Provided by: manpages-tr_2.0.6-2_all 
İSİM
rsync - hızlı, becerikli, uzak (ve yerel) dosya kopyalama aracı
KULLANIM
Yerel:
rsync [SEÇENEK...] KAYNAK... [HEDEF]
Uzak bağlantı:
Alım:
rsync [SEÇENEK...] [KULL@]KONAK:KAYNAK... [HEDEF]
Gönderim:
rsync [SEÇENEK...] KAYNAK... [KULL@]KONAK:HEDEF
rsync sürecinden erişim:
Alım:
rsync [SEÇENEK...] [KULL@]KONAK::KAYNAK... [HEDEF]
rsync [SEÇENEK...] rsync://[KULL@]KONAK[:PORT]/KAYNAK... [HEDEF]
Gönderim:
rsync [SEÇENEK...] KAYNAK... [KULL@]KONAK::HEDEF
rsync [SEÇENEK...] KAYNAK... rsync://[KULL@]KONAK[:PORT]/HEDEF
HEDEF belirtmeksizin yalnızca KAYNAK belirtilen kullanımda kopyalama yapılmaz, kaynak
dosyalar listelenir.
Bu kılavuz sayfasının belge içi bağlarla gezilebilir sürümü için bkz:
http://tlbp.gen.tr/man/man1/man1-rsync.html
AÇIKLAMA
rsync hızlı ve olağanüstü becerikli bir dosya kopyalama aracıdır. Yerel olarak veya
herhangi bir uzak kabuk ya da uzak rsync sunucusu üzerinden başka bir konağa/konaktan
kopyalama yapabilir. Davranışının her yönünü denetleyebilen çok sayıda seçenek sunar ve
kopyalanacak dosyaların çok esnek belirlenmesine olanak sağlar. Yalnızca kaynak dosyalar
ile hedefteki mevcut dosyalar arasındaki farkları göndererek ağ üzerinden gönderilen veri
miktarını azaltan delta aktarım algoritmasıyla ünlüdür. rsync, yedekleme ve yansılama için
ve günlük kullanım için geliştirilmiş bir kopyalama komutu olarak yaygın olarak
kullanılır.
rsync boyutuna veya son değişiklik zamanında bakarak değişen dosyaları bulan "hızlı
denetim" algoritmasını (öntanımlıdır) kullanarak aktarılacak dosyaları saptar. Hızlı bir
denetimle dosya verisinin güncellenmesinin gerekmediği saptandığında bile ilgili
seçenekler belirtilerek istendiği takdirde diğer öznitelikler de hedef dosyaya aktarılır.
rsync’e özgü bazı ek özellikler:
○ bağların, aygıtların, sahip, grup ve izinlerin kopyalanmasını destekler
○ GNU tar’a benzer exclude ve exclude-from seçenekleri
○ CVS’nin yok sayacağı dosyaların yoksayılmasını sağlayan CVS dışlama (.ignore) kipi
○ rsh, ssh gibi uzak geçirgen kabukları kullanabilir
○ ayrıcalıklı kullancının yetkilerine ihtiyaç duymaz
○ görünmeyen maliyetleri asgari düzeyde tutmak için dosya aktarımlarında borulama yapar
○ hem anonim hem de kimlik doğrulamalı rsync sunucu desteği (yansılama için ideal)
GENEL
rsync dosyaları, uzak konaktan yerele veya yerelden uzak konağa ya da yerel dosya sistemi
içinde kopyalayabilir. İki uzak konak arasında dosya kopyalamayı desteklememektedir.
rsync’in uzak bir sisteme bağlanmasının iki yolu vardır: ssh(1) veya rsh(1) gibi uzak
kabuk uygulamalarından birini kullanarak ya da doğrudan TCP üzerinden rsync sunucusuna
bağlanarak. Kaynak veya hedef, konak belirtiminden sonra tek bir : imi ile ayrılarak
belirtiliyorsa uzak kabuk aktarımı uygulanır. Kaynak veya hedef, konak belirtiminden sonra
bir çift : imi (::) ile ayrılarak belirtiliyorsa veya rsync://URL belirtimi kullanılmışsa
doğrudan rsync sucucusuna bağlanmaya çalışılır. (İkinci kuralın bir istisnası için bkz:
RSYNC ARTALAN SÜRECİNE UZAK KABUKTAN BAĞLANMAK).
Özel bir durum olarak, hedef belirtmeksizin tek bir kaynak belirtilmesi durumunda dosyalar
"ls -l" çıktısına benzer biçemde listelenir.
Beklendiği gibi, ne hedefte ne de kaynakta uzak bir konak belirtilmiyorsa dosya sistemi
içinde kopyalama yapılır (ayrıca, bkz: --list-only seçeneği).
rsync yerel tarafı istemci, uzak tarafı sunucu olarak ele alır. Sunucu ile rsync artalan
sürecini karıştırmayın. Artalan süreci daima sunucudur fakat sunucu (uzak taraf) bir
artalan süreci olabileceği gibi uzak kabuğun çatalladığı bir süreç de olabilir.
AYARLAR
Kurulum işlemleri için README.md dosyasına bakınız.
Kurduktan sonra, bir uzak kabuk üzerinden erişelebilen (veya rsync artalan kipi protokolü
kullanarak erişilebilen) her makinede rsync kullanılabilir. Uzak dosya aktarımları için,
günümüzde rsync iletişiminde ssh kullanmasına rağmen öntanımlı olarak kullanacağı uzak
kabuk rsh veya remsh gibi bir kabuk olarak da ayarlanabilir.
Bundan başka, istediğiniz uzak kabuk uygulamasını -e komut satırı seçeneğinin girdisi
olarak veya RSYNC_RSH ortam değişkenine atayarak da belirtebilirsiniz.
Yalnız, rsync’in hem yerel hem de uzak makine üzerinde kurulu olması gerektiğini
unutmayın.
KULLANIMI
rsync’i rcp’yi nasıl kullanıyorsanız öyle kullanabilirsiniz. Biri uzak makine olmak üzere
bir kaynak ve bir hedef belirtmelisiniz.
Şüphesiz sözdizimini açıklamanın en kolay yolu bir örnek vermektir:
rsync -t *.c foo:src/
Bu komut çalışma dizinindeki *.c kalıbı ile eşleşen tüm dosyaları foo makinesinin src
dizinine kopyalayacaktır. Bu dosyalardan uzak makinede mevcut olanları için rsync uzak
güncelleme protokolü kullanılarak sadece farklar gönderilir. Komut satırında belirtilen
*.c kalıbını yorumlayarak dosyaları bulma işlemini rsync değil, rsync’i çalıştırmadan önce
kabuk yapar (tüm diğer Posix tarzı uygulamalar için de bu böyledir).
rsync -avz foo:src/bar /data/tmp
Bu komut, foo makinesindeki src/bar dizinindeki tüm dosyaları varsa alt dizinlerdekileri
de içererek yerel makinenin /data/tmp/bar dizinine kopyalar. Dosyaların, sembolik
bağların, aygıtların, özniteliklerinin, izinlerinin, sahiplerinin, v.s.sinin korunmasını
sağlayan "arşiv" kipinde aktarım yapılır. Buna ek olarak, aktarım işleminin verileri
içeren kısımlarının boyutunu küçültmek için sıkıştırma uygulanır.
rsync -avz foo:src/bar/ /data/tmp
Kaynak yolunun sonuna eklenen / işareti hedefte ek bir dizin oluşturma davranışını
değiştirir. Sona eklenen bu / işaretinin "dizini ismiyle kopyala" davranışının zıddı
olarak "bu dizinin içeriğini kopyala" anlamına geldiğini düşünebilirsiniz, fakat her iki
durumda da dizinin öznitelikleri hedefteki dizine kopyalanacaktır. Başka bir deyişle,
aşağıdaki komutların her biri ile dosyalar aynı şekilde, /dest/foo dizininin öznitelikleri
ayarlanarak kopyalanır:
rsync -av /src/foo /dest
rsync -av /src/foo/ /dest/foo
Ayrıca, geçerli dizinin içeriğini kopyalarken konak ve modül gönderimlerinde de sona eğik
çizgi koymak gerekmez. Örneğin, aşağıdakilerin ikisi de uzak dizinin içeriğini "/hedef"
dizinine kopyalayacaktır:
rsync -av konak: /hedef
rsync -av konak::modul /hedef
Ayrıca, rsync’i sadece yerel kipte de kullanabilirsiniz. Bu durumda hedef ve kaynak dosya
yollarının ikisi de isimlerinde ’:’ içermeyecektir. Kopyalama işlemi güçlendirilmiş bir
kopyalama komutu verilmiş gibi yürüyecektir.
Son olarak, belli bir rsync sunucusundaki modüllerden listelenebilir olanlar modül ismi
boş bırakılarak listelenebilir:
rsync somehost.mydomain.com::
Daha fazla bilgi için aşağıdaki bölümlere bakınız.
İLERİ DÜZEY KULLANIM
Bir uzak makineden çok sayıda dosya için istek yaparken aralarında boşluk bırakılmış
kaynak dosya yolları, ilkinden sonra uzak konağı belirterek de belirtmeyerek de
yazılabilir. Aşağıdakilerin hepsi çalışacaktır:
rsync -aiv konak:dosya1 :dosya2 konak:dosya{3,4} /hedef/
rsync -aiv konak::modismi/dosya{1,2} konak::modismi/ek /hedef/
rsync -aiv konak::modismi/first ::modismi/ek{1,2} /hedef/
Günümüz rsync’inde, yerel kabukta bir şeyleri tırnak içine almak veya ters eğik çizgi ile
öncelemek gerekirse bunu ayrıca uzak konak için de yapmak gerekmez:
rsync -aiv konak:’basit bir dosya.pdf’ /hedef/
rsync’in oldukça eski sürümlerinde, tek bir konak girdisne izin verilirdi, dolayısıyla
diğer tarafın girdileri boşluklara göre ayıklaması gerekirdi. --old-args seçeneği
belirtilerek eski tarz girdi ayıklaması hala kullanabilmektedir:
rsync -ai --old-args konak:’dzn1/dosya1 dzn2/dosya2’ /hedef
rsync -ai --old-args konak::’modismi/dzn1/dosya1 modismi/dzn2/dosya2’ /hedef
Eski toplu işlem dosyalarına yardımcı olmak üzere atanabilecek ortam değişkeni için --old-
args seçeneğinin açıklamasına bakınız.
RSYNC ARTALAN SÜRECİNE BAĞLANMAK
Dosya aktarımı için rsync’i bir uzak kabuk olmaksızın kullanmak da mümkündür. Bu durumda,
TCP 873. port üzerinde çalışan bir uzak rsync sunucusuna bağlanırsınız. Bu açıkça artalan
sürecinin uzak makinada çalışıyor olmasını gerektirir. Bu konuda daha ayrıntılı bilgi için
bkz: RSYNC ARTALAN SÜRECİNE UZAK KABUKTAN BAĞLANMAK
rsync’i bu yöntemle kullanmanın bir uzak kabuk üzerinden kullanmaya göre farkları
şunlardır:
○ Ya makine ismini dosya yolundan ayırmak için tek bir : yerine :: kullanırsınız ya da
rsync://URL biçimini kullanırsınız.
○ Dosya yolunun ilk sözcüğü aslında bir modül ismidir.
○ Sunucu bağlandığınızda günün iletisini basabilir.
○ Sunucu için bir dosya yolu belirtmezseniz, sunucu üzerinde erişilebilir olan dosya
yollarının listesini alırsınız.
○ Bir yerel hedef belirtmezseniz, uzak sunucu istediğiniz dosyaların bir listesini
yollar.
○ --rsh (-e) seçeneğini belirtmemelisiniz (yoksa ssh bağlantısı bir süreç
çatallayacağından sunucuda çalışan artalan süreci yoksayılır -- bkz: RSYNC ARTALAN
SÜRECİNE UZAK KABUKTAN BAĞLANMAK)
"kaynak" adlı uzak modüldeki dosyaların tümünü kopyalayan bir örnek:
rsync -av konak::kaynak /hedef
Sunucu üzerindeki bazı dosya depoları kimlik doğrulaması gerektirebilir. Böyle bir durumda
bağlanmak istediğinizde sizden parola istenecektir. Parola istemi almamak için parolanızı
RSYNC_PASSWORD ortam değişkenine kaydedebileceğiniz gibi, --password-file seçeneğini de
kullanabilirsiniz. Bu kullanım rsync’i bir toplu işlem dosyası ile kullandığınız
durumlarda yararlıdır.
Uyarı:
Bazı sistemlerde ortam değişkenlerini tüm kullanıcılar görebilmektedir. Bu tür
sistemlerde --password-file seçeneğinin tercih edilmesi önerilir.
RSYNC_PROXY ortam değişkenine bir konak:port çifti belirterek bir vekil sunucu üzerinden
de bağlantı sağlayabilirsiniz. Burada, vekil sunucunuzun yapılandırmasının 873. port
üzerinden bağlantıya izin verdiğinden emin olmalısınız.
Doğrudan soket bağlantısı yapmak yerine RSYNC_CONNECT_PROG ortam değikenine çalıştırmak
istediğiniz komutları atayarak bir uygulamayı vekil olarak kullanmak suretiyle artalan
sürecinin ağa bağlanması sağlanabilir. Komut dizgesi, rsync komutunda belirtilen konak
adını ifade etmek üzere "%H" değişkenini içerebilir (dizgede tek bir % belirtmek gerekirse
yerine %% kullanılabilir). Örnek:
export RSYNC_CONNECT_PROG=’ssh vekilkonak nc %H 873’
rsync -av hedefkonak1::modul/kaynak/ /hedef/
rsync -av rsync://hedefkonak2/modul/kaynak/ /hedef/
Yukarıda, ilk komutta, tüm verileri hedefkonaktaki (%H) 873. porta (rsync artalan
sürecine) ileten vekilkonak üzerinde nc(1) (netcat) çalıştırmak için ssh(1)
kullanılmaktadır. Ayrıca, RSYNC_SHELL ortam değişkenine bir uygulama tanımlanırsa,
RSYNC_CONNECT_PROG komutunu çalıştırmak için system(3) çağrısının öntanımlı kabuğu yerine
bu uygulama kullanılır.
RSYNC ARTALAN SÜRECİNE UZAK KABUKTAN BAĞLANMAK
rsync artalan sürecinin, (isimli modüller gibi) çeşitli özelliklerini kullanarak, fazladan
bir soket bağlantısı yapmadan, sisteme uzak kabukla bağlanmak bazen yararlıdır. rsync, bir
konağa uzak kabuk kullanarak bağlanmayı ve ardından uzak kullanıcının ev dizinindeki bir
yapılandırma dosyasını okuyacak tek kullanımlık bir "artalan" sunucusu çatallamayı
destekler. Artalan süreci tarzı bir aktarımda verilerin şifrelenmek istenmesi durumunda bu
yararlı olabilir, ancak artalan süreci uzak kullanıcı tarafından başlatıldığından,
chroot(1) gibi özellikler kullanılamayabilir veya artalan süreci tarafından kullanılan
kullanıcı kimliği değiştirilemeyebilir. (Artalan süreci aktarımını şifrelemenin başka bir
yolu da, ssh(1) kullanarak yerel bir portu uzak bir konağa tünellemek ve uzak konaktaki
normal rsync artalan sürecini yalnızca "localhost" bağlantılarına izin verecek şekilde
yapılandırmaktır.)
Kullanıcı açısından, uzak kabuk bağlantısıyla uzak artalan süreci çatallayarak aktarımda,
normal rsync artalan süreci aktarımında kullanılanla hemen hemen aynı komut satırı
sözdizimi kullanılır. Tek fark, uzak kabuğun --rsh=KOMUT seçeneğiyle komut satırında
açıkça belirtilmesi gerekliliğidir. (RSYNC_RSH ortam değişkeninin kullanımı aynı
işlevselliği sağlamaz.) Örnek:
rsync -av --rsh=ssh konak::modul /hedef
Farklı bir uzak kabuk kullanıcısı belirtmeniz gerekiyorsa, konaktan önce belirtilen
kullanıcının (kullanıcı tabanlı kimlik doğrulaması gerektiren bir modül için) rsync
kullanıcısını belirttiğini unutmayın. Yani, --rsh seçeneğinin kısa sürümünün kullanıldığı
aşağıdaki örnekte olduğu gibi, Uzak kabuk kullanıcısını, rsync kullanıcısından ayırmak
için uzak kabuk komutunda ’-l kullanıcı’ seçeneğini kullanmak gerekir:
rsync -av -e "ssh -l ssh-kull" rsync-kull@konak::modul /hedef
ssh-kullanıcısı ssh(1) seviyesinde kullanılmalıdır; rsync-kullanıcısı ise "modul"e oturum
açmak için kullanılacaktır.
Bu kullanımda, rsync artalan süreci ssh(1) tarafından sisteme erişilerek başlatılmaktadır
(istenirse, ~/.ssh/authorized_keys dosyası üzerinden de zorlanabilir). Ancak, artalan
sürecine (uzak kabuk uygulaması ile değil) doğrudan erişilecekse sürecin önceden
çalıştırılmış olması gerekir.
BAĞLANTI BEKLEYECEK RSYNC ARTALAN SÜRECİNİ BAŞLATMAK
Bir rsync artalan sürecine bağlanabilmek için uzak sistemde rsync artalan sürecinin
çalışmakta olması gerekir (veya belli bir porttan gelen bağlantıda bir rsync artalan
sürecini çatallaması için inetd benzeri bir sürecin yapılandırılması gerekir). Gelen soket
bağlantılarını işleyecek bir artalan sürecinin nasıl başlatılacağı hakkında bilgi için
bkz: rsyncd.conf(5) -- bu, artalan sürecinin yapılandırma dosyasıdır ve artalan sürecinin
nasıl çalıştırılacağına ilişkin tüm ayrıntıları içerir (artalan süreci ve inetd
yapılandırmaları dahil).
Uzak kabuk aktarımlarından biri kullanılacaksa rsync artalan sürecini başlatmak gerekmez.
AKTARIM SIRALAMASI
rsync, belirtilen dosya adlarını her zaman dahili aktarım listesinde sıralar. Aynı adlı
dizinlerin içerikleri birleştirilerek, yinelenen dosya adlarını kaldırmak kolaylaşır,
yoksa dosyalar komut satırında verilenden farklı bir sırada aktarıldığında birilerinin
kafası karışabilirdi.
Belli bir dosyanın diğerlerinden önce aktarılması gerekirse, dosyalar farklı rsync
oturumlarında aktarılabileceği gibi --delay-updates seçeneği de kullanılabilir (ikincisi
sıralı dosya aktarımını etkilemez ama son dosya güncelleme aşaması daha hızlı olur).
ÖRNEKLER
Burada rsync kullanımıyla ilgili bazı örneklere yer verilmiştir.
Büyük MS Word dosyaları ve eposta dizinlerinden oluşan eşimin ev dizinini yedeklemek için
her gece bir PPP bağlantısı üzerinden bunları kendi makinemin arvidsjaur dizinine şöyle
bir cron işi ile aktarıyorum:
rsync -Cavz . arvidsjaur:backup
Samba kaynak ağacını eşzamanlı tutmak için şu Makefile hedeflerini kullanıyorum:
get:
rsync -avuzb --exclude ’*~’ samba:samba/ .
put:
rsync -Cavuzb . samba:samba/
sync: get put
Bu sayede bağlantının öbür ucundaki bir CVS diziniyle benimkini güncellememi sağlıyor.
Uzak makinede bir takım CVS işlemleri yaptıktan sonra uzak CVS protokolü ile bunları kendi
makinemde güncellemek gecikmelerden dolayı pek verimli olmuyor.
"eski" ve "yeni" ftp sitelerim arasında bir dizini şu komutla yansılıyorum:
rsync -az -e ssh --delete ~ftp/pub/samba nimbus:"~ftp/pub/tridge"
Bu komut her saat başı cron(8)’dan çalıştırılıyor.
ÖZETLE SEÇENEKLER
Burada rsync’de kullanılabilen seçeneklerin bir özetine yer verilmiştir. Bu seçenekler bir
sonraki bölümde ayrıntılı olarak açıklanmıştır.
--verbose, -v çıktı daha ayrıntılı olur
--quiet, -q hatalar dışında bilgi verilmez
--info=SÇNK ince taneli bilgilendirici ayrıntılama
--debug=SÇNK ince taneli hata ayıklayıcı ayrıntılama
--stderr=e|a|c std hata çıktı kipi değişir (ön: errors)
--quiet, -q hata olmayan iletiler baskılanır
--no-motd süreç kipi MOTD baskılanır
--checksum, -c sadece toplam sağlamaya bakılır, zaman ve
boyut değişikliklerine bakılmaz
--archive, -a arşiv kipi; -rlptgoD (-H’sız) ile aynı
--no-SEÇENEK belirtilen seçeneği olumsuzlar (--no-D gibi)
--recursive, -r dizinlerin alt dizinlerine inilir
--relative, -R göreli dosya yolları kullanılır
--no-relative --relative kapatılır
--no-implied-dirs -R uygulanmış dizinler gönderilmez
--backup, -b yedekleme yapılır (--suffix ve
--backup-dir seçeneklerine bakın)
--backup-dir=DİZİN sadece belirtilen dizinin içeriği
yedeklenir
--suffix=SONEK yedekleme soneki
(--backup-dir yoksa ~ öntanımlıdır)
--update, -u hedeftekiler daha yeniyse bu dosyalar
atlanır
--inplace hedef dosyaları yerinde günceller
--append hedef kısaysa ve eşit olacaksa veriyi ekler
--append-verify eski veri sağlama toplamına eklenir
--dirs, -d altdizinlere inmeden dizinleri aktarır
--old-dirs, --old-d eski rsync ile iletişimde --dirs gibidir
--mkpath hedefin yol bileşeni oluşturulur
--links, -l sembolik bağları sembolik bağ olarak
kopyalar
--copy-links, L sembolik bağ değil bağın son hedefi
kopyalanır
--copy-unsafe-links sadece güvensiz sembolik bağlar
dönüştürülür
--safe-links ağacın dışını hedefleyen sembolik
bağlar yoksayılır
--munge-links sembolik bağı bağ değil dosya olarak aktarır
--copy-dirlinks, -k sembolik bağı hedefindeki dosyaya dönüştürür
--keep-dirlinks, -K sembolik bağlı dizinler alıcıda dizin
yapılır
--hard-links, -H sabit bağlar korunur
--perms, -p izinler korunur
--executability, -E çalıştırılabilirlik korunur
--chmod=CHMOD dosya ve/ya dizin izinleri korunur
--acls, -A ACLler korunur (--perms uygular)
--xattrs, -X ek öznitelikler korunur
--owner, -o sahip korunur (sadece root)
--group, -o grup korunur
--devices, -D aygıtlar korunur (sadece root)
--copy-devices aygıt içeriğini normal dosya gibi kopyalar
--write-devices aygıtlara dosya gibi yaz (--inplace uygula)
--specials özel dosyalar korunur
-D --devices --specials kullanımına eşdeğer
--times, -t zamanlar korunur
--atimes, -U erişim zamanları korunur
--open-noatime açılan dosyaların erişim zamanı değiştrlmez
--crtimes, -N oluşturulma zamanları korunur (yeni-lik)
--omit-dir-times, -O zamanlar korunurken dizinler bunun
dışında tutulur
--super alıcıya root’un işlerini de yapmasını söyler
--fake-super xattr’lerle ayrıcalıklıları saklar/kurtarır
--sparse, -S seyrek dosyaları en verimli şekilde
elde eder
--preallocate hedef dosyaları yazmadan önce yer ayırır
--dry-run, -n işlemi yapıyormuş gibi gösterir ama yapmaz
--whole-file, -W dosyaları tamamen kopyalar
(rsync algoritması ile farkları değil)
--checksum-choice=AD sağlama toplamı algoritmasını seçer (--cc gibi)
--one-file-system, -x dosya sistemi sınırlarının dışına çıkılmaz
--block-size=BOYUT, -B sabit bir blok boyunda sağlama toplamına
zorlar
--rsh=KOMUT, -e kullanılacak uzak kabuk uygulaması
belirtilir
--rsync-path=UYGULAMA uzak makinede rsnc’in çalıştıracağı
uygulama
--existing sadece hedefte mevcut olan dosyalar
güncellenir
--ignore-existing hedefte mevcut olan dosyalar yoksayılır
--remove-source-files gönderen dosyaları eşzamanlı siler (dizinsiz)
--del --delete-during ile aynı
--delete göndericide olmayan dosyalar alıcıda
silinir
--delete-before alıcıda aktarım öncesi silme yapılır
(öntanımlı)
--delete-during alıcıda aktarım sırasında silme yapılır
--delete-delay silinenleri saptar, aktarım sonrası siler
--delete-after alıcıda aktarım sonrası silme yapılır
--delete-excluded alıcıda ayrıca dışlanmış dosyalar da
silinir
--ignore-missing-args kaynakta belirtilmeyenleri hatasız yoksayar
--delete-missing-args kaynakta belirtilmeyenler hedefte silinir
--ignore-errors G/Ç hataları olsa da siler
--force dizinler boş olmasa bile silinir
--max-delete=SAYI SAYIdan fazla dosya silinmez
--max-size=BOYUT BOYUTtan büyük dosyalar aktarılmaz
--min-size=BOYUT BOYUTtan küçük dosyalar aktarılmaz
--max-alloc=BOYUT bellek ayırma sınırını değiştirir
--partial kısmen aktarılmış dosyalar tutulur
--partial-dir=DİZİN kısmen aktarılmış dosyalar DİZİNde tutulur
--delay-updates güncellenecek tüm dosyalar sona bırakılır
--prune-empty-dirs, -m dosya listesindeki boş dizinleri budar
--numeric-ids kullanıcı/grup kimliklerini isimlerle
eşleştirmez
--usermap=İSİM özel kullanıcı adı eşlemi
--groupmap=İSİM özel grup adı eşlemi
--chown=KULL:GRUP basit kullanıcı/grup eşlemi
--timeout=SÜRE G/Ç zamanaşımını SÜRE saniyeye ayarlar
--contimeout=SÜRE bağlantı zamanaşımını SÜRE saniyeye ayarlar
--ignore-times, -I zaman ve boyut bakımından eşleşen dosyalar
atlanmaz
--size-only boyutları aynı olan dosyalar atlanır
--modify-window=SAYI doğruluğu arttırmak için değişiklik
zamanları karşılaştırılır
--temp-dir=DİZİN, -T geçici dosyaları DİZİNde oluşturur
--fuzzy, -y hedefte dosya yoksa benzerini bulur
--compare-dest=DİZİN alınan dosyaları ayrıca DİZİNdekilerle
karşılaştırır
--copy-dest=DİZİN DİZİNde değişmemiş dosyaları hedefe kopyalar
--link-dest=DİZİN değişmediyse DİZİNdeki dosyalara sabit bağ
--compress, -z aktarım sırasında dosya verisi sıkıştırılır
--compress-choice=STR sıkıştırma algoritması belirtir (--zc gibi)
--compress-level=SAYI sıkıştırma seviyesi belirtir (--zl gibi)
--skip-compress=LISTE uzantısı LİSTEdeki dosyalar sıkıştırılmaz
--cvs-exclude, -C dosyalar CVS’nin yaptığı gibi yoksayılır
--filter=KURAL, -f bir dosya süzme kuralı ekler
-F --filter=’dir-merge /.rsync-filter’ ve
yinelemeli: --filter=’- .rsync-filter’
ile aynı
--exclude=KALIP KALIP ile eşleşen dosyalar dışlanır
--exclude-from=DOSYA dışlama kalıpları DOSYAdan okunur
--include=KALIP KALIP ile eşleşen dosyalar dışlanmaz
--include-from=DOSYA dışlanmayan kalıplar DOSYAdan okunur
--files-from=DOSYA aktarılacak dosyaların isimlerinin listesi
DOSYAdan okunur
--from0, -0 *from seçeneklerindeki dosya listeleri boş
karakter sonlandırmalı kabul edilir
--old-args eski tarz boşluk ayıklaması etkin olur
--protect-args, -s boşluk ayıklama yok; yalnız jokerler
--copy-as=KULL[:GRUP] kopyalama içim kullanıcı ve seçimlik grup
--address=ADRES giden soketine adresi bağlar
--port=PORT başka bir port belirtmek için
--sockopts=SÇNK özel TCP SeÇeNeKleri belirtilir
--blocking-io uzak kabukta engellemeli G/Ç kullanılır
--outbuf=N|L|B çıktı tamponu biçim: None, Line, Block
yok, satır, blok
--stats dosya aktarımı sırasında durum bilgileri
verir
--8-bit-output, -8 yüksek bitli karakterler çıktıda öncelenmez
--human-readable, -h okunabilen sayılar çıktılanır
--progress aktarım sırasında gelişimi gösterir
-P --partial --progress ile aynı
--itemize-changes, -i tüm güncellemeler için bir değişiklik
özeti çıktılar
--remote-option=SÇN, -M SEÇENEK sadece uzak taraf gönderilir
--out-format=BÇM çıktı belirtilen BiÇeMde güncellenir
--log-file=DOSYA günlük belritilen DOSYAya kaydedilir
--log-file-format=BÇM günlük belirtilen BiÇeM ile güncellenir
--password-file=DOSYA parola DOSYAdan okunur
--early-input=DOSYA sürecin başta çalıştıracağı DOSYA
--list-only dosyaları kopyalamaz, sadece listeler
--bwlimit=KBPS saniyede kBayt cinsinden G/Ç band genişliği
--stop-after=DAK DAK dakika sonra rsync durdurulur
--stop-at=y-m-dTh:m rsync belirtilen zamanda durdurulur
--write-batch=DOSYA bir toplu işlemli güncellemeyi DOSYAya yazar
--only-write-batch=DOSYA --write-batch gibi ama hedef güncellenmez
--read-batch=DOSYA bir toplu işlemli güncellemeyi DOSYAdan okur
--protocol=SAYI eski protokol sürümüne zorlar
--iconv=DNŞM dosyalara karakter kümesi dönüşümü ister
--checksum-seed=SAYI blok/dosya sağlama toplamı tohumunu ayarlar
--ipv4, -4 IPv4 tercih edilir
--ipv6, -6 IPv6 tercih edilir
--version, -V sürüm + diğer bilgileri basar ve çıkar
--help, -h bu yardım iletisini gösterir ve çıkar
rsync ayrıca bir artalan süreci olarak da çalıştırılabilir. Bu durumda şu seçenekleri
kabul eder:
--daemon bir rsync artalan süreci olarak çalışır
--address=ADRES belirtilen adres kullanılır
--bwlimit=KBPS saniyede kBayt cinsinden G/Ç band genişliği
--config=DOSYA rsyncd.conf yerine kullanılacak DOSYA
--dparam=YENİSİ, -M genel sunucu yapılandırması geçersiz olur
--no-detach üst süreçten ayrık çalışmaz
--port=PORT belirtilen PORTu dinler
--log-file=DOSYA "günlük dosyası" ayarları geçersiz olur
--log-file-format=BÇM "günlük biçemi" ayarları geçersiz olur
--sockopts=SÇNKLER özel TCP seçenekleri belirtilir
--verbose, -v ayrıntı düzeyini arttırır
--ipv4, -4 IPv4 tercih edilir
--ipv6, -6 IPv6 tercih edilir
--help, -h --daemon bu yardım iletisini gösterir ve çıkar
AÇIKLAMALARIYLA SEÇENEKLER
rsync hem kısa (tek tire artı harf) hem de uzun seçenekleri (çift-tire artı sözcük) kabul
eder. Aynı amaca yönelik birden fazla seçenek varsa aralarına virgül konarak
listelenmiştir. Bir seçenek girdi alıyorsa ve sadece uzun seçenekte belirtilmişse,
girdinin kısa seçenekte için de kullanılması zorunludur. Bazı seçenekler ise sadece uzun
seçeneklerden oluşur, kısaları yoktur. ’=’ işareti içeren seçeneklerde ’=’ isteğe
bağlıdır; ’=’ yerine boşluk kullanılabilir. girdileri kabuk yorumlamasından korumak için
önceleyerek belirtmek gerekebilir. Bir dosya yolundaki yaklaşık imi (~) kabuk tarafından
ev dizininiz olarak yorumlanır, bu nedenle --option=~/foo kullanımında yaklaşık iminin
kabuk tarafından ev dizininiz olarak yorumlanabilmesi için ’=’ işareti yerine boşluk
kullanılmalıdır.
--help
rsync tarafından kabul edilen seçenekleri açıklayan kısa bir yardım iletisi basar ve
çıkar. Normalde --human-readable seçeneğinin kısa kullanımı olan --h seçeneğini başka
seçenekler olmadan --help yerine de kullanabilirsiniz.
-V, --version
rsync sürüm numarasını ve ek bilgiler basar ve çıkar.
Çıktıda, lisans ve telif hakkı bilgilerinden başka rysnc sitesine bir bağlantı,
öntanımlı sıkıştırma ve sağlama toplamı algoritmalarının listesi ile derlenmiş
yeteneklerin listesi bulunur.
-v, --verbose
Bu seçenek aktarım sırasında verilen bilgi miktarını arttırır. rsync öntanımlı olarak
sessiz çalışır. Tek -v belirtildiğinde, hangi dosyaların aktarıldığını gösterip
sonunda bir özet basar. İki -v belirtildiğinde atlanan dosyaları gösterir ve sonunda
daha fazla bilgi verir. İkiden fazla -v kullanımı sadece rsync hata ayıklaması
yapıyorsanız anlamlıdır.
Çalıştırma sonu özeti, oturum boyunca uzak rsync’e (yerel kopyalamada alıcı tarafa)
gönderilen ve alınan bayt sayısını ve saniyede aktarılan bayt sayısını gösterir.
İkinci satır, rsync’in oturumda aktaracağı dosyaların toplam bayt sayısı ile
gönderilen ve alınan baytların bunların toplamına oranları (bunlar gerçekten daha iyi
hissettiren, daha büyüğün daha iyi olduğu sayılardır) gösterilir. Bu değerler ayrıca,
--human-readable (veya --no-human-readable) seçenekleri kullanılarak insan tarafından
daha fazla (veya daha az) okunabilir duruma da getirilebilir.
Günümüz rsync’inde, -v seçeneği --info ve --debug seçeneklerinin birlikte kullanımına
eğdeğer bir çıktı üretir. Ayrıntı düzeyi arttıkça her bilginin ayrıntı düzeyi aynı
oranda artmadığından -v seçeneği yerine veya birlikte bu yeni seçeneklerin kullanımı
tercih edilebilir. Hem --info hem de --debug, ayrıntıdaki her artış için tam olarak
hangi ayarlamaların yapıldığını belirten bir yardım istemine de sahiptir.
Bununla birlikte, artalan sürecinin "azami ayrıntı" ayarlarının, artalan süreci
tarafında hangi seçenekleri ne kadar yüksek bir ayrıntıyla sınırlayabileceği de
dikkate alınmalıdır. Örneğin azamilik 2 ise, -vv ile ayarlanandan daha yüksek bir
değere ayarlanan info ve debug seçeneklerinin ayrıntı düzeyi, artalan süreci
oturumunun -vv düzeyine indirilir.
--info=SEÇENEKLER
--info çıktıda görmek istenilen bilgiler üzerinde ince ayar yapılabilmesini sağlar.
Her SEÇENEK sonunda bir rakam içerir. 0 çıktıda sessizliğe, 1 öntanımlı çıktı
düzeyine, daha yüksek değerler de (daha yüksek ayrıntı düzeyini destekleyenler için)
daha yüksek ayrıntı düzeyine karşılık gelir. Kullanılabilecek seçenek isimlerini,
bunların ne çıktıladıklarını ve ayrıntı düzeyindeki her artış için hangi seçenek
isimlerinin ekleneceğini görmek için rsync --info=help komutu verilebilir. Bazı
örnekler:
rsync -a --info=progress2 kaynak/ hedef/
rsync -avv --info=stats2,misc1,flist0 kaynak/ hedef/
--info=name çıktısının --out-format ve --itemize-changes (-i) seçeneklerinden
etkileneceği dikkate alınmalıdır. Bu seçeneklerin ne zaman ne çıktılayacaklarını
görmek için seçeneklerin açıklamalarına bakılabilir.
Bu seçenek 3.1.0 sürümünde eklenmiştir, bu nedenle sunucu tarafındaki daha eski bir
rsync, ince ayar girişimlerini reddedebilir (sunucuya bir veya daha fazla seçenek
gönderilmesi gerekiyorsa ve sunucu bunları anlamayacak kadar eskiyse). Bir artalan
süreciyle çalışılacaksa yukarıdaki azami ayrıntı uyarısına da bakmakta yarar vardır.
--debug=SEÇENEKLER
--debug çıktıda görmek istenilen bilgiler üzerinde ince ayar yapılabilmesini sağlar.
Her SEÇENEK sonunda bir rakam içerir. 0 çıktıda sessizliğe, 1 öntanımlı çıktı
düzeyine, daha yüksek değerler de (daha yüksek ayrıntı düzeyini destekleyenler için)
daha yüksek ayrıntı düzeyine karşılık gelir. Kullanılabilecek seçenek isimlerini,
bunların ne çıktıladıklarını ve ayrıntı düzeyindeki her artış için hangi seçenek
isimlerinin ekleneceğini görmek için rsync --debug=help komutu verilebilir. Bazı
örnekler:
rsync -avvv --debug=none kaynak/ hedef/
rsync -avA --del --debug=del2,acl kaynak/ hedef/
Bazı hata ayıklama iletilerinin, özellikle G/Ç ve tampon ile ilgili olanlarının sadece
--stderr=all seçeneği belirtildiğinde çıktılanacağına dikkat edilmelidir.
3.2.0 sürümünden itibaren, her aktarım tarafı için farklı hata ayıklama değerleri
belirlemenize ve rsync sürümlerinden yalnızca birinde bulunan yeni bir hata ayıklama
seçeneğini belirtmenize izin vermek için bu seçenek, artık sunucu tarafına otomatik
olarak iletilmemektedir. Aynı seçeneğin her iki tarafa da uygulanması istenirse, kaşlı
ayraç genişletmesini kullanmak, kod yazmaktan kurtulmanın kolay bir yoludur. Aşağıdaki
komut, zsh(1) ve bash(1)’ta çalışır:
rsync -aiv {-M,}--debug=del2 kaynak/ hedef/
--stderr=errors|all|client
Bu seçenek, hangi işlemlerin ve bilgi iletilerinin standart hataya çıktılanacağını
belirtmekte kullanılır. Kip dizgeleri kısaltılabilir, bu nedenle tek harflik değerler
de kullanılabilir. Olası 3 seçim şunlardır:
errors
Süreç aktarımın uzak tarafında olsa bile rsync öntanımlı olarak hataları doğrudan
standart hataya gönderir. İstemci tarafa bilgi iletileri ise protokol akımı
üzerinden gönderilir. Standart hata kullanılabilir değilse (yani, sürece doğrudan
bir soket üzerinden bağlanılıyorsa) hatalar son çare olarak protokol akımı
üzerinden gönderilir.
all Tüm rsync iletilerinin (bilgi ve hata) tüm (olası) süreçler tarafından doğrudan
standart hataya gönderilmesini sağlar. Bu, standart hatanın (ham değil) satır
tamponlu duruma gelmesine sebep olarak, bilgi ve hata iletilerinin dosya
tanıtıcısına göre işlenmesi özelliğini ortadan kaldırır. Hata ayıklaması yapılan
veya yüksek ayrıntı düzeyiyle kullanılan süreçler için bu seçenek, aktarım
akımının tıkanmasını önlemeye yardımcı olabilir (bunun, çıkmaza girme hatasında
bir şeylerin kapanma olasılığını önlemesi gerekir). Ayrıca --debug seçeneğinin G/Ç
ile ilgili bazı ek iletileri etkinleştirmesini sağlar.
client
Tüm rsync iletilerinin istemci tarafa protokol akımı üzerinden gönderilmesini
sağlar. Tüm iletileri tek istemci süreç çıktılar; hataları standart hataya, bilgi
iletilerini standart çıktıya gönderir. Bu durum, eski rsync sürümlerine
öntanımlıydı. Fakat, iletilerin önünde çok fazla aktarım verisi olduğunda hata
gecikmelerine neden olabiliyordu. Dosyalar eski bir rsync’e gönderiliyorsa, çoğu
sürümde geçerli olan --stderr=all seçeneği tercih edilebilir.
Bu seçenek rsync’e 3.2.3 sürümünde eklenmiştir. Bu sürüm ayrıca uzak tarafa öntanımlı
olmayan bir ayarı iletmeye başlamasına rağmen rsync, sırasıyla all ve client
ayarlarını temsil etmek üzere geriye dönük uyumlu --msgs2stderr ve --no-msgs2stderr
seçeneklerini kullanıyordu. Yeni rsync sürümleri, uyumluluğu korumak için bu eski
seçenek adlarını kabul etmeye devam edecektir.
-q, --quiet
Bu seçenek aktarım sırasında verilen bilgi miktarını azaltır. Özellikle uzak
sunucudaki bilgi iletileri baskılanır. Bu seçenek rsync’i cron’dan çalıştırırken
yararlıdır.
--no-motd
Artalan sürecine aktarımın başlangıcında istemci tarafından çıktılanan bilgiyi
etkiler. Günün iletisini (MOTD) baskılar fakat ayrıca, (rsync protokolü ile ilgili
sınırlamalar nedeniyle) artalan sürecinin rsync host:: isteğine yanıt olarak
gönderdiği modül listesini de etkiler. Bu bakımdan, artalan sürecinden modül listesi
isteği yapılacaksa bu seçeneğin kullanılmaması gerekir.
-I, --ignore-times
Normalde rsync hedefte de aynı boyutta ve aynı değişiklik zamanına sahip dosyalar
varsa bunları atlayacaktır. Bu seçenek bu "hızlı sınama" davranışını kapatarak tüm
dosyaların güncellenmesini sağlar.
Bu seçenek rsync’in daha fazla dosya aktarmasına sebep olduğundan, rsync’in birkaç
dosya aktarmasına sebep olan --ignore-existing ve --ignore-non-existing seçenekleriyle
karşılaştırıldığında kafa karıştırıcı olabilir.
--size-only
Bu seçenek bu "hızlı sınama" davranışını değiştirerek dosyaların değişiklik
zamanlarına bakılmaksızın hedefte de aynı boyutta iseler aktarılmamalarını sağlar.
rsync, zaman değerlerinin doğru tutulmadığı başka bir yansılama sistemini kullandıktan
sonra kullanılmaya başlanacaksa bu seçenek yararlıdır.
-@, --modify-window=SAYI
İki zaman değerini karşılaştırırken, fark SAYI’da küçükse rsync bu değerleri eşit
kabul eder. Bu fark normalde 0 saniyedir (tam eşitlik). Negatif değer belirtilirse,
nanosaniyeler de dikkate alınır (alıcı tarafın sürümü en az 3.1.3 olmalıdır). Ancak bu
farkı bazı durumlarda daha büyük bir değere ayarlamak daha yararlıdır. Örneğin, MS
Windows FAT dosya sistemi (zaman değerleri 2 saniyelik çözünürlüğe sahiptir)
taraflardan biri olduğunda --modify-window=1 yararlıdır (1 saniyelik farklara izin
vermek).
Tüm aktarımlarda nanosaniyelik karşılaştırmanın öntanımlı olması istenirse bir ~/.popt
dosyası oluşturulup içine şu satırlar konabilir:
rsync alias -a -a@-1
rsync alias -t -t@-1
Bu artık öntanımlı olduğundan, örneğin, ext3 ve ext4 arasında kopyalama yapılacaksa ya
da alıcı rsync, 3.1.3 sürümünden eskiyse nanosaniyeleri yoksaymak ve geçersiz kılmak
için --modify-window=0 (yani, -@0) seçeneğinin belirtilmesi gerekecektir.
-c, --checksum
Bu seçenek rsync’in dosyaların değiştirilip değiştirilmediğini ve bir aktarıma ihtiyaç
olup olmadığını denetleme şeklini değiştirir. Bu seçenek olmadan rsync, (öntanımlı
olarak) her dosyanın boyutunun ve son değişiklik zamanının gönderici ve alıcı arasında
eşleşip eşleşmediğini denetlemek için "hızlı sınama" yöntemini kullanır. Bu seçenek
ile, her dosyanın 128 bitlik sağlama toplamıyla eşleştirilmesi sağlanmaya çalışılır.
Sağlama toplamlarının oluşturulması, her iki tarafın da aktarımdaki dosyalardan tüm
verileri okumak için çok fazla disk G/Ç işlemi yapılacağı anlamına gelir, bu nedenle
bu seçenek, işleri önemli ölçüde yavaşlatabilir (ve bu, değiştirilen dosyaları
aktarmak için yapılacak herhangi bir okumadan önce yapılır).
Gönderen taraf, kullanılabilir dosyaların listesini oluşturmak için dosya sistemini
tararken sağlama toplamlarını da üretir. Alıcı taraf ise, sağlama toplamlarını
değişmiş dosyaları tararken üretir ve gönderici taraftakiyle aynı boyuttaki dosyalarda
sağlama yapar; boyutları veya sağlama toplamaları değişen dosyalar aktarım için
seçilir.
rsync’in, dosya aktarılırken oluşturulan dosya sağlama toplamlarını sınayarak,
aktarılan her dosyanın alıcı tarafta doğru şekilde yeniden oluşturulduğunu daima
doğruladığı unutulmamalıdır. Ancak bu aktarım sonrası otomatik doğrulamanın, bu
seçeneğin aktarım öncesi yaptığı “Bu dosyanın güncellenmesi gerekiyor mu?” sınaması
ile hiçbir ilgisi yoktur.
Kullanılan sağlama toplamı üzerinde, istemci ve sunucu arasında uzlaşım otomatiktir,
ancak --checksum-choice (--cc) seçeneği veya bu seçeneğin açıklamasında bahsi geçen
RSYNC_CHECKSUM_LIST ortam değişkeni kullanılarak bu geçersiz kılınabilir.
-a, --archive
Bu seçenek -rlptgoD seçeneklerine eşdeğerdir. Alt dizinlere inerek işlem yapılmasını
ve hemen hemen herşeyin korunmasını istemenin en kestirme yoludur; bir şey dışında:
--files-from seçeneği belirtilmişse -r uygulanmayacaktır.
ACL’lerin (-A), ek özniteliklerin (-x), erişim zamanlarının (-U), oluşturma
zamanlarının (-N) korunmasını veya sabit bağların bulunmasını ve korunmasını (-H)
sağlayan seçeneklerin belirtilmemesine özen gösterilmelidir.
--no-SEÇENEK
Seçenek adının önüne --no- getirerek seçenekleri olumsuzlayabilirsiniz. Ancak olumlu
seçeneklerin hepsi olumsuzlanamaz ama çoğu için bu yapılabilir. Bazıları bir işlemi
kapatırken (--no-D, --no-perms gibi), bazıları da öntanımlıkları değiştirir (--no-
whole-file, --no-blocking-io, --no-dirs gibi). Olumsuzlama uzun seçeneklere
uygulanabildiği gibi kısa seçeneklere de uygulanabilir (--no-relative ve --no-R gibi).
Bir örnek olarak, -rlptgoD seçeneklerine eşdeğer olan -a seçeneğinde sadece -o
seçeneğinin uygulanmaması istenirse -a seçeneğini -rlptgD’ye dönüştürüp kullanmak
yerine -a --no-o (yani, --archive --no-owner) kullanılabilirdi.
Seçeneklerin birbirlerine göre konumları da önemlidir: -a --no-r kullanımının tersine
--no-r -a kullanıldığında -r tekrar etkin olur. Bunun yanında, çeşitli seçeneklerin
öntanımlı durumlarını etkileyerek -a seçeneğinin anlamını oldukça değiştiren --files-
from seçeneğinin yan etkisi konumsal bile değildir. Daha fazla bilgi için bkz:
--files-from
-r, --recursive
Bu seçenek alt dizinlerinde ardışık olarak kopyalanmasını sağlar. Ayrıca, tek bir
dizinin taranmasını sağlayan --dirs (-d) seçeneğine de bakınız.
Aktarılacak dosyaların listesini oluşturmaya yönelik arttırımlı özyinelemeyle ilgili
bilgiler için --inc-recursive seçeneğine bakılabilir.
--i-r, --inc-recursive
rsync 3.0.0 ve sonrasında aktarımın her iki tarafında da --recursive seçeneği
kullanılırken öntanımlı olarak etkinleştirilen yinelemeli dosya taramasının arttırımlı
olmasını sağlar.
Arttırımlı özyineleme, dosyalar aktarılmaya başlanmadan önce tüm dosya hiyerarşisinin
taranmasını gerektirmediğinden arttırımsız olana göre aktarımın daha çabuk başlamasını
sağlar. Kaynak dosyalarda özyineleme etkin değilse bu seçenek etkisizdir.
Bazı seçenekler rsync’in dosya listesinin tamamını bilmesini gerektirir, dolayısıyla
bu seçenekler arttırımlı özyineleme kipini iptal eder. Arttırımlı özyinelemeyi iptal
eden seçenekler:
--delete-before (--delete seçeneğinden önce öntanımlıydı)
--delete-after
--prune-empty-dirs
--delay-updates
--delete seçeneğinin arttırımlı özyineleme ile uyumlu olması için rsync 3.0.0’da
--delete-during öntanımlı silme kipi yapıldı (silme kipi 2.6.4 sürümünde eklenmişti).
Arttırımlı özyinelemenin tek yan etkisi, özyinelemeli olarak taranan bir dizindeki
eksik alt dizinlerin (öntanımlı olarak) özyinelemeden önce oluşturulmasıdır. Bu erken
oluşturma aşaması (arttırımsız olanın tersine) rsync’in bitmiş dizinin değişiklik
zamanını (özyinelemeli kopyalama bitene kadar geciktirmek zorunda kalmadan) hemen
tanımlamasını sağlar. Ancak, daha sınırlayıcı ayrıcalıklar bu alt dizinlere kopyalama
bitmeden atanmaz. --omit-dir-times seçeneği kullanılarak bu erken oluşturma
aşamasından kaçınılabilir.
Arttırımlı özyineleme --no-inc-recursive (--no-i-r>) seçeneği ile iptal edilebilir.
--no-i-r, --no-inc-recursive
--recursive seçeneğinin yeni arttırımlı özyineleme algoritmasını iptal eder. Böylece
rsync dosyaları aktarmaya başlamadan önce tüm dosya listesini tarar. Daha fazla bilgi
için bkz: --inc-recursive
-R, --relative
Göreli dosya yolları kullanılır. Yani, komut satırının gönderici kısmında belirtilen
dosya yolunun son parçası değil, dosya yolunun tamamı kopyalanır. Bu seçenek aynı anda
çok sayıda farklı dizini göndermek için yararlıdır. Örneğin şöyle bir komut,
rsync /foo/bar/foo.c remote:/tmp/
uzak makinede /tmp/foo.c dosyasını oluşturur. Bunun yerine şu komutu kullansaydınız,
rsync -R /foo/bar/foo.c remote:/tmp/
uzak makinede /tmp/foo/bar/foo.c dosyası oluşturulacaktı (dosya yolunun tamamı
kopyalanır). Bu fazladan yol elemanlarına rsync terminolojisinde örtük dizin adı
verilir (yukarıdaki foo ve foo/bar dizinleri).
rsync 3.0.0 ve sonrasında, dosya yolu aslında sembolik bağ olsa bile dosya
listesindeki örtük dizinler daima gerçek dizin olarak gönderilir. Bu, dosya yolunu
kopyalarken bir sembolik bağın varlığını fark etmediğiniz durumda beklenmeyen bazı
davranışları önler. Bir sunucu tarafı sembolik bağlı kopyalamak istiyorsanız, hem yolu
ile birlikte sembolik bağı hem de gerçek yolu ile birlikte hedef dizini ekleyin.
Gönderen tarafta daha eski bir rsync ile uğraşıyorsanız, --no-implied-dirs seçeneğini
kullanmanız gerekebilir.
Ayrıca, belirtilen her yol için, örtük dizin olarak gönderilen dizin miktarını da
sınırlamak mümkündür. Gönderen tarafta 2.6.7 ve üstü bir rsync olması durumunda,
kaynak yola aşağıdaki gibi bir nokta ve eğik çizgi yerleştirebilirsiniz:
rsync -avR /foo/./bar/baz.c uzak:/tmp/
Bu, uzak konakta /tmp/bar/baz.c dosyasını oluşturur. (Dikkat: Noktadan sonraki eğik
çizgi zorunludur, “/foo/.” gibi bir kısaltma çalışmaz). Daha eski rsync sürümlerinde
kaynak yolunu sınırlamak için cd(1) ile dizin değiştirmek gerekebilir. Örnek:
(cd /foo; rsync -avR bar/baz.c uzak:/tmp/)
(Yaylı ayraçlar komutların bir alt kabukta çalışmasını sağlar, böylece daha sonraki
komutlar için dizin değişikliğinin etkisi olmaz.) Uzak dosyalar eski bir rsync’den
alınıyorsa şöyle bir işlem yapılabilir (artalan süreci aktarımı olmamak koşuluyla):
rsync -avR --rsync-path="cd /foo; rsync" uzak:bar/baz.c /tmp/
--no-implied-dirs
Bu seçenek, --relative seçeneğinin öntanımlı davranışını etkiler. Belirtildiğinde
kaynak taraftaki örtük dizinlerin öznitelikleri aktarıma dahil edilmez. Bu, hedef
sistemdeki karşılık gelen yol elemanlarının varsa değişmeden bırakıldığı ve eksik
örtük dizinlerin öntanımlı özniteliklerle oluşturulduğu anlamına gelir. Böylece, bu
örtük yol elemanlarının alıcı taraftaki bir dizine sembolik bağ olması gibi büyük
farklılıklara bile izin verilir.
Örneğin, bir komut satırı girdisini veya bir gönderici dosya girdisi ile rsync’in
"yol/foo/dosya" dosyasını aktarması istenirse --relative seçeneği de kullanılmışsa
buradaki "yol" ve "yol/foo" örtük dizinlerdir. "yol/foo", hedef sistemdeki ""bar"a bir
sembolik bağ ise, alıcı rsync normalde "yol/foo"yu siler, onu bir dizin olarak yeniden
oluşturur ve dosyayı yeni dizine yerleştirir. --no-implied-dirs seçeneği ile, alıcı
rsync, mevcut yol elemanlarını kullanarak "yol/foo/dosya"yı günceller; bu, "yol/bar"
dosyasının oluşturulmasının sona erdiği anlamına gelir. Bu bağ korumasını
gerçekleştirmenin bir başka yolu da --keep-dirlinks seçeneğini kullanmaktır (bu,
aktarımın geri kalanındaki dizin sembolik bağlarını da etkiler).
3.0.0’dan eski bir rsync’den dosya kopyalarken, gönderen tarafta bir sembolik bağ
varsa ve örtük dizinlerin normal dizinler gibi aktarılması isteniyorsa bu seçeneğin
kullanılması gerekebilir.
-b, --backup
Bu seçenekle, evvelce mevcut hedef dosyaların her aktarımında ya da silinmesinde bu
dosyaların isimleri değiştirilir. Yedek dosyaların nereye gideceğini ve nasıl bir
sonek alacaklarını --backup-dir ve --suffix seçenekleri ile belirtebilirsiniz.
Eğer --backup-dir seçeneğini belirtmezseniz:
1. --omit-dir-times seçeneği etkin kılınır.
2. --delete kullanımı (--delete-excluded olmadan), rsync’in --filter "P *~" kuralının
benzeri olarak tüm mevcut süzgeçlerin sonuna yedekleme soneki için "koruyucu" bir
süzme kuralı eklenmesine neden olur. Bu kural, önceden yedeklenmiş dosyaların
silinmesini engeller.
Kendi süzme kurallarını sağlayanların, dışlama/koruma kurallarını, etkili olması ve
yeterince yüksek bir önceliğe sahip olması için listede daha yüksek bir yere elle
eklemeleri gerekebileceği unutulmamalıdır (örneğin, kurallarınız sonuna bir *
içerme/dışlaması eklerseniz otomatik eklenen kurala asla ulaşılmaz).
--backup-dir=DİZİN
--backup seçeneğinin uygulanmasını sağlayan bu seçenekle yedek dosyaların alıcı
tarafta saklanacağı DİZİN belirtilebilir. Arttırımlı yedekleme yaparken
kullanılabilir. Buna ek olarak --suffix seçeneğini kullanarak bir yedek soneki de
belirtebilirsiniz (aksi takdirde dosyalar belirtilen DİZİNe kendi isimleri ile
yedeklenir).
Göreli bir yol belirtilirse, yedekleme dizininin hedef dizine göreli olacağını
unutulmamalıdır, bu nedenle muhtemelen mutlak bir yol veya “../” ile başlayan bir yol
belirtmek gerekebilir. Alıcı rsync artalan süreciyse, yedekleme dizini modülün yol
hiyerarşisinin dışına çıkamaz, bu nedenle DİZİNi silmemeye veya içine kopyalamamaya
özen göstermek gerekir.
--suffix=SONEK
Bu seçenek --backup (-b) ile kullanıldığında, belirtilen SONEK öntanımlı yedekleme
sonekinin yerine kullanılır. Öntanımlı sonek, --backup-dir belirtilmemişse ~ imi,
belirtilmişse boş dizgedir.
-u, --update
Bu seçenek, hedefteki dosyanın değişiklik zamanı kaynak dosyanınkinden yeniyse
dosyanın atlanmasını sağlar. (Eğer hedef dosyanın değişiklik zamanı kaynağınkiyle
aynıysa, ama boyutları farklıysa güncelleme yapılır.)
Dizinlerin, sembolik bağların veya diğer özel dosyaların kopyalanmasını etkilemez.
Ayrıca, gönderici ve alıcı arasındaki dosya biçemi farkı, nesneler üzerinde hangi
tarih olursa olsun, güncelleme için her zaman yeterince önemli kabul edilir. Başka bir
deyişle, hedefteki bir dosyayı içeren dizin kaynakta da varsa, aktarım zaman
damgalarına bakılmaksızın gerçekleşir.
Bu seçenek bir aktarım kuralıdır, dışlama kuralı değildir, bu nedenle dosya
listelerine giren verileri etkilemez ve dolayısıyla silme işlemlerini de etkilemez.
Sadece alıcının aktarılmasını istediği dosyaların sayısını sınırlar.
--inplace ile birlikte kullanım
Kesintiye uğramış bir aktarım, alıcı tarafta aktarımı bitmemiş bir dosya
bırakabilir, bu durumda aktarımı yeniden çalıştırmak muhtemelen kesintiye uğrayan
dosyadan devam edilmesini sağlamayacaktır. Bu nedenle, kesintiye uğrayan ve devam
eden dosyaları işlemek için elle bir takım işlemler yapmak gerekiyorsa --inplace
seçeneği işe yarayabilir.
--inplace
Bu seçenek, verilerinin güncellenmesi gerektiğinde dosyaların aktarılma yöntemini
değiştirir: Dosyanın yeni bir kopyasını oluşturma ve tamamlandığında yerine taşıma
şeklindeki öntanımlı yöntem yerine, rsync güncellenecek verileri doğrudan hedef
dosyaya yazar.
Bunun bazı yan etkileri vardır:
• Sabit bağları bozmaz. Bu, yeni verilerin diğer sabit bağlar üzerinden hedef
dosyaya görünür olacağı anlamına gelir. Dahası, farklı kaynak dosyaları hedefteki
birden çok sabit bağlı hedefe kopyalama girişimleri, hedef verilerin ileri geri
değişmesine yol açan "çekme savaşları" ile sonuçlanabilir.
• Kullanımdaki ikil dosyalar güncellenemez (işletim sistemi bunun olmasını engeller
yoksa verileri değiştirilmeye çalışılan ikil dosyalar hatalı çalışır ve çöker).
• Aktarım sırasında tutarsız olan dosya verileri, aktarım kesintiye uğrar veya
güncelleme başarısız olursa bu şekilde kalır.
• rsync’in yazamadığı bir dosya güncellenemez. Yazma işlemi, dosyanın yazmak
amacıyla açılmasını gerektirdiğinden ayrıcalıklı kullancının bu kullanıcıya bu
dosyada yazma izni vermesi gerekir.
• Aktarım sürerken hedef dosyadaki veriler, rsync dosyaya yazmadan önce değişikliğe
uğrarsa, rsync’in delta-aktarım algoritmasının verimliliği düşebilir. Bu, --backup
kullanıyorsanız geçerli değildir, çünkü rsync, yedekleme dosyasını aktarım için
temel dosya olarak kullanacak kadar akıllıdır.
Uyarı:
Bu seçenek, başkaları tarafından erişilen dosyaları güncellemek için
kullanılmamalıdır. Kopyalama için bu seçenek kullanılacaksa buna dikkat
edilmelidir.
Bu seçenek, büyük dosyalardaki blok değişiklikleri veya veri eklenmesi durumlarında
özellikle ağdan değil diskten açılan sistemlerde yararlıdır. Ayrıca, ’sadece kopyada
değişiklik olduğunda aslın güncellendiği’ dosya sistemlerinde, bir dosyadaki küçük
değişikliklerden dolayı dosyanın tamamı için anlık kopya oluşturulmasını engellemeye
de yardımcı olabilir.
--partial seçeneğinin uygulanmasını sağlar (kesintiye uğrayan aktarım dosyayı silmez),
dolayısıyla --partial-dir ve --delay-updates seçenekleri ile birlikte kullanılamaz.
rsync 2.6.4’ten önce bu seçenek, --compare-dest ve --link-dest ile de uyumlu değildi.
--append
Bu özel kopyalama kipi, yalnızca, alıcı taraftaki içeriğin göndericidekiyle aynı
olduğu bilindiğinde, büyüdüğü bilinen dosyaları verimli bir şekilde güncellemeye
yarar. Aktarımdaki tüm dosyaların büyüyen dosyalar olduğundan %100 emin değilseniz
--append kullanımı tehlikeli olabilir. Bu nedenle, bu koşula uymayan dosyaların
ayıklandığından emin olmak için süzme kuralları kullanılmalıdır.
rsync, dosyada içeriğini tamamen doğrulamadan büyüyen dosyayı yerinde günceller
(yalnızca eklediği içeriği doğrular). rsync, alıcı tarafta göndericideki dosyadan daha
kısa olmayan tüm dosyaları atlar (bu, yeni dosyaların da aktarıldığı anlamına gelir).
Ayrıca, gönderme uzlaşımları sırasında gönderen taraftaki boyutu kısalan dosyaları da
atlar (bu olduğunda rsync "küçülen dosya" uyarısı yapar).
Dosyanın aktarımına gerek yoksa ya da bir dizinin veya sıradan olmayan dosyaların
güncellenmesini etkilemiyorsa, dosyanın içerik dışı özniteliklerinin (örneğin,
izinler, sahiplik ve benzerlerinin) güncellenmesini engellemez.
--append-verify
Bu özel kopyalama kipi --append gibi çalışır, farklı olarak dosyadaki tüm veriler
sağlama toplamı doğrulamasına dahil edilir (bunu daha az verimli ama muhtemelen daha
güvenli hale getirir). Aktarımdaki tüm dosyaların büyüyen dosyalar olduğundan %100
emin değilseniz --append-verify kullanımı tehlikeli olabilir. Daha fazla ayrıntı için
---append seçeneğine bakın.
Bilgi:
3.0.0 sürümünden önce --append seçeneği --append-verify gibi çalışıyordu, bu
nedenle böyle bir rsync ile etkileşim durumunda (veya aktarımda 30’dan eski bir
protokol kullanıyorsa), ekleme seçeneklerinden herhangi birinin belirtilmesi bile
--append-verify aktarımını başlatılacaktır.
-d, --dirs
Gönderen tarafta saptanan her dizinin aktarıma dahil edilmesini sağlar. --recursive
seçeneğinin tersine, komut satırında dizin ismi "." ya da bölü çizgisi ile bitmedikçe
(“.”, “dizin/.”, "foo/" gibi) dizinin içeriği kopyalanmaz. Bu seçenek ya da
--recursive seçeneği olmaksızın, rsync saptadığı tüm dizinleri atlar (ve her biri için
bir ileti çıktılar). --dirs ve --recursive seçenekleri birlikte belirtilirse, önceliği
--recursive alır.
--files-from ve --list-only seçeneklerinin (örtük --list-only dahil) yanında
--recursive belirtilmezse, --dirs seçeneği örtük olarak uygulanır (böylece dizinler de
listede görünür). Bunun olmaması istenirse --no-dirs (veya --no-d) belirtilebilir.
Ayrıca, geriye uyumluluğa yardımcı bir seçenek de vardır: --old-dirs (--old-d)
seçeneği, taraflarda eski bir rsync bulunması durumunda özyineleme olmadan tek bir
dizini listelemek için -r --exclude=’/*/*’ çözümünün kullanılmasını sağlar.
--mkpath
girdide belirtilen ancak hedefte bulunmayan yol bileşenini oluşturur. Bu, rsyncin
hedefte çok seviyeli dizinler oluşturmasına ve gerekirse adını değiştirerek tek bir
dosyayı bu yola yerleştirilmesine olanak tanır. Tek bir girdi ile kopyalama yaparken
hedef yolun tamamının bir dizin olarak ele alınmasını (rsync’in hedefte yol bileşeni
zaten varmış gibi davranmasını) istiyorsanız, sona bir eğik çizgi yerleştirmeniz
gerekir.
Aşağıdaki örnekte, foo dosyasından alt/dizin dizininde bar dosyası oluşturulmakta,
"alt" ve "alt/dizin" dizinleri hedefte yoksa oluşturulmaktadır:
rsync -ai --mkpath foo alt/dizin/bar
Bunun yerine işlem aşağıdaki gibi yapılsaydı, foo dosyası hedefte alt/dizin/bar dizini
altında oluşturulacaktı:
rsync -ai --mkpath foo alt/dizin/bar/
-l, --links
Karşılaşılan her sembolik bağ "skipping non-regular file" (normal dosya olmadığından
atlanıyor) uyarısı ile yok sayılmak yerine, aktarılan dosyalara sessizce sembolik bağ
eklenir. Uyarıyı --info=nonreg0 kullanarak susturmak da mümkündür.
Daha ayrıntılı bilgi için bkz: SEMBOLİK BAĞLAR
-L, --copy-links
Gönderici, sembolik bağın gösterdiği dosya veya dizine giden zinciri izleyerek
karşılaşılan her sembolik bağı olduğu gibi kopyalar. Sembolik bağ zinciri bozulursa,
bir hata çıktılanır ve dosya aktarımdan çıkarılır.
Bu seçenek, aktarımda hiçbir sembolik bağ bırakmadığından, aktarımdaki sembolik
bağları etkileyen diğer seçeneklerin yok sayılmasına sebep olur.
Bu seçenek, sembolik bağların alıcı tarafta da izlenmesine sebep olan bir yan etkiye
sahip 2.6.3’ten önceki rsync sürümlerinden farklı olarak, alıcı tarafta zaten mevcut
olan sembolik bağların izlenmesi işleminde bir değişiklik yapmaz. Günümüz rsync’i, bu
seçeneği uzak alıcıya iletmez (çünkü yalnızca gönderenin bunu bilmesi gerekir), bu
nedenle, bu yetersizliğin yalnızca 2.6.7’den eski (alıcıya -L seçeneğinin aktarımı
durdurmayan) rsync istemcisi kullananları etkilemesi gerekir.
Alıcı tarafta gerçek bir dizin olarak ele alınması için bir dizine sembolik bağ
gereksinimi varsa bkz: --keep-dirlinks (-K).
Daha ayrıntılı bilgi için bkz: SEMBOLİK BAĞLAR
--copy-unsafe-links
Bu seçenek rsync’e, kopyalanan ağacın dışındaki bir hedefi gösteren sembolik bağları
kopyalamasını söyler. Mutlak sembolik bağlar ayrıca sıradan dosyalar olarak ele
alınır, böylece bunlar --relative kullanıldığında kaynak dosya yolunun kendindeki
sembolik bağlar haline gelir.
Kesme noktasının, rsync’in ayrıntılı çıktıda bahsetmediği yolun parçası olarak
aktarımın tepe dizini oluşuna dikkat edilmelidir. “/kaynak/alt” dizinini “/hedef/”
dizinine kopyalarsanız, “alt" dizini aktarımın tepe dizini değil (/kaynak için tepe
dizindir) aktarım ağacının içindeki bir addır, dolayısıyla oluşturulan göreli sembolik
bağlar, /kaynak ve /hedef dizinlerindeki diğer adlar için meşrudur. Bunun yerine
“/kaynak/alt/” (sonda eğik çizgi ile) “/hedef/alt” dizinine kopyalanırsa, “alt" dizini
dışındaki hiçbir dosyaya sembolik bağa izin verilmez.
Güvenli sembolik bağların yalnızca --links açıkça veya örtük olarak belirtilmişse
kopyalanacağını unutmayın. --copy-unsafe-links seçeneğinin, --copy-links ile birlikte
kullanılınca fazladan bir etkisi olmaz.
Daha ayrıntılı bilgi için bkz: SEMBOLİK BAĞLAR
--safe-links
Bu seçenek rsync’e, kopyalanan ağacın dışındaki bir hedefi gösteren sembolik bağları
yoksaymasını söyler. Ayrıca, mutlak sembolik bağların da tamamı yok sayılır.
Yok sayma alıcı tarafta gerçekleştiğinden, gönderen taraf geçersiz sembolik bağlara
sahip olsa bile (--munge-links kullanılıyorsa) bu yok sayma yine de etkili olacaktır.
Ayrıca, silme işlemlerini de etkiler, çünkü dosya aktarımda mevcut ise, sembolik bağın
güvenli olmadığı kabul edildiğinde ve atlandığında alıcıdaki karşılığının silinmesini
önler.
Sembolik bağların aktarımda koşullu olarak yok sayılabilmesi için bu seçenek --links
(veya --archive) ile birlikte kullanılmalıdır. --copy-unsafe-links seçeneğini etkisiz
kılar.
Bu seçeneğin --relative ile birlikte kullanımı istenmeyen sonuçlara yol açabilir.
Daha ayrıntılı bilgi için bkz: SEMBOLİK BAĞLAR
--munge-links
Bu seçenek, aktarımın yalnızca bir tarafını etkiler ve rsync’e, sembolik bağ
değerlerini dosya alırken geçersiz kılmasını veya dosya gönderirken geçerli kılmasını
söyler. rsync’in sembolik bağları geçersiz kılmak için kullandığı yöntem, sembolik bağ
(adının değil) dizgesinin önüne “/rsyncd-munged/” dizgesi koymak, geçerli kılmak için
de dizgenin önüne konan “/rsyncd-munged/” dizgesini kaldırmaktır. Geçersiz kılınmış
değerler, sembolik bağları diskte kullanılamaz hale getirir, ancak sembolik bağın
gösterdiği dosyaya/dizine dokunulmaz.
Örneğin bir rsync artalan sürecinin yapılandırma dosyasındaki veya rrsync(1) (sınırlı
rsync) betiğine aktarılan bir seçenek üzerinden rsync sunucu tarafında bu seçeneği
genellikle istemcinin bilgisi dışında etkinleştirir. İstemci tarafında
belirtildiğinde, geçersiz sembolik bağlara sahip olan/ihtiyaç duyan istemci tarafıysa
seçenek normal olarak belirtilmelidir; geçersiz sembolik bağlara sahip
olduğunda/ihtiyaç duyduğunda sunucuya seçenek vermek için -M --munge-links
kullanılmalıdır. Yerel bir aktarımda, istemcinin gönderici olduğuna dikkat edin, bu
nedenle seçeneğin belirtilmesi sembolik bağları doğrudan geçerli kılarken, uzak
seçenek olarak belirtildiğine sembolik bağları geçersiz kılar.
Bu seçeneğin --remote-option aracılığıyla bir artalan sürecine gönderildiğinde hiçbir
etkisi yoktur, çünkü artalan süreci geçersiz sembolik bağlar isteyip istemediğini
"--munge-symlinks" aracılığıyla yapılandırır.
Sembolik bağ değeri, aktarıma girdikten sonra geçerli/geçersiz duruma getirilir, bu
nedenle, sembolik bağları sembolik olmayanlara dönüştüren herhangi bir seçenek,
alıcının yaptığı bir seçim olan --safe-links dışında, geçerli/geçersiz kılma
işleminden önce gerçekleşir, bu nedenle, karar geçerli/geçersiz kılma değerine
dayandırılır. Bu, bir alıcıda geçersiz kılma etkinleştirilmişse, --safe-links
kullanmanın tüm sembolik bağların yok sayılmasına neden olacağı anlamına gelir (çünkü
hepsi mutlaktır).
rsync’in sembolik bağları geçersiz kılmak için kullandığı yöntem, her birinin
değerinin önüne “/rsyncd-munged/” dizgesi koymaktır. Bu, dizin olmadığı sürece
bağların kullanılmasını engeller. Bu seçenek etkinleştirildiğinde, bu yol bir dizinse
veya bir dizine bir sembolik bağ ise rsync çalışmayı reddedecektir (ancak yalnızca
başlangıçta buna bakar). Bir veya daha fazla sembolik bağı yerinde geçerli/geçersiz
kılmak için kaynak kodun support dizinindeki "munge-symlinks" python betiğine de
bakın.
-k, --copy-dirlinks
Bu seçenek, gönderen tarafın bir dizin sembolik bağını gerçek bir dizinmiş gibi ele
almasına neden olur. --copy-links kullanılırken, dosya sembolik bağlarının etkilenmesi
istenmiyorsa bu seçenek kullanışlıdır.
Bu seçenek olmadan, gönderen taraf bir dizini dizin sembolik bağıyla değiştirmişse,
alıcı taraf yeni sembolik bağın yolunda olan her şeyi dizinler dahil siler (--force
veya --delete etkili olduğu sürece).
Alıcı taraf için benzer bir seçenek --keep-dirlinks seçeneğidir.
--copy-dirlinks, kaynaktaki dizin sembolik bağlarının tamamına uygulanır. Yalnızca
belli birkaç sembolik bağın izlenmesi isteniyorsa, yolların doğru eşleşmesi için
--relative seçeneğini kullanarak bunları eğik çizgi sonlandırmalı kaynak girdileri
olarak belirtmektir. Örnek:
rsync -r --relative kaynak/./ kaynak/./devam/ hedef/
Bunun çalışmasının nedeni, rsync’in kaynak girdide belirtildiği gibi lstat(2) çağrısı
yapması ve sondaki eğik çizginin lstat() işlevinin sembolik bağı izlemesini
sağlamasıyla dosya listesinde "kaynak/./” taraması sırasında bulunan sembolik bağı
geçersiz kılan bir dizine yol açmasıdır.
Daha ayrıntılı bilgi için bkz: SEMBOLİK BAĞLAR
-K, --keep-dirlinks
Alıcı taraftaki bir dizin sembolik bağı, göndericide gerçek bir dizinle eşleşiyorsa
gerçek bir dizinmiş gibi ele alınır. Bu seçenek olmaksızın alıcıdaki sembolik bağ
silinip yerine gerçek bir dizin konur.
Örneğin, "dosya" dosyasını içeren "foo" dizinini aktardığınızı, ancak "foo"nun alıcıda
"bar" dizinine sembolik bağ olduğunu varsayalım. --keep-dirlinks olmadan, alıcıda
"foo" sembolik bağı silinir, bir dizin olarak yeniden oluşturulur ve dosya bu yeni
dizine kopyalanır. --keep-dirlinks ile alıcıdaki sembolik bağ korunur ve "dosya"
içeriği "bar" dosyasına aktarılır.
Dikkat:
--keep-dirlinks kullanıyorsanız, alıcıdaki tüm sembolik bağlara güvenmeli veya
alıcı tarafta --munge-links seçeneğini etkinleştirmelisiniz! Güvenilmeyen bir
kullanıcının gerçek bir dizini gösteren bir sembolik bağ oluşturması mümkünse,
kullanıcı (bir sonraki kopyada) sembolik bağı gerçek bir dizinle değiştirebilir ve
sembolik bağın başvurduğu dizinin içeriğini etkileyebilir. Yedekleme kopyalarında,
alıcıdaki hiyerarşiyi değiştirmek için sembolik bağ kullanmak yerine dosyayı bir
bağlama noktası gibi kullanmak daha iyidir.
Gönderen taraf için benzer bir seçenek --copy-dirlinks seçeneğidir.
Daha ayrıntılı bilgi için bkz: SEMBOLİK BAĞLAR
-H, --hard-links
Bu seçenek rsync’e, sabit bağları aynı kaynak sistemdeki gibi yeniden oluşturmasını
söyler. Bu seçenek olmaksızın kaynak taraftaki sabit bağlı dosyalar ayrı dosyalar
olarak ele alınır.
Bu seçenek, hedefteki sabit bağ kalıbının kaynaktakiyle tam olarak eşleşmesini
GEREKTİRMEZ. Hedefte ek sabit bağların oluşabileceği durumlar:
• Alıcı, ikincil sabit bağlar (kaynak dosya listesinde mevcut olandan daha
fazlasını) içeriyorsa, kopyalama algoritması bunların bağını açıkça kesmez. Ancak,
yollardan birinin veya daha fazlasının içerik farklılıkları varsa, normal dosya
güncelleme işlemi bu ek bağları kesecektir (--inplace seçeneği kullanılmıyorsa).
• Sabit bağlar içeren bir --link-dest dizini belirtilirse, hedef dosyaların --link-
dest dosyalarıyla karşılıklı bağlanması, --link-dest ilişkilendirmeleri nedeniyle
hedefteki bazı yolların birbirine bağlanmasına neden olabilir.
rsync’in yalnızca aktarım listesinde bulunan dosyalar arasındaki sabit bağları
algılayabildiği unutulmamalıdır. rsync, aktarımın dışındaki dosyalarla fazladan sabit
bağ ilişkileri olan bir dosyayı güncellerse, bu ilişki kopacaktır. Bu kırılmayı
önlemek için --inplace seçeneği kullanılmak istenirse, dosyaların nasıl
güncellendiğinin bilinmesi gerekir, böylece kalıcı sabit bağlar nedeniyle istenmeyen
değişikliklerin olmayacağından emin olunabilir (başka uyumsuzluklar için --inplace
seçeneğine de bakılabilir).
Arttırımlı özyineleme etkinse (bkz. --inc-recursive), rsync, başka bir yerde bu
içerikler için başka bir bağın bulunduğunu keşfetmeden önce eksik bir sabit bağlı
dosyayı aktarabilir. Bu, aktarımın doğruluğunu (yani, hangi dosyaların birbirine sabit
olarak bağlı olduğunu) değil, yalnızca verimliliğini etkiler (yani, aktarımda sabit
bağlı dosya kümesinin daha sonra bulunabilecek başka bir üyesi olan sabit bağlı bir
dosyanın yeni bir ilk kopyası için verilerin kopyalanması). Bu verimsizliği önlemenin
tek yolu, --no-inc-recursive seçeneğini kullanarak arttırımlı özyinelemeyi devre dışı
bırakmaktır.
-p, --perms
Bu seçenek rsync’e, izinleri hedefte aynı kaynak sistemdeki gibi belirlemesini söyler.
(rsync’in kaynak izinlerini hedefte nasıl değiştirdiği --chmod seçeneğinde
açıklanmıştır.)
Bu seçenek belirtilmediğinde izinler şöyle belirlenir:
• Mevcut dosyaların (güncellenmiş dosyalar dahil) mevcut izinleri korunursa da
--executability seçeneği ile dosyanın çalıştırma izni değiştirilebilir.
• Yeni dosyalar "normal" izin bitlerini, alıcı dizinin öntanımlı izinleriyle (alıcı
sürecin umask’ı veya hedef dizinin öntanımlı ACL’si aracılığıyla belirtilen
izinler) maskelenmiş kaynak dosya izinlerinden alır, özel izin bitleri ise, yeni
bir dizinin setgid bitini kendi üst dizininden devraldığı durum dışında devre dışı
bırakılır.
Bu nedenle, --perms ve --executability seçeneklerinin ikisi de devre dışı
bırakıldığında, rsync’in davranışı cp(1) ve tar(1) gibi diğer dosya kopyalama
uygulamalarıyla aynıdır.
Özetle: Hedef dosyalara (hem eski hem de yeni) kaynak izinlerini vermek için --perms
kullanılmalıdır. Yeni dosyalara hedefin öntanımlı izinlerini vermek için (mevcut
dosyaları değiştirmeden bırakarak), --perms seçeneği olmaksızın --chmod=ugo=rwX
kullanılması gerekir (bu, tüm maskelenmemiş bitlerin etkinleştirilmesini sağlar). Bu
seçeneklerin daha sonra kolayca yazılması için, ~/.popt adında bir dosya oluşturup
komut satırının bu dosyay yazılması ve popt takma adının tanımlanması yeterli olur.
Aşağıdaki örnekte, diğer seçeneklere ek olarak hedef dizinin öntanımlı grubunun
kullanılması için --no-g seçeneğini de içeren bir takma ad olarak -Z seçeneği
tanımlanmaktadır:
rsync alias -Z --no-p --no-g --chmod=ugo=rwX
Bu yeni seçenek komut satırında şöyle kullanılabilirdi:
rsync -avZ kaynak/ hedef/
(Önemli: -a seçeneğinin -Z seçeneğinden önce kullanılmasına dikkat edilmelidir, yoksa
yukarıdaki --no-* seçeneklerinin ikisi de geçersiz olur.)
--perms seçeneğinin belirtilmediği durumda yeni oluşturulan dizinlerde hedefin setgid
bitinin korunması özelliği 2.6.7 sürümünde eklenmiştir. Daha eski rsync sürümleri,
yeni oluşturulan dizinde hedefin setgid bitini geçersiz kılarken, --perms
belirtilmediğinde yeni oluşturulan dosyalar için üç özel izin bitini hatalı bir
şekilde koruyordu. rsync 2.6.7 sürümünde ACL yamasına öntanımlı ACL gözlemi eklendi,
bu nedenle daha eski (veya ACL-etkin olmayan) rsync’ler, öntanımlı ACL’ler mevcut olsa
bile umask’ı kullanır. (Bu davranışları etkileyenin, alıcının rsync sürümü olduğunu
unutulmamaldır.)
-E, --executability
--perms seçeneği etkin değilse bu seçenek normal dosyaların
çalıştırılabilirliğini/çalıştırılamazlığını korur. Normal bir dosyanın
çalıştırılabilir olması için izinlerinde en azından bir "x" etkin olmalıdır. Mevcut
bir hedef dosyanın çalıştırılabilirliği kaynaktakinden farklıysa rsync hedef dosyanın
izinlerinde aşağıdaki gibi değişiklik yapar:
• Bir dosyanın çalıştırılabilir olmaması için rsync dosyanın tüm ’x’ izinlerini
kapatır.
• Bir dosyayı çalıştırılabilir yapmak için her etkin ’r’ izni için ’x’ iznini etkin
kılar.
--perms seçeneği etkinse bu seçenek yok sayılır.
-A, --acls
Bu seçenekle hedefin ACL’si (Erişim Denetim Listesi) kaynağınkiyle aynı yapılır. Bu
seçenek --perms seçeneğinin örtük olarak uygulanmasına sebep olur.
Bu seçeneğin düzgün çalışabilmesi için kaynak ve hedef ACL’lerinini uyumlu olması
gerekir. Uyumlu olmayan ACL’lerin yedeklenmesi ve geri yüklenmesi ile ilgili bilgi
için bkz: --fake-super.
-X, --xattrs
Bu seçenek, hedefin ek özniteliklerinin kaynağınkiyle aynı olmasını sağlar.
Genişletilmiş öznitelik isim alanlarını destekleyen sistemler için, ayrıcalıklı
kullancı tarafından yapılan bir kopyalama, sistem.* dışındaki tüm isim alanlarını
kopyalar. Normal bir kullanıcı yalnızca user.* isim alanını kopyalar. Normal kullanıcı
aidiyetinde olmayan isim alanlarının normal bir kullanıcı olarak yedeklenmesi ve geri
yüklenmesi ile ilgili bilgi için bkz: --fake-super.
Yukarıdaki isim alanı yetkilendirmesi x belirteçli süzme seçenekleriyle geçersiz
kılınabilir. Ek öznitelikleri etkileyen bir süzme kuralı belirtildiğinde, rsync,
kullanıcının kendi sistem.*/user.* süzme kurallarını uygulamasını ve ayrıca
kopyalanacak veya silinecek ek öznitelik adlarına ilişkin ek süzme işlemlerini
yapmasını gerektirir. Örneğin, sistem.* isim alanını atlamak için şu belirtilebilir:
--filter=’-x system.*’
Kullanıcı isim alanı dışındaki tüm isim alanlarını atlamak için kullanıcı isim alanına
olumsuzlama uygulanabilir:
--filter=’-x! user.*’
Özniteliklerin silinmesini engellemek için tüm isimleri dışlayan alıcıya özel bir
kural belirtilebilir:
--filter=’-xr *’
-X seçeneği yinelenmedikçe (-XX gibi) rsync’in özel ek öznitelik değerlerini (örn,
--fake-super ile kullanılanları) kopyalamaz. Bu "tüm ek öznitelikleri kopyala" kipi
--fake-super seçeneğiyle birlikte kullanılamaz.
--chmod=KİP
Bu seçenek, aktarımdaki dosyaların izinlerine bir veya daha fazla virgül ayraçlı chmod
kipinin uygulamasını sağlar. Ortaya çıkan değer, gönderen tarafın dosya için sağladığı
izinler olarak değerlendirilir; --perms seçeneği belirtilmemişse bu seçeneğin mevcut
dosyalar üzerinde hiçbir etkisi olmaz.
chmod(1) kılavuz sayfasında belirtilen normal çözümleme kurallarına ek olarak, ’D’ ile
öncelenerek belirtilen öğeler yalnızca dizinlere, ’F’ ile öncelenerek belirtilen
öğeler ise yalnızca dosyalara uygulanır. Örneğin, aşağıdakiler tüm dizinlerin setgid
olarak imlenmesini, dosyalara başkaları tarafından yazılamamasını, kullanıcı ve grup
tarafından yazılabilmesini ve tüm bitlerle tutarlı çalıştırılabilirlik sağlayacaktır:
--chmod=Dg+s,ug+w,Fo-w,+X
Ayrıca sekizlik gösterime de izin verilir:
--chmod=D2775,F664
Çok sayıda --chmod seçeneği belirterek bunların yapılacak değiklikler listesine
eklenmesini sağlamak da mümküdür.
Aktarımdaki dosyalara uygulanabilen izin değerlerinin --perms ve --executability
seçenekleriyle verdiği sonuçları incelemek için bu seçeneklerin açıklamalarına
bakılabilir.
-o, --owner
Alıcı taraftaki rsync ayrıcalıklı kullancının aidiyetinde çalıştırıldığı takdirde,
hedef dosyanın sahibinin aynı kaynak dosyadaki gibi belirlenmesini sağlar (ayrıca,
bkz: --super ve --fake-super). Çoğu sistemde sadece ayrıcalıklı kullanıcı dosya
aidiyetini belirleyebilir. Bu seçenek olmaksızın yeni ve/veya aktarılan dosyaların
sahibi alıcı taraftaki rsync’i çalıştıran kullanıcıdır.
Sahiplik koruması, ilişkilendirmenin öntanımlı olarak kullanıcı adıyla yapılmasını
gerektirir, ancak bazı durumlarda son çare olarak kullanıcı kimliği de kullanılabilir
(Bu konu --numeric-ids seçeneğinin açıklamasında daha ayrıntılı incelenmiştir).
-g, --group
Alıcı taraftaki rsync ayrıcalıklı kullancının aidiyetinde çalıştırıldığı takdirde,
hedef dosyanın grubunun aynı kaynak dosyadaki gibi belirlenmesini sağlar. Alıcı
tarafta rsync’i ayrıcalıklı kullanıcı çalıştırmıyorsa (veya --no-super belirtilmişse),
yalnızca çalıştıran kullanıcının üyesi olduğu gruplar korunur. Bu seçenek olmaksızın
yeni ve/veya aktarılan dosyaların grubu alıcı taraftaki rsync’i çalıştıran
kullanıcının öntanımlı grubudur.
Grup koruması, ilişkilendirmenin öntanımlı olarak grup adıyla yapılmasını gerektirir,
ancak bazı durumlarda son çare olarak grup kimliği de kullanılabilir (Bu konu
--numeric-ids seçeneğinin açıklamasında daha ayrıntılı incelenmiştir).
--devices
Aktarılan karakter ve blok aygıtları alıcı sistemde yeniden oluşturulur. Alıcı
taraftaki rsync ayrıcalıklı kullanıcının aidiyetine değilse, aygıt dosyalarını
oluşturma adımı sessizce atlanır (ayrıca, bkz: --super ve --fake-super).
Bu seçenek belirtilmemişse, öntanımlı olarak rsync rastladığı her aygıt dosyası için
"skipping non-regular file" (normal dosya olmadığından atlanıyor) uyarısı üretir.
Uyarıyı --info=nonreg0 kullanarak susturmak mümkündür.
--specials
Soket, isimli boru gibi özel dosyaların aktarılmasını sağlar. Alıcı taraftaki rsync
ayrıcalıklı kullanıcının aidiyetine değilse, bu dosyaları oluşturma adımı sessizce
atlanır (ayrıca, bkz: --super ve --fake-super).
Bu seçenek belirtilmemişse, öntanımlı olarak rsync rastladığı her özel dosya için
"skipping non-regular file" (normal dosya olmadığından atlanıyor) uyarısı üretir.
Uyarıyı --info=nonreg0 kullanarak susturmak mümkündür.
-D "--devices --specials" seçeneklerine eşdeğerdir.
--copy-devices
Bir aygıtın gönderen tarafta sıradan bir dosya olarak ele alınmasını ve alıcı tarafta
normal bir dosyaya (veya --write-devices seçeneği de belirtilmişse başka bir aygıta)
kopyalanmasını sağlar.
Bu seçenek rsync artalan süreci tarafından öntanımlı olarak reddedilir.
--write-devices
Bir aygıtın alıcı tarafta sıradan bir dosya olarak ele alınmasını ve dosya verisinin
bir aygıta yazılmasını sağlar.
Örtük olarak --inplace seçeneğinin uygulanmasını sağlar.
Dikkat:
rsync özellikle, ayrıcalıklı kullancının aidiyetinde çalışıyorsa, aktarım
sırasında alıcı tarafta hangi aygıtların mevcut olduğunun bilinmesi gerekir.
Bu seçenek rsync artalan süreci tarafından öntanımlı olarak reddedilir.
-t, --times
Bu seçenek rsync’e, dosyaları değişiklik zamanlarına göre aktarmasını ve bunları uzak
sistemde güncellemesini söyler. Bu seçenek kullanılmazsa, değiştirilmemiş dosyaları
dışlayan en iyileme etkili olamaz; başka bir deyişle, bu seçeneğin veya -a seçeneğinin
yokluğu sonraki aktarımda -I kullanılmış gibi tüm dosyaların güncellenmesine yol açar
(eğer dosyalar gerçekten değişmemişse, rsync’in delta aktarım algoritması güncellemeyi
oldukça verimli yapsa da bu seçeneğin kullanılması çok daha iyi olacaktır).
-U, --atimes
Hedef dosyanın erişim zamanına kaynak dosyadaki değerin atanmasını sağlar.
Yinelenirse, aktarım tamamlandıktan sonra rsync’in bir süre daha çalıştırılması
gerekmeksizin, gönderici ve alıcı sistemlerin aktarılan dosyaların erişim zamanlarını
eşlemesine yardımcı olan --open-noatime seçeneğini örtük olarak etkinleştirir.
Bilgi:
3.2.0 öncesi bazı rsync sürümleri, bu seçenek yinelendiğinde örtük olarak --open-
noatime uygulamayan bir ön --atimes yamasıyla derlenmiş olabilir.
--open-noatime
Aktarılmakta olan dosyaların erişim zamanının değiştirilmemesi için dosyaların
O_NOATIME bayrağıyla (destekleyen sistemlerde) açılmasını sağlar. İşletim sisteminiz
O_NOATIME bayrağını desteklemiyorsa, rsync bu seçeneği sessizce yok sayar. Ayrıca,
bazı dosya sistemlerinin, O_NOATIME bayrağı belirtilmeden bile, okuma erişiminde
erişim zamanın güncellenmesini önleyecek şekilde bağlanabildiği unutulmamalıdır.
-N, --crtimes
Hedef dosyanın oluşturulma zamanına kaynak dosyadaki değerin atanmasını sağlar.
-O, --omit-dir-times
Değişiklik, erişim ve oluşturulma zamanlarını korumak için dizinlerin atlanmasını
sağlar. Alıcı tarafta NFS’nin paylaştığı dizinler için bu seçeneği kullanmak daha
iyidir. --backup bu seçenekle birlikte --backup-dir olmaksızın kullanılamaz.
Bu seçeneğin ayrıca --inc-recursive seçeneğinde incelendiği gibi arttırımlı özyineleme
etkinleştirildiğinde eksik alt dizinlerin önceden oluşturulmasını önleme gibi bir yan
etkisi de vardır.
-J, --omit-link-times
Değişiklik, erişim ve oluşturulma zamanlarını korumak için sembolik bağların
atlanmasını sağlar.
--super
Bu seçenekle rsync, alıcı tarafta ayrıcalıklı kullanıcı tarafından çalıştırılmamış
olsa bile ayrıcalıklı kullanıcı etkinliklerini yerine getirebilir. Bu etkinlikler
şunları içerir: --owner seçeneği aracılığıyla kullanıcıları korumak, --group seçeneği
aracılığıyla tüm grupları (yalnızca geçerli kullanıcının gruplarını değil) korumak ve
--devices seçeneği aracılığıyla aygıtları kopyalamak. Ayrıcalıklı kullanıcı olmadan bu
tür etkinliklere izin veren sistemler için ve ayrıca alıcı taraf ayrıcalıklı kullanıcı
olarak çalıştırılmıyorsa hata almanızı sağlamak için kullanışlıdır. Ayrıcalıklı
kullanıcı etkinliklerini kapatmak için ayrıcalıklı kullanıcı --no-super seçeneğini
kullanabilir.
--fake-super
Bu seçenek etkinleştirildiğinde, rsync, her dosyaya eklenen özel ek öznitelikler
aracılığıyla (gerektiğinde) ayrıcalıklı öznitelikleri kaydederek/geri yükleyerek
ayrıcalıklı kullanıcı etkinliklerini taklit eder. Buna dosyanın sahip ve grubu
(öntanımlı değilse), dosyanın aygıt bilgisi (aygıt ve özel dosyalar boş metin
dosyaları olarak oluşturulur) ve gerçek dosyalara atanmasına izin verilmeyen veya
sahibinin erişimini kısıtlayan (chattr +i <dosya> komutundaki gibi) izin bitleri
dahildir. Bu seçenek ayrıca ACL’lerin (--acls belirtilmişse) ve kullanıcı ek
özniteliklerinin (--xattrs belirtilmişse) de işlenebilmesini sağlar.
Bu seçenek, ayrıcalıklı kullanıcı olmaksızın verileri yedeklemenin ve uyumsuz
sistemlerdeki ACL’leri depolamanın iyi bir yoludur.
Bu seçenek sadece seçeneği kullanan tarafı etkiler. Uzak kabuk bağlantısının uzak
tarafını etkilemek için --remote-option (-M) seçeneği kullanılır:
rsync -av -M --fake-super /kaynak/ konak:/hedef/
Yerel kopya için, bu seçenek hem kaynağı hem de hedefi etkiler. Yerel kopyanın sadece
hedef dosyalar için bu seçeneği etkinleştirmesi istenirse -M --fake-super seçenekleri,
sadece kaynak dosyalar için ise --super ile -M -fake-super birlikte kullanılır.
Bu seçenek hem --super hem de --no-super seçeneğini geçersiz kılar.
Artalan sürecinin rsyncd.conf(5) dosyasındaki "fake super" modül seçeneğinin
açıklamasına da bakılabilir.
-S, --sparse
Bu seçenekle rsync, seyrek dosyaların hedefte daha az yer kaplayacak şekilde elde
edilmesini sağlamaya çalışır. --inplace ile birlikte kullanılırsa, oluşturulan dosya
bazı çekirdek sürümlerinde ve/veya dosya sistemlerinde seyrek bloklarla
sonuçlanmayabilir. --whole-file etkinse (örneğin yerel kopya için), güncellenmiş sürüm
yazılmadan önce dosya kırpıldığından daima en iyi sonuç elde edilir.
Uyarı:
3.1.3 öncesi rsync sürümlerinde --sparse ve --inplace birlikte kullanılamaz.
--preallocate
Alıcı tarafın, dosyaya veri yazmadan önce her hedef dosyaya nihai boyutunu tahsis
etmesini sağlar. rsync, her bloğa boş karakter yazan yavaş glibc uygulamasını değil,
yalnızca Linux’un fallocate(2) sistem çağrısı veya Cygwin’in posix_fallocate(3)
çağrısı tarafından sağlanan gerçek dosya sistemi düzeyinde ön tahsis desteğini
kullanır.
Bu seçenek olmadan, büyük dosyaların blokları dosya sisteminde bitişik olmayabilir,
ancak bu seçenekle rsync muhtemelen daha yavaş kopyalama yapar. Hedef, genişletme
destekleyen bir dosya sistemi (ext4, xfs, NTFS, vb.) değilse, bu seçeneğin hiçbir
olumlu etkisi olmayabilir.
--sparse ile birlikte kullanımda çekirdek sürümü ve dosya sistemi türü, (boş karakter
dizgeleri tahsisinin aksine) ayrılan veride delikler oluşturmayı destekliyorsa,
dosyada yalnızca seyrek bloklar bulunacaktır.
-n, --dry-run
Bu seçenek rsync’e, herhangi bir dosya aktarımı yapmamasını, sadece yapıyormuş gibi
işlemleri raporlamasını söyler. rsync gerçekten çalıştırılmadan önce ne yapacağını
görmek için çoğunlukla --verbose (-v) ve/veya --itemize-changes (-i) seçenekleriyle
birlikte kullanılır.
--itemize-changes çıktısının, kuru çalıştırmada ve sonraki gerçek çalıştırmada tamamen
aynı olması beklenir (kasıtlı hile ve sistem çağrısı hataları hariç); aynı değilse, bu
yazılım hatasıdır. Diğer çıktıların çoğunlukla değişmemesi gerekir, ancak bazı
alanlarda farklılık gösterebilir. Özellikle, kuru çalıştırmada dosya aktarımları için
gerçek veriler gönderilmez, bu nedenle --progress seçeneğinin hiçbir etkisi olmaz,
"gönderilen baytlar", "alınan baytlar", "değişmez veriler" ve "eşleşen veriler"
istatistikleri çok küçüktür ve "hızlanma" değeri, dosya aktarımının gerekmediği bir
çalıştırmaya eşdeğerdir.
-W, --whole-file
Bu seçenekle delta aktarım algortiması kullanılmaz ve bunun yerine dosya olduğu gibi
gönderilir. Eğer kaynak ile hedef konaklar arasındaki aktarım hızı disk yazma hızından
(özellikle disk, ağ dosya sisteminin bir parçası ise) yüksekse bu seçenekle aktarım
daha hızlı olabilir. Kaynak ve hedef yerel dosya yolları olarak belirtilmişse ve
hiçbir toplu işlem dosyası yazma seçeneği etkin değilse bu seçenek öntanımlıdır.
-no-W, --no-whole-file
Yerel aktarımda --whole-file öntanımlı olduğunda bu seçenek onu kapatır. Bu genellikle
rsync’i yavaşlatır, ancak hedef dosyaya yazılanlar en aza indirilmeye çalışılıyorsa
(--inplace ile birlikte kullanılıyorsa) veya sağlama toplamı tabanlı güncelleme
algoritması sınanacaksa yararlı olabilir.
Bkz: Yukarıdaki --whole-file seçeneği.
-cc, --checksum-choice=ALGO
Bu seçenek, sağlama toplamı algoritmalarını geçersiz kılar. Bir algoritma adı
belirtilirse, hem aktarım sağlama toplamları hem de (--checksum belirtildiğini
varsayarak) aktarım öncesi sağlama toplamları için kullanılır. Virgülle ayrılmış iki
ad verilirse, ilk ad aktarım sağlama toplamlarını ve ikinci ad aktarım öncesi sağlama
toplamlarını (-c) etkiler.
Algoritma seçenekleri:
auto (öntanımlı otomatik seçim)
xxh128
xxh3
xxh64 (diğer adı: xxhash)
md5
md4
none
Kurulu sürümün öntanımlı sağlama toplamı algoritmalarının listesi (yukarıdakinden
farklı olabilir) için rsync --version komutu kullanılabilir.
İlk isim veya tek isim olarak "none" belirtilirse --whole-file seçeneği zorlanır ve
hiçbir sağlama toplamı sınaması yapılmaz. İkinci veya tek isim olarak "none"
belirtilirse --checksum seçeneği belirtilemez.
"auto" seçeneği öntanımlı olup rsync, algoritma seçimini aşağıdaki gibi istemci ve
sunucu arasındaki uzlaşıma dayalı olarak yapar:
Aktarımın her iki tarafında da 3.2.0 ve üstü rsync olduğunda, istemcinin ve sunucunun
seçenekler listesindeki ilk algoritma seçilir. Ortak bir sağlama toplamı seçeneği
bulunamazsa, rsync hata vererek çıkar. Uzak rsync, sağlama toplamı uzlaşımını
desteklemek için çok eskiyse, protokol sürümüne göre bir değer seçilir (protokol
yaşına göre MD4’ün çeşitli türleri ile MD5 arasından bir seçim yapılır).
Öntanımlı sıra, RSYNC_CHECKSUM_LIST ortam değişkenine boşlukla ayrılmış kabul
edilebilir sağlama toplamı adları listesi atanarak özelleştirilebilir. Dizge bir "&"
karakteri içeriyorsa, liste "istemci dizgesi & sunucu dizesi" olarak ayrılır, aksi
takdirde aynı dizge her ikisi için de geçerli olur. Dizge (veya dizge bölümü) boşluk
olmayan karakterler içermiyorsa, öntanımlı sağlama toplamı listesi kullanılır. Bu
yöntem, aktarım sağlama toplamını, aktarım öncesi sağlama toplamından ayrı olarak
belirlemenize izin vermez ve "auto" ve tüm bilinmeyen sağlama toplamı adlarını yok
sayar. Yalnızca geçersiz adlardan oluşan bir liste, başarısız uzlaşımla sonuçlanır.
Bu seçenek ortam değişkeninde belirtilen listeyi geçersiz kılar.
-x, --one-file-system
Bu seçenek rsync’e, ardışık aktarım sırasında dosya sistemi sınırlarının dışına
çıkmamasını söyler. Bu, kullanıcının birden çok dosya sisteminden kopyalanacak öğeleri
belirleme yeteneğini sınırlamaz, yalnızca rsync’in kullanıcının belirlediği her dizini
ve alt dizinlerini ardışık taramasını ve ayrıca silme sırasında alıcı tarafta da buna
benzer bir işlem yapmasını sağlar. Ayrıca, rsync’in aynı aygıta bir "bağlama" noktası
oluşturup aynı dosya sistemindeymiş gibi davrandığını unutulmamalıdır.
Bu seçenek yinelenirse, rsync tüm bağlama noktası dizinlerini kopyadan çıkarır. Aksi
takdirde, karşılaştığı her bağlama noktasında (bağlama noktasının bulunduğu dizininin
özelliklerine erişilemediğinden bağlı dizinin özniteliklerini kullanarak) boş bir
dizin oluşturur.
rsync’ten sembolik bağları daraltması istendiyse (--copy-links veya --copy-unsafe-
links aracılığıyla), başka bir aygıttaki bir dizine giden bir sembolik bağ, bir
bağlama noktası olarak değerlendirilir. Dizin olmayanlara sembolik bağlar bu
seçenekten etkilenmez.
--existing, --ignore-non-existing
Bu seçenek rsync’e, hedefte yeni dosya/dizin oluşturulmasını gerektirecek aktarımları
yapmamasını sadece güncelleme yapmasını söyler. --ignore-existing seçeneği ile
birlikte kullanılırsa, hiçbir dosya güncellenmez (yapılmak istenen gereksiz dosyaları
silmekse yararlı olabilir).
Bu seçenek bir aktarım kuralıdır, dışlama kuralı değildir, bu bakımdan dosya
listelerine giden veriyi ve dolayısıyla silme işlemini etkilemez. Sadece alıcının
aktarılmasını istediği dosyaları sınırlar.
--ignore-existing
Bu seçenek rsync’e, hedefte mevcut olan dosyaları güncellememesini söyler (Bu mevcut
dizinleri yok saymaz ya da hiçbir şey yapılmaz). Ayrıca bkz: --ignore-non-existing
Bu seçenek bir aktarım kuralıdır, dışlama kuralı değildir, bu bakımdan dosya
listelerine giden veriyi ve dolayısıyla silme işlemini etkilemez. Sadece alıcının
aktarılmasını istediği dosyaları sınırlar.
Bu seçenek, --link-dest seçeneğini kullanarak yedekleme yapanlar için kesintiye
uğrayan bir yedeklemeyi devam ettirmek gerektiğinde yararlı olabilir. --link-dest
kullanımı (düzgün kullanıldığında) yeni bir dizin hiyerarşisine kopyalama yapılmasını
sağladığından --ignore-existing seçeneği ile evvelce işlem görmüş dosyaların
didiklenmemesi sağlanır (sabit bağlı dosyaların izinlerinde değişiklik yapılmasını
önler). Yani, bu seçenek yalnızca hedef hiyerarşi içinde mevcut olan dosyalarla
ilgilenir.
--info=skip2 kullanıldığında rsync, BİLGİ’nin "tür değişikliği", "toplam değişiklik"
(-c gerektirir), "dosya değişikliği" (hızlı sınamaya dayalı olarak),"öznitelik
değişikliği" veya "güncel" anlamına geldiği "DOSYA var (BİLGİ)" iletisini çıktılar.
--info=skip1 kullanıldığında ise (örtük olarak -vv uygulayarak) mevcut iletiyi BİLGİ
soneki olmadan çıktılar.
--remove-source-files
Bu seçenek rsync’e, hedefte yeni oluşturulan dosyalarla içeriği güncellenenleri,
gönderen taraftan silmesini söyler. Dizinler ve aygıtlar ile sadece öznitelikleri
değiştirilmiş dosyalar silinmez.
Bu seçenek yalnızca hareket görmeyen kaynak dosyalarda kullanılmalıdır. Belirli bir
dizinde görünen dosyaların başka bir konağa taşınması için kullanılıyorsa, tamamlanan
dosyaların kaynak dizinde doğrudan üzerlerine yazılmadığından, isimlerinin
değiştirildiğinden emin olunmalıdır, böylece rsync henüz tam olarak yazılmamış bir
dosyayı muhtemelen aktaramayacaktır. Dosyalar önce farklı bir dizine yazılamıyorsa,
rsync’in henüz tamamlanmamış dosyaları aktarmaktan kaçınmasını sağlayan bir adlandırma
deyimi kullanılmalıdır (örneğin, dosyanın adını yazıldığında “foo.new”, işi bittiğinde
“foo” yapmak ve ardından rsync aktarımı için --exclude=’*.new’ seçeneğini kullanmak
gibi).
3.1.0 sürümünden başlayarak, dosyanın boyutu veya değiştirilme zamanı değişmemişse,
rsync gönderen tarafı silme işlemini bir hata vererek atlayacaktır.
--delete
Bu seçenek rsync’e, hedefte olup kaynakta olmayan dosyaları hedeften silmesini söyler,
fakat sadece dosyalar dizinleri ile belirtilmişse bu yapılır. Yani, rsync’den tüm
dizini ("dir" veya "dir/" gibi) göndermesini istemeli, dizin içeriğini belirten dosya
kalıpları ("dir/*" gibi) belirtmemelisiniz. Dosya kalıpları belirtildiğinde kalıp
kabuk tarafından yorumlanır ve kabuk rsync’den dosyaları kapsayan dizini değil, tek
tek dosyaları aktarmasını ister. Aktarımdan dışlanan dosyalardan biriyse, --delete-
excluded kullanılmamışsa ya da kurallar sadece gönderen tarafla eşleşenleri imliyorsa
hedefte silinecek olanlar da dışlanır (SÜZME KURALLARI bölümündeki içerme/dışlama
belirteçlerine bakınız).
rsync 2.6.7 öncesinde, --recursive etkin olmadıkça bu seçeneğin hiçbir etkisi olmazdı.
2.6.7 sürümünden itibaren, silme işlemi sadece içeriği kopyalanan dizinler için sadece
--dirs (-d) etkin olduğunda etkili olur.
Bu seçenek doğru şekilde kullanılmazsa tehlikeli olabilir. Önce --dry-run (-n)
seçeneğiyle silinecek dosyaları görüp, önemli dosyaların silinmeyeceğinden emin
olduktan sonra asıl işlemi başlatmak çok daha iyidir.
Gönderen tarafta bir G/Ç hatası saptandığında hedefteki dosya silme işlemi iptal
edilir. Bu, gönderen tarafın alıcı taraftaki dosyaları tümden silmesi gibi geçici
dosya sistemi hatalarına karşı (NFS hataları gibi) bir önlemdir. Bu davranış --ignore-
errors seçeneğiyle iptal edilebilir.
--delete seçeneği silme zamanını belirten --delete-* seçenekleriyle, --delete-excluded
dahil, herhangi bir sorun olmaksızın birleştirilebilir. Ancak, silme zamanını belirten
--delete-* seçeneklerinden biri belirtilmemişse, öntanımlı olarak hedefteki rsync
3.0.0 veya sonraki bir sürümse --delete-during algoritmasını, öncekilerden biri ise
--delete-before algoritmasını seçer. Ayrıca bkz: --delete-after ve --delete-delay.
--delete-before
Alıcı taraftaki dosya silme işlemlerinin aktarım başlamadan önce yapılmasını sağlar.
Doğrudan veya örtük dosya silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete
seçeneği.
Aktarımın başında silme yapılması, eğer dosya sistemi doluluk bakımından sınırda ise
ve ancak fazlalıkların kaldırılmasıyla dosya aktarımı mümkün olabilecekse yararlıdır.
Ancak, bu seçenek aktarımın başlamasını geciktirdiğinden aktarımın zamanaşımına
uğramasına (--timeout belirtilmişse) sebep olabilir. Ayrıca rsync’i, aktarımdaki tüm
dosyaları bellekte bir kerede taramak için eski, artırımlı olmayan yineleme
algoritmasını kullanmaya zorlar. (Bkz: --recursive seçeneği).
--del, --delete-during
Alıcı taraftaki dosya silme işlemlerinin aktarım sırasında arttırımlı yapılmasını
sağlar. Bu yöntem silme işleminin aktarımdan önce ve sonra yapıldığı algoritmalardan
daha hızlıdır. Dizin başına silme taraması, her dizin güncellemeler için denetlenmeden
hemen önce yapılır, bu nedenle daha verimli bir --delete-before gibi davranır, silme
işlemlerinin dizin başına süzme dosyalarının güncellenmesinden önce yapılması da buna
dahildir. Fakat ilk olarak rsync’in 2.6.4 sürümüyle kullanılabilir olmuştur. Doğrudan
veya örtük dosya silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete
seçeneği.
--delete-delay
Alıcı taraftaki dosya silme işlemlerinin aktarım sırasında hesaplanmasını (--delete-
during gibi) ve aktarım tamamlandıktan sonra da gerçekleştirilmesini sağlar. Bu,
--delay-updates ve/veya --fuzzy ile birleştirildiğinde yararlıdır ve --delete-after
kullanmaktan daha verimlidir (ancak farklı davranabilir, çünkü --delete-after
silmeleri, tüm güncellemeler yapıldıktan sonra ayrı bir geçişte hesaplanır).
Kaldırılan dosyaların sayısı dahili bir tamponu aşarsa, adları tutmak için alıcı
tarafta geçici bir dosya oluşturulur (açılırken kaldırılır, bu nedenle aktarım
sırasında göremezsiniz). Geçici dosyanın oluşturulması başarısız olursa, rsync
--delete-after kullanmaya geri dönmeye çalışır (eğer --recursive arttırımlı bir tarama
yapıyorsa bu yapılamaz). Doğrudan veya örtük dosya silinmesi ile ilgili daha ayrıntılı
bilgi için bkz: --delete seçeneği.
--delete-after
Alıcı taraftaki dosya silme işlemlerinin aktarım tamamlandıktan sonra yapılmasını
sağlar. Eğer aktarımın bir parçası olarak dizin başına yeni dosya birleşimleri
yapıyorsanız ve bunların dışlanmasının aktarımın silme fazında etkin olmasını
istiyorsanız bu seçenek yararlı olacaktır. Ayrıca rsync’i, aktarımdaki tüm dosyaları
bellekte bir kerede taramak için eski, arttırımlı olmayan özyineleme algoritmasını
kullanmaya zorlar. (Bkz: --recursive seçeneği). Doğrudan veya örtük dosya silinmesi
ile ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.
Ayrıca, yalnızca silme işlemlerinin aktarımın sonunda gerçekleşmesini isteyenler için
daha hızlı bir seçim olabilecek --delete-delay seçeneğine de bakılabilir.
--delete-excluded
Alıcı tarafta olup, gönderici tarafta olmayan dosyaların alıcı tarafta silinmesine ek
olarak, alıcı tarafta dışlanan dosyalarında silinmesini sağlar (bkz: --exclude
seçeneği). Alıcı tarafta tek tek dosyaların dışlanmasının bu yöntemle silinmesi ve
silinmesi istenmeyen dosyaların bu seçenekten korunması ile ilgili bilgiler için SÜZME
KURALLARI bölümüne bakınız. Doğrudan veya örtük dosya silinmesi ile ilgili daha
ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.
--ignore-missing-args
rsync, açıkça (örneğin, komut satırı girdileri veya --files-from girdileri ile)
istenen kaynak dosyaları ilk kez işlerken, dosyanın bulunamaması normalde bir hatadır.
Bu seçenek bu hatayı baskılar ve dosyayı aktarmaya çalışmaz. Bir dosyanın başlangıçta
mevcut olduğu ve daha sonra artık orada olmadığı tespit edilmişse, sonraki kaybolan
dosyalarla ilgili hatalar bundan etkilenmez.
--delete-missing-args
Bu seçenek --ignore-missing-args seçeneğinin (örtük) davranışını bir adım öteye taşır:
her eksik girdi, alıcı taraftaki (varsa) karşılık gelen hedef dosya için silme isteği
haline gelir. Hedef dosya boş olmayan bir dizinse, yalnızca --force veya --delete
etkinse başarıyla silinir. Bunun dışında, bu seçenek diğer herhangi bir silme işlemi
türünden bağımsızdır.
Eksik kaynak dosyalar, --list-only çıktısında "*missing" girdisi olarak görünen özel
dosya listesi girdileriyle temsil edilir.
--ignore-errors
G/Ç hataları olsa bile --delete işleminin sürdürülmesini sağlar.
--force
Gönderici tarafta olmayan ancak alıcı tarafta olan dizinlerin içleri dolu bile olsa
yerlerine aynı isimde bir dosya aktarılıyorsa silinmesini sağlar. Bu sadece --delete
seçeneği olmaksızın böyledir, çünkü silme işlemleri artık iç içe dizinler içeren bir
tepe dizinin silinmesi şeklinde yapılmaktadır. Doğrudan veya örtük dosya silinmesi ile
ilgili daha ayrıntılı bilgi için bkz: --delete seçeneği.
Eski rsync sürümlerinde
--delete-after kullanılırken --force hala zorunluydu ve --recursive seçeneği de
etkinleştirilmediği takdirde işlevsel değildi.
--max-delete=SAYI
SAYI’dan fazla dosya ya da dizin silinmez. Sınır aşılırsa silme işlemi aktarımın
sonuna atlar ve atlanan silme işlemlerinin sayısını bildiren bir uyarı çıktılayıp
(daha önemli hatalar olmadıkça) 25 hata koduyla çıkar. Yansılama yapılırken çok büyük
ağaçların yıkımına yol açmamak için yararlıdır.
3.0.0 sürümünden itibaren, hedefteki gereksiz dosyalar hakkında hiçbiri silinmeden
uyarılmak için --max-delete=0 belirtilebilir. Daha eski istemciler bunu "sınırsız"
olarak yorumluyordu, bu nedenle istemcinin sürümü bilinmiyorsa, silmeye izin
verilmeyeceğini belirtmek için geriye dönük uyumlu bir yol olarak, daha az belirgin
olan --max-delete=-1 kullanılabilir (gerçekten eski sürümler, sınır aşıldığında
uyarmıyordu).
--max-size=BOYUT
BOYUT bayttan dha büyük dosyalar aktarılmaz. BOYUT belirtilirken, bayttan büyük
birimler için sonek olarak K, M, G gibi bayt çarpanları belirtilebileceği gibi kesirli
değerler de belirtilebilir (--max-size=1.5m gibi).
Bu seçenek bir aktarım kuralıdır, dışlama kuralı değildir, bu nedenle dosya
listelerine giren verileri etkilemez ve dolayısıyla silme işlemlerini de etkilemez.
Sadece alıcının aktarılmasını istediği dosyaların sayısını sınırlar.
Birim dizgesinin ilk harfi B (bayt), K (kilo), M (mega), G (giga), T (tera) veya P
(peta) olabilir. Dizge tek bir karakterse veya kendisine "ib" eklenmişse (örneğin, "G"
veya "GiB") bu durumda birimler 1024’ün katlarıdır. "B" ile biten iki harfli bir son
ek kullanırsanız (ör. “kb”) 1000’in katları olan birimler elde edersiniz. Dizgenin
harfleri, birimi belirten herhangi bir büyük veya küçük harfi içerebilir.
Son olarak, dizge “+1” veya “-1” ile bitiyorsa, belirtilen yönde bir bayt kaydırılır.
Mümkün olan en büyük değer genellikle 8192P-1’dir.
Örnekler: --max-size=1.5mb-1 ise 1499999 bayttır ve --max-size=2g+1 ise 2147483649
bayttır.
3.1.0 öncesi rsync sürümlerinde --max-size=0 belirtilemezdi.
--min-size=BOYUT
Belirtilen BOYUT değerinden daha küçük herhangi bir dosyayı aktarmaktan kaçınmasını
söyler, küçük, gereksiz dosyaları aktarmamaya yardımcı olabilir. BOYUT açıklaması ve
diğer bilgiler için bkz: --max-size seçeneği.
3.1.0 öncesi rsync sürümlerinde --max-size=0 belirtilemezdi.
--max-alloc=BOYUT
Öntanımlı olarak rsync, malloc/realloc’u ayrırma başına boyut olarak yaklaşık 1 GB ile
sınırlar. Çoğu durumda bu sınır gayet iyi çalışır ve rsync’in çok büyük miktarda
bellek talep etmesine neden olan bir protokol hatasını önler. Ancak, bir aktarımda
milyonlarca dosya, büyük miktarda sunucu belleği varsa ve aktarım birden çok parçaya
bölünmek istenmiyorsa, ayırma başına sınır daha büyük bir değere yükseltilebilir ve
böylece rsync daha fazla bellek tüketir.
Bunun, ayrılan belleğin toplam boyutu için bir sınır olmadığını unutmayın. Her ayrı
tahsis için tutarlılık değeridir.
BOYUT --max-size seçeneğinde açıklanan bir sonekle belirtilebilmektedir. Bir sonek
belirtilmezse birim olarak bayt öntanımlıdır.
3.2.3 sürümü itibariyle 0 değeri sınır olmadığını belirtmektedir.
Bu seçenek tarafından desteklenen BOYUT değerlerini kullanarak RSYNC_MAX_ALLOC ortam
değişkenine öntanımlı bir değer atayabilirsiniz. Uzak rsync --max-alloc seçeneğini
anlamıyorsa, --max-alloc=1g belirterek ortam değişkenindeki değeri geçersiz
kılabilirsiniz; "1G" öntanımlı değer olduğundan rsync seçeneği uzak tarafa
göndermeyecektir.
-B, --block-size=BOYUT
Delta aktarım algoritmasında sabit bir blok boyunun kullanımına zorlar. Normalde, bu
değer güncellenen her dosya için ayrı ayrı seçilir. Daha ayrıntılı bilgi için teknik
rapora bakınız.
3.2.3 sürümü itibariyle, BOYUT --max-size seçeneğinde açıklanan bir sonekle
belirtilebilmektedir. Daha eski sürümler BOYUT olarak sadece bayt sayısı kabul ederdi.
-e, --rsh=KOMUT
Bu seçenek yerel ve uzak rsync kopyaların arasında iletişim için başka bir uzak kabuk
uygulaması belirleyebilmeyi sağlar. Genelde, rsync öntanımlı olarak ssh(1) kullanacak
şekilde yapılandırılır, fakat yerel ağda rsh(1) kullanımı da tercih edilebilir.
Bu seçenek [kullanıcı@]konak::modül/yol girdisi ile birlikte kullanılırsa, uzak
makinedeki rsync sunucusunu çalıştırmak için belirtilen uzak kabuk KOMUT’u
kullanılacak ve aktarım için uzak makinede çalışan rsync sunucusunun soket bağlantısı
değil, uzak kabuk bağlantısı kullanılacaktır. Ayrıca, bkz: RSYNC ARTALAN SÜRECİNE UZAK
KABUKTAN BAĞLANMAK
rsync 3.2.0 ve sonrasında, uzak kabuk bağlantısı aracılığıyla artalan sürecine
bağlanılırsa RSYNC_PORT ortam değişkeni etkinleştirilir. Öntanımlı artalan süreci
portu kullanılacaksa değişkene 0 atanır. Ya da rsync://URL ile veya --port seçeneği
ile belirtilen rsync portunun değeri atanır. Bu, betiğin öntanımlı olmayan bir port
istenip istenmediğini ayırt etmesine ve ssl veya stunnel yardımcı betiğinin öntanımlı
porta veya başka bir porta bağlanmasını sağlar.
KOMUT’un rsync’e tek bir girdi olarak sunulması koşuluyla, KOMUT içinde komut satırı
girdileri kullanımına izin verilir. Komutu ve girdileri birbirinden ayırmak için
boşluk (sekme veya diğer boşluk karakterlerini değil) kullanılmalıdır. Bir girdideki
boşlukları korumak için ise tek ve/veya çift tırnak kullanılabilir (ancak ters eğik
çizgileri değil). Tek tırnaklı bir dizge içinde çifte tek tırnak kullanımının tek
tırnakla sonuçlandığı, çift tırnak için de benzerinin geçerli olduğunu unutulmamalıdır
(ayrıca, kabuğun ve rsync’in hangi tırnakları çözümlediğinin de bilinmesi gerekir).
Bazı örnekler:
-e ’ssh -p 2234’
-e ’ssh -o "VekilKomutu nohup ssh firewall nc -w1 %h %p"’
(ssh kullanıcıları konağa özgü bağlantı seçeneklerini kendi .ssh/config dosyalarında
belirtebilir.)
Ayrıca, uzak kabuk uygulaması -e seçeneğindeki gibi değer kabul eden RSYNC_RSH ortam
değişkeni kullanılarak da belirtilebilir.
Ayrıca, bu seçenekten etkilenen --blocking-io seçeneğine de bakılabilir.
--rsync-path=UYGULAMA
Uzak makinede başlangıçta çalıştırılacak UYGULAMAyı belirtmek için kullanılır.
Çoğunlukla, rsync’in uzak kabuğun öntanımlı yolları dışında bulunduğu durumda
kullanılır (--rsync-path=/usr/local/bin/rsync gibi). UYGULAMA kabuk tarafından
çalıştırılacağından herhangi bir uygulama, betik ya da bir dizi komut olabilir. Bir
dizi komut belirtiyorsanız rsync’in iletişimde kullanacağı standart girdi ve standart
çıktının devre dışı kalmamasına dikkat edilmelidir.
Aşağıdaki örnekte uzak makinede --relative seçeneği ile kullanmak için farklı bir
öntanımlı dizin belirtilmektedir:
rsync -avR --rsync-path="cd /a/b && rsync" konak:c/d /e/
-M, --remote-option=SEÇENEK
Bu seçenek, belli etkilerin aktarımın sadece bir tarafıyla sınırlanmasının istendiği
ileri düzey durumlarda kullanılır. Örneğin, --log-file=DOSYA ve --fake-super
seçenekleri uzak sisteme aktarılmak istenirse, şöyle belirtilebilir:
rsync -av -M --log-file=foo -M --fake-super kaynak/ hedef/
Normalde her iki tarafı da etkileyen bir seçeneğin, aktarımın sadece yerel tarafını
etkilemesi istenirse uzak tarafa bir red gönderilebilir:
rsync -av -x -M --no-x kaynak/ hedef/
Bu kullanılırken dikkatli olunmalıdır, çünkü rsync’in soket üzerinden hangi verilerin
bekleneceği konusunda farklı bir fikre sahip olmasına neden olacak ve anlaşılmaz bir
nedenle başarısız kılacak bir seçeneği açıp kapamak mümkündür.
Aktarmak istediğiniz her uzak seçenek için ayrı bir -M seçeneği kullanmanız
gerektiğini unutmayın. Daha eski rsync sürümlerinde, uzak seçenek girdisi içinde
herhangi bir boşluğun varlığı, onun ayrı ayrı uzak girdilere bölünmesine neden
olabilir, ancak günümüz rsync’inde bu durum --old-args kullanımını gerektirir.
Yerel aktarım açısından, "yerel" taraf gönderici, "uzak" taraf alıcıdır.
Popt seçenek çözümleme kütüphanesinin bazı sürümlerinde, içinde eşit imi bulunan bir
seçeneğin, kısa bir seçenek harfine bitişik olarak kullanılmasını (-M--log-
file=/tmp/foo gibi) engelleyen bir yazılım hatası vardır. Kullanılan popt sürümünü
etkileyen böyle bir hata varsa, rsync ile birlikte gelen popt sürümü kullanılabilir.
-C, --cvs-exclude
Sistemler arasında aktarımı istenmeyen geniş bir dosya kümesinin dışlanması için bir
kısayol olarak kullanışlıdır. CVS’nin yoksayılacak dosyaları saptamakta kullandığı
algoritma kullanılır.
Dışlama listesi aşağıdakilerle ilklendirilir (bunlar kolay bozulan olarak imlenir -
bkz: SÜZME KURALLARI):
RCS SCCS CVS CVS.adm RCSLOG cvslog.* tags TAGS .make.state .nse_depinfo *~ #* .#* ,*
_$* *$ *.old *.bak *.BAK *.orig *.rej .del-* *.a *.olb *.o *.obj *.so *.exe *.Z *.elc
*.ln core .svn/ .git/ .hg/ .bzr/
$HOME/.cvsignore içindeki dosyalarla CVSIGNORE ortam değişkeninde (tüm isimler bir
boşlukla ayrılarak belirtilir) listelenen her dosya aralarına boşluk konarak bu
listeye eklenir.
Son olarak, .cvsignore dosyası ile aynı dizindeki dosyalardan .cvsignore dosyasında
listelenmiş kalıplarla eşleşen dosyalar yok sayılır. rsync’in süzme ve dışlama
uyguladığı dosyaların aksine bu kalıplar boşluklarla ayrılır. Daha fazla bilgi için
cvs(1) sayfasına bakınız.
Bu seçenek --filter kurallarıyla birlikte belirtilirse, -C seçeneğinin komut satırının
neresinde olduğuna bakılmaksızın, CVS dışlananları --filter kurallarının sonuna
eklenir. Bu, onlara --filter kurallarına göre daha düşük öncelik verir. CVS
dışlananlarının --filter kurallarına nasıl ekleneceği belirlenmek istenirse, -C
seçeneği, komut satırında değil --filter=:C veya --filter=-C biçeminde --filter
seçeneğinin bir uzantısı olarak belirtilebilir (bu, komut satırında belirtilebileceği
gibi süzme dosyasına ":C" ve "-C" kuralları yerleştirilerek de belirtilebilir). İlk
kural her dizinde .cvsignore dosyalarına bakılmasını, ikinci kural ise yukarıda
bahsedilen CVS dışlananlarının bir kereliğine dahil edilmesini sağlar.
-f, --filter=KURAL
Bu seçenek aktarılacak dosyalar listesinden belli dosyaların seçilerek dışlanması için
kurallar eklemenizi mümkün kılar. Bu seçenek alt dizinlerin ardışık aktarıldığı
aktarımlarda kullanıldığında çok yararlıdır.
Dışlanacak dosyaların listesini oluşturmak içim komut satırında çok sayıda --filter
seçeneği belirtebilirsiniz. KURAL boşluk karakterleri içeriyorsa, kabuğun kuralı tek
bir terim olarak aktarabilmesi için tırnak içine alınması gerekir. Kılavuzun devamında
belirtildiği gibi, kuralı girdileriyle ilişkilendirmek için boşluk yerine alt çizgi
konulabilir.
Bu seçenek hakkında daha ayrıntılı bilgi için bkz: SÜZME KURALLARI
-F Bu seçenek iki defa belirtildiğinde komuta iki --filter kuralı eklemeye eşdeğerdir.
İlk seçenek şu kuralı ekler:
--filter=’: /.rsync-filter’
Bu kural, rsync’in dizin hiyerarşisi dahilinde serpiştirilmiş .rsync-filter
dosyalarına bakmasını ve aktarımda bu dosyalardaki süzme kurallarını kullanmasını
sağlar. -F seçeneği ikinci kez kullanılmışsa şu kuralı uygular:
--filter=’- .rsync-filter’
Bu kural .rsync-filter dosyalarının kendilerinin aktarımdan dışlanmasını sağlar.
Bu seçenek hakkında daha ayrıntılı bilgi için bkz: SÜZME KURALLARI
--exclude=KALIP
Bu seçenek bir dışlama kuralı tanımlanmasını sağlayan --filter seçeneğinin
basitleştirilmiş bir biçimidir. Seçenek, normal süzme kurallarının kural çözümleme
sözdizimine izin vermez.
Bu seçenek hakkında daha ayrıntılı bilgi için bkz: SÜZME KURALLARI
--exclude-from=DOSYA
Bu seçenek, dışlama kurallarının belirtilen dosyadan alınmasını sağlaması dışında
--exclude seçeneğinin benzeridir. DOSYA içindeki boş satırlar, ’;’ veya ’#’ ile
başlayan satırlar yoksayılır.
DOSYA olarak - belirtilmişse, liste standart girdiden okunur.
--include=KALIP
Bu seçenek bir içerme kuralı tanımlanmasını sağlayan --filter seçeneğinin
basitleştirilmiş bir biçimidir. Seçenek, normal süzme kurallarının kural çözümleme
sözdizimine izin vermez.
Bu seçenek hakkında daha ayrıntılı bilgi için bkz: SÜZME KURALLARI
--include-from=DOSYA
Bu seçenek, içerme kurallarının belirtilen dosyadan alınmasını sağlar. DOSYA içindeki
boş satırlar, ’;’ veya ’#’ ile başlayan satırlar yoksayılır.
DOSYA olarak - belirtilmişse, liste standart girdiden okunur.
--files-from=DOSYA
Bu seçeneği kullanarak aktarılacak dosyaların tam listesi belirtilebilir. Liste
DOSYAdan ya da "-" belirtilmişse standart girdiden okunur. Ayrıca, bu seçenekle
birlikte öntanımlı uygulanan seçeneklere bağlı olarak rsync’in öntanımlı davranışı
kolayca değiştirilebilir:
○ --relative (-R) seçeneği uygulanarak DOSYA içindeki her öğede belirtilen yol
bilgisi korunmuştur (bu davranışı kapatmak için --no-relative veya --no-R seçeneği
kullanılmalıdır).
○ --dirs (-d) seçeneği uygulanarak listede belirtilen dizinlerin atlanmayıp, hedefte
oluşturulması sağlanmıştır (bu davranışı kapatmak için --no-dirs veya --no-d
seçeneği kullanılmalıdır).
○ --archive (-a) seçeneği uygulanmasına rağmen bu seçeneğin uygulamalarından biri
olan --recursive (-r) seçeneği uygulanmadığından, bu davranışın uygulanması
istenirse --recursive (-r) seçeneğinin ayrıca belirtilmesi gerekir.
○ Yan etkiler rsync’in öntanımlı durumunu değiştirir. Bu nedenle komut satırındaki
--files-from seçeneğinin konumunun diğer seçeneklerin çözümlenişiyle hiçbir ilgisi
yoktur (örneğin, -a seçeneği, --files-from seçeneğinin öncesinde de sonrasında da
aynı biçimde çalışır).
DOSYA’dan okunan dosya isimlerinin hepsi kaynak dizine göre değerlendirilir; öğelerin
başındaki "/"lar ile daha üst dizinlere çıkılmasını sağlayan "../"lar kaldırılır.
Örnek:
rsync -a --files-from=/tmp/foo /usr uzak:/yedek
/tmp/foo içinde "bin" (hatta "/bin") diye bir girdi varsa, /usr/bin dizini hedefte
/yedek/bin dizini olarak oluşturulur. Dizin "bin/" olarak içeriliyorsa (sondaki /’a
dikkat), 2.6.4 ve üstü sürümlerde /usr/bin dizinindeki dosyalar da aktarılır. Her iki
durumda da -r (ardışıklık) seçeneği belirtilmişse dizinin tüm hiyerarşisi aktarılır
(-a seçeneği tarafından uygulanmadığından -r seçeneğinin açıkça --files-from seçeneği
ile birlikte belirtilmesi gerektiği unutulmamalıdır). Ayrıca -r seçeneğinin etkisinin
(öntanımlı olarak etkindir) yalnızca dosyadan okunan yol bilgisini yinelemek olduğu da
unutulmamalıdır - ancak, kaynak için belirtilmiş yolun yinelenmesine zorlamaz (örnekte
/usr)
Ek olarak, eğer DOSYA’yı "uzak:" öneki ile belirtirseniz, bu dosya yerel konaktan
değil, uzak konaktan okunur (konak eşleştirmesi aktarımın sonunda yapılır). Bir
kısaltma olarak, "aktarımın yapıldığı uzak konak" anlamında sadece ":" önekini de
kullanabilirsiniz. Örnek:
rsync -a --files-from=:/yol/dosya-listesi uzak:/ /tmp/kopya
Bu komut "uzak" makinesindeki /yol/dosya-listesi dosyasında listelenmiş dosyaları
kopyalayacaktır.
--iconv ve --protect-args seçenekleri belirtilmişse ve --files-from seçeneği dosyaları
bir konaktan diğerine gönderiyorsa aktarılan dosyaların karakter kümesi, gönderen
konağın karakter kümesinden alıcı konağın karakter kümesine dönüştürülür.
Bilgi:
--files-from girdisindeki dosya listesini sıralamak, bitişik girdiler arasında
paylaşılan yol öğelerinin yeniden ziyaretinden kaçınılacağından rsync’in daha
verimli olmasına yardımcı olur. Giriş sıralanmazsa, bazı yol öğeleri (örtük
dizinler) birden çok kez taranabilir ve rsync, bunları eninde sonunda dosya
listesi öğelerine dönüştürerek tekilleştirir.
-0, --from0
Bu seçenek rsync’e, bir dosyadan okunan dosya isimlerinin sonlandırılmasının satır
sonu karakteri (LF) veya satır başı karakteri (CR) ya da her bu ikisinin birlikte
kullanılmasıyla (CR+LF) değil sadece boş karakterle (’\0’) yapıldığını belirtir. Bu
seçenek --exclude-from, --include-from, --files-from ve --filter kuralı ile belirtilen
dosyaları etkiler. Dosya isimlerinin boşluk ile ayrıldığı .cvsignore dosyalarını
kullanan --cvs-exclude seçeneğini etkilemez.
--old-args
rsync’e uzak taraftaki girdi değerlerini istenmeyen sözcük ayrıştırmasından veya diğer
yanlış yorumlamalardan korumaya çalışmayı bırakmasını söyler.
Günümüz rsync’inde öntanımlı olan, uzak kabuğa gönderilen girdilerde kabuğun özel
karakterlerinin (boşluklar dahil) ters eğik çizgi ile öncelenmesidir. *, ?, [, ] joker
karakterleri , --usermap gibi seçenek girdilerinde öncelenirken dosya adı girdilerinde
öncelenmez (birden çok dosya adına genişlemeleri sağlanır).
Dosya adlarında eski tarz sözcük ayrıştırması bir betikle yapılıyorsa, bu seçenek bir
kez belirtilir. Uzak kabukta ters eğik çizgi öncelemesi sorunluysa, iki kez
belirtilir.
Bu seçenek yerine RSYNC_OLD_ARGS ortam değişkeni de kullanılabilir. Ortam değişkenin
değeri "1" ise rsync öntanımlı olarak tek seçenekli, "2" veya daha büyük ise, rsync
öntanımlı olarak yinelenen seçenek durumuna geçer. "0" ise, öntanımlı önceleme
davranışı elde edilir. Ortam değişkeninin değeri, komut satırından belirtilen olumlu
veya olumsuz seçenekler tarafından geçersiz kılınabilir (--no-old-args olumsuz
seçenektir).
Bu seçenek --protect-args seçeneğiyle birlikte kullanılamaz.
-s, --protect-args
Bu seçenek, tüm dosya adlarını ve çoğu seçeneği rsync’e uzak kabukta yorumlamamak
üzere gönderir. Joker karakterler, uzak konakta kabuk yerine rsync tarafından
genişletilir.
Bu, 3.2.4’te eklenen, girdilerin yeni tarz ters eğik çizgi öncelemesine benzer, ancak
bazı ek özellikler de desteklenir ve işlem, uzak kabuktaki ters eğik çizgi
öncelemesine bırakılmaz.
Bu seçenek --iconv ile birlikte kullanıldığında, uzak taraftaki ilgili girdilerin
karaktar kümesi yerelinkinden uzağınkine dönüştürülür. Bu dönüşüm joker karakterler
genişletilmeden önce yapılır. Ayrıca bkz: --files-from.
Bu seçenek yerine RSYNC_PROTECT_ARGS ortam değişkeni de kullanılabilir. Sıfırdan
farklı bir değer atanırsa işlem öntanımlı olarak etkin olur, aksi takdirde öntanımlı
olarak etkin olmaz. Ortam değişkeninin değeri, komut satırından belirtilen olumlu veya
olumsuz seçenekler tarafından geçersiz kılınabilir (--no-s ve --no-protect-args
olumsuz seçeneklerdir). Bu ortam değişkeni ayrıca sıfırdan farklı bir değerle atanmış
RSYNC_OLD_ARGS ortam değişkeni tarafından da geçersiz kılınabilir.
3.0.0 öncesi bir rsync ile etkileşirken bu seçeneği iptal etmeniz gerekebilir.
Bu seçenek --old-args seçeneği ile birlikte kullanılamaz.
Bu seçeneğin, seçenekleri betiğin incelemesinden gizleyen kısıtlı rsync betiğinin
(rrsync) kullanımıyla uyumlu olmadığını unutulmamalıdır.
--copy-as=KULLANICI[:GRUP]
Bu seçenek, kopyalama işlemleri için rsync’e KULLANICI’yı ve (iki nokta üst üste
belirtilmişse) GRUP’u kullanmasını söyler. Bu, yalnızca rsync’i çalıştıran
kullanıcının kullanıcıları değiştirme yeteneği varsa çalışır. GRUP belirtilmemişse,
kullanıcının öntanımlı grubu kullanılır.
Bu seçenek, sistem dosyalarının root yetkileriyle okunup yazılmadığından emin olunmak
istenmesi durumunda ve rsync’in, üzerinde anlık değişiklikler olabilecek bir dizinde
root olarak dizin içinden veya dışından çalıştırılma riskini azaltmaya yardımcı
olabilir. Seçenek, bazen root seviyesinde konak erişim yetkilerinin kullanımına
ihtiyaç duyulan bir ortamda rsync’i belirtilen kullanıcı olarak çalıştırabilmeyi
mümkün kılar. Böylece, uzak kabuk veya artalan süreci bağlantısından sonra kopyalama
aşaması için rsync’in root yetkilerini belirtilen kullanıcya terketmesi sağlanabilir.
Seçenek, aktarım yerelken iki tarafıda etkilerken yerel olmadığı durumda yalnızca
yerel tarafı etkiler. Uzak tarafı etkilemek için --remote-option kullanılır. Yerel
aktarım için, aktarımın uzak tarafını etkileyen seçenekleri belirtmek için
"localhost:" veya "lh:" konak belirtiminin kullanımına olanak sağlayan (rsync
paketinin support dizinindeki) lsh (veya lsh.sh) destek betiği kullanılabilir.
Örneğin, aşağıdaki komut root aidiyetinde çalıştırılmakta fakat yerel dosyaları "veli"
kullanıcısı yazmaktadır:
sudo rsync -aiv --copy-as=veli konak1:backups/veli/ /home/veli/
Bu, tüm dosyaların sahibini ve grubunu "veli" yapar ve veli kullanıcısının değişiklik
yapma yetkisinin olmadığı bir dosyada değişiklik başlatmak için zamanlı saldırı
yapmasını imkansız hale getirir.
Aşağıdaki root aidiyetinde çalıştırılan komutta "veli" kullanıcısı olarak hedef/
dizinine yerel kopyalama yapılmaktadır (support/lsh betiğinin $PATH dizinlerinde bir
yere kopyalanmış olduğu varsayılmaktadır):
sudo rsync -aive lsh -M--copy-as=veli kaynak/ lh:hedef/
-T, --temp-dir=DİZİN
Bu seçenek, aktarılan dosyaların alıcı tarafta geçici kopyaları oluşturulurken
DİZİN’in çalışma dizini olarak kullanmasını sağlar. Öntanımlı davranış, her geçici
dosyayı ilişkili hedef dosyanın bulunduğu dizinde oluşturmaktır. rsync 3.1.1 ve
sonrasında, belirtilen DİZİN içindeki geçici dosya adlarının önüne fazladan bir nokta
eklenmez (yine de bunlara rastgele bir sonek eklenir).
Bu seçenek çoğunlukla, alıcı disk bölümünde aktarımdaki en büyük dosyanın bir
kopyasını tutacak kadar yer olmadığında kullanılır. Bu durumda (yani, göndericinin
dizini farklı bir disk bölümünde olduğunda), rsync alınan her geçici dosyayı adını
değiştirerek ilişkili hedef dosyanın üstüne yazamaz, geçici dosya yapmadan dosyayı
yerine kopyalaması gerekir. Bu durumda, hedef dosya, kopyalama sırasında kırpılan
verileri de içerir. Bu şekilde yapılmasaydı (hedef dosya önce silinse, veriler hedef
dizindeki geçici bir dosyaya yerel olarak kopyalanıp sonra bu dosya silinenin yerine
aktarılsaydı) eski dosya diskte yer kaplamaya devam eder (birisi zaten açmışsa) ve bu
nedenle aynı anda diskte yeni sürümü sığdırmak için yeterli yer olmayabilirdi.
Bu seçenek disk alanı yetersizliği dışında bir nedenle kullanılıyorsa, --delay-updates
seçeneğiyle birlikte kullanmak iyi olabilir; bu, kopyalanan tüm dosyaların hedef
hiyerarşisindeki alt dizinlere yerleştirilmesini ve aktarımın bitmesinin beklenmesini
sağlayacaktır. Hedef bölüme gelen tüm dosyaların kopyalarını yapmak için yeterli
alanınız yoksa, rsync’e disk alanı hakkında fazlaca endişe duyulmadığını söylemenin
başka bir yolu, göreli bir yol belirten --partial-dir seçeneğini kullanmaktır; Bu,
rsync’e hedef hiyerarşideki bir alt dizinin, tek bir dosya kopyasını saklamak için
uygun olduğunu söylediğinden, rsync, belirtilen dizini kopyalanan dosyayı getirmek
için bir hazırlama alanı olarak kullanacak ve ardından onu yeniden adlandırarak yerine
yazacaktır. (--partial-dir seçeneğine mutlak bir yol belirtmenin böyle bir yan etkisi
yoktur.)
-y, --fuzzy
Bu seçenekle, hedefte bulunmayan her dosya için benzer bir dosya aranacağı belirtilir.
Şimdiki algoritma, hedef dosya için aynı dizinde, aynı boyda ve aynı değişiklik
zamanlı ya da aynı isimli bir dosya arar. Böyle bir dosya varsa, bu dosya bulanık bir
hedef dosya olarak aktarımın hızlandırılması amacıyla kullanılır.
Seçenek tekrarlanırsa, bulanık tarama, --compare-dest, --copy-dest veya --link-dest
seçenekleriyle belirtilenlerle eşleşen diğer hedef dizinlerde de yapılır.
Bilgi:
--delete seçeneği bu amaçla kullanılabilecek bir dosyanın işlem öncesinde
silinmesine yol açabileceğinden, dosyanın silinmemesi için, bu seçenek yerine ya
--delete-after seçeneği kullanılmalı ya da uygun bir dışlama kuralı
belirtilmelidir.
--compare-dest=DİZİN
Bu seçenekle, alıcı makinede hedef dizinde olmayan dosyalar için karşılaştırmanın
DİZİNe göre yapılacağı belirtilir. Eğer DİZİN içinde göndericideki dosyanın aynısı
varsa bu dosya aktarılmaz. Bu, sadece bir önceki yedeklemeden beri değişmiş dosyaların
yedeklenmesi için kullanışlıdır. Bu seçenek genellikle dosyaları boş (veya yeni
oluşturulan) bir dizine kopyalamak için kullanılır.
rsync 2.6.4 ve sonrasında, çok sayıda --compare-dest dizini belirtilebilmektedir.
Sadece öznitelikleri uyuşmayan bir dosya bulunursa, yerel bir kopya yapılıp
öznitelikleri güncellenir. Eğer bir eşleşme bulunamazsa, işlemi hızlandırmak için bu
DİZİNlerin birinden temel bir dosya seçilir.
Eğer DİZİN göreli belirtilmişse hedef dizine göreli olduğu kabul edilir. Ayrıca bkz:
--link-dest ve --copy-dest
Bilgi:
3.1.0 ve üstü sürümlerde, belirtilen diğer --compare-dest DİZİNlerde tam bir
eşleşme bulunması durumunda boş olmayan hedef dizinlerden (nihai sonucun yeni bir
kopyayla daha iyi eşleşmesini sağlamak için) bir dosya silinir.
--copy-dest=DİZİN
Bu seçenek --compare-dest gibi davranır, ancak rsync ayrıca DİZİN’de bulunan
değişmemiş dosyaları yerel bir kopya kullanarak hedef dizine kopyalar. Bu, mevcut
dosyaları olduğu gibi bırakırken yeni bir hedefe aktarım yapmak ve ardından tüm
dosyalar başarıyla aktarıldığında hızlıca bir geçiş yapmak için kullanışlıdır.
Çok sayıda --copy-dest DİZİNi belirtilebilir, bu da rsync’in değişmemiş bir dosyayı
listede belirtilen sırada aramasına neden olur. Bir eşleşme bulunamazsa, aktarımı
hızlandırmak için DİZİN’lerden birinden temel bir dosya seçilir.
DİZİN göreli bir yol belirtiyorsa hedef dizine görelidir. Ayrıca bkz --compare-dest ve
--link-dest.
--link-dest=DİZİN
Bu seçenek, DİZİN içindeki değişmemiş dosyaların hedef dizine sabit bağlı yapılması
dışında --compare-dest seçeneği gibi davranır. Sabit bağlı yapılacak dosyalar
öznitelikleri (izinler, sahipler, v.s) bakımından kaynaktakilerle tamamen aynı
olmalıdır. Örnek:
rsync -av --link-dest=$PWD/öndizin konak:kaynak/ yeni/
Dosyalar bağlanmıyorsa, özniteliklerine en az iki kez bakılmalıdır. Ayrıca bazı
özniteliklerin rsync’in denetimi dışında zorlanıp zorlanmadığına da bakılmalıdır,
örneğin kök dizini tek bir kullanıcıya zorlayan veya çıkarılabilir bir sürücü soysal
sahiplikle bağlayan bir mount seçeneği (OS X’in "Bu birimde sahipliği yoksay" seçeneği
gibi).
2.6.4 sürümünden başlayarak, çok sayıda --link-dest dizini belirtilebilmektedir. Bu da
rsync’in tam eşleşme için listeyi belirtilen sırayla aramasına neden olur (bu türde 20
dizinlik sınır vardır). Yalnızca niteliklerde farklılık gösteren bir eşleşme
bulunursa, yerel bir kopya yapılır ve nitelikler güncellenir. Bir eşleşme bulunamazsa,
aktarımı hızlandırmak için DİZİN’lerin birinden temel bir dosya seçilecektir.
Bu seçenek en çok boş bir hedef hiyerarşisine kopyalama yaparken işe yarar, çünkü
mevcut dosyaların öznitelikleri değiştirilebilir ve bu da diğer hedef dosyaları sabit
bağlar yoluyla etkileyebilir. Ayrıca, değişikliklerin ayrıntılandırılması biraz
karışık olabilir. 3.1.0 sürümünden önce, bir hedef dosya zaten mevcut olduğunda, başka
bir dizinle tam bir eşleşmenin asla sağlanamayacağı (veya hedefe bağ
oluşturulamayacağı) unutulmamalıdır.
Bilgi:
Bu seçenek --ignore-times ile birlikte kullanılırsa, rsync hiçbir dosyayı
birbirine bağlamayacaktır, çünkü dosyanın aktarılması için yedek olarak sadece eş
dosyalar birbirine bağlanır, dosya güncellendikten sonra asla ek bir denetim
yapılmaz.
DİZİN göreli bir yol belirtiyorsa hedef dizine görelidir. Ayrıca bkz: --compare-dest
ve --copy-dest.
2.6.1 sürümünden önceki sürümlerde, -o seçeneği (-a seçeneği de bu seçeneği uygular)
belirtilmişse, --link-dest seçeneği root olmayan bir kullanıcı için istendiği gibi
çalışmayacaktır (yazılım hatası). Bu hatadan korunmak için böyle bir rsync ile
gönderimde -o seçeneği kullanılmamalıdır.
-z, --compress
Bu seçenekle gönderilen dosyaların verileri, aktarım miktarını azaltmak için
sıkıştırılır. Özellikle, yavaş bağlantılar için çok yararlıdır.
Rsync çok sayıda sıkıştırma yöntemini desteklemektedir, --compress-choice (--zc)
seçeneği ile zorlanmadıkça birini otomatik olarak seçecektir.
Derleme sırasında seçilmiş sıkıştırma algoritmalarının listesi rsync --version komutu
ile görüntülenebilir.
Aktarım sırasında her iki tarafta da 3.2.0 veya üstü bir sürüm kullanılıyorsa,
istemcinin ve sunucunun algoritma listesinden ilk algoritmaları ayrı ayrı seçer. Ortak
bir sıkıştırma algoritması bulunamazsa rsync hata vererek çıkar. Uzak rsync sağlama
toplamı uzlaşımını desteklemek için çok eski ise listesinde "zlib" bulunduğu
varsayılır.
Öntanımlı sıra, RSYNC_COMPRESS_LIST ortam değişkenine kabul edilebilir algoritma
isimleri boşluk ayraçlı sıralanarak özelleştirilebilir. Algortima isimleri &
içeriyorsa "istemci dizgesi & sunucu dizgesi" biçeminde oluşturulduğu varsayılır, aksi
takdirde aynı dizge her iki tarafa da uygulanır. Dizge (veya bir kısmı) boşluk olmayan
karakterler içermiyorsa öntanımlı sıkıştırma listesi kullanılır. Listedeki bilinmeyen
algoritma isimleri iptal edilir, ancak liste tamamen geçersiz isimlerden oluşuyorsa
uzlaşım başarısız olur.
Bazı eski rsync sürümleri öntanımlı zlib sıkıştırma yöntemi ile uyumsuz olduklarında
-zz seçeneğinin kullanımı gerektirecek şekilde yapılandırıldıklarından -z seçeneğinin
kullanımını reddeder. rsync sunucusu, açıkça -zz belirtilmesi gerektiği konusunda
uyarmadıkça bu tuhaflık yok sayılabilir.
-zc, --compress-choice=DİZGE
Bu seçenek, --compress kullanıldığında yapılan otomatik sıkıştırma algoritması
uzlaşımını geçersiz kılmak için kullanılabilir. Örtük olarak --no-compress
uygulanmasını sağlayan "none" belirtilmedikçe bu seçenek örtük olarak --compress
seçeneğinin uygulanmasını sağlar.
Kullanılabilen sıkıştırma seçenekleri:
zstd
lz4
zlibx
zlib
none
Derleme sırasında seçilmiş sıkıştırma algoritmalarının listesi rsync --version komutu
ile görüntülenebilir (yukarıdaki listeden farklı olabilir).
--old-compress veya --new-compress seçeneği hakkında bir hata görürseniz, daha fazla
rsync sürümünün tanıdığı --compress-choice=zlib veya --compress-choice=zlibx seçeneği
geriye uyumluluk adına gönderilmeye çalışılıyor demektir. Bu hata, sunucudaki eski
rsync sürümünün sıkıştırma türünü zorlamanıza izin vermeyeceğini gösterir.
"zlibx" sıkıştırma algoritmasının, (harici bir zlib gerçeklenimiyle uyumlu hale
gelebilmesi için) eşleşen verilerin sıkıştırma akımına dahil edilmediği bir "zlib"
algoritması oluşuna dikkat edilmelidir.
-zl, --compress-level=SAYI
Öntanımlı sıkıştırma seviyesi yerine kullanılacak sıkıştırma seviyesini (bkz:
--compress, -z) doğrudan tanımlamak için kullanılır. --compress seçeneği, geçerli olan
sıkıştırma algoritması için "sıkıştırma yapılmayan" seviye seçilmediği sürece örtük
olarak uygulanır (örneğin, zlib sıkıştırması, 0. seviyeyi "sıkıştırma yapılmayan"
seviye olarak değerlendirir).
Seviye değerleri etkin olan sağlama toplamına bağlı olarak değişiklik gösterir. Çünkü
rsync öntanımlı olarak bir sağlama toplamı seçiminde (uzak rsync yeterince yeni bir
sürümse) uzlaşım arayacaktır. Geçerli seçimden emin olunamıyorsa, bu seçeneği bir
--compress-choice (--zc) seçeneğiyle birlikte kullanmak iyi olabilir. Örnek:
rsync -aiv --zc=zstd --zl=22 konak:kaynak/ hedef/
zlib ve zlibx sıkıştırmaları için geçerli değerler 1’den 9’a kadar olup 6 öntanımlı
değerdir. --zl=0 belirtilirse sıkıştırma yapılmaz. --zl=-1 ile öntanımlı olan 6.
seviye sıkıştırma uygulanır.
zstd sıkıştırması için geçerli değerler -131072’den 22’ye kadar olup 3 öntanımlı
değerdir. SAYI olarak 0 belitilirse öntanımlı öntanımlı olan 3. seviye sıkıştırma
uygulanır.
lz4 sıkıştırması için geçerli bir değer yoktur, dolayısıyla değer daima 0 olur.
Çok küçük ya da çok büyük bir değer belirtilirse sayı sessizce geçerli değerle
sınırlanır. Bu, --zl=999999999 gibi bir değer belirtilmeye ve hangi algoritma
seçilirse seçilsin azami sıkıştırma seviyesine ulaşmaya olanak tanır.
Etkin olan sıkıştırma seviyesini sorgulamak ve "uzlaşılan dizge" sonuçlarını
görüntülemek için --debug=nstr belirtilebilir. Bu, (etkin sağlama toplamı seçimi ile
birlikte) "Client compress: zstd (level 3)" benzeri bir dizge çıktılar.
--skip-compress=LİSTE
Bilgi:
Her dosya için ayrı ayrı sıkıştırma değişikliği desteği olan herhangi bir yöntem
yoksa bu seçeneğin de herhangi bir etkisi yoktur.
Çok az sıkıştırılabilecek dosya soneklerini içeren LİSTEyi geçersiz kılar. rsync, her
dosya için sıkıştırma düzeyini dosyanın sonekine göre ayarlar. Sıkıştırma
algoritmasının "sıkıştırma yapılmayan" seviyesi varsa, bu dosyalar için sıkıştırma
gerçekleşmez. Akım seviyesinde anında seviye değiştirmeyi destekleyen diğer
algoritmalar, eşleşen her dosya için işlemci kullanımını mümkün olduğunca azaltmak
için seviyeyi en aza indirecektir.
LİSTE eğik çizgilerle (/) ayrılmış birden fazla dosya soneki içerebilir. Hiçbir
dosyanın atlanmayacağını belirtmek için değer olarak boş dizge ("") verilebilir.
Basit karakter sınıfı eşleşmesi desteklenmektedir. Örneğin "[:alpha:]" sınıfından
başka birşey belirtilmezse ’-’ karakterinin özel bir anlamı olmaz.
Yıldız (*) ve soru iminin (?) özel anlamları vardır.
Aşağıdaki örnekte atlanacak 6 sonek belirtilmektedir (mp[34] iki sonekle eşleşir):
--skip-compress=gz/jpg/mp[34]/7z/bz2
rsync tarafından bu sürümde desteklenen sıkıştırılmayacak dosyaların öntanımlı sonek
listesi:
3g2 3gp 7z aac ace apk avi bz2 deb dmg ear f4v flac flv gpg gz iso jar jpeg jpg lrz lz
lz4 lzma lzo m1a m1v m2a m2ts m2v m4a m4b m4p m4r m4v mka mkv mov mp1 mp2 mp3 mp4 mpa
mpeg mpg mpv mts odb odf odg odi odm odp ods odt oga ogg ogm ogv ogx opus otg oth otp
ots ott oxt png qt rar rpm rz rzip spx squashfs sxc sxd sxg sxm sxw sz tbz tbz2 tgz
tlz ts txz tzo vob war webm webp xz z zip zst
Bu listenin yerini, biri hariç tüm durumlarda LİSTE alacaktır: rsync artalan
sürecinden alınan bir kopya, LİSTEye eklenir (artalan sürecinin listesi farklı bir
öntanımlı liste ile yapılandırılabilir).
--numeric-ids
Bu seçenekle rsync, her iki uçta kullanıcı ve grup isimlerini değil, kullanıcı ve grup
kimliklerini eşleştirmeye çalışacaktır.
Öntanımlı olarak rsync, dosyaların sahibini belirlemekte kullanıcı ve grup isimlerini
kullanır. Özel kullanıcı ve grup kimliği olan 0 kimliği, bu seçenek belirtilmemiş olsa
bile, kullanıcı ve grup isimleriyle asla eşleştirilmez.
Eğer kullanıcı ve grup yerelde herhangi bir isimle eşleşmiyorsa veya hedefte bir
eşleşme yoksa, bunların yerine kaynak sistemdeki kullanıcı ve grup kimlikleri
kullanılır. chroot ayarlarının rsync’in kullanıcı ve grup isimlerini arama
yeteneklerini nasıl etkilediğini ve bunların nasıl değiştirebileceği hakkında bilgi
için bkz: rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki use chroot modül seçeneğinin açıklaması.
--usermap=DİZGE, --groupmap=DİZGE
Bu seçenekler, alıcı tarafın diğer değerlere eşlenmesi gereken kullanıcıları ve
grupları belirlemesine olanak tanır. DİZGE, virgülle ayrılmış bir veya daha fazla
GÖNDEREN:ALAN değer çiftidir. Göndericiden gelen herhangi bir eşleşen GÖNDEREN değeri,
alıcıdan gelen bir ALAN değeri ile değiştirilir. GÖNDEREN ve ALAN değerleri için
kullanıcı adları veya kullanıcı kimlikleri belirtebilirsiniz ve GÖNDEREN değeri,
gönderenin adlarıyla eşleştirilecek bir joker karakter dizisi de olabilir (joker
karakterler kimlik numaralarıyla eşleşmez, ancak ’*’ iminin neden her şeyle
eşleştiğini görmek için aşağıya bakın). Bunun yerine, bir kimlik numarası aralığı
belirtebilirsiniz: DÜŞÜK-YÜKSEK. Örnek:
--usermap=0-99:nobody,wayne:admin,*:normal --groupmap=usr:1,1:usr
Listedeki ilk eşleşme kullanılan eşleşmedir. Tüm kullanıcı eşlemeleri tek bir
--usermap seçeneği kullanılarak ve/veya tüm grup eşlemeleri tek bir --groupmap
seçeneği kullanılarak belirtilmelidir.
0 kullanıcısı ve grubu için gönderici adının alıcıya iletilmediğine dikkat
edilmelidir, bu nedenle ya 0 kullanarak bu değerleri eşleştirmelisiniz ya da alıcı
tarafta geçerli olan adları kullanmalısınız (genelde "root"). Diğer tüm GÖNDEREN
adları, gönderen tarafta kullanılanlarla, tüm ALAN adları, alıcı tarafta
kullanılanlarla eşleşir.
Gönderen tarafta adı olmayan tüm kimlikler, eşleştirme amacıyla boş ad olarak
değerlendirilir. Bu, bir "*" ile veya boş ad kullanılarak eşleştirilmelerine olanak
tanır. Örneğin:
--usermap=:nobody --groupmap=*:nobody
---numeric-ids seçeneği kullanıldığında, gönderici hiçbir ad göndermez, bu durumda tüm
kimliklerin boş ada sahip olduğu varsayılır. Adsız kimlikler farklı değerlerle
eşleştirilmek istenirse GÖNDEREN olarak bu sayısal kimlikleri belirtmek gerekir.
--usermap seçeneğinin çalışması için alıcının ayrıcalıklı kullanıcı aidiyetinde
çalıştırılması gerekir (bkz: --super ve --fake-super). --groupmap seçeneğinin
çalışması için, alıcının grubu atayacak izinlere sahip olması gerekir.
rsync 3.2.4 ve sonrasında, --usermap seçeneği örtük olarak --owner (-o) seçeneğini
uygularken --groupmap seçeneği örtük olarak --group (-g) seçeneğini uygular (rsync
eşleşme seçeneklerinin çalışması için bu seçeneklerin etkin olmasını
gerektirdiğinden).
Eski bir rsync’in joker karakterlerden şikayetini önlemek için --protect-args (-s)
kullanımı gerekirken günümüz rsync’leri bunu otomatik olarak halleder.
--chown=KULLANICI:GRUP
Bu seçenek, tüm dosyaları GRUP grubundaki KULLANICI’ya ait olmaya zorlar. Bu, doğrudan
--usermap ve --GroupMap kullanmaktan daha basit bir arayüzdür, ancak
karıştırılamayacakları için bu seçenekler kullanılarak gerçeklenmiştir. KULLANICI veya
GRUP boşsa, atlanan kullanıcı/grup için eşleme olmaz. GRUP boşsa, iki nokta imi
atlanabilir, ancak KULLANICI boşsa, iki nokta imi bulunmalıdır.
"--chown=foo:bar", belirtilirse "--usermap=*:foo --groupmap=*:bar" belirtmekten farkı
yoktur, sadece daha kolaydır (ve örtük olarak --owner ve/veya --group seçenekleri ile
aynıdır).
Eski bir rsync’in joker karakterlerden şikayetini önlemek için --protect-args (-s)
kullanımı gerekirken günümüz rsync’leri bunu otomatik olarak halleder.
--timeout=SÜRE
Bu seçenekle G/Ç zamanaşımını saniye cinsinden belirtebilirsiniz. Belirtilen süre
içinde bir aktarım gerçekleşmezse, rsync işlemi sonlandırır. Öntanımlı değer, bir
zamanaşımı olmadığını belirten 0 değeridir.
--contimeout=SÜRE
Bu seçenek, rsync’in rsync artalan süreciyle bağlantısının başarılı olması için kaç
saniye bekleyeceğini belirtmek için kullanılır. Belirtilen süre içinde bir bağlantı
gerçekleşmezse, rsync işlemi bir hatayla sonlandırır.
--address=ADRES
Öntanımlı olarak rsync, bir rsync artalan sürecine bağlanırken joker adres kullanır.
--address seçeneği, bağlanılacak belirli bir IP adresi (veya konak adı) belirtmeye
olanak tanır.
Ayrıca bkz: Artalan süreci için --address seçeneği.
--port=PORT
Öntanımlı 873. port yerine kullanılacak portu belirtmek için kullanılır. URL sözdizimi
port belirtmek için zaten bir yöntem içerdiğinden, bu sadece bir rsync sunucusuna "::"
kullanarak bağlanıyorsanız gerekir.
Ayrıca bkz: Artalan süreci için --port seçeneği.
--sockopts=SEÇENEKLER
Bu seçenek, sistemlerini en üst düzeyde ayarlamayı seven insanlar için sonsuz eğlence
sağlayabilir. Aktarımları daha hızlı (veya daha yavaş!) yapabilecek her türlü soket
seçeneğini ayarlayabilirsiniz. Ayarlayabileceğiniz bazı seçenekler hakkında ayrıntılar
için setsockopt(2) sistem çağrısının kılavuz sayfasına bakılabilir. Öntanımlı olarak
hiçbir özel soket seçeneği ayarlanmamıştır. Bu sadece uzak bir rsync artalan sürecine
doğrudan soket bağlantılarını etkiler.
Ayrıca bkz: Artalan süreci için --sockopts seçeneği.
--blocking-io
Uzak kabuk aktarımı başlatılırken engellenebilen G/Ç kullanılmasını belirtir. Uzak
kabuk rsh veya remsh ise, rsync öntanımlı olarak engellenebilen G/Ç, aksi takdirde
engellenemeyen G/Ç kullanır (ssh ile engellenemeyen G/Ç tercih edilir).
--outbuf=KİP
Çıktı tamponlama kipini belirler. KİP None (tamponsuz), Line (satır tamponlu) veya
Block (Tam tamponlu) olabilir. Büyük veya küçük tek harfli kip de belirtilebilir.
Seçeneğin başlıca kullanım amacı, rsync çıktısı bir dosyaya veya boruya
yönlendirilirken tam tamponlamadan satır tampolamaya geçmektir.
-i, --itemize-changes
Her dosyanın öznitelik değişikliklerini de içererek yapılmış değişikliklerin dosyalara
göre ayrıntılı bir listesini almak için kullanılır. Bu, --out-format=’%i %n%L’
belirtmekle aynıdır. Seçenek tekrarı, 2.6.7 ve üstü sürümlerde değişmeyen dosyaların
da ayrıca çıktılanmasını sağlar. 2.6.7 öncesi sürümlerde ise diğer ayrıntı
iletilerinin de çıktılanmasını sağlayan -vv kullanılabilir.
"%i" belirtimi 11 karakter uzunlukta şifresel bir çıktıya sahiptir. Genel biçimi
YXcstpoguax dizgesine benzer. Burada Y karakteri yapılan güncellemenin çeşidini, X
karakteri dosya türünü, diğer karakterler ise güncellenmişlerse öznitelikleri belirten
bir karakterle değiştirilir.
Y karakterinin yerini alan güncelleme türleri şunlardır:
< uzak konağa aktarılan (gönderilen) dosya
> yerel konağa aktarılan (alınan) dosya
c yerel konakta değiştirilen/oluşturulan dosya (bir dizin ya da sembolik bağın oluşturulması gibi).
h başka bir öğeye sabit bağ olan öğe (--hard-links gerektirir).
. (nokta) güncellenmiş (öznitelikleri değişmiş) dosya
* ayrıntılı çıktı alanının geri kalanı bir ileti içeriyor ("siliniyor" gibi).
X karakterinin yerini alan dosya türleri şunlardır:
f dosya
d dizin
L sembolik bağ
D aygıt
S özel dosya (isimli soketler ve isimli borular gibi)
Dizgenin diğer harfleri dosyanın bazı özniteliklerinin değiştiğini belirtir:
"." Öznitelik değişmedi.
"+" Dosya yeni oluşturuldu.
" " Hiçbir öznitelik değişmedi (tüm noktalar boşluklara dönüşür).
"?" Neyin değiştiği bilinmiyor (uzak rsync eski olduğunda).
harf Bir özniteliğin güncellendiğini belirtir.
Harflerin belirttiği öznitelikler şunlardır:
c Sağlama toplamı farklı normal dosya (--checksum gerektirir) veya değeri değişmiş
bir sembolik bağ, aygıt veya özel dosya olduğunu belirtir.
Bilgi:
Dosyaların gönderildiği rsync sürümü 3.0.1’den eskiyse sadece sağlama
toplamları farklı normal dosyaları belirtir.
s Normal dosyanın boyutlarının farklı olduğunu ve dosyanın aktarımla
güncelleneceğini belirtir.
t Değişiklik zamanının farklı olduğunu ve göndericinin değeri ile güncelleneceğini
belirtir (--times gerektirir). Bazan bu karakterin yerine T kullanılır ve zamanın
aktarım zamanına ayarlanacağını belirtir. T harfi, bir dosya, sembolik bağ veya
aygıt --times seçeneği belirtilmeksizin güncellenirken ya da bir sembolik bağ
değiştiğinde alıcı zamanını tanımlamıyorsa çıktılanır.
Bilgi:
rsync sürümü 3.0.0’dan eskiyse, bu zaman belirleme hatası için tek bir t
bayrağı yerine t bayrağı T ile birlikte belirtilmiş olabilir.
p İzinlerin farklı olduğunu ve göndericinin değeri ile güncelleneceğini belirtir
(--perms gerektirir).
o Sahiplerin farklı olduğunu ve göndericinin değeri ile güncelleneceğini belirtir
(--owner ve ayrıcalıklı kullanıcı yetkileri gerektirir).
g Grupların farklı olduğunu ve göndericinin değeri ile güncelleneceğini belirtir
(--group ve grup atama yetkileri gerektirir).
u Erişim zamanının göndericidekinden farklı bir değere güncellendiğini belirtir
(--atimes gerektirir).
n Oluşturulma zamanının göndericidekinden farklı bir değere güncellendiğini belirtir
(--crtimes gerektirir).
b Erişim ve oluşturma zamanlarının ikisinin de güncellendiğini belirtir.
a ACL bilgisinin değiştiğini gösterir
x Ek öznitelik bilgisinin değiştirğini gösterir.
Olası diğer bir çıktı daha vardır: Dosyalar silinirken silinen her öğe için "%i"
belirteci "*deleting" dizgesini çıktılar (yeterince son sürüm bir rsync ile
konuşulduğu ve silme işlemlerini bir ayrıntı olarak çıktılamayıp günlük kaydı tuttuğu
varsayımıyla).
--out-format=BİÇEM
Bu, rsync istemcisinin kullanıcıya her güncellemede tam olarak ne çıktılayacağının tam
olarak belirlenmesini sağlar. BİÇEM, yüzde (%) imi ile başlayan tek karakterlik
öncelemler içeren bir metin dizgesidir. --info=name veya -v belirtilirse "%n%L" biçemi
öntanımlıdır (yalnızca dosyanın adını ve öğenin bir bağ olup olmadığını çıktılar).
Olası biçemleme karakterlerinin tam listesi için, rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki
log format seçeneğinin açıklamasına bakılabilir.
Bu seçeneğinin belirtilmesi, önemli bir şekilde güncellenen (aktarılan bir dosya,
yeniden oluşturulmuş bir sembolik bağ/aygıt veya dokunulan bir dizin) her dosya veya
dizinden vb. bahsedecek olan --info=name seçeneğinin örtük olarak uygulanmasını
sağlar. Ek olarak, değişiklikleri ayrıntılı gösterme öncelemi (%i) dizgeye dahil
edilirse (--itemize-changes seçeneği kullanılmış gibi), herhangi bir şekilde
değiştirilen öğe adları da günlüğe eklenir (alıcı tarafın sürümü en az 2.6.4 olduğu
takdirde). %i çıktısının açıklaması için bkz: --itemize-changes
Günlüklemenin aktarımın sonunda yapılmasını sağlayan aktarım istatistiği
belirtimlerinden biri belirtilmedikçe rsync, günlük biçemi dizgesini dosyanın
aktarımından önce çıktılayacaktır. Bu geç günlükleme etkin olduğunda ve ayrıca
--progress seçeneği de belirtilmişse rsync aktarılan dosyanın ismini işlem bilgisinden
önce (şüphesiz, --log-format çıktısından sonra) çıktılayacaktır.
--log-file=DOSYA
Bu seçenek, rsync’in yaptıklarını bir dosyaya günlüklemesini sağlar. Bu, artalan
sürecinin yaptığı günlük kaydına benzer, ancak artalan süreciyle yapılmayan bir
aktarımın istemci ve/veya sunucu tarafı için istenebilir. İstemci seçeneği olarak
belirtilirse, aktarım günlüğü "%i %n%L" öntanımlı biçemiyle etkinleştirilir. Bu
geçersiz kılınmak istenirse bkz: --log-file-format
Neler yapıldığını günlüklemesi için uzak tarafa istekte bulunma örneği:
rsync -av --remote-option=--log-file=/tmp/rlog kaynak/ hedef/
Bağlantının istem dışı kapanma sebebini incelemek için yaralıdır.
Ayrıca bkz: Artalan sürecinin --log-file seçeneği.
--log-file-format=BİÇEM
--log-file seçeneğiyle belirtilen dosyaya güncelleme başına günlük kaydı olarak neler
konulacağının belirtilebilmesini sağlar. Bu seçeneğin etkili olabilmesi için --log-
file seçeneğinin de ayrıca belirtilmesi gerekir. Boş bir dizge belirtirseniz, günlük
dosyasında güncellenen dosyalarla ilgili kayıtlar olmaz. Olası biçemleme
karakterlerinin tam listesi için, rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki log format
seçeneğinin açıklamasına bakılabilir.
--log-file belirtildiği durumda bu seçenekle BİÇEM olarak "%i %n%L" belirtilmedikçe
öntanımlı biçem kullanılır.
Ayrıca bkz: Artalan sürecinin --log-file-format seçeneği.
--stats
Dosya aktarımıyla ilgili ayrıntılı istatistileri çıktılanmasını ve rsync’in delta-
aktarım algoritmasının verileriniz için ne kadar etkili olduğunun anlaşılmasını
sağlar. Bu seçenek, -v seçeneği ile birlikte veya değil, --info=stats2’ye; 2 veya daha
fazla -v seçeneğiyle birlikte --info=stats3’e eşdeğerdir.
Geçerli istatistikler:
• Dosya sayısı dizinler, sembolik bağlar, vb. dahil (genel anlamda) "dosya"ların
toplam sayısıdır. Toplamı, dosya türleri ve bunların sayıları (sıfır olmadıkça)
izler. Örnek: "(reg: 5, dir: 3, link: 2, dev: 1, special: 1)" normal dosyalar,
dizinler, sembolik bağlar, aygıt dosyaları, özel dosyalar ve bunların toplamlarını
gösterir. Sayısı 0 olanlar listeye dahil edilmez.
• Oluşturulan dosya sayısı, yeni oluşturulan (genel anlamda) "dosya"ların
(güncellenenler değil) toplam sayısıdır. Toplamı, dosya türleri ve bunların
sayıları (sıfır olmadıkça) izler.
• Silinen dosya sayısı, silinen (genel anlamda) "dosya"ların toplam sayısıdır.
Toplamı, dosya türleri ve bunların sayıları (sıfır olmadıkça) izler. Bu satır
sadece silmeler etkili ise ve yalnızca 31. protokol (rsync 3.1.x için
öntanımlıdır) kullanımdaysa çıktılanır.
• Aktarılan normal dosyaların sayısı, rsync’in delta aktarım algoritması üzerinden
güncellenen normal dosyaların sayısıdır. Dizinler, sembolik bağlar, vb. dahil
değildir. Başlığa "regular" sözcüğü rsync 3.1.0’da eklenmiştir.
• Aktarımdaki tüm dosyaların toplam boyutu. Toplama dizinler ve özel bağlar dahil
edilmez fakat sembolik bağların boyutları dahildir.
• Aktarılmış toplam dosya sayısı.
• Değişmez veriler, güncellenen dosyaların yeniden oluşturması için alıcıya
gönderilmiş eşleşmeyen dosya güncelleme verisi miktarıdır.
• Eşleşen veriler, güncellenen dosyaları yeniden oluştururken alıcının yerel olarak
sahip olduğu veri miktarıdır.
• Dosya listesi boyutu, göndericinin alıcıya gönderdiği dosya listesi verilerinin
miktarıdır. rsync’in listeyi gönderirken yinelenen verileri bir miktar
sıkıştırması nedeniyle dosya listesinin bellekteki boyutundan daha küçüktür.
• Dosya listesi üretim süresi, gönderenin dosya listesini oluşturmak için harcadığı
saniye sayısıdır. Bu, gönderen tarafta günümüz rsync’lerinden birini gerektirir.
• Dosya listesi aktarım süresi, gönderenin dosya listesini alıcıya göndermek için
harcadığı saniye sayısıdır.
• Gönderilen toplam bayt sayısı, rsync’in istemci tarafının sunucu tarafına
gönderildiği tüm baytların sayısıdır.
• Alınan toplam bayt sayısı, rsync’in istemci tarafının sunucu tarafından aldığı
iletiler hariç toplam bayt sayısıdır. "iletiler hariç" bayt sayısı, sunucunun bize
gönderdiği ayrıntılı iletilerin baytlarını saymadığımız anlamına gelir, bu da
istatistiklerin daha tutarlı olmasını sağlar.
-8, --8-bit-output
Bu, rsync’e, geçerli yerelde geçerli olup olmadıklarını görmek ve geçersiz olanları
öncelemek için sınamaya çalışmak yerine, tüm yüksek bitli karakterlerin çıktıda
öncelenmeden bırakılmasını sağlar. Bu seçeneğe bakılmaksızın, tüm denetim karakterleri
(ancak sekmeler hariç) öncelenir.
2.6.7 sürümünden itibaren yüksek bitli karakterler ters eğik çizgi (\) ve diyez (#)
iminden sonra 3 sekizlik rakam ile ifade edilmektedir. Örneğin satır sonu karakteri
"\#012" ile ifade edilir. Dosya ismindeki ters eğik çizgi imlerinin ardından bir diyez
imi ve 3 sekizlik rakam gelmedikçe ters eğik çizgiler öncelenmez.
-h, --human-readable
Sayıları insan tarafından okunabilir biçemde çıktılar. Olası 3 düzey vardır:
1. Büyük sayılar 3 rakamlık kümeler halinde aralarına (yerele göre) nokta veya virgül
konarak ayrıştırılır.
2. 1000’lik birimlerle çıktılama yapılır (sonek olarak tek karakterlik birimlerle --
aşağıya bkz).
3. 1024’lük birimlerle çıktılama yapılır.
Öntanımlı düzey 1’dir. Her -h seçeneği düzeyi 1 arttırır. 0. seviyeyi belirmek için
seçeneği --no-human-readable (--no-h) biçiminde kullanmak gerekir (Sayılar sadece
rakamlardan oluşur).
2. ve 3. seviyede eklenen birim harfleri: K (kilo), M (mega), G (giga), T (tera), P
(peta). Örneğin, 1234567 baytlık dosya 2. seviyede 1,23M olarak çıktılanırdı (yerelde
ondalık kısmın virgül ile ayrıldığı varsayımıyla).
Geriye uyumluluk bilgisi
3.1.0’dan önceki rsync sürümleri, 1. düzeyi desteklemez ve öntanımlı olarak düzey
0’dır. Bu nedenle, bir veya iki -h seçeneğinin belirtilmesi, öncesinde --no-h
seçeneği belirtilmedikçe rsync sürümüne bağlı olarak farklı çıktılar üretilmesine
sebep olacaktır. Tek fark için bkz: --list-only
--partial
Aktarım kesintiye uğramışsa, öntanımlı olarak rsync, aktarımı yarım kalmış dosyayı
silecektir. Bazı durumlarda kısmen aktarılmış dosyaları silinmemesi istenebilir.
Aktarımın bir sonraki bağlantıda tamamlanmasını hızlandırmak üzere kısmen aktarılmış
dosyaların silinmemesi için bu seçeneği kullanabilirsiniz.
--partial-dir=DİZİN
Bu seçenek, --partial seçeneğinin davranışını değiştirirken aynı zamanda örtük olarak
etkinleştirir. Bu gelişmiş kısmi dosya yöntemi, kısmi dosyayı hedef dosyaya yazmak
yerine, belirtilen DİZİN’e yerleştirir. Bir sonraki aktarımda, rsync, aktarımın
yeniden başlamasını hızlandırmak için bu dizinde bulunan dosyayı veri olarak
kullanacak ve amacına hizmet ettikten sonra onu silecektir.
--whole-file açıkça (veya örtük olarak) belirtilirse, dosya rsync’in delta-aktarım
algoritması kullanılmadan gönderildiğinden, DİZİN içindeki güncellenmekte olan dosya
ile ilgili kısmi dosyalarının basitçe kaldırılacağı unutulmamalıdır.
rsync, henüz yoksa, DİZİN’i oluşturacaktır, ancak sadece son dizini oluşturur, yolun
tamamını değil. Bu, rsync’in gerektiğinde hedef dosyanın dizininde kısmi dizini
oluşturmasını ve kısmi dosya silindikten sonra kaldırmasını sağlamak için göreli bir
yol ("--partial-dir=.rsync-partial" gibi) kullanmayı kolaylaştırır. Mutlak bir yolun
kısmi dizinin çalışması için ayrılmış özel bir dizini göstermesi beklendiğinden, bu
dizin kaldırma işleminin yalnızca göreli yol için yapıldığı unutulmamalıdır.
DİZİN değeri mutlak bir yol değilse, rsync mevcut tüm dışlama kurallarının sonuna bir
kural daha ekler. Bu, gönderen tarafta mevcut olabilecek herhangi bir kısmi dizin
dosyasının gönderilmesini ve ayrıca alıcı taraftaki kısmi dizin öğelerinin zamansız
silinmesini önleyecektir. Bir örnek: yukarıdaki --partial-dir seçeneği, diğer dışlama
kurallarının sonuna bu "bozulabilir" dışlama kuralının eşdeğerini ekler: -f ’-p
.rsync-partial/’
özel dışlama kuralları kullanılıyorsa, kısmi dizin için özel bir
dışlama/gizleme/koruma kuralı eklemek gerekebilir. Çünkü,
1. diğer özel kuralların sonuna otomatik eklenen bir kural etkisiz kalabilir veya
2. rsync’in dışlama kuralını geçersiz kılmak gerekebilir.
Örneğin, rsync’in orada burada kalmış kısmi dizinleri temizlemesi istenirse, --delete-
after belirtilmeli ve bir "risk" süzme kuralı eklenmelidir, örnek: -f ’R .rsync-
kısmi/’. Geçerli çalıştırma sırasında kalan kısmi dizin verilerinden herhangi birini
rsync’in kullanması gerekmedikçe --delete-before veya --delete-during seçeneklerini
kullanmaktan kaçınılmalıdır.
Önemli:
--partial-dir dizinine diğer kullanıcılar yazamamalıdır, aksi güvenlik riskidir.
Örneğin "/temp" dizini ASLA belirtilmemelidir!
Ayrıca DİZİN değerini RSYNC_PARTIAL_DIR ortam değişkeninde belirtebilirsiniz. Bu
değişkene bir değerin atanmış olması --partial seçeneğinin etkin olmasını sağlamaz ama
komut satırında --partial seçeneğini belirtmekle --partial-dir seçeneğine dizin
belirtilmiş gibi işlem yapılması sağlanır. Örneğin, --partial-dir=.rsync-tmp ile
--progress seçeneğini birlikte kullanmak yerine, kabukta RSYNC_PARTIAL_DIR=.rsync-tmp
şeklinde bir atama yapıldığını ve .rsync-tmp dizininin eksik kalan aktarımı tamamlamak
için komut satırında sadece -P seçeneği belirtilerek kullanıldığını varsayalım.
--partial seçeneğinin bu ortam değişkenine bakmadığı durumlar,
1. --inplace seçeneğinin belirtilmiş olması (--inplace seçeneği --partial-dir ile
çeliştiğinden),
2. --delay-updates seçeneğinin belirtilmiş olmasıdır (aşağıya bkz).
Günümüz rsync’i, kısmi dizindeki bir dosyanın aktarımını sürdürdüğünde, bu kısmi dosya
başka bir geçici dosya oluşturmak yerine, yerinde güncellenir (böylece hedef + kısmi +
tmp yerine hedef + tmp’de azami çıktılama yapılır). Bunun için, aktarımın her iki
ucunda da en az 3.2.0 sürümü rsync olması gerekir.
Sunucu yapılandırmasının refuse options ayarı, amacı gereği --partial-dir seçeneğinin
--partial seçeneğini örtük olarak uygulamamasına sebep olur. Bu, yani, --partial
seçeneğinin reddedilmesi, --partial-dir tarafından sağlanan daha güvenilir üsluba hala
izin veriyor olmakla, aktarımı yarım kalmış hedef dosyaların tekrar yazılmasına izin
vermemek amacıyla kullanılabilir.
--delay-updates
Bu seçenek, güncellenen her dosyayı aktarımın sonunda isimleri değiştirilmek suretiyle
hızlıca yerine taşınmak üzere bir dizin içinde geçici bir dosyaya koyar. Bu dosyaların
güncellenmesini daha atomik yapmayı amaçlar. Öntanımlı olarak bu dosyalar her dosyanın
hedef dizini içindeki ".~tmp~" isimli bir dizine konur, fakat bu davranış --partial-
dir seçeneği belirtilerek değiştirilebilir. Bu .~tmp~ dizininin aktarımdan nasıl hariç
tutulacağı ve rsync’in ortalıkta kalan eski .~tmp~ dizinlerini nasıl temizleyeceği ile
ilgili açıklamalar için bkz: --partial-dir. Bu seçenek ---inplace ve --append seçeneği
ile birlikte kullanılamaz.
Bu seçenek --no-inc-recursive anlamına gelir çünkü üzerinde sonuna kadar yineleme
yapabilmek için bellekte tam dosya listesine ihtiyaç duyar.
Bu seçenek alıcı tarafta daha fazla bellek kullanır (aktarılan dosya başına bir bit)
ve ayrıca alıcı tarafta tüm güncellenmiş dosyaların ek bir kopyasını tutmak için
yeterli boş disk alanı gerektirir. Ayrıca, aşağıdaki durumlar dışında --partial-dir
için mutlak yol kullanılması gerekir:
1. Mutlak yol kullanıldığında güncellenen tüm dosyalar aynı dizine konulduğundan
aktarılan dosyalar arasında aynı isimde dosya olmaz ve
2. dosyaların bulunduğu yerde adları değiştirilemezse gecikmiş güncellemeler
başarısız olacağından dizin hiyerarşisi içinde dosya sistemi bağlama dizinleri
bulunamaz.
Ayrıca, çok daha atomik bir güncelleme algortiması içeren, rsync paketinin "support"
alt dizinindeki "atomic-rsync" python betiğine de bakılabilir (--link-dest seçeneğini
ve dosyalar için paralel bir hiyerarşi kullanır).
-m, --prune-empty-dirs
Dizinler dışında çocukları olmayan iç içe dizinler dahil tüm boş dizinlerin
silinmesini sağlar. Gönderen rsync içerme/dışlama/süzme kurallarını kullanarak dosya
hiyerarşisini ardışık olarak tararken bir sürü gereksiz dizin oluşmasını önlemek için
yararlıdır.
--min-size seçeneği gibi aktarım kurallarının kullanımının dosya listesine girenleri
etkilemediği ve bu nedenle bir dizindeki dosyalardan hiçbiri aktarım kuralıyla
eşleşmese bile dizinleri boş bırakmadığı unutulmamalıdır.
Dosya listesi gerçekte budandığından, bu seçenek ayrıca bir silme etkin olduğunda
hangi dizinlerin silineceğini de etkiler. Ancak, hariç tutulan dosya ve dizinlerin,
hem kaynak dosyaları gizleme hem de hedef dosyaları koruma kurallarıyla hariç tutulan
bazı öğelerin silinmesini engelleyebileceği unutulmamalıdır. Bunun nasıl önleneceğini
öğrenmek için bozulabilir süzme kuralına bakılabilir.
Genel bir koruma (protect) süzgeci kullanarak dosya listesinden belirli boş dizinlerin
budanmasını önleyebilirsiniz. Örneğin, bu seçenek "emptydir" dizininin dosya
listesinde tutulmasını sağlar:
--filter ’protect emptydir/’
Burada, bir hiyerarşideki tüm .pdf dosyalarını kopyalayan, yalnızca .pdf dosyalarını
tutmak için gereken hedef dizinleri oluşturan ve hedefteki gereksiz dosyaların ve
dizinlerin kaldırılmasını sağlayan bir örnek verilmiştir (dışlama kuralı yerine
kullanılan ’hide,! */’ dizin olmayanları gizleme süzgecine dikkat):
rsync -avm --del --include=’*.pdf’ -f ’hide,! */’ kaynak/ hedef
Gereksiz hedef dosyaların silinmesi istenmiyorsa, gizleme (hide) süzgecinin yerine
zamanı daha iyi kullanan --include=’*/’ --exclude=’*’ seçenekleri kullanılabilirdi.
--progress
Aktarımın ilerleyişini gösteren bilgilerin basılmasını sağlar. Bu, sıkılmış bir
kullanıcıya izlenecek bir şeyler verir. Günümüz rsync’inde,
--info=flist2,name,progress seçeneği örtük olarak öntanımlıdır, ancak kullanıcı
tarafından sağlanan --info seçenekleri önceliklidir (örneğin --info=flist0
--progress).
rsync’in normal bir dosyayı aktarırken göstediği ilerleme satır şuna benzer:
782448 63% 110.64kB/s 0:00:04
Bu örnekte, gönderici dosyasının %63’ü olan 782448 baytın saniyede 110.64kB hızla
indirilerek alıcıda oluşturulduğu, aktarım hızı aynı kaldığı takdirde aktarımın 4
saniye sonra biteceği ifade edilmektedir.
Bu istatistikler, rsync’in delta-aktarım algoritması kullanımdaysa yanıltıcı olabilir.
Örneğin, gönderenin dosyası temel dosyanın ardından ek verilerden oluşuyorsa, alıcıya
değişmez veriler ulaştığında rapor edilen hız muhtemelen önemli ölçüde düşecek ve
dosyanın eşleşen kısmını bitirmek için aktarımın tamamlanması muhtemelen alıcının
tahmin ettiğinden çok daha uzun sürecektir.
Dosya aktarımı bittiğinde rsync ilerleme satırına şöyle bir satır yerleştirir:
1,238,099 100% 146.38kB/s 0:00:08 (xfr#5, to-chk=169/396)
Bu örnekte, dosya toplamda 1.238.099 bayt uzunluğundaydı, tüm dosya için ortalama
aktarım hızı saniyede 146,38 kilobayttı ve aktarım 8 saniyede tamamlandı. Bu, mevcut
rsync oturumunda normal bir dosyanın 5. aktarımıydı. Dosya listesindeki toplam 396
dosyadan alıcıda güncel olup olmadıklarına bakılacak 169 dosya daha var.
Artırımlı bir özyineleme taramasında, rsync, taramanın sonuna ulaşana kadar dosya
listesindeki toplam dosya sayısını bilmeyecek, ancak tarama sırasında dosyaları
aktarmaya başladığından, (artırımlı özyineleme denetimi anlamında) "ir-chk" metnini
içeren bir satır görüntüleyecektir. Listenin tam boyutununun saptandığı noktaya
gelindiğinde "ir-chk" yerini "to-chk" metnine bırakacaktır. Yani, "ir-chk" ifadesini
gördüğünüz sürece, dosya listesindeki denetlenecek dosya sayısı giderek artacaktır
(aktarılan her dosya ayrıca bu listeye eklenecektir).
-P --partial --progress seçenekleri için kısayoldur. Amacı, kesintiye uğraması muhtemel
uzun bir aktarım için bu iki seçeneğin birlikte belirtilmesini kolaylaştırmaktır.
Ayrıca, istatistikleri tek tek dosyalar yerine tüm aktarıma dayalı olarak veren bir
--info=progress2 seçeneği de vardır. Çok sayıda adın ekranı kaydırmadan aktarımın
ilerleyiş izlenmek isteniyorsa, bu seçeneğin bir dosya adı çıktısı verdirmeden
kullanılması gerekir (örneğin -v seçeneğinden kaçınılabilir veya --info=name0
belirtilebilir). --info=progress2’yi kullanmak için --progress seçeneğinin
belirtilmesi gerekmez.
Son olarak, rsync’e SIGINFO veya SIGVTALRM sinyali göndererek anında ilerleme raporu
alınabilir. BSD sistemlerinde, Ctrl+T tuşları SIGINFO sinyali oluşturulur (Linux şu
anda bir SIGINFO sinyalini desteklememektedir). İstemci süreci bu sinyallerden birini
aldığında, mevcut dosya aktarımının bittiğini bildirecek ilerleme raporu çıktısını
üreten bayrağı tanımlar (sinyal geldiğinde büyük bir dosya aktarılıyorsa bu işlem
biraz zaman alabilir). Bir dosya adının (gerekirse) ardından ilerleme bilgisinin
--info=progress2 biçimi gelir. 3 rsync sürecinden hangisinin istemci süreci olduğu
bilinmeksizin, hepsinin sinyallenmesinde sakınca yoktur (çünkü istemci olmayan
süreçler sinyali yok sayar).
Dikkat:
SIGVTALRM sinyali 3.2.0 öncesi rsync’in (kahrından) ölmesine sebep olur.
--password-file=DOSYA
Uzak rsync sunucusuna erişim için parola içeren bir dosya belirtebilmeyi sağlar. DOSYA
olarak - belirtilirse standart girdi okunur. Dosya içinde parolayı içerek tek bir
satır bulunmalıdır (kalan satırlar yok sayılır). DOSYA herkesçe okunabilen bir dosya
ise ya da root sahibi olmadığı bir parola dosyası belirterek rsync’i çalıştırıyorsa
rsync hata vererek çıkar.
Bu seçenek ssh gibi bir uzak kabuk aktarımına parola sağlamaz. Bu işlemin uzak kabukra
nasıl yapılacağını öğrenmek için kullanılacak kabuğun belgelerine bakılabilir. Aktarım
için uzak kabuk kullanıldığı durumda bu dosya uzak kabuk oturumunun kimlik kanıtlama
işlemi bittikten sonra etkili olur (yani, artalan sürecinin yapılandırma dosyasında
belirtilmiş bir parola varsa kimlik kanıtlaması için bu dosya okunur).
--early-input=DOSYA
Bu seçenek, rsync’in standart girdideki "aktarım öncesi" betiğine 5K’ya kadar veri
gönderebilmeyi sağlar. Bu verilerin olası kullanımlarından biri, komut dosyasına (bir
"aktarım sonrası" betiğiyle sistemden ayrılması gerekecek) şifrelenmiş bir dosya
sistemini bağlamak için kullanılabilecek bir anahtar vermektir.
Artalan sürecinin sürümü en az 3.2.1 olmalıdır.
--list-only
Bu seçenek dosyaların aktarılmasına değil, kaynak dosyaların listelenmesine sebep
olur. Bu seçenek, eğer bir hedef belirtilmezse çalışır, dolayısıyla kullanım alanları
şunlardır:
1. Hedef içeren bir kopyalama komutunu dosya listeleme komutuna dönüştürmek için
2. Birden fazla kaynak belirtebilmek için. Dikkat: Hedefin de eklenmesi gerekir.
Dikkat:
Joker karakterli bir kaynak girdisinin kabuk tarafından birden çok girdiye
genişletildiği unutulmamalıdır, bu nedenle bu seçeneği kullanmadan böyle bir girdi
ile listeleme asla güvenli değildir. Örnek:
rsync -av --list-only foo* hedef/
rsync 3.1.0 ve sonrasında, --list-only ile çıktılanan boyutlar --human-readable
seçeneğinden etkilenmektedir. Öntanımlı olarak rakam gruplaması uygulanacak olsa da
daha yüksek seviyeden okunabilirlik birim sonekli değerler sağlayacaktır. Tüm
okunabilirlik düzeylerinde boyut sütunlarının genişliğinin 11 karakterden 14’e
yükseleceği unutulmamalıdır. Boyutların sadece rakamlardan oluşmasını sağlamak ve eski
11 karakterlik sütun genişliğine dönmek için --no-h seçeneği belirtilebilir.
Uyumluluk Bilgisi:
2.6.3 öncesi bir rsync’den dosyaların uzaktan listelenmesini isterken,
özyinelemeli olmayan bir listeleme istenirse bir hata oluşabilir. Bunun nedeni,
dosya listeleme işleminde örtük olarak --recursive olmaksızın --dirs seçeneğinin
uygulanması ve eski rsync’lerin bu seçeneğe sahip olmamasıdır. Bu sorunu önlemek
için --no-dirs seçeneği belirtilebilir (dizinin içeriğini genişletmek
gerekmiyorsa) veya özyineleme etkinleştirilip alt dizinlerin içeriği dışlanabilir:
-r --exclude=’/*/*’.
--bwlimit=HIZ
Soket üzerinden azami veri aktarım hızının KiB/s cinsinden belirtilebilmesini sağlar.
HIZ belirtilirken ondalık değer belirtilebilir ve değerin sonuna birim eklenebilir
(--bwlimit=1.5m gibi). Hiçbir sonek belirtilmezse 1024 baytlık birimler ("K" veya
"KiB") öntanımlıdır. 0 değeri hız kısıtlaması olmadığını belirtir. Kullanılabilir
soneklerin listesi için bkz: --max-size
Geriye uyumluluk için hız sınırı en yakın KiB birime yuvarlanabilir. Yani, 1024
b/s’den küçük hız belirtilemez.
rsync veriyi soketlere bloklar halinde yazar ve bu seçenek hem blokların yazılması hem
de ortalama aktarım hızını istenen hızda tutmaya çalışmak amacıyla kullanılır.
rsync’in veri bloğunu yazarken uyuduğu durumlarda ortalama hızı tutturmaya çalışırken
bazı hız aşımları görülebilir.
Verilerin dahili arabelleğe alınması nedeniyle, --progress seçeneği, verilerin
gönderim hızını doğru şekilde yansıtmayabilir. Bunun nedeni, bazı dosyaların verileri
hızlıca arabelleğe alındığında hızlıca gönderiliyor gibi görünmesi ya da çıktı
arabelleğinin boşaltılması sırasında gönderimin yavaşlamış gibi görünmesidir. Bu
durum, gelecekteki bir sürümde düzeltilebilir.
Ayrıca bkz: Artalan sürecininin --bwlimit seçeneği.
--stop-after=SÜRE, --time-limit=SÜRE
--time-limit seçeneğinin kullanımı artık önerilmemektedir.
Belirtilen SÜRE geçtiğinde rsync’in kopyalamayı durdurmasını sağlar.
Azami esneklik için, bir tarafın çıkması bağlantıyı sonlandırdığından bu seçenek uzak
tarafa gönderilmez. Bağlantının yalnızca bir tarafı bu seçeneği desteklese bile
seçeneğin kullanımına izin verilir. Gerektiğinde, --remote-option (-M) seçeneği
kullanılarak uzak tarafın bağlantıyı sonlandırması istenebilir.
--stop-at=yıl-ay-günTsaat:dakika
Belirtilen zamana ulaşıldığında rsync’in kopyalamayı durdurmasını sağlar. Tarih ve
zamanın tamamı yerel zaman diliminde yıl-ay-günTsaat:dakika biçeminde
(2000-12-31T23:59 gibi) belirtilebilir. Tarih belirtirken tire yerine eğik çizgi
kullanılabilir.
Değer çeşitli şekillerde kısaltılabilir, örneğin 2 rakamlı yıl belirtilebildiği gibi
bazı değerler hiç belirtilmeyebilir. Her durumda, sağlanan zaman bilgisiyle eşleşen
zamanda kopyalama durdurulur. Geçerli zamanın veya geçmişin belirtilmesi durumunda
rsync hata vererek çıkar.
Örneğin, "1-30" 30 Ocak yerel zamanla gece yarısını, "14:00" bir sonraki ös 2’yi, "1"
gelecek ayın 1. gününün geceyarısını, "31" gelecek 31 çeken ayın 31. gününün
geceyarısını, "59" ise geçerli saatin 59. dakikasını ifade eder.
Azami esneklik için, bir tarafın çıkması bağlantıyı sonlandırdığından bu seçenek uzak
tarafa gönderilmez. Bağlantının yalnızca bir tarafı bu seçeneği desteklese bile
seçeneğin kullanımına izin verilir. Gerektiğinde, --remote-option (-M) seçeneği
kullanılarak uzak tarafın bağlantıyı sonlandırması istenebilir. Uzak konağın öntanımlı
zaman diliminin yerel zaman diliminden farklı olabileceği hesaba katılmalıdır.
--fsync
Alıcı tarafın aktarımı biten her dosyaya fsync yapmasına sebep olur. Bu aktarımı
yavaşlatsa da önemli dosyaları güncellerken huzuru sağlamaya yardımcı olabilir.
--write-batch=DOSYA
Aynı hedefe yapılacak eşdeğer bir çağrı için --read-batch seçeneği ile kullanılmak
üzere bir dosya oluşturur. Ayrıntılar için bkz: TOPLU İŞLEM DOSYASI KİPİ bölümü ve
--only-write-batch seçeneği.
Bu seçenek uzlaşılmış sağlama toplamını ve sıkıştırma listelerini geçersiz kılar ve
her zaman eski tarz md5/md4/zlib seçimlerine dayalı bir seçim üzerinde uzlaşım sağlar.
Daha güncel bir seçim istenirse, --checksum-choice (--cc) ve/veya --compress-choice
(--zc) seçenekleri kullanılabilir.
--only-write-batch=DOSYA
Toplu işlem dosyası oluşturulurken hedef sistemde hiçbir güncelleme yapılmaması
dışında --write-batch gibi çalışır. Bu, değişikliklerin başka yollarla hedef sisteme
taşınmasına ve ardından değişikliklerin --read-batch yoluyla uygulanmasına olanak
tanır.
Toplu işlem dosyası doğrudan taşınabilir ortamlara yazılabilir: Bu ortam, aktarım
bitmeden önce kapasitesini doldurursa, bu kısmi aktarım hedefe uygulanabilir ve geri
kalanını almak için tüm süreç tekrarlanabilir (çoklu güncelleme döngüsü devam ederken
hedef sistemin kısmen güncellenmiş olması umursanmadığı takdirde).
Ayrıca, değişiklikleri uzak bir sisteme gönderirken bant genişliğinin önemli olmadığı
unutulmamalıdır. Çünkü toplu işlem dosyası, verilerin kablo üzerinden akmasına gerek
kalmadan göndericiden alıcıya yönlendirilmesine olanak tanır (çekerken, gönderen
uzakta olduğundan toplu işlem dosyası oluşturamazsınız).
--read-batch=DOSYA
Evvelce --write-batch ile oluşturulan DOSYA içindekileri uygular. Eğer DOSYA olarak
"-" belirtilirse dosya verisi standart girdiden okunur. Ayrıntılar için TOPLU İŞLEM
DOSYASI KİPİ bölümüne bakınız.
--protocol=SAYI
Daha eski bir protokol sürümünü kullanmaya zorlar. Bu, daha eski bir rsync sürümüyle
uyumlu bir toplu iş dosyası oluşturmak için kullanışlıdır. Örneğin, --write-batch
seçeneğiyle rsync 2.6.4 kullanılıyorsa, ancak --read-batch seçeneğini çalıştırmak için
rsync 2.6.3 kullanılacaksa, eski protokol sürümünü zorlamak için toplu iş dosyası
oluşturulurken "--protocol=28’ kullanılmalıdır (okuyan sistemde rsync’in
yükseltilmeyeceği varsayımıyla).
--iconv=DÖNÜŞÜM
rsync, bu seçeneği kullanarak dosya adlarını karakter kümeleri arasında
dönüştürebilir. DÖNÜŞÜM olarak "." değeri belirtilerek, rsync’e öntanımlı karakter
kümesinin yerel tanımına göre aranması sağlanabilir. Ayrıca, yerelin ve hedefin
karakter kümesi --iconv=YEREL,HEDEF biçeminde virgülle ayrılarak da
(--iconv=iso88599,utf8 gibi) belirtilebilir. Bu sıra, dosyaları gönderirken veya
alırken seçeneğin aynı kalmasını sağlar. Son olarak, herhangi bir dönüştürmeyi
engellemek için --no-iconv veya DÖNÜŞÜM olarak "-" belirtebilirsiniz. Bu seçeneğin
öntanımlı değeri konağa özeldir ve ayrıca RSYNC_ICONV ortam değişkeni ile de dönüşüm
belirlenebilir.
Yerel iconv(1) kitaplığının desteklediği karakter kümesi adlarının listesi için "iconv
--list" komutu çalıştırılabilir.
--protect-args (-s) seçeneğini belirtilirse, rsync komut satırında belirtilen dosya
adlarını gönderen taraf dönüştürecektir. Ayrıca bkz: --files-from
rsync’in süzme dosyalarında (içerilen/dışlanan dosyalar dahil) herhangi bir ad
dönüşümü yapmadığını unutulmamalıdır. Aktarımın her iki tarafıyla da eşleşecek
kuralların belirtildiğinden emin olunmalıdır. Örneğin, iki tarafta da hesaba katılması
gereken dosya adı farklılıkları varsa, fazladan içerme/dışlama kuralları
belirtilebilir.
Bir --iconv seçeneği buna izin veren bir rsync artalan sürecine iletildiğinde, artalan
süreci, gerçekte ilettiğiniz uzak karakter kümesinden bağımsız olarak "charset"
yapılandırma seçeneğinde belirtilen karakter kümesini kullanır. Bu nedenle, bir
artalan süreci aktarımı için yalnızca yerel karakter kümesini belirtmek yeterlidir
(--iconv=utf8 gibi).
-4, --ipv4, --6, --ipv6
rsync’e soketleri oluştururken veya ssh çalıştırırken IPv4/IPv6 tercih etmesini
söyler. Bu sadece rsync’in doğrudan kendi denetimi altındaki soketleri ve uzak kabuk
olarak kullanılan ssh ile anlaşabilmek için -4 veya -6 seçeneğinin ssh’ye iletilmesini
etkiler. Diğer uzak kabuklar için IPv4 durumunda doğrudan "--rsh SHELL -4" veya IPv6
durumunda "--rsh SHELL -6" seçeneğini belirtmek gerekebilir.
Ayrıca bkz: Artalan süreci --ipv4 seçeneği.
rsync, IPv6 desteği olmadan derlendiyse, --ipv6 seçeneğinin hiçbir etkisi olmaz. Bu
durumda rsync --version çıktısı "IPv6 yok" dizgesini içerir.
--checksum-seed=SAYI
MD4 sağlama toplamı tohumunun SAYI olarak belirtilebilmesini sağlar. Bu 4 baytlık
tohum her blok ve dosyanın MD4 sağlama toplamı hesaplamasında kullanılır (günümüz MD5
sağlama toplamları tohum kullanmaz). Öntanımlı tohum o an için time(3) kullanılarak
sunucu tarafından üretilir. Bu seçenek, yinelenebilir blok sağlama toplamları isteyen
uygulamalar için ya da kullanıcının daha rastgele bir tohum kullanmak istediği
yerlerde kullanışlıdır. SAYI olarak sıfır değeri verilirse öntanımlı tohum kullanılır.
ARTALAN SÜRECİ SEÇENEKLERİ
rsync artalan süreci başlatılırken kullanılan seçenekler:
--daemon
Bu seçenek rsync’in artalanda çalışacağını belirtir. Başlattığınız sunucuya bir rsync
istemcisi konak::modül veya rsync://konak/modül/ sözdizimini kullanarak erişebilir.
Eğer standart girdi bir soket ise, rsync, inetd üzerinden çalıştığını varsayacaktır,
aksi takdirde, uçbirimini bırakıp bir artalan süreci haline gelecektir. rsync
istemcileri tarafından yapılan her bağlantı isteğinde süreç, yapılandırma dosyasını
(rsyncd.conf) okuduktan sonra isteğe yanıt verecektir.
Daha fazla bilgi için bkz: rsyncd.conf(5)
--address=ADRES
Öntanımlı olarak rsync, --daemon seçeneği ile başlatıldığında ya da bir rsync sunucuya
bağlanırken bir joker adres kullanır. Bu seçenekle kullanılacak adres olarak belli bir
IP adresi (veya konakismi) belirtebilirsiniz. Bu --config seçeneği ile birlikte
kullanılarak sanal konak kullanımını mümkün kılar.
Ayrıca, rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki address seçeneğinin açıklamasına da
bakılabilir.
--bwlimit=HIZ
Sunucu sürecinin gönderdiği veri için azami aktarım hızını KiB/s cinsinden belirtmek
için kullanılır. İstemci bu durumda bile bir --bwlimit değeri belirtebilir, ancak
HIZ’dan büyük değerlere izin verilmez.
Ayrıca bkz: İstemci --bwlimit seçeneği.
--config=DOSYA
Öntanımlı yapılandırma dosyasında farklı bir yapılandırma dosyası belirtmek için
kullanılır. Artalan süreci root dışında bir uzak kullanıcı tarafından bir uzak kabuk
uygulaması üzerinden çalıştırılıyorsa öntanımlı yapılandırma dosyası çalışma
dizinindeki (genellikle $HOME) rsyncd.conf dosyası, aksi takdirde
/etc/rsyncd.conf’dur.
-M, --dparam=SEÇENEKLER
Bu seçenek, rsync artalan süreci kipinde başlatılırken bir artalan süreci yapılandırma
seçeneğini tanımlamak için kullanılabilir. İlk modülün tanımından önce seçeneğin genel
ayarların sonuna eklenmesine eşdeğerdir. İstenirse seçenek adları boşluksuz olarak
belirtilebilir. Örnek:
rsync --daemon -M pidfile=/yol/rsync.pid
--no-detach
Artalan süreci olarak çalışmada rsync’in uçbirimini bırakıp bir artalan süreci haline
gelmesini engeller. Bu seçenek, rsync, Cygwin üzerinde bir hizmet olarak
çalıştırılırken gereklidir. Ayrıca, daemontools ya da AIX’in Sistem Özkaynak Denetçisi
gibi bir uygulama tarafından yönetildiğinde yararlı olabilir. Seçeneğin ayrıca, rsync
bir hata ayıklayıcı altında çalıştırılırken de kullanılması tavsiye edilir. Bu
seçenek, rsync, inetd veya sshd üzerinden çalışıyorsa etkisizdir.
--port=PORT
Artalan süreci tarafından öntanımlı olarak kullanılan 873. port yerine başka bir port
belirtmek için kullanılır.
Ayrıca istemci --port seçeneğinin ve rsyncd.conf(5) kılavuz sayfasındaki port
seçeneğinin açıklamasına da bakılabilir.
--log-file=DOSYA
Yapılandırma dosyasındaki "log file" seçeneğinde belirtilen dosyanın yerine
kullanılacak günlük DOSYAsını belirtmek için kullanılır.
Ayrıca bkz: İstemci --log-file seçeneği.
--log-file-format=BİÇEM
Yapılandırma dosyasındaki "log format" seçeneğinde belirtilen dizge yerine
kullanılacak olan BİÇEM dizgesini belirtmek için kullanılır. Ayrıca, değeri boş dizge
değilse "transfer logging" seçeneğini etkinleştirir, aksi takdirde aktarım
günlüklemesi kapatılır.
Ayrıca bkz: İstemci --log-file-format seçeneği.
--sockopts
rsyncd.conf(5) dosyasındaki socket options seçeneği ile aynı sözdizimine sahip olup
onu geçersiz kılar.
Ayrıca bkz: İstemci --sockopts seçeneği.
-v, --verbose
Artalan sürecinin başlatılması sırasında günlük bilgilerinin miktarını arttırmak için
kullanılır. Artalan sürecinin, istemci bağlandıktan sonraki ayrıntı seviyesi istemci
tarafından kullanılan seçeneklerle ve modülün yapılandırma bölümündeki max verbosity
değeriyle denetlenir.
Ayrıca bkz: İstemci --verbose seçeneği.
-4, --ipv4, --6, --ipv6
rsync artalan sürecinin bağlantıları dinleyeceği soketleri oluştururken IPv4/IPv6
tercih etmesini sağlarlar. Çekirdekteki bir IPv6 hatası nedeniyle Linux’un eski
sürümlerinde bu seçeneklerden biri gerekli olabilir (port kullanılacağı zaman "adres
zaten kullanımda" hatası alınıyorsa, rsync artalan sürecini başlatırken --ipv6 veya
--ipv4 belirtmek gerekebilir).
Ayrıca bkz: İstemci --ipv4 seçeneği.
rsync, IPv6 desteği olmadan derlendiyse, --ipv6 seçeneğinin hiçbir etkisi olmaz. Bu
durumda rsync --version çıktısı "IPv6 yok" dizgesini içerir.
-h, --help
--daemon seçeneğinden sonra belirtilirse, rsync artalan süreci başlatılırken
kullanılabilecek seçenekleri kısaca açıklayan bir yardım sayfası basar.
SÜZME KURALLARI
Süzme kuralları hangi dosyaların aktarılacağını (içerileceğini - include), hangi
dosyaların atlanacağını (dışlanacağını - exclude) seçmek için esnek bir yöntem sağlar.
Kurallar ya doğrudan include/exclude seçenekleri ile ya da daha hassas içerme/dışlama
kalıpları ile (bir dosyadan okuyarak) belirtilebilir.
rsync, aktarılacak dosya/dizinlerin listesindeki her isim için ayrı ayrı içerme/dışlama
kurallarını tarar ve ilk eşleşen kalıbı uygular: bir dışlama kalıbıyla eşleşen dosya
atlanır; bir içerme kalıbı ile eşleşen dosya atlanmaz; eşleşen bir kalıp yoksa dosya
atlanmaz.
rsync, komut satırında belirtilen include/exclude seçeneklerinden sıralı bir süzme
kuralları listesi oluşturur. Süzme kurallarının sözdizimi şöyledir:
kural [kalıp_veya_dosyaismi]
kural,belirteç [kalıp_veya_dosyaismi]
kural ismi olarak, aşağıda açıklanan kısa ya da uzun kural isimlerinden birini
kullanabilirsiniz. Eğer kısa isimli kural kullanırsanız, kuralı belirteç’ten ayıran ’,’
isteğe bağlıdır. Ardından gelen (varsa) kalıp veya dosyaismi bir boşluk veya alt çizgiden
sonra yazılmalıdır. Kullanılabilecek kural önekleri:
uzun kısa açıklama
--------------------------
1. exclude - dışlama kalıbı belirtir
2. include + içerme kalıbı belirtir.
3. merge . ek kuralları okumak için birleştirilecek dosyayı belirtir.
4. dir-merge : bir dizin içi birleştirme dosyası belirtir.
5. hide H aktarımdan gizlenen dosyalar için kalıp belirtir.
6. show S aktarımdan gizlenmeyen dosyalar için kalıp belirtir.
7. protect P silinmekten korunan dosyalar için kalıp belirtir.
8. risk R silinmekten korunmayan dosyalar için kalıp belirtir.
9. clear ! geçerli içerme/dışlama listesini temizler (girdi almaz)
Kurallar bir dosyadan okunduğunda, "#" ile başlayan açıklama satırları ile boş satırlar
yoksayılır.
--include ve --exclude komut satırı seçenekleri yukarıdaki kural sözdizimini değil, sadece
kalıplarla ek olarak listeyi temizleyen ünlem (!) imini (ve kalıplar bir dosyadan
okunuyorsa boş ve açıklama satırlarını) kabul eder. Bir kalıp "- " (tire ve boşluk) veya
"+ " (artı ve boşluk) ile başlamıyorsa, kural (içerme seçeneği için) "+ " veya (dışlama
seçeneği için) "- " önekli bir dizge olarak yorumlanır. Diğer yandan, bir --filter
seçeneği, kuralın başlangıcında daima kısa veya uzun bir kalıp adı içermelidir.
Ayrıca, her bir --filter, --include ve --exclude seçeneği tek bir kalıp/kural alır. Çok
sayıda kalıp/kural eklemek için komut satırında bu seçenekler yinelenebilir veya --filter,
--include-from ve --exclude-from seçeneklerinin birleştirme dosyası sözdizimi
kullanılabilir.
İçerme/Dışlama Kalıpları
Yukarıda SÜZME KURALLARI bölümünde bahsedildiği gibi dosyalar "+", "-" vb. süzme kuralları
kullanılan kalıplar belirtilerek içerilebilir ya da dışlanabilir. İçerme ve dışlama
kurallarının her birinde aktarılacak dosyaların isimleriyle eşleşen kalıplar belirtilir.
Bu kalıplar çeşitli biçimler alabilir:
○ Eğer kalıp bir / ile başlıyorsa, dosya hiyerarşisi içinde belli bir noktaya
demirlenir, aksi takdirde dosya yolunun sonuna eşlenir. Bu düzenli ifadelerde kalıbı ^
ile başlatmaya benzer. Örneğin, "/foo" kalıbı ya (genel bir kural için) "aktarımın
kökü"ndeki ya da (dir-merge kuralı için) birleştirme dosyasının dizinindeki "foo"
isimli dosya ile eşleşirdi. Nitelenmemiş bir "foo" ise, ağacın herhangi bir yerindeki
"foo" isimli bir dosya veya dizin ismi ile eşleşirdi, çünkü algoritma kökten alt
dizinlere doğru ardışık olarak uygulanır; yani, her yol elemanı sonunda bir dosya ismi
olacak şekilde ele alınır. Demirlenmemiş "sub/foo" ise, hiyerarşinin herhangi bir
noktasındaki "sub" isimli bir dizin içindeki bir "foo" ile eşleşirdi. Aktarımın kökü
ile eşleşen bir kalıbın nasıl belirtileceği İçerme/Dışlama Kalıplarının Kök Dizinle
İlişklendirilmesi bölümünde ayrıntılı olarak açıklanmıştır.
○ Eğer kalıp bir / ile bitiyorsa, sadece bir dizinle eşleşir, bir dosya, sembolik bağ ya
da aygıtla değil.
○ Eğer kalıp *?[ dosyaismi kalıp karakterlerinden birini içeriyorsa, ifade sınarak ya
kabuğun dosyaismi eşleştirme kuralları ya da basit bir dizge eşleştirmesi kullanılır.
○ Tek yıldız ("*") herşeyle eşleşecek ama eğik çizgilerde (/) duracaktır.
○ Çift yıldız ("**") eğik çizgiler dahil herşeyle eşleşir.
○ Soru imi ("?") eğik çizgi (/) hariç her karakterle eşleşir.
○ Köşeli ayraç ("[") [a-z] veya [[:alpha:]] gibi bir karakter sınıfı başlatır.
○ Bir joker kalıbında ters eğik çizgi bir joker karakteri öncelemekte kullanılabilir,
ancak öncelediği bir joker karakter değilse öncelediği karakterin eşleşmesini sağlar.
Bir kalıp, hiçbir şey içermeyen bir kalıba kıyasla joker karakter içerdiğinde,
fazladan bir ters eğik çizgi kaldırma düzeyi var demektir. Örneğin, “foo\bar”
dizgesinde "\b"nin tek başına "b" haline gelmemesi gerekiyorsa dizgeye ters eğik
çizgiyle eşleşen bir önceleme eklemek gerekiyor demektir, bu durumda dizge “foo\\bar*"
olarak belirtilmelidir.
○ Eğer bir kalıp bir / (sonda değil) ya da bir "**" içeriyorsa baştan sona tüm dizinleri
dahil tam dosya yolu ile eşleştirilir. Eğer kalıp bir / ya da "**" içermiyorsa, sadece
tam yolun son bileşeni ile eşleştirilir (algoritmanın altdizinlere inilerek
uygulandığını hatırlayın, yani "tam yol" başlangıç dizininden başlayarak son dizine
kadar yolun herhangi bir parçası ile eşleşebilir).
○ Sondaki “bir_dizin/***” kalıbı [3 yıldıza dikkat!] hem dizinle (“bir_dizin/"
belirtilmiş gibi) hem de dizindeki her şeyle ("bir_dizin/**" belirtilmiş gibi)
eşleşir. Bu davranış 2.6.7 sürümünde eklenmiştir.
Bilgi:
--recursive (-r) seçeneğini (örtük olarak -a ile uygular) kullandığınızda, soldan sağa
her yolun her alt bileşeni ziyaret edilir, yani içerme/dışlama kalıpları alt dizinlere
de inilerek her alt bileşenin tam ismine uygulanır. rsync göndereceği dosyaları
ararken, dışlama kalıpları aslında dizin basamaklama aşamasını kısa devre eder.
Örneğin, "/foo/bar/baz" içerilirken "/foo" ve "/foo/bar" dışlanmaz). Eğer bir kalıp
belli bir üst dizini dışlıyorsa, bir düzey daha derin içerme kalıbını sonuçsuz
bırakabilir, çünkü rsync, hiyerarşinin dışlanan bir bölümünden daha derine inmez.
Bir üst dizinin dışlanması "*" ile biten bir kural kullanılırken önem kazanır.
Örneğin, bu çalışmayacaktır:
+ /bir/yol/bu-dosya-bulunmaz
+ /bu-dosya-bulunur
- *
Bu kural listesi, "bir" üst dizini ’- *’ kuralından dolayı dışlayacağından başarısız
olur, yani rsync, "bir" ve "bir/yol" dizinleri içindeki hiçbir dosyayı ziyaret etmez.
Hiyerarşideki tüm dizinleri ziyaret ettirecek bir çözüm "+ */" kuralının listeye dahil
edilmesi ("- *" kuralından önce herhangi bir yere yerleştirilebilir) ve belki --prune-
empty-dirs seçeneğinin de kullanılmasıdır. Diğer bir çözüm ise ziyaret edilmesi
gereken üst dizinlerin hepsi için belirli bir içerme kuralı eklemektir. Örneğin, bu
kural kümesi doğru çalışır:
+ /bir/
+ /bir/yol/
+ /bir/yol/bu-dosya-bulunur
+ /bu-dosya-da-bulunur
- *
Dışlama/içerme eşleştirme örnekleri:
• "- *.o" kalıbı *.o ile eşleşen tüm dosya isimlerini dışlar.
• "- /foo" kalıbı aktarımın kök dizinindeki "foo" isimli dosyayı/dizini dışlar.
• "- foo/" kalıbı "foo" isimli her dizini dışlar.
• "- /foo/*/bar" kalıbı aktarımın kök dizinindeki "foo" dizininden iki seviye aşağıdaki
"bar" isimli her dosyayı dışlar.
• "- /foo/**/bar" kalıbı aktarımın kök dizinindeki "foo" dizininden iki veya daha alt
seviyedeki "bar" isimli her dosyayı dışlar.
• "+ */", "+ *.c" ve "- *" kalıplarının birleşimi, tüm dizinler ve C kaynak dosyaları
dışında herşeyi dışlar.
• "+ foo/", "+ foo/bar.c" ve "- *" kalıplarının birleşimi ise sadece "foo" dizinini ve
"foo/bar.c" dosyasını içerecektir ("foo" dizini açıkça içerilmelidir yoksa "*"
tarafından dışlanırdı).
"+" veya "-" iminin ardından kabul edilen değiştiriciler;
• / değiştircisi, içerme/dışlama kuralının geçerli öğenin mutlak yol adıyla eşleşmesi
gerektiğini belirtir. Örneğin, "-/ /etc/passwd" kalıbında, "/etc" dizininden dosya
gönderilirken passwd dosyası aktarıma dahil edilmez; "-/ dizin/foo" kalıbında ise,
"dizin" alt dizini aktarımın kökü bile olsa içindeki "foo" dosyası aktarıma dahil
edilmez.
• ! değiştircisi, içerme/dışlama kuralının kalıp eşleşmediği takdirde etkili olmasını
sağlar. Örneğin, "-! */" dışlama kuralı dizin olmayan herşeyi dışlar.
• C değiştircisi, tüm küresel CVS-dışlama kurallarının "-C" yerine dışlananlar olarak
eklenmesi gerektiğini belirtmek için kullanılır. Hiçbir girdi kabul etmez.
• s değiştircisi, kuralın gönderen taraf için geçerli olduğunu belirtmek için
kullanılır. Gönderen tarafı etkileyen bir kural dosyaların aktarılmasını engeller.
Öntanımlı kuralların gönderen taraf kuralları haline gelmesini sağlayan --delete-
excluded belirtilmediği sürece öntanımlı kurallar her iki tarafı da etkiler. Gönderen
taraf içerme/dışlama kurallarını belirtmenin başka bir yolu hide (H) ve show (S)
kurallarını kullanmaktır.
• r değiştircisi, kuralın alıcı tarafa uygulanacağını belirtmekte kullanılır. Alıcı
tarafı etkileyen bir kural, dosyaların silinmesini engeller. Daha fazla bilgi için
üstteki s değiştiricisinin açıklamasına bakılabilir. Alıcı taraf içerme/dışlama
kurallarını belirtmenin başka bir yolu (protect (P) ve (risk( (R) kurallarını
kullanmaktır.
• p değiştircisi, bir kuralın bozulabilir olduğunu, yani silinmekte olan dizinlerde yok
sayılacağını belirtir. Örneğin, --cvs-exclude (-C) seçeneğinin "CVS" ve "*.o" gibi
şeyleri dışlayan öntanımlı kuralları bozulabilir olarak imlenir ve kaynaktan
kaldırılan bir dizinin hedeften silinmesini engellemez.
• x değiştircisi, xattr kopyalama/silme işlemlerinde xattr adlarını etkileyen kuralı
belirtir (ve bu nedenle dosya/dizin adları eşleştirilirken yoksayılır). Hiçbir xattr
eşleştirme kuralı belirtilmezse, öntanımlı xattr süzme kuralı kullanılır (bkz:
--xattrs seçeneği).
Birleştirme Dosyası Süzme Kuralları
Yukarıda SÜZME KURALLARI bölümünde bahsedildiği gibi merge (.) ya da dir-merge (:) süzme
kuralı belirtilerek tüm dosyalar süzme kurallarıyla birleştirilebilir.
İki çeşit birleştirme dosyası vardır: tek dosyalık (’.’) ve dizin içi dosyalar (’:’). Tek
dosyalık bir birleştirme dosyası bir defa okunur ve "." kuralındaki süzme listesi ile
birlikte işleme sokulur. Dizin içi birleştirme dosyası türünde ise, rsync adım adım bütün
alt dizinleri tarayarak ismi belirtilen dosyayı buldukça dosya içeriğini o anki kural
listesine ekler. Bu dizin içi kural dosyaları aktarımın alt dizinlerinde aranması
gerektinden gönderen tarafta oluşturulmalıdır. Ayrıca, bu kural dosyalarının silinmeyecek
dosyaları etkilemesi isteniyorsa, alıcı tarafa da aktarılmaları gerekecektir (aşağıda,
Diziniçi Birleştirme Kuralları ve Silme bölümüne bakınız).
Bazı örnekler:
merge /etc/rsync/default.rules
. /etc/rsync/default.rules
dir-merge .per-dir-filter
dir-merge,n- .non-inherited-per-dir-excludes
:n- .non-inherited-per-dir-excludes
Bir merge veya dir-merge kuralı şu belirteçleri kabul eder:
○ - belirteci, dosya içi açıklamalar hariç başka bir kural çözümlemesi olmaksızın,
dosyanın sadece dışlama kalıplarından oluşması gerektiğini belirtir.
○ + belirteci, dosya içi açıklamalar hariç başka bir kural çözümlemesi olmaksızın,
dosyanın sadece içerme kalıplarından oluşması gerektiğini belirtir.
○ C belirteci, bir dosyanın CVS uyumluluğu anlamında okunması gerektiğini belirtir. Bu
’n’, ’w’, ve ’-’ belirteçlerini etkin kılar, fakat ayrıca, belirtilecek liste
temizleme imine de (!) izin verir. Bir dosya ismi belirtilmemişse dosya isminin
".cvsignore" olduğu varsayılır.
○ e belirteci, birleştirme dosyasını aktarımdan dışlayacaktır; örneğin, "dir-merge,e
.rules" kuralı "dir-merge .rules" ve "- .rules" kuralları gibidir.
○ n belirteci, kuralların alt dizinlerde miras alınmayacağını belirtir.
○ w belirteci, kurallar için satırlara bölme değil boşluklara göre sözcük ayırma
uygulanacağını belirtir. Bu ayrıca açıklamalara da izin vermeyecektir.
Bilgi:
Kuraldan öneki ayıran boşluklar özel olarak ele alınır, yani "- foo + bar"
dizgesi iki kurala ayrılacaktır (önek çözümlemesinin iptal edilmediği
varsayımıyla).
○ Dosya öntanımlısından okunan kuralları zorlarken "+" veya "-" kuralları için
yukarıdaki değiştiricilerden herhangi biri belirtilebilir (kullanışsız olacağından !
değiştiricisi hariç). Örneğin, "dir-merge,s .filt" ve ":sC" kurallarının herbiri
sadece gönderen tarafta uygulanacak dizin içi birleştirme kurallarını oluştururken,
"merge,-/ .excl" kuralıyla .excl dosyasının içeriği mutlak yol dışlamaları olarak ele
alınır. Birleştirme kuralı etkilenecek tarafları belirtiyorsa (s veya r değiştiricisi
veya her ikisi aracılığıyla), dosyadaki kurallar tarafları belirtmemelidir (bir
değiştirici veya hide gibi bir kural öneki aracılığıyla).
dir-merge kuralları n belirteci kullanılmadıkça birleştirme dosyasının bulunduğu her alt
dizinde miras alınır. Her alt dizinin kuralları, miras alınan kurallara göre daha yüksek
öncelik almak üzere üst dizindeki dir-merge kurallarının başına eklenir. Birleşik kural
kümesi birleştirme dosyasının bulunduğu noktalara göre gruplanır, böylece genel kurallar
listesinde evvelce belirtilmiş bir kuralın dir-merge kuralları ile değiştirilmesi mümkün
olur. Bir diziniçi birleştirme dosyasında bir liste temizleme kuralına ("!")
rastlandığında, sadece o birleştirme dosyasının bulunduğu noktaya kadar miras alınan
kurallar temizlenir.
Tek dosyalık kuralın dir-merge dosyasından miras alınmasını engellemenin diğer bir yolu,
dosyanın başına bir / getirmektir. Bir diziniçi birleştirme dosyasındaki bu tür kurallar
birleştirme dosyasının bulunduğu dizine göre ele alınır, böylece bir "/foo" kalıbı dir-
merge süzme kuralı dosyasının bulunduğu dizindeki "foo" dosyasıyla eşleşir.
--filter=". dosya" üzerinden belirtilebilecek örnek süzme dosyası:
merge /home/user/.global-filter
- *.gz
dir-merge .rules
+ *.[ch]
- *.o
- foo*
Bu, /home/user/.global-filter dosyasının içeriğini listenin başına ekler ve ayrıca
".rules" dosyasını dizin içi süzme dosyasına dönüştürür. Dizin taraması başlatılmadan önce
okunan tüm kurallar, (aktarımın köküyle eşleşen eğik çizgi gibi) genel sabitleme
kurallarının sonuna eklenir.
Eğer bir dizin içi birleştirme dosyası, ilk aktarım dizininin üst dizini olan bir dosya
yolu ile belirtilmişse, rsync belirtilen dosya için, aktarım dizininin başlangıcından
itibaren tüm üst dizinleri tarayacaktır. Örneğin, böyle bir süzgeç (bkz: -F seçeneği),
--filter=’: /.rsync-filter’
rsync’e .rsync-filter dosyasını, aktarımın bir parçası olarak gönderilen dizinlerde normal
dosya taramasına başlamadan önce aktarımın üst dizini aracılığıyla kökten aşağı doğru tüm
dizinlerde aramasını söyler (Bilgi: bir rsync artalan süreci için kök dizin daima modülün
“path” değeridir).
Dizin içi birleştirme dosyaları için bu tarz ön tarama örnekleri:
rsync -avF /kaynak/yol/ /hedef/dizin
rsync -av --filter=’: ../../.rsync-filter’ /kaynak/yol/ /hedef/dizin
rsync -av --filter=’: .rsync-filter’ /kaynak/yol/ /hedef/dizin
İlk iki komut ".rsync-filter" dosyasını "/kaynak/yol" içinde aramaya başlamadan önce "/"
ve "/kaynak" dizinlerinde arama yapar. Son komut ise, üst dizin taramasından kaçınır ve
".rsync-filter" dosyasını sadece aktarımın parçası olan dizinlerde arar.
".cvsignore" dosyasının içeriği kalıplara dahil etmek istenirse, ":C" kuralı
kullanılmalıdır. Bu kural, .cvsignore dosyalarını dizin içi birleştirme dosyaları haline
getirir, fakat dosya CVS uyumluluğu bağlamında ayrıştırılır. --cvs-exclude (-C)
seçeneğinin bulunduğu yerde etkili olması isteniyorsa kuralların arasına bu noktada ":C"
kuralı yerleştirilebilir. Bu olmaksızın, rsync .cvsignore dosyası için dir-merge kuralını
diğer kurallarının sonuna ekleyecektir (komut satırı seçeneklerinden daha düşük bir
öncelik vererek). Örnek:
cat <<EOT | rsync -avC --filter=’. -’ a/ b
+ foo.o
:C
- *.old
EOT
rsync -avC --include=foo.o -f :C --exclude=’*.old’ a/ b
Yukarıdaki rsync komutlarının ikisi de aynı işi yapar. Her ikisi de diziniçi .cvsignore
kurallarını listenin sonuna değil, ortasına ekleyecektir. Bu, onların dizine özel
kurallarının sizin kurallarınızın tümünden daha düşük önemde olması yerine :C’ye kadar
olan kuralların yerine geçmesini mümkün kılar. Diğer CVS dışlama kurallarını etkilemek
için (örn, öntanımlı dışlananlar listesi, $HOME/.cvsignore dosyasının içeriği ve
$CVSIGNORE değişkeninin değeri), -C komut satırı seçeneğini belirtmek yerine,
kurallarınıza bir "-C" kuralı eklemelisiniz; örn, "--filter=-C".
Liste Temizleyen Süzme Kuralı
Yukarıda SÜZME KURALLARI bölümünde bahsedildiği gibi mevcut içerme/dışlama listesini "!"
süzme kuralını kullanarak temizleyebilirsiniz. "Geçerli" liste ya genel kural listesi
(kural, süzme seçenekleri çözümlenirken saptanmışsa) ya da dizin içi birleştirme dosyası
kurallarından (bunlar kendi alt listelerinde miras alınırlar, dolayısıyla üst dizinin
kurallarını bu kuralla temizleyebilirsiniz) oluşur.
İçerme/Dışlama Kalıplarının Kök Dizinle İlişklendirilmesi
Evvelce de bahsedildiği gibi, genel içerme/dışlama kalıpları aktarımın kök dizini ile
ilişkilendirilebilir (birleştirme dosyasının dizini ile ilişklendirilen dizin içi
kalıplarının tersine). Aktarımı, göndericiden alıcıya bir isim alt ağacının gönderilmesi
olarak düşünürseniz, aktarımın kök dizini hedef dizinde yinelenecek olan ağaç
başlangıcıdır. Bu kök, bir / ile başlayan kalıplarla ilişkilendirilir.
Eşleşme aktarımın köküne göre yapıldığından, kaynak yolun sonundaki bölü çizgisini
değiştirmek ya da --relative seçeneğinin kullanımında değişiklik yapmak eşleştirmede
kullanılan yolu etkiler. Aşağıda bu davranış örneklenmiştir.
Biri "/home/ben/foo/bar", diğeri "/home/sen/bar/baz" olan iki dosya olsun. Aşağıda bu iki
dosyanın çeşitli komut kullanımlarındaki farklı aktarımları gösterilmiştir.
Örnek komut: rsync -a /home/ben /home/sen /hedef
+/- kalıbı: /ben/foo/bar
+/- kalıbı: /sen/bar/baz
Hedef dosya: /hedef/ben/foo/bar
Hedef dosya: /hedef/sen/bar/baz
Örnek komut: rsync -a /home/ben/ /home/sen/ /hedef
+/- kalıbı: /foo/bar (dikkat: "ben" yok)
+/- kalıbı: /bar/baz (dikkat: "sen" yok)
Hedef dosya: /hedef/foo/bar
Hedef dosya: /hedef/bar/baz
Örnek komut: rsync -a --relative /home/ben/ /home/sen /hedef
+/- kalıbı: /home/ben/foo/bar (dikkat: tam dosyayolu)
+/- kalıbı: /home/sen/bar/baz (keza bu da)
Hedef dosya: /hedef/home/ben/foo/bar
Hedef dosya: /hedef/home/sen/bar/baz
Örnek komut: cd /home; rsync -a --relative ben/foo sen/ /hedef
+/- kalıbı: /ben/foo/bar (belirtilen yolla başlar)
+/- kalıbı: /sen/bar/baz (keza bu da)
Hedef dosya: /hedef/ben/foo/bar
Hedef dosya: /hedef/sen/bar/baz
Hangi ismi süzdüğünüzü görmenin en kolay yolu, ismin önüne bir / koymak ve --verbose
kullanarak çıktıya bakmaktır (dosyalar kopyalanmadan önce komutu kuru kuruya çalıştırıp
neler olacağını görmek için, --dry-run seçeneği kullanılabilir).
Diziniçi Birleştirme Kuralları ve Silme
Bir silme seçeneği olmaksızın, diziniçi birleştirme kuralları sadece gönderen tarafı
ilgilendirir, dolayısıyla aktarımı etkilemeksizin birleştirme dosyaları rahatça
dışlanabilir. Bunu kolayca yapmanın yolu, örnekte görüldüğü gibi bu dışlamayı sağlayacak
’e’ belirtecini eklemektir. Bu iki komut eşdeğerdir:
rsync -av --filter=’: .hrc’ --exclude=.hrc konak:kaynak/dizin /hedef
rsync -av --filter=’:e .hrc’ konak:kaynak/dizin /hedef
Buna rağmen, alıcı tarafta bir silme yapmak VE bazı dosyaların da silinerek dışlanmasını
isterseniz, alıcı tarafın dışlanacak dosyaları bilmesini sağlamanız gerekecektir. En
kolayı, aktarıma diziniçi birleştirme dosyalarını dahil etmek ve --delete-after
kullanmaktır. Bu yolla, birşeyleri silmeden önce alıcı tarafta gönderen taraftaki dışlama
kuralları alınmış olacaktır:
rsync -avF --delete-after konak:kaynak/dizin /hedef
Yine de, birleştirme dosyaları aktarımın bir parçası değilse, ya bazı genel dışlama
kuralları belirtilmeli (komut satırında belirtilebilir) ya da alıcı tarafta diziniçi
birleştirme dosyalarının bulunması sağlanmalıdır. İlkine bir örnek (uzak .kural
dosyalarının kendilerini dışladıkları varsayılıyor):
rsync -av --filter=’: .kural’ --filter=’. /benim/ek.kuralım’ \
--delete konak:kaynak/dizin /hedef
Bu örnekte ek.kuralım dosyası aktarımın her iki tarafını da etkileyebilir, fakat gönderen
taraftaki kurallar, diziniçi birleştirme kuralından sonra belirtildiğinden, .kural
dosyasındaki kurallardan daha düşük öncelikli olurlar
Aşağıdaki örnekte, uzak taraf .rsync-filter dosyalarını aktarımdan dışlamaktadır, ancak
alıcı tarafta neyin silineceğini denetim altına almak için kendi .rsync-filter
dosyalarımızı kullanmak istiyoruz. Bunu yapmak için diziniçi birleştirme dosyalarını
özellikle dışlamalı (böylece silinmezler) ve neyin silinip silinmeyeceğini denetim altına
almak için kuralları yerel dosyalara koymalıyız:
rsync -av --filter=’:e /.rsync-filter’ --delete \
konak:kaynak/dizin /hedef
rsync -avFF --delete konak:kaynak/dizin /hedef
TOPLU İŞLEM DOSYASI KİPİ
Toplu işlem dosyası kipi bir çok sistem için aynı olan güncellemeleri uygularken
kullanılabilir. Bir dizin ağacının çok sayıda konak üzerinde kopyalarının bulunduğunu
varsayalım. Şimdi, kaynak ağacında bazı değişiklikler olduğunu ve bunların diğer konaklara
da aktarılması gerektiğini varsayalım. Bu işlemi toplu işlem dosyası kipini kullanarak
yapmak için, rsync, kaynak ağacındaki değişiklikleri hedef ağaçlardan birinde uygulayan
--write-batch seçeneği ile çalıştırılır. --write-batch seçeneği, yapılan işlemlerin aynı
dizin ağacını içeren hedeflerde uygulanmak üzere bir "toplu işlem dosyası" içinde
saklanmasını sağlar.
Toplu iş dosyasını bir kez oluşturmak, birden çok hedef ağacı güncellerken dosya durumu,
sağlama toplamı ve veri bloğu oluşturma işlemlerini her defasında yeniden gerçekleştirme
zorunluluğundan kurtarır. Aynı verileri her konağa ayrı ayrı göndermek yerine, toplu
güncelleme dosyalarını birçok konağa aynı anda aktarmak için çok noktaya yayın aktarım
protokolleri kullanılabilir.
Kaydedilen değişiklikleri diğer hedef ağaçlara uygulamak için rsync, bu dosyanın ismi
--read-batch seçeneğinde belirtilerek çalıştırılır. rsync, toplu işlem dosyasında
saklanmış bilgileri kullanarak hedef ağacı günceller.
Rahat olsun diye, --write-batch seçeneği kullanılırken ek bir dosya daha oluşturulur. Bu
dosyanın ismi, toplu işlem dosyasının isminin sonuna ".sh" eklenerek oluşturulur. Bu .sh
dosyası toplu işlem dosyasını kullanarak hedefi güncelleyecek komut satırını içerir. Bir
Bourne (ya da benzeri) kabuk kullanılarak çalıştırılabilir. İsteğe bağlı olarak özgün yol
yerine hedef ağacın dosya yolu aktarılabilir. Bu, hedef ağacın dosya oluşturulurken
kullanılandan farklı olduğu durumlarda yararlıdır.
Örnekler:
$ rsync --write-batch=foo -a konak:/kaynak/dzn/ /hedef1/dzn/
$ scp foo* uzak:
$ ssh uzak ./foo.sh /hedef2/dzn/
$ rsync --write-batch=foo -a /kaynak/dzn/ /hedef1/dzn/
$ ssh uzak rsync --read-batch=- -a /hedef2/dzn/ <foo
Bu örneklerde, rsync /kaynak/dzn/’den /hedef1/dzn/’i güncellemekte kullanılmış ve bu
işlemi yinelemek için işlemler "foo" ve "foo.sh" dosyalarına kaydedilmiştir. "uzak" konağı
toplu veri /hedef2/dzn/ dizinine gönderilerek güncellenir. Bu iki örnek arasındaki farklar
toplu işlem dosyalarının hangi esneklikte kullanılabileceğini göstermek içindir:
○ İlk örnek ilk kopyanın yerel olmayacağını gösterir -- her iki yönde de aktarım için
uzak kabuk sözdizimi veya rsync artalan süreci sözdizimi kullanılabilir.
○ İlk örnek uzak konak üzerinde --read-batch seçenekli komutu çalıştırırken doğru rsync
seçeneklerini oluşturulan "foo.sh" dosyasından alır.
○ İkinci örnek toplu işlem verisini standart girdiden okur, böylece toplu işlem
dosyasının önce uzak konağa kopyalanması gerekmez. Bu örnek, değiştirilmiş bir --read-
batch seçeneğinin kullanılmasını gerektirdiğinden "foo.sh" betiği kullanılmamıştır,
fakat betiği kullanmak için dosya düzenlenebilir (ancak, başka bir seçeneğin
(--exclude-from=- gibi) standart girdiyi kullanmadığından emin olunmalıdır).
Yetersizlikler
--read-batch seçeneği, hedef ağacın, betiğin oluşturulduğu hedefteki ağaçla aynı olacağı
varsayımına dayanır. Hedef ağaçta bir fark saptandığında işlem ya bir uyarı ile iptal
edilir (dosya güncel görünüyorsa) ya da dosya güncellemesi yapılmaya çalışılır ve bundan
sonra eğer dosyanın doğrulanması başarısız olursa işlem bir hata üretilerek iptal edilir.
Bu, eğer işlem kesintiye uğratılırsa toplu okuma işleminin yeniden başlatılmasının güvenli
olması gerektiği anlamına gelir. Eğer toplu güncellemenin dosyanın boyutuna ve tarihine
bakılmaksızın daima yapılabilmesi istenirse, -I seçeneği kullanılabilir (toplu işlem
dosyası okunurken). Eğer bir hata oluşursa, hedef ağaç bir ihtimal, kısmen güncellenmiş
durumda olacaktır. Bu durumda, rsync toplu güncelleme ile değil, normal işlemle
kullanılarak hedef ağaç düzeltilebilir.
Tüm hedeflerde kullanılan rsync sürümü, toplu işlem dosyasını üretmekte kullanılan kadar
yeni olmalıdır. Eğer, toplu işlem dosyasının protokol sürümü onu okuyan rsync’in
sürümünden daha yeni ise rsync bir hata vererek sonlanacaktır. Ayrıca, eski bir rsync
sürümünün anlayabileceği rsync üretimi bir toplu işlem dosyasının oluşturulma yöntemi için
--protocol seçeneğine bakılabilir. (2.6.3 sürümünde toplu işlem dosyalarının biçemi
değiştiğinden, bu sürümden eski ve yeni sürümlerin toplu işlem dosyaları bir diğerinde
çalışmayacaktır.)
Bir toplu işlem dosyası okunurken, siz belirtmemiş olsanız bile, işlem dosyası üretilirken
kullanılan ve veriler için gerekli olan bazı seçenekler zorunlu olarak kullanılacaktır.
Diğer seçenekler değiştirilebilir, hatta değiştirilmelidir de. Örneğin, --write-batch
seçeneği --read-batch seçeneği olarak değişmeli, --files-from seçeneği kullanılmamalıdır,
bunun yanında --filter/--include/--exclude seçenekleri ise --delete seçeneklerinden biri
belirtilmedikçe gerekli olmaz.
betik.sh dosyasını oluşturan kod, kabuk betiğinin sonuna tek bir listeye dönüştürerek
--filter/--include/--exclude seçeneklerini bir belge niteliğinde ekler. Tecrübeli bir
kullanıcı bu bilgiyi --delete tarafından silinmesi istenenlerde bir değişiklik varsa,
dışlama listesini değiştirmekte kullanabilir. Normal bir kullanıcı ise, bu ayrıntıları
yoksayabilir ve betikli veriyi uygun --read-batch komutuyla çalıştıran kabuk betiğini
kullanabilir.
rsync’deki özgün toplu işlem kipi "rsync+" üzerine inşa edilmiş olsa da en son sürümde
yeni bir gerçeklenim kullanılmaktadır.
SEMBOLİK BAĞLAR
rsync kaynak dizini içinde bir sembolik bağ saptadığında üç temel davranış sözkonusudur:
• Öntanımlı olarak, sembolik bağlar oldukları gibi aktarılmazlar. Bir sembolik bağ
varsa, "skipping non-regular file" (normal dosya olmadığından atlanıyor) iletisini
alırsınız ve dosya atlanır.
• Eğer --links seçeneği belirtilmişse, sembolik bağlar alıcı tarafta aynı hedefle
yeniden oluşturulur. BİLGİ: --archive seçeneği örtük olarak --links seçeneğini
uygular.
• Eğer --copy-links seçeneği belirtilmişse, alıcı tarafa sembolik bağın ismiyle
hedefindeki dosya aktarılır.
rsync ayrıca, "güvenli" ve güvensiz" sembolik bağları ayrımsayabilir. Bunun kullanıldığı
yere bir örnek olarak, bir sanalyöre yansılaması yapılırken, yörenin genel bölümüne
/etc/passwd sembolik bağının aktarımda içerilmediğinden emin olunmak istenmesi
gösterilebilir. --copy-unsafe-links seçeneğinin kullanımı sembolik bağların hedefindeki
dosyaların kopyalanmasına sebep olacaktır. --safe-links seçeneğinin kullanımı ise güvensiz
bağların atlanmasına sebep olacaktır.
Uyarı:
--safe-links seçeneğinin etkili olabilmesi için --links seçeneğinin de belirtilmesi
gerekir.
Mutlak yol içeren (/ ile başlayan) sembolik bağlarla, boş ve bulunulan dizinden daha
yukarıdaki dizinleri gösteren ".." bileşenlerini içeren sembolik bağlar güvensiz olarak
kabul edilir.
Sembolik bağ seçeneklerinin yorumlanışı aşağıda özetlenmiştir. Liste öncelik sırasına
göredir, bu nedenle kullanılan seçeneklerin tamamını içeren bir şık yoksa en yakın kısmi
eşleşmeyi içeren ilk şık kullanılmalıdır:
1. --copy-links Tüm sembolik bağlar dizin veya dosyaya dönüştürülür (diğer seçeneklerden
etkilenebilecek hiçbir sembolik bağ bırakmamacasına).
2. --copy-dirlinks Dizin sembolik bağları gerçek dizinlere dönüştürülür, diğer tüm
sembolik bağlar aşağıdaki gibi ele alınır.
3. --links --copy-unsafe-links Güvenli olmayan sembolik bağlar dosyalara dönüştürülür,
güvenli olanların tamamı oluşturulur.
4. --copy-unsafe-links Güvenli olmayan sembolik bağlar dosyalara dönüştürülür, güvenli
olanlar uyarı verilerek atlanır.
5. --links --safe-links Alıcı, aktarımda bulunan güvenli olmayan sembolik bağları
oluşturmayı atlar ve güvenli olanları oluşturur.
6. --links - Tüm sembolik bağlar oluşturulur.
--munge-links seçeneğinin etkili olduğu durumlar için seçeneğin açıklamasına bakılmalıdır.
--keep-dirlinks seçeneği aktarımdaki sembolik bağları değil alıcı taraftaki dizin sembolik
bağlarının ele alınışını etkiler. Seçeneğin açıklamasında bu konuda bir uyarı
bulunmaktadır.
TANI KOYMA
rsync ara sıra biraz şifreli gibi görünen hata iletileri üretir. Bunlardan biri, en kafa
karıştıcı olanı, "protocol version mismatch -- is your shell clean?" (protokol sürümü
uyuşmazlığı -- kabuğunuz temiz mi?) iletisidir.
Bu ileti genellikle, rsync’in aktarım için kullandığı akım üzerinde istenmeyen veriler
üreten uzak kabuk oluşumları ya da başlatma betiklerinizden kaynaklanır. Bu soruna tanı
koymanın yolu, uzak kabuğu şöyle çalıştırmaktır:
ssh uzakkonak /bin/true > out.dat
Bundan sonra oluşturulan out.dat dosyasına bakılmalıdır. Herşey yolunda gitmişse dosya
sıfır uzunlukta olacaktır. Eğer yukarıdaki hata alınıyorsa, dosya bazı veriler
içerecektir. Dosyanın içeriğine bakarak bunları nelerin üretebileceği bulunmaya
çalışılmalıdır. Çok yapılan bir hata, etkileşimsiz oturum açmak için komutlar içeren
yanlış yapılandırılmış kabuk betikleridir (.cshrc veya .profile gibi).
Süzme kalıplarında hata ayıklamak için, -vv seçeneği belirtilebilir. rsync, bu ayrıntı
seviyesinde dosyaların tek tek neden içerildiğini veya dışlandığını gösterecektir.
ÇIKIŞ DEĞERLERİ
0 - Başarılı
1 - Sözdizimi ya da kullanım hatası
2 - Protokol uyumsuzluğu
3 - girdi/çıktı dosyalarını, dizinlerini seçerken oluşan hatalar
4 - İstenen eylem desteklenmiyor, iki olasılık var:
• 64 bitlik dosyaları desteklemeyen bir platformda bu tür dosyalarla çalışılmak
isteniyordur.
• İstemci tarafından desteklendiği halde sunucu tarafından desteklenmeyen bir seçenek
kullanılmıştır.
5 - Sunucu/istemci protokolü başlatılırken hata.
6 - Artalan süreci günlüğe kayıt ekleyemiyor
10 - Soket G/Ç hatası
11 - Dosya G/Ç hatası
12 - rsync protokolü veri akımında hata
13 - Uygulama tanılarında hata
14 - Süreçlerarası iletişim (IPC) kodunda hata
20 - Bir SIGUSR1 veya SIGINT alındı
21 - waitpid() bazı hatalar döndürdü
22 - nüve bellek tamponları ayrılırken hata
23 - Hatadan dolayı kısmî aktarım
24 - Gözden kaçan kaynak dosyalarından dolayı kısmî aktarım
25 - --max-delete sebebiyle silme işlemi durdu
30 - Veri aktarımında zamanaşımı
35 - Artalan süreci bağlantısı için sürenin dolması bekleniyor
ORTAM DEĞİŞKENLERİ
CVSIGNORE
.cvsignore dosyalarındaki gibi yoksayılacak kalıpları belirtmek için kullanılır. Daha
fazla bilgi için bkz: --cvs-exclude
RSYNC_ICONV
--iconv seçeneğinin öntanımlısını belirtmek için kullanılır. 3.0.0 sürümünden itibaren
desteklenmektedir.
RSYNC_OLD_ARGS
--old-args seçeneğinin öntanımlı olarak etkin olması için "1", tekrarlanan seçenek
durumunun etkin olması için bir veya daha fazla sayıda "2" veya öntanımlı olarak etkin
ise iptal etmek için "0" atanabilir. Bu ortam değişkenine sıfırdan farklı bir değer
atandığında, RSYNC_PROTECT_ARGS değişkeninin yerini alır.
--old-args, --no-old-args veya --protect-args seçeneği kullanıldığında bu değişken yok
sayılır.
3.2.4 sürümünden itibaren desteklenmektedir.
RSYNC_PROTECT_ARGS
--protect-args seçeneğinin öntanımlı olarak etkin olması için sıfırdan farklı bir
değer atanmalıdır. Öntanımlı olarak etkin ise iptal etmek için "0" atanmalıdır.
--old-args, --no-old-args veya --protect-args seçeneği kullanıldığında bu değişken yok
sayılır.
3.1.0 sürümünden itibaren desteklenmektedir. 3.2.4 ve sonrasında RSYNC_OLD_ARGS
değişkenine sıfırdan farklı bir değer atanmışsa bu değişken yok sayılır.
RSYNC_RSH
rsync tarafından kullanılan öntanımlı kabuğun yerine kullanılacak kabuğu belirtmek
için kullanılır. Komut isminden sonra komut satırı seçeneklerine --rsh (-e)
seçeneğindeki gibi izin verilir.
RSYNC_PROXY
rsync sunucusuna bağlanırken rsync istemcisi tarafından kullanılacak vekil sunucuyu
belirtmek için kullanılır. Değeri bir konak:port çifti olarak belirtilmelidir.
RSYNC_PASSWORD
Kimlik kanıtlaması gerektiren bir rsync sunucusuna bağlanırken komut satırında parola
belirtmek zorunda kalmamak için parola bu değişkene atanabilir. Aktarım ssh gibi bir
kabuk üzerinden gerçekleştiriliyorsa bu değişkene bakılmayacaktır.
USER veya LOGNAME
USER veya LOGNAME değişkenleri bir rsync sunucusuna gönderilecek kullanıcı ismini
belirlemek için kullanılır. Böyle bir tanım yapılmamışsa, öntanımlı kullanıcı ismi
olarak "nobody" kullanılır. İkisine de tanımlama yapılmışsa USER önceliklidir.
RSYNC_PARTIAL_DIR
Bu ortam değişkeni, kısmi aktarım etkinleştirmesi yapılmaksızın kısmi aktarım için
kullanılacak dizini belirtir. Tüm ayrıntılar için --partial-dir seçeneğine
bakılabilir.
RSYNC_COMPRESS_LIST
Bu ortam değişkeni, ardışık bir sıra veya azaltılmış bir ad listesi belirterek
sıkıştırma algoritması uzlaşımının özelleştirilmesine olanak tanır. Kullanılabilir
sıkıştırıcıların adlarını görmek için rsync --version komutu kullanılabilir. Tüm
ayrıntılar için --compress seçeneğine bakılabilir.
RSYNC_CHECKSUM_LIST
Bu ortam değişkeni, ardışık bir sıra veya azaltılmış bir ad listesi belirterek sağlama
toplamı algoritması uzlaşımının özelleştirilmesine olanak tanır. Kullanılabilir
sağlama toplamlarının adlarını görmek için rsync --version komutu kullanılabilir. Tüm
ayrıntılar için --checksum-choice seçeneğine bakılabilir.
RSYNC_MAX_ALLOC
Bu ortam değişkeni, --max-alloc seçeneğinin yaptığı gibi ayrılabilecek azami bellek
miktarını belirtmekte kullanılır.
RSYNC_PORT
Bu ortam değişkeni rsync tarafından okunmaz, bunun yerine rsync’in sunucu
bağlantısıyla çalıştığı uzak kabuğun ortamında atanır. Bu, rsync-ssl(1) gibi bir
betiğin, kullanıcının komut satırında belirttiği port numarasını bilmesini sağlar.
HOME
Kullanıcının öntanımlı .cvsignore dosyasını bulmakta kullanılır.
RSYNC_CONNECT_PROG
Bu ortam değişkeni, sunucu bağlantısı yaparken kullanılacak uygulamayı belirtmek için
çoğunlukla hata ayıklama kurulumlarında kullanılır. Tüm ayrıntılar için bkz: RSYNC
ARTALAN SÜRECİNE BAĞLANMAK
RSYNC_SHELL
Bu ortam değişkeni, çoğunlukla RSYNC_CONNECT_PROG tarafından belirtilen uygulamanın
çalıştırılacağı kabuğu belirtmek için hata ayıklama kurulumlarında kullanılır. Tüm
ayrıntılar için bkz: RSYNC ARTALAN SÜRECİNE BAĞLANMAK
İLGİLİ DOSYALAR
/etc/rsyncd.conf veya rsyncd.conf
İLGİLİ BELGELER
rsync-ssl(1), rsyncd.conf(5), rrsync(1).
HATALAR
• Zamanlar unix time_t türünden değerler olarak aktarılır.
• Dosyalar FAT dosya sistemine aktarılırken, rsync dosyalarda değişiklik yapmayabilir.
Bkz: --modify-window.
• Dosya izinleri, aygıtlar, vs. temel sayısal değerleriyle aktarılır.
• Ayrıca, bkz: --delete.
• Lütfen hataları raporlayınız! Hataları raporlamak için bkz: https://rsync.samba.org/.
DAHİLİ SEÇENEKLER
--server ve --sender seçenekleri rsync tarafından dahili olarak kullanılır ve normal
şartlar altında asla bir kullanıcı tarafından kullanılmamalıdır. Yalnızca bir rsync
komutunu çalıştırabilen bir oturum açmak gibi belirli senaryolarda bu seçenekler hakkında
biraz bilgi sahibi olmak gerekebilir. Örneğin, rsync paketinin support dizininde, kısıtlı
bir ssh oturumu açmak için kullanılabilen rrsync (restricted -kısıtlı- rsync) adında örnek
bir betik bulanmaktadır.
RSYNC HAKKINDA
rsync GNU kamu lisansı altında dağıtılmaktadır. Ayrıntılar için COPYING dosyasına
bakılabilir.
Sanalyöremiz: https://rsync.samba.org/
Bu kılavuz sayfasında yanıtlarını bulamadığınız sorular için sanalyöremizde bir SSS bölümü
bulunmaktadır.
rsync’in GitHub projesi: https://github.com/WayneD/rsync.
Bu uygulamayı beğeniyorsanız, sizden bunu duymak bizi mennun edecektir.
Bu uygulamada, Jean-loup Gailly ve Mark Adler tarafından yazılmış zlib sıkıştırma
kütüphanesi kullanılmaktadır.
TEŞEKKÜR
Gidenlere teşekkürler: John Van Essen, Matt McCutchen, Wesley W. Terpstra, David Dykstra,
Jos Backus, Sebastian Krahmer, Martin Pool ve aramızdan ayrılan ama unutulmayan yoldaşımız
J.W. Schultz’a.
Ayrıca, Richard Brent, Brendan Mackay, Bill Waite, Stephen Rothwell ve David Bell’e de
teşekkür ederiz. Unuttuklarım varsa özür dilerim.
YAZAN
rsync ilk olarak Andrew Tridgell ve Paul Mackerras tarafından yazıldı. Daha sonra bir çok
kişi tarafından geliştirildi. Şu an Wayne Davison tarafından sürdürülmektedir.
Destek ve geliştirme eposta listelerimiz için bkz: https://lists.samba.org
ÇEVİREN
© 2005, 2022 Nilgün Belma Bugüner
Bu çeviri özgür yazılımdır: Yasaların izin verdiği ölçüde HİÇBİR GARANTİ YOKTUR.
Lütfen, çeviri ile ilgili bildirimde bulunmak veya çeviri yapmak için
https://github.com/TLBP/manpages-tr/issues adresinde "New Issue" düğmesine tıklayıp yeni
bir konu açınız ve isteğinizi belirtiniz.