Provided by: manpages-pl_0.5-1_all 
NAZWA
e2fsck - sprawdza linuksowy system plików ext2/ext3/ext4
SKŁADNIA
e2fsck [ -pacnyrdfkvtDFV ] [ -b superblok ] [ -B rozmiar-bloku ] [ -l|-L plik-złych-bloków
] [ -C fd ] [ -j zewnętrzny-dziennik ] [ -E opcje-rozszerzone ] urządzenie
OPIS
e2fsck jest używany do sprawdzania rodziny systemów plików ext2/ext3/ext4. W przypadku
systemów plików ext3 i ext4 używających dziennika, jeśli system zostanie nieprawidłowo
zamknięty bez wystąpienia błędów, po odtworzeniu transakcji wprowadzonych do dziennika,
system plików powinien zostać zwykle oznaczony jako czysty. Z tego powodu, w systemach
plików używających dziennika, e2fsck zwykle odtworzy go i wyjdzie, chyba że superblok
danego systemu plików wskazuje, że konieczne są dalsze sprawdzenia.
Urządzenie jest specjalnym plikiem urządzenia, gdzie przechowywany jest system plików (np.
/dev/hdc1).
Proszę zauważyć, że uruchamianie e2fsck na zamontowanym systemie plików generalnie nie
jest bezpieczne. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy podano opcję -n, ale nie użyto -c,
-l ani -L. Jednak nawet gdy takie działanie jest bezpieczne, wyniki wypisane przez e2fsck
nie są prawidłowe, jeśli system plików jest zamontowany. Jeśli e2fsck pyta czy należy
sprawdzić zamontowany system plików, jedyną poprawną odpowiedzią jest "nie". Jedynie
eksperci, którzy rzeczywiście wiedzą co robią, mogą zastanowić się nad inną odpowiedzią w
takim wypadku.
OPCJE
-a Ta opcja robi to samo co opcja -p. Jest udostępniana jedynie ze względu na
kompatybilność wstecz; zaleca się używanie -p wszędzie tam, gdzie to możliwe.
-b superblok
Zamiast używać normalnego superbloku, używa innego, podanego jako superblok. Ta
opcja używana jest, gdy podstawowy superblok został uszkodzony. Położenie kopii
zapasowej superbloku zależne jest od rozmiaru bloku w danym systemie plików. W
systemach plików o rozmiarze bloku 1k, kopia zapasowa superbloku znajduje się w
bloku 8193, dla systemów plików o rozmiarze bloku 2k, w bloku 16384, zaś dla
systemów plików o rozmiarze bloku 4k, w bloku 32768.
Położenie dodatkowej kopii zapasowej superbloku może być określone poprzez użycie
programu mke2fs z opcją -n wypisującą położenia superbloków. Opcja -b programu
mke2fs, określająca rozmiar bloku systemu plików musi być podana w dokładnie takiej
samej kolejności, w jakiej wypisane zostały położenia.
Jeżeli podany jest alternatywny superblok, a system plików nie jest otwarty w
trybie tylko do odczytu, e2fsck sprawdzi, czy podstawowy superblok jest
uaktualniony.
-B rozmiar-bloku
Normalnie, e2fsck szuka superbloku w zmienianych rozmiarach bloku i próbuje znaleźć
rozmiar odpowiedni. Ta technika czasem daje się ogłupić. Dlatego opcja ta wymusza
na e2fsck wyszukiwanie superbloków o określonej wielkości bloku. Jeśli superblok
nie zostanie znaleziony, e2fsck zakończy działanie z błędem krytycznym.
-c Opcja ta powoduje, że e2fsck uruchamia program badblocks(8) w celu znalezienie
uszkodzonych bloków systemu plików przy użyciu skanowania odczytu. Bloki takie są
następnie zaznaczane poprzez dodawanie ich do i-węzła uszkodzonych bloków. Jeżeli
opcja ta podana jest dwa razy, wtedy uszkodzone bloki będą poszukiwane przy użyciu
niedestruktywnego testu odczytu i zapisu.
-C fd Ta opcja powoduje, że e2fsck wypisze kompletną informację do podanego deskryptoru
pliku. Dzięki temu postęp sprawdzania systemu plików może być kontrolowany. Ta
opcja jest używana przede wszystkim przez programy uruchamiające e2fsck. Jeśli
liczba deskryptora pliku jest ujemna, to używana jest wartość bezwzględna z
deskryptora pliku, a wyjście jest początkowo wyłączone. Można je później włączyć,
wysyłając procesowi e2fsck sygnał SIGUSR1. Jeżeli jako deskryptor pliku podane jest
0, e2fsck wypisze pasek postępu w swoim stylu. To wymaga, aby e2fsck uruchomiony
był na konsoli lub na terminalu.
-d Wypisuje wyjście debugowania (bezużyteczne, chyba że używane przy debugowaniu
e2fsck).
-D Optymalizuje katalogi w systemie plików. Ta opcja powoduje, że e2fsck próbuje
zoptymalizować wszystkie katalogi albo ponownie je indeksując (jeśli system plików
obsługuje indeksowanie katalogów), albo sortując i kompresując katalogi (przy
mniejszych katalogach, lub w systemach plików używających tradycyjnych, liniowych
katalogów).
Nawet bez opcji -D, e2fsck może niekiedy optymalizować część katalogów - np. jeśli
indeksowanie katalogów jest włączone, a katalogi nie zostały zindeksowane i mogą
odnieść korzyści z tej operacji, albo jeśli struktury indeksowania są uszkodzone i
muszą zostać odbudowane. Opcja -D wymusza zoptymalizowanie wszystkich katalogów w
systemie plików. Niekiedy może to sprawić, że będą nieco mniejsze i trochę szybsze
w przeszukiwaniu, ale w praktyce, rzadko kiedy jest sens stosować tę opcję.
Opcja -D wykryje wpisy katalogowe ze zduplikowanymi nazwami w pojedynczym katalogu,
czego e2fsck normalnie nie wymusza ze względów wydajnościowych.
-E opcje-rozszerzone
Ustawia rozszerzone opcje e2fsck. Opcje rozszerzone są oddzielone przecinkami i
mogą przyjmować argument za pomocą znaku równości ("="). Obsługiwane są następujące
opcje:
ea_ver=wersja-atrybutów-rozszerzonych
Ustawia wersję rozszerzonych atrybutów bloków, które e2fsck wymaga do
sprawdzania systemu plików. Numerem wersji może być 1 lub 2. Domyślnym
formatem rozszerzonych atrybutów jest 2.
journal_only
Jeśli to wymagane, odtwarza wyłącznie dziennik, ale nie przeprowadza
żadnych dalszych sprawdzeń lub napraw.
fragcheck
Podczas pierwszego przebiegu, wypisuje szczegółowe sprawozdanie o
wszystkich nieciągłych blokach plików, znalezionych w systemie plików.
discard
Próbuje wyczyścić wolne bloki i nieużywane i-węzły po pełnym
sprawdzeniu systemu plików (użyteczne na dyskach SSD i urządzeniach
zapisujących "z dziurami" (sparse) lub alokujących dane elastycznie
(thin-provisioned)). Proszę zauważyć, że ta operacja jest
przeprowadzana w przebiegu piątym, PO pełnym sprawdzeniu systemu plików
i tylko, jeśli nie zawiera on rozpoznawalnych błędów. Może się jednak
zdarzyć, że e2fsck nie rozpozna problemu w pełni i wówczas użycie tej
opcji może uniemożliwić późniejsze, ręczne odzyskiwanie danych.
nodiscard
Nie próbuje wyczyścić wolnych bloków i nieużywanych bloków i-węzłów. Ta
opcja jest dokładnym przeciwieństwem opcji discard. Jest ustawiona jako
domyślna.
-f Wymusza sprawdzanie, nawet jeśli system wydaje się być czysty.
-F Wypróżnia bufory systemu plików przed uruchomieniem programu. Przydatne właściwie
tylko w czasowych próbach e2fsck.
-j zewnętrzny_dziennik
Ustawia ścieżkę dostępu do zewnętrznego dziennika dla tego systemu plików.
-k W połączeniu z opcją -c, zachowywane są wszystkie uszkodzone bloki na liście złych
bloków, a nowe uszkodzone bloki znalezione przez badblocks(8) będą dodane do
istniejącej listy złych bloków.
-l plik
Dodaje podane przez plik bloki do listy bloków uszkodzonych. Format pliku jest taki
sam jak ten utworzony przez program badblocks(8). Proszę zauważyć, że numery bloków
bazują na rozmiarze bloku systemu plików. Dlatego badblocks(8) musi otrzymać
rozmiar bloku systemu plików. Jednak dużo łatwiejsze i bezpieczniejsze jest użycie
opcji -c programu e2fsck, ponieważ zapewnia to przekazanie właściwych parametrów do
programu badblocks.
-L plik
Ustawia listę uszkodzonych bloków na listę bloków określoną przez plik. (Opcja ta
jest identyczna z -l, poza tym, że przed dodaniem listy bloków z pliku, stara lista
uszkodzonych bloków jest czyszczona).
-n Otwiera system plików w trybie tylko do odczytu i zakłada odpowiedź "nie" na
wszystkie pytania. Umożliwia to użycie e2fsck w trybie nieinteraktywnym. Ta opcja
nie może być podana razem z opcjami -p lub -y.
-p Automatycznie naprawia ("preen") system plików. Ta opcja powoduje automatyczne
naprawianie przez e2fsck wszystkich problemów systemu plików, które mogą zostać
bezpiecznie naprawione bez udziału człowieka. Jeśli e2fsck wykryje problem, który
może wymagać obecności administratora w celu wykonania dodatkowych działań, e2fsck
wypisze opis problemu i wyjdzie z wartością 4 dodaną (logiczne OR) do kodu
zakończenia. (patrz rozdział KOD WYJŚCIA). Ta opcja jest zwykle używana w
systemowych skryptach rozruchowych. Nie może być użyta razem z opcjami -n lub -y.
-r Ta opcja nie robi nic; jest udostępniona dla kompatybilności wstecznej.
-t Wypisuje statystyki czasowe dla e2fsck. Jeśli opcja ta jest użyta dwukrotnie, to
wyświetlane są dodatkowe statystyki czasowe.
-v Tryb szczegółowy (verbose).
-V Wypisuje informację o wersji i wychodzi.
-y Zakłada odpowiedź "tak" na wszystkie pytania; umożliwia użycie e2fsck w trybie
nieinteraktywnym. Opcja nie może być podana razem z opcjami -n lub -p.
KOD WYJŚCIA
Kod wyjścia zwracany przez e2fsck jest sumą następujących warunków:
0 - Bez błędów
1 - Błędy systemu plików są poprawione
2 - Błędy systemu plików są poprawione, system powinien
zostać uruchomiony ponownie
4 - Błędy systemu plików nie zostały poprawione
8 - Błąd operacyjny
16 - Błąd w składni lub użyciu
32 - Działanie e2fsck przerwane przez użytkownika
128 - Błąd biblioteki dzielonej
SYGNAŁY
Następujące sygnały mają podany niżej efekt, gdy zostaną wysłane do e2fsck.
SIGUSR1
Ten sygnał powoduje, że e2fsck wyświetli pasek postępu. (Zobacz opis opcji -C).
SIGUSR2
Ten sygnał powoduje, że e2fsck przestanie wyświetlać pasek postępu.
ZGŁASZANIE BŁĘDÓW
Prawie każdy program ma błędy. W przypadku znalezienia systemu plików, powodującego pad
programu e2fsck lub takiego, którego e2fsck nie potrafi naprawić, proszę zgłosić to
autorowi.
Proszę załączyć tyle informacji, ile da się załączyć w swoim zgłoszeniu błędu. Najlepiej
dołączyć kompletną transkrypcję uruchomienia e2fsck, tak by autor mógł dokładnie widzieć,
co się działo. Proszę upewnić się, że komunikaty programu są wyświetlane po angielsku;
jeśli system został skonfigurowany do używania tłumaczeń, proszę ustawić zmienną
środowiskową LC_ALL na wartość C, dzięki czemu transkrypcja działania programu będzie
przydatna dla autora. Jeśli jest zapisywalny system plików, gdzie można tę transkrypcję
zapisać, program script(1) umożliwia łatwe zapisanie wyjścia e2fsck do pliku.
Użyteczne może być też przesłanie wyjścia z dumpe2fs(8). Jeśli określony i-węzeł lub ich
grupa wydaje się sprawiać e2fsck kłopoty, proszę spróbować uruchomić komendę debugfs(8) i
wysłać wyjście komendy stat(1u) na dotkniętych i-węzłach. Jeśli i-węzeł jest katalogiem,
komenda debugfs o nazwie dump umożliwi ekstrakcję zawartości i-węzła katalogu, którą można
przesłać po zakodowaniu jej programem uuencode(1). Najbardziej przydatną rzeczą, jaką
można wysłać w celu umożliwienia odtworzenia błędu przez autora, jest surowy,
skompresowany zrzut obrazu systemu plików, utworzony za pomocą e2image(8) (proszę zapoznać
się z jego stroną podręcznika).
Proszę również zawsze załączać pełny tekst wersji, wyświetlany przez e2fsck podczas pracy.
AUTOR
Ta wersja e2fsck została napisana przez Theodore'a Ts'o <tytso@mit.edu>.
ZOBACZ TAKŻE
e2fsck.conf(5), badblocks(8), dumpe2fs(8), debugfs(8), e2image(8), mke2fs(8), tune2fs(8)
TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM)
<pborys@dione.ids.pl>, Grzegorz Goławski (PTM) <grzegol@pld.org.pl> i Michał Kułach
<michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na
stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 1.42.8
oryginału.