NAZWA

       mount - montuje system plików

SKŁADNIA

       mount [-h|-V]

       mount [-l] [-t typ_systemu]

       mount -a [-fFnrsvw] [-t typ-systemu] [-O lista-opcji]

       mount [-fnrsvw] [-o opcje] urządzenie|punkt-montowania

       mount [-fnrsvw] [-t typ-systemu] [-o opcje] urządzenie punkt-montowania

       mount --bind|--rbind|--move stary-katalog nowy-katalog

       mount --make-[shared|slave|private|unbindable|rshared|rslave|rprivate|runbindable]
       mountpoint

OPIS

       Wszystkie pliki dostępne w systemie Unix są zorganizowane w jednym wielkim drzewie,
       hierarchii plików, zakorzenionej w /. Pliki te mogą być położone na wielu urządzeniach.
       Polecenie mount umożliwia przyłączenie systemu plików znajdującego się na danym urządzeniu
       do wielkiego drzewa plików. Odwrotnie, polecenie umount(8) powoduje odłączenie go. System
       plików służy do kontroli sposobu przechowywania danych na urządzeniu albo udostępnienia
       ich w wirtualnej postaci przez sieć lub inne usługi.

       Standardowa postać polecenia mount to:

          mount -t typ urządzenie katalog

       Nakazuje jądru, by przyłączyło system plików znaleziony na danym urządzeniu (które jest
       typu typ)  w zadanym katalogu. Opcja -t typ jest opcjonalna. Polecenie mount potrafi
       zwykle rozpoznać system plików. Domyślnie, do zamontowania systemu plików wymagane są
       uprawnienia roota. Więcej informacji znajduje się poniżej, w rozdziale "Montowanie przez
       zwykłych użytkowników". Poprzednia zawartość (jeśli istniała) i właściciel oraz prawa
       katalogu katalog stają się niewidzialne na czas przyłączenia (zamontowania) nowego systemu
       plików. W tym czasie ścieżka katalog odnosi się do korzenia systemu plików na podanym
       urządzeniu.

       Jeśli podano jedynie urządzenie lub katalog, na przykład:

          mount /dir

       to mount szuka punktu montowania (i jeśli go nie znajdzie – urządzenia) w pliku
       /etc/fstab. Można użyć opcji --target lub --source, aby uniknąć niejednoznacznej
       interpretacji podanego argumentu np.:

          mount --target /mountpoint

       Ten sam system plików można zamontować kilka razy, a w niektórych przypadkach (np.
       sieciowe systemy plików) może być zamontowany wielokrotnie nawet w tym samym punkcie
       montowania. Polecenie mount nie implementuje żadnych zasad kontrolujących to zachowanie.
       Jest to zadanie jądra i zwykle zależy od danego sterownika systemu plików. Wyjątkiem jest
       --all - w tym przypadku wszystkie już zamontowane systemy plików zostaną zignorowane
       (więcej informacji w opisie tej opcji).

   Wypisywanie montowań
       Tryby wypisywania są utrzymywane tylko dla wstecznej kompatybilności.

       Aby uzyskać spójniejsze i dające się konfigurować wyjście, proszę korzystać z findmnt(8),
       w szczególności w swoich skryptach. Proszę zauważyć, że znaki kontrolne w nazwach punktów
       montowania są zastępowane znakiem "?".

       Poniższe polecenie wypisze wszystkie zamontowane systemy plików (typu typ):

          mount [-l] [-t typ]

       Opcja -l ujmuje w zestawieniu również etykiety. Patrz niżej.

   Wskazywanie urządzenia i systemu plików
       Większość urządzeń jest wskazywanych przez nazwę pliku (specjalnego urządzenia blokowego),
       jak np. /dev/sda1, lecz istnieją inne możliwości. Na przykład w wypadku montowania NFS,
       urządzenie może wyglądać tak: knuth.cwi.nl:/katalog.

       Nazwy urządzeń partycji dysku są niestabilne i mogą ulec zmianie na skutek zmiany
       konfiguracji sprzętu albo dodaniu lub usunięciu urządzenia. Z tego względu usilnie zaleca
       się używanie UUID lub LABEL (etykieta) do identyfikowania systemów plików i partycji.
       Obecnie obsługiwane są następujące znaczniki:

       LABEL=etykieta
           Identyfikator systemu plików czytelny dla człowieka. Zob. również -L.

       UUID=uuid
           Uniwersalny, unikatowy identyfikator systemu plików. UUID składa się zwykle z liczb
           szesnastkowych oddzielonych minusem. Zob. też -U.

           Proszę zauważyć, że mount używa UUID-ów jako łańcuchów tekstowych. UUID-y z wiersza
           poleceń lub fstab(5) nie są konwertowane do wewnętrznej reprezentacji binarnej. Litery
           w reprezentacji łańcucha UUID powinny być małymi literami.

       PARTLABEL=etykieta
           Human readable partition identifier. This identifier is independent on filesystem and
           does not change by mkfs or mkswap operations. It’s supported for example for GUID
           Partition Tables (GPT).

       PARTUUID=uuid
           Partition universally unique identifier. This identifier is independent on filesystem
           and does not change by mkfs or mkswap operations. It’s supported for example for GUID
           Partition Tables (GPT).

       ID=id
           Identyfikator sprzętowego urządzenia blokowego taki jak generowany przez udevd. Zwykle
           opiera się na WWN (unikalnym identyfikatorze pamięci) i jest nadawany przez producenta
           sprzętu. Więcej informacji da wykonanie polecenia ls /dev/disk/by-id; przy czym
           wymagane jest istnienie tego katalogu oraz działający udevd. Identyfikator ten nie
           jest zalecany do ogólnego zastosowania, jako że nie jest ściśle zdefiniowany oraz jest
           zależny od udev, reguł udev oraz sprzętu.

       Polecenie lsblk --fs udostępni przegląd systemów plików, etykiet (LABEL) oraz UUID-ów dla
       dostępnych urządzeń blokowych. Polecenie blkid -p <urządzenie> wypisze szczegóły o
       systemie plików na podanym urządzeniu.

       Proszę nie zapomnieć o tym, że nie ma gwarancji, że etykiety i UUID-y są faktycznie
       unikalne, szczególnie jeśli kopiuje się, współdzieli lub przenosi urządzenie. Polecenie
       lsblk -o +UUID,PARTUUID pozwoli na zweryfikowanie unikalności UUID-ów w bieżącym systemie.

       Zalecaną metodą jest używanie znaczników (np. LABEL=etykieta) zamiast dowiązań
       symbolicznych /dev/disk/by-{label,uuid,id,partuuid,partlabel} udev w pliku /etc/fstab.
       Znaczniki są bardziej czytelne, solidne i przenośne. Polecenie mount(8) używa wewnętrznie
       dowiązań symbolicznych udev, tak więc ich używanie w /etc/fstab nie daje żadnej przewagi
       nad znacznikami. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z libblkid(3).

       System plików proc nie jest związany z żadnym urządzeniem specjalnym i podczas jego
       montowania zamiast nazwy urządzenia można użyć dowolnego słowa kluczowego, np. proc
       (zwyczajowy wybór none jest mniej udany: komunikat błędu `none already mounted' (nic już
       zamontowane) od umount może być mylący).

   Pliki /etc/fstab, /etc/mtab i /proc/mounts
       Plik /etc/fstab (zobacz fstab(5)), może zawierać wiersze opisujące, jakie urządzenia gdzie
       są zazwyczaj montowane i przy użyciu jakich opcji. Domyślne położenie pliku fstab(5) można
       przesłonić opcją wiersza poleceń --fstab ścieżka (więcej szczegółów poniżej).

       Polecenie

          mount -a [-t typ] [-O lista-opcji]

       (zwykle podawane w skryptach startowych) powoduje zamontowanie wszystkich systemów plików
       (danego typu) wymienionych w fstab, poza tymi, których wpisy zawierają słowo kluczowe
       noauto. Podanie opcji -F spowoduje, że mount się rozdzieli na kilka procesów, tak że
       systemy plików będą montowane równocześnie.

       Podczas montowania systemu plików wymienionego w fstab lub mtab, wystarczy podać w wierszu
       poleceń tylko nazwę urządzenia lub tylko punkt montowania.

       Programy mount i umount(8) tradycyjnie opiekowały się listą obecnie zamontowanych systemów
       plików w pliku /etc/mtab. Obsługa klasycznego pliku /etc/mtab domyślnie jest całkowicie
       wyłączona przy kompilacji, ponieważ na aktualnych systemach linuksowych lepiej uczynić
       /etc/mtab dowiązaniem symbolicznym do /proc/mounts. Zwykły plik mtab funkcjonujący w
       przestrzeni użytkownika nie działa stabilnie z przestrzeniami nazw, kontenerami i innymi
       zaawansowanymi funkcjami systemu Linux. Jeśli obsługa klasycznego pliku mtab jest
       włączona, możliwe jest korzystanie z niego lub z dowiązania symbolicznego.

       Jeśli nie poda się argumentów do mount, wypisywana jest lista zamontowanych systemów
       plików.

       Aby przesłonić opcje montowania z /etc/fstab konieczne jest użycie opcji -o:

          mount device|dir -o options

       po czym opcje montowania z wiersza poleceń zostaną dodane do listy opcji z /etc/fstab. To
       domyślne zachowanie można zmienić opcją wiersza poleceń --options-mode. Zwykłym
       zachowaniem jest działanie ostatniej opcji, jeśli występują sprzeczne.

       Program mount nie odczytuje pliku /etc/fstab jeśli podano urządzenie (lub LABEL, UUID, ID,
       PARTUUID lub PARTLABEL) oraz katalog. Na przykład, aby zamontować urządzenie foo w
       /katalogu:

          mount /dev/foo /katalog

       To domyślne zachowanie można zmienić opcją wiersza poleceń --options-source-force, aby
       zawsze odczytywać konfigurację z fstab. W przypadku zwykłych użytkowników, mount zawsze
       odczytuje konfigurację fstab.

   Montowanie przez zwykłych użytkowników
       Tradycyjnie, tylko superużytkownik może montować systemy plików. Jednak jeśli fstab w
       danym wierszu zawiera opcję user, to każdy może zamontować odpowiadający temu wpisowi
       system plików.

       Tak więc, jeśli mamy wiersz

          /dev/cdrom /cd iso9660 ro,user,noauto,unhide

       to dowolny użytkownik może zamontować system plików iso9660 umieszczony na włożonym
       CD-ROM-ie, posługując się poleceniem

          mount /cd

       Proszę zauważyć, że mount jest bardzo restrykcyjny w przypadku zwykłych użytkowników;
       wszystkie ścieżki podane w wierszu poleceń są weryfikowane, przed przetworzeniem fstab lub
       wykonaniem programu pomocniczego. Usilnie zaleca się używanie prawidłowego punktu
       montowania przy podawaniu systemu plików, w innym przypadku mount może zwrócić błąd. Złym
       pomysłem jest na przykład użycie źródła CIFS lub NFS w wierszu poleceń.

       Od util-linux 2.35, mount nie wychodzi, w przypadku gdy uprawnienia użytkownika są
       niewystarczające zgodnie z wewnętrznymi regułami bezpieczeństwa libmount. Program porzuca
       wówczas uprawnienia suid i kontynuuje jako zwykły użytkownik. To zachowanie pozwala na
       obsługę przypadków, gdy uprawnienia roota nie są wymagane (np. systemy plików w
       przestrzeni użytkownika, przestrzeń nazw użytkownika itp).

       Szczegóły opisuje fstab(5). Tylko użytkownik, który zamontował system plików może ponownie
       go odmontować. Jeżeli zachodzi potrzeba, by odmontowywać mógł każdy, w odpowiednim wierszu
       fstab należy zamiast user wpisać users. Opcja owner przypomina opcję user, poza tym, że
       dany użytkownik musi być właścicielem odpowiedniego pliku specjalnego. Jest przydatna np.
       w przypadku /dev/fd jeśli skrypt zgłoszeniowy (login script) czyni danego użytkownika
       korzystającego z konsoli właścicielem tego urządzenia. Opcja group jest podobna, z tym
       ograniczeniem, że użytkownik musi być członkiem grupy pliku specjalnego.

   Operacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount)
       Możliwe jest ponowne zamontowanie części systemu plików w innym miejscu. Służy do tego
       wywołanie:

          mount --bind stary-katalog nowy-katalog

       lub za pomocą tego wpisu fstab:

          /stary-katalog /nowy-katalog none bind

       Po tym wywołaniu ta sama zawartość jest dostępna w dwóch miejscach.

       Ważne jest zrozumienie, że w wirtualnym systemie plików jądra (VFS) operacja ta nie tworzy
       żadnego węzła gorszego sortu, czy specjalnego typu. Jest to jedynie inny sposób na
       dołączenie systemu plików. Informacja o tym, że system plików został podpięty za pomocą
       "bind" nie jest nigdzie przechowywana. Stary-katalog i nowy-katalog są niezależne od
       siebie, a stary-katalog może być odmontowany.

       Można również zamontować ponownie pojedynczy plik (na pojedynczym pliku). Jest także
       możliwe użycie montowania "bind" do utworzenia punktu montowania ze zwykłego katalogu, na
       przykład:

          mount --bind foo foo

       Wywołanie montowania przez podpięcie dołącza tylko (część) pojedynczego systemu plików,
       bez możliwych montowań znajdujących się poniżej. Cała hierarchia plików, uwzględniając
       takie montowania może być dołączana w drugie miejsce za pomocą:

          mount --rbind stary-katalog nowy-katalog

       Proszę zauważyć, że opcje montowania systemu plików zarządzane przez jądro pozostaną takie
       same jak te pierwotnego punktu montowania. Opcje montowania w przestrzeni użytkownika (np.
       _netdev) nie zostaną skopiowane przez mount i trzeba je jawnie podać w wierszu polecenia
       mount.

       Od util-linux 2.27 mount pozwala zmieniać opcje montowania przez przekazanie ich razem z
       --bind np.:

          mount -o bind,ro foo foo

       Opcja ta nie jest obsługiwana przez jądro Linux, jest zaimplementowana w przestrzeni
       użytkownika przez dodatkowe przemontowanie za pomocą wywołania systemowego mount(2). To
       rozwiązanie nie jest nierozdzielne (atomowe).

       Alternatywnym (klasycznym) sposobem utworzenia montowania przez podpięcie, tylko do
       odczytu, jest operacja przemontowania np.:

          mount --bind stary-katalog nowy-katalog

          mount -o remount,bind,ro stary-katalog nowy-katalog

       Proszę zauważyć, że tego typu montowanie utworzy punkt montowania tylko do odczytu (wpis
       VFS), ale oryginalny superblok systemu plików wciąż będzie zapisywalny, tzn. stary-katalog
       będzie zapisywalny, a nowy-katalog tylko do odczytu.

       It’s also possible to change nosuid, nodev, noexec, noatime, nodiratime, relatime and
       nosymfollow VFS entry flags via a "remount,bind" operation. The other flags (for example
       filesystem-specific flags) are silently ignored. It’s impossible to change mount options
       recursively (for example with -o rbind,ro).

       Since util-linux 2.31, mount ignores the bind flag from /etc/fstab on a remount operation
       (if -o remount is specified on command line). This is necessary to fully control mount
       options on remount by command line. In previous versions the bind flag has been always
       applied and it was impossible to re-define mount options without interaction with the bind
       semantic. This mount behavior does not affect situations when "remount,bind" is specified
       in the /etc/fstab file.

   Operacja przenoszenia
       Przenosi nierozdzielne (atomowo) zamontowane drzewo w inne miejsce. Wywołaniem jest:

          mount --move stary-katalog nowy-katalog

       Spowoduje to pojawienie się zawartości, która wcześniej znajdowała się w starym-katalogu,
       w nowym-katalogu. Fizyczne położenie plików nie zmienia się. Istotne jest, że
       stary-katalog musi być punktem montowania.

       Proszę zauważyć, że przeniesienie punktu montowania leżącego pod współdzielonym punktem
       montowania jest nieprawidłowe i niewspierane. Proszę użyć findmnt -o TARGET,PROPAGATION
       aby sprawdzić bieżące flagi propagacji.

   Współdzielone operacje na poddrzewach
       Od Linuksa 2.6.15 możliwe jest oznaczenie montowania i jego podmontowań jako współdzielone
       (shared), prywatne (private), podrzędne (slave) i niepodpinalne (unbindable). Montowania
       współdzielone udostępniają możliwość tworzenia kopii takich montowań tak, że montowania i
       odmontowania którejkolwiek z kopii dotyczy ich wszystkich. Montowania podrzędne otrzymują
       montowania i odmontowywania z montowania nadrzędnego, ale nie działa to w drugą stronę.
       Montowania prywatne nie posiadają powyższych właściwości. Montowanie niepodpinalne jest
       montowaniem prywatnym, które nie może zostać sklonowane za pomocą operacji podpięcia
       (bind). Szczegółowe wyjaśnienia można znaleźć w pliku dokumentacji w
       Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt w drzewie źródeł jądra; zob. też
       mount_namespaces(7).

       Obsługiwane są następujące operacje:

           mount --make-shared punkt-montowania
           mount --make-slave punkt-montowania
           mount --make-private punkt-montowania
           mount --make-unbindable punkt-montowania

       Następujące polecenia pozwalają na rekursywną zmianę typu wszystkich montowań pod danym
       punktem montowania.

           mount --make-rshared punkt-montowania
           mount --make-rslave punkt-montowania
           mount --make-rprivate punkt-montowania
           mount --make-runbindable punkt-montowania

       mount does not read fstab(5) when a --make-* operation is requested. All necessary
       information has to be specified on the command line.

       Proszę zauważyć, że jądro Linux nie pozwala zmieniać wielu flag propagacji pojedynczym
       wywołaniem systemowym mount(2), flag tych nie można również łączyć z innymi opcjami i
       operacjami montowania.

       Od util-linux 2.23 polecenie mount można użyć do wykonania wielu zmian propagacji
       (topologii) jednocześnie jednym wywołaniem mount(8) oraz łączenia ich również z innymi
       operacjami montowania. Flagi propagacji korzystają z dodatkowych wywołań systemowych
       mount(2), wykonywanych po pomyślnym zakończeniu wcześniejszych poleceń montowania. Proszę
       zauważyć, że w tym wypadku polecenie nie jest nierozdzielne (atomowe). Flagi propagacji
       można podać w fstab(5) jako opcje montowania (private, slave, shared, unbindable,
       rprivate, rslave, rshared, runbindable).

       Na przykład:

           mount --make-private --make-unbindable /dev/sda1 /foo

       jest tym samym co:

           mount /dev/sda1 /foo
           mount --make-private /foo
           mount --make-unbindable /foo

OPCJE WIERSZA POLECEŃ

       Pełny zestaw opcji używanych przy wywoływaniu mount jest ustalany przez pobranie opcji dla
       danego systemu plików z fstab, a następnie zastosowanie wszelkich opcji podanych
       argumentem -o, a na koniec opcji -r lub -w, o ile istnieją.

       The mount command does not pass all command-line options to the /sbin/mount.suffix mount
       helpers. The interface between mount and the mount helpers is described below in the
       EXTERNAL HELPERS section.

       Opcje wiersza poleceń, dostępne do polecenia mount to:

       -a, --all
           Montuje wszystkie systemy plików (podanego typu) zawarte w fstab (z wyłączeniem
           wierszy zawierających słowo kluczowe noauto). Systemy plików są montowane w
           kolejności, w jakiej występują w fstab. Polecenie mount porównuje źródło i cel systemu
           plików (i korzeń systemu plików w przypadku montowań bind lub systemu plików btrfs),
           aby wykryć już zamontowane. Tablica jądra z już zamontowanymi systemami plików jest
           buforowana podczas mount --all. Oznacza to, że wszystkie zduplikowane wpisy fstab
           zostaną zamontowane.

           The correct functionality depends on /proc (to detect already mounted filesystems) and
           on /sys (to evaluate filesystem tags like UUID= or LABEL=). It’s strongly recommended
           to mount /proc and /sys filesystems before mount -a is executed, or keep /proc and
           /sys at the beginning of fstab.

           Opcję --all można użyć również do operacji ponownego montowania (przemontowania). W
           takim przypadku wszystkie filtry (-t i -O) są stosowane do tablicy już zamontowanych
           systemów plików.

           Since version 2.35 it is possible to use the command line option -o to alter mount
           options from fstab (see also --options-mode).

           Proszę zauważyć, że złą praktyką jest używanie mount -a do sprawdzenia fstab. Zalecane
           jest korzystanie w zamian z findmnt --verify.

       -B, --bind
           Montuje ponownie poddrzewo w innym miejscu (tak, że jego zawartość jest dostępna w obu
           miejscach). Patrz wyżej w rozdziale Operacja montowania przez podpięcie (ang. bind
           mount).

       -c, --no-canonicalize
           Nie normalizuje ścieżek. Polecenie montowania domyślnie normalizuje wszystkie ścieżki
           (z wiersza poleceń lub fstab). Opcja może być użyta razem z -f do już znormalizowanych
           ścieżek absolutnych. Opcja jest przeznaczona dla programów pomocniczych wywołujących
           mount -i. Zdecydowanie nie zaleca się korzystania z tej opcji przy normalnych
           operacjach montowania.

           Proszę zauważyć, że mount nie przekazuje tej opcji do programów pomocniczych
           /sbin/mount.typ.

       -F, --fork
           (Użyte w połączeniu z -a.) Dla każdego urządzenia tworzy nowy proces równoległy mount.
           Powoduje to równoległy przebieg montowania różnych urządzeń lub różnych serwerów NFS.
           Zaletą jest większa szybkość: także przekroczenia czasu dla NFS będą wyznaczane
           równolegle. Wadą jest to, że kolejność montowania jest niezdefiniowana. Nie można
           zatem zastosować tej opcji do równoczesnego montowania /usr i /usr/spool.

       -f, --fake
           Powoduje wykonywanie wszystkiego poza faktycznym wywołaniem funkcji systemowej. Jeśli
           nie jest to oczywiste: "udaje" montowanie systemu plików. W połączeniu z flagą -v
           przydaje się do ustalenia, co usiłuje zrobić polecenie mount. Może być też używana do
           dodawania wpisów dla urządzeń, które zamontowano wcześniej z opcją -n. Opcja -f
           sprawdza istnienie rekordu w /etc/mtab i zawodzi, jeśli rekord już istnieje (w
           przypadku zwykłych, nieudawanych montowań, to sprawdzenie jest wykonywane przez
           jądro).

       -i, --internal-only
           Nie wywołuje programu pomocniczego /sbin/mount.system-plików, nawet jeśli istnieje.

       -L, --label etykieta
           Montuje partycję posiadającą podaną etykietę.

       -l, --show-labels
           Dokłada etykiety do wyjścia wypisywanego przez mount. Żeby opcja ta mogła działać,
           mount musi mieć prawo odczytu urządzania dyskowego (np. suid root). Można ustawić taką
           etykietę dla ext2, ext3 lub ext4 za pomocą narzędzia e2label(8), zaś dla XFS -
           stosując xfs_admin(8) lub dla reiserfs używając reiserfstune(8).

       -M, --move
           Przenosi poddrzewo w inne miejsce. Patrz powyżej w podrozdziale Operacja przenoszenia.

       -m, --mkdir[=mode]
           Allow to make a target directory (mountpoint) if it does not exist yet. Alias to "-o
           X-mount.mkdir[=mode]", the default mode is 0755. For more details see X-mount.mkdir
           below.

       -n, --no-mtab
           Montuje bez zapisywania w /etc/mtab. Jest to niezbędne na przykład gdy /etc znajduje
           się na systemie plików tylko do odczytu.

       -N, --namespace pn
           Przeprowadza operację montowania w przestrzeni nazw montowań zdefiniowanej w
           przestrzeń-nazw. Przestrzeń-nazw to albo PID procesu działającego w tej przestrzeni
           nazw albo plik specjalny reprezentujący tę przestrzeń.

           mount switches to the mount namespace when it reads /etc/fstab, writes /etc/mtab: (or
           writes to _/run/mount) and calls mount(2), otherwise it runs in the original mount
           namespace. This means that the target namespace does not have to contain any libraries
           or other requirements necessary to execute the mount(2) call.

           Więcej informacji można znaleźć w podręczniku mount_namespaces(7).

       -O, --test-opts opcje
           Ogranicza grupę systemów plików do której stosowana jest opcja -a. Podobnie jak -t, z
           tym wyjątkiem, że -O jest bezużyteczna bez opcji -a. Na przykład polecenie

           mount -a -O no_netdev

           montuje wszystkie systemy plików z wyjątkiem posiadających podaną opcją netdev w polu
           opcji pliku /etc/fstab.

           Różni się od -t tym, że każda opcja jest dopasowywana dokładnie; a podanie no na
           początku jednej opcji, nie neguje pozostałych.

           Opcje -t i -O łączą swe działanie; to jest polecenie

           mount -a -t ext2 -O _netdev

           montuje wszystkie systemy plików ext2 z opcją _netdev, a nie wszystkie systemy które
           są albo typu ext2, albo mają podaną opcją _netdev.

       -o, --options opcje
           Używa podanej opcji montowania. Argument opcje jest listą rozdzieloną przecinkami. Na
           przykład:

           mount LABEL=moj_dysk -o noatime,nodev,nosuid

           Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z rozdziałami OPCJE MONTOWANIA
           NIEZALEŻNE OD SYSTEMU PLIKÓW i OPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA RÓŻNYCH SYSTEMÓW
           PLIKÓW.

       --options-mode tryb
           Kontroluje sposób łączenia opcji z fstab/mtab z opcjami z wiersza poleceń. Tryb może
           być jednym z następujących: ignore (ignoruj), append (dołącz za), prepend (dołącz
           przed) lub replace (zastąp). Tryb append oznacza na przykład, że opcje fstab są
           dołączane po opcjach z wiersza poleceń. Domyślną wartością jest prepend, co oznacza że
           opcje wiersza poleceń są przetwarzane po opcjach fstab. Proszę zauważyć, że w
           przypadku konfliktu, wygrywa opcja znajdująca się na końcu.

       --options-source źródło
           Source of default options. source is a comma-separated list of fstab, mtab and
           disable. disable disables fstab and mtab and enables --options-source-force. The
           default value is fstab,mtab.

       --options-source-force
           Używa opcji z fstab/mtab nawet gdy podano zarówno urządzenie jak i katalog.

       -R, --rbind
           Montuje ponownie poddrzewo wraz ze wszystkimi ewentualnymi montowaniami znajdującymi
           się poniżej, w innym miejscu (tak, że jego zawartość jest dostępna w obu miejscach).
           Patrz wyżej w podrozdziale Operacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount).

       -r, --read-only
           Montuje system plików w trybie tylko do odczytu. Synonimem jest -o ro.

           Proszę zauważyć że, w zależności od systemu plików, stanu i zachowania jądra, system
           może wciąż zapisywać na urządzenie. Na przykład ext3 lub ext4 będzie odświeżał swój
           dziennik, jeśli system plików jest zaśmiecony. Aby zapobiec takiemu typowi dostępu do
           zapisu, można zamontować system plików ext3 lub ext4 z opcją montowania ro,noload lub
           ustawić urządzenie blokowe w trybie tylko do odczytu, patrz polecenie blockdev(8).

       -s
           Toleruje nieodpowiednie opcje montowania, zamiast kończyć pracę niepowodzeniem.
           Powoduje to ignorowanie opcji montowania, które nie są obsługiwane przez dany system
           plików. Nie wszystkie systemy plików rozpoznają tę opcję. Obecnie jest ona
           rozpoznawana jedynie przez program pomocniczy mount.nfs.

       --source urządzenie
           Jeśli podano tylko jeden argument dla polecenia montowania, to może on zostać
           zinterpretowany jako cel (punkt montowania) lub źródło (urządzenie). Ta opcja pozwala
           jawnie zdefiniować, że argument jest źródłem montowania.

       --target katalog
           Jeśli podano tylko jeden argument dla polecenia montowania, to może on zostać
           zinterpretowany jako cel (punkt montowania) lub źródło (urządzenie). Ta opcja pozwala
           jawnie zdefiniować, że argument jest celem montowania.

       --target-prefix katalog
           Dodaje podany katalog na początku wszystkich celów montowań. Przydatne do honorowania
           zapisów fstab, lecz z punktami montowania w innym miejscu, np.

           mount --all --target-prefix /chroot -o X-mount.mkdir

           montuje wszystkie systemy plików z fstab do katalogu /chroot, przy czym wszystkie
           brakujące punkty montowań są tworzone (ze względu na opcję X-mount.mkdir). Patrz też
           opcja --fstab, pozwalającą na użycie alternatywnego pliku fstab.

       -T, --fstab ścieżka
           Określa alternatywny plik fstab. Jeśli ścieżka jest katalogiem, to pliki w katalogu są
           sortowane za pomocą strverscmp(3); pliki zaczynające się od "." lub nieposiadające
           rozszerzenia .fstab są ignorowane. Można podać tę opcję więcej niż jeden raz. Jest ona
           właściwie przeznaczona dla skryptów chroot i initramfs, gdy podawana jest dodatkowa
           konfiguracja poza standardową konfiguracją systemu.

           Proszę zauważyć, że mount nie przekazuje opcji --fstab programom pomocniczym
           /sbin/mount.typ, co oznacza, że alternatywne pliki fstab będą dla nich niewidoczne.
           Nie jest to problemem przy normalnych montowaniach, ale montowania wykonywane przez
           użytkownika (nie roota) zawsze wymagają fstab w celu weryfikacji jego uprawnień.

       -t, --types typ_systemu_plików
           Argument opcji -t określa typ systemu plików. To, jakie typy systemów plików są
           obecnie obsługiwane, zależy od jądra. Pełną listę można uzyskać sprawdzając pliki
           /proc/filesystems i /lib/modules/$(uname -r)/kernel/fs. Najpopularniejsze typy to:
           ext2, ext3, ext4, xfs, btrfs, vfat, sysfs, proc, nfs i cifs.

           Programy mount i umount(8) obsługują podtypy systemów plików. Podtypy są definiowane
           przyrostkiem ".podtyp". Przykładowo "fuse.sshfs". Zalecane jest używanie notacji
           podtypów zamiast dodawać jakieś przedrostki do źródła montowania (np.
           "sshfs#example.com" jest przestarzałe).

           Bez podania opcji -t lub gdy podany jest typ auto, mount postara się odgadnąć właściwy
           typ. mount używa biblioteki libblkid(3) do tego celu; jeśli nie zwróci to niczego, co
           wygląda znajomo, mount postara się odczytać plik /etc/filesystems lub, jeśli on nie
           istnieje /proc/filesystems. Wszystkie wypisane tam typy zostaną wypróbowane, z
           wyjątkiem tych oznaczonych jako "nodev" (np. devpts, proc i nfs). Jeśli
           /etc/filesystems kończy się wierszem z pojedynczą *, mount odczyta później plik
           /proc/filesystems. Podczas tych prób, wszystkie typy systemów plików będą montowane z
           opcją montowania silent.

           Typ auto może być przydatny do montowanych przez użytkownika dyskietek. Utworzenie
           pliku /etc/filesystems przydaje się do zmiany kolejności rozpoznawania (np. do
           próbowania vfat przed msdos lub ext3 przez ext2) lub w przypadku stosowania modułu
           autoloadera.

           Można podać więcej niż jeden typ, w postaci listy rozdzielonej przecinkami do opcji -t
           jak również jako wpis /etc/fstab. Lista typów systemów plików do opcji -t może być
           poprzedzona słowem no aby określić systemy plików, na których żadna akcja nie powinna
           być wykonywana. Przedrostek no nie działa przy wpisach w /etc/fstab.

           Przedrostek no może być przydatny przy opcji -a. Na przykład polecenie

           mount -a -t nomsdos,smbfs

           montuje wszystkie systemy plików poza tymi, które są typu msdos lub smbfs.

           Dla większości typów, jedyne, co robi program mount, to po prostu wywołuje funkcję
           systemową mount(2), i nie jest tu wymagana żadna szczegółowa wiedza o danym systemie
           plików. Jednakże dla kilku typów (jak np. nfs, nfs4, cifs, smbfs, ncpfs) konieczny
           jest niezaplanowany kod. Systemy plików nfs, nfs4, cifs, smbfs i ncpfs mają osobny
           program montujący. Żeby umożliwić jednolite traktowanie wszystkich typów, mount
           wywołany z typem typ uruchamia program /sbin/mount.typ (jeśli takowy istnieje).
           Ponieważ rozmaite wersje programu smbmount mają różne konwencje wywołań, być może
           /sbin/mount.smb będzie musiał być skryptem powłoki, który dobierze właściwe wywołanie.

       -U, --uuid uuid
           Montuje partycję posiadającą podany uuid.

       -v, --verbose
           Tryb szczegółowy (verbose).

       -w, --rw, --read-write
           Mount the filesystem read/write. Read-write is the kernel default and the mount
           default is to try read-only if the previous mount(2) syscall with read-write flags on
           write-protected devices failed.

           Synonimem jest -o rw.

           Proszę zauważyć, że podanie -w w wierszu polecenia wymusza na mount pominięcie próby
           zamontowania w trybie tylko do odczytu na nośnikach zabezpieczonych przed zapisem lub
           w przypadku systemów plików już zamontowanych w trybie tylko do odczytu.

       -h, --help
           Wyświetla ten tekst i kończy pracę.

       -V, --version
           Wyświetla informacje o wersji i kończy działanie.

OPCJE MONTOWANIA NIEZALEŻNE OD SYSTEMU PLIKÓW

       Część opcji jest przydatna tylko wówczas, gdy znajdują się w pliku /etc/fstab.

       Some of these options could be enabled or disabled by default in the system kernel. To
       check the current setting see the options in /proc/mounts. Note that filesystems also have
       per-filesystem specific default mount options (see for example tune2fs -l output for extN
       filesystems).

       Poniższe opcje dotyczą dowolnego montowanego systemu plików (choć nie każdy z systemów
       plików faktycznie je honoruje, np. opcja sync obecnie wpływa tylko na ext2, ext3, ext4,
       fat, vfat, ufs i xfs):

       async
           Wszelkie operacje wejścia/wyjścia dla tego systemu plików powinny być wykonywane
           asynchronicznie (patrz również opcja sync).

       atime
           Nie używa funkcji noatime, w związku z czym czas dostępu i-węzła jest kontrolowany
           przez wartość domyślną jądra. Patrz również opis opcji montowania relatime i
           strictatime.

       noatime
           Nie wykonuje aktualizacji czasu dostępu w i-węźle położonym na tym systemie plików
           (np. w celu uzyskania szybszego dostępu do bufora wiadomości, co przyspiesza działanie
           serwerów grup dyskusyjnych). Działa to dla wszystkich typów i-węzłów (również
           katalogów), co implikuje nodiratime.

       auto
           System plików może być montowany opcją -a.

       noauto
           Dany system plików może być montowany tylko wprost (np. opcja -a nie spowoduje jego
           zamontowania).

       context=kontekst, fscontext=kontekst, defcontext=kontekst i rootcontext=kontekst
           Opcja context= jest przydatna podczas montowania systemów plików, które nie obsługują
           atrybutów rozszerzonych, takich jak dyskietki lub dyski twarde sformatowane w VFAT lub
           systemy które zwykle nie działają pod SELinuksem, takie jak dyski sformatowane w ext3
           lub ext4 ze stacji roboczej nie używającej SELinuksa. Można również użyć opcji
           context= na systemach plików, którym się nie ufa, takich jak dyskietki. Pomaga również
           w kompatybilności z systemami plików obsługującymi xattr na wcześniejszych wersjach
           jądra 2.4.<x>. Nawet gdy xattr są obsługiwane, można zawsze oszczędzić czas nie
           etykietując każdego pliku, a przypisując całemu dyskowi jeden kontekst bezpieczeństwa.

           Często używaną opcją w przypadku nośników wymiennych jest
           context="system_u:object_r:removable_t.

           Opcja fscontext= działa ze wszystkimi systemami plików, niezależnie od ich obsługi
           xattr. Opcja fscontext ustawia nadrzędną etykietę systemu plików na określony kontekst
           bezpieczeństwa. Etykieta systemu plików jest oddzielona od poszczególnych etykiet
           plików. Reprezentuje cały system plików w celu określonego typu sprawdzeń uprawnień,
           takich jak podczas montowania lub tworzenia pliku. Poszczególne etykiety pliku są
           wciąż pobierane z xattrs z samych plików. Opcja context w rzeczywistości ustawia
           zsumowany kontekst udostępniany przez fscontext, poza podawaniem samej etykiety
           poszczególnych plików.

           Można ustawić domyślny kontekst bezpieczeństwa do plików bez etykiety, przy użyciu
           opcji defcontext=. Przesłania ona wartość ustawioną przez zasady (politykę) do plików
           bez etykiety i wymaga systemu plików obsługującego etykietowanie xattr.

           Opcja rootcontext= pozwala na jawne podanie etykiety głównego i-węzła systemu plików
           przez tym, zanim ten system plików lub i-węzeł stanie się widoczny dla przestrzeni
           użytkownika. Może być to przydatne przy wykorzystaniu bezdyskowego Linuksa.

           Proszę zauważyć, że jądro odrzuca żądania przemontowania, które zawierają opcję
           context, nawet gdy nie różni się ona od bieżącego kontekstu.

           Uwaga: wartość context może zawierać przecinki, ale musi być wówczas odpowiednio
           cytowana, ponieważ w przeciwnym wypadku mount zinterpretuje przecinki jako separatory
           pomiędzy punktami montowań. Proszę nie zapomnieć, że powłoka usunie cytowanie, dlatego
           konieczne jest podwójne cytowanie np.:

          mount -t tmpfs none /mnt -o \
          'context="system_u:object_r:tmp_t:s0:c127,c456",noexec'

       Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z selinux(8).

       defaults
           Używa opcji domyślnych: rw, suid, dev, exec, auto, nouser i async.

           Proszę zauważyć, że rzeczywisty zestaw domyślnych opcji montowania zależy od jądra i
           typu systemu plików. Więcej szczegółów na początku tego rozdziału.

       dev
           Interpretuje specjalne urządzenia blokowe i znakowe na danym systemie plików.

       nodev
           Nie interpretuje specjalnych urządzeń blokowych ani znakowych na systemie plików.

       diratime
           Aktualizuje czas dostępu katalogu zapisany w i-węźle w danym systemie plików. Tak jest
           domyślnie. (Ta opcja jest ignorowana, gdy ustawiono noatime).

       nodiratime
           Aktualizuje czas dostępu katalogu zapisany w i-węźle w danym systemie plików (ta opcja
           jest dorozumiana, gdy ustawiono noatime).

       dirsync
           Aktualizacja wszystkich katalogów w systemie plików powinna być wykonywana
           synchronicznie. Dotyka to następujących wywołań systemowych: creat(2), link(2),
           unlink(2), symlink(2), mkdir(2), rmdir(2), mknod(2) i rename(2).

       exec
           Permit execution of binaries and other executable files.

       noexec
           Nie zezwala na bezpośrednie wywołanie plików binarnych w zamontowanym systemie plików.

       group
           Pozwala na zamontowanie tego systemu plików przez zwykłego użytkownika, jeśli jedna z
           grup tego użytkownika pasuje do grup urządzenia. Opcja ta implikuje opcje nosuid, i
           nodev (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w linii group,dev,suid).

       iversion
           Przy każdej modyfikacji i-węzła zwiększane jest pole i_version.

       noiversion
           Nie zwiększa pola i-węzła i_version.

       mand
           Allow mandatory locks on this filesystem. See fcntl(2). This option was deprecated in
           Linux 5.15.

       nomand
           Nie pozwala na ściśle egzekwowane blokady w systemie plików.

       _netdev
           System plików znajduje się na urządzeniu wymagającym połączenia sieciowego (używane
           aby zapobiec montowania przez system takich systemów plików, dopóki sieć nie zostanie
           włączona w systemie).

       nofail
           Nie informuje o błędach urządzenia, jeśli ono nie istnieje.

       relatime
           Aktualizuje czas dostępu i-węzła relatywnie do czasu modyfikacji lub zmiany. Czas
           dostępu jest aktualizowany tylko wówczas, jeśli poprzedni czas dostępu był
           wcześniejszy od bieżącego czasu modyfikacji lub zmiany (podobne do noatime, ale nie
           psuje aplikacji mutt(1) i innych, które potrzebują informacji o tym, czy plik zostać
           przeczytany od czasu jego ostatniej modyfikacji).

           Od Linuksa w wersji 2.6.30, jądro używa domyślnie zachowania udostępnianego przez tę
           opcję (chyba że podano noatime), a opcja strictatime jest wymagana, aby uzyskać
           tradycyjny sposób działania. Dodatkowo, od tej wersji Linuksa, czas ostatniego dostępu
           pliku jest aktualizowany zawsze, jeśli wynosi więcej niż 1 dzień.

       norelatime
           Nie używa funkcji relatime. Patrz również opcja montowania strictatime.

       strictatime
           Pozwala na jawne żądanie pełnych aktualizacji atime. Umożliwia jądru na domyślne
           używanie relatime lub noatime, ale wciąż pozwala warstwie użytkownika na przesłonięcie
           tych opcji. Aby dowiedzieć się więcej o domyślnych, systemowych opcjach montowania
           należy zapoznać się z /proc/mounts.

       nostrictatime
           Używa domyślnego zachowania jądra dotyczącego aktualizowania czasów dostępu i-węzłów.

       lazytime
           Aktualizuje czasy (atime, mtime, ctime) wyłącznie w wersji i-węzła pliku
           przechowywanej w pamięci.

           Opcja ta zdecydowanie ogranicza zapisy do tablicy i-węzłów, jeśli czynione są częste,
           losowe zapisy do wstępnie zaalokowanych plików.

           Znaczniki czasu przechowywane na dysku są aktualizowane tylko wtedy, gdy:

           •   i-węzeł musi być zaktualizowany w związku ze zmianą niezwiązaną ze znacznikami
               czasu

           •   aplikacja wykorzystuje fsync(2), syncfs(2) lub sync(2)

           •   przywrócony (po usunięciu) i-węzeł jest wyrzucany z pamięci

           •   minęło ponad 24 godziny od czasu zapisania i-węzła na dysk.

       nolazytime
           Nie używa funkcji lazytime.

       suid
           Honoruje bity lub właściwości plików set-user-ID i set-group-ID przy wykonywaniu
           programów z tego systemu plików.

       nosuid
           Do not honor set-user-ID and set-group-ID bits or file capabilities when executing
           programs from this filesystem. In addition, SELinux domain transitions require
           permission nosuid_transition, which in turn needs also policy capability
           nnp_nosuid_transition.

       silent
           Włącza flagę "cicho".

       loud
           Wyłącza flagę "cicho".

       owner
           Pozwala każdemu zwykłemu użytkownikowi na zamontowanie i odmontowanie systemu plików,
           jeśli jest on właścicielem urządzenia. Opcja ta implikuje opcje nosuid, i nodev (chyba
           że są przesłaniane przez następne opcje, jak w linii owner,dev,suid).

       remount
           Usiłuje ponownie zamontować (przemontować) już zamontowany system plików. Często
           używane do zmiany flag montowania systemu, szczególnie aby umożliwić zapis na
           systemach tylko do odczytu. Nie zmienia urządzenia ani punktu montowania.

           Operacja przemontowywania razem z flagą bind ma specjalną semantykę. Patrz powyżej w
           podrozdziale Operacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount).

           Funkcja ponownego montowania przestrzega standardowego sposobu, w jaki polecenie mount
           działa z opcjami z fstab. Oznacza to, że polecenie mount nie odczytuje fstab (lub
           mtab) wyłącznie wtedy, jeśli podano zarówno urządzenie jak katalog.

           mount -o remount,rw /dev/foo /katalog

           After this call all old mount options are replaced and arbitrary stuff from fstab (or
           mtab) is ignored, except the loop= option which is internally generated and maintained
           by the mount command.

           mount -o remount,rw /katalog

           After this call, mount reads fstab and merges these options with the options from the
           command line (-o). If no mountpoint is found in fstab, then a remount with unspecified
           source is allowed.

           mount zezwala na użycie opcji --all do ponownego zamontowania już zamontowanych
           systemów plików, które pasują do podanego filtra (-O i -t). Przykładowo:

           mount --all -o remount,ro -t vfat

           remounts all already mounted vfat filesystems in read-only mode. Each of the
           filesystems is remounted by mount -o remount,ro /dir semantic. This means the mount
           command reads fstab or mtab and merges these options with the options from the command
           line.

       ro
           Montuje system plików w trybie tylko do odczytu.

       rw
           Montuje system plików w trybie odczytu i zapisu.

       sync
           Wszystkie operacje wejścia/wyjścia systemu plików powinny być wykonywane
           synchroniczne. W przypadku nośników z ograniczoną liczbą cykli zapisu (np. niektórych
           napędów flash) sync może spowodować skrócenie trwałości nośnika.

       user
           Pozwala na zamontowanie tego systemu plików przez zwykłego użytkownika. Nazwa
           montującego użytkownika jest zapisywana do pliku mtab (lub prywatnego pliku libmount w
           /run/mount w systemach bez zwykłego mtab), więc może on ponownie odmontować system
           plików. Opcja ta implikuje opcje noexec, nosuid, i nodev (chyba że są przesłaniane
           przez następne opcje, jak w linii user,exec,dev,suid).

       nouser
           Zabrania zwykłemu użytkownikowi montowania systemu plików. Tak jest domyślnie, przy
           czym nie implikuje to żadnych innych opcji.

       users
           Pozwala każdemu użytkownikowi na zamontowanie i odmontowanie tego systemu plików,
           nawet gdy zamontował go inny, zwykły użytkownik. Opcja ta implikuje opcje noexec,
           nosuid, i nodev (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w linii
           user,exec,dev,suid).

       X-*
           Wszystkie opcje poprzedzone "X-" są interpretowane jako komentarze lub opcje aplikacji
           działających w przestrzeni użytkownika. Opcje te nie są przechowywane w przestrzeni
           użytkownika (np. pliku mtab), ani przekazywane do programów pomocniczych mount.typ,
           ani też do wywołania systemowego mount(2). Sugerowany format to
           x-nazwa-aplikacji.opcja.

       x-*
           Podobnie jak opcje X-*, lecz są przechowywane na stałe w przestrzeni użytkownika.
           Oznacza to, że opcje te są dostępne również dla umount(8) lub do innych działań.
           Proszę zauważyć, że przechowywanie opcji montowania w przestrzeni użytkownika jest
           skomplikowane, ponieważ konieczne jest używanie narządzi korzystających z biblioteki
           libmount; nie ma też gwarancji, że te opcje będą zawsze dostępne (np. po operacji
           przeniesienia montowania lub w przestrzeni nazw, która nie jest współdzielona).

           Proszę zauważyć, że przed util-linux v2.30 opcje x-* nie były utrzymywane przez
           libmount, ani przechowywane w przestrzeni użytkownika (czyli odpowiadały aktualnej
           opcji X-*), jednak ze względu na rosnącą liczbę zastosowań (w initrd, systemd itp.)
           funkcjonalność ta została rozszerzona, utrzymując działanie istniejących konfiguracji
           fstab bez konieczności dokonywania zmian.

       X-mount.mkdir[=tryb]
           Allow to make a target directory (mountpoint) if it does not exist yet. The optional
           argument mode specifies the filesystem access mode used for mkdir(2) in octal
           notation. The default mode is 0755. This functionality is supported only for root
           users or when mount is executed without suid permissions. The option is also supported
           as x-mount.mkdir, but this notation is deprecated since v2.30. See also --mkdir
           command line option.

       X-mount.subdir=directory
           Allow mounting sub-directory from a filesystem instead of the root directory. For now,
           this feature is implemented by temporary filesystem root directory mount in unshared
           namespace and then bind the sub-directory to the final mount point and umount the root
           of the filesystem. The sub-directory mount shows up atomically for the rest of the
           system although it is implemented by multiple mount(2) syscalls. This feature is
           EXPERIMENTAL.

       nosymfollow
           Nie podąża za dowiązaniami symbolicznymi, przy przetwarzaniu ścieżek. Wciąż można
           tworzyć dowiązania symboliczne, a polecenia readlink(1), readlink(2), realpath(1) i
           realpath(3) będą działać poprawnie.

OPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA RÓŻNYCH SYSTEMÓW PLIKÓW

       Niniejszy rozdział opisuje opcje charakterystyczne dla niektórych systemów plików. Tam
       gdzie to możliwe, należy zapoznać się z podręcznikiem systemowym dotyczącym danego systemu
       plików. Kilka z nich wymieniono w poniższej tabeli.

       ┌─────────────────┬──────────────────────┐
       │                 │                      │
       │System(y) plików │ Podręcznik systemowy │
       ├─────────────────┼──────────────────────┤
       │                 │                      │
       │btrfs            │ btrfs(5)             │
       ├─────────────────┼──────────────────────┤
       │                 │                      │
       │cifs             │ mount.cifs(8)        │
       ├─────────────────┼──────────────────────┤
       │                 │                      │
       │ext2, ext3, ext4 │ ext4(5)              │
       ├─────────────────┼──────────────────────┤
       │                 │                      │
       │fuse             │ fuse(8)              │
       ├─────────────────┼──────────────────────┤
       │                 │                      │
       │nfs              │ nfs(5)               │
       ├─────────────────┼──────────────────────┤
       │                 │                      │
       │tmpfs            │ tmpfs(5)             │
       ├─────────────────┼──────────────────────┤
       │                 │                      │
       │xfs              │ xfs(5)               │
       └─────────────────┴──────────────────────┘

       Proszę zauważyć, że niektóre z powyższych podręczników mogą być dostępne dopiero po
       zainstalowaniu odpowiednich narzędzi.

       Następujące opcje stosuje się tylko do określonych systemów plików. Są uporządkowane
       według systemu plików. Wszystkie występują po fladze -o.

       To, czy opcje są obsługiwane, zależy w pewnej mierze od działającego jądra. Więcej
       informacji można uzyskać w plikach dotyczących odpowiedniego systemu plików w podkatalogu
       źródeł jądra Documentation/filesystems.

   Opcje montowania do adfs
       uid=wartość i gid=wartość
           Ustawia właściciela i grupę plików w danym systemie plików (domyślnie: uid=gid=0).

       ownmask=wartość i othmask=wartość
           Ustawia maskę praw dla, odpowiednio, uprawnień 'właściciela' i uprawnień 'innych'
           ADFS (domyślnie, odpowiednio: 0700 i 0077). Zobacz także
           /usr/src/linux/Documentation/filesystems/adfs.rst.

   Opcje montowania do affs
       uid=wartość i gid=wartość
           Ustawia właściciela i grupę korzenia systemu plików (domyślnie: uid=gid=0, lecz opcje
           uid lub gid bez podanej wartości pobierają UID i GID bieżącego procesu).

       setuid=wartość i setgid=wartość
           Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików.

       mode=wartość
           Ustawia prawa wszystkich plików na wartość & 0777, nie zważając na oryginalne prawa.
           Dodaje prawa przeszukiwania dla katalogów, które mają prawo odczytu. Wartość jest
           podawana ósemkowo.

       protect
           Nie dopuszcza do zmian w bitach ochrony systemu plików.

       usemp
           Ustawia UID i GID korzenia systemu plików na UID i GID punktu montowania, aż do
           pierwszego sync lub umount, a potem kasuje tę opcję. Dziwne...

       verbose
           Wypisuje informację o każdym pomyślnym montowaniu.

       prefix=napis
           Przedrostek używany przed nazwą wolumenu, przy podążaniu za dowiązaniem.

       volume=napis
           Przedrostek (długości najwyżej 30), używany przed '/' przy podążaniu za dowiązaniem
           symbolicznym.

       reserved=wartość
           (Domyślnie: 2.) Liczba nieużytkowanych bloków na początku urządzenia.

       root=wartość
           Podaje jawnie lokalizację bloku korzenia (root block).

       bs=wartość
           Podaje rozmiar bloku. Dozwolone wartości to 512, 1024, 2048, 4096.

       grpquota|noquota|quota|usrquota
           Opcje te są przyjmowane, lecz są ignorowane (jednakże narzędzia limitów dyskowych
           (quota) mogą reagować na takie łańcuchy w /etc/fstab).

   Opcje montowania do debugfs
       System plików debugfs jest pseudosystemem, montowanym tradycyjnie w /sys/kernel/debug. Z
       jądrem w wersji 3.4 debugfs ma następujące opcje:

       uid=n, gid=n
           Ustawia właściciela i grupę wszystkich punktów montowania.

       mode=wartość
           Ustawia tryb punktu montowania.

   Opcje montowania do devpts
       devpts jest pseudosystemem plików, tradycyjnie montowanym w /dev/pts. W celu uzyskania
       pseudoterminala, proces otwiera /dev/ptmx. Jest mu wówczas udostępniany numer
       pseudoterminala; podporządkowany pseudoterminal jest dostępny jako /dev/pts/<numer>.

       uid=wartość i gid=wartość
           Ustawia właściciela lub grupę nowotworzonych PTY według zadanych wartości. Jeśli nie
           podano żadnych, to zostaną nadane UID i GID procesu tworzącego. Na przykład, jeśli
           mamy grupę tty o GID=5, to gid=5 spowoduje, że nowo tworzone PTY będą należeć do grupy
           tty.

       mode=wartość
           Nadaje trybowi nowo tworzonych PTY zadaną wartość. Domyślnie jest to 0600. Wartość
           mode=620 i gid=5 powoduje, że dla nowo utworzonych PTY będzie domyślnie "mesg y".

       newinstance
           Tworzy prywatną instancję systemu plików devpts tak, że wskaźniki pty zaalokowane w
           tej nowej kopii są niezależne od wskaźników utworzonych w innych instancjach devpts.

           Wszystkie montowania devpts bez opcji newinstance współdzielą ten sam zestaw
           wskaźników pty (np. tryb legacy). Każde zamontowanie devpts z opcją newinstance tworzy
           prywatny zestaw wskaźników pty.

           Opcja jest używana głównie do obsługi kontenerów, w jądrze Linux, od wersji 2.6.29. Co
           więcej, ta opcja jest poprawna jedynie, jeśli w konfiguracji jądra włączono
           CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES.

           Aby użyć tej opcji w sposób efektywny, /dev/ptmx musi być dowiązaniem symbolicznym do
           pts/ptmx. Proszę zapoznać się z plikiem Documentation/filesystems/devpts.txt w kodzie
           źródłowym jądra Linux, aby dowiedzieć się więcej.

       ptmxmode=wartość
           Ustawia tryb nowego węzła urządzenia ptmx w systemie plików devpts.

           Z obsługą wielu instancji devpts (patrz powyżej: opcja newinstance), każda kopia
           posiada prywatny węzeł ptmx w katalogu głównym systemu plików devpts (z reguły
           dev/pts/ptmx).

           W celu uzyskania kompatybilności ze starszymi wersjami jądra, domyślnym trybem nowego
           węzła ptmx jest 0000. ptmxmode=wartość określa bardziej przydatny tryb dla nowego
           węzła ptmx i jest wysoce zalecany, gdy podana jest opcja newinstance.

           Opcja została zaimplementowana jedynie w wersjach jądra Linux poczynając od 2.6.29. Co
           więcej, opcja ta jest poprawna jedynie, jeśli w konfiguracji jądra włączono
           CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES.

   Opcje montowania do fat
       (Uwaga: fat nie jest odrębnym rodzajem systemu plików, ale wspólną częścią systemów plików
       msdos, umsdos i vfat.)

       blocksize={512|1024|2048}
           Ustawia rozmiar bloku (domyślnie 512). Opcja jest przestarzała.

       uid=wartość i gid=wartość
           Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików (domyślnie: UID i GID bieżącego
           procesu).

       umask=wartość
           Ustawia umask (maskę bitową praw, które nie występują). Domyślnie używany jest umask
           bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.

       dmask=wartość
           Ustawia umask ustawiany wyłącznie do katalogów. Domyślnie używany jest umask bieżącego
           procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.

       fmask=wartość
           Ustawia umask ustawiany wyłącznie do zwykłych plików. Domyślnie używany jest umask
           bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.

       allow_utime=wartość
           Opcja kontroluje sprawdzanie uprawnień mtime/atime

           20
               Jeśli bieżący proces jest w grupie identyfikatora grupy pliku, można zmienić
               pieczątkę czasową.

           2
               Inny użytkownicy mogą zmieniać pieczątkę czasową.

       Wartość domyślna jest ustawiana z opcji "dmask" (jeśli katalog jest zapisywalny, to
       dozwolone jest również utime(2) np.~dmask & 022)

       Zwykle utime(2) sprawdza czy bieżący proces jest właścicielem pliku lub czy posiada
       właściwość CAP_FOWNER. Jednak systemy plików FAT nie posiadają na dysku UID ani GID, więc
       zwykłe sprawdzenie jest zbyt mało elastyczne. Opcja jest remedium na tę sytuację.

       check=wartość
           Można wybrać trzy stopnie ścisłości:

           r[elaxed]
               Akceptowane i równoważne sobie są zarówno wielkie, jak i małe litery. Części
               długich nazw są obcinane (np. verylongname.foobar staje się verylong.foo),
               początkowe i wtrącone spacje są akceptowane jako każda część nazwy (nazwy i
               rozszerzenia).

           n[ormal]
               Podobnie jak "relaxed", lecz wiele znaków specjalnych (jak *, ?, <, spacje, itp.)
               jest odrzucanych. Tak jest domyślnie.

           s[trict]
               Jak "normal", lecz nazwy które zawierają długie części i znaki specjalne, które
               czasem są używane pod Linuksem, lecz nie są akceptowane przez MS-DOS (+, = itp.)
               są odrzucane.

       codepage=wartość
           Ustawia stronę kodową do konwersji znaków krótkiej nazwy w systemach plików FAT i
           VFAT. Domyślnie stosowana jest strona kodowa 437.

       conv=tryb
           Przestarzała opcja, może zwrócić błąd lub zostać zignorowana.

       cvf_format=moduł
           Forces the driver to use the CVF (Compressed Volume File) module cvf_module instead of
           auto-detection. If the kernel supports kmod, the cvf_format=xxx option also controls
           on-demand CVF module loading. This option is obsolete.

       cvf_option=opcja
           Opcja przekazywana do modułu CVF. Ta opcja jest przestarzała.

       debug
           Włącza flagę debug. Wypisana zostanie wersja i lista parametrów systemu plików (te
           dane wypisywane są też jeśli parametry są niespójne).

       discard
           Jeśli ustawione, powoduje wydawanie poleceń discard/TRIM na urządzeniu blokowym, gdy
           bloki są zwalniane. Jest to przydatne w przypadku urządzeń SSD i alokowania
           elastycznego/"rzadkiego" w jednostkach LUN.

       dos1xfloppy
           Jeśli ustawione, używa domyślnej, zapasowej konfiguracji BIOS Parameter Block, w
           zależności od rozmiaru danego urządzenia. Te statyczne parametry przyjmują domyślne
           wartości DOS-a 1.x dla dyskietek i obrazów dyskietek 160 kiB, 180 kiB, 320 kiB i 360
           kiB.

       errors={panic|continue|remount-ro}
           Określa zachowanie FAT przy błędach krytycznych: panika, kontynuacja bez żadnej akcji,
           lub przemontowanie w tryb tylko do odczytu (tak jest domyślnie).

       fat={12|16|32}
           Określa fat 12-, 16- lub 32-bitowy. To przesłania procedurę automatycznego wykrywania
           typu FAT. Używaj ostrożnie!

       iocharset=wartość
           Zestaw znaków używany do konwersji między znakami 8-bitowymi a 16-bitowymi znakami
           Unikodu. Domyślnym jest iso8859-1. Długie nazwy plików są przechowywane na dysku w
           formacie Unicode.

       nfs={stale_rw|nostale_ro}
           Tę opcję należy włączyć przy eksporcie systemu plików FAT przez NFS.

           stale_rw: Opcja ta zarządza indeksem (buforem) i-węzłów katalogów używanych przez kod
           związany z nfs do usprawnienia wyszukiwań. Operacja pełnoplikowe (odczyt/zapis) przez
           NFS są obsługiwane, ale przy usuwaniu bufora na serwerze NFS może to powodować
           fałszywe błędy ESTALE.

           nostale_ro: Ta opcja bazuje na numerze i-węzła i uchwycie pliku w położeniu pliku na
           dysku we wpisie katalogu FAT. Zapewnia to, że nie zostanie zwrócone ESTALE po
           usunięciu pliku z bufora i-węzła. Jednak skutkuje to również tym, że operacja takie
           jak zmiana nazwy, utworzenie i usunięcie (unlink) może spowodować, że uchwyty plików
           wskazujące na jakiś plik zaczną wskazywać na inny, powodując potencjalnie uszkodzenie
           danych. Z tego powodu, opcja ta montuje jednocześnie system plików jako tylko do
           odczytu.

           Aby zachować kompatybilność wsteczną, akceptowana jest również opcja -o nfs, która
           daje stale_rw.

       tz=UTC
           Opcja wyłącza konwersję pieczątek czasowych pomiędzy czasem lokalnym (używanym przez
           Windows na FAT) i UTC (używanym wewnętrznie przez Linuksa). Jest to przydatne
           szczególnie podczas montowania urządzeń (np. aparatów cyfrowych), które są ustawione
           na UTC, aby uniknąć pułapki związanej z czasem lokalnym.

       time_offset=minuty
           Ustawia przesunięcie do przeliczania pieczątek czasowych pomiędzy czasem lokalnym z
           FAT na UTC, tj. liczba minut zostanie odjęta od każdej pieczątki czasowej, aby
           przeliczyć ją do czasu UTC używanego wewnętrznie przez Linuksa. Jest to przydatne, gdy
           strefa czasowa ustawiana przez jądro za pomocą settimeofday(2) nie pokrywa się ze
           strefą czasową systemu plików. Proszę zauważyć, że ta opcja wciąż nie da prawidłowych
           pieczątek czasowych w przypadkach korzystania z czasu letniego – w innym ustawieniu
           czasu letniego wystąpi godzina różnicy.

       quiet
           Włącza flagę quiet (cicho). Próby chown lub chmod nie zwracają błędów, chociaż się nie
           udają. Używaj ostrożnie!

       rodir
           FAT ma atrybut ATTR_RO (tylko do odczytu). W systemie Windows atrybut ten w przypadku
           katalogu zostanie zignorowany i jest używany tylko przez aplikacje, w dodatku jako
           flaga (np. jest ustawiany dla folderów skonfigurowanych przez użytkownika).

           Jeśli atrybut ATTR_RO ma służyć jako flaga "tylko do odczytu" nawet dla katalogów,
           proszę ustawić tę opcję.

       showexec
           Jeśli ustawiona, bit wykonywalności pliku jest dozwolony tylko, jeśli część
           rozszerzenia nazwy jest jedną z .EXE, .COM lub .BAT. Domyślnie nie ustawiona.

       sys_immutable
           Jeśli ustawiona, atrybut ATTR_SYS w FAT jest obsługiwany jak flaga IMMUTABLE w
           Linuksie. Domyślnie nie ustawiona.

       flush
           Jeśli ustawiona, system plików będzie starał się opróżnić bufory na dysk wcześniej niż
           zwykle. Domyślnie nie ustawione.

       usefree
           Używa wartości "wolnych klastrów" ("free clusters"), przechowywanej w FSINFO. Jest ona
           używana do pozyskania liczby wolnych klastrów bez skanowania dysku. Nie jest ona
           jednak domyślnie używana, ponieważ ostatnie wersje Windows niekiedy nie aktualizują
           jej poprawnie. W przypadku przekonania, że wartość owych "wolnych klastrów" w FSINFO
           jest poprawna, używając tej opcji można zapobiec skanowaniu dysku.

       dots, nodots, dotsOK=[yes|no]
           Różne bezmyślne próby wymuszenia konwencji Uniksa lub DOS-u na systemie plików FAT.

   Opcje montowania do hpfs
       creator=cccc, type=cccc
           Ustawia wartości creator/type pokazywane przez MacOS-owy Finder, używane do tworzenia
           nowych plików. Domyślne wartości: "????".

       uid=n, gid=n
           Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików (domyślnie: UID i GID bieżącego
           procesu).

       dir_umask=n, file_umask=n, umask=n
           Ustawia umask, używany do wszystkich katalogów, wszystkich zwykłych plików lub
           wszystkich plików i katalogów. Domyślnie jest to umask bieżącego procesu).

       session=n
           Ustawia sesję CD-ROM-u do zamontowania. Domyślnie, decyzja jest pozostawiana
           sterownikowi CD-ROM-u. Opcja nie powiedzie się, jeśli urządzeniem będzie coś innego
           niż CD-ROM.

       part=n
           Wybiera numer partycji n z urządzenia. Ma sens tylko w przypadku CD-ROM-ów. Domyślnie,
           tablica partycji nie jest w ogóle przetwarzana.

       quiet
           Nie informuje o nieprawidłowych opcjach montowania.

   Opcje montowania do hpfs
       uid=wartość i gid=wartość
           Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików (domyślnie: UID i GID bieżącego
           procesu).

       umask=wartość
           Ustawia umask (maskę bitową praw, które nie występują). Domyślnie używany jest umask
           bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.

       case={lower|asis}
           Konwertuje wszystkie nazwy plików na małe litery lub pozostawia bez zmian (domyślnie:
           case=lower).

       conv=tryb
           Przestarzała opcja, może zwrócić błąd lub zostać zignorowana.

       nocheck
           Nie przerywa montowania gdy zawiodą pewne kontrole spójności.

   Opcje montowania do iso9660
       ISO 9660 jest standardem opisującym strukturę systemu plików na CD-ROM-ach (system ten
       jest również wykorzystywany na niektórych płytach DVD; patrz również system plików udf).

       Normalne nazwy plików iso9660 pojawiają się w formacie 8.3 (tzn. występują DOS-owe
       ograniczenia długości nazw plików), a w dodatku wszystkie znaki pisane są wielkimi
       literami. Poza tym nie ma pola właściciela, ochrony, liczby dowiązań, zastrzeżeń dla
       urządzeń znakowych/blokowych, itd.

       Rozszerzeniem iso9660 jest Rock Ridge, który udostępnia wszystkie te uniksopodobne
       właściwości. Najprościej mówiąc, dla każdego wpisu katalogowego istnieją w nim
       rozszerzenia, które uzupełniają wszystkie informacje. Gdy używane jest Rock Ridge, system
       plików jest nieodróżnialny od normalnego uniksowego systemu plików (poza tym, że jest
       tylko do odczytu, oczywiście).

       norock
           Wyłącza korzystanie z rozszerzeń Rock Ridge, nawet jeśli są dostępne. Zob. map.

       nojoliet
           Wyłącza korzystanie z rozszerzeń Joliet firmy Microsoft, nawet jeśli są dostępne. Zob.
           map.

       check={r[elaxed]|s[trict]}
           Z check=relaxed, nazwa pliku przed dokonywaniem podglądu jest najpierw przekształcana
           na małe litery. Prawdopodobnie ma to znaczenie tylko razem z norock i map=normal.
           (Domyślnie: check=strict.)

       uid=wartość i gid=wartość
           Nadaje wszystkim plikom systemu plików wskazany identyfikator użytkownika i grupy, być
           może przesłaniając informacje znalezione w rozszerzeniach Rock Ridge. (Domyślnie:
           uid=0,gid=0.)

       map={n[ormal]|o[ff]|a[corn]}
           Dla wolumenów typu innego niż Rock Ridge, normalna translacja nazwy odwzorowuje
           wielkie litery ASCII na małe, porzuca kończące `;1' i zamienia `;' na `.'. Z map=off
           nie jest dokonywana konwersja nazw. Zobacz norock. (Domyślnie: map=normal.) map=acorn
           jest podobne do map=normal, ale stosuje także rozszerzenia Acorn, jeśli występują.

       mode=wartość
           Dla wolumenów typu innego niż Rock Ridge, nadaje wszystkim plikom wskazane prawa.
           (Domyślnie: prawa do odczytu i wykonania dla wszystkich.) Wartości w trybie ósemkowym
           wymagają 0 na początku.

       unhide
           Pokazuje również pliki ukryte i powiązane (jeśli zwykłe pliki i pliki powiązane lub
           ukryte mają te same nazwy plików, może to uczynić zwykłe pliki niedostępnymi).

       block={512|1024|2048}
           Ustawia rozmiar bloku we wskazanym wolumenie. (Domyślnie: block=1024.)

       conv=tryb
           Przestarzała opcja, może zwrócić błąd lub zostać zignorowana.

       cruft
           Jeśli starszy bajt długości pliku zawiera inne śmieci, warto ustawić tę opcję
           montowania, aby był ignorowany. Powoduje to, że maksymalny rozmiar pliku nie może być
           większy niż 16 MB.

       session=x
           Wybiera numer sesji na CD wielosesyjnych.

       sbsector=xxx
           Sesja zaczyna się od sektora xxx.

       Poniższe opcje są takie same jak do vfat i podawanie ich ma sens tylko przy używaniu płyt
       zakodowanych przy użyciu rozszerzeń Joliet firmy Microsoft.

       iocharset=wartość
           Zestaw znaków używany do konwersji z 16-bitowych znaków Unikodu na CD do 8-bitowych
           znaków. Domyślnie jest to iso8859-1.

       utf8
           Konwertuje 16-bitowe znaki Unikodu na CD do UTF-8.

   Opcje montowania do jfs
       iocharset=nazwa
           Zestaw znaków, używany do konwersji z Unikodu do ASCII. Domyślnie konwersja nie jest
           przeprowadzana. Proszę użyć iocharset=utf8 w celu tłumaczeń UTF-8. Opcja wymaga
           ustawienia CONFIG_NLS_UTF8 w pliku jądra .config.

       resize=wartość
           Zmienia wielkość woluminu do wartość bloków. JFS obsługuje jedynie powiększanie
           woluminu, nie zmniejszanie go. Opcja jest prawidłowa tylko podczas ponownego
           montowania, gdy wolumin jest zamontowany do odczytu i zapisu. Słowo kluczowe resize
           bez wartości, powiększy wolumin do pełnego rozmiaru partycji.

       nointegrity
           Nie zapisuje do dziennika. Głównym użyciem tej opcji jest możliwość uzyskania wyższej
           wydajności przy przywracaniu woluminu z kopii zapasowej. Integralność woluminu nie
           jest gwarantowana, jeśli system zostanie nieprawidłowo zamknięty.

       integrity
           Domyślne. Zapisuje zmiany metadanych do dziennika. Można użyć tej opcji do ponownego
           zamontowania woluminu, gdy wcześniej użyto opcji nointegrity, w celu przywrócenia
           normalnego zachowania.

       errors={continue|remount-ro|panic}
           Definiuje zachowanie przy napotkaniu błędu (albo ignoruje błędy, zaznaczając tylko
           system plików jako błędny i kontynuując, albo ponownie montuje system plików na tylko
           do odczytu, albo panikuje i zatrzymuje system).

       noquota|quota|usrquota|grpquota
           Opcje te są przyjmowane, lecz ignorowane.

   Opcje montowania do msdos
       Zobacz opcje do fat. Jeśli system plików msdos wykryje niespójność, zgłasza błąd i ustawia
       system plików na tylko do odczytu. System plików może być znowu dostępny do zapisu przez
       ponowne zamontowanie.

   Opcje montowania do ncpfs
       Just like nfs, the ncpfs implementation expects a binary argument (a struct
       ncp_mount_data) to the mount(2) system call. This argument is constructed by ncpmount(8)
       and the current version of mount (2.12) does not know anything about ncpfs.

   Opcje montowania do ntfs
       iocharset=nazwa
           Zestaw znaków stosowany przy zwracaniu nazw plików. W przeciwieństwie do VFAT, NTFS
           eliminuje nazwy zawierające znaki nie dające się przekształcić. Przestarzałe.

       nls=nazwa
           Nowa nazwa dla opcji zwanej wcześniej iocharset.

       utf8
           Do konwersji nazw plików stosuje UTF-8.

       uni_xlate={0|1|2}
           Dla 0 (lub "no" albo "false") nie używa specjalnych kodowań nieznanych znaków Unikodu.
           Dla 1 (lub "yes" albo "true") lub 2 używa 4-bajtowych sekwencji specjalnych w stylu
           vfat zaczynających się od ":". Liczba 2 oznacza kodowanie little-endian, a 1 -
           kodowanie big-endian, z odwróconymi bajtami.

       posix=[0|1]
           Jeśli jest włączone (posix=1), to system plików rozróżnia wielkie i małe litery. Nazwy
           zastępcze 8.3 są przedstawiane jako dowiązania twarde, a nie pomijane. Ta opcja jest
           przestarzała.

       uid=wartość, gid=wartość i umask=wartość
           Ustawia prawa plików dla danego systemu. Wartość umask powinna być podana ósemkowo.
           Domyślnie właścicielem plików jest root i nikt inny nie może ich czytać.

   Opcje montowania do overlay
       Od Linuksa 3.18 pseudosystem plików overlay implementuje łączone montowanie dla innych
       systemów plików.

       Overlay łączy dwa systemy plików – górny i dolny. Gdy jakaś nazwa istnieje w obu systemach
       plików, widoczny jest obiekt z górnego, a obiekt z dolnego jest albo ukryty, albo, w
       przypadku katalogów, łączony z górnym obiektem.

       Dolnym system plików może być dowolny, obsługiwany przez Linuksa system plików. Nie musi
       być on zapisywalny. Dolny system plików może być nawet kolejnym systemem typu overlay.
       Górny system plików zwykle jest zapisywalny i jeśli tak jest, musi obsługiwać tworzenie
       rozszerzonych atrybytów trusted.* oraz zapewniać prawidłowe d_type w odpowiedziach
       readdir; z tego powodu NFS jest nieodpowiedni.

       Overlay tylko o odczytu z dwóch systemów plików będących tylko do odczytu może korzystać z
       dowolnego typu systemu plików. Opcje lowerdir i upperdir są łączone do połączone katalogu
       za pomocą:

              mount -t overlay  overlay  \
                -olowerdir=/dolny,upperdir=/gorny,workdir=/katal-rob  /poloczone

       lowerdir=katalog
           Dowolny system plików, nie musi być zapisywalny.

       upperdir=katalog
           Katalog górny jest zwykle na zapisywalnym systemie plików.

       workdir=katalog
           Katalog roboczy musi być pustym katalogiem na tym samym systemie plików, co katalog
           górny.

       userxattr
           Use the "user.overlay." xattr namespace instead of "trusted.overlay.". This is useful
           for unprivileged mounting of overlayfs.

       redirect_dir={on|off|follow|nofollow}
           If the redirect_dir feature is enabled, then the directory will be copied up (but not
           the contents). Then the "{trusted|user}.overlay.redirect" extended attribute is set to
           the path of the original location from the root of the overlay. Finally the directory
           is moved to the new location.

           on
               Przekierowania są włączone.

           off
               Przekierowania nie są tworzone, a są honorowane tylko jeśli włączono funkcję
               "redirect_always_follow" w konfiguracji jądra/modułu.

           follow
               Przekierowania nie są tworzone, ale są honorowane.

           nofollow
               Przekierowania nie są tworzone, ani honorowane (równoważne "redirect_dir=off"
               jeśli nie włączono funkcji "redirect_always_follow").

       index={on|off}
           Indeks i-węzłów. Jeśli wyłączono tę funkcję, a skopiowany zostanie plik z wieloma
           dowiązaniami stałymi, to takie ustawienie zepsuje dowiązania. Zmiany nie będą
           uwzględniane dla innych nazw odnoszących się do tego samego i-węzła.

       uuid={on|off}
           Can be used to replace UUID of the underlying filesystem in file handles with null,
           and effectively disable UUID checks. This can be useful in case the underlying disk is
           copied and the UUID of this copy is changed. This is only applicable if all
           lower/upper/work directories are on the same filesystem, otherwise it will fallback to
           normal behaviour.

       nfs_export={on|off}
           When the underlying filesystems supports NFS export and the "nfs_export" feature is
           enabled, an overlay filesystem may be exported to NFS.

           With the "nfs_export" feature, on copy_up of any lower object, an index entry is
           created under the index directory. The index entry name is the hexadecimal
           representation of the copy up origin file handle. For a non-directory object, the
           index entry is a hard link to the upper inode. For a directory object, the index entry
           has an extended attribute "{trusted|user}.overlay.upper" with an encoded file handle
           of the upper directory inode.

           When encoding a file handle from an overlay filesystem object, the following rules
           apply

               •   For a non-upper object, encode a lower file handle from lower inode

               •   For an indexed object, encode a lower file handle from copy_up origin

               •   For a pure-upper object and for an existing non-indexed upper object, encode
                   an upper file handle from upper inode

           The encoded overlay file handle includes

               •   Header including path type information (e.g. lower/upper)

               •   UUID podrzędnego systemu plików

               •   Underlying filesystem encoding of underlying inode

           This encoding format is identical to the encoding format of file handles that are
           stored in extended attribute "{trusted|user}.overlay.origin". When decoding an overlay
           file handle, the following steps are followed

               •   Find underlying layer by UUID and path type information.

               •   Decode the underlying filesystem file handle to underlying dentry.

               •   For a lower file handle, lookup the handle in index directory by name.

               •   If a whiteout is found in index, return ESTALE. This represents an overlay
                   object that was deleted after its file handle was encoded.

               •   For a non-directory, instantiate a disconnected overlay dentry from the
                   decoded underlying dentry, the path type and index inode, if found.

               •   For a directory, use the connected underlying decoded dentry, path type and
                   index, to lookup a connected overlay dentry.

           Decoding a non-directory file handle may return a disconnected dentry. copy_up of that
           disconnected dentry will create an upper index entry with no upper alias.

           When overlay filesystem has multiple lower layers, a middle layer directory may have a
           "redirect" to lower directory. Because middle layer "redirects" are not indexed, a
           lower file handle that was encoded from the "redirect" origin directory, cannot be
           used to find the middle or upper layer directory. Similarly, a lower file handle that
           was encoded from a descendant of the "redirect" origin directory, cannot be used to
           reconstruct a connected overlay path. To mitigate the cases of directories that cannot
           be decoded from a lower file handle, these directories are copied up on encode and
           encoded as an upper file handle. On an overlay filesystem with no upper layer this
           mitigation cannot be used NFS export in this setup requires turning off redirect
           follow (e.g. "redirect_dir=nofollow").

           The overlay filesystem does not support non-directory connectable file handles, so
           exporting with the subtree_check exportfs configuration will cause failures to lookup
           files over NFS.

           When the NFS export feature is enabled, all directory index entries are verified on
           mount time to check that upper file handles are not stale. This verification may cause
           significant overhead in some cases.

           Note: the mount options index=off,nfs_export=on are conflicting for a read-write mount
           and will result in an error.

       xino={on|off|auto}
           The "xino" feature composes a unique object identifier from the real object st_ino and
           an underlying fsid index. The "xino" feature uses the high inode number bits for fsid,
           because the underlying filesystems rarely use the high inode number bits. In case the
           underlying inode number does overflow into the high xino bits, overlay filesystem will
           fall back to the non xino behavior for that inode.

           For a detailed description of the effect of this option please refer to
           https://www.kernel.org/doc/html/latest/filesystems/overlayfs.html?highlight=overlayfs

       metacopy={on|off}
           When metadata only copy up feature is enabled, overlayfs will only copy up metadata
           (as opposed to whole file), when a metadata specific operation like chown/chmod is
           performed. Full file will be copied up later when file is opened for WRITE operation.

           In other words, this is delayed data copy up operation and data is copied up when
           there is a need to actually modify data.

       volatile
           Volatile mounts are not guaranteed to survive a crash. It is strongly recommended that
           volatile mounts are only used if data written to the overlay can be recreated without
           significant effort.

           The advantage of mounting with the "volatile" option is that all forms of sync calls
           to the upper filesystem are omitted.

           In order to avoid a giving a false sense of safety, the syncfs (and fsync) semantics
           of volatile mounts are slightly different than that of the rest of VFS. If any
           writeback error occurs on the upperdir’s filesystem after a volatile mount takes
           place, all sync functions will return an error. Once this condition is reached, the
           filesystem will not recover, and every subsequent sync call will return an error, even
           if the upperdir has not experience a new error since the last sync call.

           When overlay is mounted with "volatile" option, the directory
           "$workdir/work/incompat/volatile" is created. During next mount, overlay checks for
           this directory and refuses to mount if present. This is a strong indicator that user
           should throw away upper and work directories and create fresh one. In very limited
           cases where the user knows that the system has not crashed and contents of upperdir
           are intact, The "volatile" directory can be removed.

   Opcje montowania do reiserfs
       Reiserfs jest systemem plików z dziennikiem.

       conv
           Mówi wersji 3.6 oprogramowania reiserfs, aby zamontowała wersję 3.5 systemu plików,
           używając formatu 3.6 dla nowo utworzonych plików. Ten system plików nie będzie już
           zgodny z wersją 3.5 narzędzi reiserfs.

       hash={rupasov|tea|r5|detect}
           Wybiera funkcję mieszającą (haszującą) do znajdowania plików w katalogach.

           rupasov
               Funkcja haszująca autorstwa Yury Yu. Rupasova. Jest szybka i zachowuje
               lokalizację, mapując nazwy plików bliskie w porządku leksykograficznym na bliskie
               sobie wartości funkcji. Z powodu wysokiego prawdopodobieństwa kolizji w
               haszowaniu, ta opcja nie powinna być używana.

           tea
               Funkcja Davis-Meyera zaimplementowana przez Jeremy'ego Fitzhardinge'a. Używa
               mieszania permutującego bity w nazwie pliku. Wykazuje dużą losowość wyników i
               teoretycznie małe prawdopodobieństwo kolizji. Może być używana, jeżeli funkcja r5
               powoduje błędy EHASHCOLLISION.

           r5
               Zmodyfikowana wersja funkcji rupasov. Używana domyślnie i jest najlepszym wyborem,
               jeżeli system plików nie zawiera dużych katalogów i niezwykłych nazw plików.

           detect
               Powoduje, że mount wykryje, która funkcja mieszająca jest używana, sprawdzając
               właśnie montowany system plików, i zapisze tę informację w superbloku systemu
               reiserfs. Ta opcja jest użyteczna przy pierwszym montowaniu systemu plików o
               starym formacie.

       hashed_relocation
           Stroi mechanizm przydzielania bloków. Może powodować w pewnych okolicznościach
           poprawienie wydajności systemu.

       no_unhashed_relocation
           Stroi mechanizm przydzielania bloków. Może powodować w pewnych okolicznościach
           poprawienie wydajności systemu.

       noborder
           Wyłącza algorytm przydzielania granicznego wymyślony przez Yury'ego Yu. Rupasova. Może
           powodować w pewnych okolicznościach poprawienie wydajności systemu.

       nolog
           Wyłącza dziennik. Może w pewnych sytuacjach spowodować nieznaczne podniesienie
           wydajności systemu kosztem utracenia szybkiego odzyskiwania danych po krachu systemu.
           Nawet jeśli ta opcja jest włączona, reiserfs wciąż przeprowadza wszystkie operacje
           związane z dziennikiem, ale go nie zapisuje. Prace przy implementacji opcji nolog
           wciąż trwają.

       notail
           By default, reiserfs stores small files and 'file tails' directly into its tree. This
           confuses some utilities such as lilo(8). This option is used to disable packing of
           files into the tree.

       replayonly
           Powtarza transakcje zapisane w dzienniku, ale nie montuje systemu plików. Głównie
           używane przez reiserfsck.

       resize=liczba
           Opcje remontowania, która pozwala na rozszerzenie partycji reiserfs. Z tą opcją
           reiserfs przyjmuje, że na urządzeniu jest liczba bloków. Opcja jest używana z
           urządzeniami zarządzanymi przez menedżera logicznych woluminów (LVM). Istnieje
           specjalne narzędzie resizer, które można pobrać z
           ftp://ftp.namesys.com/pub/reiserfsprogs.

       user_xattr
           Włącza rozszerzone atrybuty użytkownika (Extended User Attributes). Patrz strona
           podręcznika attr(1).

       acl
           Włącza listy kontroli dostępu (Access Control Lists) POSIX. Patrz strona podręcznika
           acl(5).

       barrier=none / barrier=flush
           This disables / enables the use of write barriers in the journaling code. barrier=none
           disables, barrier=flush enables (default). This also requires an IO stack which can
           support barriers, and if reiserfs gets an error on a barrier write, it will disable
           barriers again with a warning. Write barriers enforce proper on-disk ordering of
           journal commits, making volatile disk write caches safe to use, at some performance
           penalty. If your disks are battery-backed in one way or another, disabling barriers
           may safely improve performance.

   Opcje montowania do ubifs
       UBIFS jest systemem plików flash, którzy działa na woluminach UBI. Proszę zauważyć, że
       atime nie jest obsługiwane i jest zawsze wyłączone.

       Nazwa urządzenia może zostać podana jako

          ubiX_Y
              numer urządzenia UBI X, numer woluminu Y

          ubiY
              numer urządzenia UBI 0, numer woluminu Y

          ubiX:NAZWA
              numer urządzenia UBI X, wolumin o nazwie NAZWA

          ubi:NAZWA
              numer urządzenia UBI 0, wolumin o nazwie NAZWA

       Zamiast : można użyć separatora !.

       Dostępne są następujące opcje montowania:

       bulk_read
           Włącza bulk-read. Odczyt z wyprzedzeniem VFS jest wyłączony, ponieważ zwalnia on
           system plików. Bulk-Read jest wewnętrzną optymalizacją. Część pamięci flash może
           czytać szybciej, jeśli dane są odczytywane za jednym razem, zamiast przy użyciu kilku
           żądań odczytu. Na przykład OneNAND może wykonać "read-while-load" gdy czyta więcej niż
           jedną stronę NAND.

       no_bulk_read
           Nie wykonuje bulk-read. Tak jest domyślne.

       chk_data_crc
           Sprawdza sumy kontrolne CRC-32 danych. Tak jest domyślnie.

       no_chk_data_crc.
           Nie sprawdza sum kontrolnych CRC-32 danych. Z tą opcją system plików nie sprawdza sum
           kontrolnych CRC-32 danych, lecz sprawdza je w celu wewnętrznej informacji
           indeksowania. Opcja wpływa jedynie na odczyt, nie na zapis. Sumy CRC-32 są obliczane
           zawsze podczas zapisu danych.

       compr={none|lzo|zlib}
           Wybiera domyślny tryb kompresji używany podczas zapisywania nowych plików. Nadal da
           się odczytać skompresowane pliki, jeśli montowanie będzie wykonane z opcją none.

   Opcje montowania do udf
       UDF is the "Universal Disk Format" filesystem defined by OSTA, the Optical Storage
       Technology Association, and is often used for DVD-ROM, frequently in the form of a hybrid
       UDF/ISO-9660 filesystem. It is, however, perfectly usable by itself on disk drives, flash
       drives and other block devices. See also iso9660.

       uid=
           Make all files in the filesystem belong to the given user. uid=forget can be specified
           independently of (or usually in addition to) uid=<user> and results in UDF not storing
           uids to the media. In fact the recorded uid is the 32-bit overflow uid -1 as defined
           by the UDF standard. The value is given as either <user> which is a valid user name or
           the corresponding decimal user id, or the special string "forget".

       gid=
           Make all files in the filesystem belong to the given group. gid=forget can be
           specified independently of (or usually in addition to) gid=<group> and results in UDF
           not storing gids to the media. In fact the recorded gid is the 32-bit overflow gid -1
           as defined by the UDF standard. The value is given as either <group> which is a valid
           group name or the corresponding decimal group id, or the special string "forget".

       umask=
           Mask out the given permissions from all inodes read from the filesystem. The value is
           given in octal.

       mode=
           If mode= is set the permissions of all non-directory inodes read from the filesystem
           will be set to the given mode. The value is given in octal.

       dmode=
           If dmode= is set the permissions of all directory inodes read from the filesystem will
           be set to the given dmode. The value is given in octal.

       bs=
           Set the block size. Default value prior to kernel version 2.6.30 was 2048. Since
           2.6.30 and prior to 4.11 it was logical device block size with fallback to 2048. Since
           4.11 it is logical block size with fallback to any valid block size between logical
           device block size and 4096.

           For other details see the mkudffs(8) 2.0+ manpage, see the COMPATIBILITY and BLOCK
           SIZE sections.

       unhide
           Pokazuje pliki, które inaczej byłyby ukryte.

       undelete
           Pokazuje usunięte pliki na na listach.

       adinicb
           Embed data in the inode. (default)

       noadinicb
           Don’t embed data in the inode.

       shortad
           Use short UDF address descriptors.

       longad
           Use long UDF address descriptors. (default)

       nostrict
           Wyłącza ustawianie ścisłej zgodności.

       iocharset=
           Set the NLS character set. This requires kernel compiled with CONFIG_UDF_NLS option.

       utf8
           Ustawia zestaw znaków UTF-8.

   Mount options for debugging and disaster recovery
       novrs
           Ignore the Volume Recognition Sequence and attempt to mount anyway.

       session=
           Select the session number for multi-session recorded optical media. (default= last
           session)

       anchor=
           Przesłania położenie standardowego zakotwiczenia (anchor). (Domyślnie: 256)

       lastblock=
           Ustawia ostatni blok systemu plików.

   Unused historical mount options that may be encountered and should be removed
       uid=ignore
           Ignored, use uid=<user> instead.

       gid=ignore
           Ignored, use gid=<group> instead.

       volume=
           Unimplemented and ignored.

       partition=
           Unimplemented and ignored.

       fileset=
           Unimplemented and ignored.

       rootdir=
           Unimplemented and ignored.

   Opcje montowania do ufs
       ufstype=wartość
           UFS jest systemem plików szeroko wykorzystywanym w różnych systemach operacyjnych.
           Problem stanowią różnice pomiędzy implementacjami. Cechy niektórych z nich są
           nieudokumentowane, tak więc trudno rozpoznać automatycznie typ ufs. Z tego powodu
           użytkownik musi określić typ ufs za pomocą opcji montowania. Możliwe wartości to:

           old
               Stary format ufs, jest to typ domyślny, tylko do odczytu (proszę nie zapomnieć
               podać opcji -r).

           44bsd
               Dla systemów plików utworzonych przez system typu BSD (NetBSD, FreeBSD, OpenBSD).

           ufs2
               Używane w FreeBSD 5.x obsługiwanego jako do odczytu i zapisu.

           5xbsd
               Synonim do ufs2.

           sun
               Do systemów plików utworzonych przez SunOS lub Solaris na komputerze Sparc.

           sunx86
               Do systemów plików utworzonych przez Solaris na x86.

           hp
               Do systemów plików utworzonych przez HP-UX, tylko do odczytu.

           nextstep
               Do systemów plików utworzonych przez NeXTStep (na stacji roboczej NeXT) (obecnie
               tylko do odczytu).

           nextstep-cd
               Do CD-ROM-ów NextStep (block_size == 2048), tylko do odczytu.

           openstep
               For filesystems created by OpenStep (currently read only). The same filesystem
               type is also used by macOS.

       onerror=wartość
           Ustala zachowanie w przypadku błędu:

           panic
               Jeśli napotkano błąd, powoduje panikę jądra.

           [lock|umount|repair]
               Te opcje montowania teraz nic nie robią: po napotkaniu błędu wypisują tylko
               komunikat na konsoli.

   Opcje montowania do umsdos
       Zobacz opcje do msdos. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana przez umsdos.

   Opcje montowania do vfat
       Przede wszystkim, rozpoznawane są wszystkie opcje do fat. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana
       przez vfat. Ponadto istnieją

       uni_xlate
           Tłumaczy nieobsługiwane znaki Unikodu na specjalne sekwencje unikowe. To umożliwia
           wykonywanie kopii zapasowych i odtwarzanie plików o nazwach, utworzonych ze znakami
           Unikodu. Bez tej opcji, w wypadku braku możliwości konwersji używane jest '?'. Znakiem
           unikowym jest ':', ponieważ na systemie vfat jest w innych wypadkach nieprawidłowy.
           Sekwencja specjalna, która byłaby użyta dla znaku u, gdzie u jest znakiem Unikodu to:
           ':', (u & 0x3f), ((u>>6) & 0x3f), (u>>12).

       posix
           Pozwala, by dwa pliki miały nazwy różniące się tylko wielkością liter. Ta opcja jest
           przestarzała.

       nonumtail
           Zanim zacznie próbować nazwa~nr.roz najpierw próbuje zrobić krótką nazwę bez numeru
           kolejnego.

       utf8
           UTF8 jest systemem plików bezpiecznego 8-bitowego kodowania Unikodu, który jest
           wykorzystywany przez konsolę. Tą opcją można go włączyć dla danego systemu plików lub
           wyłączyć za pomocą utf8=0, utf8=no lub utf8=false. Jeśli zostanie ustawione uni_xlate,
           UTF8 jest wyłączane.

       shortname=tryb
           Definiuje zachowanie w przypadku tworzenia i wyświetlania nazw plików mieszczących się
           w schemacie 8.3 znaków. Jeśli istnieje długa nazwa pliku, będzie zawsze preferowanym
           sposobem wyświetlania. Istnieją cztery tryby:

           lower
               Wymusza na krótkiej nazwie wyświetlanie jej za pomocą małych liter; przechowuje
               długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie.

           win95
               Wymusza na krótkiej nazwie wyświetlanie jej za pomocą wielkich liter; przechowuje
               długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie.

           winnt
               Wyświetla krótką nazwę bez zmian; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie
               litery krótkiej nazwy są wielkie lub nie wszystkie są małe.

           mixed
               Wyświetla krótką nazwę bez zmian; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie
               litery krótkiej nazwy są wielkie. Ten tryb jest domyślny od Linuksa 2.6.32.

   Opcje montowania do usbfs
       devuid=uid i devgid=gid i devmode=tryb
           Ustawia właściciela i grupę i tryb plików w plikach urządzeń systemu plików usbfs
           (domyślnie: uid=gid=0, mode=0644). Tryb jest podany ósemkowo.

       busuid=uid i busgid=gid i busmode=tryb
           Ustawia właściciela i grupę i tryb plików w katalogach szyny (bus) systemu plików
           usbfs (domyślnie: uid=gid=0, mode=0555). Tryb podany jest ósemkowo.

       listuid=uid i listgid=gid i listmode=tryb
           Ustawia właściciela i grupę i tryb pliku devices (domyślnie: uid=gid=0, mode=0444).
           Tryb jest podany ósemkowo.

DM-VERITY SUPPORT

       The device-mapper verity target provides read-only transparent integrity checking of block
       devices using kernel crypto API. The mount command can open the dm-verity device and do
       the integrity verification before the device filesystem is mounted. Requires libcryptsetup
       with in libmount (optionally via dlopen(3)). If libcryptsetup supports extracting the root
       hash of an already mounted device, existing devices will be automatically reused in case
       of a match. Mount options for dm-verity:

       verity.hashdevice=ścieżka
           Path to the hash tree device associated with the source volume to pass to dm-verity.

       verity.roothash=hex
           Hex-encoded hash of the root of verity.hashdevice. Mutually exclusive with
           verity.roothashfile.

       verity.roothashfile=ścieżka
           Path to file containing the hex-encoded hash of the root of verity.hashdevice.
           Mutually exclusive with verity.roothash.

       verity.hashoffset=ofset
           If the hash tree device is embedded in the source volume, offset (default: 0) is used
           by dm-verity to get to the tree.

       verity.fecdevice=ścieżka
           Path to the Forward Error Correction (FEC) device associated with the source volume to
           pass to dm-verity. Optional. Requires kernel built with CONFIG_DM_VERITY_FEC.

       verity.fecoffset=ofset
           If the FEC device is embedded in the source volume, offset (default: 0) is used by
           dm-verity to get to the FEC area. Optional.

       verity.fecroots=wartość
           Parity bytes for FEC (default: 2). Optional.

       verity.roothashsig=ścieżka
           Path to pkcs7(1ssl) signature of root hash hex string. Requires
           crypt_activate_by_signed_key() from cryptsetup and kernel built with
           CONFIG_DM_VERITY_VERIFY_ROOTHASH_SIG. For device reuse, signatures have to be either
           used by all mounts of a device or by none. Optional.

       verity.oncorruption=ignore|restart|panic
           Instruct the kernel to ignore, reboot or panic when corruption is detected. By default
           the I/O operation simply fails. Requires Linux 4.1 or newer, and libcrypsetup 2.3.4 or
           newer. Optional.

       Supported since util-linux v2.35.

       For example commands:

           mksquashfs /etc /tmp/etc.squashfs
           dd if=/dev/zero of=/tmp/etc.hash bs=1M count=10
           veritysetup format /tmp/etc.squashfs /tmp/etc.hash
           openssl smime -sign -in <hash> -nocerts -inkey private.key \
           -signer private.crt -noattr -binary -outform der -out /tmp/etc.roothash.p7s
           mount -o verity.hashdevice=/tmp/etc.hash,verity.roothash=<hash>,\
           verity.roothashsig=/tmp/etc.roothash.p7s /tmp/etc.squashfs /mnt

       create squashfs image from /etc directory, verity hash device and mount verified
       filesystem image to /mnt. The kernel will verify that the root hash is signed by a key
       from the kernel keyring if roothashsig is used.

LOOP-DEVICE SUPPORT

       Kolejnym możliwym typem jest montowanie poprzez urządzenie loop. Na przykład, polecenie

          mount /tmp/disk.img /mnt -t vfat -o loop=/dev/loop3

       ustawi urządzenie loop /dev/loop3 tak, aby odpowiadał plikowi /tmp/disk.img, a następnie
       zamontuje to urządzenie w /mnt.

       Jeśli nie podano jawnie urządzenia loop (tylko opcję -o loop), to mount spróbuje znaleźć
       jakieś nieużywane urządzenie loop i użyć je, na przykład

          mount /tmp/disk.img /mnt -o loop

       Polecenie mount automatycznie tworzy urządzenie loop ze zwykłego pliku, jeśli nie podano
       systemu plików lub system plików jest znany libblkid, na przykład:

          mount /tmp/disk.img /mnt

          mount -t ext4 /tmp/disk.img /mnt

       Ten typ montowań zna trzy opcje, loop, offset i sizelimit, które są tak naprawdę opcjami
       do losetup(8) (opcje te mogą być używane oprócz opcji specyficznych dla danego systemu
       plików).

       Od Linuksa 2.6.25 obsługiwane jest samozniszczenie urządzeń loop, co oznacza, że każde
       urządzenie loop przydzielone przez mount zostanie zwolnione przez umount niezależnie od
       /etc/mtab.

       Można również zwolnić urządzenie loop ręcznie, przy użyciu losetup -d lub umount -d.

       Since util-linux v2.29, mount re-uses the loop device rather than initializing a new
       device if the same backing file is already used for some loop device with the same offset
       and sizelimit. This is necessary to avoid a filesystem corruption.

KOD ZAKOŃCZENIA

       mount has the following exit status values (the bits can be ORed):

       0
           sukces

       1
           nieprawidłowe wywołanie lub uprawnienia

       2
           błąd systemu (brak pamięci, niemożność wykonania fork, nie ma więcej urządzeń loop)

       4
           wewnętrzny błąd mount

       8
           przerwanie przez użytkownika

       16
           problemy podczas zapisu lub blokowania /etc/mtab

       32
           niepowodzenie montowania

       64
           cześć montowań powiodła się

           Polecenie mount -a zwraca 0 (wszystkie się powiodły), 32 (wszystkie nie powiodły się)
           lub 64 (część się powiodła, a część nie).

ZEWNĘTRZNE PROGRAMY POMOCNICZE

       Składnia zewnętrznych programów pomocniczych mount jest następująca:

       /sbin/mount.suffix spec dir [-sfnv] [-N namespace] [-o options] [-t type.subtype]

       gdzie typ jest typem systemu plików, a opcje -sfnvoN mają to samo znaczenie, co
       standardowe opcje mount. Opcja -t jest używana do systemów plików z obsługa podtypów (np.
       /sbin/mount.fuse -t fuse.sshfs).

       Polecenie mount nie przekazuje opcji montowania unbindable, runbindable, private,
       rprivate, slave, rslave, shared, rshared, auto, noauto, comment, x-*, loop, offset, ani
       sizelimit do programów pomocniczych mount.<przyrostek>. Wszystkie inne opcje są w postaci
       listy (rozdzielonej przecinkami) przekazanej jako argument do opcji -o.

ŚRODOWISKO

       LIBMOUNT_FSTAB=<ścieżka>
           przesłania domyślne położenie pliku fstab (ignorowane dla suid)

       LIBMOUNT_MTAB=<ścieżka>
           przesłania domyślne położenie pliku mtab (ignorowane dla suid)

       LIBMOUNT_DEBUG=all
           włącza komunikaty debugowania biblioteki libmount

       LIBBLKID_DEBUG=all
           włącza wyjście debugowania libblkid

       LOOPDEV_DEBUG=all
           włącza wyjście debugowania konfiguracji urządzenia loop

PLIKI

       See also "The files /etc/fstab, /etc/mtab and /proc/mounts" section above.

       /etc/fstab
           tabela systemów plików

       /run/mount
           libmount private runtime directory

       /etc/mtab
           table of mounted filesystems or symlink to /proc/mounts

       /etc/mtab~
           lock file (unused on systems with mtab symlink)

       /etc/mtab.tmp
           temporary file (unused on systems with mtab symlink)

       /etc/filesystems
           lista systemów plików do wypróbowania

HISTORIA

       Polecenie mount pojawiło się w wersji 5 AT&T UNIX.

BŁĘDY

       Jest możliwe, że uszkodzony system plików spowoduje załamanie systemu.

       Some Linux filesystems don’t support -o sync and -o dirsync (the ext2, ext3, ext4, fat and
       vfat filesystems do support synchronous updates (a la BSD) when mounted with the sync
       option).

       Opcja -o remount może nie być w stanie zmienić parametrów montowania (np. wszystkie
       parametry ext2fs, poza sb, dają się zmieniać przy ponownym montowaniu, lecz nie można
       zmienić gid czy umask dla fatfs).

       It is possible that the files /etc/mtab and /proc/mounts don’t match on systems with a
       regular mtab file. The first file is based only on the mount command options, but the
       content of the second file also depends on the kernel and others settings (e.g. on a
       remote NFS server — in certain cases the mount command may report unreliable information
       about an NFS mount point and the /proc/mount file usually contains more reliable
       information.) This is another reason to replace the mtab file with a symlink to the
       /proc/mounts file.

       Checking files on NFS filesystems referenced by file descriptors (i.e. the fcntl and ioctl
       families of functions) may lead to inconsistent results due to the lack of a consistency
       check in the kernel even if the noac mount option is used.

       Opcja loop używana razem z opcjami offset lub sizelimit może nie powieść się, gdy używa
       się starszych jąder, a polecenie mount nie może potwierdzić, że rozmiar urządzenia
       blokowego został skonfigurowany zgodnie z żądaniem. Można to obejść wywołując ręcznie
       polecenie losetup(8) przed wywołaniem polecenia mount już ze skonfigurowanym urządzeniem
       blokowym.

AUTORZY

       Karel Zak <kzak@redhat.com>

ZOBACZ TAKŻE

       mount(2), umount(2), filesystems(5), fstab(5), nfs(5), xfs(5), mount_namespaces(7),
       xattr(7), e2label(8), findmnt(8), losetup(8), lsblk(8), mke2fs(8), mountd(8), nfsd(8),
       swapon(8), tune2fs(8), umount(8), xfs_admin(8)

ZGŁASZANIE BŁĘDÓW

       Raporty o błędach proszę zgłaszać pod adresem
       https://github.com/util-linux/util-linux/issues.

DOSTĘPNOŚĆ

       The mount command is part of the util-linux package which can be downloaded from Linux
       Kernel Archive <https://www.kernel.org/pub/linux/utils/util-linux/>.

TŁUMACZENIE

       Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys
       <pborys@dione.ids.pl>, Andrzej Krzysztofowicz <ankry@green.mf.pg.gda.pl>, Michał Kułach
       <michal.kulach@gmail.com> i Robert Luberda <robert@debian.org>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji
       można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3
       ⟨https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html⟩ lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej
       ⟨manpages-pl-list@lists.sourceforge.net⟩.