Provided by: manpages-pl-dev_4.23.1-1_all bug

NAZWA

       ioctl_console - funkcje ioctl konsoli i konsoli wirtualnych

OPIS

       Przedstawione  poniżej  operacje  ioctl(2) są specyficzne dla Linuksa i są obsługiwane dla
       konsoli i konsoli wirtualnych. Operacje wymagają trzeciego parametru, nazywanego tu argp.

       KDGETLED
              Pobranie stanu diod LED. argp wskazuje na zmienną typu char. Trzy najmniej znaczące
              bity *argp wskazują aktualny stan diod wg schematu:

              LED_CAP    0x04   dioda caps lock
              LED_NUM    0x02   dioda num lock
              LED_SCR    0x01   dioda scroll lock

       KDSETLED
              Ustawienie  diod  LED.  Diody  są ustawiane odpowiednio do wartości trzech najmniej
              znaczących bitów liczby całkowitej bez znaku, typu long,  w  argp.  Jednakże  jeśli
              ustawiony  jest  najbardziej  znaczący  bit,  stan  diod wraca do stanu normalnego:
              odzwierciedla stan funkcji klawiatury caps lock, num lock i scroll lock.

       Przed Linuksem 1.1.54 diody odzwierciedlały jedynie stan znaczników  klawiatury,  a  ioctl
       KDGETLED/KDSETLED  zmieniały  również  stan  tych znaczników. Od Linuksa 1.1.54 diody mogą
       wyświetlać dowolną informację, lecz standardowo wskazują stan  znaczników  klawiatury.  Do
       zmiany znaczników klawiatury służą dwa następne wywołania funkcji ioctl.

       KDGKBLED
              Pobranie wartości znaczników klawiatury: CapsLock, NumLock, ScrollLock (znaczników,
              nie stanu diod). argp wskazuje na zmienną typu char, do której  zostaną  przepisane
              wartości   znaczników.   Najniższe  trzy  bity  (maska  0x7)  odzwierciedlają  stan
              znaczników, a trzy najniższe bity następnego bajtu (maska 0x70) zawierają  domyślne
              ustawienie znaczników. (Od Linuksa 1.1.54).

       KDSKBLED
              Ustawienie   wartości   znaczników   klawiatury:   CapsLock,   NumLock,  ScrollLock
              (znaczników,  nie  stanu  diod).  argp  zawiera  pożądany  stan  znaczników.   Trzy
              najniższe  bity  (maska  0x7)  zawierają  stan  znaczników,  a  trzy najniższe bity
              następnego bajtu (maska 0x70) zawierają domyślne ustawienie znaczników. (Od Linuksa
              1.1.54).

       KDGKBTYPE
              Pobranie typu klawiatury. Przekazuje wartość KB_101, zdefiniowaną jako 0x02;

       KDADDIO
              Dodanie portu we/wy jako poprawnego. Równoważne funkcji ioperm(arg,1,1).

       KDDELIO
              Usunięcie   portu   we/wy   z   listy   poprawnych   portów.   Równoważne   funkcji
              ioperm(arg,1,0).

       KDENABIO
              Włączenie  dostępu  do  portów  we/wy  karty   graficznej.   Równoważne   wywołaniu
              ioperm(0x3b4, 0x3df-0x3b4+1, 1).

       KDDISABIO
              Wyłączenie   dostępu   do  portów  we/wy  karty  graficznej.  Równoważne  wywołaniu
              ioperm(0x3b4, 0x3df-0x3b4+1, 0).

       KDSETMODE
              Włączenie trybu  tekstowego/graficznego.  argp  jest  liczbą  całkowitą  bez  znaku
              zawierającą jedną z wartości:

              KD_TEXT       0x00
              KD_GRAPHICS   0x01

       KDGETMODE
              Pobranie  informacji  o  ustawionym  trybie:  tekstowy/graficzny.  argp wskazuje na
              zmienną  int,  której  zostanie  nadana  jedna  z  wartości  pokazanych  wyżej  dla
              KDSETMODE.

       KDMKTONE
              Wygenerowanie  dźwięku o określonej długości. Niższe 16 bitów liczby całkowitej bez
              znaku, typu long, w argp, określa czas wyrażony w cyklach zegara, a wyższe 16 bitów
              podaje  czas  trwania  w  milisekundach. Jeśli czas trwania jest równy zeru, dźwięk
              zostaje wyłączony. Sterowanie jest przekazywane natychmiast. Na  przykład,  argp  =
              (125<<16)  +  0x637 określa dźwięk zwykle skojarzony ze znakiem Ctrl-G. (Od Linuksa
              0.99pl1; nie działa w Linuksie 2.1.49-50).

       KIOCSOUND
              Włączenie lub wyłączenie generowanie dźwięków. Niższe 16 bitów  argp  określa  czas
              trwania  w  cyklach  zegara  (tzn.  argp  =  1193180/częstotliwość). Jeśli argp = 0
              wówczas  dźwięk  zostaje  wyłączony.  W  każdym  z   przypadków   sterowanie   jest
              przekazywane natychmiast.

       GIO_CMAP
              Pobranie  z jądra aktualnie obowiązującej mapy kolorów. argp wskazuje na 48-bajtową
              tablicę. (Od Linuksa 1.3.3).

       PIO_CMAP
              Zmiana domyślnej  mapy  kolorów  trybu  tekstowego.  argp  wskazuje  na  48-bajtową
              tablicę, która zawiera kolejno wartości Red, Green i Blue dla dostępnych 16 kolorów
              ekranu: 0 brak, 255 pełna intensywność.   Domyślnymi  kolorami  są,  w  kolejności:
              czarny,  ciemnoczerwony,  ciemnozielony, brązowy, ciemnoniebieski, ciemnopurpurowy,
              ciemny  niebieskozielony,  jasnoszary,  ciemnoszary,  jasnoczerwony,  jasnozielony,
              żółty, jasnoniebieski, jasnopurpurowy, jasny niebieskozielony i biały.  (Od Linuksa
              1.3.3).

       GIO_FONT
              Pobranie 256-znakowej czcionki ekranowej w rozszerzonym formacie. argp wskazuje  na
              tablicę  8192  bajtów.  Jeśli  obecnie  załadowana  czcionka  jest jedną z czcionek
              512-bajtowych lub jeśli konsola nie jest w trybie  tekstowym,  funkcja  zwraca  kod
              błędu EINVAL.

       GIO_FONTX
              Pobranie  czcionki  ekranowej  i  związanych  z  nią  informacji.  argp wskazuje na
              strukturę typu struct consolefontdesc (patrz PIO_FONTX). Przed wywołaniem  funkcji,
              polu  charcount  powinna  zostać  nadana  wartość równa maksymalnej liczbie znaków,
              jakie się zmieszczą w buforze wskazywanym przez chardata. Po zakończeniu, charcount
              i   charheight   są  wypełniane  odpowiednimi  informacjami  dotyczącymi  aktualnie
              załadowanej czcionki, a  tablica  chardata  zawiera  informacje  o  foncie,  o  ile
              przekazana  wartość  charcount wskazywała wystarczającą ilość miejsca; w przeciwnym
              razie bufor nie jest modyfikowany, a zmiennej errno nadawana jest  wartość  ENOMEM.
              (Od Linuksa 1.3.1).

       PIO_FONT
              Ustawia  256-znakową  czcionkę ekranową. Ładuje czcionkę do generatora znaków karty
              EGA/VGA. argp wskazuje na 8192-bajtową mapę z 32 bajtami na jeden znak. W przypadku
              czcionek  8xN  (0  <  N  <=  32)  wykorzystywane jest tylko pierwszych N bajtów. Ta
              procedura unieważnia jednocześnie odwzorowanie Unicode.

       PIO_FONTX
              Ustawia czcionkę ekranową i związane z nią informacje  na  temat  jej  prezentacji.
              argp wskazuje na

                  struct consolefontdesc {
                      unsigned short charcount;  /* znaków w czcionce
                                                    (256 lub 512) */
                      unsigned short charheight; /* wierszy skanowania
                                                    w znaku (1-32) */
                      char          *chardata;   /* dane czcionki w
                                                    postaci rozszerzonej */
                  };

              Jeśli   jest   to   konieczne,  ekran  zostanie  odpowiednio  przeskalowany,  a  do
              odpowiednich procesów przesłany będzie sygnał SIGWINCH.   Ta  procedura  unieważnia
              jednocześnie odwzorowanie Unicode. (Od Linuksa 1.3.1).

       PIO_FONTRESET
              Inicjuje  czcionkę ekranową, rozmiar i odwzorowanie Unicode do wartości ustawionych
              podczas startu sytemu. argp nie jest używany, lecz powinien mieć wartość NULL,  aby
              zapewnić zgodność z przyszłymi wersjami Linuksa. (Od Linuksa 1.3.28).

       GIO_SCRNMAP
              Pobranie  z jądra odwzorowania ekranu. argp wskazuje na obszar o rozmiarze E_TABSZ,
              który jest wypełniany danymi  czcionki  służącymi  do  wyświetlenia  poszczególnych
              znaków.  W przypadku gdy obecnie załadowana czcionka zawiera więcej niż 256 znaków,
              ta procedura najprawdopodobniej zwróci bezwartościowe informacje.

       GIO_UNISCRNMAP
              Pobranie z jądra pełnego odwzorowania Unicode. argp wskazuje na obszar o  rozmiarze
              E_TABSZ*sizeof(unsigned  short),  który jest wypełniany kodami Unicode odpowiednimi
              dla poszczególnych znaków. Specjalny zestaw kodów Unicode,  rozpoczynający  się  od
              U+F000,  służy do reprezentacji odwzorowania "bezpośrednio na czcionkę" ("direct to
              font"). (Od Linuksa 1.3.1).

       PIO_SCRNMAP
              Załadowanie  do  jądra   "definiowanej   przez   użytkownika"   (czwartej)   tabeli
              odwzorowującej bajty na symbole ekranu konsoli. argp wskazuje na obszar o rozmiarze
              E_TABSZ.

       PIO_UNISCRNMAP
              Załadowanie  do  jądra   "definiowanej   przez   użytkownika"   (czwartej)   tabeli
              odwzorowującej  bajty  na  kody  Unicode,  które  są  z kolei tłumaczone na symbole
              ekranowe zgodnie z aktualnie załadowaną tabelą odwzorowania Unicode-na-czcionkę. Do
              bezpośredniego  odwzorowania  na symbole ekranowe mogą być wykorzystywane specjalne
              kody Unicode rozpoczynające się od U+F000. (Od Linuksa 1.3.1).

       GIO_UNIMAP
              Pobranie z jądra mapy odwzorowania Unicode-na-czcionkę. argp wskazuje na strukturę

                  struct unimapdesc {
                      unsigned short  entry_ct;
                      struct unipair *entries;
                  };

              w której entries wskazuje na tablicę struktur

                  struct unipair {
                      unsigned short unicode;
                      unsigned short fontpos;
                  };

              (Od Linuksa 1.1.92).

       PIO_UNIMAP
              Załadowanie do  jądra  mapy  odwzorowania  Unicode-na-czcionkę.  argp  wskazuje  na
              strukturę struct unimapdesc. (Od Linuksa 1.1.92).

       PIO_UNIMAPCLR
              Wyczyszczenie  tabeli,  jeśli  możliwe proponuje algorytm z mieszaniem (hash). argp
              wskazuje na

                  struct unimapinit {
                      unsigned short advised_hashsize;  /* 0 przy braku opinii */
                      unsigned short advised_hashstep;  /* 0 przy braku opinii */
                      unsigned short advised_hashlevel; /* 0 przy braku opinii */
                  };

              (Od Linuksa 1.1.92).

       KDGKBMODE
              Pobranie aktualnego stanu klawiatury. argp wskazuje na zmienną  typu  long,  której
              zostanie nadana wartość równa jednej z poniższych stałych:

              K_RAW         0x00  /* Tryb surowy (scancode) */
              K_XLATE       0x01  /* Tłumaczy kody klawiszy za pomocą mapy klawiszy */
              K_MEDIUMRAW   0x02  /* Tryb umiarkowanie surowy (scancode) */
              K_UNICODE     0x03  /* Tryb unikodowy */
              K_OFF         0x04  /* Tryb wyłączony; od Linuksa 2.6.39 */

       KDSKBMODE
              Ustawienie  aktualnego  stanu  klawiatury.  argp  wskazuje  na  zmienną typu long o
              wartości równej jednej ze stałych pokazanych dla KDGKBMODE.

       KDGKBMETA
              Pobranie trybu obsługi klawisza meta. argp wskazuje na zmienną  typu  long,  której
              zostanie nadana wartość równa jednej z poniższych stałych:

              K_METABIT     0x03   ustawia najbardziej znaczący bit
              K_ESCPREFIX   0x04   prefix ucieczki

       KDSKBMETA
              Ustawienie  trybu  obsługi  klawisza  meta.  argp  wskazuje  na zmienną typu long o
              wartości równej jednej z pokazanych wyżej stałych dla KDGKBMETA.

       KDGKBENT
              Pobranie jednej pozycji z tabeli translacji klawiszy (kod klawisza (keycode) na kod
              akcji). argp wskazuje na strukturę

                  struct kbentry {
                      unsigned char  kb_table;
                      unsigned char  kb_index;
                      unsigned short kb_value;
                  };

              której  pierwsze  dwa  pola mają nadane wartości o następującym znaczeniu: kb_table
              określa rodzaj tabeli (0 <= kb_table <  MAX_NR_KEYMAPS),  a  kb_index  oznacza  kod
              klawisza  (keycode)  (0  <=  kb_index  <  NR_KEYS).  Polu  kb_value  zostaje nadany
              odpowiedni kod akcji lub K_HOLE, jeśli nie ma takiego klawisza,  albo  K_NOSUCHMAP,
              jeśli kb_table jest niepoprawne.

       KDSKBENT
              Nadanie  wartości jednej pozycji tabeli translacji. argp wskazuje na strukturę typu
              struct kbentry.

       KDGKBSENT
              Pobranie łańcucha znaków przypisanego  klawiszowi  funkcyjnemu.  argp  wskazuje  na
              strukturę

                  struct kbsentry {
                      unsigned char kb_func;
                      unsigned char kb_string[512];
                  };

              Do   kb_string   przypisywany   jest  (zakończony  znakiem  NULL)  łańcuch  znaków,
              odpowiadający kodowi akcji kb_func-tego klawisza funkcyjnego.

       KDSKBSENT
              Przypisuje klawiszowi funkcyjnemu łańcuch znaków. argp wskazuje na  strukturę  typu
              struct kbsentry.

       KDGKBDIACR
              Odczytanie tabeli akcentów jądra. argp wskazuje na strukturę

                  struct kbdiacrs {
                      unsigned int   kb_cnt;
                      struct kbdiacr kbdiacr[256];
                  };

              gdzie kb_cnt oznacza liczbę pozycji w tablicy, z których każda jest strukturą

                  struct kbdiacr {
                      unsigned char diacr;
                      unsigned char base;
                      unsigned char result;
                  };

       KDGETKEYCODE
              Odczytanie pozycji z tabeli kodów klawiszy (scan code to keycode). argp wskazuje na
              strukturę

                  struct kbkeycode {
                      unsigned int scancode;
                      unsigned int keycode;
                  };

              keycode otrzymuje wartość odpowiednią dla podanego scancode.  (Tylko z  zakresu  89
              <= scancode <= 255.  Dla 1 <= scancode <= 88, jest keycode==scancode.)  (Od Linuksa
              1.1.63).

       KDSETKEYCODE
              Zapisanie pozycji w tabeli kodów klawiszy jądra. argp wskazuje na strukturę  struct
              kbkeycode. (Od Linuksa 1.1.63).

       KDSIGACCEPT
              Proces  wywołujący  tę  funkcję  wskazuje  swą  chęć  do  przyjęcia  sygnału  argp,
              generowanego przez wciśnięcie odpowiedniej  kombinacji  klawiszy.  (1  <=  argp  <=
              NSIG). (Patrz spawn_console() w linux/drivers/char/keyboard.c.)

       VT_OPENQRY
              Przekazanie  pierwszej  dostępnej  (ale  nie  otwartej)  konsoli.  argp wskazuje na
              zmienną typu int, której zostanie nadana wartość równa numerowi konsoli  wirtualnej
              (1 <= *argp <= MAX_NR_CONSOLES).

       VT_GETMODE
              Pobranie trybu aktywnej konsoli wirtualnej. argp wskazuje na strukturę

                  struct vt_mode {
                      char  mode;    /* tryb konsoli wirtualnej */
                      char  waitv;   /* jeśli ustawione, czeka przy zapisie
                                        jeśli konsola wirt. nie jest aktywna */
                      short relsig;  /* sygnał w przypadku zwolnienia op. */
                      short acqsig;  /* sygnał w przypadku uzyskania */
                      short frsig;   /* niewykorzystane (równe 0) */
                  };

              w  której  przekazywany  jest  tryb  pracy  bieżącej  konsoli wirtualnej. mode może
              przyjmować następujące wartości:

              VT_AUTO      automatyczne przełączanie vt
              VT_PROCESS   przełączanie kontrolowane przez procesy
              VT_ACKACQ    potwierdzanie przełączenia

       VT_SETMODE
              Ustawienie trybu aktywnej konsoli wirtualnej. argp  wskazuje  na  strukturę  struct
              vt_mode.

       VT_GETSTATE
              Pobranie  globalnych  informacji  o  stanie  konsoli  wirtualnej.  argp wskazuje na
              strukturę

                  struct vt_stat {
                      unsigned short v_active;  /* aktywna konsola wirtualna */
                      unsigned short v_signal;  /* sygnał do wysłania */
                      unsigned short v_state;   /* maska bitowa konsoli wirt. */
                  };
                  struct vt_stat {
                      ushort v_active;  /* aktywna konsola wirtualna */
                      ushort v_signal;  /* sygnał do wysłania */
                      ushort v_state;   /* maska bitowa konsoli wirt. */
                  };

              Dla każdej aktualnie używanej konsoli ustawiany jest odpowiedni bit w polu v_state.
              (Od Linuksa 1.0 do Linuksa 1.1.92).

       VT_RELDISP
              Zwolnienie ekranu.

       VT_ACTIVATE
              Przełączenie na konsolę argp (1 <= argp <= MAX_NR_CONSOLES).

       VT_WAITACTIVE
              Oczekiwanie na aktywację konsoli wirtualnej argp.

       VT_DISALLOCATE
              Zwolnienie pamięci przydzielonej dla konsoli wirtualnej argp. (Od Linuksa 1.1.54).

       VT_RESIZE
              Zmiana wyobrażenia jądra o rozmiarach ekranu. argp wskazuje na strukturę

                  struct vt_sizes {
                      unsigned short v_rows;       /* liczba wierszy */
                      unsigned short v_cols;       /* liczba kolumn */
                      unsigned short v_scrollsize; /* już nieużywane */
                  };

              Należy pamiętać, że nie zmienia to trybu karty graficznej. Patrz resizecons(8). (Od
              Linuksa 1.1.54).

       VT_RESIZEX
              Zmiana wyobrażenia jądra o różnych parametrach ekranu. argp wskazuje na strukturę

                  struct vt_consize {
                      unsigned short v_rows;  /* liczba wierszy */
                      unsigned short v_cols;  /* liczba kolumn */
                      unsigned short v_vlin;  /* liczba wierszy pikseli
                                                 na ekranie */
                      unsigned short v_clin;  /* liczba wierszy pikseli
                                                 na znak */
                      unsigned short v_vcol;  /* liczba kolumn pikseli
                                                 na ekranie */
                      unsigned short v_ccol;  /* liczba kolumn pikseli
                                                 na znak */
                  };

              Każdy z parametrów może mieć wartość zerową, co oznacza "nie zmieniać", lecz  jeśli
              jednocześnie  zmienianych  jest  kilka  parametrów,  muszą  one być ze sobą zgodne.
              Należy pamiętać, że nie zmienia to trybu karty graficznej. Patrz resizecons(8). (Od
              Linuksa 1.3.3).

       Działanie  poniższych  funkcji  ioctl  jest zależne od wartości pierwszego bajtu struktury
       wskazywanej przez argp, tutaj oznaczanego jako subcode.  Mogą  z  nich  korzystać  jedynie
       administrator  i właściciel bieżącego terminala. Symboliczne subkody subcode są dostępne w
       <linux/tiocl.h> od Linuksa 2.5.71.

       TIOCLINUX, subcode=0
              Zrzut ekranu. Zniknęło w Linuksie 1.1.92. (W Linuksie 1.1.92 i późniejszych, należy
              zamiast tego czytać z /dev/vcsN lub /dev/vcsaN).

       TIOCLINUX, subcode=1
              Pobranie informacji o zadaniu. Zniknęło w Linuksie 1.1.92.

       TIOCLINUX, subcode=TIOCL_SETSEL
              Ustawienie zaznaczenia. argp wskazuje na strukturę

                  struct {
                      char  subcode;
                      short xs, ys, xe, ye;
                      short sel_mode;
                  };

              xs  i ys oznaczają początkową kolumnę i wiersz. xe i ye oznaczają końcową kolumnę i
              wiersz.  (Górny lewy róg ma współrzędne wiersz=kolumna=1).  sel_mode jest równe 0 w
              przypadku  zaznaczania  znak  po  znaku,  1  -  słowo  po słowie, lub 2 - wiersz po
              wierszu.  Zaznaczone znaki ekranowe są podświetlone i zachowane w buforze jądra.

              Od  Linuksa  6.7,  użycie  tego  subkodu  wymaga  przywileju  CAP_SYS_ADMIN   (ang.
              capability).

       TIOCLINUX, subcode=TIOCL_PASTESEL
              Wstawienie zaznaczenia. Znaki znajdujące się w buforze zaznaczenia są zapisywane do
              fd.

              Od  Linuksa  6.7,  użycie  tego  subkodu  wymaga  przywileju  CAP_SYS_ADMIN   (ang.
              capability).

       TIOCLINUX, subcode=TIOCL_UNBLANKSCREEN
              Wyłączenie wygaszenia ekranu.

       TIOCLINUX, subcode=TIOCL_SELLOADLUT
              Wypełnienie  256-bitowej  tablicy  definiującej  znaki  w  "słowie" dla zaznaczania
              "słowo-po-słowie". (Od Linuksa 1.1.32).

              Od  Linuksa  6.7,  użycie  tego  subkodu  wymaga  przywileju  CAP_SYS_ADMIN   (ang.
              capability).

       TIOCLINUX, subcode=TIOCL_GETSHIFTSTATE
              argp  wskazuje  na  zmienną  typu char, której nadawana jest wartość zmiennej jądra
              shift_state. (Od Linuksa 1.1.32).

       TIOCLINUX, subcode=TIOCL_GETMOUSEREPORTING
              argp wskazuje na zmienną typu char, której nadawana  jest  wartość  zmiennej  jądra
              report_mouse. (Od Linuksa 1.1.33).

       TIOCLINUX, subcode=8
              Zrzucenie  informacji o szerokości i wysokości ekranu, pozycji kursora i wszystkich
              parach znak-atrybuty. (Tylko od Linuksa 1.1.67  do  Linuksa  1.1.91.  Począwszy  od
              Linuksa 1.1.92 można przeczytać wszystkie te informacje z /dev/vcsa*).

       TIOCLINUX, subcode=9
              Odtworzenie  rozmiaru  ekranu,  położenia  kursora  i  wszystkich par znak-atrybut.
              (Tylko od Linuksa 1.1.67 do Linuksa 1.1.91. Począwszy od Linuksa 1.1.92,  można  to
              wykonać przez zapis do /dev/vcsa*).

       TIOCLINUX, subcode=TIOCL_SETVESABLANK
              Obsługuje  funkcję  oszczędzania  energii (Power Saving) monitorów nowej generacji.
              Tryb wygaszania ekranu VESA  przyjmuje  wartość  argp[1],  co  powoduje  sterowanie
              wygaszaniem ekranu w sposób następujący:

              0      Wygaszanie ekranu jest wyłączone.

              1      Aktualne  zawartości rejestrów karty graficznej zostają zachowane, następnie
                     sterownik zostaje zaprogramowany tak, aby  wyłączył  impulsy  synchronizacji
                     pionowej.  Powoduje  to przestawienie monitora w tryb oczekiwania (standby).
                     Jeśli monitor posiada licznik czasowy Off_Mode, wtedy może  ewentualnie  sam
                     wyłączyć zasilanie.

              2      Zostają  zachowane  aktualne  ustawienia,  następnie  wyłączane  są  zarówno
                     impulsy  synchronizacji  zarówno  pionowej,  jak  i  poziomej.  Powoduje  to
                     wyłączenie  monitora  (tryb "off"). Opcję tę należy wybrać jeśli monitor nie
                     posiada licznika czasowego Off_Mode lub jeśli chcemy  aby  monitor  wyłączył
                     się  natychmiast.  (Ostrzeżenie:  Częste wyłączanie zasilania może uszkodzić
                     monitor). (Od Linuksa 1.1.76).

       TIOCLINUX, subcode=TIOCL_SETKMSGREDIRECT
              Zmienia cel komunikatów jądra  ("konsolę"):  domyślnie,  oraz  przy  ustawieniu  na
              wartość  0,  komunikaty  są wypisywane do aktualnie aktywnego terminala wirtualnego
              (VT). Docelowy VT jest  pojedynczym  bajtem,  po  którym  następuje  subcode.   (Od
              Linuksa 2.5.36).

       TIOCLINUX, subcode=TIOCL_GETFGCONSOLE
              Zwraca aktualną liczbę terminali wirtualnych w tle.  (Od Linuksa 2.5.36).

       TIOCLINUX, subcode=TIOCL_SCROLLCONSOLE
              Przewija  pierwszoplanowy  terminal  wirtualny o określoną w lines liczbę wierszy w
              dół lub o pół ekranu,  jeśli  wartość  ta  wynosi  0.  lines  jest  to  *(((int32_t
              *)&subcode) + 1).  (Od Linuksa 2.5.67).

       TIOCLINUX, subcode=TIOCL_BLANKSCREEN
              Wymazuje  pierwszoplanowy  terminal  wirtualny,  ignorując  "szturchanie"  (pisanie
              tekstu):  może  być  on  przywrócony  jedynie   wprost   (przełączając   terminale,
              przechodząc do trybu tekstowego itp.).  (Od Linuksa 2.5.71).

       TIOCLINUX, subcode=TIOCL_BLANKEDSCREEN
              Zwraca  aktualną liczbę wymazanych terminali wirtualnych, 0 jeśli takich brak.  (Od
              Linuksa 2.5.71).

       TIOCLINUX, subcode=16
              Nigdy nieużywane.

       TIOCLINUX, subcode=TIOCL_GETKMSGREDIRECT
              Zwraca cel komunikatów jądra.  (Od Linuksa 2.6.17).

WARTOŚĆ ZWRACANA

       Funkcja zwraca 0, jeżeli zakończy się  pomyślnie  (chyba  że  zaznaczono  inaczej).  Jeśli
       wystąpi błąd zwraca -1 i ustawia errno wskazując błąd.

BŁĘDY

       EBADF  Deskryptor pliku jest nieprawidłowy.

       EINVAL Deskryptor pliku lub argp jest niepoprawny.

       ENOTTY Deskryptor  pliku nie jest skojarzony ze specjalnym urządzeniem znakowym lub podana
              operacja nie ma do niego zastosowania.

       EPERM  Niewystarczające uprawnienia.

UWAGI

       Ostrzeżenie: Nie należy traktować tej strony podręcznika jak  dokumentacji  funkcji  ioctl
       konsoli  Linuksa. Strona jest przeznaczona dla ciekawskich jako alternatywa wobec czytania
       źródeł jądra. Funkcje ioctl są nieudokumentowanymi funkcjami wewnętrznymi  Linuksa,  które
       mogą  ulec  zmianie  bez  ostrzeżenia (i rzeczywiście, ten dokument odzwierciedla w sposób
       mniej lub bardziej dokładny sytuację dla jądra w wersji 1.1.94;  istnieje  wiele  mniej  i
       bardziej znaczących różnic w stosunku do poprzednich wersji).

       Bardzo  często wywołania funkcji ioctl są wprowadzane w celu komunikacji pomiędzy jądrem i
       szczególnymi, dobrze znanymi  programami  (fdisk,  hdparm,  setserial,  tunelp,  loadkeys,
       selection,  setfont  itd.)  i ich zachowanie zostanie zmienione, kiedy będzie tego wymagał
       któryś z tych programów.

       Programy korzystające z tych wywołań ioctl nie będą przenośne na inne  systemy  Unix,  nie
       będą  działać  poprawnie ze starszymi wersjami jądra Linuksa, ani nie będą współpracować z
       przyszłymi wersjami jądra.

       Należy korzystać z funkcji zgodnych z POSIX.

ZOBACZ TAKŻE

       dumpkeys(1), kbd_mode(1), loadkeys(1), mknod(1),  setleds(1),  setmetamode(1),  execve(2),
       fcntl(2),  ioctl_tty(2),  ioperm(2),  termios(3),  console_codes(4), mt(4), sd(4), tty(4),
       ttyS(4), vcs(4), vcsa(4), charsets(7), mapscrn(8), resizecons(8), setfont(8)

       /usr/include/linux/kd.h, /usr/include/linux/vt.h

TŁUMACZENIE

       Autorami  polskiego  tłumaczenia  niniejszej  strony  podręcznika  są:  Piotr  Pogorzelski
       <piotr.pogorzelski@ippt.gov.pl>,   Andrzej   Krzysztofowicz  <ankry@green.mf.pg.gda.pl>  i
       Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe  informacje  o  warunkach  licencji
       można   uzyskać   zapoznając   się   z   GNU   General   Public   License   w   wersji   3
       ⟨https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html⟩  lub  nowszej.  Nie   przyjmuje   się   ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy  w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres listy dyskusyjnej
       ⟨manpages-pl-list@lists.sourceforge.net⟩.