Ubuntu Manpage: proc - pseudosystem plików z informacjami o procesach

NAZWA

       proc - pseudosystem plików z informacjami o procesach

OPIS

proc jest pseudosystemem plików, który służy jako lepszy interfejs do struktur jądra.
Zazwyczaj jest montowany w katalogu /proc. Jest on w większości przeznaczony tylko do
odczytu, lecz niektóre pliki umożliwiają modyfikacje zmiennych jądra.

Następujący szkic ukazuje w szybki sposób hierarchię /proc.

/proc/[pid]
Każdemu działającemu procesowi odpowiada katalog o numerycznej nazwie; nazwą tą
jest identyfikator procesu. Każdy z tych katalogów zawiera następujące pseudopliki
i podkatalogi:

/proc/[pid]/auxv (od wersji jądra 2.6.0-test7)
Zawartość informacji ELF przekazanej do procesu podczas uruchomienia. Formatem jest
jeden identyfikator w postaci unsigned long plus jedna wartość unsigned long dla
każdego wpisu. Ostatni wpis zawiera dwa zera.

/proc/[pid]/cgroup (od Linuksa 2.6.24)
Plik opisuje grupy kontrolne do których należy proces/zadanie. W każdej hierarchi
cgroup istnieje jeden wpis zawierający pola oddzielone dwukropkiem w postaci:

5:cpuacct,cpu,cpuset:/daemons

Pola oddzielone dwukropkiem, od lewej do prawej:

1. numer identyfikacyjny hierarchii

2. zestaw podsystemów ograniczony do hierarchi

3. grupa kontrolna w hierarchii do której należy proces

Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję
CONFIG_CGROUPS.

/proc/[pid]/cmdline
Zawiera pełną linię polecenia wydanego przy uruchamianiu procesu, chyba że jest to
proces-duch (zombie). Wówczas plik będzie pusty, tzn. odczyt tego pliku zwróci
zawsze 0 znaków. Argumenty linii poleceń występują w tym pliku rozdzielone znakami
NUL ('\0'), z dodatkowym znakiem NUL po ostatnim łańcuchu.

/proc/[pid]/coredump_filter (od wersji jądra 2.6.23)
Patrz core(5).

/proc/[pid]/cpuset (od wersji jądra 2.6.12)
Patrz cpuset(7).

/proc/[pid]/cwd
Jest dowiązaniem do bieżącego katalogu roboczego procesu. Aby dowiedzieć się, jaki
jest katalog roboczy procesu, na przykład o identyfikatorze 20, można wydać
następujące polecenie:

$ cd /proc/20/cwd; /bin/pwd

Należy zauważyć, że polecenie pwd jest często wbudowanym poleceniem powłoki i może
nie działać w tym kontekście w sposób właściwy. W powłoce bash(1) można użyć
pwd -P.

W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna,
jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie pthread_exit(3)).

/proc/[pid]/environ
Plik ten zawiera środowisko procesu. Wpisy są oddzielone znakami NULL ("\0"), mogą
także wystąpić znaki NULL na końcu. Dlatego, aby wypisać zmienne środowiskowe
procesu 1, należy wykonać:

$ strings /proc/1/environ

/proc/[pid]/exe
W Linuksie 2.2 i wersjach późniejszych plik ten jest dowiązaniem symbolicznym
zawierającym rzeczywistą nazwę ścieżki działającego polecenia. Dowiązaniem
symbolicznym można się normalnie posługiwać - próba jego otwarcia otworzy plik
programu. Można nawet wydać polecenie /proc/[pid]/exe, aby uruchomić kolejną kopię
tego samego procesu co [pid].W procesie wielowątkowym zawartość tego linku
symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli główny wątek już się zakończył (wywołując
zapewne pthread_exit(3)).

W Linuksie 2.0 i wcześniejszych wersjach, /proc/[pid]/exe jest wskaźnikiem do
uruchomionego pliku binarnego i ma postać dowiązania symbolicznego. Wywołanie
readlink(2) na tym pliku zwróci w Linuksie 2.0 łańcuch znakowy postaci:

[urządzenie]:i-węzeł

Na przykład, [0301]:1502 będzie 1502 i-węzłem na urządzeniu o numerze głównym 03
(IDE, MFM itp.) i pobocznym 01 (pierwsza partycja pierwszego dysku).

Do zlokalizowania pliku, można posłużyć się poleceniem find(1) z opcją -inum.

/proc/[pid]/fd/
Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdego otwartego przez proces
pliku; nazwą tego wpisu jest deskryptor pliku i jest on dowiązaniem symbolicznym do
rzeczywistego pliku. Dlatego 0 jest standardowym wejściem, 1 jest standardowym
wyjściem, 2 jest standardową diagnostyką, itd.

W przypadku deskryptorów plików potoków gniazd wpisy będą dowiązaniami
symbolicznymi, których zawartością jest typ pliku z i-węzłem. Wywołanie readlink(2)
na takim pliku zwróci ciąg w postaci:

typ:[i-węzeł]

Przykładowo socket:[2248868] będzie gniazdem z i-węzłem 2248868. W przypadku
gniazd, i-węzeł można wykorzystać do pozyskania większej liczby informacji z
jednego z plików z katalogu /proc/net/.

W przypadku deskryptorów plików, które nie mają odpowiadającego i-węzła (np.
deskryptorów plików tworzonych za pomocą epoll_create(2), eventfd(2), inotify_init
(2), signalfd(2) i timerfd(2)), wpis będzie dowiązaniem symbolicznym z zawartością
w postaci

anon_inode:<typ-pliku>

W niektórych przypadkach typ-pliku jest otoczony nawiasami kwadratowymi.

Przykładowo dowiązanie symboliczne deskryptora pliku epoll będzie dowiązaniem
symbolicznym, którego zawartością jest łańcuch anon_inode:[eventpoll].

W procesie wielowątkowym zawartość tego katalogu nie jest dostępna, jeżeli wątek
główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie pthread_exit(3)).

Programy, które przyjmują nazwę pliku jako argument wiersza polecenia, lecz nie
czytają standardowego wejścia, jeśli nie podano argumentu albo które zapisują do
pliku nazwanego argumentem wiersza polecenia, lecz nie wysyłają danych wyjściowych
na standardowe wyjście, można zmusić do używania standardowego wejścia lub wyjścia
wykorzystując /proc/[pid]/fd. Na przykład, zakładając, że opcja -i określa plik
wejściowy, a opcja -o określa plik wyjściowy:

$ foobar -i /proc/self/fd/0 -o /proc/self/fd/1 ...

co daje działający filtr.

/proc/self/fd/N jest w przybliżeniu tym samym co /dev/fd/N na niektórych systemach
uniksowych i uniksopodobnych. Większość linuksowych skryptów MAKEDEV tworzy
dowiązania symboliczne /dev/fd do /proc/self/fd.

Większość systemów udostępnia dowiązania symboliczne /dev/stdin, /dev/stdout i
dev/stderr, które linkują odpowiednio do plików 0, 1 i 2 w /proc/self/fd. Powyższe,
przykładowe polecenie może być więc zapisane również tak:

$ foobar -i /dev/stdin -o /dev/stdout ...

/proc/[pid]/fdinfo/ (od wersji jądra 2.6.22)
Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdego pliku otwartego przez
proces; nazwą tego wpisu jest deskryptor pliku. Zawartość pliku można odczytać, aby
uzyskać informacje o odpowiadającym mu deskryptorze pliku, na przykład:

$ cat /proc/12015/fdinfo/4
pos: 1000
flags: 01002002

Pole pos jest liczbą dziesiętną oznaczającą bieżące przesunięcie w pliku. Pole
flags jest liczbą ósemkową zawierającą prawa dostępu do pliku i znaczniki stanu
(patrz open(2)).

Tylko właściciel procesu może odczytywać pliki z tego katalogu.

/proc/[pid]/limits (od wersji jądra 2.6.24)
Plik zawiera informacje o miękkim limicie, twardym limicie i jednostkach, w których
mierzone są limity zasobów procesów (patrz getrlimit(2)). Do Linuksa 2.6.35
(włącznie) plik jest zabezpieczony, aby pozwolić na odczyt jedynie przez realny
identyfikator UID procesu. Od wersji 2.6.36 plik jest odczytywalny dla wszystkich
użytkowników systemu.

/proc/[pid]/map_files/ (od jądra 3.3)
Podkatalog zawiera wpisy odnoszące się do plików zmapowanych do pamięci (patrz
mmap(2)). Wpisy są nazwane jako pary adresów: początku i końca obszaru pamięci
(jako liczby szesnastkowe) i są dowiązaniami symbolicznymi do samych zmapowanych
plików. Oto przykład, zmodyfikowany aby zmieścić się w 80 kolumnowym terminalu:

$ ls -l /proc/self/map_files/
lr--------. 1 root root 64 Apr 16 21:31
3252e00000-3252e20000 -> /usr/lib64/ld-2.15.so
...

Choć te wpisy są dostępne dla obszarów pamięci przydzielonych flagą MAP_FILE, to
sposób w jaki zaimplementowane jest anonimowe dzielenie pamięci (obszary utworzone
flagami MAP_ANON | MAP_SHARED) oznaczają że tego typu obszary również pojawią się w
tym katalogu. Oto przykład, gdzie plikiem docelowym jest usunięty /dev/zero:

lrw-------. 1 root root 64 Apr 16 21:33
7fc075d2f000-7fc075e6f000 -> /dev/zero (deleted)

Ten katalog istnieje tylko jeśli włączono opcję konfiguracyjną jądra
CONFIG_CHECKPOINT_RESTORE.

/proc/[pid]/maps
Plik zawierający aktualnie zmapowane obszary pamięci wraz z prawami dostępu do
nich. Więcej informacji o mapowaniu pamięci zawiera podręcznik systemowy mmap(2).

Format pliku jest następujący:

adres uprawn przesun urządz i-węzeł ścieżka
00400000-00452000 r-xp 00000000 08:02 173521 /usr/bin/dbus-daemon
00651000-00652000 r--p 00051000 08:02 173521 /usr/bin/dbus-daemon
00652000-00655000 rw-p 00052000 08:02 173521 /usr/bin/dbus-daemon
00e03000-00e24000 rw-p 00000000 00:00 0 [heap]
00e24000-011f7000 rw-p 00000000 00:00 0 [heap]
...
35b1800000-35b1820000 r-xp 00000000 08:02 135522 /usr/lib64/ld-2.15.so
35b1a1f000-35b1a20000 r--p 0001f000 08:02 135522 /usr/lib64/ld-2.15.so
35b1a20000-35b1a21000 rw-p 00020000 08:02 135522 /usr/lib64/ld-2.15.so
35b1a21000-35b1a22000 rw-p 00000000 00:00 0
35b1c00000-35b1dac000 r-xp 00000000 08:02 135870 /usr/lib64/libc-2.15.so
35b1dac000-35b1fac000 ---p 001ac000 08:02 135870 /usr/lib64/libc-2.15.so
35b1fac000-35b1fb0000 r--p 001ac000 08:02 135870 /usr/lib64/libc-2.15.so
35b1fb0000-35b1fb2000 rw-p 001b0000 08:02 135870 /usr/lib64/libc-2.15.so
...
f2c6ff8c000-7f2c7078c000 rw-p 00000000 00:00 0 [stack:986]
...
7fffb2c0d000-7fffb2c2e000 rw-p 00000000 00:00 0 [stack]
7fffb2d48000-7fffb2d49000 r-xp 00000000 00:00 0 [vdso]

Pole adres jest przestrzenią adresową procesu, który ją zajmuje, a uprawn jest
zbiorem uprawnień:

r = odczyt
w = zapis
x = wykonywanie
s = wspólne
p = prywatne (kopiowane przy zapisie)

Przesun jest przesunięciem w pliku lub w czymś innym, urządz zawiera numery
(główny:poboczny) urządzenia, a i-węzeł jest i-węzłem na tym urządzeniu. 0
wskazuje, że nie istnieje i-węzeł związany z tym obszarem pamięci, jak to na
przykład ma miejsce w przypadku segmentu BSS (niezainicjowanych danych).

Ścieżka to zwykle plik zabezpieczający mapowanie. Koordynacja jest łatwa w
przypadku plików ELF za pomocą pola przesun, poprzez sprawdzenie pola Offset w
nagłówkach programu ELF (readelf -l).

Istnieją dodatkowe, pomocne pseudościeżki:

[stack]
Stos pierwotnego procesu (zwanego też głównym wątkiem)

[stack:<tid>] (od Linuksa 3.4)
Stos wątku (gdzie <tid> jest identyfikatorem wątku). Odpowiada ścieżce
/proc/[pid]/task/[tid]/.

[vdso] Wirtualny, dynamicznie linkowany obiekt współdzielony.

[heap] Stos wątku.

Jeśli pole ścieżka jest puste, to jest to anonimowe przypisanie, takie jak
pozyskiwane za pomocą funkcji mmap(2). Nie ma prostej metody na powiązanie jej ze
źródłem procesu oprócz metod takich jak gdb(1), strace(1) itp.

W Linuksie 2.0 nie ma pola podającego nazwę ścieżki.

/proc/[pid]/mem
Za pośrednictwem tego pliku można, korzystając z open(2), read(2) i lseek(2),
uzyskać dostęp do stron pamięci procesu.

/proc/[pid]/mountinfo (od wersji jądra 2.6.26)
Plik zawiera informacje o punktach montowania. Składa się z linii w postaci:

36 35 98:0 /mnt1 /mnt2 rw,noatime master:1 - ext3 /dev/root rw,errors=continue
(1)(2)(3) (4) (5) (6) (7) (8) (9) (10) (11)

Liczby w nawiasach są etykietami poniższych opisów:

(1) ID montowania: unikatowy identyfikator montowania (może zostać użyty ponownie
po wykonaniu umount(2)).

(2) ID rodzica: identyfikator rodzica (lub siebie samego, jeśli montowanie
znajduje się na szczycie drzewa montowań).

(3) główny:poboczny: wartość pola st_dev (patrz stat(2)) dla plików w systemie
plików.

(4) korzeń: korzeń (root) montowania w systemie plików.

(5) punkt montowania: punkt montowania w odniesieniu do korzenia procesów.

(6) opcje montowania: opcje montowania dla każdego montowania.

(7) pola opcjonalne: zero lub więcej pól w postaci "znacznik[:wartość]"

(8) separator: oznacza koniec pól opcjonalnych.

(9) typ systemu plików: nazwa systemu plików w postaci "typ[.podtyp]".

(10) źródło montowania: informacja zależna od systemu plików lub "none".

(11) super opcje: opcje dla superbloku.

Parsery powinny ignorować wszystkie nierozpoznane pola opcjonalne. Obecnie są to:

shared:X montowanie jest współdzielone w grupie węzłów X

master:X montowanie jest podrzędne w stosunku do grupy węzłów X

propagate_from:X montowanie jest podrzędne i podlega propagacji z grupy
węzłów X (*)

unbindable montowanie jest niepodpinalne

(*) X jest najbliższą dominującą grupą węzłów pod korzeniem procesów. Jeśli X jest
bezpośrednio nadrzędne w stosunku do montowania, lub jeśli nie istnieje dominująca
grupa węzłów pod tym samym korzeniem, to obecne jest wyłącznie pole "master:X", bez
pola "propagate_from:X".

Aby dowiedzieć się więcej o propagacji montowań, proszę zapoznać się z
Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt w drzewie źródeł jądra Linux.

/proc/[pid]/mounts (od wersji Linuksa 2.4.19)
Jest to lista wszystkich systemów plików obecnie zamontowanych w przestrzeni
montowań procesów. Format tego pliku jest udokumentowany w fstab(5). Od wersji
2.6.15 jądra Linuksa, ten plik może być użyty w wywołaniu funkcji poll(): po
otwarciu tego pliku do odczytu, zmiana w nim (np. montowanie lub odmontowanie
systemu plików) powoduje, że select(2) oznaczy deskryptor jako możliwy do odczytu,
a poll(2) i epoll_wait(2) zaznaczą, że w pliku wystąpił błąd.

/proc/[pid]/mountstats (Od wersji Linuksa 2.6.17)
Plik eksportuje informacje (statystyki, informacje konfiguracyjne) o punktach
montowań w przestrzeni nazwy procesów. Wiersze pliku mają następującą postać:

device /dev/sda7 mounted on /home with fstype ext3 [statistics]
( 1 ) ( 2 ) (3 ) (4)

Pola w każdym wierszu są następujące:

(1) Nazwa zamontowanego urządzenia (lub "nodevice", jeśli nie ma odpowiadającego
urządzenia).

(2) Punkt montowania w drzewie systemu plików.

(3) Typ systemu plików.

(4) Opcjonalne statystyki i informacje konfiguracyjne. Obecnie (Linux 2.6.26)
tylko system plików NFS eksportuje opcje za pomocą tego pola.

Plik jest odczytywalny wyłącznie dla właściciela procesu.

/proc/[pid]/ns/ (od Linuksa 3.0)
Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdej przestrzeni nazw, która
obsługuje manipulację za pomocą setns(2). Aby dowiedzieć się więcej o
przestrzeniach nazw, proszę zapoznać się z clone(2).

/proc/[pid]/ns/ipc (od Linuksa 3.0)
Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz mount(2)) do jakiegoś
innego miejsca w systemie plików utrzymuje przestrzeń nazwy IPC procesu określoną
przez pid nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się obecnie w
przestrzeni nazwy.

Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą przestrzeni nazwy IPC
procesu, określonego przez pid. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie
otwarty, przestrzeń nazwy IPC pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w
przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do setns(2).

/proc/[pid]/ns/net (od Linuksa 3.0)
Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz mount(2)) do jakiegoś
innego miejsca w systemie plików utrzymuje sieciową przestrzeń nazwy procesu
określoną przez pid nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się w
przestrzeni nazwy.

Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą sieciowej przestrzeni nazwy
procesu, określonego przez pid. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie
otwarty, sieciowa przestrzeń nazwy pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie
procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do
setns(2).

/proc/[pid]/ns/uts (od Linuksa 3.0)
Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz mount(2)) do jakiegoś
innego miejsca w systemie plików utrzymuje przestrzeń nazwy UTS procesu określoną
przez pid nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się obecnie w
przestrzeni nazwy.

Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą przestrzeni nazwy UTS
procesu, określonego przez pid. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie
otwarty, przestrzeń nazwy UTS pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w
przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do setns(2).

/proc/[pid]/numa_maps (od Linuksa 2.6.14)
Patrz numa(7).

/proc/[pid]/oom_adj (od Linuksa 2.6.11)
Plik może być użyty do dostosowania wyniku, używanego do wybrania procesów do
zabicia, w przypadku sytuacji braku pamięci (out-of-memory - OOM). Jądro używa tej
wartości do operacji przesunięcia bitowego wartości oom_score procesu: poprawne
wartości mieszczą się w zakresie od -16 do +15, wraz ze specjalną wartością -17,
która całkowicie wyłącza zabijanie przy OOM danego procesu. Dodatni wynik zwiększa
prawdopodobieństwo, że proces zostanie zabity przez OOM-killer, ujemny zmniejsza
je.

Domyślną wartością tego pliku jest 0, nowy proces dziedziczy ustawienie oom_adj
swojego rodzica. Proces musi być uprzywilejowany (CAP_SYS_RESOURCE) aby móc
zaktualizować ten plik.

Od Linuksa 2.6.36 używanie tego pliku jest przestarzałe, powinno się korzystać z
/proc/[pid]/oom_score_adj.

/proc/[pid]/oom_score (od Linuksa 2.6.11)
Plik wyświetla bieżący wynik, jaki jądro przydziela temu procesowi w celu wybrania
procesu do zabicia przez OOM-killer. Wyższy wynik oznacza, że proces ma większe
prawdopodobieństwo zostania wybranym przez OOM-killer. Podstawą wyniku jest liczba
pamięci użytej przez proces, a jest on zwiększany (+) lub zmniejszany (-) przez
następujące czynniki:

* czy proces tworzy wiele potomków przy użyciu fork(2) (+),

* czy proces jest używany przez długi czas lub używa dużo czasu procesora (-),

* czy proces ma niską wartość nice (np. > 0) (+),

* czy proces jest uprzywilejowany (-) oraz

* czy proces wykonuje bezpośredni dostęp do sprzętu (-).

Wartość oom_score uwzględnia również przesunięcie określone przez ustawienie
procesu oom_score_adj lub oom_adj.

/proc/[pid]/oom_score_adj (od Linuksa 2.6.36)
Plik może być użyty do dostosowania heurystyki zwanej "badness", używanej do
wybrania procesu który zostanie zabity w sytuacji braku pamięci.

Przypisuje ona do każdego potencjalnego zadania wartość od 0 (nigdy nie zabija) do
1000 (zawsze zabija) aby określić docelowy proces do zabicia. Jednostki są z
grubsza proporcjonalne do pamięci, którą proces może przydzielić, obliczaną w
oparciu do bieżącego użycia pamięci i pamięci wymiany. Na przykład zadanie
używające całą dozwoloną pamięć otrzyma wynik 1000, a jeśli użyje połowę dozwolonej
pamięci, otrzyma wynik 500.

Dodatkowym czynnikiem w wyniku "badness" jest fakt, że procesy roota mają dodatkowe
3% pamięci w stosunku do pozostałych procesów.

Wielkość "dozwolonej" pamięci zależy od kontekstu w jakim wywołano OOM-killera.
Jeśli wynika to z faktu, że pamięć przeznaczona dla zadania alokującego cpuset
została wyczerpany, to dozwolona pamięć odpowiada zestawowi pamięci przypisanego do
tego cpuset (zobacz cpuset(7)). Jeśli jest to skutek zasad dot. pamięci węzła (lub
węzłów), to dozwolona pamięć odpowiada zestawowi tych zasad. Jeśli wynika to z
faktu, że osiągnięto limit pamięci (lub pamięci wymiany) to dozwolona pamięć jest
tak ustawionym limitem. Gdy wynika to z sytuacji braku pamięci, to dozwolona pamięć
odpowiada wszystkich zaalokowanych zasobom.

Wartość oom_score_adj jest dodawana do wyniku "badness" przed użyciem jej do
wybrania procesu przeznaczonego do zabicia. Dozwolone wartości wynoszą od -1000
(OOM_SCORE_ADJ_MIN) do +1000 (OOM_SCORE_ADJ_MAX). Pozwala to przestrzeni
użytkownika na kontrolę preferencji OOM-killing. Można w ten sposób zawsze
preferować dane zadanie lub całkowicie wyłączyć je z procesu OOM-killing. Najniższa
dostępna wartość (-1000) jest równoznaczna z całkowitym wyłączeniem OOM-killing dla
danego zadania, ponieważ zawsze zwróci ono wynik "badness" równy 0.

Z tego względu łatwo jest zdefiniować wielkość pamięci dla każdego zadania przez
przestrzeń użytkownika. Ustawienie wartości oom_score_adj np. na +500 jest w
przybliżeniu odpowiednikiem pozwolenia pozostałym zadaniom w tym samym systemie,
cpuset, zasadom dot. pamięci i zasobom kontrolera pamięci na użycie co najmniej 50%
pamięci więcej. Z kolei wartość -500 odpowiada mniej więcej zmniejszeniu o 50%
dozwolonej pamięci.

Z powodu zgodności wstecznej ze starszymi jądrami do modyfikacji wyniku "badness"
wciąż można używać /proc/[pid]/oom_adj. Jego wartość skaluje się liniowo z
oom_score_adj.

Zapis do /proc/[pid]/oom_score_adj lub /proc/[pid]/oom_adj zmieni zapis w drugim
pseudopliku na przeskalowaną odpowiednio wartość.

/proc/[pid]/root
UNIX i Linux wspierają pomysł określonego dla każdego procesu osobno katalogu
głównego systemu plików, ustawianego przez wywołanie systemowe chroot(2). Plik ten
wskazuje na katalog główny systemu plików i zachowuje się jak exe, fd/*, itp.

W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna,
jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie pthread_exit(3)).

/proc/[pid]/smaps (od Linuksa 2.6.14)
Plik ten pokazuje zużycie pamięci dla każdego mapowania procesu. Dla każdego
takiego mapowania pokazana jest lista następujących linii:

08048000-080bc000 r-xp 00000000 03:02 13130 /bin/bash
Size: 464 kB
Rss: 424 kB
Shared_Clean: 424 kB
Shared_Dirty: 0 kB
Private_Clean: 0 kB
Private_Dirty: 0 kB

Pierwsza z tych linii pokazuje te same informacje o mapowaniach, co w
/proc/[pid]/maps. Pozostałe linie zawierają rozmiar mapowania, ilość mapowań
obecnych w RAM, liczbę czystych i brudnych stron współdzielonych w mapowaniu oraz
liczbę czystych i brudnych prywatnych stron w mapowaniu.

Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_MMU.

/proc/[pid]/stat
Informacje o stanie procesu. Korzysta z tego ps(1). Są one zdefiniowane w
/usr/src/linux/fs/proc/array.c.

Kolejne pola i ich właściwe specyfikatory formatu scanf(3) to:

pid %d (1) Identyfikator procesu (PID).

comm %s (2) Nazwa pliku wykonywalnego w nawiasach. Widać, czy plik uległ
wymianie.

state %c (3) Jeden znak spośród "RSDZTW", gdzie R (running) oznacza proces
działający, S - (sleeping) proces uśpiony w oczekiwaniu przerywalnym, D
- (disk) proces uśpiony w oczekiwaniu nieprzerywalnym, Z - (zombie)
proces duch, T - (traced) śledzony lub zatrzymany (przez sygnał), a W -
którego strony zastąpiono.

ppid %d (4) PID procesu macierzystego.

pgrp %d (5) Identyfikator grupy procesów danego procesu.

session %d (6) Identyfikator sesji procesu.

tty_nr %d (7) Kontroluje terminal procesu (poboczny numer urządzenia jest
przechowywany w kombinacji bitów 31 do 20 i 7 do 0, natomiast główny
numer urządzenia jest w bitach 15 do 8).

tpgid %d (8) Identyfikator grupy procesów pierwszoplanowych kontrolującego
terminala procesu.

flags %u (%lu przed wersją 2.6.22 Linuksa)
(9) Słowo flag jądra dla danego procesu. Znaczenie poszczególnych bitów
określają definicje PF_* w pliku źródeł jądra Linux
include/linux/sched.h. Szczegóły zależą od wersji jądra.

minflt %lu (10) Liczba drobnych błędów, które popełnił proces, a które nie
wymagały załadowania strony pamięci z dysku.

cminflt %lu (11) Liczba drobnych błędów procesów potomnych.

majflt %lu (12) Liczba głównych błędów, które popełnił proces, a które wymagały
załadowania strony pamięci z dysku.

cmajflt %lu (13) Liczba głównych błędów procesów potomnych.

utime %lu (14) Czas jaki został przydzielony procesowi w trybie użytkownika,
mierzony w taktach zegara (podzielonych przez sysconf(_SC_CLK_TCK)).
Obejmuje to czas gościa, guest_time (czas spędzony w czasie działania
wirtualnego CPU, patrz niżej), tak więc aplikacje, które nie wiedzą o
polu czasu gościa nie tracą tego czasu ze swych obliczeń.

stime %lu (15) Czas, jaki został przydzielony procesowi w trybie jądra, mierzony
w taktach zegara (podzielonych przez sysconf(_SC_CLK_TCK)).

cutime %ld (16) Czas, jaki został przydzielony procesom potomnym tego procesu w
stanie waited-for w trybie użytkownika, mierzony w taktach zegara
(podzielonych przez sysconf(_SC_CLK_TCK)), patrz także times(2)).
Obejmuje to czas gościa, cguest_time (czas spędzony działając na
procesorze wirtualnym, patrz niżej).

cstime %ld (17) Czas, jaki został przydzielony procesom potomnym tego procesu w
stanie waited-for w trybie jądra, mierzony w taktach zegara
(podzielonych przez sysconf(_SC_CLK_TCK).

priority %ld
(18) (Wyjaśnienie dla Linuksa 2.6) W przypadku procesów działających z
zasadami planisty czasu rzeczywistego (policy poniżej; patrz
sched_setscheduler(2)), jest to liczba przeciwna w stosunku do
priorytetu planisty minus jeden, tzn. jest to zakres -2 do -100
odpowiadający priorytetom czasu rzeczywistego od 1 do 99. W przypadku
procesów nie działających według tych zasad, jest to surowa wartość
nice (setpriority(2) zgodna z podaną przez jądro. Jądro przechowuje
wartości nice jako liczby w zakresie od 0 (wysoki) do 39 (niski), co
odpowiada widocznemu dla użytkownika zakresowi nice od -20 do 19.

Przed Linuksem 2.6 była to wartość skalowana w oparciu o wagę jaką
planista przypisał do danego procesu.

nice %ld (19) Wartość "nice" (patrz setpriority(2)) zawierająca się w zakresie
od 19 (niski priorytet) do -20 (wysoki priorytet).

num_threads %ld
(20) Liczba wątków procesu (od Linuksa 2.6). Przed jądrem 2.6 to pole
miało przydzieloną na sztywno wartość 0, jako wypełniacz do usuniętego
wcześniej pola.

itrealvalue %ld
(21) Czas w jiffies poprzedzający wysłanie przez czasomierz do procesu
następnego sygnału SIGALRM. Od jądra 2.6.17, to pole nie jest dłużej
utrzymywane i ma ustawioną na sztywno wartość 0.

starttime %llu (było %lu przed Linuksem 2.6)
(22) Czas w jakim proces uruchomił się po rozruchu systemu. Jądra Linux
przed wersją 2.6 wyrażają tę wartość w tzw. "jiffies". Od Linuksa 2.6
wartość jest wyrażana w taktach zegara (podzielonych przez
sysconf(_SC_CLK_TCK)).

vsize %lu (23) Rozmiar pamięci wirtualnej w bajtach.

rss %ld (24) Resident Set Size: liczba stron, które proces ma w rzeczywistej
pamięci. Są to po prostu strony, które obejmują segment text, segment
data i przestrzeń stosu. Nie obejmuje to stron, które nie były ładowane
na żądanie lub które uległy wymianie.

rsslim %lu (25) Aktualne miękkie ograniczenie rss procesu w bajtach; patrz opis
RLIMIT_RSS w getrlimit(2).

startcode %lu
(26) Adres, pod którym zaczyna się kod programu.

endcode %lu (27) Adres, pod którym kończy się kod programu.

startstack %lu
(28) Adres początku (tzn. spód) stosu.

kstkesp %lu (29) Bieżąca wartość ESP (wskaźnika stosu), określona na podstawie
strony stosu jądra dla danego procesu.

kstkeip %lu (30) Aktualny EIP (wskaźnik instrukcji).

signal %lu (31) Maska bitowa oczekujących sygnałów, wyświetlana jako liczba
dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach
czasu rzeczywistego; prosimy używać /proc/[pid]/status zamiast tego
pliku.

blocked %lu (32) Maska bitowa zablokowanych sygnałów, wyświetlana jako liczba
dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach
czasu rzeczywistego; prosimy używać /proc/[pid]/status zamiast tego
pliku.

sigignore %lu
(33) Maska bitowa ignorowanych sygnałów, wyświetlana jako liczba
dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach
czasu rzeczywistego; prosimy używać /proc/[pid]/status zamiast tego
pliku.

sigcatch %lu
(34) Maska bitowa schwytanych sygnałów, wyświetlana jako liczba
dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach
czasu rzeczywistego; prosimy używać /proc/[pid]/status zamiast tego
pliku.

wchan %lu (35) Jest to "kanał", na którym oczekuje proces. Jest to adres funkcji
systemowej i można go znaleźć na liście nazw, jeśli potrzebna jest
nazwa tekstowa. (Gdy /etc/psdatabase jest aktualne, można zobaczyć
działanie pola WCHAN, próbując ps -l.)

nswap %lu (36) Liczba stron, które uległy wymianie (nieutrzymywane).

cnswap %lu (37) Łączna wartość nswap dla procesów potomnych (nieutrzymywane).

exit_signal %d (od Linuksa 2.1.22)
(38) Sygnał wysyłany przez ginący proces do jego procesu macierzystego.

processor %d (od Linuksa 2.2.8)
(39) Numer CPU, na którym proces ostatnio działał.

rt_priority %u (od Linuksa 2.5.19; było %lu przed Linuksem 2.6.22)
(40) Priorytet planisty czasu rzeczywistego, liczba w zakresie od 1 do
99 do procesów przydzielanych według zasad czasu rzeczywistego lub 0 do
procesów nie czasu rzeczywistego (patrz sched_setscheduler(2)).

policy %u (od Linuksa 2.5.19; było %lu przed Linuksem 2.6.22)
(41) Polityka przydzielania zadaniom czasu procesora (patrz
sched_setscheduler(2)). Dekodowana używając stałych SCHED_* w
linux/sched.h.

delayacct_blkio_ticks %llu (od Linuksa 2.6.18)
(42) Sumaryczna zwłoka bloków wejścia/wyjścia, mierzona w taktach
zegara (centysekundy).

guest_time %lu (od Linuksa 2.6.24)
(43) Czas gościa procesu (czas, jaki upłynął podczas działania na
wirtualnym procesorze systemu operacyjnego gościa), mierzony w taktach
zegara (podzielony przez sysconf(_SC_CLK_TCK)

cguest_time %ld (od Linuksa 2.6.24)
(44) Czas gościa potomków procesu, mierzony w taktach zegara
(podzielony przez sysconf(_SC_CLK_TCK)).

/proc/[pid]/statm
Udostępnia informacje o użyciu pamięci, mierzone w stronach. Występują następujące
kolumny:

size (1) łączny rozmiar programu
(taki sam jak VmSize w /proc/[pid]/status)
resident (2) rozmiar części rezydentnej
(taki sam jak VmRSS w /proc/[pid]/status)
share (3) strony wspólne (tzn. obecne w pliku)
text (4) tekst (kod)
lib (5) biblioteki (nieużywane w Linuksie 2.6)
data (6) dane i stos
dt (7) strony nieaktualne (dirty; nieużywane w Linuksie 2.6)

/proc/[pid]/status
Udostępnia sporo informacji ze /proc/[pid]/stat i /proc/[pid]/statm w postaci
łatwiejszej do przeanalizowania przez człowieka. Oto przykład:

$ cat /proc/$$/status
Name: bash
State: S (sleeping)
Tgid: 3515
Pid: 3515
PPid: 3452
TracerPid: 0
Uid: 1000 1000 1000 1000
Gid: 100 100 100 100
FDSize: 256
Groups: 16 33 100
VmPeak: 9136 kB
VmSize: 7896 kB
VmLck: 0 kB
VmHWM: 7572 kB
VmRSS: 6316 kB
VmData: 5224 kB
VmStk: 88 kB
VmExe: 572 kB
VmLib: 1708 kB
VmPTE: 20 kB
Threads: 1
SigQ: 0/3067
SigPnd: 0000000000000000
ShdPnd: 0000000000000000
SigBlk: 0000000000010000
SigIgn: 0000000000384004
SigCgt: 000000004b813efb
CapInh: 0000000000000000
CapPrm: 0000000000000000
CapEff: 0000000000000000
CapBnd: ffffffffffffffff
Cpus_allowed: 00000001
Cpus_allowed_list: 0
Mems_allowed: 1
Mems_allowed_list: 0
voluntary_ctxt_switches: 150
nonvoluntary_ctxt_switches: 545

Występują następujące pola:

* Name: Polecenie uruchomione przez ten proces.

* State: Bieżący stan procesu. Jeden z: "R (running)", "S (sleeping)", "D (disk
sleep)", "T (stopped)", "T (tracing stop)", "Z (zombie)", or "X (dead)".

* Tgid: identyfikator grupy wątku (np. identyfikator procesu).

* Pid: identyfikator wątku (patrz gettid(2)).

* PPid: PID procesu macierzystego.

* TracerPid: PID procesu śledzącego ten proces (0 gdy nie jest śledzony).

* Uid, Gid: UID (GID): realny, efektywny, zapisany oraz systemu plików.

* FDSize: Liczba slotów aktualnie przydzielonych deskryptorów plików.

* Groups: Uzupełniająca lista grup.

* VmPeak: Szczytowy rozmiar pamięci wirtualnej.

* VmSize: Rozmiar pamięci wirtualnej.

* VmLck: Rozmiar pamięci zablokowanej (patrz mlock(3)).

* VmHWM: Szczytowy ustawiony rozmiar rezydentny ("high water mark").

* VmRSS: Ustawiony rozmiar rezydentny.

* VmData, VmStk, VmExe: Rozmiar segmentów danych, stosu i tekstu.

* VmLib: Rozmiar kodu biblioteki współdzielonej.

* VmPTE: Rozmiar wpisów tablicy strony (od Linuksa 2.6.10).

* Threads: Liczba wątków w procesie zawierających ten wątek.

* SigQ: Pole zawiera dwie liczby oddzielone ukośnikiem, które odnoszą się do
skolejkowanych sygnałów do realnego identyfikatora użytkownika tego procesu.
Pierwsza jest liczbą aktualnie skolejkowanych sygnałów do tego realnego
identyfikatora użytkownika, a druga jest limitem zasobów liczby skolejkowanych
sygnałów do tego procesu (patrz opis RLIMIT_SIGPENDING w getrlimit(2)).

* SigPnd, ShdPnd: Liczba sygnałów oczekujących na wątek i na proces jako całość
(patrz pthreads(7) i signal(7)).

* SigBlk, SigIgn, SigCgt: Maski oznaczające zablokowane, zignorowane i przechwycone
sygnały (patrz signal(7)).

* CapInh, CapPrm, CapEff: Maski możliwości, włączonych w zestawach dziedziczonych
(inheritable), dozwolonych (permitted) i efektywnych (effective) (patrz
capabilities(7)).

* CapBnd: Zestaw możliwości ograniczających (capability bounding set) (od jądra
2.6.26, patrz capabilities(7)).

* Cpus_allowed: Maska procesorów, na których proces może być uruchomiony (od
Linuksa 2.6.24, patrz cpuset(7)).

* Cpus_allowed_list: Jak wyżej, ale w "formacie listy" (od Linuksa 2.6.26, patrz
cpuset(7)).

* Mems_allowed: Maska węzłów pamięci, dozwolonych dla tego procesu (od Linuksa
2.6.24, patrz cpuset(7)).

* Mems_allowed_list: Jak wyżej, ale w "formacie listy" (od Linuksa 2.6.26, patrz
cpuset(7)).

* voluntary_context_switches, nonvoluntary_context_switches: Liczba dobrowolnych i
przymusowych przełączeń kontekstu (od Linuksa 2.6.23).

/proc/[pid]/task (od Linuksa 2.6.0-test6)
Jest to katalog zawierający po jednym podkatalogu dla każdego wątku procesu. Nazwą
każdego podkatalogu jest numeryczne ID ([tid]) wątku (patrz gettid(2)). Każdy z
podkatalogów zawiera zbiór plików o tej samej nazwie i zawartości, co katalogi
/proc/[pid]. Dla atrybutów, które są współdzielone przez wszystkie wątki zawartość
każdego z plików w podkatalogach task/[tid] będzie taka sama jak zawartość
odpowiednich plików w nadrzędnym katalogu /proc/[pid] (np. w procesie wielowątkowym
wszystkie pliki task/[tid]/cwd będą miały taką samą zawartość, jak plik
/proc/[pid]/cwd w katalogu nadrzędnym, ponieważ wszystkie wątki procesu dzielą
katalog bieżący). Dla atrybutów, które dla każdego wątku są różne, odpowiednie
pliki wtask/[tid] mogą mieć różne wartości (np. różne pola w każdym z plików
task/[tid]/status mogą być inne dla każdego wątku).

W procesie wielowątkowym zawartość katalogu /proc/[pid]/task nie jest dostępna,
jeżeli wątek główny już się zakończył (najprawdopodobniej wywołując
pthread_exit(3)).

/proc/apm
Wersja APM (Zaawansowane zarządzanie energią) oraz informacja o akumulatorach, gdy
CONFIG_APM było zdefiniowane podczas kompilacji jądra.

/proc/bus
Zawiera podkatalogi odpowiadające zainstalowanym magistralom.

/proc/bus/pccard
Podkatalog dla urządzeń PCMCIA, gdy CONFIG_PCMCIA było zdefiniowane podczas
kompilacji jądra.

/proc/bus/pccard/drivers

/proc/bus/pci
Zawiera różne podkatalogi magistral oraz pseudopliki zawierające informacje o
magistralach PCI, zainstalowanych urządzeniach oraz sterownikach urządzeń. Niektóre
z tych plików nie są w postaci ASCII.

/proc/bus/pci/devices
Informacje o urządzeniach PCI. Dostęp do nich może się odbywać poprzez lspci(8) i
setpci(8).

/proc/cmdline
Argumenty przekazane jądru Linux podczas startu systemu. Zazwyczaj odbywa się to
poprzez zarządcę startu systemu, takiego jak lilo(8) lub grub(8).

/proc/config.gz (od Linuksa 2.6)
Plik pokazuje opcje konfiguracyjne, które były użyte do zbudowania aktualnie
działającego jądra, w tym samym formacie, jaki jest używany przez plik .config,
który jest wynikiem konfiguracji jądra (używając make xconfig, make config i
podobnych poleceń). Zawartość pliku jest skompresowana; można ją odczytać lub
wyszukać za pomocą zcat(1), zgrep(1) itd. Tak długo jak nie zostały dokonane zmiany
w poniższym pliku, zawartość /proc/config.gz jest taka sama jak ta udostępniona
przez:

cat /lib/modules/$(uname -r)/build/.config

/proc/config.gz jest udostępniany wyłącznie wtedy, gdy jądro jest skonfigurowane z
CONFIG_IKCONFIG_PROC.

/proc/cpuinfo
Jest to zbiór elementów zależnych od CPU i architektury systemu; dla każdej
wspieranej architektury jest inna lista. Dwa popularne wpisy to: processor, który
udostępnia numer CPU oraz bogomips; jest to stała systemowa, wyliczona podczas
inicjalizacji jądra. Maszyny SMP zawierają informacje o każdym z procesorów.
Polecenie lscpu(1) zbiera ich informacje z tego pliku.

/proc/devices
Listing tekstowy numerów głównych oraz grup urządzeń. Może to służyć skryptom
MAKEDEV do zachowania spójności z jądrem.

/proc/diskstats (od wersji Linuksa 2.5.69)
Plik zawiera statystyki operacji wejścia/wyjścia dla każdego urządzenia dyskowego.
Dalsze informacje można znaleźć w pliku Documentation/iostats.txt w źródłach jądra
Linux.

/proc/dma
Jest listą zarejestrowanych i używanych kanałów DMA (direct memory access) szyny
ISA.

/proc/driver
Pusty podkatalog.

/proc/execdomains
Lista domen uruchamiania (wcieleń ABI [Application Binary Interface - przyp.
tłum.]).

/proc/fb
Informacje o buforze ramki, o ile podczas kompilacji jądra zdefiniowano CONFIG_FB.

/proc/filesystems
Tekstowa lista systemów plików obsługiwanych przez jądro, a konkretnie systemów
plików, które zostały wkompilowane w jądro lub których moduły jądra są obecnie
załadowane (patrz również filesystems(5)). Jeśli system plików jest oznaczony jako
"nodev" oznacza to, że nie wymaga on zamontowania urządzenia blokowego (np. jest to
wirtualny lub sieciowy system plików).

Plik ten może być niekiedy użyty przez mount(8), gdy nie podano systemów plików i
nie potrafi on określić typu systemu plików. Próbowane są wówczas systemy plików
wypisane w tym pliku (poza systemami z oznaczeniem "nodev").

/proc/fs
Pusty podkatalog.

/proc/ide
Katalog ten istnieje w systemach zawierających magistralę IDE. Zawiera po jednym
katalogu dla każdego kanału IDE oraz dla przyłączonych urządzeń. Wśród plików są:

cache rozmiar bufora w KB
capacity liczba sektorów
driver wersja sterownika
geometry geometria fizyczna i logiczna
identify szesnastkowo
media rodzaj nośnika
model numer modelu producenta
settings ustawienia napędu
smart_thresholds szesnastkowo
smart_values szesnastkowo

Dostęp do tych informacji w przyjaznym formacie umożliwia program narzędziowy
hdparm(8).

/proc/interrupts
Plik jest używany do zapisania liczby przerwań na procesor na urządzenie
wejścia/wyjścia. Od Linuksa 2.6.24, przynajmniej do architektur i386 i x86_64
zawiera on również przerwania wewnętrznosystemowe (to znaczy nie związane z
urządzeniem jako takim), takie jak NMI (nonmaskable interrupt), LOC (local timer
interrupt) i do systemów SMP: TLB (TLB flush interrupt), RES (rescheduling
interrupt), CAL (remote function call interrupt), mogą również występować inne.
Formatowanie jest bardzo czytelne do odczytu, wykonane w ASCII.

/proc/iomem
Odwzorowanie portów we/wy w pamięci w Linuksie 2.4.

/proc/ioports
Jest to lista obecnie zarejestrowanych i używanych obszarów portów we/wy.

/proc/kallsyms (od wersji Linuksa 2.5.71)
Zawiera wyeksportowane przez jądro definicje symboli, które są używane przez
narzędzia modules(X) do dynamicznego podłączania ładowanych modułów. W wersji jądra
Linux 2.5.47 i wcześniejszych podobny plik z troszkę odmienną zawartością był
nazwany ksyms.

/proc/kcore
Plik ten reprezentuje pamięć fizyczną systemu i jest zachowany w formacie pliku
core dla ELF. Korzystając z tego pseudopliku oraz z niezestripowanego binarnego
pliku jądra (/usr/src/linux/vmlinux), można za pomocą GDB testować aktualny stan
dowolnej struktury danych jądra.

Całkowity rozmiar tego pliku to rozmiar fizycznej pamięci (RAM) plus 4 KB.

/proc/kmsg
Plik ten może służyć do odczytu komunikatów jądra, zamiast funkcji systemowej
syslog(2). Aby odczytać ten plik, proces musi mieć uprawnienia superużytkownika i
tylko jeden proces powinien dokonywać jego odczytu. Pliku tego nie należy czytać,
gdy działa proces syslog, korzystający z funkcji systemowej syslog(2) do
rejestrowania komunikatów jądra.

Z tego pliku pobiera komunikaty program dmesg(1).

/proc/ksyms (Linux 1.1.23-2.5.47)
Patrz /proc/kallsyms.

/proc/loadavg
Pierwsze trzy pola w tym pliku zawierają średnie obciążenie (loadavg) podając
informację o średniej liczbie zadań uruchomionych (stan R) oraz czekających na
dyskowe operacje wejścia/wyjścia (stan D) w ciągu ostatnich 1, 5 i 15 minut. Są
to te same wartości średniego obciążenia, które podaje uptime(1) i inne programy.
Czwarte pole zawiera dwie liczby oddzielone od siebie znakiem ukośnika (/).
Pierwsza z nich jest liczbą obecnie wykonywanych zadań (procesów, wątków). Wartość
za ukośnikiem jest liczbą zadań, obecnych w systemie. Piąte pole zawiera PID
najnowszego ostatnio utworzonego procesu w systemie.

/proc/locks
Plik ten pokazuje aktualne blokady plików (flock(2) i fcntl(2)) oraz dzierżawy
(fcntl(2)).

/proc/malloc (tylko do wersji 2.2 Linuksa włącznie)
Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji zdefiniowano CONFIG_DEBUG_MALLOC.

/proc/meminfo
Plik zawiera statystyki nt. użycia pamięci w systemie. Używa go free(1) do
wskazania wielkości wolnej i użytej pamięci (zarówno fizycznej jak i wymiany) w
systemie jak również pamięci dzielonej i buforów używanych przez jądro. Każdy
wiersz składa się z nazwy parametru, dwukropka, wartości parametru i opcjonalnej
jednostki pomiaru (np. "kB"). Poniższa lista opisuje nazwy parametrów i format
wymagany do odczytu wartości pól. Z wyjątkiem wyraźnie wskazanych pól, wszystkie są
obecne od co najmniej Linuksa 2.6.0. Część pól jest wyświetlanych tylko jeśli jądro
zostało skonfigurowane z pewnymi opcjami, te zależności zaznaczono wówczas w
opisie.

MemTotal %lu
Całkowity użyteczny RAM (tzn. pamięć fizyczna RAM - kilka zarezerwowanych
bitów i kod binarny jądra).

MemFree %lu
Suma LowFree+HighFree.

Buffers %lu
Relatywnie tymczasowe miejsce przechowywania surowych bloków dyskowych które
nie powinno być zbyt duże (rzędu 20 MB).

Cached %lu
Bufor w pamięci przeznaczony na plik odczytane z dysku (bufora strony). Nie
obejmuje SwapCached.

SwapCached %lu
Pamięć, która została przeniesiona do pamięci wymiany jest później pobierana
do pamięci i pozostawiana jednocześnie w pliku wymiany (jeśli jest duże
zapotrzebowanie na pamięć, te strony nie muszą być ponownie przenoszone do
pamięci wymiany, ponieważ już znajdują się w pliku wymiany. Unika się w ten
sposób zbędnych operacji wejścia/wyjścia).

Active %lu
Pamięć która była ostatnio używana. Z reguły nie jest odzyskiwana poza
absolutnie koniecznymi przypadkami.

Inactive %lu
Pamięć która była ostatnio słabiej używana. Nadaje się w większym stopniu do
odzyskania do innych celów.

Active(anon) %lu (od Linuksa 2.6.28)
[do udokumentowania]

Inactive(anon) %lu (od Linuksa 2.6.28)
[do udokumentowania]

Active(file) %lu (od Linuksa 2.6.28)
[do udokumentowania]

Inactive(file) %lu (od Linuksa 2.6.28)
[do udokumentowania]

Unevictable %lu (od Linuksa 2.6.28)
(Od Linuksa 2.6.28 do 2.6.30 wymagane było CONFIG_UNEVICTABLE_LRU) [do
udokumentowania]

Mlocked %lu (od Linuksa 2.6.28)
(Od Linuksa 2.6.28 do 2.6.30 wymagane było CONFIG_UNEVICTABLE_LRU) [do
udokumentowania]

HighTotal %lu
(od Linuksa 2.6.19 wymagane jest CONFIG_HIGHMEM) Całkowita wielkość pamięci
highmem. Jest to pamięć powyżej ~860MB pamięci fizycznej. Obszary highmem są
przeznaczone do użycia przez programy w przestrzeni użytkownika lub przez
bufor strony. Jądro musi używać pewnych sztuczek aby uzyskać dostęp do tej
pamięci, co czyni dostęp wolniejszym niż do pamięci lowmem.

HighFree %lu
(od Linuksa 2.6.19 wymagane jest CONFIG_HIGHMEM) Wielkość wolnej pamięci
highmem.

LowTotal %lu
(od Linuksa 2.6.19 wymagane jest CONFIG_HIGHMEM) Wielkość całkowita pamięci
lowmem. Lowmem to pamięć którą można użyć do tych samych celów co highmem,
lecz jest również dostępna dla wewnętrznych struktur danych jądra. Jest to
między innymi miejsce, gdzie przydzielane jest wszystko ze Slab. Gdy
zabraknie pamięci lowmem należy się spodziewać złych wiadomości.

LowFree %lu
(od Linuksa 2.6.19 wymagane jest CONFIG_HIGHMEM) Wielkość wolnej pamięci
lowmem.

MmapCopy %lu (od Linuksa 2.6.29)
(wymagane jest CONFIG_MMU) [do udokumentowania]

SwapTotal %lu
Całkowita wielkość dostępnej pamięci wymiany.

SwapFree %lu
Wielkość aktualnie nieużywanej pamięci wymiany.

Dirty %lu
Pamięć czekająca na ponowny zapis na dysk.

Writeback %lu
Pamięć zapisywana obecnie na dysk.

AnonPages %lu (od Linuksa 2.6.18)
Strony nie mające zapasu w postaci pliku zmapowane do tabel stron w
przestrzeni użytkownika.

Mapped %lu
Pliki na których wykonano mmap np. biblioteki.

Shmem %lu (od Linuksa 2.6.32)
[do udokumentowania]

Slab %lu
Wewnętrzny bufor jądra przeznaczony na jego struktury danych.

SReclaimable %lu (od Linuksa 2.6.19)
Część Slab, która może być przypisana ponownie, taka jak pamięć podręczna.

SUnreclaim %lu (od Linuksa 2.6.19)
Część Slab niemogąca być przypisana ponownie przy małej ilości pamięci.

KernelStack %lu (od Linuksa 2.6.32)
Wielkość pamięci przypisana do stosów jądra.

PageTables %lu (od Linuksa 2.6.18)
Wielkość pamięci przypisana do najniższego poziomu tabel stron.

Quicklists %lu (od Linuksa 2.6.27)
(wymagane jest CONFIG_QUICKLIST) [do udokumentowania]

NFS_Unstable %lu (od Linuksa 2.6.18)
Strony NFS wysłane do serwera, lecz jeszcze nie wprowadzone na stabilny
nośnik.

Bounce %lu (od Linuksa 2.6.18)
Pamięć używana do urządzenia blokowego "bounce buffer".

WritebackTmp %lu (od Linuksa 2.6.26)
Pamięć używana przez FUSE do tymczasowych buforów pamięci z buforowaniem
zapisu.

CommitLimit %lu (od Linuksa 2.6.10)
W oparciu o współczynnik overcommit ('vm.overcommit_ratio') jest to
całkowita wielkość pamięci dostępnej obecnie do przydzielenia w systemie.
Limit jest przestrzegany jedynie gdy włączono ścisłe rozliczanie overcommitu
(tryb 2 w /proc/sys/vm/overcommit_ratio). CommitLimit jest obliczany na
podstawie następującego wzoru:

CommitLimit = (overcommit_ratio * Physical RAM) + Swap

Na przykład w systemie z 1 GiB fizycznej pamięci RAM i 7 GiB pamięci wymiany
z overcommit_ratio równym 30, ta formuła daje CommitLimit na poziomie 7,3
GiB. Więcej informacji zawiera dokumentacja w źródłach jądra:
Documentation/vm/overcommit-accounting.

Committed_AS %lu
Wielkość pamięci obecnie przypisanej w systemie. Jest to suma pamięci
zaalokowanej przez procesy, nawet jeśli jej jeszcze nie "użyły". Proces
alokujący 1 GiB pamięci (za pomocą malloc(3) lub podobnej konstrukcji),
używający jedynie 300 MiB pamięci, będzie pokazywał użycie tych 300 MiB
pamięci, nawet jeśli przydzielił przestrzeń adresową dla całego 1 GiB. Ten 1
GiB to pamięć "zatwierdzona" przez VM, która może być użyta przez tę
aplikację w dowolnym czasie. Gdy włączone jest ścisły overcommit (tryb 2
/proc/sys/vm/overcommit_memory) alokacja która przekroczyłaby CommitLimit
(szczegóły wyżej) jest niedozwolona. Jest to przydatne do zagwarantowania,
że proces nie zawiedzie z powodu braku pamięci po jej poprawnym
przydzieleniu.

VmallocTotal %lu
Całkowity rozmiar obszaru pamięci vmalloc.

VmallocUsed %lu
Wielkość używanego obszaru vmalloc.

VmallocChunk %lu
Największy wolny ciągły blok obszaru vmalloc.

HardwareCorrupted %lu (od Linuksa 2.6.32)
(wymagane jest CONFIG_MEMORY_FAILURE) [do udokumentowania]

AnonHugePages %lu (od Linuksa 2.6.38)
(wymagane jest CONFIG_TRANSPARENT_HUGEPAGE) Duże strony nie mające zapasu w
postaci pliku zmapowane do tabel stron w przestrzeni użytkownika.

HugePages_Total %lu
(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Rozmiar puli dużych stron.

HugePages_Free %lu
(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Liczba dużych stron w puli, które nie są
jeszcze przydzielone.

HugePages_Rsvd %lu (od Linuksa 2.6.17)
(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Jest to liczba dużych stron które
przeznaczono do przydzielenia z puli, lecz jeszcze jej nie przeprowadzono.
Zarezerwowane duże strony gwarantują, że aplikacja będzie w stanie przypisać
taką stronę w razie błędu.

HugePages_Surp %lu (od Linuksa 2.6.24)
(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Jest to liczba dużych stron z puli
powyżej wartości /proc/sys/vm/nr_hugepages. Maksymalna liczba nadwyżki
dużych stron jest kontrolowana przez /proc/sys/vm/nr_overcommit_hugepages.

Hugepagesize %lu
(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Rozmiar dużych stron.

/proc/modules
Tekstowa lista modułów, które załadowano w systemie. Zobacz także lsmod(8).

/proc/mounts
Przed jądrem 2.4.19 plik ten był listą wszystkich systemów plików zamontowanych
aktualnie w systemie. Wraz z wprowadzeniem przestrzeni nazw montowań przydzielanych
dla procesu w Linuksie 2.4.19, plik ten stał się dowiązaniem do /proc/self/mounts,
który zawiera listę punktów montowań we własnej przestrzeni nazw montowań procesu.
Format tego pliku jest opisany w fstab(5).

/proc/mtrr
Memory Type Range Registers. Szczegóły można znaleźć w pliku źródeł jądra Linux
Documentation/mtrr.txt.

/proc/net
Różne sieciowe pseudopliki, z których wszystkie podają stan pewnej części warstwy
sieciowej. Plik ten zawiera struktury ASCII i dlatego nadaje się do odczytu za
pomocą cat(1). Jednak standardowy pakiet netstat(8) daje dużo czystszy dostęp do
tych plików.

/proc/net/arp
Zawiera zrzut tabeli ARP jądra używanej do rozwiązywania adresów, w czytelnej
postaci ASCII. Pokazane zostaną zarówno wyuczone dynamicznie, jak i wstępnie
zaprogramowane wpisy w tabeli ARP. Format jest następujący:

IP address HW type Flags HW address Mask Device
192.168.0.50 0x1 0x2 00:50:BF:25:68:F3 * eth0
192.168.0.250 0x1 0xc 00:00:00:00:00:00 * eth0

Gdzie "IP address" jest adresem IPv4 maszyny, a "HW type" jest rodzajem sprzętu wg
RFC 826. "Flags" są to wewnętrzne znaczniki struktury ARP (zdefiniowane w
/usr/include/linux/if_arp.h), a "HW address" jest odwzorowaniem adresu IP w
warstwie fizycznej, jeśli jest ono określone.

/proc/net/dev
Pseudoplik dev zawiera informacje o stanie urządzenia sieciowego. Zawierają one
liczbę otrzymanych i wysłanych pakietów, liczbę błędów i kolizji oraz inne
podstawowe statystyki. Informacje te są wykorzystywane przez program ifconfig(8) do
informowania o stanie urządzenia. Format jest następujący:

Inter-| Receive | Transmit
face |bytes packets errs drop fifo frame compressed multicast|bytes packets errs drop fifo colls carrier compressed
lo: 2776770 11307 0 0 0 0 0 0 2776770 11307 0 0 0 0 0 0
eth0: 1215645 2751 0 0 0 0 0 0 1782404 4324 0 0 0 427 0 0
ppp0: 1622270 5552 1 0 0 0 0 0 354130 5669 0 0 0 0 0 0
tap0: 7714 81 0 0 0 0 0 0 7714 81 0 0 0 0 0 0

/proc/net/dev_mcast
Zdefiniowany w /usr/src/linux/net/core/dev_mcast.c:
indx interface_name dmi_u dmi_g dmi_address
2 eth0 1 0 01005e000001
3 eth1 1 0 01005e000001
4 eth2 1 0 01005e000001

/proc/net/igmp
Internetowy Protokół Zarządzania Grupami. Zdefiniowany w
/usr/src/linux/net/core/igmp.c.

/proc/net/rarp
Plik ten ma ten sam format, co plik arp i zawiera aktualną bazę odwrotnych
odwzorowań, używaną do udostępniania usług odwrotnego poszukiwania adresów rarp(8).
Jeśli RARP nie jest skonfigurowane w jądrze, to plik ten nie będzie istniał.

/proc/net/raw
Zawiera zrzut tabeli gniazd surowych (RAW). Większość informacji nie jest
przeznaczona do użytku innego niż odpluskwiania. Wartość "sl" jest slotem mieszania
jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i
numeru protokołu. "st" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są
kolejkami danych przychodzących i wychodzących, w sensie zużycia pamięci jądra.
Pola "tr", "tm->when" i "rexmits" nie są używane przez gniazda surowe. Pole "uid"
zawiera efektywny UID twórcy gniazda.

/proc/net/snmp
Ten plik zawiera dane ASCII potrzebne bazom agenta SNMP zarządzającym informacjami
o IP, ICMP, TCP i UDP.

/proc/net/tcp
Zawiera zrzut tabeli gniazd TCP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza
odpluskwianiem. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda,
"local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru portu.
"rem_address" jest parą składającą się ze zdalnego adresu i numeru portu (jeśli
gniazdo jest podłączone). "St" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i
"rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia
pamięci jądra. Pola "tr", "tm-when" i "rexmits" zawierają wewnętrzne informacje o
stanie gniazda w jądrze i są przydatne tylko do odpluskwiania. Pole "uid" zawiera
efektywny UID twórcy gniazda.

/proc/net/udp
Zawiera zrzut tabeli gniazd UDP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza
odpluskwianiem. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda,
"local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru portu.
"rem_address" jest parą składającą się ze zdalnego adresu i numeru portu (jeśli
gniazdo jest podłączone). "st" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i
"rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia
pamięci jądra. Pola "tr", "tm-when" i "rexmits" nie są używane w gniazdach UDP.
Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda. Format jest następujący:

sl local_address rem_address st tx_queue rx_queue tr rexmits tm->when uid
1: 01642C89:0201 0C642C89:03FF 01 00000000:00000001 01:000071BA 00000000 0
1: 00000000:0801 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 6F000100 0
1: 00000000:0201 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 00000000 0

/proc/net/unix
Wymienia gniazda domeny UNIX, obecne w systemie oraz ich stan. Format jest
następujący:
Num RefCount Protocol Flags Type St Path
0: 00000002 00000000 00000000 0001 03
1: 00000001 00000000 00010000 0001 01 /dev/printer

Gdzie "Num" jest numerem wpisu w tablicy jądra, "RefCount" jest liczbą użytkowników
gniazda, "Protocol" obecnie jest zawsze zerem, "Flags" reprezentuje wewnętrzne
znaczniki jądra, określające stan gniazda. "Type" jest zawsze równe "1" (Nie ma na
razie w jądrze wsparcia dla gniazd datagramowych domeny UNIX). "St" jest
wewnętrznym stanem gniazda, a ścieżka jest ścieżką (jeśli istnieje) związaną z
gniazdem.

/proc/partitions
Zawiera liczby główne i poboczne każdej z partycji oraz liczby bloków i nazwy
partycji.

/proc/pci
Listing wszystkich urządzeń PCI znalezionych podczas inicjalizacji jądra i ich
konfiguracja.

Plik został zastąpiony nowym interfejsem /proc do PCI (/proc/bus/pci). Stał się
opcjonalny w Linuksie 2.2 (dostępny przy ustawieniu opcji CONFIG_PCI_OLD_PROC przy
kompilacji jądra). Ponownie stał się nieopcjonalny w Linuksie 2.4. Następnie,
został uznany za przestarzały w Linuksie 2.6 (był wciąż dostępny przy ustawieniu
CONFIG_PCI_LEGACY_PROC), aż w końcu usunięto go w Linuksie 2.6.17.

/proc/profile (od Linuksa 2.4)
Plik obecny jest wyłącznie jeśli jądro zostało uruchomione z opcją profile=1
wiersza poleceń. Jądro udostępni informacje dotyczące profilowania w formacie
binarnym gotowym do użycia przez readprofile(1). Zapis (np. pustego łańcucha) do
tego pliku wyzeruje liczniki profilowania, a na niektórych architekturach zapis
binarnej liczby całkowitej "mnożnika profilowania" rozmiaru sizeof(int) ustawi
częstotliwość przerwań profilowania.

/proc/scsi
Katalog z pseudoplikiem scsi na pośrednim poziomie i różnymi podkatalogami
niskopoziomowych sterowników SCSI, zawierającymi po jednym pliku dla każdego
kontrolera SCSI w danym systemie; każdy z nich podaje stan jakiejś części
podsystemu we/wy SCSI. Pliki te zawierają struktury ASCII i dlatego nadają się do
odczytu za pomocą cat(1).

Możliwy jest też zapis do niektórych z tych plików, w celu rekonfiguracji
podsystemu, lub przełączania różnych parametrów.

/proc/scsi/scsi
Jest wypisaniem wszystkich znanych jądru urządzeń SCSI. Listing jest podobny do
widzianego podczas ładowania systemu. scsi wspiera obecnie tylko polecenie
add-single-device umożliwiające rootowi dodanie do listy znanych urządzeń
urządzenia włączonego na gorąco.

Polecenie

echo 'scsi add-single-device 1 0 5 0' > /proc/scsi/scsi

spowoduje, że kontroler scsi1 przeprowadzi skanowanie kanału SCSI 0 w poszukiwaniu
urządzenia o ID 5 i LUN 0. Jeśli już istnieje urządzenie o takim adresie, lub adres
jest nieprawidłowy, zostanie zwrócony błąd.

/proc/scsi/[nazwa-sterownika]
[nazwa-sterownika] może obecnie być jedną z: NCR53c7xx, aha152x, aha1542, aha1740,
aic7xxx, buslogic, eata_dma, eata_pio, fdomain, in2000, pas16, qlogic, scsi_debug,
seagate, t128, u15-24f, ultrastore, or wd7000. Ukazują się te z katalogów, dla
których odpowiednie sterowniki zarejestrowały przynajmniej jeden kontroler SCSI.
Każdy katalog zawiera jeden plik dla każdego zarejestrowanego kontrolera. Każdy z
plików kontrolera ma nazwę odpowiadającą numerowi kontrolera, przyznanemu podczas
jego inicjacji.

Czytanie tych plików zwykle pokaże konfigurację sterownika i kontrolera, statystyki
itp.

Pisanie do tych plików umożliwia różne operacje na różnych kontrolerach. Na
przykład za pomocą poleceń latency i nolatency root może uaktywniać lub deaktywować
kod pomiaru czasu oczekiwania dla poleceń (command latency) w sterowniku eata_dma.
Za pomocą poleceń lockup i unlock root może sterować symulowanym przez sterownik
scsi_debug blokowaniem magistrali.

/proc/self
Ten katalog odnosi się do procesu korzystającego z systemu plików /proc i jest
identyczny z katalogiem w /proc o nazwie będącej jego PID-em.

/proc/slabinfo
Informacje o buforach jądra. Od Linuksa 2.6.16 plik ten istnieje tylko jeśli
podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_SLAB. Występują następujące kolumny
w pliku /proc/slabinfo:

cache-name
num-active-objs
total-objs
object-size
num-active-slabs
total-slabs
num-pages-per-slab

Szczegóły można znaleźć w slabinfo(5).

/proc/stat
statystyki jądra/systemu. Różnią się pomiędzy architekturami. Wśród wspólnych
wpisów są:

cpu 3357 0 4313 1362393
Czas, wyrażony w USER_HZ (jedna setna sekundy na większości architektur,
proszę użyć sysconf(_SC_CLK_TCK) aby uzyskać prawidłową wartość), które
system spędził w trybie użytkownika w różnych stanach:

user (1) Czas spędzony w trybie użytkownika.

nice (2) Czas spędzony w trybie użytkownika z niskim priorytetem (nice).

system (3) Czas spędzony w trybie systemowym.

idle (4) Czas wykorzystany na zadanie bezczynności. Wartość powinna
wynosić USER_HZ razy drugi wpis w pseudopliku /proc/uptime.

iowait (od Linuksa 2.5.41)
(5) Czas oczekiwania na zakończenie wejścia/wyjścia.

irq (od Linuksa 2.6.0-test4)
(6) Czas obsługi przerwań.

softirq (od Linuksa 2.6.0-test4)
(7) Czas obsługi przerwań programowych.

steal (od Linuksa 2.6.11)
(8) Czas "skradziony", który jest czasem spędzonym w innym systemie
operacyjnym podczas pracy w środowisku zwirtualizowanym.

guest (od Linuksa 2.6.24)
(9) Czas spędzony podczas działania na wirtualnym procesorze systemu
operacyjnego gościa, pod kontrolą jądra Linux.

guest_nice (od Linuksa 2.6.33)
(10) Czas spędzony podczas działania na wirtualnym procesorze systemu
operacyjnego gościa, pod kontrolą jądra Linux.

page 5741 1808
Liczba stron, które system wstronicował i liczba tych, które wystronicował
(z dysku).

swap 1 0
Liczba stron wymiany, które wniesiono i wyniesiono.

intr 1462898
Linia ta pokazuje licznik przerwań obsłużonych od czasu uruchomienia dla
każdego możliwego przerwania systemowego. Pierwsza kolumna określa całkowitą
liczbę wszystkich obsłużonych przerwań, każda następna określa całkowitą
wartość dla danego przerwania.

disk_io: (2,0):(31,30,5764,1,2) (3,0):...
(major,disk_idx):(noinfo, read_io_ops, blks_read, write_io_ops,
blks_written)
(tylko Linux 2.4)

ctxt 115315
Liczba przełączeń kontekstu, które przeszedł system.

btime 769041601
Czas uruchomienia systemu, w sekundach od epoki: 1970-01-01 00:00:00 +0000
(UTC).

processes 86031
Liczba rozwidleń procesów od uruchomienia systemu.

procs_running 6
Liczba procesów w stanie runnable (Linux 2.5.45 i późniejsze).

procs_blocked 2
Liczba procesów oczekujących na zakończenie operacji wejścia/wyjścia (Linux
2.5.45 i późniejsze).

/proc/swaps
Używane obszary wymiany. Zobacz także swapon(8).

/proc/sys
Katalog ten (obecny od 1.3.57) zawiera wiele plików i podkatalogów odpowiadających
zmiennym jądra. Zmienne te mogą być odczytywane i czasem modyfikowane za
pośrednictwem systemu plików proc, jak też przy wykorzystaniu (przestarzałej)
funkcji systemowej sysctl(2)

/proc/sys/abi (od Linuksa 2.4.10)
Plik może zawierać pliki z binarnymi informacjami aplikacji. Dalsze informacje
można znaleźć w pliku Documentation/sysctl/abi.txt w źródłach jądra Linux.

/proc/sys/debug
Ten katalog może być pusty.

/proc/sys/dev
Ten katalog zawiera informacje specyficzne dla poszczególnych urządzeń. (np.
dev/cdrom/info). W niektórych systemach może być pusty.

/proc/sys/fs
Katalog zawierający pliki i podkatalogi do zmiennych jądra związanych z systemami
plików.

/proc/sys/fs/binfmt_misc
Dokumentacja plików z tego katalogu znajduje się w źródłach jądra Linux w
Documentation/binfmt_misc.txt.

/proc/sys/fs/dentry-state (od Linuksa 2.2)
Plik zawiera informacje o statusie bufora katalogu (dcache). Zawiera sześć liczb:
nr_dentry, nr_unused, age_limit (wiek w sekundach), want_pages (strony żądane przez
system) i dwie nieużywane wartości.

* nr_dentry jest liczbą przydzielonych dentries (wpisów dcache). To pole jest
nieużywane w Linuksie 2.2.

* nr_unused jest liczbą nieużywanych dentries.

* age_limit jest wiekiem w sekundach, po którym wpisy dcache mogą być przydzielone
ponownie, gdy jest zbyt mało pamięci.

* want_pages jest niezerowa, gdy jądro wywołało shrink_dcache_pages(), ale dcache
nie zostały jeszcze przycięte.

/proc/sys/fs/dir-notify-enable
Plik ten może służyć do wyłączania lub włączania interfejsu dnotify opisanego w
fcntl(2) dla całego systemu. Wartość 0 w tym pliku wyłącza interfejs, a wartość 1
go włącza.

/proc/sys/fs/dquot-max
Zawiera maksymalną liczbę buforowanych wpisów kwot dyskowych. W niektórych (2.4)
systemach nie występuje. Gdy liczba wolnych zbuforowanych kwot dyskowych jest
bardzo mała, a jest przerażająca liczba jednoczesnych użytkowników systemu, może
istnieć potrzeba zwiększenia tego ograniczenia.

/proc/sys/fs/dquot-nr
Zawiera liczbę przydzielonych wpisów kwot dyskowych oraz liczbę wolnych wpisów kwot
dyskowych.

/proc/sys/fs/epoll (od Linuksa 2.6.28)
Katalog zawiera plik max_user_watches, którego można użyć, aby ograniczyć ilość
pamięci jądra używanej przez interfejs epoll. Więcej szczegółów można znaleźć w
epoll(7).

/proc/sys/fs/file-max
Zawiera ogólnosystemowe ograniczenie liczby plików otwartych przez wszystkie
procesy. (Zobacz także setrlimit(2), które może służyć procesom do ustawiania
ograniczenia dla procesu, RLIMIT_NOFILE, jako liczby plików, które proces może
otworzyć). Gdy otrzymuje się mnóstwo komunikatów w dzienniku jądra o przekroczeniu
liczby uchwytów plików (file handles - należy szukać komunikatów takich jak "VFS:
file-max limit <liczba> reached") , to można spróbować zwiększyć tę wartość:

echo 100000 > /proc/sys/fs/file-max

Stała jądra NR_OPEN narzuca górne ograniczenie wartości, która może zostać
umieszczone w file-max.

Gdy zwiększa się /proc/sys/fs/file-max, należy pamiętać o zwiększeniu
/proc/sys/fs/inode-max do wartości 3-4 razy większej niż nowa wartość
/proc/sys/fs/file-max lub należy się liczyć z tym, że zabraknie i-węzłów.

Procesy uprzywilejowane (CAP_SYS_ADMIN) mogą przesłonić limit file-max.

/proc/sys/fs/file-nr
Jest to plik (tylko do odczytu) zawierający trzy liczby: liczbę przydzielonych
uchwytów plików (tzn. liczbę obecnie otwartych plików), liczbę wolnych uchwytów
plików i maksymalną liczbę uchwytów plików (tzn. tę samą wartość co w
/proc/sys/fs/file-max). Jeśli liczba przydzielonych uchwytów plików zbliża się do
maksimów, należy rozważyć zwiększenie ich. Przed Linuksem 2.6 jądro dynamicznie
przydzielało uchwyty, lecz nie zwalniało ich. Wolnego uchwyty były przechowywany w
liście do ponownego przydzielenia, wartość "wolne uchwyty plików" wskazywała na
rozmiar tej listy. Duża liczba wolnych uchwytów plików wskazywała, że w przeszłości
był moment dużego użycia otwartych uchwytów plików. Od Linuksa 2.6 jądro zwalnia
wolne uchwyty plików, a wartość "wolne uchwyty plików" zawsze wynosi zero.

/proc/sys/fs/inode-max
Ten plik zawiera maksymalną liczbę i-węzłów w pamięci. W niektórych (2.4) systemach
może nie występować. Wartość ta powinna być 3-4 razy większa niż wartość w
file-max, gdyż stdin, stdout i gniazda sieciowe również potrzebują i-węzłów, aby
można było na nich operować. Gdy systematycznie brakuje i-węzłów, istnieje potrzeba
zwiększenia tej wartości.

/proc/sys/fs/inode-nr
Zawiera dwie pierwsze wartości z inode-state.

/proc/sys/fs/inode-state
Zawiera siedem liczb: nr_inodes, nr_free_inodes, preshrink i cztery wartości
nieużywane. nr_inodes jest liczbą przydzielonych w systemie i-węzłów. Może ona być
nieco większa niż inode-max, gdyż Linux przydziela je pełnymi stronami.
nr_free_inodes przedstawia liczbę wolnych i-węzłów. preshrink jest niezerowe, gdy
nr_inodes > inode-max oraz w systemie występuje potrzeba wyczyszczenia listy
i-węzłów zamiast przydzielania nowych.

/proc/sys/fs/inotify (od wersji Linuksa 2.6.13)
Ten katalog zawiera pliki max_queued_events, max_user_instances i max_user_watches,
których można użyć, aby ograniczyć ilość pamięci jądra używanej przez interfejs
inotify. Więcej szczegółów można znaleźć w inotify(7).

/proc/sys/fs/lease-break-time
Określa okres ulgi, przez jaki jądro zapewnia procesowi utrzymanie dzierżawy pliku
(fcntl(2)), a po którym wyśle do tego procesu sygnał zawiadamiający go, że inny
proces oczekuje na otwarcie pliku. Jeśli utrzymujący dzierżawę nie usunie jej lub
nie ograniczy swoich praw do niej w przeciągu tego czasu, jądro wymusi zerwanie
dzierżawy.

/proc/sys/fs/leases-enable
Ten plik może służyć do ogólnosystemowego włączania lub wyłączania dzierżaw plików
(fcntl(2)). Gdy plik ten zawiera wartość 0, dzierżawy są wyłączone. Wartość
niezerowa włącza dzierżawy.

/proc/sys/fs/mqueue (od wersji Linuksa 2.6.6)
Ten katalog zawiera pliki msg_max, msgsize_max i queues_max, kontrolujące zasoby
używane przez kolejki komunikatów POSIX. Szczegółowe informacje można znaleźć w
mq_overview(7).

/proc/sys/fs/overflowgid and /proc/sys/fs/overflowuid
Te pliki umożliwiają zmianę wartości ustalonego UID-u i GID-u. Wartością domyślną
jest 65534. Niektóre systemy plików wspierają jedynie 16-bitowe UID-y i GID-y,
podczas gdy linuksowe UID-y i GID-y są 32-bitowe. Gdy któryś z takich systemów
plików jest zamontowany z możliwością zapisu, to wszystkie UID-y i GID-y
przekraczające 65535 są zastępowane podanymi tu wartościami przed zapisem na dysk.

/proc/sys/fs/pipe-max-size (od Linuksa 2.6.35)
Wartość w tym pliku definiuje górny limit do podnoszenia pojemności potoku przy
użyciu operacji F_SETPIPE_SZ fcntl(2). Limit ten odnosi się wyłącznie do procesów
nieuprzywilejowanych. Domyślną wartością dla tego pliku jest 1 048 576. Wartość
przypisana do pliku może być zaokrąglona w górę, odnosząc się do faktycznej
wartości wykorzystanej z powodu dogodnej implementacji. Aby poznać zaokrągloną
wartość, należy wyświetlić zawartość tego pliku po przypisaniu do niego wartości.
Minimalną wartością, jaka może zostać przypisana do tego pliku jest systemowy
rozmiar strony.

/proc/sys/fs/protected_hardlinks (od Linuksa 3.6)
Gdy w pliku zapisana jest wartość 0, to w odniesieniu do tworzenia dowiązań
zwykłych (twardych) nie wprowadza się żadnych ograniczeń (jest to historyczne
zachowanie przed Linuksem 3.6). Gdy wartość wynosi 1, to dowiązania zwykłe mogą być
tworzone do pliku docelowego jedynie wówczas, gdy spełniony jest jeden z poniższych
warunków:

* Wywołujący ma przywilej CAP_FOWNER.

* UID systemu plików dotyczący procesu tworzącego dowiązanie pasują do właściciela
(UID) pliku docelowego (zgodnie z opisem w podręczniku credentials(7), UID
systemu plików procesu jest zwykle taki sam jak jego efektywny UID).

* Wszystkie poniższe warunki zostaną spełnione:

• cel jest zwykłym plikiem,

• plik docelowy nie ma ustawionego bitu set-user-ID,

• plik docelowy nie ma ustawionych obu z bitów set-group-ID i bitu
wykonywalności dla grupy,

• wywołujący ma uprawnienie do odczytu i zapisu pliku docelowego (albo dzięki
uprawnieniom pliku albo ze względu na posiadane przywileje).

Domyślną wartością w tym pliku jest 0. Ustawienie 1 rozwiąże występujące od dawna
problemy z bezpieczeństwem wykorzystujących wyścig między czasem sprawdzenia a
czasem użycia dowiązania zwykłego, zwykle spotykanych w katalogach dostępnych do
zapisu dla wszystkich (np. /tmp). Częstym sposobem wykorzystywania tej wady jest
skrzyżowanie ograniczeń w uprawnieniach przy podążaniu za danym dowiązaniem zwykłym
(np. gdy proces root podąża za dowiązaniem stałym utworzonym przez innego
użytkownika). W systemach bez wydzielonych partycji, rozwiązuje się w ten sposób
również problem nieautoryzowanych użytkowników "przypinających" dziurawe pliki z
ustawionymi bitami set-user-ID i set-group-ID wobec aktualizowanych przez
administratora a także dowiązywaniu do plików specjalnych.

/proc/sys/fs/protected_symlinks (od Linuksa 3.6)
Gdy w pliku zapisana jest wartość 0, to w odniesieniu do tworzenia dowiązań
symbolicznych nie wprowadza się żadnych ograniczeń (jest to historyczne zachowanie
przed Linuksem 3.6). Gdy wartość wynosi 1, to dowiązania symboliczne mogą być
tworzone jedynie gdy spełnione są następujące warunki:

* UID systemu plików dotyczący procesu podążającego za dowiązaniem pasują do
właściciela (UID) dowiązania symbolicznego (zgodnie z opisem w podręczniku
credentials(7), UID systemu plików procesu jest zwykle taki sam jak jego
efektywny UID),

* dowiązanie nie znajduje się w katalogu dostępnych dla wszystkich do zapisu z
bitem lepkości lub

* dowiązanie symboliczne i katalog w którym się ono znajduje mają tego samego
właściciela (UID)

Wywołanie systemowe które nie podąży za dowiązaniem symbolicznym ze względu na
powyższe ograniczenia zwróci w errno błąd EACCES.

/proc/sys/fs/suid_dumpable (od wersji Linuksa 2.6.13)
Wartość w tym pliku określa, czy pliki zrzutów pamięci są tworzone dla programów
mających ustawiony bit set-user-ID albo chronionych w jakiś inny sposób. Można
podać trzy różne wartości liczbowe:

0 (default)
Jest to tradycyjne zachowanie (sprzed Linuksa 2.6.13). Zrzut pamięci nie
będzie tworzony dla procesu, który zmienił swoje uprawnienia (wywołując
seteuid(2), setgid(2) lub podobną funkcję albo gdy program miał ustawiony
bit set-user-ID lub set-group-ID) albo gdy uprawnienia nadane plikowi
binarnemu programu zabraniają jego odczytywania.

1 ("debug")
Jeżeli jest to możliwe, to wszystkie procesy wykonują zrzut pamięci.
Właścicielem pliku zrzutu jest użytkownik, którego uprawnienia do systemu
plików ma proces wykonujący zrzut. Nie są stosowane żadne mechanizmy
bezpieczeństwa. Jest to przeznaczone tylko do celów debugowania. Ptrace nie
jest sprawdzane.

2 ("suidsafe")
Zrzut pamięci programu, dla którego w normalnej sytuacji taki zrzut nie
zostałby wykonany (patrz wyżej "0"), może być odczytany tylko przez
administratora (root). Pozwala to użytkownikowi usunąć plik ze zrzutem, ale
nie pozwala na jego odczytanie. Z powodów bezpieczeństwa w tym trybie pliki
zrzutu nie nadpisują istniejących plików. Ten tryb jest odpowiedni, gdy
administrator będzie chciał debugować problemy w naturalnym środowisku.

Dodatkowo, od Linuksa 3.6, /proc/sys/kernel/core_pattern musi być absolutną
ścieżką lub poleceniem potokowym (zob. core(5)). Do dziennika jądra zapisane
zostaną ostrzeżenia, jeśli core_pattern nie będzie się stosowało do tych
reguł i nie utworzy się zrzut pamięci.

/proc/sys/fs/super-max
Plik steruje maksymalną liczbą superbloków, a więc i maksymalną liczbą systemów
plików, które jądro może zamontować. Potrzeba zwiększenia wartości super-max
występuje tylko wtedy, gdy chce się zamontować więcej systemów plików, niż na to
pozwala aktualna wartość super-max.

/proc/sys/fs/super-nr
Plik zawiera liczbę obecnie zamontowanych systemów plików.

/proc/sys/kernel
Katalog zawiera pliki kontrolujące wiele parametrów jądra, jak opisano poniżej.

/proc/sys/kernel/acct
Plik zawiera trzy liczby: highwater, lowwater i frequency. Gdy włączone jest
rejestrowanie procesów w stylu BSD, wartości te sterują jego zachowaniem. Gdy ilość
wolnego miejsca w systemie plików, na którym znajdują się logi, spada poniżej
wyrażonej w procentach wartości lowwater, rejestrowanie jest wstrzymywane. Gdy
ilość wolnego miejsca stanie się większa niż wyrażona w procentach wartość
highwater, rejestrowanie jest wznawiane. frequency określa, jak często jądro będzie
sprawdzać ilość wolnego miejsca (wartość w sekundach). Wartościami domyślnymi są 4,
2 i 30. Oznacza to, że rejestrowanie procesów jest wstrzymywane, gdy ilość wolnego
miejsca będzie wynosiła 2% lub mniej; wznowione zostanie, gdy wolne będzie 4% lub
więcej; zakłada się, że informacja o ilości wolnego miejsca jest ważna przez 30
sekund.

/proc/sys/kernel/cap_last_cap (od Linuksa 3.2)
Patrz capabilities(7).

/proc/sys/kernel/cap-bound (od Linuksa 2.2 do 2.6.24)
Plik przechowuje wartość capability bounding set dla jądra (wyrażone jako liczba
dziesiętna ze znakiem). Wartość ta jest mnożona (AND) bitowo z capabilities
dozwolonymi dla procesu podczas execve(2). Poczynając od Linuksa 2.6.25
ogólnosystemowe capability bounding set zostało usunięte i zastąpione bounding set
na wątek, patrz capabilities(7).

/proc/sys/kernel/core_pattern
Patrz core(5).

/proc/sys/kernel/core_uses_pid
Patrz core(5).

/proc/sys/kernel/ctrl-alt-del
Ten plik steruje obsługą kombinacji klawiszy Ctrl-Alt-Del. Gdy w pliku tym znajduje
się wartość 0, Ctrl-Alt-Del jest przechwytywane i przesyłane do programu init(8) w
celu wykonania wdzięcznego restartu. Gdy wartość jest większa od 0, reakcją Linuksa
na Wulkanicznie Nerwowe Nękanie (Vulcan Nerve Pinch (tm)) będzie natychmiastowy
restart, nawet bez zrzucenia zmodyfikowanych buforów. Uwaga: gdy program (jak np.
dosemu) korzysta z "surowego" trybu klawiatury, Ctrl-Alt-Del jest przechwytywane
przez program, zanim dotrze do warstwy terminalowej jądra i decyzja, co z tym
zrobić, zależy od programu.

/proc/sys/kernel/dmesg_restrict (od Linuksa 2.6.37)
Wartość pliku określa użytkowników z dostępem do zawartości dziennika jądra
(syslog). Wartość 0 nie nakłada żadnych ograniczeń. Wartość 1 zawęża dostęp do
użytkowników uprzywilejowanych (zob. syslog(2)). Od Linuksa 3.4 tylko użytkownicy z
przywilejem CAP_SYS_ADMIN mogą zmienić wartość w tym pliku.

/proc/sys/kernel/domainname i /proc/sys/kernel/hostname
Te pliki mogą służyć do ustawiania nazwy domeny i hosta NIS/YP maszyny dokładnie w
ten sam sposób, jak za pomocą poleceń domainname(1) i hostname(1), np.:

# echo 'darkstar' > /proc/sys/kernel/hostname
# echo 'mydomain' > /proc/sys/kernel/domainname

daje taki sam efekt, jak

# hostname 'darkstar'
# domainname 'mydomain'

Należy tu zauważyć, że klasyczny darkstar.frop.org posiada nazwę hosta "darkstar" i
domenę "frop.org" w DNS (Internetowej Usłudze Nazw Domen - Internet Domain Name
Service), których nie należy mylić z domeną NIS (Sieciowej Usługi Informacyjnej -
Network Information Service) lub YP (Yellow Pages). Te dwa systemy nazw domenowych
zasadniczo się różnią. Szczegółowe informacje można znaleźć na stronie podręcznika
hostname(1).

/proc/sys/kernel/hotplug
Plik ten zawiera ścieżkę do programu hotplug. Domyślną wartością w tym pliku jest
/sbin/hotplug.

/proc/sys/kernel/htab-reclaim
(Tylko PowerPC) Jeśli do tego pliku zostanie wpisana wartość niezerowa, htab
PowerPC (zobacz: plik Documentation/powerpc/ppc_htab.txt w źródłach jądra) jest
czyszczony za każdym razem, gdy system natrafi na pętlę oczekiwania ("idle").

/proc/sys/kernel/kptr_restrict (od Linuksa 2.6.38)
Wartość określa czy adresy jądra są pokazywane za pomocą interfejsu /proc i innych.
Wartość 0 oznacza brak ograniczeń. Gdy użyto 1, to wskaźniki jądra wypisane za
pomocą formatu %pK zostaną zastąpione zerami, chyba że użytkownik ma przywilej
CAP_SYSLOG. Przy wartości 2 wskaźniki jądra wypisane za pomocą %pK zostaną zawsze
zastąpione zerami, niezależnie od przywilejów jakie posiada. Początkowo domyślna
wartość wynosiła 1, lecz zastąpiono ją 0 w jądrze Linux 2.6.39. Od Linuksa 3.4
tylko użytkownicy z przywilejem CAP_SYS_ADMIN mogą zmieniać wartość w tym pliku.

/proc/sys/kernel/l2cr
(Tylko PowerPC) Plik zawiera znacznik sterujący cache'em L2 płyt procesora G3.
Jeśli zawiera 0, cache jest wyłączony. Cache jest włączony, gdy plik zawiera
wartość różną od zera.

/proc/sys/kernel/modprobe
Plik zawiera ścieżkę do programu ładującego moduły jądra. Domyślną wartością jest
/sbin/modprobe. Plik jest obecny tylko, jeśli jądro zostało zbudowane z włączoną
opcją CONFIG_MODULES (CONFIG_KMOD w Linuksie 2.6.26 i wcześniejszych). Jest on
opisany w pliku źródeł jądra Linux Documentation/kmod.txt (obecnym tylko w jądrach
2.4 i wcześniejszych).

/proc/sys/kernel/modules_disabled (od Linuksa 2.6.31)
Przełącznik wskazujący czy moduły mogą być ładowane do modularnego jądra. Domyślna
wartość wynosi off (0), lecz można ustawić także true (1), która spowoduje brak
możliwości ładowania i wyładowania modułów. W takim przypadku nie da się ustawić
przełącznika z powrotem na fałsz (false). Plik jest obecny tylko w jądrach
zbudowanych z włączoną opcją CONFIG_MODULES.

/proc/sys/kernel/msgmax
Zawiera ogólnosystemowe ograniczenie maksymalnej liczby bajtów w pojedynczym
komunikacie zapisywanym do kolejki komunikatów Systemu V.

/proc/sys/kernel/msgmni (od Linuksa 2.4)
Określa ogólnosystemowe ograniczenie liczby identyfikatorów kolejek komunikatów.

/proc/sys/kernel/msgmnb
Zawiera ogólnosystemowy parametr służący do inicjacji ustawienia msg_qbytes
tworzonych później kolejek komunikatów. Ustawienie msg_qbytes określa maksymalną
liczbę bajtów, które mogą zostać zapisane do kolejki komunikatów.

/proc/sys/kernel/ostype i /proc/sys/kernel/osrelease
Pliki te zawierają poszczególne części z /proc/version.

/proc/sys/kernel/overflowgid i /proc/sys/kernel/overflowuid
Pliki te są kopiami plików /proc/sys/fs/overflowgid i /proc/sys/fs/overflowuid.

/proc/sys/kernel/panic
Plik umożliwia dostęp (odczyt i zapis) do zmiennej jądra panic_timeout. Jeśli jest
to zero, jądro będzie się zapętlać podczas paniki; jeśli wartość niezerowa, to
określa liczbę sekund, po której jądro powinno się automatycznie przeładować. Jeśli
używany jest software watchdog to zalecaną wartością jest 60.

/proc/sys/kernel/panic_on_oops (od Linuksa 2.5.68)
Plik ten kontroluje zachowanie jądra, kiedy wystąpi oops lub BŁĄD. Jeśli ten plik
zawiera 0, to system próbuje kontynuować operację. Jeśli zawiera 1, to system czeka
parę sekund (aby dać procesowi klogd czas na zapisanie wyjścia z oops), a następnie
panikuje. Jeżeli wartość w pliku /proc/sys/kernel/panic również jest niezerowa, to
nastąpi restart komputera.

/proc/sys/kernel/pid_max (od Linuksa 2.5.34)
Ten plik określa wartość po której nastąpi przewinięcie licznika PID (tj. wartość w
tym pliku jest o 1 większa niż maksymalny PID). Domyślna wartość tego pliku, czyli
32768, określa taki sam zakres wartości PID, jak wcześniejsze wersje jądra. Dla
platform 32-bitowych 32768 jest maksymalną wartością, jaką może przyjmować pid_max.
W systemach 64-bitowych pid_max może zostać ustawiony na dowolną wartość, aż do
2^22 (PID_MAX_LIMIT, około 4 milionów).

/proc/sys/kernel/powersave-nap (tylko PowerPC)
Plik zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony, Linux-PPC używa trybu oszczędzania
energii "nap", a w przeciwnym przypadku trybu "doze".

/proc/sys/kernel/printk
Cztery wartości w pliku printk to: console_loglevel, default_message_loglevel,
minimum_console_level i default_console_loglevel. Wartości te wpływają na
zachowanie printk() podczas wypisywania lub logowania komunikatów błędów.
Informacja o różnych poziomach logowania można znaleźć w syslog(2). Komunikaty o
priorytecie wyższym niż console_loglevel będą wypisywane na konsoli. Komunikaty bez
jawnego priorytetu będą wypisywane z priorytetem default_message_level.
minimum_console_loglevel jest najmniejszą (najwyższą) wartością, którą można
ustawić jako console_loglevel. default_console_loglevel jest domyślną wartością dla
console_loglevel.

/proc/sys/kernel/pty (od wersji Linuksa 2.6.4)
Ten katalog zawiera dwa pliki związane z liczbą pseudoterminali UNIX 98 (patrz
pts(4)) w systemie.

/proc/sys/kernel/pty/max
Plik określa maksymalną liczbę pseudoterminali.

/proc/sys/kernel/pty/nr
Ten plik tylko do odczytu zawiera informację o liczbie obecnie używanych
pseudoterminali.

/proc/sys/kernel/random
Katalog ten zawiera różne parametry sterujące działaniem pliku /dev/random. Dalsze
informacje można znaleźć w random(4).

/proc/sys/kernel/real-root-dev
Plik ten jest udokumentowany w pliku Documentation/initrd.txt w źródłach jądra
Linux.

/proc/sys/kernel/reboot-cmd (tylko Sparc)
Ten plik wydaje się stanowić mechanizm podawania argumentów SPARC-owej ładowarce
systemu w ROM/Flash. Może przekazuje jej, co zrobić po restarcie?

/proc/sys/kernel/rtsig-max
(Tylko w wersjach jądra nie późniejszych niż 2.6.7; patrz setrlimit(2)). Plik ten
może służyć do sterowania maksymalną liczbą zgodnych z POSIX nieobsłużonych (w
kolejkach) sygnałów czasu rzeczywistego w systemie.

/proc/sys/kernel/rtsig-nr
(Tylko w wersjach jądra nie późniejszych niż 2.6.7). Plik ten podaje liczbę
zgodnych z POSIX sygnałów czasu rzeczywistego oczekujących obecnie w kolejce.

/proc/sys/kernel/sched_rr_timeslice_ms (od Linuksa 3.9)
Patrz sched_rr_get_interval(2).

/proc/sys/kernel/sem (od wersji Linuksa 2.4)
Plik ten zawiera 4 liczby definiujące ograniczenia semaforów Systemu V. Są to w
kolejności:

SEMMSL Maksymalna liczba semaforów w zestawie semaforów.

SEMMNS Ogólnosystemowe ograniczenie liczby semaforów we wszystkich zestawiach
semaforów.

SEMOPM Maksymalna liczba operacji, które mogą zostać podane w wywołaniu semop(2).

SEMMNI Ogólnosystemowe ograniczenie maksymalnej liczby identyfikatorów semaforów.

/proc/sys/kernel/sg-big-buff
Plik ten zawiera rozmiar bufora niskopoziomowego urządzenia SCSI (sg). Nie można
nim na razie sterować, ale można go zmienić podczas kompilacji poprzez edycję
include/scsi/sg.h i zmianę wartości SG_BIG_BUFF. Jednakże nie ma żadnego powodu,
aby to robić.

/proc/sys/kernel/shm_rmid_forced (od Linuksa 3.1)
Jeśli plik jest ustawiony na 1, to wszystkie segmenty pamięci dzielonej Systemu V
zostaną oznaczone jako przeznaczone do zniszczenia po tym, jak liczba dołączonych
procesów spadnie do zera. Innymi słowy nie da się wówczas utworzyć segmentów
pamięci dzielonej, które istnieją niezależnie od dołączonych procesów.

Efekt jest taki, że shmctl(2) IPC_RMID jest wykonywane na wszystkich istniejących
segmentach, jak również na segmentach tworzonych w przyszłości (dopóki plik nie
zostanie zresetowany do 0). Proszę zauważyć, że istniejące segmenty nie dołączone
do żadnego procesu zostaną natychmiast zniszczone, jeśli tylko plik ten jest
ustawiony na 1. Ustawienie tej opcji zniszczy również segmenty utworzone, lecz
nigdy niedołączone - przy zakończeniu procesu który utworzył dany segment za pomocą
shmget(2).

Ustawienie tego pliku na 1 udostępnia sposób na sprawdzenie, że wszystkie segmenty
pamięci współdzielonej Systemu V są liczone w odniesieniu do użycia zasobów i
limitów zasobów. (zob. opis RLIMIT_AS w getrlimit(2)) do co najmniej jednego
procesu).

Ustawienie tego pliku na 1 daje niestandardowe zachowanie, które może załamać
istniejące aplikacje, dlatego domyślną wartością pliku jest 0. Wartość 1 może być
używana tylko w przypadku dużej wiedzy na temat semantyki aplikacji używających
pamięci współdzielonej Systemu V w danym systemie.

/proc/sys/kernel/shmall
Ten plik zawiera ogólnosystemowe ograniczenie całkowitej liczby stron pamięci
wspólnej Systemu V.

/proc/sys/kernel/shmmax
Ten plik może służyć do odpytywania o aktualne ograniczenie maksymalnego rozmiaru
tworzonego segmentu pamięci wspólnej (System V IPC) oraz do zmiany tego
ograniczenia. Jądro wspiera obecnie segmenty pamięci wspólnej do 1 GB. Wartością
domyślną jest SHMMAX.

/proc/sys/kernel/shmmni (od Linuksa 2.4)
Ten plik określa ogólnosystemową maksymalną liczbę segmentów pamięci wspólnej
Systemu V, które można utworzyć.

/proc/sys/kernel/sysrq
Plik kontroluje dozwolone funkcje, które są wywoływane przy użyciu klawisza SysRq.
Domyślnie, plik zawiera 1, oznaczające że dozwolona jest każde możliwe żądanie
SysRq (w starszych wersjach jądra, SysRq było domyślnie wyłączone i konieczne było
włączenie go w czasie uruchomienia, jednak ta sytuacja już nie występuje).
Dozwolone wartości w pliku:

0 - całkowicie wyłącza sysrq
1 - włącza wszystkie funkcje sysrq
>1 - maska bitowa dozwolonych funkcji sysrq, jak poniżej:
2 - włącza kontrolę poziomu logów konsoli
4 - włącza kontrolę klawiatury (SAK, unraw)
8 - włącza zrzuty procesów w celu debugowania itd.
16 - włącza polecenie sync
32 - włącza ponowne montowanie tylko do odczytu
64 - włącza sygnały procesów (term, kill, oom-kill)
128 - pozwala na restartowanie/wyłączanie
256 - pozwala ustawiać nice wszystkich zadań czasu rzeczywistego

Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję
CONFIG_MAGIC_SYSRQ. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z plikiem
Documentation/sysrq.txt w źródłach jądra Linux.

/proc/sys/kernel/version
Plik zawiera tekst jak np.:

#5 Wed Feb 25 21:49:24 MET 1998

Gdzie'#5' oznacza, że jest to piąte z kolei jądro zbudowane z tych samych źródeł, a
następująca dalej data określa, kiedy jądro zostało zbudowane.

/proc/sys/kernel/threads-max (od Linuksa 2.3.11)
Ten plik określa ogólnosystemowe ograniczenie całkowitej liczby wątków (zadań),
jakie mogą zostać utworzone w systemie.

/proc/sys/kernel/zero-paged (tylko PowerPC)
Plik zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony (niezerowy), Linux-PPC wstępnie zeruje
strony w pętli bezczynności. Prawdopodobnie przyspiesza to get_free_pages.

/proc/sys/net
Ten katalog zawiera rzeczy związane z siecią. Wyjaśnienia dotyczące niektórych
plików zawartych w tym katalogu można znaleźć w tcp(7) i ip(7).

/proc/sys/net/core/somaxconn
Plik definiuje wartość cechy górnej (sufitu) do argumentu backlog funkcji listen;
patrz strona podręcznika listen(2), aby dowiedzieć się więcej.

/proc/sys/proc
Ten katalog może być pusty.

/proc/sys/sunrpc
Ten katalog obsługuje Sunowskie zdalne wywoływanie procedur dla sieciowego systemu
plikowego (NFS). W niektórych systemach może nie istnieć.

/proc/sys/vm
Ten katalog zawiera pliki sterujące zarządzaniem pamięcią, buforami i zarządzaniem
cachem.

/proc/sys/vm/drop_caches (od wersji Linuksa 2.6.16)
Zapis do tego pliku powoduje zwolnienie przez jądro czystych buforów, dentries i
i-węzłów z pamięci, zwalniając tę pamięć.

Aby zwolnić bufor stronicowania, należy użyć echo 1 > /proc/sys/vm/drop_caches; aby
zwolnić dentries i i-węzły, należy użyć echo 2 > /proc/sys/vm/drop_caches; aby
zwolnić bufor stronicowania, dentries i i-węzły, należy użyć echo 3 >
/proc/sys/vm/drop_caches.

Ponieważ operacja ta nie jest destrukcyjna i brudne obiekty nie są zwalniane,
użytkownik powinien wcześniej uruchomić sync(8).

/proc/sys/vm/legacy_va_layout (od wersji Linuksa 2.6.9)
Wartość niezerowa oznacza wyłączenie nowego, 32-bitowego rozmieszczenia mapowania
pamięci; jądro będzie używać starego (2.4) rozmieszczenia dla wszystkich procesów.

/proc/sys/vm/memory_failure_early_kill (od Linuksa 2.6.32)
Kontroluje jak zabijać procesy z nienaprawialnym błędem pamięci (z reguły 2-bitowy
błąd w module pamięci), które nie mogą być obsłużone przez jądro, wykryte w tle
przez sprzęt. W niektórych przypadkach (np. jeśli strona ma wciąż poprawną kopię na
dysku), jądro obsłuży taki błąd w sposób przezroczysty, bez wpływu na pracę
aplikacji. Jednak jeśli nie istnieje inna, zaktualizowana kopia danych, jądro
zabija procesy, aby zapobiec uszkodzeniu danych wynikłego z propagacji błędu.

Plik posiada jedną z następujących wartości:

1: Wszystkie procesy, które posiadają zmapowaną uszkodzoną i nieprzeładowaną
stronę, są zabijane zaraz po wykryciu uszkodzenia. Proszę zauważyć, że nie jest
to obsługiwane dla nielicznych typów stron, takich jak wewnętrzne przypisanie
danych przez jądro lub pamięć podręczna na dysku (swap), ale działa w przypadku
większości stron użytkownika.

0: Usuwana (unmap) jest jedynie uszkodzona strona, a zabijane są wyłącznie
procesy, które chcą uzyskać do niej dostęp.

Zabicie jest wykonywane za pomocą sygnału SIGBUS z si_code ustawionym na
BUS_MCEERR_AO. Procesy mogą obsłużyć tę sytuację, jeśli chcą; proszę zapoznać się z
sigaction(2), aby dowiedzieć się więcej.

Funkcja jest aktywna wyłącznie na architekturach/platformach z zaawansowaną,
maszynową obsługą sprawdzania i zależy od możliwości sprzętowych.

Aplikacje mogą indywidualnie przesłonić ustawienie memory_failure_early_kill za
pomocą operacji PR_MCE_KILL prctl(2).

Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z CONFIG_MEMORY_FAILURE.

/proc/sys/vm/memory_failure_recovery (od Linuksa 2.6.32)
Włącza odzyskiwanie po błędzie pamięci (jeśli jest obsługiwane przez daną
platformę)

1: Próbuje odzyskiwać.

0: Zawsze panikuje przy błędzie pamięci.

Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z CONFIG_MEMORY_FAILURE.

/proc/sys/vm/oom_dump_tasks (od Linuksa 2.6.25)
Włącza tworzenie ogólnosystemowego zrzutu zadania (bez wątków jądra), gdy jądro
wykonuje OOM-killing. Zrzut zawiera następujące informacje o każdym zadaniu (wątku,
procesie): identyfikator wątku, realny identyfikator użytkownika, identyfikator
grupy wątku (identyfikator procesu), rozmiar pamięci wirtualnej, rozmiar zestawu
rezydentnego, procesor któremu przydzielono zadanie, wynik oom_adj (patrz opis
/proc/[pid]/oom_adj) i nazwę polecenia. Jest to przydatne do określenia dlaczego
OOM-killer został przywołany i zidentyfikowania zadania, które to spowodowało.

Jeśli zawiera wartość zero, ta informacja nie jest zrzucana. Zrobienie zrzutu stanu
pamięci każdego zadania może nie być wykonalne w bardzo dużych systemach, z
tysiącami zadań. Takie systemy nie powinny być zmuszane do narażania się na
dodatkowy spadek wydajności w sytuacjach braku pamięci, gdy taka informacja nie
może być przydatna.

Jeśli wartość jest niezerowa, ta informacja jest pokazywana kiedy tylko OOM-killer
rzeczywiście zabija zadanie zajmujące dużo pamięci.

Domyślną wartością jest 0.

/proc/sys/vm/oom_kill_allocating_task (od Linuksa 2.6.24)
Włącza lub wyłącza zabijanie zadania kolejkującego OOM w sytuacjach braku pamięci
(Out-Of-Memory).

Jeśli jest ustawione na zero OOM-killer przeskanuje całą listę zadań i do zabicia
wybierze zadania na podstawie heurystyki. Z reguły wybierane są zadania zajmujące
wiele pamięci, które zwalniają dużą ilość pamięci po zabiciu.

Jeśli jest ustawione na wartość niezerową, OOM-killer po prostu zabija zadanie,
które wyzwoliło stan braku pamięci. W ten sposób unika się potencjalnie kosztownego
skanowania listy zadań.

Jeśli /proc/sys/vm/panic_on_oom jest niezerowe, to ma ono pierwszeństwo,
niezależnie od wartości użytej w /proc/sys/vm/oom_kill_allocating_task.

Domyślną wartością jest 0.

/proc/sys/vm/overcommit_memory
Plik zawiera tryb rozliczeń pamięci wirtualnej jądra. Dopuszczalne wartości:

0: heurystyczny overcommit (domyślnie)
1: zawsze robi overcommit, nigdy nie sprawdza
2: zawsze sprawdza, nigdy nie robi overcommitu

W trybie 0 nie są sprawdzane wywołania mmap(2) z MAP_NORESERVE, a domyślne
sprawdzenia są bardzo słabe, prowadząc do ryzyka zabicia procesu przez
"OOM-killera". Pod Linuksem 2.4 jakakolwiek wartość niezerowa oznacza tryb 1. W
trybie 2 (dostępnym od Linuksa 2.6), całkowity adres przestrzeni wirtualnej w
systemie jest ograniczony do (SS + RAM*(r/100)), gdzie SS jest rozmiarem
przestrzeni wymiany, RAM jest rozmiarem fizycznej pamięci, a r - zawartością pliku
/proc/sys/vm/overcommit_ratio.

/proc/sys/vm/overcommit_ratio
Zobacz opis /proc/sys/vm/overcommit_memory.

/proc/sys/vm/panic_on_oom (od wersji Linuksa 2.6.18)
Włącza lub wyłącza panikę jądra w sytuacjach braku pamięci.

Jeśli plik ma ustawioną wartość 0, OOM-killer jądra zabija któryś z nieposłusznych
procesów. Z reguły OOM-killer jest w stanie to wykonać i system może pracować
dalej.

Jeśli plik ma ustawioną wartość 1, to jądro zwykle panikuje przy sytuacji braku
pamięci. Jednak jeśli proces limituje przydzielanie do konkretnych węzłów używając
zasad pamięci (mbind(2) MPOL_BIND) lub cpuset (cpuset(7)) i te węzły dotknie
problem braku pamięci, to taki proces może być zabity przez OOM-killer. Nie
występuje wówczas panika, ponieważ pamięć innych węzłów może być wolna, co oznacza
że system jako całość mógł nie osiągnąć jeszcze sytuacji braku pamięci.

Jeśli ustawiono wartość 2, to jądro zawsze panikuje w sytuacji braku pamięci.

Domyślną wartość jest 0. 1 i 2 są przeznaczone do poprawnej pracy klastrów mimo
wystąpienia problemów. Proszę wybrać właściwą z nich, zgodnie z używanymi zasadami
w takich sytuacjach.

/proc/sys/vm/swappiness
Wartość w tym pliku kontroluje jak agresywnie jądro przenosi strony pamięci do
pamięci wymiany (swapu). Wyższe wartości zwiększają agresywność, mniejsze
zmniejszają ją. Domyślną wartością jest 60.

/proc/sysrq-trigger (od Linuksa 2.4.21)
Zapisanie znaków do tego pliku wyzwala tę samą funkcję SysRq, jaka zostałaby
wykonana przy użyciu kombinacji ALT-SysRq-<znak> (patrz opis
/proc/sys/kernel/sysrq). Plik jest normalnie zapisywalny tylko dla roota. Aby
dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z plikiem Documentation/sysrq.txt w
źródłach jądra Linux.

/proc/sysvipc
Podkatalog zawierający pseudopliki msg, sem i shm. Pliki te zawierają obiekty
komunikacji międzyprocesowej (Interprocess Communication - IPC) Systemu V
(odpowiednio: kolejki komunikatów, semafory i pamięć wspólną) obecnie istniejące w
systemie, udostępniając informacje podobne do tych, które są dostępne poprzez
ipcs(1). Pliki te zawierają nagłówki i są sformatowane (jeden obiekt IPC w wierszu)
w celu łatwiejszego zrozumienia. svipc(7) podaje dodatkowe informacje o zawartości
tych plików.

/proc/tty
Podkatalog zawierający psuedopliki i podkatalogi sterowników terminali (tty) oraz
protokołów sterowania linią (line discipline).

/proc/uptime
Ten plik zawiera dwie liczby: czas pracy systemu (w sekundach) i ilość czasu
spędzonego na wykonywaniu procesu idle (w sekundach).

/proc/version
Ten napis określa wersję obecnie działającego jądra. Zawiera on w sobie zawartość
/proc/sys/ostype, /proc/sys/osrelease i /proc/sys/version. Na przykład:
Linux version 1.0.9 (quinlan@phaze) #1 Sat May 14 01:51:54 EDT 1994

/proc/vmstat (od wersji Linuksa 2.6)
Plik ten wyświetla różne statystyki pamięci wirtualnej.

/proc/zoneinfo (od wersji Linuksa 2.6.13)
Plik zawiera informacje o strefach pamięci. Może być przydatny podczas analizowania
zachowania pamięci wirtualnej.

UWAGI

       Wiele  łańcuchów  znakowych  (np.  środowisko  czy  linia  poleceń)  występuje  w  postaci
       wewnętrznej, z polami zakończonymi bajtami NUL ('\0'), więc jeśli do  ich  czytania  użyje
       się  od  -c  lub  tr  "\000" "\n", to mogą być bardziej czytelne. Alternatywnie, echo `cat
       <plik>` działa równie dobrze.

       Ta strona podręcznika jest niekompletna, prawdopodobnie  niedokładna  i  należy  do  tych,
       które powinny być bardzo często poprawiane.

ZOBACZ TAKŻE

       cat(1),   dmesg(1),   find(1),  free(1),  ps(1),  tr(1),  uptime(1),  chroot(2),  mmap(2),
       readlink(2), syslog(2), slabinfo(5), hier(7),  time(7),  arp(8),  hdparm(8),  ifconfig(8),
       init(8), lsmod(8), lspci(8), mount(8), netstat(8), procinfo(8), route(8), sysctl(8)

       Pliki     w     źródłach     jądra     Linux:     Documentation/filesystems/proc.txt     i
       Documentation/sysctl/vm.txt

O STRONIE

       Angielska wersja tej strony  pochodzi  z  wydania  3.52  projektu  Linux  man-pages.  Opis
       projektu   oraz   informacje   dotyczące  zgłaszania  błędów  można  znaleźć  pod  adresem
       http://www.kernel.org/doc/man-pages/.

TŁUMACZENIE

       Jiffy to wartość wynosząca, w zależności od architektury, od 1 do 10 ms (4 ms w  przypadku
       i386).

       Autorami  polskiego  tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM)
       <pborys@p-soft.silesia.linux.org.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i  Michał  Kułach
       <michal.kulach@gmail.com>.

       Polskie  tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na
       stronie  http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.  Jest   zgodne   z   wersją    3.52
       oryginału.