NAZWA

       fifo - plik specjalny FIFO, potok nazwany, łącze nazwane

OPIS

       Plik  specjalny  FIFO (ang. first-in first-out – pierwszy na wejściu, pierwszy na wyjściu;
       zwany również potokiem nazwanym lub łączem nazwanym) jest podobny  do  potoku,  lecz  jest
       dostępny  jako  część systemu plików. Może go otworzyć do odczytu i zapisu wiele procesów.
       Gdy procesy wymieniają dane przez FIFO, jądro przekazuje wszystkie dane  wewnętrznie,  bez
       zapisywania  do  systemu  plików.  Z  tego  powodu specjalny plik FIFO nie ma zawartości w
       systemie plików; wpis systemu plików służy jedynie jako punkt odniesienia, dzięki  któremu
       procesy mogą uzyskać dostęp do potoku za pomocą nazwy w systemie plików.

       Jądro  utrzymuje  dokładnie  jeden obiekt potoku dla każdego pliku specjalnego FIFO, który
       jest otwarty przez choć jeden proces. FIFO musi być otwarty na obu końcach (do  odczytu  i
       do  zapisu),  zanim  dane  mogą  być  przekazane. Zwykle otwarcie FIFO blokuje, dopóki nie
       zostanie otwarty również drugi koniec.

       Proces może otworzyć FIFO w trybie nieblokującym. W  takim  przypadku  otwarcie  tylko  do
       odczytu  powodzi  się  nawet  wówczas,  gdy  nikt  nie  otworzył  jeszcze końca do zapisu,
       natomiast otwarcie tylko do zapisu zawodzi z błędem ENXIO  (brak  takiego  urządzenia  lub
       adresu), chyba że drugi koniec został już otworzony.

       W  Linuksie,  otwarcie FIFO do odczytu i zapisu powiedzie się zarówno w trybie blokującym,
       jak i nieblokującym. POSIX nie definiuje tego zachowania. Można to wykorzystać do otwarcia
       FIFO do zapisu, gdy nie są dostępni odczytujący. Proces używający obu końców połączenia do
       komunikacji ze sobą, powinien wykazywać się dużą ostrożnością, aby uniknąć zakleszczeń.

UWAGI

       Szczegóły semantyki wejścia/wyjścia FIFO opisano w podręczniku pipe(7).

       Gdy proces spróbuje zapisać do FIFO, które nie jest otwarte do odczytu  na  drugim  końcu,
       otrzyma sygnał SIGPIPE.

       Pliki  specjalne  FIFO  można  tworzyć za pomocą mkfifo(3) i są wskazywane przez polecenie
       ls -l jako posiadające typ pliku 'p'.

ZOBACZ TAKŻE

       mkfifo(1), open(2), pipe(2), sigaction(2), signal(2), socketpair(2), mkfifo(3), pipe(7)

TŁUMACZENIE

       Autorami  polskiego  tłumaczenia  niniejszej  strony   podręcznika   są:   Michał   Kułach
       <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze  tłumaczenie  jest  wolną  dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji
       można   uzyskać   zapoznając   się   z   GNU   General   Public   License   w   wersji   3
       ⟨https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html⟩   lub   nowszej.   Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej
       ⟨manpages-pl-list@lists.sourceforge.net⟩.