oracular (8) mke2fs.8.gz

Provided by: manpages-pl_4.23.1-1_all bug

NAZWA

       mke2fs - tworzy linuksowy system plików ext2/ext3/ext4

SKŁADNIA

       mke2fs [ -c | -l nazwa-pliku ] [ -b rozmiar-bloku ] [ -C rozmiar-klastra ] [ -d katalog-główny|archiwum ]
       [ -D ] [ -g bloki-na-grupę ] [ -G liczba-grup ] [ -i bajty-na-i-węzeł ] [ -I rozmiar-i-węzła ] [ -j  ]  [
       -J  opcje-dziennika  ]  [  -N  liczba-i-węzłów  ]  [  -n  ]  [  -m  procent-zarezerwowanych-bloków ] [ -o
       tworzący-system-operacyjny ] [ -O [^]właściwość[,...] ] [  -q  ]  [  -r  rewizja-systemu-plików  ]  [  -E
       opcje-rozszerzone  ] [ -v ] [ -F ] [ -L etykieta-woluminu ] [ -M katalog-ostatniego-montowania ] [ -S ] [
       -t yp-systemu-plików ] [ -T typ-użycia ] [ -U UUID ] [  -V  ]  [  -e  zachowanie-w-razie-błędów  ]  [  -z
       plik-zapasowy ] urządzenie [ rozmiar-systemu-plików ]

       mke2fs  -O  journal_dev  [  -b  rozmiar-bloku  ]  [  -L  etykieta-woluminu  ]  [  -n  ]  [  -q  ]  [ -v ]
       zewnętrzny-dziennik [ rozmiar-systemu-plików ]

OPIS

       mke2fs jest używany do tworzenia systemów plików ext2, ext3 lub ext4  zwykle  w  partycji  dyskowej  (lub
       pliku) określonym przez urządzenie.

       Rozmiar  systemu  plików  należy  podać  jako  rozmiar-systemu-plików.  Jeśli  nie ma on przyrostka, jest
       interpretowany jako kilobajty  będące  potęgą  dwójki,  chyba  że  podano  opcję  -b  rozmiar-bloku,  gdy
       rozmiar-systemu-plików  jest  interpretowany jako liczba bloków o rozmiarze-bloku. Jeśli natomiast podano
       przyrostki „k”, „m”, „g”, „t” (wielkimi lub małymi literami) to  dana  liczba  jest  interpretowana  jako
       podana  w  będących  potęgą dwójki kilobajtach, megabajtach, gigabajtach, terabajtach itd. Jeśli nie poda
       się rozmiaru-systemu-plików to mke2fs utworzy system plików na podstawie rozmiaru urządzenia.

       Jeśli uruchomi się mke2fs jako mkfs.XXX (np. mkfs.ext2, mkfs.ext3 lub mkfs.ext4.) zastępuję to  opcję  -t
       XXX, tak więc mkfs.ext3 utworzy system plików ext3, mkfs.ext4 utworzy system plików ext4 itd.

       Domyślne parametry do nowo tworzonych systemów plików, jeśli nie są przesłonięte przez poniższe opcje, są
       kontrolowane przez plik konfiguracyjny /etc/mke2fs.conf. Strona podręcznika mke2fs.conf(5) zawiera więcej
       szczegółów na ten temat.

OPCJE

       -b rozmiar-bloku
              Określa  rozmiar  bloku  w  bajtach.  Poprawnymi  wartościami  są potęgi dwójki - od 1024 do 65536
              (proszę jednak zauważyć, że jądro potrafi zamontować jedynie  systemy  plików  o  rozmiarze  bloku
              mniejszym lub równym systemowemu rozmiarowi strony - 4k w systemach x86 i do 64k na architekturach
              ppc64 i aarch64 - w  zależności  od  konfiguracji  jądra).  Gdy  wartość  ta  zostanie  pominięta,
              rozmiar-bloku  mke2fs  jest  ustalany  na  podstawie rozmiaru systemu plików oraz oczekiwanej jego
              eksploatacji (zobacz opcję -T). W większości przypadków domyślnym rozmiarem bloku jest  4k.  Jeśli
              rozmiar-bloku  jest  poprzedzony  minusem („-”), to mke2fs używa heurystyki, aby określić poprawny
              rozmiar bloku z tym ograniczeniem, że będzie on wynosił co najmniej rozmiar-bloku bajtów. Jest  to
              przydatne przy sprzęcie wymagającym rozmiaru bloku będącego wielokrotnością 2k.

       -c     Powoduje,  że  przed  utworzeniem  systemu  plików,  urządzenie zostanie sprawdzone w poszukiwaniu
              uszkodzonych bloków. Gdy opcja ta zostanie podana dwa razy,  wykonany  będzie  wolniejszy  test  w
              trybie odczyt-zapis, zamiast szybkiego testu w trybie tylko-do-odczytu.

       -C rozmiar-klastra
              Określa  rozmiar  klastra  w  bajtach  w  przypadku  systemów plików używających funkcji bigalloc.
              Poprawnymi wartościami rozmiaru klastra są wartości z zakresu od  2-  do  32768-krotności  rozmiar
              bloku  systemu plików, będące jednocześnie potęgami dwójki. Rozmiar klastra można podać tylko, gdy
              włączono funkcję bigalloc (więcej  informacji  o  tej  funkcji  można  uzyskać  zapoznając  się  z
              podręcznikiem ext4(5)). Domyślnie, rozmiar klastra wynosi szesnastokrotność wielkości bloku.

       -d katalog-główny|archiwum
              Kopiuje zawartość podanego katalogu lub archiwum tar do korzenia systemu plików. Archiwum tar jest
              dostępne tylko gdy mke2fs skompilowano z włączoną obsługą  libarchive  i  w  trakcie  uruchomienia
              dostępna była biblioteka dzielona libarchive. Wartość specjalna „-” oznacza odczyt archiwum tar ze
              standardowego wejścia.

       -D     Używa bezpośredniego wejścia/wyjścia podczas zapisu na dysk. Zapobiega to zajmowaniu przez  mke2fs
              wielu  buforów  podręcznych, które mogą wpłynąć na inne aplikacje, podczas działania na obciążonym
              serwerze. Opcja ta spowoduje znaczne spowolnienie  działania  mke2fs,  więc  jest  to  pójście  na
              kompromis.

       -e zachowanie-w-razie-błędu
              Zmienia zachowanie jądra, gdy wykryty zostanie błąd. We wszystkich przypadkach błąd systemu plików
              powoduje uruchomienie e2fsck(8)  podczas następnego restartu w celu  sprawdzenia  systemu  plików.
              Zachowanie-w-razie-błędu może przyjmować następujące wartości:

                   continue    Kontynuuje normalną pracę.

                   remount-ro  Powoduje przejście systemu plików w tryb tylko do odczytu.

                   panic       Wywołuje panikę jądra.

       -E opcje-rozszerzone
              Ustawia  rozszerzone  opcje  systemu  plików.  Opcje  rozszerzone są oddzielone przecinkami i mogą
              zawierać argument podany po znaku równości („=”). Opcja  -E  była  nazwana  -R  we  wcześniejszych
              wersjach  mke2fs  i  jest wciąż akceptowana w celu zachowania kompatybilności wstecznej, lecz jest
              przestarzała. Obsługiwane są następujące opcje:

                   encoding=nazwa-kodowania
                          Włącza funkcję casefold w superbloku i ustawia nazwę-kodowania jako używane kodowanie.
                          Jeśli   nie   podano   nazwy-kodowania,  użyte  będzie  kodowanie  określone  w  pliku
                          mke2fs.conf(5).

                   encoding_flags=flagi-kodowania
                          Definiuje parametry do operacji kodowania znaków nazw plików.  Jeśli  flaga  nie  jest
                          zmieniana   przy   użyciu   tego   parametru,   korzysta  się  z  wartości  domyślnej.
                          Flagi-kodowania powinny być listą flag do włączenia, z przecinkiem  jako  separatorem.
                          Aby wyłączyć flagę, należy go dodać do listy z przedrostkiem „no”.

                          Obecnie  jedyną  flagą  jaką  można  ustawić,  to strict oznaczająca, że nieprawidłowe
                          łańcuchy znaków powinny być odrzucane przez system plików.  W  domyślnej  konfiguracji
                          flaga strict jest wyłączona.

                   mmp_update_interval=interwał
                          Dostosowuje  pierwotny  interwał  aktualizacji  MMP (zabezpieczenia przed wielokrotnym
                          montowaniem) do interwału sekund.  Podanie  wartości  0  spowoduje  użycia  domyślnego
                          interwału.  Podany interwał musi być mniejszy niż 300 sekund. Wymaga włączonej funkcji
                          mmp.

                   stride=rozmiar-części
                          Konfiguruje system plików do macierzy RAID z rozmiarem-części (ang.  stride  size  lub
                          chunk   size)   bloków  systemu  plików.  Jest  to  liczba  bloków  odczytywanych  lub
                          zapisywanych na dysk przed przejściem na następny dysk. To ustawienie  wpływa  głównie
                          na  położenie  metadanych  systemu  plików,  takich jak mapy bitów podczas wykonywania
                          mke2fs, aby zapobiec umieszczeniu ich na jednym dysku, co mogłoby  negatywnie  wpłynąć
                          na wydajność. Może być również użyte przez alokator bloków.

                   stripe_width=rozmiar-paska
                          Konfiguruje  system  plików do macierzy for RAID z rozmiarem-paska (ang. stripe width)
                          bloków systemu plików na pasek. Zazwyczaj jest to rozmiar-części *  N,  gdzie  N  jest
                          liczbą  dysków  z  danymi  w  macierzy  RAID  (np.  przy RAID 5, gdzie jest jeden dysk
                          parzystości, M jest liczbą dysków w macierzy  minus  jeden).  Pozwala  to  alokatorowi
                          bloków  na  przeciwdziałanie cyklowi odczytu-modyfikacji-zapisu w pasku RAID, jeśli to
                          możliwe, przy zapisie danych.

                   offset=przesunięcie
                          Tworzy system plików z przesunięciem od początku urządzenia lub  pliku.  Może  się  to
                          przydać przy tworzeniu obrazów dysków dla maszyn wirtualnych.

                   resize=maksymalna-zmiana-online
                          Rezerwuje  przestrzeń,  dzięki  której  tablica  deskryptora  grupy  bloków  może  się
                          powiększyć, aby obsłużyć system plików z maksymalną-zmianą-online bloków.

                   lazy_itable_init[=<0 aby wyłączyć, 1 aby włączyć>]
                          Jeśli jest włączone oraz włączona jest  funkcja  uninit_bg,  to  tabela  i-węzłów  nie
                          będzie  w pełni inicjowana przez mke2fs. Przyspiesza to znacznie inicjalizację systemu
                          plików, lecz wymaga zakończenia inicjowania systemu plików w tle, przez jądro, podczas
                          gdy  system  plików  jest wcześniej zamontowany. Jeśli pominie się wartość opcji, jest
                          używana domyślnie 1, aby włączyć zerowanie leniwej tabeli i-węzłów.

                   lazy_journal_init[=<0 aby wyłączyć, 1 aby włączyć>]
                          Jeśli jest włączone, to i-węzeł dziennika nie będzie w pełni  zerowany  przez  mke2fs.
                          Znacznie  przyspiesza  to  inicjowanie  systemu,  ale  niesie niewielkie ryzyko, jeśli
                          system załamie się przed  pełnym,  jednokrotnym  nadpisaniem  dziennika.  Jeśli  opcja
                          zostanie  pominięta,  przyjmuje domyślną wartość 1, włączając leniwe zerowanie i-węzła
                          dziennika.

                   assume_storage_prezeroed[=<0 aby wyłączyć, 1 aby włączyć>]
                          Jeśli jest włączone, mke2fs przyjmuje, że nośnik został wcześniej  wyzerowany,  pomija
                          zatem zerowanie dziennika i tablic i-węzłów oraz oznacza flagi grupy bloków wskazując,
                          że tablica i-węzłów została wyzerowana.

                   no_copy_xattrs
                          Zwykle mke2fs skopiuje atrybuty rozszerzone plików w  hierarchii  katalogu  określonej
                          (opcjonalną)  opcją -d. Niniejsza opcja wyłączy to zachowanie i pozostawi pliki w nowo
                          utworzonym systemie plików bez atrybutów rozszerzonych.

                   num_backup_sb=0|1|2
                          Jeśli włączona jest funkcja sparse_super2  systemu  plików,  to  ta  opcja  kontroluje
                          liczbę zapasowych superbloków utworzonych w systemie plików. Może być ich 0, 1 lub 2.

                   packed_meta_block[=<0 aby wyłączyć, 1 aby włączyć>]
                          Umieszcza  mapy  bitowe  alokacji  i tabelę i-węzłów na początku dysku. Do zadziałania
                          opcja ta wymaga włączonej funkcji flex_bg systemu plików, utworzy ona również dziennik
                          na  początku  systemu  plików.  Jest  przydatna w przypadku urządzeń z pamięcią flash,
                          które na początku dysku używają pamięci SLC.  Maksymalizuje  również  zasięg  ciągłych
                          bloków  danych, co jest korzystne w określonych wyspecjalizowanych przypadkach użycia,
                          takich jak obsługiwane Shingled Drives.

                   root_owner[=uid:gid]
                          Określa numeryczny identyfikator użytkownika (UID) i grupy (GID) w  katalogu  głównym.
                          Jeśli  nie  poda  się  uid:gid,  używa  identyfikatora użytkownika i grupy użytkownika
                          uruchamiającego mke2fs. W mke2fs 1.42 i wcześniejszych, UID i  GID  katalogu  głównego
                          były  ustawiane  domyślnie  na UID i GID użytkownika uruchamiającego polecenie mke2fs.
                          Opcja root_owner= pozwala na jawne podanie tych wartości i zapobiega efektom  ubocznym
                          dla użytkowników, którzy nie spodziewają się domyślnego zachowania programu mke2fs.

                   root_perms[=uprawnienia]
                          Określa uprawnienia katalogu głównego w formacie ósemkowym. Jeśli nie poda się żadnych
                          uprawnień, to katalog główny będzie miał  ustawione  uprawnienia  zgodnie  z  domyślną
                          umask systemu plików.

                   test_fs
                          Ustawia  flagę  superbloku  systemu plików, oznaczającą, że może być on montowany przy
                          użyciu eksperymentalnego kodu jądra, np. kodu systemu plików ext4dev.

                   orphan_file_size=rozmiar
                          Ustawia rozmiar pliku służącego do śledzenia niepodlinkowanych, lecz  wciąż  otwartych
                          i-węzłów   oraz   i-węzłów   które   właśnie  są  przycinane.  Większy  plik  zwiększa
                          skalowalność, najlepiej jest zarezerwować kilka bloków na procesor.

                   discard
                          Próbuje wykonać operację discard na  blokach  w  czasie  tworzenia  systemu  (jest  to
                          przydatne  na SSD albo tzw. rzadkich dyskach lub dyskach dynamicznie alokowanych). Gdy
                          urządzenie informuje że operacja discard również zeruje dane (każde kolejne odczytanie
                          po  tej  operacji,  a  przed zapisem, zwraca zero), to wszystkie jeszcze niewyzerowane
                          tabele i-węzłów są oznaczane jako  wyzerowane.  Znacznie  przyspiesza  to  inicjowanie
                          systemu. Tak jest domyślnie.

                   nodiscard
                          Nie próbuje wykonać operacji discard na blokach w czasie tworzenia systemu plików.

                   quotatype
                          Określa,   które   typy   udziałów  dyskowych  (usrquota,  grpquota,  prjquota  -  tj.
                          użytkownika, grupy, projektu)  powinny  być  włączone  w  tworzonym  systemie  plików.
                          Argumentem  tej  opcji  rozszerzonej  powinna  być  lista,  używająca  dwukropka  jako
                          separatora.  Opcja  działa  wyłącznie  jeśli  ustawiono  właściwość  quota.  Domyślnie
                          inicjowanymi  typami  udziałów, jeśli nie poda się tej opcji, są udziały użytkownika i
                          grupy. Jeśli włączono właściwość projektu, zainicjowane będą również udziały projektu.

       -F     Wymusza na mke2fs utworzenie systemu plików, nawet jeśli podane urządzenie nie  jest  partycją  na
              specjalnym urządzeniu blokowym lub inne parametry nie mają sensu. Aby wymusić na mke2fs utworzenie
              systemu plików, nawet jeśli wygląda na to, że system plików jest w  użyciu  lub  jest  zamontowany
              (jest to niezwykle niebezpieczne), to opcja musi zostać podana dwukrotnie.

       g bloki-na-grupę
              Określa  liczbę bloków w grupie bloków. Ogólnie rzecz biorąc, nie ma powodu, aby użytkownik musiał
              kiedykolwiek ustawiać ten parametr, ponieważ wartość domyślna jest optymalna  dla  systemu  plików
              (administratorzy,  którzy  tworzą systemy plików na macierzach RAID, powinny używać parametru RAID
              stride jako część opcji -E, zamiast zmieniać liczbą bloków na grupę). Opcja jest przeznaczona  dla
              deweloperów, którzy używają jej w sytuacjach testowych.

              Jeśli włączona jest funkcja bigalloc, to opcja -g określa liczbę klastrów w grupie bloków.

       -G liczba-grup
              Określa  liczbę grup bloków, która będzie spakowana razem, tworząc większą, wirtualną grupę bloków
              (lub „flex_bg group”) w systemie plików  ext4.  Usprawnia  to  lokowanie  metadanych  i  wydajność
              metadanych przy dużym obciążeniu. Liczba grup musi być potęgą dwójki i może być podana jedynie gdy
              włączona jest funkcja systemu plików flex_bg.

       -i bajty-na-i-węzeł
              Określa współczynnik bajty/i-węzeł.  mke2fs tworzy i-węzeł co każde bajty-na-i-węzeł bajtów dysku.
              Im  większy współczynnik bajty-na-i-węzeł, tym więcej i-węzłów. Generalnie, wartość ta nie powinna
              być mniejsza od rozmiaru bloku  w  systemie  plików,  gdyż  wtedy  byłoby  utworzonych  zbyt  dużo
              i-węzłów.  Ostrzeżenie:  wartość  ta nie może być już zmieniona po utworzeniu systemu plików, więc
              należy ostrożnie dobrać wartość tego parametru. Proszę zauważyć, że zmiana rozmiaru systemu plików
              zmienia liczbę i-węzłów która wpływa na ten współczynnik.

       -I rozmiar-i-węzła
              Określa  rozmiar  każdego  i-węzła  w  bajtach.  Wartość  rozmiaru-i-węzła musi być potęgą dwójki,
              większą  lub  równą  128.  Większy  rozmiar  rozmiaru-i-węzła  powoduje  zwiększenie   powierzchni
              zajmowanej  przez  tabelę  i-węzłów  i  zredukowanie użytecznej powierzchni systemu plików, a może
              również negatywnie wpłynąć na wydajność. Nie da się zmienić tej  wartości  po  utworzeniu  systemu
              plików.

              Systemy  plików z i-węzłami o rozmiarze 128 bajtów nie obsługują znaczników czasu późniejszych niż
              19 stycznia 2038. I-węzły o rozmiarze 256 bajtów  lub  większym  obsługują  rozszerzone  znaczniki
              czasu,  identyfikatory  projektów  oraz  możliwość  przechowywania pewnych dodatkowych atrybutów w
              tabeli i-węzłów, które wpływają na zwiększoną wydajność.

              Domyślny rozmiar i-węzła zależy od pliku mke2fs.conf(5). W pliku mke2fs.conf rozprowadzanym  razem
              z e2fsprogs domyślny rozmiar i-węzła wynosi 256 bajtów we wszystkich systemach plików, z wyjątkiem
              GNU Hurd, ponieważ obsługuje on jedynie 128-bajtowe i-węzły.

       -j     Powoduje utworzenie system plików z księgowaniem ext3. Gdy nie podano  opcji  -J,  przy  tworzeniu
              dziennika zostaną użyte domyślne parametry oraz dobrany będzie właściwy rozmiar tego dziennika (na
              podstawie wielkości systemu plików) przechowywanego we wnętrzu systemu plików. Proszę zauważyć, że
              trzeba korzystać z jądra posiadającego wsparcie dla ext3, aby móc używać dziennika.

       -J opcje-dziennika
              Tworzy dziennik ext3 używając opcji podanych z linii poleceń. Opcje te są oddzielone przecinkami i
              mogą posiadać argument, podawany po znaku równości („=”).  Obsługiwane są następujące opcje:

                   size=rozmiar-dziennika
                          Tworzy wewnętrzny dziennik (np. przechowywany wewnątrz  systemu  plików)  o  rozmiarze
                          rozmiar-dziennika  megabajtów.   Rozmiar dziennika musi wynosić co najmniej 1024 bloki
                          systemu plików (np. 1MB przy korzystaniu z bloków 1k, 4MB przy blokach 4k, itd.) i nie
                          może  być większy niż 10 240 000 bloków systemu plików lub połowę całkowitego rozmiaru
                          systemu plików (mniejsza z tych dwóch wartości).

                   fast_commit_size=rozmiar-szybkiego-zatwierdzania
                          Tworzy   dodatkowy   obszar   szybkiego   zatwierdzania    dziennika    o    rozmiarze
                          rozmiar-szybkiego-zatwierdzania  w  kilobajtach. Opcja jest prawidłowa wyłącznie jeśli
                          włączono funkcję fast_commit w danym systemie plików. Jeśli nie podano  tej  opcji,  a
                          funkcja   fast_commit   jest   włączona,   domyślnym  rozmiarem  tego  obszaru  będzie
                          rozmiar-dziennika / 64 megabajtów. Całkowity rozmiar  dziennika  z  ustawioną  funkcją
                          fast_commit  wynosi  rozmiar-dziennika  +  (  rozmiar-szybkiego-zatwierdzania  * 1024)
                          megabajtów. Całkowity rozmiar dziennika nie może być  większy  niż  10 240 000  bloków
                          systemu  plików  lub  połowy  całkowitego  rozmiaru  systemu  plików  (mniejszą z tych
                          wartości).

                   location=położenie-dziennika
                          Określa położenie dziennika. Argument położenie-dziennika można podać jako numer bloku
                          lub,  jeśli  liczba  ma  przyrostek  określający  jednostkę  („M”,  „G”  itp.), liczbę
                          interpretowaną jako przesunięcie od początku systemu plików.

                   device=zewnętrzny-dziennik
                          Przyłącza  system  plików  do  urządzenia  blokowego  dziennika  znajdującego  się  na
                          zewnętrznym-dzienniku.  Zewnętrzny dziennik musi być utworzony za pomocą polecenia

                          mke2fs -O journal_dev zewnętrzny-dziennik

                          Proszę  zauważyć,  że  zewnętrzny-dziennik  musi zostać utworzony z tą samą wielkością
                          bloku jak nowy system plików. Dodatkowo,  o  ile  obsługa  dołączania  wielu  systemów
                          plików do pojedynczego dziennika zewnętrznego jest obecna, jądro Linux i e2fsck(8) nie
                          obsługuje na razie dzielonych dzienników zewnętrznych.

                          Zamiast podawać nazwę urządzenia bezpośrednio, zewnętrzny-dziennik może być  określony
                          przez  LABEL=etykieta  lub  UUID=UUID,  aby  znaleźć  zewnętrzny dziennik na podstawie
                          etykiety woluminu lub UUID przechowywanego w superbloku ext2 na początku dziennika. Do
                          wypisania  etykiety  i  UUID  urządzenia z dziennikiem można posłużyć się dumpe2fs(8).
                          Zobacz także opis opcji -L programu tune2fs(8).

              Dla danego systemu plików można podać tylko jedną z opcji size lub device.

       -l nazwa-pliku
              Powoduje odczytanie listy uszkodzonych bloków z nazwy-pliku. Proszę zauważyć, że numery bloków  na
              liście  zepsutych  bloków  muszą  być wygenerowane przy użyciu takiego samego rozmiaru bloków jaki
              użyty był w mke2fs. W rezultacie opcja -c do mke2fs jest prostszą i mniej podatną na błędy  metodą
              sprawdzenia  dysku  pod  kątem  zepsutych bloków przed formatowaniem go, gdyż mke2fs automatycznie
              podaje odpowiednie parametry do programu badblocks.

       -L nowa-etykieta-woluminu
              Ustawia etykietę woluminu systemu plików na nową-etykietę-woluminu.  Maksymalna  długość  etykiety
              woluminu to 16 bajtów.

       -m procent-zarezerwowanych-bloków
              Określa  procent  bloków  systemu  plików,  zarezerwowanych  dla  superużytkownika.  Zapobiega  to
              fragmentacji i pozwala demonom  działającym  z  uprawnieniami  roota,  takim  jak  syslogd(8),  na
              poprawne  kontynuowanie  działania  po  tym,  gdy  procesy  nieuprzywilejowane  nie będą już mogły
              zapisywać do systemu plików. Domyślna wartość to 5%.

       -M ostatnio-montowany-katalog
              Ustawia katalog ostatniego montowania systemu plików. Opcja ta może być użyteczna  ze  względu  na
              aplikacje, dla których katalog ostatniego montowania wskazuje, gdzie należy zamontować dany system
              plików.

       -n     Powoduje, że mke2fs nie tworzy systemu plików, lecz wyświetla co zrobiłby, gdyby miał go utworzyć.
              Można  wykorzystać  tę  opcję do określenia położenia zapasowych superbloków danego systemu plików
              tak długo, jak parametry mke2fs, które były podane podczas pierwotnego tworzenia  systemu  plików,
              są ponownie użyte (oczywiście z dodaną opcją -n).

       -N liczba-i-węzłów
              Zmienia domyślnie wyliczoną liczbę i-węzłów, które powinny być zarezerwowane dla systemu plików (a
              która bazuje na liczbie bloków i współczynniku bajty-na-i-węzeł).  To pozwala użytkownikowi  podać
              bezpośrednio liczbę żądanych i-węzłów.

       -o tworzący-system-plików
              Służy  do  ręcznej  zmiany  domyślnej  wartości  pola  „creator operating system” (tworzący system
              operacyjny) systemu plików. Normalnie pole to jest ustawiane na  nazwę  systemu  operacyjnego,  do
              którego skompilowano plik wykonywalny mke2fs.

       -O [^]cecha[,...]
              Tworzy  system  plików  z  podanymi cechami (opcjami systemu plików), przesłaniając domyślne opcje
              systemu plików. Cechy, które są włączane domyślnie, są podane  w  relacji  base_features,  albo  w
              sekcji  [defaults]  pliku /etc/mke2fs.conf , albo w podsekcji [fs_types] w przypadku typów użycia,
              zgodnie z opcją -T,  zmodyfikowane  później  przez  relację  features  z  podsekcji  [fs_types]  w
              przypadku  systemu  plików  i  typów  użycia.  Strona  podręcznika  mke2fs.conf(5)  zawiera więcej
              szczegółów. Konfiguracja charakterystyczna dla  danego  system  plików  mieszcząca  się  w  sekcji
              [fs_types] przesłoni domyślne opcje globalne z sekcji [defaults].

              Cecha  systemu plików będzie edytowana później albo przez zestaw cech podanych przez tę opcję lub,
              jeśli nie użyto tej opcji, przez relację default_features do tworzonych typów systemów plików, lub
              w sekcji [defaults] pliku konfiguracyjnego.

              Zestaw  cech  systemu  plików  składa  się  z listy cech, oddzielonych przecinkami, które mają być
              włączone. Aby wyłączyć którąś cechę, należy poprzedzić nazwę właściwości  znakiem  karetki  („^”).
              Cechy   z  zależnościami  nie  będą  poprawnie  usuwane.  Pseudo-cecha  „none”  wyłączy  wszystkie
              właściwości systemu plików.

       Więcej informacji o cechach, które można ustawić, znajduje się w
              podręczniku ext4(5).

       -q     Ciche wywołanie. Przydatne gdy mke2fs jest uruchamiany ze skryptu.

       -r rewizja
              Ustawia rewizję (wersję) systemu plików dla nowego systemu plików. Proszę zauważyć, że  jądra  1.2
              wspierają jedynie systemy plików o rewizji 0. Domyślnie tworzone są systemy plików o rewizji 1.

       -S     Zapisuje  jedynie  superblok  i  deskryptory  grupy.  Może  się to przydać jedynie w ekstremalnych
              przypadkach, takich jak mało prawdopodobna sytuacja, gdy  uszkodzony  zostanie  cały  superblok  i
              kopie  zapasowe superbloków. Jest to ostateczna metoda odzyskania dla zaawansowanych użytkowników.
              Powoduje ona, że mke2fs ponownie inicjuje superblok i deskryptory grup, lecz  nie  dotyka  tablicy
              i-węzłów,  bloku,  ani  map  bitowych  i-węzłów.  Natychmiast po użyciu tej opcji należy uruchomić
              program e2fsck, a i tak nie jest pewne, czy że uda się odzyskać jakiekolwiek dane. Z powodu  wielu
              możliwych  opcji  mke2fs,  które  wpływają  na  układ dysku, konieczne jest podanie dokładnie tych
              samych opcji formatu, takich jak rozmiar bloku, typ  systemu  plików,  flagi  właściwości  i  inne
              możliwe  do zmiany opcje, bowiem użycie innych kombinacji doprowadzi do dalszej degradacji systemu
              plików. W niektórych  przypadkach,  takich  jak  zmiana  rozmiaru  systemu  plików  lub  włączenie
              właściwości  już  po  formatowaniu,  nie  da  się poprawnie nadpisać wszystkich superbloków, zatem
              przynajmniej część systemu plików zostanie uszkodzona. Najbezpieczniej jest wypróbować tę opcję na
              pełnej kopii systemu plików, co umożliwi wypróbowanie innych opcji, gdy ta nie zadziała.

       -T typ-systemu-plików
              Określa  typ  systemu  plików  (np.  ext2,  ext3, ext4 itp.) do utworzenia. Jeśli nie poda się tej
              opcji, mke2fs wybierze domyślny na  podstawie  polecenia,  które  go  uruchomiło  (np.  mkfs.ext2,
              mkfs.ext3   itd.)   lub   na   podstawie   domyślnego   systemu   plików,  zdefiniowanego  plikiem
              /etc/mke2fs.conf. Opcja kontroluje, który system plików jest używany jako domyślny,  na  podstawie
              wpisu konfiguracyjnego fstypes w /etc/mke2fs.conf.

              Jeśli opcja -O jest użyta do jawnego dodania lub usunięcia opcji systemu plików, które powinny być
              ustawiane w nowo tworzonych systemach plików, to wynikowy system plików może nie  być  obsługiwany
              przez  żądany typ-systemu-plików. (np. „mke2fs -t ext3 -O extent /dev/sdXX” utworzy system plików,
              który nie jest obsługiwany przez  implementację  ext3  w  jądrze  Linux,  a  „mke2fs  -t  ext3  -O
              ^has_journal  /dev/hdXX”  utworzy  system  plików  nieposiadający  dziennika  i,  w związku z tym,
              nieobsługiwany przez kod systemu plików ext3 w jądrze Linux).

       -T typ-użycia[,...]
              Określa, w jaki sposób dany system plików będzie wykorzystywany. Dzięki temu  mke2fs  może  wybrać
              optymalne  parametry  dla  systemu  plików.  Obsługiwane  typy  użycia  są  zdefiniowane  w  pliku
              konfiguracyjnym /etc/mke2fs.conf. Użytkownik może podać jeden lub więcej typów użycia,  za  pomocą
              listy, oddzielając poszczególne pozycje przecinkiem.

              Jeśli  nie  poda  się  tej  opcji,  to mke2fs wybierze pojedynczy, domyślny typ użycia, bazując na
              rozmiarze tworzonego systemu plików. Jeśli rozmiar systemu plików jest mniejszy niż  3  megabajty,
              to mke2fs użyje typu floppy (dyskietka) systemu plików. Jeśli rozmiar będzie się większy lub równy
              3 megabajty, lecz mniejszy niż 512 megabajtów, to mke2fs utworzy system plików typu small  (mały).
              Jeśli rozmiar systemu plików będzie większy lub równy 4 terabajty, ale mniejszy niż 16 terabajtów,
              użytym typem będzie big (duży). W przypadku systemu plików o wielkości ponad 16 terabajtów,  użyty
              zostanie  typ  huge  (ogromny). W pozostałych przypadkach, mke2fs(8) użyje domyślnego typu systemu
              plików: default.

       -U UUID
              Ustawia uniwersalnie unikatowy identyfikator (universally unique identifier - UUID) systemu plików
              na  UUID.  UUID składa się z serii cyfr w systemie szesnastkowym oddzielonych myślnikami, jak np.:
              „c1b9d5a2-f162-11cf-9ece-0020afc76f16”. Parametr UUID może przyjmować też następujące wartości:

                   clear  usuwa UUID systemu plików

                   random generuje nowy, przypadkowy UUID

                   time   generuje nowy UUID, oparty na czasie

       -v     Wypisuje szczegółowe informacje.

       -V     Wypisuje numer wersji mke2fs i wychodzi.

       -z plik-zapasowy
              Przed nadpisaniem bloku w systemie plików, zapisuje jego  starą  zawartość  do  pliku  zapasowego.
              Później  można  użyć  programu  e2undo(8) do przywrócenia starej zawartości systemu plików z pliku
              zapasowego, jeśli coś pójdzie nie tak. Jeśli jako plik-zapasowy poda się pusty  łańcuch,  przyjmie
              on   wartość   domyślną:  mke2fs-urządzenie.e2undo  w  katalogu  określonym  zmienną  środowiskową
              E2FSPROGS_UNDO_DIR albo dyrektywą undo_dir w pliku konfiguracyjnym.

              OSTRZEŻENIE: Plik zapasowy nie pomoże w przypadku utraty zasilania lub zawieszenia systemu.

ŚRODOWISKO

       MKE2FS_SYNC
              Jeśli jest ustawiona na niezerową wartość całkowitą, to jej wartość  jest  używana  do  określenia
              częstości wywoływania sync(2) podczas inicjowania tabeli i-węzłów.

       MKE2FS_CONFIG
              Określa położenie pliku konfiguracyjnego (patrz mke2fs.conf(5)).

       MKE2FS_FIRST_META_BG
              Jeśli  jest  ustawiona  na  niezerową wartość całkowitą, to jej wartość jest używana do określenia
              pierwszej grupy metabloków. Przeznaczona jest głównie do debugowania.

       MKE2FS_DEVICE_SECTSIZE
              Jeśli jest ustawiona na niezerową wartość całkowitą, to jej wartość  jest  używana  do  określenia
              logicznego rozmiaru sektora urządzenia.

       MKE2FS_DEVICE_PHYS_SECTSIZE
              Jeśli  jest  ustawiona  na  niezerową wartość całkowitą, to jej wartość jest używana do określenia
              fizycznego rozmiaru sektora urządzenia.

       MKE2FS_SKIP_CHECK_MSG
              Jeśli jest ustawiona, nie są pokazywane  wiadomości  automatycznego  sprawdzania  systemu  plików,
              spowodowane liczbą montowań lub interwałem sprawdzania.

AUTOR

       Ta wersja mke2fs została napisana przez Theodora Ts'o <tytso@mit.edu>.

DOSTĘPNOŚĆ

       mke2fs jest częścią pakietu e2fsprogs i jest dostępne na stronie http://e2fsprogs.sourceforge.net.

ZOBACZ TAKŻE

       mke2fs.conf(5), badblocks(8), dumpe2fs(8), e2fsck(8), tune2fs(8), ext4(5)

TŁUMACZENIE

       Autorami  polskiego  tłumaczenia  niniejszej  strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl>,
       Grzegorz Goławski <grzegol@pld.org.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje  o  warunkach  licencji  można  uzyskać
       zapoznając  się  z  GNU General Public License w wersji 3 ⟨https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html⟩ lub
       nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej  ⟨manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net⟩.