Ubuntu Manpage: e2fsck - sprawdza linuksowy system plików ext2/ext3/ext4

NAZWA

       e2fsck - sprawdza linuksowy system plików ext2/ext3/ext4

SKŁADNIA

       e2fsck [ -pacnyrdfkvtDFV ] [ -b superblok ] [ -B rozmiar-bloku ] [ -l|-L plik-złych-bloków
       ] [ -C fd ] [ -j zewnętrzny-dziennik ] [ -E  opcje-rozszerzone  ]  [  -z  plik_zapasowy  ]
       urządzenie

OPIS

e2fsck jest używany do sprawdzania rodziny systemów plików ext2/ext3/ext4. W przypadku
systemów plików ext3 i ext4 używających dziennika, jeśli system zostanie nieprawidłowo
zamknięty bez wystąpienia błędów, po odtworzeniu transakcji wprowadzonych do dziennika,
system plików powinien zostać zwykle oznaczony jako czysty. Z tego powodu, w systemach
plików używających dziennika, e2fsck zwykle odtworzy go i wyjdzie, chyba że superblok
danego systemu plików wskazuje, że konieczne są dalsze sprawdzenia.

Urządzenie jest urządzeniem blokowym (np. /dev/sdc1) lub plikiem zawierającym system
plików.

Proszę zauważyć, że uruchamianie e2fsck na zamontowanym systemie plików generalnie nie
jest bezpieczne. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy podano opcję -n, ale nie użyto -c,
-l ani -L. Jednak nawet gdy takie działanie jest bezpieczne, wyniki wypisane przez e2fsck
nie są prawidłowe, jeśli system plików jest zamontowany. Jeśli e2fsck pyta czy należy
sprawdzić zamontowany system plików, jedyną poprawną odpowiedzią jest „nie”. Jedynie
eksperci, którzy rzeczywiście wiedzą co robią, mogą zastanowić się nad inną odpowiedzią w
takim wypadku.

Jeśli If e2fsck uruchomiono w trybie interaktywnym (tzn. nie podano opcji -y, -n ani -p),
to program będzie pytał użytkownika przy naprawianiu każdego napotkanego w systemie plików
problemu. Odpowiedź y naprawi błąd, n pozostawi problem bez naprawy, a a naprawi wskazany
błąd i wszystkie kolejne. Klawisz Enter zatwierdzi domyślną odpowiedź, wyświetloną przed
znakiem zapytania. Kombinacja Control-C natychmiast przerwie działanie programu.

OPCJE

-a Ta opcja robi to samo co opcja -p. Jest udostępniana jedynie ze względu na
kompatybilność wstecz; zaleca się używanie -p wszędzie tam, gdzie to możliwe.

-b superblok
Zamiast używać normalnego superbloku, używa innego, podanego jako superblok. Ta
opcja używana jest, gdy podstawowy superblok został uszkodzony. Położenie kopii
zapasowej superbloku zależne jest od rozmiaru bloku w danym systemie plików, liczby
bloków na grupę i funkcji takich jak sparse_super.

Położenie dodatkowej kopii zapasowej superbloku może być określone poprzez użycie
programu mke2fs z opcją -n wypisującą położenia superbloków, przy założeniu, że
programowi mke2fs podano argumenty spójne z charakterystyką danego systemu plików
(np. rozmiarem bloku, liczbą bloków na grupę, sparse_super itd.)

Jeżeli podany jest alternatywny superblok, a system plików nie jest otwarty w
trybie tylko do odczytu, e2fsck sprawdzi, czy podstawowy superblok jest
uaktualniony.

-B rozmiar-bloku
Normalnie, e2fsck szuka superbloku w zmienianych rozmiarach bloku i próbuje znaleźć
rozmiar odpowiedni. Ta technika czasem daje się ogłupić. Dlatego opcja ta wymusza
na e2fsck wyszukiwanie superbloków o określonej wielkości bloku. Jeśli superblok
nie zostanie znaleziony, e2fsck zakończy działanie z błędem krytycznym.

-c Opcja ta powoduje, że e2fsck uruchamia program badblocks(8) w celu znalezienie
uszkodzonych bloków systemu plików przy użyciu skanowania odczytu. Bloki takie są
następnie zaznaczane poprzez dodawanie ich do i-węzła uszkodzonych bloków. Jeżeli
opcja ta podana jest dwa razy, wtedy uszkodzone bloki będą poszukiwane przy użyciu
niedestruktywnego testu odczytu i zapisu.

-C fd Ta opcja powoduje, że e2fsck wypisze kompletną informację do podanego deskryptoru
pliku. Dzięki temu postęp sprawdzania systemu plików może być kontrolowany. Ta
opcja jest używana przede wszystkim przez programy uruchamiające e2fsck. Jeśli
liczba deskryptora pliku jest ujemna, to używana jest wartość bezwzględna z
deskryptora pliku, a wyjście jest początkowo wyłączone. Można je później włączyć,
wysyłając procesowi e2fsck sygnał SIGUSR1. Jeżeli jako deskryptor pliku podane jest
0, e2fsck wypisze pasek postępu w swoim stylu. To wymaga, aby e2fsck uruchomiony
był na konsoli lub na terminalu.

-d Wypisuje wyjście debugowania (bezużyteczne, chyba że używane przy debugowaniu
e2fsck).

-D Optymalizuje katalogi w systemie plików. Ta opcja powoduje, że e2fsck próbuje
zoptymalizować wszystkie katalogi albo ponownie je indeksując (jeśli system plików
obsługuje indeksowanie katalogów), albo sortując i kompresując katalogi (przy
mniejszych katalogach, lub w systemach plików używających tradycyjnych, liniowych
katalogów).

Nawet bez opcji -D, e2fsck może niekiedy optymalizować część katalogów - np. jeśli
indeksowanie katalogów jest włączone, a katalogi nie zostały zindeksowane i mogą
odnieść korzyści z tej operacji, albo jeśli struktury indeksowania są uszkodzone i
muszą zostać odbudowane. Opcja -D wymusza zoptymalizowanie wszystkich katalogów w
systemie plików. Niekiedy może to sprawić, że będą nieco mniejsze i trochę szybsze
w przeszukiwaniu, ale w praktyce, rzadko kiedy jest sens stosować tę opcję.

Opcja -D wykryje wpisy katalogowe ze zduplikowanymi nazwami w pojedynczym katalogu,
czego e2fsck normalnie nie wymusza ze względów wydajnościowych.

-E opcje-rozszerzone
Ustawia rozszerzone opcje e2fsck. Opcje rozszerzone są oddzielone przecinkami i
mogą przyjmować argument za pomocą znaku równości („=”). Obsługiwane są następujące
opcje:

ea_ver=wersja-atrybutów-rozszerzonych
Ustawia wersję rozszerzonych atrybutów bloków, które e2fsck wymaga do
sprawdzania systemu plików. Numerem wersji może być 1 lub 2. Domyślnym
formatem rozszerzonych atrybutów jest 2.

journal_only
Jeśli to wymagane, odtwarza wyłącznie dziennik, ale nie przeprowadza
żadnych dalszych sprawdzeń lub napraw.

fragcheck
Podczas pierwszego przebiegu, wypisuje szczegółowe sprawozdanie o
wszystkich nieciągłych blokach plików, znalezionych w systemie plików.

discard
Próbuje wyczyścić wolne bloki i nieużywane i-węzły po pełnym
sprawdzeniu systemu plików (użyteczne na dyskach SSD i urządzeniach
zapisujących „z dziurami” (sparse) lub alokujących dane elastycznie
(thin-provisioned)). Proszę zauważyć, że ta operacja jest
przeprowadzana w przebiegu piątym, PO pełnym sprawdzeniu systemu plików
i tylko, jeśli nie zawiera on rozpoznawalnych błędów. Może się jednak
zdarzyć, że e2fsck nie rozpozna problemu w pełni i wówczas użycie tej
opcji może uniemożliwić późniejsze, ręczne odzyskiwanie danych.

nodiscard
Nie próbuje wyczyścić wolnych bloków i nieużywanych bloków i-węzłów. Ta
opcja jest dokładnym przeciwieństwem opcji discard. Jest ustawiona jako
domyślna.

no_optimize_extents
Nie oferuje optymalizacji drzewa ekstentów poprzez jego spłycenie lub
zawężenie w możliwym zakresie. Można to również włączyć w sekcji opcji
pliku /etc/e2fsck.conf.

optimize_extents
Oferuje optymalizację drzewa ekstentów poprzez jego spłycenie lub
zawężenie w możliwym zakresie. Jest to zachowanie domyślne, chyba że
ustawiono inaczej w pliku /etc/e2fsck.conf.

inode_count_fullmap
Zwiększa szybkość przy sprawdzaniu systemu plików z dużą liczbą plików
z dowiązaniami twardymi kosztem zwiększonego użycia pamięci. Ilość
wymaganej pamięci jest proporcjonalna do liczby i-węzłów w systemie
plików. W przypadku dużych systemów plików, mogą być to gigabajty (np.
system plików o wielkości 40 TB, z 2,8 miliardami i-węzłów, po
włączeniu tej optymalizacji pochłonie dodatkowo 5,7 GB pamięci). Tę
optymalizację można również włączyć w sekcji opcji pliku
/etc/e2fsck.conf.

no_inode_count_fullmap
Wyłącza optymalizację inode_count_fullmap. Jest to zachowanie domyślne,
chyba że ustawiono inaczej w pliku /etc/e2fsck.conf.

readahead_kb
Używa podanej wielkości pamięci w KiB, do wstępnego pobrania
metadanych, co powinno skrócić czas działania programu e2fsck. Domyślną
wielkością jest rozmiar dwóch grup bloków tablic i-węzłów (zwykle 4 MiB
w typowym systemie plików ext4); jeśli ta wielkość wynosi więcej niż
1/50 całkowitego rozmiaru pamięci fizycznej, readahead jest wyłączane.
Wartość zerowa całkowicie wyłączy readahead.

bmap2extent
Przekształca pliki z plików opisywanych blokami na pliki opisywane
ekstentami.

fixes_only
Naprawia wyłącznie uszkodzone metadane, nie optymalizuje katalogów
h-drzewa ani nie kompresuje drzew ekstentów. Opcja ta jest
niekompatybilna z opcjami -D i -E bmap2extent.

check_encoding
Wymusza weryfikację nazw plików w katalogach niewrażliwych na wielkość
liter. Jest do zachowanie domyślne, jeśli dany system plików ma
włączoną flagę strict.

unshare_blocks
Jeśli system plików ma współdzielone bloki, z włączoną funkcją bloków
współdzielonych tylko do odczytu, dojdzie do cofnięcia współdzielenia
wszystkich takich bloków i usunięcia flagi tylko do odczytu. Jeśli na
urządzeniu jest zbyt mało miejsca, operacja ta nie powiedzie się. Jeśli
system plików nie ma ustawionej flagi tylko do odczytu, ale posiada
bloki współdzielone, opcja ta nie da żadnego rezultatu. Proszę
zauważyć, że jeśli nie będzie wolnego miejsca do sklonowania bloków,
program nie poprosi o usunięcie żadnych plików - po prostu działanie to
nie powiedzie się.

Proszę zauważyć, że unshare_blocks implikuje opcję „-f”, aby wymusić
przejście przez wszystkie przebiegi. Dodatkowo, jeśli poda się również
„-n”, e2fsck dokona symulacji, próbując przydzielić wystarczającą ilość
miejsca do przeprowadzenia deduplikacji. Jeśli jej zabraknie, kod
zakończenia będzie niezerowy.

-f Wymusza sprawdzanie, nawet jeśli system wydaje się być czysty.

-F Wypróżnia bufory systemu plików przed uruchomieniem programu. Przydatne właściwie
tylko w czasowych próbach e2fsck.

-j zewnętrzny_dziennik
Ustawia ścieżkę dostępu do zewnętrznego dziennika dla tego systemu plików.

-k W połączeniu z opcją -c, zachowywane są wszystkie uszkodzone bloki na liście złych
bloków, a nowe uszkodzone bloki znalezione przez badblocks(8) będą dodane do
istniejącej listy złych bloków.

-l nazwa-pliku
Dodaje podane przez nazwę-pliku bloki do listy bloków uszkodzonych. Format pliku
jest taki sam jak ten utworzony przez program badblocks(8). Proszę zauważyć, że
numery bloków bazują na rozmiarze bloku systemu plików. Dlatego badblocks(8) musi
otrzymać rozmiar bloku systemu plików. Jednak dużo łatwiejsze i bezpieczniejsze
jest użycie opcji -c programu e2fsck, ponieważ zapewnia to przekazanie właściwych
parametrów do programu badblocks.

-L nazwa-pliku
Ustawia listę uszkodzonych bloków na listę bloków określoną przez nazwę-pliku.
(Opcja ta jest identyczna z -l, poza tym, że przed dodaniem listy bloków z pliku,
stara lista uszkodzonych bloków jest czyszczona).

-n Otwiera system plików w trybie tylko do odczytu i zakłada odpowiedź „nie” na
wszystkie pytania. Umożliwia to użycie e2fsck w trybie nieinteraktywnym. Ta opcja
nie może być podana razem z opcjami -p lub -y.

-p Automatycznie naprawia („preen”) system plików. Ta opcja powoduje automatyczne
naprawianie przez e2fsck wszystkich problemów systemu plików, które mogą zostać
bezpiecznie naprawione bez udziału człowieka. Jeśli e2fsck wykryje problem, który
może wymagać obecności administratora w celu wykonania dodatkowych działań, e2fsck
wypisze opis problemu i wyjdzie z wartością 4 dodaną (logiczne OR) do kodu
zakończenia. (patrz rozdział KOD WYJŚCIA). Ta opcja jest zwykle używana w
systemowych skryptach rozruchowych. Nie może być użyta razem z opcjami -n lub -y.

-r Ta opcja nie robi nic; jest udostępniona dla kompatybilności wstecznej.

-t Wypisuje statystyki czasowe dla e2fsck. Jeśli opcja ta jest użyta dwukrotnie, to
wyświetlane są dodatkowe statystyki czasowe.

-v Tryb szczegółowy (verbose).

-V Wypisuje informację o wersji i wychodzi.

-y Zakłada odpowiedź „tak” na wszystkie pytania; umożliwia użycie e2fsck w trybie
nieinteraktywnym. Opcja nie może być podana razem z opcjami -n lub -p.

-z plik-zapasowy
Przed nadpisaniem bloku w systemie plików, zapisuje jego starą zawartość do pliku
zapasowego. Później można użyć programu e2undo(8) do przywrócenia starej zawartości
systemu plików z pliku zapasowego, jeśli coś pójdzie nie tak. Jeśli jako
plik-zapasowy poda się pusty łańcuch, przyjmie on wartość domyślną:
e2fsck-urządzenie.e2undo w katalogu określonym zmienną środowiskową
E2FSPROGS_UNDO_DIR.

OSTRZEŻENIE: Plik zapasowy nie pomoże w przypadku utraty zasilania lub zawieszenia
systemu.

KOD ZAKOŃCZENIA

       Kod zakończenia zwracany przez e2fsck jest sumą następujących warunków:
         0  - Bez błędów
         1  - Błędy systemu plików są poprawione
         2  - Błędy systemu plików są poprawione, system powinien
           zostać uruchomiony ponownie
         4  - Błędy systemu plików nie zostały poprawione
         8  - Błąd operacyjny
         16 - Błąd w składni lub użyciu
         32 - Działanie e2fsck przerwane przez użytkownika
         128     - Błąd biblioteki dzielonej

SYGNAŁY

       Następujące sygnały mają podany niżej efekt, gdy zostaną wysłane do e2fsck.

       SIGUSR1
              Ten sygnał powoduje, że e2fsck wyświetli pasek postępu. (Zobacz opis opcji -C).

       SIGUSR2
              Ten sygnał powoduje, że e2fsck przestanie wyświetlać pasek postępu.

ZGŁASZANIE BŁĘDÓW

Prawie każdy program ma błędy. W przypadku znalezienia systemu plików, powodującego pad
programu e2fsck lub takiego, którego e2fsck nie potrafi naprawić, proszę zgłosić to
autorowi.

Proszę załączyć tyle informacji, ile da się załączyć w swoim zgłoszeniu błędu. Najlepiej
dołączyć kompletną transkrypcję uruchomienia e2fsck, tak by autor mógł dokładnie widzieć,
co się działo. Proszę upewnić się, że komunikaty programu są wyświetlane po angielsku;
jeśli system został skonfigurowany do używania tłumaczeń, proszę ustawić zmienną
środowiskową LC_ALL na wartość C, dzięki czemu transkrypcja działania programu będzie
przydatna dla autora. Jeśli jest zapisywalny system plików, gdzie można tę transkrypcję
zapisać, program script(1) umożliwia łatwe zapisanie wyjścia e2fsck do pliku.

Użyteczne może być też przesłanie wyjścia z dumpe2fs(8). Jeśli określony i-węzeł lub ich
grupa wydaje się sprawiać e2fsck kłopoty, proszę spróbować uruchomić komendę debugfs(8) i
wysłać wyjście komendy stat(1u) na dotkniętych i-węzłach. Jeśli i-węzeł jest katalogiem,
komenda debugfs o nazwie dump umożliwi ekstrakcję zawartości i-węzła katalogu, którą można
przesłać po zakodowaniu jej programem uuencode(1). Najbardziej przydatną rzeczą, jaką
można wysłać w celu umożliwienia odtworzenia błędu przez autora, jest surowy,
skompresowany zrzut obrazu systemu plików, utworzony za pomocą e2image(8) (proszę zapoznać
się z jego stroną podręcznika).

Proszę również zawsze załączać pełny tekst wersji, wyświetlany przez e2fsck podczas pracy.

ŚRODOWISKO

       E2FSCK_CONFIG
              Określa położenie pliku konfiguracyjnego (patrz e2fsck.conf(5)).

AUTOR

       Ta wersja e2fsck została napisana przez Theodore'a Ts'o <tytso@mit.edu>.

ZOBACZ TAKŻE

       e2fsck.conf(5), badblocks(8), dumpe2fs(8), debugfs(8), e2image(8), mke2fs(8), tune2fs(8)

TŁUMACZENIE

       Autorami   polskiego   tłumaczenia   niniejszej   strony  podręcznika  są:  Przemek  Borys
       <pborys@dione.ids.pl>,   Grzegorz   Goławski   <grzegol@pld.org.pl>   i   Michał    Kułach
       <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze  tłumaczenie  jest  wolną  dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji
       można   uzyskać   zapoznając   się   z   GNU   General   Public   License   w   wersji   3
       ⟨https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html⟩   lub   nowszej.   Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej
       ⟨manpages-pl-list@lists.sourceforge.net⟩.