużytkownika.
              Zapobiega  to  fragmentacji  i  pozwala demonom działających z uprawnieniami roota,
              takim jak syslogd(8), na poprawne  kontynuowanie  działania  po  tym,  gdy  procesy
              nieuprzywilejowane nie będą już mogły zapisywać do systemu plików. Domyślna wartość
              to 5%.

       -M ostatnio-zamontowany-katalog
              Ustawia katalog ostatniego montowania systemu plików. Opcja ta może  być  użyteczna
              ze  względu na aplikacje, dla których katalog ostatniego montowania wskazuje, gdzie
              należy zamontować dany system plików.

       -n     Powoduje, że mke2fs nie tworzy systemu plików, lecz wyświetla  co  zrobiłby,  gdyby
              miał  go  utworzyć.  Można  wykorzystać tę opcję do określenia położenia zapasowych
              superbloków danego systemu plików tak  długo,  jak  parametry  mke2fs,  które  były
              podane  podczas pierwotnego tworzenia systemu plików, są ponownie użyte (oczywiście
              z dodaną opcją -n).

       -N liczba-i-węzłów
              Zmienia domyślnie wyliczoną liczbę i-węzłów, które powinny  być  zarezerwowane  dla
              systemu plików (a która bazuje na liczbie bloków i współczynniku bajty-na-i-węzeł).
              To pozwala użytkownikowi podać bezpośrednio liczbę żądanych i-węzłów.

       -o tworzący-os
              Służy  do  ręcznej  zmiany  domyślnej  wartości  pola  "creator  operating  system"
              (tworzący  system  operacyjny)  systemu plików. Normalnie pole to jest ustawiane na
              nazwę systemu operacyjnego, do którego skompilowano plik wykonywalny mke2fs.

       -O [^]funkcja[,...]
              Tworzy  system  plików  z  podanymi  właściwościami   (opcjami   systemu   plików),
              przesłaniając  domyślne  opcje  systemu  plików.  Właściwości,  które  są  włączane
              domyślnie, są podane w  relacji  base_features,  albo  w  sekcji  [defaults]  pliku
              /etc/mke2fs.conf  , albo w podsekcji [fs_types] w przypadku typów użycia, zgodnie z
              opcją -T, zmodyfikowane później przez relację features  z  podsekcji  [fs_types]  w
              przypadku  systemu plików i typów użycia. Strona podręcznika mke2fs.conf(5) zawiera
              więcej  szczegółów.  Konfiguracja  charakterystyczna  dla  danego   system   plików
              mieszcząca  się  w  sekcji  [fs_types]  przesłoni  domyślne opcje globalne z sekcji
              [defaults].

              Właściwość systemu plików będzie edytowana później albo  przez  zestaw  właściwości
              podanych   przez   tę   opcję  lub,  jeśli  nie  użyto  tej  opcji,  przez  relację
              default_features do tworzonych typów systemów plików, lub w sekcji [defaults] pliku
              konfiguracyjnego.

              Zestaw  właściwości  systemu  plików  składa  się z listy właściwości, oddzielonych
              przecinkami,  które  mają  być  włączone.  Aby  wyłączyć  którąś  funkcję,   należy
              poprzedzić  nazwę  właściwości  znakiem  karetki ("^"). Funkcje z zależnościami nie
              będą poprawnie usuwane.  Pseudo-właściwość  "none"  wyłączy  wszystkie  właściwości
              systemu plików.

       Więcej informacji o funkcjach które można ustawić znajduje się w
              podręczniku ext4(5).

       -q     Ciche wywołanie. Przydatne gdy mke2fs jest uruchamiany ze skryptu.

       -r rewizja
              Ustawia rewizję (wersję) systemu plików dla nowego systemu plików. Proszę zauważyć,
              że jądra 1.2 wspierają jedynie systemy plików o rewizji 0.  Domyślnie  tworzone  są
              systemy plików o rewizji 1.

       -S     Zapisuje  jedynie  superblok  i  deskryptory  grupy.  Przydaje  się, gdy uszkodzony
              zostanie cały superblok i kopie zapasowe superbloków.  Jest  to  ostateczna  metoda
              odzyskania. Powoduje ona, że mke2fs ponownie inicjuje superblok i deskryptory grup,
              lecz nie dotyka tablicy i-węzłów, bloku, ani map bitowych i-węzłów.  Natychmiast po
              użyciu  tej  opcji  należy uruchomić program e2fsck, a i tak nie jest pewne, czy że
              uda się odzyskać jakiekolwiek dane. Podczas korzystania z tej  opcji  najważniejsze
              jest  ustawienie  dobrego  rozmiaru  bloku  systemu  plików. Bez tego nie ma żadnej
              szansy na odzyskanie danych.

       -T typ-systemu-plików
              Określa typ systemu plików (np. ext2, ext3, ext4 itp.)  do  utworzenia.  Jeśli  nie
              poda  się  tej  opcji,  mke2fs  wybierze  domyślny na podstawie polecenia, które go
              uruchomiło (np. mkfs.ext2, mkfs.ext3 itd.)  lub  na  podstawie  domyślnego  systemu
              plików,  zdefiniowanego  plikiem  /etc/mke2fs.conf.  Opcja kontroluje, który system
              plików jest używany jako domyślny, na podstawie wpisu  konfiguracyjnego  fstypes  w
              /etc/mke2fs.conf.

              Jeśli  opcja  -O  jest użyta do jawnego dodania lub usunięcia opcji systemu plików,
              które powinny być ustawiane w nowo tworzonych systemach plików, to wynikowy  system
              plików  może  nie  być obsługiwany przez żądany typ-systemu-plików. (np. "mke2fs -t
              ext3 -O extent /dev/sdXX" utworzy system plików, który nie jest  obsługiwany  przez
              implementację  ext3  w  jądrze  Linux, a "mke2fs -t ext3 -O ^has_journal /dev/hdXX"
              utworzy system plików nieposiadający dziennika i, w związku z  tym,  nieobsługiwany
              przez kod systemu plików ext3 w jądrze Linux).

       -T typ-użycia[,...]
              Określa, w jaki sposób dany system plików będzie wykorzystywany. Dzięki temu mke2fs
              może wybrać optymalne parametry dla systemu  plików.  Obsługiwane  typy  użycia  są
              zdefiniowane  w pliku konfiguracyjnym /etc/mke2fs.conf. Użytkownik może podać jeden
              lub  więcej  typów  użycia,  za  pomocą  listy,  oddzielając  poszczególne  pozycje
              przecinkiem.

              Jeśli  nie  poda się tej opcji, to mke2fs wybierze pojedynczy, domyślny typ użycia,
              bazując na rozmiarze tworzonego systemu plików. Jeśli rozmiar systemu  plików  jest
              równy lub mniejszy od 3 megabajtów, to mke2fs użyje typu floppy (dyskietka) systemu
              plików. Jeśli rozmiar będzie się zawierał w przedziale 3-512 megabajtów, to  mke2fs
              utworzy  system  plików  typu  small  (mały).  Jeśli  rozmiar systemu plików będzie
              większy lub równy 4 terabajty, ale mniejszy niż 16 terabajtów, użytym typem  będzie
              big  (duży).  W  przypadku  systemu  plików  o wielkości ponad 16 terabajtów, użyty
              zostanie typ huge (ogromny). W pozostałych przypadkach, mke2fs(8) użyje  domyślnego
              typu systemu plików: default.

       -U UUID
              Tworzy system plików z podanym UUID-em.

       -v     Wypisuje szczegółowe informacje.

       -V     Wypisuje numer wersji mke2fs i wychodzi.

ŚRODOWISKO

       MKE2FS_SYNC
              Jeśli jest ustawiona na niezerową wartość całkowitą, to jej wartość jest używana do
              określenia częstości wywoływania sync(2) podczas inicjowania tabeli i-węzłów.

       MKE2FS_CONFIG
              Określa położenie pliku konfiguracyjnego (patrz mke2fs.conf(5)).

       MKE2FS_FIRST_META_BG
              Jeśli jest ustawiona na niezerową wartość całkowitą, to jej wartość jest używana do
              określenia pierwszej grupy metabloków. Przeznaczona jest głównie do debugowania.

       MKE2FS_DEVICE_SECTSIZE
              Jeśli jest ustawiona na niezerową wartość całkowitą, to jej wartość jest używana do
              określenia fizycznego rozmiaru sektora urządzenia.

       MKE2FS_SKIP_CHECK_MSG
              Jeśli jest ustawiona,  nie  są  pokazywane  wiadomości  automatycznego  sprawdzania
              systemu plików, spowodowane liczbą montowań lub interwałem sprawdzania.

AUTOR

       Ta wersja mke2fs została napisana przez Theodora Ts'o <tytso@mit.edu>.

BŁĘDY

       mke2fs  przyjmuje opcję -f, lecz obecnie ją ignoruje, gdyż drugi rozszerzony system plików
       jeszcze nie obsługuje fragmentów.
       Mogą być też inne. Proszę zgłaszać je autorowi.

DOSTĘPNOŚĆ

       mke2fs   jest    częścią    pakietu    e2fsprogs    i    jest    dostępne    na    stronie
       http://e2fsprogs.sourceforge.net.

ZOBACZ TAKŻE

       mke2fs.conf(5), badblocks(8), dumpe2fs(8), e2fsck(8), tune2fs(8), ext4(5)

TŁUMACZENIE

       Autorami  polskiego  tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM)
       <pborys@dione.ids.pl>,  Grzegorz  Goławski  (PTM)  <grzegol@pld.org.pl>  i  Michał  Kułach
       <michal.kulach@gmail.com>.

       Polskie  tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na
       stronie  http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.  Jest  zgodne  z  wersją    1.42.12
       oryginału.