Provided by: manpages-pl-dev_4.23.1-1_all 
NAZWA
execl, execlp, execle, execv, execvp, execvpe - uruchamia plik
BIBLIOTEKA
Standardowa biblioteka C (libc, -lc)
SKŁADNIA
#include <unistd.h> extern char **environ; int execl(const char *pathname, const char *arg, ... /*, (char *) NULL */); int execlp(const char *file, const char *arg, ... /*, (char *) NULL */); int execle(const char *pathname, const char *arg, ... /*, (char *) NULL, char *const envp[] */); int execv(const char *pathname, char *const argv[]); int execvp(const char *file, char *const argv[]); int execvpe(const char *file, char *const argv[], char *const envp[]); Wymagane ustawienia makr biblioteki glibc (patrz feature_test_macros(7)): execvpe(): _GNU_SOURCE
OPIS
Rodzina funkcji exec() zastępuje w pamięci obraz bieżącego procesu obrazem nowego procesu. Funkcje
opisane na tej stronie podręcznika są tylko nakładkami dla funkcji execve(2). (Dodatkowe informacje na
temat nadpisywania bieżącego procesu można znaleźć na stronie podręcznika execve(2)).
Pierwszym argumentem tych funkcji jest ścieżka do pliku, który ma być uruchomiony.
Funkcje mogą być pogrupowane na podstawie liter, które następują po przedrostku „exec”.
l - execl(), execlp(), execle()
Kolejne wyrażenia const char *arg można traktować jako arg0, arg1, ..., argn. Razem opisują one listę
jednego lub więcej wskaźników do zakończonych znakiem NUL łańcuchów, reprezentujących listę argumentów
udostępnianych wykonywanemu programowi. Pierwszy argument, zgodnie z konwencją, powinien wskazywać na
nazwę pliku powiązaną z wykonywanym plikiem. Lista argumentów musi być zakończona wskaźnikiem null, a
ponieważ te funkcje są funkcjami o zmiennej liczbie argumentów, wskaźnik ten musi być rzutowany na
(char *) NULL.
W odróżnienie od funkcji zawierających w nazwie „l”, poniższe funkcje z „v” określają argumenty wiersza
poleceń wykonywanego programu, jako wektor.
v - execv(), execvp(), execvpe()
Argument char *const argv[] jest tablicą wskaźników do zakończonych znakami NUL łańcuchów
reprezentujących listę argumentów dostępnych dla wykonywanego programu. Pierwszy argument, zgodnie z
konwencją, powinien wskazywać na nazwę pliku powiązaną z wykonywanym plikiem. Tablica wskaźników musi być
zakończona wskaźnikiem null.
e - execle(), execvpe()
Środowisko nowego obrazu procesu podaje się za pomocą argumentu envp. Argument envp jest tablicą
wskaźników do zakończonych znakiem NUL łańcuchów znaków i musi być zakończony wskaźnikiem null.
Wszystkie pozostałe funkcje exec() (które nie zawierają w przyrostku „e”), pobierają środowisko dla
obrazu nowego procesu z zewnętrznej zmiennej environ procesu wywołującego.
p - execlp(), execvp(), execvpe()
Funkcje te wykonują zadania powłoki, szukając pliku wykonywalnego, jeśli nazwa pliku nie zawiera znaku
ukośnika (/). Plik jest wyszukiwany w rozdzielonej dwukropkami liście ścieżek do katalogów podanej w
zmiennej środowiskowej PATH. Jeśli ta zmienna nie jest zdefiniowana, lista ścieżek korzysta z listy
domyślnej, która zawiera katalogi zwracane przez confstr(_CS_PATH) (zwykle zwraca wartość
„/bin:/usr/bin”) i być może również bieżący katalog roboczy; więcej szczegółów w UWAGACH.
execvpe() szuka programu za pomocą wartości zmiennej PATH ze środowiska wywołującego, a nie z argumentu
envp.
Jeśli podana nazwa pliku zawiera znak ukośnika, to wartość zmiennej PATH jest ignorowana i wykonywany
jest plik z podanej lokalizacji.
Dodatkowo pewne błędy są traktowane w specjalny sposób.
Jeśli dostęp do pliku został zabroniony (wywołanie execve(2) zakończyło się błędem EACCES), funkcje te
będą przeszukiwać resztę ścieżki. Jeśli jednak nie odnajdą innego pliku, powrócą i ustawią wartość
zmiennej errno na EACCES.
Jeśli nagłówek nie zostanie rozpoznany (wywołanie execve(2) zakończy się błędem ENOEXEC), funkcje te
spróbują uruchomić powłokę (/bin/sh) ze ścieżką do pliku jako pierwszym argumentem. (Jeśli i ta próba się
nie powiedzie, przeszukiwanie zostanie zakończone).
Wszelkie inne funkcje exec() (które nie zawierają „p” w przyrostku) przyjmują jako swój pierwszy
argument ścieżkę (względną lub absolutną), która identyfikuje program do wykonania.
WARTOŚĆ ZWRACANA
Funkcje exec() powracają tylko wtedy, gdy wystąpi błąd. Zwracana jest wartość -1 i ustawiana jest zmienna
errno, określająca rodzaj błędu.
BŁĘDY
Każda z tych funkcji może zakończyć się niepowodzeniem i ustawić jako wartość errno dowolny błąd
określony dla execve(2).
ATRYBUTY
Informacje o pojęciach używanych w tym rozdziale można znaleźć w podręczniku attributes(7). ┌───────────────────────────────────────────────────────────┬────────────────────────┬───────────────────┐ │Interfejs │ Atrybut │ Wartość │ ├───────────────────────────────────────────────────────────┼────────────────────────┼───────────────────┤ │execl(), execle(), execv() │ Bezpieczeństwo wątkowe │ MT-bezpieczne │ ├───────────────────────────────────────────────────────────┼────────────────────────┼───────────────────┤ │execlp(), execvp(), execvpe() │ Bezpieczeństwo wątkowe │ MT-bezpieczne env │ └───────────────────────────────────────────────────────────┴────────────────────────┴───────────────────┘
WERSJE
Domyślna ścieżka przeszukiwana (używana, gdy środowisko nie zawiera zmiennej PATH) ukazuje pewne różnice
między systemami. Zwykle zawiera /bin i /usr/bin (w tej kolejności), może też zawierać bieżący katalog
roboczy. W niektórych innych systemach, bieżący katalog roboczy występuje po /bin i /usr/bin, co ma
utrudnić ataki trojanów. Implementacja glibc przez długi czas działała zgodnie z tradycyjnymi wartościami
domyślnymi, gdy bieżący katalog roboczy jest umieszczony na początku ścieżki przeszukiwania. Jednak
pewien refaktoring kodu, jaki miał miejsce podczas rozwoju glibc 2.24 spowodował zupełne porzucenie
bieżącego katalogu roboczego z domyślnej ścieżki przeszukiwania. Ta przypadkowa zmiana zachowania jest
uważana za dość pozytywną i nie zostanie odwrócona.
Zachowanie execlp() oraz execvp() w przypadku wystąpienia błędów podczas uruchamiania pliku jest przyjęte
jako tradycyjne, ale nie jest udokumentowane przez standard POSIX. BSD (a być może także inne systemy) po
napotkaniu błędu ETXTBSY czeka przez chwilę i próbuje ponownie. Linux traktuje to jako błąd i powraca
natychmiast.
Tradycyjnie funkcje execlp() oraz execvp() ignorowały wszystkie błędy oprócz podanych powyżej oraz ENOMEM
i E2BIG, po których powracały. Obecnie powracają także wtedy, gdy wystąpi dowolny błąd inny od opisanych
powyżej.
STANDARDY
environ
execl()
execlp()
execle()
execv()
execvp()
POSIX.1-2008.
execvpe()
GNU.
HISTORIA
environ
execl()
execlp()
execle()
execv()
execvp()
POSIX.1-2001.
execvpe()
glibc 2.11.
USTERKI
Przed glibc 2.24, execl() i execle() korzystały wewnętrznie z realloc(3) dlatego nie były async-signal-safe, co stanowiło naruszenie wymagań POSIX.1. Poprawiono to w glibc 2.24. Szczegóły typowe dla architektury Na architekturach sparc i sparc64, execv() jest udostępnione jako wywołanie systemowe przez jądro (z prototypem ukazanym powyżej) ze względu na kompatybilność z SunOS. Ta funkcja nie jest wykorzystywana przez przez funkcję opakowującą execv() na tych architekturach.
ZOBACZ TAKŻE
sh(1), execve(2), execveat(2), fork(2), ptrace(2), fexecve(3), system(3), environ(7)
TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Adam Byrtek <alpha@irc.pl>, Andrzej Krzysztofowicz <ankry@green.mf.pg.gda.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com> Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 ⟨https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html⟩ lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI. Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej ⟨manpages-pl- list@lists.sourceforge.net⟩.