Provided by: manpages-pl_0.5-1_all 
NAZWA
mtools.conf - pliki konfiguracyjne mtools
OPIS
Uwaga! To tłumaczenie może być nieaktualne!
Niniejsza strona podręcznika opisuje pliki konfiguracyjne pakietu mtools. Pliki konfiguracyjne noszą
nazwy /usr/local/etc/mtools.conf oraz ~/.mtoolsrc.
Jeśli określono zmienną środowiska MTOOLSRC, to jej wartość jest używana jako nazwa trzeciego pliku
konfiguracyjnego. Pliki konfiguracyjne opisują następujące pozycje:
* Ogólne flagi i zmienne konfiguracji
* Flagi i zmienne dla napędu
* Tablice translacji znaków
Położenie plików konfiguracyjnych
Ogólnym, systemowym plikiem konfiguracyjnym jest /usr/local/etc/mtools.conf, zaś ~/.mtoolsrc jest
prywatnym plikiem konfiguracyjnym użytkownika.
W niektórych systemach plikiem konfiguracyjnym o zasięgu ogólnosystemowym jest jednak
/etc/defaults/mtools.conf.
Ogólna składnia pliku konfiguracyjnego
Pliki konfiguracyjne złożone są z sekcji. Każda sekcja rozpoczyna się identyfikującym ją słowem kluczowym
zakończonym dwukropkiem. Po identyfikacji sekcji następują przypisania zmiennych i flag. Przypisania
zmiennych posiadają poniższą postać:
nazwa=wartość
Flagi są pojedynczymi słowami kluczowymi bez znaku równości i przypisanej wartości. Sekcja kończy się z
końcem pliku lub z rozpoczęciem kolejnej sekcji.
Linie rozpoczynające się od znaku krzyżyka (#) są komentarzami. Znaki nowej linii są równoważne białym
znakom (z wyjątkiem kończących komentarz). Wielkość liter w pliku konfiguracyjnym nie ma znaczenia, z
wyjątkiem pozycji ujętych w znaki cytowania (jak np. nazwy plików).
Domyślne wartości
Dla większości platform mtools posiadają rozsądne wkompilowane parametry domyślne dla napędów dyskietek.
Zwykle zatem, nie ma potrzeby zajmowania się plikiem konfiguracyjnym, jeśli chcemy jedynie wykorzystywać
mtools do uzyskania dostępu do dyskietek. Z drugiej strony jednak, plik konfiguracyjny jest niezbędny
przy użyciu mtools również do partycji dysku twardego i plików obrazu dosemu.
Zmienne globalne
Przełączniki (flagi) globalne mogą być ustawione na 1 lub 0.
Rozpoznawane są następujące flagi globalne:
MTOOLS_SKIP_CHECK
Ustawienie na 1 powoduje, że mtools pomijają większość testów kontrolnych. Potrzebne przy
odczycie niektórych dyskietek Atari, zrobionych z użyciem wcześniejszych wersji ROM, które w inny
sposób nie byłyby rozpoznawane.
MTOOLS_FAT_COMPATIBILITY
Przy ustawieniu na 1, mtools pomijają sprawdzenie rozmiaru FAT. Niektóre dyski mają FAT większy
niż faktycznie tego potrzebują. Są one odrzucane, jeśli niniejsza opcja nie jest ustawiona.
MTOOLS_LOWER_CASE
Ustawienie na 1 powoduje, że mtools wyświetlają małymi literami krótkie nazwy plików, w których
wszystkie litery są duże. Stworzone dla uzyskania zgodności z poprzednimi wersjami mtools, które
nie rozpoznawały bitu dużych/małych liter (patrz mtools(1), sekcja Rozróżnianie dużych i małych
liter w systemie VFAT).
MTOOLS_NO_VFAT
Przy ustawieniu na 1 mtools nie będą tworzyć wpisów VFAT dla nazw plików o mieszanych,
dużych/małych literach, które poza tym są poprawnymi nazwami plików DOSu. Przydatne przy pracy z
wersjami DOSu nie obsługującymi długich nazw VFAT, jak np. FreeDos.
MTOOLS_DOTTED_DIR
Przy szerokim listowaniu katalogu, pokazuje nazwy plików z kropką zamiast odstępów oddzielających
nazwę od rozszerzenia.
MTOOLS_NAME_NUMERIC_TAIL
Domyślnie ustawione na jeden, decyduje o tworzeniu numerycznych przyrostków we wszystkich długich
nazwach plików (~1). Ustawienie na zero oznacza, że przyrostki numeryczne nie będą tworzone, chyba
że spowodowałoby to kolizję nazw.
MTOOLS_TWENTY_FOUR_HOUR_CLOCK
Przy ustawieniu na jeden używany jest europejski sposób zapisu czasu (zegar 24-godzinny). W
przeciwnym przypadku wykorzystywana jest notacja anglosaska (am/pm).
Przykład: Wstawienie poniższej linii do pliku konfiguracyjnego nakazuje mtools pominięcie testów
poprawności:
MTOOLS_SKIP_CHECK=1
Zmienne globalne mogą być również ustawiane poprzez środowisko:
export MTOOLS_SKIP_CHECK=1
Globalne zmienne znakowe mogą mieć przypisaną dowolną wartość:
MTOOLS_DATE_STRING
Format używany do wyświetlania dat plików. Domyślnie jest to dd-mm-yyyy.
Flagi i zmienne napędów
Informacje ogólne
W sekcji napędu mogą być użyte przełączniki i wartości odnoszące się do tego napędu. Sekcja opisująca
napęd rozpoczyna się od napisu:
drive litera_napędu:
następnie występują pary zmienna-wartość oraz flagi. A oto przykładowy opis napędu:
drive a:
file="/dev/fd0" use_xdf=1
Konfiguracja geometrii dysku
Informacja o geometrii opisuje fizyczną charakterystykę dysku. Ma ona trojakie zastosowanie:
formatowanie
Informacja o geometrii zapisywana jest w sektorze startowym (boot-sector) nowo utworzonego dysku.
Można jednak opisać geometrię dysku z linii poleceń (patrz polecenie mformat).
filtrowanie
W niektórych Unixach węzły urządzeń (device nodes) obsługują wyłącznie jedną geometrię fizyczną.
Na przykład, możesz potrzebować innego węzła dla dostępu do dyskietki dużej gęstości niż do
dyskietki o małej gęstości. Aby zapewnić możliwość poprawnego odczytu dysku przez węzeł, geometria
porównywana jest z faktyczną geometrią zapisaną w sektorze startowym. Jeżeli nie pasują, to
odpowiedni zapis charakteryzujący napęd zawodzi i testowany jest kolejny wpis z tą samą literą
napędu. Sekcja Wielokrotne opisy wyjaśnia bliżej posługiwanie się wieloma opisami dla jednej
litery napędu.
Gdy w pliku konfiguracyjnym nie podano żadnej informacji o geometrii, to akceptowane są wszystkie
dyski. W Linuksie (również na Sparc) istnieją węzły urządzeń o konfigurowalnej geometrii
(/dev/fd0, /dev/fd1 itd.), zatem filtrowanie napędów dyskowych jest zbędne (i jest ignorowane).
(mtools wykonują jednak filtrowanie plików zwykłych (obrazów dysków) w Linuksie: przeznaczono to
głównie do testowania, gdyż nie mam dostępu do Unixa, który faktycznie potrzebowałby filtrowania).
Jeśli nie potrzebujesz filtrowania, a chcesz używać domyślnej geometrii przy formatowaniu (z
użyciem mformat), możesz wyłączyć filtrowaniu flagą mformat_only.
Jeśli chcesz filtrowania - powinieneś użyć flagi filter. Podając geometrię musisz podać również
jedną z tych dwu flag.
geometria początkowa
W urządzeniach obsługujących tę możliwość (zwykle napędy dyskietek), informacja o geometrii
używana jest też do ustawienia geometrii początkowej. Geometria początkowa stosowana jest przy
odczycie sektora startowego, zawierającego rzeczywistą geometrię. Początkowe konfigurowanie nie
jest wykonywane, gdy w pliku konfiguracyjnym brak jest opisu geometrii lub gdy użyto flagi
mformat_only.
W Linuksie geometria początkowa nie jest faktycznie potrzebna, gdyż urządzenia konfigurowalne
potrafią samoczynnie wykryć dostatecznie dokładnie typ dysku (dla większości powszechnych
formatów) by móc odczytać sektor startowy.
Zły opis geometrii może prowadzić do bardzo poważnych błędów. Dlatego też usilnie zaleca się dodanie
flagi mformat_only do opisu napędu, chyba iż faktycznie występuje potrzeba filtrowania czy geometrii
początkowej.
Dostępne są następujące zmienne związane z geometrią dysków:
cylinders [tracks]
Liczba cylindrów. Forma zalecana; tracks (ścieżki) jest formą przestarzałą.
heads Liczba głowic (stron).
sectors
Liczba sektorów na ścieżkę.
Przykład: poniższa sekcja opisuje napęd 1.44MB:
drive a:
file="/dev/fd0H1440"
fat_bits=12
cylinders=80 heads=2 sectors=18
mformat_only
Dostępne są następujące skrócone opisy geometrii:
1.44m dyskietka 3,5" wysokiej gęstości. Równoważne: fat_bits=12 cylinders=80 heads=2 sectors=18
1.2m dyskietka 5,25" wysokiej gęstości. Równoważne: fat_bits=12 cylinders=80 heads=2 sectors=15
720k dyskietka 3,5" podwójnej gęstości. Równoważne: fat_bits=12 cylinders=80 heads=2 sectors=9
360k dyskietka 5,25" podwójnej gęstości. Równoważne: fat_bits=12 cylinders=40 heads=2 sectors=9
Skrócone opisy formatów mogą być zmieniane, zdefiniując inny format. Na przykład, 360k sectors=8 opisuje
dyskietkę 320k i jest równoważne zapisowi: fat_bits=12 cylinders=40 heads=2 sectors=8.
Flagi otwarcia
Dostępne są ponadto następujące flagi:
sync Wszystkie operacje wejścia/wyjścia wykonywane są synchronicznie.
nodelay
Urządzenie lub plik jest otwierane z flagą O_NDELAY. Niezbędne przy niektórych systemach nie-
Linuksowych.
exclusive
Urządzenie lub plik jest otwierane z flagą O_EXCL. W Linuksie zapewnia to dostęp do napędu
dyskietek w trybie wyłączności. W większości innych architektur oraz dla zwykłych plików nie daje
żadnego efektu.
Ogólne zmienne napędu
Dostępne są poniższe ogólne zmienne napędu. W zależności od typu, zmiennym tym może być przypisany
łańcuch znakowy (file, precmd) lub liczba całkowita (pozostałe).
file Nazwa pliku lub urządzenia przechowującego obraz dysku/dyskietki. Zmienna obowiązkowa. Nazwa
pliku powinna być ujęta w cudzysłowy.
partition
Sygnalizuje mtools traktowanie napędu jak urządzenia spartycjonowanego i użycie zadanej partycji.
Przy zastosowaniu tej metody dostępne są wyłącznie partycje główne (primary), numerowane od 1 do
4. Dla partycji logicznych należy posłużyć się ogólniejszą zmienną offset. Zmienna partition
przeznaczona jest do obsługi nośników wyjmowalnych takich jak napędy Syquest, ZIP czy dyski
maagneto-optyczne. Mimo, iż tradycyjny DOS postrzega dyski Syquest i dyski magneto-optyczne jako
ogromne dyskietki, które nie są partycjonowane, to OS/2 oraz Windows NT traktują je jak dyski
twarde, tj. urządzenia partycjonowane. Flaga partition przydaje się dla obrazów dysków twardych
DOSEMU. Nie jest zalecana dla dysków twardych, dla których możliwy jest bezpośredni dostęp do
partycji poprzez montowanie (mount).
offset Opisuje, gdzie w pliku rozpoczyna się system plików MS-DOS. Przydatna w obsłudze partycji
logicznych wewnątrz obrazów dysków twardych (hdimages) DOSEMU oraz ram-dysków Atari. Domyślnie
ustawiona na zero, co oznacza, że system plików zaczyna się na samym początku urządzenia lub
pliku.
fat_bits
Liczba bitów tablicy alokacji plików (FAT). Może to być 12 lub 16. Rzadko potrzebna, gdyż prawie
zawsze może być uzyskana z informacji w sektorze startowym. I przeciwnie, podanie liczby bitów FAT
może być przyczyną kłopotów, jeśli jest ona zła. Powinna być używana wyłącznie w przypadku
niewłaściwego rozpoznawania automatycznego przez mtools liczby bitów FAT. Przydatna również przy
formatowaniu z wykorzystaniem polecenia mformat dyskietki z nietypową liczbą bitów FATu.
precmd W niektórych odmianach Solaris niezbędne jest wywołanie volcheck -v przed otwarciem urządzenia
dyskietek, co ma na celu wymuszenie na systemie zauważenia, że w napędzie rzeczywiście jest
dyskietka. precmd="volcheck -v" umieszczone w sekcji opisującej napęd powoduje pożądane
zachowanie.
blocksize
Parametr ten określa domyślny rozmiar bloku, jaki będzie zawsze używany dla danego urządzenia.
Wszystkie operacje wejścia/wyjścia wykonywane są z wielokrotnością tego rozmiaru bloku,
niezależnie od rozmiaru sektora zapisanego w sektorze startowym systemu plików. Rozwiązanie to
jest przydatne do obsługi urządzeń znakowych, gdzie rozmiar sektora jest inny niż 512, jak na
przykład napędy CD-ROM w systemie Solaris.
Obowiązkowa jest tylko zmienna file. Inne parametry mogą zostać pominięte. W takim przypadku przyjmowane
są wartości domyślne lub automatycznie wykrywane.
Ogólne flagi napędu
Flaga może być albo ustawiona na 1 (włączone) albo na 0 (wyłączone). Jeśli pominięto wartość, to jest ona
włączana. Na przykład, scsi jest równoważne scsi=1.
nolock Poleca mtools nie używać blokady (locking) dla tego napędu. Przydatne w systemach z nienajlepszą
semantyką blokowania. Włączenie tego przełącznika powoduje jednak, że operacje są mniej
bezpieczne w przypadkach, gdy kilku użytkowników może korzystać z tego samego napędu w tym samym
czasie.
scsi Ustawiona na 1 nakazuje mtools użycie przy dostępie do urządzenia surowego wejścia/wyjścia SCSI
(raw SCSI I/O) zamiast standardowych funkcji read/write. Obecnie jest to obsługiwane na HP/UX,
Solaris i SunOs. Przełącznik jest tam niezbędny, gdyż w niektórych architekturach, jak SunOS czy
Solaris, nie można korzystać z nośników PC przy użyciu funkcji systemowych read i write, gdyż
system operacyjny oczekuje, że będą one zawierać specyficzną dla Suna "etykietę dysku".
Ponieważ surowy dostęp do SCSI zawsze posługuje się całym urządzeniem, musisz podać dodatkowo
flagę partition.
Na niektórych systemach, jak Solaris, mtools potrzebują uprawnień superużytkownika (root), by móc
wykorzystać opcję scsi. Zatem, jeśli chcesz korzystać z napędów Zip/Jaz w systemie Solaris,
powinieneś zainstalować mtools z uprawnieniem SUID root. Stąd też, jeśli podano flagę scsi, to
automatycznie używana jest też privileged, chyba że zostanie jawnie wyłączona przez privileged=0.
mtools używają swoich uprawnień superużytkownika do otwarcia urządzenia oraz wywołania
rzeczywistych funkcji wejścia/wyjścia SCSI. Co więcej, uprawnienia roota używane są wyłącznie dla
napędów opisanych w pliku konfiguracyjnym o zasięgu ogólnosystemowym, jak /usr/local/mtools.conf,
nie zaś dla napędów opisanych w ~/.mtoolsrc czy też $MTOOLSRC.
privileged
Ustawiona na 1 nakazuje mtools użycie posiadanych przez nie uprawnień SUID oraz SGID przy
otwieraniu danego napędu. Opcja ta jest poprawna tylko dla napędów opisanych w ogólnosystemowym
pliku konfiguracyjnym (jak np. /usr/local/mtools.conf, nie zaś dla napędów opisanych w ~/.mtoolsrc
czy też $MTOOLSRC). Naturalnie, opcja ta nie działa również jeśli mtools nie zostały zainstalowane
z ustawionym SUID lub SGID. Jest automatycznie ustawiana przez scsi=1, ale również wyłącznie dla
napędów zdefiniowanych w plikach konfiguracyjnych o zasięgu ogólnosystemowym. Flaga ta może być
jawnie ustawiona na zero w celu zakazania mtools używania uprawnień do danego napędu, nawet jeśli
ustawione jest scsi=1.
mtools potrzebują ustawienia dostępu SUID tylko wtedy, gdy planuje się wykorzystanie zmiennych
privileged lub scsi dla któregoś z napędów. Jeżeli opcje te nie są używane, mtools działa
prawidłowo nawet bez ustawiania SUID root.
vold Poleca mtools interpretację nazwy urządzenia jako identyfikatora "vold" [tłum.:volume daemon -
demon mechanizmu zarządzania woluminami systemu Solaris], nie zaś jako nazwy pliku. Identyfikator
"vold" jest tłumaczony na faktyczną nazwę pliku przy użyciu funkcji media_findname() oraz
media_oldaliases() z biblioteki volmgt. Przełącznik ten jest dostępny tylko w przypadku
skonfigurowania mtools z opcją --enable-new-vold przed kompilacją.
use_xdf
Ustawienie na wartość niezerową powoduje, że mtools próbuje również dostępu do tej dyskietki jak
do dyskietki XDF. XDF jest formatem dużej gęstości wykorzystywanym przez OS/2. Przełącznik ten
jest domyślnie wyłączony. Więcej informacji znajdziesz w sekcji XDF dokumentacji mtools(1).
mformat_only
mtools powinny użyć geometrii tego napędu tylko do formatowania (mformat), ale nie do filtrowania.
filter mtools użyją geometrii tego napędu zarówno do formatowania jak i do filtrowania.
remote nakazuje mtools podłączenie się do floppyd (patrz floppyd(1)).
Wielokrotne opisy napędu
Możliwe jest podanie wielu opisów dla danego napędu. W takim przypadku, opisy są wypróbowywane po kolei,
aż do znalezienia pasującego. Opisy mogą nie pasować z kilku powodów:
1. nieodpowiednia geometria,
2. brak dysku w napędzie,
3. inne kłopoty.
Wielość opisów jest przydatna przy wykorzystywaniu urządzeń fizycznych potrafiących obsługiwać tylko
jedną geometrię pojedynczego dysku. Przykład:
drive a: file="/dev/fd0H1440" 1.44m
drive a: file="/dev/fd0H720" 720k
Powyższe linie nakazują mtools użycie /dev/fd0H1440 dla dyskietek 1.44MB (dużej gęstości) oraz
/dev/fd0H720 dla dyskietek 720KB (podwójnej gęstości). W Linuksie cecha ta nie jest faktycznie potrzebna,
gdyż urządzenie /dev/fd0 jest w stanie obsługiwać dowolną geometrię.
Można też użyć wielu opisów napędu, by korzystać z obu napędów fizycznych za pośrednictwem jednej litery
napędu:
drive z: file="/dev/fd0"
drive z: file="/dev/fd1"
Z takim opisem mdir z: wykorzystuje pierwszy napęd fizyczny, jeśli zawiera on dyskietkę. Jeśli w
pierwszym napędzie nie ma dyskietki, to mtools sprawdzają drugi napęd.
Przy użyciu wielu plików konfiguracyjnych opisy napędu występujące jako ostatnie przesłaniają uprzednie
opisy dla tego samego napędu z wcześniejszych plików. Można tego uniknąć posługując się słowami
kluczowymi drive+ lub +drive zamiast drive. Pierwsza składnia dodaje opis na końcu listy (tzn.będzie
wypróbowany jako ostatni), zaś druga na początek listy.
Tablice translacji zestawów znaków
Jeśli mieszkasz w USA, Europie Zachodniej lub Australii, możesz pominąć tę sekcję.
Dlaczego potrzebne są tablice translacji znaków
DOS używa odmiennego mapowania kodów znaków niż Unix. Znaki 7-bitowe mają to samo znaczenie, różnice
dotyczą tylko znaków z ustawionym ósmym bitem. Co gorsza, istnieje kilkanaście tablic translacji, w
zależności od kraju. Wygląd znaków definiowany jest przy użyciu stron kodowych (code pages). Strony
kodowe nie są takie same dla wszystkich krajów. Na przykład, niektóre strony kodowe nie zawierają dużych
liter akcentowanych. Z drugiej strony, niektóre z nich zawierają znaki nie istniejące w Uniksie, jak
znaki ramek czy "spółgłoski akcentowane" używane w niektórych krajach Europy Wschodniej. Dotyczy to dwu
rzeczy związanych z nazwami plików:
duże litery
W nazwach krótkich dozwolone są tylko duże znaki. Dotyczy to również znaków akcentowanych. Na
przykład, przy stronie kodowej, która nie zawiera akcentowanych dużych znaków, małe znaki
akcentowane zostaną zamienione na ich nieakcentowane odpowiedniki.
długie nazwy plików
Micro$oft wreszcie się opamiętał i używa bardziej standardowego mapowania w długich nazwach
plików. Używają Unicodu, który w uproszczeniu jest 32 bitową wersją ASCII. Pierwszych jego 256
znaków jest identycznych z Uniksowym ASCII. Stąd też, strona kodowa ma również wpływ na powiązania
pomiędzy kodami użytymi w długich nazwach plików a kodami użytymi w krótkich nazwach.
mtools uważają, że nazwy plików wprowadzone w linii poleceń mają mapowanie unixowe i zamienia znaki dla
uzyskania nazw krótkich. Domyślnie używana jest strona kodowa 850 ze szwajcarskim odwzorowaniem duże
liter na małe. Wybrano tę stronę kodową gdyż jej zestaw znaków jest najbliższy unixowemu. Ponadto,
zawiera ona większość znaków używanych w USA, Australii i Europie Zachodniej. Niemniej jednak, możliwy
jest wybór innego odwzorowania. Istnieją dwie metody: zmienna country (kraj) i bezpośrednie tablice.
Konfiguracja przy użyciu zmiennej Country
Zmienna COUNTRY polecana jest dla tych, którzy mają dostęp do plików systemowych MS-DOS i dokumentacji.
Jeżeli się ich nie posiada, to lepiej jest użyć bezpośrednich tablic translacji.
Składnia:
COUNTRY="country[,[codepage],country-file]"
Zapis ten powoduje użycie przez mtools tablicy translacji Unix-na-DOS pasującej do strony kodowej
codepage i tablicy małe-na-duże dla kraju country oraz zastosowanie pliku country-file do uzyskania
tablicy duże-na-małe. Kod kraju jest najczęściej telefonicznym przedrostkiem tego kraju. Więcej
szczegółów znaleźć można w pomocy DOS dla "country". Parametry codepage i country-file są opcjonalne.
Plik country-file dostarczany jest z DOSem, zwykle nazywa się COUNTRY.SYS i znajduje się w katalogu
C:\DOS. W większości przypadków będzie zbędny, gdyż najczęściej występujące tablice translacji są
wkompilowane w mtools. Nie ma zatem problemu, jeśli w Uniksie brakuje tego pliku.
Jeżeli nie podano strony kodowej (codepage), to używana jest domyślna strona kodowa kodowa dla danego
kraju. Jeśli nie podano parametru country-file, to dla tablicy małe-na-duże użyte będą wkompilowane
wartości domyślne. Cecha ta jest przydatna w Unixach innych niż Linuks, gdzie może nie być dostępny plik
COUNTRY.SYS.
Tablice Unix-na-DOS nie są zawarte w COUNTRY.SYS, zatem mtools zawsze posługują się wkompilowanymi
wartościami domyślnymi. Stąd też, obsługiwana jest tylko ograniczona ilość stron kodowych. Jeśli brak
jest używanej przez ciebie strony kodowej lub jeśli znasz nazwę pliku Windows 95 przechowującego to
odwzorowanie, to napisz do autora: alain@linux.lu.
Zmienna COUNTRY może być także ustawiona przez zdefiniowanie jej w środowisku.
Konfiguracja przy użyciu bezpośrednich tablic translacji
Tablice translacji mogą być opisane wprost w pliku konfiguracyjnym. Niezbędne są dwie tablice: pierwsza
to tablica DOS-na-Unix, druga to tablica małe-na-duże. tablica DOS_na-Unix zaczyna się od słowa
kluczowego tounix zakończonego dwukropkiem, o którym następuje 128 liczb szesnastkowych. Tablica małe-
na-duże rozpoczyna się słowem kluczowym fucase zakończonym dwukropkiem, po którym następuje 128 liczb
szesnastkowych.
Tablice określają translację dla znaków o kodach większych od 128, gdyż translacja dla niższych kodów
jest banalna.
Przykład:
tounix:
0xc7 0xfc 0xe9 0xe2 0xe4 0xe0 0xe5 0xe7
0xea 0xeb 0xe8 0xef 0xee 0xec 0xc4 0xc5
0xc9 0xe6 0xc6 0xf4 0xf6 0xf2 0xfb 0xf9
0xff 0xd6 0xdc 0xf8 0xa3 0xd8 0xd7 0x5f
0xe1 0xed 0xf3 0xfa 0xf1 0xd1 0xaa 0xba
0xbf 0xae 0xac 0xbd 0xbc 0xa1 0xab 0xbb
0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0xc1 0xc2 0xc0
0xa9 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0xa2 0xa5 0xac
0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0xe3 0xc3
0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0xa4
0xf0 0xd0 0xc9 0xcb 0xc8 0x69 0xcd 0xce
0xcf 0x5f 0x5f 0x5f 0x5f 0x7c 0x49 0x5f
0xd3 0xdf 0xd4 0xd2 0xf5 0xd5 0xb5 0xfe
0xde 0xda 0xd9 0xfd 0xdd 0xde 0xaf 0xb4
0xad 0xb1 0x5f 0xbe 0xb6 0xa7 0xf7 0xb8
0xb0 0xa8 0xb7 0xb9 0xb3 0xb2 0x5f 0x5f
fucase:
0x80 0x9a 0x90 0xb6 0x8e 0xb7 0x8f 0x80
0xd2 0xd3 0xd4 0xd8 0xd7 0xde 0x8e 0x8f
0x90 0x92 0x92 0xe2 0x99 0xe3 0xea 0xeb
0x59 0x99 0x9a 0x9d 0x9c 0x9d 0x9e 0x9f
0xb5 0xd6 0xe0 0xe9 0xa5 0xa5 0xa6 0xa7
0xa8 0xa9 0xaa 0xab 0xac 0xad 0xae 0xaf
0xb0 0xb1 0xb2 0xb3 0xb4 0xb5 0xb6 0xb7
0xb8 0xb9 0xba 0xbb 0xbc 0xbd 0xbe 0xbf
0xc0 0xc1 0xc2 0xc3 0xc4 0xc5 0xc7 0xc7
0xc8 0xc9 0xca 0xcb 0xcc 0xcd 0xce 0xcf
0xd1 0xd1 0xd2 0xd3 0xd4 0x49 0xd6 0xd7
0xd8 0xd9 0xda 0xdb 0xdc 0xdd 0xde 0xdf
0xe0 0xe1 0xe2 0xe3 0xe5 0xe5 0xe6 0xe8
0xe8 0xe9 0xea 0xeb 0xed 0xed 0xee 0xef
0xf0 0xf1 0xf2 0xf3 0xf4 0xf5 0xf6 0xf7
0xf8 0xf9 0xfa 0xfb 0xfc 0xfd 0xfe 0xff
Pierwsza tablica odwzorowuje kody znaków DOSu na kody znaków Unixa. Na przykład, znak DOSu numer 129.
Jest to litera u z kropkami nad nią. Aby wykonać translację do Unixa, szukamy znaku numer 1 w pierwszej
tablicy (1=129-128). Jest to 0xfc. (Uwaga! numeracja zaczyna się od zera). Druga tablica odwzorowuje
małe znaki DOSu na duże znaki DOSu. Ta sama mała litera u z kropkami przekształcona będzie na 0x9a, co
jest dużym U z kropkami w DOSie.
Znaki Unicodu większe niż 256
Jeśli istniejąca nazwa MS-DOS zawiera znaki Unicodu większe niż 256, to są one tłumaczone na podkreślenia
lub znaki wyglądające podobnie. Na przykład, spółgłoski akcentowane odwzorowywane są na swe
nieakcentowane odpowiedniki. Tłumaczenie to używane jest przez mdir i unixowe nazwy plików generowane
przez mcopy. Linux również obsługuje Unicode, ale niestety zbyt mało aplikacji go jeszcze używa, by
zajmować się tym w mtools. Co najistotniejsze, xterm nie potrafi jeszcze wyświetlać Unicodu. Jeśli będzie
odpowiednie zapotrzebowanie, autor mtools dołączy obsługę Unicodu również w unixowych nazwach plików.
Ostrzeżenie: Przy usuwaniu plików przez mtools znak podkreślenia oznacza wszystkie znaki, które nie mogą
być przedstawione w Unixie. Ostrożnie z mdel !
Położenie plików konfiguracyjnych i kolejność przetwarzania
Pliki konfiguracyjne przetwarzane są w następującej kolejności:
1. wkompilowane wartości domyślne
2. /usr/local/etc/mtools.conf
3. /etc/mtools
Do celów zgodności wstecznej i wyłącznie wtedy, gdy nie istnieje mtools.conf.
4. ~/.mtoolsrc.
5. $MTOOLSRC
(plik wskazywany przez zawartość zmiennej środowiska MTOOLSRC)
Opcje opisywane w późniejszych plikach unieważniają opcje opisane w plikach wcześniejszych. Napędy
zdefiniowane w późniejszych plikach pozostają zdefiniowane jeśli nie są unieważnione w plikach czytanych
później. Na przykład, napędy A i B mogą być zdefiniowane w pliku /usr/local/etc/mtools.conf, zaś napędy C
i D zdefiniowane w ~/.mtoolsrc. Jeżeli jednak ~/.mtoolsrc definiuje również napęd A, to ta nowa definicja
unieważnia poprzedni opis napędu A w /usr/local/etc/mtools.conf zamiast uzupełnienia go. W celu dodania
nowego opisu do napędu już opisanego we wcześniejszym pliku należy posłużyć się słowem kluczowym +drive
bądź drive+.
Wsteczna zgodność ze starą składnią plików konfiguracyjnych
Składnia opisana w niniejszym dokumencie obowiązuje w nowej wersji mtools-3.0. Stara zorientowana liniowo
składnia jest nadal obsługiwana. W starej składni każda linia rozpoczynająca się pojedynczą literą
uważana jest za opis napędu. Sekcje napędów w starej i nowej składni mogą być mieszane w tym samym pliku
konfiguracyjnym, co powinno ułatwić upgrade. Obsługa starej składni będzie z czasem zaniechana, a w celu
zniechęcenia do jej używania celowo pominięto tu jej opis.
ZOBACZ TAKŻE
mtools(1).
INFORMACJE O TŁUMACZENIU
Powyższe tłumaczenie pochodzi z nieistniejącego już Projektu Tłumaczenia Manuali i może nie być aktualne.
W razie zauważenia różnic między powyższym opisem a rzeczywistym zachowaniem opisywanego programu lub
funkcji, prosimy o zapoznanie się z oryginalną (angielską) wersją strony podręcznika za pomocą polecenia:
man --locale=C 5 mtools
Prosimy o pomoc w aktualizacji stron man - więcej informacji można znaleźć pod adresem
http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.
MTOOLS 19 lipca 1999 mtools(5)