Ubuntu Manpage: /proc/sys/fs/ - zmienne jądra odnoszące się do systemów plików

NAZWA

       /proc/sys/fs/ - zmienne jądra odnoszące się do systemów plików

OPIS

/proc/sys/fs/
Katalog zawierający pliki i podkatalogi do zmiennych jądra związanych z systemami
plików.

/proc/sys/fs/aio-max-nr i /proc/sys/fs/aio-nr (od Linuksa 2.6.4)
aio-nr jest sumą bieżącą liczby zdarzeń określonych przez wywołania io_setup(2),
dla wszystkich aktualnie aktywnych kontekstów AIO. Jeśli aio-nr osiągnie
aio-max-nr, to io_setup(2) zawiedzie z błędem EAGAIN. Zwiększenie aio-max-nr nie
powoduje alokacji wstępnej ani zmiany jakichś struktur danych jądra.

/proc/sys/fs/binfmt_misc
Dokumentacja plików z tego katalogu znajduje się w źródłach jądra Linux w pliku
Documentation/admin-guide/binfmt-misc.rst (lub Documentation/binfmt_misc.txt w
starszych jądrach).

/proc/sys/fs/dentry-state (od Linuksa 2.2)
Plik zawiera informacje o statusie bufora katalogu (dcache). Zawiera sześć liczb:
nr_dentry, nr_unused, age_limit (wiek w sekundach), want_pages (strony żądane przez
system) i dwie nieużywane wartości.

• nr_dentry jest liczbą przydzielonych dentries (wpisów dcache). To pole jest
nieużywane w Linuksie 2.2.

• nr_unused jest liczbą nieużywanych dentries.

• age_limit jest wiekiem w sekundach, po którym wpisy dcache mogą być przydzielone
ponownie, gdy jest zbyt mało pamięci.

• want_pages jest niezerowa, gdy jądro wywołało shrink_dcache_pages(), ale dcache
nie zostały jeszcze przycięte.

/proc/sys/fs/dir-notify-enable
Plik ten może służyć do wyłączania lub włączania interfejsu dnotify opisanego w
fcntl(2) dla całego systemu. Wartość 0 w tym pliku wyłącza interfejs, a wartość 1
go włącza.

/proc/sys/fs/dquot-max
Zawiera maksymalną liczbę buforowanych wpisów kwot (przydziałów) dyskowych. W
niektórych (2.4) systemach nie występuje. Gdy liczba wolnych zbuforowanych kwot
dyskowych jest bardzo mała, a jest przerażająca liczba jednoczesnych użytkowników
systemu, może istnieć potrzeba zwiększenia tego ograniczenia.

/proc/sys/fs/dquot-nr
Zawiera liczbę przydzielonych wpisów kwot dyskowych oraz liczbę wolnych wpisów kwot
dyskowych.

/proc/sys/fs/epoll/ (od Linuksa 2.6.28)
Katalog zawiera plik max_user_watches, którego można użyć, aby ograniczyć ilość
pamięci jądra używanej przez interfejs epoll. Więcej szczegółów można znaleźć w
epoll(7).

/proc/sys/fs/file-max
Zawiera ogólnosystemowe ograniczenie liczby plików otwartych przez wszystkie
procesy. Wywołania systemowe które zawiodą przy napotkaniu tych limitów nie powiodą
się z błędem ENFILE. (Zobacz także setrlimit(2), które może służyć procesom do
ustawiania ograniczenia dla procesu, RLIMIT_NOFILE, jako liczby plików, które
proces może otworzyć). Gdy otrzymuje się mnóstwo komunikatów w dzienniku jądra o
przekroczeniu liczby uchwytów plików (opisów otwartego pliku) (należy szukać
komunikatów takich jak „VFS: file-max limit <liczba> reached”), to można spróbować
zwiększyć tę wartość:

echo 100000 > /proc/sys/fs/file-max

Procesy uprzywilejowane (CAP_SYS_ADMIN) mogą przesłonić limit file-max.

/proc/sys/fs/file-nr
Jest to plik (tylko do odczytu) zawierający trzy liczby: liczbę przydzielonych
uchwytów plików (tzn. liczbę opisów otwartego pliku; zob. open(2)), liczbę wolnych
uchwytów plików i maksymalną liczbę uchwytów plików (tzn. tę samą wartość co w
/proc/sys/fs/file-max). Jeśli liczba przydzielonych uchwytów plików zbliża się do
maksimów, należy rozważyć zwiększenie ich. Przed Linuksem 2.6 jądro dynamicznie
przydzielało uchwyty, lecz nie zwalniało ich. Wolne uchwyty były przechowywane w
liście do ponownego przydzielenia, wartość „wolne uchwyty plików” wskazywała na
rozmiar tej listy. Duża liczba wolnych uchwytów plików wskazywała, że w przeszłości
był moment dużego użycia otwartych uchwytów plików. Od Linuksa 2.6 jądro zwalnia
wolne uchwyty plików, a wartość „wolne uchwyty plików” zawsze wynosi zero.

/proc/sys/fs/inode-max (obecny jedynie do Linuksa 2.2)
Ten plik zawiera maksymalną liczbę i-węzłów w pamięci. Wartość ta powinna być 3–4
razy większa niż wartość w file-max, gdyż stdin, stdout i gniazda sieciowe również
potrzebują i-węzłów, aby można było na nich operować. Gdy systematycznie brakuje
i-węzłów, istnieje potrzeba zwiększenia tej wartości.

Od jądra Linux 2.4 nie występuje statyczny limit liczby i-węzłów, w związku z czym
usunięto ten plik.

/proc/sys/fs/inode-nr
Zawiera dwie pierwsze wartości z inode-state.

/proc/sys/fs/inode-state
Plik zawiera siedem liczb: nr_inodes, nr_free_inodes, preshrink i cztery nieużywane
wartości (wynoszące zawsze zero).

nr_inodes jest liczbą przydzielonych przez system i-węzłów. nr_free_inodes jest
liczbą wolnych i-węzłów.

preshrink jest niezerowe, gdy nr_inodes > inode-max i gdy system musi przyciąć
listę i-węzłów zamiast przydzielić ich więcej; od Linuksa 2.4 to pole jest
wartością - atrapą (wynosi zawsze zero).

/proc/sys/fs/inotify/ (od Linuksa 2.6.13)
Ten katalog zawiera pliki max_queued_events, max_user_instances i max_user_watches,
których można użyć, aby ograniczyć ilość pamięci jądra używanej przez interfejs
inotify. Więcej szczegółów można znaleźć w inotify(7).

/proc/sys/fs/lease-break-time
Określa okres ulgi, przez jaki jądro zapewnia procesowi utrzymanie dzierżawy pliku
(fcntl(2)), a po którym wyśle do tego procesu sygnał zawiadamiający go, że inny
proces oczekuje na otwarcie pliku. Jeśli utrzymujący dzierżawę nie usunie jej lub
nie ograniczy swoich praw do niej w przeciągu tego czasu, jądro wymusi zerwanie
dzierżawy.

/proc/sys/fs/leases-enable
Ten plik może służyć do ogólnosystemowego włączania lub wyłączania dzierżaw plików
(fcntl(2)). Gdy plik ten zawiera wartość 0, dzierżawy są wyłączone. Wartość
niezerowa włącza dzierżawy.

/proc/sys/fs/mount-max (od Linuksa 4.9)
Wartość w tym pliku określa maksymalną liczbę montowań, jakie mogą istnieć w
przestrzeni nazw montowań. Domyślną wartością w tym pliku jest 100 000.

/proc/sys/fs/mqueue/ (od Linuksa 2.6.6)
Ten katalog zawiera pliki msg_max, msgsize_max i queues_max, kontrolujące zasoby
używane przez kolejki komunikatów POSIX. Szczegółowe informacje można znaleźć w
mq_overview(7).

/proc/sys/fs/nr_open (od Linuksa 2.6.25)
Plik ten określa pułap, do którego można podnieść limit zasobów RLIMIT_NOFILE (zob.
getrlimit(2)). Pułap ten jest wymuszany zarówno na nieuprzywilejowanych i
uprzywilejowanych procesach. Domyślną wartością w pliku jest 1048576 (przed
Linuksem 2.6.25, pułap RLIMIT_NOFILE był zakodowany na sztywno i wynosił tyle
samo).

/proc/sys/fs/overflowgid and /proc/sys/fs/overflowuid
Te pliki umożliwiają zmianę wartości ustalonego UID-u i GID-u. Wartością domyślną
jest 65534. Niektóre systemy plików wspierają jedynie 16-bitowe UID-y i GID-y,
podczas gdy linuksowe UID-y i GID-y są 32-bitowe. Gdy któryś z takich systemów
plików jest zamontowany z możliwością zapisu, to wszystkie UID-y i GID-y
przekraczające 65535 są zastępowane podanymi tu wartościami przed zapisem na dysk.

/proc/sys/fs/pipe-max-size (od Linuksa 2.6.35)
Patrz pipe(7).

/proc/sys/fs/pipe-user-pages-hard (od Linuksa 4.5)
Patrz pipe(7).

/proc/sys/fs/pipe-user-pages-soft (od Linuksa 4.5)
Patrz pipe(7).

/proc/sys/fs/protected_fifos (od Linuksa 4.19)
Wartość w tym pliku jest/może być ustawiona na jedną z poniższych:

0 Zapisywanie do FIFO jest nieograniczone.

1 Nie zezwala na O_CREAT open(2) na potokach FIFO, których wywołujący nie jest
właścicielem, w zapisywalnych dla wszystkich katalogach z bitem lepkości, chyba
że właściciel katalogu jest też właścicielem FIFO.

2 Jak przy wartości 1, lecz ograniczenie dotyczy również zapisywalnych dla grupy
katalogach z bitem lepkości.

Powyższe zabezpieczenia mają pomóc uniknąć sytuacji nieoczekiwanego zapisu do
potoku FIFO kontrolowanego przez atakującego, gdy program chciał jedynie utworzyć
zwykły plik.

/proc/sys/fs/protected_hardlinks (od Linuksa 3.6)
Gdy w pliku zapisana jest wartość 0, to w odniesieniu do tworzenia dowiązań
zwykłych (twardych) nie wprowadza się żadnych ograniczeń (jest to historyczne
zachowanie przed Linuksem 3.6). Gdy wartość wynosi 1, to dowiązania zwykłe mogą być
tworzone do pliku docelowego jedynie wówczas, gdy spełniony jest jeden z poniższych
warunków:

• Proces wywołujący ma przywilej CAP_FOWNER w swojej przestrzeni nazw użytkownika,
a UID pliku ma przypisanie w tej przestrzeni nazw.

• UID systemu plików dotyczący procesu tworzącego dowiązanie pasują do właściciela
(UID) pliku docelowego (zgodnie z opisem w podręczniku credentials(7), UID
systemu plików procesu jest zwykle taki sam jak jego efektywny UID).

• Wszystkie poniższe warunki zostaną spełnione:

• cel jest zwykłym plikiem,

• plik docelowy nie ma ustawionego bitu set-user-ID,

• plik docelowy nie ma ustawionych obu z bitów set-group-ID i bitu
wykonywalności dla grupy,

• wywołujący ma uprawnienie do odczytu i zapisu pliku docelowego (albo dzięki
uprawnieniom pliku albo ze względu na posiadane przywileje).

Domyślną wartością w tym pliku jest 0. Ustawienie 1 rozwiąże występujące od dawna
problemy z bezpieczeństwem wykorzystujące wyścig między czasem sprawdzenia a czasem
użycia dowiązania zwykłego, zwykle spotykanych w katalogach dostępnych do zapisu
dla wszystkich (np. /tmp). Częstym sposobem wykorzystywania tej wady jest
skrzyżowanie ograniczeń w uprawnieniach przy podążaniu za danym dowiązaniem zwykłym
(np. gdy proces root podąża za dowiązaniem stałym utworzonym przez innego
użytkownika). W systemach bez wydzielonych partycji, rozwiązuje się w ten sposób
również problem nieautoryzowanych użytkowników „przypinających” dziurawe pliki z
ustawionymi bitami set-user-ID i set-group-ID wobec aktualizowanych przez
administratora a także dowiązywaniu do plików specjalnych.

/proc/sys/fs/protected_regular (od Linuksa 4.19)
Wartość w tym pliku jest/może być ustawiona na jedną z poniższych:

0 Zapis do zwykłych plików jest nieograniczony

1 Nie zezwala na O_CREAT open(2) na zwykłych plikach, których wywołujący nie jest
właścicielem, w zapisywalnych dla wszystkich katalogach z bitem lepkości, chyba
że właściciel zwykłego pliku jest też właścicielem FIFO.

2 Jak przy wartości 1, lecz ograniczenie dotyczy również zapisywalnych dla grupy
katalogach z bitem lepkości.

Intencja utworzenia powyższych zabezpieczeń jest podobna do protected_fifos, lecz w
tym przypadku chodzi o uniknięcie zapisu do zwykłego pliku kontrolowanego przez
atakującego, gdy program chciał go utworzyć.

/proc/sys/fs/protected_symlinks (od Linuksa 3.6)
Gdy w pliku zapisana jest wartość 0, to w odniesieniu do tworzenia dowiązań
symbolicznych nie wprowadza się żadnych ograniczeń (jest to historyczne zachowanie
przed Linuksem 3.6). Gdy wartość wynosi 1, to dowiązania symboliczne mogą być
tworzone jedynie gdy spełnione są następujące warunki:

• UID systemu plików dotyczący procesu podążającego za dowiązaniem pasują do
właściciela (UID) dowiązania symbolicznego (zgodnie z opisem w podręczniku
credentials(7), UID systemu plików procesu jest zwykle taki sam jak jego
efektywny UID),

• dowiązanie nie znajduje się w katalogu dostępnych dla wszystkich do zapisu z
bitem lepkości lub

• dowiązanie symboliczne i katalog w którym się ono znajduje mają tego samego
właściciela (UID)

Wywołanie systemowe które nie podąży za dowiązaniem symbolicznym ze względu na
powyższe ograniczenia zwróci w errno błąd EACCES.

Domyślną wartością w tym pliku jest 0. Ustawienie 1 rozwiąże występujące od dawna
problemy z bezpieczeństwem wykorzystujących wyścig między czasem sprawdzenia a
czasem użycia przy uzyskiwaniu dostępu do dowiązań symbolicznych.

/proc/sys/fs/suid_dumpable (od Linuksa 2.6.13)
Wartość w tym pliku jest przypisana do flagi „dumpable” („zrzucalny”) w sytuacjach
opisanych w prctl(2). W konsekwencji, wartość w tym pliku określa, czy pliki
zrzutów pamięci są tworzone dla programów mających ustawiony bit set-user-ID albo
chronionych w jakiś inny sposób. Ustawienie „zrzucalności” wpływa również na
własność plików w katalogu /proc/pid procesu, jak opisano wyżej.

Można podać trzy różne wartości liczbowe:

0 (domyślna)
Jest to tradycyjne zachowanie (sprzed Linuksa 2.6.13). Zrzut pamięci nie
będzie tworzony dla procesu, który zmienił swoje uprawnienia (wywołując
seteuid(2), setgid(2) lub podobną funkcję albo gdy program miał ustawiony
bit set-user-ID lub set-group-ID) albo gdy uprawnienia nadane plikowi
binarnemu programu zabraniają jego odczytywania.

1 („debug”)
Jeżeli jest to możliwe, to wszystkie procesy wykonują zrzut pamięci (powody,
dla których proces może mimo wszystko nie zrzucić pamięci, opisano w
podręczniku core(5)). Właścicielem pliku zrzutu jest użytkownik, którego
uprawnienia do systemu plików ma proces wykonujący zrzut. Nie są stosowane
żadne mechanizmy bezpieczeństwa. Jest to przeznaczone tylko do celów
debugowania: tryb ten jest niebezpieczny, ponieważ pozwala użytkownikom
nieuprzywilejowanym na sprawdzanie zawartości pamięci procesów
uprzywilejowanych.

2 („suidsafe”)
Zrzut pamięci programu, dla którego w normalnej sytuacji taki zrzut nie
zostałby wykonany (patrz wyżej „0”), może być odczytany tylko przez
administratora (root). Pozwala to użytkownikowi usunąć plik ze zrzutem, ale
nie pozwala na jego odczytanie. Z powodów bezpieczeństwa w tym trybie pliki
zrzutu nie nadpisują istniejących plików. Ten tryb jest odpowiedni, gdy
administrator będzie chciał debugować problemy w naturalnym środowisku.

Dodatkowo, od Linuksa 3.6, /proc/sys/kernel/core_pattern musi być absolutną
ścieżką lub poleceniem potokowym (zob. core(5)). Do dziennika jądra zapisane
zostaną ostrzeżenia, jeśli core_pattern nie będzie się stosowało do tych
reguł i nie utworzy się zrzut pamięci.

Szczegóły odnośnie wpływu ustawienia „zrzucalności” procesu na sprawdzanie trybu
dostępu ptrace opisano w podręczniku ptrace(2).

/proc/sys/fs/super-max
Plik steruje maksymalną liczbą superbloków, a więc i maksymalną liczbą systemów
plików, które jądro może zamontować. Potrzeba zwiększenia wartości super-max
występuje tylko wtedy, gdy chce się zamontować więcej systemów plików, niż na to
pozwala aktualna wartość super-max.

/proc/sys/fs/super-nr
Plik zawiera liczbę obecnie zamontowanych systemów plików.

ZOBACZ TAKŻE

       proc(5), proc_sys(5)

TŁUMACZENIE

       Autorami   polskiego   tłumaczenia   niniejszej   strony  podręcznika  są:  Przemek  Borys
       <pborys@dione.ids.pl>,   Robert    Luberda    <robert@debian.org>    i    Michał    Kułach
       <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze  tłumaczenie  jest  wolną  dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji
       można   uzyskać   zapoznając   się   z   GNU   General   Public   License   w   wersji   3
       ⟨https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html⟩   lub   nowszej.   Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej
       ⟨manpages-pl-list@lists.sourceforge.net⟩.