Ubuntu Manpage: proc - pseudosystem plików z informacjami o procesach

NAZWA

       proc - pseudosystem plików z informacjami o procesach

OPIS

proc jest pseudosystemem plików, który służy jako lepszy interfejs do struktur jądra. Zazwyczaj jest
montowany w katalogu /proc. Jest on w większości przeznaczony tylko do odczytu, lecz niektóre pliki
umożliwiają modyfikacje zmiennych jądra.

Następujący szkic ukazuje w szybki sposób hierarchię /proc.

/proc/[pid]
Każdemu działającemu procesowi odpowiada katalog o numerycznej nazwie; nazwą tą jest identyfikator
procesu. Każdy z tych katalogów zawiera następujące pseudopliki i podkatalogi:

/proc/[pid]/auxv (od wersji jądra 2.6.0-test7)
Zawartość informacji ELF przekazanej do procesu podczas uruchomienia. Formatem jest jeden
identyfikator w postaci unsigned long plus jedna wartość unsigned long dla każdego wpisu. Ostatni
wpis zawiera dwa zera.

/proc/[pid]/cgroup (od Linuksa 2.6.24)
Plik opisuje grupy kontrolne do których należy proces/zadanie. W każdej hierarchi cgroup istnieje
jeden wpis zawierający pola oddzielone dwukropkiem w postaci:

5:cpuacct,cpu,cpuset:/daemons

Pola oddzielone dwukropkiem, od lewej do prawej:

1. numer identyfikacyjny hierarchii

2. zestaw podsystemów ograniczony do hierarchi

3. grupa kontrolna w hierarchii do której należy proces

Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_CGROUPS.

/proc/[pid]/cmdline
Zawiera pełną linię polecenia wydanego przy uruchamianiu procesu, chyba że jest to proces-duch
(zombie). Wówczas plik będzie pusty, tzn. odczyt tego pliku zwróci zawsze 0 znaków. Argumenty
linii poleceń występują w tym pliku rozdzielone znakami NUL ('\0'), z dodatkowym znakiem NUL po
ostatnim łańcuchu.

/proc/[pid]/coredump_filter (od wersji jądra 2.6.23)
Patrz core(5).

/proc/[pid]/cpuset (od wersji jądra 2.6.12)
Patrz cpuset(7).

/proc/[pid]/cwd
Jest dowiązaniem do bieżącego katalogu roboczego procesu. Aby dowiedzieć się, jaki jest katalog
roboczy procesu, na przykład o identyfikatorze 20, można wydać następujące polecenie:

$ cd /proc/20/cwd; /bin/pwd

Należy zauważyć, że polecenie pwd jest często wbudowanym poleceniem powłoki i może nie działać w
tym kontekście w sposób właściwy. W powłoce bash(1) można użyć pwd -P.

W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli wątek główny
już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie pthread_exit(3)).

/proc/[pid]/environ
Plik ten zawiera środowisko procesu. Wpisy są oddzielone znakami NULL ("\0"), mogą także wystąpić
znaki NULL na końcu. Dlatego, aby wypisać zmienne środowiskowe procesu 1, należy wykonać:

$ strings /proc/1/environ

/proc/[pid]/exe
W Linuksie 2.2 i wersjach późniejszych plik ten jest dowiązaniem symbolicznym zawierającym
rzeczywistą nazwę ścieżki działającego polecenia. Dowiązaniem symbolicznym można się normalnie
posługiwać - próba jego otwarcia otworzy plik programu. Można nawet wydać polecenie
/proc/[pid]/exe, aby uruchomić kolejną kopię tego samego procesu co [pid].W procesie wielowątkowym
zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli główny wątek już się zakończył
(wywołując zapewne pthread_exit(3)).

W Linuksie 2.0 i wcześniejszych wersjach, /proc/[pid]/exe jest wskaźnikiem do uruchomionego pliku
binarnego i ma postać dowiązania symbolicznego. Wywołanie readlink(2) na tym pliku zwróci w
Linuksie 2.0 łańcuch znakowy postaci:

[urządzenie]:i-węzeł

Na przykład, [0301]:1502 będzie 1502 i-węzłem na urządzeniu o numerze głównym 03 (IDE, MFM itp.) i
pobocznym 01 (pierwsza partycja pierwszego dysku).

Do zlokalizowania pliku, można posłużyć się poleceniem find(1) z opcją -inum.

/proc/[pid]/fd/
Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdego otwartego przez proces pliku; nazwą
tego wpisu jest deskryptor pliku i jest on dowiązaniem symbolicznym do rzeczywistego pliku.
Dlatego 0 jest standardowym wejściem, 1 jest standardowym wyjściem, 2 jest standardową
diagnostyką, itd.

W przypadku deskryptorów plików potoków gniazd wpisy będą dowiązaniami symbolicznymi, których
zawartością jest typ pliku z i-węzłem. Wywołanie readlink(2) na takim pliku zwróci ciąg w postaci:

typ:[i-węzeł]

Przykładowo socket:[2248868] będzie gniazdem z i-węzłem 2248868. W przypadku gniazd, i-węzeł
można wykorzystać do pozyskania większej liczby informacji z jednego z plików z katalogu
/proc/net/.

W przypadku deskryptorów plików, które nie mają odpowiadającego i-węzła (np. deskryptorów plików
tworzonych za pomocą epoll_create(2), eventfd(2), inotify_init (2), signalfd(2) i timerfd(2)),
wpis będzie dowiązaniem symbolicznym z zawartością w postaci

anon_inode:<typ-pliku>

W niektórych przypadkach typ-pliku jest otoczony nawiasami kwadratowymi.

Przykładowo dowiązanie symboliczne deskryptora pliku epoll będzie dowiązaniem symbolicznym,
którego zawartością jest łańcuch anon_inode:[eventpoll].

W procesie wielowątkowym zawartość tego katalogu nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się
zakończył (zazwyczaj przez wywołanie pthread_exit(3)).

Programy, które przyjmują nazwę pliku jako argument wiersza polecenia, lecz nie czytają
standardowego wejścia, jeśli nie podano argumentu albo które zapisują do pliku nazwanego
argumentem wiersza polecenia, lecz nie wysyłają danych wyjściowych na standardowe wyjście, można
zmusić do używania standardowego wejścia lub wyjścia wykorzystując /proc/[pid]/fd. Na przykład,
zakładając, że opcja -i określa plik wejściowy, a opcja -o określa plik wyjściowy:

$ foobar -i /proc/self/fd/0 -o /proc/self/fd/1 ...

co daje działający filtr.

/proc/self/fd/N jest w przybliżeniu tym samym co /dev/fd/N na niektórych systemach uniksowych i
uniksopodobnych. Większość linuksowych skryptów MAKEDEV tworzy dowiązania symboliczne /dev/fd do
/proc/self/fd.

Większość systemów udostępnia dowiązania symboliczne /dev/stdin, /dev/stdout i dev/stderr, które
linkują odpowiednio do plików 0, 1 i 2 w /proc/self/fd. Powyższe, przykładowe polecenie może być
więc zapisane również tak:

$ foobar -i /dev/stdin -o /dev/stdout ...

/proc/[pid]/fdinfo/ (od wersji jądra 2.6.22)
Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdego pliku otwartego przez proces; nazwą
tego wpisu jest deskryptor pliku. Zawartość pliku można odczytać, aby uzyskać informacje o
odpowiadającym mu deskryptorze pliku, na przykład:

$ cat /proc/12015/fdinfo/4
pos: 1000
flags: 01002002

Pole pos jest liczbą dziesiętną oznaczającą bieżące przesunięcie w pliku. Pole flags jest liczbą
ósemkową zawierającą prawa dostępu do pliku i znaczniki stanu (patrz open(2)).

Tylko właściciel procesu może odczytywać pliki z tego katalogu.

/proc/[pid]/limits (od wersji jądra 2.6.24)
Plik zawiera informacje o miękkim limicie, twardym limicie i jednostkach, w których mierzone są
limity zasobów procesów (patrz getrlimit(2)). Do Linuksa 2.6.35 (włącznie) plik jest
zabezpieczony, aby pozwolić na odczyt jedynie przez realny identyfikator UID procesu. Od wersji
2.6.36 plik jest odczytywalny dla wszystkich użytkowników systemu.

/proc/[pid]/map_files/ (od jądra 3.3)
Podkatalog zawiera wpisy odnoszące się do plików zmapowanych do pamięci (patrz mmap(2)). Wpisy są
nazwane jako pary adresów: początku i końca obszaru pamięci (jako liczby szesnastkowe) i są
dowiązaniami symbolicznymi do samych zmapowanych plików. Oto przykład, zmodyfikowany aby zmieścić
się w 80 kolumnowym terminalu:

$ ls -l /proc/self/map_files/
lr--------. 1 root root 64 Apr 16 21:31
3252e00000-3252e20000 -> /usr/lib64/ld-2.15.so
...

Choć te wpisy są dostępne dla obszarów pamięci przydzielonych flagą MAP_FILE, to sposób w jaki
zaimplementowane jest anonimowe dzielenie pamięci (obszary utworzone flagami MAP_ANON |
MAP_SHARED) oznaczają że tego typu obszary również pojawią się w tym katalogu. Oto przykład, gdzie
plikiem docelowym jest usunięty /dev/zero:

lrw-------. 1 root root 64 Apr 16 21:33
7fc075d2f000-7fc075e6f000 -> /dev/zero (deleted)

Ten katalog istnieje tylko jeśli włączono opcję konfiguracyjną jądra CONFIG_CHECKPOINT_RESTORE.

/proc/[pid]/maps
Plik zawierający aktualnie zmapowane obszary pamięci wraz z prawami dostępu do nich. Więcej
informacji o mapowaniu pamięci zawiera podręcznik systemowy mmap(2).

Format pliku jest następujący:

adres uprawn przesun urządz i-węzeł ścieżka
00400000-00452000 r-xp 00000000 08:02 173521 /usr/bin/dbus-daemon
00651000-00652000 r--p 00051000 08:02 173521 /usr/bin/dbus-daemon
00652000-00655000 rw-p 00052000 08:02 173521 /usr/bin/dbus-daemon
00e03000-00e24000 rw-p 00000000 00:00 0 [heap]
00e24000-011f7000 rw-p 00000000 00:00 0 [heap]
...
35b1800000-35b1820000 r-xp 00000000 08:02 135522 /usr/lib64/ld-2.15.so
35b1a1f000-35b1a20000 r--p 0001f000 08:02 135522 /usr/lib64/ld-2.15.so
35b1a20000-35b1a21000 rw-p 00020000 08:02 135522 /usr/lib64/ld-2.15.so
35b1a21000-35b1a22000 rw-p 00000000 00:00 0
35b1c00000-35b1dac000 r-xp 00000000 08:02 135870 /usr/lib64/libc-2.15.so
35b1dac000-35b1fac000 ---p 001ac000 08:02 135870 /usr/lib64/libc-2.15.so
35b1fac000-35b1fb0000 r--p 001ac000 08:02 135870 /usr/lib64/libc-2.15.so
35b1fb0000-35b1fb2000 rw-p 001b0000 08:02 135870 /usr/lib64/libc-2.15.so
...
f2c6ff8c000-7f2c7078c000 rw-p 00000000 00:00 0 [stack:986]
...
7fffb2c0d000-7fffb2c2e000 rw-p 00000000 00:00 0 [stack]
7fffb2d48000-7fffb2d49000 r-xp 00000000 00:00 0 [vdso]

Pole adres jest przestrzenią adresową procesu, który ją zajmuje, a uprawn jest zbiorem uprawnień:

r = odczyt
w = zapis
x = wykonywanie
s = wspólne
p = prywatne (kopiowane przy zapisie)

Przesun jest przesunięciem w pliku lub w czymś innym, urządz zawiera numery (główny:poboczny)
urządzenia, a i-węzeł jest i-węzłem na tym urządzeniu. 0 wskazuje, że nie istnieje i-węzeł
związany z tym obszarem pamięci, jak to na przykład ma miejsce w przypadku segmentu BSS
(niezainicjowanych danych).

Ścieżka to zwykle plik zabezpieczający mapowanie. Koordynacja jest łatwa w przypadku plików ELF za
pomocą pola przesun, poprzez sprawdzenie pola Offset w nagłówkach programu ELF (readelf -l).

Istnieją dodatkowe, pomocne pseudościeżki:

[stack]
Stos pierwotnego procesu (zwanego też głównym wątkiem)

[stack:<tid>] (od Linuksa 3.4)
Stos wątku (gdzie <tid> jest identyfikatorem wątku). Odpowiada ścieżce
/proc/[pid]/task/[tid]/.

[vdso] Wirtualny, dynamicznie linkowany obiekt współdzielony.

[heap] Stos wątku.

Jeśli pole ścieżka jest puste, to jest to anonimowe przypisanie, takie jak pozyskiwane za pomocą
funkcji mmap(2). Nie ma prostej metody na powiązanie jej ze źródłem procesu oprócz metod takich
jak gdb(1), strace(1) itp.

W Linuksie 2.0 nie ma pola podającego nazwę ścieżki.

/proc/[pid]/mem
Za pośrednictwem tego pliku można, korzystając z open(2), read(2) i lseek(2), uzyskać dostęp do
stron pamięci procesu.

/proc/[pid]/mountinfo (od wersji jądra 2.6.26)
Plik zawiera informacje o punktach montowania. Składa się z linii w postaci:

36 35 98:0 /mnt1 /mnt2 rw,noatime master:1 - ext3 /dev/root rw,errors=continue
(1)(2)(3) (4) (5) (6) (7) (8) (9) (10) (11)

Liczby w nawiasach są etykietami poniższych opisów:

(1) ID montowania: unikatowy identyfikator montowania (może zostać użyty ponownie po wykonaniu
umount(2)).

(2) ID rodzica: identyfikator rodzica (lub siebie samego, jeśli montowanie znajduje się na
szczycie drzewa montowań).

(3) główny:poboczny: wartość pola st_dev (patrz stat(2)) dla plików w systemie plików.

(4) korzeń: korzeń (root) montowania w systemie plików.

(5) punkt montowania: punkt montowania w odniesieniu do korzenia procesów.

(6) opcje montowania: opcje montowania dla każdego montowania.

(7) pola opcjonalne: zero lub więcej pól w postaci "znacznik[:wartość]"

(8) separator: oznacza koniec pól opcjonalnych.

(9) typ systemu plików: nazwa systemu plików w postaci "typ[.podtyp]".

(10) źródło montowania: informacja zależna od systemu plików lub "none".

(11) super opcje: opcje dla superbloku.

Parsery powinny ignorować wszystkie nierozpoznane pola opcjonalne. Obecnie są to:

shared:X montowanie jest współdzielone w grupie węzłów X

master:X montowanie jest podrzędne w stosunku do grupy węzłów X

propagate_from:X montowanie jest podrzędne i podlega propagacji z grupy węzłów X (*)

unbindable montowanie jest niepodpinalne

(*) X jest najbliższą dominującą grupą węzłów pod korzeniem procesów. Jeśli X jest bezpośrednio
nadrzędne w stosunku do montowania, lub jeśli nie istnieje dominująca grupa węzłów pod tym samym
korzeniem, to obecne jest wyłącznie pole "master:X", bez pola "propagate_from:X".

Aby dowiedzieć się więcej o propagacji montowań, proszę zapoznać się z
Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt w drzewie źródeł jądra Linux.

/proc/[pid]/mounts (od wersji Linuksa 2.4.19)
Jest to lista wszystkich systemów plików obecnie zamontowanych w przestrzeni montowań procesów.
Format tego pliku jest udokumentowany w fstab(5). Od wersji 2.6.15 jądra Linuksa, ten plik może
być użyty w wywołaniu funkcji poll(): po otwarciu tego pliku do odczytu, zmiana w nim (np.
montowanie lub odmontowanie systemu plików) powoduje, że select(2) oznaczy deskryptor jako możliwy
do odczytu, a poll(2) i epoll_wait(2) zaznaczą, że w pliku wystąpił błąd.

/proc/[pid]/mountstats (Od wersji Linuksa 2.6.17)
Plik eksportuje informacje (statystyki, informacje konfiguracyjne) o punktach montowań w
przestrzeni nazwy procesów. Wiersze pliku mają następującą postać:

device /dev/sda7 mounted on /home with fstype ext3 [statistics]
( 1 ) ( 2 ) (3 ) (4)

Pola w każdym wierszu są następujące:

(1) Nazwa zamontowanego urządzenia (lub "nodevice", jeśli nie ma odpowiadającego urządzenia).

(2) Punkt montowania w drzewie systemu plików.

(3) Typ systemu plików.

(4) Opcjonalne statystyki i informacje konfiguracyjne. Obecnie (Linux 2.6.26) tylko system plików
NFS eksportuje opcje za pomocą tego pola.

Plik jest odczytywalny wyłącznie dla właściciela procesu.

/proc/[pid]/ns/ (od Linuksa 3.0)
Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdej przestrzeni nazw, która obsługuje
manipulację za pomocą setns(2). Aby dowiedzieć się więcej o przestrzeniach nazw, proszę zapoznać
się z clone(2).

/proc/[pid]/ns/ipc (od Linuksa 3.0)
Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz mount(2)) do jakiegoś innego miejsca w
systemie plików utrzymuje przestrzeń nazwy IPC procesu określoną przez pid nawet, gdy zakończą się
wszystkie procesy znajdujące się obecnie w przestrzeni nazwy.

Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą przestrzeni nazwy IPC procesu, określonego
przez pid. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, przestrzeń nazwy IPC pozostanie
aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być
podany do setns(2).

/proc/[pid]/ns/net (od Linuksa 3.0)
Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz mount(2)) do jakiegoś innego miejsca w
systemie plików utrzymuje sieciową przestrzeń nazwy procesu określoną przez pid nawet, gdy
zakończą się wszystkie procesy znajdujące się w przestrzeni nazwy.

Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą sieciowej przestrzeni nazwy procesu,
określonego przez pid. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, sieciowa przestrzeń
nazwy pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się.
Deskryptor pliku może być podany do setns(2).

/proc/[pid]/ns/uts (od Linuksa 3.0)
Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz mount(2)) do jakiegoś innego miejsca w
systemie plików utrzymuje przestrzeń nazwy UTS procesu określoną przez pid nawet, gdy zakończą się
wszystkie procesy znajdujące się obecnie w przestrzeni nazwy.

Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą przestrzeni nazwy UTS procesu, określonego
przez pid. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, przestrzeń nazwy UTS pozostanie
aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być
podany do setns(2).

/proc/[pid]/numa_maps (od Linuksa 2.6.14)
Patrz numa(7).

/proc/[pid]/oom_adj (od Linuksa 2.6.11)
Plik może być użyty do dostosowania wyniku, używanego do wybrania procesów do zabicia, w przypadku
sytuacji braku pamięci (out-of-memory - OOM). Jądro używa tej wartości do operacji przesunięcia
bitowego wartości oom_score procesu: poprawne wartości mieszczą się w zakresie od -16 do +15, wraz
ze specjalną wartością -17, która całkowicie wyłącza zabijanie przy OOM danego procesu. Dodatni
wynik zwiększa prawdopodobieństwo, że proces zostanie zabity przez OOM-killer, ujemny zmniejsza
je.

Domyślną wartością tego pliku jest 0, nowy proces dziedziczy ustawienie oom_adj swojego rodzica.
Proces musi być uprzywilejowany (CAP_SYS_RESOURCE) aby móc zaktualizować ten plik.

Od Linuksa 2.6.36 używanie tego pliku jest przestarzałe, powinno się korzystać z
/proc/[pid]/oom_score_adj.

/proc/[pid]/oom_score (od Linuksa 2.6.11)
Plik wyświetla bieżący wynik, jaki jądro przydziela temu procesowi w celu wybrania procesu do
zabicia przez OOM-killer. Wyższy wynik oznacza, że proces ma większe prawdopodobieństwo zostania
wybranym przez OOM-killer. Podstawą wyniku jest liczba pamięci użytej przez proces, a jest on
zwiększany (+) lub zmniejszany (-) przez następujące czynniki:

* czy proces tworzy wiele potomków przy użyciu fork(2) (+),

* czy proces jest używany przez długi czas lub używa dużo czasu procesora (-),

* czy proces ma niską wartość nice (np. > 0) (+),

* czy proces jest uprzywilejowany (-) oraz

* czy proces wykonuje bezpośredni dostęp do sprzętu (-).

Wartość oom_score uwzględnia również przesunięcie określone przez ustawienie procesu oom_score_adj
lub oom_adj.

/proc/[pid]/oom_score_adj (od Linuksa 2.6.36)
Plik może być użyty do dostosowania heurystyki zwanej "badness", używanej do wybrania procesu
który zostanie zabity w sytuacji braku pamięci.

Przypisuje ona do każdego potencjalnego zadania wartość od 0 (nigdy nie zabija) do 1000 (zawsze
zabija) aby określić docelowy proces do zabicia. Jednostki są z grubsza proporcjonalne do pamięci,
którą proces może przydzielić, obliczaną w oparciu do bieżącego użycia pamięci i pamięci wymiany.
Na przykład zadanie używające całą dozwoloną pamięć otrzyma wynik 1000, a jeśli użyje połowę
dozwolonej pamięci, otrzyma wynik 500.

Dodatkowym czynnikiem w wyniku "badness" jest fakt, że procesy roota mają dodatkowe 3% pamięci w
stosunku do pozostałych procesów.

Wielkość "dozwolonej" pamięci zależy od kontekstu w jakim wywołano OOM-killera. Jeśli wynika to z
faktu, że pamięć przeznaczona dla zadania alokującego cpuset została wyczerpany, to dozwolona
pamięć odpowiada zestawowi pamięci przypisanego do tego cpuset (zobacz cpuset(7)). Jeśli jest to
skutek zasad dot. pamięci węzła (lub węzłów), to dozwolona pamięć odpowiada zestawowi tych zasad.
Jeśli wynika to z faktu, że osiągnięto limit pamięci (lub pamięci wymiany) to dozwolona pamięć
jest tak ustawionym limitem. Gdy wynika to z sytuacji braku pamięci, to dozwolona pamięć odpowiada
wszystkich zaalokowanych zasobom.

Wartość oom_score_adj jest dodawana do wyniku "badness" przed użyciem jej do wybrania procesu
przeznaczonego do zabicia. Dozwolone wartości wynoszą od -1000 (OOM_SCORE_ADJ_MIN) do +1000
(OOM_SCORE_ADJ_MAX). Pozwala to przestrzeni użytkownika na kontrolę preferencji OOM-killing. Można
w ten sposób zawsze preferować dane zadanie lub całkowicie wyłączyć je z procesu OOM-killing.
Najniższa dostępna wartość (-1000) jest równoznaczna z całkowitym wyłączeniem OOM-killing dla
danego zadania, ponieważ zawsze zwróci ono wynik "badness" równy 0.

Z tego względu łatwo jest zdefiniować wielkość pamięci dla każdego zadania przez przestrzeń
użytkownika. Ustawienie wartości oom_score_adj np. na +500 jest w przybliżeniu odpowiednikiem
pozwolenia pozostałym zadaniom w tym samym systemie, cpuset, zasadom dot. pamięci i zasobom
kontrolera pamięci na użycie co najmniej 50% pamięci więcej. Z kolei wartość -500 odpowiada mniej
więcej zmniejszeniu o 50% dozwolonej pamięci.

Z powodu zgodności wstecznej ze starszymi jądrami do modyfikacji wyniku "badness" wciąż można
używać /proc/[pid]/oom_adj. Jego wartość skaluje się liniowo z oom_score_adj.

Zapis do /proc/[pid]/oom_score_adj lub /proc/[pid]/oom_adj zmieni zapis w drugim pseudopliku na
przeskalowaną odpowiednio wartość.

/proc/[pid]/root
UNIX i Linux wspierają pomysł określonego dla każdego procesu osobno katalogu głównego systemu
plików, ustawianego przez wywołanie systemowe chroot(2). Plik ten wskazuje na katalog główny
systemu plików i zachowuje się jak exe, fd/*, itp.

W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli wątek główny
już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie pthread_exit(3)).

/proc/[pid]/smaps (od Linuksa 2.6.14)
Plik ten pokazuje zużycie pamięci dla każdego mapowania procesu. Dla każdego takiego mapowania
pokazana jest lista następujących linii:

08048000-080bc000 r-xp 00000000 03:02 13130 /bin/bash
Size: 464 kB
Rss: 424 kB
Shared_Clean: 424 kB
Shared_Dirty: 0 kB
Private_Clean: 0 kB
Private_Dirty: 0 kB

Pierwsza z tych linii pokazuje te same informacje o mapowaniach, co w /proc/[pid]/maps. Pozostałe
linie zawierają rozmiar mapowania, ilość mapowań obecnych w RAM, liczbę czystych i brudnych stron
współdzielonych w mapowaniu oraz liczbę czystych i brudnych prywatnych stron w mapowaniu.

Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_MMU.

/proc/[pid]/stat
Informacje o stanie procesu. Korzysta z tego ps(1). Są one zdefiniowane w
/usr/src/linux/fs/proc/array.c.

Kolejne pola i ich właściwe specyfikatory formatu scanf(3) to:

pid %d (1) Identyfikator procesu (PID).

comm %s (2) Nazwa pliku wykonywalnego w nawiasach. Widać, czy plik uległ wymianie.

state %c (3) Jeden znak spośród "RSDZTW", gdzie R (running) oznacza proces działający, S -
(sleeping) proces uśpiony w oczekiwaniu przerywalnym, D - (disk) proces uśpiony w
oczekiwaniu nieprzerywalnym, Z - (zombie) proces duch, T - (traced) śledzony lub
zatrzymany (przez sygnał), a W - którego strony zastąpiono.

ppid %d (4) PID procesu macierzystego.

pgrp %d (5) Identyfikator grupy procesów danego procesu.

session %d (6) Identyfikator sesji procesu.

tty_nr %d (7) Kontroluje terminal procesu (poboczny numer urządzenia jest przechowywany w
kombinacji bitów 31 do 20 i 7 do 0, natomiast główny numer urządzenia jest w bitach 15
do 8).

tpgid %d (8) Identyfikator grupy procesów pierwszoplanowych kontrolującego terminala procesu.

flags %u (%lu przed wersją 2.6.22 Linuksa)
(9) Słowo flag jądra dla danego procesu. Znaczenie poszczególnych bitów określają
definicje PF_* w pliku źródeł jądra Linux include/linux/sched.h. Szczegóły zależą od
wersji jądra.

minflt %lu (10) Liczba drobnych błędów, które popełnił proces, a które nie wymagały załadowania
strony pamięci z dysku.

cminflt %lu (11) Liczba drobnych błędów procesów potomnych.

majflt %lu (12) Liczba głównych błędów, które popełnił proces, a które wymagały załadowania
strony pamięci z dysku.

cmajflt %lu (13) Liczba głównych błędów procesów potomnych.

utime %lu (14) Czas jaki został przydzielony procesowi w trybie użytkownika, mierzony w taktach
zegara (podzielonych przez sysconf(_SC_CLK_TCK)). Obejmuje to czas gościa, guest_time
(czas spędzony w czasie działania wirtualnego CPU, patrz niżej), tak więc aplikacje,
które nie wiedzą o polu czasu gościa nie tracą tego czasu ze swych obliczeń.

stime %lu (15) Czas, jaki został przydzielony procesowi w trybie jądra, mierzony w taktach
zegara (podzielonych przez sysconf(_SC_CLK_TCK)).

cutime %ld (16) Czas, jaki został przydzielony procesom potomnym tego procesu w stanie waited-for
w trybie użytkownika, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez
sysconf(_SC_CLK_TCK)), patrz także times(2)). Obejmuje to czas gościa, cguest_time
(czas spędzony działając na procesorze wirtualnym, patrz niżej).

cstime %ld (17) Czas, jaki został przydzielony procesom potomnym tego procesu w stanie waited-for
w trybie jądra, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez sysconf(_SC_CLK_TCK).

priority %ld
(18) (Wyjaśnienie dla Linuksa 2.6) W przypadku procesów działających z zasadami
planisty czasu rzeczywistego (policy poniżej; patrz sched_setscheduler(2)), jest to
liczba przeciwna w stosunku do priorytetu planisty minus jeden, tzn. jest to zakres -2
do -100 odpowiadający priorytetom czasu rzeczywistego od 1 do 99. W przypadku procesów
nie działających według tych zasad, jest to surowa wartość nice (setpriority(2) zgodna
z podaną przez jądro. Jądro przechowuje wartości nice jako liczby w zakresie od 0
(wysoki) do 39 (niski), co odpowiada widocznemu dla użytkownika zakresowi nice od -20
do 19.

Przed Linuksem 2.6 była to wartość skalowana w oparciu o wagę jaką planista przypisał
do danego procesu.

nice %ld (19) Wartość "nice" (patrz setpriority(2)) zawierająca się w zakresie od 19 (niski
priorytet) do -20 (wysoki priorytet).

num_threads %ld
(20) Liczba wątków procesu (od Linuksa 2.6). Przed jądrem 2.6 to pole miało
przydzieloną na sztywno wartość 0, jako wypełniacz do usuniętego wcześniej pola.

itrealvalue %ld
(21) Czas w jiffies poprzedzający wysłanie przez czasomierz do procesu następnego
sygnału SIGALRM. Od jądra 2.6.17, to pole nie jest dłużej utrzymywane i ma ustawioną
na sztywno wartość 0.

starttime %llu (było %lu przed Linuksem 2.6)
(22) Czas w jakim proces uruchomił się po rozruchu systemu. Jądra Linux przed wersją
2.6 wyrażają tę wartość w tzw. "jiffies". Od Linuksa 2.6 wartość jest wyrażana w
taktach zegara (podzielonych przez sysconf(_SC_CLK_TCK)).

vsize %lu (23) Rozmiar pamięci wirtualnej w bajtach.

rss %ld (24) Resident Set Size: liczba stron, które proces ma w rzeczywistej pamięci. Są to po
prostu strony, które obejmują segment text, segment data i przestrzeń stosu. Nie
obejmuje to stron, które nie były ładowane na żądanie lub które uległy wymianie.

rsslim %lu (25) Aktualne miękkie ograniczenie rss procesu w bajtach; patrz opis RLIMIT_RSS w
getrlimit(2).

startcode %lu
(26) Adres, pod którym zaczyna się kod programu.

endcode %lu (27) Adres, pod którym kończy się kod programu.

startstack %lu
(28) Adres początku (tzn. spód) stosu.

kstkesp %lu (29) Bieżąca wartość ESP (wskaźnika stosu), określona na podstawie strony stosu jądra
dla danego procesu.

kstkeip %lu (30) Aktualny EIP (wskaźnik instrukcji).

signal %lu (31) Maska bitowa oczekujących sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna.
Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego;
prosimy używać /proc/[pid]/status zamiast tego pliku.

blocked %lu (32) Maska bitowa zablokowanych sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna.
Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego;
prosimy używać /proc/[pid]/status zamiast tego pliku.

sigignore %lu
(33) Maska bitowa ignorowanych sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna.
Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego;
prosimy używać /proc/[pid]/status zamiast tego pliku.

sigcatch %lu
(34) Maska bitowa schwytanych sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna.
Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego;
prosimy używać /proc/[pid]/status zamiast tego pliku.

wchan %lu (35) Jest to "kanał", na którym oczekuje proces. Jest to adres funkcji systemowej i
można go znaleźć na liście nazw, jeśli potrzebna jest nazwa tekstowa. (Gdy
/etc/psdatabase jest aktualne, można zobaczyć działanie pola WCHAN, próbując ps -l.)

nswap %lu (36) Liczba stron, które uległy wymianie (nieutrzymywane).

cnswap %lu (37) Łączna wartość nswap dla procesów potomnych (nieutrzymywane).

exit_signal %d (od Linuksa 2.1.22)
(38) Sygnał wysyłany przez ginący proces do jego procesu macierzystego.

processor %d (od Linuksa 2.2.8)
(39) Numer CPU, na którym proces ostatnio działał.

rt_priority %u (od Linuksa 2.5.19; było %lu przed Linuksem 2.6.22)
(40) Priorytet planisty czasu rzeczywistego, liczba w zakresie od 1 do 99 do procesów
przydzielanych według zasad czasu rzeczywistego lub 0 do procesów nie czasu
rzeczywistego (patrz sched_setscheduler(2)).

policy %u (od Linuksa 2.5.19; było %lu przed Linuksem 2.6.22)
(41) Polityka przydzielania zadaniom czasu procesora (patrz sched_setscheduler(2)).
Dekodowana używając stałych SCHED_* w linux/sched.h.

delayacct_blkio_ticks %llu (od Linuksa 2.6.18)
(42) Sumaryczna zwłoka bloków wejścia/wyjścia, mierzona w taktach zegara
(centysekundy).

guest_time %lu (od Linuksa 2.6.24)
(43) Czas gościa procesu (czas, jaki upłynął podczas działania na wirtualnym
procesorze systemu operacyjnego gościa), mierzony w taktach zegara (podzielony przez
sysconf(_SC_CLK_TCK)

cguest_time %ld (od Linuksa 2.6.24)
(44) Czas gościa potomków procesu, mierzony w taktach zegara (podzielony przez
sysconf(_SC_CLK_TCK)).

/proc/[pid]/statm
Udostępnia informacje o użyciu pamięci, mierzone w stronach. Występują następujące kolumny:

size (1) łączny rozmiar programu
(taki sam jak VmSize w /proc/[pid]/status)
resident (2) rozmiar części rezydentnej
(taki sam jak VmRSS w /proc/[pid]/status)
share (3) strony wspólne (tzn. obecne w pliku)
text (4) tekst (kod)
lib (5) biblioteki (nieużywane w Linuksie 2.6)
data (6) dane i stos
dt (7) strony nieaktualne (dirty; nieużywane w Linuksie 2.6)

/proc/[pid]/status
Udostępnia sporo informacji ze /proc/[pid]/stat i /proc/[pid]/statm w postaci łatwiejszej do
przeanalizowania przez człowieka. Oto przykład:

$ cat /proc/$$/status
Name: bash
State: S (sleeping)
Tgid: 3515
Pid: 3515
PPid: 3452
TracerPid: 0
Uid: 1000 1000 1000 1000
Gid: 100 100 100 100
FDSize: 256
Groups: 16 33 100
VmPeak: 9136 kB
VmSize: 7896 kB
VmLck: 0 kB
VmHWM: 7572 kB
VmRSS: 6316 kB
VmData: 5224 kB
VmStk: 88 kB
VmExe: 572 kB
VmLib: 1708 kB
VmPTE: 20 kB
Threads: 1
SigQ: 0/3067
SigPnd: 0000000000000000
ShdPnd: 0000000000000000
SigBlk: 0000000000010000
SigIgn: 0000000000384004
SigCgt: 000000004b813efb
CapInh: 0000000000000000
CapPrm: 0000000000000000
CapEff: 0000000000000000
CapBnd: ffffffffffffffff
Cpus_allowed: 00000001
Cpus_allowed_list: 0
Mems_allowed: 1
Mems_allowed_list: 0
voluntary_ctxt_switches: 150
nonvoluntary_ctxt_switches: 545

Występują następujące pola:

* Name: Polecenie uruchomione przez ten proces.

* State: Bieżący stan procesu. Jeden z: "R (running)", "S (sleeping)", "D (disk sleep)", "T
(stopped)", "T (tracing stop)", "Z (zombie)", or "X (dead)".

* Tgid: identyfikator grupy wątku (np. identyfikator procesu).

* Pid: identyfikator wątku (patrz gettid(2)).

* PPid: PID procesu macierzystego.

* TracerPid: PID procesu śledzącego ten proces (0 gdy nie jest śledzony).

* Uid, Gid: UID (GID): realny, efektywny, zapisany oraz systemu plików.

* FDSize: Liczba slotów aktualnie przydzielonych deskryptorów plików.

* Groups: Uzupełniająca lista grup.

* VmPeak: Szczytowy rozmiar pamięci wirtualnej.

* VmSize: Rozmiar pamięci wirtualnej.

* VmLck: Rozmiar pamięci zablokowanej (patrz mlock(3)).

* VmHWM: Szczytowy ustawiony rozmiar rezydentny ("high water mark").

* VmRSS: Ustawiony rozmiar rezydentny.

* VmData, VmStk, VmExe: Rozmiar segmentów danych, stosu i tekstu.

* VmLib: Rozmiar kodu biblioteki współdzielonej.

* VmPTE: Rozmiar wpisów tablicy strony (od Linuksa 2.6.10).

* Threads: Liczba wątków w procesie zawierających ten wątek.

* SigQ: Pole zawiera dwie liczby oddzielone ukośnikiem, które odnoszą się do skolejkowanych
sygnałów do realnego identyfikatora użytkownika tego procesu. Pierwsza jest liczbą aktualnie
skolejkowanych sygnałów do tego realnego identyfikatora użytkownika, a druga jest limitem
zasobów liczby skolejkowanych sygnałów do tego procesu (patrz opis RLIMIT_SIGPENDING w
getrlimit(2)).

* SigPnd, ShdPnd: Liczba sygnałów oczekujących na wątek i na proces jako całość (patrz pthreads(7)
i signal(7)).

* SigBlk, SigIgn, SigCgt: Maski oznaczające zablokowane, zignorowane i przechwycone sygnały (patrz
signal(7)).

* CapInh, CapPrm, CapEff: Maski możliwości, włączonych w zestawach dziedziczonych (inheritable),
dozwolonych (permitted) i efektywnych (effective) (patrz capabilities(7)).

* CapBnd: Zestaw możliwości ograniczających (capability bounding set) (od jądra 2.6.26, patrz
capabilities(7)).

* Cpus_allowed: Maska procesorów, na których proces może być uruchomiony (od Linuksa 2.6.24, patrz
cpuset(7)).

* Cpus_allowed_list: Jak wyżej, ale w "formacie listy" (od Linuksa 2.6.26, patrz cpuset(7)).

* Mems_allowed: Maska węzłów pamięci, dozwolonych dla tego procesu (od Linuksa 2.6.24, patrz
cpuset(7)).

* Mems_allowed_list: Jak wyżej, ale w "formacie listy" (od Linuksa 2.6.26, patrz cpuset(7)).

* voluntary_context_switches, nonvoluntary_context_switches: Liczba dobrowolnych i przymusowych
przełączeń kontekstu (od Linuksa 2.6.23).

/proc/[pid]/task (od Linuksa 2.6.0-test6)
Jest to katalog zawierający po jednym podkatalogu dla każdego wątku procesu. Nazwą każdego
podkatalogu jest numeryczne ID ([tid]) wątku (patrz gettid(2)). Każdy z podkatalogów zawiera zbiór
plików o tej samej nazwie i zawartości, co katalogi /proc/[pid]. Dla atrybutów, które są
współdzielone przez wszystkie wątki zawartość każdego z plików w podkatalogach task/[tid] będzie
taka sama jak zawartość odpowiednich plików w nadrzędnym katalogu /proc/[pid] (np. w procesie
wielowątkowym wszystkie pliki task/[tid]/cwd będą miały taką samą zawartość, jak plik
/proc/[pid]/cwd w katalogu nadrzędnym, ponieważ wszystkie wątki procesu dzielą katalog bieżący).
Dla atrybutów, które dla każdego wątku są różne, odpowiednie pliki wtask/[tid] mogą mieć różne
wartości (np. różne pola w każdym z plików task/[tid]/status mogą być inne dla każdego wątku).

W procesie wielowątkowym zawartość katalogu /proc/[pid]/task nie jest dostępna, jeżeli wątek
główny już się zakończył (najprawdopodobniej wywołując pthread_exit(3)).

/proc/apm
Wersja APM (Zaawansowane zarządzanie energią) oraz informacja o akumulatorach, gdy CONFIG_APM było
zdefiniowane podczas kompilacji jądra.

/proc/bus
Zawiera podkatalogi odpowiadające zainstalowanym magistralom.

/proc/bus/pccard
Podkatalog dla urządzeń PCMCIA, gdy CONFIG_PCMCIA było zdefiniowane podczas kompilacji jądra.

/proc/bus/pccard/drivers

/proc/bus/pci
Zawiera różne podkatalogi magistral oraz pseudopliki zawierające informacje o magistralach PCI,
zainstalowanych urządzeniach oraz sterownikach urządzeń. Niektóre z tych plików nie są w postaci
ASCII.

/proc/bus/pci/devices
Informacje o urządzeniach PCI. Dostęp do nich może się odbywać poprzez lspci(8) i setpci(8).

/proc/cmdline
Argumenty przekazane jądru Linux podczas startu systemu. Zazwyczaj odbywa się to poprzez zarządcę
startu systemu, takiego jak lilo(8) lub grub(8).

/proc/config.gz (od Linuksa 2.6)
Plik pokazuje opcje konfiguracyjne, które były użyte do zbudowania aktualnie działającego jądra, w
tym samym formacie, jaki jest używany przez plik .config, który jest wynikiem konfiguracji jądra
(używając make xconfig, make config i podobnych poleceń). Zawartość pliku jest skompresowana;
można ją odczytać lub wyszukać za pomocą zcat(1), zgrep(1) itd. Tak długo jak nie zostały dokonane
zmiany w poniższym pliku, zawartość /proc/config.gz jest taka sama jak ta udostępniona przez:

cat /lib/modules/$(uname -r)/build/.config

/proc/config.gz jest udostępniany wyłącznie wtedy, gdy jądro jest skonfigurowane z
CONFIG_IKCONFIG_PROC.

/proc/cpuinfo
Jest to zbiór elementów zależnych od CPU i architektury systemu; dla każdej wspieranej
architektury jest inna lista. Dwa popularne wpisy to: processor, który udostępnia numer CPU oraz
bogomips; jest to stała systemowa, wyliczona podczas inicjalizacji jądra. Maszyny SMP zawierają
informacje o każdym z procesorów. Polecenie lscpu(1) zbiera ich informacje z tego pliku.

/proc/devices
Listing tekstowy numerów głównych oraz grup urządzeń. Może to służyć skryptom MAKEDEV do
zachowania spójności z jądrem.

/proc/diskstats (od wersji Linuksa 2.5.69)
Plik zawiera statystyki operacji wejścia/wyjścia dla każdego urządzenia dyskowego. Dalsze
informacje można znaleźć w pliku Documentation/iostats.txt w źródłach jądra Linux.

/proc/dma
Jest listą zarejestrowanych i używanych kanałów DMA (direct memory access) szyny ISA.

/proc/driver
Pusty podkatalog.

/proc/execdomains
Lista domen uruchamiania (wcieleń ABI [Application Binary Interface - przyp. tłum.]).

/proc/fb
Informacje o buforze ramki, o ile podczas kompilacji jądra zdefiniowano CONFIG_FB.

/proc/filesystems
Tekstowa lista systemów plików obsługiwanych przez jądro, a konkretnie systemów plików, które
zostały wkompilowane w jądro lub których moduły jądra są obecnie załadowane (patrz również
filesystems(5)). Jeśli system plików jest oznaczony jako "nodev" oznacza to, że nie wymaga on
zamontowania urządzenia blokowego (np. jest to wirtualny lub sieciowy system plików).

Plik ten może być niekiedy użyty przez mount(8), gdy nie podano systemów plików i nie potrafi on
określić typu systemu plików. Próbowane są wówczas systemy plików wypisane w tym pliku (poza
systemami z oznaczeniem "nodev").

/proc/fs
Pusty podkatalog.

/proc/ide
Katalog ten istnieje w systemach zawierających magistralę IDE. Zawiera po jednym katalogu dla
każdego kanału IDE oraz dla przyłączonych urządzeń. Wśród plików są:

cache rozmiar bufora w KB
capacity liczba sektorów
driver wersja sterownika
geometry geometria fizyczna i logiczna
identify szesnastkowo
media rodzaj nośnika
model numer modelu producenta
settings ustawienia napędu
smart_thresholds szesnastkowo
smart_values szesnastkowo

Dostęp do tych informacji w przyjaznym formacie umożliwia program narzędziowy hdparm(8).

/proc/interrupts
Plik jest używany do zapisania liczby przerwań na procesor na urządzenie wejścia/wyjścia. Od
Linuksa 2.6.24, przynajmniej do architektur i386 i x86_64 zawiera on również przerwania
wewnętrznosystemowe (to znaczy nie związane z urządzeniem jako takim), takie jak NMI (nonmaskable
interrupt), LOC (local timer interrupt) i do systemów SMP: TLB (TLB flush interrupt), RES
(rescheduling interrupt), CAL (remote function call interrupt), mogą również występować inne.
Formatowanie jest bardzo czytelne do odczytu, wykonane w ASCII.

/proc/iomem
Odwzorowanie portów we/wy w pamięci w Linuksie 2.4.

/proc/ioports
Jest to lista obecnie zarejestrowanych i używanych obszarów portów we/wy.

/proc/kallsyms (od wersji Linuksa 2.5.71)
Zawiera wyeksportowane przez jądro definicje symboli, które są używane przez narzędzia modules(X)
do dynamicznego podłączania ładowanych modułów. W wersji jądra Linux 2.5.47 i wcześniejszych
podobny plik z troszkę odmienną zawartością był nazwany ksyms.

/proc/kcore
Plik ten reprezentuje pamięć fizyczną systemu i jest zachowany w formacie pliku core dla ELF.
Korzystając z tego pseudopliku oraz z niezestripowanego binarnego pliku jądra
(/usr/src/linux/vmlinux), można za pomocą GDB testować aktualny stan dowolnej struktury danych
jądra.

Całkowity rozmiar tego pliku to rozmiar fizycznej pamięci (RAM) plus 4 KB.

/proc/kmsg
Plik ten może służyć do odczytu komunikatów jądra, zamiast funkcji systemowej syslog(2). Aby
odczytać ten plik, proces musi mieć uprawnienia superużytkownika i tylko jeden proces powinien
dokonywać jego odczytu. Pliku tego nie należy czytać, gdy działa proces syslog, korzystający z
funkcji systemowej syslog(2) do rejestrowania komunikatów jądra.

Z tego pliku pobiera komunikaty program dmesg(1).

/proc/ksyms (Linux 1.1.23-2.5.47)
Patrz /proc/kallsyms.

/proc/loadavg
Pierwsze trzy pola w tym pliku zawierają średnie obciążenie (loadavg) podając informację o
średniej liczbie zadań uruchomionych (stan R) oraz czekających na dyskowe operacje wejścia/wyjścia
(stan D) w ciągu ostatnich 1, 5 i 15 minut. Są to te same wartości średniego obciążenia, które
podaje uptime(1) i inne programy. Czwarte pole zawiera dwie liczby oddzielone od siebie znakiem
ukośnika (/). Pierwsza z nich jest liczbą obecnie wykonywanych zadań (procesów, wątków). Wartość
za ukośnikiem jest liczbą zadań, obecnych w systemie. Piąte pole zawiera PID najnowszego ostatnio
utworzonego procesu w systemie.

/proc/locks
Plik ten pokazuje aktualne blokady plików (flock(2) i fcntl(2)) oraz dzierżawy (fcntl(2)).

/proc/malloc (tylko do wersji 2.2 Linuksa włącznie)
Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji zdefiniowano CONFIG_DEBUG_MALLOC.

/proc/meminfo
Plik zawiera statystyki nt. użycia pamięci w systemie. Używa go free(1) do wskazania wielkości
wolnej i użytej pamięci (zarówno fizycznej jak i wymiany) w systemie jak również pamięci dzielonej
i buforów używanych przez jądro. Każdy wiersz składa się z nazwy parametru, dwukropka, wartości
parametru i opcjonalnej jednostki pomiaru (np. "kB"). Poniższa lista opisuje nazwy parametrów i
format wymagany do odczytu wartości pól. Z wyjątkiem wyraźnie wskazanych pól, wszystkie są obecne
od co najmniej Linuksa 2.6.0. Część pól jest wyświetlanych tylko jeśli jądro zostało
skonfigurowane z pewnymi opcjami, te zależności zaznaczono wówczas w opisie.

MemTotal %lu
Całkowity użyteczny RAM (tzn. pamięć fizyczna RAM - kilka zarezerwowanych bitów i kod
binarny jądra).

MemFree %lu
Suma LowFree+HighFree.

Buffers %lu
Relatywnie tymczasowe miejsce przechowywania surowych bloków dyskowych które nie powinno
być zbyt duże (rzędu 20 MB).

Cached %lu
Bufor w pamięci przeznaczony na plik odczytane z dysku (bufora strony). Nie obejmuje
SwapCached.

SwapCached %lu
Pamięć, która została przeniesiona do pamięci wymiany jest później pobierana do pamięci i
pozostawiana jednocześnie w pliku wymiany (jeśli jest duże zapotrzebowanie na pamięć, te
strony nie muszą być ponownie przenoszone do pamięci wymiany, ponieważ już znajdują się w
pliku wymiany. Unika się w ten sposób zbędnych operacji wejścia/wyjścia).

Active %lu
Pamięć która była ostatnio używana. Z reguły nie jest odzyskiwana poza absolutnie
koniecznymi przypadkami.

Inactive %lu
Pamięć która była ostatnio słabiej używana. Nadaje się w większym stopniu do odzyskania do
innych celów.

Active(anon) %lu (od Linuksa 2.6.28)
[do udokumentowania]

Inactive(anon) %lu (od Linuksa 2.6.28)
[do udokumentowania]

Active(file) %lu (od Linuksa 2.6.28)
[do udokumentowania]

Inactive(file) %lu (od Linuksa 2.6.28)
[do udokumentowania]

Unevictable %lu (od Linuksa 2.6.28)
(Od Linuksa 2.6.28 do 2.6.30 wymagane było CONFIG_UNEVICTABLE_LRU) [do udokumentowania]

Mlocked %lu (od Linuksa 2.6.28)
(Od Linuksa 2.6.28 do 2.6.30 wymagane było CONFIG_UNEVICTABLE_LRU) [do udokumentowania]

HighTotal %lu
(od Linuksa 2.6.19 wymagane jest CONFIG_HIGHMEM) Całkowita wielkość pamięci highmem. Jest
to pamięć powyżej ~860MB pamięci fizycznej. Obszary highmem są przeznaczone do użycia przez
programy w przestrzeni użytkownika lub przez bufor strony. Jądro musi używać pewnych
sztuczek aby uzyskać dostęp do tej pamięci, co czyni dostęp wolniejszym niż do pamięci
lowmem.

HighFree %lu
(od Linuksa 2.6.19 wymagane jest CONFIG_HIGHMEM) Wielkość wolnej pamięci highmem.

LowTotal %lu
(od Linuksa 2.6.19 wymagane jest CONFIG_HIGHMEM) Wielkość całkowita pamięci lowmem. Lowmem
to pamięć którą można użyć do tych samych celów co highmem, lecz jest również dostępna dla
wewnętrznych struktur danych jądra. Jest to między innymi miejsce, gdzie przydzielane jest
wszystko ze Slab. Gdy zabraknie pamięci lowmem należy się spodziewać złych wiadomości.

LowFree %lu
(od Linuksa 2.6.19 wymagane jest CONFIG_HIGHMEM) Wielkość wolnej pamięci lowmem.

MmapCopy %lu (od Linuksa 2.6.29)
(wymagane jest CONFIG_MMU) [do udokumentowania]

SwapTotal %lu
Całkowita wielkość dostępnej pamięci wymiany.

SwapFree %lu
Wielkość aktualnie nieużywanej pamięci wymiany.

Dirty %lu
Pamięć czekająca na ponowny zapis na dysk.

Writeback %lu
Pamięć zapisywana obecnie na dysk.

AnonPages %lu (od Linuksa 2.6.18)
Strony nie mające zapasu w postaci pliku zmapowane do tabel stron w przestrzeni
użytkownika.

Mapped %lu
Pliki na których wykonano mmap np. biblioteki.

Shmem %lu (od Linuksa 2.6.32)
[do udokumentowania]

Slab %lu
Wewnętrzny bufor jądra przeznaczony na jego struktury danych.

SReclaimable %lu (od Linuksa 2.6.19)
Część Slab, która może być przypisana ponownie, taka jak pamięć podręczna.

SUnreclaim %lu (od Linuksa 2.6.19)
Część Slab niemogąca być przypisana ponownie przy małej ilości pamięci.

KernelStack %lu (od Linuksa 2.6.32)
Wielkość pamięci przypisana do stosów jądra.

PageTables %lu (od Linuksa 2.6.18)
Wielkość pamięci przypisana do najniższego poziomu tabel stron.

Quicklists %lu (od Linuksa 2.6.27)
(wymagane jest CONFIG_QUICKLIST) [do udokumentowania]

NFS_Unstable %lu (od Linuksa 2.6.18)
Strony NFS wysłane do serwera, lecz jeszcze nie wprowadzone na stabilny nośnik.

Bounce %lu (od Linuksa 2.6.18)
Pamięć używana do urządzenia blokowego "bounce buffer".

WritebackTmp %lu (od Linuksa 2.6.26)
Pamięć używana przez FUSE do tymczasowych buforów pamięci z buforowaniem zapisu.

CommitLimit %lu (od Linuksa 2.6.10)
W oparciu o współczynnik overcommit ('vm.overcommit_ratio') jest to całkowita wielkość
pamięci dostępnej obecnie do przydzielenia w systemie. Limit jest przestrzegany jedynie gdy
włączono ścisłe rozliczanie overcommitu (tryb 2 w /proc/sys/vm/overcommit_ratio).
CommitLimit jest obliczany na podstawie następującego wzoru:

CommitLimit = (overcommit_ratio * Physical RAM) + Swap

Na przykład w systemie z 1 GiB fizycznej pamięci RAM i 7 GiB pamięci wymiany z
overcommit_ratio równym 30, ta formuła daje CommitLimit na poziomie 7,3 GiB. Więcej
informacji zawiera dokumentacja w źródłach jądra: Documentation/vm/overcommit-accounting.

Committed_AS %lu
Wielkość pamięci obecnie przypisanej w systemie. Jest to suma pamięci zaalokowanej przez
procesy, nawet jeśli jej jeszcze nie "użyły". Proces alokujący 1 GiB pamięci (za pomocą
malloc(3) lub podobnej konstrukcji), używający jedynie 300 MiB pamięci, będzie pokazywał
użycie tych 300 MiB pamięci, nawet jeśli przydzielił przestrzeń adresową dla całego 1 GiB.
Ten 1 GiB to pamięć "zatwierdzona" przez VM, która może być użyta przez tę aplikację w
dowolnym czasie. Gdy włączone jest ścisły overcommit (tryb 2
/proc/sys/vm/overcommit_memory) alokacja która przekroczyłaby CommitLimit (szczegóły wyżej)
jest niedozwolona. Jest to przydatne do zagwarantowania, że proces nie zawiedzie z powodu
braku pamięci po jej poprawnym przydzieleniu.

VmallocTotal %lu
Całkowity rozmiar obszaru pamięci vmalloc.

VmallocUsed %lu
Wielkość używanego obszaru vmalloc.

VmallocChunk %lu
Największy wolny ciągły blok obszaru vmalloc.

HardwareCorrupted %lu (od Linuksa 2.6.32)
(wymagane jest CONFIG_MEMORY_FAILURE) [do udokumentowania]

AnonHugePages %lu (od Linuksa 2.6.38)
(wymagane jest CONFIG_TRANSPARENT_HUGEPAGE) Duże strony nie mające zapasu w postaci pliku
zmapowane do tabel stron w przestrzeni użytkownika.

HugePages_Total %lu
(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Rozmiar puli dużych stron.

HugePages_Free %lu
(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Liczba dużych stron w puli, które nie są jeszcze
przydzielone.

HugePages_Rsvd %lu (od Linuksa 2.6.17)
(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Jest to liczba dużych stron które przeznaczono do
przydzielenia z puli, lecz jeszcze jej nie przeprowadzono. Zarezerwowane duże strony
gwarantują, że aplikacja będzie w stanie przypisać taką stronę w razie błędu.

HugePages_Surp %lu (od Linuksa 2.6.24)
(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Jest to liczba dużych stron z puli powyżej wartości
/proc/sys/vm/nr_hugepages. Maksymalna liczba nadwyżki dużych stron jest kontrolowana przez
/proc/sys/vm/nr_overcommit_hugepages.

Hugepagesize %lu
(wymagane jest CONFIG_HUGETLB_PAGE) Rozmiar dużych stron.

/proc/modules
Tekstowa lista modułów, które załadowano w systemie. Zobacz także lsmod(8).

/proc/mounts
Przed jądrem 2.4.19 plik ten był listą wszystkich systemów plików zamontowanych aktualnie w
systemie. Wraz z wprowadzeniem przestrzeni nazw montowań przydzielanych dla procesu w Linuksie
2.4.19, plik ten stał się dowiązaniem do /proc/self/mounts, który zawiera listę punktów montowań
we własnej przestrzeni nazw montowań procesu. Format tego pliku jest opisany w fstab(5).

/proc/mtrr
Memory Type Range Registers. Szczegóły można znaleźć w pliku źródeł jądra Linux
Documentation/mtrr.txt.

/proc/net
Różne sieciowe pseudopliki, z których wszystkie podają stan pewnej części warstwy sieciowej. Plik
ten zawiera struktury ASCII i dlatego nadaje się do odczytu za pomocą cat(1). Jednak standardowy
pakiet netstat(8) daje dużo czystszy dostęp do tych plików.

/proc/net/arp
Zawiera zrzut tabeli ARP jądra używanej do rozwiązywania adresów, w czytelnej postaci ASCII.
Pokazane zostaną zarówno wyuczone dynamicznie, jak i wstępnie zaprogramowane wpisy w tabeli ARP.
Format jest następujący:

IP address HW type Flags HW address Mask Device
192.168.0.50 0x1 0x2 00:50:BF:25:68:F3 * eth0
192.168.0.250 0x1 0xc 00:00:00:00:00:00 * eth0

Gdzie "IP address" jest adresem IPv4 maszyny, a "HW type" jest rodzajem sprzętu wg RFC 826.
"Flags" są to wewnętrzne znaczniki struktury ARP (zdefiniowane w /usr/include/linux/if_arp.h), a
"HW address" jest odwzorowaniem adresu IP w warstwie fizycznej, jeśli jest ono określone.

/proc/net/dev
Pseudoplik dev zawiera informacje o stanie urządzenia sieciowego. Zawierają one liczbę otrzymanych
i wysłanych pakietów, liczbę błędów i kolizji oraz inne podstawowe statystyki. Informacje te są
wykorzystywane przez program ifconfig(8) do informowania o stanie urządzenia. Format jest
następujący:

Inter-| Receive | Transmit
face |bytes packets errs drop fifo frame compressed multicast|bytes packets errs drop fifo colls carrier compressed
lo: 2776770 11307 0 0 0 0 0 0 2776770 11307 0 0 0 0 0 0
eth0: 1215645 2751 0 0 0 0 0 0 1782404 4324 0 0 0 427 0 0
ppp0: 1622270 5552 1 0 0 0 0 0 354130 5669 0 0 0 0 0 0
tap0: 7714 81 0 0 0 0 0 0 7714 81 0 0 0 0 0 0

/proc/net/dev_mcast
Zdefiniowany w /usr/src/linux/net/core/dev_mcast.c:
indx interface_name dmi_u dmi_g dmi_address
2 eth0 1 0 01005e000001
3 eth1 1 0 01005e000001
4 eth2 1 0 01005e000001

/proc/net/igmp
Internetowy Protokół Zarządzania Grupami. Zdefiniowany w /usr/src/linux/net/core/igmp.c.

/proc/net/rarp
Plik ten ma ten sam format, co plik arp i zawiera aktualną bazę odwrotnych odwzorowań, używaną do
udostępniania usług odwrotnego poszukiwania adresów rarp(8). Jeśli RARP nie jest skonfigurowane w
jądrze, to plik ten nie będzie istniał.

/proc/net/raw
Zawiera zrzut tabeli gniazd surowych (RAW). Większość informacji nie jest przeznaczona do użytku
innego niż odpluskwiania. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address"
jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru protokołu. "st" jest stanem wewnętrznym
gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących, w sensie
zużycia pamięci jądra. Pola "tr", "tm->when" i "rexmits" nie są używane przez gniazda surowe. Pole
"uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda.

/proc/net/snmp
Ten plik zawiera dane ASCII potrzebne bazom agenta SNMP zarządzającym informacjami o IP, ICMP, TCP
i UDP.

/proc/net/tcp
Zawiera zrzut tabeli gniazd TCP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza odpluskwianiem.
Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z
lokalnego adresu i numeru portu. "rem_address" jest parą składającą się ze zdalnego adresu i
numeru portu (jeśli gniazdo jest podłączone). "St" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i
"rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia pamięci jądra. Pola
"tr", "tm-when" i "rexmits" zawierają wewnętrzne informacje o stanie gniazda w jądrze i są
przydatne tylko do odpluskwiania. Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda.

/proc/net/udp
Zawiera zrzut tabeli gniazd UDP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza odpluskwianiem.
Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z
lokalnego adresu i numeru portu. "rem_address" jest parą składającą się ze zdalnego adresu i
numeru portu (jeśli gniazdo jest podłączone). "st" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i
"rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia pamięci jądra. Pola
"tr", "tm-when" i "rexmits" nie są używane w gniazdach UDP. Pole "uid" zawiera efektywny UID
twórcy gniazda. Format jest następujący:

sl local_address rem_address st tx_queue rx_queue tr rexmits tm->when uid
1: 01642C89:0201 0C642C89:03FF 01 00000000:00000001 01:000071BA 00000000 0
1: 00000000:0801 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 6F000100 0
1: 00000000:0201 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 00000000 0

/proc/net/unix
Wymienia gniazda domeny UNIX, obecne w systemie oraz ich stan. Format jest następujący:
Num RefCount Protocol Flags Type St Path
0: 00000002 00000000 00000000 0001 03
1: 00000001 00000000 00010000 0001 01 /dev/printer

Gdzie "Num" jest numerem wpisu w tablicy jądra, "RefCount" jest liczbą użytkowników gniazda,
"Protocol" obecnie jest zawsze zerem, "Flags" reprezentuje wewnętrzne znaczniki jądra, określające
stan gniazda. "Type" jest zawsze równe "1" (Nie ma na razie w jądrze wsparcia dla gniazd
datagramowych domeny UNIX). "St" jest wewnętrznym stanem gniazda, a ścieżka jest ścieżką (jeśli
istnieje) związaną z gniazdem.

/proc/partitions
Zawiera liczby główne i poboczne każdej z partycji oraz liczby bloków i nazwy partycji.

/proc/pci
Listing wszystkich urządzeń PCI znalezionych podczas inicjalizacji jądra i ich konfiguracja.

Plik został zastąpiony nowym interfejsem /proc do PCI (/proc/bus/pci). Stał się opcjonalny w
Linuksie 2.2 (dostępny przy ustawieniu opcji CONFIG_PCI_OLD_PROC przy kompilacji jądra). Ponownie
stał się nieopcjonalny w Linuksie 2.4. Następnie, został uznany za przestarzały w Linuksie 2.6
(był wciąż dostępny przy ustawieniu CONFIG_PCI_LEGACY_PROC), aż w końcu usunięto go w Linuksie
2.6.17.

/proc/profile (od Linuksa 2.4)
Plik obecny jest wyłącznie jeśli jądro zostało uruchomione z opcją profile=1 wiersza poleceń.
Jądro udostępni informacje dotyczące profilowania w formacie binarnym gotowym do użycia przez
readprofile(1). Zapis (np. pustego łańcucha) do tego pliku wyzeruje liczniki profilowania, a na
niektórych architekturach zapis binarnej liczby całkowitej "mnożnika profilowania" rozmiaru
sizeof(int) ustawi częstotliwość przerwań profilowania.

/proc/scsi
Katalog z pseudoplikiem scsi na pośrednim poziomie i różnymi podkatalogami niskopoziomowych
sterowników SCSI, zawierającymi po jednym pliku dla każdego kontrolera SCSI w danym systemie;
każdy z nich podaje stan jakiejś części podsystemu we/wy SCSI. Pliki te zawierają struktury ASCII
i dlatego nadają się do odczytu za pomocą cat(1).

Możliwy jest też zapis do niektórych z tych plików, w celu rekonfiguracji podsystemu, lub
przełączania różnych parametrów.

/proc/scsi/scsi
Jest wypisaniem wszystkich znanych jądru urządzeń SCSI. Listing jest podobny do widzianego podczas
ładowania systemu. scsi wspiera obecnie tylko polecenie add-single-device umożliwiające rootowi
dodanie do listy znanych urządzeń urządzenia włączonego na gorąco.

Polecenie

echo 'scsi add-single-device 1 0 5 0' > /proc/scsi/scsi

spowoduje, że kontroler scsi1 przeprowadzi skanowanie kanału SCSI 0 w poszukiwaniu urządzenia o ID
5 i LUN 0. Jeśli już istnieje urządzenie o takim adresie, lub adres jest nieprawidłowy, zostanie
zwrócony błąd.

/proc/scsi/[nazwa-sterownika]
[nazwa-sterownika] może obecnie być jedną z: NCR53c7xx, aha152x, aha1542, aha1740, aic7xxx,
buslogic, eata_dma, eata_pio, fdomain, in2000, pas16, qlogic, scsi_debug, seagate, t128, u15-24f,
ultrastore, or wd7000. Ukazują się te z katalogów, dla których odpowiednie sterowniki
zarejestrowały przynajmniej jeden kontroler SCSI. Każdy katalog zawiera jeden plik dla każdego
zarejestrowanego kontrolera. Każdy z plików kontrolera ma nazwę odpowiadającą numerowi kontrolera,
przyznanemu podczas jego inicjacji.

Czytanie tych plików zwykle pokaże konfigurację sterownika i kontrolera, statystyki itp.

Pisanie do tych plików umożliwia różne operacje na różnych kontrolerach. Na przykład za pomocą
poleceń latency i nolatency root może uaktywniać lub deaktywować kod pomiaru czasu oczekiwania dla
poleceń (command latency) w sterowniku eata_dma. Za pomocą poleceń lockup i unlock root może
sterować symulowanym przez sterownik scsi_debug blokowaniem magistrali.

/proc/self
Ten katalog odnosi się do procesu korzystającego z systemu plików /proc i jest identyczny z
katalogiem w /proc o nazwie będącej jego PID-em.

/proc/slabinfo
Informacje o buforach jądra. Od Linuksa 2.6.16 plik ten istnieje tylko jeśli podczas kompilacji
jądra włączono opcję CONFIG_SLAB. Występują następujące kolumny w pliku /proc/slabinfo:

cache-name
num-active-objs
total-objs
object-size
num-active-slabs
total-slabs
num-pages-per-slab

Szczegóły można znaleźć w slabinfo(5).

/proc/stat
statystyki jądra/systemu. Różnią się pomiędzy architekturami. Wśród wspólnych wpisów są:

cpu 3357 0 4313 1362393
Czas, wyrażony w USER_HZ (jedna setna sekundy na większości architektur, proszę użyć
sysconf(_SC_CLK_TCK) aby uzyskać prawidłową wartość), które system spędził w trybie
użytkownika w różnych stanach:

user (1) Czas spędzony w trybie użytkownika.

nice (2) Czas spędzony w trybie użytkownika z niskim priorytetem (nice).

system (3) Czas spędzony w trybie systemowym.

idle (4) Czas wykorzystany na zadanie bezczynności. Wartość powinna wynosić USER_HZ razy
drugi wpis w pseudopliku /proc/uptime.

iowait (od Linuksa 2.5.41)
(5) Czas oczekiwania na zakończenie wejścia/wyjścia.

irq (od Linuksa 2.6.0-test4)
(6) Czas obsługi przerwań.

softirq (od Linuksa 2.6.0-test4)
(7) Czas obsługi przerwań programowych.

steal (od Linuksa 2.6.11)
(8) Czas "skradziony", który jest czasem spędzonym w innym systemie operacyjnym
podczas pracy w środowisku zwirtualizowanym.

guest (od Linuksa 2.6.24)
(9) Czas spędzony podczas działania na wirtualnym procesorze systemu operacyjnego
gościa, pod kontrolą jądra Linux.

guest_nice (od Linuksa 2.6.33)
(10) Czas spędzony podczas działania na wirtualnym procesorze systemu operacyjnego
gościa, pod kontrolą jądra Linux.

page 5741 1808
Liczba stron, które system wstronicował i liczba tych, które wystronicował (z dysku).

swap 1 0
Liczba stron wymiany, które wniesiono i wyniesiono.

intr 1462898
Linia ta pokazuje licznik przerwań obsłużonych od czasu uruchomienia dla każdego możliwego
przerwania systemowego. Pierwsza kolumna określa całkowitą liczbę wszystkich obsłużonych
przerwań, każda następna określa całkowitą wartość dla danego przerwania.

disk_io: (2,0):(31,30,5764,1,2) (3,0):...
(major,disk_idx):(noinfo, read_io_ops, blks_read, write_io_ops, blks_written)
(tylko Linux 2.4)

ctxt 115315
Liczba przełączeń kontekstu, które przeszedł system.

btime 769041601
Czas uruchomienia systemu, w sekundach od epoki: 1970-01-01 00:00:00 +0000 (UTC).

processes 86031
Liczba rozwidleń procesów od uruchomienia systemu.

procs_running 6
Liczba procesów w stanie runnable (Linux 2.5.45 i późniejsze).

procs_blocked 2
Liczba procesów oczekujących na zakończenie operacji wejścia/wyjścia (Linux 2.5.45 i
późniejsze).

/proc/swaps
Używane obszary wymiany. Zobacz także swapon(8).

/proc/sys
Katalog ten (obecny od 1.3.57) zawiera wiele plików i podkatalogów odpowiadających zmiennym jądra.
Zmienne te mogą być odczytywane i czasem modyfikowane za pośrednictwem systemu plików proc, jak
też przy wykorzystaniu (przestarzałej) funkcji systemowej sysctl(2)

/proc/sys/abi (od Linuksa 2.4.10)
Plik może zawierać pliki z binarnymi informacjami aplikacji. Dalsze informacje można znaleźć w
pliku Documentation/sysctl/abi.txt w źródłach jądra Linux.

/proc/sys/debug
Ten katalog może być pusty.

/proc/sys/dev
Ten katalog zawiera informacje specyficzne dla poszczególnych urządzeń. (np. dev/cdrom/info). W
niektórych systemach może być pusty.

/proc/sys/fs
Katalog zawierający pliki i podkatalogi do zmiennych jądra związanych z systemami plików.

/proc/sys/fs/binfmt_misc
Dokumentacja plików z tego katalogu znajduje się w źródłach jądra Linux w
Documentation/binfmt_misc.txt.

/proc/sys/fs/dentry-state (od Linuksa 2.2)
Plik zawiera informacje o statusie bufora katalogu (dcache). Zawiera sześć liczb: nr_dentry,
nr_unused, age_limit (wiek w sekundach), want_pages (strony żądane przez system) i dwie nieużywane
wartości.

* nr_dentry jest liczbą przydzielonych dentries (wpisów dcache). To pole jest nieużywane w
Linuksie 2.2.

* nr_unused jest liczbą nieużywanych dentries.

* age_limit jest wiekiem w sekundach, po którym wpisy dcache mogą być przydzielone ponownie, gdy
jest zbyt mało pamięci.

* want_pages jest niezerowa, gdy jądro wywołało shrink_dcache_pages(), ale dcache nie zostały
jeszcze przycięte.

/proc/sys/fs/dir-notify-enable
Plik ten może służyć do wyłączania lub włączania interfejsu dnotify opisanego w fcntl(2) dla
całego systemu. Wartość 0 w tym pliku wyłącza interfejs, a wartość 1 go włącza.

/proc/sys/fs/dquot-max
Zawiera maksymalną liczbę buforowanych wpisów kwot dyskowych. W niektórych (2.4) systemach nie
występuje. Gdy liczba wolnych zbuforowanych kwot dyskowych jest bardzo mała, a jest przerażająca
liczba jednoczesnych użytkowników systemu, może istnieć potrzeba zwiększenia tego ograniczenia.

/proc/sys/fs/dquot-nr
Zawiera liczbę przydzielonych wpisów kwot dyskowych oraz liczbę wolnych wpisów kwot dyskowych.

/proc/sys/fs/epoll (od Linuksa 2.6.28)
Katalog zawiera plik max_user_watches, którego można użyć, aby ograniczyć ilość pamięci jądra
używanej przez interfejs epoll. Więcej szczegółów można znaleźć w epoll(7).

/proc/sys/fs/file-max
Zawiera ogólnosystemowe ograniczenie liczby plików otwartych przez wszystkie procesy. (Zobacz
także setrlimit(2), które może służyć procesom do ustawiania ograniczenia dla procesu,
RLIMIT_NOFILE, jako liczby plików, które proces może otworzyć). Gdy otrzymuje się mnóstwo
komunikatów w dzienniku jądra o przekroczeniu liczby uchwytów plików (file handles - należy szukać
komunikatów takich jak "VFS: file-max limit <liczba> reached") , to można spróbować zwiększyć tę
wartość:

echo 100000 > /proc/sys/fs/file-max

Stała jądra NR_OPEN narzuca górne ograniczenie wartości, która może zostać umieszczone w file-max.

Gdy zwiększa się /proc/sys/fs/file-max, należy pamiętać o zwiększeniu /proc/sys/fs/inode-max do
wartości 3-4 razy większej niż nowa wartość /proc/sys/fs/file-max lub należy się liczyć z tym, że
zabraknie i-węzłów.

Procesy uprzywilejowane (CAP_SYS_ADMIN) mogą przesłonić limit file-max.

/proc/sys/fs/file-nr
Jest to plik (tylko do odczytu) zawierający trzy liczby: liczbę przydzielonych uchwytów plików
(tzn. liczbę obecnie otwartych plików), liczbę wolnych uchwytów plików i maksymalną liczbę
uchwytów plików (tzn. tę samą wartość co w /proc/sys/fs/file-max). Jeśli liczba przydzielonych
uchwytów plików zbliża się do maksimów, należy rozważyć zwiększenie ich. Przed Linuksem 2.6 jądro
dynamicznie przydzielało uchwyty, lecz nie zwalniało ich. Wolnego uchwyty były przechowywany w
liście do ponownego przydzielenia, wartość "wolne uchwyty plików" wskazywała na rozmiar tej listy.
Duża liczba wolnych uchwytów plików wskazywała, że w przeszłości był moment dużego użycia
otwartych uchwytów plików. Od Linuksa 2.6 jądro zwalnia wolne uchwyty plików, a wartość "wolne
uchwyty plików" zawsze wynosi zero.

/proc/sys/fs/inode-max
Ten plik zawiera maksymalną liczbę i-węzłów w pamięci. W niektórych (2.4) systemach może nie
występować. Wartość ta powinna być 3-4 razy większa niż wartość w file-max, gdyż stdin, stdout i
gniazda sieciowe również potrzebują i-węzłów, aby można było na nich operować. Gdy systematycznie
brakuje i-węzłów, istnieje potrzeba zwiększenia tej wartości.

/proc/sys/fs/inode-nr
Zawiera dwie pierwsze wartości z inode-state.

/proc/sys/fs/inode-state
Zawiera siedem liczb: nr_inodes, nr_free_inodes, preshrink i cztery wartości nieużywane. nr_inodes
jest liczbą przydzielonych w systemie i-węzłów. Może ona być nieco większa niż inode-max, gdyż
Linux przydziela je pełnymi stronami. nr_free_inodes przedstawia liczbę wolnych i-węzłów.
preshrink jest niezerowe, gdy nr_inodes > inode-max oraz w systemie występuje potrzeba
wyczyszczenia listy i-węzłów zamiast przydzielania nowych.

/proc/sys/fs/inotify (od wersji Linuksa 2.6.13)
Ten katalog zawiera pliki max_queued_events, max_user_instances i max_user_watches, których można
użyć, aby ograniczyć ilość pamięci jądra używanej przez interfejs inotify. Więcej szczegółów można
znaleźć w inotify(7).

/proc/sys/fs/lease-break-time
Określa okres ulgi, przez jaki jądro zapewnia procesowi utrzymanie dzierżawy pliku (fcntl(2)), a
po którym wyśle do tego procesu sygnał zawiadamiający go, że inny proces oczekuje na otwarcie
pliku. Jeśli utrzymujący dzierżawę nie usunie jej lub nie ograniczy swoich praw do niej w
przeciągu tego czasu, jądro wymusi zerwanie dzierżawy.

/proc/sys/fs/leases-enable
Ten plik może służyć do ogólnosystemowego włączania lub wyłączania dzierżaw plików (fcntl(2)). Gdy
plik ten zawiera wartość 0, dzierżawy są wyłączone. Wartość niezerowa włącza dzierżawy.

/proc/sys/fs/mqueue (od wersji Linuksa 2.6.6)
Ten katalog zawiera pliki msg_max, msgsize_max i queues_max, kontrolujące zasoby używane przez
kolejki komunikatów POSIX. Szczegółowe informacje można znaleźć w mq_overview(7).

/proc/sys/fs/overflowgid and /proc/sys/fs/overflowuid
Te pliki umożliwiają zmianę wartości ustalonego UID-u i GID-u. Wartością domyślną jest 65534.
Niektóre systemy plików wspierają jedynie 16-bitowe UID-y i GID-y, podczas gdy linuksowe UID-y i
GID-y są 32-bitowe. Gdy któryś z takich systemów plików jest zamontowany z możliwością zapisu, to
wszystkie UID-y i GID-y przekraczające 65535 są zastępowane podanymi tu wartościami przed zapisem
na dysk.

/proc/sys/fs/pipe-max-size (od Linuksa 2.6.35)
Wartość w tym pliku definiuje górny limit do podnoszenia pojemności potoku przy użyciu operacji
F_SETPIPE_SZ fcntl(2). Limit ten odnosi się wyłącznie do procesów nieuprzywilejowanych. Domyślną
wartością dla tego pliku jest 1 048 576. Wartość przypisana do pliku może być zaokrąglona w górę,
odnosząc się do faktycznej wartości wykorzystanej z powodu dogodnej implementacji. Aby poznać
zaokrągloną wartość, należy wyświetlić zawartość tego pliku po przypisaniu do niego wartości.
Minimalną wartością, jaka może zostać przypisana do tego pliku jest systemowy rozmiar strony.

/proc/sys/fs/protected_hardlinks (od Linuksa 3.6)
Gdy w pliku zapisana jest wartość 0, to w odniesieniu do tworzenia dowiązań zwykłych (twardych)
nie wprowadza się żadnych ograniczeń (jest to historyczne zachowanie przed Linuksem 3.6). Gdy
wartość wynosi 1, to dowiązania zwykłe mogą być tworzone do pliku docelowego jedynie wówczas, gdy
spełniony jest jeden z poniższych warunków:

* Wywołujący ma przywilej CAP_FOWNER.

* UID systemu plików dotyczący procesu tworzącego dowiązanie pasują do właściciela (UID) pliku
docelowego (zgodnie z opisem w podręczniku credentials(7), UID systemu plików procesu jest
zwykle taki sam jak jego efektywny UID).

* Wszystkie poniższe warunki zostaną spełnione:

• cel jest zwykłym plikiem,

• plik docelowy nie ma ustawionego bitu set-user-ID,

• plik docelowy nie ma ustawionych obu z bitów set-group-ID i bitu wykonywalności dla grupy,

• wywołujący ma uprawnienie do odczytu i zapisu pliku docelowego (albo dzięki uprawnieniom
pliku albo ze względu na posiadane przywileje).

Domyślną wartością w tym pliku jest 0. Ustawienie 1 rozwiąże występujące od dawna problemy z
bezpieczeństwem wykorzystujących wyścig między czasem sprawdzenia a czasem użycia dowiązania
zwykłego, zwykle spotykanych w katalogach dostępnych do zapisu dla wszystkich (np. /tmp). Częstym
sposobem wykorzystywania tej wady jest skrzyżowanie ograniczeń w uprawnieniach przy podążaniu za
danym dowiązaniem zwykłym (np. gdy proces root podąża za dowiązaniem stałym utworzonym przez
innego użytkownika). W systemach bez wydzielonych partycji, rozwiązuje się w ten sposób również
problem nieautoryzowanych użytkowników "przypinających" dziurawe pliki z ustawionymi bitami
set-user-ID i set-group-ID wobec aktualizowanych przez administratora a także dowiązywaniu do
plików specjalnych.

/proc/sys/fs/protected_symlinks (od Linuksa 3.6)
Gdy w pliku zapisana jest wartość 0, to w odniesieniu do tworzenia dowiązań symbolicznych nie
wprowadza się żadnych ograniczeń (jest to historyczne zachowanie przed Linuksem 3.6). Gdy wartość
wynosi 1, to dowiązania symboliczne mogą być tworzone jedynie gdy spełnione są następujące
warunki:

* UID systemu plików dotyczący procesu podążającego za dowiązaniem pasują do właściciela (UID)
dowiązania symbolicznego (zgodnie z opisem w podręczniku credentials(7), UID systemu plików
procesu jest zwykle taki sam jak jego efektywny UID),

* dowiązanie nie znajduje się w katalogu dostępnych dla wszystkich do zapisu z bitem lepkości lub

* dowiązanie symboliczne i katalog w którym się ono znajduje mają tego samego właściciela (UID)

Wywołanie systemowe które nie podąży za dowiązaniem symbolicznym ze względu na powyższe
ograniczenia zwróci w errno błąd EACCES.

/proc/sys/fs/suid_dumpable (od wersji Linuksa 2.6.13)
Wartość w tym pliku określa, czy pliki zrzutów pamięci są tworzone dla programów mających
ustawiony bit set-user-ID albo chronionych w jakiś inny sposób. Można podać trzy różne wartości
liczbowe:

0 (default)
Jest to tradycyjne zachowanie (sprzed Linuksa 2.6.13). Zrzut pamięci nie będzie tworzony
dla procesu, który zmienił swoje uprawnienia (wywołując seteuid(2), setgid(2) lub podobną
funkcję albo gdy program miał ustawiony bit set-user-ID lub set-group-ID) albo gdy
uprawnienia nadane plikowi binarnemu programu zabraniają jego odczytywania.

1 ("debug")
Jeżeli jest to możliwe, to wszystkie procesy wykonują zrzut pamięci. Właścicielem pliku
zrzutu jest użytkownik, którego uprawnienia do systemu plików ma proces wykonujący zrzut.
Nie są stosowane żadne mechanizmy bezpieczeństwa. Jest to przeznaczone tylko do celów
debugowania. Ptrace nie jest sprawdzane.

2 ("suidsafe")
Zrzut pamięci programu, dla którego w normalnej sytuacji taki zrzut nie zostałby wykonany
(patrz wyżej "0"), może być odczytany tylko przez administratora (root). Pozwala to
użytkownikowi usunąć plik ze zrzutem, ale nie pozwala na jego odczytanie. Z powodów
bezpieczeństwa w tym trybie pliki zrzutu nie nadpisują istniejących plików. Ten tryb jest
odpowiedni, gdy administrator będzie chciał debugować problemy w naturalnym środowisku.

Dodatkowo, od Linuksa 3.6, /proc/sys/kernel/core_pattern musi być absolutną ścieżką lub
poleceniem potokowym (zob. core(5)). Do dziennika jądra zapisane zostaną ostrzeżenia, jeśli
core_pattern nie będzie się stosowało do tych reguł i nie utworzy się zrzut pamięci.

/proc/sys/fs/super-max
Plik steruje maksymalną liczbą superbloków, a więc i maksymalną liczbą systemów plików, które
jądro może zamontować. Potrzeba zwiększenia wartości super-max występuje tylko wtedy, gdy chce się
zamontować więcej systemów plików, niż na to pozwala aktualna wartość super-max.

/proc/sys/fs/super-nr
Plik zawiera liczbę obecnie zamontowanych systemów plików.

/proc/sys/kernel
Katalog zawiera pliki kontrolujące wiele parametrów jądra, jak opisano poniżej.

/proc/sys/kernel/acct
Plik zawiera trzy liczby: highwater, lowwater i frequency. Gdy włączone jest rejestrowanie
procesów w stylu BSD, wartości te sterują jego zachowaniem. Gdy ilość wolnego miejsca w systemie
plików, na którym znajdują się logi, spada poniżej wyrażonej w procentach wartości lowwater,
rejestrowanie jest wstrzymywane. Gdy ilość wolnego miejsca stanie się większa niż wyrażona w
procentach wartość highwater, rejestrowanie jest wznawiane. frequency określa, jak często jądro
będzie sprawdzać ilość wolnego miejsca (wartość w sekundach). Wartościami domyślnymi są 4, 2 i 30.
Oznacza to, że rejestrowanie procesów jest wstrzymywane, gdy ilość wolnego miejsca będzie wynosiła
2% lub mniej; wznowione zostanie, gdy wolne będzie 4% lub więcej; zakłada się, że informacja o
ilości wolnego miejsca jest ważna przez 30 sekund.

/proc/sys/kernel/cap_last_cap (od Linuksa 3.2)
Patrz capabilities(7).

/proc/sys/kernel/cap-bound (od Linuksa 2.2 do 2.6.24)
Plik przechowuje wartość capability bounding set dla jądra (wyrażone jako liczba dziesiętna ze
znakiem). Wartość ta jest mnożona (AND) bitowo z capabilities dozwolonymi dla procesu podczas
execve(2). Poczynając od Linuksa 2.6.25 ogólnosystemowe capability bounding set zostało usunięte i
zastąpione bounding set na wątek, patrz capabilities(7).

/proc/sys/kernel/core_pattern
Patrz core(5).

/proc/sys/kernel/core_uses_pid
Patrz core(5).

/proc/sys/kernel/ctrl-alt-del
Ten plik steruje obsługą kombinacji klawiszy Ctrl-Alt-Del. Gdy w pliku tym znajduje się wartość 0,
Ctrl-Alt-Del jest przechwytywane i przesyłane do programu init(8) w celu wykonania wdzięcznego
restartu. Gdy wartość jest większa od 0, reakcją Linuksa na Wulkanicznie Nerwowe Nękanie (Vulcan
Nerve Pinch (tm)) będzie natychmiastowy restart, nawet bez zrzucenia zmodyfikowanych buforów.
Uwaga: gdy program (jak np. dosemu) korzysta z "surowego" trybu klawiatury, Ctrl-Alt-Del jest
przechwytywane przez program, zanim dotrze do warstwy terminalowej jądra i decyzja, co z tym
zrobić, zależy od programu.

/proc/sys/kernel/dmesg_restrict (od Linuksa 2.6.37)
Wartość pliku określa użytkowników z dostępem do zawartości dziennika jądra (syslog). Wartość 0
nie nakłada żadnych ograniczeń. Wartość 1 zawęża dostęp do użytkowników uprzywilejowanych (zob.
syslog(2)). Od Linuksa 3.4 tylko użytkownicy z przywilejem CAP_SYS_ADMIN mogą zmienić wartość w
tym pliku.

/proc/sys/kernel/domainname i /proc/sys/kernel/hostname
Te pliki mogą służyć do ustawiania nazwy domeny i hosta NIS/YP maszyny dokładnie w ten sam sposób,
jak za pomocą poleceń domainname(1) i hostname(1), np.:

# echo 'darkstar' > /proc/sys/kernel/hostname
# echo 'mydomain' > /proc/sys/kernel/domainname

daje taki sam efekt, jak

# hostname 'darkstar'
# domainname 'mydomain'

Należy tu zauważyć, że klasyczny darkstar.frop.org posiada nazwę hosta "darkstar" i domenę
"frop.org" w DNS (Internetowej Usłudze Nazw Domen - Internet Domain Name Service), których nie
należy mylić z domeną NIS (Sieciowej Usługi Informacyjnej - Network Information Service) lub YP
(Yellow Pages). Te dwa systemy nazw domenowych zasadniczo się różnią. Szczegółowe informacje można
znaleźć na stronie podręcznika hostname(1).

/proc/sys/kernel/hotplug
Plik ten zawiera ścieżkę do programu hotplug. Domyślną wartością w tym pliku jest /sbin/hotplug.

/proc/sys/kernel/htab-reclaim
(Tylko PowerPC) Jeśli do tego pliku zostanie wpisana wartość niezerowa, htab PowerPC (zobacz: plik
Documentation/powerpc/ppc_htab.txt w źródłach jądra) jest czyszczony za każdym razem, gdy system
natrafi na pętlę oczekiwania ("idle").

/proc/sys/kernel/kptr_restrict (od Linuksa 2.6.38)
Wartość określa czy adresy jądra są pokazywane za pomocą interfejsu /proc i innych. Wartość 0
oznacza brak ograniczeń. Gdy użyto 1, to wskaźniki jądra wypisane za pomocą formatu %pK zostaną
zastąpione zerami, chyba że użytkownik ma przywilej CAP_SYSLOG. Przy wartości 2 wskaźniki jądra
wypisane za pomocą %pK zostaną zawsze zastąpione zerami, niezależnie od przywilejów jakie posiada.
Początkowo domyślna wartość wynosiła 1, lecz zastąpiono ją 0 w jądrze Linux 2.6.39. Od Linuksa 3.4
tylko użytkownicy z przywilejem CAP_SYS_ADMIN mogą zmieniać wartość w tym pliku.

/proc/sys/kernel/l2cr
(Tylko PowerPC) Plik zawiera znacznik sterujący cache'em L2 płyt procesora G3. Jeśli zawiera 0,
cache jest wyłączony. Cache jest włączony, gdy plik zawiera wartość różną od zera.

/proc/sys/kernel/modprobe
Plik zawiera ścieżkę do programu ładującego moduły jądra. Domyślną wartością jest /sbin/modprobe.
Plik jest obecny tylko, jeśli jądro zostało zbudowane z włączoną opcją CONFIG_MODULES (CONFIG_KMOD
w Linuksie 2.6.26 i wcześniejszych). Jest on opisany w pliku źródeł jądra Linux
Documentation/kmod.txt (obecnym tylko w jądrach 2.4 i wcześniejszych).

/proc/sys/kernel/modules_disabled (od Linuksa 2.6.31)
Przełącznik wskazujący czy moduły mogą być ładowane do modularnego jądra. Domyślna wartość wynosi
off (0), lecz można ustawić także true (1), która spowoduje brak możliwości ładowania i
wyładowania modułów. W takim przypadku nie da się ustawić przełącznika z powrotem na fałsz
(false). Plik jest obecny tylko w jądrach zbudowanych z włączoną opcją CONFIG_MODULES.

/proc/sys/kernel/msgmax
Zawiera ogólnosystemowe ograniczenie maksymalnej liczby bajtów w pojedynczym komunikacie
zapisywanym do kolejki komunikatów Systemu V.

/proc/sys/kernel/msgmni (od Linuksa 2.4)
Określa ogólnosystemowe ograniczenie liczby identyfikatorów kolejek komunikatów.

/proc/sys/kernel/msgmnb
Zawiera ogólnosystemowy parametr służący do inicjacji ustawienia msg_qbytes tworzonych później
kolejek komunikatów. Ustawienie msg_qbytes określa maksymalną liczbę bajtów, które mogą zostać
zapisane do kolejki komunikatów.

/proc/sys/kernel/ostype i /proc/sys/kernel/osrelease
Pliki te zawierają poszczególne części z /proc/version.

/proc/sys/kernel/overflowgid i /proc/sys/kernel/overflowuid
Pliki te są kopiami plików /proc/sys/fs/overflowgid i /proc/sys/fs/overflowuid.

/proc/sys/kernel/panic
Plik umożliwia dostęp (odczyt i zapis) do zmiennej jądra panic_timeout. Jeśli jest to zero, jądro
będzie się zapętlać podczas paniki; jeśli wartość niezerowa, to określa liczbę sekund, po której
jądro powinno się automatycznie przeładować. Jeśli używany jest software watchdog to zalecaną
wartością jest 60.

/proc/sys/kernel/panic_on_oops (od Linuksa 2.5.68)
Plik ten kontroluje zachowanie jądra, kiedy wystąpi oops lub BŁĄD. Jeśli ten plik zawiera 0, to
system próbuje kontynuować operację. Jeśli zawiera 1, to system czeka parę sekund (aby dać
procesowi klogd czas na zapisanie wyjścia z oops), a następnie panikuje. Jeżeli wartość w pliku
/proc/sys/kernel/panic również jest niezerowa, to nastąpi restart komputera.

/proc/sys/kernel/pid_max (od Linuksa 2.5.34)
Ten plik określa wartość po której nastąpi przewinięcie licznika PID (tj. wartość w tym pliku jest
o 1 większa niż maksymalny PID). Domyślna wartość tego pliku, czyli 32768, określa taki sam zakres
wartości PID, jak wcześniejsze wersje jądra. Dla platform 32-bitowych 32768 jest maksymalną
wartością, jaką może przyjmować pid_max. W systemach 64-bitowych pid_max może zostać ustawiony na
dowolną wartość, aż do 2^22 (PID_MAX_LIMIT, około 4 milionów).

/proc/sys/kernel/powersave-nap (tylko PowerPC)
Plik zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony, Linux-PPC używa trybu oszczędzania energii "nap", a
w przeciwnym przypadku trybu "doze".

/proc/sys/kernel/printk
Cztery wartości w pliku printk to: console_loglevel, default_message_loglevel,
minimum_console_level i default_console_loglevel. Wartości te wpływają na zachowanie printk()
podczas wypisywania lub logowania komunikatów błędów. Informacja o różnych poziomach logowania
można znaleźć w syslog(2). Komunikaty o priorytecie wyższym niż console_loglevel będą wypisywane
na konsoli. Komunikaty bez jawnego priorytetu będą wypisywane z priorytetem default_message_level.
minimum_console_loglevel jest najmniejszą (najwyższą) wartością, którą można ustawić jako
console_loglevel. default_console_loglevel jest domyślną wartością dla console_loglevel.

/proc/sys/kernel/pty (od wersji Linuksa 2.6.4)
Ten katalog zawiera dwa pliki związane z liczbą pseudoterminali UNIX 98 (patrz pts(4)) w systemie.

/proc/sys/kernel/pty/max
Plik określa maksymalną liczbę pseudoterminali.

/proc/sys/kernel/pty/nr
Ten plik tylko do odczytu zawiera informację o liczbie obecnie używanych pseudoterminali.

/proc/sys/kernel/random
Katalog ten zawiera różne parametry sterujące działaniem pliku /dev/random. Dalsze informacje
można znaleźć w random(4).

/proc/sys/kernel/real-root-dev
Plik ten jest udokumentowany w pliku Documentation/initrd.txt w źródłach jądra Linux.

/proc/sys/kernel/reboot-cmd (tylko Sparc)
Ten plik wydaje się stanowić mechanizm podawania argumentów SPARC-owej ładowarce systemu w
ROM/Flash. Może przekazuje jej, co zrobić po restarcie?

/proc/sys/kernel/rtsig-max
(Tylko w wersjach jądra nie późniejszych niż 2.6.7; patrz setrlimit(2)). Plik ten może służyć do
sterowania maksymalną liczbą zgodnych z POSIX nieobsłużonych (w kolejkach) sygnałów czasu
rzeczywistego w systemie.

/proc/sys/kernel/rtsig-nr
(Tylko w wersjach jądra nie późniejszych niż 2.6.7). Plik ten podaje liczbę zgodnych z POSIX
sygnałów czasu rzeczywistego oczekujących obecnie w kolejce.

/proc/sys/kernel/sched_rr_timeslice_ms (od Linuksa 3.9)
Patrz sched_rr_get_interval(2).

/proc/sys/kernel/sem (od wersji Linuksa 2.4)
Plik ten zawiera 4 liczby definiujące ograniczenia semaforów Systemu V. Są to w kolejności:

SEMMSL Maksymalna liczba semaforów w zestawie semaforów.

SEMMNS Ogólnosystemowe ograniczenie liczby semaforów we wszystkich zestawiach semaforów.

SEMOPM Maksymalna liczba operacji, które mogą zostać podane w wywołaniu semop(2).

SEMMNI Ogólnosystemowe ograniczenie maksymalnej liczby identyfikatorów semaforów.

/proc/sys/kernel/sg-big-buff
Plik ten zawiera rozmiar bufora niskopoziomowego urządzenia SCSI (sg). Nie można nim na razie
sterować, ale można go zmienić podczas kompilacji poprzez edycję include/scsi/sg.h i zmianę
wartości SG_BIG_BUFF. Jednakże nie ma żadnego powodu, aby to robić.

/proc/sys/kernel/shm_rmid_forced (od Linuksa 3.1)
Jeśli plik jest ustawiony na 1, to wszystkie segmenty pamięci dzielonej Systemu V zostaną
oznaczone jako przeznaczone do zniszczenia po tym, jak liczba dołączonych procesów spadnie do
zera. Innymi słowy nie da się wówczas utworzyć segmentów pamięci dzielonej, które istnieją
niezależnie od dołączonych procesów.

Efekt jest taki, że shmctl(2) IPC_RMID jest wykonywane na wszystkich istniejących segmentach, jak
również na segmentach tworzonych w przyszłości (dopóki plik nie zostanie zresetowany do 0). Proszę
zauważyć, że istniejące segmenty nie dołączone do żadnego procesu zostaną natychmiast zniszczone,
jeśli tylko plik ten jest ustawiony na 1. Ustawienie tej opcji zniszczy również segmenty
utworzone, lecz nigdy niedołączone - przy zakończeniu procesu który utworzył dany segment za
pomocą shmget(2).

Ustawienie tego pliku na 1 udostępnia sposób na sprawdzenie, że wszystkie segmenty pamięci
współdzielonej Systemu V są liczone w odniesieniu do użycia zasobów i limitów zasobów. (zob. opis
RLIMIT_AS w getrlimit(2)) do co najmniej jednego procesu).

Ustawienie tego pliku na 1 daje niestandardowe zachowanie, które może załamać istniejące
aplikacje, dlatego domyślną wartością pliku jest 0. Wartość 1 może być używana tylko w przypadku
dużej wiedzy na temat semantyki aplikacji używających pamięci współdzielonej Systemu V w danym
systemie.

/proc/sys/kernel/shmall
Ten plik zawiera ogólnosystemowe ograniczenie całkowitej liczby stron pamięci wspólnej Systemu V.

/proc/sys/kernel/shmmax
Ten plik może służyć do odpytywania o aktualne ograniczenie maksymalnego rozmiaru tworzonego
segmentu pamięci wspólnej (System V IPC) oraz do zmiany tego ograniczenia. Jądro wspiera obecnie
segmenty pamięci wspólnej do 1 GB. Wartością domyślną jest SHMMAX.

/proc/sys/kernel/shmmni (od Linuksa 2.4)
Ten plik określa ogólnosystemową maksymalną liczbę segmentów pamięci wspólnej Systemu V, które
można utworzyć.

/proc/sys/kernel/sysrq
Plik kontroluje dozwolone funkcje, które są wywoływane przy użyciu klawisza SysRq. Domyślnie, plik
zawiera 1, oznaczające że dozwolona jest każde możliwe żądanie SysRq (w starszych wersjach jądra,
SysRq było domyślnie wyłączone i konieczne było włączenie go w czasie uruchomienia, jednak ta
sytuacja już nie występuje). Dozwolone wartości w pliku:

0 - całkowicie wyłącza sysrq
1 - włącza wszystkie funkcje sysrq
>1 - maska bitowa dozwolonych funkcji sysrq, jak poniżej:
2 - włącza kontrolę poziomu logów konsoli
4 - włącza kontrolę klawiatury (SAK, unraw)
8 - włącza zrzuty procesów w celu debugowania itd.
16 - włącza polecenie sync
32 - włącza ponowne montowanie tylko do odczytu
64 - włącza sygnały procesów (term, kill, oom-kill)
128 - pozwala na restartowanie/wyłączanie
256 - pozwala ustawiać nice wszystkich zadań czasu rzeczywistego

Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_MAGIC_SYSRQ. Aby
dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z plikiem Documentation/sysrq.txt w źródłach jądra
Linux.

/proc/sys/kernel/version
Plik zawiera tekst jak np.:

#5 Wed Feb 25 21:49:24 MET 1998

Gdzie'#5' oznacza, że jest to piąte z kolei jądro zbudowane z tych samych źródeł, a następująca
dalej data określa, kiedy jądro zostało zbudowane.

/proc/sys/kernel/threads-max (od Linuksa 2.3.11)
Ten plik określa ogólnosystemowe ograniczenie całkowitej liczby wątków (zadań), jakie mogą zostać
utworzone w systemie.

/proc/sys/kernel/zero-paged (tylko PowerPC)
Plik zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony (niezerowy), Linux-PPC wstępnie zeruje strony w pętli
bezczynności. Prawdopodobnie przyspiesza to get_free_pages.

/proc/sys/net
Ten katalog zawiera rzeczy związane z siecią. Wyjaśnienia dotyczące niektórych plików zawartych w
tym katalogu można znaleźć w tcp(7) i ip(7).

/proc/sys/net/core/somaxconn
Plik definiuje wartość cechy górnej (sufitu) do argumentu backlog funkcji listen; patrz strona
podręcznika listen(2), aby dowiedzieć się więcej.

/proc/sys/proc
Ten katalog może być pusty.

/proc/sys/sunrpc
Ten katalog obsługuje Sunowskie zdalne wywoływanie procedur dla sieciowego systemu plikowego
(NFS). W niektórych systemach może nie istnieć.

/proc/sys/vm
Ten katalog zawiera pliki sterujące zarządzaniem pamięcią, buforami i zarządzaniem cachem.

/proc/sys/vm/drop_caches (od wersji Linuksa 2.6.16)
Zapis do tego pliku powoduje zwolnienie przez jądro czystych buforów, dentries i i-węzłów z
pamięci, zwalniając tę pamięć.

Aby zwolnić bufor stronicowania, należy użyć echo 1 > /proc/sys/vm/drop_caches; aby zwolnić
dentries i i-węzły, należy użyć echo 2 > /proc/sys/vm/drop_caches; aby zwolnić bufor
stronicowania, dentries i i-węzły, należy użyć echo 3 > /proc/sys/vm/drop_caches.

Ponieważ operacja ta nie jest destrukcyjna i brudne obiekty nie są zwalniane, użytkownik powinien
wcześniej uruchomić sync(8).

/proc/sys/vm/legacy_va_layout (od wersji Linuksa 2.6.9)
Wartość niezerowa oznacza wyłączenie nowego, 32-bitowego rozmieszczenia mapowania pamięci; jądro
będzie używać starego (2.4) rozmieszczenia dla wszystkich procesów.

/proc/sys/vm/memory_failure_early_kill (od Linuksa 2.6.32)
Kontroluje jak zabijać procesy z nienaprawialnym błędem pamięci (z reguły 2-bitowy błąd w module
pamięci), które nie mogą być obsłużone przez jądro, wykryte w tle przez sprzęt. W niektórych
przypadkach (np. jeśli strona ma wciąż poprawną kopię na dysku), jądro obsłuży taki błąd w sposób
przezroczysty, bez wpływu na pracę aplikacji. Jednak jeśli nie istnieje inna, zaktualizowana kopia
danych, jądro zabija procesy, aby zapobiec uszkodzeniu danych wynikłego z propagacji błędu.

Plik posiada jedną z następujących wartości:

1: Wszystkie procesy, które posiadają zmapowaną uszkodzoną i nieprzeładowaną stronę, są zabijane
zaraz po wykryciu uszkodzenia. Proszę zauważyć, że nie jest to obsługiwane dla nielicznych
typów stron, takich jak wewnętrzne przypisanie danych przez jądro lub pamięć podręczna na
dysku (swap), ale działa w przypadku większości stron użytkownika.

0: Usuwana (unmap) jest jedynie uszkodzona strona, a zabijane są wyłącznie procesy, które chcą
uzyskać do niej dostęp.

Zabicie jest wykonywane za pomocą sygnału SIGBUS z si_code ustawionym na BUS_MCEERR_AO. Procesy
mogą obsłużyć tę sytuację, jeśli chcą; proszę zapoznać się z sigaction(2), aby dowiedzieć się
więcej.

Funkcja jest aktywna wyłącznie na architekturach/platformach z zaawansowaną, maszynową obsługą
sprawdzania i zależy od możliwości sprzętowych.

Aplikacje mogą indywidualnie przesłonić ustawienie memory_failure_early_kill za pomocą operacji
PR_MCE_KILL prctl(2).

Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z CONFIG_MEMORY_FAILURE.

/proc/sys/vm/memory_failure_recovery (od Linuksa 2.6.32)
Włącza odzyskiwanie po błędzie pamięci (jeśli jest obsługiwane przez daną platformę)

1: Próbuje odzyskiwać.

0: Zawsze panikuje przy błędzie pamięci.

Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z CONFIG_MEMORY_FAILURE.

/proc/sys/vm/oom_dump_tasks (od Linuksa 2.6.25)
Włącza tworzenie ogólnosystemowego zrzutu zadania (bez wątków jądra), gdy jądro wykonuje
OOM-killing. Zrzut zawiera następujące informacje o każdym zadaniu (wątku, procesie):
identyfikator wątku, realny identyfikator użytkownika, identyfikator grupy wątku (identyfikator
procesu), rozmiar pamięci wirtualnej, rozmiar zestawu rezydentnego, procesor któremu przydzielono
zadanie, wynik oom_adj (patrz opis /proc/[pid]/oom_adj) i nazwę polecenia. Jest to przydatne do
określenia dlaczego OOM-killer został przywołany i zidentyfikowania zadania, które to spowodowało.

Jeśli zawiera wartość zero, ta informacja nie jest zrzucana. Zrobienie zrzutu stanu pamięci
każdego zadania może nie być wykonalne w bardzo dużych systemach, z tysiącami zadań. Takie systemy
nie powinny być zmuszane do narażania się na dodatkowy spadek wydajności w sytuacjach braku
pamięci, gdy taka informacja nie może być przydatna.

Jeśli wartość jest niezerowa, ta informacja jest pokazywana kiedy tylko OOM-killer rzeczywiście
zabija zadanie zajmujące dużo pamięci.

Domyślną wartością jest 0.

/proc/sys/vm/oom_kill_allocating_task (od Linuksa 2.6.24)
Włącza lub wyłącza zabijanie zadania kolejkującego OOM w sytuacjach braku pamięci (Out-Of-Memory).

Jeśli jest ustawione na zero OOM-killer przeskanuje całą listę zadań i do zabicia wybierze zadania
na podstawie heurystyki. Z reguły wybierane są zadania zajmujące wiele pamięci, które zwalniają
dużą ilość pamięci po zabiciu.

Jeśli jest ustawione na wartość niezerową, OOM-killer po prostu zabija zadanie, które wyzwoliło
stan braku pamięci. W ten sposób unika się potencjalnie kosztownego skanowania listy zadań.

Jeśli /proc/sys/vm/panic_on_oom jest niezerowe, to ma ono pierwszeństwo, niezależnie od wartości
użytej w /proc/sys/vm/oom_kill_allocating_task.

Domyślną wartością jest 0.

/proc/sys/vm/overcommit_memory
Plik zawiera tryb rozliczeń pamięci wirtualnej jądra. Dopuszczalne wartości:

0: heurystyczny overcommit (domyślnie)
1: zawsze robi overcommit, nigdy nie sprawdza
2: zawsze sprawdza, nigdy nie robi overcommitu

W trybie 0 nie są sprawdzane wywołania mmap(2) z MAP_NORESERVE, a domyślne sprawdzenia są bardzo
słabe, prowadząc do ryzyka zabicia procesu przez "OOM-killera". Pod Linuksem 2.4 jakakolwiek
wartość niezerowa oznacza tryb 1. W trybie 2 (dostępnym od Linuksa 2.6), całkowity adres
przestrzeni wirtualnej w systemie jest ograniczony do (SS + RAM*(r/100)), gdzie SS jest rozmiarem
przestrzeni wymiany, RAM jest rozmiarem fizycznej pamięci, a r - zawartością pliku
/proc/sys/vm/overcommit_ratio.

/proc/sys/vm/overcommit_ratio
Zobacz opis /proc/sys/vm/overcommit_memory.

/proc/sys/vm/panic_on_oom (od wersji Linuksa 2.6.18)
Włącza lub wyłącza panikę jądra w sytuacjach braku pamięci.

Jeśli plik ma ustawioną wartość 0, OOM-killer jądra zabija któryś z nieposłusznych procesów. Z
reguły OOM-killer jest w stanie to wykonać i system może pracować dalej.

Jeśli plik ma ustawioną wartość 1, to jądro zwykle panikuje przy sytuacji braku pamięci. Jednak
jeśli proces limituje przydzielanie do konkretnych węzłów używając zasad pamięci (mbind(2)
MPOL_BIND) lub cpuset (cpuset(7)) i te węzły dotknie problem braku pamięci, to taki proces może
być zabity przez OOM-killer. Nie występuje wówczas panika, ponieważ pamięć innych węzłów może być
wolna, co oznacza że system jako całość mógł nie osiągnąć jeszcze sytuacji braku pamięci.

Jeśli ustawiono wartość 2, to jądro zawsze panikuje w sytuacji braku pamięci.

Domyślną wartość jest 0. 1 i 2 są przeznaczone do poprawnej pracy klastrów mimo wystąpienia
problemów. Proszę wybrać właściwą z nich, zgodnie z używanymi zasadami w takich sytuacjach.

/proc/sys/vm/swappiness
Wartość w tym pliku kontroluje jak agresywnie jądro przenosi strony pamięci do pamięci wymiany
(swapu). Wyższe wartości zwiększają agresywność, mniejsze zmniejszają ją. Domyślną wartością jest
60.

/proc/sysrq-trigger (od Linuksa 2.4.21)
Zapisanie znaków do tego pliku wyzwala tę samą funkcję SysRq, jaka zostałaby wykonana przy użyciu
kombinacji ALT-SysRq-<znak> (patrz opis /proc/sys/kernel/sysrq). Plik jest normalnie zapisywalny
tylko dla roota. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z plikiem Documentation/sysrq.txt
w źródłach jądra Linux.

/proc/sysvipc
Podkatalog zawierający pseudopliki msg, sem i shm. Pliki te zawierają obiekty komunikacji
międzyprocesowej (Interprocess Communication - IPC) Systemu V (odpowiednio: kolejki komunikatów,
semafory i pamięć wspólną) obecnie istniejące w systemie, udostępniając informacje podobne do
tych, które są dostępne poprzez ipcs(1). Pliki te zawierają nagłówki i są sformatowane (jeden
obiekt IPC w wierszu) w celu łatwiejszego zrozumienia. svipc(7) podaje dodatkowe informacje o
zawartości tych plików.

/proc/tty
Podkatalog zawierający psuedopliki i podkatalogi sterowników terminali (tty) oraz protokołów
sterowania linią (line discipline).

/proc/uptime
Ten plik zawiera dwie liczby: czas pracy systemu (w sekundach) i ilość czasu spędzonego na
wykonywaniu procesu idle (w sekundach).

/proc/version
Ten napis określa wersję obecnie działającego jądra. Zawiera on w sobie zawartość
/proc/sys/ostype, /proc/sys/osrelease i /proc/sys/version. Na przykład:
Linux version 1.0.9 (quinlan@phaze) #1 Sat May 14 01:51:54 EDT 1994

/proc/vmstat (od wersji Linuksa 2.6)
Plik ten wyświetla różne statystyki pamięci wirtualnej.

/proc/zoneinfo (od wersji Linuksa 2.6.13)
Plik zawiera informacje o strefach pamięci. Może być przydatny podczas analizowania zachowania
pamięci wirtualnej.

UWAGI

       Wiele łańcuchów znakowych (np. środowisko czy linia poleceń) występuje w postaci  wewnętrznej,  z  polami
       zakończonymi  bajtami  NUL ('\0'), więc jeśli do ich czytania użyje się od -c lub tr "\000" "\n", to mogą
       być bardziej czytelne. Alternatywnie, echo `cat <plik>` działa równie dobrze.

       Ta strona podręcznika jest niekompletna, prawdopodobnie niedokładna i należy do tych, które  powinny  być
       bardzo często poprawiane.

ZOBACZ TAKŻE

       cat(1),  dmesg(1), find(1), free(1), ps(1), tr(1), uptime(1), chroot(2), mmap(2), readlink(2), syslog(2),
       slabinfo(5), hier(7), time(7), arp(8), hdparm(8), ifconfig(8),  init(8),  lsmod(8),  lspci(8),  mount(8),
       netstat(8), procinfo(8), route(8), sysctl(8)

       Pliki w źródłach jądra Linux: Documentation/filesystems/proc.txt i Documentation/sysctl/vm.txt

O STRONIE

       Angielska  wersja  tej  strony  pochodzi  z  wydania  3.52  projektu  Linux man-pages. Opis projektu oraz
       informacje dotyczące zgłaszania błędów można znaleźć pod adresem http://www.kernel.org/doc/man-pages/.

TŁUMACZENIE

       Jiffy to wartość wynosząca, w zależności od architektury, od 1 do 10 ms (4 ms w przypadku i386).

       Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika  man  są:  Przemek  Borys  (PTM)  <pborys@p-
       soft.silesia.linux.org.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.

       Polskie  tłumaczenie  jest  częścią  projektu  manpages-pl;  uwagi,  pomoc,  zgłaszanie błędów na stronie
       http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją  3.52 oryginału.

Linux                                              2013-06-27                                            PROC(5)