Provided by: manpages-pl_0.7-2_all 
NAZWA
signal - przegląd sygnałów
OPIS
Linux wspiera zarówno rzeczywiste sygnały POSIX-owe (zwane dalej "sygnałami
standardowymi"), jak i sygnały POSIX-owe czasu rzeczywistego.
Zachowania sygnału
Każdy sygnał ma przypisane bieżące zachowanie, które określa reakcję procesu na
dostarczony sygnał.
Wpisy w kolumnie "Akcja" tabeli określają domyślne zachowanie dla danego sygnału, jako
jedno z następujących:
Term Domyślną akcją jest przerwanie procesu.
Ign Domyślną akcją jest zignorowanie sygnału.
Core Domyślną akcją jest przerwanie procesu i zapisanie obrazu pamięci (patrz core(5)).
Stop Domyślną akcją jest zatrzymanie procesu.
Cont Domyślną akcją jest kontynuowanie procesu, jeżeli jest obecnie zatrzymany.
Proces może zmienić zachowanie się sygnału, używając sigaction(2) lub signal(2) (to drugie
jest mniej przenośne, jeśli chodzi o ustawianie akcji obsługi sygnału; szczegóły opisano w
signal(2)). Używając tych wywołań systemowych, proces może wybrać jedną z poniższych
reakcji na dostarczenie sygnału: wykonać domyślną akcję, zignorować sygnał, przejąć sygnał
wykonując akcję obsługi sygnału, czyli podaną przez programistę funkcję, wywoływaną
automatycznie po dostarczeniu sygnału (Domyślnie procedura obsługi sygnału jest
uruchamiana na normalnym stosie procesu. Można to zmienić, tak żeby używany był stos
alternatywny; szczegóły, jak i po co to robić, można znaleźć w sigaltstack(2)).
Zachowanie sygnału jest atrybutem poszczególnych procesów: w aplikacji wielowątkowej
zachowanie danego sygnału jest takie samo dla wszystkich wątków.
Dziecko utworzone przez fork(2) dziedziczy kopię ustawień sygnałów od swojego rodzica.
Podczas wywołania execve(2) przywracane są wartości domyślne ustawień, z wyjątkiem
ustawienia ignorowania sygnału, które nie jest zmieniane.
Wysyłanie sygnału
Następujące wywołania systemowe lub funkcje biblioteczne umożliwiają wysyłanie sygnałów:
raise(3) Wysyła sygnał do wątku, który wywołał tę funckję.
kill(2) Wysyła sygnał do podanego procesu lub do wszystich członków podanej grupy
procesów, lub do wszystkich procesów w systemie.
killpg(2) Wysyła sygnał do wszystkich członków podanej grupy procesów.
pthread_kill(3) Wysyła sygnał do podanego wątku POSIX w tym samym procesie, co proces
wywołujący.
tgkill(2) Wysyła sygnał do podanego wątku w podanym procesie (Jest to używane do
zaimplementowania pthread_kill(3)).
sigqueue(3) Wysyła sygnał czasu rzeczywistego wraz z powiązanymi danymi do podanego
procesu.
Oczekiwanie na przechwycenie sygnału
Następujące wywołania systemowe zawieszają wykonywanie wywołującego je procesu lub wątku
do momentu obsłużenia sygnału (lub do momentu, w którym nieobsłużony sygnał spowoduje
zakończenie procesu).
pause(2) Zawiesza wykonywanie do momentu złapania sygnału.
sigsuspend(2) Tymczasowo zmienia maskę sygnału (patrz niżej) i zawiesza wykonywanie do
momentu przechwycenia jednego z niemaskowanych sygnałów.
Synchroniczne akceptowanie sygnału
Zamiast asynchronicznego przechwytywania sygnału przez procedurę jego obsługi, możliwe
jest synchroniczne akceptowanie sygnałów, czyli blokowanie wykonywania do czasu
dostarczenia sygnału, w którym to momencie jądro zwraca informacje o sygnale do funkcji
wywołującej. W ogólności można to zrobić na dwa sposoby:
* sigwaitinfo(2), sigtimedwait(2) oraz sigwait(3) zawieszają wykonanie aż do chwili
dostarczenia jednego z sygnałów należącego do podanego zbioru sygnałów. Każde z tych
wywołań systemowych zwraca informacje o dostarczonym sygnale.
* signalfd(2) zwraca deskryptor pliku, którego można użyć do odczytania informacji o
sygnałach dostarczanych do procesu wywołującego. Każda operacja odczytu za pomocą
read(2) z tego deskryptora pliku jest blokowana do czasu dostarczenia do programu
wywołującego jednego z sygnałów przekazanych w zbiorze signalfd(2). Bufor zwracany przez
read(2) zawiera strukturę opisującą sygnał.
Maska sygnału i sygnały oczekujące
Sygnał może być zablokowany, co oznacza, że nie zostanie dostarczony, dopóki się go nie
odblokuje. Sygnał jest nazywany oczekującym, jeżeli został już wygenerowany, ale nie
został jeszcze dostarczony.
Każdy wątek procesu ma swoją niezależną maskę sygnałów, określającą zbiór sygnałów obecnie
blokowanych przez wątek. Wątek może zmieniać maskę sygnałów, używając pthread_sigmask(3).
Tradycyjna, jednowątkowa aplikacja może do tego celu użyć sigprocmask(2).
Dziecko utworzone przez fork(2) dziedziczy kopię maski sygnałów od swojego rodzica. Maska
jest zachowywana podczas wywołań execve(2).
Sygnał może być wygenerowany (i w związku z tym oczekujący) dla procesu jako całości (np.
wysłany za pomocą kill(2)) lub dla określonego wątku (np. niektóre sygnały, takie jak
SIGSEGV lub SIGPFPE, generowane w konsekwencji użycia określonej instrukcji języka
maszynowego oraz sygnały wysłane za pomocą pthread_kill(2), są skierowane do wątku).
Sygnał skierowany do procesu może być dostarczony do któregokolwiek z jego wątków, który
nie blokuje tego sygnału. Jeżeli więcej niż jeden wątek nie blokuje sygnału, to jądro
dostarczy sygnał do przypadkowo wybranego wątku.
Wątek może pobrać zbiór obecnie oczekujących sygnałów, używając sigpending(2). Zbiór ten
będzie zawierał sygnały oczekujące skierowane zarówno do całego procesu, jak i do
wywołującego wątku.
Zbiór sygnałów oczekujących dziecka utworzonego przez fork(2) jest na samym początku
pusty. Zbiór ten jest zachowywany podczas execve(2).
Sygnały standardowe
Linux obsługuje wymienione poniżej sygnały standardowe. Numery niektórych sygnałów zależą
od architektury, co pokazano w kolumnie "Wartość". Jeżeli podano trzy wartości, to
zazwyczaj pierwsza obowiązuje dla architektur alpha i sparc, środkowa dla x86, arm i
większości innych architektów, a ostatnia dla mips. Znak - oznacza, że sygnał dla danej
architektury nie występuje.
Najpierw sygnały opisane w pierwotnym standardzie POSIX.1-1990
Sygnał Wartość Akcja Komentarz
───────────────────────────────────────────────────────────────────────
SIGHUP 1 Term Zawieszenie wykryte na terminalu kontrol.
lub śmierć procesu kontrolującego
SIGINT 2 Term Przerwanie nakazane z klawiatury
SIGQUIT 3 Core Wyjście nakazane z klawiatury
SIGILL 4 Core Nielegalna instrukcja
SIGABRT 6 Core Sygnał abort od abort(3)
SIGFPE 8 Core Wyjątek zmiennoprzecinkowy
SIGKILL 9 Term Sygnał Kill
SIGSEGV 11 Core Nieprawidłowa referencja pamięciowa
SIGPIPE 13 Term Uszkodzony potok: zapis do potoku bez
odbiorców
SIGALRM 14 Term Sygnał timera od alarm(2)
SIGTERM 15 Term Sygnał zakończenia pracy
SIGUSR1 30,10,16 Term Sygnał 1 użytkownika
SIGUSR2 31,12,17 Term Sygnał 2 użytkownika
SIGCHLD 20,17,18 Ign Potomek zatrzymał się lub zakończył pracę
SIGCONT 19,18,25 Cont Kontynuuj, jeśli się zatrzymał
SIGSTOP 17,19,23 Stop Zatrzymaj proces
SIGTSTP 18,20,24 Stop Zatrzymanie napisane z terminala
SIGTTIN 21,21,26 Stop Wejście terminala dla procesu w tle
SIGTTOU 22,22,27 Stop Wyjście terminala dla procesu w tle
Sygnałów SIGKILL oraz SIGSTOP nie można przechwycić, zablokować ani zignorować.
Następnie sygnały niewystępujące w standardzie POSIX.1-1990, ale opisane w SUSv2 i
POSIX.1-2001.
Sygnał Wartość Akcja Komentarz
───────────────────────────────────────────────────────────────────────
SIGBUS 10,7,10 Core Błąd szyny (niepr. dostęp do pamięci)
SIGPOLL Term Zdarzenie odpytywalne (Sys V).
Synonim dla SIGIO
SIGPROF 27,27,29 Term Przeterminowanie zegara profilowego
SIGSYS 12,31,12 Core Niewłaściwy argument funkcji (SVr4)
SIGTRAP 5 Core Śledzenie/pułapka kontrolna
SIGURG 16,23,21 Ign Pilny warunek na gnieździe (BSD 4.2)
SIGVTALRM 26,26,28 Term Wirtualny zegar alarmu (BSD 4.2)
SIGXCPU 24,24,30 Core Przekroczone ogran. czasu CPU (BSD 4.2)
SIGXFSZ 25,25,31 Core Przekr. ogran. rozmiaru pliku (BSD 4.2)
Do wersji 2.2 Linuksa (włącznie) domyślne zachowanie dla sygnałów SIGSYS, SIGXCPU, SIGXFSZ
oraz (na architekturach innych niż SPARC i MIPS) SIGBUS polegało na przerwaniu procesu
(bez zrzutu pamięci). (W niektórych innych Uniksach domyślne zachowanie dla SIGXCPU i
SIGXFSZ polega na przerwaniu procesu bez zrzutu pamięci). Linux 2.4 jest zgodny ze
wymaganiami standardu POSIX.1-2001 dotyczącymi tych sygnałów i przerywa proces ze zrzutem
pamięci.
A teraz różne inne sygnały.
Sygnał Wartość Akcja Komentarz
───────────────────────────────────────────────────────────────────────
SIGIOT 6 Core pułapka IOT. Synonim SIGABRT
SIGEMT 7,-,7 Term
SIGSTKFLT -,16,- Term Błąd stosu koprocesora (nieużywany)
SIGIO 23,29,22 Term I/O teraz możliwe (BSD 4.2)
SIGCLD -,-,18 Ign Synonim SIGCHLD
SIGPWR 29,30,19 Term Błąd zasilania (System V)
SIGINFO 29,-,- Synonim SIGPWR
SIGLOST -,-,- Term Utracono blokadę pliku (nieużywane)
SIGWINCH 28,28,20 Ign Sygnał zmiany rozm. okna (BSD 4.3, Sun)
SIGUNUSED -,31,- Core Synonimiczny z SIGSYS
(Sygnał 29 oznacza SIGINFO / SIGPWR na architekturze alpha, lecz SIGLOST na architekturze
sparc).
SIGEMT nie jest wymieniony w POSIX.1-2001, lecz pomimo to pojawia się w większości innych
Uniksów. Domyślną akcją dla tego sygnału jest zazwyczaj przerwanie procesu ze zrzutem
pamięci.
SIGPWR (niewymieniony w POSIX.1-2001) jest zazwyczaj domyślnie ignorowany w tych Uniksach,
w których występuje.
SIGIO (niewymieniony w POSIX.1-2001) jest domyślnie ignorowany w niektórych innych
Uniksach.
Na większości architektur, jeśli SIGUNUSED jest zdefiniowany, to jest synonimem dla
SIGSYS.
Sygnały czasu rzeczywistego
Od wersji 2.2 Linux wspiera sygnały czasu rzeczywistego zdefiniowane pierwotnie w
rozszerzeniu dla czasu rzeczywistego POSIX.1b (a obecnie zawarte w POSIX.1-2001). Zakres
obsługiwanych sygnałów czasu rzeczywistego jest definiowany przez makra SIGRTMIN i
SIGRTMAX. POSIX.1-2001 wymaga od implementacji wspierania co najmniej _POSIX_RTSIG_MAX (8)
sygnałów czasu rzeczywistego.
Jądro Linuksa wspiera 33 różne sygnały czasu rzeczywistego, o numerach od 32 do 64.
Jednakże implementacja wątków POSIX w glibc używa dwóch (dla NPTL) lub trzech (dla
LinuxThreads) z nich na swoje wewnętrzne potrzeby (patrz pthreads(7)), odpowiednio
zmieniając także SIGRTMIN (na 34 lub 35). Ponieważ zakres dostępnych sygnałów czasu
rzeczywistego zmienia się zależnie od implementacji wątków w glibc (różnice mogą
występować również w czasie działania aplikacji, zależnie od wersji jądra i glibc) i tak
naprawdę zakres ten różni się pomiędzy implementacjami Uniksa, programy nigdy nie powinny
się odwoływać do sygnałów czasu rzeczywistego za pomocą liczb wpisanych na stałe, ale
powinny zawsze się odwoływać do sygnałów czasu rzeczywistego używając notacji SIGRTMIN+n,
i sprawdzać (podczas działania aplikacji), czy SIGRTMIN+n nie przekracza SIGRTMAX.
W odróżnieniu od sygnałów standardowych, sygnały czasu rzeczywistego nie mają
predefiniowanego znaczenia: można wykorzystywać cały zestaw sygnałów czasu rzeczywistego
do celów określonych w aplikacji.
Domyślą akcją na nieobsłużony sygnał czasu rzeczywistego jest przerwanie procesu, który go
otrzymał.
Sygnały czasu rzeczywistego są rozpoznawane w następujący sposób:
1. Można kolejkować wiele egzemplarzy sygnału czasu rzeczywistego. Dla odróżnienia, jeśli
w czasie gdy standardowy sygnał jest blokowany zostanie doręczonych wiele egzemplarzy
tego sygnału, tylko jeden egzemplarzy trafia do kolejki.
2. Jeśli sygnał wysłano korzystając z sigqueue(3), można wysłać wraz z tym sygnałem
wartość towarzyszącą (całkowitą lub wskaźnik). Jeśli proces otrzymujący ustanawia
funkcję obsługi dla tego sygnału za pomocą znacznika SA_SIGACTION funkcji
sigaction(2), to otrzymuje towarzyszącą mu daną za pośrednictwem pola si_value
struktury siginfo_t przekazanej jako drugi argument funkcji obsługi. Ponadto, pola
si_pid oraz si_uid tej struktury mogą służyć do otrzymania identyfikatora procesu oraz
rzeczywistego identyfikatora użytkownika procesu wysyłającego sygnał.
3. Sygnały czasu rzeczywistego są doręczane w zagwarantowanej kolejności. Sygnały czasu
rzeczywistego jednego rodzaju są doręczane w takiej kolejności, w jakiej zostały
wysłane. Jeśli do procesu zostaną wysłane różne sygnały czasu rzeczywistego, będą one
doręczone począwszy od sygnału o najniższym numerze. (Tzn. sygnały o niskich numerach
mają najwyższy priorytet). Sygnały standardowe zachowują się inaczej: jeśli kilka
standardowych sygnałów oczekuje na proces, to kolejność dostarczenia nie jest
określona.
POSIX nie określa, które z sygnałów powinny zostać doręczone jako pierwsze w sytuacji, gdy
obsłużenia wymagają zarówno sygnały standardowe, jak i sygnały czasu rzeczywistego. Linux,
podobnie do innych implementacji, daje w tym przypadku pierwszeństwo sygnałom
standardowym.
Zgodnie z POSIX, implementacja powinna zezwalać na kolejkowanie do procesu co najmniej
_POSIX_SIGQUEUE_MAX (32) sygnałów czasu rzeczywistego. Jednakże w Linuksie zostało to
zaimplementowane inaczej. Aż do wersji jądra 2.6.7 (włącznie) Linux narzuca
ogólnosystemowe ograniczenie liczby sygnałów czasu rzeczywistego kolejkowanych do
wszystkich procesów. Ograniczenie to można zobaczyć, a także (przy odpowiednich
uprawnieniach) zmienić za pośrednictwem pliku /proc/sys/kernel/rtsig-max. Podobnie, za
pośrednictwem pliku /proc/sys/kernel/rtsig-nr można dowiedzieć się, ile sygnałów czasu
rzeczywistego jest aktualnie w kolejce. W Linuksie 2.6.8 ten interfejs /proc został
zastąpiony limitem zasobów RLIMIT_SIGPENDING, który określa limit kolejkowanych sygnałów
dla poszczególnych użytkowników; patrz setrlimit(2) w celu uzyskania dalszych informacji.
Dodanie sygnałów czasu rzeczywistego wymogło poszerzenie struktury zestawu sygnałów
(sigset_t) z 32 do 64 bitów. W konsekwencji różne wywołania systemowe zostały zastąpione
nowymi, które obsługują większy zestaw sygnałów. Oto stare i nowe wywołania systemowe:
Linux 2.0 i wcześniejsze Linux 2.2 i późniejsze
sigaction(2) rt_sigaction(2)
sigpending(2) rt_sigpending(2)
sigprocmask(2) rt_sigprocmask(2)
sigreturn(2) rt_sigreturn(2)
sigsuspend(2) rt_sigsuspend(2)
sigtimedwait(2) rt_sigtimedwait(2)
Funkcje bezpieczne podczas asynchronicznego przetwarzania sygnałów
Funkcja obsługi sygnału musi być bardzo ostrożna, ponieważ przetwarzanie w innym miejscu
może być przerwane w przypadkowym punkcie wykonywaniu programu. POSIX zawiera pojęcie
"funkcji bezpiecznych". Jeśli sygnał przerwie przetwarzanie funkcji niebezpiecznej i
procedura obsługi sygnału wywoła funkcję niebezpieczną, albo zakończy się poprzez
wywołanie longjmp() lub siglongjmp(), a program następnie wywoła funkcję niebezpieczną, to
zachowanie programu jest niezdefiniowane.
POSIX.1-2004 (znany także jako POSIX.1-2001 Technical Corrigendum 2) wymaga implementacji
sygnałów dających gwarancję, że następujące funkcje można bezpiecznie wywołać wewnątrz
funkcji obsługi sygnału:
_Exit()
_exit()
abort()
accept()
access()
aio_error()
aio_return()
aio_suspend()
alarm()
bind()
cfgetispeed()
cfgetospeed()
cfsetispeed()
cfsetospeed()
chdir()
chmod()
chown()
clock_gettime()
close()
connect()
creat()
dup()
dup2()
execle()
execve()
fchmod()
fchown()
fcntl()
fdatasync()
fork()
fpathconf()
fstat()
fsync()
ftruncate()
getegid()
geteuid()
getgid()
getgroups()
getpeername()
getpgrp()
getpid()
getppid()
getsockname()
getsockopt()
getuid()
kill()
link()
listen()
lseek()
lstat()
mkdir()
mkfifo()
open()
pathconf()
pause()
pipe()
poll()
posix_trace_event()
pselect()
raise()
read()
readlink()
recv()
recvfrom()
recvmsg()
rename()
rmdir()
select()
sem_post()
send()
sendmsg()
sendto()
setgid()
setpgid()
setsid()
setsockopt()
setuid()
shutdown()
sigaction()
sigaddset()
sigdelset()
sigemptyset()
sigfillset()
sigismember()
signal()
sigpause()
sigpending()
sigprocmask()
sigqueue()
sigset()
sigsuspend()
sleep()
sockatmark()
socket()
socketpair()
stat()
symlink()
sysconf()
tcdrain()
tcflow()
tcflush()
tcgetattr()
tcgetpgrp()
tcsendbreak()
tcsetattr()
tcsetpgrp()
time()
timer_getoverrun()
timer_gettime()
timer_settime()
times()
umask()
uname()
unlink()
utime()
wait()
waitpid()
write()
POSIX.1-2008 usuwa z powyższej listy funkcje fpathconf(), pathconf() i sysconf() oraz
dodaje następujące funkcje:
execl()
execv()
faccessat()
fchmodat()
fchownat()
fexecve()
fstatat()
futimens()
linkat()
mkdirat()
mkfifoat()
mknod()
mknodat()
openat()
readlinkat()
renameat()
symlinkat()
unlinkat()
utimensat()
utimes()
POSIX.1-2008 Technical Corrigendum 1 (2013) dodaje następujące funkcje:
fchdir()
pthread_kill()
pthread_self()
pthread_sigmask()
Przerywanie wywołań systemowych i funkcji bibliotecznych przez funkcje obsługi sygnałów
Jeśli procedura obsługi sygnału jest wywołana w trakcie wywołania systemowego lub
wywołania funkcji bibliotecznej to wtedy albo:
* wywołanie jest automatycznie uruchamiane ponownie po zakończeniu funkcji obsługującej
sygnał, albo
* wywołanie zwraca błąd EINTR.
To, które z powyższych wystąpi, zależy od interfejsu i od tego, czy podczas ustanawiania
funkcji obsługi sygnału użyto znacznika SA_RESTART (patrz sigaction(2)). Szczegóły się
różnią między różnymi Uniksami, poniżej podano szczegóły dotyczące Linuksa.
Jeśli blokowane wywołanie jednego z poniższych interfejsów zostanie przerwane przez
procedurę obsługi sygnału, to wywołanie to zostanie automatycznie uruchomione ponownie,
jeśli użyto znacznika SA_RESTART. W przeciwnym wypadku wywołanie zwróci błąd EINTR:
* Wywołania read(2), readv(2), write(2), writev(2) i ioctl(2) na urządzeniach
"powolnych". Urządzenie "powolne" to takie, w którym operacja wejścia/wyjścia może
się blokować przez nieskończony czas, na przykład: terminal, potok lub gniazdo.
Jeśli wywołanie systemowe wejścia/wyjścia na urządzeniu powolnym spowodowało już
jakiś transfer danych, zanim zostało przerwane przez sygnał, to zwróci ono pomyślny
kod zakończenie (będący zazwyczaj liczbą przetransferowanych bajtów). Proszę
zauważyć, że (lokalny) dysk zgodnie z tą definicją nie jest urządzeniem powolnym:
operacje wejścia/wyjścia na urządzeniach dyskowych nie są przerywane sygnałami.
* open(2), jeśli może się zablokować (np. podczas otwierania FIFO, patrz fifo(7)).
* wait(2), wait3(2), wait4(2), waitid(2) i waitpid(2).
* Interfejsy gniazd: accept(2), connect(2), recv(2), recvfrom(2), recvmmsg(2),
recvmsg(2), send(2), sendto(2) i sendmsg(2), chyba że ustawiono timeout na gnieździe
(patrz niżej).
* Interfejsy blokady plików: flock(2) i F_SETLKW oraz operacje F_OFD_SETLKW fcntl(2)
* Interfejsy kolejek komunikatów POSIX: mq_receive(3), mq_timedreceive(3), mq_send(3)
i mq_timedsend(3).
* futex(2) FUTEX_WAIT (od Linuksa 2.6.22; wcześniej zawsze zwracał błąd EINTR).
* getrandom(2).
* pthread_mutex_lock(3), pthread_cond_wait(3) i powiązane API.
* futex(2) FUTEX_WAIT_BITSET.
* Interfejsy semaforów POSIX: sem_wait(3) i sem_timedwait(3) (od Linuksa 2.6.22;
wcześniejsze wersje zawsze zwracały błąd EINTR).
Następujące interfejsy nigdy nie są wznawiane po przerwaniu przez funkcję obsługi sygnału,
niezależnie od tego, czy SA_RESTART zostało użyte. Jeśli zostaną przerwane przez funkcję
obsługi sygnału, to zawsze kończą się niepowodzeniem, zwracając błąd EINTR:
* "Wejściowe" interfejsy gniazd, jeśli ustawiono timeout gniazda (SO_RCVTIMEO) za
pomocą setsockopt(2): accept(2), recv(2), recvfrom(2), recvmmsg(2) (również z
niezerowym argumentem timeout) i recvmsg(2).
* "Wyjściowe" interfejsy gniazd, jeśli ustawiono timeout gniazda (SO_RCVTIMEO) za
pomocą setsockopt(2): connect(2), send(2), sendto(2) i sendmsg(2).
* Interfejsy oczekiwania na sygnały: pause(2), sigsuspend(2), sigtimedwait(2) i
sigwaitinfo(2).
* Interfejsy zwielokrotniające deskryptory plików: epoll_wait(2), epoll_pwait(2),
poll(2), ppoll(2), select(2) i pselect(2).
* Interfejsy komunikacji międzyprocesowej Systemu V: msgrcv(2), msgsnd(2), semop(2)
oraz semtimedop(2).
* Interfejsy pauzujące proces: clock_nanosleep(2), nanosleep(2) i usleep(3).
* read(2) czytające z deskryptora pliku inotify(7).
* io_getevents(2).
Funkcja sleep(3) nigdy nie zostanie zrestartowana po przerwaniu przez sygnał i zawsze
kończy się pomyślnie, zwracając liczbę pozostałych sekund, podczas których proces powinien
był pauzować.
Przerywanie wywołań systemowych i funkcji bibliotecznych przez sygnały zatrzymujące proces
Pod Linuksem, nawet jeśli procedury obsługi sygnału nie zostaną ustawione, pewne
interfejsy blokujące mogą się zakończyć niepowodzeniem i zwrócić błąd EINTR po tym, jak
proces zostanie zatrzymany za pomocą jednego z sygnałów zatrzymujących (takich jak
SIGSTOP), a następnie wznowiony za pomocą SIGCONT. POSIX.1 nie wspiera tego zachowania,
nie występuje ono także na innych systemach.
Następujące interfejsy Linuksa zachowują się w ten sposób:
* "Wejściowe" interfejsy gniazd, jeśli ustawiono timeout gniazda (SO_RCVTIMEO) za
pomocą setsockopt(2): accept(2), recv(2), recvfrom(2), recvmmsg(2) (również z
niezerowym argumentem timeout) i recvmsg(2).
* "Wyjściowe" interfejsy gniazd, jeśli ustawiono timeout gniazda (SO_RCVTIMEO) za
pomocą setsockopt(2): connect(2), send(2), sendto(2) i sendmsg(2), jeśli ustawiono
timeout wysyłania danych(SO_SNDTIMEO).
* epoll_wait(2), epoll_pwait(2).
* semop(2), semtimedop(2).
* sigtimedwait(2), sigwaitinfo(2).
* read(2) czytające z deskryptora pliku inotify(7).
* Linux 2.6.21 i wcześniejsze: futex(2) FUTEX_WAIT, sem_timedwait(3), sem_wait(3).
* Linux 2.6.8 i wcześniejsze: msgrcv(2), msgsnd(2).
* Linux 2.4 i wcześniejsze: nanosleep(2).
ZGODNE Z
POSIX.1, z wyjątkami jak podano.
ZOBACZ TAKŻE
kill(1), getrlimit(2), kill(2), killpg(2), restart_syscall(2), rt_sigqueueinfo(2),
setitimer(2), setrlimit(2), sgetmask(2), sigaction(2), sigaltstack(2), signal(2),
signalfd(2), sigpending(2), sigprocmask(2), sigsuspend(2), sigwaitinfo(2), abort(3),
bsd_signal(3), longjmp(3), raise(3), pthread_sigqueue(3), sigqueue(3), sigset(3),
sigsetops(3), sigvec(3), sigwait(3), strsignal(3), sysv_signal(3), core(5), proc(5),
nptl(7), pthreads(7), sigevent(7)
O STRONIE
Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 4.05 projektu Linux man-pages. Opis
projektu, informacje dotyczące zgłaszania błędów oraz najnowszą wersję oryginału można
znaleźć pod adresem https://www.kernel.org/doc/man-pages/.
TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM)
<pborys@p-soft.silesia.linux.org.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach
<michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na
stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 4.05
oryginału.