Provided by: manpages-pl_0.7-2_all 
NAZWA
signal - przegląd sygnałów
OPIS
Linux wspiera zarówno rzeczywiste sygnały POSIX-owe (zwane dalej "sygnałami standardowymi"), jak i
sygnały POSIX-owe czasu rzeczywistego.
Zachowania sygnału
Każdy sygnał ma przypisane bieżące zachowanie, które określa reakcję procesu na dostarczony sygnał.
Wpisy w kolumnie "Akcja" tabeli określają domyślne zachowanie dla danego sygnału, jako jedno z
następujących:
Term Domyślną akcją jest przerwanie procesu.
Ign Domyślną akcją jest zignorowanie sygnału.
Core Domyślną akcją jest przerwanie procesu i zapisanie obrazu pamięci (patrz core(5)).
Stop Domyślną akcją jest zatrzymanie procesu.
Cont Domyślną akcją jest kontynuowanie procesu, jeżeli jest obecnie zatrzymany.
Proces może zmienić zachowanie się sygnału, używając sigaction(2) lub signal(2) (to drugie jest mniej
przenośne, jeśli chodzi o ustawianie akcji obsługi sygnału; szczegóły opisano w signal(2)). Używając tych
wywołań systemowych, proces może wybrać jedną z poniższych reakcji na dostarczenie sygnału: wykonać
domyślną akcję, zignorować sygnał, przejąć sygnał wykonując akcję obsługi sygnału, czyli podaną przez
programistę funkcję, wywoływaną automatycznie po dostarczeniu sygnału (Domyślnie procedura obsługi
sygnału jest uruchamiana na normalnym stosie procesu. Można to zmienić, tak żeby używany był stos
alternatywny; szczegóły, jak i po co to robić, można znaleźć w sigaltstack(2)).
Zachowanie sygnału jest atrybutem poszczególnych procesów: w aplikacji wielowątkowej zachowanie danego
sygnału jest takie samo dla wszystkich wątków.
Dziecko utworzone przez fork(2) dziedziczy kopię ustawień sygnałów od swojego rodzica. Podczas wywołania
execve(2) przywracane są wartości domyślne ustawień, z wyjątkiem ustawienia ignorowania sygnału, które
nie jest zmieniane.
Wysyłanie sygnału
Następujące wywołania systemowe lub funkcje biblioteczne umożliwiają wysyłanie sygnałów:
raise(3) Wysyła sygnał do wątku, który wywołał tę funckję.
kill(2) Wysyła sygnał do podanego procesu lub do wszystich członków podanej grupy procesów, lub
do wszystkich procesów w systemie.
killpg(2) Wysyła sygnał do wszystkich członków podanej grupy procesów.
pthread_kill(3) Wysyła sygnał do podanego wątku POSIX w tym samym procesie, co proces wywołujący.
tgkill(2) Wysyła sygnał do podanego wątku w podanym procesie (Jest to używane do zaimplementowania
pthread_kill(3)).
sigqueue(3) Wysyła sygnał czasu rzeczywistego wraz z powiązanymi danymi do podanego procesu.
Oczekiwanie na przechwycenie sygnału
Następujące wywołania systemowe zawieszają wykonywanie wywołującego je procesu lub wątku do momentu
obsłużenia sygnału (lub do momentu, w którym nieobsłużony sygnał spowoduje zakończenie procesu).
pause(2) Zawiesza wykonywanie do momentu złapania sygnału.
sigsuspend(2) Tymczasowo zmienia maskę sygnału (patrz niżej) i zawiesza wykonywanie do momentu
przechwycenia jednego z niemaskowanych sygnałów.
Synchroniczne akceptowanie sygnału
Zamiast asynchronicznego przechwytywania sygnału przez procedurę jego obsługi, możliwe jest synchroniczne
akceptowanie sygnałów, czyli blokowanie wykonywania do czasu dostarczenia sygnału, w którym to momencie
jądro zwraca informacje o sygnale do funkcji wywołującej. W ogólności można to zrobić na dwa sposoby:
* sigwaitinfo(2), sigtimedwait(2) oraz sigwait(3) zawieszają wykonanie aż do chwili dostarczenia jednego
z sygnałów należącego do podanego zbioru sygnałów. Każde z tych wywołań systemowych zwraca informacje o
dostarczonym sygnale.
* signalfd(2) zwraca deskryptor pliku, którego można użyć do odczytania informacji o sygnałach
dostarczanych do procesu wywołującego. Każda operacja odczytu za pomocą read(2) z tego deskryptora
pliku jest blokowana do czasu dostarczenia do programu wywołującego jednego z sygnałów przekazanych w
zbiorze signalfd(2). Bufor zwracany przez read(2) zawiera strukturę opisującą sygnał.
Maska sygnału i sygnały oczekujące
Sygnał może być zablokowany, co oznacza, że nie zostanie dostarczony, dopóki się go nie odblokuje. Sygnał
jest nazywany oczekującym, jeżeli został już wygenerowany, ale nie został jeszcze dostarczony.
Każdy wątek procesu ma swoją niezależną maskę sygnałów, określającą zbiór sygnałów obecnie blokowanych
przez wątek. Wątek może zmieniać maskę sygnałów, używając pthread_sigmask(3). Tradycyjna, jednowątkowa
aplikacja może do tego celu użyć sigprocmask(2).
Dziecko utworzone przez fork(2) dziedziczy kopię maski sygnałów od swojego rodzica. Maska jest
zachowywana podczas wywołań execve(2).
Sygnał może być wygenerowany (i w związku z tym oczekujący) dla procesu jako całości (np. wysłany za
pomocą kill(2)) lub dla określonego wątku (np. niektóre sygnały, takie jak SIGSEGV lub SIGPFPE,
generowane w konsekwencji użycia określonej instrukcji języka maszynowego oraz sygnały wysłane za pomocą
pthread_kill(2), są skierowane do wątku). Sygnał skierowany do procesu może być dostarczony do
któregokolwiek z jego wątków, który nie blokuje tego sygnału. Jeżeli więcej niż jeden wątek nie blokuje
sygnału, to jądro dostarczy sygnał do przypadkowo wybranego wątku.
Wątek może pobrać zbiór obecnie oczekujących sygnałów, używając sigpending(2). Zbiór ten będzie zawierał
sygnały oczekujące skierowane zarówno do całego procesu, jak i do wywołującego wątku.
Zbiór sygnałów oczekujących dziecka utworzonego przez fork(2) jest na samym początku pusty. Zbiór ten
jest zachowywany podczas execve(2).
Sygnały standardowe
Linux obsługuje wymienione poniżej sygnały standardowe. Numery niektórych sygnałów zależą od
architektury, co pokazano w kolumnie "Wartość". Jeżeli podano trzy wartości, to zazwyczaj pierwsza
obowiązuje dla architektur alpha i sparc, środkowa dla x86, arm i większości innych architektów, a
ostatnia dla mips. Znak - oznacza, że sygnał dla danej architektury nie występuje.
Najpierw sygnały opisane w pierwotnym standardzie POSIX.1-1990
Sygnał Wartość Akcja Komentarz
───────────────────────────────────────────────────────────────────────
SIGHUP 1 Term Zawieszenie wykryte na terminalu kontrol.
lub śmierć procesu kontrolującego
SIGINT 2 Term Przerwanie nakazane z klawiatury
SIGQUIT 3 Core Wyjście nakazane z klawiatury
SIGILL 4 Core Nielegalna instrukcja
SIGABRT 6 Core Sygnał abort od abort(3)
SIGFPE 8 Core Wyjątek zmiennoprzecinkowy
SIGKILL 9 Term Sygnał Kill
SIGSEGV 11 Core Nieprawidłowa referencja pamięciowa
SIGPIPE 13 Term Uszkodzony potok: zapis do potoku bez
odbiorców
SIGALRM 14 Term Sygnał timera od alarm(2)
SIGTERM 15 Term Sygnał zakończenia pracy
SIGUSR1 30,10,16 Term Sygnał 1 użytkownika
SIGUSR2 31,12,17 Term Sygnał 2 użytkownika
SIGCHLD 20,17,18 Ign Potomek zatrzymał się lub zakończył pracę
SIGCONT 19,18,25 Cont Kontynuuj, jeśli się zatrzymał
SIGSTOP 17,19,23 Stop Zatrzymaj proces
SIGTSTP 18,20,24 Stop Zatrzymanie napisane z terminala
SIGTTIN 21,21,26 Stop Wejście terminala dla procesu w tle
SIGTTOU 22,22,27 Stop Wyjście terminala dla procesu w tle
Sygnałów SIGKILL oraz SIGSTOP nie można przechwycić, zablokować ani zignorować.
Następnie sygnały niewystępujące w standardzie POSIX.1-1990, ale opisane w SUSv2 i POSIX.1-2001.
Sygnał Wartość Akcja Komentarz
───────────────────────────────────────────────────────────────────────
SIGBUS 10,7,10 Core Błąd szyny (niepr. dostęp do pamięci)
SIGPOLL Term Zdarzenie odpytywalne (Sys V).
Synonim dla SIGIO
SIGPROF 27,27,29 Term Przeterminowanie zegara profilowego
SIGSYS 12,31,12 Core Niewłaściwy argument funkcji (SVr4)
SIGTRAP 5 Core Śledzenie/pułapka kontrolna
SIGURG 16,23,21 Ign Pilny warunek na gnieździe (BSD 4.2)
SIGVTALRM 26,26,28 Term Wirtualny zegar alarmu (BSD 4.2)
SIGXCPU 24,24,30 Core Przekroczone ogran. czasu CPU (BSD 4.2)
SIGXFSZ 25,25,31 Core Przekr. ogran. rozmiaru pliku (BSD 4.2)
Do wersji 2.2 Linuksa (włącznie) domyślne zachowanie dla sygnałów SIGSYS, SIGXCPU, SIGXFSZ oraz (na
architekturach innych niż SPARC i MIPS) SIGBUS polegało na przerwaniu procesu (bez zrzutu pamięci). (W
niektórych innych Uniksach domyślne zachowanie dla SIGXCPU i SIGXFSZ polega na przerwaniu procesu bez
zrzutu pamięci). Linux 2.4 jest zgodny ze wymaganiami standardu POSIX.1-2001 dotyczącymi tych sygnałów i
przerywa proces ze zrzutem pamięci.
A teraz różne inne sygnały.
Sygnał Wartość Akcja Komentarz
───────────────────────────────────────────────────────────────────────
SIGIOT 6 Core pułapka IOT. Synonim SIGABRT
SIGEMT 7,-,7 Term
SIGSTKFLT -,16,- Term Błąd stosu koprocesora (nieużywany)
SIGIO 23,29,22 Term I/O teraz możliwe (BSD 4.2)
SIGCLD -,-,18 Ign Synonim SIGCHLD
SIGPWR 29,30,19 Term Błąd zasilania (System V)
SIGINFO 29,-,- Synonim SIGPWR
SIGLOST -,-,- Term Utracono blokadę pliku (nieużywane)
SIGWINCH 28,28,20 Ign Sygnał zmiany rozm. okna (BSD 4.3, Sun)
SIGUNUSED -,31,- Core Synonimiczny z SIGSYS
(Sygnał 29 oznacza SIGINFO / SIGPWR na architekturze alpha, lecz SIGLOST na architekturze sparc).
SIGEMT nie jest wymieniony w POSIX.1-2001, lecz pomimo to pojawia się w większości innych Uniksów.
Domyślną akcją dla tego sygnału jest zazwyczaj przerwanie procesu ze zrzutem pamięci.
SIGPWR (niewymieniony w POSIX.1-2001) jest zazwyczaj domyślnie ignorowany w tych Uniksach, w których
występuje.
SIGIO (niewymieniony w POSIX.1-2001) jest domyślnie ignorowany w niektórych innych Uniksach.
Na większości architektur, jeśli SIGUNUSED jest zdefiniowany, to jest synonimem dla SIGSYS.
Sygnały czasu rzeczywistego
Od wersji 2.2 Linux wspiera sygnały czasu rzeczywistego zdefiniowane pierwotnie w rozszerzeniu dla czasu
rzeczywistego POSIX.1b (a obecnie zawarte w POSIX.1-2001). Zakres obsługiwanych sygnałów czasu
rzeczywistego jest definiowany przez makra SIGRTMIN i SIGRTMAX. POSIX.1-2001 wymaga od implementacji
wspierania co najmniej _POSIX_RTSIG_MAX (8) sygnałów czasu rzeczywistego.
Jądro Linuksa wspiera 33 różne sygnały czasu rzeczywistego, o numerach od 32 do 64. Jednakże
implementacja wątków POSIX w glibc używa dwóch (dla NPTL) lub trzech (dla LinuxThreads) z nich na swoje
wewnętrzne potrzeby (patrz pthreads(7)), odpowiednio zmieniając także SIGRTMIN (na 34 lub 35). Ponieważ
zakres dostępnych sygnałów czasu rzeczywistego zmienia się zależnie od implementacji wątków w glibc
(różnice mogą występować również w czasie działania aplikacji, zależnie od wersji jądra i glibc) i tak
naprawdę zakres ten różni się pomiędzy implementacjami Uniksa, programy nigdy nie powinny się odwoływać
do sygnałów czasu rzeczywistego za pomocą liczb wpisanych na stałe, ale powinny zawsze się odwoływać do
sygnałów czasu rzeczywistego używając notacji SIGRTMIN+n, i sprawdzać (podczas działania aplikacji), czy
SIGRTMIN+n nie przekracza SIGRTMAX.
W odróżnieniu od sygnałów standardowych, sygnały czasu rzeczywistego nie mają predefiniowanego znaczenia:
można wykorzystywać cały zestaw sygnałów czasu rzeczywistego do celów określonych w aplikacji.
Domyślą akcją na nieobsłużony sygnał czasu rzeczywistego jest przerwanie procesu, który go otrzymał.
Sygnały czasu rzeczywistego są rozpoznawane w następujący sposób:
1. Można kolejkować wiele egzemplarzy sygnału czasu rzeczywistego. Dla odróżnienia, jeśli w czasie gdy
standardowy sygnał jest blokowany zostanie doręczonych wiele egzemplarzy tego sygnału, tylko jeden
egzemplarzy trafia do kolejki.
2. Jeśli sygnał wysłano korzystając z sigqueue(3), można wysłać wraz z tym sygnałem wartość towarzyszącą
(całkowitą lub wskaźnik). Jeśli proces otrzymujący ustanawia funkcję obsługi dla tego sygnału za
pomocą znacznika SA_SIGACTION funkcji sigaction(2), to otrzymuje towarzyszącą mu daną za
pośrednictwem pola si_value struktury siginfo_t przekazanej jako drugi argument funkcji obsługi.
Ponadto, pola si_pid oraz si_uid tej struktury mogą służyć do otrzymania identyfikatora procesu oraz
rzeczywistego identyfikatora użytkownika procesu wysyłającego sygnał.
3. Sygnały czasu rzeczywistego są doręczane w zagwarantowanej kolejności. Sygnały czasu rzeczywistego
jednego rodzaju są doręczane w takiej kolejności, w jakiej zostały wysłane. Jeśli do procesu zostaną
wysłane różne sygnały czasu rzeczywistego, będą one doręczone począwszy od sygnału o najniższym
numerze. (Tzn. sygnały o niskich numerach mają najwyższy priorytet). Sygnały standardowe zachowują
się inaczej: jeśli kilka standardowych sygnałów oczekuje na proces, to kolejność dostarczenia nie
jest określona.
POSIX nie określa, które z sygnałów powinny zostać doręczone jako pierwsze w sytuacji, gdy obsłużenia
wymagają zarówno sygnały standardowe, jak i sygnały czasu rzeczywistego. Linux, podobnie do innych
implementacji, daje w tym przypadku pierwszeństwo sygnałom standardowym.
Zgodnie z POSIX, implementacja powinna zezwalać na kolejkowanie do procesu co najmniej
_POSIX_SIGQUEUE_MAX (32) sygnałów czasu rzeczywistego. Jednakże w Linuksie zostało to zaimplementowane
inaczej. Aż do wersji jądra 2.6.7 (włącznie) Linux narzuca ogólnosystemowe ograniczenie liczby sygnałów
czasu rzeczywistego kolejkowanych do wszystkich procesów. Ograniczenie to można zobaczyć, a także (przy
odpowiednich uprawnieniach) zmienić za pośrednictwem pliku /proc/sys/kernel/rtsig-max. Podobnie, za
pośrednictwem pliku /proc/sys/kernel/rtsig-nr można dowiedzieć się, ile sygnałów czasu rzeczywistego jest
aktualnie w kolejce. W Linuksie 2.6.8 ten interfejs /proc został zastąpiony limitem zasobów
RLIMIT_SIGPENDING, który określa limit kolejkowanych sygnałów dla poszczególnych użytkowników; patrz
setrlimit(2) w celu uzyskania dalszych informacji.
Dodanie sygnałów czasu rzeczywistego wymogło poszerzenie struktury zestawu sygnałów (sigset_t) z 32 do 64
bitów. W konsekwencji różne wywołania systemowe zostały zastąpione nowymi, które obsługują większy zestaw
sygnałów. Oto stare i nowe wywołania systemowe:
Linux 2.0 i wcześniejsze Linux 2.2 i późniejsze
sigaction(2) rt_sigaction(2)
sigpending(2) rt_sigpending(2)
sigprocmask(2) rt_sigprocmask(2)
sigreturn(2) rt_sigreturn(2)
sigsuspend(2) rt_sigsuspend(2)
sigtimedwait(2) rt_sigtimedwait(2)
Funkcje bezpieczne podczas asynchronicznego przetwarzania sygnałów
Funkcja obsługi sygnału musi być bardzo ostrożna, ponieważ przetwarzanie w innym miejscu może być
przerwane w przypadkowym punkcie wykonywaniu programu. POSIX zawiera pojęcie "funkcji bezpiecznych".
Jeśli sygnał przerwie przetwarzanie funkcji niebezpiecznej i procedura obsługi sygnału wywoła funkcję
niebezpieczną, albo zakończy się poprzez wywołanie longjmp() lub siglongjmp(), a program następnie wywoła
funkcję niebezpieczną, to zachowanie programu jest niezdefiniowane.
POSIX.1-2004 (znany także jako POSIX.1-2001 Technical Corrigendum 2) wymaga implementacji sygnałów
dających gwarancję, że następujące funkcje można bezpiecznie wywołać wewnątrz funkcji obsługi sygnału:
_Exit()
_exit()
abort()
accept()
access()
aio_error()
aio_return()
aio_suspend()
alarm()
bind()
cfgetispeed()
cfgetospeed()
cfsetispeed()
cfsetospeed()
chdir()
chmod()
chown()
clock_gettime()
close()
connect()
creat()
dup()
dup2()
execle()
execve()
fchmod()
fchown()
fcntl()
fdatasync()
fork()
fpathconf()
fstat()
fsync()
ftruncate()
getegid()
geteuid()
getgid()
getgroups()
getpeername()
getpgrp()
getpid()
getppid()
getsockname()
getsockopt()
getuid()
kill()
link()
listen()
lseek()
lstat()
mkdir()
mkfifo()
open()
pathconf()
pause()
pipe()
poll()
posix_trace_event()
pselect()
raise()
read()
readlink()
recv()
recvfrom()
recvmsg()
rename()
rmdir()
select()
sem_post()
send()
sendmsg()
sendto()
setgid()
setpgid()
setsid()
setsockopt()
setuid()
shutdown()
sigaction()
sigaddset()
sigdelset()
sigemptyset()
sigfillset()
sigismember()
signal()
sigpause()
sigpending()
sigprocmask()
sigqueue()
sigset()
sigsuspend()
sleep()
sockatmark()
socket()
socketpair()
stat()
symlink()
sysconf()
tcdrain()
tcflow()
tcflush()
tcgetattr()
tcgetpgrp()
tcsendbreak()
tcsetattr()
tcsetpgrp()
time()
timer_getoverrun()
timer_gettime()
timer_settime()
times()
umask()
uname()
unlink()
utime()
wait()
waitpid()
write()
POSIX.1-2008 usuwa z powyższej listy funkcje fpathconf(), pathconf() i sysconf() oraz dodaje następujące
funkcje:
execl()
execv()
faccessat()
fchmodat()
fchownat()
fexecve()
fstatat()
futimens()
linkat()
mkdirat()
mkfifoat()
mknod()
mknodat()
openat()
readlinkat()
renameat()
symlinkat()
unlinkat()
utimensat()
utimes()
POSIX.1-2008 Technical Corrigendum 1 (2013) dodaje następujące funkcje:
fchdir()
pthread_kill()
pthread_self()
pthread_sigmask()
Przerywanie wywołań systemowych i funkcji bibliotecznych przez funkcje obsługi sygnałów
Jeśli procedura obsługi sygnału jest wywołana w trakcie wywołania systemowego lub wywołania funkcji
bibliotecznej to wtedy albo:
* wywołanie jest automatycznie uruchamiane ponownie po zakończeniu funkcji obsługującej sygnał, albo
* wywołanie zwraca błąd EINTR.
To, które z powyższych wystąpi, zależy od interfejsu i od tego, czy podczas ustanawiania funkcji obsługi
sygnału użyto znacznika SA_RESTART (patrz sigaction(2)). Szczegóły się różnią między różnymi Uniksami,
poniżej podano szczegóły dotyczące Linuksa.
Jeśli blokowane wywołanie jednego z poniższych interfejsów zostanie przerwane przez procedurę obsługi
sygnału, to wywołanie to zostanie automatycznie uruchomione ponownie, jeśli użyto znacznika SA_RESTART. W
przeciwnym wypadku wywołanie zwróci błąd EINTR:
* Wywołania read(2), readv(2), write(2), writev(2) i ioctl(2) na urządzeniach "powolnych". Urządzenie
"powolne" to takie, w którym operacja wejścia/wyjścia może się blokować przez nieskończony czas, na
przykład: terminal, potok lub gniazdo. Jeśli wywołanie systemowe wejścia/wyjścia na urządzeniu
powolnym spowodowało już jakiś transfer danych, zanim zostało przerwane przez sygnał, to zwróci ono
pomyślny kod zakończenie (będący zazwyczaj liczbą przetransferowanych bajtów). Proszę zauważyć, że
(lokalny) dysk zgodnie z tą definicją nie jest urządzeniem powolnym: operacje wejścia/wyjścia na
urządzeniach dyskowych nie są przerywane sygnałami.
* open(2), jeśli może się zablokować (np. podczas otwierania FIFO, patrz fifo(7)).
* wait(2), wait3(2), wait4(2), waitid(2) i waitpid(2).
* Interfejsy gniazd: accept(2), connect(2), recv(2), recvfrom(2), recvmmsg(2), recvmsg(2), send(2),
sendto(2) i sendmsg(2), chyba że ustawiono timeout na gnieździe (patrz niżej).
* Interfejsy blokady plików: flock(2) i F_SETLKW oraz operacje F_OFD_SETLKW fcntl(2)
* Interfejsy kolejek komunikatów POSIX: mq_receive(3), mq_timedreceive(3), mq_send(3) i
mq_timedsend(3).
* futex(2) FUTEX_WAIT (od Linuksa 2.6.22; wcześniej zawsze zwracał błąd EINTR).
* getrandom(2).
* pthread_mutex_lock(3), pthread_cond_wait(3) i powiązane API.
* futex(2) FUTEX_WAIT_BITSET.
* Interfejsy semaforów POSIX: sem_wait(3) i sem_timedwait(3) (od Linuksa 2.6.22; wcześniejsze wersje
zawsze zwracały błąd EINTR).
Następujące interfejsy nigdy nie są wznawiane po przerwaniu przez funkcję obsługi sygnału, niezależnie od
tego, czy SA_RESTART zostało użyte. Jeśli zostaną przerwane przez funkcję obsługi sygnału, to zawsze
kończą się niepowodzeniem, zwracając błąd EINTR:
* "Wejściowe" interfejsy gniazd, jeśli ustawiono timeout gniazda (SO_RCVTIMEO) za pomocą
setsockopt(2): accept(2), recv(2), recvfrom(2), recvmmsg(2) (również z niezerowym argumentem
timeout) i recvmsg(2).
* "Wyjściowe" interfejsy gniazd, jeśli ustawiono timeout gniazda (SO_RCVTIMEO) za pomocą
setsockopt(2): connect(2), send(2), sendto(2) i sendmsg(2).
* Interfejsy oczekiwania na sygnały: pause(2), sigsuspend(2), sigtimedwait(2) i sigwaitinfo(2).
* Interfejsy zwielokrotniające deskryptory plików: epoll_wait(2), epoll_pwait(2), poll(2), ppoll(2),
select(2) i pselect(2).
* Interfejsy komunikacji międzyprocesowej Systemu V: msgrcv(2), msgsnd(2), semop(2) oraz
semtimedop(2).
* Interfejsy pauzujące proces: clock_nanosleep(2), nanosleep(2) i usleep(3).
* read(2) czytające z deskryptora pliku inotify(7).
* io_getevents(2).
Funkcja sleep(3) nigdy nie zostanie zrestartowana po przerwaniu przez sygnał i zawsze kończy się
pomyślnie, zwracając liczbę pozostałych sekund, podczas których proces powinien był pauzować.
Przerywanie wywołań systemowych i funkcji bibliotecznych przez sygnały zatrzymujące proces
Pod Linuksem, nawet jeśli procedury obsługi sygnału nie zostaną ustawione, pewne interfejsy blokujące
mogą się zakończyć niepowodzeniem i zwrócić błąd EINTR po tym, jak proces zostanie zatrzymany za pomocą
jednego z sygnałów zatrzymujących (takich jak SIGSTOP), a następnie wznowiony za pomocą SIGCONT. POSIX.1
nie wspiera tego zachowania, nie występuje ono także na innych systemach.
Następujące interfejsy Linuksa zachowują się w ten sposób:
* "Wejściowe" interfejsy gniazd, jeśli ustawiono timeout gniazda (SO_RCVTIMEO) za pomocą
setsockopt(2): accept(2), recv(2), recvfrom(2), recvmmsg(2) (również z niezerowym argumentem
timeout) i recvmsg(2).
* "Wyjściowe" interfejsy gniazd, jeśli ustawiono timeout gniazda (SO_RCVTIMEO) za pomocą
setsockopt(2): connect(2), send(2), sendto(2) i sendmsg(2), jeśli ustawiono timeout wysyłania
danych(SO_SNDTIMEO).
* epoll_wait(2), epoll_pwait(2).
* semop(2), semtimedop(2).
* sigtimedwait(2), sigwaitinfo(2).
* read(2) czytające z deskryptora pliku inotify(7).
* Linux 2.6.21 i wcześniejsze: futex(2) FUTEX_WAIT, sem_timedwait(3), sem_wait(3).
* Linux 2.6.8 i wcześniejsze: msgrcv(2), msgsnd(2).
* Linux 2.4 i wcześniejsze: nanosleep(2).
ZGODNE Z
POSIX.1, z wyjątkami jak podano.
ZOBACZ TAKŻE
kill(1), getrlimit(2), kill(2), killpg(2), restart_syscall(2), rt_sigqueueinfo(2), setitimer(2), setrlimit(2), sgetmask(2), sigaction(2), sigaltstack(2), signal(2), signalfd(2), sigpending(2), sigprocmask(2), sigsuspend(2), sigwaitinfo(2), abort(3), bsd_signal(3), longjmp(3), raise(3), pthread_sigqueue(3), sigqueue(3), sigset(3), sigsetops(3), sigvec(3), sigwait(3), strsignal(3), sysv_signal(3), core(5), proc(5), nptl(7), pthreads(7), sigevent(7)
O STRONIE
Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 4.05 projektu Linux man-pages. Opis projektu, informacje
dotyczące zgłaszania błędów oraz najnowszą wersję oryginału można znaleźć pod adresem
https://www.kernel.org/doc/man-pages/.
TŁUMACZENIE
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM) <pborys@p-
soft.silesia.linux.org.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie
http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 4.05 oryginału.